Każdego dnia czuję, myślę i jestem, chronię się stosując
Transkrypt
Każdego dnia czuję, myślę i jestem, chronię się stosując
Każdego dnia czuję, myślę i jestem, chronię się stosując Vasofix® Safety Chroń się zgodnie z Dyrektywą 2010/32/UE o zapobieganiu zranieniom Nie zabieraj choroby pacjenta ze sobą do domu ! AESCULAP CHIFA Sp. z o.o. | ul. Tysi¹clecia 14 | 64-300 Nowy Tomyœl | tel. 61 44 20 100 | fax. 61 44 23 930 | www.chifa.com.pl Wydawca: Ogólnopolska Izba Gospodarcza Wyrobów Medycznych POLMED ul. Dominikańska 14, 02-738 Warszawa. tel./faks: 022 853 49 92 www.polmed.org.pl, e-mail: [email protected] Skład i łamanie: www.trendcafe.pl, korekta: Elżbieta Lipińska, El-Kor okładka: Bigstockphoto nr Szanowni Państwo W ciągu ostatnich dwóch miesięcy obserwujemy, za sprawą różnych wydarzeń w ochronie zdrowia, dość częste pojawianie się w mediach pięknego i dumnego słowa ETYKA. Fakt ten należy zaliczyć niewątpliwie do bardzo pozytywnych zjawisk, gdyż w dzisiejszym, pędzącym z zawrotną prędkością, świecie warto od czasu do czasu zatrzymać się i oddać refleksji nad różnymi aspektami, powstałej 2 tysiące lat temu, wiedzy o etyce. Szczególnie w medycynie słowo „etyka” zajmuje od zarania dziejów bardzo wyjątkową pozycję i tak też w praktyce powinno być. A jak wyglądają dzisiejsze realia? 24 maja Minister Zdrowia powołał swoim zarządzeniem Komisję do spraw Etyki w Ochronie Zdrowia, której zadaniem będzie wyrażanie opinii dotyczących problemów etycznych, w szczególności w zakresie stosowania procedur medycznych oraz wykonywania zawodów medycznych. W tym samym dniu ukazał się list otwarty Pana Ministra „Do braci lekarzy”, który wywołał burzę medialną i gorące dyskusje w środowisku lekarskim. Obok słowa „etyka” pojawiło się współczesne określenie „bioetyka”, które jest następcą terminu „etyka medyczna”. W parlamencie i w mediach toczy się od wielu miesięcy trudna dyskusja na temat zapłodnienia in vitro, której korzenie tkwią również w dylematach natury moralnej i etycznej. Te wszystkie aspekty etyki w ochronie zdrowia w kontekście listu Pana Ministra, powołania Komisji ds. Etyki czy zapłodnienia in vitro są niezmiernie ważne, ale niejedyne. Kolejny, niepozostający bez związku, jest aspekt etycznej współpracy w gronie interesariuszy ochrony zdrowia. I tymi praktycznymi zagadnieniami, to jest upowszechnianiem zasad etyki i compliance we współpracy przedstawicieli przemysłu wyrobów medycznych i przedstawicieli rynku ochrony zdrowia, zajmuje się już od dwóch lat nasza Izba POLMED. Do tej pory w ramach projektu MedKompas, na który pozyskaliśmy zewnętrzne finansowanie, przeszkoliliśmy na 44 kursach w całej Polsce 1500 osób. Poprzez propagowanie wiedzy o etyce chcemy spowodować stworzenie sieci ekspertów odpowiedzialnych za politykę compliance, zarówno po stronie branży wyrobów medycznych, jak i placówek medycznych. Mamy już kilka dobrych przykładów w tym zakresie w Polsce, o których piszemy w tym wydaniu „POLMED News”. Problematyce compliance w ochronie zdrowia poświęcona była też kolejna, tegoroczna, międzynarodowa konferencja, która przy współudziale Izby POLMED odbyła się w Warszawie w dniach 16–17 maja. Jak pokazały dyskusje toczące się w jej ramach, doświadczenia z całego świata potwierdzają zasadność i konieczność powoływania stanowisk do spraw compliance zarówno w jednostkach ochrony zdrowia, jak i w firmach zaopatrujących te jednostki w leki i wyroby medyczne. Wracając do inicjatywy Pana Ministra utworzenia Komisji ds. Etyki w Ministerstwie Zdrowia, może warto byłoby się zastanowić, czy nie rozszerzyć jej zadań również o zagadnienia etycznej współpracy pomiędzy wszystkimi interesariuszami rynku ochrony zdrowia, a nie zawężać jej tylko do samego środowiska lekarzy. Skoro już zagadnienia etyki zyskały w ministerstwie stosowną rangę, to zasadne byłoby objąć jej działaniem wszystkie współczesne dylematy etyczne pojawiające się w ochronie zdrowia. Zachęcam też Państwa serdecznie do zapoznania się z innymi ciekawymi artykułami i wywiadami w tym wydaniu „POLMED News”, poruszającymi tak ważne zagadnienia, jak: dialog techniczny w zamówieniach publicznych, fundusze unijne na lata 2014–2020, dyrektywa UE w sprawie zranień ostrymi narzędziami czy grożące nam niedługo podniesienie stawki VAT na wyroby medyczne. Przesyłam serdeczne pozdrowienia i życzę pogodnego, spokojnego wypoczynku wakacyjnego. Anna Janczewska-Radwan prezes Zarządu OIGWM POLMED SPIS TREŚCI Problem zakłuć personelu medycznego w trakcie wykonywania pracy jest bagatelizowany …………..................... 2 VAT na wyroby medyczne ........…………………………………………………………………………………………………………………………...... 5 Projekt rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wyrobów medycznych …………...................... 8 Fundusze unijne na lata 2014–2020: nowa szansa na rozwój infrastruktury medycznej w Polsce ………................ 10 International Medtech Compliance Conference …………………………………………………………………………………................. 12 Wykorzystanie instytucji dialogu technicznego w praktyce ………………………………………………………………………........ 16 Aukcja internetowa – szanse i zagrożenia …………………………………………………………………………………………………......... 19 WYWIAD Problem zakłuć personelu medycznego w trakcie wykonywania pracy jest bagatelizowany Wywiad z dr Dorotą Kilańską, pełnomocnikiem ZG PTP ds. implementacji dyrektywy 32/2010, przewodniczącą Oddziału PTP w Łodzi Czego dokładnie dotyczy i czemu służy dyrektywa w sprawie zapobiegania zranieniom ostrymi narzędziami w sektorze szpitali i opieki zdrowotnej? Dyrektywa dotyczy zapewnienia bezpiecznych warunków pracy pracownikom ochrony zdrowia w Europie. Koncentruje się ona na trzech aspektach, które odnoszą się do zapobiegania zdarzeniom związanym ze zranieniem ostrymi narzędziami, szkolenia pracowników (ustawicznego, aby zapobiec rutynie) i zasad monitorowania występowania zranień ostrymi narzędziami wśród pracowników ochrony zdrowia. Badania pokazują, że tylko jednoczesne wprowadzenie tych trzech elementów daje pożądany efekt – redukcję zdarzeń nawet o 90% i kosztów z tym związanych o 75%. Dyrektywa przewiduje także sankcje, które muszą być tak uciążliwe dla pracodawców, aby byli skłonni zadbać o zdrowie pracowników. Ważnym zagadnieniem jest monitorowanie zdarzeń spowodowanych ostrymi narzędziami. Dokumentowanie takich przypadków powinno być proste dla pracownika i nie zniechęcać go do zgłoszenia – procedura musi być jednolita, aby można było ocenić skalę tego zjawiska. Tylko ochrona pracowników największego sektora zatrudnienia pozwoli na zahamowanie rozprzestrzeniania się chorób, których można uniknąć, i zabezpieczy społeczeństwo przed ponoszeniem dodatkowych kosztów. Przed czym i kogo chronią zapisy dyrektywy? Zapisy dyrektywy mają chronić pracowników ochrony zdrowia. Wiemy, że środowisko pracy w tym sektorze nie jest bezpieczne, a dowodzą tego statystyki nie tylko GUS, ale i unijne. Trzeba podkreślić, że w UE jest to bardzo duża grupa pracowników, ponieważ co 10. zatrudniony to pracownik ochrony zdrowia, który ma kontakt ze środowiskiem szpitalnym i związanymi z nim zagrożeniami. Komisja Europejska podaje, że jest to grupa najbardziej narażona na ryzyko wynikające z wykonywania zadań zawodowych, związane m.in. z nieprzewidywalnym zachowaniem się pacjenta. Nie dzieje się tak z powodu jego zamierzonego działania, ale przede wszystkim dlatego, że w cierpieniu człowiek może nie panować nad swoim postępowaniem. Skutkuje to jego niekontrolowanymi reakcjami, a to sprawia, że pracownicy ochrony zdrowia są bardziej wystawieni na ryzyko wypadków w pracy. Wiele codziennych sytuacji (m.in. brak personelu) powoduje, że pracujemy pod presją czasu i oczekiwań, co utrudnia koncentrację na zadaniu i związanym z nim niebezpieczeństwie. Okoliczności te można jednak modyfikować, wprowadzając np. narzędzia, które pozwolą pracownikom na wykonywanie zadań zgodnie z oczekiwanymi standardami w sytuacjach trudnych, m.in. związanych z presją czasu czy koniecznością jednoczesnego wykonywania różnych czynności. Należy także wspomnieć, że zapisy dyrektywy chronią też całe społeczeństwo przed niepotrzebnymi wydatkami. Osoby, u których dojdzie do zranienia i rozwoju choroby po latach, mają problemy ze zdrowiem, przebywają na zwolnieniach lekarskich, zostają objęte kosztownym leczeniem. W ten sposób tracimy pracowników deficytowych zawodów. Nie ma więc kto opiekować się starzejącym się społeczeństwem. Potencjalni chętni nie podejmują pracy, ponieważ stanowi to zbyt duże ryzyko dla ich zdrowia i planów na przyszłość. Nie jesteśmy bogatym krajem, ale nie stać nas na bylejakość. Jaka jest wiedza pracowników ochrony zdrowia o zakłuciach i zranieniach, do których dochodzi przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych? Czy personel medyczny ma świadomość zagrożenia? Badania pokazują, że tak. Zatrważające jest to, że pracownicy częstokroć nie znają procedury, jaką należy zastosować po zranieniu. Organizujemy szkolenia w różnych ośrodkach w Polsce we współpracy z PZWL i wiemy już, że problem istnieje. Jednak wiele lat prowadzenia różnych działań, np. wydawania publikacji, organizowania konferencji i warsztatów, przyniosło niewielkie efekty. Wydaje się, że świadomość zagrożenia istnieje, ponieważ w kursach uczestniczy duża liczba osób, również spoza branży. Jednakże brak obowiązku szkolenia spowoduje, że procedury będą znali tylko zarządzający. Personel najbardziej narażony, który w sytuacji ratowania zdrowia innych nie ma czasu na skupianie się na sobie i swoich problemach, będzie pozostawiony bez pomocy, czego już mamy wiele przykładów. Dotychczas problem zranienia to problem pracownika, który uległ zranieniu. To on staje przed dylematami WYWIAD etycznymi, związanymi m.in. z koniecznością oddalenia się z miejsca pracy w trudnych sytuacjach, np. gdy na jedną osobę z personelu pielęgniarskiego przypada 20 pacjentów lub gdy trzeba pozostawić koleżankę samą na ciężkim oddziale, kiedy pacjenci potrzebują opieki. Pojawia się także obawa przed sprawieniem zawodu innym, którzy – co niejednokrotnie się zdarza – mogą ocenić takie postępowanie jako nieudolność pracownika. Nie chcąc zawieść innych, narażamy się na niebezpieczeństwo, narażamy na niebezpieczeństwo naszych bliskich, potencjalnych pacjentów, a w konsekwencji społeczeństwo, które ponosi koszty w przyszłości. Jak w Pani ocenie pracodawcy widzą ten problem? Pracownik jest postrzegany przez pracodawcę jako koszt. Koszt, który kojarzy się z koniecznością wynagradzania, odszkodowaniami czy, jak w tym przypadku, postępowaniem poekspozycyjnym. Ważne jest, aby pracodawcy zauważali korzyści płynące z zatrudniania pracowników, dzięki którym mogą osiągać swój cel, czyli zapewniać bezpieczeństwo pacjentom, pomagać im w uzyskiwaniu jak najlepszego stanu zdrowia oraz ochraniać ich przed zdarzeniami medycznymi. W przypadku ochrony zdrowia nadrzędnym celem jest za- Zdrowy pracownik ochrony zdrowia to inwestycja w zdrowie społeczeństwa. pewnienie bezpiecznej opieki na najwyższym jakościowo poziomie. Powinno się to chyba odbywać bez niepotrzebnego zagrożenia zdrowia pracowników. W wielu międzynarodowych badaniach, które potwierdzono badaniami w Polsce, wskazuje się na znaczenie warunków bezpiecznego środowiska pracy dla dobrego wykonywania zadań. Wynagrodzenie, uważane za istotny w codziennej egzystencji czynnik, niewystarczająco pobudza do dobrego wykonania pracy. Motywuje ono do przyjścia do pracy, ale do zapewnienia dobrego jej wykonywania potrzebne jest coś więcej. Czynniki środowiska pracy stanowią istotne statystycznie zmienne dla podjęcia decyzji o odejściu z pracy. Z badań wynika, że koszt odejścia jednej pielęgniarki z systemu mieści się w przedziale od 10 do 30 tys. dolarów. Pracodawcy muszą odpowiedzieć sobie na pytanie, czy warto podejmować ryzyko utraty pracownika czy może lepiej stworzyć mu takie warunki, które dadzą mu satysfakcję z pracy i skłonią do pozostania w niej. Jak duży jest problem zakłuć w Polsce? Czy zbiera się i dokumentuje dane w tym zakresie? Skala zjawiska niestety nie jest dokładnie znana, dysponujemy badaniami, które dają tylko szczątkową wiedzę o skali problemu. Nie mamy statystyk, które w pełni go odzwierciedlają. Byłoby to zapewne łatwiejsze, gdyby można było rejestrować tego rodzaju zdarzenia z wykorzystaniem, jak wspomniałam, przyjaznego pracownikom narzędzia. Brak rejestru, który pomógłby w identyfikacji skali problemu, uniemożliwia określenie np. kosztów zjawiska obciążających nie tylko pracodawców, ale również system, który – jak nadmieniłam – będzie je ponosić w przyszłości. A jak wygląda