Nowy sprzęt dla Ochotniczych Straży Pożarnych Wiosna tuż tuż

GŁOS EKO
ŚRODA 28.02.2007
Wiosna tuż tuż
Adam
Krzyśków,
prezes
WFOŚiGW
w Olsztynie
Przylatują pierwsze gęsi,
niedługo usłyszymy klangor
żurawi, jednak najbardziej
aktualną z przyrodniczego
punktu widzenia jest kwestia
Doliny Rospudy. Jako członkowie
Unii Europejskiej zobowiązani
byliśmy wyznaczyć najbardziej
przyrodniczo cenne obszary,
które włączono do Europejskiej
Sieci Ekologicznej Natura 2000.
Polska to kraj o szczególnych
wartościach przyrodniczych, np.
jak mało kto możemy pochwalić
się największą w Europie
populacją bociana białego. To u
nas występują zagrożone
wyginięciem siedliska i gatunki,
które poprzez rabunkową
eksploatację zasobów
naturalnych giną w sposób
nieodwracalny. Poprzez
kampanie na rzecz ochrony
przyrody, podnoszenie
świadomości ekologicznej
zwiększa się zasięg
oddziaływania pozytywnego
myślenia i przywracania
proekologicznych wzorców
zachowania. W ostatnich
tygodniach polską i światową
opinię publiczną poruszyła
kwestia budowy obwodnicy na
terenie Doliny Rospudy. Już nie
tylko ekolodzy i mieszkańcy
Augustowa włączają się w
debatę publiczną, ale całe
społeczeństwo podzieliło się na
tych, którym na sercu leży dobro
ojczystej przyrody oraz tych, którzy
pragną bezpieczeństwa
mieszkających w tej okolicy ludzi.
Puszcza Augustowska, Puszcza
Borecka, czy Romincka to tereny o
unikalnych walorach, gdzie mimo
wszystko wysiłki należy skierować
na ochronę jej zasobów
naturalnych. Nie uda się
wypełniać postanowień i
zobowiązań zaciągniętych wobec
Unii Europejskiej patrząc tylko
jednotorowo. Dlatego ustawa o
ochronie przyrody wyraźnie daje
nam narzędzie w postaci
kompensacji utraconych wartości
przyrodniczych. To do nas należy
wypracowanie takiego
mechanizmu, który pozwoli
umiejętnie połączyć rozwój
lokalny z zachowaniem
zrównoważonego rozwoju. Ta
pierwsza, tak głośna publiczna
debata, pokazuje, że nie łatwo
pogodzić wciąż trwający postęp
cywilizacji z restrykcyjną ochroną
terenów jeszcze
niezdewastowanych. Mogę mieć
tylko nadzieję, że nadchodząca
wiosna tchnie ducha we
wszystkich zaangażowanych i
stworzy strategię ochrony
torfowisk oraz ograniczy do
minimum ich podział na
odrębne, izolowane fragmenty.
dodatek bezpłatny
Nowy sprzęt dla Ochotniczych Straży Pożarnych
Zachować krajobraz
I dla strażaków,
i środowiska
Działania wzmacniające infrastrukturę techniczną jednostek służb ratowniczych
w celu zapobiegania poważnym awariom, to jeden z priorytetów Wojewódzkiego
Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Olsztynie.
Samochody ratownictwa techniczno-ekologicznego otrzymało osiem jednostek OSP Fot.
Beata Kowalska
WFOŚiGW w Olsztynie
Przy tej okazji należy na
łamach Głosu Eko przypomnieć o uroczystości, która
odbyła się 4 lutego na placu
przy Pomniku Wdzięczności
w Olsztynie, gdzie przekazano samochody pożarnicze
dla ochotniczych straży pożarnych z terenu woj. warmińsko-mazurskiego.
Osiem jednostek Ochotniczych Straży Pożarnych
otrzymało średnie i lekkie
samochody
ratownictwa
techniczno-ekologicznego.
Przekazano również samochody skarosowane i używane zakupione z importu.
Uroczystość poprowadził
Wiceprezes Zarządu Oddziału
Wojewódzkiego
Związku OSP RP województwa warmińsko-mazurskiego druh Stanisław
Mikulak, który w pierwszych słowach podziękował
przybyłym strażakom za zaangażowanie i poświęcenie
dla ochotniczej strażackiej
służby, następnie pogratulował im zakupu samochodów
i chęci dążenia do poprawy
wyposażenia sprzętowego
swoich jednostek.
