FVE/2014/stanowisko/001 w sprawie polityki FVE dotyczącej

FVE/2014/stanowisko/001
w sprawie polityki FVE dotyczącej nowego podejścia do badania mięsa
(przyjęte podczas obrad Zgromadzenia Ogólnego FVE dnia 23 maja 2014r.)
FVE Policy on Modernisation of Meat Inspection
1. Rola weterynarii opiera się na czterech filarach - zdrowie zwierząt, dobrostan
zwierząt, zdrowie publiczne oraz środowisko. Lekarz weterynarii odgrywa kluczową
rolę w zapewnieniu bezpieczeństwa żywności pochodzenia zwierzęcego od
gospodarstwa do konsumenta poprzez zapewnienie profesjonalnej porady,
przeprowadzanie badania , audytu i egzekwowanie wymagań weterynaryjnych.
2. Z wielu powodów, w tym także czynników społeczno-ekonomicznych, nie ma jednej
ogólnej odpowiedzi dla nowego podejścia do badania mięsa. Każde państwo ,jego
część lub region, muszą mieć odpowiedni czas i elastyczność (dostosowania się do
nowego podejścia) uzależnione od warunków lokalnych przy jednoczesnym
zapewnieniu równoważnego celu „zapewnienie bezpieczeństwa żywności".
Dlategoteż szybkość procesu modernizacji będzie różnić się między poszczególnymi
państwami członkowskimi, dla niektórych z nich z długim okresem przejściowym.
3. Wszelkie zmiany powinny być wprowadzane stopniowo. W wielu krajach
członkowskich będzie istniał brak struktury przemysłowej lub przepustowości
wymaganej przy spełnieniu warunków wstępnych przewidzianych dla wprowadzenia
zmian zapisanych w obecnych propozycjach. Znamiennym jest fakt, że elastyczność
wpisana w treść istniejących już rozporządzeń pozwalająca „urzędowemu personelowi
pomocniczemu” lub „pracownikom przedsiębiorstwa sektora spożywczego” na
przeprowadzenie zadań kontrolnych (badanie) została wdrożona jedynie w
mniejszości krajów członkowskich.
4. Lekarze weterynarii muszą mieć wykształcenie/szkolenia i niezbędne zasoby,
umożliwiające im wykonywanie nałożonych na nich zadań.
5. Wiarygodny, dwukierunkowy systemu informacji dotyczących łańcucha
żywnościowego (FCI) jest warunkiem wstępnym każdego nowoczesnego
systemu badania mięsa. Musi być wspierany przez „wyraźny protokół” określający
rolę lekarza weterynarii w gospodarstwie i jego relację oraz kanał komunikacyjny z
urzędowym lekarzem weterynarii pracującym w rzeźni.
6. Rola lekarza weterynarii wolnej praktyki w gospodarstwie sprowadza się do
udzielania porad dotyczących hodowli zwierząt, zdrowia zwierząt i ich dobrostanu,
nadzoru, diagnostyki i kontroli chorób. A zatem lek. wet. musi być w posiadaniu
aktualnej informacji płynącej z rzeźni ponieważ to ma ścisły związek z
bezpieczeństwem żywności, zdrowiem zwierząt i dobrostanem zwierząt.
7. Lekarz Weterynarii wolnej praktyki musi wnieść swój wkład w integralność
informacji dotyczącej łańcucha żywnościowego - poprzez
udzielanie porad
hodowcom na temat Dobrej Praktyki Rolniczej, HACCP, Planowania Zdrowia Stada
oraz zbierania i interpretacji danych.
8. Informacja łańcucha żywnościowego musi być powiązana z „planem zdrowia stada” i
potwierdzona przez weterynaryjne kontrole w gospodarstwie. To zaangażowanie
lekarza weterynarii w systemie "od pola do stołu", zwłaszcza przed zbiorami,
jest kluczowym elementem zintegrowanego podejścia do kontroli higieny żywności.
9. Lekarz Weterynarii wolnej praktyki musi być zaangażowany we współpracę
(powiązanie)
z
urzędowym
lekarzem
weterynarii
pracującym
w
rzeźni, i w interpretację prowadzonego nadzoru nad chorobami i interpretację danych
zebranych w rzeźni na temat dobrostanu zwierząt.
10. Lekarze Weterynarii wolnej praktyki uznają, że istnieje możliwość kompromisu
pomiędzy możliwością doradzania rolnikom i jednoczesnym przeprowadzaniem
kontroli urzędowych. A zatem mogą przeprowadzać czynności urzędowe w imieniu i
pod nadzorem właściwego organu.