D - Sąd Okręgowy w Siedlcach

Sygn. akt IV U 1187/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 11 września 2015r.
Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący
SSO Elżbieta Wojtczuk
Protokolant
sekr. sądowy Anna Wąsak
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 września 2015r. w S.
odwołania M. M.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.
z dnia 9 października 2014 r. Nr (...)-I- (...)
w sprawie M. M.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.
o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy
zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że M. M. przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej
niezdolności do pracy od dnia 1 sierpnia 2014 roku do dnia 1 października 2016 roku.
Sygn. akt IV U 1187/14
UZASADNIENIE
Decyzją z 9 października 2014 r. znak: 360200/72/2014/SER-I-288749 Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w
S., działając na podstawie art. 57 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych odmówił M. M. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, iż u wymienionej Komisja
Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 3 października 2014 r. nie stwierdziła niezdolności do pracy.
W dniu 20 października 2014 r. (data prezentaty) od wyżej wymienionej decyzji odwołanie złożyła M. M..
Ubezpieczona wskazała m. in., iż cierpi od niemal 25 lat na schizofrenię i jak dotąd leczenie nie przynosi
zadowalających rezultatów. Wymienione schorzenie wpływa na jej zdolności intelektualne i funkcjonowanie
fizyczne. Powyższe powoduje, iż ubezpieczona nie może podjąć zatrudnienia, stosownie do posiadanego przez nią
wykształcenia- technik hotelarstwa oraz ukończonych kursów z zakresu księgowości (odwołanie k. 1-6).
W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując się na argumentację wyrażoną w
zaskarżonej decyzji (odpowiedź na odwołanie k. 9-10).
Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:
Wnioskodawczyni M. M. w dniu 11 sierpnia 2014 r. wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.
z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k. 154-156 akt organu
rentowego). Składając powyższy wniosek, M. M. była uprawniona do pobierania renty z tytułu częściowej niezdolności
do pracy od 1 października 2012 r. do dnia 31 lipca 2014 r. (decyzja z dnia 21 sierpnia 2012 r. k. 150 akt organu
rentowego).
Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował wnioskodawczynię na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w
orzeczeniu z 17 września 2014 r. ustalił, że M. M. jest częściowo niezdolna do pracy nadal do 30 września 2016 r. (k. 158
akt organu rentowego). ZUS zgłosił do powyższego orzeczenia zarzut wadliwości, wobec czego ubezpieczona została
zbadana przez Komisję Lekarską ZUS. Wymieniony organ w orzeczeniu z dnia 3 października 2014 r. stwierdził, że
M. M. nie jest niezdolna do pracy (k. 161 akt organu rentowego).
Powyższe stało się podstawą do wydania przez organ rentowy zaskarżonej decyzji z 9 października 2014 r., na
podstawie której Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawczyni prawa do renty z tytułu
niezdolności do pracy (decyzja k. 164 akt organu rentowego).
Biegli lekarze: ortopeda, neurolog oraz psychiatra w opinii sporządzonej na zlecenie sądu stwierdzili, że M. M.
cierpi na schizofrenię, padaczkę z napadami rzadkimi, okresowy zespół bólowy kręgosłupa L/S na podłożu zmian
dyskopatycznych po leczeniu operacyjnym dyskopatii L5-S1. Wymienione schorzenia w ocenie biegłych powodują, iż
ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy nadal w okresie do października 2016 r. Biegli wskazali, że powodem
orzeczonej częściowej niezdolności do pracy jest toczący się od lat 90-tych proces schizofreniczny wymagający wielu
hospitalizacji psychiatrycznych. Biegli podali, że analiza dokumentacji medycznej z (...) w W. wskazuje na to, że w
obrazie klinicznym badanej dominują negatywne objawy procesu schizofrenicznego, które mimo stosowania bardzo
wysokich dawek neuroleptyków bardzo zaburzają przystosowanie i funkcjonowanie społeczne ubezpieczonej (opinia
k.18-19).
