metody badan - dendr.. - Lech

Transkrypt

metody badan - dendr.. - Lech
Metody badań
W niniejszej pracy za podstawową metodę badawczą przyjęto dendrochronologię. Jest to
metoda bezwzględnego datowania na podstawie zliczania i porównywania sekwencji
rocznych przyrostów drzew i niektórych innych roślin wieloletnich [Kaczka, Cedro; 2003]. W
ciągu roku w wyniku czynności miazgi powstaje jeden słój, którego szerokość z roku na rok
zmienia
się,
ponieważ
kształtowana
jest
pod
dominującym
wpływem
czynników
środowiskowych. Sekwencje rocznych przyrostów są podobne dla drzew tego samego
gatunku, rosnących w tym samym czasie w podobnych warunkach środowiskowych.
[Kaczka, Cedro; 2003]. Wykresy uśrednionych szerokości przyrostów rocznych (tzw. skale
dendrochronologiczne) są podstawowym narzędziem badawczym w dendrochronologii. Skala
dendrochronologiczna stanowi wzorzec, który wykorzystuje się do badania warunków
środowiskowych, w których rosły drzewa [Kaczka, Cedro; 2003].
W pierwszym etapie badania polegały na zapoznaniu się z ogólną charakterystyką terenu. Ze
względu na prowadzoną działalność porządkową Nadleśnictwa część drzew z terenu
osuwiska zostało usuniętych. Do badań wybrano 8
drzew z rodziny sosnowatych reprezentowanej przez
jodłę pospolitą [abies alba Mill.], umiejscowionych na
osuwisku wg szkicu [Ryc. X]. Każde z wybranych
drzew posiada wykształcony charakterystyczny hak
[Ryc. X.], odzwierciedlający wpływ osuwiska na
późniejszy, poosuwiskowy wzrost drzewa. Drzewo
wyruszone ze stanu równowagi podczas ruchów
osuwiskowych
po
ich
ustąpieniu
próbuje
do
równowagi powrócić i w ten sposób wykształca hak
[Ryc. X]. Z reguły w przekroju poprzecznym przez
pień haki te uwidaczniają się poprzez przesunięcie
środka pnia a także przez wytworzone bardzo wąskie
słoje po stronie odstokowej a szerokie po stronie
dostokowej [Ryc. X].
Odwierty pobrano z ośmiu drzew rosnących na
terenie osuwiska. Materiał pobierano z każdego
drzewa, w miejscu wykształconego haku, zarówno po
stronie dostokowej jak i odstokowej. Do tego celu
użyto specjalistycznych świdrów Presslera [Ryc. X],
umożliwiających pobranie odwiertów o średnicy 0,5
mm bez konieczności ścięcia drzewa. Po wykonaniu
odwiertu drzewa zabezpieczono tzw. sztuczną korą.
Kolejnym, najważniejszym etapem było opracowanie
ciągów dendrochronologicznych oraz porównanie
tychże z istniejącą już skalą dendrochronologiczną
dla jodły pospolitej [abies alba Mill.].
Usługi Ciesielskie - domy drewniane - domy szkieletowe - konstrukcje dachowe więźby - www.lechbud.org