Następnie
poświęcenia
przekazywanych samochodów dokonał kapelan strażaków Ksiądz Infułat Julian
Żołnierkiewicz, a pamiątkowe dyplomy załogom samochodów wręczali Warmiń-
sko-Mazurski Komendant
Wojewódzki PSP mł. bryg.
mgr inż. Dariusz Przeradzki
i Wiceprezes ZOW ZOSP
RP województwa warmińsko-mazurskiego płk w st.
spocz. Stanisław Mikulak.
Po części oficjalnej uroczystości zaproszeni goście mogli bliżej obejrzeć przekazywane samochody oraz zapoznać się ze stanem ich wyposażenia.
Przyrodniczo cenny charakter województwa, zmusza wszystkie podmioty
i każdego z mieszkańców,
do szczególnego traktowania środowiska naturalnego, a przez to do większej
czujności, zmierzającej do
skutecznego i szybkiego re-
Nr 1(11)
agowania w sytuacjach zagrożenia zdrowia ludzkiego,
mienia i środowiska naturalnego. Jednak aby działać
skutecznie, należy usprawnić działania służb ratunkowych z innymi jednostkami
oraz doposażyć je w specjalistyczny sprzęt ratownictwa techniczno-ekologicznego oraz przygotować takie procedury i schematy
postępowania, które pozwolą osiągnąć trwały i długoterminowe rezultaty proekologiczne.
Wydaje się, że małymi krokami osiągamy zamierzony
cel a mieszkańcy i turyści
przebywający w naszym Regionie czują się coraz bardziej bezpiecznie.
Jarosław
Słoma,
Członek
Zarządu
Województwa
WarmińskoMazurskiego
Działania mające na celu
zachowanie krajobrazu
kulturowego, rozwoju
turystyki a także działania
dotyczące ekologii wpisują
się w zakres aktywizacji
społeczności lokalnych na
obszarach wiejskich. Do 2
marca w sekretariacie
Departamentu Rozwoju
Obszarów Wiejskich
Warmińsko-Mazurskiego
Urzędu Marszałkowskiego
organizacje pozarządowe
mogą składać oferty
związane z realizacją zadań
Samorządu Województwa
Warmińsko-Mazurskiego w
zakres aktywizacji
społeczności lokalnych na
obszarach wiejskich.
Przedsięwzięcie ma na celu
aktywizację obszarów
wiejskich poprzez
budowanie trójsektorowych
partnerstw oraz
podejmowanie przez nie
działań na rzecz rozwoju
obszarów wiejskich. Celem
przedsięwzięcia jest także
poszerzanie partnerskiej
współpracy w
rozwiązywaniu problemów
społeczno-gospodarczych
obszarów wiejskich
województwa warmińskomazurskiego oraz rozwój
przedsiębiorczości na
obszarach wiejskich na
rzecz lokalnego ożywienia
gospodarczego. Co ważne
działania te uwzględniają
ekologiczne aspekty
projektów, mają one
bowiem na celu
poszanowanie środowiska.
Środki finansowe na
realizację zadania w kwocie
9 tys. zł (brutto), ujęte są w
budżecie Departamentu
Rozwoju Obszarów
Wiejskich i Rolnictwa.
Przedsięwzięcie ma między
innymi obejmować
organizację szkoleń,
konferencji, warsztatów i
wyjazdów studyjnych dla
osób zaangażowanych w
działania społeczne na
rzecz rozwoju lokalnych
środowisk w
województwie warmińskomazurskim. Zadanie
powinno dotyczyć
budowania
trójsektorowych
partnerstw, wsparcia
Lokalnych Grup Działania
przy wykorzystaniu
środków Unii Europejskiej
w ramach Programu
Rozwoju Obszarów
Wiejskich na lata 2007-13.
2e
GAZETA OLSZTYŃSKA
DZIENNIK ELBLĄSKI
ŚRODA 28.02.2007
AKTUALNOŚCI
Doświadczenia we wdrażaniu funduszy europejskich przez WFOŚiGW
Tab. 1 Wojewódzka Lista aktywnych wniosków do Funduszu Spójności
Tab. 2 Zestawienie zadań wspófinansowanych ze środków WFOŚiGW w Olsztynie i EFRR w latach 2004-2006
W grudniu ubiegłego roku
dobiegł końca pierwszy okres
programowania, w którym
Polska mogła już prawnie
uczestniczyć i korzystać ze
wszelkich
dobrodziejstw,
z tym związanych. Wojewódzki Fundusz Ochrony
Środowiska i Gospodarki
Wodnej w Olsztynie od samego początku efektywnie
uczestniczył w zarządzaniu
i absorbowaniu środków
unijnych, przewidzianych na
lata 2004-2006.
