popularyzatorski opis rezultatów projektu

Nr wniosku: 211939, nr raportu: 12359. Kierownik (z rap.): mgr Dariusz Jacek Zapała
Wpływ wybranych własności treningu neurofeedback na efektywność kontroli fal sensomotorycznych w
interfejsach mózg-komputer (BCI)
Od początku badań nad interfejsami mózg-komputer (BCI), jednym z istotnych problemów są znaczące różnice
indywidualne w tempie nauki oraz skuteczności obsługi tego typu urządzeń. Popularną metodą poprawy skuteczności
obsługi BCI jest stosowanie treningów neurofeedback.
Celem tych badań było uzyskanie odpowiedzi na pytanie: w jakim zakresie umieszczenie w treningu neurofeedback
elementów wpływających na uwagę oraz motywację użytkowników poprawia efektywność obsługi BCI opartych o fale
sensomotoryczne (SMR-BCI)? Przebadano 40. osób podzielonych na cztery grupy eksperymentalne. Trzy z nich
przechodziły trening wzmacniający: motywację i uwagę (MotAtt), tylko motywację (Mott) lub tylko uwagę (Att). Grupa
czwarta uczestniczyła w treningu pozbawionym modyfikacji (Control). W każdej grupie trening składał się z serii prób
polegających na skierowaniu opadającej piłki do kosza znajdującego się po prawej lub po lewej stronie ekranu. Elementy
takie jak obiekt, którym poruszali badani oraz cel do którego mieli go skierować były wyświetlane z inną częstotliwością,
niż pozostałe elementy na monitorze (Att). Na kontrolowanym obiekcie umieszczono również schematyczny wizerunek
twarzy wyrażający różne emocje w zależności od poprawności sterowania (Mot). Modyfikacje stosowano oddzielnie (Att
lub Mot) lub jednocześnie (MotAtt). Faza treningu była poprzedzona i zakończona rejestracją aktywności SMR podczas
wykonania zadania wyobrażonego ruchu prawej i lewej dłoni.
W grupie MotAtt doszło do istotnej poprawy kontroli SMR, zaś osoby badane w grupie Att, odwrotnie do oczekiwań,
pogorszyły swój wynik. Oznacza to, że stosunkowo niewielkie zmiany w procedurze treningowej mogą istotnie wpływać
na skuteczność sterowania BCI. Analiza danych behawioralnych wszystkich uczestników z fazy treningowej ujawniła
wyższą skuteczność w kierowaniu obiektu na prawą stronę ekranu. W przypadku osób, które doświadczyły największej
poprawy kontroli SMR różnica w trafności pomiędzy stroną prawą i lewą była istotnie mniejsza, niż w grupie o
najsłabszych wynikach.