Grzegorz Woźniakowski Zaklad Chorob Wirusowych Drobiu
Transkrypt
Grzegorz Woźniakowski Zaklad Chorob Wirusowych Drobiu
Grzegorz Woźniakowski Zaklad Chorob Wirusowych Drobiu Państwowy Instytut Weterynaryjny – Państwowy Instytut Badawczy 24-100 Puławy Temat pracy: „Wystepowanie i analiza molekularna wybranych genów wirusa choroby Mareka w przebiegu zakażenia kurcząt”. Choroba Mareka (MD) jest poważnym zagrożeniem w masowej hodowli drobiu grzebiącego. MD stanowi problem we wszystkich typach stad kurcząt tj. brojlerów, kur niosek i kur reprodukcyjnych. Występowanie choroby notowano również w fermach w woj. lubelskim. MD ma duże znaczenie ekonomiczne ze względu na wybrakowanie tuszek mięsnych brojlerów, obniżone wskaźniki nieśności oraz nieefektywne wykorzystanie paszy przez chore kurczęta. Aktualnie wszystkie pisklęta kurze są szczepione przeciwko tej chorobie już w wylęgarni. Jednakże, jak wykazują badania przeprowadzone w okresie ostatnich 10 lat, coraz częściej izolowane są szczepy wirusa MD przełamujące protekcję poszczepienną. Prowadzone badania wykazały wzrost patogenności izolowanych szczepów terenowych MDV na całym świecie i również w Polsce. Co więcej, wstępne badania wykazały, że MDV może wchodzić w interakcje z innymi wirusami wystepujacymi u kur, a szczególnie z przedstawicelami rodziny Retroviridae. Fakt ten może dodatkowo komplikować profilaktykę i epidemiologię MD w Polsce. Badania w ramach pracy doktorskiej mają na celu poznanie przyczyny przełamywania protekcji poszczepiennej u kurcząt i poznanie procesu onkogenezy w przebiegu chorób nowotworowych ludzi i zwierząt na podstawie badań molekularnych głównych onkogenów wirusa choroby Mareka. MD jest pierwszą chorobą nowotworową, przeciwko której wprowadzono szczepienia ochronne, co ma istotne znaczenie z punktu widzenia zapobiegania chorobom o podłożu nowotworowym. Wprowadzenie na początku lat 70. szczepionki opartej na herpeswirusie indyczym (HVT) spowodowało znaczny spadek występowania przypadków MD w fermach drobiu również na Lubelszczyźnie. Niestety po kilkunastu latach pojawiły się szczepy MDV przełamujące protekcje poszczepienną. Wprowadzona w latach 90. szczepionka na bazie szczepu Rispens jest obecnie najbardziej skutecznym środkiem profilaktyki MD, jednakże ostatnio pojawiły się szczepy wirusa zdolne przełamywać odporność po zastosowaniu nawet tej szczepionki. Z przeprowadzonych badań wynika również, że szczepy te pojawiły się w całej Polsce, w tym na obszarze woj. lubelskiego. W związku z tym w ostatnim czasie badane są nowe szczepionki oparte na sztucznym chromosomie bakteryjnym (BAC) zawierającym kompletny genom MDV pozbawiony genów mających związek z patogennością wirusa. W ramach pracy doktorskiej prowadzone są badania nad otrzymaniem klonu delecyjnego zawierającego szczep 31/07 vv+MDV, pozbawionego dwóch głównych onkoprotein, który wykorzystano w badaniach in vivo do sprawdzenia jego skuteczności przeciwko MD. Wstępne wyniki wykazały, że nowo opracowany model szczepionki jest nieszkodliwy dla kurcząt i zapewnia ochronę przed objawami choroby nowotworowej przy zakażeniu szczepem zjadliwym MDV. Równie ważna w przypadku chorób drobiu jest ich wczesna diagnoza, tak aby umożliwić szybkie podjęcie kroków administracyjno-sanitarnych i minimalizować straty spowodowane zakażeniem patogenami. W przypadku MD w pełni zakaźne cząstki wirusa produkowane są w brodawkach piór i wraz z fragmentami zrogowaciałego naskórka dostają się do środowiska kurników, gdzie pozostają zakaźne przez wiele miesięcy, a nawet lat. W przeprowadzonych w ramach rozprawy doktorskiej badaniach planuje się opracować nową metodę opartą na szybkiej izolacji materiału genetycznego MDV z brodawek piór oraz amplifikacji DNA w warunkach stałej temperatury bez użycia specjalistycznego sprzętu. Amplifikacja w warunkach stałej temperatury LAMP (loopmediated isothermal amplification) posiada wiele zalet w stosunku do tradycyjnej metody PCR (polymerase chain reaction), ponieważ pozwala na wykrywanie materiału genetycznego wirusów i bakterii z wysoką czułością z wykorzystaniem prostej łaźni wodnej i barwnika fluoroscencyjnego łączącego się z 2-niciowym DNA. Do przeprowadzenia procedury badawczej nie jest konieczne doświadczenie laboratoryjne. Metoda ta będzie mogła być stosowana w wielu laboratoriach, dla których metoda PCR jest zbyt droga i skomplikowana, co znacznie usprawni diagnostykę MD w laboratoriach weterynaryjnych. Reasumując, badania prowadzone w ramach rozprawy doktorskiej mają nie tylko walory poznawcze, lecz również praktyczne, mogące w przyszłości być wykorzystane w profilaktyce chorób drobiu w województwie lubelskim.