About this summary - Victorian Law Reform Commission

1
Wiktoriańska Komisja ds. Reformy Prawa
Streszczenie dokumentu konsultacyjnego w języku polskim
(Polish)
O tym streszczeniu
Wiktoriański Prokurator Generalny zwrócił się do Wiktoriańskiej Komisji ds. Reformy
Prawa (Victorian Law Reform Commission) z prośbą o ponowne rozpatrzenie Ustawy
o opiece i zarządzie z 1986 roku Guardianship and Administration Act 1986 (Vic) i
poinformowanie, jakie zmiany są konieczne.
Ustawa G&A pomaga osobom niepełnosprawnym, które nie są w stanie lub mają
trudności z podejmowaniem ważnych decyzji. Ustawa zezwala na wyznaczenie innej
osoby w celu podejmowania decyzji osobistych, finansowych i medycznych, kiedy
wymagana jest formalna decyzja.
Komisja opublikowała szczegółowy dokument konsultacyjny, który bada, w jaki
sposób prawa mogą być wyjaśnione i ulepszone, aby sprostać wymogom osób z
obniżoną zdolnością podejmowania decyzji.
Niniejsze opracowanie jest streszczeniem dokumentu konsultacyjnego. Przedstawia
on jedynie w krótkim zarysie pomysły Komisji w sprawie reformy. W celu uzyskania
dokładniejszych danych na temat jakichkolwiek pomysłów przedstawionych w
niniejszym dokumencie, należy się odwołać do dokumentu konsultacyjnego.
Na końcu tego dokumentu przedstawiliśmy w zarysie kilka sposobów, w jakie Państwo
mogą mogą przedstawić swoje pomysły, które mogą się przyczynić do
przeprowadzanej analizy. Twój wkład pomoże Komisji sfinalizować jej rekomendacje w
sprawie reformy.
Nasz process
Dokument informacyjny
To jest drugi z trzech planowanych dokumentów dotyczących ponownego rozpatrzenia
prawa opiekuńczego przez Komisję. Dokument informacyjny, opublikowany w lutym
2010 roku, zwracał się do społeczeństwa z prośbą o komentarze na temat tych
dziedzin prawa opiekuńczego, które wymagają reformy. Dokument konsultacyjny jest
odpowiedzią na szereg propozycji wysuniętych przez wielu członków społeczeństwa z
doświadczeniem w dziedzinie prawa opiekuńczego. Zawiera on propozycje odnośnie
nowego prawa opiekuńczego. Trzeci i ostatni dokument – raport dla Prokuratora
Generalnego – ma być sfinalizowany do dnia 23 grudnia 2011 roku. Raport końcowy
stanie się dokumentem publicznym po zgłoszeniu go w Parlamencie.
Komisja otrzymała 60 wniosków z komentarzami od wielu różnych organizacji i
indywidualnych osób, w odpowiedzi na dokument informacyjny. Większość tych
wniosków znajduje się na naszej stronie internetowej.
Konsultacje ze społeczeństwem
2
W okresie marca, kwietnia i maja 2011 roku Komisja przeprowadziła konsultacje z
osobami niepełnosprawnymi, ich opiekunami i przyjaciółmi oraz wieloma innymi
osobami z doświadczeniem na temat wiktoriańskiego prawa opiekuńczego.
Rozmawialiśmy też z grupami rzeczników, pracownikami służby zdrowia, grupami
usługodawców, organizacjami powierniczymi, Rzecznikiem Publicznym oraz
Wiktoriańskim Trybunałem Cywilno-Administracyjnym (VCAT). Przeprowadziliśmy
konsultacje zarówno na obszarze aglomeracji Melbourne, jak i w regionie Wiktorii.
Komitety doradcze
Komisja ustanowiła dwie grupy doradcze dla udzielania stałej pomocy w procesie
reformy prawa. Grupy te pomagały Komisji w wykorzystaniu doświadczenia osób,
które:
pracują w danej dziedzinie
reprezentują interesy osób korzystających z prawa opiekuńczego
przeprowadzały badania i pisały na temat działania prawa opiekuńczego.
Opracowanie naszych propozycji reformy
Informacje i opinie przedstawione we wnioskach i uzyskane podczas konsultacji i
dyskusji z naszymi komitetami doradczymi pomogły Komisji w opracowaniu propozycji
reformy zamieszczonej w niniejszym dokumencie. Przewidujemy, że te propozycje
zostaną udoskonalone i rozwinięte podczas drugiej rundy konsultacyjnej oraz dzięki
wnioskom otrzymanym w odpowiedzi na ten dokument konsultacyjny.
Następne kroki
Po zakończeniu naszej drugiej rundy konsultacji, dokonaniu przeglądu wniosków z
komentarzami i propozycjami dotyczącymi naszego dokumentu konsultacyjnego i po
zakończeniu naszych badań, Komisja złoży u Prokuratora Generalnego raport
końcowy zawierający rekomendacje reformy, do 23 grudnia 2011 roku.
Inne publikacje
Dokument konsultacyjny i przystępna wersja w języku angielskim (Easy Version)
dostępne są na stronie internetowej Komisji: www.lawreform.vic.gov.au.
Niniejsze streszczenie dostępne jest na naszej stronie internetowej w językach:
chińskim, wietnamskim, greckim, włoskim, macedońskim, arabskim, polskim,
serbskim, tureckim, rosyjskim i chorwackim.
Komisja może ci wysłać bezpłatnie pocztą lub emailem kopię dokumentu
konsultacyjnego w jakiejkolwiek z tych wersji. Możesz również poprosić o dokument w
innym formacie, jeśli nie mamy takiego, jaki chciałbyś.
