D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Lubaniu

Sygn. akt IIK 102/14
1Ds. 522/13/S
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 18.06.2014r.
Sąd Rejonowy w Lubaniu Wydział II Karny w składzie:
Przewodniczący: SSR Tuliusz Stabryn
Protokolant: Sylwia Oleksy
Przy udziale asesora Prokuratury Rejonowej w Lubaniu Łukasza Chrapek.
po rozpoznaniu dnia 18.06.2014r. sprawy karnej
przeciwko: P. A. (1), s. J. i M. zd. W.,
ur. (...) w B.
oskarżonemu o to, że :
w dniu 20 czerwca 2013r. w O., wiedząc, że zagrożenie istnieje, powiadomił telefonicznie Kierownika Zmiany
Placówki Straży Granicznej w Z., o zdarzeniu zagrażającym zżyci i zdrowiu wielu osób w postaci podłożeni a ładunku
wybuchowego w budynku Sądu Rejonowego w Z. , wywołując tym czynności instytucji porządku publicznego mające
na celu uchylenie zagrożenia, przy czym czynu tego dopuścił się mając zniesioną zdolność do rozpoznania jego
znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem, powodowaną stanem nietrzeźwości, którą to możliwość mógł
przewidzieć,
tj. o czyn z art. 224a kk w zw. z art. 31 § 3kk
I. uznaje oskarżonego P. A. (1) winnym popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku
stanowiącego występek z art. 224a kk w zw. z art. 31 § 3kk i za to, na podstawie art. 224a kk wymierza mu karę 6
(sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,
II. na podstawie art. 44 § 2kk orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa poprzez zniszczenie dowodu rzeczowego w
postaci telefonu komórkowego marki S. (...) opisanego w wykazie dowodów rzeczowych Drz 145/13
III. na podstawie art. 624§1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych, zwalnia
oskarżonego od ponoszenia kosztów w niniejszej sprawie i nie wymierza mu opłaty karnej.
UZASADNIENIE
P. A. (1) zamieszkuje na stałe w O. wraz z konkubiną i dziećmi. W związku z nadużywaniem alkoholu wielokrotnie
był leczony w szpitalu psychiatrycznym w S.. Nie stwierdzono u niego choroby psychicznej w sensie psychozy ani
upośledzenia umysłowego. Rozpoznano natomiast osobowość nieprawidłową oraz uzależnienie od alkoholu w fazie
chronicznej. P. A. (1) wprawiając się wielokrotnie w stan upojenia alkoholowego oraz długich ciągów opilczych
dobrze znał wpływ alkoholu na swój organizm i zachowanie. Zdarzało się, iż po długim czasie spożywania alkoholu,
a następnie jego odstawieniu miał objawy psychotyczne w postaci omamów, czy urojeń. W związku ze wskazanymi
zaburzeniami P. A. (1) przyjmował leki antydepresyjne. W okresie maja i czerwca 2013 roku P. A. (1) w związku
z brakiem stałej pracy, zaprzestał przyjmowania leków, jednocześnie wprowadzając się w stan stałego upojenia
alkoholowego. W połowie czerwca 2013 roku przestał pić w związku, z czym nasiliły się u niego objawy złego
samopoczucia, bezsenności i urojeń. W dniu 20 czerwca 2013 roku P. A. (1) spożył alkohol w postaci dwóch piw,
po czym około godziny 3.00 w nocy w dniu 21 czerwca 2013 roku zadzwonił ze swojego telefonu komórkowego do
dyżurnego Placówki Straży Granicznej w Z., informując go, iż mężczyzna o pseudonimie (...) zamierza podłożyć bombę
własnej produkcji w Sądzie Rejonowym w Z..
Dowód: wyjaśnienia oskarżonego P. A. k. 490, 27-30, 32;
dokumentacja przekazana przez PSG w Z. k. 43-46;
opinia sądowo psychiatryczna k. 47-49.
Dyżurny Placówki Straży Granicznej w Z. uzyskawszy informację o zamachu bombowym wdrożył stosowna procedurę
mając zapobiec takiej ewentualności. O powyższy powiadomił Komendę Wojewódzką Policji we W., Komendę
Powiatową Policji w Z., Departament Zwalczania Terroryzmu ABW, Delegaturę ABW we W. oraz Dyrektora Zarządu
Granicznego Komendy Głównej Straży Granicznej w W.. W wyniku złożonego zawiadomienia P. A. (1), podjęto
działania zmierzające do wykrycia ładunku wybuchowego, polegające na przeszukaniu budynków Sądu Rejonowego
w Z. położonych przy ul. (...), zarządzając jednocześnie natychmiastową ewakuację pracowników przedmiotowej
placówki. W toku przeprowadzonych czynności sprawdzających nie ujawniono materiałów wybuchowych ani innych
substancji zagrażających życiu lub zdrowiu.