sytuacja pod tym względem w innych krajach? Czy są państwa w Unii Europejskiej, i poza nią, w których tego typu przypadki są dokumentowane? W wielu krajach dba się o pracowników i, zgodnie z zaleceniami Komisji Europejskiej czy też Światowej Organizacji Zdrowia, wprowadza bezpieczne rozwiązania do środowiska pracy. Dzieje się tak, ponieważ decydenci myślą strategicznie, rozważają koszty występującego problemu i potrafią racjonalnie nimi zarządzać. Pracownicy są postrzegani jako inwestycja w przyszłość lub zabezpieczenie odpowiedniego funkcjonowania systemu. Tak było u nas ze skokami narciarskimi: jedna jaskółka wiosny nie czyni, ale inwestowanie w ludzi, infrastrukturę czy szkolenia przyniosło medale. Widzimy więc, że wprowadzenie stosownych rozwiązań obniża koszty i niepotrzebne wydatki. Mamy tendencję do kupowania jak najtaniej, nie jesteśmy bogatym krajem, ale nie stać nas na bylejakość, bo w przyszłości możemy ponieść tego konsekwencje. Państwa, które zainwestowały w bezpieczne warunki pracy, wprowadziły odpowiedni sprzęt – Niemcy, Hiszpania, Irlandia czy RPA – dzisiaj przeznaczają zaoszczędzone w ten sposób pieniądze na usługi zdrowotne, zamiast ponosić koszty swojego braku rozwagi. Zdrowy pracownik ochrony zdrowia to inwestycja w zdrowie społeczeństwa. Pacjentom nie pomogą ludzie, którzy w pracy będą się skupiać na swojej chorobie i zagrożeniach zamiast na opiece nad nimi. Czy zapisy dyrektywy zostały już włączone do polskiego systemu prawnego? Niestety, nie możemy mówić o pełnym scaleniu prawa unijnego i prawa polskiego. Kilka lat pracy zespołu ekspertów i organu wskazanego przez Ministra Zdrowia – Głównego Inspektoratu Sanitarnego – nie przyniosło oczekiwanych rezultatów, a proponowane zapisy nie satysfakcjonują w pełni środowiska. Budzą one bowiem wiele wątpliwości i mogą uczynić proponowany akt prawny nieskutecznym. Podjęto wiele działań, które powinny umożliwić rzeczywiste wprowadzenie w życie dyrektywy, ale – jak wspomniałam – nie zainicjowano czynności krajowych organów mających na celu skuteczne stosowanie zawartych w niej norm unijnych. Obawiam się, że obecny stan prawny może spowodować nienależyte implementowanie dyrektywy, a co za tym idzie – bezskuteczność proponowanych zapisów. Skutkiem będzie niewdrożenie jej do obowiązującego w Polsce porządku prawnego, ponieważ podjęte zostały próby odniesienia niektórych jej zapisów do już obowiązujących regulacji. Dlaczego tak ważne jest implementowanie przez Polskę zapisów tej dyrektywy? Czy w ogóle można zadawać to pytanie? Czy dla rządu nie powinno być ważne zdrowie pracowników, którzy muszą zapewnić dobre zdrowie, kondycję, przygotować do samoopieki ¾ społeczeństwa w Polsce? Czy dla rządzących w Polsce nie jest ważne, aby oszczędzać środki finansowe wydawane na niepotrzebne leczenie, którego można uniknąć, i korzystać z nich w sposób bardziej efektywny społecznie? Czy nie zależy nam, aby ludzie chorzy wracali do zdrowia i mogli dalej WYWIAD pracować? Czy nie potrafimy dostrzec, że każda zainwestowana w pracownika ochrony zdrowia złotówka to jej zwielokrotnienie dzięki temu, że efektywnie wykonuje on swoje zadania, a tym samym zapewnia pacjentom szybszy powrót do zdrowia? Czy w końcu profilaktyka to nie jest najtańszy środek do zapewnienia wzrostu PKB naszego kraju dzięki pracy ludzi, którym pracownicy ochrony zdrowia pomogli wrócić do zdrowia? Czy środowisko jest zadowolone z projektu rozporządzenia Ministerstwa Zdrowia, które ma implementować zapisy dyrektywy do polskiego systemu prawnego? Niestety, nie. Czekamy na opublikowanie aktu prawnego i na pewno poddamy go ocenie Komisji Europejskiej. Czego, Pani zdaniem, nie wzięto pod uwagę podczas tworzenia projektu rozporządzenia? No cóż, nasze uwagi skierowaliśmy do Ministra Zdrowia. Jest ich wiele. Może warto zwrócić uwagę na upoważnienie do wydania rozporządzenia, które nie zawiera wytycznych co do treści tego aktu wykonawczego. Wydanie ww. rozporządzenia na podstawie kodeksu pracy w brzmieniu bez wytycznych może być przesłanką uznania go za niekonstytucyjny. Można tylko dodać, że GIS włożył wiele trudu w to, aby jak najstaranniej wdrożyć przepisy obowiązującej dyrektywy. Niestety, z tego poziomu nie można dokonać niemożliwego, zwłaszcza że GIODO i PIP też zgłosiły zastrzeżenia do tego projektu. Jak ocenia Pani obecną sytuację personelu medycznego, jeśli chodzi o zapobieganie zranieniom ostrymi narzędziami podczas wykonywania pracy? Sytuacja personelu medycznego nigdy nie była komfortowa. Generalnie lekceważy się problem bezpieczeństwa pracowników. Mamy wrażenie, że najmniej ważnym ogniwem w systemie ochrony zdrowia jest człowiek. Pracodawcy będą zasłaniać się kosztami, tym samym narażając pacjentów czy pielęgniarki na choroby, wydatki i długotrwałe pozostawanie poza systemem. Generalnie to społeczeństwo poniesie koszty – zarówno finansowe, jak i te związane z brakiem chętnych do opieki nad pacjentami. Generalnie lekceważy się problem bezpieczeństwa pracowników. Jak pokazały dotychczasowe doświadczenia, ustanowienie nawet najlepszego prawa nie oznacza jego stosowania w praktyce, jeżeli nie istnieją skuteczne i dotkliwe sankcje, które byłyby egzekwowane. Bezpieczny personel ratuje życie pacjentów (Safe staffing save lives). Ważne staje się to wtedy, gdy sami stajemy się pacjentami, ale wówczas jest za późno na zmiany w systemie ochrony zdrowia. KOMENTARZ w akcie wykonawczym nie umieszcza się regulacji karnych (co może stanowić jeden z powodów tego, że wybrano ten a nie ustawowy tryb implementacji dyrektywy). Mirosław Sęk członek Zarządu OIGWM POLMED Implementacja dyrektywy Rady 2010/32/UE została dokonana niedbale, bez troski o jej rzeczywisty cel. Sam sposób wdrożenia w formie aktu wykonawczego, jakim jest rozporządzenie, daje wiele do myślenia i niesie konsekwencje natury prawnej i merytorycznej. Rozporządzenie zostało wydane na podstawie upoważnienia zawartego w kodeksie pracy, które nie zawiera wytycznych, co pozwoliło rządowi na zupełnie dowolne kształtowanie jego treści. Ponadto istnieje uzasadniona obawa, że nie wszystkie jego przepisy będą rozciągane na pracowników kontraktowych ze względu na inną definicję pracownika w kodeksie pracy. Także sankcje karne za niestosowanie norm rozporządzenia opierają się na ogólnych przepisach karnych kodeksu pracy, bo zgodnie z tłumaczeniem projektodawcy Duża część przepisów zawiera odniesienia do już istniejących norm prawa, które z punktu widzenia profilaktyki nie będą wystarczające. Dotyczy to m.in. szkoleń, których tryb przeprowadzania będzie de facto oparty na pracy służb bhp nieposiadających wystarczających kompetencji w obszarze zakłuć. Z kolei w dziedzinie szczepień Ministerstwo Zdrowia zapomniało o bardzo istotnym obowiązku badania przeciwciał. Zrezygnowano też z utworzenia pełnego rejestru zranień, ograniczając się jedynie do obowiązku prowadzenia formalnego wykazu zakłuć w każdym szpitalu oddzielnie. Obawiam się, że w kwestii profilaktyki przeciw zakłuciom niewiele się zmieni. Szkolenia będą nieefektywne, a szpitale nadal nie będą stosować bezpiecznych narzędzi, wykorzystując fakt, że przepisy karne nie sankcjonują tego bezpośrednio. PRAWO VAT na wyroby medyczne Komisja Europejska w uzasadnionej opinii z 23 stycznia 2013 r., skierowanej do rządu polskiego, zakwestionowała stosowanie obniżonej stawki VAT na sprzęt medyczny do użytku ogólnego i zaleciła zmiany odpowiednich przepisów w ustawie z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa). Dyrektywa Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej określa jednolite stawki VAT, które powinny być stosowane w odniesieniu do produkcji oraz dystrybucji towarów i usług kupowanych i sprzedawanych w celach konsumpcyjnych w Unii Europejskiej. Zapisy dyrektywy umożliwiają stosowanie obniżonej stawki podatkowej do części produktów, które powinny być objęte preferencjami ze względów społecznych. Chodzi o te towary oraz usługi, na które osoby osiągające najniższe dochody wydają większość środków pieniężnych będących w ich dyspozycji. Ich lista została określona w załączniku III do dyrektywy. Zgodnie z nim w zakresie wyrobów medycznych preferencyjna stawka może mieć zastosowanie do takich towarów i usług, jak: „sprzęt medyczny, sprzęt pomocniczy oraz pozostałe urządzenia przeznaczone zwykle do łagodzenia skutków lub leczenia niepełnosprawności, przeznaczone do użytku osobistego przez osoby niepełnosprawne, łącznie z naprawami takich towarów, jak również dostarczanie fotelików do przewozu dzieci w samochodach”. Obniżoną stawkę VAT należy utrzymać tak długo jak to będzie możliwe. Polsce zarzuca się, że objęła preferencyjną stawką VAT zbyt wiele produktów, czyli wszystkie wyroby mające status wyrobu medycznego. Komisja podniosła również, że Polska, niezgodnie z dyrektywą, obniżoną stawką VAT objęła też niektóre produkty lecznicze – środki odkażające, środki do higieny osobistej, a także produkty uzdrowiskowe, np. sole mineralne. Komisja nie precyzuje, na które wyroby stawka VAT powinna zostać podniesiona. Wyżej cytowane wymagania, które musi spełniać wyrób objęty preferencyjną stawką VAT, nie są jednoznaczne. Można się spodziewać, że określenie wyrobów, których nie obejmie standardowy VAT, spowoduje wiele problemów. W polskim systemie prawnym możliwość stosowania obniżonej stawki podatkowej na wyroby medyczne oparta jest na przepisie art. 41 ust. 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Grupy dóbr i usług, w stosunku do których istnieje możliwość stosowania preferencji podatkowych (stawka podatku wynosi 8%), wymieniono w załączniku nr 3 do ustawy. W tym dokumencie ustawodawca wymienia pewne grupy wyrobów medycznych, np. wózki inwalidzkie, z wyłączeniem części i akcesoriów, strzykawki, igły, cewniki, kaniule, soczewki kontaktowe, soczewki okularowe. W ppkt 105 wykazu ujęto: „Wyroby medyczne, w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika”. Obejmuje on zatem wszystkie produkty mające status wyrobu medycznego, co umożliwia niezwykle szerokie stosowanie preferencyjnej stawki podatkowej. Jeśli polski rząd zdecyduje się na spór z Komisją, należy się liczyć z postępowaniem przed Europejskim Trybunałem Sprawiedliwości (ETS). W takim przypadku ETS może wydać orzeczenie, w którym stwierdzi, czy rzeczywiście doszło do naruszenia przepisów. Trybunał Sprawiedliwości nie może jednak uchylić niezgodnego z prawem Unii Europejskiej przepisu krajowego, czyli zmienić ustawy. Władze danego państwa członkowskiego muszą wszakże podjąć niezbędne działania w celu dostosowania się do wyroku ETS i uregulowania sytuacji będącej powodem skargi. Jeżeli tego nie uczynią, Komisja Europejska może po raz kolejny wnieść sprawę do Trybunału Sprawiedliwości i zwrócić się do niego o nałożenie na to państwo okresowej kary pieniężnej do czasu usunięcia uchybienia i/lub kary ryczałtowej. W interesie całego społeczeństwa jest jednak, aby możliwie jak najdalej odsunąć w czasie ewentualną zmianę przepisów, której skutkiem będzie objęcie standardową stawką VAT większości wyrobów medycznych. W odpowiedzi Ministerstwa Zdrowia na interpelację posłów B. Rzońcy i J. Warzechy w sprawie utrzymania 8-procentowej stawki VAT na wyroby medyczne czytamy, że „organem właściwym w sprawie podatków i usług jest Minister Finansów”, niemniej jednak „Minister Zdrowia stoi na stanowisku, że obniżoną stawkę VAT należy utrzymać tak długo jak to będzie możliwe i objąć nią możliwie dużą grupę wyrobów medycznych”. Z treści odpowiedzi wynika, iż stanowisko Ministerstwa Zdrowia jest w tym zakresie zgodne z oceną środowiska medycznego, które uważa, że podwyższenie stawki VAT na wyroby medyczne spowoduje niekorzystne zmiany w działalności służby zdrowia i może negatywnie wpłynąć na poziom opieki zdrowotnej. Zdaniem OIGWM POLMED wyłączenie możliwości stosowania obniżonej, 8-procentowej stawki VAT na większość dystrybuowanych wyrobów medycznych uderzy we wszystkich uczestników rynku medycznego. Takie ograniczenie niekorzystnie wpłynie na sytuację zarówno polskich producentów i dystrybutorów tych wyrobów, jak i szpitali oraz pacjentów. Jednostki ochrony zdrowia i firmy funkcjonujące na rynku wyrobów medycznych z obawą obserwują rozwój sytuacji. Wzrost stawki podatkowej bowiem nie tylko odbije się na kondycji finansowej jednostek ochrony zdrowia, ale także wpłynie na funkcjonujące już na rynku kontrakty. Dlatego tak ważne jest wypracowanie optymalnego rozwiązania satysfakcjonującego wszystkich uczestników rynku. Izba POLMED, jako reprezentant branży wyrobów medycznych, podjęła kroki, aby nawiązać dialog