ekspertyzy ubezpieczenia

Sygn. akt II Ca 200/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 8 lipca 2015r.
Sąd Okręgowy we Wrocławiu II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie następującym:
Przewodniczący- Sędzia SO Dorota Stawicka-Moryc (spr.)
Sędziowie: Sędzia SO Patrycja Gruszczyńska-Michurska
Sędzia SR del. Grzegorz Kurdziel
Protokolant: Elżbieta Biała
po rozpoznaniu w dniu 8 lipca 2015r. we Wrocławiu
na rozprawie
sprawy z powództwa (...) S.A. we W.
przeciwko M. M.
o zapłatę
na skutek apelacji strony powodowej
od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu
z dnia 13 listopada 2014r.
sygn. akt XI C 1276/14
I. oddala apelację;
II. zasądza od strony powodowej na rzecz pozwanego 300 zł kosztów postępowania apelacyjnego.
Dorota Stawicka-Moryc Patrycja Gruszczyńska-Michurska Grzegorz Kurdziel
sygn. akt II Ca 200/15
UZASADNIENIE
Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy w sprawie z powództwa (...) S.A. we W. przeciwko M. M. o zapłatę w punkcie
I uchylił nakaz zapłaty wydany w postępowaniu nakazowym przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej w dniu
10 marca 2014 roku sygn. akt XI Nc 309/14 w stosunku do pozwanego M. M. ponad kwotę 655,31 zł i w pozostałym
zakresie powództwo w stosunku do pozwanego M. M. oddalił, w punkcie II uchylił rozstrzygnięcie o kosztach procesu
zawarte w wyżej wymienionym nakazie zapłaty w stosunku do pozwanego M. M. w całości, w punkcie III zasądził od
strony powodowej na rzecz pozwanego kwotę 397,46 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.
Rozstrzygnięcie powyższe Sąd Rejonowy wydał na podstawie następujących ustaleń faktycznych:
W dniu 27 września 2006 r. pozwana E. M. zawarła z (...) S.A. we W. umowę leasingu operacyjnego dewizowego (
(...)) nr (...), której przedmiotem była naczepa kurtynowa (...), rok produkcji 2006. Umowa została zawarta na okres
48 miesięcy. Wartość ofertową zakupu określono na 21 450 euro netto, opłata leasingowa wynosiła 1,9012%, wartość
wykupu ustalono na 14%.
Na datę zawarcia umowy ze stroną powodową pozwana pozostawała stroną innej umowy leasingu - z firmą (...), gdzie
wysokość miesięcznej raty stanowiła kwotę 1600 zł, a zakończenie tej umowy przypadało na kwiecień 2007 r.
Zgodnie z § 17 ust. 1 Ogólnych Warunków Umowy Leasingu Operacyjnego (OWULO) w umowach leasingu
operacyjnego zobowiązania finansowe ciążące na leasingobiorcy wobec leasingodawcy obejmują obowiązek uiszczenia
wpłaty początkowej, opłaty manipulacyjnej, uiszczania opłat leasingowych oraz obowiązek uiszczenia kaucji
gwarancyjnej, kaucji zabezpieczającej, a także innych należności określonych w OWULO. Opłaty naliczane są
w złotych polskich, po przeliczeniu podanej w procentach wielkości na złote polski, a do tak naliczonej opłaty
leasingobiorca dolicza podatek od towarów i usług. W umowach leasingu operacyjnego dewizowego zobowiązania
finansowe leasingobiorcy podane SA w walucie obcej i są płatne w złotych polskich jako równowartość kowty waluty
obcej przeliczanej według kursu sprzedaży dewiz z tabeli kursowej (...) Bank (...) S.A. z daty wystawienia faktury
Leasingodawca będzie wystawiał faktury na wymienione opłaty w złotych polskich i do tak ustalonej kwoty doliczany
będzie podatek od towarów i usług.
Stosownie do § 19 leasingobiorca przejmuje na siebie wszelkie opłaty, podatki i inne należności pozostające
w bezpośrednim związku z umową leasingu operacyjnego lub leasingowanym przedmiotem leasingu. Podatek
od środków transportu w wysokości odpowiedniej dla miejsca jego rejestracji uiszcza leasingodawca na koszt
leasingobiorcy. Zwrot kosztów podatku od środków transportu na rzecz leasingodawcy następuje na podstawie noty
obciążeniowej doręczanej leasingobiorcy przez leasingodawcę.
