Nr 3 (105) Rok XVIII, IV 2007

BIULETYN
Nr 3 (105) Rok XVIII
Naczelnej Rady Lekarskiej
REDAKTOR
NACZELNY:
MARIUSZ JANIKOWSKI
Posiedzenie NRL
13 kwietnia 2007 r.
Uchwała Nr 7/07/V
Naczelnej Rady Lekarskiej
z dnia 13 kwietnia 2007 r.
w sprawie organizacji systemu pomocy
lekarzom i lekarzom dentystom,
których stan zdrowia
uniemożliwia wykonywanie zawodu
Uchwała Nr 5/07/V
Naczelnej Rady Lekarskiej
z dnia 13 kwietnia 2007 r.
w sprawie powołania
Rady Ośrodka Bioetyki
Naczelnej Rady Lekarskiej
r.
r.
r.
r.
DOKUMENTY NRL I PREZYDIUM
ZNAJDUJĄ SIĘ NA STRONIE INTERNETOWEJ
NIL – www.nil.org.pl
Na podstawie art. 35 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 4 ust. 1 pkt 1, 2 i 6 oraz ust. 2 pkt
4, 8 i 11 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o izbach lekarskich (Dz. U. Nr 30, poz.
158, z 1990 r. Nr 20, poz. 120, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz.
152, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2001 r. Nr 126, poz. 1383, z 2002 r. Nr 153, poz.
1271 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 885) oraz w zw. z § 5 uchwały
Nr 4/07/V Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia 16 lutego 2007 r. w sprawie Ośrodka
Bioetyki Naczelnej Rady Lekarskiej uchwala się, co następuje:
44
§1
Powołuje się Radę Ośrodka Bioetyki Naczelnej Rady Lekarskiej w składzie:
1) Konstanty Radziwiłł,
2) Włodzimierz Bednorz,
3) Zdzisław Annusewicz,
4) Romuald Krajewski.
§2
Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
Mariusz Janikowski
sekretarz
Konstanty Radziwiłł
prezes
Uchwała Nr 6/07/V
Naczelnej Rady Lekarskiej
z dnia 13 kwietnia 2007 r.
w sprawie powołania
Przewodniczącego Ośrodka Bioetyki
Naczelnej Rady Lekarskiej
Na podstawie art. 35 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 4 ust. 1 pkt 1, 2 i 6 oraz ust. 2 pkt
4, 8 i 11 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o izbach lekarskich (Dz. U. Nr 30, poz. 158,
z 1990 r. Nr 20, poz. 120, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 152, z
1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2001 r. Nr 126, poz. 1383, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271
i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 885) oraz w zw. z § 3 ust. 1 uchwały Nr 4/07/V Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia 16 lutego 2007 r. w sprawie Ośrodka Bioetyki Naczelnej Rady Lekarskiej uchwala się, co następuje:
§1
Na stanowisko Przewodniczącego Ośrodka Bioetyki Naczelnej Rady Lekarskiej
powołuje się Marka Czarkowskiego.
§2
Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
Mariusz Janikowski
sekretarz
Warszawa, V 2007
Konstanty Radziwiłł
prezes
Na podstawie art. 4 ust. 1, art. 35 ust. 1 pkt 2,3 i 5 ustawy z dnia 17 maja 1989
o izbach lekarskich (Dz. U. Nr 30, poz. 158, z 1990 r. Nr 20, poz. 120, z 1996
Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 152, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2001
Nr 126, poz. 1383, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2004
Nr 92, poz. 885) uchwala się, co następuje:
§ 1.
1. Zobowiązuje się okręgowe rady lekarskie do zorganizowania systemu pomocy
lekarzom i lekarzom dentystom, których stan zdrowia uniemożliwia wykonywanie zawodu, a w szczególności do powołania pełnomocnika do spraw zdrowia
lekarzy i lekarzy dentystów, zwanego dalej „pełnomocnikiem”.
2. Pełnomocnikiem może być lekarz, który posiada odpowiedni autorytet oraz doświadczenie w leczeniu uzależnień.
3. Zadania pełnomocnika oraz okręgowej rady lekarskiej w ramach systemu, o którym mowa w ust. 1 określa załącznik do uchwały.
§2
W uchwale Nr 17/90/I z dnia 5 maja 1990r. w sprawie ramowych regulaminów
organizacji i trybu działania: okręgowych zjazdów lekarzy, okręgowych rad lekarskich i okręgowych komisji rewizyjnych wprowadza się następującą zmianę:
– w § 34 po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
„5. Rada powołuje pełnomocnika do spraw zdrowia lekarzy i lekarzy dentystów,
którego zadania określa odrębna uchwała”.
§3
Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia
Mariusz Janikowski
sekretarz
Konstanty Radziwiłł
prezes
Załącznik
do uchwały Nr 7/07/V
Naczelnej Rady Lekarskiej
z dnia 13 kwietnia 2007r.
