IPTPB2/4511-382/15-3/PM

Sygnatura
IPTPB2/4511-382/15-3/PM
Data
2015.09.23
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U.
z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015
r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U.
z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w X działający w imieniu Ministra Finansów
stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku (data wpływu 2 lipca 2015 r.),
uzupełnionym pismem z dnia 2 lipca 2015 r. (data wpływu 8 lipca 2015 r.), o wydanie
interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób
fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty pracownikom odszkodowania – jest
prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 2 lipca 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej
podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty
pracownikom odszkodowania.
Ww. wniosek został uzupełniony w dniu 8 lipca 2015 r. poprzez przesłanie potwierdzenia
wniesienia opłaty.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
X S.A. z siedzibą w …. (Wnioskodawca) działając na podstawie art. 128 Zakładowego
Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników XX w myśl, którego pracodawca zobowiązany jest
do uzgadniania ze związkami zawodowymi wszystkich aktów normatywnych i rozporządzeń
dotyczących wszystkich spraw pracowniczych, zawarła w dniu 23 czerwca 2015 r. ze
wszystkimi organizacjami związkowymi reprezentatywnymi w rozumieniu art. 241 (25a)
Kodeksu pracy działającymi u Wnioskodawcy Porozumienie w sprawie rozwiązywania umów
o pracę z pracownikami z przyczyn niedotyczących pracowników. W § 1 Porozumienia
wskazano, że Pracodawca podjął decyzję o kontynuacji programu restrukturyzacji Spółki
poprzez racjonalizację zatrudnienia zmierzającą do wzrostu wydajności Spółki. Wskazano
również, że zawarcie Porozumienia wynika ze zmiany modelu biznesowego Spółki i
konieczności przygotowania Wnioskodawcy do efektywniejszego i skuteczniejszego
funkcjonowania na konkurencyjnym rynku lotniczym, w szczególności w kontekście
postępujących procesów integracyjnych grupy X, oraz w konsekwencji zapewnienia stabilnych
i bezpiecznych miejsc pracy dla pracowników zatrudnionych w X. W § 2 Porozumienia
określono, że w celu zminimalizowania skutków społecznych towarzyszących trwającym
zmianom organizacyjnym w Spółce, Strony Porozumienia wprowadzają Program
Dobrowolnych Odejść, jako program zachęt finansowych dla pracowników spełniających
warunki, o których mowa w § 3.
Źródło: Ministerstwo Finansów
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?rodzaj=2&czystka=1
Ustęp 2 § 2 stanowi, że w celu ograniczenia negatywnych następstw zwolnień Pracodawca
będzie dążył do zachowania podstawowej grupy zawodowo-kwalifikacyjnej pracowników,
zwłaszcza wysoko wykwalifikowanych, znających dobrze technologię oraz mających
predyspozycję do przekazywania wiedzy zawodowej, zaś w ust. 3 ustalono, że Pracodawca
zamierza w okresie obowiązywania Porozumienia, tj. w 2015 r. objąć Programem
Dobrowolnych Odejść liczbę max 100 pracowników. W § 3 Porozumienia określono, że
Program Dobrowolnych Odejść adresowany jest do pracowników, którzy w związku z
rozwiązaniem umowy o pracę wskazanym w ust. 3 nabędą prawo do uzyskania świadczenia
przedemerytalnego uregulowanego w ustawie z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach
przedemerytalnych (tj. z 2013 r., poz. 170, z późn. zm.). Przystąpienie Pracownika do Programu
jest dobrowolne. Rozwiązanie umowy o pracę na mocy porozumienia stron, do którego
dojdzie w związku z przyjęciem przez Pracodawcę wniosku pracownika, będzie w rozumieniu
ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami
stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracowników rozwiązaniem stosunku pracy z
inicjatywy pracodawcy na mocy porozumienia stron. W § 4 określono, że zasady Programu
Dobrowolnych Odejść nie mają zastosowania w przypadku rozwiązania umowy o pracę w
trybie wypowiedzenia z przyczyn dotyczących i niedotyczących pracownika, a także
rozwiązania umowy o pracę w trybie art. 52 i art. 53 Kodeksu pracy, rozwiązania umowy o
pracę z upływem okresu na jaki była zawarta oraz wygaśnięcia stosunku pracy. W § 5
określono, że Program Dobrowolnych Odejść realizowany przez Wnioskodawcę obowiązuje
od dnia 1 lipca 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. W § 6 zawarto, że Pracownik zainteresowany
rozwiązaniem umowy o pracę na mocy porozumienia stron w ramach Programu
Dobrowolnych Odejść, składa wniosek o rozwiązanie umowy o pracę zgodnie z wzorem
określonym w Załączniku nr 1 do Porozumienia.
