Ubezpieczenie - WordPress.com
Transkrypt
Ubezpieczenie - WordPress.com
„Ubezpieczenie kosmiczne” (umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej podmiotów prywatnych wypuszczających obiekty w przestrzeń kosmiczną) I. Źródło koncepcji tzw. ubezpieczenia kosmicznego Projekt założeń do projektu ustawy o Krajowym Rejestrze Obiektów Kosmicznych z 03.02.2016 r. (dalej jako: Projekt)[1]. II. Cel wprowadzenia do polskiego systemu prawa tzw. ubezpieczenia kosmicznego „Ubezpieczenie kosmiczne” ma na celu ochronę interesów RP w szczególności przed ponoszeniem wysokich kosztów nieprawidłowej działalności kosmicznej polskich podmiotów prywatnych”[2] oraz ochronę interesów „podmiotów prowadzących działalność kosmiczną przed ewentualnym bankructwem spowodowanym koniecznością poniesienia odpowiedzialności za szkodę”[3]. Zawarcie umowy tzw. ubezpieczenia kosmicznego nie jest bezwzględnie wymagane przez wiążące RP przepisy prawa międzynarodowego[4]. III. „Ubezpieczenie kosmiczne” w austriackim systemie prawa Przepis § 4 ust. 1 pkt 7 austriackiej ustawy federalnej z 06.12.2011 r. w sprawie autoryzacji działalności kosmicznej oraz ustanowienia Krajowego Rejestru Kosmicznego[5] zakłada, że warunkiem wydania przez Ministerstwo Komunikacji, Innowacji i Technologii pozwolenia na aktywność w kosmosie jest zawarcie umowy ubezpieczenia. Zgodnie z treścią § 4 ust. 4 analizowanego aktu prawnego, „podmiot wypuszczający obiekt w przestrzeń kosmiczną w celu ewentualnego pokrycia kosztów odpowiedzialności cywilnej za szkody osobowe albo rzeczowe wywołane jego działalnością, zobowiązany jest zawrzeć umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej o minimalnej sumie jednostkowej ubezpieczenia 60 mln euro, bez wyłączania albo czasowego ograniczania odpowiedzialności. Federalny Minister Komunikacji, Innowacji i Technologii, z uwagi na interes publiczny danej działalności w kosmosie, i biorąc pod uwagę przez siebie zakładane ryzyka oraz możliwości finansowe eksploatatora, może ustalić niższą sumę ubezpieczenia dla zawieranej polisy odpowiedzialności cywilnej albo też zwolnić podmiot z obowiązku ubezpieczenia. Zwolnienie to jest dopuszczalne, ponieważ w interesie publicznym leży rozwój działalności podmiotów w przestrzeni kosmicznej, w szczególności tych które służą nauce, badaniom i edukacji. Dodatkowo ubezpieczenia nie zawiera się, kiedy podmiotem wypuszczającym obiekt w przestrzeń kosmiczną jest państwo podmiot publiczny”[6]. IV. Katastrofa radzieckiego satelity Kosmos 954 Roszczenie odszkodowawcze Kanady wobec ZSRR 6 mln dolarów kanadyjskich. Kwota odszkodowania zapłacona przez ZSRR 3 mln dolarów kanadyjskich. Ryc. 1. Obszar Kanady objęty skutkami katastrofy satelity Kosmos 954. Źródło: http://fly.historicwings.com/ (dostęp 10.10.2016 r.). V. Wybrane postanowienia projektu założeń do projektu ustawy o Krajowym Rejestrze Obiektów Kosmicznych dotyczące tzw. ubezpieczenia kosmicznego 1. Zgoda Polskiej Agencji Kosmicznej Zgodnie z treścią Projektu, jednym z warunków uzyskania zgody na wypuszczenie obiektu kosmicznego lub na wpisanie obiektu znajdującego się w przestrzeni kosmicznej do Krajowego Rejestru Obiektów Kosmicznych będzie przedstawienie dokumentu ubezpieczenia stwierdzającego zawarcie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody związane z działalnością kosmiczną, za wyjątkiem obiektów kosmicznych, których celem 2 będzie działalność na rzecz interesu publicznego, nauki, badań lub edukacji. Dokument ubezpieczenia będzie dołączany do wniosku do Polskiej Agencji Kosmicznej[7]. 2. „Ubezpieczenie kosmiczne” atypowe obowiązkowe ubezpieczenie OC Z uwagi na specyfikę ubezpieczenia wypuszczanych obiektów kosmicznych, tzw. ubezpieczenie kosmiczne będzie traktowane odmiennie niż pozostałe ubezpieczenia obowiązkowe[8]. Polska Izba Ubezpieczeń powzięła jednak wątpliwości wobec tego założenia Projektu. W ocenie PIU, może ono sugerować, że ustawodawca (przynajmniej w jakiejś części) zamierza objąć „ubezpieczenie kosmiczne” reżimem ustawy z 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 392 ze zm.). Nastręczałoby to poważne trudności ubezpieczycielom, ponieważ przywołana ustawa nakłada na nich wymagania, których nie da się pogodzić z praktyką wysoce specjalistycznych ubezpieczeń[9]. 3. Szczegółowe warunki umowy „ubezpieczenia kosmicznego” „Z uwagi na fakt, iż ubezpieczenia OC podmiotów wypuszczających obiekty kosmiczne stanowią niszową linię ubezpieczeniową biznesu w skali globalnej, szczegółowe warunki ubezpieczenia OC będą określane w umowie przez obie strony ubezpieczenia, na zasadach rynkowych, w taki sposób, aby była możliwa jego reasekuracja na rynkach światowych, specjalizujących się w tego rodzaju ubezpieczeniach”[10]. 4. Minimalna suma gwarancyjna „Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia wyniesie 60 mln euro, zgodnie z praktyką międzynarodową”[11]. 5. Wyłączenie lub ograniczenie obowiązku zawarcia umowy tzw. ubezpieczenia kosmicznego W przypadku obiektów kosmicznych których celem będzie działalność na rzecz interesu publicznego, nauki, badań lub edukacji, obowiązek ubezpieczenia na wypadek wyrządzenia 3 szkody przez obiekt kosmiczny będzie wyłączony lub ograniczony. W tym przypadku odpowiedzialność we właściwym zakresie poniesie Skarb Państwa[12]. [1]Projekt można znaleźć na stronie internetowej Rządowego Centrum Legislacji https://legislacja.rcl.gov.pl/, (dostęp 10.10.2016 r.). [2]Por. Projekt, s. 20. [3]Zob. test regulacyjny do Projektu. [4]Ibidem. [5]Z tekstem ustawy można zapoznać się na oficjalnie stronie internetowej Biura ONZ do spraw Przestrzeni Kosmicznej http://www.unoosa.org/, (dostęp 10.10.2016 r.). [6]Por. Projekt, s. 9-10. [7]Ibidem, s. 14-15, 20. [8]Ibidem, s. 20. [9]Zob. pismo PIU do Dyrektora Departamentu Innowacji i Przemysłu w Ministerstwie Gospodarki z 02.02.2016 r., https://legislacja.rcl.gov.pl/ (dostęp 10.10.2016 r.). [10]Por. Projekt, s. 20. [11]Ibidem. [12]Ibidem. (MTK) 4