Co dobry Rodzic powinien wiedzieć! 1.Nie upokarzaj dziecka, bo

Co dobry Rodzic powinien wiedzieć!
1.Nie upokarzaj dziecka, bo ono tak jak ty ma poczucie godności.
Staraj się nie stosować takich metod, których w dzieciństwie sam nie akceptowałeś. Pozwalaj
dziecku dokonywać wyboru najczęściej jak potrafisz. Jeżeli zachowałeś się wobec dziecka
niewłaściwie, przeproś je i wytłumacz się. Nie bój się utraty autorytetu, dziecko i tak wie
kiedy popełniasz błędy. Nigdy nie mów źle o dziecku a w szczególności w obecności innych
osób. Nie mów "zrobisz to, bo ja tak chcę" – jeżeli musisz czegoś zabronić, zawsze to
uzasadniaj. Nie musisz być za wszelką cenę konsekwentny, nie musisz być w zgodzie z innymi
dorosłymi / rodzicami / przeciwko dziecku, jeżeli wiesz, że on nie miał racji. Gdy nie wiesz jak
postąpić pomyśl, jak czułbyś się będąc dzieckiem. Czasem staraj się być adwokatem swojego
dziecka. Bądź przykładem dla swojego dziecka. Spędzaj z dziećmi czas. Spędzanie z dziećmi
czasu to podstawowy warunek bycia dobrym rodzicem. Tylko w ten sposób można budować
prawidłowe więzi międzyludzkie, wzajemnie poznawać się itp. Nie chodzi tylko o taki czas,
gdy jesteśmy w jednym pomieszczeniu i każdy zajmuje się swoimi sprawami, ale o to by
regularnie ofiarowywać naszym pociechom choć kilkanaście minut tylko dla nich. Wówczas
mają świadomość, że są dla nas ważne, ważniejsze od codziennych spraw, którymi musimy
się zająć. Nie ma co się tłumaczyć obowiązkami zawodowymi, bo dziś niemal wszyscy rodzice
pracują. Jeśli mamy dużo obowiązków, planujmy chwile, które spędzimy z dziećmi, tak jak to
robimy z zadaniami do wykonania. Jeśli jesteśmy zabiegani, niech tego czasu będzie mniej,
ważne był on obecny regularnie, najlepiej codziennie.
2. Okazuj miłość.
Gdyby zadać ci pytanie „czy kochasz swoje dziecko?, na pewno odpowiesz twierdząco i
będzie to prawdą, ale dużo ważniejszym pytaniem jest „czy twoje dziecko wie, że je
kochasz?”. Tu ostrzegam przed zbyt pochopnymi odpowiedziami. Miłość wymaga tego, by
wyrażać ją na sposób zrozumiały dla osoby kochanej, a najlepiej na wiele sposobów. Jeden z
ważniejszych został opisany wyżej – dla dziecka miłość równa się czas. Równie istotne jest
jednak mówienie mu o tym, okazywanie słowami tego, że się jest z niego dumnym itp. Nie
zapominajmy też o wielkiej wadze dotyku. Wszelkie pieszczoty, przytulanie, branie na kolana
jest potrzebne i łatwe do odczytania przez dziecko. Oczywiście gesty miłości trzeba
dostosować do wieku dziecka oraz konkretnej sytuacji, ale nigdy nie należy z nich
rezygnować.
3. Poznawaj swoje dzieci.
Czasem tylko wydaje nam się, że znamy nasze pociechy. Wystarczy bowiem zapytać o to jaki
jest jego ulubiony bohater filmowy, gra komputerowa, czego najbardziej się boi, jak lubi
spędzać czas z rówieśnikami i może się okazać, że nie zawsze znamy odpowiedź. A jeśli nawet
to niekoniecznie będzie ona zgodna z tym, co odpowiedziałoby dziecko. Chodzi więc o to by
zacząć poznawać świat naszych pociech, zachęcać je do tego by pokazywały nam to, co lubią
robić, pozwolić im być nauczycielami w tym zakresie. Warto też słuchać innych osób
mających z nimi kontakt, rozmawiać z kolegami i koleżankami, nauczycielami, trenerami.
