wyrok uzasadnienie - Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Ostrołęce

Sygn. akt II Ka 315/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 18 września 2015r.
Sąd Okręgowy w Ostrołęce II Wydział Karny
w składzie
Przewodniczący: SSO Anna Łaszczych
Sędziowie: SSO Wiesław Oryl
SSO Marek Konrad (spr.)
Protokolant: Luiza Ustaszewska-Sęk
przy udziale Prokuratora: Adama Ołdakowskiego
po rozpoznaniu w dniu: 18.09.2015r.
sprawy: M. C.
Oskarżonego o popełnienie czynu z art. 286§1kk i art. 297§1kk w zw. z art. 11§2kk
z powodu apelacji: obrońcy oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w Pułtusku z dnia 11.05.2015r. w sprawie IIK 81/15
orzeka:
I. Zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy.
II. Koszty postępowania przejmuje na rachunek Skarbu Państwa
Sygn. akt IIKa 315/15
UZASADNIENIE
M. C. oskarżony został o to, że:
W dniu 6 września 2008r. w P. działając wspólnie i w porozumieniu z J. Ż. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej
z góry powziętym zamiarem nie spłacenia kredytu na zakup w systemie sprzedaży ratalnej w sklepie (...) ul. (...),
P., K., szlifierki kątowej, wiertarki, rękawiczek, licznika rowerowego o wartości 3257,77zł doprowadził za pomocą
wprowadzenia w błąd (...) Bank (...) S.A., do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przy czym J. Ż. złożył nierzetelne
oświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach w firmie (...) w (...) podczas gdy nie był pracownikiem tej firmy, mające
istotne znaczenie dla uzyskania kredytu i na tej podstawie wyłudził kredyt w wysokości 3257,77zł na szkodę (...) Bank
(...) z/w we W.
Tj. o czyn z art. 286§1kk w zw. z art. 297§1kk w zw. z art. 11§2kk.
Sąd Rejonowy w Pułtusku wyrokiem z dnia 11 maja 2015r. w sprawie IIK 81/15 na podstawie art. 414§1kpk w zw. z
art. 17§1pkt5kpk umorzył postępowanie wobec J. Ż..
W ramach zarzucanego oskarżonemu M. C., czynu uznał go za winnego tego, że: w dniu 6 września 2008r. w P.
działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą w celu osiągnięcia korzyści majątkowej z góry powziętym zamiarem
nie spłacenia kredytu na zakup w systemie sprzedaży ratalnej w sklepie (...) ul. (...), P., K., szlifierki kątowej, wiertarki,
rękawiczek, licznika rowerowego o wartości 3257,77zł doprowadził za pomocą wprowadzenia w błąd (...) Bank (...)
S.A., do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przy czym J. Ż. złożył nierzetelne oświadczenie o zatrudnieniu i
zarobkach w firmie (...) w (...) podczas gdy nie był pracownikiem tej firmy, mające istotne znaczenie dla uzyskania
kredytu i na tej podstawie wyłudził kredyt w wysokości 3257,77zł na szkodę (...) Bank (...) z/w we W., tj. popełnienia
czynu z art. 286§1kk w zw. z art. 297§1kk w zw. z art. 11§2kk i za tak opisany czyn skazując go na podstawie art. 286§1kk
w zw. z art. 11§3kk wymierzył mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności.
Koszty procesu przejął na rachunek Skarbu Państwa.
Apelację od powyżej wskazanego wyroku wniósł obrońca oskarżonego M. C..
Zaskarżając wyrok w całości zarzucił wyrokowi błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia
poprzez ustalenia, iż oskarżony M. C. popełnił zarzucany mu czyn.
W konkluzji apelacji wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia i uniewinnianie M. C. od zarzucanego mu czynu.
Sąd zważył co następuje:
Apelacja jest niezasadna a argumentacja powołana na poparcie zarzutu dotyczącego błędu w ustaleniach faktycznych
nie znalazła akceptacji Sądu Okręgowego.
Na wstępie podnieść jedynie wypada, iż błąd w ustaleniach faktycznych może stanowić konsekwencję błędu, bądź
błędów natury proceduralnej jakiego miałby się dopuścić Sąd in meriti. Tylko bowiem taki błąd, bądź błędy,
popełnione przy ocenie materiału dowodowego traktowanego jako całość, ewentualnie przy ocenie poszczególnego
dowodu, mogą w konsekwencji doprowadzić do błędu w zakresie błędu co do faktów. Brak wykazania w argumentacji
i rozumowaniu Sądu błędów proceduralnych i powoływanie się wyłącznie na błąd co do faktów, stanowi jedynie
odmienną ocenę materiału dowodowego.
Jak podniósł Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 2 grudnia 2014 r. II AKa 315/14 - Istota zarzutu błędu
w ustaleniach faktycznych nie może opierać się na odmiennej ocenie materiału dowodowego, innymi słowy mówiąc
na forsowaniu własnego poglądu strony na tę kwestię. Stawiając tego rodzaju zarzut należy wskazać, jakich uchybień
w świetle zgodności (lub niezgodności) z treścią dowodu, zasad logiki (błędność rozumowania i wnioskowania) czy
sprzeczności (bądź nie) z doświadczeniem życiowym lub wskazaniami wiedzy dopuścił się w dokonanej przez siebie
ocenie dowodów sąd pierwszej instancji. (LEX nr 1649353).
Sąd Okręgowy w pełni aprobuje powyżej przytoczoną tezę.
Zdaniem zaś Sądu Okręgowego taki właśnie stan ma miejsce w sprawie niniejszej. Otóż skarżący bez jakiegokolwiek
wykazania proceduralnych błędów Sądu Rejonowego co do oceny materiału dowodowego, dokonuje własnej,
selektywnej oceny poszczególnych dowodów wyciągając wnioski korzystne dla oskarżonego. Wnioski te jednak nie
znajdują żadnego potwierdzenia w materiale dowodowym ocenianym jako całość.
Sąd Okręgowy w pełni aprobuje bowiem wnioski jakie po analizie materiału dowodowego wyciągnął Sąd Rejonowy w
odniesieniu do kwestii sprawstwa oskarżonego M. C.. Wywody Sądu Rejonowego są logiczne, opierają się zarówno na
dowodach korzystnych jak również niekorzystnych dla oskarżonego. Analiza materiału dowodowego jakiej dokonał
Sąd Rejonowy jest pełna i rzetelna.
Sąd Rejonowy wskazał na jakich dowodach oparł się wydając wyrok, które z dowodów uznał za wiarygodne i pewne
i dlaczego a którym wiarygodności odmówił i dlaczego to uczynił.
Podnoszona przez skarżącego kwestia właściwego przeprowadzenia okazań oskarżonego świadkom, w kontekście
korelujących ze sobą, właściwie i wszechstronnie ocenionych przez Sąd Rejonowy wszystkich przeprowadzonych
podczas postępowania dowodów nie ma znaczenia. Świadkowie bez żadnych wątpliwości wskazali bowiem osobę
oskarżonego jako tego, który uczestniczył w przestępstwie, dokładnie opisali jego udział w wyłudzeniu kredytu,
opisując szczegółowy przebieg znanych im zdarzeń.
Tym samym retoryka skarżącego staje się li tylko gołosłowną polemiką z prawidłowymi i przekonującymi wywodami
Sądu Rejonowego a co za tym idzie apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.
Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji.