5a. Akceptacja Uczuć

AKCEPTACJA UCZUĆ DZIECKA
Zasady empatycznej komunikacji z dzieckiem
 1. Wyczyśćcie swoją wewnętrzną przestrzeń, aby móc usłyszeć swoje dziecko
(oddzielcie swoje myśli, osądy i odczucia od tego co dziecko chce wam
zakomunikować). Jeśli tego nie potraficie okażcie najpierw sobie empatię,
odkryjcie co wam uniemożliwia wysłuchanie dziecka bez emocji i ze
zrozumieniem.
 2. Słuchajcie uważnie – skoncentrujcie swoją uwagę na to co dziecko
komunikuje, patrzcie mu prosto w oczy, pokażcie mu, że jesteście tutaj obecni
całym sobą i tylko dla niego
 3. Pomóżcie dziecku powiązać własne uczucia z potrzebami, które leżą u ich
podstaw „czy czujesz to... dlatego, że pragniesz ... ?”
 4. Pytajcie – nie wygłaszajcie tez ani diagnozy, szukajcie wyraźnego związku
między uczuciami i potrzebami, które komunikuje dziecko; jednak zawsze
używajcie formy pytającej, aby sprawdzić czy prawidłowo zrozumieliście
komunikat, a jednocześnie dać dziecku okazję do aktywności oraz możliwość
wglądu w siebie i kontroli własnych doświadczeń „czy zwątpiłeś w szkołę, bo
nie jesteś pewny czy jej skończenie na pewno pomoże ci w życiu?”
 5. Nie ferujcie wyroków, nie wydawajcie sądów o tym co usłyszeliście od
dziecka, nie przyjmujcie wyniosłej postawy – każdy z nas, a zwłaszcza dzieci,
otwierają duszę przed tymi którzy potrafią słuchać sercem. Jedną z
najsilniejszych potrzeb człowieka jest potrzeba zrozumienia, akceptacji i
współczucia.
 6. Nie próbujcie niczego objaśniać ani tłumaczyć tylko słuchajcie – osoba,
która potrzebuje empatii nie jest gotowa na słuchanie objaśnień i na
tłumaczenia, a nawet może to przyjąć jako znak braku kontaktu i zrozumienia.
 7. Służcie radą tylko wówczas kiedy dziecko tego chce. Jeśli zaczniecie
udzielać dobrych rad dziecku, które wciąż jeszcze potrzebuje współczucia –
utracicie z nim kontakt i jego zaufanie.
 8. Nie pocieszajcie dziecka, nie próbujcie zwracać jego uwagi na coś innego
„żeby zapomniało co go dręczy”. Ważne by dziecko miało kontakt ze swoimi
uczuciami i aby miało w was słuchacza gotowego w każdej chwili do
współczucia i udzielenia wsparcia.
 9. Silne wybuchy emocji mogą was przestraszyć lub zmieszać. Pamiętajcie
jednak, że dawanie upustu uczuciom pomaga dziecku pozbyć się napięcia,
wyrazić siebie, a i wam pomaga lepiej dziecko zrozumieć. Pozwólcie, by
dziecko wyraziło swoją złość, by się wypłakało, wyraziło swój strach…
Uwaga: Pocieszanie, dawanie rad, proponowanie rozwiązania, podobnie jak
osądzanie i krytykowanie, są reakcjami wynikającymi z naszej potrzeby, by pomóc
dziecku, by było zadowolone, by się rozwijało... jednak należy pamiętać, że
faktyczna pomoc w sytuacji kiedy dziecko coś dręczy, to wysłuchanie go z
empatią.