Szczególnie ci ostatni, patrząc jak gdyby z zewnątrz, mogą zauważyć pewne rzeczy, których
my nie dostrzegamy. Im lepiej znamy nasze dziecko tym łatwiej jest się z nim porozumieć i
dostrzec gdy potrzebuje naszej pomocy. Warto też sięgać po wiedzę ogólną na temat etapów
rozwoju człowieka, by znać ogólne prawidłowości i wiedzieć czego można się spodziewać, gdy
nasze potomstwo jest w określonym wieku. Pamiętajmy, nawet jeśli mamy kilkoro dzieci, to
każde z nich jest inne i każde trzeba poznawać na nowo.
4. Słuchaj tego, co mówią dzieci.
Jednym ze sposobów poznawania dzieci jest słuchanie tego, co mówią. Często bowiem nasze
spojrzenie na daną sprawę zupełnie rożni się od perspektywy i dlatego czują się one przez nas
nierozumiane. Jeśli przychodzą do nas z jakimś problemem to rozwiązaniem nie jest jego
bagatelizowanie, ale wysłuchanie i staranie się zrozumieć dlaczego dziecko tak tą sprawę
przeżywa. Zawsze w takiej sytuacji koncentrujmy uwagę na nim, nie zajmujmy się innymi
rzeczami.
5. Bądź oparciem.
Gdy dziecko ma problemy, czasem jedyne co dostaje od rodzica to kara i wykład na temat
tego jak złe było to, co zrobiło. Tymczasem w takich momentach ono potrzebuje przede
wszystkim oparcia, zapewnienia, że nie jest samo, że ma do kogo zwrócić się o pomoc, że nie
wszyscy się od niego odwrócili. Nie chodzi o pogłaskanie po główce i mówieniu, że nic się nie
stało. Zło należy nazywać złem, ale równocześnie okazać naszemu potomkowi, że nadal go
kochamy i może na nas liczyć.
6. Ustal jasne zasady.
Wychowanie bez zasad to brak wychowania, a jednym z warunków dania dziecku poczucia
bezpieczeństwa jest ustalenie jasnych reguł obowiązujących w domu. To sprawia, że dzieci
wiedzą co im wolno, a co nie oraz czego mogą się spodziewać za złamanie, którejś z zasad.
Ważne by owe wymagania były dostosowane do wieku i możliwości naszych pociech.
Wymagając, nie tylko kierujemy rozwojem naszych dzieci i chronimy je przed
niebezpieczeństwami, ale również dajemy im do zrozumienia, że zależy nam na nich.
7. Bądź konsekwentny.
Gdy zasady są już ustalone dziecko musi wiedzieć, że obowiązują zawsze. Chodzi więc o to by
być konsekwentnym w egzekwowaniu ich przestrzegania. Nie może być tak, że kara lub jej
brak zależy od tego jaki aktualnie nastrój ma rodzic. Konsekwencja ważna jest nie tylko w
dyscyplinie, ale również w podjętych decyzjach (chyba, że uznamy, iż są one złe).
Przykładowo, gdy zdecydowaliśmy, że nie kupimy jakiejś zabawki maluchowi, to nie
powinniśmy zmieniać zdania pod wpływem jego płaczu, wrzasku czy szantażu
emocjonalnego.
8. Przyznawaj się do błędów.
Jeśli okażesz się niesprawiedliwy w stosunku do swego dziecka, źle je ocenisz albo je
zawiedziesz, nie udawaj, że nic się nie stało. Słowo „przepraszam”, pomoże mu zrozumieć, że
jest dla ciebie ważne, traktujesz je poważnie. Dodatkowo samo nauczy się tego, jak należy
postąpić, gdy popełni błąd.
9. Dotrzymuj danego słowa.
Nie dawaj obietnic, których nie możesz dotrzymać, bo inaczej stracisz zaufanie swojego
dziecka. Dla ciebie to, co obiecałeś, może mieć małe znaczenie, a dla niego ogromne. Dlatego
nigdy nie obiecuj po to, by twoja pociecha dała ci święty spokój. Ty zapomnisz o tym, co
powiedziałeś, a ona uzna, że nie jest dla ciebie ważna i nie może na ciebie liczyć.