Zadania pełnomocnika
do spraw zdrowia lekarzy i lekarzy dentystów
oraz okręgowej rady lekarskiej
w ramach systemu pomocy
lekarzom i lekarzom dentystom,
których stan zdrowia
uniemożliwia wykonywanie zawodu.
§ 1.
1. Do zadań pełnomocnika należy w szczególności:
1) zbieranie informacji o faktach nadużywania substancji psychoaktywnych przez
członków samorządu lekarskiego;
2) nawiązywanie kontaktu z osobami nadużywającymi substancji psychoaktywnych lub podejrzanymi o uzależnienie w celu zdiagnozowania problemu,
nr 5 (197) 44 maj 2007
strona 1 Biuletyn 3/2007
www.gazetalekarska.pl
.
3) w przypadku stwierdzenia uzależnienia organizacja pomocy w znalezieniu właściwej placówki terapii uzależnień oraz monitorowanie przebiegu leczenia po
uzyskaniu pisemnej zgody leczącej się osoby;
4) w razie powzięcia podejrzenia wystąpienia niezdolności do wykonywania
zawodu wnioskowanie do okręgowej rady lekarskiej o powołanie komisji
orzekającej w przedmiocie niezdolności do wykonywania zawodu ze względu na stan zdrowia.
2. Pełnomocnik może powoływać w razie potrzeby konsultantów.
3. Okręgowa rada lekarska zapewnia pełnomocnikowi obsługę biurową oraz pomieszczenie, w którym będzie możliwe wykonywanie jego zadań.
4. Pełnomocnik wykonuje swoje zadania niezależnie od działań ewentualnie powołanej, na podstawie art. 12 ustawy z dnia 5 grudnia 1996r. o zawodach lekarza i
lekarza dentysty (Dz. U. z 2005r. Nr 226, poz. 1943 z późn. zm.), komisji.
§ 2.
1. Okręgowa rada lekarska:
1) ustala ośrodki leczenia odwykowego (ambulatoryjne, stacjonarne) współpracujące z systemem pomocy lekarzom i lekarzom dentystom, których stan zdrowia uniemożliwia wykonywanie zawodu.
2) organizuje ewentualne wsparcie finansowe rodziny dla członka samorządu,
który podjął leczenie.
2. Okręgowa rada lekarska, w celach profilaktycznych, opracowuje system współpracy z dyrektorami (kierownikami) zakładów opieki zdrowotnej w celu wczesnego wykrywania uzależnień od środków psychoaktywnych u członków samorządu lekarskiego.
Stanowisko Nr 2/07/V
Naczelnej Rady Lekarskiej
z dnia 13 kwietnia 2007 r.
w sprawie sytuacji w transplantologii
.
Naczelna Rada Lekarska zgłasza również następujące uwagi szczegółowe:
1. W treści art. 1 projektu po punkcie 2 proponuje się dodanie punktu 2a w brzmieniu:
„2a) w art. 4:
ust 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) prowadzenie, organizacja i nadzór doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów”.
Proponowana zmiana odzwierciedla istniejący stan prawny i faktyczny, gdyż samorząd
lekarski zajmuje się organizacją niemalże całości doskonalenia zawodowego, czyniąc
tym samym obecny zapis art. 4 ust. 2 pkt 4 nieprzystającym do rzeczywistości.
nr 5 (197) 45 maj 2007
strona 2 Biuletyn 3/2007
NIL – www.nil.org.pl
www.gazetalekarska.pl
Konstanty Radziwiłł
prezes
Naczelna Rada Lekarska wyraża zdecydowany sprzeciw wobec planowanego w
art. 1 pkt 1 dostosowania obszarów działania okręgowych izb lekarskich do obszarów województw. Narzucanie podziału terytorialnego jednostkom samorządu lekarskiego nie ma żadnego uzasadnienie i kłóci się z ideą samorządności. Istniejący od
kilkunastu lat podział umożliwił wykształcenie się sprawnych struktur samorządowych, dysponujących doświadczonym personelem. Zmiana istniejącego podziału terytorialnego jednostek samorządu (niezgodnie z decyzjami środowiska lekarskiego)
dotyczyłaby większości okręgowych izb lekarskich, doprowadziłaby do likwidacji 7
okręgowych izb lekarskich i do paraliżu działalności całego samorządu.
Projektowana zmiana pociągnie za sobą znaczne koszty finansowe jak i organizacyjne. Z nadesłanego projektu i z uzasadnienia nie wynika natomiast, jakie są
ważne przesłanki proponowanych zmian, jaki byłby ich cel i jakie wynikłyby z
tego korzyści. Brak jasno określonych przesłanek merytorycznych jest szczególnie
widoczny przy porównaniu z analogicznymi regulacjami dotyczącymi innych samorządów zawodowych, z których wynika ogólna zasada, iż samorząd sam określa swoje struktury organizacyjne.
Zasadniczym przedmiotem projektu nowelizacji są zagadnienia odpowiedzialności zawodowej, zaś propozycje fundamentalnych zmian organizacyjnych nie powinny być rozpatrywane w oderwaniu od innych zagadnień organizacyjnych, nad którymi samorząd lekarski pracuje.
