- Parafia Chrystusa Zbawiciela w Gdańsku Osowie

PODWYŻSZENIE KRZYŻA ŚWIĘTEGO
Oddajmy pokłon krzyżowi,
Co był ołtarzem Ofiary,
bo na nim życie umarło,
by życie śmiercią przywrócić.
O krzyżu, bądź pozdrowiony,
Jedyna nasza nadziejo!
Zachowaj wiernych od złego
I zniwecz zbrodnie ludzkości.
O Trójco, źródło zbawienia,
Niech każdy duch Cię wysławia,
A Ty, przez krzyż odkupionych
Wzmacniaj łaską na wieki.
Amen.
Oto krzyż Pana! Uchodźcie, Jego przeciwnicy!
Wywiad z Księdzem Proboszczem z okazji Odpustu Parafialnego
CHLUBIMY SIĘ KRZYŻEM NASZEGO PANA JEZUSA CHRYSTUSA
Wywiad przeprowadził J. Juranek
Księże Proboszczu, w rozmowach z wieloma Parafianami stwierdziłem zaciekawienie
moich rozmówców motywami, jakimi się Ksiądz kierował przy tworzeniu założeń dla
wystroju naszego górnego kościoła. Czy mógłbym prosić o parę słów na ten temat?
Wystrój prezbiterium naszego kościoła jest sprawą niezwykle trudną; układ ściany, jej ogrom
sprawia wielkie problemy. Nadto każda propozycja musi uzyskać zgodę trzech niejako
instancji:
- Komisji Budownictwa naszej archidiecezji,
- głównego projektanta kościoła, architekta drą Szczepana Bauma,
- inwestora czyli Proboszcza z Radą Parafialną.
Przez kilka lat szukałem jakiegoś rozwiązania; między innymi konsultowałem się z naszymi
architektami: p. Alicją Kozicką, p. Wiesławem Szyślakiem, z projektantami z branży, ale
ciągle to jeszcze nie było to, co zadowoliłoby wszystkie wyżej wymienione czynniki. Dopiero
propozycja z tzw. krzyżem franciszkańskim zyskała akceptację Kurii, architekta i inwestora.
Można było przystąpić do realizacji. Myślę, że ta forma będzie podobała się naszym
parafianom, bardzo na to liczę, wszak jest to owoc ich ofiar składanych na kościół.
"Zewnętrzny wygląd i wnętrze naszego kościoła świadczą o dobrym Gospodarzu,
wspartym przez hojnych i pracowitych parafian". Tę opinię usłyszałem od moich
przyjaciół spoza naszej Parafii. Czy rzeczywiście koszty inwestycji pokryli wyłącznie
nasi Parafianie?
Wiele razy o tym mówiłem. Budowaliśmy i nadal pracujemy przy kościele dzięki życzliwości
naszych Parafian. Parafia do tej pory nie prowadziła działalności tzw. gospodarczej i nie
mamy takiego zamiaru. W tym roku np. wręcz nachodzili mnie przedstawiciele Centertelu i
innych operatorów telefonów komórkowych z propozycją wynajęcia lokalu lub instalacji
anteny na wieży, inni z propozycjami urządzania prywatnych szkół, przedszkoli, magazynów
itp. Odpowiedź była jednoznaczna: dopóki ja będę Proboszczem w obrębie naszych
zabudowań nie będzie żadnych działalności poza duszpasterskimi, religijnymi, parafialnymi.
Korzystając z okazji chciałbym serdecznie podziękować naszym ofiarodawcom za ofiary
składane na tacę. Kilka osób złożyło dar-ofiarę na kościół, którą zgodnie z naszym prawem
można potraktować jako ulgę od podatku. Ogromnie im dziękuję. Bóg zapłać tym, którzy
czasami wręcz anonimowo składają dar na nasze prace. Pragnę zapewnić, że bardzo często w
modlitwie, a zwłaszcza we Mszy św. modlimy się za naszych dobroczyńców. Reasumując i
odpowiadając na pytanie: tak, koszty inwestycji pokryli wyłącznie nasi Parafianie i chwała im
za to.
Czy zakończenie prac zewnątrz i wewnątrz kościoła to koniec inwestycji? Jakie są dalsze
plany?
