Koncert W baroku bardzo popularną formą koncertu było Concerto

Koncert
W baroku bardzo popularną formą koncertu było Concerto grosso. Polegała ona na
współzawodniczeniu kilku instrumentów solowych, czyli małej grupy instrumentalnej zwanej
concertino z całą orkiestrą zwaną tutti.
Twórcą tej formy był włoski kompozytor A.Corelli. Concerto grosso pisali także A.Vivaldi,
J.S.Bach oraz inni kompozytorzy epoki baroku.
W okresie baroku komponowano także koncerty solwe przeznaczone na jeden instrument
solowy (głównie skrzypce, ale też flet lub klawesyn) i orkiestrę. Zwykle składały się z 3
części.
W okresie klasycyzmu koncert staje się formą trzyczęściową.
Kompozytor kładzie w nim duży nacisk na popis solisty, dlatego zawiera wiele fragmentów
wirtuozowskich.
Przed kodą pojawia się kadenca, grana przez solistę bez udziału orkiestry. Kadenca
początkowo była improwizowana, a od czasów Beethovena zapisywana.
Allegro sonatowe w koncercie posiada tzw. ,,podwójną ekspozycję”.
Oznacz to iż pierwszą ekspozycję wykonuje tylko orkiestra, a drugą solista z towarzyszeniem
orkiestry.
Romantycy bardzo swobodnie traktowali reguły budowy allegra sonatowego i dlatego często
pomijali podwójną ekspozycję.