Rys. 3.4.2. Oddalanie się od powierzchni gwiazdy fragmentów sfer

Rys. 3.4.2. Oddalanie si od powierzchni gwiazdy
fragmentów sfer ekwiczasowych, stanowi cych wybrane
klatki filmu z ycia gwiazdy, dotycz ce tego samego
obszaru jej powierzchni. Przesuni cie k towe klatek
filmu wzgl dem siebie spowodowane jest z jednej strony
sko czon i ograniczon pr dko ci wiatła, a z drugiej
fizycznym zwi zkiem pomi dzy kł bkami
energii
pochodz cymi z tego samego miejsca (punktu) ródła.
Rys. 3.4.3. Mechanizm powstawania trajektorii biegu
promienia wietlnego – wiralla – z powierzchni wiruj cej
z pr dko ci n obrotów na jednostk czasu gwiazdy,
w płaszczy nie jej równika. /…/ W granicy powstaje nad
gwiazd strefa, której adna informacja wietlna
pochodz ca z powierzchni gwiazdy pokona nie mo e.
Stref t ogranicza promie krytyczny wiralla Rk.
Rys. 3.4.4.
Wirall w płaszczy nie równikowej
rotuj cego ródła wiatła. Promie krytyczny wiralla Rk
wyznaczany jest przez stosunek pr dko ci wiatła c do
pr dko ci
obrotowej
ródła
promieniowania.
W płaszczy nie równikowej, aden promie
wiatła
pochodz cy z powierzchni gwiazdy nie mo e wydosta
si poza kraw d okr gu tworzonego przez promie
krytyczny.
Rys. 3.5.1. Sto ek wiatła realnej gwiazdy, widziany
okiem trzech obserwatorów. Obserwator O1 jest blisko
gwiazdy (na przykład 5 godzin wietlnych), zatem znany
mu widok gwiazdy nie wskazuje na inne jej poło enie
i odległo ni to jest w rzeczywisto ci. Obserwatorzy O2
i O3 nie maj ju takiej mo liwo ci. Widziany przez nich
obraz gwiazdy znajduje si w znacz co innym miejscu.
Rys. 3.5.2. Lokalizacja i odległo rzeczywistej gwiazdy
wzgl dem obserwatora w przypadku, gdy znajduje si on
rzeczywi cie w odległo ci 0,76 promienia krytycznego
Rk gwiazdy. Widziany przez niego obraz gwiazdy
znajduje si w odległo ci k towej na jego niebie
zbli onej do 90°, a odległo mierzona przez niego do
obrazu gwiazdy jest ponad czterokrotnie wi ksza od
odległo ci rzeczywistej.
218