Wojewódzki Fundusz jest
instytucją, która wspiera
przedsięwzięcia z zakresu
ochrony środowiska, które
mają największe znaczenie
dla regionu Warmii i Mazur. W momencie wejścia
Polski do Unii Europejskiej stał się on wsparciem
finansowym dla wielu
podmiotów, które chciały
realizować zadania ze
środków Funduszu Spójności i funduszy strukturalnych.
I. Wojewódzki Fundusz jako Instytucja Pośrednicząca
w zarządzaniu Funduszem
Spójności.
Wojewódzki
Fundusz
Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Olsztynie
na podstawie zawartego
w dniu 15 kwietnia 2003 r.
Porozumienia z Narodowym
Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej
stał się Instytucją Pośredniczącą III szczebla w zarządzaniu Funduszem Spójności. Fundusz ten wpierał duże
przedsięwzięcia powyżej 10
mln euro z sektora środowisko. Na wsparcie mogły liczyć
projekty z zakresu poprawy
zaopatrzenia w wodę pitną,
oczyszczania ścieków komunalnych i uzdatniania wody,
racjonalizacji gospodarki odpadami, ochrony powietrza
i bezpieczeństwa przeciwpowodziowego.
W 2004 roku w WF został
powołany do życia Zespół
Planowania, Analiz i Funduszy Europejskich, którego zadaniem była koordynacja
wszelkich działań zmierzających
do skutecznego aplikowania o środki z Funduszu Spójności. To tutaj trafiały wnio-
ski z województwa warmińsko-mazurskiego, które były
analizowane, oceniane i weryfikowane pod kątem formalnym, a następnie przekazywane do Narodowego Funduszu.
W latach 2004-2006 zgłoszono 14 wniosków do dofinansowania z Funduszu
Spójności. W 2004 roku z terenu województwa warmińsko-mazurskiego dwa projekty zostały wskazane przez
Ministra Środowiska do dofinansowania z tego Funduszu.
1. Racjonalizacja gospodarki odpadami i rekultywacja
składowisk w Elblągu.
Projekt po przejściu całej
procedury aplikacyjnej, został przekazany do Komisji
Europejskiej.
2. System zagospodarowania odpadów komunalnych
w Olsztynie. Budowa Zakładu Unieszkodliwiania Odpadów.
Dla tego projektu została
przeprowadzona przez NF
procedura przetargowa na
opracowanie całej dokumentacji aplikacyjnej.
Obecnie, na Wojewódzkiej
Liście do dofinansowania
z Funduszu Spójności znajduje się sześć projektów.
II. Wojewódzki Fundusz
jako partner we współfinan sowaniu
przedsięwzięć
z funduszy unijnych.
Celem działania Wojewódzkiego Funduszu jest finansowanie przedsięwzięć
z zakresu ochrony środowiska, a w szczególności tych
wynikających z wypełnienia
zobowiązań akcesyjnych wobec Unii Europejskiej w obszarze „Środowisko”. Dlatego w latach 2004-2006
wsparciem zostały objęte zadania współfinansowanie ze
środków funduszy strukturalnych.
Środki
Wojewódzkiego
Funduszu i Europejskiego
Funduszu Rozwoju Regionalnego pozwoliły zrealizować 16 zadań z zakresu gospodarki wodno-ściekowej
i jeden z zakresu opracowania dokumentacji aplikacyjnej na łączną kwotę ok. 49,6
mln zł, z czego ok. 9,3 mln zł
pochodziło z WF. Przedsięwzięcia były realizowane
w ramach następujących
programów:
— Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego na lata
2004-2006:
Priorytet 1
Działanie 1.2 Infrastruktura ochrony środowiska —
5 wniosków, na kwotę 23
714 894,36 zł
Priorytet 3 Rozwój lokalny
Działanie 3.1 Obszary
wiejskie — 8 wniosków, 16
998 346,37 zł
Działanie 3.2 Obszary
podlegające restrukturyzacji
— 1 wniosek, na kwotę 3 166
858,77
— Inicjatywa Wspólnotowa INNTEREG III —
1 wniosek, na kwotę 5 735
255,70 zł
Opracowała Justyna Grudnowska
WFOŚiGW w Olsztynie
GAZETA OLSZTYŃSKA
ŚRODA 28.02.2007
DZIENNIK ELBLĄSKI
AKTUALNOŚCI
3e
Energia geotermalna — temat mało znany
Czy możemy pomarzyć o
wodach geotermalnych?
