projekt architektoniczno - budowlany modernizacji elewacji i

PROJEKT ARCHITEKTONICZNO - BUDOWLANY
MODERNIZACJI ELEWACJI I KOLORYSTYKI
BUDYNKU NA UL. MOSTOWEJ 3 W ŁOWICZU
NR EW. DZ. 2093/1
Inwestor:
Zakład Gospodarki Mieszkaniowej
Ul. Armii Krajowej 2
99-400 Łowicz
Adres inwestycji:
Łowicz ul. Mostowa 3
Dz. nr 2093/1
Wykonano w:
SPPH „Fest”
Ul. Baczyńskiego 31
99 – 400 Łowicz
Opracowali:
Mgr inż. arch. Rafał Zdanowicz
Mgr inż. arch. Łukasz Wojtysiak
Lipiec – 2010r.
Spis treści:
1. Dane ogólne.
1.1. Podstawy opracowania.
1.2. Przedmiot opracowania.
1.3. Cel opracowania.
1.4. Zakres opracowania.
1.5. Podstawy merytoryczne.
2. Opis stanu istniejącego budynku.
2.1. Lokalizacja i Zagospodarowanie działki.
2.2. Opis przedmiotowego budynku z oceną stanu technicznego
modernizowanych części
3. Wnioski i zalecenia
4. Opis robót zalecanych do wykonania przed modernizacją wypraw
elewacyjnych
4.1. Naprawa pęknięć metodą profili śrubowych (Saver
Technologies lub równorzedną)
4.2. Naprawa pęknięć metodą tradycyjną
4.3. Wymiana pokrycia dachu
4.4. Inne roboty elewacyjne
5. Opis technologii wykonania wypraw elewacyjnych
6. Uwagi końcowe
7. Informacja dotycząca warunków B. I. O. Z.
8. Część rysunkowa
Spis rysunków:
Nr 1. – Schemat modernizacji – elewacja wschodnia
Nr. 2. – Schemat modernizacji – elewacja zachodnia
Nr. 3.- Schemat modernizacji – elewacja południowa
Nr. 4. – Wizualizacja kolorystyki - elewacja wschodnia
Nr. 5. – Wizualizacja kolorystyki - elewacja zachodnia
Nr. 6. – Wizualizacja kolorystyki - elewacja południowa
Nr. 7-12 – Detale naprawy pęknięć w elewacji
9. Dokumentacja zdjęciowa (odrębny załącznik).
OPRACOWALI:
Mgr inż. arch. Rafał Zdanowicz
Mgr inż. arch. Łukasz Wojtysiak
OPRACOWALI:
Mgr inż.arch. Rafał Zdanowicz
Mgr inż. arch. Łukasz Wojtysiak
1. Dane ogólne
1.1.Podstawy opracowania .
Podstawą opracowania jest umowa nr 38/2010 między ZGM Łowicz , a
wykonawcą.
1.2. Przedmiot opracowania.
Przedmiotem opracowania jest projekt modernizacji elewacji i kolorystyki
budynku przy ul. Mostowej 3 w Łowiczu. Projekt zawiera również wskazówki i
wytyczne wykonania naprawy zdiagnozowanych pęknięć ścian zewnętrznych
budynku.
1.3. Cel opracowania
Celem
niniejszego
opracowania
jest
nadanie
obiektowi
architektonicznemu estetycznego wyglądu, poprzez renowację tynków,
wymianę obróbek blacharskich, stolarki i stworzenie nowej kolorystyki
przyjaznej dla ludzi i otoczenia.
1.4. Zakres opracowania
Niniejsze opracowanie zakresem obejmuje wykonanie modernizacji
elewacji frontowej obiektu wraz z wymianą rynien, rur spustowych,
podokienników, obróbek na gzymsach. Projektanci po oględzinach budynku
stwierdzili, iż przed wykonaniem powyższych robót należy zabezpieczyć
powstałe w ścianach zewnętrznych obiektu pęknięcia, oraz dokonać wymiany
pokrycia dachu. W związku z powyższym niniejszy projekt zawiera wytyczne i
wskazówki wykonania również tych robót.
1.5. Podstawy merytoryczne
- Szczegółowe oględziny obiektu
- Pomiary inwentaryzacyjne ścian zewnętrznych budynku
- zasady sztuki budowlanej, Polskie Normy, literatura fachowa
2. Opis stanu istniejącego budynku.
2.1. Lokalizacja i zagospodarowanie działki.
Przedmiotowa posesja nr 2093/1 zlokalizowana jest w Łowiczu przy ul.
Mostowej 3. Przedmiotowy obiekt jest kamienicą frontową o podłużnym
kształcie rozciągajacym się wzdłuż ul. Mostowej na całej szerokości posesji.
Przejście na podwórze odbywa się bramą pieszą , oraz sienią przejazdową.
Wnętrze działki stanowi podwórze częściowo zabudowane budynkami
gospodarczymi (komórkami lokatorskimi) Obiekt posiada przyłącza:
wodociągowe, kanalizacyjne i elektryczne.
2.2. Opis budynku
Przedmiotowy budynek to obiekt dwukondygnacyjny, częściowo
podpiwniczony, zbudowany na planie równoległoboku ze ściętym narożnikiem
południowo - wschodnim. Usytuowanie budynku względem ulicy – kalenicowe.
Elewacje budynku –dość chaotyczna , wyraźny brak symetrii, zauważalny brak
konsekwencji w lokalizacji otworów okiennych i drzwiowych.
Budynek (zarówno ściany jak i fundamenty) zbudowany jest w
technologii tradycyjnej murowanej z cegły ceramicznej pełnej, na zaprawie
cementowo wapiennej
Nad pomieszczeniami parteru i piętra wykonano stropy drewniane
belkowe z wypełnieniem polepą i wykończone deskami podłogowymi, od spodu
tynkiem trzcinowym. Nad piwnicą sklepienie Kleina na belkach stalowych.
Więźba dachowa drewniana, krokwiowo – jętkowa z podparciem krokwi
ramami płatwiowo – stolcowymi. Na krokwiach wykonano deskowanie pełne i
pokryto je papą wierzchnią.
W budynku wykonano schody częściowo drewniane częściowo w
systemie Kleina.
Wykończenie zewnętrzne budynku
Budynek z zewnątrz pokryty jest tynkiem cementowo - wapiennym
Rynny, rury spustowe, obróbki wykonane z blachy ocynkowanej
Stolarka okienna w większości drewniana, pozostała z PCV. Stolarka
drzwiowa zewnętrzna - drewniana.
- Pokrycie dachu wykonane z papy pokryciowej na pełnym deskowaniu
- Kominy murowane, tynkowane tynkiem cem. - wapiennym.
Stan techniczny elewacji ocenia się jako niezadowalający.
Zaobserwowano:
- Liczne pęknięcia i ubytki spowodowane odpadaniem całych płatów
tynku zarówno w fasadzie frontowej jak i pozostałych elewacjach,
będące skutkiem korozji, wieloletniego braku remontu i negatywnego
wpływu czynników atmosferycznych
- Zaobserwowano liczne zacieki na ścianach świadczące o
nieszczelności pokrycia dachowego i systemu odprowadzania wody,
a także zacieki pod oknami spowodowane brakiem parapetów
zewnętrznych.
- W elewacji frontowej zawilgocenie górnej partii ściany w dwóch
miejscach spowodowało odrywanie się górnego gzymsu z
odsłonięciem cegły.
- W kilku miejscach zarówno w elewacji frontowej jak i tylnej
zauważono pęknięcia pionowe i ukośne w przestrzeniach pomiędzy
oknami parteru a oknami pietra jak również między górna linią okien
piętra, a dachem. Powodem takich uszkodzeń jest brak wieńców
obwodowych budynku.
- Stolarka w dużej części jest w złym stanie; nie spełnia wymogów
normy cieplnej, jest nieszczelna.