Zawieszenie krzyża w prezbiterium to ostatnia, większa inwestycja w tym roku. W przyszłym
natomiast będzie nowa droga krzyżowa w górnym kościele (tę z góry przeniesiemy do dolnej
części). Będzie utrzymana w podobnej stylizacji, jak krzyż - chcę tę pracę powierzyć temu
samemu artyście, panu Tomkowi Bielakowi z Gdańska. Nadto chcemy odmalować
przynajmniej pewne części naszego kościoła. W dalszej perspektywie myślę o nowszych
organach elektronowych. Potem tzw.. mała architektura dookoła kościoła. Prawdę mówiąc aż
tak perspektywicznie nie myślę; będziemy odczuwali jakąś potrzebę -zaradzimy temu i w
miarę możliwości wypełnimy.
Omówiliśmy w ten sposób materialne przedsięwzięcia związane z naszym kościołem,
przygotowywanym na Jubileusz Dwutysiąclecia. Ważniejsze jednak jest duchowe
przygotowanie Parafii, wręcz każdego Parafianina do tego Jubileuszu. Co zamierzają w
tym aspekcie nasi Duszpasterze?
Jubileusz Dwutysiąclecia jest wezwaniem dla każdego chrześcijanina, ale szczególnie naszej
Parafii, która nosi taki piękny tytuł Chrystusa Zbawiciela. Program duszpasterski jest
niezwykle bogaty zwłaszcza w okresie Bożego Narodzenia w 1999 i 2000 roku. Sukcesywnie
będziemy się do tego przygotowywać.
Co Ksiądz Proboszcz sądzi o realizowanej od zeszłego roku inicjatywie Parafialnego
Oddziału Akcji Katolickiej w postaci Festynu Parafialnego?
Festyn Parafialny to jest to! Cieszę się ze współpracy Akcji Katolickiej i Rady Osiedla.
Chciałbym, by nasza dzielnica - parafia była piękniejsza, zdrowsza (mamy piękny ośrodek
zdrowia), bezpieczniejsza (witamy nowy Komisariat Policji) oraz bardziej obywatelska i daj
Boże chrześcijańska.
Jak Ksiądz ocenia działalność istniejących formacji kościelnych w Parafii?
Cieszę się z każdej nowej formy zaangażowania się w życiu religijnym naszej Parafii. Wielu
ludzi skarży się, że nie mogą się zintegrować z nową wspólnotą, a jednocześnie nie włączają
się do żadnej współpracy. A są przecież i chór i Akcja Katolicka i Zespół Charytatywny i
grupy modlitewne np. Droga do Emaus itd.
Co w związku z 18-leciem Parafii Ksiądz Proboszcz chciałby w naszym biuletynie
przekazać swoim Parafianom?
Drodzy Parafianie - 14. września to dzień Imienin naszej parafii, a także jej dzień Urodzin (18
lat temu odbyła się tu na polu pierwsza Msza św. i nowy Duszpasterz przedstawił się swoim
Parafianom).
Życzyłbym Warn, abyście dobrze czuli się w naszej dzielnicy i w naszym Kościele. Swoim
znajomym pokazujcie nasze wspólne dokonania i cieszcie się nimi. Jeśli dopisuje humor,
pogoda ducha, zdrowie i czyste sumienie, to z błogosławieństwem Bożym w Osowej jest
naprawdę wspaniale - czego wszystkim Parafianom osowskim z całego serca życzę. Szczęść
Boże!
Serdecznie dziękuję Księdzu Proboszczowi za wywiad. Bóg zapłać! Ja ze swej strony
również życzę Księdzu i pozostałym naszym księżom dalszych sukcesów w pracy
duszpasterskiej.
Odpust w Naszej Parafii
Informujemy Parafian, że uroczysta Odpustowa Msza Święta w dniu Podniesienia Krzyża
Pańskiego 14. września b.r. odprawiona zostanie o godzinie 17.00.
NIEBO I ZIEMIA PRZEMINĄ
Ks. Wiesław Sztachetka
liśćmi żółknącymi jakby zmęczonymi
słońcem ścierniskami na polach
dniami coraz krótszymi pisze się
koniec lata epilog światła marzenie
o młodości wiecznej teraz
w barwach żałoby błękit nieba
zszedł z morza jak z twarzy makijaż
księżyc hojnie srebrem rozdziela
przestrzenie
łąk pustych wiatr wróży
znów odejdą poeci
kończy się lato jak się kończą marzenia
żegnają cię bociany otwartymi skrzydłami
horyzont ich obrazy pospiesznie ukrywa
stoisz długo zdziwiony
jak stróż ziemi niczyjej jakiś kwiat
skłonił głowę jak Chrystus na krzyżu
NASZ KRZYŻ...