W przypadku opóźnienia w zapłacie którejkolwiek z opłat leasingowych, leasingobiorca ponosi odsetki w
podwójnej ustawowej wysokości. Niezależnie od tego, leasingodawca może rozwiązać tę umowę oraz inne umowy
leasingowe zawarte przez leasingobiorcę z leasingodawcą ze skutkiem natychmiastowym, po uprzednim wyznaczeniu
leasingobiorcy dodatkowego terminu na piśmie, o ile opóźnienie w zapłacie którejkolwiek opłaty przekroczy 14 dni. W
takim przypadku leasingodawca ma prawo natychmiastowego przejęcia posiadania przedmiotu leasingu oraz żądania
zapłaty wszystkich pozostałych opłat leasingowych wraz z równowartością ceny sprzedaży poleasingowej, obliczonych
z uwzględnieniem dyskonta według stawki WIBOR dla depozytów trzymiesięcznych, a w przypadku umów leasingu
operacyjnego dewizowego, w których walutą obcą jest euro – wszystkich pozostałych opłat leasingowych wraz z
równowartością ceny sprzedaży poleasingowej, obliczonych z uwzględnieniem dyskonta według stawki EURIBOR
dla depozytów trzymiesięcznych. W razie rozwiązania umowy z tego tytułu wysokość pozostałych do uiszczenia
opłat pomniejsza się o wartość netto (bez podatku VAT) uzyskaną ze sprzedaży przedmiotu leasingu, o ile sprzedaż
ta odbędzie się w terminie 60 dni od daty przejęcia przedmiotu leasingu. Leasingobiorcy przysługuje prawo
uczestniczenia w poleasingowej sprzedaży przedmiotu leasingu, w szczególności poprzez wskazywanie leasingodawcy
osób zainteresowanych nabyciem własności przedmiotu leasingu. Zgodnie z § 21 OWULO przedmiot leasingu
podlega ubezpieczeniu na koszt leasingobiorcy przez cały okres trwania umowy. Zgodnie z § 33 Leasingobiorca
zobowiązany jest do zwrotu przedmiotu leasingu w terminie 7 dni od daty wygaśnięcia umowy wraz ze wszystkim
jego dokumentami. leasingobiorca upoważnia leasingodawcę na wypadek rozwiązania umowy leasingu i niezwrócenia
przedmiotu leasingu w uzgodnionym terminie, do wejścia do pomieszczeń leasingobiorcy i przejęcia przedmiotu
leasingu, również za pośrednictwem upełnomocnionych osób trzecich. Wszelkie koszty związane z odbiorem
przedmiotu leasingu oraz z dochodzeniem od leasingobiorcy świadczeń wynikających z umowy leasingowej, pokrywa
leasingobiorca ( § 30 OWULO).
E. M. złożyła do dyspozycji (...) S.A. weksel własny in blanco podpisany przez pozwaną, stanowiący zabezpieczenie
roszczeń (...) S.A. przysługujących z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy leasingu nr (...). Weksel
został poręczony przez pozwanego M. M..
Zgodnie ze sporządzoną deklaracją wekslową (...) S.A. w przypadku powstania zadłużenia z tytułu przedmiotowej
umowy leasingu uprawniona została do wypełnienia weksla przez wskazanie sumy zadłużenia z tytułu umowy leasingu
łącznie z odsetkami ustawowymi oraz kosztami powstałymi z jakiego bądź tytułu oraz opatrzenie go datą płatności
według swojego uznania, zawiadamiając o tym pozwanych na co najmniej 7 dni przed terminem płatności weksla.
W dniu 31 marca 2010 r. (...) S.A. rozwiązała umowę leasingu nr (...) w związku z naruszeniem przez pozwaną OWULO,
wzywając jednocześnie pozwaną do natychmiastowego zwrotu przedmiotu leasingu.
Przedmiot leasingu został odebrany w dniu 19 lipca 2010 r. Naczepa była sprawna jednakże widoczne były zarysowania
i rozcięcia na całej powierzchni, uszkodzenie słupka z przodu po lewej stronie, wgniecenie bocznych belek po stronie
lewej, zarysowania i wzniecenia tylnych drzwi, wgniecenie zderzaka z tyłu po prawej stronie, 18 lat aluminiowych i
6 drewnianych, klejenie dachu.
