WYŻSZA SZKOŁA UMIEJĘTNOŚCI SPOŁECZNYCH SYLABUS
Transkrypt
WYŻSZA SZKOŁA UMIEJĘTNOŚCI SPOŁECZNYCH SYLABUS
WYŻSZA SZKOŁA UMIEJĘTNOŚCI SPOŁECZNYCH SYLABUS PRZEDMIOTU I. Informacje ogólne 1. Nazwa przedmiotu:MATERIAŁOZNAWSTWO - ubiór 2. Rodzaj przedmiotu - obowiązkowy 3. Poziom i kierunek studiów: stacjonarne studia I-go stopnia Wzornictwo i Architektura wnętrz 4. Rok studiów: I rok 5. Semestr : zimowy/letni 6. Liczba i rodzaj godzin zajęć: 60h , wykład 7. Liczba punktów ECTS: 6 8. Imię, nazwisko, tytuł/stopień naukowy prowadzącego: Agnieszka Spiegelhalter /mgr 9. Język wykładowy: polski II. Informacje szczegółowe 1. Cele zajęć C1 Zdobycie wiedzy na temat budowy, podziału i właściwości włókien wykorzystywanych w przemyśle włókienniczym C2 Zdobycie umiejętności rozróżniania i klasyfikowania włókien C3 Zdobycie wiedzy zakresu podziału i wytwarzania wyrobów włókienniczych. C4 Zdobycie wiedzy z zakresu budowy, klasyfikacji i produkcji oraz nazewnictwa materiałów odzieżowych. C5 Zdobycie praktycznych umiejętności samodzielnego doboru materiałów odzieżowych pod względem ich właściwości użytkowych jak i estetycznych C6 Zdobycie wiedzy na temat kierunków rozwoju przemysłu włókienniczego z uwzględnieniem ekologicznych aspektów związanych z przemysłem włókienniczym i tekstylnym. 2. Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności oraz kompetencji społecznych (jeśli obowiązują): ogólna orientacja z zakresu materiałów odzieżowych. 1 3. Efekty kształcenia w zakresie wiedzy, umiejętności oraz kompetencji społecznych Efekty kształcenia w odniesieniu do wiedzy Symbol Opis efektów kształcenia efektu kształcenia EK1 Zna i rozpoznaje włókna wykorzystywane w przemyśle tekstylnym. EK2 EK3 EK4 Nabył znajomość fachowego słownictwa stosowanego przez producentów i handlowców tekstyliów. Potrafi rozpoznać i nazwać materiały odzieżowe dostępne na rynku. Zna metody uszlachetniania i wykańczania materiałów odzieżowych. EK5 Dostrzega ekologiczne i zdrowotne aspekty związane z przemysłem włókienniczym i tekstylnym. Efekty kształcenia w odniesieniu do umiejętności Symbol Opis efektów kształcenia efektu kształcenia Potrafi dobrać materiał odzieżowy do zaprojektowanych modeli EK6 tak aby uzyskać jak najlepszy oczekiwany rezultat estetyczny. EK7 Jest w stanie przewidzieć możliwości zastosowania materiałów odzieżowych oraz sposób ich układania się na sylwetce w gotowym produkcie. EK8 Potrafi ocenić podstawowy skład surowcowy materiałów odzieżowych i sposób ich produkcji. EK9 Potrafi ocenić użytkowe właściwości materiałów i sposoby ich konserwacji. EK10 Potrafi kompetentnie formułować swoje oczekiwania w stosunku do materiału w kontaktach z przedstawicielami handlowymi i producentami. 2 Efekty kształcenia w odniesieniu do kompetencji społecznych Symbol efektu kształcenia EK11 Opis efektów kształcenia Jest świadomy odpowiedzialności i roli jaką projektant może odegrać w kształtowaniu świadomości ekologicznej i socjologicznej związanej z przemysłem włókienniczym i odzieżowym. 