W zakresie odpowiedzialności zawodowej następujące zapisy, które sformułowano inaczej niż w propozycji Naczelnej Rady Lekarskiej, są niewłaściwe:
1. Wprowadzenie odwołania od prawomocnego orzeczenia sądu lekarskiego do sądu
okręgowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania obwinionego lekarza (art. 1, pkt 12 dotyczący art. 57u). Oznacza to wprowadzenie trzeciej instancji postępowania w odniesieniu do każdego orzeczenia, nawet bez wyczerpania
zwykłego trybu odwoławczego. Rozpatrywanie odwołania w trybie postępowania cywilnego byłoby kontynuacją rozwiązania wprowadzonego ustawą o Sądzie
Najwyższym i od początku powszechnie uznanego za błędne, bowiem postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej wzorowane jest na postępowaniu karnym. Należy też zauważyć, że możliwość zaskarżenia każdego orzeczenia
spowoduje kierowanie większości spraw rozpoczętych w trybie odpowiedzialności zawodowej do sądów okręgowych i bardzo wydłuży postępowanie. Dlatego
w projekcie należy przywrócić proponowaną przez NRL instytucję kasacji, podobnie jak w ustawie o radcach prawnych. Przywołane w uzasadnieniu rozwiązania dotyczące innych samorządów nie są dobrym wzorem, ponieważ powielają
błędne rozwiązanie polegające na zmianie trybu postępowania. Instytucja kasacji jest wyjątkowym środkiem zaskarżenia i taki środek powinien być dostępny,
ale zdecydowana większość spraw powinna kończyć się przed sądami lekarskimi, w tym samym trybie, w którym je rozpoczęto. Postępowanie w przedmiocie
odpowiedzialności zawodowej nie wyklucza ani w żaden sposób nie ogranicza
postępowania przed sądami powszechnymi (karnym i cywilnym) i przekazywanie większości postępowań z sądu lekarskiego do sądu powszechnego jest niepotrzebne i nieuzasadnione.
2. Nieuwzględnienie propozycji udziału sędziów zawodowych w składzie orzekającym Naczelnego Sądu Lekarskiego. Słuszne zmiany dotyczące praw stron i jawności postępowania na pewno spowodują sformalizowanie postępowania, w którym poprawność procedury jest równie ważna jak rozstrzygnięcia merytoryczne.
Uchybienia formalne są bardzo częstym motywem odwołań. Dlatego udział sędziów jest bardzo pożądany.
3. Nieuwzględnienie propozycji ustalenia zasad wynagradzania członków organów
odpowiedzialności zawodowej. W opinii NRL wprowadzenie takich wynagrodzeń
jest niezbędne, ponieważ pełnienia tych funkcji na zasadzie pracy społecznej nie
daje się pogodzić ze stale wzrastającymi obciążeniami zawodowymi praktykujących lekarzy.
ZNAJDUJĄ SIĘ NA STRONIE INTERNETOWEJ
Mariusz Janikowski
sekretarz
Naczelna Rada Lekarska, po rozpatrzeniu ww. projektu ustawy, nadesłanego przy
piśmie Sekretarza Stanu w Ministerstwie Zdrowia z dnia 9 marca 2007 r., znak
MZ-DS.-0212-2208-5/JB/07, zgłasza następujące uwagi:
Projekt ustawy zmieniającej ustawę o izbach lekarskich ogólnie zasługuje na akceptację, gdyż zawiera wiele regulacji oczekiwanych przez środowisko lekarskie.
Naczelna Rada Lekarska z satysfakcją stwierdza, że w przeważającej części jest on
zbieżny z projektem przygotowanym przez samorząd lekarski. Jednakże wprowadzono doń zmiany, których nie można zaakceptować, ponieważ zakłócają spójność
regulacji. Wprowadzono również nowe, niezgłaszane przez Naczelną Radę Lekarską propozycje dotyczące spraw organizacyjnych.
DOKUMENTY NRL I PREZYDIUM
Naczelna Rada Lekarska z najwyższym niepokojem obserwuje efekty zmasowanego ataku na lekarzy wykonujących procedury medyczne związane z transplantologią.
Informacje medialne o rzekomym handlu narządami oraz nieuczciwym orzekaniu o śmierci mózgu budzą obawy społeczeństwa polskiego, powodują opór rodzin
zmarłych przed pobieraniem narządów do transplantacji. Ataki medialne na lekarzy
kwalifikujących zmarłych do pobrania narządów oraz nagłaśnianie postępowań prowadzonych czasem na podstawie oczywiście bezzasadnych pomówień, spowodowały zastraszenie tej grupy lekarzy. Te powtarzające się ataki medialne, jak i ze strony niektórych najwyższych urzędników państwowych spowodowały obawę przed
podejmowaniem trudnych decyzji. W znacznej liczbie szpitali zaprzestano działań
mających na celu rozpoznawanie śmierci mózgu.
