Złamania bliższego odcinka kości ramiennej z powodu tępego

Złamania bliższego odcinka kości ramiennej z powodu tępego urazu
powodującego uszkodzenia skóry
C. M. Robinson, O. D. Stone, I. R. Murray
From The Edinburgh Shoulder Clinic, Edinburgh, United Kingdom
J Bone Joint Surg [Br] 2011;93-B:1632–1637.
Wyodrębniliśmy 16 chorych w średnim wieku 56,5 lat (od 31 do 86) z dużej grupy
kolejnych pacjentów ze złamaniem bliższego odcinka kości ramiennej w okresie
15 lat, którzy doznali złamania z uszkodzeniem skóry po tępym urazie. Grupę
badaną stanowiły 0,2% ze wszystkich 7825 złamań bliższego końca kości
ramiennej leczonych w tym okresie, wszystkie były przemieszczonymi
złamaniami 2 – fragmentowymi wg. klasyfikacji Neera. Stwierdzono dwa wzory
uszkodzeń skóry: u dziesięciu pacjentów doszło do penetracji powłok skórnych w
trakcie urazu, u pozostałych sześciu pierwotnie nie doszło do uszkodzenia powłok.
U tych 6 pacjentów odłamane fragmenty kostne penetrowały do otaczających
mięśni położonych podskórnie powodując tym samym ucisk skóry (dwóch
pacjentów), lub opóźnioną penetrację skóry i formowanie przestrzeni płynowych
(czterech pacjentów). Wzór uszkodzeń otaczających tkanki miękkie i wzór
złamania były podobne dla wszystkich złamań. Leczenie tych urazów określano
na podstawie ciężkości urazu tkanek miękkich i stanu pacjenta. Aktualnie
jesteśmy zdania, że złamania tego typu powinny być reponowane i stabilizowane
operacyjnie jeśli jest to tylko możliwe, ze względu na duży stopień braku zrostu
po leczeniu zachowawczym.