JJ
Jest repliką XII-wiecznego krzyża franciszkańskiego z Asyżu, ma więc wymiary oryginału
czyli jest 6 metrów wysoki i prawie 4,5 metra szeroki.
Wykonanie konstrukcji naszego krzyża zostało zlecone doświadczonemu w odtwarzaniu
zabytków stolarzowi z Pruszcza. Stolarz wykonał konstrukcję skrzynkową z dobrze
wysezonowanego drewna sosnowego, odpowiednio zakonserwowanego.
Oryginał krzyża jest ikoną, więc replika jest nią także w sensie artystycznym i
technologicznym. Artysta malarz, pan Tomasz Bielak wykonał malunek stosując starodawny
sposób tworzenia ikon, a więc: odpowiedni podkład, temperę zmieszaną z białkiem z kurzych
jaj i octem zwiększającym trwałość oraz werniks wydobywający barwy i konserwujący
powierzchnię ikony. Barwę złotą wykonał złotnik, p. Marek Sieńkowski, poprzez nakładanie
cieniutkich płatków złota, których zużył około 1,5 metra kwadratowego. Zastosował specjalne
techniki nakładania, pozwalające uzyskać złotą powierzchnię matową lub błyszczącą. Na
przykład lamowanie opaski na biodrach postaci Chrystusa artysta wykonał matowo, a aureola
nad głową Chrystusa jest powierzchnią wręcz lustrzaną, błyszczącą.
Problem wynikł przy interpretacji fragmentu ikony pod stopami Chrystusa. Otóż na oryginale
fragment ten jest całkowicie nieczytelny. Pan Bielak w Internecie uzyskał informację, że były
tam kiedyś namalowane postacie 7. osób z» ówczesnego środowiska lokalnego Asyżu.
Fragment ten nie był nigdy konserwowany, odtwarzany. Artysta rozwiązał problem w ten
sposób, że uzgodnił z Księdzem Proboszczem i umieścił pod stopami Chrystusa 7 wybranych
postaci z odpowiednimi atrybutami. Kolejno od lewej strony są to:
- ksiądz Popiełuszko ze związanymi rękami,
- kardynał Wyszyński w stroju kardynalskim,
- święta Jadwiga, królowa w koronie,
- biskup Dominik z Kaszub, z Matką Boską Swarzewską na ręku,
- Matka Teresa z Kalkuty z bochenkiem chleba w ręce,
- papież Jan Paweł II w białej szacie,
- święty Wojciech z wiosłem w ręce.
Oprócz wspomnianych wyżej atrybutów, święci Pańscy mają aureolę. Postacie są stylizowane.
Oznacza to, że ikona nie przedstawia portretów postaci, lecz pewne standardy stylistyczne
stosowane od wieków przez twórców ikon.
Z cyklu: Nowy Katechizm ...WIERZĘ W ŚWIĘTY KOŚCIÓŁ POWSZECHNY
Wujek
Kościół Katolicki po Soborze Watykańskim II. jest dalszym ciągiem Kościoła Powszechnego,
który zgromadzony na Soborze w Duchu Świętym oświeca wszystkich ludzi naszych czasów
swoimi postanowieniami: głoszenia Ewangelii wszelkiemu stworzeniu w dalszym ciągu we
współczesnym świecie. Centrum Ewangelii Kościoła stanowi Chrystus, a Duch Święty stojąc
u początków powstania Kościoła Powszechnego jest źródłem jego świętości, a według Ojców
Kościoła jest miejscem "gdzie zakwita Duch".
Wiarę, że Kościół jest jeden, święty, powszechny i apostolski, co wyznajemy zgodnie z
Nicejsko-Neapolitańskim wyznaniem wiary, jest nieodłączna od wiary w Boga Ojca, Syna i
Ducha Świętego, którą wyznajemy podczas Mszy świętej.
Kościół od najdawniejszych czasów oznacza zgromadzenie wiernych o charakterze
religijnym. Chrześcijanie pod pojęciem Kościół rozumieją zgromadzenie liturgiczne,
wspólnotę lokalną lub całą światową wspólnotę chrześcijan. Kościół żyje Słowem i Ciałem
Chrystusa i sam staje się w ten sposób Jego Ciałem.
