f3 2014/2015 adoracje: dzienniczek siostry faustyny a5. miłosierdzie

F3 2014/2015 ADORACJE: DZIENNICZEK SIOSTRY FAUSTYNY
A5. MIŁOSIERDZIE
Na czas rozważań (medytacji w domu /lub adoracji Najświętszego Sakramentu) proś Ducha Świętego i
Jezusa by to On sam wskazywał Ci drogę. Dodatkowo proś o wstawiennictwo św. siostry Faustyny słowami
modlitwy (lub własnymi):
Święta Faustyno zawsze posłuszna woli Bożej, dziękuję ci, że dzięki tobie mogę lepiej poznać mojego
jedynego Pana i Zbawiciela Jezusa Chrystusa, Boga Żywego i Bliskiego. Dziękuję ci za twoje świadectwo
bliskości z Jezusem Miłosiernym. Proszę Cię Święta Faustyno pomóż mi zbudować z Jezusem więź według
Jego pragnień i planów.
Módl się przez ten czas modlitwą z fragmentu 163 Dzienniczka lub Litanią do Miłosierdzia Bożego (Dz
949)
WAŻNE: kartkę z materiałami zabierz na spotkanie poniedziałkowe by móc dalej rozważać te treści.
Dzień 1.
Wiedz, córko Moja, że Serce Moje jest miłosierdziem samym. Z tego morza miłosierdzia rozlewają się łaski
na świat cały. Żadna dusza, która się do Mnie zbliżyła, nie odeszła bez pociech. Wszelka nędza tonie [w]
Moim miłosierdziu, a wszelka łaska tryska z tego źródła — zbawcza i uświęcająca. Córko Moja, pragnę, aby
serce twoje [było] siedliskiem miłosierdzia Mojego. Pragnę, aby to miłosierdzie rozlało się na świat cały
przez serce twoje. Ktokolwiek się zbliży do ciebie, niech nie odejdzie bez tej ufności w miłosierdzie Moje,
której tak bardzo pragnę dla dusz. Módl się, ile możesz, za konających, wypraszaj im ufność w Moje
miłosierdzie, bo oni najwięcej potrzebują ufności, a najmniej jej mają. Wiedz o tym, że łaska wiecznego
zbawienia niektórych dusz w ostatniej chwili zawisła od twojej modlitwy. Ty znasz całą przepaść mojego
miłosierdzia, więc czerp z niego dla siebie, a szczególnie dla biednych grzeszników. Prędzej niebo i ziemia
obróciłyby się w nicość, aniżeliby duszę ufającą nie ogarnęło miłosierdzie Moje. (Dz 1777)
Dzień 2.
Napisz: Jestem święty po trzykroć i brzydzę się najmniejszym grzechem. Nie mogę kochać duszy, którą
plami grzech, ale kiedy żałuje, to nie ma granicy dla mojej hojności, jaką mam ku niej. Miłosierdzie moje
ogarnia ją i usprawiedliwia. Miłosierdziem swoim ścigam grzeszników na wszystkich drogach ich i raduje
się serce moje, gdy oni wracają do Mnie. Zapominam o goryczach, którymi poili Serce Soje, a cieszę się z
ich powrotu. Powiedz grzesznikom, że żaden nie ujdzie ręki Mojej. Jeżeli uciekają przed miłosiernym
sercem moim, wpadną w sprawiedliwe ręce moje. Powiedz grzesznikom, że zawsze czekam na nich,
wsłuchuję [się] w tętno ich serca, kiedy uderzy dla mnie. Napisz, że przemawiam do nich przez wy rzuty
sumienia, przez niepowodzenie i cierpienia, przez borze i pioruny, przemawiam przez głos Kościoła, a jeżeli
udaremnią wszystkie łaski Moje, poczynam się gniewać na nich, zostawiając ich samym sobie i daję im,
czego pragną. (Dz 1728)
Dzień 3.
Często towarzyszę duszom konającym i wypraszam im ufność w miłosierdzie Boże, i błagam Boga o
wielkość łaski Bożej, która zawsze zwycięża. Miłosierdzie Boże dosięga nieraz grzesznika w ostatniej
chwili, w sposób dziwny i tajemniczy. Na zewnątrz jakoby było wszystko stracone, lecz tak nie jest; dusza,
oświecona promieniem silnej łaski Bożej ostatecznej, zwraca się do Boga w ostatnim momencie z taką siłą
miłości, że w jednej chwili otrzymuje od Boga [przebaczenie] i win, kar, a na zewnątrz nie daje nam
żadnego znaku ani żalu, ani skruchy, ponieważ już na zewnętrzne rzeczy oni nie reagują. O jak, niezbadane
jest miłosierdzie Boże. Ale, o zgrozo — są też dusze, które dobrowolnie i świadomie tę łaskę odrzucają i nią
gardzą. Chociaż już w samym skonaniu, Bóg miłosierny daje duszy ten moment jasny wewnętrzny, że jeżeli
dusza chce, ma możność wrócić do Boga. Lecz nieraz u dusz jest zatwardziałość tak wielka, że świadomie
wybierają piekło; udaremnią wszystkie modlitwy, jakie inne dusze za nimi do Boga zanoszą, i nawet same
wysiłki Boże... (Dz 1698)
Dzień 4.
