CAD Wyklad WsCAD 4 Funkcje automatyczne

WSCAD
Wykład 4
Rysowanie
Funkcje automatyczne
1
Typy symboli graficznych
Standard
Cewka
Styk
Zacisk
śyła kabla
Element główny
Element poboczny
Łącznik wielobiegunowy
Kierunek drutowania
Ekran
Złącze – Wtyczka
Złącze – Gniazdo
2
Zaciski
Pod pojęciem zacisku rozumie się wszystkie symbole typu Zacisk.
Normalny zacisk musi mieć co najmniej dwa przyłącza.
Jeden z pinów symbolizuje wewnętrzną stronę zacisku za pomocą nazwy pinu, która
standardowo jest kropką, chociaŜ moŜe być to dowolna nazwa a nawet dowolna litera
(a takŜe znaki: + lub -).
Zaciski standardowe posiadają trzy przyłącza: po jednym dla strony wewnętrznej i
zewnętrznej i tzw. pin mostkowy, który moŜe być uŜywany tylko do tworzenia połączeń
mostkowych wewnątrz jednej listwy zaciskowej.
3
Zaciski
Zaciski są symbolami o specjalnych właściwościach i znaleźć je moŜna w bibliotece
ELEKQUER lub w nowej bibliotece PN61346 w PN_X-Zaciski.
By funkcja automatyczna mogła zgrupować poszczególne przyłącza w jedną listwę
zaciskową, kaŜde z przyłączy musi mieć przypisane oznaczenie.
Oznaczenie zacisku musi znajdować się po lewej stronie zacisku (wzgl. powyŜej).
Oznaczenie zacisku moŜna pominąć, jeŜeli moŜe być ono przejęte przez funkcję
automatyczną od innego.
Funkcja automatyczna szuka wówczas zacisków, które znajdują się na lewo od danego
zacisku i leŜą dokładnie na tej samej wysokości (lub powyŜej, jeśli pracuje się w
poziomym stylu pracy.
4
Cel zacisku
Oznaczenie, określające która ze stron jest wewnętrzną, a która zewnętrzną, uznane
jest za cel zacisku.
By określić cel zacisku wystarczy, aby piny strony wewnętrznej posiadały nazwę.
W bibliotekach dostarczanych wraz z WSCAD’em nazwa pinu strony wewnętrznej
przyjęta została jako ‘.’, jednak moŜe być to dowolna litera np. a, b, czy teŜ +, -).
Kropka, jako nazwa pinu widoczna jest na schemacie połączeń, ale by nazwa ta
widoczna była na wydruku, naleŜy zaznaczyć to w konfiguracji.
Komendą Zmiana / Cel zacisku łatwo zamienić moŜna strony zacisku juŜ po jego
ulokowaniu na rysunku.
5
Numeracja zacisków
Numeracja zacisków obejmuje dwa zakresy: oznaczenie całej listwy zaciskowej i
poszczególnych przyłączy.
PoniewaŜ z reguły oznaczenie musi być wprowadzone ręcznie, numeracja oznaczeń
musi być zaznaczona w konfiguracji.
Poza tym moŜna teŜ ustalić w konfiguracji, czy podczas wczytywania zacisku ma być
on natychmiast numerowany automatycznie.
Ma to znaczenie wtedy, gdy przyłącza oznaczane są literowo (np. PE).
Numerowanie odbywa się poprzez automatyczną funkcję numeracji, przy czym w
konfiguracji wybrać moŜna sposób numerowania:
•
•
•
•
•
•
Kolejno lub arkusz/ pole
Stawiać numery pinów na dole lub na górze pinu
Orientacja tekstu numeru pinu (pionowa/ pozioma)
Czy juŜ zajęte przyłącza zaciskowe mają być zliczane
Czy juŜ zajęte przyłącza zaciskowe mają mieć nadpisane nowe numery
Kolejność zliczania od lewa na prawo, lub od góry do dołu
6
Mostki stałe
KaŜdy zacisk standardowy ma 2 przyłącza dla symboli i 1 przyłącze dla połączeń
mostkowych.
Piny typu mostek stosowane są dla mostków stałych pomiędzy poszczególnymi
zaciskami listew zaciskowych.
7
Mostki stałe
Widok mostka w przeglądarce zacisków
Mostki stałe mogą przebiegać przez kilka róŜnych stron schematu. MoŜemy
zastosować do tego takŜe elementy kierunku drutowania.
ZałoŜeniem jest w tym przypadku, Ŝe znane są nazwy przewodów i nazwy połączeń
przewodów łączeniowych, które biegną od pinu mostkowego do pinu mostkowego.