Zakres analizy
Głównym celem przeprowadzanej przez Komisję analizy jest upewnienie się, że
wiktoriańskie prawo opiekuńcze odpowiada aktualnym i przyszłym potrzebom osób z
obniżoną zdolnością podejmowania decyzji oraz że promuje ich prawa. Ogólne
założenia polecają Komisji uwzględnienie takich zmian w prawie, które:
promują poszanowanie godności człowieka, indywidualnej niezależności i innych
ważnych zasad praw człowieka
3
odzwierciedlają rozwój programów i praktyk dla osób z obniżoną zdolnością
podejmowania decyzji od czasu zatwierdzenia obecnej Ustawy G&A w 1986 roku
odpowiadają potrzebom starzejącej się ludności.
Zgodnie z ogólnymi założeniami, Komisja została poproszona o zwrócenie
szczególnej uwagi na niektóre części Ustawy G&A, w tym:
rolę opiekunów i zarządców w popieraniu praw osób, które reprezentują i służeniu
pomocą w podejmowaniu przez nich decyzji
czy istnieje odpowiednia równowaga pomiędzy najlepszym interesem
reprezentowanej osoby i jej prawami określonymi Konwencją na temat Praw Osób
Niepełnosprawnych Organizacji Narodów Zjednoczonych Convention on the Rights
of People with Disabilities1
czy uprawnienia i obowiązki opiekunów są skuteczne, odpowiednie i zgodne ze
zobowiązaniami Australii wynikającymi z Konwencji i Karty Praw i Obowiązków
Człowieka Charter of Human Rights and Responsibilities Act 2006 (Vic) 2
prawomocność i wykonalność nieformalnego podejmowania decyzji
czy Ustawa G&A Act powinna być rozszerzona tak, aby obejmowała osoby w
wieku 17 lat
funkcje, uprawnienia i obowiązki Rzecznika Publicznego
rola i uprawnienia Wiktoriańskiego Trybunału Cywilno-Administracyjnego (VCAT) i
czy dobrze działa procedura trybunału wyznaczania opiekunów i zarządców
czy powinno być więcej sposobów analizowania decyzji podjętych przez
opiekunów i zarządców, oraz czy powinny istnieć nowe sposoby postępowania w
przypadku niewłaściwego zachowania opiekunów i zarządców
czy istniejące przepisy prawne dotyczące zgody zastępczej, co do opieki
medycznej i udziału w badaniach próbnych, w tym modelu “osoby
odpowiedzialnej”, są odpowiednie i czy Ustawa G&A współpracuje skutecznie z
Ustawą o opiece medycznej z 1988 r. MedicalTreatment Act 1988 (Vic)
czy “niepełnosprawność” powinna nadal być wymogiem progowym przy
wyznaczaniu opiekuna lub zarządcy, czy też może powinna być zastąpiona innymi
pojęciami, takimi jak “zdolność” czy “bezbronność”
czy przepisy Ustawy G&A dotyczące zachowania poufności zachowują
odpowiednią równowagę pomiędzy ochroną prywatności informacji a potrzebą
przejrzystości decyzji
Komisja musi również zastanowić się, w jaki sposób G&A współdziała z innymi
stosownymi przepisami prawnymi, zajmującymi sie podejmowaniem decyzji przez
pełnomocników w imieniu osób, które nie są do tego zdolne lub okolicznościami, w
jakich może zachodzić konieczność podjęcia decyzji przez pełnomocnika. Do
innych stosownych przepisów należą:
o Ustawa o instrumentach z 1958 r. Instruments Act 1958 (Vic)
o Ustawa o zdrowiu psychicznym z 1986 r. (Mental Health Act 1986; Vic)
o Ustawa o osobach niepełnosprawnych z 2006 r. Disability Act 2006 (Vic)
o Ustawa o dzieciach, młodzieży i rodzinach z 2005 r. Children, Youth and
Families Act 2005 (Vic)
1
Konwencja w sprawie praw osób niepełnosprawnych (Convention on the Rights of Persons with Disabilities), otwarta do podpisu 30
marca 2007,999 UNTS 3 (weszła w życie 3 maja 2008).
2
Ustawa z 2006 r. (Wiktoria) dot. Karty Praw i Obowiązków Człowieka Charter of Human Rights and Responsibilities Act 2006 (Vic).
4
Ustawa o przestępstwach [upośledzeniu umysłowym i niezdolności do
stawania przed sadem] z 1997 r. Crimes [Mental Impairment and
Unfitness to be Tried] Act 1997 (Vic)
o Ustawa o opiece medycznej z 1988 r. Medical Treatment Act 1988 (Vic)
o
Komisja została również poproszona o zajecie się innymi istotnymi analizami prawa
opiekuńczego. Do ostatnich ważnych analiz należy Dochodzenie Wiktoriańskiej
Parlamentarnej Komisji ds. Reformy Prawa w sprawie Uprawnień Pełnomocnika
(Inquiry into Powers of Attorney), ocena prawa opiekuńczego Komisji ds. Reformy
Prawa w Queensland (Review of Queensland Guardianship Laws) oraz dochodzenie
Komisji Stałej Rady Ustawodawczej Nowej Południowej Walii ds. Zagadnień
Społecznych dotyczące podejmowania decyzji przez pełnomocników w imieniu osób,
które nie są do tego zdolne (Substitute Decision-making for People Lacking Capacity).
Założenia ogólne w szczególności wykluczają decyzje dotyczące zakończenia życia, z
wyjątkiem tych, które określa Ustawa o opiece medycznej z 1988 r. Medical Treatment
Act 1988 (Vic).
Obecne prawo
Wiktoriańskie prawo zezwala osobom dorosłym zdolnym do wyznaczenia jednego lub
więcej pełnomocników do podejmowania decyzji w ich imieniu. Prawo umożliwia
również wyznaczanie przez trybunał i poprzez program automatycznego,
ustawodawczego wyznaczania pełnomocnika, kiedy osoba nie wyznaczyła swojego
własnego pełnomocnika do podejmowania decyzji. Programy te nie zawsze ze sobą
dobrze współpracują, jako ze powstały osobno.
