Tu do pobrania nr 1. "Tajemnic Świata" w

Tu do pobrania nr 1. "Tajemnic Świata" w

Nr 1/2007
cena 9,90 z³ (w tym 7% VAT)
Indeks: 214841
ISSN: 1895-8397
TYSI¥CE NAZWISK I BIOGRAFII
POLITYKÓW, ARTYSTÓW,
BIZNESMENÓW, DUCHOWNYCH,
LUDZI MEDIÓW, NAUKI ITP.
PRZYZWOITYCH ALE
I OSZUSTÓW, MORDERCÓW
I £AJDAKÓW.
SPRAWD CZY JEST WŒRÓD
NICH TWÓJ ULUBIENIEC
LUB S¥SIAD!
WIELKA ENCYKLOPEDIA ¯YDÓW
LESZKA BUBLA
30 TYS. NAZWISK, TYSI¥CE KRÓTKICH BIOGRAFII
NARESZCIE SAMI UJAWNIAJ¥ SWOJE POCHODZENIE
Wystarczy tylko przejœæ siê po trudnych nawet
do zliczenia ró¿nych festiwalach, wystawach,
przegl¹dach i pokazach filmów, targach ksi¹¿ek,
odczytach i prelekcjach i zebraæ piêknie wydane
foldery, tak¿e z notkami biograficznymi. Jeszcze
wiêcej informacji jest na setkach ich stron internetowych. Mo¿na obejrzeæ i wynotowaæ biografie
z setek dzia³aj¹cych w Polsce przeró¿nych organizacji, stowarzyszeñ, fundacji, instytutów i katedr
judaistyki na wy¿szych uczelniach, teatrów, klubów, itd... Wystarczy przyjrzeæ siê politykom tzn.
ich ¿yciorysom i konkretnym dokonaniom w tym
g³osowaniom, a nie obliczonym na propagandowy efekt publicznym paplaninom. Wystarczy siêgn¹æ po publikacje, wypowiedzi i zaanga¿owanie
w konkretne sprawy ludzi mediów, a tak¿e decyzje
osób z tzw. niezawis³ego wymiaru sprawiedliwoœci. Wystarczy w koñcu uwa¿nie zajrzeæ w biografie przodków wielu w/w. Bowiem s¹ to ju¿ prawdziwie rodzinne klany, czêsto bêd¹cych potomkami zbrodniarzy zwalczaj¹cych Polskê i Polaków.
Wystarczy poœwiêciæ kilka miesiêcy ¿mudnej pracy wielu osób aby móc wreszcie podzieliæ siê wiedz¹, która bêdzie jednych zdumiewaæ, innych
przera¿aæ, a u jeszcze innych budziæ dumê i wynios³oœæ. Bowiem jak wiadomo punkt widzenia zale¿y od miejsca siedzenia, dlatego te¿ skupiaj¹c
siê na podawaniu faktów, nie jest moim celem nikogo obra¿aæ, a tym bardziej piêtnowaæ. Nazywanie kogoœ ¯YDEM nie jest obraŸliwe. Dobrze siê
dzieje, ¿e coraz wiêcej osób przyznaje siê publicznie do swojego pochodzenia. Niestety ale zdecydowana wiêkszoœæ je ukrywa, albo eksponuje ale
wy³¹cznie w swoim zamkniêtym œrodowisku. To
z nich w przewa¿aj¹cej wiêkszoœci wywodz¹ siê
ci, których wypromowa³y ich media jako autorytety wypowiadaj¹ce siê w imieniu Polek i Polaków
i to we wrogiej nam formie i treœci. Pisz¹ wiêc nam
historiê, której musz¹ siê uczyæ nasze dzieci.
Po tak zaawansowanej kwerendzie zdemaskowa³em jeszcze jedno ci¹gle rozpowszechniane k³amstwo, ¿e jest ich w Polsce ok. 20 tys.,
z czego 6 tys. nale¿y do gmin.
Tylko w tej WE¯ jest ich ju¿ ponad 30 tys.
A przecie¿ jest to dopiero pierwszy efekt, nadal
trwaj¹ kwerendy starych i ci¹gle nowych Ÿróde³.
Uwa¿am, ¿e 1,5 mln osób, które mog³yby przyznaæ
siê do swoich ¿ydowskich korzeni nie jest liczb¹
przesadzon¹. Jest nawet liczb¹ bardzo ostro¿n¹.
6.08.2007 r. na ³amach „Dziennika” oraz powielonego na onet.pl nastêpnego dnia artyku³u, amerykañski rabin Burt Schuman, który od jesieni 2006
roku dzia³a we Wspólnocie Beit w Warszawie powiedzia³ m.in.: „Judaizm ma wyznawaæ w Polsce
w 2015 roku ok. 50 tys. osób. Judaizm reformowany
nie tylko radykalnie upraszcza wymogi, których musi przestrzegaæ religijny ¯yd, ale nawet promuje po-
gl¹dy, które mo¿na nazwaæ liberalnymi. Burt Schuman jest np. aktywnym rzecznikiem wyœwiêcania
gejów i lesbijek na rabinów i podpisa³ siê pod listem popieraj¹cym kontrowersyjny marsz równoœci
przez centrum Jerozolimy w zesz³ym roku. Dopiero
judaizm reformowany otworzy³ trzeci¹ drogê. - Odnosimy sukces, bo Polacy chc¹ ³¹czyæ przywi¹zanie do religii przodków z przynale¿noœci¹ do nowoczesnego spo³eczeñstwa - mówi „Dziennikowi” rabin Schuman. David Pelag , ambasador Izraela
w Polsce nie ma w¹tpliwoœci, ¿e to realna prognoza. Ponadto, w przygotowaniu jest opracowanie
dokumentuj¹ce ¿ydowsk¹ aktywnoœæ w Polsce, co
z koniecznoœci krótko wyliczy³em na wstêpie. Ale
ju¿ teraz wychodzi, ¿e w setkach realizowanych
ró¿nych ich pomys³ów, setkom organizacji itd.
w tym wszechobecnych festiwali itp. bierze udzia³
wielokrotnie wiêcej osób ni¿ owe oficjalne 20 tys.
To wszystko realizowane jest wokó³ wspólnej jednej idei tzw. „religii Holocaustu”. A przyznanie siê
do co najmniej pó³toramilionowej mniejszoœci
w Polsce mo¿e tê religiê tylko podwa¿yæ.
Te setki imprez organizowanych z du¿ym rozmachem nawet w ma³ych miastach jest finansowanych przez nas wszystkich. Bo który burmistrz czy prezydent miasta odmówi p³acenia
najczêœciej za zwyk³¹ szmirê. Nie chc¹ naraziæ
siê na szanta¿ antysemityzmu. Pozosta³e mniejszoœci w Polsce ponoæ wielokrotnie liczniejsze
od ¿ydowskiej, razem wziête nie maj¹ nawet
1/10 takiej liczby organizacji, instytucji, ró¿nej
maœci imprez, dostêpu do mediów itp. itd. Jestem przeciwnikiem mieszania kultur, ras, religii,
unifikacji umys³ów, poniewa¿ zawsze prowadzi
to do przemocy i do konfliktów. Bycie Polakiem
w Polsce o pogl¹dach nacjonalistyczno-konserwatywnych i wyra¿anie takich pogl¹dów wymaga odwagi, ale mam do nich prawo! Jak i prawo
do krytyki wszystkiego co szkodzi mojemu Narodowi i Pañstwu. Nie da siê oddzieliæ polityki od
jakiejkolwiek dziedziny naszego ¿ycia. A polityka
w Polsce od 1989 roku przypomina wybuch granatu w szambie. W myœl obowi¹zuj¹cej poprawnoœci politycznej wszelkie opcje polityczne lub
obyczajowe: komuniœci, lewactwo, socjaliœci, libera³owie, neokonserwatyœci, ludowcy, ultrakatolicy, zieloni, ró¿owi, czarni, czerwoni, niebiescy, feministki, geje, s¹ normalne - wszyscy - tylko nie narodowcy!
My bezkompromisowo walcz¹cy o polskie narodowe interesy jesteœmy okreœlani jako radyka³owie!!! Wszyscy pozostali s¹ NORMALNI, ró¿ni¹ siê
tylko „kolorami”. Nawet obecnie w trakcie kampanii
wyborczej jesteœmy œwiadkami jak ca³e tabuny by³ych pos³ów i napaleñców na kandydowanie biegaj¹ po ró¿nych partiach szukaj¹c sobie lepszego
miejsca do przed³u¿enia parlamentarnego bytu.
UWAGA!
Publikujemy szokuj¹ce materia³y oszustw wyborczych partii bior¹cych udzia³
w obecnych wyborach. Dowiesz siê tak¿e czy Rokita by³ TW SB.
Patrz: www.polskapartianarodowa.org.
Cena gazety 9,90 z³ to niewielki wydatek bior¹c pod uwagê
ogrom wielomiesiêcznej pracy w³o¿onej w zbieranie materia³ów.
Ponadto czêœæ wp³ywów przeznaczona zostanie na koszty
licznych procesów, które tocz¹ siê przeciwko autorowi.
KUP WIÊC DRUGI EGEMPLARZ I PRZEKA¯ INNYM.
Lech Kaczyñski z rabinem Schudrichem, znawca Talmudu
Aleksander Kwaœniewski w Izraelu
BEZ
C
Marek Siwiec i Adam Bielan w Synagodze No¿yków w czerwcu 2007
E
N
Z
U
R
Y
AJ,
WAJ!
Stanis³aw Tyczyñski, za³o¿yciel i do niedawna
Jacek Kuroñ
w³aœciciel radia RMF FM
Jak¿e te wszystkie partie s¹ w Polsce podob- prezes Stronnictwa Narodowego mam hone. Z ok. 200 partii w Polsce jest tylko jedna, nor byæ kontynuatorem. Ku wœciek³ej irytado której mog¹ nale¿eæ wy³¹cznie rodowici cji moich wrogów, mam czysto polskie udoPolacy - Polska Partia Narodowa. Pozosta³e kumentowane pochodzenie herbu ABDANK. Ani ja ani nikt z mojej najbli¿szej roto mieszanka ró¿nych nacji i interesów.
Œwiadomoœæ narodowa Polek i Polaków dziny nie udziela³ siê we wrogich Polsce jajest wiêc wprost proporcjonalna do wyni- kichkolwiek organizacjach od KPP poprzez
ków kolejnych politycznych wyborów. Do- PZPR, UB, SB, ORMO, itp., itd. A przecie¿
œwiadczy³em tego osobiœcie gdy bêd¹c za- to rzadkoœæ w Polsce. Skoro nie ma na
³o¿ycielem i prezesem Polskiej Partii Naro- mnie haków z tej strony, to ro¿nej maœci
dowej w wyborach parlamentarnych 25 zdegenerowane moralnie œwinie staraj¹ siê
wrzeœnia 2006 roku otrzymaliœmy tylko przypi¹æ mi ³atki faszysty, nazisty, by³ego
0,3% g³osów do Sejmu i 2% do Senatu, cinkciarza, czy w³aœciciela sexshopów. No
³¹cznie 209 tys. g³osów. No ale i to wystar- ale jako by³y internowany w stanie wojenczy³o aby ruszy³a z ich strony ca³a lawina nym, posiadaj¹cy status pokrzywdzonego,
donosów do prokuratur w Polsce, nacisków by³y pose³ PPPP, dwukrotny kandydat na
i rêcznego nimi sterowania. Co w efekcie urz¹d prezydenta R.P., prezes Polskiego
da³o kilka ju¿ czekaj¹cych na mnie w s¹- Stowarzyszenia Nie dla U.E., Polskiego Stodach aktów oskar¿enia o rzekome nawo³y- warzyszenia Przeciwko Antypolonizmowi,
wanie do waœni na tle narodowoœciowym. z wyuczonego zawodu z³otnika-jubilera,
Nie przeszkadza im, ¿e nigdy nie nawo³y- a od 17 lat wykonywanego-wydawcy,
wa³em ani te¿ nie mam zamiaru tego robiæ, dziennikarza i historyka, jestem zaprawiobo jest to sprzeczne z ide¹ RUCHU NARO- ny w walce ze wszelkim z³em.
cd. na str. 2
DOWEGO w Polsce, którego tak¿e jako
TAJEMNICE ŒWIATA DZIWNY JEST TEN ŒWIAT
cd. ze str. 1
NARESZCIE SAMI UJAWNIAJ¥ SWOJE POCHODZENIE
A jak wiadomo z³o nie ma specjalnego upodobania do opcji politycznej czy te¿ nacji. Wszystkich ludzi dzielê wiêc na dobrych i z³ych. Oczywiœcie wed³ug swoich narodowych opinii, nacjonalistycznyczno-konserwatywnych pogl¹dów. I myœlê, ¿e ta publikacja dobrze siê temu w³aœnie przys³u¿y, a w dobie powszechnego dostêpu do informacji, nie
sposób bêdzie j¹ powstrzymaæ. Podkreœlam, ¿e jest ona poparta dobrze udokumentowanymi Ÿród³ami. Jest oczywiœcie w tej encyklopedii
pewien odsetek osób, które nigdy nie przyznaj¹ siê do ¿ydowskiego pochodzenia. Ale i na to s¹ sposoby, bowiem w opracowywaniu listy pomaga³o mi sporo ksiê¿y, a i zajrzenie do pe³nego aktu urodzenia, nie
jest a¿ tak trudne. W encyklopedii znalaz³ siê tak¿e odsetek osób, które
byæ mo¿e nie maj¹ ¿adnych ¿ydowskich korzeni, ale znalaz³y siê na niej
poniewa¿ realizuj¹ w ró¿ny sposób ich politykê. Niestety, ale na odmiennych zasadach moralnych i etycznych, jakimi ja jako autor encyklopedii siê kierujê, wywodz¹c siê od zawsze z katolickiej rodziny. Tych,
którzy wys³uguj¹ siê za ró¿ne przywileje, my narodowcy nazywamy
szabesgojami. Mo¿na ich delikatnie porównaæ do ok.3 milionowej rzeszy trzech grup volksdeuchów z czasów II wojny œwiatowej. Czy wszyscy, którzy z ró¿nych powodów podpisali volkslistê byli Polakami?
PóŸniej mieliœmy setki tysiêcy UB-eków, SB-eków, itp. oprawców, zbrodniarzy i moralnie zdegenerowanych karierowiczów z których tylko niewielki procent by³ rdzennie polski. Ale czy i tych mo¿na uznaæ za prawdziwych Polaków? Skoro przeœladowali i mordowali swoich rodaków.
W kategoriach etyczno-moralnych, byli gorsi od zbrodniarzy niemieckich, ukraiñskich czy ¿ydowskich, którzy nikogo nie zdradzili, bo realizowali aktualn¹ politykê swoich nacji.
To takie oczywiste, ale jak wiadomo punkt widzenia zale¿y od punktu
siedzenia. To nazywa siê relatywizmem moralnym, czy te¿ wszechobecn¹, dzisiaj obowi¹zuj¹c¹ poprawnoœci¹ polityczn¹. Jednym z zasadniczych
elementów ¿ydowskiej walki o dominacje jest ich solidarnoœæ, oraz talmudyczna mentalnoœæ w promowaniu swoich. Naród, który wed³ug w³asnego kalendarza liczy sobie ok. 5,7 tysi¹ca lat, wychowywa³ siê i kszta³towa³
swoj¹ osobowoœæ na zasadach, które póŸniej spisa³ w Talmudzie. Nie jest
ani zdolniejszy, ani bardziej inteligentny od tych wœród których egzystowa³.
Ma po prostu inne zasady etyczno-moralne. Wystarczy siêgn¹æ do Talmudu aby siê o tym przekonaæ. Mo¿na przeczytaæ setki publikacji, równie¿
samych ¯ydów. Wspomniana solidarnoœæ (zreszt¹ sama nazwa NSZZ Solidarnoœæ zosta³a zapo¿yczona od ¿ydowskiej miêdzywojennej organizacji
o tej samej nazwie) wyra¿a siê czêsto nie tylko w szkalowaniu przeciwników, ale i w wywieraniu presji w postaci podpisywania ró¿nych zbiorowych apeli, rezolucji, listów. W czasach PRL-u by³o kilka listów do ówczesnych w³adz. W czasach III/IV R.P. ju¿ kilkanaœcie. To dla nich bardzo charakterystyczne, wiêc w niniejszym opracowaniu skupi³em swoj¹ uwagê
na 16 apelach najg³oœniejszych i najistotniejszych. Pomimo tego, i¿ s¹ one
nadal ³atwo dostêpne, to nie by³o komu wczeœniej zebraæ je w ca³oœci i zrobiæ analizê treœci i celów, a tak¿e dokonaæ zestawienia osób, które je podpisa³y. Z punktu widzenia ¿ydowskich interesów, ³¹czy je prawie wszystko.
Mo¿na wymieniæ wiele opcji politycznych, które po³¹czy³y siê w naciskach
celem realizacji konkretnych zadañ. Mo¿na powiedzieæ, i¿ maj¹ wspólny
mianownik, którym jest m.in. antypolonizm, antykatolicyzm, wrogoœæ do
prawdy. To bardzo wiarygodne kryterium zamieszczenia nazwisk w tej encyklopedii. W sumie dotyczy to ok. 10 tys. sygnatariuszy! Na koñcu encyklopedii zamieœci³em wszystkie listy z kompletem nazwisk. Natomiast w jej
alfabetycznym zestawieniu s¹ nazwiska i imiona osób, o których uda³o siê
dowiedzieæ coœ wiêcej tj. ok. 6-8 tys., z 10. tys. wszystkich sygnatariuszy. Spora czêœæ podpisa³a po kilka apeli-listów, co oznaczone jest przy
ich nazwiskach numerami. Czy mo¿liwe s¹ pomy³ki np. w wyniku zbie¿noœci nazwisk i imion? Byæ mo¿e tak, ale w bardzo znikomym stopniu.
Dlatego w takich udokumentowanych przez samych zainteresowanych
przypadkach bêdê publikowa³ sprostowania. Czekam tak¿e na informacje
i pomoc czytelników, a tak¿e na opinie, poniewa¿ jest to dopiero I edycja
encyklopedii. Nastêpna jest ju¿ w toku z szerokim uwzglêdnieniem arcyciekawych, archiwalnych Ÿróde³. Mamy bowiem prawo wiedzieæ kto i dlaczego podpisuje takie petycje, ile i jakich dzia³a w Polsce organizacji, oraz
sk¹d bior¹ na to pieni¹dze, osób, które b³êdnie uwa¿aj¹, ¿e mo¿na byæ lojalnym wobec wielu ojczyzn a wiernym wobec tylko swojego narodu a nie
wobec tego, wœród którego ¿yj¹.
Bardzo trudno jest trafiæ na ¯yda, który otwarcie przyznaje siê do
swoich korzeni. A przecie¿ codziennie widzimy ich w mediach,
w których dominuj¹ promuj¹c g³ównie swoich. Ukrywaj¹c swoje pochodzenie tylko potwierdzaj¹, s³uszne zreszt¹, stereotypy. W II RP
mieli swoich parlamentarzystów, prasê, organizacje, charakterystyczny wygl¹d. Teraz wszyscy mówi¹, ¿e s¹ Polakami, boj¹c siê nawet
dodaæ, ¿e ¿ydowskiego pochodzenia.
„Po czynach ich poznacie”. Jestem pewien, ¿e i na temat Encyklopedii bêd¹ siê wypowiadaæ, oczywiœcie negatywnie, wrogo. I to te¿ bêdzie
dobre kryterium ich rozpoznawalnoœci, bo dosz³o do paranoicznej sytuacji gdy nazwanie ¯yda ¯ydem jest dla niego obraŸliwe! A ju¿ u¿ycie
s³owa „¿ydek”, „¿ydziach”, „¿yd³ak” to skandal, rasizm, który musi byæ
œcigany przez prokuratorów. Kolejna paranoja, bo nazwanie Polaka „polaczkiem”, Niemca „niemiaszkiem”, „szwabem”, „szkopem”, „helmutem”,, Anglika „angolem”, W³ocha „makaroniarzem” czy Francuza „¿abojadem” albo „francuzikiem”, choæ z³oœliwe to mieœci siê w dozwolonych formach krytycznych wypowiedzi. Z tysiêcy nacji nie wolno krytykowaæ tylko jednej! I kto tu jest normalny, a kto jest oszo³omem?
Dla nich jestem groŸnym liderem i kontynuatorem RUCHU NARODOWEGO w Polsce, opcji politycznej, która ponios³a najwiêksze ofiary
¿ycia z ich r¹k, ze wszystkich dzia³aj¹cych w Polsce. Opcji, która p³ac¹c
krwi¹ zwalcza³a faszyzm, nazizm, komunizm i zbrodniczy syjonizm. Ale
zostawmy ju¿ historiê, która jest moj¹ pasj¹ od dziecka, a doros³e ¿ycie
zaowocowa³o wydaniem ok. 2 tysiêcy ksi¹¿ek i tysiêcy artyku³ów. Nie
chcê aby po tych publikacjach okreœlano mnie ¿ydo¿erc¹, bo to nie jest
prawd¹. W ca³ej encyklopedii nie brakuje te¿ nazwisk ¯ydów, polskich
patriotów, lub mniej wyrazistych, ale o nie skalanych ¿yciorysach. Nie
jestem wiêc rasist¹, ksenofobem, czy politycznym radyka³em, bowiem
walka o prawdê, o polskie narodowe interesy, powtarzam, powinna byæ
nazywana NORMALNOŒCI¥! Dodam wiêc, ¿e zwiedzaj¹c 131 pañstw
œwiata, fotografuj¹c, filmuj¹c, pisz¹c setki podró¿nych reporta¿y, poznaj¹c ludzi ró¿nych ras, kolorów skóry, kultur ich religie i obyczaje, wiem
jak wygl¹da œwiat. Moja codzienna praca to kilkugodzinne czytanie ci¹gle nowych ksi¹¿ek, stron internetowych, pisanie i publikowanie, wreszcie czynny udzia³ w ¿yciu politycznym R.P. To wszystko da³o mi wiedzê i si³ê aby podj¹æ siê zadania uzupe³nienia ewidentnej niszy informacyjnej w postaci Wielkiej Encyklopedii ¯ydów.
Leszek Bubel
Prezes zarz¹du
Stowarzyszenia Przeciwko Antypolonizmowi
e-mail: [email protected]
JAK BERMAN KONSPIROWA£ ¯YDÓW W POLSCE...
Dnia 10.11.45 roku KRN wyda³a Dekret,
który pozwala³ w sposób œciœle tajny na masow¹ skale zmieniaæ nazwiska. Z dobrodziejstwa tego przepisu skorzysta³o dziesi¹tki tysiêcy ¯ydów. Przepis ten pomimo, ¿e
obowi¹zywa³ pierwotnie do 1947 roku, by³
przed³u¿any kilkakrtonie. Ostatni raz w 1953.
Ledwo usta³a zawierucha wojenna a Prezydium Krajowej Rady Narodowej poczu³o piln¹
potrzebê wydanie przepisów, które pozwala³y w sposób tajny, masowy i niezgodny ze
standardami prawnymi oraz polsk¹ racj¹ stanu, zmieniaæ imiona oraz nazwiska. Szczególnie jak to wynika z przeprowadzonych kwerend repatriantom oraz innym osobom, które
zje¿d¿a³y do Polski z ca³ego ZSRR oraz œwiata. Dobrodziejstwem tego przepisu objêto nawet bezpañstwowców.
Art. 3 powy¿szego dekretu mówi³, ¿e w³aœciwa w³adza orzeknie o zmianie nazwiska
zgodnie z wnioskiem strony je¿eli zachodzi
ku temu wa¿na przyczyna.
(2) szczególnie wa¿na przyczyna zachodzi, gdy ubiegaj¹cy sie o zmianê:
(1) nosi nazwisko hañbi¹ce lub oœmieszaj¹ce
(2) w okresie czasu od dnia 1 wrzeœnia
1939 roku do dnia 9 maja 1945 r. przybra³ inne nazwisko (pseudonim wojskowy), pe³ni¹c
s³u¿bie w Wojsku Polskim, armii sprzymierzonej, polskiej formacji wojskowej, oddziale partyzanckim niepodleg³oœciowo - demokratycznym, grupie bojowej organizacji niepodleg³oœciowo - demokratycznej, prowadzaj¹cej walkê z najeŸdŸc¹ niemieckim i wype³nia³ gorliwie swe obowi¹zki,
(3) przybra³ inne nazwisko (pseudonim konspiracyjny) w zwi¹zku z udzia³em w podziemnej walce z najeŸdŸc¹ niemieckim,
(4) u¿ywa³ innego nazwiska (pseudonimu
os³aniaj¹cego) celem uchronienia sie przed
aktami gwa³tu najeŸdŸcy niemieckiego lub
jego popleczników,
(5) nosi nazwisko o brzmieniu niepolskim,
(6) nosi nazwisko, które ma formê imienia,
Art. 9 ustêp 1 zobowi¹zywa³:
(1) W³adza orzekaj¹ca zarz¹dza wpisanie
zmiany nazwiska do ksi¹g urodzeñ i ma³¿eñstw na marginesie aktu stanu cywilnego,
a tak¿e zawiadamia w³aœciwe wed³ug miejsca zamieszkania i pobytu danej osoby w³adze, prowadz¹ce ewidencje ludnoœci i ewidencje wojskow¹, oraz w³aœciw¹ w³adze
skarbow¹ ponadto zaœ w³adze prowadz¹ca
rejestr karny.
(2) W³adza orzekaj¹ca poda o zarz¹dzonej zmianie nazwiska do publicznej wiadomoœci na koszt osoby interesowanej w drodze og³oszenia w poczytnym pismie miejscowym.
W punkcie 3 art. 9 KRN „wymyœli³a”, ¿e: W³adza orzekaj¹ca zaniecha wpisu zawiadomieñ
oraz og³oszenie przewidzianych w ustêpie (1)
i (2), je¿eli a tym przemawiaj¹ wa¿ne powody.
W praktyce ostatni przepis nakazywa³ prowadzenie procedury zmiany nazwisk pod klauzul¹ „tajne”. Wniosek o dokonanie zmiany nazwiska w sposób tajny sta³ w oczywistej
sprzecznoœci z art. 6 niniejszego dekretu, który
nakazywa³ zbadanie pobudek, z jakich strona
ubiega³a sie o zmianê. W jednym z zapytañ
UW w £odzi pyta³ w 1946 roku MAP - jak mo¿na zbadaæ przes³anki do zmiany nazwiska, je¿eli ca³a procedura nakazywa³a zachowywanie tajnoœci, tzn. nie mo¿na by³o przeprowadzaæ ¿adnego wywiadu œrodowiskowego. Podanie o zmianie nazwiska mog³y sk³adaæ równie¿ obywatele przebywaj¹cy poza granicami.
W artykule 2 ustêp (2) dekretu ustawodawca zastrzeg³ nastêpuj¹ce prawo:
Minister Administracji Publicznej mo¿e zastrzec sobie w drodze rozporz¹dzenia orze-
kanie o zmianie nazwisk
na obszarze ca³ego Pañstwa lub niektórych województw, na sta³e lub na
czas okreœlony, co do
wszystkich spraw lub
niektórych kategorii (typów) zmian.
W efekcie w dniu 7 grudnia 1947 roku wydano rozporz¹dzenie, które mówi³o:
1. Zastrzega sie MAP, a na obszarze Ziem
Odzyskanych Ministrowi Ziem Odzyskanych orzekanie o zmianie imion i nazwisk:
a) ¿o³nierzy pozostaj¹cych w czynnej s³u¿bie wojskowej, je¿eli proœby ich o powy¿sz¹
zmianê popiera ze wzglêdu na interes s³u¿by
Minister Obrony Narodowej
b) osób, które ubiegaj¹c sie o zmianê,
powo³uj¹ sie na istnienie wa¿nych powodów uzasadniaj¹cych zaniechanie zarz¹dzenia wpisu, zawiadomieñ i og³oszeñ
przewidzianych w art 9 ustêp 1 i 2 dekretu
z dnia 10 listopada 1945 r. o zmianie i ustalaniu imion i nazwisk.
Dla osób ubiegaj¹cych sie o zmianê nazwiska w trybie art. 3 ustêp 2 , tj: „...w okresie czasu od dnia 1 wrzeœnia 1939 roku do dnia 9 maja 1945 r. przybra³ inne nazwisko (pseudonim
wojskowy), pe³ni¹c s³u¿bê w Wojsku Polskim,
armii sprzymierzonej, polskiej formacji wojskowej, oddziale partyzanckim niepodleg³oœciowo
- demokratycznym, grupie bojowej, organizacji
niepodleg³oœciowo - demokratycznej, prowadzaj¹cej walkê z najeŸdŸc¹ niemieckim i wype³nia³ gorliwie swe obowi¹zki, stosowano art. 18
powy¿szego dekretu, który mówi³, ¿e:
- Dla osób, które przybra³y inne imie lub nazwisko w czasie pe³nienia s³u¿by w Wojsku
Polskim w okresie 1 wrzeœnia 1939 do 9 maja
1945 r, do uznania zmiany imienia lub nazwiska za prawnie dokonane wystarczaj¹ce jest
zaœwiadczenie o zmianie wydane przez Ministerstwo Obrony Narodowej.
Taka delegacja wydana dla MON pozwala³a
wewn¹trz LWP przeprowadziæ zmianê nazwisk wszystkim tym ¿o³nierzom, którzy wstêpuj¹c do tworzonych w Zwi¹zku Radzieckim
armii polskich przyjmowali, a nastêpnie w czasie ca³ej s³u¿by u¿ywali nieprawdziwych nazwisk. Taka sytuacja pozwala³a dodatkowo
zataiæ skalê zmian nazwisk oraz pochodzenia,
przy czym istotnym jest to, ¿e przez wiele lat
zmiana nazwisk by³a tajemnic¹ pañstwow¹.
Podobne zasady by³y stosowanie równie¿ pocz¹wszy od 1920 roku, tj. w oparciu
o ustawê z dnia 11 maja 1920 w przedmiocie uznania nazwisk przybranych w wojsku. Zmiany nazwisk dokonywa³ Naczelnik
Pañstwa na wniosek MON.
Przeprowadzona w ro¿nych archiwach pañstwowych kwerenda pokazuje, ¿e prawie ca³oœæ dokumentacji dotycz¹cej zmiany nazwisk
zosta³a wybrakowana. Taka sytuacja wystêpuje w szczególnoœci przypadku Zarz¹du
Miejskiego w £odzi oraz Warszawy, gdzie do
1950 roku nie zachowa³a sie ¿adna dokumentacja zmiany nazwisk. W £odzi nie zachowa³a siê w tym zakresie równie¿ ¿adna dokumentacja sporz¹dzona przez Urz¹d Wojewódzki.
Mo¿na by³o domniemywaæ, ¿e jakaœ dokumentacje dotycz¹ca zmiany nazwisk oraz
nadania obywatelstwa, szczególnie w tych
sprawach, gdzie w³aœciwoœæ przejê³o MAP,
posiada obecne MSWiA. Ministerstwo rz¹dzone przez Dornbauma odpowiedzia³o, ¿e
takiej ewidencji nie posiada.
Istotnym jest te¿ to, ¿e od 1945 roku,
w ¿adnym spisie powszechnym nie by³o pytania o narodowoœæ. Z tego co uda³o siê
ustaliæ ostatni spis powszechny mia³ zawieraæ takie pytanie, jednak¿e punkt ten nie znalaz³ siê w ankiecie spisowej. Teraz mia³oby
siê to zmieniæ, tyle tylko, ¿e nastêpny spis zapewne bêdzie za dekadê.
Czy nadal nie nadszed³ czas ujawnienia tego, ile faktycznie osób pochodzenia ¿ydowskiego mieszka w Polsce? Kto i z jakiego powodu w sposób przestepczy wykazywa³ zamiar oraz go realizowa³, zmiany struktury spo³ecznej Pañstwa Polskiego?
Podajê na pocz¹tek przyk³ady zmiany nazwisk:
1. Szabat na Skowroñski
2. Formel na Wielchorski
3. Beben na Boguszweski
4. Nysan na Ko³odziejczyk
5. Kozio³ na Tarnowski
6. Wurst na Rostocki
7. Baran na Baranowski
8. Iboda na Or³owski
9. K¹ty na Kurchowski
10. Gacek na Gacki
11. Koza na Kowalski
12. Eizenberg na Ruchocki
13. W³osek na Wirski
14. Kaufmann na Œwierczyñski
15. Kugelhaus na Sabat
16. Rachinger na D¹binski
17. Jaworek na Jaworski
18. Byk na Liszczynski
19. £ukomiec na Olkuski
20. Duetschberger na Walewski
21. Proboszcz na Orski
22. Mann na Mutowski
23. Weisberg na Górski
24. Schengel na Skowronski
25. Kita na Krzywinski
26. Feigenblat na Fabjanski
27. Sommer na Wajchat
28. Goldman na Gorski
29. Musko na Baranski
30. Karp na Janiszewski
31. Abracham Mojszesz Herling - Grudziñski na Maurycy Herling Grudziñski
32. Szneider Jakub na Werpachowski
33. Artmann na Zaradecki
34. Lichtson na Lachowicz
35. Cetynbaum Jankiel na Nowak Tadeusz
36. Dzwonek na Jasinski
37. Baran na Barski
38. Weiknecht na Branski
39. Bojgen na Stadnicki
40. Wierzak na Chrzanowski
41. Gold na Hartnarek
42. Kretberger na Orlicz
43. Rosenberg Jozef na Jozef Nowak - Prezydent miasta Lodzi z dnia 27.08.1947 r
44. Stolzman na Strzelecki
45. Finkelsztein na Machlewicz
46. Glueksman na Gaszynski
47. Weinberg na Golewski
2
48. Lanzman na Cewinski
49. Szerman na Mizynski
50. Tejerstain Jakub na Wilczak
51. Frid na Glowacka
52. Roseberg na Rozewinski
53. Beckermann na Piekarski
54. Cukier na Swoboda
55. Widgor na Antos
56. Ajzenberg na Or³owski
57. Baum na Dzewinski
58. Zeigenbaum na Baranska
59. Szain na Januchta
60. Spilforgelc na K¹drebski
61. Grossmann na Lukaszwicz
62. Kreps na Synowiecki
63. Szwarc ma Synowiecki
64. Byk na Staniszewski
65. Zingermann na Nowakowski
GRUENBAUM na SIEROCINSKI, (wniosek
z³o¿ony w UW w Kielcach dnia 27 czerwca
1946 r., zmiany dokona³ UW w Katowicach
27 listopada 1946 r., pochodzi³ z Czêstochowy. PRAM III 18/63/46). Ta osoba to by³y zastêpca powiatowego UB w Kielcach, dzia³aj¹cy w okresie tzw. Pogromu Kieleckiego.