Wniosek o rozwiązanie umowy o pracę pracownik będzie mógł składać w okresie do 31
lipca 2015 r. W razie zaistnienia szczególnych potrzeb pracodawcy, Pracodawca będzie mógł
przedłużyć przyjęty termin lub ustalić dodatkowe terminy składania wniosków. Wniosek
pracownika o rozwiązanie umowy o pracę na mocy porozumienia stron nie będzie wiążący dla
pracodawcy. Pracodawca zastrzega sobie prawo decydowania o wyrażeniu zgody na
rozwiązanie Umowy o pracę bądź odmowy uwzględnienia wniosku pracownika. Nie
uwzględnienie wniosku pracownika przez pracodawcę nie będzie stanowić podstawy
jakichkolwiek roszczeń pracownika wobec pracodawcy. Porozumienia stron o rozwiązaniu
umowy o pracę w ramach Programu Dobrowolnych Odejść będą zawierane z pracownikami,
począwszy od 1 lipca 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. Pracownikom korzystającym z
Programu Dobrowolnych Odejść przysługiwać będą świadczenia finansowe.
Zgodnie z § 7 Porozumienia Pracownikowi, z którym zostanie rozwiązana umowa o pracę na
mocy porozumienia stron w ramach Programu Dobrowolnych Odejść przysługiwać będzie:
1.1. Odprawa pieniężna, o której mowa w przepisie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003
r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn
niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2015 r., poz. 192), tj. w wysokości:
a. jednomiesięcznego wynagrodzenia – jeżeli pracownik był zatrudniony u pracodawcy
krócej niż 2 lata,
b. dwumiesięcznego wynagrodzenia – jeżeli pracownik był zatrudniony u pracodawcy
od 2 do 8 lat,
c. trzymiesięcznego wynagrodzenia – jeżeli pracownik był zatrudniony u pracodawcy
ponad 8 lat.
Źródło: Ministerstwo Finansów
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?rodzaj=2&czystka=1
Wysokość odpraw nie może przekraczać kwoty 15-krotnego minimalnego wynagrodzenia za
pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów, obowiązujących w dniu rozwiązania
stosunku pracy.
1.2. Odszkodowanie z tytułu rozwiązania umowy o pracę, którego wysokość wynosić będzie, z
zastrzeżeniem postanowień pkt 1.3.:
a. 3-krotność miesięcznego wynagrodzenia pracownika, jeśli jego staż pracy, wyliczony
zgodnie z pkt 3 poniżej, nie przekracza łącznie 15 lat;
b. 6-krotność miesięcznego wynagrodzenia pracownika, jeśli jego staż pracy, wyliczony
zgodnie z pkt 3 poniżej, wynosi łącznie 15 lub więcej lat, lecz mniej niż 30 lat;
c. 12-krotność miesięcznego wynagrodzenia pracownika, jeśli jego staż pracy, wyliczony
zgodnie z pkt 3 poniżej, wynosi łącznie 30 lat lub więcej.
