ŚW. CECYLII

22 listopada 2016r. – Wtorek
ŚW. CECYLII
(Dziewicy i Męczennicy)
S. Caeciliae Virginis et Martyris - III classis
Tempora: Feria Tertia infra Hebdomadam XXIV post Octavam Pentecostes
22listopada 2016r. – kolor szat czerwony - Wtorek – Św. Cecylii,
Dziewicy i Męczennicy. (3. kl.) Msza wł., Gloria, bez Credo, prefacja zwykła.
Cecylia jest jedną z najsłynniejszych męczennic Kościoła Rzymskiego. Niestety, o świętej tak bardzo popularnej i czczonej w Kościele
mamy bardzo mało informacji historycznych. Nie wiemy nawet, kiedy żyła
i kiedy poniosła śmierć męczeńską. W pierwszych wiekach nie przywiązywano wagi ani do chronologii, ani do ścisłych danych biograficznych. Dlatego dziś trudno nam odróżnić w opisie jej męczeństwa fakty historyczne
od legendy. Zasadniczym dokumentem, którym dysponujemy, jest pochodzący z V w. opis jej męczeńskiej śmierci. Według niego Cecylia była dobrze
urodzoną Rzymianką. Przyszła na świat na początku III w. Była ponoć
olśniewająco piękna. Według starej tradycji z miłości do Chrystusa złożyła
ślub czystości, chociaż rodzice obiecali już jej rękę również dobrze urodzonemu poganinowi Walerianowi. W przeddzień ślubu Cecylia opowiedziała
narzeczonemu o swym postanowieniu i o wierze chrześcijańskiej. Gdy Walerian chciał ujrzeć anioła, który miał stać na straży czystości Cecylii, ta
odpowiedziała: "Ty nie znasz prawego Boga; dopóki nie przyjmiesz chrztu,
nie będziesz go mógł ujrzeć". W ten sposób pozyskała Waleriana dla Chrystusa. Zaprowadziła go w tajemnicy do papieża św. Urbana I. Ten pouczył
Waleriana o prawdach wiary i udzielił mu chrztu. Gdy wrócił do domu Cecylii, ujrzał ją zatopioną w modlitwie, a przy niej stojącego w jasności
anioła w postaci młodzieńca, który trzymał w ręku dwa wieńce - z róż i lilii. Anioł włożył je na głowę Waleriana i Cecylii, mówiąc: "Te wieńce przez
zachowanie czystości zachowajcie nietknięte, bom je wam od Boga przyniósł". Walerian przyprowadził do papieża także swego brata, Tyburcjusza. On również przyjął chrzest. Gdy wszedł do mieszkania Waleriana,
uderzyła go przedziwna woń róż i lilii. Walerian wyjawił mu znaczenie tego zapachu. Wkrótce potem wybuchło prześladowanie. Skazano na śmierć
Waleriana i Tyburcjusza. Kiedy namiestnik-sędzia, Almachiusz, dowiedział się, że Cecylia jest chrześcijanką i że zarówno własny majątek, jak i
majątek Waleriana rozdała ubogim, kazał ją aresztować. Żołnierze, oczarowani jej pięknością, błagali ją, by nie narażała swego młodego życia i
wyrzekła się wiary. Cecylia odpowiedziała jednak: "Nie lękajcie się spełnić
nakazu, bowiem moją młodość doczesną zamienicie na wieczną młodość u
mego oblubieńca, Chrystusa". Pod wpływem jej odpowiedzi miało nawrócić
się 400 żołnierzy, których przyprowadziła do św. Urbana, by udzielił im
chrztu. Sędzia, urzeczony jej urodą, błagał ją również, by miała wzgląd na
swoją młodość. Gdy Cecylia nie ustępowała, próbował zmusić ją do wyparcia się wiary stosując męki. Kazał zawiesić ją nad ogniem w łaźni i dusić
ją parą. Cecylia zaś cudem Bożym zamiast duszącego dymu czuła orzeźwiający ją powiew wiatru. Rozgniewany namiestnik kazał ją wtedy ściąć
mieczem. Kat wszakże na widok tak pięknej i młodej osoby nie miał odwagi jej zabić. Trzy razy ją uderzył, ale nie zdołał pozbawić jej życia. Płynącą
z jej szyi krew zebrali ze czcią chrześcijanie jako najcenniejszą relikwię.
Po trzech dniach konania Cecylia oddała Bogu ducha. Ciało św. Cecylii, w
nienaruszonym stanie, w pozycji leżącej, lekko pochylone ku ziemi odkryto
dopiero w 824 r. w katakumbach św. Kaliksta, a następnie na polecenie
papieża św. Paschalisa I złożono w bazylice jej poświęconej na Zatybrzu.
