Noc była ciemna, bezksiężycowa. Jedyna latarnia na całej ulicy od

Noc była ciemna, bezksiężycowa. Jedyna latarnia na całej ulicy od czasu do czasu
błyskała bladym światłem. Mieszkańcy domu przy Miętowej 5 pogrążeni byli w głębokim
śnie. Tylko zwinięty w kłębek na parapecie kot Kleofas otwierał oczy za każdym razem, gdy
za oknem zapalało się światło. Rozglądał się i nasłuchiwał. Kiedy latarnia gasła, z powrotem
zapadał w niespokojną drzemkę.
Trzy krótkie intensywniejsze niż wcześniej błyski zelektryzowały Kleofasa. Poderwał
się na równe nogi. Nastroszył ogon. Odczekał trzy długie błyśnięcia i jeszcze trzy krótkie,
a gdy znowu zapadła ciemność, jednym susem znalazł się na łóżku Any.
– Już czas – szepnął jej do ucha.
– Jeszcze chwilę, mamo. Dzisiaj idę na drugą lekcję – mruknęła, odwracając się na
drugi bok.
Kleofas pacnął ją łapą.
– Wstawaj, Ano! Już się zaczęło!