14 postulatów - Narodowy Instytut Studiów Strategicznych

14 POSTULATÓW
1. Zamiana toksycznych instrumentów pochodnych (kredytów pseudowalutowych) na
kredyty złotówkowe oraz likwidacja polisolokat
Należy za pomocą ustawy bezwarunkowo przeliczyć z powrotem na złotówki (na wniosek
kredytobiorcy, w czasie max 30 dni) kredyty denominowane i indeksowane do walut
(zwłaszcza franków) zgodnie z kursem z dnia podpisania umowy i potwierdzić ich
spekulacyjny oraz złotówkowy charakter. Odwalutowanie musi objąć kapitał i wszelkie
inne koszty (odsetki, marże, prowizje). Po odwalutowaniu zasady oprocentowania mają być
zgodne ze stosowanymi w analogicznym okresie dla kredytów złotówkowych w danym
banku. Zabezpieczenia banków powinny zostać ograniczone do wartości kredytowanej
nieruchomości albo innego udzielonego zabezpieczenia. Koszty operacji odwalutowania
mają ponieść jedynie banki, w żadnym razie nie państwo lub podatnik. Do czasu
wprowadzenia opisanych powyżej regulacji należy bezwzględnie i natychmiastowo
zawiesić wszystkie postępowania egzekucyjne prowadzone przeciw kredytobiorcom.
Każdy dzień zwłoki oznacza kolejne tragedie i samobójstwa, coraz większą plamę na
sumieniu rządzących.
Bierność i pozorne działania w tej sprawie podważają resztki zaufania kilkuset tysięcy
kredytobiorców wraz z ich rodzinami do Państwa Polskiego, i narażają rządzących na
zarzut hipokryzji i współuczestnictwa w przestępstwie oszustwa i wyłudzenia, którego
dopuściły się banki. Szczególnie ta właśnie sprawa domaga się załatwienia, ponieważ w
przeciwieństwie do innych projektów nie obciąża budżetu państwa.
Musi zostać dokonany zwrot 100% wartości wkładu finansowego klientom posiadającym
tzw. polisolokaty.
2. Powołanie parlamentarnej komisji śledczej
Należy powołać komisję parlamentarną, która wyjaśni społeczeństwu kulisy procederu
wprowadzenia przez banki na rynek toksycznych nibykredytów pseudowalutowych oraz
opcji walutowych dla polskich przedsiębiorców. Szczególnego wyjaśnienia wymaga tutaj
rola, jaką odegrał pracujący dla londyńskiego Goldman Sachs były premier RP Kazimierz
Marcinkiewicz.
Obydwie bankowe akcje kosztowały polskie rodziny i przedsiębiorców (głównie dobre
firmy eksportowe) gigantyczne pieniądze i były w istocie formą rabunku zorganizowanego
przez międzynarodową grupę przestępczą (projekt Abacus). Skutkiem tego wiele firm
upadło, wiele rodzin znalazło się na skraju ubóstwa, a tysiące ludzi popełniły samobójstwa.
Dlatego należy podjąć starania celem postawienia winnych decydentów przed sądem i
skazania ich za przestępstwo.
3. Całkowity zakaz handlu długami jako zasada ustrojowa
Handel długami i działalność prywatnych firm windykacyjnych powinna zostać zakazana.
Zdelegalizowana powinna zostać również prywatna działalność pożyczkowa (parabanki).
Prawo do windykacji powinno zostać w wyłącznej gestii państwa.
Na koniec II kwartału 2015 roku tylko firmy, zrzeszone w Konferencji Przedsiębiorstw
Finansowych w Polsce, obsługiwały wierzytelności o nominalnej wartości 61,6 miliarda
PLN. Oznacza to 3-krotny wzrost wartości portfeli w stosunku do grudnia 2010 roku, kiedy
to kształtowała się ona na poziomie 20,4 mld PLN.