Po odebraniu przedmiotu leasingu (...) S.A. wszczęła procedurę sprzedaży przedmiotu. Rzeczoznawca (...) wycenił
wartość przedmiotu leasingu na kwotę 27 900 zł.
Pojazd został sprzedany A. W. w dniu 8 września 2010 r. Cena sprzedaży wyniosła 34 500 zł netto ( 42 090 zł brutto).
(...) S.A. wystawił notę odsetkową na dzień 9 września 2010 r. wskazując wysokość należnych odsetek z tytułu opóźnień
w płatności na 1264,63 zł.
(...) S.A. wypełniła weksel na kwotę 2773,31 zł i w dniu 2 sierpnia 2011 r. skierowała do pozwanych wezwanie do
wykupienia weksla w dniu 17 sierpnia 2011r. W wezwaniu podała sposób obliczenia kwoty 2773,31 zł. wskazując, że
na sumę tę składają się następujące kwoty:
- 11 214,63 zł - zaległości wynikające z wystawionych faktur;
- 22 676,05 zł - przyszłe raty wraz z wartością wykupu w wysokości 5,906,78 euro, zdyskontowane wg stopy 7,99% %,
- 1264,63 zł - odsetki od nieterminowych płatności r.,
- 1600 - zł koszty windykacji,
- 300 zł - koszty ekspertyzy,
- koszt ubezpieczenia/podatki– 218 zł;
pomniejszone o 34 500 zł – wartość sprzedaży netto.
Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy uznał, że powództwo zasługiwało na uwzględnienie
jedynie częściowo. Sąd I instancji wskazał, iż rozstrzygnięcie sporu pomiędzy stronami wymagało dokonania
oceny, czy strona powodowa miała prawo do żądania zapłaty z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy leasingu
kwoty wskazanej w pozwie, tj. czy rozliczyła umowę leasingu w sposób prawidłowy, a zatem, czy weksel został
wypełniony zgodnie z deklaracją wekslową. Strona powodowa rozliczyła umowę leasingu w ten sposób, że zsumowała
wysokość należnych przyszłych niezapłaconych opłat leasingowych wraz zwartością wykupu, a następnie kwotę
tą zdyskontowała wg stopy 7,99%, co dało 5741,65 euro, w przeliczeniu na PLN – 22 676,05 zł. Dodatkowo
strona powodowa doliczyła skapitalizowane odsetki od nieterminowych płatności w wysokości 1264,63 zł oraz sumę
wynikającą z zaległych nieopłaconych faktur w kwocie 11 214,63 zł., kwotę 1600 zł tytułem kosztów windykacji,
300 zł tytułem kosztów zleconej ekspertyzy i 218 zl. tytułem ubezpieczenia/podatków. Odnosząc się do żądania
zapłaty kwoty przyszłych rat leasingowych wraz z wartością ceny oferowanej pojazdu i zdyskontowania dochodzonej
z tego tytułu wartości Sąd Rejonowy stwierdził, że strona powodowa co do zasady prawidłowo przyjęła obciążający
pozwanych obowiązek zapłaty tak dokonanych obliczeń, bowiem w § 20 ust. 1 OWULO strony przewidziały, że
w razie natychmiastowego rozwiązania umowy Leasingodawca ma prawo natychmiastowego przejęcia posiadania
przedmiotu leasingu oraz żądania zapłaty wszystkich pozostałych opłat leasingowych wraz z równowartością ceny
sprzedaży poleasingowej, obliczonych w przypadku umów leasingu operacyjnego w euro z uwzględnieniem dyskonta
według stawki EURIBOR dla depozytów trzymiesięcznych. Strona powodowa zatem dyskontując przysługującą jej
należność z tytułu przyszłych rat leasingowych wraz z wartością wykupu ustaliła kwotę, która miała zostać przekazana
do dyspozycji strony powodowej w późniejszym terminie. Dlatego też żądanie zapłaty, zdyskontowanej w sposób
umówiony przez strony kwoty nie jest w ocenie Sądu Rejonowego sprzeczne z treścią art. 70915 k.c., gdyż nie
skutkuje uzyskaniem przez stronę powodową nienależnych korzyści. Ponadto pozwany ogólnikowo zakwestionował
tą należność, nie wskazując jakie konkretnie zaistniały nieprawidłowości przy wyliczeniu tej kwoty. Zdaniem Sądu
Rejonowego te same uwagi odnieść należy do kwoty 11 214, 63 zł z tytułu należności wynikających z zaległych faktur
oraz sposobu wyliczenia odsetek. Strona powodowa przedstawiła sposób wyliczenia tych należności, a wartości będące
podstawą tych wyliczeń znajdują odzwierciedlenie w postanowieniach umowy.
