Anna Cioczek- Czuczwar kontakt e-mail: Tytuł
Transkrypt
Anna Cioczek- Czuczwar kontakt e-mail: Tytuł
Anna Cioczek- Czuczwar kontakt e-mail: [email protected] Tytuł pracy doktorskiej: „Wpływ kwasu pikolinowego na przeciwdrgawkowe działanie leków przeciwpadaczkowych w modelu maksymalnego wstrząsu u myszy” Nazwa uczelni/instytutu naukowego: Uniwersytet Medyczny im. F. Skubiszewskiego w Lublinie, II Wydział Lekarski z Oddziałem Anglojęzycznym Padaczka jest jednym z najczęstszych schorzeń neurologicznych. Dotyczy około 1% populacji. Podstawą leczenia padaczki jest stosowanie leków przeciwdrgawkowych. U około 30% chorych na padaczkę występuje zjawisko lekooporności - 120 tys. pacjentów w Polsce. Przyczyna braku skuteczności działania leków przeciwpadaczkowych nie jest dotychczas poznana. Uzyskane wyniki badań mogą więc posiadać ogromne znaczenie terapeutyczne oraz społeczne, poprawiając jakość życia pacjentów oraz zwiększając ich możliwości zawodowe. W organizmie człowieka występują substancje endogenne, które mogą zmniejszać przeciwdrgawkowe działanie leków przeciwpadaczkowych. Jedną z takich substancji, które potencjalnie mogą osłabiać działanie leków przeciwpadaczkowych może być kwas pikolinowy. Efektem praktycznym będzie wyodrębnienie grupy pacjentów z padaczką, u których przyczyną lekooporności może być podwyższony poziom kwasu pikolinowego. Być może niektóre z leków przeciwpadaczkowych nie będą wrażliwe na niekorzystne działanie kwasu pikolinowego i wtedy takie leki należałoby polecić u pacjentów z padaczka lekooporną. Dostępne już wyniki wskazują, że spośród leków przeciwpadaczkowych jedynie karbamazepina była niewrażliwa na działanie kwasu pikolinowego w teście maksymalnego elektrowstrząsu u myszy. Działanie przeciwdrgawkowe pozostałych zbadanych do chwili obecnej leków przeciwpadaczkowych, fenytoiny, fenobarbitalu, walproinianu i topiramatu było istotnie osłabiane przez kwas pikolinowy. Drugą opcją terapeutyczną może być zastosowanie pochodnych kwasu pikolinowego o działaniu antagonistycznym do samego kwasu. Tego typu badania nie były jeszcze prowadzone przez żaden ośrodek naukowy. Ewentualne potwierdzenie hipotezy roboczej, iż za część lekoopornych napadów drgawkowych może odpowiadać zwiększone stężenie kwasu pikolinowego, będzie istotnym odkryciem naukowym. Należy podkreślić, iż uzyskane wyniki badań doświadczalnych mogą stać się punktem wyjścia do opracowania innowacyjnej terapii lekoopornych napadów padaczkowych. Zbadanie roli kwasu pikolinowego w patogenezie padaczki lekoopornej może mieć istotne znaczenie praktyczne: wykrycie podwyższonego poziomu kwasu pikolinowego u pacjentów może pozwolić na dobranie celowanej terapii, niewrażliwej na niekorzystne działanie kwasu pikolinowego, ponadto wyniki prowadzonych badań mogą stanowić pierwszy etap powstania nowych leków przeciwpadaczkowych o nowatorskich mechanizmach działaniach np. działaniu antagonistycznym do kwasu pikolinowego.