4. Treści programowe Symbol treści programowych Opis treści programowych TP1 Budowa włókien i ich klasyfikacja TP2 Fizyczne i chemiczne właściwości włókien TP3 Omówienie budowy i właściwości włókien roślinnych Omówienie budowy i właściwości włókien zwierzęcych Omówienie budowy, właściwości i metod produkcji włókien sztucznych celulozowych Omówienie budowy, właściwości i metod produkcji włókien syntetycznych. Omówienie procesów przędzenia, klasyfikacja nitek. Rodzaje i właściwości przędz i nici. Podział wyrobów włókienniczych TP4 TP5 TP6 TP7 TP8 TP9 TP10 TP11 Podstawowe wiadomości dotyczące splotów tkackich. Klasyfikacja materiałów odzieżowych pod względem sposobów tkania. Wykańczanie - uszlachetnianie materiałów odzieżowych. TP12 Barwienie i drukowanie materiałów odzieżowych. TP13 Przegląd materiałów odzieżowych i realizacja próbnika TP14 Zasady doboru materiałów odzieżowych w Odniesienie do efektów kształcenia dla przedmiotu (symbol efektów) EK1, EK2, EK5, EK8, EK9, EK10 EK1, EK2, EK5, EK8, EK9, EK10 EK1, EK2, EK5, EK8, EK9, EK10 EK1, EK2, EK5, EK8, EK9, EK10 EK1, EK2, EK5, EK8, EK9, EK10 EK1, EK2, EK5, EK8, EK9, EK10 EK2, EK8, EK10 EK2, EK3, EK10 EK2, EK3, EK6, EK7, EK10 EK2, EK3, EK6, EK7, EK10 EK2, EK3, EK4, EK5, EK6, EK7, EK10 EK2, EK3, EK4, EK5, EK6, EK7, EK10 EK2, EK3, EK4, EK5, EK6, EK7, EK10 EK2, EK3, EK4, 3 projektowaniu ubioru. Nowe tendencje w przemyśle tekstylnym. TP15 Ekologia i warunki pracy w przemyśle włókienniczym i odzieżowym. EK5, EK6, EK7, EK9, EK10, EK11 EK11 5. Literatura podstawowa: Maria Chyrosz, Elżbieta Zembowicz – Sułkowska „Materiałoznawstwo odzieżowe” Warszawa 1992 Praca zbiorowa „Krawiectwo – Materiałoznawstwo” WSiP Warszawa 1999 dodatkowa: Teresa Święch, Franciszek Święch „Materiałoznawstwo Odzieżowe” Warszawa 1988 Sue Jenkyn Jones „Moda, projektowanie” Warszawa 2007 Gail Baugh „The Fashion Designer's Textile Directory” London 2011 Voelker Brouckner „Vom Faser zum Stoff” Franz Kiener „Kleidung, Mode und Mensch” 6. Informacja o przewidywanej możliwości wykorzystania e-learningu Nie przewiduje się. 7. Odniesienie efektów kształcenia przedmiotu do efektów kształcenia ustalonych dla obszaru kształcenia Symbol Symbol efektu efektu kształcenia kształcenia w obszarze dla przedmiotu kształcenia w zakresie sztuki EK1 A1_W10, A1_W13, A1_W15, EK2 A1_W13, A2_W13 EK3 A1_W13, A2_W11, A1_W15 EK4 A1_W13, A2_W11, A1_W15 EK5 A1_W15, EK6 A1_U16, A1_U17, A2_U13, A2_U14 EK7 A1_U16, A1_U17, A2_U13, A2_U14 EK8 A1_W10, A1_W13, A1_W15 EK9 A1_W13, A1_W15, EK10 A2_U13, EK11 A1_K04, A2_K04 4 8. Kalkulacja nakładu pracy studenta Symbol Opis stosowanych form aktywności efektu umożliwiające osiągniecie założonych kształcenia efektów kształcenia dla przedmiotu EK1 1. Wykład 2. Lektura EK2 1. Wykład 2. Lektura EK3 1. Wykład 2. Lektura 3. Przygotowanie praktyczne do zajęć EK4 1. Wykład 2. Lektura EK5 1. Wykład 2. Lektura EK6 1. Wykład 2. Lektura 3. Przygotowanie praktyczne do zajęć EK7 1. Wykład 2. Lektura 3. Przygotowanie praktyczne do zajęć EK8 1. Wykład 2. Lektura EK9 1. Wykład 2. Lektura EK10 1. Wykład 2. Lektura