-
3. Wnioski i zalecenia.
Uszkodzenia ścian dotyczą przestrzeni międzyokiennych, miedzy liniami
okien parteru i piętra, oraz ponad oknami piętra. Tego typu pęknięcia
spowodowane są brakiem wieńców w linii stropów i w miejscu oparcia więźby
dachowej. Pęknięcia nie zagrażają katastrofie budowlanej. Nie mniej jednak w
celu ich stabilizacji i sprowadzenia do minimum ryzyka powiększania pęknięć, a
co za tym idzie uszkodzenia nowych wypraw elewacyjnych, proponuje się ich
naprawę z zastosowaniem metody profili śrubowych , lub metody tradycyjnej.
Za niezbędne uznano również wymianę pokrycia dachu wraz z wymianą
obróbek blacharskich , wymianę rynien i rur spustowych, oraz montaż
parapetów zewnętrznych.
4. Opis robót zalecanych do wykonania przed modernizacją wypraw
elewacyjnych
4.1. Naprawa pęknięć metodą profili śrubowych (Saver Technologies lub
równorzedną)
Jako
technologię
wykonania
robót
naprawczych
i
zabezpieczających pęknięcia ścian proponuje się zastosowanie metody
wprowadzania w mur prętów śrubowych i zatapiania ich w specjalnej
zaprawie wiążącej. Technikę montażu przedstawiono na podstawie
rozwiązań proponowanych w systemie Brutt Technologies przez firmę
Brutt Saver. Nie mniej dopuszcza się zastosowanie rozwiązań
równorzędnych.
Wg opisanych poniżej zasad projektuje się wykonanie zabezpieczeń
pojedynczych (miejscowych) pęknięć, a także wykonanie liniowego
zbrojenia wzdłuż elewacji budynku w liniach stropów.
Elementy systemu:
Profile systemowe - to elastyczne pręty, cięgna i kotwy wykonane z
austenitycznej stali nierdzewnej o charakterystycznym, helikoidalnym
(śrubowym) kształcie. W przypadku robót remontowych i naprawczych
najczęściej stosuje się pręty o średnicach: 6 ; 8 i 10 mm. Przy wzmacnianiu
nowobudowanych obiektów, na przykład w technologii „YTONG” - o średnicach:
3 i 4,5 mm. Standardowa, handlowa długość prętów wynosi 10 m. Pręty można
łączyć ze sobą, zginać, układać w wiązki. Ich produkcja jest zgodna z normą:
EN ISO 9002:1994 (Certyfikat TÜV – Rheinland Europa Kft. nr 75 100 8417).
Zaprawy systemowe - to niekurczliwe, elastyczne, szybkowiążące
zaprawy wykonane na bazie cementu. Charakteryzują się doskonałą
przyczepnością w kontakcie z różnymi materiałami. Zaprawy zostały specjalnie
zaprojektowane do współpracy z profilami. Ich produkcja odpowiada wymogom
normy EN ISO 9001:1994 (Certyfikat TÜV – Manamegent Serwice GmbH – nr
12 100 5922 TMS). Zaprawy sprzedawane są w zestawach zawierających dwa
składniki (sproszkowany i płynny), po zmieszaniu których uzyskuje się gotową
do użycia plastyczną masę. Do przygotowania zaprawy należy używać
składników dostarczanych przez producenta (nie wolno dolewać wody,
dosypywać cementu, piasku, plastyfikatorów, itp.).
Technika napraw polega na montażu odpowiednio dobranych profili i
zatopieniu ich w zaprawie we wcześniej wyfrezowanych szczelinach lub
wywierconych otworach. Oba sposoby można stosować łącznie. Narzędzia
niezbędne przy wykonywaniu napraw z zastosowaniem opisywanej technologii
to: - bruzdownice z odkurzaczami umożliwiające wykonanie w cegle, kamieniu i
betonie szczelin o szerokościach od 1 do 2 cm i głębokościach do 7 cm
(szerokości i głębokości frezowania określona została w części rysunowej
projektu). (W praktyce, w przypadku cegły i betonu oraz stosowaniu 1 – 2
prętów, wykonuje się szczeliny o szerokości 1cm i głębokości 4 – 5,5 cm),
wiertarki udarowe z wiertłami o średnicach od 10 do 16mm i długościach
odpowiadających założeniom projektu, ręczne urządzenia ciśnieniowe do
mycia, przenośne sprężarki i pistolety iniekcyjne do zapraw z odpowiednimi
końcówkami, narzędzia pomocnicze.
Montaż profili w szczelinach polega na:
- wyfrezowaniu, zgodnie z określoną lokalizacją i wymiarami szczelin
(niezależnie od rodzaju materiału, z którego wykonany jest obiekt –
cegła, beton, kamień – szczeliny mogą być frezowane w spoinach lub
bezpośrednio w materiale konstrukcyjnym),
- oczyszczeniu szczelin z pozostałości frezowania, a następnie
wyczyszczeniu pyłu i drobnych cząsteczek przy pomocy sprężonego
powietrza i wody pod ciśnieniem,
- wypełnieniu wilgotnych szczelin (przy pomocy pistoletu iniekcyjnego)
pierwszą warstwą zaprawy o grubości około 10 mm,
- zatopieniu w zaprawie przygotowanych wcześniej profili
- pokryciu ich przy pomocy pistoletu kolejną warstwą zaprawy o tej samej
grubości (w niektórych przypadkach włożone do szczelin profile na czas
wiązania zaprawy należy zablokować przy pomocy klinów drewnianych),
po związaniu zaprawy (około 20 – 40 minut) - wypełnieniu pozostałej
szczeliny zaprawą do spoinowania.
W przypadku montażu w szczelinie więcej niż 1 pręta, czynności należy
powtarzać zgodnie z powyższą procedurą.
Montaż profili w otworach polega na:
- wywierceniu w określonych punktach otworów o zadanych średnicach i
głębokościach,
- wyczyszczeniu otworów przy pomocy sprężonego powietrza i bieżącej
wody,
- wprowadzeniu przy pomocy pistoletu iniekcyjnego z odpowiednią
końcówką (rurka o średnicy wewnętrznej umożliwiającą wprowadzenie
do niej kotwy) do otworów kotew i zaprawy. W przypadku otworów o
głębokości do 500 mm, otwory przy pomocy pistoletu można najpierw
wypełnić zaprawą, a następnie – wkręcając – zamontować w nich kotwy,
- po zamontowaniu kotew –należy wyczyścić naddatek zaprawy.
Wszystkie roboty wykonywane metodą Brutt Technologies lub inną
równorzędną powinny być wykonywane w temperaturze otoczenia powyżej
5st.C, zgodnie z wytycznymi producenta oraz Aprobaty Technicznej ITB
Porady praktyczne:
- z uwagi na ceny stosowanych materiałów (głównie zapraw),
przestrzegać ich norm zużycia podanych przez producenta,
- do zapraw nie dodawać innych składników, niż dostarczone w zestawie
przez producenta,
- jednorazowo przygotowywać taką ilość zaprawy, aby można ją było
zużyć w przeciągu 20 – 30 minut (pojedynczy zestaw proszek + płyn
dostarczony przez producenta),
- do montażu cięgien i kotew, w szczególności do aplikacji zaprawy
używać narzędzi preferowanych przez producenta
- w trakcie prowadzenia robót korzystać ze środków ochrony osobistej i
przestrzegać zasad BHP właściwych dla określonego rodzaju
wykonywanych prac.
Narzędzia niezbędne do prowadzenia robót metodą „Brutt Technologies”:
- profesjonalne, ręczne bruzdownice wyposażone w tarcze właściwe do
obróbki
określonych materiałów,
- odkurzacze przemysłowe,
- dobrej jakości ręczne wiertarki udarowe z kompletem wierteł,
- pistolety iniekcyjne do wyciskania zaprawy z kompletem końcówek,
- małe, przenośne sprężarki,
- narzędzia ręczne: dłuta, szpachelki, hydronetki, itp.
