TYGODNIK Nr 383/2012 PARAFIALNY

Tygodnik Parafialny Nr 378
TYGODNIK Nr 383/2012
PARAFIALNY
IV Niedziela Wielkiego Postu – 18.03.2012 r.
Redakcja Biuletynu Parafialnego
Parafia Św. Anny Ul. Sobótki 42,
52-433 Wrocław
Tel. 071-364-38-55, fax 071-364-38-74
Refleksja niedzielna
Bóg jest miłością, miłość jest z Boga, Bóg sam pierwszy nas umiłował –
czytamy w 1 liście św. Jana Apostoła.
I śledząc dzieje Narodu Wybranego
w Starym Testamencie oraz losy Apostołów w Ewangelii możemy dostrzec
prawdziwość tych natchnionych słów.
Śledząc karty Pisma Świętego bez problemu dostrzeżemy przejawy Bożej
miłości w rzeczach wielkich i małych,
w całym narodzie wybranym i u poszczególnych ludzi, w ciągu historii
i każdego pojedyńczego dnia. Stworzony przez miłującego Boga świat nie
zawsze realizuje pełen miłości plan, nie
zawsze ten świat jest dobry. Jednak
Bóg, wciąż na nowo, próbuje uratować
swoje dzieło, które poszło własną drogą,
próbuje podnieść człowieka, który
upadł nadużywając daru wolności. Po
siedemdziesięciu
latach
niewoli,
oczyszczony doświadczeniami Izrael
odzyskuje wolność i wraca do Ziemi
Obiecanej.
A szczytem samoobjawienia się
Boga i Jego miłości jest Jezus. „Tak
bowiem Bóg umiłował świat, że Syna
swego Jednorodzonego dał, aby każdy,
kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał
życie wieczne.” – słyszeliśmy w odczytanej przed chwilą perykopie z Ewangelii według świętego Jana, we fragmencie rozmowy z Nikodemem. Będąc
obrazem Boga niewidzialnego i jedno
z Ojcem ukazuje w swojej osobie dobroć i miłość Tamtego. Jezus, zanim
postanowiliśmy wybrać Boga, wyszedł
nam pierwszy na spotkanie. On nas
pierwszy przygarnął w swoje ramiona,
zanim my wyciągnęliśmy ręce ku Niemu. On już przebaczył, zanim my skończyliśmy wymawiać nasze „przebacz”.
On otworzył nam drogę ku nieskończonej głębi Bożej miłości. „Albowiem
Bóg nie posłał swego Syna na świat po
to, aby świat potępił, ale po to, aby
świat został przez Niego zbawiony”. –
poucza Jezus Nikodema w dzisiejszym
fragmencie Dobrej Nowiny. A apostoł
Paweł doda, że przez tego Syna znów
pozostanie pojednane wszystko ze sobą:
i to co na ziemi i to co w niebiosach.
Bóg, bogaty w miłość, pragnie każdemu z nas z osobna, w każdej chwili,
ofiarować darmowo, dar łaski zbawienia. Bóg z tym darem czeka i zaprasza
1
do odebrania go. W tą niedzielę Laetare,
kiedy połowa okresu pokuty za nami,
a Wielkanoc coraz bliżej, spróbujmy
dostrzec tą wielką prawdę Bożej miłości. I uwierzmy w nią, abyśmy osiągnęli
zbawienie, abyśmy wierząc w Jezusa
osiągnęli życie wieczne.
(…)
DOBRE WARUNKI DO NAWRÓCENIA
Pokuta. Jest mozolnym odrywaniem
się od zła i zwracaniem ku Bogu. Zaczyna się od uznania własnej winy i odkrycia Bożego miłosierdzia. Jest leczeniem serca. Praktycznie trwa całe
życie, bo niestety wciąż upadamy.
Wielki Post przypomina nam, jak bardzo jej potrzebujemy.
Kiedy Churchill został premierem
Wielkiej Brytanii, postawił sprawę jasno. Obiecał swoim rodakom „krew,
pot i łzy”. Na początku Wielkiego Postu
warto również postawić sprawę jasno.
Czeka nas walka. Jej stawką jest moje
zbawienie. Kompromis ze złem prędzej
czy później prowadzi do kompromitacji.
Dlatego pokuta wymaga wysiłku, wyrzeczenia, ofiary. Prosta i łatwa jest
droga do śmierci. Ścieżki prowadzące
do życia są strome, wąskie, mało atrakcyjne. Grzech zapuszcza w nas swoje
korzenie głębiej, niż nam się wydaje,
i dlatego nie poddaje się łatwo. Walcząc
z nim, ani na moment nie wolno odrywać wzroku z Tego, który sam przeszedł przez „krew, pot i łzy”. Nie ma
innej drogi do zmartwychwstania. Tylko przez krzyż. Jego i mój.