z Ministerstwem Finansów i wspólnie wypracować optymalne dla wszystkich uczestników PRAWO rynku rozwiązanie. Izba opracowała propozycję grup wyrobów medycznych, w stosunku do których, po ewentualnym dostosowaniu przepisów do regulacji dyrektywy, powinna zostać zachowana obniżona stawka podatkowa. Propozycja ta została zaprezentowana podczas spotkania przedstawicieli Izby POLMED z reprezentantami Departamentu Podatku od Towarów i Usług Ministerstwa Finansów. Jednocześnie Izba zaapelowała o możliwie najpóźniejsze wprowadzenie zmian oraz o wypracowanie odpowiedniego mechanizmu, który umożliwiłby zwrot środków otrzymanych z tytułu podniesienia VAT na wyroby medyczne do systemu ochrony zdrowia. Postulat Izby przesunięcia terminu wprowadzenia zmian w opodatkowaniu wyrobów medycznych wynika m.in. z tego, że liczne podmioty działające w branży nierzadko związane są kilkuletnimi umowami inwestycyjnymi zawierającymi zapisy o stosowaniu obniżonej stawki VAT. Kontrakty te często przewidują dokonywanie płatności w transzach wraz z postępem inwestycji. Niejednokrotnie też inwestor decyduje się na odroczenie terminu płatności do zakończenia procesu inwestycyjnego. W przypadku podniesienia stawki VAT dodatkowe koszty, nieprzewidziane przy zawieraniu umowy, poniosą m.in. dostawcy wyrobów medycznych. Może się to wiązać z ogromnymi stratami po ich stronie. Wzrost stawki podatkowej odbije się na kondycji finansowej jednostek ochrony zdrowia. Należy jednak podkreślić, że nawet w przypadku wcześniejszego wprowadzenia zmiany w opodatkowaniu wyrobów medycznych firmy funkcjonujące na rynku ochrony zdrowia nie pozostają bez środków ochrony prawnej. W razie zmiany stawki podatkowej mogą podjąć, w odniesieniu do umów już zawartych, jedno z dwóch działań. Pierwsze rozwiązanie może być zastosowane w stosunku do zawartych umów i polega na skierowaniu do jednostek leczniczych wystąpienia o podwyższenie należnego wynagrodzenia na podstawie Klauzuli rebus sic stantibus. Jest to instytucja prawa cywilnego zawarta w art. 3571 kodeksu cywilnego stosowana wtedy, gdy nastąpi nieprzewidziana nadzwyczajna zmiana stosunków łączących strony umowy (np. wzrost stawki podatkowej) powodująca nadmierne trudności w spełnieniu świadczenia albo grożąca jednej ze stron rażącą stratą. Przepis ten z mocy art. 139 ust. 1 ustawy – Prawo zamówień publicznych ma zastosowanie w zakresie nieuregulowanym przez ustawę o zamówieniach publicznych i umożliwia modyfikowanie zobowiązania z uwagi na nieoczekiwane zdarzenia po jego powstaniu. Drugie rozwiązanie dotyczy kontraktów inwestycyjnych, w przypadku których pojawia się możliwość działania w myśl art. 629 kodeksu cywilnego. Może on zostać zastosowany, jeżeli strony określiły wynagrodzenie na podstawie zestawienia planowanych prac i przewidywanych kosztów (wynagrodzenie kosztorysowe), a w toku wykonywania dzieła zarządzenie właściwego organu państwowego zmieniło wysokość cen lub stawek obowiązujących dotychczas w obliczeniach kosztorysowych. Wówczas każda ze stron może żądać odpowiedniej zmiany umówionego wynagrodzenia, z wyjątkiem należności uiszczonej za materiały lub robociznę przed zmianą cen lub stawek. W tym jednak przypadku należy posiłkowo stosować precedensowe orzecznictwo Sądu Najwyższego. Dla przyszłych kontraktów, które nie będą uwzględniać podwyższonej stawki VAT na wyroby medyczne mimo przedstawienia przez Ministerstwo Finansów propozycji odpowiednich zmian w opodatkowaniu, można stosować art. 3531 kodeksu cywilnego. Mówi on, że „Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego”. Korzystając z tego przypisu, wykonawca może kwestionować treść wzoru umowy załączonego do siwz w postępowaniach o zamówienie publiczne o wartości powyżej 200 000 euro. Zasadą jest, że to zamawiający decyduje, jaka będzie treść przyszłej umowy. Jednakże są pewne granice, których zamawiający nie może przekroczyć. Jeśli ma świadomość, że stawka VAT wzrośnie, powinien to uwzględnić w umowie. Podobne rozwiązanie było wielokrotnie stosowane w odniesieniu do nazbyt wygórowanych kar umownych. Krajowa Izba Odwoławcza wielokrotnie nakazywała zamawiającym zmianę postanowień wzoru umowy z uwagi na naruszenie art. 3531 kodeksu cywilnego (KIO 2175/10, KIO 1698/10, KIO2036/10, KIO 1839/10). Posiłkowo ten przepis powinien dać możliwość uchylania zapisów wprowadzających sztywną stawkę podatkową na obniżonym poziomie na etapie postępowania przetargowego. Uczestnik postępowania/wykonawca powinien wykazać, że nieuchronna zmiana stawki VAT w trakcie obowiązywania umowy spowoduje jego rażące pokrzywdzenie (przekształcenie się zysku z transakcji w stratę).Tego typu działania powinny być przez KIO uznane za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, co umożliwi zobowiązanie zamawiającego do wprowadzenia we wzorze umowy klauzuli powodującej zmianę ceny w przypadku zmiany stawki VAT. Jak więc widzimy, możliwe jest podejmowanie działań, których celem będzie minimalizacja skutków wprowadzanych zmian podatkowych. Biorąc pod uwagę wszystkie argumenty wysuwane przez środowisko, a także stronę rządową, musimy zdać sobie sprawę, że nie unikniemy zmian podatkowych na rynku wyrobów medycznych. Możliwe jest jednak wypracowanie kompromisowego rozwiązania. Można przyjąć, że optymalną datą wprowadzenia zmian podatkowych byłby 1 stycznia 2015 r. Wiele państw członkowskich UE stosuje obniżoną stawkę podatkową w odniesieniu do licznych grup wyrobów medycznych. Wierzymy, że rozwiązanie wypracowane przez grono ekspertów z Izby POLMED stanowić będzie podstawę do dyskusji ze środowiskiem i ewentualnych dalszych prac legislacyjnych. Wojciech Szefke 7 PRAWO UE Projekt rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wyrobów medycznych Od dłuższego czasu w Unii Europejskiej trwają prace nad znaczącymi zmianami w systemie prawnym dotyczącym wyrobów medycznych. Przygotowywane są dwa rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady: w sprawie wyrobów medycznych, zmieniające dyrektywę 2001/83/WE, rozporządzenie (WE) nr 178/2002 i rozporządzenie (WE) nr 1223/2009, oraz w sprawie wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro. Opracowywane przepisy mają w przyszłości zastąpić obecne dyrektywy regulujące kwestie dotyczące wyrobów medycznych i będą obowiązywać we wszystkich krajach UE w jednakowym brzmieniu. Nadanie im formy prawnej rozporządzenia, które jest stosowane bezpośrednio, a nie dyrektywy, ogranicza możliwość rozbieżnych transpozycji i interpretacji przepisów przez państwa członkowskie. Obecnie kraje UE w różny sposób interpretują i stosują regulacje zawarte w dyrektywach, co oznacza nierówne traktowanie obywateli Unii i tworzy bariery w funkcjonowaniu jednolitego rynku. Celem, który przyświecał inicjatorom stworzenia nowych regulacji, było zapewnienie bezpieczeństwa pacjentom. Wyroby medyczne odgrywają kluczową rolę w profilaktyce, diagnozowaniu i leczeniu chorób. Opracowywane przepisy będą obowiązywać we wszystkich krajach UE w jednakowym brzmieniu. Rozporządzenia przewidują m.in. poniższe rozwiązania: • wzmocnienie nadzoru nad jednostkami notyfikowanymi przeprowadzającymi ocenę zgodności przez organy krajowe; • doprecyzowanie uprawnień i zakresu odpowiedzialności producentów, importerów i dystrybutorów; • rozszerzenie bazy oraz dostępu do Eudamedu – europejskiej bazy danych wyrobów medycznych oraz wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro (dostęp dla pracowników służby zdrowia, pacjentów i częściowo dla opinii publicznej); • poprawa identyfikowalności wyrobów w łańcuchu dostaw, m.in. wprowadzenie systemu niepowtarzalnych kodów identyfikacyjnych wyrobów; • wzmocnienie przepisów dotyczących nadzoru i obserwacji rynku; • poprawa koordynacji między odpowiedzialnymi za nadzór organami krajowymi. Jednak nie wszystkie propozycje zawarte w projektach powołanych rozporządzeń zyskały aprobatę uczestników rynku wyrobów medycznych. Za istotny głos w dyskusji należy uznać stanowisko Eucomedu – największej europejskiej organizacji reprezentującej przemysł wyrobów medycznych, która zakwestionowała m.in. proponowany w rozporządzeniach system nadzoru nad jednostkami notyfikowanymi. Obecnie każdy kraj UE jest odpowiedzialny za nadzór nad jednostkami notyfikowanymi znajdującymi się na jego terytorium. Ten model uznawany jest za najlepszy pod względem efektywności oraz gwarancji bezpieczeństwa. Co więcej, zapewnia pacjentom i pracownikom ochrony zdrowia szybki dostęp do najnowszych technologii medycznych. Szacuje się, że w Europie wprowadza się innowacje od 3 do 5 lat wcześniej niż w USA. Zdaniem Eucomedu wprowadzenie niektórych z zaproponowanych w projekcie zmian w funkcjonowaniu tego systemu może się przyczynić do zbędnego wydłużenia procesu wprowadzania do obrotu innowacyjnych wyrobów medycznych. Eucomed przyznaje, że obecnie poziom kompetencji poszczególnych jednostek notyfikowanych różni się w sposób istotny. Dlatego też proponuje, aby w nowo tworzonych przepisach wprowadzić mechanizmy, które będą gwarantowały posiadanie przez jednostki wysokiego poziomu kompetencji i wiedzy niezbędnej do analizowania szerokiego zakresu technologii medycznych. Najważniejsze zmiany należy więc wprowadzić w organach kontrolnych poszczególnych państw, a nie na poziomie wspólnotowym. Jednolity, stosowany przez wszystkie kraje, system musi być oparty na konsekwentnych i obowiązkowych regulacjach oraz standardach europejskich i wprowadzać procedury szybkiego pozbawiania akredytacji jednostek, które nie stosują się do standardów lub zasad transparentności. System nadzoru powinien w sposób kompatybilny współgrać z nowym zakresem obowiązków jednostek. TAM PRAWO BYLIŚMY UE Unia planuje wprowadzić również zmiany w systemie wydawania zezwoleń przed wprowadzeniem wyrobu medycznego do obrotu. Do nowych regulacji w tym zakresie odnosi się w swojej opinii Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny. Czytamy w niej: „Komitet wyraża jednak obawę przed wprowadzeniem w Europie scentralizowanego systemu wydawania zezwoleń przed wprowadzeniem do obrotu, gdyż skutkowałoby to dalszym wydłużeniem terminów wydawania zezwoleń, przez co pozbawiłoby pacjentów szybkiego dostępu do najnowocześniejszych technologii medycznych i znacząco zwiększyło koszty ponoszone przez MŚP, zagrażając tym samym ich zdolności innowacyjnej”. Obecnie kraje UE w różny sposób interpretują i stosują regulacje zawarte w dyrektywach. Eucomed popiera zawartą w projekcie propozycję wprowadzenia systemu UDI (system unikalnej identyfikacji wyrobów medycznych), który będzie funkcjonował jako uzupełnienie bazy Eudamed. W myśl zapisów projektu dość istotne zmiany mają nastąpić także w zakresie klasyfikacji wyrobów medycznych w celu uwzględnienia najnowszych trendów technologicznych. Unia Europejska zaproponowała nowe zasady, które wydają się omijać ustalony europejski i światowy sposób podejścia • analiza wniosków podmiotów aspirujących do otrzymania statusu jednostki notyfikowanej; • audyt jednostek notyfikowanych; • przeprowadzanie procedury analitycznej losowo wybranych wyrobów poddanych w danej jednostce procedurze notyfikacji. Organizacja Eucomed uważa procedurę analityczną za nieodpowiednią, ze względu na jej nieefektywność. Uznaje, że powinna ona zostać zastąpiona kompleksową, systematyczną procedurą kontroli nad każdą jednostką i wszystkimi niezależnymi badaniami ekspertów klinicznych dla każdego z wyrobów medycznych klasy III. Projekt przewiduje następujące zmiany w tym zakresie: • niektóre wyroby zawierające nanomateriały zostaną przeniesione do klasy III; • wyroby do różnicowania składników krwi zostaną przeniesione do klasy III; • wyroby składające się z substancji lub mieszanek substancji podawanych doustnie, dowaginalnie, doodbytniczo lub inhalacyjnie, które są absorbowane lub rozkładane w ludzkim organizmie, zostaną przeniesione do klasy III; • wyroby pozostające w kontakcie z kręgosłupem zostaną przeniesione do klasy III. Zdaniem Eucomedu wdrożenie proponowanych zmian spowoduje automatyczne umieszczenie w klasach wyższego ryzyka wyrobów o niskim poziomie ryzyka, które dotychczas nie sprawiały problemów z bezpieczeństwem w procesie użytkowania. Przedstawione uwagi do projektu rozporządzenia nie wyczerpują wszystkich kontrowersyjnych kwestii, jakie w najbliższej przyszłości należy rozwiązać w toku procesu legislacyjnego. Ostateczny kształt rozporządzenia powinien jednak uwzględnić krytyczne uwagi środowiska. KOMENTARZ jedynie produkty innowacyjne, a w odniesieniu do pozostałych byłyby udzielane przez instytucje krajowe. Spowodowałoby