Wyznaczanie opiekunów i zarządców publicznych
Głównym zadaniem Ustawy G&A jest wyznaczanie opiekunów i zarządców przez
VCAT. Program ten został zaprojektowany w latach 80. dla osób niepełnosprawnych
intelektualnie, które przechodziły z instytucji do środowiska społecznego. Od tego
czasu, program ten został zaadaptowany do potrzeb innych grup, w skład których
wchodzą osoby upośledzone ze względu na wiek, osoby z nabytym urazem mózgu
oraz osoby chore psychicznie.
Obecne prawo zakreśla wyraźną granicę pomiędzy zdolnością i niezdolnością do
podejmowania decyzji. Zapewnia tylko jeden mechanizm – decyzje za pośrednictwem
pełnomocnika, – aby pomoc osobom z obniżoną zdolnością podejmowania decyzji.
Prawo nie zostało zaprojektowane w odpowiedzi na potrzeby osób, których zdolność
ulega wahaniom w czasie lub osób, które mogą podejmować swoje decyzje z pewna
pomocą.
Ustawa G&A zezwala VCAT na wyznaczanie opiekuna i zarządcy dla osoby, która nie
jest zdolna do racjonalnej oceny sytuacji na temat ważnych aspektów swojego życia
osobistego lub spraw finansowych ze względu na swoją niepełnosprawność, i która
potrzebuje innej osoby do podejmowania decyzji w jej imieniu.
Ustawa G&A automatycznie wyznacza osoby, nakładając na nie odpowiedzialność
podejmowania wielu decyzji medycznych w imieniu innych osób, które sobie tego
życzą. Ustawa określa „osobę odpowiedzialną” do podejmowania większości decyzji
dotyczących opieki medycznej w imieniu innej osoby, która nie jest w stanie wyrazić
zgody na swoje leczenie bez konieczności wyznaczenia takiej osoby przez trybunał.
5
W wielu przypadkach, osoba odpowiedzialna za podejmowanie takich decyzji jest
bliskim członkiem rodziny osoby, która nie jest w stanie podejmować ich samodzielnie.
Ustawa G&A ustanawia stanowisko Rzecznika Publicznego (Public Advocate).
Funkcje Rzecznika Publicznego obejmują badanie spraw związanych z
przesłuchaniami dotyczącymi wyznaczania opieki prawnej, jako rozwiązanie
ostateczne oraz rzecznictwo dla osób niepełnosprawnych.
Nominacje pełnomocników osobistych
Prawo wiktoriańskie zapewnia trzy niezależne nominacje osobiste pełnomocników do
podejmowania decyzji, w trzech oddzielnych ustawach.
Trzy nominacje na pełnomocników osobistych:
Pełnomocnicnik stały do podejmowania decyzji finansowych, zgodnie z Ustawą
o instrumentach z 1958 r. Instruments Act 1958 (Vic)
Pełnomocnik stały do podejmowania decyzji w sprawie opieki medycznej,
zgodnie z Ustawą o opiece medycznej z 1988 r. Medical Treatment Act 1988
(Vic)
Pełnomocnik stały do podejmowania decyzji osobistych, zgodnie z Ustawą
G&A.
Inne ustawy
Inne ustawy, które zezwalają na podejmowanie decyzji przez pełnomocników:
Ustawa o zdrowiu psychicznym z 1986 r. Mental Health Act 1986 (Vic) odnośnie
przymusowego leczenia i zamknięcia w zakładzie dla osób chorych psychicznie
Ustawa o osobach niepełnosprawnych z 2006 r. Disability Act 2006 (Vic)
odnośnie przymusowego leczenia osób niepełnosprawnych intelektualnie, które
stanowią poważne zagrożenie dla innych.
Powody modernizacji prawa
Jest wiele powodów modernizowania wiktoriańskich praw opieki.
Maksymalizacja udziału w podejmowaniu decyzji
Postawa społeczeństwa i polityki rządowej uległa dramatycznej zmianie przez ostatnie
25 lat, od czasu wprowadzenia Ustawy G&A. Podczas gdy ochrona bezradnych osób
nadal stanowi ważną część polityki państwowej, obecnie istnieje znacznie większy
nacisk na promowanie niezależności i udziału osób niepełnosprawnych. Zmianę tą
dobrze ilustruje Konwencja Organizacji Narodów Zjednoczonych, która kładzie nacisk
na równy udział osób niepełnosprawnych we wszystkich aspektach życia.
Bardziej realistyczny pogląd na “zdolność”
Prawo tradycyjnie wyznaczyło wyraźną granicę pomiędzy zdolnością i niezdolnością,
w dużej mierze z powodu wygody. Wobec zwiększonej świadomości, że zdolność
wielu osób często waha się w czasie i w zależności od okoliczności, należy rozważyć
czy ta bezwzględna różnica powinna nadal obowiązywać w prawie opiekuńczym.
Komisja proponuje skorzystać z kontinuum konsultacji – szeregu mechanizmów
prawnych, – kiedy zdolność podejmowania decyzji jest obniżona.
Te mechanizmy muszą zaspokajać potrzeby najróżniejszych grup użytkowników.
Niektórzy ludzie przez długi okres życia są w stanie samodzielnie podejmować
6
decyzje zanim ich zdolność ulegnie obniżeniu, podczas gdy inni doświadczają tylko
sporadycznego braku takiej zdolności. Niektóre osoby mogą po jakimś czasie
odzyskać zdolność, podczas gdy inne mogą nigdy nie doświadczyć zdolności do
samodzielnego podejmowania decyzji.