Wykorzystanie wód geotermalnych na cele balneologiczne,
czyli wodolecznictwo, stało się ostatnio gorącym tematem
na łamach lokalnej prasy.
Wydaje się, że sprawa wykorzystania wód
geotermalnych na cele energetyczne i balneologiczne na terenie naszego województwa
jest warta szerszego rozpowszechnienia.
Czy są zasoby wód geotermalnych na terenie Warmii i Mazur i czy są one do wykorzystania?
Na tak postawione pytanie należy szukać
odpowiedzi w różnego rodzaju opracowaniach geologicznych.
Jest taki dokument opracowany w 1996
roku przez prof. Juliana Sokołowskiego ( już
niestety nieżyjącego) pt. „Ocena możliwości
wykorzystania energii geotermalnej dla
ochrony środowiska przyrodniczego w województwie olsztyńskim”. Opracowanie to
zostało wykonane na zlecenie Wojewody
Olsztyńskiego — i chwała mu za to. Wspomniane opracowanie, nie zostało do tej pory szeroko rozpowszechnione. Są w nim zawarte ciekawe informacje i wnioski.
W tym miejscu, chciałbym przedstawić
czytelnikom wnioski z opracowania Juliana
Sokołowskiego i pozostawić je bez komentarza od piszącego te słowa.
Wnioski:
1. Mimo że województwo olsztyńskie leży
w obszarze Polski o nienajlepszych warunkach geotermicznych, przeprowadzona analiza wykazała, że i tutaj rozwój geoenergetyki jest celowy i uzasadniony ze względów
ekologicznych jak też ekonomicznych.
2. Aby osiągnąć właściwe cele należałoby
już przystąpić do opracowywania szczegółowych programów rozwoju geoenergetyki
w każdej gminie i w całym województwie.
3. W oparciu o uzyskane rezultaty w województwie olsztyńskim powinno się wykonać
analogiczne opracowania dla pozostałych
województw tworzących Porozumienie
o Zielonych Płucach Polski.
4. Stworzenie programu rozwoju geoenergetyki dla Zielonych Płuc Polski umożliwiłoby przeznaczenie środków płatniczych
wydawanych obecnie na modernizację starych zakładów ciepłowniczych na ich dostosowanie do korzystania z czystej i tańszej
energii geotermalnej.
5. Po stworzeniu i akceptacji programów
przez władze lokalne, wojewódzkie i państwowe można by się starać o odpowiednie
dotacje z różnych funduszy europejskich
i krajowych.
6. Programy tego typu dałyby również
podstawę dla rozwoju przedsiębiorstw geoenergetycznych na terenie województwa, co
zmniejszyłoby stan bezrobocia.
7. W oparciu o program rozwoju geoenergetyki można by również stworzyć program
rozwoju balneologii, rekreacji i turystyki
oraz program rozwoju przemysłu rolno-spożywczego na tym terenie. W oparciu o te
programy powinny powstać programy
zrównoważonego rozwoju województwa
i każdej gminy.
8. Wszystkie nowo powstające przemysły
powinny być dostosowane do wymogów
geoenergetyki, a więc zapewniałyby też
maksymalną ochronę środowiska przyrodniczego.
9. Polska Geotermalna Asocjacja oraz
Centrum Podstawowych Problemów Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią
deklarują gotowość zorganizowania wspólnie z władzami wojewódzkimi i gminnymi
oraz społeczeństwem, odpowiednich spotkań w terenie, mających na celu wyjaśnienie zasad korzystania z energii geotermalnej, jak też uświadomienie jej walorów
w porównaniu z innymi nośnikami energii.