to, paradoksalnie, nie tylko ponowną fragmentację jednolitego rynku Unii Europejskiej w tym zakresie, ale również ogromny wzrost biurokracji bez znaczącej poprawy bezpieczeństwa i zdrowia obywateli. Szacuje się, że w Europie wprowadza się innowacje od 3 do 5 lat wcześniej niż w USA. Uczestnicy rynku z dystansem podchodzą również do propozycji utworzenia grupy koordynacyjnej ds. wyrobów medycznych. W myśl zapisów projektu do zakresu jej zadań należeć będą m.in.: do kwestii klasyfikacji. Proponuje się reklasyfikację nie tylko specyficznych produktów z pogranicza, lecz także całych klas wyrobów, które dotychczas charakteryzowały się niskim ryzykiem. Ryszard Lubliński członek Zarządu OIGWM POLMED Proponowane przez Parlament Europejski zmiany są w dużej mierze odpowiedzią na skandal z implantami piersi wokół francuskiej firmy PIP. Jest to jednak reakcja znacznie przesadzona i próba wylania dziecka z kąpielą. Chociaż na poziomie europejskim – a myślę, że również w Polsce – producenci i dystrybutorzy wyrobów medycznych podpisują się pod większością proponowanych zmian, niektóre zapisy wydają się nie do zaakceptowania. W szczególności dotyczy to zezwoleń (pre-market authorization) na wprowadzenie do obrotu większości wyrobów medycznych. Tym bardziej że zezwolenia wydawane przez European Medicine Agency obejmowałyby Powodem incydentów związanych z implantami PIP nie były wadliwe przepisy, ale zwykłe oszustwo, którego nigdy nie można wykluczyć. Zamiast kreować nowe rozwiązania prawne, należy się zastanowić, co zrobić, aby ograniczyć możliwość zachowań niezgodnych z prawem. FUNDUSZE UNIJNE Fundusze unijne na lata 2014–2020: nowa szansa na rozwój infrastruktury medycznej w Polsce Podobnie jest w zakresie stosowanych w onkologii gammakamer. Trochę lepiej jest, jeśli chodzi o tomografy komputerowe i aparaty mammograficzne (współczynnik 1 do 2). Jednym z podstawowych celów Izby POLMED jest zwiększenie nakładów na innowacyjne wyroby medyczne. Paweł Mańdok członek Zarządu OIGWM POLMED Jest połowa 2013 roku i wszystkie kraje członkowskie Unii Europejskiej, w tym Polska, zaczynają powoli wchodzić w decydującą fazę negocjacji z Komisją Europejską w sprawie priorytetów inwestycyjnych w ochronie zdrowia. Jest to szczególnie ważny moment dla położenia podwalin pod późniejsze szczegółowe programy i projekty unijne. Wyroby medyczne nie stanowiły znaczącej pozycji w inwestycjach na ochronę zdrowia z puli środków UE na lata 2007–2013. Zanim więc zaczniemy konsultować nowe priorytety, warto spojrzeć na strukturę wydatków na ochronę zdrowia w poprzedniej perspektywie budżetowej, na lata 2007–2013. Jak powszechnie wiadomo, Polska wynegocjowała najwięcej środków spośród wszystkich krajów członkowskich UE – ponad 65,2 mld EUR (zob. tabela) – co było niewątpliwie sukcesem polskiego rządu. Większa część tej sumy została przeznaczona na rozwój infrastruktury oraz dopłaty do rolnictwa. Ochrona zdrowia stanowiła niecałe 1,5% przyznanej Polsce kwoty wsparcia. Niestety, z tych 948 mln EUR rozdysponowanych na poprawę ochrony zdrowia w Polsce tylko około 2% zainwestowano bezpośrednio w wyroby medyczne. Statystykę zaciemnia trochę fakt, że czasem wyroby medyczne stanowiły część (często niewielką) rozbudowy infrastruktury szpitalnej lub jej modernizacji. Jest to powodem pojawiania się nieznacznych różnic w danych statystycznych w tym zakresie. Jednakże nawet pewne nieścisłości analityczne dotyczące struktury wydatkowania środków unijnych z poprzedniej perspektywy budżetowej nie są w stanie zmienić ogólnej konkluzji, że wyroby medyczne nie stanowiły znaczącej pozycji w inwestycjach na ochronę zdrowia z puli środków UE na lata 2007–2013. Tym bardziej Izba POLMED uważa za jeden z najważniejszych celów aktywne uczestnictwo w konsultowaniu priorytetów w ochronie zdrowia na lata 2014–2020. Jednym z podstawowych celów Izby POLMED jest zwiększenie nakładów na innowacyjne wyroby medyczne. Polska ciągle jeszcze znacząco odstaje od średniego poziomu nasycenia zaawansowaną aparaturą medyczną na liczbę mieszkańców w krajach OECD. Na przykład w odniesieniu do rezonansów magnetycznych współczynnik ten wynosi 1 do 4. Jednakże sam wzrost wydatków na sprzęt nie rozwiązuje problemu. Postulujemy już od kilku lat lepsze i pełniejsze planowanie środków na aparaturę medyczną. Szczególnie ważne – w naszej opinii – jest właściwe i jednoczesne przewidywanie usług dodatkowych do kupowanego sprzętu. Mowa tutaj przede wszystkim o szerokim spektrum szkoleń. Nowoczesna aparatura daje ogromne możliwości kliniczne, pozwala na znaczące zwiększenie i skrócenie procedur, daje możliwości lepszego, cyfrowego obrazowania. Niestety, z obserwacji Izby wynika, że w wielu przypadkach z zakupem aparatury nie idą w parze odpowiednie środki na szkolenia lekarzy, techników, personelu medycznego. Często więc szpital po nabyciu nowego urządzenia nie potrafi efektywnie go wykorzystać, nie mając odpowiednio przygotowanych do jego obsługi lekarzy czy techników. Następnym elementem, na który zwracamy uwagę, jest odpowiedni serwis. Sprawne funkcjonowanie urządzeń medycznych często wiąże się z koniecznością wykonywania obowiązkowych przeglądów prewencyjnych, zakupu właściwych materiałów eksploatacyjnych, a także napraw. Niestety, nierzadko podmioty kupujące nowy sprzęt medyczny tylko w niewielkim stopniu (bądź wcale) zapewniają sobie środki na odpowiednie eksploatowanie aparatury i jej serwisowanie. Co ważne, fundusze unijne pozwalają na włączanie serwisu i szkoleń w zakres projektów dotyczących zakupu aparatury medycznej. Dążenie do innowacyjnych rozwiązań nie powinno jednak prowadzić do marnotrawstwa środków. Izba POLMED zwraca uwagę na konieczność poprawienia procedur przetargowych (pełniejsze wykorzystanie dialogu technicznego do rozpoznania potrzeb kupującego), a także – może nawet przede wszystkim – na konieczność dokładniejszej weryfikacji projektów unijnych pod względem efektywności wydatkowania środków na nowoczesną aparaturę. Weryfikacja ta może być prowadzona zarówno na szczeblu regionalnym, jak i centralnym. Fundusze unijne pozwalają na włączanie serwisu i szkoleń w zakres projektów dotyczących zakupu aparatury medycznej. Jej celem jest lepsze dopasowanie technologii do potrzeb i możliwości technicznych oraz klinicznych szpitali. Z naszych obserwacji wynika, że w wielu przypadkach środki unijne przeznaczane były na zakup ultranowoczesnych rozwiązań FUNDUSZE TAM BYLIŚMY UNIJNE (np. diagnostycznych) dla szpitali, które nie miały odpowiedniego zaplecza klinicznego (lekarze specjaliści). Prowadziło to często do używania zakupionej aparatury w bardzo niewielkim zakresie klinicznym/diagnostycznym, bez wykorzystania nierzadko bardzo drogich opcji oprogramowania czy oprzyrządowania. Przed nami niezmiernie ważny etap konsultacji społecznych priorytetów ochrony zdrowia. Niestety, jak dowiedzieliśmy się niedawno w Ministerstwie Zdrowia, termin zakończenia prac związanych z uzgodnieniem tzw. umowy partnerskiej z Komisją Europejską znacznie się przedłuża (według pierwotnego harmonogramu przewidywany był na I kwartał 2013 roku) i nic nie wskazuje na to, aby nastąpiło to przed końcem tego roku. Opóźni to znacząco (nawet o dwa kwartały) publiczne konsultacje dotyczące krajowych i regionalnych programów operacyjnych, które są kluczowe dla późniejszego zdefiniowania konkretnych programów i projektów. To opóźnienie znacząco odsuwa również w czasie możliwość realizowania projektów z nowej perspektywy budżetowej. Izba POLMED nadal będzie aktywnie zabiegała o możliwość aktywnego udziału w procesie konsultowania i kształtowania priorytetów ochrony zdrowia dla nowej perspektywy budżetowej na lata 2014–2020 zarówno z Ministerstwem Zdrowia, jak i z Ministerstwem Rozwoju Regionalnego. TABELA KRAJ 2007–2013 Całkowity budżet UE Całkowity budżet UE (mln €) na ochronę zdrowia (mln €) % Estonia 3 403 311 9,00 Węgry 24 921 1 323 5,00 Łotwa 4 530 207 5,00 Litwa 6 775 228 3,00 Słowacja 11 361 242 2,00 Grecja 20 210 413 2,00 Czechy 26 303 432 2,00 Portugalia 21 412 322 2,00 Polska 65 222 948 1,00 6 674 70 1,00 Hiszpania 34 658 311 1,00 Włochy 27 965 222 1,00 Rumunia 19 213 148 1,00 Malta 4 530 29 1,00 Słowenia 4 101 15 0,38 Francja 13 449 18 0,13 Niemcy 25 489 18 0,07 Bułgaria Źródło: Opracowanie własne OIGWM POLMED na podstawie Comission Staff Working Document SEC(2013) 129, Strategic report 2013 on programme implementation 2007–2013. International Medtech Compliance Conference Po raz pierwszy w Polsce w międzynarodowym składzie dyskutowano o etyce i polityce compliance w branży wyrobów medycznych i ochronie zdrowia W dniach 16–17 maja 2013 roku odbyła się w Warszawie szósta edycja International Medtech Compliance Conference, która jest największym tego typu wydarzeniem dotyczącym polityki compliance w branży wyrobów medycznych. Impreza ma charakter cykliczny, a jej poprzednie edycje miały miejsce w Paryżu (2008), Rzymie (2009), Berlinie (2010), Londynie (2011) oraz Sztokholmie (2012). Kolejne spotkanie odbędzie się w przyszłym roku (2014) w Madrycie. zachowań nie uczy się w szkołach – dodała Anna Janczewska-Radwan. International Medtech WYWIAD Compliance Conference – W Polsce zasady etycznej współpracy lekarzy z firmami medycznymi są w stu procentach zgodne z tym, co udało się wdrożyć w Niemczech – podkreślił Heinz Kölking, prezes Europejskiego Stowarzyszenia Dyrektorów Szpitali. – W Niemczech standardem już jest, że w szpitalu urzęduje Compliance Officer. Jeśli zaś szpital jest mały, porozumiewa się z innymi i wtedy jeden taki urzędnik obsługuje kilka placówek jednocześnie. – Bardzo się cieszę, że konferencja Medtech Compliance odbywa się w Polsce w czasach, kiedy wprowadzamy zmiany w systemie wydatków na leki i sprzęt medyczny – powiedział Igor Radziewicz-Winnicki, witając uczestników spotkania. Głównymi organizatorami tegorocznej konferencji były: amerykańskie stowarzyszenie AdvaMed (Advanced Medical Technology Association) oraz organizacja Eucomed, reprezentująca europejski przemysł technologii medycznych. Izbę POLMED zaproszono do współorganizowania International Medtech Compliance Conference w związku z dużym sukcesem projektu MedKompas Poland, promującego etyczną współpracę między uczestnikami systemu ochrony zdrowia. Wśród polskich prelegentów zabierających głos podczas licznych debat znaleźli się m.in.: prof. Andrzej Górski, wiceprezes PAN, członek European Group on Ethics in Science and New Technologies, Bolesław Rok z Centrum Etyki Biznesu i Konstanty Radziwiłł, wiceprezes Naczelnej Rady Lekarskiej, prezydent Stałego Komitetu Lekarzy Europejskich. W panelach, debatach i sesjach tematycznych organizowanych w ramach konferencji udział wzięło kilkuset przedstawicieli środowiska ochrony zdrowia z Azji, Ameryki Północnej i Południowej oraz Europy, w tym z Polski. Jednym ze szpitali-prekursorów, które wprowadziły u siebie procedury compliance i stanowisko doradcy, jest Wojewódzki Szpital Rehabilitacyjny w Zakopanem. Kiedy dyrektor tej placówki zainicjował prace nad wdrożeniem systemu zapobiegania zagrożeniom korupcyjnym, pracownicy początkowo uważali, że w ich jednostce takich zagrożeń nie ma. – Ze zdziwieniem odkryliśmy co najmniej 40 tego typu możliwości. Nie tylko na płaszczyźnie zakupowej, ale także na każdym etapie postępowania: w trakcie przyjęcia pacjenta, wypisu, w czasie jego pobytu, podczas używania narzędzi, sprzętu i aparatury – tłumaczyła Krystyna Walendowicz, dyrektor Wojewódzkiego Szpitala Rehabilitacyjnego w Zakopanem. Jak zaznaczyła, obecnie kontakt z doradcą compliance w jej placówce stał się standardem i cieszy się dużym powodzeniem. Konferencję otworzyli wspólnie Anna Janczewska-Radwan, prezes OIGWM POLMED, oraz Stephen Ubl, prezes AdvaMed. Podczas inauguracji zabrał również głos przedstawiciel Ministerstwa Zdrowia, podsekretarz stanu Igor Radziewicz-Winnicki. – Rola tego typu międzynarodowych spotkań rośnie, ponieważ branża wyrobów medycznych, tak jak inne branże, globalizuje się. Mamy podobne problemy i podobne pomysły na ich rozwiązanie – powiedział, otwierając warszawską konferencję, Stephen Ubl, prezes AdvaMed. Prezes OIGWM POLMED Anna Janczewska-Radwan rozpoczęła przemówienie od powitania wszystkich gości i zaznaczyła, że tegoroczna edycja konferencji jest szczególna, gdyż, jak mówiła, „z inicjatywy Izby POLMED po raz pierwszy zaproszono do udziału również menedżerów ochrony zdrowia oraz lekarzy z Polski, którzy są bardzo ważnymi uczestnikami rynku ochrony zdrowia. Bez ich udziału w dyskusji trudno byłoby osiągnąć zakładane cele konferencji”. W drugim dniu