Kościół był przygotowywany w Starym Testamencie przez Boga, ustanowiony został przez
Chrystusa w Nowym Testamencie i ukazany przez Ducha Świętego w dniu Zielonych Świąt.
Sobór Watykański II. wyraził wielki ból na podziały w Kościele Powszechnym i podjął wielki
wysiłek dla zjednoczenia wszystkich chrześcijan w duchu ekumenizmu, w drodze do
trzeciego tysiąclecia chrześcijaństwa. Temat ten stoi przed uroczystościami 2000. roku
narodzin Chrystusa Zbawiciela, które odbędą się na Górze Synaj i być może zostanie
zakończony przed 2000. rocznicą powstania Kościoła Powszechnego. Jeden Kościół
gromadzący wszystkich wyznawców Chrystusa przekreśliłby zgorszenie, którym jest
istniejące rozbicie w chrześcijaństwie.
Módlmy się z Ojcem Świętym o jedność wyznawców Chrystusa z okazji zbliżającego się
trzeciego tysiąclecia chrześcijaństwa.
DZIEŃ PAŃSKI
wybr. ABA
Najstarszym świętem chrześcijańskim jest niedziela. Wżyciu wyznawców Chrystusa by la od
początku dniem "łamania chleba" i braterstwa.
Wobec procesów sekularyzacyjnych prowadzących do spłycenia wiary i do obojętności
religijnej, a w konsekwencji do desakralizacji niedzieli, biskupi wielu krajów wzywali aby
"dzień Pański zachował pierwotny charakter czasu poświęconego służbie Bogu, wspólnocie
Kościoła i drugiemu człowiekowi".
Temat ten stał się przedmiotem głębokiej refleksji Ojca Świętego, która znalazła swój wyraz
w Jego Liście Apostolskim Dies Domini. Dokument ten jest wyrazem wielkiej troski Ojca
Świętego o odnowę liturgiczną "dnia Pańskiego ", uzasadnia potrzebę jego świętowania w
parafiach, rodzinach, wspólnotach i w życiu osobistym.
W Liście Jan Paweł pisze m.in. List ten jest niejako kontynuacją żywego dialogu jaki chętnie
nawiązuję z wiernymi, aby rozważyć wraz z wami sens niedzieli i zwrócić uwagę na motywy,
dla których warto ją przeżywać jako prawdziwy dzień Pański także w nowych
okolicznościach naszych czasów.
Spróbujmy zwrócić uwagę na niektóre fragmenty Listu, aby w ten sposób zachęcić do
zapoznania się z całą jego treścią.
Zmartwychwstanie Jezusa wyróżnia się na tle całych dziejów ludzkości jako absolutnie
niepowtarzalne i stanowi samo centrum tajemnicy czasu. Dlatego wspominając w każdą
niedzielę dzień zmartwychwstania Chrystusa, Kościół pragnie wskazywać każdemu pokoleniu
to, co stanowi zwornik całej historii, w którym tajemnica początków spotyka się z tajemnicą
ostatecznego przeznaczenia świata. Jeszcze niedawno świętowanie niedzieli było ułatwione w
krajach o tradycji chrześcijańskiej. Dzisiaj jednak ewolucja sytuacji społeczno-ekonomicznej
doprowadziła do głębokich przemian w zachowaniach zbiorowych i w konsekwencji także w
samym charakterze niedzieli. Powszechna stała się praktyka "weekendu" rozumianego jako
cotygodniowy czas odpoczynku. Jest to zjawisko społeczne i kulturowe, w którym nie brak z
pewnością elementów pozytywnych jeśli tylko przyczynia się ono, w duchu poszanowania
autentycznych wartości, do rozwoju człowieka i do postępu życia społecznego jako całości.
Niestety, gdy niedziela zatraca pierwotny sens i staje się jedynie "zakończeniem tygodnia",
zdarza się czasem, że horyzont z człowieka stał się tak ciasny, ze nie pozwala mu dojrzeć
nieba.
Od uczniów Chrystusa oczekuje się jednak, by nie mylili świętowania, które powinno być
prawdziwym uświęceniem dnia Pańskiego, z "zakończeniem tygodnia" rozumianym jako czas
odpoczynku i rozrywki. Bardzo potrzebna jest dojrzałość duchowa, która pomoże
chrześcijanom "być sobą". Wymaga to także głębszego zrozumienia niedzieli, aby nawet w
trudnych okolicznościach można ją było przeżywać w postawie pełnego posłuszeństwa
Duchowi Świętemu.
