POSŁANIEC SERCA JEZUSOWEGO (marzec 2014).

14
POS£ANIEC SERCA JEZUSOWEGO MARZEC 20
2014
1
modlitwa
Droga przez życie
Skąd idziemy? Dokąd zmierzamy? Nasza Via
Dolorosa – czy idziemy z krzyżem i z Chrystusem, czy też zostawiamy Mistrza i idziemy
swoją drogą, lecz wtedy nasz ciężar jest nie
do zniesienia. Idąc z Jezusem, wpatrując się
w misterium Jego męki, na nowo odkrywamy sens życia, głębię wiary, moc Słowa i tajemnicę Zmartwychwstania.
I. Skazany
Faryzeusze i arcykapłani wydali Jezusa przez zawiść. On głosił prawdę i miłość,
opowiadał o Bożym Królestwie. Piłat jednak nie zrozumiał, obawiał się rozruchów,
utraty władzy... Kiedy pojął wielkość prawdy, przerażony umył ręce. Czy dzisiaj nie
widzimy takich sytuacji umywania rąk?
A może udajemy, że tego nie widzimy, bo
to nas nie dotyczy.
II. Z krzyżem
na ramionach
Jezus podjął krzyż dziejów, wojen,
ludzkiego zaparcia się i odrzucenia Boga.
Ten krzyż był bardzo ciężki. Ciężar
ogromny wrzynał się w Jego ramiona
i plecy. Trudno dźwigać cudzy ciężar, ale
miłość Jezusa jest bezgraniczna. Dziś
cierpi tak samo, wyrzucany z ludzkich
serc, z życia...
14
POS£ANIEC SERCA JEZUSOWEGO MARZEC 20
2014
27
III. Upadek
IV. Matka
Jezus upadł, dźwigając zepsucie świata, całą beznadzieję ludzi, w których zabija się wiarę, nadzieję i miłość. Upadł pod
ciężarem krzyża, drzewa przesyconego
miłością – Jego krwią, Jego potem. Tylko
miłość do człowieka podnosi Go z prochu
ziemi i kamieni, które ranią Jego stopy.
Jak dobrze, że jest osoba, która kocha
bezwarunkowo, niezależnie od sytuacji
i położenia, w jakim się znajdujemy. Miłość matki trwa zawsze. Na kalwaryjskiej
drodze nie mogło zabraknąć Matki, która
towarzyszy swym dzieciom na wszystkich
ich drogach. I uczy wiary, nadziei, ufności...
V. Cyrenejczyk
VI. Weronika
Szymon był zmęczony, wracał z pracy. Przymuszony, ze strachu przed żołnierzami wziął krzyż Jezusa. Może wstydził się nieść drzewo hańby razem ze
Skazańcem. Jednak z każdym wspólnym
z Jezusem krokiem miłość i wdzięczność
ogarniały jego serce.
28
MARZEC 20
14 POS£ANIEC SERCA JEZUSOWEGO
2014
Jezus oblepiony krwią i potem, resztkami sił szedł z krzyżem na Golgotę. Spomiędzy tłumu wysunęła się Weronika. Jezus widział tę nieśmiałą, skromną kobietę,
znał jej wrażliwe serce. Jak mógłby jej nie
wynagrodzić?! Dał jej odbicie swojej twarzy. Nam dzisiaj chce dać swoje serce.
VII. Kolejny upadek
VIII. Płaczące niewiasty
Droga stawała się bardziej stroma
i złość ludzka coraz bardziej dawała się
Jezusowi we znaki. W końcu upadł po raz
drugi, ale podniósł się, by iść dalej. Jak
wiele dzisiaj nienawiści, chęci panowania,
pokazywania własnych racji... A tak mało
miłości do Boga, do drugiego człowieka.
Za Jezusem niosącym krzyż szło mnóstwo ludzi, także kobiet, które płakały nad
Nim. On jednak mówił: Płaczcie raczej nad
sobą i swoimi dziećmi. Dzisiaj wielu ludzi
nie widzi sensu życia, bo utracili już wiarę, nadzieję i ufność, i zapomnieli o Tym,
który udręczony samotnością czeka na nich.
IX. Jeszcze jeden
upadek
X. Odarty z szat
Szczyt był tak blisko, gdy Jezus
upadł po raz trzeci. Nie mógł jednak
pozostać na ziemi, bo On obarczył się
naszym cierpieniem, dźwigał nasze boleści. Musiał stanąć na Golgocie, by dokończyć dzieła, które podjął z miłości.
U kresu drogi ogołocono Jezusa, odarto Go z szat, wystawiono na widok publiczny. Wzgardzony i odepchnięty przez ludzi,
Mąż boleści, oswojony z cierpieniem. Ten
sam Bóg w Najświętszym Sakramencie
czeka, by w białym Chlebie dojrzeć Jego
Ciało i Serce gorejące miłością.
14
POS£ANIEC SERCA JEZUSOWEGO MARZEC 20
2014
29
XII. Śmierć
A lud stał i patrzył, jak przybijano
Jezusa do krzyża. Przybici do krzyża codzienności, nieporadności, niechcianych
układów, przybici do swych niemocy,
chorób miotamy się bezradnie, gdy tymczasem On zaprasza, by każdy przytulił
się do Jego krzyża, skąd płynie moc i siła
do przetrwania.
Oto kres drogi. Słońce się zaćmiło i zasłona przybytku rozdarła się przez środek. (...)
Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha
mego. Jezus powrócił do Ojca. Nam zaś
wskazał drogę do domu Ojca i przygotował tam miejsce. Teraz w sakramentach
świętych czeka, byśmy zadbali o godową
szatę, godną królewskich dzieci.
XIII. Zdjęty z krzyża
XIV. Grób...
Ciało Jezusa zdjęto z krzyża, oddano
Jego ukochanej Matce. Ona tuliła i adorowała Jego rany. Cierpiała, choć wiedziała, że tak miało być. Zagubieni w dzisiejszym zagonionym świecie przyjdźmy pod
krzyż do Bożej Matki. Uczmy się od Niej
miłości, pokory, zaufania i adoracji.
30
MARZEC 20
14 POS£ANIEC SERCA JEZUSOWEGO
2014
Dzięki takim ludziom, jak Józef z Arymatei złożono ciało Pana do grobu. To jednak nie koniec, ale początek. Jezus w małej
Hostii, żywy, czeka, abyśmy przyjęli Go do
swego serca, a On nas poprowadzi. Nasza
droga z Nim stanie się lżejsza i piękniejsza.
Bogusława Szopa
Kaplica św. Józefa, Czechowice-Dziedzice, fot. ks. Jacek Paluchniak SJ
XI. Przybity do krzyża