imprezy, z inicjatywy Izby POLMED, odbył się panel dyskusyjny skierowany zarówno do przedstawicieli rynku wyrobów medycznych, jak i osób reprezentujących placówki medyczne w Polsce. Tematem dyskusji była szeroko rozumiana współpraca na rynku medycznym z zachowaniem przejrzystości i poszanowaniem najwyższych standardów etycznych. – Dyskusja w gronie ekspertów, dotycząca etyki i przejrzystości, jest nie do przecenienia w czasach, kiedy etyki i etycznych Wśród panelistów znaleźli się reprezentanci jednostek ochrony zdrowia, jak i przemysłu wyrobów medycznych. W trakcie spotkania prelegenci mówili również o projekcie MedKompas Poland, który od dwóch lat realizowany jest przez Izbę POLMED. Głównym założeniem tego przedsięwzięcia jest promowanie zasad etycznej współpracy między przedstawicielami rynku wyrobów medycznych i ochrony zdrowia. – Analizując różne przypadki, doszliśmy do wniosku, że wiedza w naszym środowisku jest jeszcze niewystarczająca. Myślę, że szpitale, które wprowadziły już pewne procedury i utworzyły stanowiska doradców, takie jak Wojewódzki Szpital Rehabilitacyjny w Zakopanem, ciągle należą do wyjątków. Życzylibyśmy sobie, aby m.in. dzięki akcji MedKompas takie stanowiska powstawały masowo, a zgodność z zasadami etyki i prawa była jednym z ważnych elementów dobrze funkcjonujących w każdej firmie i każdym szpitalu – mówiła Anna Janczewska-Radwan. W ramach projektu MedKompas organizowane są warsztaty „Prawne i etyczne aspekty odpowiedzialności lekarzy i przedstawicieli przemysłu medycznego na gruncie obowiązującego prawa”. Osoby uczestniczące w spotkaniach to dyrektorzy szpitali, lekarze, pielęgniarki, pracownicy administracyjni, przedstawiciele przemysłu medycznego, jak również studenci ostatnich lat medycyny. Od początku trwania projektu zrealizowano 44 warsztaty na terenie całej Polski, podczas których przeszkolonych zostało blisko 1500 osób reprezentujących sektor ochrony zdrowia. – O ile z prawem, które jest skodyfikowane, łatwiej sobie radzić, o tyle wiedza etyczna nastręcza nam sporych trudności. Nie jest ona ujęta w zbiór ogólnodostępnych przepisów oraz powszechnie nauczana. Sama kodyfikacja zasad etyki zresztą by nie wystarczyła. Przestrzeganie zasad etyki bowiem zależy od moralności każdego z nas – stwierdziła prezes Anna Janczewska-Radwan. W trakcie szkoleń uczestnicy zapoznają się z zasadami etycznego postępowania w kontaktach pomiędzy przedstawicielami placówek ochrony zdrowia, dokonującymi zakupów towarów i usług, a przedstawicielami biznesu, którzy te towary i usługi oferują. Zdobywają wiedzę o zachowaniach, które gwarantują im pozostawanie w zgodzie z obowiązującym prawem oraz zasadami etyki zawodowej i biznesowej. Otrzymują wskazówki, a także wypracowane i przetestowane wcześniej narzędzia w postaci przykładowych wzorów umów czy kodeksu etyki, których stosowanie i przestrzeganie zapewnia bezpieczeństwo funkcjonowania wszystkim uczestnikom rynku medycznego. Eksperci podczas warsztatów poruszają takie kwestie, jak: zagrożenia występujące w kontaktach lekarz – przedstawiciel przemysłu medycznego i bezpieczne formy oraz normy prawne regulujące te kontakty; zasady i zakres odpowiedzialności lekarza na gruncie podstawowych dziedzin prawa cywilnego, karnego i zamówień publicznych; status prawny przedstawicieli przemysłu medycznego i farmaceutycznego w zakładach opieki zdrowotnej; prawnie dopuszczalne obszary współpracy przedstawicieli przemysłu i pracowników ochrony zdrowia; prawnie dopuszczalne prezenty i darowizny na rzecz lekarzy. – Wiedza zdobyta na warsztatach jest bardzo pomocna w codziennym funkcjonowaniu w środowisku medycznym i pomaga zachować zasady przejrzystej współpracy z przedstawicielami biznesu, którzy biorą udział w przetargach na dostawę 13 International Medtech Compliance Conference towarów i usług ogłaszanych przez placówki ochrony zdrowia. Wdrożenie polityki przejrzystości, z którą uczestnicy zapoznają się w trakcie szkoleń, pozwala uniknąć sytuacji dwuznacznych etycznie i prawnie – mówił Witold Włodarczyk, dyrektor generalny Izby POLMED. W opinii prelegentów projekt MedKompas Poland idealnie wpisuje się w potrzeby środowiska lekarskiego. Uważają oni, że warsztaty prowadzone w ramach projektu przynoszą wiedzę praktyczną i w dalszej perspektywie wpłyną pozytywnie na delikatne relacje lekarzy z firmami medycznymi. Zaproszenie do udziału w bezpłatnych warsztatach – Projekt MedKompas Poland stanowi odpowiedź na potrzeby sektora ochrony zdrowia, w związku z tym został dobrze przyjęty przez środowisko. Będzie realizowany do września 2014 roku. Wierzymy w pozytywne skutki tego projektu i już dziś zastanawiamy się, jakie działania będziemy chcieli realizować po jego zakończeniu. Wychodzimy bowiem z założenia, że jest to dopiero początek procesu przemian i konieczna będzie dalsza stała edukacja w tym zakresie – powiedziała na zakończenie dyskusji Anna Janczewska-Radwan. pOLITYKA COMPLIANCE AKADEMIA LEONA KOŹMIŃSKIEGO zaprasza na Studia podyplomowe POLITYKA COMPLIANCE W ORGANIZACJI Polityka compliance, jako instrument zarządzania i profilaktyki nadużyć, jest coraz częściej uwzględniana w działalności dużych i średnich firm. Przede wszystkim w tych branżach, którym zależy na rozwijaniu bądź utrzymaniu kapitału zaufania społecznego – czego szczególnym przykładem jest sektor ochrony zdrowia. Studia są kierowane do osób, które: • ukończyły studia wyższe i dalszy rozwój kariery zawodowej wiążą z istniejącymi lub powstającymi działami compliance, • posiadają lub będą posiadać uprawnienia decyzyjne w zakresie budowy i realizacji strategii compliance, • są specjalistami z działów prawnych, audytu, rozwoju biznesu, relacji z inwestorami, pionów komunikacji społecznej, marketingu, zarządzania zasobami ludzkimi, są trenerami wewnętrznymi. Główne obszary zagadnień: • • • • • WYDARZENIA rozpoznanie zagrożeń w zakresie zgodności z prawem i normami społecznymi, konflikt interesów, zarządzanie konfliktem interesów, ograniczanie przypadków korupcji i nadużyć, tworzenie i nadzorowanie programów etycznych organizacji, audyt compliance. Studia są realizowane w cyklu dwusemestralnym. Obejmują 180 godzin wykładów, ćwiczeń, warsztatów prowadzonych przez doświadczoną kadrę dydaktyczną i ekspertów z firm o bogatych doświadczeniach w zakresie działań compliance. Szczegółowe informacje na stronach: http://bit.ly/VGcgkO lub www.studiapodyplomowe.edu.pl POLITYKA COMPLIANCE Prawne i etyczne aspekty odpowiedzialności lekarza i przedstawicieli przemysłu medycznego na gruncie obowiązującego prawa Ogólnopolska Izba Gospodarcza Wyrobów Medycznych POLMED zaprasza do udziału w bezpłatnych warsztatach, których celem jest zapoznanie uczestników z prawnymi i etycznymi aspektami odpowiedzialności lekarza i przedstawicieli przemysłu medycznego na gruncie obowiązującego prawa. Warsztaty skierowane są do pracowników sektora medycznego, a w szczególności do: • przedstawicieli ochrony zdrowia (m.in. osób współpracujących regularnie z partnerami z sektora prywatnego, członków komisji przetargowych itp.) • przedstawicieli rynku wyrobów medycznych (m.in. przedstawicieli handlowych, osób organizujących imprezy i kongresy, osób realizujących oraz finansujących projekty badawcze itp.) Prelegenci: • • • • Witold Włodarczyk, dyrektor generalny OIGWM POLMED Wojciech Szefke, prawnik z wieloletnim doświadczeniem na rynku wyrobów medycznych Tomasz Korkosz, ekspert w dziedzinie etyki Dariusz Bąk, ekspert w dziedzinie etyki Podczas warsztatów zostaną omówione m.in. następujące zagadnienia: • zasady polityki compliance • zagrożenia występujące w kontaktach lekarz – przedstawiciel przemysłu medycznego, a także bezpieczne formy współpracy oraz normy prawne regulujące te kontakty • zasady i zakres odpowiedzialności lekarza na gruncie podstawowych dziedzin prawa cywilnego, karnego i zamówień publicznych • status prawny przedstawicieli przemysłu medycznego i farmaceutycznego w zakładach opieki zdrowotnej • prawnie dopuszczalne obszary współpracy przedstawicieli przemysłu i pracowników ochrony zdrowia • prawnie dopuszczalne prezenty i darowizny na rzecz lekarzy Daty kolejnych warsztatów podawane są na stronie internetowej www.medkompas.pl. Uczestnicy otrzymują zaświadczenia potwierdzające uczestnictwo w warsztatach. Ilość miejsc jest ograniczona, o udziale decyduje kolejność zgłoszeń. Kontakt: Elżbieta Karczmarska de-Vries, Project Manager tel. +48 606 780 842 faks 22 853 49 92 [email protected] www.medkompas.pl 15 DIALOG TECHNICZNY Wykorzystanie instytucji dialogu technicznego w praktyce także do zawarcia stosownej informacji o przeprowadzeniu procedury dialogu technicznego w ogłoszeniu o zamówieniu. W praktyce przeprowadzenie dialogu technicznego jest zasadne w każdym przypadku, gdy zamawiający ma trudności w przygotowaniu opisu przedmiotu zamówienia. W szczególności dialog techniczny będzie miał zastosowanie w postępowaniach, w których zamawiających nie ma odpowiedniej wiedzy i doświadczenia w przygotowywaniu specyfikacji, a zamierza dokonać oceny oferowanych wyrobów, opierając się także na innych niż cena kryteriach. Wojciech Szefke ekspert w dziedzinie wyrobów medycznych 20 lutego br. weszła w życie nowelizacja ustawy – Prawo zamówień publicznych (dalej: ustawa) umożliwiająca zamawiającemu wykorzystanie instytucji dialogu technicznego w procesie zakupowym. Proces nabywania wyrobów medycznych w trybie zamówienia publicznego wymaga od zamawiających zarówno wnikliwego porównania złożonych ofert, jak i – przede wszystkim podczas przygotowywania specyfikacji istotnych warunków zamówienia – pozyskania od potencjalnych wykonawców informacji dotyczących oferowanych przez nich produktów. Instytucja dialogu technicznego ma więc w praktyce umożliwić zamawiającemu przygotowanie kompleksowego i jednoznacznego opisu przedmiotu zamówienia, który w sposób optymalny będzie definiował jego potrzeby. Polski ustawodawca zdecydował się opisać instytucję dialogu technicznego w poniższych artykułach ustawy: „Art. 31a. 1. Zamawiający, przed wszczęciem postępowania o udzielenie zamówienia, może przeprowadzić dialog techniczny, zwracając się o doradztwo lub udzielenie informacji w zakresie niezbędnym do przygotowania opisu przedmiotu zamówienia, specyfikacji istotnych warunków zamówienia lub określenia warunków umowy. 2. Dialog techniczny prowadzi się w sposób zapewniający zachowanie uczciwej konkurencji oraz równe traktowanie potencjalnych wykonawców i oferowanych przez nich rozwiązań. Dialog techniczny ma w praktyce umożliwić zamawiającemu przygotowanie kompleksowego i jednoznacznego opisu przedmiotu zamówienia. Istotne w przeprowadzaniu procedury dialogu technicznego jest zachowanie poufności otrzymanych informacji. Umożliwia to odpowiednie zastosowanie rozwiązania zawartego w art. 8 ust. 3 ustawy. Sięgając jednak po tę instytucję, należy mieć na względzie, że: • • • • dialog techniczny nie stanowi odrębnego trybu udzielania zamówień publicznych, lecz jest swego rodzaju konsultacją prawną pozwalającą zamawiającemu na pozyskanie niezbędnych informacji w zakresie funkcjonujących na rynku rozwiązań, wszelkie czynności związane z przeprowadzeniem dialogu technicznego należy przeprowadzić przed samym procesem przetargowym, przeprowadzenie procedury dialogu technicznego nie niesie ze sobą zobowiązania zamawiającego do ogłoszenia postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, uczestnictwo w procedurze dialogu technicznego nie wyklucza podmiotów biorących w nim udział z dalszego postępowania przetargowego. Art. 31b.Zamawiający zamieszcza informację o zamiarze przeprowadzenia dialogu technicznego oraz o jego przedmiocie na swojej stronie internetowej. Możemy obserwować upowszechnienie instytucji dialogu technicznego w sektorze ochrony zdrowia. W chwili obecnej toczy się już kilkadziesiąt postępowań wykorzystujących w praktyce tę instytucję. Poniżej przedstawione zostaną trzy przykłady tego rodzaju działań. Art. 31c. Zamawiający zamieszcza informację o zastosowaniu dialogu technicznego w ogłoszeniu o zamówieniu, którego dotyczył dialog techniczny”. I. Szpitale Wielkopolskie sp. z o.o. Sama procedura dialogu technicznego nie została szczegółowo opisana. Zamawiający zobowiązany został do zamieszczenia na stronie internetowej informacji o zamiarze przeprowadzenia dialogu technicznego. Informacja ta musi zawierać co najmniej dane dotyczące przedmiotu zamówienia poddanego tej procedurze. Zamawiający zobowiązany został Przykładem praktycznego wykorzystania dialogu jest zaproszenie wystosowane przez Szpitale Wielkopolskie