ZOBERMAN Freida (ur. Sandomierz), córka
Szyji i Matki z domu Kupferbaum, próbowa³a
zmieniæ nazwisko na Jagie³³o, ale MAP zgodzi³o siê na nazwisko JAG£O.
KRAKÓW
1. Goldberger na Rakowiecki
2. Goldfischer na Skalski
3. Grutz na Lepiñski
4. Gruebel na Szymañski
5. Grens na G¹siorowski
6. Grob na Grabowski
7. Gutentag na Rzonca
8. Goldman na Bia³a
9. Gotlieb na Skowron
10. Goldman na Godlewski
11. Gryenberg na Gawroñski
12. Glanz na Poleski
13. Greunwald na Makowicz
14. Goldberg na Przeworski
15. Goldberg na Gelewski
16. Gunsberg na Zdrojewski
17. Gotlieb na Magwa
18. Galitz na Galica
19. Goldyk na Godlewska
20. Grunhaut na Gerlach
21. Glieksmann na Zarecki
22. Goldberg na Zarecki
23. Goldberg na Radwanski
24. Goldmann na Galik
25. Golger na Skowroñski
26. Goldber na Lubañski
27. Goldberg na ¯ak
28. DATTNER na Koz³owski - adwokat
29. Elenberg na Skowroñski
30. Ehrenreich na Zarebiñski
31. Elenberg na Skanski
32. Englard na Roztworowski
33. Engelhard na Szeczepañski
34. Eisenbach na Rynarowicz
35. Epstein na Paszkowski
36. Eibenschutz na Mañkowski
37. Fischer na Zawadzki
38. Feller na Pichurski
39. Frideker na Borkowski
40. Fouerman na Pogorzelski
41. Futterwat na Guszlewicz
42. Faeber na £¹cki
43. Fundmann na Lebowiecki - Adwokat
44. Finkelstern na Filanowski
45. Fuerstein na Zalewska
oraz ok. 1.000 dalszych przypadków, które
zostan¹ podane w póŸniejszym okresie.
Nadto Urz¹d Wojewódzki w Katowicach
jedynie w latach 1946 do 1948 zanotowa³
ok. 10 tyœ przypadków zmiany nazwiska.
Nate¿enie wniosków by³o tak du¿e, ¿e UW
musia³ zaci¹gn¹æ w MAP po¿yczke na zatrudnienie dalszych pracowników. Dzielnicowa RN dla ¯oliborza, miejsce zamieszkania Kaczyñskich, tylko w ci¹gu jednego roku dokona³ zmany nazwiska dla oko³o 200
osób, w tym rodziny Lityñskich.
G³ówn¹ przes³ank¹ zmany nazwiska by³o
to, ¿e ¿ydowskie nazwiska mia³y niemieckie
brzmienie, których siê wstydzono. Przypadek adwokata Dattnera z Krakowa pokazuje
jednak to, ¿e chcia³ on ukryæ swoje ¿ydowskie pochodzenie. By³ te¿ przypadek spikerki Polskiego Radia pochodzenia ¿ydowskiego, która zmienia³a nazwisko na Wysocka,
której wniosek by³ powodowany zamiarem
ukrycia prawdziwgo pochodzenia.
O tym procederze zostaje poinformowana Rada Europy oraz Parlament Europejski.
ród³o: www.raportnowaka.pl
TAJEMICE ŒWIATA - DZIWNY JEST TEN ŒWIAT. Wydawca: ABDANK Sp. z o.o.,ul. Brzoskwiniowa 13, 04-782 Warszawa,
e-mail: [email protected] TAJEMICE ŒWIATA - DZIWNY JEST TEN ŒWIAT dzia³a w oparciu o przepisy art. 25, 26, 29
(zamieszczaj¹c tak¿e wypisy dla celów dydaktycznych) 33 i 49 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych z
dnia 4 lutego 1994 r. (DzU z dn. 23 lutego 1994 r. nr 24, poz. 83) oraz przyjête zwyczaje edytorskie. Redakcja nie zwraca
nie zamówionych materia³ów. Zastrzega sobie prawo do skrótów i opracowañ tekstów. TAJEMICE ŒWIATA - DZIWNY
JEST TEN ŒWIAT p³aci autorom za przedruki wg stawek redakcyjnych. Redaktor naczelny Leszek Bubel.
3
LISTA NR 1
Rezolucja z dnia 8 lutego 1953 r. W 1953 r. grupa
¿ydowskich intelektualistów podpisa³a siê pod rezolucj¹ wzywaj¹c¹ s¹d do surowego ukarania bp.
Kaczmarka. Ci, którzy j¹ podpisali, podpisali siê
pod wyrokami œmierci dla 3 ksiê¿y i wyrokami wieloletniego wiêzienia dla pozosta³ych.
Tekst rezolucji:
W ostatnich dniach toczy³ siê w Krakowie proces
grupy szpiegów amerykañskich powi¹zanych z krakowsk¹ Kuri¹ Metropolitarn¹. My zebrani w dniu 8
lutego 1953 r. cz³onkowie krakowskiego Oddzia³u
Zwi¹zku Literatów Polskich wyra¿amy bezwzglêdne
potêpienie dla zdrajców Ojczyzny, którzy wykorzystuj¹c swe duchowe stanowiska i wp³yw na czêœæ
m³odzie¿y skupionej w KSM dzia³ali wrogo wobec
narodu i pañstwa ludowego, uprawiali - za amerykañskie pieni¹dze - szpiegostwo i dywersjê. Potêpiamy tych dostojników z wy¿szej hierarchii koœcielnej, którzy sprzyjali knowaniom antypolskim i okazywali zdrajcom pomoc, oraz niszczyli cenne zabytki kulturalne. Wobec tych faktów zobowi¹zujemy siê
w twórczoœci swojej jeszcze bardziej bojowo i wnikliwiej ni¿ dotychczas podejmowaæ aktualne problemy walki o socjalizm i ostrzej piêtnowaæ wrogów narodu - dla dobra Polski silnej i sprawiedliwej.
Rezolucjê podpisa³o swoimi nazwiskami i pierwszymi literami swoich imion 53 osoby. Wœród nich znaleŸli siê tak znani pisarze i krytycy literaccy jak: Karol Bunsch, W³. Dobrowolski, K. Filipowicz (póŸniejszy m¹¿
Szymborskiej), A. Kijowski, J. Kurek, W³. Machejek, W³.
Maci¹g, S³awomir Mro¿ek, Tadeusz Nowak, Julian
Przyboœ, T. Œliwiak, M. S³omczyñski (znany t³umacz
Szekspira podpisuj¹cy krymina³y swojego autorstwa
pseudonimem Joe Alex), O. Terlecki, H. Vogler, A. W³odek (pierwszy m¹¿ Szymborskiej). Rezolucjê podpisali tak¿e: K. Barnaœ, W³. B³achut, J. Bober, W³. Bodnicki,
A. Brosz, B. Brzeziñski, , B. M. D³ugoszewski, L. Flaszen, J. A. Frasik, Z. Groñ, L. Herdegen, B. Husarski, J.
Janowski, J. JaŸwiec, R. K³yœ, W. Krzemiñski, J. Kurczab, T, Kwiatkowski, J. Lowell, J. £abuz, H. Markiewicz, B. Miecugow, H. Mortkowicz-Loczakowa, W. (lub
S.) Otwinowski, A. Polewka, M. Promiñski, E. R¹czkowski, E. Siciñska, St. Skoneczny, A. Œwirszczyñska,
K. Szpalski, Wies³awa Szymborska, J.Wiktor, J. Zagórski, M. Za³ucki, W. Zechenter,A. Zuzmierowski.
Wœród sygnatariuszy tej rezolucji znalaz³ siê równie¿ Jan B³oñski, który kilkadziesi¹t lat póŸniej zarzuca³ Polakom, równie k³amliwie, w „Tygodniku
Powszechnym”, „zbrodnicz¹ obojêtnoœæ wobec
zag³ady getta warszawskiego”.
By³ te¿ Tadeusz Mazowiecki.
Rezolucja ta by³a, zbrodnicza i haniebna. Ci, którzy
j¹ podpisali, podpisali siê nie tylko pod wyrokami
œmierci dla 3 ksiê¿y i pod wyrokami wieloletniego
wiêzienia dla pozosta³ych kap³anów, ale podpisali
siê równie¿ w ten sposób pod pozosta³ymi zbrodniami stalinizmu. Oni przecie¿ u¿yli swych nazwisk, swoich autorytetów, by wesprzeæ stalinizm,
by go wzmocniæ, by go usprawiedliwiæ.
LISTA NR 2
Nie chcemy podrêczników Szczeœniaka,
„Gazeta Wyborcza”, nr 62, wydanie warszawskie
z dnia 15/03/1999 KRAJ, str.7 Irena Wóycicka,
Sergiusz Kowalski.
Nawi¹zuj¹c do artyku³u „Nadal reprezentujê opcjê
polsk¹” Anny Bikont i Marii Kruczkowskiej („Gazeta
Wyborcza”, 6-7 marca 1999), zwracamy siê do Pana ministra o wycofanie poparcia dla podrêczników
historii dla klas VII i VIII oraz szkó³ œrednich, autorstwa Leszka Andrzeja Szczeœniaka. Podrêczniki te
i towarzysz¹ce im poradniki metodyczne g³osz¹ antysemityzm, szerz¹ nienawiœæ miêdzy ludŸmi, fa³szuj¹ prawdê historyczn¹ i godz¹ w dobro polskiego systemu edukacyjnego. Czerpi¹c z tradycyjnych zasobów antysemickich stereotypów i uprzedzeñ, nawi¹zuj¹ bezpoœrednio do stylu propagandy rozpêtanej
w marcu 1968 roku przez w³adze komunistyczne.
Oczekujemy podjêcia stosownych dzia³añ oraz odpowiedzi na nasze pismo. 12 marca 1999 roku.
Pod listem podpisa³o siê ok. 250 osób, których
pe³en wykaz zamieszczam na koñcu encyklopedii.
Od red.: Dr Andrzej Leszek Szczeœniak na jednej
ze stron zamieœci³ krótk¹ kilkuzdaniow¹ informacjê o ¿ydowskich staraniach utworzenia na polskich ziemiach Judeopolonii, zgodnie z historyczn¹ prawd¹. Pomimo tego, podrêcznik zosta³ wycofany, wiêc napisa³ i wyda³ broszurê "Judeopolonia - ¿ydowskie pañstwo na ziemiach polskich".
LISTA 3
Warszawa, 5 lutego 2002,
Pe³na treœæ listu: Do Parlamentu Europejskiego
oraz Do Anny Diamantopulou Komisarz ds. Pracy
i Polityki Spo³ecznej Unii Europejskiej
Do wiadomoœci: media polskie i zagraniczne Episkopat Polski.
Pragniemy wyraziæ zaniepokojenie charakterem debaty o sytuacji kobiet w Polsce. Na podstawie rozmaitych wypowiedzi publicznych mo¿na powzi¹æ domniemanie, ¿e dosz³o do swoistego porozumienia miêdzy
Koœcio³em katolickim a rz¹dem w kwestii przyst¹pienia
Polski do Unii Europejskiej. Koœció³ mianowicie bêdzie
popiera³ integracjê z Europ¹ w zamian za rezygnacjê
rz¹du z dyskusji nad nowelizacj¹ ustawy antyaborcyjnej. Polskie prawo dotycz¹ce mo¿liwoœci przerwania
ci¹¿y jest - obok Irlandii i Malty - najbardziej restrykcyj-
TAJEMNICE ŒWIATA DZIWNY JEST TEN ŒWIAT
ne w Europie. Przy czym w dziedzinie aborcji praktyka
jest jeszcze surowsza ni¿ ustawa, gdy¿ lekarze w szpitalach - powo³uj¹c siê na klauzulê sumienia - odmawiaj¹ nawet wykonywania zabiegów przewidzianych
w obowi¹zuj¹cej ustawie.
W kuluarach integracji Polski z Uni¹ Europejsk¹
odbywa siê zatem swoisty handel prawami kobiet,
pokrywany charakterystycznym, stronniczym sposobem mówienia. Obrona ¿ycia poczêtego traktowana jest jako obiektywny dogmat, zaœ o aborcji
z przyczyn spo³ecznych mówi siê w cudzys³owie
jako o ideologicznym roszczeniu feministek, usi³uj¹cych zalegalizowaæ morderstwo. Dosz³o do tego,
¿e Izabelê Jarugê-Nowack¹, pe³nomocniczkê nowego rz¹du do spraw równego statusu kobiet
i mê¿czyzn, która zastanawia siê nad koniecznoœci¹ wprowadzenia do szkó³ rzetelnej edukacji seksualnej oraz z³agodzeniem ustawy antyaborcyjnej,
hierarcha Koœcio³a biskup Tadeusz Pieronek nazwa³ „feministycznym betonem, który nie zmieni
siê nawet pod wp³ywem kwasu solnego”.
Trudno okreœliæ to inaczej ni¿ zastraszaniem w³aœnie ideologicznym. Mimo protestów ze strony œrodowisk kobiecych biskup podtrzyma³ swoje wyra¿enie, motywuj¹c je tym, ¿e ktoœ, kto bêdzie za zabijaniem nienarodzonych, musi siê spodziewaæ
ostrych s³ów. Nie tylko zatem nie bêdzie jakichkolwiek zmian prawnych, ale nawet mówienie o nich
wywo³uje agresywn¹ retorykê. Rozumiemy, ¿e Koœció³ ma prawo broniæ swego stanowiska, ale niech¿e uzna prawo innych do wyra¿ania odmiennych
postaw. Demokracja stosowana nie mo¿e obyæ siê
bez nieskrêpowanej wymiany zdañ. Trzeba powiedzieæ jasno, ¿e zamykanie ust jednej ze stron nie
mo¿e uchodziæ za rozumny kompromis.
Integracja europejska to równie¿ integracja
w dziedzinie równego statusu kobiet i mê¿czyzn,
przywrócenia kobietom prawa do samostanowienia o swoim ¿yciu. Demokratyczna debata na ten
tak wa¿ny temat powinna siê toczyæ w sposób
swobodny, bez karcenia i zastraszania.
ród³o: „Rzeczpospolita”, 23 lutego 2002, Oœka.
Adres Ÿród³a: http://www.rp.pl/
Pod listem podpisa³o siê kilkaset osób, których
pe³en wykaz zamieszczam na koñcu encyklopedii.
Od red.: Trzeba by³o mieæ naprawdê z³¹ wolê,
aby pos¹dzaæ rz¹dz¹cy wówczas Polsk¹ SLD
o zamiar liberalizacji ustawy antyaborcyjnej!
List, jako jedna z wielu form nacisku, zaszkodzi³
Polsce w wynegocjowaniu równych praw przyst¹pienia Polski do UE.
LISTA NR 4
List w obronie szefa IPN Leona Kieresa,
7.03.2002 r.
Blisko 750 osób podpisa³o „List Obywatelski”
w obronie prof. IPN. We wtorek 5 marca list zosta³
przekazany Marsza³kowi Sejmu.
My, ni¿ej podpisani, jesteœmy wzburzeni postaw¹
pos³ów podczas obrad Sejmu (w dniu 28 lutego
2002) podsumowuj¹cych dzia³alnoœæ Instytutu Pamiêci Narodowej. Wobec prezesa IPN, profesora Leona Kieresa, dopuszczono siê insynuacji nacechowanych nienawiœci¹ do innych ras, narodów i wyznañ. Ani prowadz¹cy posiedzenie Wicemarsza³ek
Sejmu, ani nikt z pos³ów - nie replikowa³. Pos³ugiwanie siê w parlamencie takim jêzykiem ma tradycjê i przysz³oœæ - wy³¹cznie faszystowsk¹. Zwracamy siê
do Pana, Panie Marsza³ku, by w imieniu Wysokiej
Izby przeprosi³ Pan prof. Leona Kieresa i nas wszystkich za te wybryki niegodne parlamentarzystów.
Od red.:To bezczelna, antypolska postawa broni¹ca
Kieresa, który do³o¿y³ wszelkich starañ aby poni¿yæ
Polskê i Polaków oraz wzmocniæ ¿ydowskie szanta¿e wyp³acenia ok. 70 mld. dolarów "odszkodowañ".
W obronie prof. Kieresa, 8.03.2002 r.
Prezydium Krajowej Rady Katolików Œwieckich (cia³a powo³anego do istnienia przez abp. ¯yciñskiego)
jest oburzone atakami pos³ów Ligi Polskich Rodzin na
prezesa IPN Leona Kieresa. Kieres jest cz³onkiem
KRKŒ. Wystosowa³o do Kieresa list otwarty: „Po zapoznaniu siê z wyst¹pieniami niektórych pos³ów
oskar¿aj¹cych Pana o zdradê Narodu, nie mo¿emy
powstrzymaæ siê od wyra¿enia g³êbokiego przekonania, ¿e to w³aœnie oni hañbi¹ nasz Naród. Dziêkujemy
za Pana dotychczasow¹ pracê i prosimy o nieustawanie w wysi³kach docierania do prawdy, która nas
wyzwala od pychy, g³upoty i chamstwa”. Pod listem
podpisali siê: prof. Kazimierz Czapliñski, Zbigniew Nosowski, prof. Micha³ Seweryñski i Stefan Wilkanowicz.
Ÿród³o: FORUM, ¯ydzi - Chrzeœcijanie - Muzu³manie, serwisy.gazeta.pl/kraj
Pod listem podpisa³o siê kilkaset osób, których
pe³en wykaz zamieszczam na koñcu encyklopedii.
LISTA NR 5
List do spo³eczeñstwa ukraiñskiego, 25.10.2004 r.
Drodzy Przyjaciele!
Z wielk¹ uwag¹ œledzimy dramatyczny przebieg
kampanii wyborczej na Ukrainie. Jesteœmy œwiadomi
tego, jak wielk¹ wagê dla spo³eczeñstwa ukraiñskiego ma wsparcie œwiatowej opinii publicznej. Pragniemy zatem zapewniæ, ¿e bêdziemy reagowaæ na przypadki naruszania swobód obywatelskich i norm demokratycznych na Ukrainie. Bêdziemy informowaæ
o tym opiniê publiczn¹ w Polsce i za granic¹, domagaæ siê od w³adz polskich stosownych reakcji, apelowaæ do Rady Europy i Parlamentu Europejskiego. Je-
steœmy to winni - Ukrainie, sobie i œwiatu. Ukraiñska
demokracja potrzebuje naszej solidarnoœci. B¹dŸcie
jej pewni. Nie pozwólmy zgin¹æ nadziei.
25 paŸdziernika 2004.
Ÿród³o: www.krytykapolityczna.pl www.tolerancja.pl www.wiadomosci24.pl Pod listem podpisa³o siê kilkaset osób, których pe³en wykaz zamieszczam na koñcu encyklopedii.
Od red.:Owa pomarañczowa rewolucja by³a walk¹
na Ukrainie tak¿e dwóch wywiadów Rosji i USA. Dziœ
oficjalnie wiadomo, ¿e CIA wy³o¿y³o na ni¹ ponad 30
mln. USD, aby oderwaæ Ukrainê od rosyjskich wp³ywów. Polska corocznie ponosi miliardowe straty gospodarcze za w³¹czenie siê do tej awantury. A Ukraina jest jeszcze bardziej antypolska.
LISTA NR 6
List Otwarty do Europejskiej Opinii Publicznej,
grudzieñ 2004 r.
My, ni¿ej podpisani obywatele, którzy poparliœmy
wst¹pienie Polski do Unii Europejskiej, pragniemy zabraæ g³os w sprawie kszta³tu Konstytucji Europejskiej.
Decydujemy siê na to, poniewa¿ naszych opinii nie
reprezentuje ani parlament, ani g³ówne media. Media
i politycy stawiaj¹ nas przed wyborem „Nicea albo
œmieræ”, czasem tylko sugeruj¹, ¿e mimo wszystko
powinniœmy pójœæ na kompromis. Frazeologia narodowego interesu u¿ywana przez wszystkie partie od
LPR po SLD przes³ania fakt, i¿ Konstytucja dla Europy to kolejny krok na drodze do integracji europejskiej. Pozytywne zjawiska, jakimi wydaje siê nam budowa wspólnych instytucji centralnych czy bardziej
demokratyczne wybory - unifikuj¹ce pañstwa w jeden organizm i przyspieszaj¹ce powstanie europejskiej sfery publicznej - s¹ nam przedstawiane jako
oczywiste zagro¿enie. Wszyscy oficjalnie twierdz¹,
¿e w naszym interesie le¿y zachowanie ustaleñ z Nicei, ¿e nasza narodowa to¿samoœæ wymaga popierania preambu³y, w której podkreœla siê udzia³ wartoœci
chrzeœcijañskich w tradycji europejskiej.
My chcemy innej Europy. Europy, która ma wspólne
wartoœci, takie jak wolnoœæ, równoœæ, solidarnoœæ,
lecz nie musi nazywaæ ich Ÿróde³, bo nie chce nikogo
odepchn¹æ ani wykluczyæ. Chcemy Europy silnej politycznie, sprawnie zarz¹dzanej, zdecydowanie d¹¿¹cej do jednoœci - bo tylko tak mo¿emy przeciwstawiæ
siê niebezpieczeñstwom jednostronnej globalizacji
ekonomicznej. Nie chcemy byæ we wspólnej Europie
pañstwem utrudniaj¹cym integracjê, symbolem konserwatyzmu i partykularyzmu. Obawiamy siê, ¿e
przedstawianie naszego interesu jako przeciwstawnego interesowi wspólnej Europy nie s³u¿y naszemu
dobru. ¯e w konsekwencji doprowadzi do powstania
w Europie grupy pañstw rozwijaj¹cych siê i szybko integruj¹cych oraz marginesu, na którym my siê znajdziemy. I pragniemy, aby nasza opinia zosta³a wziêta
pod uwagê, tak jak wszystkie inne.
List w trzech wersjach jêzykowych - polskiej, francuskiej i angielskiej - podpisa³o 250 osób ze œwiata nauki, kultury i polityki. W Polsce opublikowa³y
go „Rzeczpospolita” i „Gazeta Wyborcza”.
Ÿród³o: www.ojczyzna.pl www.krytykapolityczna.pl www.kmdp.pl
Pod listem podpisa³o siê kilkaset osób, których
pe³en wykaz zamieszczam na koñcu encyklopedii.
Od red.:Wystarczy przyjrzeæ siê rodowodom
i ¿yciorysom sygnatariuszy aby zorientowaæ siê
jaka marzy im siê Europa. Na czerwcowym (2007
r.) szczycie w Brukseli ukryto przed opini¹ publiczn¹ w Polsce, ¿e Kaczyñscy sprzeciwili siê
wobec propozycji preambu³y bez odwo³ywania
siê w niej do korzeni judeochrzeœcijañskiej. Tak
oto wygl¹daj¹ "polskie" kompromisy.
LISTA NR 7
„Zareagujcie na Bubla”, 7.10.2005 r., czyli - jak
zwykle - „Gazeta Wyborcza” daje nakaz ataku!!!
Od kilku dni pojawiaj¹ siê w bloku wyborczym telewizji publicznej oraz w analogicznych audycjach
nadawanych w publicznym radiu, reklamówki Leszka Bubla, w których kandydat Polskiej Partii Narodowej na stanowisko Prezydenta RP systematycznie obra¿a, wyszydza i poni¿a naród ¿ydowski.
Nie pierwsza to kampania wyborcza w dziejach III
Rzeczypospolitej, w której udzia³ bierze Leszek Bubel, nie pierwsza równie¿, w której pos³uguje siê
antysemick¹ retoryk¹. Doœwiadczenie z poprzednich kampanii wyborczych wskazuje, ¿e nie ma
on szans na zwyciêstwo i zapewne zdaje sobie
z tego faktu sprawê. Mo¿na przeto wnosiæ, i¿ obecnoœæ w mediach potrzebna mu jest wy³¹cznie do
propagowania antysemickich pogl¹dów i wznoszenia rasistowskich hase³. Bezp³atne audycje zaœ do poœredniego reklamowania w³asnych wydawnictw, wœród których znajduj¹ siê m.in. zbiory humoresek, wyszydzaj¹cych ofiary Holocaustu.
Regu³y demokracji i zasada wolnoœci s³owa uniemo¿liwiaj¹, i s³usznie, wykluczenie reklamówek Leszka Bubla bez ewentualnego postêpowania s¹dowego. Zwracamy siê do prokuratury o jego wszczêcie. Nie znaczy to
jednak, i¿ nie wolno nam ju¿ dziœ napiêtnowaæ tego, co
kandydat ten g³osi. Wzywamy pozosta³ych kandydatów
w wyborach prezydenckich, by potêpili sposób, w jaki
Leszek Bubel prowadzi sw¹ kampaniê. Wszystkich ludzi
dobrej woli prosimy zaœ o wsparcie naszego apelu.
Ÿród³o: gazeta.pl psr.racjonalista.pl/i
Pozew zbiorowy przeciwko Leszkowi Bublowi,
16. 11. 2006 r.
16 listopada Stowarzyszenie Otwarta Rzeczpospolita przyst¹pi³o do pozwu zbiorowego przeciwko Leszkowi Bublowi. Pozew zosta³ z³o¿ony do S¹du Okrêgowego w Warszawie. Prezentujemy stanowisko Stowarzyszenia Otwarta Rzeczpospolita
w zwi¹zku z przyst¹pieniem do procesu.
Jako ludzie i jako obywatele Rzeczypospolitej Polskiej przystêpujemy do pozwu przeciw Leszkowi Bublowi - w³aœcicielowi wydawnictwa GOLDPOL (wczeœniejsza nazwa: Wydawnictwo Narodowe) - o systematyczne i ci¹g³e naruszanie przez niego dóbr osobistych osób zrzeszonych w stowarzyszeniu Otwarta
Rzeczpospolita oraz wielu innych, które formalnie
i moralnie popieraj¹ rzeczony pozew. Publikacje wydawnictwa GOLDPOL, mimo pozornego zró¿nicowania tytu³ów, s¹ w istocie monotematyczne. Niezale¿nie od tego, czy w tytule pojawiaj¹ siê s³owa: Naród
Polski, Papie¿, Koœció³, Katyñ, masoneria, nazizm, faszyzm, paradoksy historii - temat jest jeden: wszechobecnoœæ i diaboliczna potêga ¯ydów jako sprawców
wszelkiego z³a na arenie miêdzynarodowej i w Polsce, od czasów najdawniejszych do wspó³czesnoœci.
Pseudonaukowe wywody tych publikacji nie maj¹ nic
wspólnego z prawd¹ historyczn¹ i nie mieszcz¹ siê
w granicach prawa do wolnoœci wypowiedzi jako teksty jawnie nawo³uj¹ce do nienawiœci, przemocy i,
wprost, ludobójstwa. Przyk³ady: ¯ydzi nie posiadaj¹
duszy… s¹ typem pozbawionym przez Boga wszelkiej godnoœci i honoru… przeklêcie ¯ydów przez Boga jako œwiadomych dzieci diab³a… roli historycznej
¯ydów jako przeklêtych przez Boga nosicieli i twórców z³a… Czy ¯ydzi musz¹ znikn¹æ z powierzchni
Ziemi? Podstawowe prawo ludzkiej egzystencji nakazuje likwidacjê przestêpczej bandy, niczym pluskwy
lub szczury (Poznaj swojego s¹siada, 2004, nr 3). Powy¿szy jêzyk i rozumowanie to nie wyj¹tki, lecz naczelna zasada, której podporz¹dkowana jest ca³a
dzia³alnoœæ wydawnicza Leszka Bubla. Sk³adamy
w tym zakresie obszerny materia³ dowodowy. Publikacje wydawnictwa Leszka Bubla to antysemityzm
w czystej postaci. Antysemityzm - prócz tego, ¿e jest
zbiorem k³amstw, oszczerstw i pomówieñ - jest klasycznym, podrêcznikowym przyk³adem zbrodniczej
ideologii rasistowskiej. W historii œwiata zapisa³ siê
jako narzêdzie napiêtnowania, dyskryminacji, wykluczenia, pogromów i przeœladowañ, a w konsekwencji
- jako motywacja bezprecedensowej zbrodni zrealizowanej metodami przemys³owymi przez hitlerowskie
Niemcy i ich pomocników w latach II wojny œwiatowej.
1. Antysemickie publikacje Leszka Bubla, czêsto to¿same z treœciami propagandy hitlerowskiej, naruszaj¹ nasze dobra osobiste jako ludzi, poniewa¿ propagowanie
wszelkiej zbrodniczej ideologii godzi w godnoœæ, a tak¿e w poczucie bezpieczeñstwa ka¿dego cz³owieka.
2. Antysemickie publikacje Leszka Bubla godz¹ w nasze dobro jako obywateli Rzeczypospolitej Polskiej. Jesteœmy osobami ró¿nych kultur, wiar i œwiatopogl¹dów,
które ³¹czy - jak g³osi preambu³a konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej - „równoœæ w prawach i w powinnoœciach wobec dobra wspólnego - Polski”. W konstytucji RP - rozdzia³ pierwszy, artyku³ pierwszy - czytamy
te¿: „Rzeczpospolita Polska jest dobrem wspólnym
wszystkich obywateli”. Propagowanie antysemityzmu,
to jest rasistowskiej ideologii segregacji i wykluczenia,
choæby by³o wymierzone w najmniejsz¹ grupê obywateli - godzi w nasze wspólne dobro, zmierza do unicestwienia samego fundamentu Rzeczypospolitej.
Ponadto z pe³nym poczuciem odpowiedzialnoœci
za s³owa stwierdzamy, i¿:
a) Rasistowska logika wykluczenia - pos³uguj¹ca siê
k³amstwem, oszczerstwem, pomówieniem i mow¹
nienawiœci - rozrywa tkankê spo³eczn¹, niszczy bowiem poczucie wiêzi miêdzy ludŸmi i niweczy bezcenny spo³eczny kapita³ wzajemnego zaufania. Poczucie
wiêzi i wzajemne zaufanie stanowi¹ zaœ niezbêdny
i niemo¿liwy do zast¹pienia budulec, a zarazem spoiwo wspólnoty obywatelskiej. Dlatego te¿ dzia³aniami
Bubla i jemu podobnych czujemy siê zagro¿eni.
b) Kto po Zag³adzie propaguje antysemityzm, ten
wpisuje siê w logikê zbrodni - usprawiedliwia j¹,
zatwierdza i kontynuuje. Je¿eli którykolwiek
z cz³onków obywatelskiej wspólnoty propaguje antysemityzm, wspólnota zaœ nie reaguje - a wiêc de
facto na dzia³anie takie przyzwala - wszystkich jej
cz³onków obci¹¿aj¹ moralne konsekwencje milczenia. Nie chcemy, by za spraw¹ naszej biernoœci
spad³a na nas i na ca³¹ wspólnotê obywateli Rzeczypospolitej Polskiej odpowiedzialnoœæ za propagowanie antysemityzmu przez Leszka Bubla.
c) Do dóbr osobistych obywateli nale¿y presti¿ ich
kraju na arenie miêdzynarodowej. Jednym z najistotniejszych elementów presti¿u Polski jest postrzeganie jej jako kraju, który podj¹³ walkê z hitleryzmem w imiê wartoœci moralnych, jakich zaprzeczeniem i podeptaniem by³o hitlerowskie ludobójstwo. Nie zgadzamy siê, aby tolerancja dla przytoczonych na wstêpie antysemickich wywodów czerpanych z tych samych Ÿróde³, z jakich korzysta³
aparat propagandy hitlerowskiej - pozwala³a postrzegaæ nasz kraj jako zara¿ony nazizmem. Dlatego te¿ pozywamy Leszka Bubla - w³aœciciela wydawnictwa GOLDPOL - o œwiadome i celowe dzia³ania, które naruszaj¹ nasze dobra, zniewa¿aj¹c nas
i poni¿aj¹c w naszej godnoœci ludzi i obywateli.
Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii „OTWARTA RZECZPOSPOLITA”.
Pod pozwem podpisali siê: W³adys³aw Bartoszewski, Jacek Bocheñski, Izabela Cywiñska, Maciej Geller, Ireneusz Krzemiñski, Kazimierz Kutz, Janina
Ochojska, Agata Patalas, Adam Szostkiewicz i Pawe³
Œpiewak. Stowarzyszenie na swojej stronie internetowej publikowa³o wzór poparcia do wniesienia pozwu,
który ponoæ wype³ni³o ok. 700 osób, których imiona
i nazwiska je¿eli bêd¹ znane to opublikujemy.
Helsiñska Fundacja Praw Cz³owieka razem ze stowarzyszeniem Otwarta Rzeczpospolita chce po³o¿yæ kres tej bezkarnoœci. W procesie, który chc¹
wytoczyæ Leszkowi Bublowi, pomin¹ bezskutecznych prokuratorów i z³o¿¹ zbiorowy pozew cywilny.
