Zobacz ulotkę z programem

Warsztaty „Dziady i pamięć” odbywają się w salach i na dziedzińcu kętrzyńskiego zamku podczas VI Jarmarku Średniowiecznego na św. Jakuba organizowanego przez Muzeum im.
Wojciecha Kętrzyńskiego w Kętrzynie. Na Jarmark przybędą
rzemieślnicy i artyści z Polski, Węgier, Słowacji i Czech, aby zaprezentować kulturę swoich krajów, nauczyć tradycyjnych pieśni i tańców.
W czasie Jarmarku będzie można zobaczyć pracę tkaczek, kowali, odlewników, wziąć udział w warsztatach powroźniczych
i w degustacji potraw regionalnych. W pracowni garncarza
każdy będzie mógł poznać różne techniki lepienia naczyń, u
papiernika – wykonać papier czerpany, aby później w średniowiecznym scriptorium, gęsim piórem wykaligrafować na nim
swoje imię. Najmłodsi uczestnicy Jarmarku mogą wziąć udział
w spektaklach teatrów lalkowych, zajęciach plastycznych i tanecznych. Jak na średniowieczny jarmark przystało, na dziedzińcu rozbrzmiewać będą pieśni, opowieści, bajki i legendy
z różnych stron świata.
ORGANIZATOR:
CentrumEdukacjiiInicjatyw
KulturalnychwOlsztynie
Laboratorium
Tradycji 2011
Warsztatymuzyczneiteatralne
dziedzictwakulturowego
WSPÓŁORGANIZATORZY:
StowarzyszenieTeatrWęgajty
Muzeum im. W. Ketrzynskiego na Zamku w Kętrzynie
SPONSORZY:
Dofinansowano ze środków
Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
RozpoczęcieJarmarku
PONIEDZIAŁEK,25lipca
11.00 uroczysteotwarcieCaminoPolacoPolskiej
DrogiŚwiętegoJakuba.
PrzejściespodkościołanazamekzmuzycznymudziałemScholiTeatruWęgajty.
13.00 otwarciewarsztatów„Dziadyipamięć”
–wprowadzenieiprezentacjatematów.
Zamek,salamuzealna.
UrządMarszałkowskiWojewództwa
Warmińsko-Mazurskiego
Kontakt:
[email protected]
[email protected],600005251
Finał
SOBOTA,30lipca
19.00 Wcieniuzamkowegodziedzińca
–koncertfinałowywwykonaniumistrzów
iuczestnikówwarsztatów„Dziadyipamięć”
orazwszystkichwykonawcówJarmarku
–zespołówimuzykówzPolski,Węgier,
CzechiSłowacji.
Dziedzinieczamkowy.
Szczegółynastronach:www.ceik.euorazwww.wegajty.pl
Dziady i pamięć
Kolednicy Teatru Wiejskiego Wegajty przed wyruszeniem w drogę,
styczeń 1995, zdjecie z Archiwum Teatru Wegajty
25 – 30lipca2011
Muzeumim.WojciechaKętrzyńskiego
naZamkuwKętrzynie
arsztatypoświęconesąróżnymtradycjom
wędrownychśpiewakówprzemierzających
niegdyśdrogiibezdrożaEuropy.
Śpiewalipieśnioświętych,ocudownychobjawieniach,o
końcuświataiSądzieOstatecznym,ośmierciipośmiertnej
wędrówcedusz,atakżehistorieopartenawątkachbiblijnychiapokryficznychorazopowieściorozmaitychtragicznych zdarzeniach: wojnach, pożarach, epidemiach, morderstwach.Bogatyizróżnicowanyrepertuarpieśniowydziadówcharakteryzowałsiętym,żefunkcjonującewnimteksty posiadały swoistą wymowę religijną. W obrazowy
sposóbukazywałyogólnoludzkieprawdyprzypominającjednocześnieowynikającychznichzasadachmoralnych.Rozważaniate,jakszlachetnykruszec,szlifowaneprzezsetkilat
nabraływyrazistejipięknejformy,któradodziśzadziwia
kunsztemibogactwemwyobraźni.Niestetywiększośćrepertuarudziadowskiego–takjakisamapostaćdziada,lirnika–przepadławodmętachdziejów,wrazzcałąmądrością
pokoleńzapisanąwpieśniach.
Dotegobogactwachcemysięodwołać,próbującjednocześniebliżejpoznaćspecyfikęmiejscaiczasuzwiązanązróżnymitradycjamiwędrownychśpiewaków:polską,ukraińską,
niemiecką.
TrADyCJA PoLSKA
prowadzi remigiusz Mazur-Hanaj
C
iągłość tradycji polskich dziadów została przerwana
już w 20-leciu międzywojennym. Szczególnie niewiele dochowało się do naszych czasów świadectw o muzycznym wymiarze tego zjawiska. Mamy bardzo mało
nagrań, a wśród nich ani jednego lirnika. Muzyczna przygo da z polskimi pieśniami dziadowskimi w XXI wieku to w du żej mierze domena wyobraźni. Mocnym punktem oparcia
jest tu repertuar zachowany w dużej mierze dzięki źródłom
pisanym, a także w pamięci ludzi z prowincji, którzy uczyli
się pieśni dziadowskich z własnej, wewnętrznej potrzeby. Ce lem warsztatu jest praktyczne wprowadzenie w najważniejsze wątki repertuaru dziadowskiego: modlitewny, refleksyjno-moralizatorski, nowiniarski i świąteczny (kolędowanie).