sp. z o.o., którego celem jest ustalenie istotnych warunków i udzielenie zamówienia na budowę nowego szpitala matki i dziecka w Poznaniu i wyposażenie go w niezbędny sprzęt. Zamawiający podszedł do instytucji dialogu w sposób kompleksowy. Potencjalni uczestnicy mogą zapoznać się z jego oczekiwa- DIALOG TECHNICZNY niami: „W toku dialogu Zapraszający oczekuje przedstawienia założeń przewidywanej inwestycji, umożliwienia wymiany informacji, opinii i doświadczeń dotyczących możliwości prawnych, finansowych i faktycznych w zakresie wyżej wskazanej inwestycji”. Określił także wstępne warunki brzegowe dla potencjalnych uczestników: „Do wzięcia udziału w dialogu technicznym zaprasza się wyłącznie podmioty, które w terminie 5 (pięciu) lat poprzedzających dzień ukazania się ogłoszenia o dialogu zrealizowały co najmniej dwie inwestycje związane z sektorem ochrony zdrowia, w tym co najmniej jedna z nich polegała na zaprojektowaniu, wybudowaniu, wyposażeniu i finansowaniu oraz utrzymaniu i zarządzaniu obiektem świadczącym usługi zdrowotne, o powierzchni użytkowej min. 15.000 m2”. Zamawiający zdecydował także o formie dialogu, który odbędzie się w siedzibie zamawiającego odrębnie z każdym zainteresowanym podmiotem. Spółka Szpitale Wielkopolskie opracowała – w postaci odrębnych dokumentów – wniosek o dopuszczenie do dialogu, a także regulamin postępowania. Podmiot składający wniosek udziela bezwarunkowej zgody na wykorzystanie przekazywanych informacji oraz utworów stanowiących przedmiot praw autorskich na potrzeby przygotowania inwestycji polegającej na budowie nowego szpitala matki i dziecka w Poznaniu oraz wyposażeniu go w niezbędny sprzęt medyczny, zezwala na rozporządzanie i korzystanie z opracowań tych utworów, jak również zapewnia, że wykorzystanie utworu przez Szpitale Wielkopolskie sp. z o.o. nie będzie naruszało praw osób trzecich. Tym samym zamawiający zdecydował się na formalne uregulowanie statusu prawnego pozyskanych informacji. Przeprowadzenie dialogu technicznego jest zasadne w każdym przypadku, gdy zamawiający ma trudności w przygotowaniu opisu przedmiotu zamówienia. Sam regulamin postępowania w sposób kompleksowy określa nie tylko procedurę przeprowadzenia dialogu, ale także status prawny i kompetencje komisji powołanej do oceny przedkładanych rozwiązań. II. Wojewódzki Szpital Zespolony w Elblągu Kolejnym przykładem, na który warto zwrócić uwagę, jest regulamin opracowany przez Wojewódzki Szpital Zespolony w Elblągu. W tym przypadku władze jednostki podjęły decyzję o przygotowaniu rozwiązania prawnego, które może zostać wykorzystane we wszystkich postępowania w przyszłości. Lektura tego dokumentu jednoznacznie wskazuje, że w każdym przypadku, gdy zamawiający podejmie decyzję o pozyskaniu informacji o dostępnych na rynku rozwiązaniach, może skorzystać z istniejących już opracowań: „Celem dialogu jest doradztwo i udzielanie informacji, przez potencjalnych wykonawców biorących w nim udział, w zakresie niezbędnym do przygotowania opisu przedmiotu zamówienia, specyfikacji istotnych warunków zamówienia lub określenia warunków umowy związanych z przedmiotem zamówienia”. W tym jednak przypadku zamawiający podjął decyzję o rozszerzeniu formy kontaktów z potencjalnymi uczestnikami postępowania: „Zamawiający przewiduje następujące formy kontaktów/spotkań z potencjalnymi wykonawcami: spotkania indywidualne, spotkania grupowe, droga elektroniczna (…). O formie kontaktu decyduje zamawiający o czym poinformuje w przekazanym zaproszeniu”. Jak więc widzimy, podjęto decyzję o dopuszczeniu innych form przekazywania wiedzy. Opracowany regulamin jest także wykorzystywany w praktyce. Toczy się bowiem obecnie dialog techniczny poprzedzający ogłoszenie postępowania na aktualizację m.in. użytkowanego systemu informatycznego HIS InfoMedica. III. Szpital Specjalistyczny w Dąbrowie Górniczej Część podmiotów przeprowadzających dialog techniczny w praktyce nie decyduje się na przygotowanie formalnego regulaminu. Wszelkie niezbędne informacje zawiera bowiem w samym zaproszeniu. W Dąbrowie Górniczej przygotowano zaproszenie do udziału w czynnościach dialogu technicznego poprzedzającego udzielenie zamówień publicznych, których przedmiotem będą: • zakup sprzętu do radio- i brachyterapii, • zakup sprzętu diagnostycznego, w tym tomografu komputerowego z wirtualną symulacją, tomografu komputerowego diagnostycznego, rezonansu magnetycznego, gammakamery, PET-CT, • zakup stanowisk do planowania radioterapii, • systemy PACS i RISK, • wyposażenie bloku operacyjnego (w tym m.in. stoły operacyjne, lampy, aparaty do znieczulenia) i sali wybudzeniowej, • obsługa serwisowa zakupionego sprzętu. W ramach realizacji zadania „Utworzenie Zagłębiowskiego Centrum Onkologii” zamawiający określił w tym dokumencie zarówno cel, jak i swoje oczekiwania: „Celem dialogu jest uzyskanie doradztwa w zakresie najlepszych, najnowocześniejszych i najkorzystniejszych technicznie, technologicznie, organizacyjnie oraz ekonomicznie rozwiązań mogących służyć realizacji potrzeb Zapraszającego. W toku dialogu Zapraszający oczekuje przedstawienia założeń przewidywanej inwestycji, umożliwienia wymiany informacji, opinii i doświadczeń dotyczących możliwości prawnych, finansowych i faktycznych w zakresie wyżej wskazanej inwestycji”. Sformułował także warunki brzegowe dla potencjalnych uczestników. W praktyce zamawiający potrafią korzystać z nowych rozwiązań prawnych. Funkcjonujące modele zaadaptowania nowych przepisów z pewnością przyczynią się do opracowania i wdrożenia rozwiązań, które w pełni zaspokoją oczekiwania zamawiających. AUKCJA INTERNETOWA Abena Polska sp. z o.o. została założona w roku 2005 przez duńską firmę ABENA Institutions Holding A/S. Od tego czasu ciągle się rozwija oraz ma coraz większe znaczenie na polskim rynku wyrobów medycznych i w sektorze opieki. Aukcja internetowa – szanse i zagrożenia Przykład 1. Zakup sprzętu USG. WARSZTATY Prywatna sieć przychodni dokonywała zakupu aparatu USG. Firma zajmuje się dystrybucją artykułów higienicznych min. pieluszek dla dzieci, pieluchomajtek, podkładów higienicznych itp. W swoim szerokim asortymencie posiadamy również środki higieny osobistej, kosmetyki do mycia i pielęgnacji ciała oraz rękawice medyczne. Ekologiczne pieluszki dla dzieci Bambo Wszystkie pieluszki dla dzieci produkowane przez Abena A/S są przyjazne dla środowiska posiadają oznakowanie Skandynawskim Znakiem Ekologicznym „Swan”. Symbol łabędzia posiadają produkty przyjazne dla środowiska - zarówno na etapie produkcji, użytkowania jak i utylizacji. Jakość wyrobów z eko-oznakowaniem jest równa lub wyższa od im podobnych. Produkty z eko-oznakowaniem zapewniają, że są spełniane surowe wymogi ich produkcji i ochrony środowiska, nie zawierają substancji, które mogłyby źle wpływać na skórę dziecka. Jarosław Dobrzyński, prezes AMDG Jarosław M. Dobrzyński, właściciel portalu medipment.pl. W myśl ustawy – Prawo zamówień publicznych w sektorze publicznym przewidziane są między innymi poniższe tryby postępowania: 1.przetarg nieograniczony, 2.przetarg ograniczony, Kosmetyki do mycia i pielęgnacji ciała Skincare 3.aukcja internetowa, Seria produktów do pielęgnacji ciała Skincare z produktami do mycia, kremami i maściami obejmuje wszystkie potrzeby codziennej pielęgnacji skóry. Produkty Abena do pielęgnacji skóry są produkowane z wyselekcjonowanych wysokiej jakości składników oraz wiele kosmetyków jest oznaczonych Skandynawskim Znakiem Ekologicznym. Abena opracowała 4 rodzaje produktów do pielęgnacji: kremy i balsamy, maści i kremy specjalne, produkty stosowane z użyciem wody praz produkty stosowane bez użycia wody – ostatnie szczególne polecane do pielęgnacji ciała pacjentów obłożnie chorych. 4.licytacja internetowa. Oba rodzaje przetargów zaczynają się i kończą pisemnie oraz wymagają przestrzegania wielu procedur prawnych. Aukcja internetowa zaczyna się pisemnie, a kończy elektronicznie i jest właściwie rodzajem przetargu, którego pisemne wyniki częściowe wprowadzane są do Internetu. Na ich podstawie w sieci kontynuowane są negocjacje dotyczące nabycia. W aukcji negocjowana jest cena, a także inne parametry, takie jak gwarancja, serwis itp. Rękawice medyczne Licytacja internetowa to postępowanie, w którym licytowana jest tylko cena (wartość) planowanego kontraktu. W całości odbywa się w sieci. Najważniejszym parametrem przy wyborze rękawiczek jest zamierzone ich zastosowanie oraz związane z nim potrzeby ochrony przed zagrożeniami. Gama rękawic marki Abena zawiera produkty dla całkowitej ochrony oraz higieny przy zastosowaniu w sektorze opieki zdrowotne. Wszystkie rękawice Abena spełniają najwyższy poziom jakości i bezpieczeństwa oraz są zgodne ze wszystkimi europejskimi standardami. Rękawice medyczne są dostępne w trzech różnych materiałach: lateksowe, winylowe oraz nitrylowe oraz w kolorach naturalnym i niebieskim. Generalnie w Polsce większość zakupów w sektorze służby zdrowia odbywa się na drodze przetargów. Jednak stan ten powoli ulega zmianie. Gdy w 2008 roku odwiedzałem szpitale, zadawałem dwa pytania: 1.Czy kupowali Państwo sprzęt medyczny na drodze aukcji internetowych? 2.Czy są Państwo zainteresowani tą formą zakupów? Podkłady higieniczne Abena posiada również w swoim bogatym asortymencie podkłady chłonne jedno i wielorazowego użytku, jednorazowe prześcieradła oraz rolki medyczne idealne do ochrony łóżek, kozetek, wózków inwalidzkich, stołów zabiegowych podczas mało inwazyjnych zabiegów medycznych, takich jak np. gipsowanie czy zmiana opatrunków. Podkłady higieniczne Abena są dostępne w różnych rozmiarach, poziomach chłonności oraz są wykonane z różnych materiałów. Abena Polska Sp. z o.o. ul. Nowa 15 Łozienica 72-100 Goleniów tel. 91 419 43 20, fax. 91 419 43 44 [email protected] www.abena.pl Oddział Sosnowiec ul. Plonów 21, 41-200 Sosnowiec tel./fax 32 202 13 13 [email protected], [email protected]. Na pytanie pierwsze nieodmiennie padała odpowiedź przecząca. Odpowiedzią na pytanie drugie było niezdecydowane: tak. Postawiłem podobne pytania w tym roku. O dziwo, w ok. 20% placówek publicznych i w ok. 70% placówek prywatnych na pytanie pierwsze padała odpowiedź twierdząca. Natomiast wszędzie na pytanie drugie odpowiadano jednoznacznie twierdząco. Co więcej, moi rozmówcy sami uzasadniali, że aukcja to przecież oszczędności i możliwość prawdziwego przelicytowania ofert. Czy rzeczywiście z aukcją związane są tak jednoznaczne korzyści? Obserwowałem wiele działań kończących się aukcją internetową sprzętu i materiałów medycznych. Oto garść spostrzeżeń z nimi związanych. Przeprowadzono wiele testów z różnymi aparatami, wstawianymi przez dostawców na próbę. Wytypowano cztery modele pochodzące od różnych producentów, które spełniały wymagania stawiane przez ekipę mającą docelowo pracować na tym sprzęcie. Określono, jakie są to modele. Dokonano ich opisu technicznego, udostępniając dostawcom tabelkę parametrów z oczekiwanymi wartościami. Po przesłaniu takiej tabelki dostawcom poproszono ich o przedstawienie ofert. Wszyscy wytypowani dostawcy złożyli swoje oferty, wpisując faktyczne wartości parametrów i podając oferowaną cenę oraz warunki gwarancji, dostaw i płatności. Zamawiający dokonał analizy ofert i powiadomił dostawców o terminie aukcji. Określił też cenę oczekiwaną, od której miała się zacząć licytacja. Czas przygotowania aukcji wynosił dwa tygodnie. Czas aukcji – dwie godziny. Oferty ostateczne zostały złożone przez trzy podmioty. Wynegocjowane postąpienie wynosiło ok. 60 tys. zł. Istotnym atutem było zdobycie dodatkowego roku gwarancji na negocjowany sprzęt. Ostateczna cena i okres gwarancji zadeklarowane zostały w ostatniej minucie trwania aukcji tzw. rzutem na taśmę. Oszczędności wyniosły 20% w stosunku do kwoty, jaką przychodnia przeznaczyła na zakup sprzętu. Aukcja internetowa daje dużo większe możliwości negocjacyjne niż typowy przetarg. Przykład 2. Zakup preparatów dezynfekcyjnych. Prywatny odbiorca dokonywał kolejnego zakupu preparatów dezynfekcyjnych i myjących. Zaproszono do postępowania czterech producentów chemii medycznej. Określono spektrum bójczości i oczekiwania odbiorcy, a także maksymalne i minimalne ceny oczekiwane (wymagał tego portal aukcyjny). Cenę maksymalną zamknięto z góry, cenę minimalną otwarto z dołu. Wyznaczono parametry aukcji i jej termin. Czas przygotowania określono na trzy tygodnie. Czas aukcji – na pół godziny. Pułap ceny oczekiwanej ustalony został na poziomie ceny litra roztworu i wynosił o 1 grosz mniej od ceny dotąd płaconej. Cena płacona wynosiła 21 gr. Cena oczekiwana – 20 gr. Cena docelowa – 18 gr. Przewidziano dogrywki w przypadku cen zgłaszanych w ostatniej minucie aukcji. Ostatecznie aukcja trwała pełną godzinę. Cena ostateczna ukształtowała się na poziomie 16,5 gr. Była niższa o 21% od ceny dotychczasowej. Oferty złożone zostały tylko przez producentów środków chemicznych. Przy takich upustach nie miał szans żaden z dystrybutorów. Dodatkowym, nienegocjowanym warunkiem były zasady dostaw i wyposażenie placówki w systemy dystrybucji środków. Generalnie aukcja internetowa daje dużo większe możliwości negocjacyjne niż typowy przetarg. Oferenci w czasie przetargu nie są w stanie reagować, gdy widzą, że ich konkurent dał niższą cenę. Podczas aukcji mogą walczyć o dostawę. Niemniej w przypadku aukcji nie chodzi o to, aby wynego- AUKCJA INTERNETOWA cjować cenę minimalną, lecz o to, aby warunki zakupu były optymalne. A optymalne warunki to cena, gwarancja, koszty i zasady serwisu pogwarancyjnego oraz wymogi dotyczące dostawy i płatności. Nikt nie będzie zadowolony z kontraktu wynegocjowanego z ceną minimalną, ale bez gwarancji i serwisu. W czasie przygotowania do aukcji należy o tym pamiętać i odpowiednio uwypuklić wszystkie niecenowe parametry aukcji. Niebezpieczeństwo stanowi skoncentrowanie się uczestników licytacji na samej cenie. Próbując wylicytować możliwie najniższą cenę, zapominają, że w jej ramach będą musieli wykonać dostawę wraz z usługami dodatkowymi, takimi jak chociażby serwis gwarancyjny itp. Obserwowaliśmy licytowanie ceny do granicy absurdu. Widzieliśmy również, jakie były tego skutki. Firma – uczestnik aukcji – po chwili wycofywała się, oddając pole i przepraszając innych uczestników. Na szczęście zadziałała na tyle szybko, że nikt nie zdążył przebić tej niskiej ceny. Innym razem obserwowaliśmy zakupy sprzętu używanego na portalu spoza Polski. Uczestnik, tym razem kupujący, proponując cenę, dał o jedno zero więcej, niż zamierzał. Po trzecim klepnięciu, gdy zrozumiał, co się stało, próbował odkręcić całą sprawę. Na próżno. Zamiast 2500 euro musiał zapłacić 25 000 euro. Dlatego ci, którzy biorą udział w aukcjach, muszą w okresie przygotowania, a w szczególności przeprowadzania aukcji wykazać się uwagą i czujnością, aby nie popełnić głupstwa, gdyż może być ono brzemienne w skutki. Ważne są szczególnie ostatnie minuty aukcji. Chodzi również o to, aby oferenci rzeczywiście jawnie konkurowali ze sobą, walcząc o zdobycie kontraktu na równych zasadach. A więc korzystajmy z narzędzia, jakim jest aukcja, świadomie i z głową. ZAOPATRZENIE OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH W oczekiwaniu na zmiany Środowisko osób niepełnosprawnych z niecierpliwością oczekuje na przesłanie do konsultacji społecznych projektu rozporządzenia w sprawie wyrobów medycznych finansowanych ze środków publicznych wydawanych pacjentowi na zlecenie. Nowe rozporządzenie ma na celu realizację upoważnienia ustawowego, które zawarto w art. 38 ustawy refundacyjnej. Na jego podstawie świadczeniobiorca ma prawo do uzyskania niezbędnego zaopatrzenia w wyrób medyczny finansowany ze środków publicznych. Rozporządzenie to jest niezwykle istotne, gdyż pacjenci od lat oczekują na nową listę wyrobów medycznych, które będą współfinansowane w ramach koszyka NFZ. Dotychczasowy wykaz, obowiązujący od blisko 10 lat, jest dokumentem archaicznym. Co więcej, w przypadku wielu produktów przewiduje zbyt niski poziom refundacji, co skutkuje koniecznością ponoszenia dodatkowych kosztów przez pacjenta. W Polsce jest ponad 5 milionów osób niepełnosprawnych – to tyle, ile jest wszystkich mieszkańców Norwegii czy Słowacji. Ta ogromna rzesza chorych potrzebuje specjalistycznego zaopatrzenia, bez którego niemożliwa jest dla nich normalna egzystencja. Kwota refundacji zwykle nie wystarcza na zakup produktów dobrej jakości, a procedury otrzymania dofinansowania są zbyt skomplikowane. Dodatkowym problemem okazują się dla pacjentów kolejki, które oddziały wojewódzkie NFZ zmuszone są wprowadzać, gdy brakuje im funduszy na zaopatrzenie. Sytuacja życiowa i finansowa, w jakiej znajdują się osoby niepełnosprawne, jest przeważnie niezwykle trudna. Niestety, obowiązujące przepisy powodują, że wcale nie staje się łatwiejsza. Ustalając zbyt niskie limity dofinansowania, ograniczające dostęp do produktów medycznych, i komplikując procedury, Ministerstwo Zdrowia zdaje się nie dostrzegać kosztów zarówno społecznych, jak i finansowych wynikających z tych posunięć. Należy pamiętać, że osoba niepełnosprawna, która nie otrzyma koniecznego sprzętu, staje się jeszcze bardziej zależna od pomocy państwa. 20 Postęp technologiczny w ostatnich latach jest ogromny, pozwala wielu niepełnosprawnym na świecie cieszyć się życiem bardziej niż kiedykolwiek wcześniej. Problem w tym, że przeciętny polski niepełnosprawny może o najnowszym sprzęcie tylko pomarzyć. Wydatki NFZ i PFRON na zaopatrzenie osób niepełnosprawnych w Polsce stanowią połowę kwot przeznaczanych na ten cel w krajach o podobnym stopniu zamożności: na Węgrzech czy w Czechach. Polscy niepełnosprawni statystycznie plasują się wśród osób najuboższych, często żyją z niskich rent i emerytur, skromnego wsparcia rodzin. Najczęściej kupują takie urządzenia i przedmioty rehabilitacyjne, jakie mieszczą się w limitach dofinansowania. W rezultacie zwykle są skazani na sprzęt starszej generacji, który nierzadko charakteryzuje się gorszymi parametrami. Kolejna bolączka – może największa – to ograniczenie dostępu do innowacyjnych produktów. Polska stanowi pod tym względem niechlubny wyjątek na mapie Europy. Nasz system zapatrzenia w obecnym kształcie nie refunduje nowoczesnych urządzeń, takich jak łóżko rehabilitacyjne, podnośnik czy wózek elektryczny. Przedstawione powyżej problemy nie są jedynymi, z jakimi środowisko osób niepełnosprawnych musi się mierzyć każdego dnia. Wierzymy, że Ministerstwo Zdrowia dostrzega bolączki osób niepełnosprawnych i opracuje nowy wykaz wyrobów medycznych finansowanych ze środków publicznych, uwzględniający nie tylko dzisiejsze realia, ale także postęp technologiczny, jaki dokonał się od czasu, gdy wchodziło w życie obecnie obowiązujące rozporządzenie. Wojciech Szefke CO? GDZIE? KIEDY? Międzynarodowe Targi Medyczne WIHE 2013 – Hospital 1–3 października 2013 r., Warszawa Od 1 do 3 października 2013 roku w Warszawskim Centrum Expo XXI odbędą się Międzynarodowe Targi Medyczne WIHE 2013 – Hospital. Wystawa poświęcona będzie prezentacji najnowszych osiągnięć i technologii w dziedzinie nauk medycznych. Na targach swoje oferty przedstawią producenci sprzętu medycznego, dostawcy najnowszych technologii informatycznych w medycynie, wytwórcy mebli i wyposażenia medycznego, a także firmy zajmujące się kompleksowym wyposażaniem bloków operacyjnych. Poza wystawcami z Polski swój udział w imprezie potwierdziły firmy z Niemiec, Słowenii, Turcji, Rosji oraz Chin. NOWY Targom towarzyszyć będą konferencje, seminaria oraz panele dyskusyjne. Organizatorem wydarzenia jest firma Lentewenc sp. z o.o., która współpracuje z instytucjami rządowymi, stowarzyszeniami handlowymi oraz izbami branżowymi. Sukcesy odniesione na rynkach wschodnioeuropejskich i azjatyckich skłoniły korporację do rozpoczęcia realizacji projektu w Polsce. Izba POLMED objęła targi patronatem instytucjonalnym, w związku z czym członkowie Izby POLMED mają możliwość rezerwacji powierzchni wystawienniczej na preferencyjnych warunkach. TERM IN Więcej informacji udziela p. Anna Fałat Tel. +48/ 22 395 66 97, e-mail: [email protected]. Już dziś serdecznie zapraszamy wszystkich czytelników „POLMED News” do udziału w Międzynarodowych Targach Medycznych WIHE 2013 – Hospital. Zakres tematyczny targów: Aparatura i instrumenty medyczne Międzynarodowe Targi Sprzętu i Wyposażenia Medycznego SALMED 10–12 lutego 2014 r., Poznań Wyposażenie laboratorium W dniach 10–12 lutego 2014 r. w Poznaniu odbędzie się kolejna edycja Międzynarodowych Targów Sprzętu i Wyposażenia Medycznego SALMED. Meble i wyposażenie medyczne Organizowana w cyklu dwuletnim impreza promuje najnowocześniejsze rozwiązania technologiczne na rynku medycznym, stwarzając możliwość wymiany doświadczeń, pozyskiwania wiedzy oraz budowania platformy bezpośrednich spotkań przedstawicieli świata medycyny, nauki i biznesu. Sprzęt i materiały jednorazowego użytku Wśród wystawców zaprezentują się firmy oferujące: aparaturę i instrumenty medyczne, wyposażenie szpitali, klinik i gabinetów medycznych (meble, wyposażenie medyczne, sprzęt medyczny jednorazowego użytku), sprzęt laboratoryjny, rehabilitacyjny, fizjoterapeutyczny, sprzęt wykorzystywany w medycynie ratunkowej i ratownictwie medycznym. Rehabilitacja i fizjoterapia Techniki komunikacji i informacji Pojazdy specjalistyczne, sprzęt i aparatura medyczna używane w medycynie ratunkowej i ratownictwie medycznym Usługi Dzięki współpracy z wybitnymi specjalistami podczas targów odbywają się specjalistyczne seminaria i konferencje, warsztaty oraz wykłady, jak również spotkania biznesowe. Izba POLMED będzie odpowiedzialna za organizację jednego z paneli tematycznych. Mamy przyjemność poinformować, że dla firm członkowskich Izby POLMED przygotowana jest oferta specjalna uwzględniająca rabaty na powierzchnię wystawienniczą. Więcej informacji udziela p. Monika Wietrzyńska, dyrektor projektu tel. +48/ 61 869 2504, tel. kom. 603 413 257, e-mail: [email protected] Serdecznie zapraszamy wszystkich czytelników „POLMED News” do udziału w Międzynarodowych Targach Sprzętu i Wyposażenia Medycznego SALMED. 22 Najbardziej oczekiwane targi sprzętu medycznego PREZENTACJA FIRM CZŁONKOWSKICH PREZENTACJA FIRM CZŁONKOWSKICH ANTAR sp.j. ANTAR sp.j. jest dystrybutorem sprzętu ortopedycznego działającym na rynkach Polski, Czech, Słowacji, Białorusi oraz Niemiec. Misją firmy, która istnieje od 1998 roku, jest dostarczanie klientom szerokiego asortymentu wyrobów zaspokajających ich różnorodne potrzeby w zakresie rehabilitacji pourazowej lub poprawiających komfort ich życia. W 2012 roku ANTAR, oprócz działalności handlowej, zajął się także produkcją. W ofercie spółki znajdują się ortezy, wózki inwalidzkie, poduszki ortopedyczne, balkoniki, chodziki, krzesła toaletowe, okłady zimno-ciepłe, piłki do rehabilitacji, kule inwalidzkie, laski, wkładki ortopedyczne, wyroby ochrony stóp, protezy piersi, taśmy do rehabilitacji, taśmy do tapingu, pieluchomajtki, cewniki oraz worki na mocz, łóżka dla chorych, wyroby kompresyjne, nasadki toaletowe, a także materace przeciwodleżynowe, Oprócz wyrobów sprzedawanych pod markami własnymi – ANTAR oraz BERGI – spółka dystrybuuje na naszym rynku produkty takich firm, jak: OPPO, KARMA, KARE, TRULIFE, PHARMAOUEST, FDI, FIRST QUALITY INTERNATIONAL. Wyroby producji własnej sprzedawane są pod marką ANTAR – LINIA BIAŁO-CZERWONA. Zapraszamy do zapoznania się z ofertą naszej firmy oraz współpracy. ANTAR sp.j. ul. Zawiślańska 43, 03-068 Warszawa www.antar.net Kikgel Firma KIKGEL jest prywatnym, rodzinnym przedsiębiorstwem założonym w 1989 roku, które kontynuuje osiągnięcia polskich naukowców i produkuje innowacyjne opatrunki hydrożelowe według technologii opracowanej w Instytucie Technik Radiacyjnych Politechniki Łódzkiej. Dzięki unikalnej formule opatrunki hydrożelowe Aqua-Gel® są jednymi z najchętniej stosowanych opatrunków w leczeniu ran. Produkujemy także opatrunki hydrożelowe przeznaczone dla służb ratownictwa medycznego BurnTec®, a wkrótce zaoferujemy nowy opatrunek HydroAid® mający zastosowanie w medycynie estetycznej. Panton w logo: 320 Fresenius Medical Care Polska S.A. Fresenius Medical Care Polska jest częścią największego na świecie producenta i dostawcy produktów oraz usług dla pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek, który jest liderem na światowym rynku sprzętu do dializoterapii. Mamy duże, wieloletnie doświadczenie w leczeniu pacjentów. Koncentrujemy się na ciągłym rozwoju i produkcji aparatury do wykonywania dializ. Od blisko 30 lat Fresenius Medical Care wyposaża polskie szpitale w sprzęt oraz materiały jednorazowe do hemodializy i dializy otrzewnowej, a także w systemy uzdatniania wody. W ofercie ma również systemy umożliwiające zastosowanie nowoczesnych technik oczyszczania krwi, takich jak ciągła terapia nerkozastępcza, dializa wątrobowa, plazmafereza, LDL-afereza czy immunoafereza. Firma jest też dystrybutorem leków dla pacjentów z niewydolnością nerek. Fresenius Medical Care Polska S.A. ul. Krzywa 13, 60-118 Poznań www.fresenius.com.pl OXFORD POL sp. z o.o. Firma OXFORD działa na rynku polskim od ponad 30 lat. Prezes Jerzy Zadara, zakładając OXFORD HOLDING, jako pierwszy wprowadził na rynek polski systemy holterowskie, które są naszym głównym produktem. Przez ten czas OXFORD wyposażył większość polskich szpitali w aparaturę do długotrwałego zapisu EKG. Będąc organizatorem GE Medical Systems Polska sp. z o.o. GE Healthcare to dostawca innowacyjnych technologii i usług, które wyznaczają nowe standardy opieki medycznej. Bogate doświadczenie w zakresie obrazowania medycznego i technologii informatycznych, osiągnięcia w dziedzinie farmacji i biotechnologii oraz w usługach wspomagających poprawę wydajności i skuteczności leczenia umożliwiają nam polepszanie dostępności i jakości opieki medycznej nad naszymi klientami na całym świecie przy jednoczesnym obniżaniu kosztów. 