- Ca³a idea pozwu cywilnego o ochronê dóbr osobistych polega na tym, ¿e skoro prawo karne nie
dzia³a, obywatele chc¹ sobie sami pomóc. Byæ
mo¿e w drodze procesu o ochronê dóbr osobistych odstraszymy pana Bubla od publikowania antysemickich œwiñstw w sposób skuteczniejszy ni¿
niejedna prokuratura - powiedzia³ Adam Bodnar
z Helsiñskiej Fundacji Praw Cz³owieka. Swoje poparcie zadeklarowali m.in.: Krystyna Janda, Andrzej
Wajda, by³y minister pracy Micha³ Boni, prof. Hanna Œwida-Ziêba.
Ÿród³o: Otwarta Rzeczpospolita.
Od red.: TVP wyemitowa³a wówczas kilkakrotnie
czteromominutowy spot o odmowie wszczêcia
œledztwa przez krakowsk¹ prokuraturê, w sprawie
wydania w Polsce s³ynnego komiksu "MAUS" ,
w którym ¯ydzi s¹ pokazani jako myszy, Niemcy jako psy, a Polacy jako œwinie! "Gazeta Wyborcza"
da³a sygna³ do ataku i ¿ydowskie stowarzyszenie
Otwarta Rzeczpospolita z³o¿y³a do s¹du pozew przeciwko mnie wypisuj¹c w nim brednie. Jak widaæ
"œwinie" Polacy nie mog¹ protestowaæ i domagaæ
siê procesów za tysi¹ce obelg. Jeszcze siê nie zdarzy³o pomimo licznych zawiadomieñ do prokuratur
aby ¯yd stan¹³ przed s¹dem za oszczerstwa.
LISTA NR. 8
List otwarty w obronie „Le Madame”, 4.04.2006
r., pedalskiej knajpy schadzek i æpunów w œródmieœciu Warszawy, która zosta³a zamkniêta za gigantyczne nadu¿ycia finansowe jej w³aœcicieli.
Pod listem podpisa³o siê kilkaset osób, których
pe³en wykaz zamieszczam na koñcu encyklopedii.
Ÿród³o: www.krytykapolityczna.pl; GazetaWyborczaon-line; www.e-teatr.pl/pl/artykuly; www.racjonalista.pl; www.zieloni.org.pl/ www.nigdywiecej.
Od.red.: W 2004 r. 6 lutego - Bal Purimowy zorganizowany wspólnie z Sochnutem (Agencja ¯ydowska) i innymi organizacjami ¿ydowskimi w klubie
„Le Madame”. Jak z tego wynika sto³eczne pedalstwo to scyzorykiem chrzczeni kochaj¹cych inaczej.
LIST NR 9
Wyst¹pienia w obronie czci Jacka Kuronia,
1.09.2006 r.
Szanowny Panie Prezydencie,
Po nierzetelnej w formie publikacji w „¯yciu Warszawy”, dotycz¹cej Jacka Kuronia, szczególnie - maj¹c w pamiêci szkaluj¹cy Zbigniewa Herberta tekst
we „Wprost”, wielu ludzi z naszego œrodowiska zdecydowa³o siê zaprotestowaæ. Poni¿ej prezentujemy
trzy wyst¹pienia, poczynaj¹c od listu odznaczanych
przedwczoraj przez Prezydenta RP Lecha Kaczyñskiego. Wszystkie te teksty sygnowane s¹, tak¿e,
przez cz³onków Stowarzyszenie Wolnego S³owa.
Podpisali: Stanis³aw Barañczak, Konrad Bieliñski, Bogdan Borusewicz, Seweryn Blumsztajn, Andrzej Celiñski, Miros³aw Chojecki, Wies³aw Kêcik, Leszek Ko³akowski, Anka Kowalska, Jan Lityñski, Adam Michnik,
Ewa Milewicz, Wojciech Onyszkiewicz, Zbigniew Romaszewski, Józek Œreniowski, Henryk Wujec.
Z dum¹ przyjêliœmy odznaczenia, które przyzna³
nam Pan w dowód uznania za udzia³ w ruchu „Solidarnoœci”. Dziœ jednak dorobek naszego ruchu jest
systematycznie plugawiony k³amstwami, oszczerczymi insynuacjami i fa³szywymi uogólnieniami.
Zw³aszcza w ostatnich tygodniach dokumenty tajnych s³u¿b PRL, stanowi¹ce obecnie tzw. zasób archiwalny IPN, sta³y siê przedmiotem szczególnie
obrzydliwych manipulacji. Absurdalne insynuacje
pod adresem takich postaci, jak Zbigniew Herbert
i Jacek Kuroñ, obra¿aj¹ pamiêæ o tych, którym Polacy winni s¹ szczególn¹ wdziêcznoœæ. Nieusprawiedliwione k³amstwa, poni¿aj¹ce ca³e œrodowisko
opozycyjne, odzieraj¹ Polaków ze s³usznej dumy
z zas³ug antykomunistycznej opozycji i ruchu
podziemnej „Solidarnoœci”. Plugawienie tego historycznego dorobku dokonuje siê przy aktywnym
udziale funkcjonariuszy instytucji pañstwowej, jak¹
jest IPN. Niedawno prezes IPN - wybrany g³osami
PiS i PO - posun¹³ siê do absurdalnego stwierdzenia, ¿e ujawnienie akt IPN wymusi³oby napisanie historii Polski na nowo. Wynika z tego, ¿e proces
odzierania antykomunistycznej opozycji z godnoœci
i zas³ug ma charakter planowy . Zwracamy siê do
Pana o podjêcie wszelkich mo¿liwych kroków
w obronie prawdy. Apelujemy zw³aszcza, o poddanie œcis³ej kontroli ubeckich archiwów, pe³nych plotek i k³amstw, z których ludzie z³ej woli robi¹ dziœ
u¿ytek. Polska nie zas³uguje na to, by jej historiê
„na nowo” pisali ubecy oraz zafascynowani ich dorobkiem pseudobadacze. Pan, jako urzêduj¹cy Prezydent RP, ma obowi¹zek postawiæ temu tamê. Bo
nie ma przysz³oœci naród, który nie potrafi oddaæ
sprawiedliwoœci bohaterom przesz³oœci.
TAJEMNICE ŒWIATA DZIWNY JEST TEN ŒWIAT
CYTAT 1
Wed³ug przewodnicz¹cego Zwi¹zku Gmin Wyznaniowych ¯ydowskich w Polsce, Piotra Kadlczika, obecnie do gmin ¿ydowskich w Polsce nale¿y ok. 6 tys. osób, natomiast ¯ydów w Polsce mieszka ok. 20 tys.
Na podstawie KAI /za FORUM ¯ydzi, Chrzeœcijanie, Muzu³manie.
CYTAT 2
Jest broñ straszniejsza ni¿ oszczerstwo: to PRAWDA
Talleyrand
CYTAT 3
Co to jest ten „ANTYSEMITYZM?
Jest to s³owo specjalne, s³owo-k³amstwo, odwrócona prawda.
Fa³sz w takiej formie, która eliminuje sprzeciw do minimum, poniewa¿ jak najbardziej przypomina prawdê. Semantyczny trick,
ca³kowicie odwracaj¹cy prawdê i tworz¹cy zak³amanie od pocz¹tku do koñca. To, czego syjonistyczni liderzy obawiaj¹ siê najbardziej, to nie tego, ¿e goje, a przede wszystkim chrzeœcijanie
gardz¹ lub odrzucaj¹ ludzi ¿ydowskiego pochodzenia. W³aœnie
odwrotnie - obawiaj¹ siê oni tej permanentnej gotowoœci innych
narodów do przyjêcia, zaakceptowania i asymilacji ¿ydów.
- „The Zionist Factor” Ivor Benson.
CYTAT 4
Na gruncie drwin wytworzy³o siê duchowe wspó³¿ycie ¯ydów i Polaków, ¯yd powiedzia³ Polakowi: Nie mogê z tob¹ nic wspólnie kochaæ, czciæ, uwielbiaæ, nad niczym wspólnie cierpieæ i do niczego
wspólnie d¹¿yæ - ale mo¿emy wspólnie drwiæ ze wszystkiego. Wydrwiê ci twego Boga, tw¹ Ojczyznê, tw¹ tradycjê i twe Idea³y, twe
pragnienia i twe wysi³ki i obaj bêdziemy wy¿si ponad to wszystko.
Zeszed³ siê ¿ydowski kpiarz z polskim kpem i zaczêli ze wszystkiego kpiæ. I wytworzy³o siê œrodowisko, w którym ¿adna wielka idea,
¿aden wielki czyn nie móg³ dojrzeæ. Albowiem ¿ydowski „odczynnik”
rozk³ada³ skutecznie na drwiny wszelkie przejawy woli. (...) Tak sformu³owa³a rzecz sfera, myœl¹ca kategoriami politycznymi. Przypatrzmy siê z kolei jak rzecz ujêto w sferze myœlenia kategoriami przyrodniczymi. (...) W pewnym kó³ku ludzi, nale¿¹cych do polskiego
œwiata naukowego, zastanawiano siê nad wp³ywami destrukcyjnymi
¿ydostwa. I oto jeden z nich, siêgaj¹c po porównanie do chemii,
powiedzia³, ¿e filosemitê mo¿na by okreœliæ jako „dwu¿ydzian Polaka”. Na wzór „dwusiarczanu potasu”. (...) Po³¹czenie czadu psychiki ¿ydowskiej z kruszcem i duszy polskiej, zw³aszcza kruchym, sprawia , ¿e w owym smutnym typie Polaka, ¯ydom oddanego - na jedn¹ cz¹steczkê polsk¹ przypadaj¹ dwie cz¹steczki ¿ydowskie. Asymilacja nie wytworzy³a typu, w którym da³oby siê powiedzieæ, ¿e to
jest „dwupolan ¯yda”, to znaczy, by w ¯ydzie asymilowanym dwie
cz¹steczki przypada³y na jedn¹ cz¹steczkê ¿ydowsk¹. Polskoœæ nie
jest kwasem rozk³adaj¹cym kruszec ¿ydowski; natomiast takim kwasem jest ¿ydowskoœæ i polski kruszec rozk³ada. Dlatego ¯yd asymilowany bêdzie w ostatecznoœci bra³ zawsze stronê ¿ydostwa. I dlatego filosemita przestanie byæ czu³ym na sprawy polskie, lecz bêdzie
zawsze nadwra¿liwy na sprawy, ¿ydowskie.
- Fragment artyku³u pt. „Dwu¿ydzian Polaka”, Andrzej Niemojewski (1864-1921),
poeta modernistyczny, prozaik, dramaturg, publicysta, spo³ecznik, za: F. Koneczny,
„Cywilizacja ¿ydowska”, Wydawnictwo Antyk, Warszawa 1995, przedruk z 1934.
CYTAT 5
M¹dry ¿yd to zakonspirowany ¿yd. Zdemaskowany ¿yd to g³upi ¿yd.
Talmud
CYTAT 6
Niektórzy twierdz¹ ¿e my rodzina Rockefellerów jesteœmy czêœci¹ tajnego spisku, dzia³aj¹cego przeciwko najlepszym interesom Stanów Zjednoczonych, charakteryzuj¹c moj¹ rodzinê
i mnie jako „internacjonalistów” i ludzi spiskuj¹cych razem z innymi na œwiecie, ¿eby zbudowaæ bardziej zintegrowan¹, globaln¹ i polityczn¹ strukturê - strukturê jednego œwiata, powiedzmy.
Jeœli jest to oskar¿enie, to przyznajê siê do winy i jestem z tego
dumny.
- z autobiograficznej ksi¹¿ki „Wspomnienia” Dawida Rockefellera (za³o¿yciela Komisji Trójstronnej), str. 404, wyd. Random House, 2002.
CYTAT 7
Szukaj¹c (¯ydzi) alternatywnych (dla nacjonalizmu) rozwi¹zañ
ideologicznych - znajdowali je w tworzonych przez siebie ideologiach: liberalizmie, komunizmie, syjonizmie.
- Yuri Slezkine, wyk³adowca Uniwersytetu w Berkeley, autor
ksi¹¿ki „Wiek ¯ydów”. Nie ba³ siê on tam zauwa¿yæ, ¿e istniej¹
powi¹zania miêdzy ideologi¹ komunizmu a mesjañsk¹ i prorock¹ tradycj¹ ¿ydowsk¹.
CYTAT 8
Odkry³em ze zdumieniem, ¿e studia slawistyczne w Stanach Zjednoczonych maj¹ bardzo ma³o do czynienia, a w zasadzie prawie
nic, ze S³owianami z krwi i koœci, ze S³owiañszczyzn¹ jako tak¹.
By³em nieprzyjemnie zaskoczony, kiedy stwierdzi³em, ¿e ludzie,
którzy dziel¹ ze mn¹ mój szacunek i g³êbokie uczucie przyjaŸni
i ¿yczliwoœci do S³owian, stanowi¹ w USA w œrodowisku profesorów rzadki wyj¹tek. Zauwa¿y³em, ¿e zdecydowana wiêkszoœæ profesorów zajmuje siê feminizmem, homoseksualizmem, oraz wieloma innymi lepiej lub gorzej skrywanymi agendami liberalizmu...
Amerykañscy naukowcy okupuj¹cy slawistyczne studia nie tylko
zagra¿aj¹ bezpieczeñstwu Stanów Zjednoczonych, ale równie¿ wyrz¹dzaj¹ ogromne szkody tym Amerykanom, którzy wywodz¹ swe
korzenie z Europy Centralnej i Wschodniej. Wiêkszoœæ profesorów o s³owiañskich nazwiskach jest ludŸmi ¿ydowskiego pochodzenia. Nawet nikt siê nie oœmieli zapytaæ ilu ¯ydów w Ameryce zosta³oby bez dobrze p³atnych posad, je¿eli Amerykanie s³owiañskiego pochodzenia za¿¹daliby wy³¹cznoœci w obsadzaniu stanowisk na studiach slawistycznych przez etnicznych S³owian.
- Washington O’Donell, Ph.D., amerykañski slawista, który przez kilkanaœcie lat obserwowa³ sytuacjê na uczelniach amerykañskich i jest oburzony nierzetelnoœci¹
w przedstawianiu faktów o Polsce i innych S³owianach na studiach slawistycznych
w USA.
CYTAT 9
Najwiêksz¹ tragedi¹ ¯ydów jest nie to, ¿e ich antysemita nienawidzi, ale to, ¿e ³agodni i dobrzy ludzie mówi¹: Porz¹dny cz³owiek, chocia¿ ¯yd.
Hirszfeld Ludwik - 1884-1954, profesor Uniwersytetu Wroc³awskiego.
Lekarz, serolog, immunolog.
List cz³onków i wspó³pracowników KOR i KSS
„KOR”
Poruszeni publikacj¹ „Kuroñ prowadzi³ negocjacje z SB” w „¯yciu Warszawy” (29.08.
2006), a tak¿e innymi publikacjami dyskredytuj¹cymi dzia³aczy opozycji demokratycznej
w Polsce, oœwiadczamy:
W naszym przekonaniu Jacek Kuroñ by³ jednym z najwa¿niejszych bohaterów walki o woln¹ Polskê w okresie komunistycznym. Dla nas
i dla wielu innych by³ wzorem odwagi cywilnej
i uczciwej postawy w czasach dyktatury. Swoim
osobistym przyk³adem uczy³ nas solidarnoœci
z ka¿dym przeœladowanym, poœwiêcenia i wytrwa³oœci w walce o Polskê woln¹ i tolerancyjn¹,
przyjazn¹ dla swych obywateli i dla s¹siadów.
Publikowanie nierzetelnych, nastawionych na
sensacjê i opartych tylko na dokumentach SB artyku³ów dzieje siê czêsto z krzywd¹ tych, którzy
wczeœniej byli przeœladowani przez komunistyczny aparat przemocy, i uw³acza ich pamiêci.
Cz³onkowie KOR i KSS „KOR”.
List podpisali tak¿e: Agnieszka Arnold, Bogumi³a Berdychowska, Anna Blumsztajn, Jacek
Bocheñski, Teresa Bogucka, Halina Bortnowska - Dabrowska, Izabela Dzieduszycka, Anna
Dzierzgowska, Irena Dzierzgowska, Jan Dzierzgowski, Sebastian Dzierzgowski, Sergiusz
Dzierzgowski, Larysa Gamska, Grzegorz Gauden, Lucyna Gebert, Zofia Góralczyk-Markuszewska, Ma³gorzata Górzyñska, Magda Grudziñska, Anna Grudziñska, Irena Grudziñska,
Agnieszka Grudziñska, W³odzimierz Grudziñski,
Mieczys³aw Grudziñski, Irena Herbst, Krzysztof
Herbst, Ola Hnatiuk, Zbigniew Janas, Janina
Jankowska, Miros³aw Jasiñski, prof. Jerzy Jedlicki, Ryszard Kapuœciñski, Maja Komorowska, Gra¿yna Kopiñska, Maciej Kosiñski, Ewa
Krasiñska, Joanna Kuliñska, Dariusz Kupiecki,
Danuta Kuroñ, Piotr Laskowski, Helena £uczywo, Jerzy Markuszewski, Jan Mazurkiewicz,
Nelka Norton, Witold Jerzy Orski, Zenon Pa³ka,
Marta Petrusewicz, Anna Piekarska, prof. Jerzy
Pomianowski, Adam Pomorski, Jacek Rakowiecki, Iwona Rembiszewska, Karol Sachs,
Paula Sawicka, Miros³aw Sawicki, Andrzej Seweryn, Gra¿yna Staniszewska, Krystyna Starczewska, Joanna Starêga-Piasek, Danuta Sto³ecka., Ewa Su³kowska-Bierezin, prof. Barbara
Szacka, prof. Jerzy Szacki, Ma³gorzata Œledziñska, Piotr Tyma, Andrzej Urbanik, Krystyna Vinaver, Janusz Weiss, Joanna Weschler, Zofia
Winawer, Agnieszka Wolfram, Irena Wóycicka,
Ludwika Wujec, Rafa³ Zakrzewski.
Jest hañb¹, ¿e wzglêdy komercyjne czy interesy polityczne mog¹ byæ przyczyn¹ dyskredytowania pamiêci Jacka Kuronia.
Jacek ju¿ nie mo¿e siê broniæ. Plugastwo rzucone w niego uderza we wszystkich tych, którzy
swój los i wolnoœæ oddali niepodleg³ej i demokratycznej Polsce.
Atak na Jacka jest prób¹ pomówienia wszystkich naszych œrodowisk. Doœæ tego!
Donosiciele, a tak¿e ci, którzy w godzinie
próby nie mieli czasu albo odwagi, a dziœ szukaj¹ tanich usprawiedliwieñ dla swego tchórzostwa lub wyrachowania, niech zamilkn¹!
Ÿród³o: www.sws.org.pl; www.biznesnet.pl;
www.wp.pl; poland.indymedia.org/pl; www.gazeta.pl; www.wiadomosci24.pl i.in.)
Pod apelem podpisa³o siê 774 osoby, których pe³en wykaz zamieszczam na koñcu encyklopedii.
Od red.: Ot, mamy konkretny przyk³ad lêku
przed otwarciem archiwów, którego ja jestem
zwolennikiem i to jako by³y internowany nie
umoczony w ¿adn¹ wspó³pracê. Kuroñ ma na
swoim koncie wiele antypolskich wyczynów,
w tym skrzêtnie pomijane w czasach stalinowskiego terroru. Dla jednych to bohater dla innych kolaborant - bo przecie¿ nie zdrajca w koñcu swoich nie zdradzi³.
CENTRUM KULTURY I DIALOGU
Religia w spo³eczeñstwie otwartym
ZESPÓ£: ks. Janusz Salamon SJ - dyrektor
CKiD, filozof; Jaros³aw Makowski - red. nacz.
portalu CKiD.pl; Zbigniew Danielewicz - teolog,
publicysta; ks. Wies³aw Dawidowski - teolog,
publicysta; Sebastian Duda - teolog; Aleksander Gomola - teolog, t³umacz; ks. Tomasz Kot
SJ - red. nacz. „Przegl¹du Powszechnego”, teolog; ks. Marcin Lisak OP - socjolog, publicysta; ks. Jacek Prusak SJ - redaktor „Tygodnika
Powszechnego”, psycholog; Zuzanna Radzik teolog, publicystka; Wawrzyniec Smoczyñski redaktor tygodnika „Przekrój”; ks. Kazimierz Sowa - dyrektor programowy stacji TVN Religia;
ks. Grzegorz Strzelczyk - teolog, publicysta; Joanna Tokarska-Bakir - antropolog, publicystka;
ks. Andrzej Dragu³a - teolog, publicysta; Zofia
Zarêbianka - literaturoznawca, poetka.
LISTA NR 10
APEL PRZECIW ZMIANOM W KONSTYTUCJI,
kwiecieñ 2007 r.
My, ni¿ej podpisani, apelujemy do pos³anek i pos³ów, aby nie zmieniali w Konstytucji ¿adnych
ogólnych zapisów dotycz¹cych ochrony ¿ycia
i godnoœci cz³owieka. Jeœli którakolwiek z proponowanych zmian zostanie wprowadzona, kobiety
w Polsce strac¹ jednoznaczn¹ konstytucyjn¹ gwarancjê ochrony ¿ycia.
Uwa¿amy, ¿e Konstytucja nie jest odpowiednim miejscem do narzucania spo³eczeñstwu
praw wynikaj¹cych z przekonañ religijnych. Zapisy konstytucyjne z za³o¿enia s¹ ogólne i takie
powinny pozostaæ.
Wprowadzenie do Konstytucji s³ów od poczêcia a¿ do naturalnej œmierci to zamach na ¿ycie
i prawa kobiet, a nie obrona wartoœci!
Panowie politycy nie zostan¹ postawieni przed
pytaniem: czy Konstytucja zagra¿a ICH ¿yciu.
ONI s¹ bezpieczni od urodzenia a¿ do naturalnej
œmierci. Jakim prawem wiêc decyduj¹ o zdrowiu i ¿yciu kobiet?! Rêce precz od ¿ycia kobiet!
Konstytucja dla ludzi, nie dla dogmatów! Ka¿da
kobieta musi mieæ prawo wyboru innego ¿ycia,
ni¿ tylko macierzyñstwo - aby realizowaæ swoje plany i szukaæ drogi do swojego szczêœcia!
W wyniku zmiany art. 30 kobiety strac¹ jednoznaczn¹, konstytucyjn¹ gwarancjê ochrony ¿ycia. Taka zmiana jest równie groŸna jak zmiana
art. 38!!!
Grupa „Same o Sobie! S.O.S.”, Porozumienie
Kobiet 8 Marca, Federacja na Rzecz Kobiet
i Planowania Rodziny, Blog Stop Fanatykom
(Bez jaj), Feminoteka, Sierpieñ’80. STOWARZYSZENIE „SAME O SOBIE S.O.S” Stop fanatykom... Rydzykom!
Pod listem podpisa³o siê kilkaset osób, których
pe³en wykaz zamieszczam na koñcu encyklopedii.
Od red. T.P.: Tak siê sk³ada, ¿e wiêkszoœæ sygnatariuszy ww. apelu podpisa³o siê i pod pozosta³ymi. Wnioski nasuwaj¹ siê wiêc same.
LISTA NR 11
Apel do radnych Warszawy
„Gazeta Wyborcza”, 14.03. 2007 r.
My, ni¿ej podpisani, jesteœmy g³êboko poruszeni projektem pomnika, który powsta³ na zamówienie Ogólnopolskiego Komitetu Budowy
Pomnika Ofiar Ludobójstwa Dokonanego przez
OUN-UPA na Ludnoœci Polskiej Kresów Wschodnich i mia³by stan¹æ na pl. Grzybowskim, w formie odlanego z br¹zu piêciometrowego drzewa
ze skrzyd³ami zamiast konarów, do którego pnia
poprzybijane s¹ zw³oki dzieci.
Drastyczna forma monumentu rodzi pytanie
o intencje. Czy jego inicjatorzy chc¹ upamiêtniæ
niewinnie pomordowanych, czy te¿ ich celem
jest pobudzanie nienawiœci? A mo¿e chodzi
o sensacjê, skoro jeden z inicjatorów pomnika
powiedzia³: „Tylko coœ niebywale wstrz¹saj¹cego jest w stanie przyci¹gn¹æ dziœ uwagê ludzi”.
Czcz¹c pamiêæ niewinnie pomordowanych, powinniœmy pamiêtaæ o s³owach przes³ania biskupów polskich i ukraiñskich z 2005 r.: „Wznieœmy
siê ponad polityczne pogl¹dy i historyczne zasz³oœci, ponad nasze koœcielne obrz¹dki, nawet
ponad nasz¹ narodowoœæ - ukraiñsk¹ i polsk¹.
Pamiêtajmy przede wszystkim, ¿e jesteœmy
dzieæmi Boga. Zwróæmy siê do naszego Ojca:
Przebacz nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. Aby nasza modlitwa
by³a ze wszech miar owocna, powiedzmy wobec
siebie s³owa: Przebaczamy i prosimy o przebaczenie - wszak maj¹ ju¿ swoj¹ historyczn¹ moc
w dziele pojednania narodów. Przedstawiony
opinii publicznej projekt - w naszym przekonaniu - nie s³u¿y dobrze upamiêtnieniu ofiar, z ca³¹ pewnoœci¹ te¿ nie s³u¿y pojednaniu.
Panie Przewodnicz¹cy,
Wierzymy, ¿e radni naszego miasta, rozumiej¹c, jakiego trudu wymaga budowa zaufania
spo³ecznego, nie dopuszcz¹, by zosta³ zaprzepaszczony wysi³ek wielu ludzi dobrej woli, dzieñ
po dniu przybli¿aj¹cych pojednanie polsko-ukraiñskie. Ÿród³o: www.kapitalizm.org/ www.trendomierz.net/map www.zup.ukraina.com.pl/index mazowieckie.demokraci.pl/index.php?)
Pod listem podpisa³o siê kilkaset osób, których
pe³en wykaz zamieszczam na koñcu encyklopedii.
Od red. T.P.: Liczna w Polsce mniejszoœæ ukraiñska praktycznie ola³a ten apel. Prym wiod¹
osoby wiadomego pochodzenia, przera¿one, ¿e
oto mo¿e powstaæ pomnik polskiego holocaustu, konkurencyjnego dla ich "religii holocaustu" jedynie panuj¹cej. ¯ydzi bowiem wœród
ofiar komunistycznych i nazistowskich re¿imów
stanowili tylko ok. 3 proc.!
LISTA NR 12
8.09.2006r.
Zadymy sejmowe a sprawa odszkodowañ dla
¯ydów.
Naród Polski jest niemi³osiernie manipulowany
ze wszystkich mo¿liwych stron.
Tzw. polska polityka zagraniczna kolejnych
ekip rz¹dowych jest przez wszystkich skrzêtnie
ukrywana szczególnie w okresie wyborów.
W massmediach nie publikuje siê ca³oœci
szczególnie wa¿nych, oficjalnych przemówieñ
i dokumentów najwy¿szych czynników pañstwowych RP, lecz wybiera siê to co jest wygodne dla otumanienia Narodu Polskiego, no
i w ten sposób mo¿na opowiadaæ ludowi - po
swojemu - to co siê wydarzy³o, a nie jak siê rzeczy faktycznie maj¹. Wielu w takich warunkach
odk³ada swój rozum na pó³kê œlepo zdaj¹c siê
na rozum cudzy.
Zasadniczo chodzi o te przemówienia i o te dokumenty, z których Polacy mogliby wyci¹gn¹æ
w³aœciwe wnioski. Typowym przyk³adem jest
expoze by³ego premiera Kazimierza Marcinkiewicza. Wszêdzie (bez wyj¹tku) drukowano fragmenty tego expoze, no i omówienia tych fragmentów, tak jakby Polacy czytaæ nie umieli,
skrzêtnie omijaj¹c fragmenty polityki zagranicznej
bêd¹cej w istocie Ÿród³em i przyczyn¹ wszystkiego tego co od kilkunastu lat po dzieñ dzisiejszy
dzieje siê w Polsce, a Naród Polski na w³asnej
skórze boleœnie doœwiadcza. W dniach 10-12
wrzeœnia 2006 r. Prezydent RP Lech Kaczyñski
przebywa³ z oficjaln¹ wizyt¹ w Izraelu, a w dniach
17-19 z oficjaln¹ wizyt¹ w USA. Wizyty te poprzedzi³o brzemienne w swych skutkach dla Narodu Polskiego wydarzenie jakie mia³o miejsce
w Sejmie RP w dniu 8 wrzeœnia 2006 r. (tu¿
przed wyjazdem Lecha Kaczyñskiego do Izraela), ale to zosta³o skutecznie przes³oniête przez
zagraniczne wizyty Prezydenta, a zaraz po tym
przez parlamentarnych zawodowych „zadymiarzy”. Uruchomiono identyczny mechanizm jaki
z powodzeniem zastosowano przy przeforsowaniu Uk³adu Europejskiego w latach 1991-1992,
a opisany w artykule „Nocna zmiana, czy nocna
zdrada?” - dostêpnym na internetowych stronach - m.in. na http://polsza.zaprasza.net
Otó¿ 08.09.2006r. odby³o siê w Sejmie pierwsze czytanie rz¹dowego projektu ustawy o rekompensatach za przejête przez pañstwo nieruchomoœci oraz niektóre inne sk³adniki mienia druk nr 133. Projekt owej ustawy ma œcis³y zwi¹zek z ¿¹daniami œrodowisk ¿ydowskich wyp³aty
im przez Polskê kwoty 60 - 65 miliardów dolarów
za pozostawione mienie w Polsce po 1939 r. czego te œrodowiska nie ukrywaj¹. Numer druku
133 te¿ nie jest numerem przypadkowym, oznacza on bowiem, ¿e ustawa ma przejœæ w takiej
formie w jakiej zosta³a przez Rz¹d przed³o¿ona.
Naiwnoœci¹ by³oby s¹dziæ, aby ktoœ sprzeciwi³
siê przed³o¿onym zapisom ustawy zwa¿ywszy
na zapewnienie Prezydenta Lecha Kaczyñskiego
z³o¿one w Izraelu (11 wrzeœnia 2006 roku, w drugim dniu oficjalnej wizyty w Izraelu), ¿e: „Ja mogê powiedzieæ z du¿¹ satysfakcj¹, ¿e zgodnie
z tym, co stwierdzi³ przed chwil¹ Pan Prezydent,
te stosunki s¹ dziœ dobre. Te stosunki nale¿y jednak pog³êbiaæ na wszystkich mo¿liwych p³aszczyznach. Nie kryjê, ¿e niezmiernie istotne s¹
stosunki polityczne miêdzy naszymi krajami”.
http://www.prezydent.pl/x.node?
W ustawie - http://orka.sejm.gov.pl czytamy:
- w art. 5.: „Rekompensata przys³uguje osobie fizycznej, która by³a w³aœcicielem mienia
w dniu jego przejêcia lub jej spadkobiercom,
zwan¹ dalej „osob¹ uprawnion¹”. Osob¹
uprawnion¹ jest spó³ka handlowa, która by³a
w³aœcicielem mienia w dniu jego przejêcia.”
- w art. 9: „Stan prawny przejêtych nieruchomoœci ustala siê na podstawie ksiêgi wieczystej
lub zbioru dokumentów lub innych dokumentów potwierdzaj¹cych prawo w³asnoœci nieruchomoœci z chwili ich przejêcia.”
- w art. 10.: „Okreœlenia wartoœci przejêtych
nieruchomoœci wraz z ich czêœciami sk³adowymi dokonuj¹ rzeczoznawcy maj¹tkowi, ...”
- w art. 15.: „organem prowadz¹cym postêpowanie w sprawie o rekompensatê jest wojewoda w³aœciwy ze wzglêdu na miejsce po³o¿enia przejêtej nieruchomoœci, ...”
- w art. od 31 do 33 przewidziano odszkodowania za zabytki, a te oczywiœcie oka¿¹ siê bezcenne, szczególnie dla strony ¿ydowskiej.
Wpisano, ¿e rekompensata bêdzie w wysokoœci 15% wartoœci przejêtego mienia (art. 11),
ale jest oczywiste, ¿e taki zapis siê nie ostoi.
Zostanie on zaskar¿ony do wszelkich mo¿liwych trybuna³ów i ostatecznie zostanie on
uchylony. Podobnie bêdzie z zapisem, ¿e nastêpcom prawnym spó³ek rekompensata nie
przys³uguje (art. 6). Owe zapisy maj¹ jedynie
charakter uspakajaj¹cy na u¿ytek przyjêcia
ustawy przez Sejm RP.
£atwo sobie wyobraziæ co siê bêdzie w Polsce
dzia³o po wprowadzeniu w ¿ycie tej ustawy.
Ju¿ obecnie widaæ pe³n¹ analogiê postêpowania z tym projektem ustawy ze sposobem opracowania i prowadzeniem w ¿ycie Uk³adu Europejskiego z dnia 16 grudnia 1991r. ustanawiaj¹cym stowarzyszenie Polski z UE.
Projekt ustawy „o rekompensatach za przejête
przez pañstwo nieruchomoœci oraz niektóre inne
sk³adniki mienia” zosta³ opracowany za rz¹dów
SLD i przekazany zosta³ do Sejmu 19 paŸdziernika 2005 r. - tj. pomiêdzy dniem wyborów
25.09.2005 r. a 26.10.2006 r., kiedy to Sejm
wybra³ Marka Jurka na Marsza³ka Sejmu RP.
09.12.2005 r. ju¿ jako projekt obecnego Rz¹du
Marsza³ek Marek Jurek skierowuje projekt ustawy
do pierwszego czytania w Sejmie, a na dwa dni
przed wizyt¹ Prezydenta w Izraelu wprowadza do
4
porz¹dku obrad posiedzenia Sejmu w dniu
08.09.2006 r.
Podobnie jak w 1992 r. przez ten ca³y okres czasu Polacy s¹ œwiadkami ró¿nego rodzaju zawieruch w Sejmie - robienia typowej wrzawy i jazgotu, z wci¹ganiem innych w sytuacje, z których nie
ma ¿adnego dobrego wyjœcia, aby nie naraziæ siê
na totalny brak zaufania u Polaków. Brnie wiêc dalej w chocholim tañcu ca³e to towarzystwo ku zgubie Narodu Polskiego - usi³uj¹c wci¹gn¹æ w ten
taniec Naród Polski.