10. Polska Geotermalna Asocjacja oraz
Centrum Podstawowych Problemów Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią
PAN proponują, aby w pierwszym lub drugim kwartale 1997 r. na terenie województwa olsztyńskiego odbył się III Kurs Polskiej
Szkoły Geotermalnej. Na kursie tym powinno się omówić zasady projektowania, budowy i eksploatacji zakładów geotermalnych
oraz warunki dla ich rozwoju na terenie województwa olsztyńskiego.
Uczestnikami kursu Polskiej Szkoły Geotermalnej powinni być przedstawiciele
władz wszystkich miast i gmin województwa olsztyńskiego, przedstawiciele przedsiębiorstw ciepłowniczych, Urzędu Wojewódzkiego oraz zaproszeni goście sąsiednich województw i z administracji centralnej.
Uczestnikom spotkania należałoby zapewnić dostarczenie niniejszego opracowania
oraz materiałów Polskiej Szkoły Geotermalnej.
11. Po przedstawieniu argumentów naukowców, ciepłowników i władz miejscowych należałoby podjąć decyzje dotyczące
wyboru miejsc pod pierwsze zakłady geotermalne.
12. Na podstawie tych decyzji można by
przystąpić do projektowania pierwszego zakładu geotermalnego, ocen ekonomicznych
i sposobów realizacji programu rozwoju
geoenergetyki w województwie olsztyńskim.
Należy jednak zauważyć, że ten dokument
odnosi się do byłego województwa olsztyńskiego, a nie całego województwa warmińsko-mazurskiego.
Andrzej Koniecko
Drogi a ekologia
Ekologiczne grzanie
Można pogodzić z naturą
Jedna piąta zostaje
w kieszeni
Czy drogi szybkiego ruchu mogą być przyjazne dla środowiska? To pytanie, które jest bardzo aktualne szczególnie na
Warmii i Mazurach, terenach
uchodzących nie tylko w opinii
ich mieszańców za bogate
w walory środowiskowe.
Zrozumiała staje się przez to
obawa, iż gwałtowny rozwój
infrastruktury, szczególnie
drogowej, zagraża bogactwom środowiska naturalnego regionu. W tym miejscu
twierdzenie, iż autostrady
i drogi ekspresowe są przyjazne dla środowiska, zakrawać może, łagodnie rzecz ujmując, o nieporozumienie.
A jednak. Jest inaczej. Rozporządzenie Rady Ministrów
z 2004 roku przy budowie
nowych dróg stawia wysokie
wymagania nie tylko pod kątem jakości elementów drogowych, ale również urządzeń ochrony środowiska,
dążąc do zapewnienia jej
maksymalnej ochrony.
Realizacja inwestycji drogowej wiąże się z działaniami
polegającymi na ochronie
wód i gleb, powietrza, środo-
wiska przyrodniczego i minimalizacji hałasu. W procesie
projektowym analizuje się
wpływ inwestycji na wody
powierzchniowe, podziemne
i gleby. Ochrona wód polega
przedewszystkim na unikaniu, eliminacji i ograniczeniu
zanieczyszczenia wód zapobieganiu niekorzystnym
zmianom naturalnych przepływów wody albo naturalnych poziomów zwierciadła
wody (substancje ropopochodne, metale ciężkie). Dla
zabezpieczenia środowiska
przed zanieczyszczeniami
spływającymi z dróg stosuje
się: zbiorniki retencyjno-infiltracyjne, rowy infiltracyjne
i trawiaste oraz piaskowniki,
separatory.
Według danych Instytutu
Ochrony Środowiska skuteczność działań urządzeń
waha się w zależności od pory roku od 60 do 90 proc.
Budując drogi przykłada się
obecnie dużo uwagi do
ochrony przed hałasem.
W pierwszym rzędzie planuje
się trasy, aby omijały one
w jak największym stopniu
obszary zabudowane i wrażliwe oraz poprzez naturalne
ukształtowanie tereny. Tam
gdzie jest to niemożliwe, stosuje się środki budowlane
tzw. urządzenia ochrony
przeciwhałasowej: tunele
drogowe, przekrycia przeciwhałasowe i ekrany akustyczne. Ich działanie polega na
odbijaniu fal akustycznych
od powierzchni konstrukcji
urządzenia albo pochłanianiu
fal akustycznych przez konstrukcję urządzenia.