Ubezpieczona, ur. (...) z zawodu jest technikiem hotelarstwa, ukończyła również kursy z zakresu księgowości
(okoliczności niesporne). Pracowała w charakterze pomocy biurowej (świadectwo pracy k. 127 akt organu rentowego).
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Odwołanie M. M. jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
(Dz. U. z 2013 r., poz. 1440 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił
łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność
do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i
9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później
niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który
udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz
jest całkowicie niezdolny do pracy.
Stosownie do treści art. 12 ust. 1, 2 i 3 przytoczonej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub
częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania
zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność
do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła
zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.
M. M. miała ustalone prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 31 lipca 2014 r. W niniejszej
sprawie spornym było zatem określenie, czy ubezpieczona nadal, tj. od 1 sierpnia 2014 r. jest niezdolna do pracy, a
jeśli tak, to w jakim zakresie i czy niezdolność ma charakter trwały czy okresowy.
Aby rozstrzygnąć powyższe, Sąd powołał biegłych lekarzy ortopedę, neurologa oraz psychiatrę celem wydania opinii.
Biegli stwierdzili (k. 18-19), że ubezpieczona jest nadal częściowo niezdolna do pracy do października 2016r.
Biegli w uzasadnieniu opinii wskazali, iż powodem częściowej niezdolności do pracy ubezpieczonej jest trwający
od lat 90-tych proces schizofreniczny, który wymagał wielu hospitalizacji psychiatrycznych. Mimo stosowania
bardzo wysokich dawek neuroleptyków (kwetiapina do 750 mg), u M. M. dominują negatywne objawy procesu
schizofrenicznego. Biegli podkreślili, iż pacjenci z rozpoznaniem schizofrenii mają tendencję do dysymulacji w
trakcie badania psychiatrycznego. Analiza zaś funkcjonowania pacjenta, w razie izolowania się, unikania sytuacji
społecznych z pobudek psychotycznych, co występuje w przypadku M. M., pozwala na stwierdzenie istnienia
objawów negatywnego procesu schizofrenicznego. Jednocześnie biegli stwierdzili, iż z powodów neurologicznych i
ortopedycznych ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy.
Sąd uznał, iż opinia biegłych stanowi wiarygodne i miarodajny dowód. Podkreślić należy, iż opinia została sporządzona
przez osoby posiadające odpowiednie wykształcenie oraz wiadomości specjalne z zakresu schorzeń dotykających M.
M.. Ponadto, sporządzenie opinii zostało poprzedzone badaniem ubezpieczonej oraz analizą zebranej dokumentacji
medycznej. Opinia cechuje się spójnością, jest logiczna oraz należycie uzasadniona. Godnym uwagi jest fakt, iż przy
ocenie opinii biegłych lekarzy Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie
własnej oceny stanu faktycznego (wyrok SN z 13 października 1987 r., II URN 228/87, PiZS 1988/7/62).
Wskazać należy, iż żadna ze stron w zakreślonym terminie nie zgłosiła zastrzeżeń do opinii biegłych.
M. M. z wykształcenia jest technikiem hotelarstwa. Dotychczas pracowała w charakterze pomocy biurowej. Mając
na uwadze wnioski zawarte w opinii biegłych, uznać należy, że jest ona częściowo niezdolna do pracy, w rozumieniu
art. 12 ust. 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Dotykające ubezpieczoną nasilone objawy negatywne procesu
schizofrenicznego powodują, iż jest ona nadal od 1 sierpnia 2014 r. niezdolna do pracy zgodnej z poziomem
posiadanych przez nią kwalifikacji. Niezdolność do pracy ubezpieczonej z powodów psychiatrycznych – schizofrenii
trwa od 03.09.2010r.
Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.47714 § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że
ubezpieczonej przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od 1 sierpnia 2014 r.
do 1 października 2016 r.