8
Mostki przewodowe
Mostek przewodowy łączy poszczególne zaciski zewnętrznymi połączeniami za
pomocą linii połączeń.
Mostki przewodowe mogą przebiegać przez kilka róŜnych stron schematu.
MoŜemy zastosować do tego takŜe elementy kierunku drutowania. ZałoŜeniem jest w
tym przypadku, Ŝe znane są nazwy przewodów i nazwy połączeń przewodów
łączeniowych, które biegną od pinu zewnętrznego do pinu zewnętrznego zacisku.
Mostki przewodowe mogą być przedstawione i zarządzane tylko wewnątrz jednej
listwy zaciskowej! a więc np. od zacisku X1 przyłącze 1 do zacisku X1 przyłącze 2 itd.,
lub tutaj np. PE.
9
Mostki przewodowe
Widok graficzny mostka przewodowego
Widok przeglądarki zacisków
10
Wstawianie zacisków
W celu wstawienia zacisku naleŜy umieścić na rysunku element Zacisk z biblioteki lub
klękając na ikonę
Następnie wybieramy
element z bazy danych.
Po wybraniu mamy
moŜliwość modyfikacji
parametrów zacisku.
11
Przeglądarka zacisków
Klękając prawym klawiszem na istniejącym zacisku moŜna uruchomić Przeglądarkę
12
Lista zacisków
Funkcje automatyczne/Lista zacisków…
Generowanie arkuszy rysunkowych zawierających zestawienia zacisków na listwach.
Przycisk Przeglądarka pozwala na uruchomienie przeglądarki zacisków.
13
Styczniki
Zarządzanie stycznikami
Przy pomocy w pełni automatycznego zarządzania stycznikami (menedŜera
styczników) moŜna w łatwy sposób rysować, przyporządkowywać i zarządzać
stycznikami i przekaźnikami.
Automatycznego menedŜera styczników cechują następujące właściwości:
• Wybór stycznika z bazy danych, zorientowanej projektowo.
• Automatyczna kontrola zestyków w styczniku, jak równieŜ automatyczna
numeracja przyłączy.
• MoŜliwość późniejszego, w pełni automatycznego, ustalenia stycznika.
• Wstawianie zestyków przed wstawieniem cewki stycznika.
• Bardzo łatwa zmiana juŜ narysowanego stycznika.
• Bilans zestyków z przedstawieniem zestyków wolnych.
• Adresy krosowe online dla zestyków i łącznika wielobiegunowego nawet wtedy, gdy
są one na róŜnych arkuszach.
14
Podstawy zarządzania stycznikami
Wszystkie symbole typu Cewka i Styk podlegają zarządzaniu stycznikami.
Wszystkie informacje odnośnie tych symboli przechowywane są w tzw. pliku styczników
projektu.
Plik ten ma tę samą nazwę co projekt, a rozszerzenie jego nazwy nadawane jest
automatycznie jako *.SVW.
Nośnikiem pełnej informacji o zestykach wchodzących w skład stycznika - ilości
zestyków i ich rodzajach- jest łącznik wielobiegunowy.
Jest on wczytywany wraz z cewką stycznika i analizowany.
Zarządzanie stycznikami odczytuje rodzaje jego zestyków i przejmuje numery
przyłączy.
15
Podstawy zarządzania stycznikami
Nie ma znaczenia, czy na schemat połączeń wstawiona zostanie najpierw cewka, czy
zestyk stycznika.
Dla ustalenia stycznika bezwzględnie konieczna jest analiza łącznika,
przynaleŜnego do stycznika.
Dlatego zawsze, gdy wczytujemy na schemat część nowego stycznika, musi być
dokonywany jego wybór z bazy danych nawet wtedy, gdy wstawić chcemy tylko
zestyk.
W tym przypadku następuje równieŜ analiza łącznika, chociaŜ nie jest on jeszcze
przejmowany na schemat.
Mówimy wówczas o tzw. styczniku wirtualnym, poniewaŜ moŜemy dysponować juŜ
jego zestykami ale nie ma on jeszcze cewki wstawionej na schemat połączeń.
Jeśli później wstawimy cewkę, naleŜy ją wówczas tylko przypisać do stycznika
wirtualnego.
16
Oznaczenia łącznika
Nazwa symbolu rozpoczyna się trzymiejscowym wyróŜnikiem (np. 42H), określającym
uporządkowanie zestyków i typ stycznika.
Czwartym znakiem powinien być łącznik ('-').