4. Upaństwowienie zawodu komornika
Komornicy powinni zostać etatowymi pracownikami Ministerstwa Sprawiedliwości (nie
mogą podlegać Sądom, które gwarantują im praktyczną bezkarność), bez prawa do
pobierania prowizji od windykowanych kwot (oprócz pensji powinni pobierać jedynie
opłaty za czynności).
W Polsce doszło do skrajnie patologicznej sytuacji: na 16 mln zatrudnionych (włącznie z
szarą strefą) przypada 7 mln egzekucji komorniczych. Konieczność zadłużania się
społeczeństwa jest wymuszona sztucznie wytworzonym głodem monetarnym, który wynika
z faktu braku pieniędzy w portfelach Polaków do wykupienia owoców ich własnej pracy,
czyli PKB. Jak wynika z „Europejskiego Raportu Płatności Konsumenckich”,
sporządzonego przez Intrum Justitia w 21 krajach europejskich, 35 proc. obywateli obawia
się, że po uregulowaniu stałych rachunków nie starczy im środków na inne, bieżące
wydatki. 37 proc. Polaków w wieku 18-24 lat przyznaje, że bez pożyczki nie jest w stanie
wydać jednorazowo 300 euro, liczonego jako połowa średniego, miesięcznego
wynagrodzenia. Wymuszone zadłużenie się i brak możliwości spłaty kredytów, jest główną
przyczyną plagi samobójstw – ok. 7 tys. rocznie, czyli dwukrotność ofiar wypadków
samochodowych.
Komornik ma egzekwować, nie rabować. Przychody komorników z tego rabunkowego
procederu, wyniosły tylko w 2015 roku ponad 1 mld zł.
5. Zakaz reklamy usług finansowych
Należy wprowadzić całkowity zakaz reklamy produktów finansowych i
ubezpieczeniowych, a zwłaszcza kredytów, pożyczek oraz usług windykacyjnych. (To
samo powinno dotyczyć produktów farmaceutycznych, używek oraz reklam skierowanych
do małoletnich).
6. Odejście od stosowania stopy WIBOR
Należy zlikwidować stopę WIBOR jako pozory koszt (oprocentowania), który ponoszą
banki podczas udzielania kredytu, ponieważ banki nie pożyczają pieniędzy podczas akcji
kredytowej, a jedynie je kreują, tworząc je z niczego (ex nihilo), nie mają prawa doliczać
obciążenia w postaci WIBOR-u do całościowego kosztu kredytu.
7. Wykup kredytów złotówkowych przez NBP
Po likwidacji kredytów pseudowalutowych na rynku pozostaną jedynie kredyty
złotówkowe. Wobec nich należy zastosować zasadę powszechnej restrukturyzacji
polegającej na wyemitowaniu przez NBP pieniędzy, za pomocą których zostaną wykupione
zobowiązania klientów wobec banków komercyjnych (monetyzacja istniejących i
zakupionych dóbr). Spłata zobowiązań dłużników będzie w przyszłości następować wobec
NBP, bez odsetek (z możliwością negocjacji korzystnych harmonogramów). Bank centralny
powinien te spłaty wyksięgować z systemu, by nie powstał pieniądz inflacyjny. Podobna
operacja powinna nastąpić względem kredytów odsprzedanych firmom windykacyjnym
(oczywiście w cenie zakupu długu).
8. Powrót do suwerennego pieniądza
Należy bezwzględnie wyegzekwować postanowienia zapisu konstytucyjnego o monopolu
NBP na emisję pieniądza i precyzyjnie go zdefiniować (Art. 227) oraz jednocześnie zakazać
emisji oprocentowanego pieniądza dłużnego przez banki komercyjne. Należy zmienić Art.
220 Konstytucji i zapisać w nim algorytm emisji pieniądza. Algorytm ten powinien opierać
się na zasadzie równoważenia emisją wzrostu PKB i inflacji.