Wydaje się, że wielu chrześcijan zatraca świadomość, nie tylko centralnej roli Eucharystii, ale
nawet tego, że powinni dziękować Bogu, modląc się wraz z innymi w łonie wspólnoty
kościelnej.
Od początku pontyfikatu niestrudzenie powtarzam słowa NIE LĘKAJCIE SIĘ! OTWÓRZCIE
NA OŚCIEŻ DRZWI CHRYSTUSOWI, a dziś chciałbym z mocą wezwać wszystkich do
ponownego odkrycia niedzieli: NIE LĘKAJCIE SIĘ OFIAROWAĆ CHRYSTUSOWI
WASZEGO CZASU! On jest tym, który zna tajemnice czasu i tajemnicę wieczności i
ofiarowuje nam swój dzień" jako zawsze nowy dar swojej miłości. Czas ofiarowany
Chrystusowi nigdy nie jest czasem straconym, ale raczej czasem, który zyskujemy, aby nadać
głęboko ludzki charakter naszym relacjom z innymi i naszemu życiu.
Są to zaledwie fragmenty wstępnej części Listu. W kolejnych 5 rozdziałach Ojciec Święty,
podobnie jak w innych dokumentach nauczających, w oparciu o określone fragmenty Pisma
Świętego ukazuje religijną zasadność świętowania "dnia Pańskiego". Swoje nauczanie Ojciec
Święty zaczyna od cytatów z Księgi Rodzaju :
Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię (Rdz 1,1) a następnie Bóg widział, że były dobre
(Rdz 1,10.12). Jak pisze Ojciec Święty -Wszechświat jest dziełem rąk Boga, nosi znamię Jego
dobroci. Jest piękny, godny podziwu, zasługuje na to, byśmy się nim cieszyli, ale istnieje też
po to, abyśmy go uprawiali i rozwijali. Potrzeba "dokończenia" dzieła Bożego otwiera
przestrzeń dla ludzkiej pracy. Skoro "praca" Boga opisana na stronach Księgi Rodzaju jest
przykładem dla człowieka, to jest nim również Boży odpoczynek: Odpoczął dnia siódmego po
całym swym trudzie, jaki podjął (Rdz 2,2).
"Odpoczynku" Boga nie należy rozumieć jako swego rodzaju "braku działania". Bóg nigdy nie
przestaje działać, o czym sam Jezus z naciskiem przypomina: Ojciec mój działa aż do tej
chwili i Ja działam (J5,17). Odpoczynek Boga w siódmym dniu (...) podkreśla doskonałość
wykonanej pracy i ma raczej oznaczać, że zatrzymał się ON przed dziełem swoich rąk,
kierując ku niemu spojrzenie pełne radości i zadowolenia gdyż było "bardzo dobre". Jest to
więc spojrzenie kontemplacyjne, które nie zwraca się ku następnym dziełom, lecz pozwala
raczej zachwycić się pięknem tego co już zostało dokonane. Kieruje się ono ku wszystkim
rzeczom, ale w szczególny sposób ku człowiekowi, który jest zwieńczeniem stwórczego
dzieła.
Dzieło stworzenia jest jednym filarem, na którym oparte jest papieskie nauczanie o
świętowaniu dnia Pańskiego. Drugim filarem jest Zmartwychwstanie i zesłanie Ducha
Świętego. Z kolei wyrazem świętowania jest udział w Eucharystii oraz realizacja miłosierdzia
wobec drugiego człowieka.
Każdy z wątków dotyczących świętowania dnia Pańskiego jest w Liście szeroko rozwinięty.
Dlatego też każdy katolik winien za obowiązek swego sumienia uznać konieczność poznania
treści Listu DIES DOMINI, bo List ten jest kierowany do Biskupów, Kapłanów i Wiernych!