Zmiana postawy wobec procedur nieformalnych
Ustawa G&A bardzo zachęcała do korzystania z nieformalnych procedur przy
podejmowaniu decyzji. W praktyce, opiekun lub zarządca jest zazwyczaj wyznaczany
tylko wtedy, gdy istnieją dowody na wykazaną potrzebę wyznaczenia formalnego
pełnomocnika. Było ogólnie przyjęte, że wiele codziennych decyzji powinno być
najlepiej podejmowane według ustaleń nieformalnych – często przez członków rodziny
i opiekunów, – ponieważ taka praktyka daje osobie zainteresowanej większą swobodę
udziału w tych decyzjach.
Niektóre istotne zmiany w sposobie, w jaki nasze społeczeństwo funkcjonuje, w
powiązaniu z 25 letnim doświadczeniem z zakresu współczesnego prawa
opiekuńczego, wywołują konieczność ponownego rozważenia stopnia, w jakim
polegamy na nieformalnych procedurach podejmowania decyzji. Wiele osób i
organizacji, które świadczą usługi dla innych są o wiele bardziej zainteresowane
radzeniem sobie z ryzykiem, niż były wtedy, kiedy w latach 80. była opracowywana
Ustawa G&A – chcą mieć do czynienia z osobą, która ma formalne pełnomocnictwo
do podejmowania decyzji. Pewne nieformalne ustalenia mogą być również bardzo
restrykcyjne, ponieważ zezwalają usługodawcom, aby byli opiekunami de facto bez
konieczności stosowania się do jakichkolwiek wymogów odpowiedzialności z tytułu
prawa opiekuńczego.
Dostępniejsze prawo i skuteczniejsze procedury prawne
Wiktoriańskie prawo opiekuńcze jest niepotrzebnie skomplikowane. Ustawa G&A jest
trudna do zrozumienia po części dlatego, że od 1986 roku wprowadzono do niej 28
osobnych poprawek. Ustawa powinna być napisana od nowa tak, aby była jaśniejsza i
dostępniejsza dla tych, którzy z niej korzystają.
Wiktoriańskie prawo opiekuńcze jest słabo zintegrowane. Ponieważ różne reżymy
dotyczące pełnomocnictwa były opracowywane w różnych okresach czasu i z różnych
powodów, jest pomiędzy nimi mało spójności. Te rozmaite prawa powinny być bardziej
zintegrowane tak, aby ze sobą skutecznie i sprawnie współpracowały.
Potrzeba reformy jest nagląca, ponieważ coraz więcej mieszkańców Wiktorii będzie
korzystać w ciągu najbliższych kilkudziesięciu lat z prawa dotyczącego podejmowania
decyzji za inną osobę, jako że społeczeństwo starzeje się. Prawo opiekuńcze musi
być zdolne do sprostania potrzebom następnego pokolenia użytkowników.
Dwie główne cechy wiktoriańskiego prawa opiekuńczego – Rzecznik Publiczny i
podejmowanie decyzji przez trybunał – to innowacje, które stosuje się w całej Australii.
Jednak nadszedł czas, aby ponownie rozważyć role i odpowiedzialność zarówno
VCAT, jak i Rzecznika Publicznego.
Nasze rozumienie funkcji i działalności trybunałów rozwinęło się znacznie od czasu lat
80. VCAT powinien mieć funkcje i uprawnienia, które odzwierciedlają nowoczesny
sposób podejścia do trybunałów. Rzecznik Publiczny pełnił bardzo ważną rolę w
7
promowaniu interesów osób niepełnosprawnych. Kompetencje Rzecznika Publicznego
mogłyby zostać rozszerzone.
Wiktoriańskie prawo opiekuńcze wymaga przebudowy. Czyniąc to ważne jest, aby
modernizując zachować wiele cech obecnego systemu, które działały z powodzeniem
i które powinny być częścią ustawodawstwa 21 wieku.
Aspekty aktualnego prawa, które należy zachować
Opieka i zarząd
Ustawa G&A zapewnia nominacje przez VCAT dwóch osobnych pełnomocników –
opiekuna i zarządcy. Istnieje szerokie poparcie dla obecnego rozróżnienia pomiędzy
osobistą odpowiedzialnością za podejmowane decyzje przez opiekuna a
odpowiedzialnością za podejmowanie decyzji finansowych przez zarządcę. Komisja
uznaje fundamentalną różnicę w umiejętnościach potrzebnych do pełnienia tych
dwóch ról i proponuje, aby rozróżnienie pomiędzy opiekunem i zarządcą zostało
utrzymane.
Nominacje trybunału
Nominacje trybunału były stosunkowo niedrogą i dostępną częścią wiktoriańskiego
prawa opiekuńczego. Podczas gdy procedury i praktyki VCAT powinny zostać
zmodernizowane, Komisja proponuje, aby system nominacji przez trybunał został
zachowany.
Komisja proponuje, aby VCAT nadal dostosowywał nominacje pełnomocników do
podejmowania decyzji do potrzeb osób, w imieniu których podejmowane są te decyzje,
oraz by regularnie dokonywał ponownego przeglądu tych potrzeb.
Związek między obniżoną zdolnością podejmowania decyzji, a
niepełnosprawnością
Obecnie, opiekun lub zarządca może zostać wyznaczony tylko wtedy, kiedy dana
osoba ma ograniczoną zdolność podejmowania decyzji ze względu na
„niepełnosprawność”. Termin ten jest szeroko definiowany przez Ustawę G&A
w znaczeniu upośledzenia intelektualnego, zaburzenia umysłowego, urazu mózgu,
upośledzenia fizycznego lub demencji.
Podczas gdy opinie w odpowiedzi na nasz dokument informacyjny wykazały istnienie
potrzeby przyczynowego związku między osobą niepełnosprawną i jej obniżoną
zdolnością do podejmowania decyzji, Komisja proponuje, aby ten związek został
zachowany ze względu na element obiektywizmu, który przyczynia się do procesu
oceny braku zdolności. Jest to ważny sposób zapewnienia, aby prawo opiekuńcze nie
było wykorzystane w celu radzenia sobie z ludźmi tylko z powodu ich szkodliwego
zachowania, takiego jak nadmierny hazard lub nadmierne picie alkoholu.