Obecny stan prawny wyklucza możliwość finansowania długu publicznego przez polski
rząd emisją obligacji kupowanych przez NBP czy też kredytem udzielanym przez bank
centralny. Dodatkowo ustawa o NBP (art. 4) łamie Konstytucję przez zawężenie monopolu
emisyjnego Banku Centralnego tylko do emisji gotówki (znaków pieniężnych). NBP
powinien być podporządkowany i odpowiadać jedynie przed parlamentem jako
najwyższym przedstawicielstwem narodu. Docelowo postulujemy, całkowity zakaz
finansowania deficytu budżetowego państwa i gmin komercyjnym długiem. Jedynym
beneficjentem emisji pieniądza mogą być polscy obywatele, Naród Polski jako najwyższy
suweren bytu państwowego. Ma to być najistotniejszy i najpilniej strzeżony atrybut
wolności Polaków i niepodległości państwa. Bez wolnego i uczciwego pieniądza nie ma
wolnej i sprawiedliwej Polski!!! Obecnie brak suwerenności emisyjnej państwa polskiego
oznacza koszt ok. 150 mld zł rocznie, czyli trzykrotność dziury budżetowej!!! Dodatkowo
różnica między oprocentowaniem polskich i zagranicznych papierów dłużnych generuje ok.
10 mld strat rocznie, a neutralizacja nadpłynności sektora bankowego kosztuje NBP
kilkanaście mld rocznie. Sam roczny koszt obsługi długu publicznego (ok. 40 mld) to kwota
porównywalna z wpływami budżetowymi z podatku PIT.
9. Przyspieszenie obiegu pieniądza
Komplementarną metodą (poza suwerenną emisją) uzyskiwania środków budżetowych na
realizację ambitnych celów społecznych jest zwiększenie szybkości obiegu pieniądza.
Przyśpieszenie rotacji pieniądza (bardzo niskiej w Polsce – poniżej 3/rok) nie oznacza
zwiększenia długu publicznego, deficytu czy podniesienia podatków. Jest to metoda
wymagająca jedynie niezbyt skomplikowanych reform i zmian natury prawno organizacyjno - podatkowej. Przede wszystkim należy zwiększyć częstotliwość wypłat
wynagrodzeń (tygodniówki) w administracji publicznej i przedsiębiorstwach. Należy też
przekształcić VAT w podatek konsumpcyjny odprowadzany do budżetu z podobną
częstotliwością jak akcyza. Trzeba też zlikwidować zatory płatnicze poprzez wprowadzenie
powszechnego, nieodpłatnego, państwowego factoringu, który będzie również ograniczał
negatywne skutki ewentualnych upadłości przedsiębiorstw, aby nie odbijały się rykoszetem
na otoczeniu rynkowym. Przyśpieszona cyrkulacja pieniądza, niczym świeża krew, lepiej
odżywi tkankę gospodarki. Wpływy podatkowe, przy założeniu dwukrotnego
przyśpieszenia obiegu, mogą zwiększyć się również dwukrotnie, licząc od części
konsumpcyjnej PKB.
10. Wprowadzenie renty emisyjnej (Bezwarunkowego Dochodu Gwarantowanego)
Pieniądz w Polsce powinien stać się dobrem wspólnym opartym o zdolności wytwórcze
społeczeństwa. Powinien służyć obywatelom zamiast zaprzęgać ich do niewolniczej służby
lichwiarskiej międzynarodówce. Jego emisja – wolna od długu i oprocentowania – ma być
prowadzona przez NBP w sposób ekwiwalentny do przyrostu towarów, dóbr, usług i
inflacji w gospodarce narodowej. Emisja suwerennego pieniądza (wypełniającego lukę
nabywczą) powinna być skierowana do obywateli w postaci bezwarunkowej i
gwarantowanej dywidendy narodowej, która będzie przysługiwać wszystkim - również
osobom małoletnim. W ten sposób zostanie rozwiązany problem dzietności. Dywidenda ta
będzie dla osób starszych uzupełnieniem emerytury obywatelskiej.
Projekt ten nie zatrzymuje się wpół drogi jak rządowy program 500+, który funkcjonując w
ramach obecnej architektury finansowej państwa zagraża pogłębieniem uzależnienia Polski
i Polaków od tzw. rynków finansowych, czyli lichwiarskiej międzynarodówki. W związku z
tym koszt wprowadzenia zmian może uderzyć w całe społeczeństwo podatkowym
rykoszetem w dwójnasób oraz zwiększyć garb długu przyszłych pokoleń.