Wytworzona wokół transplantologii atmosfera stwarza w społeczeństwie wrażenie, że ta dziedzina medycyny działa poza prawem i ponad nim, na szkodę potencjalnych dawców narządów, co jest oczywistą nieprawdą. To właśnie ta dziedzina
działalności lekarskiej znajduje się pod najściślejszą kontrolą procedur zgodnych z
międzynarodowymi standardami.
Spada w Polsce liczba transplantacji, choć i tak w tej dziedzinie byliśmy
na szarym końcu Europy. Chorzy umierają nie mogąc doczekać się na przeszczep.
Z oburzeniem Naczelna Rada Lekarska przyjmuje także oskarżenia wobec środowiska anestezjologów o odpowiedzialność za spadek liczby transplantacji.
Naczelna Rada Lekarska apeluje do Ministra Zdrowia o zdecydowaną reakcję
na sensacyjne doniesienia o handlu narządami czy kwalifikowaniu do pobrania narządów ze zwłok niezgodnie z procedurami.
Naczelna Rada Lekarska zwraca się do środków masowego przekazu o aktywny udział w kampanii na rzecz transplantacji. Apeluje o niepowtarzanie za żądnymi sensacji brukowcami kłamliwych informacji na ten temat. Apeluje do wszystkich instytucji państwowych i publicznych, do Sejmu i Senatu RP o przeciwdziałanie dalszej degradacji polskiej transplantologii. Apeluje o większą odpowiedzialność za słowa i większą wyobraźnię, jakie skutki mogą przynieść nieprzemyślane wypowiedzi i teksty.
Naczelna Rada Lekarska zwraca się do wszystkich lekarzy – nie dajcie się zastraszyć! Pozostańcie wierni swemu powołaniu postępując zgodnie z obowiązującymi
procedurami, najlepszą wiedzą i zasadami etyki dla ratowania ludzkiego zdrowia i
życia. W te działania wpisują się także procedury transplantacyjne.
Stanowisko Nr 3/07/V
Naczelnej Rady Lekarskiej
z dnia 13 kwietnia 2007 r.
w sprawie projektu ustawy
o zmianie ustawy o izbach lekarskich
45
NIL – www.nil.org.pl
ZNAJDUJĄ SIĘ NA STRONIE INTERNETOWEJ
DOKUMENTY NRL I PREZYDIUM
2. W treści art. 1 pkt 3b projektu w proponowanym brzmieniu art. 7 ust. 7 należy
po wyrazach „Członek sądu lekarskiego” należy dodać przecinek oraz wyrazy „komisji rewizyjnej, Naczelnej Komisji Rewizyjnej”.
3. W treści art. 1 pkt 4 w proponowanym brzmieniu art. 8 ust. 1 pkt 4 powinien
otrzymać brzmienie:
„4) ukarania jedną z kar wymienionych w art. 57h ust. 1 pkt 1-6,”.
4. W treści art. 1 pkt 4 w proponowanym brzmieniu art. 8 ust.1 dodany pkt 9 jest
zbędny. Zgodnie z proponowanym brzmieniem art. 8 pkt 2 mandat wygasa z chwilą skreślenia z listy członków okręgowej izby lekarskiej, natomiast proponowane brzmienie art. 13 ust. 1 pkt 5 przewiduje skreślenie z listy członków w przypadku śmierci.
5. W treści art. 1 pkt 12 w proponowanym brzmieniu art. 46 ust. 2 należy wykreślić wyrazy „lub radców prawnych”.
6. W treści art. 1 pkt 12 w proponowanym brzmieniu art. 48 w zdaniu ostatnim po
wyrazie „postępowania” należy dodać wyraz „karnego”.
7. W treści art. 1 pkt 12 w proponowanym brzmieniu art. 57h ust. 3 wyrazy „biuletynie okręgowej izby lekarskiej, której obwiniony jest członkiem” należy zastąpić wyrazami „Gazecie Lekarskiej”.
8. W treści art. 1 pkt 12 w proponowanym brzmieniu art. 57 n ust. 1 należy skreślić pkt 8.
9. W treści art. 1 pkt 12 w proponowanym brzmieniu art. 57n ust. 4 wyrazy „z zastrzeżeniem art. 57s ust. 2” należy zastąpić wyrazami „z zastrzeżeniem art. 57t
ust. 2”.
10. W treści art. 1 pkt 12 w proponowanym brzmieniu art. 57 zj ust. 3 pkt 4 wyrazy „jeżeli lekarz nie zostanie w tym czasie ponownie ukarany lub nie zostanie
wszczęte przeciwko niemu postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej” należy zamieścić jako tiret po punkcie 4, gdyż zapis ten odnosi się do sytuacji opisanych w punktach 1-4.