Analogicznie jak w sprawie Uk³adu Europejskiego zdecydowano o powo³aniu komisji nadzwyczajnej, która ma zostaæ powo³ana. Ciekawe, czy
bêdziemy œwiadkami dalszych ró¿norakich „zadym sejmowych” tak d³ugo, a¿ ów projekt
w praktycznie nie zmienionym stanie, w sposób
niezauwa¿alny przez Naród Polski, stanie siê obowi¹zuj¹c¹ ustaw¹? Czy wzorem Uk³adu Europejskiego z 1991 r. zostanie ona opublikowana pod
koniec kadencji Sejmu? Bo chyba nieprzypadkowo w art. 27 ust. 1 zapisano: „Rekompensata,
o której mowa w art. 1, wyp³acana jest w czterech równych ratach rocznych i podlega waloryzacji. Pierwsza rata rekompensaty wyp³acana jest
w terminie 6 miesiêcy od zakoñczenia postêpowania, jednak nie wczeœniej ni¿ 2009 r.” - czyli
po up³ywie kadencji tego Sejmu.
Na uwagê zas³uguje g³osowanie pos³ów nad
skierowaniem projektu omawianej ustawy do
nadzwyczajnej komisji sejmowej. W g³osowaniu tym nie wziêli udzia³u g³ówni „aktorzy” koalicyjnych medialnych sporów, a to: Jaros³aw
Kaczyñski - prezes PiS, a jednoczeœnie Premier
RP; Roman Giertych - prezes LPR; Andrzej Lepper - prezes Samoobrony. W g³osowaniu nie
wziêli te¿ udzia³u: Wojciech Olejniczak - prezes
SLD; Jaros³aw Kalinowski - przewodnicz¹cy
Rady Naczelnej PSL, wicemarsza³ek Sejmu RP.
Z ca³¹ pewnoœci¹ w tym samym czasie, kiedy
odbywa³o siê g³osowanie musieli mieæ jakieœ
inne super wa¿ne posiedzenie.
Skoro podczas g³osowania na sali sejmowej
nie by³o szefów partii, to pewnie z tego powodu
uzyskano - zaskakuj¹co jednomyœlne - nastêpuj¹ce wyniki g³osowañ nad projektem omawianej ustawy:
PiS - 147 g³osów „za”, 0 g³osów „przeciw”,
nikt siê nie wstrzyma³, 8- nie g³osowa³o,
PO - 116 g³osów „za”, 0 g³osów „przeciw”,
nikt siê nie wstrzyma³, 15 - nie g³osowa³o,
SLD - 0 g³osów „za”, 45 - g³osów „przeciw”,
nikt siê nie wstrzyma³, 10 - nie g³osowa³o,
Samoobrona - 51 g³osów „za”, 0 g³osów „przeciw”, nikt siê nie wstrzyma³, 2 - nie g³osowa³o,
LPR - 28 g³osów „za”, 0 g³osów „przeciw”,
nikt siê nie wstrzyma³, 1 - nie g³osowa³,
PSL - 20 g³osów „za”, 0 g³osów „przeciw”,
nikt siê nie wstrzyma³, 5 - nie g³osowa³o,
Niezale¿ni - 6 g³osów „za”, 0 g³osów „przeciw”, nikt siê nie wstrzyma³, 1 - nie g³osowa³,
NKP - 5 g³osów „za”, 0 g³osów „przeciw”, nikt
siê nie wstrzyma³, 0 - nie g³osowa³o.
Uzyskane wyniki g³osowañ ostatecznie k³ad¹
k³am twierdzeniom, ¿e w sprawach wa¿nych
pos³owie nie potrafi¹ siê porozumieæ dla wspólnego dobra ... Wygl¹da te¿ na to, ¿e wszystkiemu winni s¹ szefowie partii - no bo jak ich nie
by³o, to widzimy co siê wydarzy³o. SLD zag³osowa³o przeciw, bo chyba liczy na odbicie elektoratu i zrozumia³o, ¿e tê ¿abê przyjdzie im chyba pierwszym jeœæ w nastêpnym rozdaniu kart po 2009r. Jakoœ siê z tego trzeba bêdzie wyt³umaczyæ przed wyborcami. - Szczegó³y po wejœciu
na
stronê
internetow¹:
http://orka.sejm.gov.pl Na stronie http://expatpol.com/index.php? pod dat¹ 31 sierpnia 2006
r. w artykule „¯ydzi zrezygnowali z walki o zwrot
mienia w Polsce przed s¹dami w USA” czytamy: „¯ydzi amerykañscy staraj¹cy siê o restytucjê swego mienia w Polsce w s¹dach w USA
zrezygnowali z wniesienia do S¹du Najwy¿szego odwo³ania od niekorzystnych dla siebie orzeczeñ s¹dów ni¿szych instancji. Poinformowa³o
o tym PAP biuro Kongresu Polonii Amerykañskiej w Waszyngtonie. Adwokaci powodów powiadomili o ich decyzji na pocz¹tku tego tygodnia dyrektora Komisji ds. Dokumentacji Holocaustu KPA, Charlesa Chotkowskiego”. Tym
samym jedyn¹ drog¹ restytucji indywidualnego
mienia ¿ydowskiego - zrabowanego w czasie
wojny przez Trzeci¹ Rzeszê i przejêtego potem
przez rz¹d PRL - mo¿e byæ ewentualne wniesienie pozwu w s¹dzie w Polsce, albo uregulowanie sprawy w ustawie sejmowej o restytucji.
W dniach 6-8 wrzeœnia Sejm ma zdecydowaæ
o losach projektu ustawy na temat rekompensat
za maj¹tki prywatne skonfiskowane przez hitlerowców. Projekt przewiduje rekompensaty
w wysokoœci 15 procent wartoœci maj¹tków na
podstawie ich aktualnych cen. Obywatelstwo
polskie nie jest wymagane w przypadku wystêpowania o roszczenia. Organizacje ¿ydowskie
w USA szacuj¹, ¿e w razie uchwalenia ustawy
oko³o 20 procent roszczeñ maj¹tkowych - dotycz¹cych tak¿e utraconych maj¹tków innych
5
obywateli przedwojennej Rzeczpospolitej - bêdzie pochodzi³o od ich ¿ydowskich w³aœcicieli
lub ich spadkobierców. Zg³aszaj¹ jednak zastrze¿enia co do proponowanej w ustawie wysokoœci rekompensat.” Na oficjalnej stronie internetowej Prezydenta RP - http://www.prezydent.pl - m.in. czytamy:
18 wrzeœnia 2006 roku, w drugim dniu wizyty
w Nowym Jorku, Prezydent Rzeczypospolitej
Polskiej Lech Kaczyñski wzi¹³ udzia³ w œniadaniu
z przedstawicielami diaspory ¿ydowskiej. G³ównymi tematami spotkania by³y: niedawna wizyta
prezydenta Lecha Kaczyñskiego w Izraelu oraz
kwestia zwrotu mienia. „Prezydent RP zapewni³, ¿e w Polsce nie ma najmniejszego zagro¿enia antysemityzmem. Powiedzia³, ¿e w przypadku zwrotu mienia wystêpuje problem trudnej reprywatyzacji. „Ten problem to jest napiêcie miêdzy zasad¹ - nie mamy ju¿ w¹tpliwoœci, ¿e t¹ zasad¹ mo¿e byæ fakt obywatelstwa polskiego
z 1939 roku - a mo¿liwoœciami bud¿etu pañstwa
i ogromem przemian, które po wojnie siê w Polsce zrealizowa³y w sensie infrastrukturalnym.
Trudno zak³adaæ, ¿e Prezydent RP wybieraj¹c
siê do Izraela nie wiedzia³ aby Jego brat Jaros³aw nie poinformowa³ Go, ¿e wszystko jest ju¿
za³atwione w przyjêtym do dalszych sejmowych
prac projekcie ustawy i ¿e tam nie ma mowy
o ¿adnej zasadzie, ¿e podstaw¹ roszczeñ ma
byæ fakt obywatelstwa polskiego z 1939 r. Racje
ma by³y marsza³ek Sejmu RP Wies³aw Chrzanowski, kiedy po manifestacjach w dniu 7 paŸdziernika 2006 r. mówi, ¿e pomiêdzy aktualnymi
ugrupowaniami politycznymi w zasadzie nie ma
ró¿nic co do generalnego celu, s¹ jedynie ró¿nice co do sposobu jego osi¹gniêcia. Niektórym
ju¿ siê oczy szkl¹, niczego poza tym nie widz¹c,
do obiecanych przez UE 60 - 65 mld Euro, która
to UE ma rzekomo „daæ” Polsce, po „dzielnych
bojach” Kazimierza Marcinkiewicza. Nie chc¹
nawet dopuœciæ myœli, ¿e: nie 60 - 65 mld Euro,
a dolarów, i ¿e nie dadz¹, a zabior¹ - a do tego
nie Polacy, a ¯ydzi. Do tego ma siê rozumieæ,
¿e w ramach zacieœniania wspó³pracy z Izraelem polski wywiad i kontrwywiad bêdzie teraz
bardzo œciœle wspó³pracowa³ z jego odpowiednikami w Izraelu w ramach zwalczania œwiatowego terroryzmu w imiê obopólnych interesów
Izraela i Polski. Oczywistym te¿ jest, ¿e wszystko razem musi byæ œlicznie opakowane w stosown¹ retorykê narodow¹ i patriotyczn¹.
No i kto to wszystko oœmieli siê skrytykowaæ
staje siê automatycznie wrogiem obojga narodów, a i mo¿na by nawet pomyœleæ o nas³aniu
wojska, gdyby takich krytykantów znalaz³o siê
zbyt wielu, co te¿ niektórzy w ramach profilaktyki ju¿ publicznie proponuj¹.
Boguchwa³a, 08 .10.2006 mgr in¿. Józef Bizoñ
Imienny szczegó³owy wykaz pos³ów, którzy g³osowali ww. ustawê podajê na koñcu encyklopedii.
Od red.: Wyniki tego g³osowania ca³kowicie
zablokowa³y polskojêzyczne media. Na szczêœcie szlag trafi³ ten parlament, ale wiemy kto
imiennie popra³ antypolska ustawê.
LISTA NR 13
21.06.2006
Wdziêczni ksiêdzu Czajkowskiemu.
List otwarty
Forum ¯ydzi - Chrzeœcijanie - Muzu³manie otrzyma³o - z proœb¹ o publikacjê - list otwarty w sprawie ks. Czajkowskiego. Jak podkreœli³ jego
nadawca Stanis³aw Krajewski, list nie jest tworem ¿adnej instytucji, ale oœwiadczeniem, podpisanym indywidualnie przez ponad 150 osób.
Mamy za co byæ wdziêczni ksiêdzu Czajkowskiemu.
My, ni¿ej podpisani, chcemy wyraziæ publicznie
nasz¹ wdziêcznoœæ dla ks. Micha³a Czajkowskiego za liczne s³owa i czyny, kazania i gesty,
które by³y dla nas wsparciem, nauk¹, pomoc¹.
Nasza wdziêcznoœæ jest niezale¿na od tego, czy
i w jakim stopniu by³ on w swoim czasie uwik³any w relacjê z SB. Wyobra¿enie, ¿e coœ takiego
mog³o mieæ miejsce, budzi nasz g³êboki smutek. Ks. Czajkowski sta³ siê ofiar¹ tamtego systemu i pozostaje ni¹ do dziœ. My zaœ wiemy, ¿e
niezale¿nie od tego, co siê niegdyœ dzia³o,
w najró¿niejszych sytuacjach mogliœmy mu
ufaæ. To, co nam da³, to, co od niego us³yszeliœmy, nie mo¿e byæ uwa¿ane za mniej wa¿ne ni¿
materia³y stworzone przez oficerów SB lub pod
ich presj¹. Z pe³nym przekonaniem bronimy
wartoœci jego nauczania, które pozostaje aktualne. Mamy za co byæ mu wdziêczni.
Ÿród³o: FORUM: ¯ydzi - Chrzeœcijanie - Muzu³manie; www.gazetawyborcza.pl ; www.wiez.com.pl
www.racjonalista.pl
Pod listem podpisa³o siê kilkaset osób, których
pe³en wykaz zamieszczam na koñcu encyklopedii.
Od red.:Zapewne sygnatariuszom chodzi³o
o tzw. wartoœci judeochrzeœcijañskie tego czo³owego judaisty w KK w Polsce. Heretyka i bluŸniercy, k³amcy i oszusta, których liczne przyk³ady wielokrotnie publikowa³em. £¹cznie ze
zdjêciami jego doros³ego ju¿ syna z uwiedziona
studentk¹. By³ autorytetem takich jak on sam.
TAJEMNICE ŒWIATA DZIWNY JEST TEN ŒWIAT
LISTA NR 14
kwiecieñ 2007 r.
List otwarty do Romana Giertycha: wyra¿amy nauczycielski sprzeciw
„Niepos³uszeñstwo jest prawdziw¹ podstaw¹
wolnoœci, pos³uszni musz¹ byæ niewolnicy” Henry David Thoreau.
Szanowny Panie Ministrze!
Wyra¿amy sprzeciw wobec dzia³añ Ministerstwa Edukacji Narodowej godz¹cych w takie
wartoœci jak wolnoœæ sumienia, tolerancja,
otwartoœæ i swobodna wymiana myœli - wartoœci, które powinna szanowaæ nowoczesna europejska szko³a.
Z niepokojem stwierdzamy, ¿e dzia³ania Ministerstwa pod Pana kierownictwem tworz¹ klimat, w którym promuje siê w szko³ach jedynie
s³uszne pogl¹dy, oparte na pseudonaukowych
teoriach, populistycznych opiniach i krzywdz¹cych stereotypach. Zabrania siê prezentowania
odmiennego punktu widzenia.
Przyk³adem zakaz wstêpu do szkó³ niektórych
organizacji - pacyfistycznych, ekologicznych,
wolnoœciowych, prawocz³owieczych itp. - choæ
dzia³aj¹ legalnie i w ¿aden sposób nie g³osz¹
treœci sprzecznych z Konstytucj¹ RP. Zakazy
wprowadzane s¹ czêsto przez zastraszonych
kuratorów i dyrektorów, którzy bezb³êdnie wyczuwaj¹ oczekiwania ze strony Ministerstwa.
Innym ra¿¹cym przyk³adem takich poczynañ
by³ zakaz korzystania z podrêcznika „Kompas”
i usuniêcie szefa CODN, Miros³awa Sielatyckiego.
Ograniczana jest wolnoœæ g³oszenia pogl¹dów
opartych na idei równych praw i wolnoœci oraz
niezbywalnej godnoœci ka¿dego cz³owieka.
Zmiany w kanonie lektur i wliczanie oceny z religii do œredniej ocen uwa¿amy za przejaw faworyzowania jednej opcji œwiatopogl¹dowej.
Sprzeciwiamy siê ideologicznemu ujednoliceniu polskiej szko³y. Akceptowaniu uczniów i nauczycieli myœl¹cych zgodnie z „now¹ poprawnoœci¹” i pozostawianiu poza nawiasem myœl¹cych niezale¿nie. Przypominamy, ¿e ludzie s¹
ró¿ni, wierz¹ w ró¿ne prawdy i nie zmieni¹ tego
¿adne nakazy i zakazy. Ró¿nijmy siê m¹drze,
ró¿nijmy siê piêknie Panie Ministrze! Sprzeciwiamy siê retoryce nienawiœci i pogardy wobec
odmiennoœci, której nie sposób zakwalifikowaæ
inaczej ni¿ jako agresjê s³own¹ - niedopuszczaln¹ zw³aszcza u tych, których zadaniem
jest edukacja. Sprzeciwiamy siê pozornym reformom oœwiaty obliczonym na uzyskanie poklasku i zbicie, kosztem uczniów, kapita³u politycznego. Za takie reformy uwa¿amy, m.in.
wprowadzenie mundurów szkolnych, amnestiê
maturaln¹ i obowi¹zek wybierania podrêcznika
na trzy lata nauki w szkole. Sprzeciwiamy siê
modelowi polskiej szko³y, z której w œwiat wyjdzie uczeñ pe³en uprzedzeñ wobec innoœci, boj¹cy siê wyra¿ania w³asnych pogl¹dów, id¹cy
pokornie i bezrefleksyjnie za g³osem wiêkszoœci. Nie tak rozumiemy misjê szko³y w Europie,
na pocz¹tku XXI wieku.
Dotychczasowe 4 132 podpisy (na dzieñ
7.08.2007 r.) Ÿród³o: www.protestnauczycieli.pl, Spo³eczny Monitoring Edukacji www.gazeta.edu.p; www.anglista.edu.pl; oskko.edu.pl;
www.naszdziennik.pl;; www.en.znp.edu.pl
Pod listem podpisa³o siê kilkaset osób, których
pe³en wykaz zamieszczam na koñcu encyklopedii.
Od red.: O rety! Choæ z zasadniczych ideowych powodów nie przepadam za p. Romanem Giertychem, to w przypadku usuniêcia ze
szkó³ "nauczyciela" propaguj¹cego wœród
uczniów pedalstwo przyznajê mu racjê. List
podpisa³y 4 132 osoby - to i tak niewiele je¿eli przyjmiemy, i¿ ok. 1 proc. obywateli RP kocha inaczej. Znamienne jest te¿, ¿e znalaz³y
siê tam osoby, których pe³no tak¿e na innych
listach, oraz ¿e preferuj¹ nowe, lewackie nazewnictwo swoich zawodów: socjolo¿ka, filolo¿ka, biolo¿ka, psycholo¿ka, politolo¿ka.
LISTA NR 15
List otwarty w sprawie wypowiedzi ks. Tadeusza Rydzyka, lipiec 2007 r.
Ks. Tadeusz Rydzyk, w swoich ostatnich wyst¹pieniach zrelacjonowanych przez œrodki masowego przekazu, ujawni³ sw¹ pogardê wobec
bliŸnich - zarówno braci i sióstr wyznaj¹cych tê
sam¹ wiarê w Jezusa Chrystusa, jak te¿ braci
i sióstr ¯ydów. Jako polscy katolicy, œwieccy
i duchowni, wyra¿amy moralny protest wobec
gorsz¹cych wypowiedzi dyrektora Radia Maryja,
które okreœla siebie jako „katolicki g³os w Twoim domu”. Boli nas, ¿e pogardliwych i antysemickich wyst¹pieñ dopuszcza siê reprezentant
naszego Koœcio³a. Taka postawa kap³ana jest
sprzeczna z Ewangeli¹ mi³oœci, któr¹ g³osi³ Jezus Chrystus. Zaprzecza równie¿ nauczaniu Jana Paw³a II, który ¯ydów nazwa³ „starszymi
braæmi w wierze”, a antysemityzm okreœli³ jako
„ciê¿ki grzech”. Wszystkich, którzy ostatnimi
wypowiedziami ks. Rydzyka poczuli siê ura¿eni,
chcemy zapewniæ o naszej solidarnoœci.
Jednoczeœnie w poczuciu w³asnej bezradnoœci apelujemy do kompetentnych w³adz koœcielnych, aby zrobi³y wszystko, co w ich mocy,
by w przysz³oœci publiczne wypowiedzi ks. Tadeusza Rydzyka nie podwa¿a³y oficjalnego nauczania Koœcio³a na temat ¯ydów, przedstawionego w dokumentach Soboru Watykañskiego
II, w licznych wypowiedziach i gestach papie¿y
Jana Paw³a II i Benedykta XVI, a tak¿e w liœcie
pasterskim Episkopatu Polski z dnia 30 listopada 1990 r., w którym pad³y nastêpuj¹ce s³owa:
„Wyra¿amy tak¿e szczere ubolewanie z powodu wszystkich wypadków antysemityzmu, które
kiedykolwiek lub przez kogokolwiek na polskiej
ziemi zosta³y dokonane. Czynimy to w g³êbokim przeœwiadczeniu, ¿e wszelkie przejawy antysemityzmu s¹ niezgodne z duchem Ewangelii”.
Pod listem podpisa³o siê kilkaset osób, których
pe³en wykaz zamieszczam na koñcu encyklopedii.
Od red.: Powinno byæ jako polscy ¯ydzi i by³oby uczciwie. W koñcu oni maj¹ prawo protestowaæ. Nikt nie odniós³ siê tak¿e merytorycznie do wypowiedzi o. Rydzyka. K³ania siê Talmud i publikacje setek uczciwych ¯ydów, zaniepokojonych wzrastaj¹c¹ do nich nienawiœci¹ podgrzewan¹ przez ¿ydowskich szowinistów. Ponadto krytyczne wobec nich opinie
w mediach ojca Rydzyka pojawiaj¹ siê rzadko, z przyt³aczaj¹c¹ przewag¹ popierania zdominowanego przez ¯ydów PiS, czy innych ca³ych tabunów starszych barci w niewierze.
LISTA NR 16
Apel Antygony
List otwarty w sprawie d¹browszczaków
Do opinii wolnego œwiata i polskich polityków
Warszawa, 17 IV 2007
My, dzieci i potomkowie d¹browszczaków, ich
przyjaciele oraz byli harcerze Jacka Kuronia z dru¿yn walterowskich, wychowani w poczuciu dumy, ¿e garstka polskich obywateli przedar³a siê
do rozdartej wojn¹ domow¹ Hiszpanii, aby na polu bitwy broniæ demokratycznie obranego rz¹du
Republiki Hiszpañskiej, protestujemy przeciwko
poci¹gniêciom polskich pos³ów wymazuj¹cym
tych bohaterskich ochotników z historii Polski.
Domagamy siê uniewa¿nienia i zaniechania aktów prawnych i administracyjnych podwa¿aj¹cych ich dobre imiê. Minê³o siedemdziesi¹t lat
od wybuchu wojny w Hiszpanii. Wyra¿amy oburzenie zastosowan¹ przez pos³ów administracyjn¹ metod¹ narzucania w³asnej wizji historii,
sprzêgniêt¹ z dezawuowaniem ludzi starych
i bezbronnych, przekreœlaj¹c¹ sens ich ¿ycia. Jesteœmy tym zgorszeni. Na myœl o tego rodzaju
polityce polskiej ogarnia nas gorycz i niesmak.
Pamiêtamy: ochotnicy polscy szli na wojnê hiszpañsk¹ pod polskim historycznym wezwaniem bojowym widniej¹cym wpierw na sztandarach powstania listopadowego w roku 1830,
a potem na sztandarach genera³a Józefa Bema
podczas europejskiej Wiosny Ludów: „Za wolnoœæ wasz¹ i nasz¹”. Pamiêtamy: ochotnicy
polscy szli na wojnê hiszpañsk¹ poderwani bojowym wezwaniem europejskich demokratów:
No pasaran - nie godz¹c siê na faszyzm w Europie. Pamiêtamy: wielcy poeci i pisarze ówczesnego œwiata: Wystan Hugh Auden, Stephen Spender, Ernest Hemingway, Egon Erwin
Kisch, wspierali republikanów. Josif Brodski,
kultowy poeta naszego pokolenia, wygnany
z ZSRR, laureat Nagrody Nobla, przyjaciel Czes³awa Mi³osza, Zbigniewa Herberta, Audena,
Spendera, okreœli³ wojnê hiszpañsk¹ mianem
ostatniej wojny XX wieku o Sprawiedliwe Miasto. W³adys³aw Broniewski przekaza³ nam patos tamtego czasu w obrazie ostatniego gestu
obroñców Madrytu: „w krwi umaczanym palcem na œcianie wypisywali no pasaran”.
Pamiêtamy: szukaj¹c postaci wzorcowych dla
naszego d¹¿enia do wolnoœci w poja³tañskiej Europie XX wieku, œciêtej lodem totalitaryzmu i zimnej wojny, na polach wojny domowej Hiszpanii
znaleŸliœmy emblematyczne dla nas postaci, ludzi, którzy ocalili honor europejskiej demokracji
i politycznego idealizmu, i obraliœmy ich sobie
na przewodników: George’a Orwella, Simone
Weil, André Malraux, Nicolê Chiaromonte.
Hiszpania by³a podczas wojny domowej poligonem bohaterstwa, ofiarnoœci, odwagi. Nie
nale¿y temu zaprzeczaæ. Tak¿e podstêpu, zbrodni politycznej, okrucieñstwa, pod³oœci. I temu
tak¿e nikt dzisiaj nie przeczy. Ale Hiszpania
wspó³czesna uczy nas czegoœ innego - uczy
nas, jak ¿yæ po tych strasznych doœwiadczeniach, w których zwar³y siê w bezwzglêdnej
walce dwie totalitarne potêgi, wynaturzaj¹c interesy republiki, europejskiej demokracji i XXwiecznego idealizmu politycznego.
Dzisiejsza Hiszpania uczy sztuki przebaczenia,
pokazuje drogê, jak godnie i bez rozlewu krwi
wyjœæ z dyktatury. Namys³ nad t¹ lekcj¹ przyda³by siê naszym pos³om. Mo¿e by pojêli, ¿e miêdzynarodowi ochotnicy na frontach hiszpañskiej
wojny domowej pierwsi doœwiadczyli okrutnej
lekcji XX wieku w ca³ej jej olbrzymiej skali.
PóŸniejsze koleje ich ¿ycia to pouczaj¹ce memento dla wszystkich, którzy ceni¹ sobie nauki
historii. Ta historia i ta bolesna nauka powinny
byæ upamiêtniane i szanowane. Nie mo¿e byæ
tak, ¿eby wywalczone przez nas wszystkich swobody polityczne obraca³y siê przeciwko naszym
bliskim i by³y wykorzystywane przez rz¹dz¹c¹ koalicjê do szargania godnoœci wspó³obywateli.
Polskim pos³om przypominamy: wielcy Polacy
- Jerzy Giedroyc, Jacek Kuroñ, Marek Edelman,
Henryk Wujec - ujêli siê w roku 1991 za by³ymi
ochotnikami i napiêtnowali akty prawne przekreœlaj¹ce sens ¿ycia i walki polskich bojowników w szeregach republikañskiej Hiszpanii w latach 1936-39. Chciano pozbawiæ ich prawa do
dodatku kombatanckiego oraz tytu³u kombatanta
i prawa uczestniczenia w polskich wojskowych
i demokratycznych zwi¹zkach kombatantów. Garstka tych ludzi jeszcze wtedy ¿y³a. Dzisiaj pos³owie wprowadzaj¹ przepisy, z których siê wówczas pod presj¹ opinii publicznej wycofano.
Wykreœlono z historii polskich walk o wolnoœæ
na pomniku Nieznanego ¯o³nierza nazwy frontów hiszpañskich, na których polscy ochotnicy
oddali ¿ycie. Nie wiemy, kiedy to siê sta³o, na
mocy jakiego prawa i czyjej kompetencji. Ani
rz¹dy W³och, ani rz¹dy Niemiec nie wykreœli³y
ze swojej historii swoich obywateli, uczestników wojny hiszpañskiej, ani nie usi³uj¹ zatrzeæ
pamiêci o nich, niezale¿nie od tego, po jakiej
stronie walczyli.
Polskie w³adze znalaz³y sobie te¿ inn¹, ma³ostkow¹ i niegodn¹ formê aktywnoœci politycznej:
specjalizuj¹ siê w wynajdywaniu ulic maj¹cych
za swych patronów bohaterów wojny hiszpañskiej, aby je przemianowaæ. Ani jeden wniosek
w tej sprawie nie pochodzi od mieszkañców.
Dla wspó³czesnych demokratów lekcja wojny
w Hiszpanii nale¿y do lekcji historii Europy walcz¹cej o wolnoœæ z dyktatur¹. Bohaterowie tej
wojny, którzy stali siê jej pierwszymi ofiarami równie¿. W roku 1996 nowa demokracja hiszpañska pod rz¹dami konserwatywnej partii
prawicowej Aznara dekretem królewskim przyzna³a by³ym ochotnikom Brygad Miêdzynarodowych obywatelstwo swojego kraju. Gdziekolwiek siê znajdowali. Podczas kiedy Rzeczpospolita Polska, zamiast uhonorowaæ ich i wynagrodziæ wyrz¹dzone krzywdy, wykreœla ich
z historii Polski.
Chodzi nam o honor Polski. Dawnych ¿o³nierzy
republikañskiej Hiszpanii nie ma ju¿ wœród nas.
Uda³o siê nam odnaleŸæ tylko piêciu, w tym jednego w Pary¿u i jednego w Szwecji. Emigrowali z Polski na fali kampanii antysemickiej rozpêtanej przez polskie w³adze partyjno-rz¹dowe
w roku 1968. Ten, który schroni³ siê we Francji,
przeby³ po wojnie hiszpañskiej obóz nazistowski w Auschwitz. Ten, który dom znalaz³
w Szwecji, w latach 1952-54 zd¹¿y³ byæ torturowany przez polsk¹ Informacjê Wojskow¹
w ojczystym wiêzieniu. W Warszawie pozosta³o trzech, najstarszy ma lat 94, czego ju¿ nie
pamiêta; najm³odszy (równie¿ w Hiszpanii) liczy sobie obecnie lat 90. Kombatancki dodatek do renty wyp³acany tym ludziom nad Wis³¹
zapewne mo¿e powa¿nie nadszarpn¹æ dobrobyt polskich pos³ów i, w rezultacie, bud¿et polskiego pañstwa. Potrafilibyœmy wówczas zrozumieæ, przynajmniej w tej wymiernej czêœci,
przyczyny ich patriotycznego zrywu.
Jacek Kuroñ uczy³ sztuki zrozumienia i wybaczania. I przede wszystkim - wielkodusznoœci.
Kreœlimy tutaj swoje nazwiska w proteœcie przeciwko tej polityce niegodnej, obra¿aj¹cej nasze
rozumienie polskiej racji stanu. Apelujemy do
opinii publicznej demokratycznego œwiata: nie
spuszczajcie oczu z tego, co siê dzieje w Polsce. W imiê waszej i naszej wolnoœci.
Jeœli ktoœ spyta, jakim prawem i z jakich pozycji politycznych zabieramy g³os, odpowiemy:
prawem odwiecznym. Prawem Antygony. Politycy! Zostawcie zmar³ych w spokoju. Zajmijcie
siê wasz¹ i nasz¹ przysz³oœci¹.
Ÿród³o: „Apel Antygony” ukaza³ siê w „Gazecie Wyborczej”, 25 IV 2007 oraz w „El Pais” 29
V 2007 r.
Wraz z numerem „Zeszytów Literackich” 2007
nr 2 (98) ukaza³a siê broszura z „Apelem Antygony”, wydana staraniem Stowarzyszenia im.
Gai i Jacka Kuroniów oraz Fundacji Zeszytów
Literackich. Zawiera podpisy z³o¿one do dnia 1
czerwca 2007 r.
Pod listem podpisa³o siê kilkaset osób, których
pe³en wykaz zamieszczam na koñcu encyklopedii.
Od red.: No to ju¿ jest prawdziwa pere³ka
wœród k³amstw, bowiem byli oni ¿o³nierzami
Stalina z tradycj¹ Narodu i Wojska Polskiego
nie maj¹cych nic wspólnego. Badaj¹c ¿yciorysy sygnatariuszy oraz przodków, na których
siê powo³uj¹ i ich broni¹, nawet mnie zaskoczy³ tak wysoki, bo ok. 90 proc. udzia³ ¯ydów
wœród tzw. d¹browszczaków. Wiêkszoœæ
z nich w PRL-u zas³ynê³a jako stalinowscy
zbrodniarze.
CYTAT 10
Lecz oni jeszcze g³oœniej krzyczeli: Na krzy¿ z Nim! Pi³at widz¹c, ¿e nic nie osi¹ga, a wzburzenie raczej wzrasta, wzi¹³ wodê i umy³ rêce wobec t³umu, mówi¹c: Nie jestem winny krwi tego Sprawiedliwego. To wasza rzecz. A ca³y lud zawo³a³: Krew
Jego na nas i na dzieci nasze!.
- Biblia (Mt. 27, 24-25).
CYTAT 11
Nasz cel ostateczny to cel Voltaire’a i Rewolucji Francuskiej:
unicestwienie na zawsze katolicyzmu, a nawet wszelkiej idei
chrzeœcijañskiej, i niedopuszczenie, by przetrwa³a na ruinach
Rzymu.
fragment z nadal obowi¹zuj¹cej instrukcji Wysokiej Wenty (tekst pochodzi z 1819 roku).
CYTAT 12
Dialog jako narzêdzie dezintegracji katolicyzmu.