Rzecznik Publiczny
Komisja proponuje, aby Rzecznik Publiczny nadal kontynuował wykonywanie
większości swoich funkcji, oraz żeby zostały mu nadane dodatkowe kompetencje.
Automatyczne nominacje pełnomocników do spraw opieki medycznej
Komisja proponuje, aby obecny system automatycznego wyznaczania osoby do
podejmowania większości decyzji w sprawie opieki medycznej osoby dorosłej, która
8
nie jest w stanie samodzielnie podjąć takiej decyzji został zachowany. Istniejący zbiór
przepisów prawnych dotyczący podejmowania decyzji przez pełnomocnika w sprawie
opieki medycznej jest niepotrzebnie skomplikowany. Powinien zostać uproszczony i
uczyniony bardziej spójnym.
Nowe ustawodawstwo
Komisja proponuje wprowadzenie nowego prawa opiekuńczego w Wiktorii zamiast
dalszych poprawek do Ustawy G&A.
Największym wyzwaniem w projektowaniu nowego prawa opiekuńczego jest
opracowanie spójnego zbioru przepisów prawnych, które odpowiadałyby potrzebom
wszystkich osób z ograniczoną zdolnością podejmowania decyzji z powodu
niepełnosprawności, i to w sposób, który respektuje ich godność i zachęca do jak
największej samodzielności.
Nacisk na nowe przepisy prawne
Nowe prawo opiekuńcze musi w dalszym ciągu zapewniać sieć zabezpieczeń
ochronnych, kiedy są one wymagane. Jednakże, dwa nowe tematy mogłyby również
ukształtować treść tych przepisów prawnych – udział i integracja.
Nowe prawo opiekuńcze mogłoby starać się propagować udział osób z ograniczoną
zdolnością samodzielnego podejmowania decyzji dla siebie i w życiu społecznym.
Podejmowanie decyzji przez osobę zastępczą mogłoby być głównie widziane, jako
funkcja umożliwiająca, a nie restrykcyjna. Jednym ze sposobów na to jest zachęcenie
osoby podejmującej decyzje w imieniu innej osoby do robienia tego w taki sposób, w
jaki osoba ta podjęłaby decyzję gdyby była do tego zdolna.
Nowe prawo opiekuńcze mogłoby również dążyć do zintegrowania wielu różnych
statutowych reżymów dotyczących podejmowania decyzji w czyimś imieniu, obejmując
mianowanie pełnomocników zarówno osobistych, jak i publicznych tak, aby wszystkie
odnośne przepisy prawne były włączone do jednej ustawy. Powinno być więcej
konsekwencji w odpowiedzialności osób podejmujących za kogoś decyzje, niezależnie
od tego jak i przez kogo są oni mianowani. Ich decyzje również mogłyby być
monitorowane i konsekwentnie analizowane.
Nowe prawo opiekuńcze mogłoby zintegrować istniejące klauzuly prawne przez
mianownie:
pełnomocnika stałego - obecnie w Ustawie o instrumentach z 1958 r.
Instruments Act 1958 (Vic)
pełnomocnika do podejmowania decyzji w sprawie opieki medycznej, obecnie w
Ustawie o opiece medycznej z 1988 r. Medical Treatment Act 1988 (Vic)
opiekuna stałego – obecnie w Ustawie G&A
opiekuna lub zarządcę mianowanego przez VCAT - obecnie w Ustawie G&A
„Osoby odpowiedzialnej” za podejmowanie pewnych decyzji odnośnie opieki
medycznej - obecnie w Ustawie G&A
Ważne zmiany
Komisja proponuje następujące ważne zmiany:
nowe mechanizmy podejmowania decyzji przez pełnomocników
nowe kontinuum podejmowania decyzji
9
nowoczesne zasady, którymi będą się kierować osoby podejmujące decyzje
ulepszone zabezpieczenia i odpowiedzialność
zwiększona rola Rzecznika Publicznego
dostępniejszy i skuteczniejszy trybunał
obniżenie granicy wieku dla niektórych nominacji
większe wykorzystanie automatycznych nominacji
interakcja z innymi przepisami prawnymi
Nowe mechanizmy podejmowania decyzji przez pełnomocników
Komisja proponuje nowe mechanizmy podejmowania decyzji przez pełnomocników,
które pozwoliłyby osobom z pewną zdolnością do podejmowania decyzji
podejmowanie ich z pomocą innej osoby lub razem z inną, zaufaną osobą.
Ponieważ te mechanizmy nie były dotąd stosowane w Australii, Komisja bardzo
chętnie zbada jak działałyby one w praktyce, a szczególnie czy mogłyby dać osobom
trzecim wystarczającą pewność, kiedy byłyby stosowane w transakcjach handlowych i
zawodowych.