11. W treści art. 1 pkt. 12 w proponowanym brzmieniu art. 57 zk należy dodać
pkt.4 w brzmieniu:
„4) sposób i tryb wyliczania kosztów postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej, w tym wynagradzania sędziów sądów lekarskich, okręgowych
rzeczników odpowiedzialności zawodowej ich zastępców, biegłych oraz obrońców z urzędu”
12. W treści art. 1 proponuje się nadanie pkt. 13 brzmienia:
„13) Skreśla się art. 58 ustawy”
Przepisy obowiązującej ustawy dotyczące postępowania polubownego nigdy nie
były stosowane w praktyce, ponieważ sądy lekarskie nie są przygotowane do prowadzenia postępowania polubownego zgodnie z przepisami obowiązującymi w postępowaniu cywilnym. Art. 58 (błędnie) wykorzystywano jako podstawę do prowadzenia postępowania pojednawczego. Przepis ten należy usunąć, ponieważ prowadzenie postępowania polubownego zgodnie z zasadami procedury cywilnej jest w
sądach lekarskich praktycznie niemożliwe, zaś inicjatywy mediacyjne sądu zmierzające do wycofania skargi i wniosku o ukaranie nie wymagają istnienia oddzielnych zapisów.
13. W treści art. 1 proponowana w dotychczasowym pkt 13 regulacja dotycząca
przekazywania środków finansowych z budżetu państwa jest związana z proponowanymi zmianami zakresu terytorialnego działalności izb lekarskich. Zarówno nowy
podział jak i proponowana regulacja są zbędne. Istniejący obecnie sposób centralnego finansowania nie wymaga zmiany.
Mariusz Janikowski
sekretarz
Konstanty Radziwiłł
prezes
Stanowisko Nr 4/07/V
Naczelnej Rady Lekarskiej
z dnia 13 kwietnia 2007 r.
w sprawie ogólnych warunków umów
o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej
od roku 2008
Naczelna Rada Lekarska zwraca uwagę na fakt, iż obecnie obowiązujące rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 6 października 2005 r. w sprawie ogólnych
warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej nie wypełnia przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Naczelna Rada Lekarska stwierdza, że zgodnie z art. 137 ust. 1 ustawy rozporządzenie Ministra Zdrowia powinno zawierać w
szczególności: rodzaje świadczeń opieki zdrowotnej, sposób wyceny tych świadczeń oraz warunki ich udzielania.
Najistotniejszym niedostatkiem obowiązujących ogólnych warunków umów o
udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej jest brak w nich realizacji ustawowego obowiązku wskazania sposobu wyceny świadczeń, co skutkuje poważnymi nieprawidłowościami w adekwatności środków przekazywanych przez Fundusz za poszczególne świadczenia opieki zdrowotnej, a w tym brakiem realnej wyceny powiązanej z kosztami ich udzielania. Sytuacja ta sprzyja unikaniu przez Fundusz przyjęcia, ustalanych według przejrzystych zasad, katalogów cenowych świadczeń. Potwierdzeniem tego stanu rzeczy jest decyzja Urzędu Ochrony Konkurencji i Kon-
Mariusz Janikowski
sekretarz
Konstanty Radziwiłł
prezes
Stanowisko Nr 5/07/V
Naczelnej Rady Lekarskiej
z dnia 13 kwietnia 2007 r.
w sprawie sposobów organizacji
oddziałów szpitalnych
Naczelna Rada Lekarska przyjmuje do wiadomości, że pod adresem funkcjonującego w polskich szpitalach systemu ordynatorskiego, zgłaszane są zastrzeżenia,
m.in. dotyczące trybu wyłaniania ordynatorów oraz zależności między ordynatorami
i ich asystentami. Naczelna Rada Lekarska uważa, że występujące patologie należy
likwidować, ale jest zdania, że zmiana systemu kierowania oddziałami, bez odpowiedniego przygotowania tego procesu, przyniesie więcej zagrożeń i automatycznie
tych patologii nie zlikwiduje. Może natomiast doprowadzić do rozmycia się odpowiedzialności za leczenie chorych oraz kształcenie podyplomowe lekarzy.
Naczelna Rada Lekarska nie neguje możliwości zmian w procedurze wyłaniania
osób, kierujących oddziałami szpitalnymi. Podkreśla jednak, że pozbawienie samorządu zawodowego wpływu na wybór takich osób oraz, w przypadku rezygnacji z
konkursowego trybu ich wyłaniania, całkowite ich uzależnienie od dyrektorów szpitali, nie jest rozwiązaniem właściwym. Tym bardziej, że funkcjonujące w Europie
systemy inne niż ordynatorski również uwzględniają udział samorządów zawodowych w opiniowaniu kandydatów.
Naczelna Rada Lekarska zdaje sobie sprawę, że coraz powszechniejsze stosowanie umów cywilno-prawnych w miejsce stosunku pracy wymaga dyskusji nad rozwiązaniami organizacyjnymi związanymi z zarządzaniem oddziałami szpitalnymi.