Trzeba powiedzieć: dosyć!
„Miłość ku Bogu niepoważna, niedojrzała, charakteryzuje się tym, że
upatruje się jej wewnętrznej pełni wtedy, gdy ręce z upodobaniem splatają się
na żołądku, a z wygodnego bujaka unosi się ku sufitowi znużone snem spojrzenie”. Te słowa Kierkegaarda trafiają
w sedno. Boimy się wejścia na drogę
pokuty, bo oznacza ona zerwanie z wygodnym, bezpiecznym, sytym życiem.
Pokuta jest wyjściem na pustynię. Jest
porzuceniem oaz tzw. świętego spokoju,
w których króluje zgoda na zło. Dlaczego
godzimy się na przeciętność, bylejakość,
bezwład? Trapista Michał Zioło odpowiada: „To przez ducha, który chce być
wielki, a jednocześnie przeciąga czas
niedojrzałości w nieskończoność”.
Pokuta zaczyna się od tęsknoty za
przemianą, za nowym narodzeniem, za
życiem naprawdę. Droga nawrócenia
zaczyna się od zdecydowanego: dosyć!
Adresatem tego słowa jestem ja sam,
a dokładniej moje lenistwo, nijakość,
pycha, egoizm, grzech.
Od serca do czynów
„Nawróćcie się do Mnie całym swym
sercem przez post i płacz, i lament. Rozdzierajcie jednak wasze serca, nie szaty”
– wzywa Bóg. Najważniejszym aspektem pokuty jest przemiana wewnętrzna.
Greckie słowo metanoia (nawrócenie)
oznacza przemianę myślenia. Dosłownie
„myślenie po”, co można rozumieć jako
wyciąganie wniosków z gorzkich lekcji.
Pokuta oznacza uznanie własnej przegranej, fiasko wszystkich przedsięwzięć
opierających się na sobie.
Istotne jest to, że człowiek się nawraca do KOGOŚ, nie na jakiś światopogląd czy ideologię. Grzesznik odkrywa,
że nie może liczyć na siebie, może liczyć tylko na Boga i Jego przebaczającą
miłość. W pokucie nie chodzi o walkę
z pojedynczym grzechem, ale o coś bardziej fundamentalnego. Chodzi o stanowcze powiedzenie dwóch słów: nie
i tak. Nie – grzechowi, złu, pysze własnego ja. Tak – Bogu.
2
Tygodnik Parafialny Nr 383
Wewnętrzna postawa pokuty musi
uwidaczniać się na zewnątrz. Czynienie
pokuty jest autentyczne i skuteczne, gdy
wyraża się w aktach i czynach pokutnych. Pokuta jest nawróceniem, które
przechodzi z serca do czynów. Klasyczne pokutne uczynki to post, uczynki miłosierdzia (jałmużna) i modlitwa.
Pokuta może przyjąć jednak także inne
formy (pojednanie, czytanie Biblii,
podjęcie trudnych decyzji, cierpliwe
znoszenie przeciwności itd.).
Druga deska ratunku
Pokuta jest drogą. Nie idziemy nią
sami, ale razem z całym Kościołem.
Ten wymiar wspólnotowy pokuty ujawnia się w sakramencie pokuty, w którym
osobista pokuta zostaje umocniona i potwierdzona przez działanie Kościoła.
Ciekawa jest historia kształtowania
się praktyki pokutnej w Kościele.
W pierwszych wiekach podstawowym
sakramentem odpuszczenia grzechów
był chrzest. Kandydat do chrztu musiał
przejść okres przygotowania (katechumenat), którego celem było nie tylko
poznanie treści wiary, ale także osobiste
nawrócenie. Katechumenat był czasem
pokuty, którego zwieńczeniem był
chrzest. Wejście do wody chrztu oznaczało definitywne zerwanie z grzesznym, pogańskim życiem i zapoczątkowanie życia w łasce Chrystusa.
Pierwsi chrześcijanie mocno akcentowali wezwanie do bezgrzeszności.
Kościół doświadczył jednak szybko, że
ochrzczeni nadal ulegają pokusom i mogą odpaść od Chrystusa. Sakrament
pokuty nazwano drugą deską ratunku
(po chrzcie). Początkowo uznawano, że
pokuta po chrzcie jest możliwa tylko raz.
Ostatecznie jednak zwyciężył pogląd
bardziej realistyczny. Chrześcijanie często grzeszą, ale Bóg jest miłosierny,
dlatego wielokrotna pokuta jest możliwa
i nieodzowna.