Bazylika ta stoi na miejscu, w którym Cecylia zamieszkała niegdyś ze
swym mężem. Wybudowano ją w IV w. Imię św. Cecylii wymieniane jest w
Kanonie Rzymskim. Jest patronką chórzystów, lutników, muzyków, organistów, zespołów wokalno-muzycznych. Legenda bowiem głosi, że grała na
organach. Organy wodne były znane wówczas w Rzymie, ale były bardzo
wielką rzadkością (otrzymał je np. cesarz Neron w darze ze Wschodu). Nie
wiadomo, czy Cecylia mogła grać na organach - prawdopodobne jest jednak, że grała na innym instrumencie. Ówczesne panie rzymskie kształciły
się często w grze na harfie. W ikonografii św. Cecylia przedstawiana jest
jako orantka (osoba modląca się na stojąco, ze wzniesionymi rękoma).
Późniejsze prezentacje ukazują ją w tunice z palmą męczeńską w dłoni.
Czasami gra na organach. Jej atrybutami są: anioł, instrumenty muzyczne
- cytra, harfa, lutnia, organy; płonąca lampka, miecz, wieniec z białych i
czerwonych róż - oznaczających jej niewinność i męczeństwo.
3 klasy
INTROITUS:
Świadczyłam o Twej prawdzie
wobec królów, a nie wstydziłam
się, i rozważałam Twoją naukę,
bo bardzo ją pokochałam.
Szaty czerwone
Ps 118,46n
Loquébar de testimóniis tuis
in conspéctu regum, et non
confundébar: et meditábar
in mandátis tuis, quæ diléxi
nimis.
Ps. Błogosławieni, których droga
Ps 118,1
jest niepokalana: którzy postępu- Beáti immaculáti in via: qui
ją zgodnie z prawem Pana. ámbulant in lege Dómini. V.
V. Chwała Ojcu.
Glória Patri.
ORATIO:
Boże, który co roku sprawiasz Deus, qui nos ánnua beátæ
nam radość z uroczystości świę- Caeciliae Vírginis et Mártytej Cecylii, Twojej Dziewicy ris tuæ sollemnitáte lætífii Męczennicy, daj, prosimy, aby- cas: da, ut, quam venerámur
śmy oddając jej cześć, szli także offício, étiam piæ converza przykładem jej świętego życia. satiónis sequámur exémplo.
Przez Pana.
Per Dominum.
LECTIO:
Syr 51,13-17 (Vulgata)
Dómine,
Deus
meus,
Panie Boże mój, ku Tobie
wzniosłam prośbę moją i bła- exaltásti super terram habigałam, gdy śmierć mi groziła. tatiónem meam, et pro morte
Wzywałam Pana, Ojca mego defluénte deprecáta sum.
Pana, by mnie nie opuszczał Invocávi Dóminum, Patrem
Dómini mei, ut non dew dniu mego utrapienia,
relínquat me in die tribulai w czasie panowania pysz- tiónis meæ, et in témpore
nych bez pomocy nie^ zosta- superbórum sine adiutório.
wiał. Imię Twe pilnie będę Laudábo nomen tuum aswysławiać
i
wychwalac sídue, et collaudábo illud in
z wdzięcznością. I wysłuchana confessióne, et exaudíta est
została
modlitwa
moja. orátio mea. Et liberásti me
I uwolniłeś mnie od zatraty, de perditióne, et eripuísti me
témpore
iníquo.
i wyrwałeś mnie złej dobie. de
Przeto
będą
wyznawać Proptérea confitébor et laui chwałę Twą opowiadać, Pa- dem dicam tibi, Dómine,
Deus noster.
nie Boże nasz.
GRADUALE:
Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń
twego ucha, bo Król pragnie twej
piękności.
V. W chwale i piękności swojej
wystąp, walcz zwycięsko i króluj.
ALLELUJA:
Alleluja, alleluja. V. Pięć panien
mądrych wzięło oliwy w naczynia swoje wraz z lampami.
Wszakże o północy rozległo się
wołanie: Oto oblubieniec nadchodzi, wyjdźcie na spotkanie
Chrystusowi Panu! Alleluja.
EVANGELIUM:
Królestwo niebieskie podobne
jest do skarbu ukrytego w roli.
Znalazł go pewien człowiek i
ukrył ponownie. Uradowany poszedł, sprzedał wszystko, co
miał, i kupił tę rolę. Dalej, podobne jest królestwo niebieskie
do kupca, poszukującego pięknych pereł. Gdy znalazł jedną
drogocenną
perłę,
poszedł,
sprzedał wszystko, co miał, i kupił ją. Dalej, podobne jest królestwo niebieskie do sieci, zarzuconej w morze i zagarniającej
ryby wszelkiego rodzaju. Gdy
się napełniła, wyciągnęli ją na
brzeg i usiadłszy, dobre zebrali
w naczynia, a złe odrzucili. Tak
będzie przy końcu świata: wyjdą
aniołowie, wyłączą złych spośród
sprawiedliwych i wrzucą w piec
rozpalony; tam będzie płacz i
zgrzytanie zębów. Zrozumieliście to wszystko?» Odpowiedzieli
Mu: «Tak jest». A On rzekł do
Ps 44,11n
Audi, fília, et vide, et inclína
aurem tuam: quia concupívit
Rex
spéciem
tuam.