NASZA POMOC KOŚCIOŁOWI NA WSCHODZIE
Wacław Dudek
AKCJA KATOLICKA przy Parafii Chrystusa Zbawiciela prowadzi od czerwca b.r., raz na
kwartał, zbiórkę pieniędzy dla Zgromadzenia Sióstr Eucharystek, których dom głównej
delegatury znajduje się w Wilnie, a delegatura obejmuje domy na Litwie, Łotwie, Białorusi i
Gruzji. Obecnie w nowych warunkach życia tych republik siostry zakonne wyszły z ukrycia i
mają możliwość pracy związanej z charyzmatem i regułą Zgromadzenia. Zgromadzenie
prowadząc regularne zaopatrzenie parafii w komunikanty i opłatki, nastawia się przede
wszystkim na pomoc ludziom w poznawaniu Boga i nauczanie o Nim.
Korzystając z możliwości odwiedzenia przeze mnie Wilna, Akcja Katolicka w naszej Parafii
przekazała na ręce Siostry przełożonej, zebraną w czerwcu pierwszą kwotę 1302 zł = 377
dolarów USA plus dodatkowo 100 DM ofiarowanych przez drugą osobę, uczestnika wyjazdu,
które to kwoty zostały przyjęte z wdzięcznością i radością.
Dom Główny Zgromadzenia Sióstr Eucharystek w Wilnie-Zwierzyńcu mieści się na piętrze
starego, drewnianego domu, do którego dobudowano od podwórza małą kaplicę na
kilkanaście miejsc. Prac rozpoczętych w ubiegłym roku nie dokończono ze względu na brak
środków. Wszystkie pomieszczenia choć niewielkie wykonane są skromnie, gustownie i
funkcjonalnie z zastosowaniem drewna w wykończeniu wnętrz. Przewidziana jest, po
zakończeniu rozpoczętej budowy, rozbudowa kaplicy na rekolekcje dla młodzieży .
Siostry, które poprzednio pracowały na posadach państwowych, zwolniły się z tych prac by
katechizować i pomagać przy parafiach, gdzie często brak jest stałych kapłanów, którzy
obecnie obsługują po kilka parafii. Zgromadzenie pragnie tworzyć większe wspólnoty
zakonne, by łatwiej przygotowywać siostry do pracy katechetycznej w szkołach na Litwie i
Łotwie oraz przy parafiach na terenach Białorusi. Dom Główny w Wilnie już od 5. lat kształci
wszystkie młodsze siostry w zorganizowanym w Wilnie Polskim Centrum Katechetycznym
przy kościele Św. Ducha prowadzonym przez Dominikanów. Kształcą się w Wilnie również
siostry Eucharystki z 9. domów na Białorusi. Aktualnie w głównym domu Zgromadzenia
przebywają 24 siostry w tym 8 studentek z Białorusi, które studiują w Centrum
Katechetycznym w Wilnie, muszą być utrzymywane, opłacane przez Zgromadzenie w
zakresie wiz, paszportów i kosztów nauki.
Biorąc pod uwagę fakt, że kwesty w naszej Parafii w każdym kwartale będą przeznaczone dla
Kościoła na Wschodzie, którego odbudowa po dziesięcioleciach prześladowań zasługuje na
pomoc, apelujemy o hojność dla inicjatywy Akcji Katolickiej.
WILKI I ŻABY W KOŚCIELE
ABA
Pewnego razu do pustelnika przybył młodszy brat z dręczącym go problemem:
- Ojcze, czy Pan nasz, Jezus Chrystus kochał żaby? I czy nakazał nam także je kochać?
Pustelnik odpowiedział mu:
- Widzisz synu, odpowiedź musisz znaleźć sam, bo gotowej nie ma. Otwórz skarbiec Słowa
Bożego i szukaj tak długo, aż znajdziesz. Bo jeżeli jest pytanie, musi być odpowiedź.
Z przytoczonej historyjki można wyciągnąć różne wnioski. Na pewno może ona również być
punktem wyjścia do rozważań nad stosunkiem chrześcijan do środowiska naturalnego, a w
szczególności do świata zwierząt.
Otóż okazuje się, że współczesna teologia moralna wyróżnia m.in. tzw. moralność
ekologiczną. Wedle niej zaś istnieje ścisły obowiązek ochrony i obrony naturalnego
środowiska. Więcej, jest to obowiązek moralny a zatem obowiązujący w sumieniu.
Wykroczenie przeciw temu obowiązkowi jest grzechem zwanym umownie grzechem
ekologicznym. Tak jak każdy grzech, tak i ten wymaga nawrócenia, a więc i poprawy. Jego
ostateczną sankcją jest gniew Boży, zgodnie z upomnieniem Apokalipsy, która powiada iż
Pan Bóg Wszechmogący zniszczy tych, którzy niszczą ziemię.