(...)Niestety, nale¿y z przykroœci¹ dodaæ, i¿ coraz wiêcej spotkaæ
mo¿na ludzi, równie¿ ulokowanych bardzo wysoko w Koœciele,
którzy ulegaj¹ absurdalnym mira¿om porozumienia, uczestnicz¹c
w pozorowanym „dialogu”. Pozorowanym, bo tego typu dialog
nigdy nie osi¹gnie ¿adnego m¹drego celu, chyba, ¿e weŸmiemy
pod uwagê mo¿liwoœæ teologicznego kompromisu. A ten prowadzi przez rezygnacjê z dogmatów katolickich do oficjalnego uznania „religii Holocaustu” jako „Nowej Uniwersalnej Religii”. Cierpienia ¿ydowskie podczas II Wojny Œwiatowej walcz¹ bowiem o prymat wa¿noœci z Mêk¹ Chrystusa, a niektórzy teologowie stwierdzaj¹ niedwuznacznie, i¿: „Nie mo¿na ju¿ uprawiaæ teologii, która pomija³aby fakt, jakim jest Auschwitz” (stwierdzenie chrzeœcijañskiego teologa Jana-Chrzciciela Metza.). Naciski na pomniejszenie
Mesjanizmu Chrystusa s¹ najistotniejszym elementem „dialogu”
prowadzonego przez wszystkie od³amy wspó³czesnego judaizmu,
szczególnie tego tradycyjnego, „ortodoksyjnego”, zaœ dla wyznawców doktryny „holocaustycznej”, prezentowanej g³ównie
przez œrodowiska syjonistyczne, równie istotne staje siê korzystanie z terroru antysemityzmu. W tym aspekcie nale¿y odczytywaæ
próby uk³adania siê Koœcio³a ze wspó³czesnoœci¹ zainicjowane
ambiwalentymi dokumentami Soboru Watykañskiego II, a czêsto
podawana w tym kontekœcie „Deklarcja o stosunku Koœcio³a do
religii niechrzeœcijañskich Nostra aetate” (warto przypomnieæ
w tym miejscu, i¿ twórcami tego prze³omowego i przekreœlaj¹cego ca³¹ 2000-letni¹ tradycjê Koœcio³a dokumentu, by³ ¿ydowski
historyk Jules Isaac i kardyna³ Agostino Bea) jest narzêdziem nie
tyle rzetelnego dialogu, ile elementem ukazuj¹cym ugiêcie siê Koœcio³a w uznaniu wspó³czesnego judaizmu jako kontynuatora starotestamentowych Hebrajczyków. Nic nie mo¿e byæ bowiem bardziej b³êdnego ni¿ postawienie znaku równoœci pomiêdzy judaizmem biblijnym, a pobiblijnym, a wszelkie tego typu „dialogi” prowadz¹ nieuchronnie do, z jednej strony przyjêcia warunków œrodowisk ¿ydowskich do wspólnej walki z antysemityzmem - cokolwiek ma siê pod tym pojêciem kryæ - a z drugiej, do wyzbycia siê
dogmatów wiary katolickiej. Poniewa¿ nie mo¿na patrzeæ na judaizm pobiblijny jako na kontynuatora starotestamentowego Zakonu, tak samo nie mo¿na mówiæ o „wartoœciach judeo-chrzeœcijanskich”. Ten, tak popularny obecnie, zlepek s³ów maj¹cy przedstawiæ jednoœæ ideow¹, kulturow¹ i teologiczn¹, jest sztucznym tworem ³¹cz¹cym dwa antagonistyczne œwiaty. Odwo³ywanie siê
w dialogach do „wspólnych korzeni”, maj¹c na myœli pobiblijny
œwiat judaistyczny, jest wznoszeniem budowli na piasku, ³¹czeniem wody z ogniem, tworzeniem nowej, sztucznej religii. Tzw.
dialog katolicko-¿ydowski zabrn¹³ w œlepy zau³ek i jedyn¹ logiczn¹ i uczciw¹ teologicznie drog¹ dialogu z ¯ydami jest... porzucenie wszelkiego dialogu. Koœció³ nie mo¿e bowiem prowadziæ dialogu z ka¿dym ¯ydem z osobna, a do tego sprowadza siê ta ca³a
zabawa przy braku odpowiednika Magisterium po drugiej stronie.
Pozostaje przypomnieæ, ¿e zadaniem ka¿dego katolika i ca³ego
Koœcio³a jest powrót do Ÿróde³ i wznowienie skutecznej walki
o ka¿d¹ duszê i nawracanie na ³ono Koœcio³a Chrystusowego ka¿dego cz³owieka. „IdŸcie na ca³y œwiat i nauczajcie wszystkie narody, chrzcz¹c je w Imiê Ojca i Syna i Ducha Œwiêtego” - powiedzia³ Jezus. Dzisiejsi filosemiccy apologeci (w tym niemal wszyscy
wysoko postawieni hierarchowie koœcio³a, a szczególnie takie „filary dialogu” jak np. zmar³y niedawno kardyna³ Jean-Marie Lustiger (dla przypomnienia: kardyna³ Jean-Marie Lustiger urodzony
w rodzinie ¿ydowskich emigrantów z Polski jako Aaron Lustiger,
podczas wojny w 1940 roku, w wieku 14 przechodzi na katolicyzm. Wobec tego nale¿y zadaæ pytanie czy by³o to autentyczne
nawrócenie czy taktyczne, bezpieczne schronienie siê, bowiem
dzisiaj kard. Lustiger dumnie przypomina o swoich ¿ydowskich
korzeniach i twierdzi, ¿e „urodzi³ siê ¯ydem i umrze jako ¯yd”.
Pewne ko³a widzia³y w nim przysz³ego Papie¿a) prostuj¹ Chrystusa, dodaj¹c: „wszystkie, z wyj¹tkiem narodu ¿ydowskiego”. Tym
„otwartym na œwiat”, zaanga¿owanym w „dialog” dedykujê w tym
miejscu nieomylne s³owa Papie¿a Piusa XII wyra¿one w zapominanej dzisiaj Encyklice „Mystici Corporis Christi”: „Umieraj¹c na
Krzy¿u, Jezus zniós³ Zakon przykazañ i przepisów oraz przekreœli³
pismo Starego Testamentu przybiwszy go do Krzy¿a, a ustanowi³
moc¹ Krwi, przelanej za ca³y rodzaj ludzki, Testament Nowy. Tak
naocznie dokona³o siê wtedy przerzucenie z Prawa na Ewangeliê,
zSynagogi na Koœció³, z ofiar licznych na jedn¹ - jak wyra¿a siê œw.
Leon Wielki o Krzy¿u Pañskim - ¿e, gdy Pan odda³ ducha, rozdar³a siê z gwa³town¹ si³¹ od wierzchu a¿ do spodu mistyczna zas³ona, zakrywaj¹ca sob¹ wnêtrze œwi¹tyni i tajemnice œwiêtoœci”.
Brak reakcji na prawdziwy antysemityzm.
Osobê stoj¹c¹ z boku powinna zdziwiæ zupe³na cisza tych œrodowisk „katolickich”, a przede wszystkich cisza ich duchowych mocodawców ¿ydowskich (i czêsto nie tylko duchowych...) wobec
w³aœnie wyœwietlanego filmu „Luter” (oficjalna strona internetowa filmu: www.lutherthemovie.com. Nie zdecydowano jeszcze
jaki tytu³ film bêdzie nosi³ w dystrybucji w Polsce). Nie ma protestów, nie ma oœwiadczeñ, nie debatuje siê, po prostu „zapomina”
siê o prawdziwym antysemityzmie Marcina Lutra.
cd. na str. 20
TAJEMNICE ŒWIATA DZIWNY JEST TEN ŒWIAT
NAZWISKA ALFABETYCZNIE
Wybór ze Ÿróde³ w³asnych, krajowych , zagranicznych, polskich, ¿ydowskich i in., utajnionych
i jawnych, na powa¿nie i z humorem. Wrzesieñ
2007 r.
AARONOWICZ Izaak - w³aœciwie Izaak ben Aron Prostitz
(zm. 1629), autor i drukarz ksi¹g hebrajskich. Pochodzi³
z Prostic na Morawach, prowadzi³ w Krakowie drukarniê,
dzia³aj¹c¹ w latach 1550-1630. Obok wielu dzie³ hebrajskich
wysz³a z niej ceniona przez orientalistów edycja s³ynnego
Talmudu Babiloñskiego (1603-1605) w 12 tomach in folio.
ABAKANOWICZ Magdalena - LISTA NR 9 i 10; (ur. 20
czerwca 1930 r. w Falentach pod Warszaw¹), rzeŸbiarka
œwiatowej s³awy, specjalizuj¹ca siê w tworzeniu du¿ych, figuralnych kompozycji przestrzennych w oparciu o tkaninê,
z wykorzystaniem tak¿e innych materia³ów, jak kamieñ,
drewno i br¹z - zwanych abakanami. W 1954 r. ukoñczy³a
warszawsk¹ ASP. Jest profesorem poznañskiej Pañstwowej Wy¿szej Szko³y Sztuk Plastycznych (obecnie Akademia
Sztuk Piêknych w Poznaniu).
ABGAROWICZ Jan - Warszawa. W latach 1981-85 by³
w strukturze Armenia RM. W latach 1985-88 pracowa³ dla
Niezale¿nej Oficyny Wydawniczej NOWA. Transport taksówk¹ baga¿ow¹ NOW-ej, zwi¹zany te¿ z produkcj¹ „Tygodnika
Mazowsze”.
ABGAROWICZ Katarzyna- Warszawa. Od pocz¹tku stanu
wojennego do roku 1985 prowadzi³a punkt kolporta¿owy
ksi¹¿ek Niezale¿nej Oficyny Wydawniczej NOWA, a tak¿e
gazetek podziemnej „Solidarnoœci”.
ABRAHAMOWICZ Danuta - Kraków. W 1982 r. wspó³tworzy³a (razem z Jerzym Zdrad¹ i Romanem Laskowskim)
„Biuletyn Ma³opolski”, wspó³redagowa³a „Miesiêcznik Ma³opolski”. T³umaczy³a z jêzyka s³owackiego i czeskiego, m.in.
wiersze J. Seiferta, fragmenty ksi¹¿ki „Sennik czeski”, „Siekiera” Ludvika Vaculika. Publikowa³a w „Miesiêczniku Ma³opolskim”, „Tumulcie”. Kolportowa³a „Miesiêcznik Ma³opolski” w Krakowie i Warszawie. Zmar³a w 1995 r.
ABRAHAMOWICZ Leszek - aktor, m.in. SZTUKMISTRZ
Z LUBLINA (The Magician of Lublin). ISAAC BASHEVIS SINGER przek³ad: Krystyna Szerer inscenizacja, re¿yseria i choreografia: Jan Szurmiej, adaptacja: Micha³ Komar, Jan Szurmiej muzyka: Zygmunt Konieczny songi - Agnieszka Osiecka obsada m.in: Œlepy Mech³ - Leszek Abrahamowicz premiera: 15 lutego 2004.
ABRAMCZYK Gerard - urodzony w USA. Od 1986 r. mieszka w Polsce na sta³e. Obywatel Polski od sierpnia 1999 r.
By³ prezesem Polskiego Stowarzyszenia Public Relations
(2002-2003). Konsultant Global Society for Organizational
Learning (06.2005).
ABRAMOWICZ Chaim - szpicel, donosiciel tajnej policji carskiej; powieszony przez lud Warszawy 15 sierpnia 1831 r.
ABRAMOW Igor-Newerly - 1903-1987, pisarz i pedagog. Studiowa³ pedagogikê na Wydziale Nauk Spo³ecznych
w Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie i prawo na
uniwersytecie w Kijowie. W latach 1918-1921 pracowa³
we Wszechzwi¹zkowym Leninowskim Komunistycznym
Zwi¹zku M³odzie¿y. Uciek³ z ZSRR. W 1926 zosta³ sekretarzem Korczaka. W 1932 przej¹³ od Korczaka redakcjê „Ma³ego Przegl¹du”, który redagowa³ do 1939. Aresztowany
w 1943 przez gestapo, do koñca wojny przebywa³ w obozach koncentracyjnych. W 1945 podj¹³ dzia³alnoœæ spo³eczno-wychowawcz¹. Pracowa³ w Robotniczym Towarzystwie Przyjació³ Dzieci, by³ redaktorem pisma dla m³odzie¿y „Œwiat Przygód”. Debiutowa³ w 1932 na ³amach
prasy jako publicysta pod nazwiskiem Jerzy Abramow. Po
wojnie rozwin¹³ dzia³alnoœæ literack¹, odgrywa³ du¿¹ rolê
w ¿yciu i dzia³alnoœci œrodowiska literackiego: opiekowa³
siê Ko³em M³odych Pisarzy, pe³ni³ funkcjê prezesa Warszawskiego Oddzia³u ZLP. Na podstawie powieœci Pami¹tka z Celulozy Jerzy Kawalerowicz zrealizowa³ film fabularny pt. Celuloza. Ojciec pisarza i dramaturga Jaros³awa
Abramowa-Newerlego, ur. 1933 r.
Abramow-Newerly Jaros³aw - 1933, syn Igora, dramatopisarz, proza satyryczna, s³uchowiska, teksty i muzyka do
piosenek.
ABRAMOWICZ El¿bieta - cz³onek Rady Us³ug Pocztowych
przy Prezesie Urzêdu Regulacji Telekomunikacji i Poczty
(10.2002). Dyrektor Departamentu Poczty w Ministerstwie
Infrastruktury (10.2002).
ABRAMOWICZ Les³aw - (ur. 19 lutego 1948 r.), ekonomista, w 2004 roku by³ prezesem Narodowego Funduszu
Zdrowia. Jest absolwentem Akademii Ekonomicznej w Krakowie, gdzie studiowa³ na jednym roku z Jerzym Hausnerem. Po studiach by³ asystentem na tej uczelni. W 1975 roku zosta³ przewodnicz¹cym komisji zagranicznej krakowskiej Rady Wojewódzkiej Federacji Socjalistycznych Zwi¹zków M³odzie¿y Polskiej, gdzie do 1977 roku zajmowa³ siê
wspó³prac¹ z organizacjami m³odzie¿owymi za granic¹ i turystyk¹ zagraniczn¹ m³odzie¿y.
ABRAMOWICZ £ukasz - LISTA NR 6; jest absolwentem
Uniwersytetu Warszawskiego, doktorantem na Uniwersytecie Pensylwanii w Filadelfii, ekspertem Forum Rozwoju Edukacji Ekonomicznej. „Liberalizacja jako sine qua non zmian”
i tym podobne pseudonaukowe pierdo³y.
ABRAMOWICZ Ma³gorzata - LISTA NR 9; aktorka teatralna. Absolwentka Akademii Teatralnej w Warszawie, Wydzia³u Sztuki Lalkarskiej w Bia³ymstoku. W Toruniu od 1990 r.
Teatr im. Wilama Horzycy, Toruñ.
ABRAMOWICZ Mariusz - dziennikarz m.in. w Radiu Plus,
Radiu Kolor, TVN 24.
ABRAMOWICZ Marta - LISTA NR 10 i 14; polonofob, wiceprezes Kampanii Przeciw Homofobii - stowarzyszenia zainicjowanego w roku 2001 przez grupê lesbijek i gejów. Ur.
21 listopada 1978 roku w Warszawie. Absolwentka Miêdzywydzia³owych Indywidualnych Studiów Humanistycznych
na UW, praca magisterska o stereotypach i uprzedzeniach
obroniona na Wydziale Psychologii. W Kampanii od samego pocz¹tku, najpierw jako cz³onkini zarz¹du, obecnie wiceprezeska. By³a koordynatork¹ kampanii spo³ecznej „Niech
Nas Zobacz¹” oraz akcji „Jestem gejem. Jestem lesbijk¹”.
W KPH jest m.in. odpowiedzialna za dzia³alnoœæ edukacyjn¹
i pomocow¹ - prowadzi warsztaty, na których uczy, ¿e inny
nie znaczy gorszy. Na podstawie informacji umieszczonych
na stronie www.kampania.org.pl
ABRAMOWICZ Mieczys³aw - LISTA NR 9; (ur. 24 maja
1952 w Gdañsku). Pisarz i historyk, badacz dziejów teatru
¿ydowskiego. Autor m.in. „Teatru ¿ydowskiego w Wolnym
Mieœcie Gdañsku (1934-1938)”, „Ka¿dy przyniós³, co mia³
najlepszego”. Zbiór opowiadañ, których bohaterowie, ludzie
z kulturowego i narodowego pogranicza, wêdruj¹ przez labi-
rynt Historii XX wieku - od wojen œwiatowych do wspó³czesnoœci. Autor opisuje losy Polaków, ¯ydów i Niemców lub
po prostu gdañszczan, na tle wielkich wydarzeñ tego zak¹tka Europy. Zdoby³a nominacj do nagród literackich Nike, Angelus i Gdynia w roku 2006.
ABRAMOWICZ Pawe³ - dziennikarz wroc³awskiego oœrodka „Faktów” TVN. Z telewizj¹ TVN zwi¹zany jest od pocz¹tku istnienia stacji, czyli od 1997 roku.
ABRAMOWSKA Teresa Janina - LISTA NR 2; (ur. 1933),
prof. dr hab. literaturoznawca. Zak³ad Poetyki i Krytyki Literackiej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
ABRAMSKI Pawe³ Stanis³aw - (ur. 20 lutego 1947 w Warszawie), polityk, prawnik. W polskim parlamencie by³: pos³em I Kadencji Sejmu III RP, zosta³ wybrany z listy Kongresu Liberalno-Demokratycznego w okrêgu Olsztyn, senatorem IV kadencji Senatu RP, zosta³ wybrany z listy Komitetu
Wyborczego Akcji Wyborczej Solidarnoœæ w by³ym województwie olsztyñskim.
ABBE Henryk - aktor. Urodzi³ siê 15 wrzeœnia 1920 r.
w Bydgoszczy, zmar³ 13 paŸdziernika 2003 w Poznaniu.
W 1949 r. ukoñczy³ ³ódzk¹ PWST. Gra³ w teatrach Wroc³awia, £odzi, Olsztyna, Gdañska. Od 1972 r. by³ zwi¹za³ siê
z poznañskim Teatrem Nowym, w którym pracowa³ do emerytury w 1987 r., a w którym gra³ i póŸniej - do roku 1993.
Zagra³ Stañczyka i ¯yda („Wesele”), Wladimira („Czekaj¹c
na Godota” Becketta), króla („Nagi król” Szwarca). Przez lata gra³ swój monodram „Lejzorek Rojtszwaniec”. Swoj¹
ostatni¹ - goœcinn¹ ju¿ - rolê zagra³ w „Córkach King Konga”
na scenie Teatru Polskiego w Poznaniu.
ABBÉ Pierre - Radio Watykañskie, Katolicka Agencja Informacyjna, „Nasz Dziennik”, Radio Maryja - wszystkie na czo³owych miejscach swoich serwisów obwieœci³y z wielkim
¿alem o œmierci francuskiego duchownego Abbe Pierre, za³o¿yciela ekumenicznej i miêdzyreligijnej (a nawet areligijnej) wspólnoty Emmaus. Obwieszczony „pionierem mi³osierdzia”, „¿ywym przyk³adem mi³oœci bliŸniego”, „ikon¹ solidarnoœci”, ten „ksi¹dz Piotr” czyni³ wiele dla budowania
ziemskiego „raju na ziemi”, lecz jakoœ daleko mu by³o do
katolickich dogmatów wiary. G³oœno sprzeciwia³ siê wypowiedzianemu Ex Cathedra przez papie¿a Jana Paw³a II zakazowi wyœwiêcania kobiet, by³ ¿yczliwy dla tzw. ma³¿eñstw
homoseksualnych, krytykowa³ celibat i zakaz stosowania
œrodków antykoncepcyjnych. Nie ma siê zatem czemu dziwiæ, ¿e liberalny œwiatek ¿egna³ go z pomp¹. Z tak¹ sam¹
czu³oœci¹ ¿egnaj¹ go w Polsce organa posoborowego katolicyzmu, pretenduj¹ce do miana „ortodoksji katolickiej”. Diaboliczna dezorientacja.
ACHMATOWICZ-Schwendimann Anna - by³a redaktor naczelny miesiêcznika „Twój Styl” (03.2002-12.2004).
ACHRAMOWICZ Waldemar - polonofob, by³ cz³onkiem
Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Cz³onek Sojuszu
Lewicy Demokratycznej. Marsza³ek województwa kujawsko-pomorskiego (11.2004).
ACKERMAN Stanis³aw - by³y przewodnicz¹cy Rady Powiatu Tczewskiego.
Adalberg Samuel - 1868-1939, historyk lit., autor ksiêgi
przys³ów polskich.
ADAMASZEK Gierszon Samuel - cz³onek Zarz¹du Zwi¹zku Zawodowego Ksiêgowych RP (1937).
ADAMCZEWSKI Piotr - dziennikarz, krytyk kulinarny „Polityki”. Odby³ studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Pracowa³ jako reporter w nieistniej¹cym ju¿
„Sztandarze M³odych”, by³ sekretarzem tygodnika „Kultura”. Potem w latach 1981-1983 poza zawodem. I znów od
1984 r. w „Polityce” na sekretarskim sto³ku. Od 16 lat prowadzi rubrykê „Za sto³em”. Wystêpuje w TVP 1 w „Kawa
czy Herbata” i TVP 2 „Pytanie Na Œniadanie”. Autor ksi¹¿ek
kucharskich z ambicjami literackimi m.in. „Wielki œwiat od
kuchni”, „Krwawa historia smaków”.
ADAMCZYK Wojciech - (ur. 4 lipca 1959 w Szczecinie) re¿yser teatralny i telewizyjny, aktor, wyk³adowca na Wydziale Re¿yserii Warszawskiej Akademii Teatralnej. W 1982
r. ukoñczy³ Wydzia³ Aktorski, a w 1987 r. Wydzia³ Re¿yserski na PWST w Warszawie. W 2006 otrzyma³ nagrodê
w Gdañsku na Festiwalu Dobrego Humoru w kategorii „Najdowcipniejszy serial komediowy” za serial „Ranczo”.
ADAMCZYK-GARBOWSKA Monika - LISTA NR 13; prof.
dr hab., kierownik Zak³adu Kultury i Historii ¯ydów Uniwersytetu Marii Curie-Sk³odowskiej w Lublinie. Literaturoznawca, zajmuje siê literatur¹ amerykañsk¹ i porównawcz¹,
w tym literatur¹ jidysz i polsko-¿ydowsk¹, cz³onek redakcji
rocznika „Polin: Studies in Polish Jewry”; autorka oko³o 250
publikacji naukowych, popularnonaukowych i przek³adów;
t³umaczka z jêzyków angielskiego i jidysz; stypendystka United States Holocuast Memorial Museum (2006/7), Fulbrighta (1998/9), American Council of Learned Societies
(1988/9). Cz³onek „Otwartej Rzeczpospolitej” (oficjalnie)
„Stowarzyszenia przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii”,
powsta³ego w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300
cz³onków. Autorka ksi¹¿ek o ¯ydach m.in. „¯ydowskie ksiêgi pamiêci”, „Bi³goraj, czyli raj ...”, „O œwiêtach ¿ydowskich”. Bra³a udzia³ w konferencji „¯ydzi i judaizm we wspó³czesnych badaniach polskich” (Kraków 2002) - autorka rodzia³u „Terminy HOLOKAUST, ZAG£ADA i SZOA oraz ich
konotacje leksykalno-kulturowe w polszczynie potocznej
i dyskursie naukowym”.
ADAMECKI Wojciech - urodzony w 1934 w Warszawie.
Ukoñczy³ anglistykê na Uniwersytecie Warszawskim.
W 1978 r. by³ wspó³za³o¿ycielem Konwersatorium „Doœwiadczenie i Przysz³oœæ” - zespo³u ³¹cz¹cego ludzi KORowskiej i KIK-owskiej opozycji z dzia³aczami ¿ydowskiego
skrzyd³a PZPR. W 1994 r. z nominacji B. Geremka zosta³
ambasadorem Polski w Izraelu.
ADAMEK Jakub - w³aœciciel Ad-Garden Wroc³aw.
ADAMIAK Marzena - LISTA NR 10; filozofka, studia doktoranckie ukoñczy³a na Uniwersytecie Miko³aja Kopernika
w Toruniu, zajmuje siê problematyk¹ to¿samoœci, g³ównie
w obrêbie francuskiej filozofii wspó³czesnej i teorii genderowych. W wolnych chwilach pisze bajki.
ADAMIAK-PONIEDZIELSKA El¿bieta - agencja artystyczna: „Elladur”, ³ódzka piwnica artystyczna „Przechowalnia”.
ADAMIK Laco - LISTA NR 4; re¿yser teatralny, telewizyjny
i filmowy. Urodzi³ siê w 1942 roku na S³owacji. Studiowa³
architekturê w Bratys³awie. Re¿yseriê ukoñczy³ w Pradze na
Akademii Filmowej. Od 1972 wspó³pracuje z Telewizj¹ Polsk¹, najpierw w £odzi, potem w Krakowie i Warszawie. Dla
telewizji re¿yseruje widowiska filmowe, teatralne, muzyczne,
poetyckie. Propagator ¿ydowskiej szmiry. W 2004 dosta³
œl¹sk¹ Z³ot¹ Maskê za przedstawieniae roku 2003 - „AIDY”
(opowiadaj¹cej o ¿yciu narodu ¿ydowskiego) Giuseppe Verdiego w Operze Œl¹skiej w Bytomiu.
ADAMKIEWICZ Albert - 1850-1931. Prof. UJ, liczne prace z dziedziny chorób serca.
ADAMKIEWICZ Jerzy - 1881-? , syn Alberta, dr prawa,
konsul R.P. w Jerozolimie, Montrealu, Lipsku i Ottawie do
1933 r.
ADAMOWICZ Antek - LISTA NR 8; prezes Fundacji dla
Wolnoœci. Urodzony 15 lipca 1979 r. Jest absolwentem Instytutu Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Studiowa³
równie¿ na Universidad de Oviedo w Hiszpanii (2000-2001)
oraz wspó³pracowa³ z Universita Degli Studi w Turynie
(2004). Jest pomys³odawc¹ i do momentu powstania Fundacji dla Wolnoœci organizatorem kampanii spo³ecznej „Tiszert dla Wolnoœci”, która zosta³a wyró¿niona „Okularami
Równoœci” przez minister Izabelê Jarugê-Nowack¹. Obecnie jest aplikantem w Akademii Dyplomatycznej MSZ.
ADAMOWICZ Mariusz - Szczecin. Od stycznia do paŸdziernika 1982 r. drukowa³ „Jednoœæ” i „Tygodnik Akademicki”. Po wyjœciu z wiêzienia, w 1983 r., zajmowa³ siê kolporta¿em, nie tylko w œrodowiskach studenckich. Zamieszcza³ swoje teksty w prasie niezale¿nej.
ADAMÓW Jaros³aw - klarnecista pochodz¹cy ze Stalowej
Woli; urodzony w 1976. Ukoñczy³ Akademiê Muzyczn¹
w £odzi. Karierê folkow¹ rozpocz¹³ w zespole Polskiego Folku Siê Gra inspiruj¹cym siê muzyk¹ ba³kañsk¹, ¿ydowsk¹
i polsk¹, a dzia³aj¹cym w latach 1997-2001. Opracowa³
i wykonuje muzykê do spektaklu „Tajbe³e i demon” (w re¿yserii Tomasza Pietrasiewicza), powsta³ego w Oœrodku „Brama Grodzka Teatr NN” w Lublinie w 2002. W 2003 nagra³
solow¹ p³ytê „Songs of the Medieval Polish Bards”, na której
znalaz³o siê dziewiêæ utworów inspirowanych folklorem ¿ydowskim i polskim.
ADAMSKI Jerzy - krytyk literacki i teatralny, od 1984 r. by³
tak¿e wyk³adowc¹ w Akademii Nauk Spo³ecznych przy KC
PZPR.
ADAMSKI Miros³aw - (PAP, pi¹tek, 27.04.2007 r.) „By³y
kandydat na prezydenta Leszek Bubel stanie przed s¹dem,
oskar¿ony o nawo³ywanie do nienawiœci na tle religijnym
i kulturowym. Akt oskar¿enia w tej sprawie trafi³ do S¹du
Rejonowego we Wrzeœn”i - poinformowa³ rzecznik prasowy
Prokuratury Apelacyjnej w Poznaniu Miros³aw Adamski.
„Prokuratura zarzuca Bublowi, ¿e w kolportowanym przez
niego biuletynie Polskiej Partii Narodowej podczas prawyborów prezydenckich we Wrzeœni w 2005 roku, napisa³, ¿e winê za upadek obyczajów w Polsce ponosz¹ ¯ydzi. W biuletynie znalaz³y siê teksty pt.: Czy polska znajduje siê pod ¿ydowsk¹ okupacj¹?, Alfabet Leszka Bubla”. Jest to jeden
z licznych przyk³adów „rêcznego sterowania” prokuratorami
i zmusznia ich do prowadzenia œledztw w jasno okreœlonym
celu. Prokuratura Rejonowa we Wrzeœni odmówi³a wszczêcia œledztwa z powodu braku znamion pope³nienia przestepstwa. S³usznie uzasadni³a swoj¹ decyzjê licznymi prawnymi
zapisami, mówi¹cymi o wolnoœci s³owa i wyra¿ania pogladów. Odmówi³a tak¿e przyjêcia za¿alenia od pos³a PO prof.
Paw³a Œpiewaka. Dopiero dyrektywy od samego zastêpcy
min. Ziobro, Jerzego Engelkinga odpowiedzialnego za
nadzorowanie pracy wszyskich prokuratur w Polsce zmusi³y tego samego prokuratora (!!!) Prokuratury Rejonowej we
Wrzeœni do zmiany wczeœniejszej prawomocnej decyzji (...)
i skierowania aktu oskar¿enia do s¹du. Tym w³aœnie pochwali³ siê prok. Adamski na specjalnie zorganizowanej konferencji presowej! Nie zaj¹kn¹³ siê oczywiœcie o ³amaniu
przez prokuraturê procedur i uniemo¿liwieniu prawa do
obrony. Swoim wyst¹pieniem da³ jednak dowód na rêczne
odgórne sterowanie decyzjami podleg³ych prokuratorów.Taka bandycka walka z przeciwnikiem politycznym z racji tematyki oczywiœcie nie znalaz³a nag³oœnienia w polskojêzycznych medic. Nie mówi¹c ju¿ o ca³ych tabunach polityków
i tzw. dy¿urnych autorytetetów oraz organizacjach i instytucjach programowo propaguj¹cych tolerancjê i wolnoœc s³owa. Jak widaæ dla swoich. Jest to oczywisty dowód na opanowanie najwa¿niejszch instytucji pañstwa przez wiadom¹
nacjê i polityczny terroryzm wobec mnie sprzeciwiaj¹cego
siê metodami politycznymi ¿ydowskiej pazernoœci, fa³szowaniu naszej historii i wprowadzenia cenzury na jak¹kolwiek
ich krytykê!
ADAMUS-Szymborska Ewa - kierownik literacki Teatru
Polskiego w Bydgoszczy.
ADAMUS Maria - wydawca „Naszej Polski”, ¿ydo-prawicowego wspieraj¹cego PiS tygodnika.
ADAMUS Ewa - LISTA NR 15; nauczycielka jêzyka angielskiego w LO im. Stefana ¯eromskiego w ¯yrardowie.
ADLER Chaim - kantor ¿ydowski.
ADLER Jacek - zamieszka³y w Warszawie - Prezes Highlife.pl oraz redaktor naczelny „Gaylife”.
ADLER Jankiel Jakub - malarz i grafik dzia³aj¹cy w Warszawie, Berlinie, Düsseldorfie, Pary¿u i Londynie. Urodzony
w 1895, zmar³ w 1949 r.
ADLER Marian - w latach 1948-1950 prezes lubelskiego
Towarzystwa Spo³eczno-Kulturalnego ¯ydów, w Jahwe nie
wierzy. Wiarê straci³ w m³odoœci, choæ w rodzinnym Bi³goraju spoœród siedmiu tysiêcy osiad³ych tam ¯ydów, ka¿dy
by³ religijny. Jedni zwrócili siê ku komunizmowi, inni asymilowali do polskoœci. Wst¹pi³ do Komunistycznej Partii Polski. Na jego terenie komuniœci - ¯ydzi, Polacy, Ukraiñcy razem „robili robotê”, podrzucali podziemn¹ literaturê, agitowali, zak³adali lewicowe zwi¹zki zawodowe, a w istniej¹cych organizowali swoje komórki. „Policja mia³a zajêcie” wspomina z satysfakcj¹. Aresztowany za dzia³alnoœæ komunistyczn¹ odsiedzia³ trzy lata. Ze wzglêdu na swój „aryjski”
wygl¹d nazywany przez kolegów z TSK½ „szabesgojem”.
Aduszkiewicz Adam - LISTA NR 4; od 1 czerwca 2004 roku dyrektor Biura Kadr i Spraw Socjalnych TVP SA. Absolwent Akademii Teologii Katolickiej - historykiem filozofii.
W latach 80. by³ pracownikiem naukowym Instytutu Filozofii i Socjologii PAN. Jest doktorem filozofii. W pierwszej po³owie lat 90. uczestniczy³ w organizacji nowych struktur
UOP, sk¹d odszed³ w po³owie 1996 r. Przez siedem lat by³
dyrektorem ds. personalnych w Bertelsmann Media - firmie,
która wchodzi w sk³ad koncernu Bertelsmanna - jednej
z trzech najwiêkszych korporacji medialnych œwiata.
ADWENTOWICZ Karol - aktor, odtwórca ról w repertuarze
wspó³czesnym, re¿yser, dyrektor teatru. Urodzi³ siê 19 paŸdziernika 1871 roku w Wielogórze niedaleko Radomia. Zmar³
19 lipca 1958 roku w Warszawie. Dzia³a³ jako polityk.
W 1900 roku wst¹pi³ do Polskiej Partii Socjalno-Demokratycznej, która póŸniej œciœle wspó³pracowa³a z Polsk¹ Parti¹
Socjalistyczn¹. W 1903 roku aktor za³o¿y³ we Lwowie amatorsk¹ scenê robotnicz¹. W sezonie 1929/1930 szefowa³
Teatrowi Miejskiemu w £odzi. Zaprosi³ wówczas do wspó³pracy Schillera, który realizowa³ tu swój program zaanga¿owanego teatru politycznego nazywanego „Zeittheater”.
Wspólnie stworzyli atakowan¹ przez konserwatystów lewicuj¹ca scenê. Niebawem, w 1932 roku, Adwentowicz przeniós³ siê do Warszawy i za³o¿y³ tutaj w³asny Teatr Kameralny, który prowadzi³ a¿ do wybuchu wojny. Jednoczeœnie
w sezonie 1933/1934 by³ wspó³dyrektorem warszawskiego
Teatru Ateneum. W 1948 roku zosta³ cz³onkiem Polskiej
Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1950 roku a¿ do œmierci by³ zwi¹zany z warszawskim Teatrem Polskim.