Stwierdzenia tego nie można natomiast, według Sądu I instancji, odnieść do pozostałych kwot składających się
na sumę wekslową, a mianowicie do kwot z tytułu kosztów windykacji, kosztów zleconej ekspertyzy i tytułem
ubezpieczenia/podatków. Wprawdzie w rozpoznawanej sprawie w odpowiedzi na zarzuty strona powodowa podała
z jakiego tytułu domaga się zapłaty, jednakże w żaden sposób nie wykazała, na jakiej podstawie żąda konkretnych
kwot z tytułu kosztów windykacji, kosztów zleconej ekspertyzy i tytułem ubezpieczenia/podatków. W tej sytuacji
pozwany, który powinien wykazać, że kwoty ujęte w wekslu są niezasadne, nie miał żadnej możliwości wykazania
powyższego. Sąd Rejonowy wskazał, iż nie jest wiadomym, czego dotoczy kwota 218 zł - czy niefakturowanych
kosztów ubezpieczenia czy podatków, czy obu razem. Co prawda z postanowień OWULO wynika, że należny jest
zwrot kosztów podatku od środków transportu na rzecz leasingodawcy, jednakże następuje to na podstawie noty
obciążeniowej doręczanej leasingobiorcy przez leasingodawcę. Takiej noty strona powodowa nie przedstawiła, nie
wykazano także, że taka kwota tytułem podatku została rzeczywiście przez leasingodawcę zapłacona. Leasingobiorcę
obciążają także koszty ubezpieczenia jednakże i w tym przypadku strona powodowa nie wykazała, na jakiej podstawie
dochodzi od pozwanych właśnie kwoty 218 zł. Wszelkie koszty związane z odbiorem przedmiotu leasingu oraz z
dochodzeniem od leasingobiorcy świadczeń wynikających z umowy leasingowej, pokrywa leasingobiorca ( § 30
OWULO). W przedmiotowej sprawie strona powodowa dochodzi kwoty 1600 zł. z tytułu kosztów windykacji, jednakże
nie jest wiadomym jakie czynności windykacyjne zostały przez stronę powodową wykonane czy też przez stronę
powodową zlecone i aby strona powodowa poniosła w związku z tym koszty wysokości 1600 zł. Podobnie w przypadku
kosztów ekspertyzy – bezspornym jest, że została ona wykonana, jednakże nie wiadomo jaki był jej koszt i czy strona
powodowa wydatkowała na ten cel właśnie 300 zł.
Z tych względów Sąd Rejonowy uznał, iż stronie powodowej przysługuje w stosunku do pozwanego roszczenie o zapłatę
poszczególnych kwot wynikających z zestawienia zawartego w wezwaniu do wykupu weksla, pomniejszone o kwoty
z tytułu kosztów windykacji, kosztów zleconej ekspertyzy i tytułem ubezpieczenia/podatków. Zgodnie z dyspozycją §
20 ust. 3 OWULO od należnych kwot należało również w ocenie Sądu Rejonowego odjąć 34 500 zł, tj. kwotę wskazaną
jako cena sprzedaży przedmiotu leasingu.
Apelację od powyższego orzeczenia wywiódł powód zaskarżając je w części tj. w zakresie pkt I co do uchylenia nakazu
zapłaty w zakresie kwoty 2118 zł i oddalenia w tej części powództwa oraz co do pkt II i III, zarzucając:
1) naruszenie prawa tj. art. 6 k.c. i 232 k.p.c. w zw. z art. 10 ustawy Prawo wekslowe
poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że weksel został wypełniony niezgodnie z zawartym porozumieniem
wekslowym w części dotyczącej kosztów windykacji, kosztów ekspertyzy oraz kosztów ubezpieczenia i podatku od
środków transportowych, mimo że okoliczność ta nie została udowodniona przez pozwanego, a to na pozwanym
spoczywał ciężar udowodnienia nieprawidłowego wypełnienia weksla w tym zakresie, jako faktu z którego pozwany
wywodził dla siebie korzystne skutki prawne;
2) naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art.