Po wyróŜniku stać moŜe dowolny tekst, który powinien opisywać kolejność zestyków w
łączniku.
Podczas automatycznego wstawiania łącznika porównywane są pierwsze trzy
znaki (później ewent. cztery) z oznaczeniem łącznika w styczniku.
Ten symbol nie musi mieć nazwy poprzedzonej znakiem ‘!’, poniewaŜ nie jest
przejmowany na schemat połączeń.
17
Budowa oznaczenia
18
Przykład oznaczenia
Przykład 1
Przykład 2
42H-SOOSSS oznaczenie 42H:
Stycznik pomocniczy z 1 zestykiem zwiernym, dwoma rozwiernymi i potem znów
trzema zwiernymi. Znaki 42H- są niezbędne, zamiast SOOSSS moŜna zastosować
dowolny tekst.
19
Wstawianie cewki
KCewka
KCewkaMocowa
Po wstawieniu cewki, jeśli
aktywne jest zarządzanie
stycznikami, otwiera się okno
dialogowe, w którym
wyświetlana jest lista
styczników z bazy danych,
spełniających
ewentualnie narzucone
ograniczenia w wyborze.
20
Wstawianie cewki
Po wybraniu cewki z bazy danych pojawia się menu pozwalające zmienić właściwości
wstawianej cewki
Po zakończeniu edycji właściwości pojawia się zestaw styków powiązany z wstawianą
cewką
21
Wstawianie zestyku
Podstawowym załoŜeniem jest uaktywnienie w konfiguracji funkcji zarządzania
stycznikami oraz dostępu do bazy danych artykułów.
Po wstawieniu zestyku przy aktywnym zarządzaniu stycznikami równieŜ otwiera się
okno dialogowe ze stycznikami.
Z niego naleŜy wybrać stycznik wtedy, gdy wstawiany zestyk jest pierwszym zestykiem
nowego stycznika.
Dane łącznika i zestyku zapisane zostaną w pliku projektu ale pole dla cewki pozostaje
jeszcze puste, i łącznik oczywiście nie jest jeszcze wstawiany (stycznik wirtualny).
Jeśli przerwie się dialog z bazą danych (prawy przycisk myszki lub <ESC>), otwiera
się okno przypisań, zawierające dane z pliku styczników projektu i moŜna dokonać
przyporządkowania zestyku do któregoś z wpisów tej listy (lewy przycisk myszki).
22
Wstawianie zestyku
Jeśli przerwie się dialog z bazą danych (prawy przycisk myszki lub <ESC>), otwiera
się okno przypisań, zawierające dane z pliku styczników projektu i moŜna dokonać
przyporządkowania zestyku do któregoś z wpisów tej listy (lewy przycisk myszki).
23
Edycja zestyku
Po kliknięciu prawym klawiszem na istniejącym zestyku pojawia się menu
umoŜliwiające edycję jego parametrów
PokaŜ zawartość – wyświetlenie okna dialogowego z
dostępnymi stycznikami
Nowe przyporządkowanie – funkcja pozwala na zmianę
przyporządkowania styku do innego stycznika
Przyłącza – wyświetlenie i zmiana listy
przyłączy stycznika
24
Przeglądarka styczników
W trybie półautomatycznym moŜliwe jest uruchomienie przeglądarki styczników
25
Rysowanie kabli
Zarządzanie kablami odbywa się w wersji Mega, jeśli w menu Parametry / Ogólnie /
grupa Kabel uaktywnimy opcję Uaktywnij zarządzanie kablami online.
Aby zarządzanie kablami było w ogóle moŜliwe, kable muszą najpierw zostać
umieszczone na schemacie.
W tym celu naleŜy wybrać menu Połączenie+Wstaw / Kabel-Ozn./Typ. lub
UŜytkownik podaje tylko prawym przyciskiem myszki punkt początkowy kabla, rysuje
linię przez obszar Ŝył przewodu i określa kolejnym kliknięciem jego punkt końcowy.
26
Rysowanie kabli
Po narysowaniu kabla naleŜy przyporządkować zaznaczone Ŝyły do kabla istniejącego
w bazie danych lub utworzyć nowy.
27
Tworzenie nowego kabla
Wprowadzanie oznaczenia kabla
Wybór kabla z bazy danych
28
Funkcje automatyczne
Działanie wszystkich funkcji automatycznych dotyczy całego zestawu rysunków wzgl.
całego projektu. Dla sporządzania adresów krosowych przewodów, listy zacisków,
listy kabli, listy sieciowej i listy połączeń musi istnieć uniwersalny plik połączeń. Ten
plik *.CXK i *.CYK sporządzany jest na nowo jeśli jeszcze nie istnieje albo gdy rysunek
z zestawu sporządzony lub zmieniony został później niŜ plik połączeń.