1.3. Wysokość odszkodowania, o którym mowa w pkt 1.2. dla pracowników, którym brakuje
mniej niż 12 miesięcy do osiągnięcia wieku emerytalnego stanowić będzie iloczyn:
a. liczby pełnych miesięcy kalendarzowych liczonych od dnia rozwiązania umowy o
pracę do dnia, w którym dany pracownik osiągnąłby wiek emerytalny, oraz
b. wynagrodzenia miesięcznego pracownika ustalonego na dzień rozwiązania stosunku
pracy i obliczonego zgodnie z postanowieniami pkt 2 poniżej o ile, kwota wyliczona
zgodnie z pkt 1.3. lit. a) i b) nie będzie wyższa niż kwota odszkodowania określona w
pkt 1.2. lit. a) lub b) powyżej. W takim wypadku wysokość odszkodowania będzie
obliczona zgodnie z pkt 1.2. lit. a) lub b) powyżej.
1.4. Odszkodowania, o których mowa w punkcie 1.2. i 1.3. mają na celu zadośćuczynić
pracownikowi stratę w związku z brakiem możliwości osiągnięcia wynagrodzenia u
dotychczasowego pracodawcy, trudnościami w zakresie zatrudnienia na rynku pracy osób
powyżej 50 roku życia oraz umożliwić mu zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych w
sytuacji utraty dotychczasowego źródła dochodu.
Kwoty należnych świadczeń wynikających z Porozumienia będą przelewane na rachunek
bankowy wskazany przez uprawnionego pracownika, najpóźniej w terminie do 10 dni od dnia
otrzymania przez Pracodawcę oświadczenia pracownika wskazującego numer rachunku
bankowego. Kwoty świadczeń, o których mowa są kwotami brutto. Postanowienia
Porozumienia nie stanowią oferty w rozumieniu przepisów art. 66 i następnych Kodeksu
cywilnego.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy Wnioskodawca w przypadku przystąpienia pracowników do Programu Dobrowolnych
Odejść w ramach Porozumienia w sprawie rozwiązywania umów o pracę z pracownikami X. z
przyczyn niedotyczących pracowników ma prawo zakwalifikować wypłacane pracownikom
odszkodowania jako przychód zwolniony od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3
ustawy z dnia 21 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r.,
poz. 361, z późn. zm.) i nie pobierać z tego tytułu zaliczek na podatek dochodowy od osób
fizycznych.
Źródło: Ministerstwo Finansów
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?rodzaj=2&czystka=1
Zdaniem Wnioskodawcy, odszkodowania wypłacone pracownikom, z którymi będzie
rozwiązany stosunek pracy w ramach Programu Dobrowolnych Odejść na mocy Porozumienia
w sprawie rozwiązywania umów o pracę z pracownikami z przyczyn niedotyczących
pracowników powinny stanowić przychód zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21
ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym
Wnioskodawca nie powinien pobierać zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych przy
wypłacie tych odszkodowań.
Art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że wolne od
podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich
wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów
wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub
zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień
układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów
lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy
(Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), z wyjątkiem:
a. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu
wypowiedzenia umowy o pracę,
b. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach
rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
c. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom
pozostającym w stosunku służbowym,
d. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
e. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną
działalnością gospodarczą,
f. odszkodowań za szkody dotyczące składników z majątku związanych z prowadzeniem
działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o
której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 300,
g. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
Wnioskodawca podnosi, że celem nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych (art. 21 ust. 1 pkt 3) było dostosowanie prawa do wyroku Trybunału
Konstytucyjnego z dnia 29 marca 2013 r., sygn. akt S 2/13. W ocenie Trybunału
Konstytucyjnego nieuwzględnienie przez ustawodawcę w art. 21 ust. 1 pkt 3 in principio
ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych innych – poza ustawami i wydanymi na
ich podstawie przepisami wykonawczymi – normatywnych źródeł prawa pracy powoduje stan
luki prawnej, która przekłada się na niewykonanie dyrektywy, wyrażonej – z jednej strony – w
art. 59 ust. 2 in fine Konstytucji, z drugiej zaś – w art. 9 i przepisach działu XI ustawy z dnia 26
czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, ze zm.). Zgodnie bowiem ze
wskazanymi uregulowaniami układy zbiorowe pracy oraz inne porozumienia pracownicze
stanowią normatywne źródła prawa pracy, określające zarówno obowiązki, jak i uprawnienia
pracodawców oraz pracobiorców. Podkreślenia wymaga, że postanowienia układów
zbiorowych, oraz innych aktów prawa pracy obowiązują bezpośrednio w stosunkach pracy, tak
jak przepisy aktów rangi ustawowej, rozporządzeń wykonawczych czy też prawa
międzynarodowego.