232 k.p.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że strona powodowa
zobowiązana była przedstawić dowody na okoliczność istnienia zadłużenia
pozwanego po rozliczeniu umowy leasingu nr (...) obejmującego koszty
windykacji, ekspertyzy oraz koszty ubezpieczenia i podatku od środków
transportowych w wysokości wskazanej na wekslu, podczas gdy strona powodowa
udowodniła swoje roszczenia w tym zakresie samym wekslem i to na pozwanym
spoczywał obowiązek przedstawienia dowodów na poparcie zgłoszonego zarzutu
wypełnienia weksla niezgodnie z deklaracją wekslową;
3) naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 230 k.p.c. poprzez jego
niewłaściwe zastosowanie i uznanie za zasadną jedynie należności z tytułu zaległości, przyszłych rat leasingowych
oraz odsetek od nieterminowych płatności, podczas gdy pozwany nie podniósł żadnych konkretnych zarzutów (poza
ogólnikowym zakwestionowaniem) także w stosunku do innych należności składających się na sumę wekslową tj. w
stosunku do kosztów windykacji, ekspertyzy oraz kosztów ubezpieczenia i podatku, i w związku z tym nie było podstaw
do szczegółowego wskazywania przez stronę powodową podstaw prawnych i faktycznych domagania się tych kosztów.
Zarzucając powyższe powód wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez utrzymanie w całości w mocy nakazu
zapłaty z dnia 10 marca 2014 r. sygn. akt XI Nc 309/14 r. wydanego przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia - Fabrycznej
Wydział XI Cywilny i zasądzenie od pozwanego na rzecz strony powodowej zwrotu kosztów procesu według norm
przepisanych oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz strony powodowej zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego
wg norm przepisanych.
W uzasadnieniu apelacji apelujący zarzucił, iż w niniejszej sprawie pozwany, oprócz jedynie ogólnikowego
zakwestionowania sumy wekslowej, nie podniósł żadnych konkretnych zarzutów wskazujących, że weksel w części
dotyczącej kosztów windykacji, ekspertyzy oraz kosztów ubezpieczenia i podatku został wypełniony nieprawidłowo.
Nie zgłosił on również na tę okoliczność żadnych wniosków dowodowych. W ocenie apelującego strona powodowa nie
miała zatem obowiązku szczegółowego wykazywania podstaw faktycznych i prawnych domagania się tych kosztów ani
przedkładania dowodów dotyczących stosunku podstawowego w zakresie dotyczącym tych należności.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.
Sąd Okręgowy mając nie tylko uprawnienie, ale i obowiązek rozważenia na nowo całego zebranego w sprawie
materiału, dokonał jego własnej, samodzielnej i swobodnej oceny, w tym oceny zgromadzonych dowodów, w
następstwie czego uznał, iż zaskarżone rozstrzygnięcie Sądu I instancji jest trafne i odpowiada prawu.
Przyjmując za własne prawidłowe ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy i podzielając ocenę dowodów
dokonaną przez Sąd I instancji, Sąd Okręgowy uznał zarzuty powoda za bezzasadne.
W pierwszej kolejności wskazać należy, iż pozwany w zarzutach od nakazu zapłaty zakwestionował wysokość
roszczenia powoda w całości. Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem judykatury, poręczyciel wekslowy w zarzutach
od nakazu zapłaty wydanego na podstawie weksla gwarancyjnego, niezupełnego w chwili wystawienia (in blanco),
może bronić się wszystkimi zarzutami, jakie przysługują osobie, za którą udzielił poręczenia. Może w szczególności
bronić się zarzucając, że weksel został uzupełniony niezgodnie z zawartym porozumieniem. Po wniesieniu zarzutów
od nakazu zapłaty, wydanego na podstawie weksla gwarancyjnego, spór z płaszczyzny stosunku prawa wekslowego
przenosi się zatem na ogólną płaszczyznę stosunku prawa cywilnego.