Elementem takiej dyskusji powinna być konferencja naukowa, przygotowana wspólnie przez Naczelną Radę Lekarską i Ministerstwo Zdrowia. Dopiero efekty takiej
wielopłaszczyznowej dyskusji powinny prowadzić do ewentualnego, stopniowego
i przemyślanego wprowadzania nowych rozwiązań, w tym także szczegółowo opisujących rolę lekarza kierującego oddziałem szpitala.
W tej sytuacji Naczelna Rada Lekarska potwierdza opinię wyrażoną przez Prezydium NRL w stanowisku Nr 17/07/P-V z dnia 15 marca 2007 r., że proponowane przez Ministerstwo Zdrowia zmiany w kilku rozporządzeniach, polegające na
usankcjonowaniu niezgodnej z duchem ustawy o zakładach opieki zdrowotnej zdarzającej się praktyki ustalania „kierowników” oddziałów szpitalnych z pominięciem
konkursu ordynatorskiego, nie oznaczają żadnej zmiany systemu, i mogą prowadzić
jedynie do pogorszenia się organizacji tych oddziałów.
Mariusz Janikowski
sekretarz
46 maj 2007
strona 3 Biuletyn 3/2007
nr 5 (197)
46
sumentów z 7 marca 2007 r. w sprawie zaniżania przez NFZ cen za świadczenia
stomatologiczne.
Naczelna Rada Lekarska stoi na stanowisku, że zgodnie z art. 137 ust. 12 w
sposób istotny nastąpiły zmiany uwarunkowań społeczno-gospodarczych udzielania
świadczeń opieki zdrowotnej i w związku z powyższym, zgodnie z zapisem ustawy, zgłasza konieczność negocjacji nowych ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej od roku 2008.
Naczelna Rada Lekarska zwraca uwagę na, jej zdaniem liczne nieprawidłowości
w realizacji umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, które wynikają z obowiązującego rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 października 2005 r. Mając
powyższe na względzie, Naczelna Rada Lekarska proponuje:
a) wprowadzić przepisy zobowiązujące Fundusz do zakończenia kontraktowania
(tzn. zawarcia umów) na kolejny rok najpóźniej do końca roku poprzedzającego. Niedopuszczalne jest zmuszanie świadczeniodawców do udzielania świadczeń bez umów przez kilka pierwszych tygodni roku;
b) zmienić terminy dokonywania rozliczeń ze świadczeniodawcami gdyż obecnie
kredytują oni koszty udzielonych świadczeń w skrajnych wypadkach nawet przez
okres dwóch miesięcy. Doprecyzowania wymaga również tryb odwoławczy od
decyzji Funduszu dotyczących wstrzymania płatności;
c) zmienić przepisy dotyczące przerwy w udzielaniu świadczeń zdrowotnych;
d) zmienić sposób kontraktowania Szpitalnych Oddziałów Ratunkowych w celu
likwidacji sytuacji całkowitego oderwania ich finansowania od generowanych
przez nie kosztów;
e) wprowadzić przepisy dotyczące zobowiązania Funduszu do zwiększania wysokości kontraktów w sytuacjach uzasadnionych czynnikami obiektywnymi jak: epidemie, katastrofy, przejęcie pacjentów przez świadczeniodawców z powodu likwidacji innych podmiotów;
f) doprecyzować kwestie dotyczące kontroli świadczeniodawców i egzekwowania
kar umownych, gdyż obecne regulacje sprzyjają stosowaniu tych narzędzi do
represjonowania świadczeniodawców. Konieczne jest wprowadzenie arbitrażu z
udziałem przedstawicieli samorządu lekarskiego.
Wskazane powyżej postulaty środowiska lekarskiego stanowią jedynie przykłady najistotniejszych oczekiwanych przez to środowisko zmian i powinny stać się
podstawą do rozpoczęcia nowych negocjacji z Narodowym Funduszem Zdrowia w
sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej.
Konstanty Radziwiłł
prezes
www.gazetalekarska.pl
.
Stanowisko Nr 6/07/V
Naczelnej Rady Lekarskiej
z dnia 13 kwietnia 2007 r.
w sprawie projektu ustawy
o krajowej sieci szpitali
Naczelna Rada Lekarska po zapoznaniu się z projektem ustawy o krajowej sieci
szpitali z dnia 7 marca 2007 r. negatywnie opiniuje przedstawiony projekt.
Naczelna Rada Lekarska w szczególności zwraca uwagę na następujące fakty:
1. Posiłkowanie się tylko i wyłącznie danymi PZH do przygotowanych analiz daje
niepełny i zafałszowany obraz faktycznych potrzeb w zakresie lecznictwa szpitalnego w Polsce. Dane PZH dotyczące potrzeb zdrowotnych danej populacji pacjentów powinny być uzupełnione o informacje uzyskane od konsultantów krajowych, wojewódzkich, NFZ, samorządu lekarskiego i pielęgniarskiego.
