(WE) NR 90/2001 z dnia 17 stycznia 2001 r. z

03/t. 31
PL
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej
205
32001R0090
L 14/22
18.1.2001
DZIENNIK URZĘDOWY WSPÓLNOT EUROPEJSKICH
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 90/2001
z dnia 17 stycznia 2001 r.
zmieniające rozporządzenie (WE) nr 800/1999 ustanawiające wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
zgłoszenia wywozowego w odniesieniu do produktów
rolnych kwalifikujących się do przyznania refundacji
wywozowej w urzędzie celnym innym niż urząd celny
właściwy dla miejsca, w którym dokonano załadunku
produktów.
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 1766/92 z dnia
30 czerwca 1992 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku
zbóż (1), ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE)
nr 1666/2000 (2), w szczególności jego art. 13 i 21 oraz odpowiednie przepisy innych rozporządzeń w sprawie wspólnej
organizacji rynków produktów rolnych,
(4)
Należy także ustanowić odrębne przepisy dla produktów
wywożonych w systemie towarów powracających przez
Państwo Członkowskie, z którego pochodzi produkt, lub
przez Państwo Członkowskie, z którego dokonano
pierwszego wywozu.
(5)
Dlatego należy
nr 800/1999.
(6)
Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są
zgodne z opiniami wszystkich zainteresowanych komitetów zarządzających,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1)
(2)
(3)
(1)
(2)
(3)
(4)
W przypadku produktów wywożonych luzem lub w
jednostkach niestandardowych, dla których przyjęte jest,
że ich dokładna masa netto nie jest znana przed załadowaniem środka transportu, art. 5 ust. 6 rozporządzenia
Komisji (WE) nr 800/1999 (3), zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 1557/2000 (4), przewiduje zmniejszenie refundacji, jeżeli stwierdzono, że faktycznie
załadowana masa netto jest mniejsza od określonego
procentu oszacowanej masy netto. Jednakże aby zastosować ten przepis konieczne jest uwzględnienie ograniczeń istniejących w transporcie drogą morską lub
śródlądową. W przypadku produktów transportowanych
luzem może się okazać, że zgłoszone ilości nie zostały
całkowicie załadowane, w szczególności w przypadku
gdy osoba odpowiedzialna za środki transportu zdecydowała o wstrzymaniu załadunku z przyczyn technicznych lub, gdy inni eksporterzy załadowali więcej niż
wcześniej przewidywano.
Ponieważ niektóre kawałki wieprzowiny nie są umieszczane w opakowaniach i z istoty nie są znormalizowane, kategoria jednostek niestandardowych powinna
zostać rozszerzona o tego rodzaju produkty.
W odniesieniu do pojęcia „miejsce załadunku” na wywóz
produktów rolnych może mieć wpływ wiele okoliczności administracyjnych i handlowych; dlatego nie jest
możliwe ustanowienie jednej zasady i w związku z tym
Państwa Członkowskie powinny mieć możliwość zdecydowania o najodpowiedniejszym miejscu w celu przeprowadzenia kontroli bezpośrednich wywożonych
produktów rolnych kwalifikujących się do refundacji
wywozowych. W tym celu, istnieją szczególnie dobre
uzasadnienie określenia różnych miejsc załadunku w
zależności od tego, czy towary są załadowane do kontenerów lub też odwrotnie, przewożone luzem, w
workach lub w kartonach i nie ładowane następnie do
kontenerów. W odpowiednio uzasadnionych przypadkach, organom celnym należy pozwolić na przyjęcie
Dz.U. L
Dz.U. L
Dz.U. L
Dz.U. L
181 z 1.7.1992, str. 21.
193 z 29.7.2000, str. 1.
102 z 17.4.1999, str. 11.