Ps 44,5
V. Spécie tua et pulchritúdine tua inténde, próspere
procéde et regna.
Mt 25,4.6
Allelúia, alleluia V. Quinque
prudéntes vírgines accepérunt óleum in vasis suis cum
lampádibus: média autem
nocte clamor factus est: Ecce, sponsus venit: exíte óbviam Christo Dómino. Allelúia.
Mt 25,1-13
In illo témpore: Dixit Iesus
discípulis suis parábolam
hanc: Símile erit regnum coelórum decem virgínibus:
quæ. accipiéntes lámpades
suas. exiérunt óbviam sponso et sponsæ. Quinque autem
ex eis erant fátuæ, et quinque prudéntes: sed quinque
fátuæ, accéptis lampádibus,
non sumpsérunt óleum secum: prudéntes vero accepérunt óleum in vasis suis
cum lampádibus. Moram autem faciénte sponso, dormitavérunt omnes et dormiérunt. Média autem nocte
clamor factus est: Ecce,
sponsus venit, exíte óbviam
ei. Tunc surrexérunt omnes
vírgines illæ, et ornavérunt
lámpades suas. Fátuæ autem
sapiéntibus dixérunt: Date
nobis de óleo vestro: quia
lámpades
nostræ
exstin-
nich: «Dlatego każdy uczony w
Piśmie, który stał się uczniem
królestwa niebieskiego, podobny
jest do ojca rodziny, który ze
swego skarbca wydobywa rzeczy
nowe i stare».
guúntur. Responderunt prudentes, dicéntes: Ne forte
non suffíciat nobis et vobis,
ite pótius ad vendéntes, et
émite vobis. Dum autem
irent émere, venit sponsus:
et quæ parátæ erant, intravérunt cum eo ad núptias, et
clausa est iánua. Novíssime
vero véniunt et reliquæ vírgines,
dicéntes:
Dómine,
Dómine, áperi nobis. At ille
respóndens, ait: Amen, dico
vobis, néscio vos. Vigiláte
ítaque, quia néscitis diem
neque horam.
OFFERTORIUM:
Ps 44,15n
Za nią prowadzą do Króla dzie- Afferéntur Regi Vírgines
wice, jej druhny wiodą z rado- post eam: próximæ eius
ścią i weselem do pałacu Króla i afferéntur tibi in lætítia et
Pana.
exsultatióne: adducéntur in
templum Regi Dómino.
SECRETA:
Prosimy Cię, Panie, niech ta Hæc hóstia, Dómine, placaofiara przebłagalna i pochwalna tiónis et laudis, quaesumus:
za wstawiennictwem św. Cecylii, ut,
intercedénte
beáta
Twojej Dziewicy i Męczennicy, Cæcília Vírgine et Mártyre
uczyni nas godnymi Twej opieki. tua, nos propitiatióne tua diPrzez Pana.
gnos semper effíciat. Per
Dominum.
PRAEFATIO COMMUNIS:
Zaprawdę godne to i sprawie- Vere dignum et iustum est,
dliwe, słuszne i zbawienne, aby- æquum et salutáre, nos tibi
śmy zawsze i wszędzie Tobie semper et ubíque grátias
składali dziękczynienie, Panie, agere: Dómine sancte, Pater
Ojcze Święty, wszechmogący, omnípotens, ætérne Deus:
wieczny Boże, przez Chrystusa, per Christum, Dóminum noPana naszego. Przez Niego Twój strum. Per quem maiestátem
majestat
chwalą
Aniołowie, tuam laudant Angeli, adóuwielbiają Państwa, z lękiem rant Dominatiónes, tremunt
czczą Potęgi, Niebiosa i Moce Potestátes.
Coeli
coeniebios oraz błogosławieni Sera- lorúmque Virtútes ac beáta
fini we wspólnej wysławiają ra- Séraphim sócia exsultatióne
dości. Z nimi to, prosimy, dozwól concélebrant. Cum quibus et
i naszym głosom wołać w pokor- nostras voces ut admitti iu-
nym uwielbieniu:
COMMUNIO:.
Niech zawstydzą się pyszni, bo
niewinnie mnie dręczą, ja będę
rozmyślać o Twych przykazaniach, o prawach Twoich, by nie
doznać wstydu.
POSTCOMMUNIO:
Nasyciłeś, Panie, rodzinę Twoją
świętymi darami; wzmacniaj nas
stale za wstawiennictwem tej,
której uroczystość obchodzimy.
Przez Pana.
beas, deprecámur, súpplici
confessione dicéntes:
Ps 118,78.80
Confundántur supérbi, quia
iniúste iniquitátem fecérunt
in me: ego autem in mandátis tuis exercébor, in tuis
iustificatiónibus, ut non confúndar.
Satiásti, Dómine, famíliam
tuam munéribus sacris: eius,
quaesumus, semper interventióne nos réfove, cuius
sollémnia celebrámus. Per
Dominum.