Początkowo sakrament pokuty wiązał się z publicznym wyznaniem grzechów i publiczną pokutą. Z czasem pokuta i sama spowiedź nabrały charakteru
bardziej osobistego. Odkąd powszechny
stał się chrzest niemowląt, spowiedź
traktuje się jako podstawowy sakrament
nawrócenia. Warto jednak pamiętać, że
istnieje ścisła łączność między chrztem
a sakramentem pokuty. Sakramentalne
przebaczenie grzechów jest powrotem
do łaski chrztu. W liturgii Wielkiego
Postu wezwanie do pokuty wiąże się
z odnowieniem przymierza chrzcielnego. Dlatego celem pokutnej drogi w liturgii jest odnowienie przyrzeczeń
chrzcielnych podczas Wigilii Paschalnej
w Wielkanoc.
(…)
Z OGŁOSZEŃ P A R A F I A L N Y C H
• Zapraszamy na dzisiejsze nabożeństwo Gorzkich Żali z kazaniem pasyjnym o godz. 17.00.
• Rozpoczynają się dzisiaj w naszej
Parafii rekolekcje dla dzieci szkolnych.
Prosimy Rodziców, dziadków o dopilnowanie obecności dzieci na tegorocznych rekolekcjach wielkopostnych.
• W środę o godz. 18.00 – Nowenna
do Matki Bożej Nieustającej Pomocy
i Msza św. w intencjach polecanych
podczas Nowenny. W środę 21 marca
przypada 10 Rocznica śmierci + ks.
Franciszka Orszulaka. Zapraszamy
w tym dniu do modlitwy podczas Nowenny za kapłana, który przez wiele lat
pracował dla tej Wspólnoty Parafialnej.
3
Tygodnik Parafialny Nr 383
Niech nasza wspólna modlitwa będzie
wyrazem wdzięczności za kapłańską
posługę, jaką dzielił się ks. Franciszek
z nami.
• Po Nowennie o godz. 19.00 w Sali
Domu Parafialnego odbędzie się spotkanie zelatorów poszczególnych Róż Różańcowych z ks. Edwardem.
• W Wielkim Poście nabożeństwa
Drogi Krzyżowej dla dorosłych w piątek
rano po Mszy św. o godz. 8.oo i po południu o godz. 17.00 Droga Krzyżowa dla
dzieci, o godz. 18.3o dla młodzieży i dorosłych. Zapraszamy wszystkich bardzo
serdecznie na te wielkopostne nabożeństwa.
• Rekolekcje dla Służby Zdrowia rozpoczynają się 18 marca w kościele św.
Franciszka z Asyżu. Codziennie nauki
rekolekcyjne o godz. 19.30 do środy
włącznie. Dokładny program jest zamieszczony w gablocie.
• Za złożone ofiary w ubiegłą niedzielę w kwocie 10.800 na rzecz Dzieła Rozbudowy naszego kościoła wszystkim
darczyńcom dziękujemy. Słychać głośno
w ostatnich dniach o sposobie finanso-
wania kościoła. Jak widać wiele Parafii
boryka się z tymi podstawowymi trudnościami związanymi z utrzymaniem swoich Parafii. Będziemy wdzięczni wszystkim za wielką i mądrą odpowiedzialność
w tym względzie. Pytanie nieustannie
powracające: jak dokończyć to wielkie
zadanie rozbudowy naszego Oporowskiego kościoła niech nie pozostanie bez
naszej odpowiedzi.
• Solenizantom i szanownym jubilatom obchodzącym w najbliższych dniach
swoje uroczystości składamy najlepsze
życzenia i zapewniamy o naszej pamięci
w modlitwie.
• Zachęcamy do czytania prasy katolickiej, którą można nabyć przy wyjściu
z kościoła, a także zabierzmy kolejny
numer Gazetki Parafialnej.
• W minionym tygodniu odszedł z naszej Wspólnoty Parafialnej do wieczności śp. Czesław Żórawski. Wieczny
odpoczynek ...
Ks. Proboszcz
***
Podajemy numer konta parafialnego, na które można wpłacać
na rozbudowę naszego kościoła
98 1020 5242 0000 2202 0029 1930
z dopiskiem „rozbudowa”
Serdecznie dziękujemy za wszystkie wpłaty!
Adres strony internetowej Parafii: www.oporow-sw-anna.pl
Msze św. w dni powszednie: 7.00
i 18.00;
W niedziele i uroczystości: 7.30;
9.30; 11.00; 12.30 (suma); 18.00
Nowenna – środa godz. 18.00;
Nabożeństwo – niedziela godz. 17.00;
Chrzty – II niedz. mies. godz. 12.30;
Kancelaria:
pon. śr., pt - 16.00 - 17.30
sob. - 8.00 – 9.00
GS MEDIA. Szybki Druk Cyfrowy.
www.gsmedia.com.pl
4