Teologia formułuje także biblijno-teologiczne motywy ochrony i obrony środowiska
naturalnego. Otóż:
-szacunek dla środowiska jako dzieła Bożego jest szacunkiem i formą uwielbienia wobec
Boga Stworzyciela, a brak szacunku dla środowiska zdradza grzeszną postawę wobec Niego,
- ochrona i obrona środowiska, kierowane rozsądkiem i mądrością są doskonałą realizacją
Bożego polecenia, które jest posłannictwem : ABYŚCIE ZIEMIĘ CZYNILI SOBIE
PODDANĄ,
- troska o środowisko jest troską o człowieka, niszczenie tego środowiska jest bowiem
niszczeniem człowieka zarówno w jego sferze biologicznej jak również w sferze psychicznej i
duchowej, stanowiąc pośrednio wykroczenie przeciw Dekalogowi : NIE BĘDZIESZ
ZABIJAŁ,
- ochrona i obrona środowiska, zwłaszcza zwierząt, stanowi realizację Chrystusowego
przykazania miłości,
- ochrona środowiska, a w jej ramach obrona zwierząt, jest powolnym przygotowaniem do
Paruzji, do nieba nowego i ziemi nowej kiedy to jak powiada Apokalipsa - Bóg uczyni
wszystko nowe.
Kościół opierając się na Biblii, a także na doświadczeniu w ramach Tradycji poucza, że
istnieje najgłębsza jedność człowieka i środowiska. Mimo to kwestia ochrony środowiska, a
zwłaszcza kwestia stosunku człowieka do zwierząt i wynikające z niej wskazania moralne,
ciągłe nie znajdują swojego miejsca w powszechnej świadomości chrześcijan a także niestety - w duszpasterskiej działalności Kościoła pisze ks. Rogowski w WIĘZI (nr 7).
INFORMACJE PARAFIALNE
MSZE ŚW. W NIEDZIELE I ŚWIĘTA
7.30 Msza poranna,
9.30 Msza młodzieżowa w d. kościele,
10.30 Msza dla dzieci szkolnych,
11.30 Msza dla małych dzieci w d. kościele
12.00 Suma,
16.00 Msza popołudniowa.
MSZE ŚW. W TYGODNIU
8.00, 17.00, 18.00.
INTENCJE MSZALNE
zgłoszenia po każdej Mszy św. w zakrystii
CHRZTY
w drugą niedzielę miesiąca o godzinie 15.45; zgłoszenie do księdza po którejkolwiek Mszy
św.; informacje w kancelarii.
ŚLUBY
zgłoszenie do księdza po którejkolwiek Mszy św.; informacje w kancelarii
SPOWIEDŹ ŚW.
w dnie powszednie i niedziele przed każdą Mszą św.
OBŁOŻNIE CHORZY
odwiedziny duszpasterzy w pierwszy piątek miesiąca od godz. 10.00
KANCELARIA PARAFIALNA
- pok. l przy dolnym kościele; czynna od poniedz. do piątku od 17.00 do 18.00.
PARAFIALNA GRUPA "CARITAS"
- pok. 3 przy dolnym kościele; dyżury w poniedziałki, środy od godz 17.00 do 18.00; w każdą
ostatnią niedzielę miesiąca po wszystkich Mszach św. grupa zbiera datki na dożywianie
dzieci.
SPOTKANIA BIBLIJNE
w każdy 3.czwartek miesiąca o 18.30
BIBLIOTEKA PARAFIALNA otwarta w środy od 17.00 do 18.00
ZESPÓŁ ŚPIEWACZY
Próby chóru w każdy poniedziałek o godzinie 18.30.
NAUCZYCIEL PORADNICTWA RODZINNEGO
przyjmuje w każdą środę od 17.00 do 18.00 w pokoju nr l przy dolnym kościele
ZNAKI CZASU
Rozmowy na tematy kulturowo-społeczne; spotkania w salce katechet. w 2. środę każdego
miesiąca po Mszy św. o 18.00.
AKCJA KATOLICKA
Zebrania w l. środę każdego miesiąca po Mszy św. o godz. 18.00.
WSPÓLNOTA "DROGA DO EMAUS"
Spotkania w każdą niedzielę: o godz. 15.00 dla młodzieży, o godz. 17.00 dla dorosłych.