11.Oddolna repolonizacja banków i likwidacja bezdomności
Należy powołać sieć banków samorządowych (komunalnych), nadając im uprawnienia
emisji niewymienialnych walut komplementarnych, które będą stabilizować gospodarkę
lokalną i aktywizować jej potencjał budując lokalne relacje gospodarcze i wzrost
dobrobytu. Banki komunalne powinny przejąć obrót wszystkich publicznych pieniędzy i
monopol kredytu dla celów publicznych, co zaowocuje oddłużeniem polskich gmin.
Równocześnie powinny wspierać lokalnych przedsiębiorców, zatrzymując wypływ zysków
z kredytu na zewnątrz. Ich szczególną misją powinno być finansowanie budownictwa
mieszkaniowego dla polskich rodzin, również tych, które chciałyby powrócić z emigracji.
Należy odebrać z rąk firm komercyjnych (banków i deweloperów) rynek nieruchomości,
który jest kurą znoszącą złote jaja, wywożone następnie z Polski. Obniży to radykalnie ceny
nieruchomości, w których skumulowane odsetki bankowe stanowią nawet do 70%. W
bankach komunalnych Skarb Państwa powinien posiadać 49% kapitału, aby wspomóc ich
powstawanie. Banki komunalne powinny być powołane we wszystkich województwach
tworząc, asekurującą się kapitałowo, sieć na wzór banków spółdzielczych, co zmniejszy
wymogi kapitałowe przy ich powoływaniu.
Utworzenie sieci banków komunalnych oznacza, że polskie samorządy będą mogły
kreować potrzebny pieniądz same, bez płacenia haraczu zagranicznym instytucjom, które
transferują zyski poza kraj. Może również oznaczać dogodne warunki do
przeprowadzenia naturalnej i praktycznie bezkosztowej formy repolonizacji sektora
bankowego.
12. Powołanie Narodowego Banku Inwestycyjnego
Należy powołać Narodowy Bank Inwestycyjny (tę rolę może spełniać zreformowany
BGK), który będzie finansował zakupy inwestycyjne polskich firm (urządzenia i środki
produkcji) w postaci leasingu. Dzięki temu firmy nie będą musiały inwestować swoich
środków lub zadłużać się w bankach komercyjnych, by rozwijać się i odnosić sukcesy.
13. Reforma podatkowa
Należy przeprowadzić radykalną reformę podatkową - możliwą dzięki emisji suwerennego
pieniądza.
Docelowo należy zlikwidować podatki bezpośrednie i zastąpić je podatkami pośrednimi.
Konieczna jest likwidacja obciążeń podatkowych i parapodatkowych czyniących z pracy
dobro luksusowe: całkowita likwidacja PIT i ZUS od działalności gospodarczej. W
przypadku umów o pracę - wysoka kwota wolna od podatku i likwidacja ZUS. Powyżej tej
kwoty podatek liniowy. Należy zwolnić z CIT spółki, w których bezpośrednimi lub
pośrednimi udziałowcami są osoby fizyczne z polską rezydencją podatkową. Konieczne
jest radykalne uproszczenie i zautomatyzowanie systemu podatkowego (metoda kasowa).
Podatek VAT powinien zostać uproszczony i zastąpiony podatkiem konsumpcyjnym
pobieranym jedynie od finalnego konsumenta lub niskim podatkiem transakcyjnym
pobieranym od wszystkich transakcji pieniężnych. Należy zlikwidować nieuzasadnione
wycieki kapitału poza granice kraju, wynikające z stosowania cen transferowych, opłat
licencyjnych i optymalizacji podatkowych (straty z tego tytułu szacuje się na minimum 90
mld rocznie). Precyzyjne opracowanie nowego paradygmatu podatkowego nie będzie
możliwe bez osiągnięcia równowagi towarowo - pieniężnej opartej o emisję suwerennego i
pełnowartościowego pieniądza. Jedynie likwidacja oprocentowanego pieniądza dłużnego da
możliwość oszacowania realnego zapotrzebowania na kredyt i podatek, pokaże więc, jak
skonstruować niezadłużający się system, który będzie służył obywatelowi!