Maksymalna, handlowa długość Brutt Saver Profili wynosi 10 m. W praktyce
bardzo często istnieje jednak potrzeba zastosowania profili o większych
długościach. Konstrukcja Brutt Saver Profili umoŜliwia ich wzajemne łączenie
przy zachowaniu zasad podanych poniżej (rys. 6):
- profile łączy się ze sobą na zakładkę o minimalnej długości 50 cm
bezpośrednio w szczelinie i zaprawie
- do łączenia profili nie stosuje się dodatkowych wzmocnień (śrub,
ściągów, drutu, spawania, itp.),
- - w celu ustabilizowania połączenia, do czasu związania zaprawy, w
niektórych przypadkach można dodatkowo docisnąć profile w
szczelinach klinami drewnianymi. Po związaniu zaprawy kliny należy
usunąć. Pozostałe otwory wypełnić zaprawą, przy projektowaniu
połączeń oprócz normalnych długości profili uwzględnić należy dodatek
na zakładki.
Naprawy miejscowe:
Wykonując naprawy miejscowe stosować należy następujące zasady:
- minimalna długość montowanego profilu w szczelinie nie może być
mniejsza niż 1m – po 50 cm z każdej strony pęknięcia
- w przypadku naprawy kilku szczelin łącznie minimalne długości profili od
skrajnych pęknięć nie powinny być mniejsze niż 50 cm , a odległości
pionowe pomiędzy nimi, w zależności od konkretnych przypadków
powinny wynosić od 15 do 60 cm,
-
-
-
-
projektując miejscowe naprawy pęknięć z użyciem kilku równoległych
profili, w zależności od konkretnej sytuacji, przyjmować należy pionowe
odległości pomiędzy profilami w przedziale od 30 do 45 cm.
w przypadkach, gdy pęknięcia ścian występują w pobliżu otworów
(okiennych, drzwiowych, itp.) lub przy narożnikach i odległość od jednej
lub obu krawędzi jest mniejsza niż 50 cm, projektowana długość profilu
powinna uwzględniać dodatkowe 15 - 30 cm z każdej strony
przewidziane do zagięcia i montażu w otworze o głębokości odpowiednio
20 - 35 cm, wykonanym w narożniku lub w odległości 10 – 15 cm od
krawędzi ściany
projektując montaż profili na długości całej ściany należy przyjmować
całkowitą długość cięgien powiększoną (jeśli zachodzi taka potrzeba) o
naddatki na łączenia oraz montaż końcówek w otworach w narożnikach.
Długości zagiętych końcówek do montażu w otworach powinny wynosić
od 30 do 50 cm. W przypadku konieczności montażu w szczelinie więcej
niż jednego profilu, końcówki każdego z nich należy montować w
osobnych otworach wierconych w narożnikach i rozchylonych w
stosunku do siebie pod kątem ok. 15 – 30º .
alternatywą do podanych powyżej sposobów projektowania napraw i
wzmacniania uszkodzonych murów jest stosowanie profili jako klamer.
Stosując tą metodę uzyskuje się dodatkowe wzmocnienie konstrukcji
oraz lepsze mocowanie profili poprzez ich zamontowanie nie tylko w
wyfrezowanych szczelinach, ale również w otworach wierconych w
naprawianym murze pod kątem od 30 do 45º w stosunku do jego lica.
Przy montażu kilku profili w szczelinie ich zagięte końcówki montować
należy w oddzielnych otworach wierconych analogicznie, jak w
przypadku montażu profili wzdłuż całych ścian. Przykłady takich
rozwiązań
Przykłady konkretnych robót wykonywanych dla potrzeb niniejszego
przedsięwzięcia zobrazowano w detalach załączonych do części
rysunkowej.
4.2. Naprawa pęknięć metodą tradycyjną
Jako alternatywną metodę naprawy i zabezpieczenia pęknięć
proponuje się tradycyjny sposób zbrojenia ścian za pomocą prętów
stalowych ze stali zbrojeniowej – żebrowanej wtopionej w fugę
wypełnioną zaprawą cementową.
Sama zasada wykonywania prac jest bardzo zbliżona do opisanej powyżej
technologii wtapiania prętów śrubowych. Jest jednak bardziej
pracochłonna i wymaga dłuższego czasu wykonywania poszczególnych
etapów, ponadto daje mniejszą gwarancję zamierzonego efektu.
Podstawowe zasady wykonania naprawy pęknięć metodą tradycyjną:
- przed przystąpieniem do prac związanych ze zbrojeniem spoin
wzmacnianych ścian, wszystkie rysy i spękania wypełnić zaprawą
cementową M-12.
-
-
-
-
-
po związaniu zaprawy wypełniającej wszystkie rysy i spękania, należy z
powierzchni ściany usunąć tynk, przy czym należy go usunąć z obu stron
rysy, co najmniej na odległość 50 cm.
następnie ze spoin poziomych usunąć zaprawę na głębokość około – 33,5 cm, przy czym długość oczyszczonej spoiny po jednej i drugiej
stronie
rysy
powinna
zapewniać
możliwość
maksymalnego
wykorzystania nośności użytych do zbrojenia prętów (min. 50cm).
zaprawę należy również usunąć ze spoin powyżej i poniżej rysy.
bruzdy powstałe w miejscu spoin należy oczyścić z resztek zaprawy, a
następnie zmyć wodą pod ciśnieniem.
po dokładnym oczyszczeniu spoin i powierzchni elementów, z resztek
starej zaprawy oraz po zmyciu ich wodą, spoiny wypełnić gęstą zaprawą
cementową M-12
w wypełnione zaprawą bruzdy wcisnąć uprzednio przygotowane pręty
zbrojenia o określonej długości.
pręty należy układać w każdym przypadku, nie rzadziej niż co trzecią
spoinę
po wciśnięciu prętów w spoiny wypełnione zaprawą, należy uzupełnić
wszystkie ubytki w spoinach, tak aby każdy pręt na swej długości był
dokładnie otulony zaprawą.
po całkowitym związaniu zaprawy w spoinach należy wzmocniony
fragment ściany ponownie pokryć tynkiem.
Przy stosowaniu metody tradycyjnej należy pamiętać o zachowaniu
następujących warunków:
- tynk ze wzmacnianego fragmentu ściany należy przed przystąpieniem do
montażu zbrojenia usunąć
- pręty zbrojeniowe należy prowadzić wyłącznie w spoinach między
cegłami
- w związku z dość nieznaczną szerokością spoin do zbrojenia należy
użyć prętów nie grubszych niż Ø=10mm.
- w jednej bruździe należy prowadzić tylko jeden pręt (głębokość bruzd nie
przekracza 3,5cm)
- w przypadku zbrojenia liniowego ściany, biegnącego wokół budynku,
końcówki łączących się prętów należy wyginać i kotwić w otworze
wykonanym w ścianie o Ø=18mm wypełnionym zaprawą M-12. łączenie
prętów powinno odbyć się z 50cm zakładem
Uwaga:
Wszystkie roboty polegające na zabezpieczeniu pęknięć należy
prowadzić w oparciu o część rysunkową projektu , stosując się do
powyższych wytycznych.
4.3. Wymiana pokrycia dachu.
W związku z zaobserwowanymi nieszczelnościami i przeciekaniem
powłoki pokrycia dachowego zaleca się jego wymianę. Proponuje się
wykonanie pokrycia z blachy powlekanej dachówkowej w kolorze brązowym, o
matowym fakturowaniu.
Pokrycie wraz z obróbkami dachowymi koszowymi, kalenicowymi i kominowymi
należy wykonać wg tego samego systemu (jednego z obecnie dostępnych na
rynku budowlanym spełniającego PN, posiadającego odpowiednie atesty).
Kolejność i rodzaj wykonywanych robót:
- usunięcie starej papy i staranne sprawdzenie obecnego stanu więźby
dachowej oraz deskowania,
- ewentualna wymiana uszkodzonych bądź zbutwiałych elementów
- pokrycie elementów drewnianych przez malowanie lub rozpylanie
środkami impregnującymi wielozadaniowymi typu FOBOS.
- pokrycie deskowania papą wierzchnią lub folią PE – o dużej paroprzepuszczalności,
- wykonanie rusztu z łat (3,5x5cm) w rozstawie zalecanym przez
producenta pokrycia,
- ułożenie i mocowanie arkuszy blachy i obróbek blacharskich
- montaż systemu odwodnienia dachu składający się z rynien Ø=15mm i
rur spustowych Ø=12mm - z blachy powlekanej , alternatywnie z PCV.
5. Roboty budowlane polegające na renowacji powierzchni fasady i
nadaniu kolorystyki.