RemigiuszMazur-Hanaj – etnograf, gra
na lirze korbowej i skrzypcach. Brał
udział w wielu projektach, m.in. jako
muzyk, aktor i autor tekstów (Teatr Poga, Bractwo Ubogich, Księżyc, Pies Szcze ka, Wędrowiec), jako animator (Dom
Tańca, Jest drabina do nieba, Tabor
2002-10), jako scenarzysta (cykle filmów
dokumentalnych: „Pejzaże wsi polskiej”,
„Centrum czyli pogranicze”), jako redaktor (czasopismo Wędrowiec, seria płytowa In Crudo), jako dokumentalista (archiwum
nagrań muzycznych, rozmów, fotografii ze wsi). Autor audycji
radiowych, juror Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu Dolnym.
TrADyCJA NIEMIECKA
prowadzi Johann Wolfgang Niklaus
J
ednymi z najstarszych świadectw działalności wędrownych
śpiewaków są średniowieczne pieśni trubadurów i minnesingerów. To od nich św. Franciszek i jego następcy przejęli
formę ballady jako podstawę do stworzenia laud, czyli pieśni
religijnych w języku włoskim. Laudy, pieśni niemieckich meistersingerów i piętnastowieczne pieśni z kręgu polskich bernardynów historycznie poprzedzają rozwój lirnictwa na wschodzie
Europy. Nic więc dziwnego, że w tradycjach słowiańskich wędrownych bożych śpiewaków, zachowanych w przekazie ustnym do naszych czasów, możemy zaobserwować przenikanie
się zachodnich wpływów z archaicznymi elementami rodzimymi. Podczas warsztatu przyjrzymy się bliżej tym bardziej odległym w czasie i przestrzeni tradycjom.
JohannWolfgangNiklaus – urodzony w
Monachium, wychowany w Tyrolu Południowym; wiceprezes Stowarzyszenia Teatr Węgajty, dyrektor artystyczny i reżyser
Scholi Teatru Węgajty, studiował teatrologię, etnologię i romanistykę na Uniwersy tecie Wiedeńskim, ukończył cykl kursów
aktorskich w Dramatisches Zentrum w
Wiedniu, gdzie prowadził też studencką
grupę teatralną, był asystentem reżysera
w Centrum Poszukiwań Teatralnych w
Pontederze we Włoszech, stażystą w Teatrze Laboratorium Jerzego grotowskiego, aktorem i muzykiem
w Teatrze “gardzienice”. Jeden z założycieli Teatru Wiejskiego
Węgajty w 1986 i Stowarzyszenia Teatr Węgajty w 1990, aktor
i muzyk w spektaklach Teatru Wiejskiego Węgajty oraz w dramatach liturgicznych Scholi Teatru Węgajty.
TrADyCJA UKrAIńSKA
prowadzi Serhij Petryczenko
N
a warsztat weźmiemy utwory z XVIII-wiecznego śpiewnika cerkiewnego: tzw. Bohohlasnyka Poczajewskiego, a
także pieśni pochodzące z tradycji ustnej spisane od lirników w XIX wieku oraz pieśni z repertuaru Iwana Własiuka –
jednego z ostatnich lirników Polesia (zm. 1991 r.). Wiele z nich
powstało w środowisku uczonym, związanym z Akademią Ki-
jowsko-Mohylańską. Inne zostały stworzone przez samych lirników, bądź zaadaptowane z tradycji ludowej. Sprawdzimy
jak wyglądały XVIII-wieczne zapisy pieśni, jak przez stulecia
zmieniał się język i środki wyrazu twórczości lirników. Prześledzimy dzieje Adama i Ewy, Noego oraz cudownie uratowanego Monastyru Poczajewskiego, a także wiele innych historii.
Serhij Petryczenko – śpiewak i aktor
Scholi Teatru Węgajty. Pochodzi z Kijowa, był aktorem kijowskiego Teatru Studio „Wydybaj” i uczestnikiem polsko ukraińskich wypraw etnomuzykologicznych na Huculszczyznę, Pokucie i Bukowinę. od prawie 20 lat mieszka na
Warmii. Współpracował z ukraińską redakcją radia olsztyn oraz tygodnikiem
ukraińskim Nasze Słowo. Śpiewa w chórze parafii prawosławnej w olsztynie.
od 2001 roku prowadzi w ramach Scholi program autorski
„Kanty i psalmy” poświęcony polsko – ukraińskim związkom
kulturowym XVII w. Zajmuje się ukraińską tradycją lirniczą.
PogrANICZE
prowadzi Jacek Hałas
W
poszukiwaniach związanych z pieśniami dziadowskimi interesują mnie przede wszystkim wątki dotyczące pogranicza. I to zarówno pogranicza w znaczeniu
dosłownym - między krajami, nacjami czy regionami - ale też
w szerszym tego słowa znaczeniu - transgresji międzykulturowych czy podróży w czasie. Na warsztacie zajmiemy się tropieniem kilku motywów, podążając za nimi zarówno przez
regiony i języki, jak i style wykonawcze i czas. Te motywy to
peregrynacje duszy ulatującej z ciała tuż po śmierci, milenijny
wątek proroctw dotyczących końca świata, oraz świecki temat zabójstwa z miłości
Jacek Hałas – absolwent poznańskiej
Akademii Sztuk Pięknych, artysta eksplorujący różne dziedziny sztuki tradycyjnej:
śpiew, taniec, muzykę instrumentalną i
rzemiosło. Współtwórca formacji muzycznych: reportaż, Bractwo Ubogich,
Muzykanci, Ket Jo Barat, Lautari, Kwartet
Wiejski, Nomadzi Kultury; projektów artystycznych: Poznański Dom Tańca, Tikkun, The Book oraz teatralnych: Teatr
Cinema, Teatr Strefa Ciszy, Schola Teatru
Węgajty. W oparciu o wieloletnią praktykę gry na lirze korbowej, łącząc doświadczenie z wyobraźnią,
stworzył nową, artystyczną formę dziadowskiej sztuki.