24 Na świecie GE Healthcare zatrudnia ponad 46 000 osób zaangażowanych w zapewnienie lepszej opieki zdrowotnej pacjentom w ponad 100 krajach. GE Medical Systems Polska sp. z o.o. ul. Wołoska 9, 02-583 Warszawa www3.gehealthcare.pl Firma 10 lat temu wdrożyła system zarządzania jakością ISO 13485, co zostało potwierdzone certyfikatem wydanym przez Det Norske Veritas, a nasze wyroby są oznakowane znakiem CE. KIKGEL ul. Skłodowskiej 7, 97-225 Ujazd www.kikgel.com.pl i współorganizatorem warsztatów holterowskich, przeszkolił wielu lekarzy w zakresie interpretacji badania holterowskiego. W swojej ofercie posiada również holtery ciśnieniowe, aparaty EKG, systemy do prób wysiłkowych, kardiomonitory, a także aparaturę wykorzystywaną w ginekologii i położnictwie. Są to kardiotokografy, detektory tętna płodu i kolposkopy. Zapraszamy do współpracy. OXFORD POL sp. z o.o. pl. Zwycięstwa 2, 90-312 Łódź www.oxford.com.pl • przenośne urządzenia wykorzystujące pomiar wodoru lub metanu do diagnostyki nietolerancji węglowodanów; Dział Medical Diagnostics zajmuje się promocją produktów farmaceutycznych, w szczególności środków kontrastowych oraz radiofarmaceutyków. Nasza wizja przyszłości, którą nazywamy healthymagination, to lepsza opieka zdrowotna dla większej liczby ludzi, niezależnie od ich miejsca zamieszkania. By zrealizować tę wizję, koncentrujemy nasze innowacje na zaspokajaniu fundamentalnych potrzeb opieki zdrowotnej. Dodatkowo, wychodząc naprzeciw oczekiwaniom naszych klientów, urozmaiciliśmy ofertę, proponując inne nowoczesne wyroby medyczne stosowane w leczeniu ran. Jako wyłączny przedstawiciel w Polsce polecamy produkty renomowanej brytyjskiej firmy Advancis Medical, w tym opatrunki z medycznym miodem Manuka, system do podciśnieniowej terapii ran marki Genadyne czy antybakteryjny roztwór do irygacji ran Dermacyn. Synecpol s.c. Od roku 1994 zajmujemy się dystrybucją sprzętu do diagnostyki zaburzeń czynnościowych przewodu pokarmowego. Współpracujemy z firmami: Given Imaging, Wagner Analysen Technik/Kibion oraz Bedfont Scientific. Oferujemy: • systemy do diagnostyki refluksu przełykowego, refluksu żółciowego, do manometrii klasycznej (z opcjami elektrogastrografii, biofeedbacku, elektromiografii) oraz do manometrii wysokiej rozdzielczości z impedancją i modułem 3D; • urządzenia mierzące zawartość tlenku azotu w wydychanym powietrzu stosowane w diagnostyce stanów zapalnych w drogach oddechowych; • aparaty do monitorowania stężenia tlenku węgla w wydychanym powietrzu stosowane w walce z zespołem uzależnienia od tytoniu. Synecpol s.c. Anna Popiela-Mizera, Mirosław Mizera ul. Racławicka 56, 30-017 Kraków www.synecpol.pl • systemy do diagnostyki zaburzeń czynnościowych wątroby, trzustki, wykrywania zakażeń Helicobacter pylori za pomocą testów oddechowych; 25 MIĘDZYNARODOWE TARGI MEDYCZNE W WARSZAWIE Z ŻYCIA IZBY POLMED KALENDARIUM 4–06.09.12 – aktywny udział Izby POLMED w Forum Ekonomicznym w Krynicy. Prezes OIGWM POLMED Anna Janczewska-Radwan była członkiem Rady Programowej Forum Ochrony Zdrowia i wzięła udział w panelu „Konsultacje społeczne a jakość prawa”. 11.09.12 – spotkanie członków Rady Programowej projektu MedKompas, podczas którego dyskutowano m.in. na temat bieżących i przyszłych działań w ramach projektu, jak również rozważano różne propozycje szerszej promocji projektu. NIEPOWTARZALNA OKAZJA DO ZAPOZNANIA SIĘ Z NAJNOWSZYMI TECHNOLOGIAMI I ROZWIĄZANIAMI BRANŻY MEDYCZNEJ 13.09.12 – warsztaty zorganizowane przez Izbę POLMED w ramach projektu MedKompas w Łodzi. TEMATY WIODĄCE: - SPRZĘT MEDYCZNY - SPRZĘT LABORATORYJNY - KOMPLEKSOWE WYPOSAŻENIE SZPITALI 01103 PAŹDZIERNIKA 2013 12.09.12 – warsztaty zorganizowane przez Izbę POLMED w ramach projektu MedKompas w Łowiczu. 20–21.09.12 – udział przedstawicieli Izby POLMED w Targach Kielce Medycyna XXI wieku. 25.09.12 – bezpłatne seminarium dla firm członkowskich Izby zorganizowane we współpracy ze stowarzyszeniem CEESTAHC. Spotkanie dotyczyło oceny wniosków o objęcie refundacją i ustalenie urzędowej ceny zbytu wyrobów medycznych w świetle przepisów ustawy o refundacji. 26.09.12 – konferencja prasowa „Czerwone światło dla korupcji”, zorganizowana przez Izbę POLMED w ramach projektu MedKompas. Miała na celu podsumowanie dotychczasowych działań oraz promocję projektu. ZAREZERWUJ STOISKO! WIĘCEJ INFORMACJI ZNAJDZIESZ NA hospital.lentewenc.com 12–13.10.12 – aktywny udział Izby w konferencji „Prawo i ryzyko w medycynie” zorganizowanej przez Polskie Stowarzyszenie Dyrektorów Szpitali w Krakowie. W ramach wydarzenia Izba przeprowadziła panel dotyczący odpowiedzialności pracowników ochrony zdrowia. 16.10.12 – spotkanie przedstawicieli Izby z reprezentantami Ministerstwa Zdrowia (m.in. z Arturem Fałkiem, dyrektorem Departamentu Polityki Lekowej i Farmacji). Miało na celu przekazanie decydentom postulatów środowiska, które powinny zostać uwzględnione podczas prac nad projektem rozporządzenia w sprawie wyrobów medycznych finansowanych ze środków publicznych wydawanych pacjentowi na zlecenie. Izba zaproponowała pomoc i współpracę przy tworzeniu powyższego dokumentu. WARSZAWA EXPO XXI 24–25.10.12 – Izba POLMED wzięła aktywny udział w kolejnej edycji Forum Rynku Zdrowia. Przedstawiciele Izby zostali zaproszeni do przedstawienia prezentacji i udziału w dyskusji podczas debaty „Inwestycje w ochronie zdrowia” zorganizowanej w ramach forum. Tel Email +48 22 3956697 [email protected] 27.10.12 – przedstawiciele Izby POLMED uczestniczyli w spotkaniu zorganizowanym przez Departament Polityki Lekowej i Farmacji Ministerstwa Zdrowia, na którym omawiano kwestie związane z projektem rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wyrobów medycznych, zmieniającego dyrektywę 2001/83/WE, rozporządzenie (WE) nr 178/2002 i rozporządzenie (WE) nr 1223/2009 oraz w sprawie wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro. 27.11.12 – warsztaty zorganizowane przez Izbę POLMED w ramach projektu MedKompas w Ostrowi Mazowieckiej. 28.11.12 – warsztaty zorganizowane przez Izbę POLMED w ramach projektu MedKompas w Pułtusku. 16.11.12 – przedstawiciele Izby POLMED spotkali się z reprezentantami Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. Rozmawiano m.in. o klasyfikacji części zamiennych i zużywalnych do wyrobu medycznego oraz odpowiedzialności jednostki leczniczej i firmy dostarczającej usługi serwisowe za instalowane części zamienne i zużywalne. Poruszono również problem nadzoru nad jednostkami leczniczymi w tym zakresie. 16.11.12 – spotkanie połączonych komisji: ds. Innowacji i Serwisu, poświęcone m.in. omówieniu działań w zakresie wypracowania przykładowych opisów przedmiotu zamówienia opartych na innym kryterium niż cena. 22.11.12 – Izba POLMED uczestniczyła w VII Forum Polskich Szpitali, które odbyło się w Warszawie w hotelu Hilton. 11.12.12 – warsztaty zorganizowane przez Izbę POLMED w ramach projektu MedKompas we Wrocławiu. 12.12.12 – bezpłatne warsztaty z zakresu tematyki podatkowej dla firm członkowskich Izby zorganizowane we współpracy z firmą prawniczą Salans. Prowadzący koncentrowali się na najbardziej aktualnych kwestiach podatkowych, które są istotne z punktu widzenia branży medycznej. Omówiono m.in. zmiany w ustawach podatkowych obowiązujące od 1 stycznia 2013 r, odnoszące się do branży medycznej. 17.01.13 – warsztaty zorganizowane przez Izbę POLMED dla firm członkowskich Izby w ramach projektu MedKompas. 22.01.13 – spotkanie grupy roboczej ds. wypracowania pozacenowych kryteriów wyboru oferty, poświęcone m.in. opracowaniu celów, planu oraz harmonogramu działania grupy. 23.01.13 – spotkanie członków Rady Izby POLMED. 6.02.13 – warsztaty zorganizowane przez Izbę POLMED w ramach projektu MedKompas w Wysokiem Mazowieckiem. 13.02.13 – spotkanie sekcji ds. rehabilitacji i ortopedii, podczas którego dyskutowano na temat rozporządzenia 27 Z ŻYCIA IZBY POLMED Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wyrobów medycznych zmieniającego dyrektywę 2001/98/WE oraz kwestii włączenia Izby POLMED w prace nad zarządzeniem Prezesa NFZ w sprawie określenia warunków zawierania i realizacji umów w rodzaju zaopatrzenie w wyroby medyczne będące przedmiotami ortopedycznymi oraz środkami pomocniczymi. 12.02.13 – warsztaty zorganizowane przez Izbę POLMED w ramach projektu MedKompas w Łomży. 18.02.13 – spotkanie członków Rady Izby POLMED. 21.02.13 – przedstawiciele Izby POLMED uczestniczyli w spotkaniu Prezydium Sejmowej Komisji Innowacyjności i Nowoczesnych Technologii, które odbyło się w gmachu Sejmu RP w Warszawie. 28.01.13 – przedstawiciele Izby POLMED wzięli udział w konferencji uzgodnieniowej zorganizowanej przez Główny Inspektorat Sanitarny, która dotyczyła projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu prac związanych z narażeniem na zranienie ostrymi narzędziami używanymi przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych. 15.03.13 – spotkanie przedstawicieli Izby POLMED w Ministerstwie Finansów w sprawie omówienia kwestii wezwania Polski przez Komisję Europejską do zmiany opodatkowania wyrobów medycznych. 18.03.13 – spotkanie członków Rady Izby. 26.03.13 – spotkanie połączonych komisji: ds. Innowacji i Serwisu, podczas którego podsumowano dotychczasową aktywność komisji i ustalono plan działania na najbliższe miesiące. 3.04.13 – Walne Zgromadzenie Izby POLMED. 9.04.13 – spotkanie członków sekcji ds. opatrunków specjalistycznych, podczas którego opracowano szczegółowy plan działania na rok 2013. 11.04.13 – spotkanie sekcji ds. rehabilitacji i ortopedii, które dotyczyło m.in. omówienia tematu związanego z podwyżką VAT na wyroby medyczne oraz kwestii włączenia Izby POLMED w prace nad zarządzeniem Prezesa NFZ w sprawie określenia warunków zawierania i realizacji umów w rodzaju zaopatrzenie w wyroby medyczne będące przedmiotami ortopedycznymi oraz środkami pomocniczymi. 16.04.13 – warsztaty zorganizowane przez Izbę POLMED w ramach projektu MedKompas w Rzeszowie. 17.04.13 – warsztaty zorganizowane przez Izbę POLMED w ramach projektu MedKompas w Zakopanem. 18.04.13 – warsztaty zorganizowane przez Izbę POLMED w ramach projektu MedKompas w Tarnobrzegu. 28 16–17.05.13 – aktywny udział Izby POLMED w International Medtech Compliance Conference. Z inicjatywy Izby w ramach konferencji zorganizowany został panel dyskusyjny poświęcony współpracy na rynku medycznym z zachowaniem przejrzystości i poszanowaniem najwyższych standardów etycznych. 18.04.13 – warsztaty zorganizowane przez Izbę POLMED w ramach projektu MedKompas w Mikołowie. 18.04.13 – warsztaty zorganizowane przez Izbę POLMED w ramach projektu MedKompas w Mysłowicach. 24.05.13 – spotkanie sekcji ds. opatrunków specjalistycznych, podczas którego rozmawiano m.in. o konieczności stworzenia nowej kategoryzacji opatrunków. 27.05.13 – kolejne spotkanie reprezentantów Izby z przedstawicielami Departamentu Podatku od Towarów i Usług Ministerstwa Finansów. Dyskutowano na temat wnioskowanej przez Komisję Europejską podwyżki stawki VAT na wyroby medyczne. Przedstawiciele Izby zaprezentowali i omówili dokument przygotowany przez Izbę stanowiący propozycję grup wyrobów medycznych, które powinny korzystać ze stawki obniżonej. 7.06.13 – spotkanie przedstawicieli Izby POLMED z wiceministrem Igorem Radziewiczem-Winnickim. Omawiano kwestie związane z pracami nad projektem rozporządzenia dotyczącego refundacji wyrobów medycznych wydawanych pacjentom na zlecenie. 12.06.13 – warsztaty zorganizowane przez Izbę POLMED w ramach projektu MedKompas w Giżycku. 13.06.13 – warsztaty zorganizowane przez Izbę POLMED w ramach projektu MedKompas w Piszu.
Podobne dokumenty
Nr 5 - Polmed
Wydawca: Ogólnopolska Izba Gospodarcza Wyrobów Medycznych POLMED ul. Dominikańska 14, 02-738 Warszawa. tel./faks: 022 853 49 92 www.polmed.org.pl, e-mail: [email protected] Skład i łamanie: www.t...
Bardziej szczegółowo