Zgodnie z art. 9 § 1 Kodeksu pracy, ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawe pracy,
rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów
Źródło: Ministerstwo Finansów
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?rodzaj=2&czystka=1
wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także
postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień
zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.
Wskazane przez Wnioskodawcę Porozumienie w sprawie rozwiązywania umów o pracę z
pracownikami z przyczyn niedotyczących pracowników, stanowiące podstawę wypłaty
Odszkodowań, będzie dokumentem wskazanym w art. 9 § 1 Kodeksu pracy. Przemawia za tym
fakt, że zawierać będzie ono Porozumienie uzgodnione w oparciu o Zakładowy Układ Zbiorowy
Pracy przez Pracodawcę z organizacjami związkowymi reprezentującymi pracowników
odchodzących w ramach Programu Dobrowolnych Odejść, w ramach kontynuacji procedury
restrukturyzacji Spółki zgodnie z przepisami ustawy o zwolnieniach z przyczyn niedotyczących
pracownika. Rozwiązanie umowy o pracę na mocy – porozumienia stron, do którego dojdzie
w związku z przyjęciem przez Pracodawcę wniosku pracownika będzie, w rozumieniu ustawy
z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunku
pracy z przyczyn niedotyczących prawników, rozwiązaniem stosunku pracy z inicjatywy
pracodawcy na mocy porozumienia stron. Z kolei same odszkodowania jakie będą wypłacane
pracownikom w związku z rozwiązaniem umowy o pracę spełniają przesłanki określone w art.
21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z postanowieniami
Porozumienia Odszkodowania, będą miały na celu zadośćuczynić pracownikowi stratę w
związku z brakiem możliwości osiągnięcia wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy,
trudnościami w zakresie zatrudnienia na rynku pracy osób powyżej 50 roku życia oraz
umożliwić mu zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych w sytuacji utraty
dotychczasowego źródła dochodu.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny
prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym
podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52,
52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej
zaniechano poboru podatku.
Stosownie zaś do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodu są stosunek
służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej
spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza,
emerytura lub renta.
Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami,
z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z
pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub
postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne
oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Natomiast w myśl art. 12 ust. 1 powołanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego,
stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego
rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty,
bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności:
wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki,
nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy
ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za
Źródło: Ministerstwo Finansów
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?rodzaj=2&czystka=1
pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo
odpłatnych.
Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów
zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków
pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika
powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z
pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie
dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie
wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano
poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.
Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne
od podatku dochodowego są ,,otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich
wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów
wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub
zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień
układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów
lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy
(Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), z wyjątkiem:
a. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu
wypowiedzenia umowy o pracę,
b. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach
rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
c. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom
pozostającym w stosunku służbowym,
d. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
e. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną
działalnością gospodarczą,
f. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem
działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o
której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
g. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
Nowe brzmienie przepisu – zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 października 2014 r. o zmianie
ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 1328) – ma zastosowanie do
dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.
Zgodnie natomiast z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. #8722; Kodeks pracy (Dz.