29
Numeracja automatyczna
Automatycznej numeracji podlegają: oznaczenia symboli, jak
równieŜ przyłącza zaciskowe i Ŝyły kabli.
Do dyspozycji mamy następujące typy numeracji:
Typ
Rodzaj numeracji
Nazwa #
zestawu
Numeracja kolejna w zakresie całego
Nazwa Ark Pole
Oznaczenie, numer arkusza, pole
Nazwa Ark #1
Oznaczenie, arkusz, numeracja na
kaŜdym arkuszu rozpoczyna się od 1
Ark. Nazwa #
Arkusz, oznaczenie, numer kolejny
Ark. Nazwa #1
Arkusz, oznaczenie, numeracja na
kaŜdym arkuszu rozpoczyna się od 1
Ark. Nazwa Pole
Numer arkusza, oznaczenie, pole
30
Adresy krosowe
Adresami krosowymi są teksty sporządzone automatycznie, wskazujące
przyporządkowanie i relację.
Przegląd moŜliwych rodzajów adresów krosowych:
Rodzaj adresu krosowego
Znaczenie
Adresy krosowe przewodu
Wskazuje na otwarty koniec przewodu o
tej samej nazwie
Styczniki
Przyporządkowanie cewka/ zestyk w
wersji Mega
Zestyk z/ bez bilansu
Przyporządkowanie cewka/ zestyk w
wersji automatycznej
SPS + elementy główne/
poboczne
Przyporządkowanie element główny /
poboczny i modułów SPS
31
Adresy krosowe odniesione do przewodów
Na otwartym końcu przewodu (tylko przy liniach połączeń) poleceniem tym pisany
jest automatycznie tekst, zawierający numer arkusza ze współrzędnymi końca
przewodu stanowiącego kontynuację przewodu opisanego, o ile oba mają tą samą
nazwę przewodu i przewód kontynuujący ma równieŜ otwarty koniec.
Podczas stosowania symboli kierunku drutowania, w celu utworzenia przewodów,
naleŜy obok nazwy przewodu podać oznaczenie połączenia. Wówczas zostaną
utworzone adresy krosowe tylko dla przewodów o tej samej nazwie i tym samym
oznaczeniu przewodu.
Ta sama nazwa przewodu stanowi kryterium łączenia jego otwartych końców.
Dla tworzenia adresów krosowych uŜywane są wewnętrznie tylko takie informacje, jak:
współrzędne, numer arkusza i kierunek końca przewodu.
32
Adresy krosowe odniesione do przewodów
Otwarty koniec na arkuszu
·
Wskazuje w przód (niŜszy nr arkusza), jeśli koniec przewodu jest zwrócony w
lewo, w przeciwnym przypadku wskazuje w tył (wyŜszy nr arkusza)
·
Wskazuje w przód (następny arkusz), jeśli tak podano w konfiguracji.
·
Wskazuje na siebie samego.
Dwa otwarte końce na arkuszu
·
Lewy koniec wskazuje w przód na prawy koniec na tym arkuszu.
·
Prawy koniec wskazuje wstecz na lewy koniec na tym arkuszu.
Więcej niŜ dwa otwarte końce na danym arkuszu
·
Lewy koniec wskazuje w przód na prawy, najbliŜszy koniec przewodu na tym
arkuszu, bez uwzględniania kierunku przewodu.
·
Prawy koniec wskazuje wstecz na najbliŜszy lewy koniec przewodu na tym
arkuszu, bez uwzględniania kierunku przewodu.
·
Pozostałe końce wskazują najbliŜej leŜący na lewo lub prawo koniec, kierunek
przewodu jest uwzględniany.
33
Adresy krosowe odniesione do przewodów
Jeśli adres krosowy pojawi się w miejscu nieoczekiwanym, to znaczy, Ŝe tam jest
otwarty koniec przewodu!
Być moŜe koniec linii nie jest dokładnie połączony z symbolem (włączyć skok!!).
Sprawdzić, czy tak jest, przy pomocy komendy Usuń / Przemieść - Wlecz - połączenia
elektryczne muszą rozciągać się jak taśmy gumowe!
MoŜe teŜ być tak, Ŝe linia składa się z kilku odcinków nakładających się na siebie, co
często nie jest widoczne.
W tym przypadku uruchomić polecenie Plik / Kompresuj/Czyść.
34