AGNON Szmuel Josef - w³aœciwie Czaczkes Szmuel Josef
(1888-1970), pisarz, w 1966 r otrzyma³ pierwsz¹ w historii
literatury hebrajskiej nagrodê Nobla. Urodzi³ siê w Buczaczu, w rodzinie handlarza skór. Wzrasta³ poznaj¹c tradycje
chasydzkie i kulturê europejsk¹, uczy³ siê Talmudu i jêzyka
niemieckiego.
AGNOSIEWICZ Mariusz - polonofob, mason; za³o¿yciel,
redaktor naczelny i publicysta „Racjonalisty” - magazynu
racjonalistów, sceptyków i ateistów. Publikowa³ m.in. w tygodniku „Przegl¹d”, marksistowskim miesiêczniku „Dziœ”,
kwartalniku „Bez Dogmatu”. Ukoñczy³ studia prawnicze na
UW. Dzia³a w ruchu humanistyczno-wolnomyœlicielskim,
za³o¿yciel i prezes Polskiego Stowarzyszenia Racjonalistów.
Za³o¿ona przez Racjonalistów w w koñcu sierpnia 2007r.
strona internetowa lista.racjonalista.pl wita odwiedzaj¹cych
mottem zaczerpniêtym z „Boga urojonego” Richarda Dawkinsa, które zaczynaj¹ s³owa: „Byæ ateist¹ to ¿aden wstyd”.
Na liœcie jest ponad tysi¹c osób - wœród nich: profesor Uniwersytetu Jagielloñskiego Jan Woleñski, aktor serialu „Na
Wspólnej”; Micha³ Lesieñ, lider zespo³u Profanacja; Arkadiusz B¹k, profesor Polskiej Akademii Nauk; Zofia KielanJaworowska. - „Marzy nam siê, aby nasz¹ inicjatywê poparli tacy ateiœci, jak: Andrzej Sapkowski, Zbigniew Ho³dys,
Kazimierz Kutz, Piotr Najsztub, Kuba Wojewódzki, Anja
Orthodox, Kazik Staszewski, Lech Janerka, Maciej Maleñczuk” - wylicza Agnosiewicz. - „Chcemy przekonaæ ludzi,
by bardziej otwarcie mówili o swojej niewierze. Chodzi o to,
aby wstyd by³o powiedzieæ: jestem katolikiem, ale jestem
dumny, ¿e jestem np. niewierz¹cym lub ¯ydem!!!”. Jest autorem tekstu: „Katolicki antysemityzm”.
AINSZTEIN Reuben - bardzo znany i ceniony przez ¯ydów
historyk napisa³ wprost:
„Polscy faszyœci podczas powstania prawdopodobnie zabili wiêcej ¯ydów ni¿ Niemców: tylko w jednym wypadku
zamordowali 30 ¯ydów, ktorzy wyszli z kryjówek na ul. Dlugiej 25, aby przyst¹piæ ochotniczo do powstania. Wielu
z polskich nazistów to byli polscy oficerowie i jako takim
dano im dowództwo nad oddzialami Armii Krajowej, gdzie
robili wszystko, aby zintensyfikowaæ anty¿ydowsk¹ nienawiœæ, opowiadaj¹c swoim ¿o³nierzom, ¿e powodem, dla
którego Armia Czerwona zatrzyma³a siê na wschodnim
brzegu Wis³y by³o to, ¿e jest ona dowodzona przez ¯ydów
odpowiedzialnych za masakrê katyñsk¹, którzy teraz chcieli zemœciæ siê na Polakach za warszawskie getto. Poniewa¿
wielu z tych ¿³nierzy mia³o z tego powodu wyrzuty sumienia,
taka propaganda odnosi³a sukcesy” (R. Ainsztein, Jewish
Resistance in Nazi-Occupied Eastern Europe. With a historical survey of the Jews as fighter and solidier in the Diaspora, London 1974, s. 676, podkr.L.Z.). Spróbujmy po kolei zanalizowaæ tok myœlenia tego autora. Polscy faszyœci to
odmiana faszyzmu w ogóle, taka sama jak hitlerowska. Walka Polaków z Niemcami podczas okupacji to tak jakby k³ótnia w rodzinie, która mia³a cel wspólny: eksterminacjê ¯ydów. Nawet podczas wzajemnych walk strona polska nie
zaniedba³a nadarzaj¹cej siê okazji, aby zabijaæ tych ¯ydów,
którzy jakoœ (?) przetrwali do momentu wybuchu Powstania
Warszawskiego. Dalej Ainsztein podaje konkretny wypadek:
D³uga 25, czyli miejsce znane wy³¹cznie z publikacji Bernarda Marka, a zatem ten autor jest wykorzystywany wielokrotnie jako sztandarowy historyk ¿ydowski pochodz¹cy
z Polski, który zapewne „ponad wszelk¹ w¹tpliwoœc” ustali³ ten fakt i udowodni³ go. Nie ma zatem potrzeby sprawdzania i krytycznej oceny jego dzie³a. Polscy oficerowie byli polskimi nazistami, czyli wyznawcami idei narodowego
socjalizmu, a zapewne i cz³onkami NSDAP, bo ta monopartia Hitlera wyznawa³a tak¹ doktrynê. Nie zajmowali siê
przede wszystkim walk¹ z Niemcami o niepodleg³oœæ swej
ojczyzny, albowiem robili wszystko, aby wszelkie dzia³ania
skierowaæ przeciw ¯ydom, a st¹d prosty wniosek, i¿ nie mogli mieæ czasu na inne rzeczy. ¯o³nierze AK i innych formacji niepodleg³oœciowych z powodu wyrzutów sumienia (wreszcie jakiœ ludzki odruch?), za tragediê warszawskiego getta pos³usznie podporz¹dkowali siê w tych dzia³aniach „polskim nazistom”, czyli oficerom. Ale dlaczego mieli wyrzuty
sumienia za getto? Wskazówkê daje Ainsztein w wywodzie,
jakoby ¯ydzi z armii Berlinga wg propagandy polskich oficerów-nazistów w Powstaniu chcieli siê mœciæ na Polakach
za getto w³aœnie. I tu dochodzimy do sedna. Skoro tak, to
Polacy s¹ winni zag³ady... getta! Jeszcze jedno stwierdzenie
Ainszteina warto przeanalizowaæ dok³adniej: skoro polscy
faszyœci zabili podczas Powstania prawdopodobnie wiêcej
¯ydów, ni¿ zginê³o Niemców, to wszelkie „obliczenia” (tak
skrupulatne) Cichego oraz innych cytowanych wczeœniej
autorów ¿ydowskich wypadaj¹ przy tym niezwykle blado.
Ba, mo¿na nawet przypuszczaæ, i¿ s¹ prób¹ ukrycia ogromnej skali polskiego antysemityzmu, o ile, oczywiœcie, mo¿na wywody Ainszteina braæ serio, choæ to autor uwa¿any
za bardzo powa¿nego i bardzo ceniony. Ilu zatem ¯ydów zabili polscy faszyœci podczas Powstania? Ainsztein tego nie
podaje. Daje jednak konkretne wskazówki do takich obliczeñ: wiêcej, ni¿ zginê³o Niemców. To jest ju¿ coœ uchwytnego. Wg najnowszej publikacji o Powstaniu, straty niemieckie wynios³y oko³o 10 tysiecy ludzi, natomiast 6 tysiêcy uznano za zaginionych. Razem to daje 16 tysiêcy! (Zob.:
K. Komorowski, Powstanie Warszawskie 1944, Warszawa
1994, s. 60). Oczywiœcie, mo¿na od tego odliczyæ straty
formacji kolaboranckich, które musia³y byæ znaczne. Ale
g³ówny ciê¿ar walk spoczywa³ niew¹tpliwie na Niemcach.
Oznacza to, i¿ polscy faszyœci musieli zabiæ podczas Powstania kilkanaœcie tysiêcy ¯ydów! A ilu ich dotrwa³o do jego wybuchu w sierpniu 1944 r.? Cichy w swym artykule
podaje, i¿ szacunki liczby ¯ydów ukrywaj¹cych siê w Warszawie w chwili wybuchu powstania wahaja sie od 7 do 30
tys. (M. Cichy, Polacy - ¯ydzi..., s. 13). Andrzej ¯bikowski
z ¯IH w pos³owiu do przywo³ywanych tu wspomnieñ Willenberga stwierdza: „w samej Warszawie, jak podaj¹ liczne
œwiadectwa Ÿród³owe, ukrywa³o siê po stronie aryjskiej w latach 1943-1944 okolo 20 tys. ¯ydów” (A. ¯bikowski, Pos³owie, w: S. Willenberg, Bunt w Treblince, Warszawa 1991, s.
119). Pozostaje jeszcze tylko pytanie: gdzie i dlaczego ukrywali siê ci ¯ydzi? Jeœli u Polaków przed Niemcami, a Polacy dopiero w Powstaniu tak masowo ich mordowali, to dlaczego nie robili tego przedtem? Jest na to odpowiedŸ: mo-
6
gli ukrywac siê przed... Polakami, którzy dopiero po wybuchu
Powstania mogli spe³niæ swe ¿¹dze masowego mordu.
A w takim razie mogli ukrywaæ siê tylko u Niemców! Samodzielnie bowiem, bez niczyjej pomocy, nie sposób wyobraziæ
sobie przetrwania takich rzesz ludzi, z których wielu nie potrafi³o nawet poprawnie mówiæ po polsku. Jest to tak absurdalne, i¿ nie wymaga komentarza. Ale absurdalne tylko dla nas:
albowiem za granic¹, w publikacjach obcojêzycznych, dostêpnych w bibliotekach uniwersyteckich i nie kwestionowanycnh niestety przez polskich uczonych, przestaje to byæ absurdalne. Jest po prostu dla czyteników tych dzie³ jedynym
czêsto Ÿród³em wiedzy o Powstaniu Warszawskim czy o Polakach w ogóle... Ale pomy³ki w podziêkowaniach za zaproszenia na obchody 50. rocznicy Powstania Warszawskiego
ze strony czynników oficjalnych pañstw zachodnich (przypominam: dziekowano za zaproszenie na obchody rocznicy
Getta!) mog³y wynikaæ ju¿ nie tylko z niewiedzy. Leszek ¯ebrowski. Jest to fragment ksi¹¿ki „Paszkwil Wyborczej”.
AJCHLER Romuald - (ur. 19 stycznia 1949 w Dusznikach). Sojusz Lewicy Demokratycznej (1991-2004), od
2004 w Socjaldemokracji Polskiej.
AJNENKIEL Andrzej - polonofob, prof. dyrektor Wojskowego Instytutu Historycznego (09.1999-06.2001). Od 1984
r. prowadzi³ wyk³ady historyczne w ramach Archikonfraternia Literacka - AKL w koœcio³ach œw. Jana i œw. Aleksandra
w Warszawie. W latach 1984-87 publikowa³ w Zeszytach
AKL. Cz³onek tzw. „komisji Michnika” (sk³ad: Andrzej Ajnenkiel, Jerzy Holzer, Adam Michnik, Bogdan Kroll), która
dzia³a³a na terenie MSW, maj¹c dostêp do najtajniejszych
materia³ów w okresie od 12 kwietnia do 27 czerwca 1990
roku. By³y pracownik UOP-u, „antysemita”. M. Grecki, autor
pracy „Konfidenci s¹ wœród nas...” tak pisa³: „Jeden z nich
figurowa³ w kartotekach jako TW. Jedynym materia³em,
który po sobie pozostawi³a Komisja, jest licz¹ce dwie strony sprawozdanie wraz z enigmatycznym spisem materia³ów archiwalnych i wnioskiem o przekwalifikowanie kategorii dokumentów z tej wyrywkowej listy. Nie wiadomo do jakich dokumentów cz³onkowie Komisji mieli dostêp. Nie wiadomo, czy z tych materia³ów nie zosta³y sporz¹dzone kopie
b¹dŸ odpisy, nie wiadomo wreszcie, gdzie takowe - jeœli istniej¹ - s¹ przechowywane. Wiadomo, ¿e jej cz³onkowie mieli dostêp do akt wspó³pracowników UB i SB. Nie wiadomo,
w jaki sposób pracowa³a Komisja, nie istniej¹ ¿adne dokumenty, które mog³yby wskazaæ, z jakich obszarów archiwum MSW korzystali jej cz³onkowie. Komisja mia³a zapewne wgl¹d do wszystkich dokumentów, o jakie jej cz³onkowie
prosili - mówili pracownicy Biura Ewidencji i Archiwum
UOP. Na pewno mieli te¿ dostêp do materia³ów operacyjnych, wszystkich opatrzonych klauzul¹ tajne specjalnego
znaczenia. Nie by³o jednak ¿adnej podstawy prawnej dzia³ania Komisji. Korzystanie z dokumentów odbywa³o siê poza
wszelkimi procedurami obowi¹zuj¹cymi w MSW”. W lutym
2000 r., odznaczony przez prezydenta Aleksandra Kwaœniewskiego-Stoltzmana - Krzy¿em Komandorskim Orderu
Odrodzenia Polski.
AJZENMAN Izrael - zbrodniarz, morderca Polaków. „Dzia³alnoœc ¿ydowskiego oddzialu Gwardii Ludowej pod dowdztwem niejakiego Izraela Ajzenmana Julka, który ws³awi³ siê
pogromem dokonanym na polskiej ludnoœci miasteczka
Drzewica w dniu 22 stycznia 1943 roku (i nie tylko tym),
lub opisaliby pacyfikacjê kresowego miasteczka Naliboki,
dokonan¹ 8 maja 1943 roku przez sowiecko-¿ydowsk¹ partyzantkê, w wyniku której wed³ug opisu w niespelna dwie
godziny zginê³o 128 niewinnych ludzi. Wiêkszoœæ z nich, jak
stwierdzili póŸniej naoczni œwiadkowie, z r¹k siepaczy bielskiego i „Pobiedy”. Mordercy obojga p³ci wpadali do mieszkañ i seriami z automatów unicestwiali we œnie ca³e rodziny, a obrabowane w poœpiechu (nawet z zegarków) domostwa palili i pijani od krwi, z okrzykiem „hurra!” szli dalej
mordowaæ. Wielu zbudzonych nag³¹ strzelanin¹ i jêkiem s¹siadów wylatywa³o na podwórko. Tych rozstrzeliwano
z dzieæmi pod œcianami chat”. „Przemilczany polski holocaust”, http://www.jerzyrobertnowa.
AJZEN Lejba - ur. 1902, in¿ynier, skarbnik Organizacji Sjonistycznej (1933), sjonista ogólny, wiceprzewodnicz¹cy
TOZ (1934).
AJZENBERG Abram - aktor ¿ydowskiego pochodzenia,
który zas³yn¹³ g³ównie z ról w przedwojennych ¿ydowskich
filmach i sztukach teatralnych w jêzyku jidysz.
AJZENMAN Basia - ur. 1911, krawczyni, komunistka,
zbieg³a przed masowymi aresztowaniami komunistów zamojskich w 1932 r.
AJZENMAN Hejnoch Abram - s. Jankla, ur. 1917, uczeñ
fryzjerski, komunista, aresztowany w styczniu 1937 r.
AJZENMAN Izrael - dowódca ¿ydowskiej bandy morderców i z³odziei z Gwardii Ludowej. „Mordów i rabunków dokonywa³y te¿ ¿ydowskie lub kierowane przez ¯ydów bandy
wchodz¹ce w sk³ad Gwardii Ludowej. Jednym z pierwszych
przypadków takich akcji by³ napad na Drzewicê. PóŸnym zimowym wieczorem 20 stycznia 1943 wesz³a do Drzewicy
grupa Lwy dowodzona przez Izraela Ajzenmana ps. Lew i zamordowa³a siedem osób. Kilkanaœcie innych, które by³y na
liœcie, zdo³a³o ujœæ z ¿yciem. ¯ydzi swoje ofiary torturowali,
k³uli bagnetami w brzuch i genitalia, w koñcu dobijali strza³em wzorem z Katynia. G³owy i twarze zabitych zmia¿d¿ono
na dodatek kolbami. ¯ycie stracili wówczas: August Kobylañski, wspó³w³aœciciel miejscowej fabryczki Gerlacha (dzia³acz konspiracyjnego Stronnictwa Narodowego i ¿o³nierz
NOW-AK), aptekarz Stanis³aw Makomski, ¿o³nierze NSZ:
Józef Staszewski, Edward, Stanis³aw i Józef Suskiewiczowie
oraz Józef Pierœciñski. Egzekucji dokonywano strza³ami
w g³owy z bardzo bliskiej odleg³oœci, œwiadkowie mówi¹, ¿e
niektórym rozbijano g³owy kolbami dla oszczêdnoœci amunicji. Gwardziœci poszukiwali równie¿ usilnie kilkunastu innych osób (m.in. Ksiêdza Józefa Pawlika, Mariana Klaty,
Mariana i Wac³awa Suskiewiczów), ale ich na szczêœcie nie
zastali, bo wtedy ofiar by³oby znacznie wiêcej. Sprawcy na
miejscu rozrzucili ulotki, w których ujawniali swe korzenie
ideologiczne i przynale¿noœæ organizacyjn¹. Mord mia³
pod³o¿e nie tylko polityczne, albowiem gwardziœci dokonali
rutynowego przy takich akcjach rabunku wszystkiego, co
wyda³o im siê wartoœciowe z fabryczn¹ kas¹ na czele, ale
te¿ nie pogardzili rzeczami osobistymi i ubraniami zamordowanych. W jednym z rozliczeñ po tej zbrodni czytamy:
3.300 z³ w gotówce, futro, obr¹czka, jedno futro damskie,
p³aszcz mêski, burka, 2 zegarki. Otrzymano 25 stycznia
1943. Trzy dni po akcji w rozkazie dziennym Ajzenman zanotowa³: Wyra¿am swoje uznanie dla oddzia³u GL „Lwy” za
przeprowadzone czyszczenie terenu”. („¯ydowscy komuniœci - bandy zbrodniarzy na ziemiach polskich w latach
1941-1944”).
7
AJZNER JAN - Warszawa. W 1977 r. by³ jednym z za³o¿ycieli niezale¿nego pisma studenckiego „Indeks” i do 1979 r.
jego redaktorem. Od 1976 r. wspó³pracownik Komitetu
Obrony Robotników i wspó³za³o¿yciel warszawskiego Studenckiego Komitetu Solidarnoœci. Uczestnik akcji ulotkowych. Wielokrotnie zatrzymywany.
AJZNER Moj¿esz - przed 1939 r. agent sowiecki. Odznaczony przez re¿im stalinowski Orderem Odrodzenia Polski.
ród³o: „S³ownik biograficzny dzia³aczy polskiego ruchu robotniczego”, Warszawa 1978-92.
AKANIA Miriam - pisarka, bohaterka dokumentu Piotra
Weycherta „Nie zapomnieæ” (2005).
AKIERMAN Majer Zelman - s. Zelika, ur. 1912, by³y
uczeñ gimnazjum ¿ydowskiego, aresztowany w lutym
1933 r. za wieszania na przewodach elektrycznych odezw
komunistycznych, uniewinniony przez s¹d (1933), aresztowany 12 wrzeœnia 1934 r. za posiadanie bibu³y komunistycznej (1934).
AKKERMAN Vera - cz³onek siatki wywiadowczej, zorganizowanej przez polskiego ¯yda Leopolda Treppera. Byli nazywani przez Niemców „Rote Kapelle”. Uda³o siê jej uciec
(„Midrasz”, styczeñ 2005, Janusz Roszkowski - „¯ydzi
w koalicji antyhitlerowskiej”, str. 14).
AKSAMIT Lubomi³a - Uniwersytet Kardyna³a Stefana Wyszyñskiego w Warszawie.
AKST-LIPSZYC Katarzyna - LISTA NR 10; zam. Józefów
k. Warszawy. Wspó³autorka ki¹¿ki: „Niezale¿onos?c? statystyczna w rachunku prawdopodobien?stwa, analizie i teorii
liczb” by Mark Kac; Katarzyna Akst-Lipszyc; Henry McKean;
Zbigniew Ciesielski. Language: Polish. Publisher: Warszawa Fundacja Rozwoju Matematyki Polskiej, 1992.
ALBIN Joanna - LISTA NR 10; t³umacz przysiêg³y jêzyka
hiszpañskiego, Kraków.
ALBRECHT Jerzy - (ur. 7 paŸdziernika 1914 we Wrzeszczewie ko³o £asku; zm. 8 wrzeœnia 1992 w Warszawie),
dzia³acz komunistyczny, ekonomista. Pochodzi³ z rodziny
inteligenckiej, ukoñczy³ studia na Akademii Nauk Politycznych w Warszawie.
ALBRECHT Jerzy - Finkelstein - (ur. 7 paŸdziernika 1914
we Wrzeszczewie ko³o £asku - zm. 8 wrzeœnia 1992 w Warszawie) by³y minister finansów w PRL, g³ówny z³odziej gospodarczy PRL-u, cz³onek klubu im. K. Marksa, polonofob,
komunista. W latach 30. dzia³a³ w œrodowisku m³odzie¿y
komunistycznej, podczas okupacji w konspiracji. Od 1942
cz³onek PPR, by³ sekretarzem Komitetu Warszawskiego.
(1945-1948) I sekretarz Komitetu Warszawskiego i cz³onek
Komitetu Centralnego PPR, 1947-1948 cz³onek Sekretariatu PPR. W 1948 r. by³ cz³onkiem Biura Organizacyjnego KC
PPR oraz kierownikiem kolejno: Wydzia³u Propagandy i Prasy oraz Dzia³u Propagandy, Kultury i Oœwiaty KC PPR. Od
1948 dzia³acz PZPR, pozosta³ kierownikiem Dzia³u Propagandy, Kultury i Oœwiaty, tym razem KC PZPR, a tak¿e
cz³onkiem Biura Organizacyjnego KC (do 1954). W latach
1948-1968 wchodzi³ w sk³ad KC PZPR (1956-1961), sekretarz KC PZPR (1950-1956). Przewodnicz¹cy Prezydium
Rady Narodowej miasta sto³ecznego Warszawy, 19551957 - cz³onek, a 1957-1961 - zastêpca przewodnicz¹cego
Rady Pañstwa. (1960-1968) By³ ministrem finansów
(1945-1969). Pose³ do KRN, na Sejm Ustawodawczy
i Sejm PRL (1952-1956). Przewodnicz¹cy Komisji Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej (1952-1956). By³ tak¿e
cz³onkiem Prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Narodowego.
ALEF Gustaw - Gwardia Ludowa, ps. „Bolkowiak”.
ALEKSANDROWICZ Julian - 1908-88. Profesor UJ, internista-hematolog.
ALEKSANDROWICZ Piotr - (urodzony 4 paŸdziernika 1953
w Warszawie), dziennikarz. W latach 1981-1982 reporter
Polskiej Agencji Prasowej póŸniej (1982-86) dziennikarz
w tygodniku „itd”. W latach 1986 - 1988 redaktor w „Przegl¹dzie Tygodniowym”. W latach 1988-1989 by³ redaktorem w „Gazecie Bankowej”. Zwi¹zany z „Rzeczpospolit¹”
w latach 1989-1996; zastêpca redaktora naczelnego i od
1996 do 2001 redaktor naczelny tego dziennika. By³ te¿ wiceprezesem Wydawnictwa Presspublica. Od roku 2002 redaktor naczelny Business Week, od 2006 roku szef dzia³u
biznes w tygodniku Newsweek Polska.
ALEKSIUN Jan Jaromir - LISTA NR 13; (ur. 1940) grafik
plakatu. Studiowa³ we Wroc³awiu, w latach 1959-1966, na
Wydziale Architektury Politechniki Wroc³awskiej, a potem
w PWSSP. Do dziœ tam wyk³ada.
ALEKSIUN Natalia - LISTA NR 13; doktor, historyk zajmuj¹cy siê dziejami ¯ydów polskich w XIX i XX wieku oraz stosunkami polsko-¿ydowskimi. Magisterium i doktorat w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, ukoñczy³a równie¿ Szko³ê Nauk Spo³ecznych w Warszawie. Rozprawa doktorska „Ruch syjonistyczny w Polsce, 19441949” napisana pod kierunkiem ¿ydowskiego k³amcy historycznego prof. Jerzego Tomaszewskiego uzyska³a nagrodê
Prezesa Rady Ministrów. Ukaza³a siê w 2002 r. w wydawnictwie Trio pod tytu³em „Dok¹d dalej. Ruch syjonistyczny
w Polsce, 1944-1949”. Asystentka w Instytucie Studiów
Regionalnych Uniwersytetu Jagielloñskiego, wyk³ada równie¿ w Collegium Civitas w Warszawie. Autorka kilkunastu
artyku³ów na temat pamiêci o Holocauœcie, historiografii,
stosunków polsko-¿ydowskich po II wojnie œwiatowej oraz
ideologii syjonistycznej. Laureatka Nagrody Fundacji Nauki
Polskiej, Stypendium Fulbrighta na New York University, Lady Davies na Uniwersytecie Hebrajskim, Skirball Fellowship
for Eastern European Scholars w Centre for Hebrew and Jewish Studies w Oxfordzie oraz The Herz Family Fellowship in
the History of Polish Jews w YIVO, w Nowym Jorku.
ALFRED Konar-Klominek vel Aleks-Kunderfrellnd 1862-1940; dramatopisarz.
ALLBRIGHT Madeleine vel Korbelova Maria Jana - by³a
sekretarz stanu USA, nazwa³a Geremka: „polskim skarbem
narodowym”. Zapewne wysz³a z za³o¿enia, ¿e po PRL
i okresie bujnej „transformacji ustrojowo-gospodarczej” zosta³o nam tak niewiele, ¿e nawet Geremek (de domo Lewartow) mo¿e byæ skarbem. „Dobre to, co siê nie da³o sprzedaæ
na zewn¹trz?” („Polskie Jutro” - „Kto Kogo” Polityka, Romuald Bury, 05.06.2007).
ALLERHAND Maurycy - urodzony 28 czerwca 1868
w Rzeszowie, w œredniozamo¿nej rodzinie ¿ydowskiej. Zgin¹³ w 1942. Wybitny prawnik, profesor, znawca prawa cywilnego. Nauki pobiera³ w domu oraz w chederze przy rzeszowskiej synagodze. Ukoñczy³ rzeszowskie gimnazjum
i podj¹³ studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Wiedeñskiego, gdzie w 1892 uzyska³ doktorat. W niepodleg³ej Polsce
szybko osi¹gn¹³ kolejne stopnie kariery uniwersyteckiej,
otrzymuj¹c w 1917 r. tytu³ profesora nadzwyczajnego,
TAJEMNICE ŒWIATA DZIWNY JEST TEN ŒWIAT
a w 1920 zwyczajnego. By³ cz³onkiem Izraelickiego Stowarzyszenia Hmanitarnego „Leopolis”, czyli lwowskiego oddzia³u stowarzyszenia B’nei B’rith. Cz³onek Komisji Kodyfikacyjnej RP. Po zajêciu ziem polskich przez wojska ¿ydosowieckie 17 wrzeœnia 1939 r. natychmiast zwi¹za³ siê z ¿ydowskimi komunistami i nadal prowadzi³ wyk³ady z procedury cywilnej na uniwersytecie przemianowanym na uniwersytet Iwana Franki. Kiedy wkroczyli Niemcy, Allerhand
zosta³ natychmiast usuniêty z uczelni i wraz z rodzin¹ umieszczony w getcie. Wywieziony z ¿on¹ do obozu w Janowie
pod Lwowem, gdzie zmar³.
ALMERT Andrzej - rzecznik prasowy S¹du Okrêgowego
dla Krakowa Œródmieœcie (02-03.2002).
ALOT Stanis³aw - internowany 13 grudnia 1981 r., przesy³a³ grypsy o sytuacji internowanych wykorzystywane w prasie podziemnej. Po wyjœciu z obozu dla internowanych
wspó³pracowa³ z Biuletynem Informacyjnym RKW Rzeszów
„Solidarnoœæ Trwa”, do 1984 r. W latach 1982-89 (wraz
z ¿on¹ Halin¹) kolportowali prasê i wydawnictwa II obiegu,
szczególnie w œrodowiskach oœwiaty i kultury. W 1987 r.
sygnatariusz apelu duszpasterstw Warszawy mówi¹cego
o nieprzestrzeganiu w PRL praw obywatelskich, w tym prawa zrzeszaniu siê. Autor artyku³ów do pisma „Kaganek”.
Wspó³za³o¿yciel Komitetu Obywatelskiego w Rzeszowie
(1989). By³ oskar¿ony o to, ¿e jako prezes ZUS, wbrew regulaminom ZUS i bez stosownych upowa¿nieñ, dopuœci³
Stanis³awa Z. i Jana P., wystêpuj¹cych jako „doradcy prawni ZUS” do renegocjowania umowy pomiêdzy ZUS a Prokom Software. Podpisa³ drugi aneks umowy ZUS z firm¹
Prokom na komputeryzacjê ZUS (wartoœci ok. 750 mln z³).
Efektem tego by³ protokó³ dodatkowy i aneks do umowy,
który narazi³ bud¿et na znaczne straty.
ALPER Icko Zelik - ur. 1887 w Hrubieszowie, kantor, zam.
3 Maja 1940.
ALSTER Antoni-Nachym - w³aœciwie Nachum Alster ,
pseud. Antek, Hans, Komar, Sierpieñ, Sterowski, Tracz, Wit
(ur. 4 lutego 1903 w Rzeszowie, zm. 29 wrzeœnia 1968
w Warszawie). Polonofob, stalinowiec, dzia³acz komunistyczny, cz³onek KPP, PPR, KC PZPR, funkcjonariusz PRLowskich organów bezpieczeñstwa. Genera³ wiceszef MBP,
m.in. od 10 grudnia 1954 roku, pierwszy zastêpca W³adys³awa Dworawskiego, nastêpnie Edmunda Pszczó³kowskiego, sprawuj¹cych kolejno funkcjê przewodnicz¹cego Komitetu ds. Bezpieczeñstwa Publicznego. Nastêpnie od 11 grudnia 1956 roku podsekretarz stanu (wiceminister) w Ministerstwie Spraw Wewnêtrznych, odwo³any 4 maja 1962 roku. Kolaborant sowiecki 1939-41. Odznaczony przez rz¹d
¿ydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski.
Stwierdzi³ na odprawie partyjnej komendanta krajowego
MO w dniu 10 listopada 1944 roku: „Komenda G³ówna nie
docenia niebezpieczeñstwa gro¿¹cego ze strony AK. Procent AK-owców w MO jest za du¿y. Zadaniem czystki powinno byæ usuniêcie AK-owców(...)” (Cyt. za: T. ¯enczykowski, „Polska Lubelska 1944”, Warszawa 1990, s. 302.).
Od 10 grudnia 1954 (do 27 grudnia 1956) by³ pierwszym
zastêpc¹ W³adys³awa Dworakowskiego, nastêpnie Edmunda Pszczó³kowskiego, sprawuj¹cych kolejno funkcjê przewodnicz¹cego Komitetu ds. Bezpieczeñstwa Publicznego.
Nastêpnie od 11 grudnia 1956 pe³ni³ funkcjê podsekretarza
stanu (wiceministra) w Ministerstwie Spraw Wewnêtrznych,
zosta³ odwo³any 4 maja 1962. Od maja 1962 do stycznia
1968 by³ wiceministrem gospodarki komunalnej. Pe³ni³
mandat poselski w Krajowej Radzie Narodowej i Sejmie
Ustawodawczym.
Zosta³ odznaczony m.in. Orderem Sztandaru Pracy I klasy
(dwukrotnie), Krzy¿em Grunwaldu II klasy, Krzy¿em Komandorskim z Gwiazd¹ Orderu Odrodzenia Polski. Jego rodzina
w 1969 roku wyjecha³a do Izraela.
ALSZER Fokus Wojtek - raper, cz³onek zespo³u „Pokahontaz”.
ALTAR Tal - prowadzi wyk³ady w Fundacji im. prof. Moj¿esza Schorra.
ALTBERG Abram Matys - ur. handlowiec, sekretarz Zwi¹zku Zawodowego Transportowców RP (1935).
ALTBERG Matjas - bundzista, sekretarz Zwi¹zku Zawodowego Transportowców RP (1929), sekretarz Zwi¹zku Zawodowego Transportowców (1937).
ALTENBERG Chaja Helena - przed 1939 r. agent sowiecki, kolaborant sowiecki (1939-41). Odznaczona przez rz¹d
¿ydokomunistyczny orderem Odrodzenia Polski. ród³o:
„S³ownik biograficzny dzia³aczy polskiego ruchu robotniczego”, Warszawa 1978-92.
ALTER Wiktor - (ur. 7 lutego 1890 w M³awie, zm. 17 lutego 1943 w ZSRR) ¿ydowski dzia³acz socjalistyczny zwi¹zany z organizacj¹ Bund, publicysta. Cz³onek egzekutywy II
Miêdzynarodówki. Po studiach w Belgii, gdzie uzyska³ dyplom in¿yniera mechanika, powróci³ w 1912 do Warszawy.
W kwietniu 1913 zosta³ aresztowany za dzia³alnoœæ w Bundzie i zes³any na Syberiê. Po ucieczce uda³ siê do Wielkiej
Brytanii, gdzie wst¹pi³ do Partii Pracy. W czasie I wojny
œwiatowej uczestniczy³ w kampanii na rzecz odmowy s³u¿by wojskowej. Po wybuchu rewolucji lutowej przeniós³ siê
do Rosji. W grudniu 1917 zosta³ cz³onkiem Komitetu Centralnego Bundu. Od 1918 w Polsce. Dzia³a³ w kierownictwie
polskiego Bundu, w okresie miêdzywojennym by³ czo³owym
dzia³aczem lewego skrzyd³a Bundu. By³ zwolennikiem
wspó³pracy z Komunistyczn¹ Parti¹ Polski. Po zawarciu
uk³adu Sikorski-Majski w paŸdzierniku 1941 zosta³ zwolniony z obozu i rozpocz¹³ organizowaæ Miêdzynarodowy ¯ydowski Komitet Antyfaszystowski. 4 grudnia 1941 zosta³
aresztowany i nastêpnie w niewyjaœnionych okolicznoœciach
zamordowany przez NKWD. Dopiero w 1943 ZSRR poinformowa³y o jego straceniu „za szpiegostwo na rzecz Hitlera”.
