Twoje dziecko źle znosi wrześniową adaptację przedszkolną

Twoje dziecko źle znosi wrześniową adaptację przedszkolną?
Próbujesz wielu sposobów, ale nadal słyszysz rano: "Mamo,
ja nie chcę do przedszkola!" Przeczytaj ten artykuł, może
znajdziesz wskazówki, które pomogą Wam przetrwać ten
trudny czas.
WRZEŚNIOWA ADAPTACJA
Wrzesień, to trudny czas dla
dzieci, które rozpoczynają swoją
przygodę z przedszkolem. Rodzice
często, aby zachęcić swoje pociechy
mówią im tylko o pozytywnych
stronach pobytu w placówce – „W
przedszkolu będzie dużo dzieci i
super
zabawki,
nawet
nie
zauważysz, jak po Ciebie wrócę!”
Jednak
dla
dzieci
nie
przyzwyczajonych to przebywania
bez rodziców, osiem godzin w nowym otoczeniu, w grupie rówieśników, których nie znają,
może okazać się zbyt długim czasem.
Jeśli Twoje dziecko:

rano mówi „Mamo, ja nie chcę do przedszkola!”

po weekendzie i dłuższej przerwie jest płaczliwe i niechętne do pójścia do
przedszkola;

po wyjściu z przedszkola jest marudne, wycofane lub nie radzi sobie ze złością;

pojawiają się problemy z rytmem snu, przebudza się częściej w nocy;

bardziej potrzebuje Twojej uwagi, miłości i czasu;

zauważasz regres we wcześniej nabytych umiejętnościach zw. z samoobsługą, - w
mowie - pieszczenie się, zdrabnianie, chęć bycia traktowanym jak niemowlak;

unika kontaktów z rówieśnikami, wycofuje się z grupy;

nie podejmowanie zabaw spontanicznych, odmawianie chęci udziału w zabawach
zorganizowanych;

oczekuje karmienia, pomocy w obsłudze, podczas gdy wcześniej wykonywało te
czynności samodzielnie;
to przejawia typowe zachowania związane z adaptacją przedszkolną. Nie martw się, to
naturalna reakcja na duże zmiany, jakich doświadcza trzylatek. Zastanów się co zrobić, aby
złagodzić objawy adaptacyjne.
Jak pomóc dziecku?

Szybkie pożegnanie. Nie przedłużaj tego trudnego dla dziecka momentu. Im szybciej
wyjdziesz dasz mu szansę na zwrócenie uwagi na to, co dzieje się w grupie. Inaczej
będzie walczył o to, byś go nie zostawiał/zostawiała.

Określaj czas odebrania dziecka posiłkami - „Przyjdę po Ciebie po jabłuszku.” Dzieci
nie znają jeszcze godzin i trudno im określać czas na wskazówkach zegarków,
najłatwiej zapamiętać im radosny czas przyjścia rodzica ostatnim posiłkiem, jaki
zjedzą przed wyjściem.

Co pomoże Twojemu maluchowi w tęsknocie? Dzieci adaptujące się nie czują się
jeszcze bezpiecznie w tym nowym, przedszkolnym świecie. Warto zadbać, aby miały
przy sobie ulubionego pluszaka lub zabawkę, do której może się przytulić i wspólnie z
nią przeżyć smutek czy tęsknotę. W tym wieku dzieci często stosują projekcję.
Możecie więc Państwo usłyszeć w odpowiedzi na pytanie: „Jak było w przedszkolu?”
– „Misio za Tobą tęsknił”. W ten sposób maluch nazwie swoje emocje.

Nie zaglądaj do sali po pożegnaniu. W ten sposób tylko utrudnisz dziecko rozpoczęcie
dnia. Może się nawet zdarzyć, że pożegnanie było całkiem spokojne, ale poprzez taki
twój mały gest dziecko nagle zacznie płakać.

Nie kłam („Będę w szatni”, „Wychodzę tylko na chwilkę”). Dziecko przestanie ci ufać i
wszystko stanie się jeszcze trudniejsze.

Nie zawstydzaj i nie porównuj. To jest twoje dziecko, które jest wyjątkowe. Nie
porównuj je do Zuzi, albo Zosi – ono nie poczuje się przez to zmobilizowane, ale
raczej upokorzone. Nie mów też: „Taka duża dziewczynka, a płacze” i nie pozwalaj
innym na zawstydzanie twojego dziecka.

Gdy słyszysz: „Ja NIE chcę do przedszkola!”, dowiedz się dlaczego. Nie przekonuj
dziecka, że jest tam fajnie i nie będzie tęsknić. Poszukaj sposobu, który zmniejszy
tęsknotę np. ulubiona zabawka w przedszkolu lub szybszy odbiór z placówki. Być
może osiem godzin to jeszcze dla niego za długo.

Rozmawiając o dniu w przedszkolu pytaj: „Co Ci się dziś podobało? Jaka zabawa
najbardziej Cię ucieszyła? Z kim dziś najfajniej się bawiłeś? Na jakich zajęciach
najbardziej Ci się podobało?” Wyłapuj te dobre momenty, aby pokazać dziecku, że
one też miały miejsce.

Poświęcaj mu dużo czasu w domu. Bądź cierpliwy, gdy Twoja pociecha jest marudna,
odreagowuje w ten sposób nową sytuację.

Czytaj bajki terapeutyczne pozwalające lepiej zrozumieć i oswoić się z atmosferą
przedszkolną.

Rozmawiaj z nauczycielką. Poznaj jej opinie i wybadaj co jej zdaniem może pomóc
dziecku. Jeśli poniższe wskazówki nie pomagają, możesz skorzystać z pomocy
psychologa dziecięcego.
Małgorzata Parcheta,
psycholog wychowawczy.