Jest oczywiste, że w razie wypełnienia weksla in blanco w zakresie sumy wekslowej przez wierzyciela osobistego
(remitenta) wierzyciel ten nie może się zasłaniać wobec dłużnika abstrakcyjnością zobowiązania wekslowego, gdy
dłużnik roszczenie kwestionuje lub żąda rozliczenia dochodzonej kwoty. Wierzyciel ma wówczas obowiązek podać,
z jakiego tytułu domaga się zapłaty i przedstawić stosowne wyliczenie. Nie chodzi w tym wypadku o rozkład
ciężaru dowodu, a ściśle, obowiązek ten nie wynika z przerzucenia na powoda ciężaru dowodu (art. 6 k.c). Jest on
natomiast naturalną konsekwencją domagania się przez wierzyciela osobistego od dłużnika określonego świadczenia
pieniężnego. W piśmiennictwie i orzecznictwie jest wyrażany pogląd, że podniesienie przez wystawcę weksla in blanco
zarzutu wypełnienia weksla niezgodnie z porozumieniem wekslowym (w zakresie dotyczącym rozmiaru zadłużenia
wystawcy ze stosunku podstawowego) powoduje przerzucenie ciężaru dowodu na posiadacza weksla (remitenta) w
tym sensie, iż powinien go obciążać dowód wykazania istnienia i rozmiaru zadłużenia z tego stosunku. W takiej sytuacji
rozkład ciężaru dowodu pozostaje bez zmian. Na wystawcy weksla in blanco nadal bowiem ciąży dowód wykazania
nieistnienia wierzytelności wystawcy i to w zakresie wskazanym na wekslu (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu
z dnia 31 marca 2011 roku, I ACa 164/11).
Jak trafnie wskazał Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia w przypadku zakwestionowania
prawidłowości uzupełnienia weksla wierzyciel ma obowiązek podać, z jakiego tytułu domaga się zapłaty i przedstawić
stosowne wyliczenie, gdyż bez tego dłużnik wekslowy nie jest w stanie wykazać zgodności sumy wekslowej z
porozumieniem. W rozpoznawanej sprawie w odpowiedzi na zarzuty strona powodowa podała co prawda z jakiego
tytułu domaga się zapłaty, jednakże w żaden sposób nie wykazała, na jakiej podstawie żąda konkretnych kwot z tytułu
kosztów windykacji, kosztów zleconej ekspertyzy i tytułem ubezpieczenia/podatków. W tej sytuacji pozwany, który
powinien wykazać, że kwoty ujęte w wekslu są niezasadne, nie miał żadnej możliwości dokonania powyższego.
Nie jest wiadomym w szczególności, czego dotoczy kwota 218 zł, czy niefakturowanych kosztów ubezpieczenia czy
podatków, czy też obu tych należności razem.
W przedmiotowej sprawie strona powodowa dochodzi kwoty 1600 zł z tytułu kosztów windykacji, jednakże nie jest
wiadomym jakie czynności windykacyjne zostały przez stronę powodową wykonane czy też przez zlecone ani też by
strona powodowa poniosła w związku z tym koszty wysokości 1600 zł. Nie została załączona żadna tabela opłat, z
której wynikałoby, jakiego rodzaju są to koszty.
Podobne uwagi należy odnieść do kosztów ekspertyzy – bezspornym jest, że została ona wykonana, jednakże nie
wiadomo jaki był jej koszt i czy strona powodowa wydatkowała na ten cel właśnie 300 zł.
Podkreślić należy, iż wyżej wymienione koszty nie mogą być ustalone w dowolnej wysokości, nie znajdującej
odzwierciedlenia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. W sytuacji, kiedy zakwestionowane przez
pozwanego koszty nie wynikają wprost z łączącej strony umowy, strona powodowa powinna przedstawić podstawę
ich naliczenia w tej konkretnej wysokości, gdyż to na powodzie jako na posiadaczu weksla spoczywał ciężar wykazania
istnienia i rozmiaru zadłużenia pozwanego. Tymczasem w niniejszej sprawie powód nie przedstawił dowodów
wykazujących rozmiar należności z tytułu kosztów windykacji, kosztów zleconej ekspertyzy i z tytułem ubezpieczenia/
podatków.
Z tych względów Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. orzekł jak w punkcie I sentencji wyroku.
Orzeczenie o kosztach postępowania apelacyjnego wydano w punkcie II na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 391
§ 1 k.p.c. oraz § 6 pkt 3 oraz 13 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności
adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu z dnia
28 września 2002 r. (Dz.U. Nr 163, poz. 1348).
Dorota Stawicka-Moryc Patrycja Gruszczyńska-Michurska Grzegorz Kurdziel