Nowe kontinuum podejmowania decyzji
Komisja proponuje wyczerpujące kontinuum podejmowania decyzji, które sprzyja
wykorzystaniu pełnomocnika do podejmowania decyzji, kiedy dana osoba potrzebuje
pewnej pomocy ze względu na obniżoną zdolność podejmowania decyzji. Obejmuje
to:
nowe umowy dotyczące podejmowania decyzji przez pełnomocnika, kiedy
jedna osoba upoważnia drugą do dostępu do informacji w jej imieniu, aby
pomóc tej osobie w podjęciu decyzji.
nowe umowy dotyczące podejmowania decyzji przez pełnomocnika, gdzie
jedna osoba upoważnia drugą do wspólnego podejmowania decyzji, kiedy
decyzja wymaga, aby zgoda obu osób była prawomocna.
istniejące pełnomocnictwa stałe i pełnomocnictwa stałe w zakresie opieki
prawnej, kiedy dana osoba sama wyznacza inną osobę, jako pełnomocnika do
podejmowania decyzji w jej imieniu, jeśli i kiedy oraz pod warunkiem utraty w
przyszłości zdolności podejmowania decyzji
jaśniejsze klauzule wskazujące danej osobie, przez uprzednio przygotowane
rozporządzenie (advance directive) - kiedy osoba ta jest zdolna do wydania
takiego rozporządzenia - jakie decyzje chciałaby, aby zostały podjęte w
szczególnych okolicznościach w przyszłości.
nowe rozporządzenia wydawane przez VCAT w sprawie pełnomocników do
podejmowania decyzji
nowe rozporządzenia wydawane przez VCAT w sprawie wspólnego
podejmowania decyzji z pełnomocnikami
istniejące i nowe regulacje w sprawie automatycznych nominacji, gdzie prawo
identyfikuje i upoważnia daną osobę do podejmowania określonych decyzji w
imieniu osoby z obniżoną zdolnością, bez konieczności wyznaczania
pełnomocnika przez VCAT.
Istniejące rozporządzenia wydawane przez VCAT, gdzie VCAT wyznacza
opiekuna lub zarządcę.
10
Współczesne zasady
Komisja również występuje z propozycją nowych zasad dotyczących podejmowania
decyzji, które podkreślają znaczenie współudziału. Istniejące pojęcie „najlepszego
interesu” przy podejmowaniu decyzji można by zastąpić pojęciem „decyzji zastępczej”.
Takie podejście wymaga od osoby podejmującej decyzje w zastępstwie, aby
podejmowała takie decyzje, jakie podjęłaby dana osoba, gdyby była do tego zdolna.
Jeśli decyzja zastępcza prawdopodobnie spowodowałaby reprezentowanej osobie
krzywdę lub, jeśli nie można wystarczająco zidentyfikować, jaką decyzję podjęłaby
dana osoba, pełnomocnik musiałby podjąć taką decyzję, która promowałaby dobre
samopoczucie osobiste i socjalne tej osoby.
Ulepszone zabezpieczenia i odpowiedzialność
Komisja proponuje szereg reform w celu zagwarantowania większej odpowiedzialności
i kontroli nad regulacjami dotyczącymi podejmowania decyzji. Oto niektóre z nich:
nadanie osobom wyznaczonym osobiście do podejmowania decyzji w
zastępstwie - stałym opiekunom i pełnomocnikom – takich samych uprawnień i
odpowiedzialności, jak opiekunom i zarządcom wyznaczonym przez VCAT.
szkolenie pełnomocników, pomocników i osób podejmujących decyzje wspólne
tak, aby rozumiały, za co są odpowiedzialne
jasny opis upoważnienia i odpowiedzialności pełnomocnika i osób trzecich, co
do poufności informacji
nowe wymogi dotyczące składania raportów dla prywatnych opiekunów i
pełnomocników.
plan rejestracji dla pełnomocników osobistych i powiadamanie o rozpoczęciu
pełnomocnictwa
przysięga lub deklaracja dla pełnomocników przy rozpoczęciu przez nich
swoich odpowiedzialności
wyrywkowe dochodzenia śledcze i kontrole mianowanych osób
weryfikacja słuszności indywidualnych decyzji podjętych przez niektórych
opiekunów i zarządców
reżym kar cywilnych dla pełnomocników, którzy nadużywają swojej kompetencji
rola nadzorcza Rzecznika Publicznego
nowe uprawnienia dla VCAT w sprawie wydawania nakazów zwrotu
sprzeniewierzonych funduszy.
Zwiększona rola Rzecznika Publicznego
Komisja proponuje rozszerzenie roli Rzecznika Publicznego w zakresie nadzorowania
i promowania szeregu spraw dotyczących podejmowania decyzji przez
pełnomocników i pomocników. Rzecznik Publiczny mógłby mieć szersze funkcje
dochodzeniowe i uprawnienia w przypadkach domniemanych nadużyć, zaniedbań lub
eksploatacji osób z obniżoną zdolnością podejmowania decyzji.
Obowiązki Rzecznika Publicznego w odniesieniu do rzecznictwa indywidualnego i
systemowego mogłyby zostać rozszerzone i wyjaśnione.
Komisja proponuje również, aby Rzecznik Publiczny otrzymał uprawnienia do
przeprowadzania dochodzeń w sprawie możliwych naruszeń nowego prawa
opiekuńczego i podejmowania postępowań w spawach kar cywilnych w odpowiedzi na
wszelkie naruszenia, kiedy jest to stosowne.
11
Dostępniejszy i skuteczniejszy trybunał
Komisja proponuje wprowadzenie zmian w sposobie, w jaki VCAT zajmuje się
sprawami opieki, w celu uczynienia go bardziej dostępnym. Bierze się pod uwagę
szereg kwestii dotyczących procesu przesłuchań wstępnych, spraw poufności,
sprawiedliwości proceduralnej, obecności osób reprezentowanych na
przesłuchaniach, reprezentacji prawnej, paneli wielo-członkowskich i szkolenia dla
członków.
Obniżenie granicy wieku dla prawa opiekuńczego
Komisja proponuje, aby VCAT mógł wyznaczać opiekuna lub zarządcę dla osób w
wieku 16 lat lub powyżej. Ta zmiana wyeliminowałaby obecną różnicę między prawem
dotyczącym ochrony dziecka i prawem opieki nad osobą dorosłą, jak również
pozwoliłaby na pokrywanie się między tymi dwoma systemami dając większą
elastyczność w sprostaniu potrzeb grup ludzi szczególnie bezradnych.
