OH N NO H H 6 2 2][10 + → + +
Transkrypt
OH N NO H H 6 2 2][10 + → + +
Denitryfikacja jest rodzajem oddychania azotanowego. Prowadzą go bakterie z grupy tlenowców. Jest to jedyny proces, podczas którego azot ze związków organicznych lub nieorganicznych może być uwolniony i ponownie włączony do obiegu. Bakterie denitryfikujące to między innymi: Pseudomonas denitrificans, Paracoccus denitrificans, Thiobacillus denitrificans, Pseudomonas aeroginosa, Bacillus licheniformis. Zapis stechiometryczny redukcji azotanów do N2 wygląda następująco: 10[ H ] + 2 H + + 2 NO3− → N 2 + 6 H 2 O Proces zachodzi etapami, zgodnie za schematem przedstawionym na rysunku 1. donor wodoru e- NO3- NO2reduktaza azotanowa A NO reduktaza azotynowa N2O reduktaza NO N2 reduktaza N2O Rysunek 1. Schemat etapów redukcji azotanów do N2 [1] Każdy etap katalizuje odpowiedni enzym. Warunki środowiskowe bezpośrednio wpływają na przebieg procesów. Redukcja azotanów może bowiem zachodzić bez akumulacji związków pośrednich (uwalnianie N2) lub z akumululacją (NO2-, NO, N2O). Przy nadmiarze azotanów stężenie donorów wodoru staje się czynnikiem ograniczającym denitryfikację – wydzielane są wtedy azotyny, NO i N2 [1]. Bakterie denitryfikujące nie są obligatoryjnymi beztlenowcami. Wiele bakterii denitryfikujące rośnie wykorzystując nie tylko azotan, ale także azotyn lub N2O jako akceptory wodoru. Tak, więc z enzymów nie tylko reduktaza azotanowa A jest sprzęgnięta z łańcuchem transportu elektronów [1]. Na przebieg denitryfikacji może mieć wpływ cały szereg czynników. Warunki dobrej denitryfikacji obejmują: • stosunek N : BZT5 < 2, • brak osadnika wstępnego lub krótki czas sedymentacji, • wysokie BZT5 materii organicznej rozpuszczalnej do BZT5 całkowitego, • wstępne zakwaszenie ścieków, • wyrównanie stężeń i ilości dopływu, • małe ilości wód przypadkowych (system kanalizacji rozdzielczej) [2]. Nie bez znaczenia jest także ilość łatwo przyswajalnego węgla. [1] Hans G. Schlegel (2001): Mikrobiologia ogólna. (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa) [2] Jürgen Bever, Andreas Stein, Hanns Teichmann (1997): Zaawansowane metody oczyszczania ścieków. (Projprzem-Eko, Bydgoszcz)