Dziś powiedział mi Pan: zapisz, córko Moja, te słowa: Wszystkim duszom, które uwielbiać będą to moje
miłosierdzie i szerzyć jego cześć, zachęcając inne dusze do ufności w Moje miłosierdzie — dusze te w
godzinę śmierci nie doznają przerażenia. Miłosierdzie Moje osłoni je w tej ostatniej walce... Córko Moja,
zachęcaj dusze do odmawiania tej koronki, którą ci podałem. Przez odmawianie tej koronki podoba Mi się
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie; www.effatha-lublin.pl
dać wszystko, o co Mnie prosić będą. Zatwardziali grzesznicy, gdy ją odmawiać będą, napełnię dusze ich
spokojem, a godzina śmierci ich będzie szczęśliwa. Napisz do dusz strapionych: Gdy dusza ujrzy i pozna
ciężkość swych grzechów, gdy się odsłoni przed jej oczyma duszy cała przepaść nędzy, w jakiej się
pogrążyła, niech nie rozpacza, ale z ufnością niech się rzuci w ramiona mojego miłosierdzia, jak dziecko w
objęcia ukochanej matki. Dusze te mają pierwszeństwo do Mojego litościwego Serca, one mają
pierwszeństwo do Mojego miłosierdzia. Powiedz, że żadna dusza, która wzywała miłosierdzia mojego, nie
zawiodła się ani nie doznała zawstydzenia. Mam szczególne upodobanie w duszy, która zaufała dobroci
mojej. Napisz: gdy tę koronkę przy konających odmawiać będą, stanę pomiędzy Ojcem a duszą konającą nie
jako Sędzia sprawiedliwy, ale jako Zbawiciel miłosierny. (Dz 1540-1541). Przeczytaj też. 1572, 699
Dzień 5.
W jednej adoracji przyrzekł mi Jezus, że: duszom, które uciekać się będą do mojego miłosierdzia, i duszom,
które wysławiać i głosić będą innym o moim wielkim miłosierdziu, w godzinę śmierci postąpię z nimi
według nieskończonego Miłosierdzia Mojego. Boleje serce moje — mówił Jezus — nad tym, że nawet dusze
wybrane nie rozumieją, jak wielkim jest moje miłosierdzie; obcowanie ich jest w pewien sposób
niedowierzaniem. O, jak to bardzo rani serce moje. Wspomnijcie na mękę moją i jeżeli nie wierzycie
słowom moim, wierzcie przynajmniej ranom moim. (Dz 379). Możesz rozważyć też Dz 291 i 337.
Dzień 6.
Kiedy wybiła dwunasta godzina, dusza moja pogrążyła się w głębszym skupieniu i usłyszałam głos w duszy:
nie bój się, dziecię Moje, nie jesteś sama, walcz śmiało, bo wspiera cię ramię Moje, walcz o dusz zbawienie,
zachęcając je do ufności w Moje miłosierdzie, bo to twoje zadanie w tym i przyszłym życiu. Po tych
słowach przyszły mi głębsze zrozumienia miłosierdzia Bożego. Dusza będzie potępiona tylko ta, która sama
chce, bo Bóg nikogo nie potępia. (Dz 1452)
Pisz, mów o moim miłosierdziu. Powiedz duszom, gdzie mają szukać pociech, to jest w trybunale
miłosierdzia, tam są największe cuda, które się nieustannie powtarzają. Aby zyskać ten cud, nie trzeba
odprawić dalekiej pielgrzymki ani też składać jakichś zewnętrznych obrzędów, ale wystarczy przystąpić do
stóp zastępcy mojego z wiarą i powiedzieć mu nędzę swoją, a cud miłosierdzia Bożego okaże się w całej
pełni. Choćby dusza była jak trup rozkładająca się i choćby po ludzku już nie było wskrzeszenia, i wszystko
już stracone — nie tak jest po Bożemu, cud miłosierdzia Bożego wskrzesza tę duszę w całej pełni. O biedni,
którzy nie korzystają z tego cudu miłosierdzia Bożego; na darmo będziecie wołać, ale będzie już za późno
(Dz 1448)
Dzień 7.
Czuję, że broni mnie jakaś moc i osłania przeciwko pociskom nieprzyjaciela. Strzeże mnie i broni, czuję to
nadto dobrze, jestem osłonięta, jakby cieniem Jego skrzydeł. (Dz 1799) O Boże wielkiego miłosierdzia,
Dobroci nieskończona, oto dziś cała ludzkość woła z otchłani nędzy swojej do miłosierdzia Twego, do
litości Twojej, o Boże; a woła potężnym swym głosem nędzy. Boże łaskawy, nie odrzucaj modlitwy
wygnańców tej ziemi. O Panie, Dobroci niepojęta, który znasz na wskroś nędzę naszą i wiesz, że o własnych
siłach wznieść się do Ciebie nie jesteśmy w stanie — przeto Cię błagamy, uprzedzaj nas łaską swoją i
pomnażaj w nas nieustannie miłosierdzie swoje, abyśmy wiernie pełnili wolę Twoją świętą w życiu całym i
w śmierci godzinie. Niech nas osłania wszechmoc miłosierdzia Twego przed pociskami nieprzyjaciół
naszego zbawienia, abyśmy z ufnością, jak dzieci Twoje, czekali na przyjście Twoje ostateczne, który to
dzień Tobie jest tylko wiadomy. I spodziewamy się, że otrzymamy wszystko, co nam jest obiecane przez
Jezusa, pomimo całej nędzy naszej, bo Jezus jest ufnością naszą, przez Jego miłosierne Serce przechodzimy
jak przez otwartą bramę do nieba. (Dz 1570)
W punktach 1485-1489 jest rozmowa Boga z duszą grzeszną, w rozpaczy, cierpiącą, dążąca do
doskonałości i z duszą doskonałą. Zachęcam do tego, aby choć raz z tymi rozmowami się zapoznać.
Być może któraś z nich jest rozmową mojej duszy z Bogiem…
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie; www.effatha-lublin.pl