Więcej automatycznych nominacji
Komisja proponuje również wprowadzenie zmian ustawodawczych pomocnych przy
zajmowaniu się skomplikowanymi sprawami, kiedy osoba o obniżonej zdolności
podejmowania decyzji jest przyjęta do, lub zatrzymana w zakładzie opieki bez jej
zgody, lecz bez oporu. Ta praktyka będzie się przypuszczalnie powtarzać coraz
częściej w przyszłości, szczególnie, kiedy społeczeństwo coraz bardziej się starzeje.
Europejski Trybunał Praw Człowieka uwydatnił ważne wyzwania prawne, które
pojawiają się, gdy nie ma procedury prawnej na podejmowanie takich decyzji oraz
brak jest uzasadnionych środków do ich oceny. Komisja proponuje, aby aktualny
system automatycznych nominacji został rozbudowany o dodatkowe zabezpieczenia,
aby objąć decyzje dotyczące zatrzymań we wspomnianych zakładach.
Interakcja z innymi przepisami prawnymi
Ustawa G&A współdziała z pewną ilością innych reżymów ustawodawczych
dotyczących podejmowania decyzji w zastępstwie, a w szczególności tymi, które
znajdują się w Ustawie o niepełnosprawności z 2006 r. Disability Act 2006 (Vic) i
Ustawie o opiece medycznej z 1988 r. MedicalTreatment Act 1988 (Vic). Komisja
proponuje zmiany w sposobie, w jaki te ustawy współdziałają ze sobą.
Ustawa o niepełnosprawności zapewnia możliwość korzystania z interwencji
restrykcyjnych – restrykcja środkami chemicznymi, restrykcja mechaniczna i
odosobnienie, a w niektórych przypadkach leczenie przymusowe. Postanowienia te,
nadzorowane zarówno przez starszego lekarza (Senior Practitioner) jak i VCAT,
odnoszą się tylko do osób niepełnosprawnych intelektualnie.
Ze względu na ograniczenie postanowień, co do działania interwencji restrykcyjnej i
leczenia przymusowego w Ustawie o niepełnosprawności, opieka prawna stała się
jedynym środkiem zezwalającym na ograniczenie lub leczenie osób z nabytym urazem
mózgu. Komisja poddaje w wątpliwość czy takie stosowanie prawa opiekuńczego
powinno być nadal kontynuowane i pyta czy postanowienia wynikające z klauzul
Ustawy o niepełnosprawności dotyczące leczenia przymusowego obejmują osoby z
upośledzeniem poznawczym (kognitywnym), poza niepełnosprawnością intelektualną.
12
Ustawa o zdrowiu psychicznym upoważnia pracowników służby zdrowia do
zatrzymania i leczenia niektórych osób chorych psychicznie, w określonych
sytuacjach.
Jest to forma opieki klinicznej. Podczas gdy jest możliwe wyznaczenie pełnomocnika
lub zarządcy do prowadzenia spraw finansowych osoby z obniżoną zdolnością
podejmowania decyzji w wyniku choroby psychicznej, przyjmowało się, że prawo
opiekuńcze nie powinno być stosowane, jako środek upoważniający do leczenia
psychiatrycznego, lub restrykcji w zakładzie, osoby chorej psychicznie, ponieważ te
sprawy muszą być załatwiane zgodnie z Ustawą o zdrowiu psychicznym.
Komisja kwestionuje takie założenie i proponuje, że powinna istnieć możliwość
stosowania opieki prawnej – zarówno osobistej, jak i nominowanej przez trybunał, –
jako środek upoważniający do decyzji w sprawie leczenia psychiatrycznego i miejsca
zamieszkania osoby chorej psychicznie, w pewnych sytuacjach.
Prawa przyjazne dla użytkowników
Na koniec, Komisja proponuje szereg sposobów uczynienia prawa opiekuńczego
łatwiejszym do zrozumienia i korzystania z niego, takich jak edukacja określonych
środowisk społecznych i stosowanie jaśniejszej terminologii przy określaniu nominacji.
Chcielibyśmy od Państwa usłyszeć
Ta ocena jest znakomitą okazją do ulepszenia prawa opiekuńczego dla przyszłości
Wiktorii. Dokument konsultacyjny Komisji jest długim dokumentem, który zawiera wiele
propozycji dla reformy. Komisja nie doszła jeszcze do żadnych opinii ostatecznych na
temat reformy. Tam gdzie Komisja preferuje propozycję reformy, jest to uwydatnione w
dokumencie konsultacyjnym.
Komisja jest szczególnie zainteresowana usłyszeniem Państwa opinii na temat
pierwszego pytania zadanego w dokumencie konsultacyjnym:
Pytanie 1: Czy masz jakiekolwiek komentarze ogólne na temat spraw
zidentyfikowanych przez Komisję, jako mające wpływ na potrzebę
zmiany? Czy są jakiekolwiek inne ważne sprawy, które powinny wpłynąć
na treść przyszłego prawa opiekuńczego?
Przyjmiemy też z zadowoleniem Państwa opinie na temat jakichkolwiek innych kwestii
lub pomysłów reform zawartych w dokumencie konsultacyjnym.
Aby dać Komisji czas na rozpatrzenie Państwa komentarzy przed podjęciem przez nią
decyzji w sprawie końcowych rekomendacji, wnioski należy składać najdalej do 20
maja 2011.
13
Dalsze informacje na temat procedury składania komentarzy
Czym są komentarze?
Komentarze to Państwa pomysły i opinie na temat analizowanych właśnie
przepisów prawa. Komentarze mogą mieć różną formę – od osobistych
doświadczeń dotyczących tego, jaki wpływ miały na Państwo te przepisy prawne, po
projekty badawcze z przypisami i bibliografią. Komisja prosi, aby odzywały sie
wszystkie osoby, które miały do czynienia z analizowanymi przepisami. Nie ma
znaczenia, czy mają Państwo do przekazania tylko jedną czy dwie rzeczy – w dalszym
ciągu chcielibyśmy od Państwa usłyszeć.