UWAGA: przed przystąpieniem do renowacji należy dokładnie ocenić stan
podłoża. Podłoże powinno być suche, stabilne, równe i nośne, tzn.
Odpowiednio mocne, oczyszczone z warstw mogących osłabić
przyczepność zaprawy, zwłaszcza z kurzu, brudu, wapna, olejów,
tłuszczów, wosku, resztek farby olejnej i emulsyjnej. Słabo związane
części powierzchni należy odkuć, zaś części luźne lub osypliwe usunąć
przy pomocy szczotki stalowej ewentualnie za pomocą strumienia wody
pod ciśnieniem. Bezpośrednio przed tynkowaniem należy podłoże
zmoczyć czystą wodą.
Do renowacji elewacji proponuje się zastosować produkty firmy
ATLAS. Alternatywnie można zastosować systemy o tych samych
właściwościach proponowane przez innych producentów.
5.1. Zastosowanie Szybkoschnącej emulsji UNI GRUNT do gruntowania i
wzmacniania miejsc o słabej przyczepności.
Właściwości
ATLAS UNI-GRUNT jest impregnatem do gruntowania, produkowanym na
bazie najwyższej jakości wodnej dyspersji akrylowej. Dzięki dużej zdolności
penetracji, wnika silnie w głąb podłoża, wzmacniając go i powodując
ujednorodnienie parametrów całej gruntowanej powierzchni. Atlas uni-grunt
reguluje proces chłonności podłoża i zapobiega „odciąganiu” nadmiernej ilości
wody z wykonywanych na nim warstw. Emulsja atlas uni-grunt dzięki temu
poprawia warunki wiązania zapraw i przyczynia się do osiągnięcia przez nie
zakładanych parametrów technicznych, w tym przyczepności. Charakteryzuje
się szybkim procesem wysychania. Emulsja w trakcie stosowania nie zmydla
się. Po wyschnięciu jest bezbarwna i przepuszcza parę wodną.
Przygotowanie podłoża
Podłoże powinno być suche, oczyszczone z kurzu, brudu, olejów, tłuszczów i
wosku. Wszystkie luźne, nie związane właściwie z podłożem warstwy należy
przed zastosowaniem emulsji usunąć.
Przygotowanie emulsji
Atlas uni-grunt produkowany jest jako emulsja gotowa do bezpośredniego
użycia. Nie wolno jej łączyć z innymi materiałami ani zagęszczać, dopuszczone
jest rozcieńczanie w proporcji 1:1.
Sposób użycia
Emulsję atlas uni-grunt najlepiej nanosić na podłoże w postaci
nierozcieńczonej, jednokrotnie wałkiem lub pędzlem, jako cienką i równomierną
warstwę. Do pierwszego gruntowania bardzo chłonnych i słabych podłoży
można zastosować emulsję rozcieńczoną czystą wodą w proporcji 1:1. Po
wyschnięciu pierwszej warstwy, gruntowanie należy powtórzyć emulsją bez
rozcieńczenia. Użytkowanie powierzchni należy rozpocząć po wyschnięciu
emulsji, czyli po około 2 godzinach od jej nałożenia.
Zużycie
Średnio zużywa się 0,05÷0,2 kg emulsji na 1 m². W praktyce zużycie zależne
jest od stopnia chłonności podłoża.
Narzędzia
Wałek lub pędzel malarski. Narzędzia należy czyścić czystą wodą,
bezpośrednio po użyciu.
Opakowania
Pojemniki plastikowe: 1 kg, 5 kg,
Paleta: 432 kg w pojemnikach 1 kg, 540 kg w pojemnikach 5 kg
Przechowywanie i transport
Emulsję należy przewozić i przechowywać w szczelnie zamkniętych
opakowaniach, w suchych warunkach, w temperaturze dodatniej. Chronić przed
przegrzaniem. Okres przydatności do użycia emulsji wynosi 12 miesięcy od
daty produkcji umieszczonej na opakowaniu.
Uwaga
Chronić przed dziećmi! Przy bezpośrednim kontakcie z oczami przemyć dużą
ilością wody i skonsultować się z lekarzem.
Dane techniczne
Temperatura podłoża i otoczenia : od +5ºc do +25ºc
Rozpoczęcie dalszych prac po gruntowaniu: po 2 godzinach
Gęstość emulsji: ok. 1,0 g/cm³
5.2. Zastosowanie zaprawy tynkarskiej do uzupełnienia ubytków w
tynkach i w sztukaterii elewacyjnej
Właściwości
Zaprawa tynkarska atlas jest gotową, suchą mieszanką produkowaną na bazie
najwyższej jakości spoiwa cementowego, wypełniaczy kwarcowych i dodatków
uszlachetniających. Dzięki odpowiednio dobranym parametrom jest wygodna w
pracy, plastyczna i odznacza się dobrą przyczepnością do podłoża. Jest
materiałem mrozo- i wodoodpornym.
Przygotowanie podłoża – patrz pkt 5.1.
Podłoże powinno być suche, stabilne, równe i nośne, tzn. Odpowiednio mocne,
oczyszczone z warstw mogących osłabić przyczepność zaprawy. Jeżeli istnieje
potrzeba redukcji chłonności podłoża, zaleca się stosowanie emulsji atlas unigrunt (patrz pkt. 5.1.). Zaprawy tynkarskiej nie stosuje się na podłożach
drewnianych, metalowych i z tworzyw sztucznych. Przed tynkowaniem podłoży
gipsowych powierzchnię istniejących ścian należy zarysować ostrym dłutem w
gęstą, skośną siatkę tak, by głębokość rys wynosiła ok. 3 mm.
Przygotowanie zaprawy
Zaprawę przygotowuje się przez wsypanie suchej mieszanki do naczynia z
odmierzoną ilością wody (w proporcji 0,13÷0,16 l wody na 1 kg suchej zaprawy)
i wymieszanie, aż do uzyskania jednolitej konsystencji. Czynność tę najlepiej
wykonać mechanicznie, za pomocą wiertarki z mieszadłem lub w betoniarce, a
w przypadku tynkowania maszynowego w agregacie tynkarskim. Zaprawa
nadaje się do użycia po kilku minutach od wymieszania i należy ją wykorzystać
w ciągu 4 godzin. Proporcje dodawanej wody należy skorygować
doświadczalnie, kierując się pożądaną konsystencją zaprawy, rodzajem
podłoża i warunkami atmosferycznymi. Zastosowanie do przygotowania masy
ilości
wody
prowadzi
do
obniżenia
parametrów
niewłaściwej
wytrzymałościowych tynku.
Sposób użycia
Tynk należy wykonywać jako dwuwarstwowy. W uzyskaniu równych
powierzchni tynku pomaga zastosowanie prowadzących listew tynkarskich.
Mocuje się je mechanicznie bądź poprzez zatopienie w zaprawie (listwy
siatkowe). Pierwszym etapem tynkowania jest wykonanie „obrzutki wstępnej”.
Po jej związaniu (ale jeszcze przed stwardnieniem) należy wykonać „narzut
wierzchni”. Tynk w obydwu etapach narzuca się równomiernie kielnią (lub
agregatem tynkarskim). Nadmiar zaprawy należy zbierać pacą styropianową lub
drewnianą i wrzucać z powrotem do naczynia. Świeży tynk można wyrównywać
długą łatą, wykorzystując listwy prowadzące. Moment przystąpienia do
zacierania należy określić doświadczalnie tak, aby nie nastąpiło zbytnie
przesuszenie powierzchni tynku. Zacieranie wykonuje się z reguły po nałożeniu
dodatkowej, cienkiej warstwy zaprawy, odpowiadającej grubości kruszywa.
Prace wykończeniowe należy wykonywać zgodnie z technologią robót
tynkarskich, stosując narzędzia odpowiednie do oczekiwanego efektu
wykończenia i przeznaczenia tynku. Jeżeli tynk ma stanowić podłoże pod
okładziny ceramiczne nie należy go w ogóle zacierać. Gdy na tynku ma zostać
położona gładź gipsowa należy go zatrzeć pacą styropianową. W czasie
wysychania tynków wewnętrznych należy zapewnić dobrą wentylację
pomieszczeń. Tynki zewnętrzne chronić przed zbyt szybkim wysychaniem, np.
zraszając je wodą.