14. Waluta samorządowa (lokalna)
- Wprowadzenie do obiegu pieniądza komplementarnego spowoduje uruchomienie
niewykorzystanych zasobów i potrzeb oraz zwiększenie obrotów w lokalnej gospodarce. Da
to dodatkowe wpływy podatkowe (w walucie lokalnej) bez obniżenia wpływów
podatkowych budżetu państwa. Do zapełnienia jest luka produkcyjna mierzona przez
ekonomistów na poziomie 5% do 20%. Luka produkcyjna to możliwa do uzyskania,
dodatkowa produkcja, przy pełnym poziomie zatrudnienia, czyli przy stopie bezrobocia
uznawanej za naturalną. Bez zwiększania zatrudnienia jest do osiągnięcia wzrost o ok. 3%.
Właśnie na tyle jest szacowana luka popytowa, czyli możliwy wzrost produkcji i usług bez
zwiększania zatrudnienia.
- Wprowadzenie do obiegu pieniądza komplementarnego będzie silnym impulsem
antyimportowym, powodującym zahamowanie wycieków pieniądza na zewnątrz oraz
rozwój produkcji i usług wypełniających luki na rodzimym rynku.
- Innym aspektem funkcjonowania walut lokalnych jest możliwość odciążenia budżetu
państwa poprzez przejecie zobowiązań i kosztów związanych z wypłacaniem świadczeń
społecznych, takich jak np. emerytury czy zasiłki. Można bowiem z łatwością sobie
wyobrazić przejęcie przez emitentów walut lokalnych (samorządy), wypłat (np.
Bezwarunkowy Dochód Podstawowy (BDP), usługa medyczna) rekompensujących ich
niedobór czy brak, ekwiwalentnych wypłatom państwowym. Na taką możliwość trzeba
zwrócić szczególną uwagę w kontekście przewidywanej jeszcze w trakcie kadencji
obecnego sejmu niewydolności finansowej ZUS.
- Równie ważne jest stworzenie przestrzeni dla wypróbowania oraz wdrożenia nowego
paradygmatu gospodarczego wraz z przyjaznym systemem podatkowym, opartym jedynie
na zautomatyzowanym poborze prostego i niskiego podatku obrotowego (bardzo niskie
koszta systemowe, brak opresyjności i pola do nadużyć). Takie wdrożenie jest możliwe
jedynie w zamkniętym organizmie o cechach autonomiczności walutowej, gdzie nie istnieją
wycieki pieniężne na zewnątrz, gdzie obowiązuje zasada: posługujący się walutą lokalną
płacą podatki i parapodatki (ustanawiane przez emitenta) jedynie w walucie lokalnej! Tylko
takie podejście daje możliwość realizacji programu, który otworzy zupełnie nowe
perspektywy rozwoju i pomyślnej przyszłości dla Polski i Polaków.
Nowy system można dopracować szczegółowo dysponując żywym organizmem
gospodarczym, w którym można testować innowacyjne rozwiązania podatkowe i nową
metodę emisji pieniądza w oparciu o ideę Bezwarunkowego Dochodu Podstawowego. Ta
idea przyświecała, jak sądzimy, twórcom Programu 500+, który jest w istocie dochodem
gwarantowanym wypłacanym bezwarunkowo od drugiego dziecka, jednak w walucie
oficjalnej, co rodzi poważną groźbę ciągłego powiększania się zadłużenia państwa.
- Waluty lokalne istnieją w wielu krajach na świecie. Do najważniejszych w Europie można
zaliczyć: WIR Frank (Szwajcaria), Bristol Pound (Wielka Brytania), Sardex (Włochy), RES
(Belgia), Balatoni Korona (Węgry). Wagę problemu walut lokalnych dostrzegły już
światowe elity, czego dowodem jest m.in. raport Klubu Rzymskiego z 2012 r. pt. Money
and Sustainability. The Missing Link (http://www.money-sustainability.net/read-the-book/).