ALTHAMER Pawe³ - LISTA NR 8; ur. 12 maja 1967
w Warszawie, rzeŸbiarz, performer, akcjoner, twórca instalacji, filmów video. Studiowa³ na Wydziale RzeŸby Akademii Sztuk Piêknych w Warszawie. Wystawiaj¹c od 1991
z kolegami z pracowni, m.in. Katarzyn¹ Kozyr¹, Jackiem
Markiewiczem, Jackiem Adamasem, wspó³tworzy³ zjawisko „pracowni Kowalskiego” vel „Kowalni” - jednego z czo³owych ugrupowañ m³odej sztuki polskiej lat 90.
ALTMAN Henryk - historyk stalinowski; od 1945 by³ wielokrotnie delegowany przez rz¹d w rozmaitych misjach pañstwowych za granicê. Od 1948 cz³onek PZPR; odznaczony
przez rz¹d ¿ydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski
(Ÿród³o: „S³ownik biograficzny dzia³aczy polskiego ruchu robotniczego”, Warszawa 1978-92).
AMAR Shlomo - g³ówny rabin sefardyjski. Jest finansowany przez biuro premiera Izraela. Rozdzia³ religii od pañstwa dotyczy wszystkich religii oprócz tej „jedynej prawdziwej”.
AMBOR Pawe³ - starosta Sierpca (1999r.).
AMBROSEWICZ-JACOBS Jolanta - LISTA NR 4; polonofob, magister filologii polskiej - UJ. Dr Instytutu Europejstyki
Uniwersytetu Jagielloñskiego. Specjalistka od socjotechnik,
„tolerancji”. Wspó³praca z Simon Wiesenthal Center w Nowym Jorku - 1997; The Rabbi Marc Tannenbaum Foundation, New York - 1998; The Soros Foundation (1998-2000).
Autorka ksi¹¿ek o ¯ydach. Podpisa³a siê pod listem broni¹cym ¯yda Kieresa, k³amcy i oszczercy wobec Polaków.
AMBROZIAK Jacek - urodzony w 1941 w Warszawie.
Ukoñczy³ prawo na UW, nastêpnie pracowa³ jako sêdzia S¹du Rejonowego Miasta Sto³ecznego Warszawy (1965-79),
póŸniej by³ zastêpc¹ redaktora naczelnego „Tygodnika Solidarnoœæ” (1981-82) oraz radc¹ prawnym „Tygodnika Powszechnego” i Sekretariatu Episkopatu Polski. W 1989 r.
uczestniczy³ w obradach Okr¹g³ego Sto³u, potem by³ szefem Urzêdu Rady Ministrów w rz¹dzie T. Mazowieckiego
oraz pos³em z ramienia Unii Demokratycznej. Od 1997 zasiada³ we w³adzach Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego oraz by³ wiceministrem skarbu z ramienia AWS.
AMBROZIEWICZ Robert - (ur. 18 lutego 1969 w Siedlcach) polityk, pose³ Platformy Obywatelskiej na Sejm RP
V kadencji (od 2005). W 2001 ukoñczy³ studia na Akademii
Podlaskiej w Siedlcach w zakresie zarz¹dzania i marketingu.
Od 1991 prowadzi³ w³asn¹ dzia³alnoœæ gospodarcz¹. W latach 2002-2005 pe³ni³ funkcjê zastêpcy prezydenta Siedlec.
Startuj¹c w 2005 r. w wyborach parlamentarnych w okrêgu
siedleckim, uzyska³ mandat pos³a V kadencji Sejmu. Od
2001 nale¿y do Platformy Obywatelskiej, jest cz³onkiem Rady Krajowej PO, cz³onkiem Rady i Zarz¹du Regionu Mazowieckiego oraz przewodnicz¹cym Zarz¹du Powiatowego
w Siedlcach.
AMES Richard - kantor ¿ydowski.
AMICHAJ Jehuda - pisarz, prowadzi wyk³ady w Fundacji
im. prof. Moj¿esza Schorra.
AMIEL Irit - (ur. 1931 w Czêstochowie) izraelska poetka,
t³umaczka i pisarka.
Prze¿y³a zag³adê czêstochowskiego getta. Po II wojnie
œwiatowej wyjecha³a do Izraela.
AMKIEH Katarzyna - by³a rzecznikiem prasowym Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad (09.2003).
AMOS Jan (Iwan) - ur. 29 czerwca 1918 w Skar¿yñcach;
podpu³kownik LWP, prokurator wojskowy w czasach stalinizmu. Od 1935 zatrudniony w organach wymiaru sprawiedliwoœci ZSRR. Nie posiada³ wykszta³cenia prawniczego,
ukoñczy³ jedynie dwa kilkumiesiêczne kursy dla prokuratorów i sêdziów œledczych ZSRR. Od 1942 w Armii Czerwonej. W 1944 oddelegowany do Ludowego Wojska Polskiego na stanowisko szefa Wojskowej Prokuratury Rejonowej
w Lublinie. Oskar¿a³ w licznych procesach politycznych
przeciwko wy¿szym oficerom Wojska Polskiego. Wydane
przez niego wyroki nosby³y s¹dowymi mordami. Do jego
ofiar nale¿a³ m.in. as polskiego lotnictwa pu³kownik W³adys³aw Minakowski.
AMOS Oz - popularny pisarz izraelski w wywiadzie dla tygodnika „Wprost” z 2 paŸdziernika 1994 roku powiedzia³:
„Nagle zjecha³o do Izraela 600 wyk³adowców marksizmu-leninizmu. Wed³ug moich ocen znalaz³o siê te¿ u nas co najmniej 20 tys. oficerów KGB. Co mo¿na z nimi zrobiæ? Najproœciej by³oby zleciæ im œledzenie profesorów marksizmu wtedy czuliby siê bardziej swojsko”.
AMSTERDAM Abraham - dowódca bandy ¿ydowskiej, zajmuj¹cej siê rabunkiem podczas II wojny œwiatowej („¯ydowscy komuniœci - bandy zbrodniarzy na ziemiach polskich w latach 1941-1944”.
AMSTERDAMSKA Anna - by³a gospodyni¹ skrzynki „Tygodnika Mazowsze” w 1982 r.
AMSTERDAMSKI Piotr - LISTA NR 9, 16; (ur. 1955) fizyk,
t³umacz kilkudziesiêciu ksi¹¿ek z jêzyka angielskiego, dzia³a od 1990 roku („Krótka historia czasu”). Specjalizuje siê
w tematyce popularnonaukowej np. Albert Einstein „Teoria
wzglêdnoœci i inne eseje”; Dan Brown „Cyfrowa twierdza”.
Bra³ udzia³ w przygotowaniach do druku niezale¿nych publikacji ksi¹¿kowych, nadzorowa³ druk i dostarcza³ materia³y. Wspó³organizowa³ w £odzi kilka spotkañ Towarzystwa
Kursów Naukowych (w tym wyk³ady A. Michnika). Uczestniczy³ w spotkaniach w domu Ewy i Jacka Bierezinów.
W kwietniu 1977 r. podpisa³ (jako jeden z przedstawicieli
studentów, wraz z Ann¹ Niezabitowsk¹ - biologia, Joann¹
Olszewsk¹ - psychologia, Jackiem Bartyzelem - polonistyka) list zbiorowy studentów Uniwersytetu £ódzkiego o powo³anie komisji poselskiej do zbadania zajœæ z czerwca
1976 r. (zawozi³ ten list do Warszawy). W maju, po zamordowaniu Stanis³awa Pyjasa, podczas wiecu w £odzi na
schodach koœcio³a œw. Teresy odczyta³ list solidaryzuj¹cy
siê ze studentami krakowskimi. Spowodowa³o to otwarcie
œledztwa, które umorzono jesieni¹ 1977 r. (na zasadzie amnestii). Inwigilowany, wielokrotnie zatrzymywany na 48 godzin, przes³uchiwany. Podczas rewizji w mieszkaniu ³ódzkim i warszawskim skonfiskowano mu maszyny do pisania
i ksi¹¿ki. Internowany 14 grudnia 1981 r., zwolniony w lipcu 1982 r. (Bia³o³êka i Dar³ówek). Nale¿a³ do klanu astronomów z Uniwersytetu Warszawskiego, stanowi¹cych
wszechstronne oparcie dla „Tygodnika Mazowsze”. S³u¿y³
nam za skrzynkê, wspomaga³ przy pracach komputerowych. Wspó³pracowa³ ze wszystkimi wy¿ej wymienionymi
osobami oraz z El¿biet¹ Lewiñsk¹.
AMSTERDAMSKI Stefan-Saul Henrykowski - LISTA NR
2; urodzony w 1929. By³ profesorem w Instytucie Filozofii
i Socjologii PAN. W 1968 r. jako ¯yd zosta³ usuniêty ze stanowiska kierownika Katedry Filozofii Uniwersytetu £ódzkiego i z szeregów PZPR. W 1978 r. wraz ze œrodowiskiem
KOR-owskim wspó³tworzy³ Towarzystwo Kursów Naukowych. W swoim mieszkaniu przechowywa³ nak³ad pierwszych numerów „Zapisu”. Organizowa³ wyk³ady i by³ wyk³adowc¹ Towarzystwa Kursów Naukowych. Redagowa³
Zeszyty Naukowe TKN. Od stycznia 1978 r. do koñca 1980
r. by³ cz³onkiem Komisji Programowej TKN. Pisa³ artyku³y
zamieszczane w „Krytyce”. Zredagowa³ (od strony naukowej) ksi¹¿kê pt. „Nêdza historycyzmu” Karla Poppera
(1984) i napisa³ do niej przedmowê. Po zwolnieniu z internowania zosta³ cz³onkiem Ogólnopolskiego Komitetu Nauki
Oœwiaty i Kultury (OKNO). Internowany. W 1989 r. uczestniczy³ w obradach Okr¹g³ego Sto³u, póŸniej by³ zastêpc¹ kierownika, a nastêpnie kierownikiem Urzêdu Postêpu Naukowo-Technicznego i Wdro¿eñ w rz¹dach T. Mazowieckiego
i J.K. Bieleckiego. Od 1995 r. by³ cz³onkiem komitetu doradczego Unii Wolnoœci, a tak¿e rektorem Szko³y Nauk Spo³ecznych, utworzonej z funduszy G. Sorosa. Podpisa³ siê
pod listem broni¹cym ¯yda Kieresa, k³amcy i oszczercy wobec Polaków.
ANACIK Agata - sympatyczka Zielonych 2004. Absolwentka antropologii kultury i socjologii Uniwersytetu Jagielloñskiego. Jest cz³onkiem Romskiego Stowarzyszenia Oœwiatowego „Harangos”, Fundacji LGBT oraz trenerk¹ Polskiej
Akcji Humanitarnej - prowadzi warsztaty o uchodŸcach
i prawach cz³owieka.
ANANICZ Andrzej - LISTA NR 9; urodzony w 1951 w Warszawie. Ukoñczy³ turkologiê na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie nastêpnie pracowa³ jako adiunkt (1974-1991).
Wspó³za³o¿yciel i wydawca najpierw dwumiesiêcznika,
a potem kwartalnika „Obóz” (1981-90). Inicjator i redaktor
„Biuletynu Informacyjnego Obozu” (1984-89). Wspomina:
„W podziemiu z ¿on¹ Zosi¹ zaczynaliœmy od sk³adania w naszym domu Biuletynu Informacyjnego KOR. PóŸniej wspó³wydawa³em Obóz, BIO (Biuletyn Informacyjny Obozu),
ksi¹¿ki z serii Biblioteki Obozu oraz film wideo o g³odzie na
Ukrainie. Moja ¿ona by³a sekretarzem redakcji oraz ¿mudnie
dokonywa³a sk³adu edytorskiego naszych wydawnictw”.
W ramach Biblioteki „Obozu” uczestniczy³ w wydaniu blisko 20 ksi¹¿ek; przet³umaczy³ tekst filmu o g³odzie na Ukrainie rozpowszechnianego na kasecie video. W 1991 zosta³
wicedyrektorem, a póŸniej dyrektorem Departamentu Europy w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, a nastêpnie wiceministrem. W 1995 r. zosta³ ministrem w Kancelarii Prezydenta L. Wa³êsy ds. zagranicznych, a od 1996 zasiada we
w³adzach Instytutu Lecha Wa³êsy. Mason, od 1996 r. nale¿y do Rady Polityki Zagranicznej, stworzonej przez czo³owych polityków udecji. Jest tak¿e cz³onkiem Rady Stowarzyszenia Euroatlantyckiego. W 1997 r. z ramienia AWS by³
zastêpc¹ B. Geremka w MSZ. W 2003 roku zosta³ ambasadorem w Turcji. W 1990 wraz z Janem Malickim i Tadeuszem Majd¹ zainicjowa³ w ramach Instytutu Orientalistycznego Uniwersytetu Warszawskiego dzia³alnoœæ Studium
Problemów Narodowoœciowych Zwi¹zku Radzieckiego i Europy Œrodkowo-Wschodniej. Cz³onek Polskiego Towarzystwa Orientalistycznego. Szef Agencji Wywiadu (11.0822.12.2004). Jego nominacja na stanowisko szefa Agencji
Wywiadu przez premiera Marka Belkê wywo³a³a wiele kontrowersji. Pos³owie SLD sprzeciwiali siê nominacji osoby
kojarzonej z prawic¹, zaœ politycy PiS zarzucali, ¿e w trakcie
negocjacji nad aneksem do polsko-rosyjskiego traktatu
z 1992 Ananicz jako przewodnicz¹cy zespo³u negocjacyjnego pozwoli³ na znalezienie siê w treœci traktatu artyku³u zezwalaj¹cego na tworzenie na terenach dawnych baz armii
radzieckiej w Polsce wspólnych, polsko-rosyjskich spó³ek,
co wed³ug PiS mog³o stanowiæ zagro¿enie dla polskiej gospodarki. Kolejnym zarzutem podnoszonym przez PiS by³a
rzekoma wspó³praca z prezydentem Lechem Wa³ês¹ i polskimi s³u¿bami specjalnymi w inwigilacji prawicy w pierwszej po³owie lat 90.
ANC Krzysztof - pochodzi z Gdañska, w Nowym Jorku od
1991 roku. Tematem jego prac jest przede wszystkim cz³owiek. Wzi¹³ udzia³ m.in. w w wystawie „Polscy fotografowie
w Nowym Jorku”.
ANCEREWICZ Czes³aw - redaktor dziennika - gadzinówki
„Goniec Codzienny”, w czasie niemieckiej okupacji.
ANCUKIEWICZ Aleksandra - Centrum im. Anielewicza.
Studenckie Ko³o Naukowe. Sekcja Historii i Kultury ¯ydów.
ANCUTA Katarzyna - autorka „Black velvet. P³eæ œrodka
i (bi)seksualna p³ynnoœæ Gotyku”, opublikowanego w „Res
Publica Nowa” - miesiêcznik, nr 6 (177), 2003 r.
ANDERMAN Janusz - LISTA NR 2; urodzony w 1949 roku
we W³oszczowej (kieleckie), prozaik, scenarzysta, t³umacz.
Uczestnik podziemnego ¿ycia literackiego u schy³ku komunizmu. Wydawca odrzuconych przez cenzurê wierszy Juliana Kornhausera „Zabójstwo” (wiersze powieli³ na kserokopiarce Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, oprawi³
i zilustrowa³). Od 1978 do 1982 r. cz³onek redakcji niezale¿nego kwartalnika „Puls” (choæ ujawni³ swoje nazwisko w r.
1980). Autor kilku ksi¹¿ek wydanych poza cenzur¹ i na emigracji oraz tekstów literackich publikowanych w prasie
podziemnej (w tym wydawanej w oœrodku internowania
w Bia³o³êce) oraz prasie i rozg³oœniach emigracyjnych. W latach 80. przedstawiciel i wspó³pracownik londyñskiej redakcji „Pulsu”. Internowany. Dzia³acz Prymasowskiego Komitetu Pomocy Pozbawionym Wolnoœci i Ich Rodzinom. Zaczyna³ jako publicysta i reporter w studenckich czasopismach
- st¹d pewnie jego prawdziwie magnetofonowy s³uch
i umiejêtnoœæ rejestracji mowy ludzi z ulicy, zbiorowego
„g³osu spo³eczeñstwa”. (...). Anderman nie bardzo wierzy
w wewnêtrzn¹ przemianê spo³eczeñstwa po odzyskaniu
przez Polskê niepodleg³oœci. Schorzenia duszy spowodowane przez totalitaryzm pokazuje jako przypad³oœci trudne
do wykorzenienia i, jak ma³o kto, umie odnaleŸæ ich œlady
w dzisiejszym ¿yciu Polaków. ród³o: www.polska2000.pl
ANDREJEW Igor - (ur. 1915 w Wilnie, zm. 1995 w Warszawie) morderca s¹dowy, prawnik, profesor zwyczajny
prawa. Wnuk adwokata Bazylego Andrejewa i syn znanego
w latach miêdzywojennych adwokata wileñskiego Paw³a
Andrejewa. Absolwent Wydzia³u Prawa i Nauk Spo³ecznych
Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie. W czasie wojny traci ojca skazanego na œmieræ w ZSRR (zm. 1942)
i przybranego brata Aleksandra, który ginie w 1943 roku. Po
wojnie repatriuje siê do Warszawy, gdzie robi doktorat na
UW. W latach 1948-1953 dyrektor Centralnej Szko³y Prawniczej im. T. Duracza w Warszawie. Jeden z sêdziów,
którzy w 1952 roku zatwierdzili wyrok œmierci na gen. Augusta Fieldorfa „Nila”. Wyk³adowca i pracownik naukowy Uniwersytetu Warszawskiego oraz Instytutu Nauk Prawnych
PAN. Dyrektor tego instytutu. Autor kilkudziesiêciu prac naukowych, dotycz¹cych pojêcia przestêpstwa, jego ustawowych znamion oraz prac z dziedziny prawa porównawczego. Napisa³ ksi¹¿kê o ocenach prawnych karcenia dzieci
i trudnoœci w ich ocenach prawnych. Autor Kodeksu karnego (1969). Organizator studiów zaocznych prawa na Uniwersytecie Warszawskim, wieloletni prodziekan Wydzia³u
Prawa. Cz³onek Miêdzynarodowego Stowarzyszenia Prawa
Karnego AIDP, Przewodnicz¹cy sekcji polskiej Stowarzyszenia, do którego publikacji m. in. pisywa³ artyku³y o etyce
w wymiarze sprawiedliwoœci. Honorowy wiceprezydent tego Stowarzyszenia, pozbawiony tego tytu³u na wniosek delegacji polskiej na Walnym zgromadzeniu AIDP, po ujawnieniu jego udzia³u w sprawie gen. Fieldorfa. W 1988 roku Uniwersytet Warszawski opublikowa³ XVI tom „Studia Iuridica”,
dla „uczczenia pracy naukowej Igora Andrejewa”. Wœród
uczniów Andrejewa s¹ Lech Falandysz i Lech Gardocki.
Przez ostatnie lata ¿ycia sparali¿owany.
ANDROPOW Jurij - Feinstein lub Flekenstein - dane o jego ¿ydowskim pochodzeniu s¹ udokumentowane w archiwach KGB, o czy mo¿na by³o siê dowiedzieæ z programu
wyemitowanego przez rosyjsk¹ telewizjê „Itogi” w dniu
13.06.2006 roku. Telewizja ta jest w³asnoœci¹ ¿ydowskiego
miliardera Gusiñskiego. Andropow urodzi³ siê 15.06.1914
roku w Moskwie. Henryk Paj¹k w ksi¹¿ce „Grabarze polskiej nadziei” pisze: „Biografiê Andropowa przerabiano czterokrotnie i zapewne ¿adna z tych wersji nie oddaje ca³ej
prawdy o tym mordercy gojów i bandycie. W oficjalnej biografii jest synem kolejarza (jak nasz Rokossowski) W³adimira z pochodzenia Osetyñca z guberni Stawropolskiej. Rosyjskie i œwiatowe ¿ydostwo metodycznie inwestowa³o
w karierê Andropowa, jego protegowanego Gorbaczowa
i kariery kilkudziesiêciu innych rosyjskich krypto-syjonistów
(...). Do partii wst¹pi³ w 1939 roku, a ju¿ w 1940 roku zosta³
szefem Komsomo³u w Karelo-Fiñskiej SSR (1940-1944).
W 1947 roku jest ju¿ I sekretarzem KPZR w Karelii, cztery lata póŸniej pobratymcy œci¹gaj¹ go do Moskwy, do pracy
w KC. Na krótko Andropow popad³ w konflikt z Malenkowem, formalnym zastêpc¹ Stalina. Wkrótce potem w latach
1954-1957 zosta³ zes³any na Wêgry w roli ambasadora. Ze
skutkiem tragicznym dla Wêgrów. Podobnie jak jego pobratymiec Bela Kun w 1918 roku, ws³awi³ siê masakr¹ Wêgrów
w powstaniu 1956 roku. Dojœcie do w³adzy Chruszczowa
otworzy³o Andropowowi powrotn¹ drogê do Moskwy.
W wyniku walk rosyjskich Chamów z rosyjskojêzycznymi
¯ydami (...), Andropow w 1962 roku zosta³ cz³onkiem Sekretariatu KC KPZR i zaj¹³ miejsce Sus³owa. Wkrótce potem
zostaje szefem KGB, a w 1973 roku cz³onkiem Politbiura.
Jednoczeœnie zachowa³ tekê szefa KGB, co by³o kolejnym
ewenementem i oznacza³o zwyciêstwo rosyjskich ¯ydów
nad rosyjskimi chamami. Cieszy³ siê jednoczeœnie dyskretn¹ akceptacj¹ demokratycznego Zachodu - on, kat powstania wêgierskiego! Wtedy w³aœnie zaczê³o siê metodyczne
przenoszenie rz¹dów nad Sow³agrem z partii i armii do KGB,
naszpikowanego na wszystkich decyzyjnych szczeblach pobratymcami Andropowa. Zostaje przewodnicz¹cym Rady
Najwy¿szej ZSRR. Niemal natychmiast po œmierci Bre¿niewa, niewidzialne lobby wypromowa³o (10 listopada 1982
r.) w³aœnie Andropowa na stanowisko I Sekretarza KPZR.
Ta nominacja by³a naruszeniem wszelkich regu³ obowi¹zuj¹cych w dziejach Sow³agru. Czymœ dotychczas nie spotykanym by³o mianowanie na genseka KPZR - szefa KGB! Zawsze bowiem aparat partyjny dominowa³ nad aparatem fizycznego terroru - nad KGB i GRU (...). Andropowowi jego
zdalni i miejscowi protektorzy wyznaczyli rolê m³otka krusz¹cego ¿ydobolszewickie Imperium Szatana. Natychmiast
rozpocz¹³ strategiczny, wielop³aszczyznowy proces przygotowania pierestrojki. Kiedy zosta³ gensekiem, los pozostawi³
mu ju¿ niewiele czasu. W chwili nominacji by³ ju¿ ciê¿ko
chory na niewydolnoœæ nerek. Zmar³ 9 lutego 1984 roku, po
15 miesi¹cach panowania”. Najprawdopodobniej to on
wspólnie z Bre¿niewem by³ g³ównym planist¹ stanu wojennego w Polsce. Genera³owie sowieccy mieli w tym temacie
inne zdanie. Opowiadali siê za interwencj¹ w Polsce. Organ
Armii Czerwonej „Krasnaja Zwiezda”, dzieñ po rejestracji
Solidarnoœci wydrukowa³ artyku³ o wojnie polsko-bolszewickiej z 1920 roku. Zakoñczono go cytatem z Lenina: „Wojna z Polsk¹ zosta³a nam narzucona”.
ANDRUCHOWICZ Bogus³aw - LISTA NR 9; prac in¿.-tech
Zak³adu Technologii i Technik Malarskich Uniwersytetu Miko³aja Kopernika w Toruniu. Zwyciêzca konkursu Muzeum
Geologicznego Pañstwowego Instytutu Geologicznego
(2002).
ANDRUNIK Basia - LISTA NR 8; Szwajcarska Fundacja na
Rzecz Kultury Pro Helvetia
ANDRUS Artur - (ur. 27 grudnia 1971 r. w Sanoku) dziennikarz, poeta, autor tekstów piosenek, artysta kabaretowy
i konferansjer. Od 1994 r. wspó³pracuje z Polskim Radiem
Program III. Redaktor programu „Powtórka z rozrywki” oraz
Akademia rozrywki, gospodarz spotkañ w warszawskiej
„Piwnicy pod Harend¹” oraz w ³ódzkiej „Przechowalni”, konferansjer imprez kabaretowych. Od 2005 jest sta³ym goœciem programu publicystyczno-satyrycznego „Szk³o kontaktowe”, nadawanego na antenie TVN24. Oto co napisa³
na swoim blogu na pocz¹tku lipca 2007 r. „Przez wszystkie
mo¿liwe ³amy, strony, programy, audycje, publikacje przetoczy³a siê burzliwa dyskusja na temat rzekomych wyk³adów rzekomo Ojca, rzekomo Dyrektora. Dlaczego tak du¿o
rzekomo? Pos³ucha³em tych nagrañ i muszê stanowczo stan¹æ w obronie bezpodstawnie oskar¿anego o ten czyn Tadeusza R. To jest jakaœ manipulacja, prowokacja, agresywny
atak. Po pierwsze: wyk³ad, to wed³ug S³ownika Jêzyka Polskiego d³u¿sza, zaplanowana wypowiedŸ ustna s³u¿¹ca
przekazaniu s³uchaczom wiedzy na jakiœ temat. I o ile mogê
uwierzyæ, ¿e by³a d³u¿sza, zaplanowana i ustna, o tyle wiedz¹ bym tego dziadostwa nie nazywa³. Po drugie: nie wierzê,
¿eby takich s³ów u¿ywa³a osoba wykszta³cona, duchowna,
kieruj¹ca siê w swoim ¿yciu wy³¹cznie zasad¹ mi³oœci bliŸniego. To, co tam zosta³o nagrane, mówi³o jakieœ chamid³o
podszywaj¹ce siê pod kogoœ innego. Na pewno spreparowane. Ale nawet z takich przykrych zdarzeñ nale¿y wyci¹gaæ wnioski, trzeba siê czegoœ uczyæ. Osoba udaj¹ca Ojca Tadeusza R. w pewnym momencie mówi: Jak oni ³adnie mówi¹. Pani prezydentowa z tak¹ eutanazj¹? Ty czarownico! Ja ci dam! Jak zabijaæ ludzi, to sama siê podstaw pierwsza. Nie uw³aczaj¹c. A ju¿ prawdziwy Ojciec
Dyrektor, komentuj¹c ca³¹ tê przykr¹ sprawê stwierdzi³, ¿e:
...trzeba siê trochê znaæ na retoryce i trzeba widzieæ ca³y
kontekst... Pewnie nie znam siê a¿ tak dobrze jak autor
tych s³ów, ale chcê siê uczyæ od najlepszych. A w zwi¹zku z tym, ¿e mam do za³atwienia pewn¹ zadawnion¹ sprawê z jednym z by³ych moich znajomych, a dotychczas nie
umia³em tego wyraziæ, napisa³em:
Wiersz o tym, ¿e trzeba siê trochê znaæ na retoryce i trzeba widzieæ ca³y kontekst
Têpy palancie w de kopany,
Synu najgorszej kurtyzany,
Paskudna mordo, z³y pomiocie
Sklejony z genów po idiocie,
¯mijo obmierz³a, wredna, œliska,
Gnij¹ca warstwo torfowiska,
Skutku uboczny chorób licznych,
(W tym - przede wszystkim wenerycznych),
Œwie¿a padlino, brudna œciero,
Tr¹dzie, tyfusie i cholero,
Œcierwo, klejnocie ciemnogrodu,
¯ywe ucieleœnienie smrodu,
Jamo, do której pluj¹ ptaki,
Ryju podobny do kloaki,
Nêdzna przyb³êdo spod Sodomy,
Œwiñskie koryto pe³ne pomyj,
Potwór! Wyw³oka! Kreatura!
Krzy¿ówko skunksa, pch³y i szczura,
TAJEMNICE ŒWIATA DZIWNY JEST TEN ŒWIAT
Poczwaro ty ropnistooka,
Ozdobo szamba i rynsztoka,
Klonie sparszywia³ego chwostu,
Odmiano œcieku i kompostu,
Szmato, na której psy siadaj¹,
Bêkarcie z³a! Nie uw³aczaj¹c”.
ANDRUSZKIEWICZ Krzysztof - LISTA NR 9; dr, organizacja i zarz¹dzanie, ekonomia, specjalista od marketingu. Pracownik Katedry Marketingu UMK - Wydzia³ Finansów i Zarz¹dzania WSB w Toruniu.
ANDRZEJAK Iza - mgr, Editorial and Advertising Coordinator, Puls Biznesu, Legionowo. Absolwentka Wy¿szej
Szko³y Ubezpieczeñ i Bankowoœci w Warszawie.
ANDRZEJCZAK Monika - przenterka Pogody po £WD
(£ódzkie Wiadomoœci Dnia) w TVP3 £ódŸ oraz Pogody
w TVP3. Szefowa biura Festiwalu Czterech Kultur w £odzi.
ANDRZEJEWSKA Ewa - urodzona w 1959 we Wroc³awiu.
Absolwentka Wy¿szego Studium Fotografii ZPAF (1990-93)
w Warszawie. Cz³onek ZPAF od 1996. Od pocz¹tku lat 90.
organizatorka BIENNALE FOTOGRAFII GÓRSKIEJ w Jeleniej
Górze. Wraz z Wojciechem Zawadzkim prowadzi Galeriê Fotografii „Korytarz” w Regionalnym Centrum Kultury oraz Wy¿sze Studium Fotografii w Jeleniej Górze.
ANDRZEJEWSKI Jerzy - urodzi³ siê 19 sierpnia 1909 roku
w Warszawie, w której zmar³ 19 kwietnia 1983. Polonofob,
prozaik, publicysta, stalinowiec. W 1948 przeniós³ siê do
Szczecina, gdzie rozwin¹³ dzia³alnoœæ w Komitecie Obroñców
Pokoju i Towarzystwie PrzyjaŸni Polsko-Radzieckiej. W latach
1949-1952 by³ prezesem Oddzia³u Szczeciñskiego ZLP. W roku 1950 zosta³ cz³onkiem partii komunistycznej i odznaczono
go Orderem Sztandaru Pracy i Klasy. Przeniós³ siê do Warszawy, gdzie w latach 1952-1954 by³ redaktorem naczelnym ¿ydokomunistycznego „Przegl¹du Kulturalnego”, a w 19521957 pose³em na Sejm PRL. W latach 1955-56 by³ cz³onkiem
zespo³u redakcyjnego „Twórczoœci”, wspó³pracowa³ z tygodnikiem „Nowa Kultura” (1955-1962). W 1959 zosta³ prezesem Oddzia³u Warszawskiego ZLP. Wspó³pracowa³ z tygodnikiem „Polityka”. Wspó³za³o¿yciel KOR . W 1946 roku zacz¹³ pisaæ swoj¹ najg³oœniejsz¹ powieœæ - „POPIÓ£ I DIAMENT”. Powieœæ zosta³a zdominowana przez w¹tek Maæka Che³mickiego,
m³odego ¿o³nierza AK, któremu wydano rozkaz wykonania wyroku œmierci na sekretarzu PPR. Wydany w 1948 roku utwór
wywo³a³ du¿e zainteresowanie i silne kontrowersje. Autorowi
miano za z³e fa³szowanie historii, przedstawienie przejmowania w³adzy przez komunistów jako pokojowego aktu zgodnego z wol¹ narodu, AK natomiast jako element destabilizuj¹cy
i wichrzycielski. Recenzenci komunistycznej „KuŸnicy” mieli
natomiast mu za z³e, ¿e jego powieœæ nie ma dostatecznie jasnej wymowy ideologicznej. Jako jeden z pierwszych odpowiedzia³ na apel o przyswojenie sobie marksistowskiej wiedzy
o rozwoju spo³eczeñstwa na IV Walnym ZjeŸdzie ZLP w 1949.