Zużycie
Z jednego opakowania 30 kg możemy wykonać ok. 1,6-1,7 m² tynku grubości
10 mm
Narzędzia
Kielnia, paca styropianowa lub drewniana, listwy prowadzące, długa łata.
Narzędzia należy czyścić czystą wodą, bezpośrednio po użyciu. Trudne do
usunięcia resztki związanej zaprawy zmywa się środkiem atlas szop.
Opakowania
Worki papierowe 30 kg.
paleta 1080 kg w workach 30 kg.
Przechowywanie i transport
Zaprawę należy przewozić i przechowywać w szczelnie zamkniętych workach,
w suchych warunkach (najlepiej na paletach). Chronić przed wilgocią. Okres
przechowywania zaprawy w warunkach zgodnych z podanymi wymaganiami
wynosi do 12 miesięcy od daty produkcji umieszczonej na opakowaniu.
Uwaga
Produkt drażniący, zawiera cement. Należy stosować odpowiednie środki
ochrony oczu, dróg oddechowych i skóry. Zanieczyszczone oczy przemyć
natychmiast dużą ilością wody i zasięgnąć porady lekarza. W razie połknięcia
niezwłocznie zasięgnąć porady lekarza, pokazać opakowanie lub etykietę.
Dane techniczne
0,13÷0,16 l wody na 1 kg zaprawy
proporcje mieszanki
3,9÷4,8 l wody na 30 kg zaprawy
Czas gotowości zaprawy do pracy
Ok. 4 godziny
Temperatura
przygotowania zaprawy
Od + 5°c do + 30°c
podłoża i otoczenia w trakcie prac
Od +5°c do + 30°c
Odporność na temperatury w trakcie użytkowania Do +60°c
Min. Grubość tynku
6 mm
Max. Grubość tynku
30 mm
Zawartość rozpuszczalnego chromu (vi) w gotowej
≤ 0,0002 %.
masie wyrobu
5.3. Pokrycie powierzchni elewacji podkładową masą tynkarską ATLAS
CERPLAST pod tynk cienkowarstwowy do zwiększania przyczepności i
wzmacniania podłoża
Właściwości
ATLAS CERPLAST jest gotową do użycia masą podkładową, produkowaną na
bazie żywic akrylowych i mączek kwarcowych. Jest środkiem gruntującym
koloru białego. Dodatkowo dostępny jest w trzech kolorach (klinkier, brąz i
grafit) jako podkład pod wybrane kolory tynków mozaikowych atlas deko m.
Atlas cerplast to produkt wydajny, bardzo wygodny i łatwy w użyciu. Zawartość
kruszywa w podkładzie nadaje zagruntowanej powierzchni chropowatość, która
ułatwia nakładanie kolejnych warstw, a także zwiększa powierzchnię połączenia
tynku lub zapraw klejących z podłożem. Stosowanie masy tynkarskiej atlas
cerplast poprawia przyczepność oraz ogranicza możliwość powstawania plam
na powierzchni tynku cienkowarstwowego, tworzących się w wyniku
niewłaściwego przygotowania podłoża lub jego właściwości.
Przygotowanie podłoża – patrz pkt 5.2.
Podłoże powinno być stabilne, równe i nośne, tzn. odpowiednio mocne,
oczyszczone. Przed przystąpieniem do prac naprawczych zaleca się
zagruntować podłoże emulsją atlas uni-grunt.
Przygotowanie masy
Podkładowa masa tynkarska atlas cerplast dostarczana jest w postaci gotowej
do użycia. Nie wolno jej łączyć z innymi materiałami, rozcieńczać ani
zagęszczać. Po otwarciu wiaderka jego zawartość należy przemieszać w celu
wyrównania konsystencji.
Sposób użycia
Masę atlas cerplast należy rozprowadzić na przygotowanym podłożu
(równomiernie na całej powierzchni) przy pomocy wałka lub pędzla. Nie należy
układać masy w temperaturze poniżej +5°c. Tynkowanie powierzchni lub
przyklejanie okładzin można rozpocząć po całkowitym wyschnięciu masy, tj. Po
upływie ok. 4÷6 godzin od momentu jej naniesienia.
Zużycie
Średnio zużywa się 0,3 kg masy na 1 m².
Narzędzia
Wałek lub pędzel malarski. Narzędzia należy czyścić czystą wodą,
bezpośrednio po użyciu.
Opakowania
Wiadra plastikowe 5 kg, 10 kg, 15 kg, 25 kg
Paleta: 480 kg w wiaderkach 5 kg, 480 kg w wiaderkach 10 kg, 495 kg w
wiaderkach 15 kg, 400 kg w wiaderkach 25 kg
Przechowywanie i transport
Tynk podkładowy należy przewozić i przechowywać w szczelnie zamkniętych
wiaderkach,
w suchych warunkach, w temperaturze dodatniej (najlepiej na paletach).
Chronić przed przegrzaniem. Nie wolno pozostawiać otwartych napoczętych
pojemników. Okres przydatności do użycia masy wynosi 12 miesięcy od daty
produkcji umieszczonej na opakowaniu.
Uwaga
Należy chronić oczy i skórę. Przy bezpośrednim kontakcie z oczami
skonsultować się z lekarzem.
Dane techniczne
Przyczepność do betonu min. 1Mpa
Temperatura podłoża i otoczenia w trakcie prac: od +5°c do +30°c
Gęstość gotowego wyrobu: ok. 1,50 g/cm³
5.4. Pokrycie powierzchni szlachetną zaprawą tynkarską do nakładania
ręcznego
Grubość kruszywa: do 1,5 mm – cermit sn 15, do 2mm – cermit sn 20,
Do 3 mm – cermit sn 30.
Właściwości
Atlas cermit sn jest mineralną zaprawą tynkarską, produkowana na bazie
białego cementu, wapna oraz kruszywa kwarcowego i marmurowego o grubości
odpowiednio do 1,5; 2 i 3 mm. Atlas cermit sn jest produktem wydajnym, bardzo
wygodnym i łatwym w użyciu. Po wyschnięciu tworzy warstwę przepuszczalną
dla pary wodnej i hydrofobową, charakteryzującą się również dużą odpornością
na czynniki atmosferyczne, mycie itp. Zawartość specjalnych mikrowłókien
dodatkowo wzmacnia strukturę tynku, czyniąc go odpornym na różnego rodzaju
uszkodzenia.
Przygotowanie podłoża – patrz pkt 5.3.
Podłoże powinno być stabilne równe oraz nośne, tzn. Odpowiednio mocne i
oczyszczone z warstw mogących osłabić przyczepność zaprawy. W każdym
przypadku, przed nałożeniem tynku atlas cermit sn podłoże należy pokryć
podkładową masą tynkarską atlas cerplast.
Przygotowanie zaprawy
Atlas cermit sn przygotowuje się przez wsypanie całej zawartości worka do
pojemnika
z odmierzoną ilością wody (5,75÷6,50 l na opak 25 kg) i
wymieszanie mechaniczne, aż do uzyskania jednolitej masy bez grudek.
Zaprawa nadaje się do pracy po upływie ok.10min. I po ponownym
wymieszaniu, w trakcie którego można skorygować jej konsystencję
odpowiednio do warunków stosowania. Gotową zaprawę należy wykorzystać w
ciągu 1,5 godziny. W trakcie pracy zaleca się co pewien czas przemieszać
zaprawę w celu ujednorodnienia konsystencji.
Sposób użycia
Tynk atlas cermit sn należy nakładać na przygotowane podłoże w postaci
warstwy o grubości kruszywa, przy pomocy gładkiej pacy ze stali nierdzewnej.
Nadmiar materiału należy ściągnąć z powrotem do wiadra i przemieszać.