Współautorem tego raportu jest Bernard Lietaer, który jest międzynarodowym ekspertem
w zakresie projektowania i wdrażania systemów walutowych. Jako prezes Systemu
Płatności Elektronicznych w Narodowym Banku Belgii, współtworzył on, zaprojektował i
wdrożył mechanizm konwergencji ECU do jednolitego systemu europejskiej waluty (Euro)
.
- Nasz projekt jest innowacyjny na skalę światową, łączy bowiem w sobie ideę
suwerennego, nie obciążonego długiem, pieniądza z ideą BDP, na którą świat jest skazany
ze względu na pogłębiające się bezrobocie technologiczne. Rynek pracy zmniejsza się co 10
lat o ok. 5%, co z kolei ogranicza liczbę konsumentów, bez których żadna gospodarka nie
może się rozwijać.
Pogląd, że beneficjentem rozwoju technologicznego i robotyzacji mają być jedynie
właściciele środków produkcji jest niemoralny i ekonomicznie szkodliwy, ponieważ
wielopokoleniowe dziedzictwo wynalazczości, myśli technicznej i bogactwa naturalne
(które technologia skutecznie wykorzystuje) należą do wszystkich, a nie tylko do
właścicieli korporacji i twórców pieniądza.
- Inną istotną innowacyjnością jest możliwość płacenia w walucie komplementarnej
lokalnych podatków, co da potężne koło zamachowe walucie i całej społeczności.
Zwłaszcza, że katalizatorem wzrostu jest tu specyficzna właściwość – kilkakrotnie
szybszy obieg w porównaniu do pieniędzy oficjalnych (prawnych środków płatniczych).
Biorąc pod uwagę, że pieniądze lokalne nie posiadają funkcji tezauryzacyjnej i są
niewymienialne, a zasadniczo przeznacza się je na konsumpcję, można założyć ich bardzo
wysoką efektywność podatkową. Oznacza to większe wpływy z podatków o krotność
rotacji w stosunku do pieniądza państwowego. Jeśli pieniądz lokalny rotuje (w skali roku)
cztery razy szybciej, to wpływy podatkowe będą cztery razy większe (przy
niezwiększonych obciążeniach fiskalnych). Innymi słowy: czterokrotne obniżenie stopy
podatkowej nie będzie skutkować obniżeniem wpływów z podatków!
- Wprowadzenie do obiegu pieniądza komplementarnego uruchomi mechanizm oddłużania
polskich samorządów, eliminując stopniowo ich potrzeby pożyczkowe. Proces ten będzie
również pozytywnie wpływał na niwelowanie długu państwowego (w miarę przejmowania
przez emitentów walut lokalnych wypłat różnych świadczeń społecznych). Istnienie walut
lokalnych, przejmujących część przepływów realnej gospodarki, będzie również buforem
bezpieczeństwa dla całego systemu finansowego państwa, które w ten sposób stanie się
bardziej stabilne i mniej podatne na ataki spekulacyjne oraz wahania kursowe złotówki
podwyższające koszt obsługi długu publicznego.
Realizacja powyższych postulatów nie wymaga, jak wszystkie zgłaszane do tej pory
przez polityków propozycje reform, dodatkowych środków, powiększania dziury
budżetowej czy długu publicznego. Wręcz przeciwnie, emisja suwerennego pieniądza
da możliwość likwidacji długu jako podstawowego narzędzia architektury finansowej
państwa. Środki na przygotowanie wdrożenia w życie 14 Postulatów powinny zaś
pochodzić z likwidacji budżetowych instytucji fasadowych, współwinnych obecnej
sytuacji, takich jak Komisja Nadzoru Finansowego.
Podpisali:
1. Ruchu na rzecz Powszechnego Oddłużenia Polaków (POP)
2. Narodowy Instytut Studiów Strategicznych
3.
4.