Patent oficerski kapitana pilota Romana Florera

Patent oficerski kapitana pilota Romana Florera
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Czas powstania 11 sierpnia 1917 Miejsce powstania Austria (C.K.) – austriacki (C.K.) patent oficerski kpt. pil. Romana Florera Wymiary wysokość: 29,7 cm, szerokość: 21 cm Numer inwentarzowy (40) FLORER/1/DOK Muzeum Muzeum Lotnictwa Polskiego Dostępność w magazynie Tematy wojna Technika druk Materiał papier, tusz Prawa do obiektu Muzeum Lotnictwa Polskiego Prawa do wizerunków cyfrowych domena publiczna Digitalizacja RPD MIK, projekt Wirtualne Muzea Małopolski Tagi lotnictwo, wojna, wojsko, I wojna światowa, 2D Po wybuchu I wojny światowej Roman Florer otrzymał przydział jako obserwator na front serbski i włoski w 4. Eskadrze Lotniczej. Na przełomie 1914 i 1915 roku został skierowany na kurs pilotów do Wiener Neustadt. Po ukończeniu kursu powrócił na front jako pilot w 27. Eskadrze Lotniczej. W czasie jednego z lotów bojowych z pilotem Hassanem Rizą Effendi Pielerem zestrzelił, używając pistoletu Mausera, samolot włoski. Ze względu na wysokie kwalifikacje na początku 1917 roku został mianowany dowódcą eskadry i promowany do stopnia kapitana. Po powrocie z frontu objął dowództwo 10. Zapasowej Kompanii Lotnicznej na lotnisku rakowickim w Krakowie. 31 października 1918 roku poddał się rozkazom gen. Bolesława Roji i przekazał władzę na lotnisku w ręce por. rez. dr. Zdzisława Dzikowskiego. 1 listopada ponownie objął dowództwo na lotnisku rakowickim, zapobiegając rozgrabieniu sprzętu oraz utracie samolotów. Od 9 stycznia do 24 marca 1919 roku dowodził 1. Grupą Lotniczą w Warszawie. W maju 1919 roku został komendantem I Niższej Szkoły Pilotów w Krakowie (we wrześniu 1919 roku dołączyli do niej również uczniowie II Szkoły Pilotów w Warszawie, po jej likwidacji na skutek pożaru sprzętu na lotnisku mokotowskim). Szkoła działała przez okres wojny polsko­bolszewickiej. W latach 1922—1923 przejął obowiązki komendanta Szkoły Obserwatorów i Strzelców Lotniczych w Toruniu. Wówczas został mianowany podpułkownikiem lotnictwa. W kwietniu 1924 roku wyznaczono go na stanowisko dowódcy 4. Pułku Lotniczego w Toruniu. 23 maja tego roku wydał pierwszy rozkaz organizacyjny. W okresie od 1 sierpnia 1925 do 13 kwietnia 1927 roku był organizatorem i pierwszym komendantem Szkoły Lotnictwa w Grudziądzu. Zachował to stanowisko po przeniesieniu szkoły do Dęblina i przemianowaniu jej na Ośrodek Szkolenia Lotniczego w Dęblinie (obecnie Wyższa Szkoła Oficerska Sił Powietrznych), a także po ponownym jej przeformowaniu — tym razem na Szkołę Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie, aż do roku 1929, kiedy to w stopniu pułkownika przeszedł w stan spoczynku. Opracowanie: Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie, © wszystkie prawa zastrzeżone