Powstałą powierzchnię zaciera się ruchami okrężnymi przy użyciu pacy z
tworzywa sztucznego, uzyskując żądaną fakturę. Czas otwarty pracy (pomiędzy
naciągnięciem masy a zatarciem) zależy od chłonności podłoża, temperatury
otoczenia i konsystencji zaprawy. Należy doświadczalnie (dla danego typu
podłoża i danej pogody) ustalić maksymalną powierzchnię możliwą do
wykonania w jednym cyklu technologicznym (naciągnięcie i zatarcie). Materiał
należy nakładać metodą "mokre na mokre", nie dopuszczając do zaschnięcia
zatartej partii przed naciągnięciem kolejnej. W przeciwnym razie miejsce tego
połączenia będzie widoczne. Przerwy technologiczne należy z góry
zaplanować, na przykład: w narożnikach i załamaniach budynku, pod rurami
spustowymi, na styku kolorów itp. Tynkowaną powierzchnię należy chronić
zarówno w trakcie prac, jak i w okresie wysychania tynku, przed bezpośrednim
nasłonecznieniem, działaniem wiatru i opadów atmosferycznych. Czas
wysychania tynku zależnie od podłoża, temperatury i wilgotności względnej
powietrza, wynosi od ok. 12 do 48 godzin. Temperatura podłoża i otoczenia,
podczas wykonywania prac i wysychania tynku, powinna wynosić od +5°c do
+25°c. Otynkowan ą powierzchnię można malować stosując dowolne farby
elewacyjne. Rozpoczęcie prac malarskich możliwe jest po upływie 2÷6 tygodni
od zakończenia tynkowania (zależnie od rodzaju i koloru farby). Jedynie
malowanie farbą silikatową atlas arkol s można rozpocząć po wyschnięciu
tynku, nie wcześniej jednak niż po upływie 48 godzin.
Uwaga: aby uniknąć różnic w odcieniach barw przy zastosowaniu kolorowych
tynków mineralnych, należy na jedną powierzchnię nakładać tynk o tej samej
dacie produkcji.
Zużycie
Średnio zużywa się:
Ok. 2,5 kg tynku atlas cermit sn 15 na 1 m2
Ok. 3 kg tynku atlas cermit sn 20 na 1 m2
Ok. 4 kg tynku atlas cermit sn 30 na 1 m2
Dokładna wartość zużycia możliwa jest do określenia na podstawie próby
wykonanej na tynkowanym podłożu.
Narzędzia
Wiertarka z mieszadłem, gładkie pace: stalowa i z tworzywa sztucznego.
Narzędzia należy czyścić czystą wodą, bezpośrednio po użyciu. Trudne do
usunięcia resztki związanej już zaprawy zmywa się środkiem atlas szop.
Opakowania
Worki papierowe 25 kg.
Paleta: 1050 kg w workach 25 kg.
Przechowywanie i transport
Zaprawę należy przewozić i przechowywać w oryginalnie zamkniętych workach,
w suchych warunkach (najlepiej na paletach). Chronić przed wilgocią. Okres
przechowywania tynku, w warunkach zgodnych z podanymi wymaganiami,
wynosi do 12 miesięcy od daty produkcji umieszczonej na opakowaniu.
Uwaga
Produkt zawiera cement. Reaguje z wodą alkalicznie, dlatego należy chronić
oczy i skórę. Przy bezpośrednim kontakcie z oczami skonsultować się z
lekarzem.
Dane techniczne
Proporcje mieszanki
5,75 ÷ 6,5 l wody na 25 kg zaprawy
Czas gotowości zaprawy do pracy
1,5 godziny
Czas otwarty pracy
Ok. 20 minut
Temperatura
przygotowania zaprawy
Od +5°c do +25°c
podłoża i otoczenia w trakcie prac
Od +5°c do +25°c
Odporność na temperatury
Od -20°c do +60°c
Zawartość rozpuszczalnego chromu (vi) w
≤0,0002%
gotowej masie wyrobu
5.5.
Malowanie
elewacji
ponad
cokołem
farbą
paroprzepuszczalną, silnie kryjącą, odporną na zabrudzenia.
silikonową
Właściwości
Atlas arkol n jest farbą produkowaną na bazie specjalnie wyselekcjonowanej
dyspersji krzemoorganicznej. Zapewnia ona farbie bardzo dobre właściwości
kryjące, doskonale oddające fakturę malowanej powierzchni oraz powoduje, że
pomalowana powierzchnia jest odporna na zabrudzenia. Struktura powłoki
wykonanej farbą silikonową atlas arkol n jest mikroporowata, dzięki czemu
możliwy jest swobodny transport pary wodnej i oddawanie wilgoci przez
materiał, na którym farba została zastosowana. Hydrofobowość powłoce nadają
polimery silikonowe i siloksanowe dzięki którym powłoka nie jest nasiąkliwa,
posiada zdolność „samoczyszczenia” i ogranicza możliwość rozwoju na
malowanym podłożu grzybów i pleśni. Atlas arkol n jest odporny na zwietrzenie,
zmienne warunki atmosferyczne, czynniki chemiczne oraz promieniowanie uv.
Przygotowanie podłoża – patrz pkt. 5.4.
Wyprawy tynkarskie można malować po całkowitym wyschnięciu nie wcześniej
niż: dla tynków mineralnych atlas cerimt sn, dr i sn-mal - przed upływem 2÷4
tygodni, dla tynków akrylowych atlas cerimt n i r - przed upływem 7 dni,
Przygotowanie farby
Farba atlas arkol n jest dostarczana w postaci gotowej do użycia. Przed
użyciem należy ją koniecznie dokładnie wymieszać celem wyrównania
konsystencji, stosując wolnoobrotową wiertarkę z mieszadłem. Do pierwszego
malowania można dodać maksymalnie 2% czystej wody (jedna szklanka o
pojemności 200 ml na opakowanie 10 litrów farby). Przyjęte proporcje
rozcieńczania należy zachować na całej malowanej powierzchni.
Sposób użycia
Na przygotowane i zagruntowane podłoże należy nanieść cienką, równomierną
warstwę farby atlas arkol n. Farbę można nanosić wałkiem, pędzlem lub
metodą natryskową, nie wcześniej niż przed upływem 6 godzin po gruntowaniu
podłoża, farbę należy nakładać jednokrotnie lub dwukrotnie w zależności od
chłonności i struktury podłoża. Drugą warstwę należy nakładać poprzecznie do
pierwszej po min. 6 godzinach. Przerwy technologiczne podczas malowania
należy z góry zaplanować, np. W narożnikach i załamaniach budynku, pod
rurami spustowymi, na styku kolorów itp. Nanoszenie farby na tak zaplanowaną
powierzchnię należy prowadzić w sposób ciągły (stosując technologię „mokre
Malowaną powierzchnię należy chronić, zarówno w trakcie prac jak i w okresie
wysychania farby, przed bezpośrednim nasłonecznieniem, działaniem wiatru i
opadów atmosferycznych. Czas wysychania farby zależnie od podłoża,
temperatury i wilgotności względnej powietrza wynosi ok. 30 minut. Czas ten
zależny jest również od intensywności koloru stosowanej farby.
Uwaga: aby uniknąć różnic w odcieniach barw przy zastosowaniu kolorowych
farb, należy na jedną powierzchnię nakładać farbę o tej samej dacie produkcji.
W wyniku malowania następuje w sposób naturalny nieznaczne wygładzenie
faktury podłoża. Malowanie powierzchni różniących się między sobą fakturą i
parametrami technicznymi może powodować efekt różnych odcieni danego
koloru farby.
Niniejsze informacje stanowią podstawowe wytyczne, dotyczące
stosowania wyrobu i nie zwalniają z obowiązku wykonywania prac
zgodnie z zasadami sztuki budowlanej i przepisami bhp.
5.6. Zastosowanie tynku mozaikowego o zwiększonej odporności na
zmywanie, czyszczenie i ścieranie, do tynkowania powierzchni cokołów.
Właściwości
Tynk mozaikowy atlas deko m wykonano na bazie żywicy akrylowej z
dodatkiem barwionego kruszywa kwarcowego. Atlas deko m jest produktem
wydajnym, bardzo wygodnym i łatwym w użyciu. Tynk mozaikowy tworzy
powłokę przepuszczalną dla pary wodnej, hydrofobową, o niskiej koncentracji
naprężeń. Wysoka zawartość czystego polimeru gwarantuje bardzo dużą
odporność na różnego rodzaju uszkodzenia. Produkowany jest w 60
kompozycjach kolorystycznych.