2. Skład i struktura Krajowej i Regionalnej Rady ds. Szpitali nie gwarantuje obiektywnego i merytorycznego określenia przyszłego kształtu „szpitalnej” służby zdrowia w Polsce, wymaga wzmocnienia przedstawicielstwa samorządu terytorialnego
oraz wprowadzenia przedstawicieli samorządów zawodów medycznych.
3. Proponowane wymagania stawiane członkom Rady nie pozwalają, aby w ich
składzie znaleźli się praktycy.
4. Zaproponowany w projekcie system oceny oddziałów uwzględniający jako jedyne kryterium odsetek wykorzystania łóżek oraz włączenie do tych samych grup
łóżek krótko- i długoterminowych, a także różniących się swoją specyfiką (np.
chirurgia ogólna, onkologiczna, oparzeń) stwarza realne niebezpieczeństwo niedostosowania do istniejących potrzeb tworzonego systemu.
5. W zaproponowanych szczegółowych rozwiązaniach brak jest również odniesień
do wzrastającej dynamicznie liczby łóżek najwyższego priorytetu: OIOM, OIOK,
SOR, OIT, OION. Brakuje również projekcji starzenia się populacji, a więc planowego wzrostu liczby łóżek opieki długoterminowej. Podobnie dotyczy to dostrzeżenia problemu chorób psychicznych jako problemu cywilizacyjnego.
6. Na przewidywany w projekcie wzrost wynagradzania szpitali, które znalazłyby
się w sieci, ustawa nie przewiduje dodatkowych środków. W praktyce oznacza
to obniżenie wartości kontraktów dla pozostałych szpitali.
Na tym etapie zaawansowania merytorycznego jest to projekt, który wymaga dalszych prac studialnych, w których aktywny udział deklaruje samorząd lekarski. W
szczególności jednak Naczelna Rada Lekarska uważa, że celem ustawy powinno
być przede wszystkim zapewnienie bezpieczeństwa zdrowotnego obywateli poprzez
gwarancję zachowania sieci szpitali tworzonej na podstawie zdefiniowanych na danym obszarze potrzeb zdrowotnych (w szczególności zabezpieczenia na wypadek
wojny i katastrof) określonych liczbą łóżek w poszczególnych specjalnościach medycznych (10 000 mieszkańców, odległość do najbliższego szpitala), a nie budowa
kosztownej biurokratycznej struktury, która będzie służyć samej sobie.
Konstanty Radziwiłł
prezes
www.gazetalekarska.pl
.
Stanowisko Nr 8/07/V
Naczelnej Rady Lekarskiej
z dnia 13 kwietnia 2007r.
w sprawie stosowania art. 19–19e
ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r.
o zawodach lekarza i lekarza dentysty
Naczelna Rada Lekarska, mając na względzie potrzebę ujednolicenia działań
okręgowych rad lekarskich w zakresie potwierdzenia spełnienia warunków do prowadzenia kształcenia podyplomowego lekarzy i lekarzy dentystów oraz wpisywania organizatorów kształcenia do rejestru podmiotów prowadzących kształcenie rekomenduje do stosowania następujące wzory uchwał:
1) w sprawie potwierdzenia spełnienia warunków kształcenia podyplomowego lekarzy i lekarzy dentystów i wpisu organizatora kształcenia do rejestru podmiotów uprawnionych do prowadzenia kształcenia podyplomowego lekarzy i lekarzy dentystów
2) w sprawie wpisu organizatora kształcenia do rejestru podmiotów uprawnionych
do prowadzenia kształcenia podyplomowego lekarzy i lekarzy dentystów, który
dotyczy sytuacji gdy:
– spełnianie warunków do prowadzenia kształcenia potwierdziła okręgowa rada
lekarska właściwa ze względu na miejsce prowadzenia kształcenia, nie będąca właściwą do wpisania organizatora do rejestru,
– spełnienie warunków do prowadzenia kształcenia potwierdziła Naczelna Rada
Lekarska
3) w sprawie potwierdzenia spełnienia warunków kształcenia podyplomowego lekarzy i lekarzy dentystów
4) w sprawie zmiany wpisu do rejestru podmiotów uprawnionych do prowadzenia
kształcenia podyplomowego lekarzy i lekarzy dentystów (wzór 4A dotyczący nowego terminu prowadzenia kształcenia, wzór 4B dotyczący zmiany innych warunków prowadzenia kształcenia
5) w sprawie odmowy stwierdzenia spełniania warunków kształcenia podyplomowego lekarzy i lekarzy dentystów
6) w sprawie odmowy stwierdzenia spełniania warunków kształcenia podyplomowego lekarzy i lekarzy dentystów i odmowy wpisu organizatora kształcenia do
rejestru podmiotów uprawnionych do prowadzenia kształcenia podyplomowego
lekarzy i lekarzy dentystów;
7) w sprawie odmowy wpisu organizatora kształcenia do rejestru podmiotów uprawnionych do prowadzenia kształcenia podyplomowego lekarzy i lekarzy dentystów
8) w sprawie zakazu prowadzenia kształcenia podyplomowego i skreślenia organizatora kształcenia podyplomowego lekarzy i lekarzy dentystów z rejestru podmiotów uprawnionych do prowadzenia kształcenia podyplomowego lekarzy i lekarzy dentystów
9) w sprawie skreślenia organizatora kształcenia podyplomowego lekarzy i lekarzy dentystów z rejestru podmiotów uprawnionych do prowadzenia kształcenia
podyplomowego lekarzy i lekarzy dentystów.