Uciążliwości dróg szybkiego
ruchu to emisja zanieczyszczeń powietrza. W celu ich
minimalizowania stosuje się
nasadzenia pasów zieleni
stanowiących barierę w rozprzestrzenianiu zanieczyszczeń. Zanieczyszczenia są
skutecznie pochłaniane
przez zwarte pasy zieleni,
szerokości 10-20 m (ponad
60 proc. pyłów). Projektuje
się także przebieg dróg na
estakadach, wiaduktach, wysokich nasypach, co wpływa
korzystnie na przewietrzenie
terenów sąsiadujących
z drogą.
W celu ochrony środowiska
przyrodniczego stosuje się
zasadę łagodzenia negatywnego wpływu na środowisko
oraz rekompensowania strat
w przyrodzie (tzw. kompensacja przyrodnicza). Działania te polegają na budowie
różnego rodzaju przejść dla
zwierząt oraz działaniach
wyrównujących szkody dokonane w środowisku przez
realizację przedsięwzięcia
(rekultywacja gleby, zalesianie, zadrzewianie). Dzięki
budowie przejść, zwierzęta
mają możliwość korzystania
ze środowiska po obu stronach drogi. W Polsce funkcjonuje już ponad 70 takich
przejść. Z uwagi na fakt, iż
wiele z inwestycji drogowych
finansowana jest ze środków
unijnych, zaostrzono bardzo
mocno kontrolę inwestycji
pod warunkiem jej zgodności z przedstawionymi powyżej normami. Dlatego ujęte
na wstępie pytanie zastąpić
możemy stwierdzeniem:
drogi szybkiego ruchu (autostrady, obwodnice) są przyjazne dla środowiska.
Dzięki kotłowni na biomasę można zaoszczędzić 20-30 proc.
kosztów ogrzewania Fot. SM Symsar
Od 15 grudnia w Spółdzielnie Mieszkaniowej „Symsar” w Klutajnach (gmina
Kiwity) funkcjonuje kotłownia na biomasę. —
Wcześniej kotłownię opalaliśmy olejem opałowym —
mówi prezes Zbigniew Cegiełka. — Jednak szukałem
nowych technologii ze
względów ekonomicznych.
Już dzisiaj, po miesiącu
funkcjonowania zauważam
oszczędności w granicach
20-30 proc. — dodaje prezes spółdzielni.
Kotłownia opalana jest pelletem z czystej trociny iglastej. Wykonawcą inwestycji
było lidzbarskie Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe Marek Anielko. EM
4e
GAZETA OLSZTYŃSKA
DZIENNIK ELBLĄSKI
ŚRODA 28.02.2007
AKTUALNOŚCI
Są w województwie najlepsi i przyjaźni środowisku
Szczęśliwa szóstka
Tegoroczni laureaci „Przyjaźni Środowisku
Warmii i Mazur“ Fot. Tadeusz Ratyński
Wyróżniono osoby, instytucje i firmy —
tych, którzy stali się przykładem w roku
2006 i są „Przyjaźni Środowisku Warmii i Mazur”.
Joanna Czyżewska
WFOŚiGW w Olsztynie
Już po raz drugi Marszałek
Województwa Warmińsko-Mazurskiego Jacek Protas oraz
prezes Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Olsztynie
Adam Krzyśków wręczyli wyróżnienia „Przyjazny Środowisku Warmii i Mazur”. W Teatrze im. Stefana Jaracza
w Olsztynie 16 lutego odbyła
się uroczysta gala, podczas której marszałek wyróżnił tych
z Warmii i Mazur, którzy w minionym roku tworzyli pozytywny wizerunek naszego regionu.
Na widowni wypełnionej do
ostatniego miejsca zasiedli
znamienici goście, w tym prezydent Olsztyna Czesław Jerzy
Małkowski oraz Arcybiskup
Senior Edmund Piszcz.