Właściwy kolor tynk uzyskuje po wyschnięciu. Duża wilgotność powietrza i
niska temperatura może spowodować wydłużenie czasu wiązania tynku i
zmianę odcienia barwy. Przy stałym kontakcie z wodą może się pojawić
„zmlecznienie”, które znika po wyschnięciu powierzchni.
Przygotowanie podłoża
Podłoże powinno być stabilne, równe i nośne, tzn. Odpowiednio mocne,
oczyszczone z warstw mogących osłabić przyczepność zaprawy, zwłaszcza z
kurzu, brudu, wapna, olejów, tłuszczów, wosku, resztek farby olejnej i
emulsyjnej. Stare powłoki malarskie i tynkarskie o niedostatecznej
przyczepności należy usunąć (zdrapać lub skuć). Po ich usunięciu zaleca się
zagruntować podłoże emulsją atlas uni-grunt. Nierówności i ubytki należy
wypełnić stosując np. Zaprawę wyrównującą atlas, zaprawę tynkarską atlas lub
zaprawę szpachlową atlas rekord. Przed tynkowaniem, bez względu na rodzaj
podłoża, należy wykonać techniką malarską podkład z tynku podkładowego
atlas cerplast.
Przygotowanie masy
Tynk atlas deko m dostarczany jest w gotowej postaci i konsystencji. Po
otwarciu wiaderka jego zawartość należy przemieszać mieszadłem
wolnoobrotowym w celu wyrównania konsystencji.
Sposób użycia
Na przygotowane, zagruntowane podłoże należy nałożyć warstwę tynku atlas
deko m o grubości kruszywa. Mokry tynk należy wygładzać stale w tym samym
kierunku, przy pomocy gładkiej pacy ze stali nierdzewnej. Brak jednolitej faktury
tynku, wynikający z
lokalnego nierównomiernego zagładzania, może
spowodować powstanie różnic w odcieniu koloru na otynkowanej powierzchni.
W czasie tynkowania i wysychania tynku należy chronić tynkowaną
powierzchnię przed bezpośrednim nasłonecznieniem, działaniem wiatru i
deszczu. Należy doświadczalnie dla danego typu podłoża i danej pogody ustalić
maksymalną powierzchnię możliwą do wykonania w jednym cyklu
technologicznym (nałożenie i zatarcie). Materiał należy nakładać metodą
“mokre na mokre”, nie dopuszczając do zaschnięcia zatartej partii przed
nałożeniem kolejnej. W przeciwnym razie miejsce tego połączenia będzie
widoczne. Przerwy technologiczne należy z góry zaplanować na przykład: w
narożnikach i załamaniach budynku, pod rurami spustowymi, na styku kolorów
itp. Czas wysychania tynku zależnie od podłoża, temperatury i wilgotności
względnej powietrza wynosi od ok. 12 do 48 godzin. W warunkach
podwyższonej wilgotności i temperatury około +5°c czas wi ązania tynku może
być wydłużony. Podczas wykonywania i wysychania tynku min. Temperatura
otoczenia powinna wynosić +5°c, a max. +25 °c .
Uwaga: aby uniknąć różnic w odcieniach barw przy zastosowaniu kolorowych
tynków mozaikowych, należy na jedną powierzchnię nakładać tynk o tej samej
dacie produkcji.
Zużycie
W zależności od grubości warstwy i rodzaju podłoża, średnio zużywa się:
Ok. 3÷4 kg tynku na 1 m²
Ok. 4,5÷5,5 (zalecamy dokładne określenie zużycia materiału na podstawie
próby).
Narzędzia
Wiertarka z mieszadłem, gładka paca stalowa. Narzędzia należy czyścić czystą
wodą, bezpośrednio po użyciu.
Opakowania
Wiaderka plastikowe 15 kg, 25 kg.
Paleta: 540 kg w wiaderkach 15 kg, 400 kg w wiaderkach 25 kg.
Przechowywanie i transport
Tynk należy przewozić i przechowywać w szczelnie zamkniętych wiaderkach, w
suchych warunkach, w temperaturze dodatniej (najlepiej na paletach). Chronić
przed wilgocią. Okres przydatności do użycia tynku wynosi 12 miesięcy od daty
produkcji umieszczonej na opakowaniu.
Uwaga
Materiał po zaschnięciu trudny do usunięcia. Należy chronić oczy i skórę. Przy
bezpośrednim kontakcie z oczami skonsultować się z lekarzem.
Dane techniczne
Przyczepność: min. 0,7 Mpa
Temperatura podłoża i otoczenia: od +5°c do +25°c
Odporność na temperatury: od -20°c do +60°c
Gęstość gotowego wyrobu: ok. 1,6 g/cm³
Opór dyfuzyjny: ≤ 0,4 m
5.7. Wykonanie gzymsu w elewacji południowej i sztukowanie
gzymsu w elewacji wschodniej (w miejscach wskazanych na rys. nr
1.) za pomocą zaprawy Atlas Złoty Wiek F-01
Wykonanie (uzupełnianie i odtworzenie) gzymsów należy wykonać za pomocą
zaprawy A-Złoty Wiek lub równorzędnej, odwzorowując elementy istniejące .
Gzyms należy wykonać w formie sztukatorskiej zbudowanej na murze bądź
wykonać jako oddzielny element mocowany następnie do ściany.
Suchą mieszankę wsypać do odmierzonej ilości czystej wody (zalecane
proporcje 5,0-5,5 l na 25 kg), a następnie mechanicznie wymieszać do
momentu uzyskania jednorodnej mieszaniny bez grudek i wydzielającej się
cieczy. Stosować mieszadło wolnoobrotowe, aby zbytnio nie napowietrzyć
masy. Zaprawa nadaje się do stosowania po ok. 5 minutach i po ponownym
przemieszaniu. Przygotowaną zaprawą ostrożnie i wolno wypełnia się
uprzednio
przygotowane
i
odpowiednio
zabezpieczone
środkami
antyadhezyjnymi formy. Rozformowanie gotowych elementów można
przeprowadzić nie wcześniej niż po około 24 godzinach.
Atlas złoty wiek f-01 jest fabrycznie przygotowaną, suchą mieszanką
produkowaną na bazie najwyższej jakości białego cementu portlandzkiego oraz
wypełniaczy
kwarcowych
z
dodatkiem
substancji
upłynniających,
poprawiających przyczepność i odporność na warunki atmosferyczne.
Dane techniczne:
Proporcje mieszania woda / sucha mieszanka
5,0-5,5 l / 25 kg
Czas gotowości zaprawy do pracy
ok. 1 godziny
Wytrzymałość na ściskanie
ok. 25 N/mm
Wytrzymałość na zginanie
ok. 6 N/mm
Skurcz
0,22 mm/mb
Nasiąkliwość całkowita
ok. 2 %
Porowatość
ok. 5 %
Zużycie
ok. 2 kg zaprawy na 1 dm
Temperatura przygotowania zaprawy i otoczenia w trakcie
prac
od + 5 °C do + 25 °C
Dostępne opakowania
worki papierowe 25 kg
Zawartość rozpuszczalnego chromu (VI) w gotowej masie
wyrobu
≤ 0,0002 %
2
2
3
Zarówno gzymsy istniejące zachowane w dobrym stanie, jak i gzymsy
wykonywane od nowa i uzupełniane zaprawą sztukatorską proponuje się
wzmocnić kotwami śrubowymi np. Brutt Saver przez wtłoczenie ich wraz z
zaprawą do wcześniej przygotowanych otworów (co 70cm) . Kotwy montować
w dwóch poziomach naprzemiennie. Głębokość kotwienia w murze 20cm. Na
kotwach wykonać cięgna podłużne wzdłuż gzymsów wg zasad montażu Brutt
Saver.
5.8. Inne roboty elewacyjne:
- Wykonanie pilastrów akcentujących fragmenty elewacji.
Pilastry należy wykonać poprzez narzucenie dodatkowej warstwy zaprawy
tynkarskiej Atlas w zaznaczonych miejscach. Dodatkowo należy użyć siatki
zbrojącej. Pilastry po wykonaniu powinny odstawać około 1cm od lica ściany.