Ponadto zdaniem Naczelnej Rady Lekarskiej powyższe uchwały mogą być podejmowane przez Prezydia Okręgowych Rad Lekarskich, jeśli stosowna uchwała
upoważniająca została przez Okręgową Radę Lekarską podjęta.
Naczelna Rada Lekarska wyraża także pogląd o potrzebie akredytacji jednej z
form doskonalenia zawodowego tj. udziału w szkoleniu wewnętrznym organizowanym przez zakład opieki zdrowotnej lub przez grupę lekarzy. Organizator takiego szkolenia nie podlega co prawda wpisowi do rejestru podmiotów uprawnionych do prowadzenia kształcenia podyplomowego lekarzy i lekarzy dentystów,
ale poinformowanie właściwej rady lekarskiej o terminie i temacie szkolenia należy uznać za zasadne.
Naczelna Rada Lekarska apeluje do okręgowych rad lekarskich o podjęcie inicjatyw, by omawiana forma szkolenia była zgłaszana do samorządu lekarskiego i
poddawana ocenie.
Mariusz Janikowski
sekretarz
Konstanty Radziwiłł
prezes
Załączniki do stanowiska są dostępne na stronie internetowej NIL:
www.nil.org.pl
nr 5 (197) 47 maj 2007
strona 4 Biuletyn 3/2007
NIL – www.nil.org.pl
Naczelna Rada Lekarska po zapoznaniu się z poselskim projektem ustawy o zasadach prowadzenia polityki społecznej uznała, że w części odnoszącej się do ochrony zdrowia, projekt nie powinien zostać uchwalony.
Zasadnicze zadania w zakresie planowania polityki społecznej projekt powierza innym ministrom niż ministrowi właściwemu do spraw zdrowia (art. 5 ust. 4
pkt 6), przy czym okoliczność, że minister ten może jedynie współpracować z innym ministrem - autorem strategii polityki społecznej, nie sposób uznać za rozwiązania właściwe.
Minister właściwy do spraw zdrowia ma następnie realizować strategię, w przygotowaniu której nie miał wiodącego udziału (art. 9 ust. 1).
Co więcej nawet w trakcie realizacji strategii polityki społecznej, minister właściwy do spraw zdrowia, zostaje ubezwłasnowolniony poprzez obowiązkowe uzgodnienia planu podejmowanych działań z ministrem właściwym do spraw pracy i ministrem właściwym do spraw rozwoju społecznego.
Przedstawione rozwiązania projektu nie dadzą się pogodzić z kompetencjami ministra właściwego do spraw zdrowia, jego konstytucyjną odpowiedzialnością za całokształt spraw ochrony zdrowia, biorąc zarazem pod uwagę ograniczone kompetencje w zakresie ochrony zdrowia tych ministrów, którym projekt powierza istotny wpływ na bieg spraw regulowanych powyższą ustawą.
Jednocześnie we wstępnych przepisach ustawy pozostaje niejasny sam cel projektu i zakres spraw których ma dotyczyć.
Konstanty Radziwiłł
prezes
ZNAJDUJĄ SIĘ NA STRONIE INTERNETOWEJ
Stanowisko Nr 7/07/V
Naczelnej Rady Lekarskiej
z dnia 13 kwietnia 2007 r.
w sprawie projektu ustawy o zasadach
prowadzenia polityki społecznej
Mariusz Janikowski
sekretarz
DOKUMENTY NRL I PREZYDIUM
Mariusz Janikowski
sekretarz
W art. 2 ust. 1 i ust. 1 pkt 1 mowa jest o wzajemnie powiązanych działaniach
administracji publicznej i partnerów społeczno – gospodarczych podejmowanych i
realizowanych m.in. w zakresie zdrowia (ust. 1 zdanie wstępne), a następnie o rozwoju potencjału ludzkiego w wymiarze zdrowia (ust. 1 pkt 1).
Z kolei w ust. 4 pkt 5 tego artykułu mowa jest o wszystkich sprawach z działu
administracji rządowej zdrowia, co w zestawieniu z treścią art. 3 ust 1 pkt 1 pozostawiającym sprawy polityki społecznej Radzie Ministrów a w szczególności ministrowi właściwemu do spraw pracy, stwarza niepewność co do tego, kto ma w myśl
projektu odpowiadać za zakres spraw, które wymienia art. 2 ust. 4 pkt 5.
Sprawy ochrony zdrowia pomija natomiast wojewódzka strategia polityki społecznej mimo że należą one do kompetencji samorządu województwa.
47