Kapituła konkursu przyznała
21 tytułów „Najlepszy z Najlepszych” oraz sześć tytułów „Przyjazny Środowisku Warmii
i Mazur”. „Przyjazny Środowisku Warmii i Mazur” to tytuł
dla osób i reprezentowanych
przez nie instytucji, które mają
szczególny wkład w ochronę
przyrody. W tym roku wyróżniono:
1. Bożena Marcinkowska —
dyrektor Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego w Olsztynie — za kompleksowy program
termomodernizacji
obiektów szpitala i konsekwentne wdrażanie systemów
zarządzania ISO 14001. Kapi-
tuła Konkursu „Przyjaźny Środowisku Warmii i Mazur” doceniła konsekwentne wdrażanie przez Wojewódzki Szpital
Specjalistyczny kompleksowego programu poszanowania
energii. Placówka może poszczycić się przeprowadzeniem całościowej termomodernizacji obiektu. Nie tylko
docieplono budynki szpitala,
ale również zainstalowano nowoczesną technologię umożliwiającą odzysk ciepła oraz
znaczne ograniczenie emisji
zanieczyszczeń. Wojewódzki
Szpital Specjalistyczny posiada
również Certyfikat z zakresu
zarządzania środowiskiem
ISO 14001, jest także laureatem nagrody „Panteon Polskiej Ekologii” za opracowanie
i wdrożenie systemu zarządzania środowiskowego, zgodnego z wymogami tego Certyfikatu. Dzięki tym zabiegom
olsztyński szpital wyraźnie
przoduje wśród instytucji, zaangażowanych w działania na
rzecz ochrony środowiska
w naszym województwie.
2. Alicja Szarzyńska — kierownik Olsztyńskiego Centrum Edukacji Ekologicznej,
konsultant edukacji ekologicznej i geograficznej Warmińsko-Mazurskiego Ośrodka
Doskonalenia
Nauczycieli
w Olsztynie — za wieloletnią
pracę na rzecz edukacji dzieci
i młodzieży w ramach Olsztyńskiego Centrum Edukacji
Ekologicznej. Alicja Szarzyńska swoją pracą i zaangażowaniem udowodniła, że kształto-
wanie świadomości ekologicznej przynosi najwięcej efektów, gdy rozpoczynane jest już
od najmłodszych lat, a edukacja ekologiczna wyrabia
w dzieciach poczucie odpowiedzialności za otaczającą je
przyrodę. Od 2000 roku realizuje ona w przedszkolach
i szkołach projekt Program
ekozespołów, czyli kampania
ekologicznego stylu życia „Razem
chronimy
Ziemię”.
W 2006 roku w programie
tym wzięła udział rekordowa
ilość osób z regionu Warmii
i Mazur — 8,9 tys., w tym 176
placówek oświatowych oraz
1100 nauczycieli. To dzięki jej
staraniom województwo warmińsko-mazurskie zostało
krajowym liderem w konkursie „Program ekozespołów
w mojej szkole i przedszkolu”.
W 2006 roku we współpracy
z Fundacją EKOGAZ opracowała projekt dotyczący wykorzystania gazu ziemnego, jest
także współautorką publikacji
„Opowieść o gazie ziemnym”.
Warto również wspomnieć, że
w ramach ogólnopolskiego
programu edukacji ekologicznej opracowała dla Polskiego
Systemu Recyklingu Organizacji Odzysku S. A. pakiet scenariuszy pod nazwą „... z natury segreguję! '. Program ten
cieszy się ogromnym powodzeniem wśród placówek
oświatowych i jest realizowany
w wielu regionach południowej Polski.
Regularnie publikuje na łamach czasopisma 'Kajet', a także w 'Gazecie Olsztyńskiej'.
3. Stanisław Czajka — Nadleśniczy Nadleśnictwa Młynary
w latach 1973- 2006 — za wieloletnią działalność na rzecz
ochrony środowiska — lasów
Nadleśnictwa Młynary, a także
wdrażanie nowatorskich rozwiązań hodowli lasu, w tym
rozwój bazy nasiennej. Stanisław Czajka przez ponad 30 lat
pełnił funkcję Nadleśniczego
Nadleśnictwa
Młynary.
W trakcie swojej pracy podejmował szereg działań, mających na celu ochronę środowiska naturalnego. Inicjatywy te
przyniosły mu wiele odznaczeń
resortowych i państwowych.
Jego proekologiczna postawa
oraz aktywny udział we wdrażaniu technologii przyjaznych
środowisku, nie mogły pozostać niedocenione przez Kapitułę Konkursu 'Przyjazny Środowisku'.
Pan Czajka zorganizował
Ośrodek Hodowli Zwierzyny,
połączony z udaną reintrodukcją daniela. Czynnie uczestniczył również w tworzeniu bazy
nasiennej nadleśnictwa, dzięki
czemu powstały Wyłączone
Drzewostany Nasienne wielu
gatunków drzew leśnych o powierzchni ponad 140 ha, ze
szczególnie cennymi drzewostanami lipy drobnolistnej.