Komentarze pomagają Komisji zrozumieć różne poglądy i doświadczenia
z przepisami prawa, którymi Komisja aktualnie się zajmuje. Informacje zawarte
w komentarzach, wraz z innymi badaniami i uwagami ze spotkań, są
wykorzystywane, jako pomoc w przygotowywaniu rekomendacji.
Jak zostanie wykorzystany mój komentarz?
Komentarze pomagają Komisji zrozumieć różne poglądy i doświadczenia
z przepisami prawa, którymi Komisja aktualnie się zajmuje. Informacje zawarte
w komentarzach, wraz z innymi badaniami i uwagami ze spotkań są wykorzystywane,
jako pomoc w przygotowywaniu rekomendacji.
Jak przekazać komentarz?
Komentarze można przekazywać pracownikom Komisji na piśmie lub ustnie, w przypadku
osób wymagających pomocy. Nie trzeba przestrzegać określonej formy, chociaż
pomogłoby nam, gdyby Państwo odnieśli się do pytań zamieszczonych na końcu
niniejszego dokumentu. Zapraszamy do odpowiedzenia na taką ilość pytań
zamieszczonych w dokumencie konsultacyjnym, na jaką Państwo mają ochotę.
Komentarze można przekazywać:
• na stronie internetowej: www.lawreform.vic.gov.au
• e-mailem: [email protected]
• pocztą: PO Box 4637, GPO Melbourne Vic 3001
• faksem: (03) 8608 7888
• telefonicznie: (03) 8608 7800, 1300 666 557 (TTY) albo 1300 666 555
(koszt połączenia lokalnego)
Pomoc
Jeśli potrzebują Państwo tłumacza, pomocy w wysłuchaniu swoich poglądów
albo kopii niniejszego dokumentu w dostępnym formacie, prosimy
o skontaktowanie sie z Komisja.
Publikacja komentarzy
Komisja jest zobowiązana do otwartego dostępu do informacji i publikujemy otrzymane
komentarze na naszej stronie internetowej, aby zachęcić do dyskusji oraz na bieżąco
informować mieszkańców o naszych projektach.
Komentarze zawierające treści obraźliwe lub oszczercze albo wykraczające poza
zakres odniesienia nie zostaną umieszczone naszej stronie internetowej ani
udostępnione publiczności. Przed opublikowaniem, możemy usunąć identyfikujące
informacje prywatne z komentarzy, które opisują specyficzne przypadki lub
14
okoliczności i doświadczenia prywatne innych osób, niż autor. Prywatne adresy i dane
kontaktowe zostaną usunięte ze wszystkich komentarzy przed ich opublikowaniem.
Poglądy wyrażone w komentarzach są prywatnymi poglądami osób
i organizacji, które je przesyłają i ich opublikowanie nie sugeruje jakiejkolwiek
akceptacji lub zgody Komisji z tymi poglądami.
Komentarze pozostaną na naszej stronie internetowej przez okres 12 miesięcy po
zakończeniu referencji. Referencja zostaje zakończona w dniu, kiedy raport końcowy
będzie złożony w Parlamencie. Twarde kopie komentarzy zostaną zarchaizowane i
wysłane do Biura Rejestru Publicznego w Wiktorii (Public Records Office Victoria).
Komisja przyjmuje też komentarze poufne. Komentarze te nie będą opublikowane na
naszej stronie internetowej ani nigdzie indziej. Komentarze mogą być poufne,
ponieważ zawierają doświadczenia osobiste lub inne poufne informacje. Wszelkie
prośby o dostęp do poufnych komentarzy będą rozpatrywane zgodnie z Ustawą o
wolnym dostępie do informacji z 1982 r. Freedom of Information Act 1982 (Vic), która
zawiera zabezpieczenia prawne mające na celu ochronę informacji prywatnych i
informacji przekazanych poufnie. Dalsze informacje znajdują się na stronie
internetowej www.foi.vic.gov.au.
Informujemy, że komentarze, które nie posiadają autora lub nazwy organizacji
nie będą ani opublikowane na stronie internetowej Komisji ani udostępnione
publicznie oraz będą traktowane, jako komentarze poufne.
Poufność
Wysyłając komentarz, muszą Państwo zdecydować, jak ma on być
potraktowany. Komentarze są albo publiczne albo poufne.
• Komentarze publiczne mogą być wykorzystywane w naszych raportach,
umieszczane na naszej stronie internetowej oraz udostępniane do czytania w naszych
biurach. W ostatecznym raporcie znajdą się nazwiska osób, które nadesłały
komentarze. Zanim komentarze staną się dostępne publicznie, zostaną z nich
usunięte adresy prywatne i dane kontaktowe.
• Komentarze poufne nie są udostępniane publiczności. Komentarze poufne są
rozważane przez Komisję, lecz nie mogą być uwzględnione w naszych raportach
końcowych, jako źródło informacji lub opinii, poza sytuacjami wyjątkowymi.
Przy składaniu komentarza prosimy o poinformowanie nas o swojej preferencji. Jeśli
nie otrzymamy w komentarzu prośby o poufność, będzie on potraktowany, jako
publiczny.
Komentarze anonimowe
Jeśli nie podacie Państwo w swoim komentarzu swojego nazwiska lub nazwy
organizacji będzie nam trudno wykorzystać dostarczone informacje. Jeśli obawiacie
się Państwo o publiczne udostępnienie Waszej tożsamości, proszę wziąć raczej pod
uwagę możliwość przesłania komentarza, jako poufnego a nie anonimowego.
Więcej informacji na temat procedury przesyłania komentarzy i niniejszej broszury
znajduje się na naszej stronie internetowej: www.lawreform.vic.gov.au.
Termin ostateczny składania komentarzy: 21 maj 2011 n 20 May 2011