Być Apostołem Dzisiaj 9 - wrzesień 2016

Pytania do refleksji:
1. W jaki sposób my jako Zjednoczenie: jednostki, rodziny, wieczerniki – możemy rozwijać nasze życie modlitwy, co wprowadzi nas głębiej w uczynki miłosierdzia
co do ciała i co do duszy?
2. Co powinniśmy robić, abyśmy - przeżywając nasz charyzmat otrzymany od Boga przez św. Wincentego Pallottiego - lepiej słuchali i odpowiadali na Słowo Boże,
regułę naszego życia, aby być autentycznymi świadkami
miłosierdzia i naśladowcami Miłosiernego Boga?
3. Jakie są potrzeby w naszej okolicy, na które możemy
odpowiedzieć jako grupa Zjednoczenia – uwzględniając znaczenie skutecznej modlitwy i planowania jako
części całego procesu?
4. Co mogę zrobić osobiście w odpowiedzi na wyzwanie
Roku Miłosierdzia, aby być miłosiernym jak Ojciec,
gdy chodzi o moje życie modlitwy i o moje działania?
S. Carmel Therese Favazzo, CSAC
Siostry Apostolstwa Katolickiego
Mt 5,7: „Błogosławieni miłosierni,
albowiem oni miłosierdzia dostąpią”.
----------------------------------------------------------------------------------------Segretariato Generale, Unione dell’Apostolato Cattolico
Piazza San Vincenzo Pallotti 204, Roma, Italia [email protected]
e
Modlitwa i miłosierdzie
Bulla Misericordiae Vultus rozpoczyna się od ukazania
silnego związku między Jezusem Chrystusem jako obliczem miłosiernego Ojca i naszą potrzebą nieustannego
kontemplowania tajemnicy miłosierdzia. Mamy zatem na
samym początku powiązanie między miłosierdziem a
modlitwą. Gdy badamy pisma Pallottiego, to są one dla
nas zachętą i mobilizują nas do takiego samego łączenia
modlitwy z miłosierdziem.
Tym, którzy studiują pisma Wincentego Pallottiego, dobrze
znane jest akcentowanie przez świętego miejsca modlitwy i
nieskończonego miłosierdzia Boga w naszym życiu: Praktykowanie pobożnej modlitwy jest najbardziej konieczne ….
Chrześcijanin bez modlitwy jest osobą bezrozumną … Misjonarz, który się nie modli, to żołnierz bez miecza.
Wzorem życia modlitwy i miłosierdzia jest nasz Pan Jezus
Chrystus, prawdziwy obraz miłosierdzia Boga. Jezus w sobie samym odbija Boże miłosierdzie. I dlatego Pallotti staje
przed Bogiem na modlitwie, prosząc Go o łaskę “bycia Jezusem” na tej ziemi. Niech we wszystkich moich czynnościach Jezus Chrystus będzie tym, który żyje i działa we
mnie. Z Nim zjednoczony ofiaruję Ci podobieństwo Jego
najświętszego człowieczeństwa.
To “życie w Jezusie” w podwójnej obecności modlitwy
kontemplacyjnej i uczynków miłosierdzia nadaje kierunek i
kształtuje nas do szczególnych aspektów chrześcijańskiego
życia, jak mówi o tym Misericordiae Vultus, którymi są:
~ relacja z Bogiem i z człowiekiem
~ źródło radości, łagodności i pokoju
~ spotkania i pomost pomiędzy osobą i Bogiem –
pomiędzy mną i innymi
~ skuteczniejszy znak działania Boga w naszym życiu
~ znak obecności Ducha Świętego, prowadzącego
wierzących do współpracy w dziele Chrystusa
Oba te elementy znane są wszystkim zaangażowanym w
Zjednoczeniu Apostolstwa Katolickiego. Życie Jezusa –
obrazu miłosierdzia – stanowi “Regułę” członków Rodziny Pallotyńskiej. Modlitwa jest podstawą naszej pogłębiającej się relacji z Bogiem i ze sobą nawzajem, relacji, która w istocie rodzi pokój i radość nie tylko w nas
samych, ale w całym świecie.
Wincenty Pallotti podkreślał znaczenie ufności w naszej
modlitwie, oczekiwania, aby Bóg hojnie odpowiedział na
nasze prośby: Gdy prosisz Pana o jakąś łaskę dla ducha,
staraj się gorliwie, z ufnością, pokorą i wdzięcznością
wyobrazić sobie, żeś jej już w tej chwili dostąpił. Wzbudzaj owe wewnętrzne akty, jakie byś spełniał, gdybyś takiej łaski dostąpił rzeczywiście. I nie wahaj się, ponieważ
tak postępując dostąpisz pociechy (W.P. III str. 57). O ile
bardziej możemy zastosować to do siebie w Zjednoczeniu, gdy modlimy się, byśmy z Bożą łaską byli ludźmi miłosierdzia i apostołami naszego Pana Jezusa Chrystusa.
Św. Wincenty często nawiązuje do tego, że jesteśmy
“zdobyczą Bożego miłosierdzia”… poprzez założenie
tego świętego Stowarzyszenia, które szanuje, czci, sprzyja
i pomaga Katolickiemu Apostolstwu. Na mocy samego
naszego założenia jesteśmy wezwani, by być apostołami
miłosierdzia i naśladowcami Boga czujnymi na potrzeby
dzieci Bożych.
Dalej Pallotti przypomina nam, że dzięki łasce Bożej nasze życie, słowa i uczynki będą dziełami Bożego miłosierdzia. Możemy też dodać, że będą one świadectwem
Bożej Miłości działającej w nas i przez nas poprzez
uczynki miłosierdzia co do duszy i co do ciała. Ponadto
nasz Założyciel wzywa nas, abyśmy w tym Roku Miłosierdzia szli naprzód z całkowitym zaufaniem:
Dołóżmy wszelkich starań, aby dokonać wielkich rzeczy
dla chwały naszego Stwórcy i pamiętajmy, że to łaska
Boża czyni nas świętymi i że ten sam Bóg może dać nam
tak wielką łaskę, że uczyni nas ona większymi świętymi
niż wszyscy inni święci, którzy już byli w Kościele Jezusa
Chrystusa. I wierzmy niezachwianie, że Bóg udzieli nam
takiej łaski.