W latach 80. doprowadził natomiast do powstania w Nadleśnictwie Plantacyjnej Uprawy
Nasiennej modrzewia europejskiego o powierzchni 7 ha. Kierował Krajowym Programem
Zwiększania Lesistości w Nadleśnictwie Młynary, w efekcie
którego wykonano ponad 500
ha zalesień na gruntach porolnych, oraz ponad 200 ha zalesień na gruntach prywatnych
(w ramach PROW). W 1997
roku z jego inicjatywy i przy
dużym osobistym zaangażowaniu, powstała w Nadleśnictwie Młynary ścieżka dydaktyczna, licznie odwiedzana
przez turystów i okolicznych
mieszkańców.
4. Andrzej Koniecko — czło-
nek Zarządu Powiatu Lidzbarskiego — za wieloletnie propagowanie idei odnawialnej
energii, wdrożenie powiatowego programu rozwoju energii
odnawialnej, a także za konsekwentne dążenie do realizacji
projektu 'Term Warmińskich'.
Andrzej Koniecko to nie tylko
zasłużony samorządowiec, ale
także wielki miłośnik przyrody
i ochrony środowiska. Propagator wykorzystania wód geotermalnych na cele energetyczne i wodolecznictwo. Pomysłodawca budowy 'Term Warmińskich', czyli kompleksu basenów, w których wykorzystywana będzie lecznicza woda z głębi ziemi. Zaangażowanie i konsekwencja Andrzeja Koniecko
w dążeniu do realizacji inwestycji, zaowocowała nie tylko
uzyskaniem ponad 14 mln euro dofinansowania, ale także
wpisaniem projektu budowy
term do działań priorytetowych Regionalnego Programu
Operacyjnego na lata 2007-13.
Warto również wspomnieć,
że Andrzej Koniecko to aktywny propagator wykorzystania
odnawialnych źródeł energii.
Jest on odpowiedzialny za realizację jednej z pierwszych inwestycji związanej z wykorzystaniem biomasy jako źródła
energii. Współtwórca Strategii
Ekoenergetyki Powiatu Lidzbarskiego oraz współinicjator
procesu tworzenia Strategii
Ekoenergetyki dla Województwa Warmińsko-Mazurskiego.
5. Arcybiskup Senior Edmund Piszcz — za wieloletnie
duchowe przewodnictwo, krzewienie myśli humanistycznej,
dającej wiarę w człowieka i pozwalającej dostrzegać piękno
otaczającego nas środowiska
Arcybiskup Senior Edmund
Piszcz to postać niezwykle za-
służona dla naszego województwa. Szeroko znane są jego
działania na rzecz ekumenizmu, ale niewiele osób wie, jak
wiele pracy i serca Arcybiskup
włożył w propagowanie wśród
wiernych ochrony środowiska.
Aktywnie popierał inicjatywy
związane z ochroną przyrody
naszego regionu. Nauczał, że
miłość do drugiego człowieka
przejawia się także w dbałości
o środowisko naturalne, które
jest przecież naszym dobrem
wspólnym.
Poszanowanie
przyrody, to poszanowanie
wartości życia, dlatego tak
istotne jest, by korzystać z jej
darów w sposób godny i odpowiedzialny.
6. Dr Marek Michniewicz —
dyrektor Szpitala Powiatowego
w Szczytnie — za wdrożenie
kompleksowego programu poszanowania energii w Szpitalu
Powiatowym w Szczytnie,
a także za działalność na rzecz
wzmocnienia systemu ratownictwa w rejonie Wielkich Jezior Mazurskich. Marek Michniewicz to pomysłodawca przeprowadzenia termomodernizacji Szpitala Powiatowego
w Szczytnie. Ta proekologiczna
inwestycja uwzględnia wszelkie potrzeby związane z kompleksowym programem poszanowania energii. Zastosowanie
kolektorów słonecznych, jako
alternatywnych źródeł energii,
redukcja emisji zanieczyszczeń
do atmosfery, obniżenie zapotrzebowanie na ciepło, czy też
zmniejszenie zużycia paliwa, to
tylko przykładowe projekty
wdrażane przez szczycieński
Szpital. Marek Michniewicz to
także aktywny działacz na
rzecz wprowadzenia nawodnego systemu ratownictwa w rejonie Wielkich Jezior Mazurskich.