beskid żywiecki plb240002
Transkrypt
beskid żywiecki plb240002
BESKID ŻYWIECKI PLB240002 Świerczyna górnoreglowa w Beskidzie Żywieckim Fot. Grzegorz Rąkowski Obszar, położony przy granicy państwowej ze Słowacją, obejmuje znaczną część Beskidu Żywieckiego, składającego się z kilku pasm górskich, mających układ równoleżnikowy, z najwyższymi grupami górskimi Wielkiej Raczy (1236 m n.p.m.) i Pilska (1557 m n.p.m.). Beskid Żywiecki charakteryzuje występowanie różnorodnych form geomorfologicznych – grzbietów, garbów, gołoborzy na stokach i osuwisk skalnych. Najciekawsze zespoły form skalnych znajdują się w szczytowych partiach Pilska. Występują tu również jaskinie, z których największa jest Jaskinia Wickowa w Sopotni Wielkiej, o długości 101 m. Rzeki mają charakter górskich potoków, z gwałtownymi spadkami, bystrzami, wodospadami i gęstą siecią dopływów. Główne rzeki obszaru to Soła i Koszarawa. Osobliwością są nielicznie występujące drobne jeziorka osuwiskowe. Dużym walorem przyrodniczym Beskidu Żywieckiego jest dobrze zachowany piętrowy układ roślinności na stokach gór ze zwartymi kompleksami lasów na ich zboczach oraz halami i polanami w partiach szczytowych. Wyróżnia się tu cztery podstawowe piętra: pogórza, regla dolnego, regla górnego i subalpejskie. Szczególnie cenne pod względem przyrodniczym są najwyższe, bezleśne partie Beskidu Żywieckiego w rejonie Pilska z rumowiskami skalnymi, zaroślami kosodrzewiny i licznymi stanowiskami rzadkich gatunków roślin wysokogórskich. Lasy, zajmujące ok. 80% powierzchni obszaru, są dość mocno przekształcone i zdominowane przez pochodzące częściowo ze sztucznych nasadzeń bory świerkowe stanowiące prawie 90% drzewostanów. W niektórych jednak rejonach lasy zachowały charakter prawdziwie puszczański z udziałem jodły, buka, jaworu i modrzewia. W piętrze regla górnego zachowały się także naturalne górskie bory świerkowe. Jedną z charakterystycznych cech Beskidu Żywieckiego jest obecność rozległych młak stokowych oraz torfowisk, czasem z niewielkimi jeziorkami torfowymi, występujących głównie na grzbietach gór i na równiach. Granice omawianego obszaru niemal dokładnie pokrywają się z granicami siedliskowego obszaru Natura 2000 Beskid Żywiecki PLH240006 (35 276,10 ha) oraz Żywieckiego Parku Krajobrazowego (35 870 ha). W obrębie obszaru znajduje się 9 rezerwatów przyrody: „Butorza” (30,68 ha), „Dziobaki” (13,06 ha), „Gawroniec” (23,69 ha), „Muńcoł” (45,20 ha), „Oszast” (48,82 ha), „Pilsko” (105,21 ha), „Pod Rysianką” (27,54 ha), „Romanka w Beskidzie Żywieckim” Dzięcioł trójpalczasty Fot. Grzegorz i Tomasz Kłosowscy (124,50 ha) i „Śrubita” (24,99 ha). Zachowaniu i utrzymaniu stanowisk cennych gatunków ptaków na omawianym obszarze sprzyja dobrze zachowany piętrowy układ roślinności, z piętrem subalpejskim, a także obecność polan i górskich torfowisk, co tworzy znaczną różnorodność siedlisk. Do największych zagrożeń dla awifauny i jej siedlisk w Beskidzie Żywieckim należą: bardzo zły stan zdrowotny monokulturowych drzewostanow świerkowych, usuwanie z lasu martwych drzew, stanowiących ważne siedliska i żerowiska ptaków oraz wzrastająca presja turystyczna, zwłaszcza w masywie Pilska. Beskid Żywiecki jest ważną ostoją lęgową dzięciołów, kuraków leśnych, ptaków drapieżnych, sów oraz innych ptaków związanych z siedliskami specyficznie górskimi. Jest to jedna z kilku głównych krajowych ostoi lęgowych głuszca Tetrao urogallus (21–30 samców, ponad 5% ogólnokrajowej populacji lęgowej), orła przedniego Aquila chrysaetos (2–3 par lęgowych, ponad 5% ogólnopolskiej populacji lęgowej), sóweczki Glaucidium passerinum (21–25 par lęgowych, ok. 5% ogólnokrajowej populacji lęgowej), dzięcioła białogrzbietego Dendrocopos leucotos (60–65 par lęgowych, ponad 10% ogólnopolskiej populacji lęgowej), dzięcioła trójpalczastego Picoides tridactylus (76–80 par lęgowych, ok. 15% ogólnopolskiej populacji lęgowej) i drozda obrożnego Turdus torquatus (208–250 par lęgowych, ponad 4% ogólnokrajowej populacji lęgowej). Na uwagę zasługuje także stosunkowo znaczna liczebność tutejszych populacji lęgowych derkacza Crex crex (164–170 odzywających się samców) i puszczyka uralskiego Strix uralensis (8–12 par lęgowych, ok. 1% ogólnokrajowej populacji lęgowej). Powierzchnia: 34 988,90 ha Rok zatwierdzenia: 2008 Region geograficzny: Beskidy Zachodnie Mezoregion: Beskid Żywiecki Położenie administracyjne: województwo śląskie, powiat żywiecki Sprawujący nadzór nad obszarem: Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Katowicach ul. Dąbrowskiego 22 40-032 Katowice tel: 32 420 68 01, fax: 32 420 68 84 e-mail: [email protected] www.katowice.rdos.gov.pl Dane Bazy Danych Ogólnogeograficznych, będące treścią niniejszego opracowania, są materiałem państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, prowadzonego przez Głównego Geodetę Kraju na podstawie przepisów ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne. Osoby korzystające z tych materiałów nie mają prawa do ich zwielokrotniania, sprzedawania, udostępniania lub w inny sposób wprowadzania do obrotu lub rozpowszechniania ich treści w całości bądź we fragmentach, w szczególności do ich przesyłania lub udostępniania w systemach i sieciach komputerowych lub jakichkolwiek innych systemach teleinformatycznych.