EK11 1. Wykład 2. Lektura Przygotowanie do egzaminu i egzamin Suma godzin Liczba punktów ECTS dla przedmiotu Szacunkowa liczba godzin poświęcona na daną aktywność 12 8 2 4 12 8 8 4 12 2 4 12 4 12 5 4 12 5 8 2 5 2 5 2 5 10 180 6 9.Kryteria i metody oceny realizacji zamierzonych efektów kształcenia: - Semestr zimowy – wiedza teoretyczna zaprezentowana na egzaminie pisemnym - odpowiedzi oceniane są punktowo. -Semestr letni – wiedza i umiejętności zaprezentowane w postaci wykonanej pracy praktycznej ( wykonanie i opisanie próbnika). 5,0 – Bardzo dobra znajomość dotycząca budowy i właściwości włókien oraz możliwości ich wykorzystania w przemyśle włókienniczym. Bardzo dobrze rozpoznaje, potrafi opisać i przewidzieć możliwości zastosowania materiałów odzieżowych dostępnych na rynku. Bardzo 5 dobrze potrafi oszacować ich skład surowcowy i określić metody konserwacji. Bardzo dobrze potrafi określić konstrukcję materiału oraz przewidzieć sposób układania się na sylwetce. Zna większość metod wykańczania materiałów odzieżowych. 4,5 – jak wyżej z nieznacznymi niedociągnięciami i nieścisłościami. 4,0 – Dobra znajomość dotycząca budowy i właściwości włókien oraz możliwości ich wykorzystania w przemyśle włókienniczym. Dobrze rozpoznaje, potrafi opisać i przewidzieć możliwości zastosowania materiałów odzieżowych dostępnych na rynku. Potrafi w zadowalającym stopniu oszacować ich skład surowcowy i określić metody ich konserwacji. W dobrym stopniu potrafi określić konstrukcję materiału oraz przewidzieć sposób układania się na sylwetce. Zna dobrze niektóre metody wykańczania materiałów odzieżowych. 3,5 - Zadowalająca znajomość dotycząca budowy i właściwości włókien oraz możliwości ich wykorzystania w przemyśle włókienniczym. W dostatecznym stopniu rozpoznaje, potrafi opisać i przewidzieć możliwości zastosowania materiałów odzieżowych dostępnych na rynku. Potrafi oszacować skład surowcowy i określić metody konserwacji niektórych rodzajów materiałów odzieżowych. W dostatecznym stopniu potrafi określić konstrukcję materiału oraz przewidzieć sposób układania się na sylwetce. Zna podstawowe metody wykańczania materiałów odzieżowych. 3,0 – Dostateczna znajomość dotycząca budowy i właściwości włókien oraz możliwości ich wykorzystania w przemyśle włókienniczym. W dostatecznym stopniu rozpoznaje, potrafi opisać i przewidzieć możliwości zastosowania materiałów odzieżowych dostępnych na rynku. Potrafi oszacować skład surowcowy i określić metody konserwacji niektórych rodzajów materiałów odzieżowych. W dostatecznym stopniu potrafi określić konstrukcję niektórych materiałów odzieżowych oraz przewidzieć sposób układania się na sylwetce. Zna podstawowe metody wykańczania niektórych materiałów odzieżowych. 2,0 – niezadowalająca znajomość budowy i właściwości włókien. Słaba znajomość materiałów odzieżowych dostępnych na rynku oraz nieznajomość ich metod produkcji. Brak umiejętności ocenienia właściwości materiałów odzieżowych oraz metod ich konserwacji. Brak znajomości metod wykańczania materiałów odzieżowych. 6