Szanowni Państwo - ieib.uksw.edu.pl

KS. PROF. DR HAB. WOJCIECH BOŁOZ
e-mail: [email protected]
Urodzenie: 5 lipca 1945 r.
Pełnione funkcje:
1984 – 1987 – wicerektor Wyższego Seminarium Duchownego Redemptorystów w Tuchowie
k/ Tarnowa
1987 – 1990 – wiceprowincjał Warszawskiej Prowincji Redemptorystów
1993 – 1996 – kierownik Podyplomowego Studium Nauk o Rodzinie
1996 – 1999 – prorektor ATK
1997 – asystent kościelny kwartalnika Homo Dei
2000 – dyrektor Centrum Ekologii Człowieka i Bioetyki UKSW
2001 – członek Odwoławczej Komisji Bioetycznej przy Ministrze Zdrowia
2001 – 2003 – kierownik Studium Podyplomowego Bioetyki w Centrum Ekologii Człowieka
i Bioetyki UKSW
2002 – 2005 dyrektor Instytutu Ekologii i Bioetyki na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej
UKSW
2005 – 2014 członek Krajowej Rady Transplantacyjnej
2008 członek Zespołu Ekspertów KEP ds. bioetycznych
Studia:
1964–1972 - studia teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym Redemptorystów w
Tuchowie k/ Tarnowa
1972 - 1975 – specjalistyczne studia w zakresie teologii moralnej na Wydziale Teologicznym
Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie
Magisterium:
1975 – magister teologii na Wydziale Teologicznym Akademii Teologii Katolickiej w
Warszawie na podstawie pracy: Marksistowska koncepcja polityki ludnościowej w świetle
etyki katolickiej (promotor ks. prof. dr hab. Stanisław Olejnik)
Doktorat:
1982 – doktor teologii w zakresie teologii moralnej na podstawie pracy: Personalistyczne
uzasadnianie norm moralnych w dokumentach Vaticanum II (promotor: ks. prof. dr hab.
Stanisław Olejnik, recenzenci: ks. prof. dr hab. Helmut Juros, ks. prof. dr hab. Stanisław
Witek)
Habilitacja:
1991 – doktor habilitowany nauk teologicznych w zakresie teologii moralnej na podstawie
dorobku naukowego i pracy: Eklezjalne aspekty moralności chrześcijańskiej (recenzenci:
ks. hab. dr hab. Seweryn Rosik, ks. bp hab. dr hab. Edward Ozorowski, ks. dr hab. Janusz
Nagórny, ks. hab. dr hab. Joachim Piegsa)
Tytuł profesora:
1999 – tytuł naukowy profesora nauk teologicznych nadany przez Prezydenta RP Aleksandra
Kwaśniewskiego
Stanowisko profesora zwyczajnego:
2001 – mianowanie przez Ministra Edukacji Narodowej i Sportu na stanowisko profesora
zwyczajnego w Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego
Praca zawodowa:
1975 – 1982 – wykłady w Wyższym Seminarium Duchownym Redemptorystów w Tuchowie
k/ Tarnowa
1981 – 1983 – praca w redakcji kwartalnika Homo Dei
1982 – 1984 Wissenschaftlicher Mitarbeiter przy Katedrze Teologii Moralnej Uniwersytetu w
Augsburgu (RFN)
1985 – 1991 - wykłady w Wyższym Seminarium Duchownym Redemptorystów w Tuchowie
k/ Tarnowa
1991 – Professore Invitato di Teologia Morale w Accademia Alfonsiana w Rzymie
1993 – 1995 – adiunkt w Instytucie Studiów nad Rodzina ATK
1995 – 1998 – stanowisko profesora nadzwyczajnego Wydziale Teologicznym ATK
1996 -1999 – prorektor Akademii Teologii Katolickiej
1999 - 2002 – kierownik Katedry Bioetyki i Ekoteologii na WT UKSW
2002 – kierownik Katedry Bioetyki w Instytucie Ekologii i Bioetyki, WFCh UKSW
Granty:
2003 – grant promotorski Ministra Nauki: Specyfika polskiej myśli bioetycznej
2003 - koordynator polskiej części międzynarodowego projektu Euroethics w strukturze V.
Programu Ramowego Unii Europejskiej
Odznaczenia:
1999 – Nagroda Rektora UKSW
2004 – Nagroda Rektora UKSW „za współpracę i udział w międzynarodowych programach
naukowych”.
1999 – Medal Komisji Edukacji Narodowej
2004 – Złoty Krzyż Zasługi
2012 - Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
2012 - Srebrny Medal Meritus Causa UKSW
Kierunki badań:
Problematyka genezy powinności moralnej człowieka i specyfiki moralności chrześcijańskiej,
szczególnie w dziedzinie wartości witalnych, w zakresie życia seksualnego oraz naturalnego
środowiska. Obecnie jego badania koncentrują się godności i prawach człowieka, jako
uniwersalnym, niesystemowym kodzie moralnym funkcjonującym we współczesnym świecie,
i możliwościach jego zastosowania jako kryterium norm i ocen w bioetyce. Zasadę godności i
praw człowieka traktuje jako niezależną światopoglądowo, ale kompatybilną z moralnością
chrześcijańską i tworzącą się tożsamością europejską. Uważa, że stanowi ona o specyfice
bioetyki europejskiej. Zasada ta, jego zdaniem, szczególnie nadaje się do ochrony i promocji
życia ludzkiego. Dobrym tego przykładem jest zastosowanie jej w tanatologii, w postaci praw
człowieka umierającego.