Dodatkowo pilastry akcentowane będą przez zróżnicowanie kolorystyczne
- Wykonanie boniowań w dolnej części elewacji.
Boniowania należy wykonać poprzez wycięcie bruzd w warstwie istniejącego
tynku (około 1cm głębokości), o ile jego stan na to pozwala. W przeciwnym razie
bruzdy wykonać w warstwie zaprawy tynkarskiej , a dalsze prace wykonywać
zgodnie z powyższymi wytycznymi wykonania wyprawy elewacyjnej.
- Wykonanie dodatkowego filarka akcentującego symetrię fragmentu
elewacji (patrz rys.1)
Filarek proponuje się wykonać (odwzorowując wymiary z istniejących) z paska
styropianu XPS-70 gr. 12cm mocując go na kotwy i zaprawę klejącą do
zagruntowanej powierzchni ściany. Zewnętrzną powłokę wykonać zgodnie z
systemem wykończenia elewacji dodatkowo stosując na wierzch powierzchni
styropianu zaprawę klejącą z wtopioną siatką z włókna szklanego. Od góry
(podobnie jak w przypadku pozostałych filarów) powierzchnię zabezpieczyć
obróbką z blachy ocynkowanej do malowania, lub blachy powlekanej.
- Zaślepienie niszy po zamurowanym oknie.
Niszę należy wypełnić i wykończyć taka samą metodą jak w przypadku opisanym
powyżej.
Ponadto należy wykonać: obróbki podokienne , obróbki gzymsów z blachy
ocynkowanej do malowania lub blachy powlekanej, wyczyścić metalowe elementy
balkonu i malować je farbą chlorokauczukową.
5.9. Kolorystyka elewacji opiera się na schemacie następujących
kolorów, według katalogu dla farb fasadowych - silikonowych i
tynków mozaikowych firmy ATLAS, oraz standardowej palety RAL
-
tynk mozaikowy nr - 416 - zastosowano na cokół budynku;
-
farba silikonowa – 0054 – malowanie pilastrów i gzymsów
-
farba silikonowa – 0100, 0102, 0047, 0048 – malowanie powierzchni ścian
-
ral 8023 (lub zbliżony) – kolorystyka pokrycia dachu
-
ral 8004 (lub zbliżony) – kolorystyka podokiennikówi, rynien i rur
spustowych
6. Uwagi końcowe
- Oprócz wytycznych zawartych w niniejszym opisie obowiązują uwagi i
objaśnienia zamieszczone na poszczególnych rysunkach w części
graficznej opracowania.
- Wszystkie użyte do budowy materiały powinny posiadać odpowiednie
atesty lub zaświadczenia o dopuszczeniu ich do stosowania w
budownictwie.
- Roboty powinny być wykonane przez wyspecjalizowane firmy i
odpowiednio przeszkolone zespoły ludzi.
- Przy wykonaniu robót niezbędny jest systematyczny nadzór prowadzony
przez wykonawcę a także nadzór inwestorski a w razie wątpliwości autorski.
- Wszystkie roboty budowlano- montażowe prowadzić i wykonywać należy
zgodnie z „Warunkami Technicznymi Wykonywania i Odbioru Robót
Budowlano- Montażowych”.
OPRACOWALI:
Mgr inż. arch. Rafał Zdanowicz
Mgr inż. arch. Łukasz Wojtysiak
INFORMACJA
DOTYCZĄCA BEZPIECZEŃSTWA I OCHRONY ZDROWIA
PRZY WYKONANIU ROBÓT
1. PRZEDMIOT BUDOWY I KOLEJNOŚĆ REALIZACJI ROBÓT
Przedmiotem robót jest modernizacja elewacji i kolorystyki budynku
mieszkalnego przy ul. Mostowej 3 w Łowiczu.
Prace budowlane będą obejmowały w kolejności :
- Wykonanie oznaczenia terenu robót i zabezpieczenie ciągów pieszych
- Wyznaczenia miejsc na składowanie materiałów
- Wykonanie rusztowań i daszków zabezpieczających przed upadkiem
przedmiotów z wysokości
- Demontaż elementów elewacji przeszkadzających w robotach.
- Demontaż elementów przeznaczonych do wymiany
- Przygotowanie powierzchni do ułożenia profili metalowych w celu
naprawy pęknięć elewacji (wykonanie bruzd)
- Montaż profili metalowych i wypełnienie bruzd zaprawą
- Wymiana pokrycia dachowego
- Wykonanie wyprawy elewacyjnej i nadanie kolorystyki
- Założenie nowych obróbek blacharskich, rynien i rur spustowych
- Uprzątnięcie terenu budowy
2. WYKAZ OBIEKTÓW ISTNIEJĄCYCH
Oprócz przedmiotowego obiektu w podwórzu znajduje się zespół
komórek lokatorskich.
3.ELEMENTY
ZAGROŻENIE
ZAGOSPODAROWANIA
TERENU
STWARZAJĄCE
Brak.
4. PRZEWIDYWANE ZAGROŻENIA PODCZAS REALIZACJI ROBÓT
Upadek z wysokości
W celu wyeliminowania zagrożenia upadku z wysokości należy podjąć
następujące działania:
- zabrania się korzystania z rusztowań i pomostów prowizorycznych;
należy stosować pomosty pełne
- pomosty znajdujące się na wys. powyżej 1m należy zabezpieczyć
barierką
- robotnicy pracujący na dużych wysokościach powinni założyć pasy
ochronne i linki
- dodatkową ochronę stanowi siatka zasłaniająca rusztowanie
Porażenie prądem.
W celu wyeliminowania zagrożenia porażenia prądem należy podjąć
następujące działania:
- należy sprawdzić uziemienie urządzeń
- podczas styczności z instalacją elektryczną zachować szczególną
ostrożność , pracować w rękawicach ochronnych
Spadanie przedmiotów z wysokości.
W celu wyeliminowania zagrożenia spadania przedmiotów z wysokości
należy podjąć następujące działania:
- zabezpieczyć dojścia do klatek schodowych i ciągi piesze daszkiem
ochronnym
- zastosować na rusztowaniu od strony zewnętrznej siatkę ochronną
5. SPOSÓB INSTRUKTAŻU PRACOWNIKÓW.
Przed przystąpieniem do realizacji robót, należy przeszkolić pracowników
w zakresie przepisów BHP zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z
dnia 6 lutego 2002r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas
wykonywania robót budowlanych Dz.U.Nr47, poz.401 z dnia 19 marca 2003r.
Do organizacji szkolenia zobowiązany jest kierownik budowy.
Wykonawca przed przystąpieniem do wykonywania robót budowlanych jest
obowiązany opracować instrukcję bezpiecznego ich wykonywania i zaznajomić
z nią pracowników w zakresie wykonywanych przez nich robót
Bezpośredni nadzór nad bezpieczeństwem i higieną pracy na stanowiskach
pracy sprawują odpowiednio kierownik robót oraz mistrz budowlany, stosownie
do zakresu obowiązków.
6. ŚRODKI ZAPOBIEGAWCZE – TECHNICZNE I ORGANIZACYJNE.
Pracownicy są zobowiązani do stosowania środków ochrony
indywidualnej, zabezpieczających przed skutkami zagrożeń.
Plac budowy musi być uporządkowany.
Dojścia i dojazdy muszą być wygrodzone, oznakowane i zawsze przejezdne
umożliwiające bezpieczną i sprawną komunikację umożliwiającą szybką
ewakuację na wypadek pożaru, awarii i innych zagrożeń.
OPRACOWALI:
Mgr inż. arch. Rafał Zdanowicz
Mgr inż. arch. Łukasz Wojtysiak
Białystok 30-07-2010
Oświadczenie
Oświadczam, iż Projekt Modernizacji Elewacji i Kolorystyki Budynku
Mieszkalnego Wielorodzinnego położonego przy ul. Mostowej nr 3 w Łowiczu
(nr dz. 2093/1) został sporządzony zgodnie z zasadami wiedzy technicznej,
przepisami budowlanymi i Polskimi Normami.