179 z 18.7.2000, str. 6.
zmienić
rozporządzenie
(WE)
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
W rozporządzeniu (WE) nr 800/1999 wprowadza się następujące zmiany:
1. W art. 5 ust. 6 akapit trzeci otrzymuje brzmienie:
„Nie przyznaje się refundacji dla ilości przekraczającej
110 % oszacowanej masy netto. Jeżeli masa faktycznie
załadowana wynosi mniej niż 90 % oszacowanej masy
netto, refundacja dla faktycznie załadowanej masy netto
będzie obniżona o 10 % różnicy między refundacją odpowiadającą 90 % oszacowanej masy netto a refundacją odpowiadającą faktycznej masie netto. Jednakże w przypadku
gdy transport odbywa się drogą morską lub śródlądową, a
eksporter może dostarczyć dowód na piśmie od osoby
odpowiedzialnej za środki transportu, że przeszkody specyficzne dla tego rodzaju środka transportu albo, alternatywnie przeładowanie przez innych eksporterów, uniemożliwiły załadowanie wszystkich jego towarów, refundacja jest
wypłacana za faktycznie załadowaną masę netto. Przepisy
niniejszego akapitu stosuje się, jeżeli eksporter skorzystał z
lokalnej procedury odprawy celnej przewidzianej w
art. 283 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 oraz jeżeli
organy celne zezwoliły na dokonanie korekty w ewidencji,
do której zostały wprowadzone wywożone produkty.”
2. W art. 5 ust. 6 akapit czwarty otrzymuje brzmienie:
„Za jednostki niestandardowe uważa się żywe zwierzęta,
półtusze, ćwierci, przodki, nogi, łopatki, boczki i schaby.”
206
PL
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej
3. Artykuł 5 ust. 7 otrzymuje brzmienie:
„7.
Każda osoba dokonująca wywozu produktów w
odniesieniu, do których ubiega się o przyznanie refundacji
jest zobowiązana:
a) złożyć zgłoszenie wywozowe w urzędzie celnym
właściwym ze względu na miejsce, w którym produkty
mają być załadowane do środków transportu;
b) powiadomić urząd celny na przynajmniej 24 godziny
przez rozpoczęciem czynności załadunkowych i określić
przewidywany czas trwania załadunku. Właściwe organy
mogą wyznaczyć inny termin niż 24 godziny.
Za miejsce załadunku środków celu transportu produktów
przeznaczonych na wywóz mogą zostać uznane:
— w przypadku produktów wywożonych w kontenerach
miejsce, w którym są one ładowane do kontenerów,
— w przypadku produktów wywożonych luzem w
workach, kartonach, pudełkach, butelkach itp. i niezaładowanych do kontenerów miejsce, w którym następuje
załadunek do środków transportu, w których produkty
opuszczą terytorium celne Wspólnoty.
03/t. 31
Jeżeli przepisy akapitu pierwszego nie mogą być stosowane
z przyczyn administracyjnych lub innych odpowiednio
uzasadnionych powodów, zgłoszenie wywozowe może
zostać złożone jedynie we właściwym urzędzie celnym w
danym Państwie Członkowskim i jeżeli kontrola bezpośrednia jest przeprowadzana zgodnie z rozporządzeniem
(EWG) nr 386/90, produkty muszą zostać całkowicie
rozładowane. Jednakże towary nie muszą być całkowicie
rozładowane, jeżeli właściwe organy mogą przeprowadzić
gruntowną kontrolę bezpośrednią.”
4. W art. 25 ust. 3 akapit ostatni otrzymuje brzmienie:
„Niniejszy przepis stosuje się tylko wówczas, gdy system
towarów powracających jest stosowany w Państwie Członkowskim, w którym zostało przyjęte zgłoszenie wywozowe
obejmujące pierwotny wywóz lub w Państwie Członkowskim pochodzenia zgodnie z art. 15 dyrektywy Rady
97/78/WE (*) ustanawiającej zasady regulujące organizację
kontroli weterynaryjnej produktów wprowadzanych do
Wspólnoty z państw trzecich.
(*) Dz.U. L 24 z 30.1.1998, str. 9.”
Artykuł 2
Właściwy urząd celny może zezwolić na czynności załadunkowe po przyjęciu zgłoszenia wywozowego, przed
upływem terminu określonego w lit. b).
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po
jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.
Właściwy urząd celny musi być w stanie przeprowadzać
bezpośrednie kontrole i dokonywać identyfikacji towarów
przeznaczonych do transportu do urzędu celnego wyprowadzenia towarów poza obszar celny Wspólnoty.
Na wniosek eksportera, przepisy art. 1 ust. 1 stosuje się do
tych dokumentacji dotyczących przypadków refundacji wywozowych, które nie zostały zamknięte przed wejściem w życie
niniejszego rozporządzenia.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich
Państwach Członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 17 stycznia 2001 r.
W imieniu Komisji
Franz FISCHLER
Członek Komisji