U. z 2014 r., poz. 1502) ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez
to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające
prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych
pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów
określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca
działając na podstawie art. 128 Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników, w
myśl którego pracodawca zobowiązany jest do uzgadniania ze związkami zawodowymi
Źródło: Ministerstwo Finansów
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?rodzaj=2&czystka=1
wszystkich aktów normatywnych i rozporządzeń dotyczących wszystkich spraw
pracowniczych, zawarł w dniu 23 czerwca 2015 r. ze wszystkimi organizacjami związkowymi
reprezentatywnymi w rozumieniu art. 241 (25a) Kodeksu pracy działającymi u Wnioskodawcy
Porozumienie w sprawie rozwiązywania umów o pracę z pracownikami z przyczyn
niedotyczących pracowników. Wniosek o rozwiązanie umowy o pracę pracownik będzie mógł
składać w okresie do 31 lipca 2015 r. Porozumienia stron o rozwiązaniu umowy o pracę w
ramach Programu Dobrowolnych Odejść będą zawierane z pracownikami, począwszy od 1
lipca 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. Pracownikom korzystającym z Programu
Dobrowolnych Odejść przysługiwać będą świadczenia finansowe.
Zgodnie z § 7 Porozumienia Pracownikowi, z którym zostanie rozwiązana umowa o pracę na
mocy porozumienia stron w ramach Programu Dobrowolnych Odejść przysługiwać będzie:
Odprawa pieniężna, o której mowa w przepisie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o
szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn
niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2015 r., poz. 192), tj. w wysokości:
a. jednomiesięcznego wynagrodzenia – jeżeli pracownik był zatrudniony u pracodawcy
krócej niż 2 lata,
b. dwumiesięcznego wynagrodzenia – jeżeli pracownik był zatrudniony u pracodawcy od 2
do 8 lat,
c. trzymiesięcznego wynagrodzenia – jeżeli pracownik był zatrudniony u pracodawcy ponad
8 lat,
Wątpliwość budzi kwestia, czy wypłata wynikających z postanowień Porozumienia świadczeń
w postaci Odszkodowania jest zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych na
podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust.
1 pkt 3 ustawy, objęte są tylko te odszkodowania lub zadośćuczynienia, których wysokość lub
zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych
wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych
opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w
art. 9 § 1 Kodeks pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a)-g) tego artykułu.
Wskazać przy tym należy, że odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia
polegającym na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we
wszelkiego rodzaju dobrach chronionych przez prawo. Chodzi więc zarówno o uszczerbek
majątkowy, jak i niemajątkowy.
W świetle powyższego do odszkodowań wypłacanych przez Wnioskodawcę, zastosowanie
znajdzie przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 29 sierpnia
2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw, który to przepis na mocy art.
14 ustawy zmieniającej m.in. ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych ma
zastosowanie do dochodów uzyskanych z tego tytułu od 1 stycznia 2014 r. Skoro bowiem, jak
wskazała Spółka, wypłata świadczeń finansowych nastąpi na podstawie zawartego
porozumienia, to w tym zakresie spełniona została przesłanka do zastosowania zwolnienia z
opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych. Przepis ten w nowym brzmieniu wyraźnie wskazuje, że wolne od podatku
dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub
Źródło: Ministerstwo Finansów
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?rodzaj=2&czystka=1
zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych
na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1
ustawy Kodeksu pracy.
Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa
stwierdzić należy, że wypłacane pracownikom odszkodowania, w przypadku przystąpienia
pracowników do Programu Dobrowolnych Odejść jest wolna od podatku dochodowego na
podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w
związku z tym na Spółce nie będzie ciążyć obowiązek poboru i odprowadzenia zaliczki na
podatek dochodowy od osób fizycznych.
Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Tutejszy Organ zaznacza, że niniejsza interpretacja indywidualna stanowi rozstrzygnięcia
w zakresie postawionego pytania dotyczącego zwolnienia od podatku dochodowego
wypłacanych odszkodowań i nie odnosi się do zwolnienia od opodatkowania odpraw.
Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji
przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania
podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie
stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi
postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) jest sam
przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od
występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła
Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i
stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie
faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa
podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w
terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej
wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo
o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie
trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia
prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od
dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są
przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w X.
Źródło: Ministerstwo Finansów
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?rodzaj=2&czystka=1