Dowód: dokumentacja przekazana przez PSG w Z. k. 43-46;
dokumentacja z przeprowadzonych działań minersko-pirotechnicznych k. 6,
62-69, 72.
P. A. (1) w chwili zdarzenia miał zniesioną zdolność rozpoznania znaczenia zarzucanego mu czynu i pokierowania
swoim postępowaniem, jednakże sprawca wprawił się w stan nietrzeźwości dobrowolnie, znając wpływ alkoholu na
jego organizm i zachowanie, w związku, z czym mógł przewidzieć wystąpienie zaburzeń o charakterze psychotycznym.
Tym samym ma do niego zastosowanie przepis art. 31 § 3 kk. P. A. (1) był uprzednio wielokrotnie karany.
Dowód: opinia sądowo psychiatryczna k. 47-49;
informacja z KRK k. 84-85;
odpisy wyroków k. 94-96.
Oskarżony P. A. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W swoich wyjaśnieniach wskazał na
okoliczności zaistniałego zdarzenia. Przedstawiona przez niego wersja koreluje z zebranym materiałem dowodowym,
a w szczególności z opinią sądowo psychiatryczną, dokumentacją przekazaną przez PSG w Z., dokumentacją z
przeprowadzonych działań minersko-pirotechnicznych, tworząc jedną logiczna całość.
W tym stanie rzeczy Sąd uznał, iż wyjaśnienia oskarżonego, który przyznał się do popełnienia zarzucanego mu
czynnie nie budzą żadnych wątpliwości, w związku, z czym zachodzą przesłanki określone w art. 388 kpk skutkujące
ograniczeniem postępowania dowodowego, czemu nie przeciwstawiły się obecne strony.
Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, iż oskarżony P. A. (1) swoim zachowaniem wyczerpał ustawowe znamiona
zarzucanego mu czynu z art. 224a kk. Wiedząc o tym, iż żadne niebezpieczeństwo nie istniej, zawiadomił dyżurnego
PSG w Z. o podłożeniu bomby w budynku Sądu Rejonowego w Z., czym wywołał działania instytucji porządku
publicznego zmierzające do uchylenia zagrożenia grożącego życiu i zdrowiu wielu osób.
Oskarżony przedmiotowego czynu dopuścił się w warunkach art. 31 § 3 kk, co nie wyłącza jego odpowiedzialności za
zarzucany mu czyn.
Wymierzając P. A. (1) na podstawie art. 224a kk karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, Sąd miał na uwadze
dotychczasowy charakter i sposób życia oskarżonego, jego uprzednia karalność, znaczny stopień społecznej
szkodliwości zarzucanego mu czynu, przejawiający się w braku poszanowania obowiązującego porządku prawnego,
co doprowadziło do niepotrzebnych działań organów instytucji porządku publicznego, generując niepotrzebne koszty
takich czynności, dopuszczenie się czynu w związku z uzależnieniem alkoholowy wywołującym u niego stany
psychotyczne.
Zdaniem Sądu tak wymierzona kara jest adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego i czyni zadość społecznemu
odczuciu sprawiedliwości. Realność i dolegliwość kary winna wzmóc u oskarżonego przeświadczenie o konieczności
przestrzegania ustalonego porządku prawnego i nieopłacalności podobnych zachowań. Oskarżony winien zrozumieć,
iż każde zachowanie sprzeczne z prawem nie pozostanie bez odpowiedniej sankcji karnej. Wymiar kary w żaden sposób
nie razi tez surowością, albowiem kara została wymierzona w granicach dolnego zagrożenia przewidzianego za dany
czyn.
Zdaniem Sądu wobec oskarżonego nie zachodzi pozytywna prognoza jego przyszłego zachowania, co nie dało
podstaw do warunkowego zawieszenia przedmiotowej kary pozbawienia wolności. Oskarżony był, bowiem karany
za wcześniejsze czyny na kary bezwzględne pozbawienia wolności i mimo orzeczonych sankcji nadal rażąco narusza
normy prawne. Podkreślić również należy, iż jest on uzależniony od alkoholu pod wpływem, którego traci kontrolę
nad swoim zachowaniem, co dodatkowo świadczy o możliwości ponownego popełnienia czynu karalnego.
Stosownie do art. 44 § 2 kk Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa poprzez jego zniszczenie telefonu
komórkowego marki S. (...) opisanego w wykazie dowodów rzeczowych Drz 145/13, albowiem służył on do popełnienia
przestępstwa.
Uwzględniając sytuacje majątkową oskarżonego oraz brak stałego źródła dochodu, Sąd na podstawie art. 624 § 1 kk
i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zwolnił P. A. (1) od ponoszenia
kosztów niniejszej sprawy i nie wymierzył mu opłaty uznając, iż poniesieni ich byłoby dla niego zbyt uciążliwe.