W 1950 opublikowa³ g³oœn¹ samokrytykê „Notatka. Wyznania i rozmyœlania pisarza”, w której odci¹³ siê od swojej przesz³oœci, potêpi³ b³êdy pope³nione w „POPIELE I DIAMENCIE”
i oœwiadczy³, ¿e g³êboka przemiana myœlowa doprowadzi³a go
do marksizmu i leninizmu. W kolejnych latach, zajmuj¹c siê
g³ównie publicystyk¹, w swych artyku³ach wspiera³ rz¹dz¹cych, powielaj¹c prymitywne has³a, k³amstwa i oszczerstwa
w³adzy ludowej. Jeszcze w roku 1954 wprowadza poprawki do „POPIO£U I DIAMENTU”, pog³êbiaj¹ce zafa³szowanie
historii, umieszczaj¹c w powieœci ideologiê walki klas i nowomowê - w³aœnie ta, najbardziej zak³amana wersja powieœci funkcjonowa³a przez d³ugie lata jako podstawowa i doczeka³a siê najwiêkszej liczby wydañ. Co ciekawe, Andrzejewski w 1954 jednoczeœnie pracowa³ nad zbiorem „Z£OTY
LIS”, wydanym w 1955, zawieraj¹cym opowiadanie „NARCYZ” oœmieszaj¹ce koniunkturalizm artystów. W roku
1958 napisa³ scenariusz do filmu Andrzeja Wajdy „POPIÓ£
I DIAMENT”, tworz¹c trzeci¹ wersjê tej samej ksi¹¿ki. Joanna Michlic w artykule „Holokaust i wczesne lata powojenne
w œwiadomoœci Polaków” („Midrasz - pismo ¿ydowskie”,
styczeñ 2005, str. 32), tak pisze o twórczoœci Andrzejewskiego: „Podobnie jak Otwinowski, który podejmuje temat
zmierzenia siê z trudn¹ blisk¹ przesz³oœci¹”, Jerzy Andrzejewski w swoim artykule Zagadnienie polskiego antysemityzmu podejmuje próbê konfrontacji z trudn¹ przesz³oœci¹ i teraŸniejszoœci. Polacy zachowuj¹ siê tak, jakby nie dotar³a
do nich tragedia tej mniejszoœci (...). Podkreœla, ¿e kwestia
ta powinna staæ siê przedmiotem debaty publicznej i krytykuje stanowisko w³adz komunistycznych, uwa¿aj¹cych, ¿e
antysemityzm jest postaw¹ charakterystyczn¹ wy³¹cznie dla
si³ reakcyjnych (...). Nastawienie anty¿ydowskie istnieje
wœród ró¿nych grup spo³ecznych, zarówno wœród niewykszta³conych klas ni¿szych, jak i wœród inteligencji (...). Wed³ug pisarza tradycyjne polskie wzorce kulturowo-moralne,
które kszta³towa³y siê przez wieki w procesie historycznym,
charakteryzowa³o zawsze uprzedzenie i wrogoœæ wobec ¯ydów. Andrzejewski stwierdza, ¿e nienawiœæ i wyœmiewanie
siê z ¿ydowskiej tradycji i obyczajów, strojów oraz asymilacji ¯ydów to postawa typowa wœród Polaków - niezale¿nie
od ich wykszta³cenia i pozycji spo³ecznej. Pisarz dochodzi
do wniosku, i¿ antysemickie wzorce moralno-kulturowe wynikaj¹ z tego, ¿e Polacy uwa¿ali ¯ydów za obc¹, wrog¹ spo³ecznoœæ”.
ANDRZEJEWSKi Jerzy - pu³kownik, szlachcic „herbu
pejs”. By³ Komendantem Wojewódzkim MO w Gdañsku,
gdy rozpoczyna³y siê strajki w 1980 roku. Wczeœniej by³ Komendantem Wojewódzkim MO w Lublinie.
ANDRZEJEWSKI Leon - w³aœciwie Leon Ajzef vel Lajb Wolf
Ajzen (ur. 25 grudnia 1910 - zm. 18 stycznia 1978 w Warszawie), funkcjonariusz aparatu bezpieczeñstwa Polski Ludowej.
Polonofob, stalinowiec, zbrodniarz UB. Dyrektor gabinetu ministra BP. Agent sowiecki i niemiecki. Dyrektor Departamentu III Ministerstwa Bezpieczeñstwa Publicznego w latach
1953-1954, wicedyrektor Departamentu I Komitetu do spraw
Bezpieczeñstwa Publicznego od 1956, zwolniony w 1957.
By³ cz³onkiem KPP, PPR i PZPR. By³ wyk³adowc¹ na kursie
NKWD w Kujbyszewie. Od sierpnia 1944 by³ kierownikiem
ochrony PKWN, póŸniej zosta³ zastêpc¹ kierownika Wydzia³u
Personalnego Resortu BP i Dowódc¹ Szko³y Oficerskiej.
ANGABEGIAN Abel - doradca ekonomiczny Gorbaczowa
(1980). Dezinformowa³ go, mówi¹c, ¿e w ZSRR nie ma
wzrostu gospodarczego. Ustali³a to w 1988 roku CIA.
ANGERSTEIN Oliwia - wa¿niejsze daty: 1981.08 26 - data urodzenia (Tychy); 2006 - wykszta³cenie (Studio Aktorskie przy Pañstwowym Teatrze ¯ydowskim w Warszawie);
2007 - egzamin eksternistyczny. Wzrost i waga: 162 cm,
48 kg. Jêzyki obce: angielski, rosyjski, niemiecki. Umiejêtnoœci: œpiew, taniec, jazda konna, p³ywanie, szermierka, dubbing. Przebieg pracy: role teatralne, programy tv, epizody
w serialach.
ANGIERSZTAJN Alfred - polonofob, stalinowiec, przed
1939 r. agent sowiecki, wysokiej rangi aparatczyk. Odznaczony przez rz¹d ¿ydokomunistyczny Orderem Odrodzenia
Polski (ród³o: „S³ownik biograficzny dzia³aczy polskiego
ruchu robotniczego”, Warszawa 1978-92).
ANIELEWICZ Mordechaj - pseudonim Marian, Malachi,
Anio³ek (ur. 1919 w Wyszkowie, zm. 8 maja 1943 w Warszawie), dowódca ¯ydowskiej Organizacji Bojowej podczas
powstania w getcie warszawskim. Pochodzi³ z ¿ydowskiej
rodziny, mieszkaj¹cej na warszawskim Powiœlu. Jego ojciec Abram prowadzi³ tam sklep, z którego utrzymywa³ rodzinê. W czasie nauki od 1934 roku nale¿a³ do lewicowo-syjonistycznej organizacji skautowskiej Haszomer Hacair, a od
1937 roku by³ dowódc¹ oddzia³u (gdudu) Bechazit i cz³onkiem komendy warszawskiej. W 1939 roku wszed³ do Komendy Naczelnej Haszomer Hacair. W czasie kampanii
wrzeœniowej wraz ze swymi podw³adnymi z organizacji Haszomer-Hacair usi³owa³ przedostaæ siê do Rumunii, ale
przeszkodzi³y mu w tym w³adze radzieckie. Anielewicz wróci³ do Warszawy i kontynuowa³ swoj¹ dzia³alnoœæ w Komendzie Naczelnej Haszomer Hacair. W dniu 19 kwietnia 1943
roku stan¹³ na czele ¯OB podczas powstania w getcie warszawskim. Wtedy wed³ug niepotwierdzonych informacji
mianowany na stopieñ majora. Zgin¹³ 8 maja 1943 roku
wraz z reszt¹ dowództwa powstania w getcie warszawskim,
w bunkrze przy ul. Mi³ej 18. Jego imieniem nazwano oddzia³
partyzancki GL, utworzony z uczestników powstania zbieg³ych z getta warszawskiego.
ANKIEWICZ D¿amila - (ur. 6 lutego 1961 w Gorzowie
Wielkopolskim), re¿yserka i scenarzystka.
ANKLEWICZ Andrzej - „W wielkim biznesie osiad³ szef doradców premiera Józefa Oleksego genera³ Andrzej Anklewicz, który doradza³ w sprawach bezpieczeñstwa by³emu
prezesowi PKN Orlen Zbigniewowi Wróblowi. Anklewicz
odegra³ kluczow¹ rolê w mataczeniu w sprawie A³ganowa pos³owie SLD zapewniali, a on sam milcz¹co sugerowa³, ¿e
Olin to on, a nie Józef Oleksy” („Grabarze polskiej nadziei”,
H. Paj¹k, str. 372). Oficer SB, by³y szef stra¿y granicznej.
Wspólnie z Kurnikiem (szara eminencja Bezpieki i policji,
przedtem SB i milicji, który „pod sto³em” nominowa³ na stanowiska kolejnych komendantów g³ównych policji M. Papa³ê i A. Kowalczyka) prowadzili firmê doradztwa ubezpieczeniowego o nazwie General Brokers. Ta zupe³nie nieznana firma zawar³a wtedy szereg lukratywnych kontraktów
z firmami pañstwowymi, m.in. z Orlenem, Mennic¹ i Ruchem (...). W PKN Orlen doradca do spraw bezpieczeñstwa
zosta³ A. Anklewicz” („Grabarze polskiej nadziei”, H. Paj¹k,
str. 255, 257).
ANSKI Szymon - w³aœc. Szlojme Zajnwel Rapoport, ur.
1863 w Witebsku, zm. 8 listopada 1920 w Otwocku, ¿ydowski pisarz, publicysta i badacz folkloru, pisz¹cy w jêzyku rosyjskim i jidysz.
ANSZTAJNOWA Franciszka-Anstejnowa - 1865-1942
poetka, dramaturg, zajmowa³a siê tak¿e przek³adami.
ANTAS Jolanta - LISTA NR 10; uczona, jêzykoznawca,
profesor Uniwersytetu Jagielloñskiego. Kierownik Zak³adu
Teorii Komunikacji na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagielloñskiego; od 1999 ze stopniem doktora habilitowanego.
Zajmuje siê badaniem jêzyka, strategii i mechanizmów komunikacyjnych. Wyda³a monografie poœwiêcone negacji
(„O mechanizmach negowania. Wybrane semantyczne
i pragmatyczne aspekty negacji”, Kraków 1991) i k³amstwu
(„O k³amstwie i k³amaniu. Studium semantyczno-pragamatyczne”, Kraków 1999). Jako pierwsza w Polsce rozpoczê³a badania jêzykoznawcze nad komunikacj¹ niewerbaln¹,
w szczególnoœci nad gestami i ich rol¹ w procesie komunikowania siê ludzi. Zainicjowa³a nowatorski program badawczy „Mapa gestów polskich”, nad którym pracuje od wielu
lat wraz ze swoim zespo³em badaczy.
ANTCZAK Bart³omiej - LISTA NR 15; dyrektor Marketingu
i Sprzeda¿y Incenti S¥, Warszawa.
ANTCZAK Jerzy - (ur. 25 grudnia 1929 we W³odzimierzu
Wo³yñskim) re¿yser teatralny i filmowy. Prywatnie jego ¿on¹ jest aktorka Jadwiga Barañska, z któr¹ ma syna Miko³aja (ur. 1965). W latach 1963-1975 naczelny re¿yser Teatru
Telewizji. Laureat nagrody pañstwowej I stopnia (indywidualnej 1964 i 1970, zespo³owej 1976). W roku 1976 jego
film „Noce i dnie” by³ nominowany do Oscara w kategorii
najlepszy film nieanglojêzyczny. Od 1980 wraz z ¿on¹ Jadwig¹ Barañsk¹, przebywa w USA, gdzie jest wyk³adowc¹
(z tytu³em profesora) amerykañskiej uczelni UCLA - Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles, na Wydziale Filmu
i Telewizji. Od pocz¹tku lat 90. czasowo przebywa w Polsce,
realizuj¹c dwa filmy: „Dama Kameliowa” i „Chopin. Pragnienie mi³oœci” oraz dwa przedstawienia teatru tv: „Cezar i Pompejusz” oraz „Œcie¿ki chwa³y”.
ANTONIAK Edyta - Uniwersytet Œl¹ski w Katowicach. Zaliczy³a II OGÓLNOPOLSK¥ KONFERENCJÊ JUDAISTYCZN¥
M£ODYCH NAUKOWCÓW Warszawa, 17-19 maja 2007
„Holokaust i motyw ¯yda w poezji pokolenia „Brulionu”.
ANTOSIEWICZ Stefan - (ur. 2 marca 1918, zm. 15 maja
1998) pu³kownik, d³ugoletni funkcjonariusz aparatu bezpieczeñstwa PRL (Ministerstwa Bezpieczeñstwa Publicznego i Ministerstwa Spraw Wewnêtrznych), m.in. pierwszy
dyrektor (p.o. dyrektora) wywiadu Resortu Bezpieczeñstwa Publicznego PKWN i Wydzia³u Wywiadu oraz Departamentu I Ministerstwa Bezpieczeñstwa Publicznego.
Pierwsze wy¿sze stanowisko w nowo utworzonym aparacie bezpieczeñstwa obj¹³ 8 listopada 1944 - zosta³ zastêpc¹ kierownika Wojewódzkiego Urzêdu Bezpieczeñstwa Publicznego w Lublinie; nastêpnie obj¹³ (jako pe³ni¹cy obowi¹zki) stanowisko dyrektora Samodzielnego Wydzia³u
Wywiadu w Resorcie BP. Po przeformowaniu Resortów
PKWN w ministerstwa obj¹³ stanowisko dyrektora Wydzia³u Wywiadu w Ministerstwie Bezpieczeñstwa Publicznego.
4 kwietnia obj¹³ (jako p.o.) funkcjê kierownika Wojewódzkiego Urzêdu Bezpieczeñstwa Publicznego w Poznaniu; 3
czerwca obj¹³ to samo stanowisko w WUBP w Katowicach. 1 wrzeœnia 1948 przeniós³ siê do centrali MBP
w Warszawie, gdzie zast¹pi³ na stanowisku dyrektora Departamentu I MBP (kontrwywiadu) podpu³kownika Artura
Jastrzêbskiego; pracowa³ na tym stanowisku a¿ do likwidacji Ministerstwa Bezpieczeñstwa Pañstwowego i zast¹pieniu go Komitetem ds. Bezpieczeñstwa Publicznego
w 1954. Po utworzeniu Ministerstwa Spraw Wewnêtrznych w tym samym roku przeszed³ tam na stanowisko
podsekretarza stanu (wiceministra). Odwo³any 3 listopada
1959. Zmar³ 15 maja 1998.
ANTOWSKA-ŒMIGIEL Krystyna - LISTA NR 9; represjonowana w latach 1976-1980, jej nazwisko zamieœci³y Komunikaty KOR i KSS KOR
ANUSZ Andrzej - urodzony w 1965 w Warszawie. Cz³onek
redakcji „Kuriera Akademickiego” (1987-89), Wydawnictwa Oœwiatowego „BiS”, kolporter wydawnictw podziemnych. Ukoñczy³ historiê na UW, lecz szybko okaza³o siê, ¿e
jego praca magisterska jest plagiatem innej, napisanej ju¿
wczeœniej, o co mia³ sprawê karn¹. Dzia³a³ w Niezale¿nym
Zrzeszeniu Studentów (1984-88), w 1989 kierowa³ kampani¹ wyborcz¹ Kuronia do Sejmu. W 1991 zosta³ pos³em
z ramienia Porozumienia Centrum. Z PC odszed³ z J.
Olszewskim i wszed³ do Ruchu dla Rzeczypospolitej, gdzie
zrobi³ kolejny roz³am, tworz¹c kierowane przez siebie Zjednoczenie Polskie. W 1995 r. by³ jednym z szefów kampanii
prezydenckiej H. Gronkiewicz-Waltz, a w 1996 r. stan¹³ na
czele kolejnego ugrupowania - Nowej Polski. Od 1997 by³
pos³em z ramienia AWS i dysponowa³ du¿ymi wp³ywami,
gdy¿ by³ szwagrem wicepremiera J. Tomaszewskiego.
ANUSZKIEWICZ Krzysztof - tajny wspó³pracownik, agent
SB, Akcja Wyborcza Solidarnoœæ, Augustów.
ANWEILER Pawe³ - biskup, aktualny zwierzchnik diecezji
cieszyñskiej Koœcio³a ewangelicko-augsburskiego.
ANWEILER Karolina - Centrum w Warszawie Art of Living w Polsce, organizator. Misj¹ Art of Living Foundation na
œwiecie jak i polskiego oddzia³u tej organizacji jest porozumienie i wspó³praca miêdzy ludŸmi ponad podzia³ami kulturowymi, rasowymi, religijnymi i politycznymi, zachêcanie
ludzi ze wszystkich œrodowisk do niesienia pomocy innym.
Fundacja Art of Living jest miêdzynarodow¹ organizacj¹,
która prowadzi dzia³alnoœæ edukacyjn¹ i charytatywn¹ w ponad 146 krajach. Do tej pory z programów prowadzonych
przez fundacjê skorzysta³y ju¿ miliony ludzi na ca³ym œwiecie. Za³o¿ona zosta³a w 1982 w Stanach Zjednoczonych
przez Sri Sri Ravi Shankara. Fundacja ma swoich sta³ych
reprezentantów przy ONZ w Nowym Jorku, Genewie i Wiedniu, posiada status Miêdzynarodowej Organizacji Pozarz¹dowej (ze str.inter.org.).
ANWEILER Karolin¹ - re¿yserka. W 2005 wyre¿yserowa³a wspólnie z Jerzym Suchanekiem „Odkamienienie i Jase³ka - Obrót œwiata” w Teatrze Integracyjnym Atta Oœrodka
dla Niepe³nosprawnych Najœwiêtsze Serce Jezusa w Rudzie
Œl¹skiej - Halembie, wed³ug w³asnych pomys³ów i scenariuszy.
ANWEILER Ewa - (nauczyciel jêzyka angielskiego) Publiczna Szko³a Podstawowa nr 15 w Opolu.
APELCWAJG Chaja - ur. 1912, sekretarz Zwi¹zku Zawodowego Robotników Przemys³u Odzie¿owego (1934)
APENSZLAK Jakub - „A rebours”, sta³ na czele ¿ydowskiego ruchu narodowo-emancypacyjnego.
APFELBAUM Dawid - niektóre Ÿród³a podaj¹ nazwisko Appelbaum, imiê Mieczys³aw ps. „Jab³oñski”, „Kowal”, „Mietek” (ur. ?, zm. 1943 w Warszawie) - jeden z przywódców
¯ydowskiego Zwi¹zku Wojskowego. Liczy³ on w czasie powstania w getcie ok. 1.500 osób. By³a to organizacja syjonistyczna, skrajnie prawicowa. Przeciwieñstwo ¯OB, który
by³ lewicowy. To oni w czasie powstania w getcie obok flagi ¿ydowskiej wywiesili flagê polsk¹. Wraz z by³ymi oficerami WP pochodzenia ¿ydowskiego, oraz ¿ydowskimi dzia³aczami politycznymi: Józefem Celmajsterem, Henrykiem Lifszycem, Ka³menem Mendelsonem, Paw³em Frenklem, Leonem Rodlem i Dawidem Wdowiñskim, zainicjowa³ powstanie ¯ydowskiego Zwi¹zku Wojskowego w 1939 roku.
W strukturach ¯ZW odpowiada³ za departament komunikacji, maj¹cy za zadanie utrzymanie sta³ego kontaktu z Korpusem Bezpieczeñstwa i Armi¹ Krajow¹ po „aryjskiej” stronie. Wspólnie z Paw³em Fenklem kierowa³ departamentem
wojskowym. W czasie powstania w getcie dowodzi³ oddzia³em stacjonuj¹cym przy ulicy Mi³ej 10, uczestniczy³ w najwiêkszej bitwie powstania o siedzibê ¯ZW znajduj¹cej siê
przy ulicy Muranowskiej. Poleg³ w pierwszych dniach powstania, poœmiertnie zosta³ awansowany do stopnia majora WP. Skwer im. Mieczys³awa Apfelbauma znajduje siê na
warszawskiej Woli.
APFELBAUM Michel (Mechel) - ur. 1916, s. Gedali, uczeñ
krawiecki, aresztowany 6 maja 1934 r., za wywieszanie
podczas pochodu PPS, transparentów komunistycznych
dnia 1 maja 1934r, skazany na 3 lata wiêzienia (1934).
APIECIONEK Czes³aw - Piaseczno k. Warszawy. W latach
1977-80 by³ kolporterem „Biuletynu Informacyjnego” KOR
i ksi¹¿ek Niezale¿nej Oficyny Wydawniczej NOWA. W 1981
r. za³o¿y³ i wydawa³ „Nasze Sprawy”, biuletyn zwi¹zkowy
NSZZ „Solidarnoœæ” (Piaseczno, Konstancin Jeziorna, Lesznowola). W pocz¹tkowym okresie wspó³pracownik, potem kolporter „Tygodnika Wojennego”. W latach 1983-87
sk³ada³ ksi¹¿ki NOW-ej. Autor przedmowy do ksi¹¿ki A. Bobkowskiego „Coco de Oro” (1989) (W 1988 r. wprowadzi³ do
sprzeda¿y w swojej ksiêgarni Optimus parysk¹ „Kulturê”).
APOZNAÑSKA Teresa - E³k. W latach 1982-89 kolportowa³a wœród mieszkañców miasta prasê II obiegu (m.in. „Tygodnik Mazowsze”, „Tygodnik Wojenny”), a przede wszystkim wydawnictwa ksi¹¿kowe i broszurowe.
APTOWICZ Adam - „Inicjator utworzenia Zwi¹zku ¯ydów
Bocheñskich, dzia³acz Towarzystwa PrzyjaŸni Izrael-Polska
i Forum ¯ydów Polskich w Izraelu. Prowadzi akcjê upamiêtnienia miejsc mêczeñstwa ¯ydów podczas II wojny œwiatowej” (Folder Dni Ksi¹¿ki ¯ydowskiej, str. 14).
ARABSKI Tomasz - 38-letni redaktor naczelny „Dziennika
Ba³tyckiego” zosta³ na kolejn¹, piêcioletni¹ kadencjê przewodnicz¹cym Krajowej Rady Katolików Œwieckich. 12 listopada 2005 r. odby³o siê pierwsze spotkanie w nowym sk³adzie
tego gremium, doradczego Episkopatu Polski, po nominacjach, otrzymanych w czerwcu tego roku.
ARABUDZKI Micha³ - ur. w 1959, pisarz, scenarzysta i re¿yser filmowy. Cz³onek Polskiej Akademii Filmowej. Pisa³
m.in. scenariusz do filmu „Niech ¿yje mi³oœæ” (1991).
ARANOWSKA El¿bieta - LISTA NR 11; prof. dr hab.; urodzi³a siê w Warszawie. Po ukoñczeniu ¿eñskiego Liceum nr
15 im. Narcyzy ¯michowskiej zda³a egzaminy na Wydzia³
Matematyczno-Fizyczny Uniwersytetu Warszawskiego, zainteresowana wykorzystywaniem w przysz³oœci techniki
komputerowej w medycynie. I choæ, istotnie, ukoñczy³a sekcjê metod numerycznych, nadto przedstawi³a i obroni³a pracê magistersk¹ pt. „Formalizacja perceptronu” - uzyskuj¹c
tytu³ magistra matematyki - jej zainteresowania w owym
czasie ju¿ na tyle odbieg³y od medycyny, i¿ po ukoñczeniu
studiów, w 1967 r. rozpoczê³a pracê w Pracowni Psychometrycznej PAN. Poza kilkoma nagrodami Rektora Uniwersytetu Warszawskiego i Ministra Edukacji Narodowej otrzyma³a tak¿e nagrodê: 1995 - Nagroda Rektora Akademii Muzycznej w Warszawie, indywidualna, za wybitne osi¹gniêcia w dzia³alnoœci naukowej i dydaktycznej.
ARASZKIEWICZ Agata - ur. 1971. Historyk i krytyk literatury, pisarka i publicystka. Mieszka w Warszawie i w Pary¿u.
ARAZI Tuwia - szef siatki wywiadowczej Hagany w Syrii.
Wspó³pracowa³ z wywiadem brytyjskim („Midrasz”, styczeñ
2005, Janusz Roszkowski - „¯ydzi w koalicji antyhitlerowskiej”, str. 16).
ARBATOW - urodzi³ siê w 1923 roku. Cz³onek KPZR od
1943 roku do 1991 roku. W latach 60. i 70. by³ dyrektorem
Instytutu USA i Kanady. Amerykañski agent wp³ywu.
ARBESFELD Aron - komunista, przewodnicz¹cy Zwi¹zku
Zawodowego Robotników Przemys³u Odzie¿owego (1929).
ARCT Jacek - Warszawa. Przed Czerwcem ‘76 przygotowywa³ (fotograficznie) i rozkleja³ afisze informuj¹ce o patriotycznych mszach organizowanych przez Wojciecha
Ziembiñskiego. Przed powstaniem Niezale¿nej Oficyny Wydawniczej NOWA wydrukowa³ dla Miros³awa Chojeckiego
ok³adkê jednej z broszur oraz inne materia³y. Drukowa³ pismo Ruchu Obrony Praw Cz³owieka i Obywatela „Opinia”
(od nr. 1 w 1977), sporadycznie „G³os” i „Bratniaka”. Produkowa³ ró¿ne rodzaje ramek drukarskich, konstruowa³
rêczne powielacze. W 1978 r. (wraz z matk¹ Jadwig¹ ¯elechowsk¹ ) za³o¿y³ Wydawnictwo Archiwum, które istnia³o
do wiosny 1979 r. W 1980 i 1981 r. (z ¿on¹ Maryl¹) zajmowa³ siê, we wspó³pracy z Solidaritet Norge-Polen, pozyskiwaniem sprzêtu poligraficznego dla „Solidarnoœci”. W 1982
r. uruchomi³ produkcjê farby powielaczowej (na Politechnice Warszawskiej i u œp. Barbary Zbro¿yny). Wspó³pracownik Komitetu Obrony Robotników i ROPCiO.
ARCT Micha³ - 1849-1916 wydawca ksi¹¿ek szkolnych,
popularno-naukowych.
ARENDT Hannah - najs³ynniejsza ¿ydowska myœlicielka
XX wieku. Hannah Arendt ju¿ w 1963 roku wyst¹pi³a
w ksi¹¿ce „Eichmann w Jerozolimie” z dramatycznym
oskar¿eniem przeciw Judenratom, twierdz¹c, ¿e bez ich pomocy w zarejestrowaniu ¯ydów, zebraniu ich w gettach,
a potem pomocy w skierowaniu do obozów zag³ady zginê³oby du¿o mniej ¯ydów. Niemcy mieliby bowiem du¿o wiêcej k³opotów z ich spisaniem i wyszukiwaniem. W ró¿nych
miastach okupowanej przez hitlerowców Europy powtarza³
siê ten sam perfidny schemat - funkcjonariusze ¿ydowscy
sporz¹dzali wykazy imienne wraz z informacjami o maj¹tku,
zapewniali pomoc w³asnej policji w chwytaniu i ³adowaniu
¯ydów do poci¹gu. W ocenie Hannah Arendt: „Dla ¯ydów
rola, jak¹ przywódcy ¿ydowscy odegrali w unicestwieniu
w³asnego narodu, stanowi niew¹tpliwie najczarniejszy rozdzia³ ca³ej tej ponurej historii (...)” (podkr. J.R.N.) (H. Arendt:
„Eichmann w Jerozolimie”, Kraków 1987, s. 151). Uleg³oœæ
Judenratów wobec hitlerowców oznacza³a skrajn¹ kompromitacjê ¿ydowskich elit w pañstwach okupowanych przez III
Rzeszê. Hannah Arendt stwierdza wrêcz: „O ile jednak cz³onkowie rz¹dów typu quislingowskiego pochodzili zazwyczaj
z partii opozycyjnych, cz³onkami rad ¿ydowskich byli z regu³y ciesz¹cy siê uznaniem miejscowi przywódcy ¿ydowscy,
którym naziœci nadawali ogromn¹ w³adzê a¿ do chwili, gdy
i ich tak¿e deportowano” (H. Arendt: op. cit., s. 151). Dodajmy przy tym, ¿e odgrywaj¹cy tak haniebn¹ rolê szmalcownicy, czy pomagaj¹ce Niemcom w niektórych miejscowoœciach mêty stanowi³y prawdziwy margines spo³eczeñstwa
polskiego, zbiór szumowin. Wœród ¯ydów natomiast splami³a siê straszliwie wielka czêœæ ich elity politycznej i spo³ecznej. St¹d pochodzi tak niebywale ostra konkluzja H. Arendt
- „Wszêdzie, gdzie byli ¯ydzi, istnieli uznani przywódcy ¿ydowscy, i to w³aœnie oni, niemal bez wyj¹tku wspó³dzia³ali
w ten czy inny sposób, z takiej czy innej przyczyny, z nazistami. Ca³a prawda przedstawia³a siê tak, ¿e gdyby naród
¿ydowski by³ istotnie nie zorganizowany i pozbawiony przywództwa, zapanowa³by chaos, ale liczba ofiar z pewnoœci¹
nie siêgnê³aby 4,5 do 6 milionów ludzi” (H. Arendt: op. cit.,
s. 151, 160). Arendt powo³a³a siê przy tym na oceny sugeruj¹ce, ¿e z powy¿szej iloœci ¯ydów mog³aby uratowaæ siê
mniej wiêcej po³owa, gdyby nie trzymano siê pos³usznie zaleceñ ¿ydowskich (tam¿e, s. 160-161). ¯ydowski autor Baruch Milch tak pisa³ w przejmuj¹cej relacji o losach ¯ydów
na b. wschodnich kresach Rzeczypospolitej (woj. lwowskie
i tarnopolskie): „W ka¿dym razie Judenrat sta³ siê narzêdziem w rêkach gestapo do niszczenia ¯ydów, a jak sami
cz³onkowie póŸniej siê wyra¿ali, s¹ „Gestapem na ulicy ¿ydowskiej (...)” (B. Milch: Mój testament, „Karta”, luty 1991,
s. 6-7, 16).
ARENDARSKA Agnieszka - LISTA NR 9, mgr psychologii,
autorka ksi¹¿ek dot. programu profilaktyki dla m³odzie¿y,
nauczycieli i rodziców. Publicystka m.in. „Niebieskiej linii” dwumiesiêcznika poœwiêconego problematyce przemocy.
ARENDARSKI Andrzej - urodzony 15.11.1949 roku
w Warszawie. Na pocz¹tku 1982 r. wydawa³ pismo warszawskiego œrodowiska oœwiaty niezale¿nej „Tu Teraz”. Pisywa³ do czasopisma „Kierunek Solidarnoœæ”, a potem do
dwutygodnika „KOS”. Jeden z za³o¿ycieli Niezale¿nej Agencji Informacyjnej - NAI. W latach 1983-87 redaktor naczelny Zeszytów Edukacji Narodowej. Wspó³autor opracowañ:
„Analiza stanu obecnego i perspektyw rozwoju sytuacji politycznej w Polsce” (1984), „Polska lat osiemdziesi¹tych.
Stan œrodowiska przyrodniczego” (1984). Od 1988 r.
wspó³autor analiz tworzonych w ramach Warszawskiego
Towarzystwa Gospodarczego. Wspó³za³o¿yciel NSZZ Pracowników Nauki Techniki i Oœwiaty. Ukoñczy³ geologiê na
UW oraz zrobi³ doktorat w Instytucie Filozofii i Socjologii
PAN. Pracowa³ w Instytucie Historii Oœwiaty i Techniki PAN
(1977-89), a nastêpnie by³ pos³em z ramienia Kongresu Liberalno-Demokratycznego (1989-93). Wiceprzewodnicz¹cy
i cz³onek Rady Politycznej Kongresu Liberalno-Demokratycznego. W latach 1992-93 by³ ministrem wspó³pracy gospodarczej z zagranic¹ w rz¹dzie H. Suchockiej. Od 1993
by³ prezesem Krajowej Izby Gospodarczej, pe³ni¹cej rolê samorz¹du przedsiêbiorców. Jeden z najlepiej ustosunkowanych prominentów nowego ustroju o bardzo rozleg³ych koneksjach. Wspólnie z Janem Krzysztofem Bieleckim i Micha³em Wojtczakiem dzia³ali w Junior Chamber International. Razem z Gra¿yn¹ Staniszewsk¹ i Andrzejem Zawiœlakiem za³o¿yli Spo³eczny Ruch Inicjatyw Gospodarczych
SPRING. Cz³onek Rady Gie³dy Papierów Wartoœciowych
(1992), cz³onek Komitetu Wykonawczego Kapitu³y God³a
„Teraz Polska” (1993). W sk³ad Komitetu wchodz¹: J. Zió³kowski, J. M. Rokita, J. Lewandowski, K. Skubiszewski, J.
Osiatyñski. W Komitecie Honorowym Kapitu³y s¹: L. Balcerowicz, B. Geremek, A. Olechowski, A. Zakrzewski. W marcu 1996 roku zasiada³ w Radzie Honorowej XLVIII Kongresu Œwiatowego IESEC, obok m.in.: Jana Krzysztofa Bieleckiego, L. Balcerowicza, A. Olechowskiego, C. Stypu³kowskiego, H. Gronkiewicz-Waltz. Kongres bêd¹cy jedna z ¿ydowskich przybudówek zosta³ otworzony przez ¯yda Kwaœniewskiego. Nad obradami kongresu patronat obj¹³ inny
¯yd George Soros.
8
ARENDT Jerzy - £ódŸ. Zajmowa³ siê hurtowym kolporta¿em prasy niezale¿nej. Po wprowadzeniu stanu wojennego
radny Dzielnicowej Rady Narodowej £ódŸ-Polesie - posiadane informacje przekazywa³ redakcji „Biuletynu £ódzkiego”,
z którym przez wiele lat wspó³pracowa³.
ARENT Iwona - LISTA NR 9; (ur. 4 czerwca 1968
w Olsztynie). Ukoñczy³a hotelarstwo w Studium Bankowoœci, Hotelarstwa i Turystyki, politologiê i nauki spo³eczne
w Wy¿szej Szkole Pedagogicznej w Olsztynie oraz studia
podyplomowe z rachunkowoœci na Uniwersytecie Warmiñsko-Mazurskim. W Sejmie V kadencji zasiada od 22 sierpnia
2006. Objê³a mandat po Aleksandrze Szczygle, który zosta³
powo³any na stanowisko Szefa Kancelarii Prezydenta.
ARIELI Mordechaj - autor ksi¹¿ki „Aszkenazyjczyk” - „autobiograficzna powieœæ o losach tytu³owego Aszkenazyjczyka - mieszkañca krakowskiego Kazimierza i wspó³czesnego
Izraela” („Midrasz-pismo ¿ydowskie”, nr 10, paŸdziernik
2005, str. 1).
ARKIN Wiktor - (1894-1982) profesor dr hab. Chirurg
m.in. Akademii Medycznej w Warszawie, kierownik Katedry
i Kliniki Okulistyki II Wydzia³u Lekarskiego.
ARKIN Linda - autorka ksi¹¿ki, w której zaprasza do wspólnego treningu, wykorzystuj¹cego odwieczn¹ wiedzê Hatha
Joga.
ARKUSZEWSKI Wojciech - Warszawa. Od jesieni 1977
do 1980 r. w redakcji miesiêcznika „G³os”. Wydrukowa³ nr
2 tego pisma. W roku 1981 by³ redaktorem „Tygodnika Solidarnoœæ”. Po 13 grudnia 1981 r. pisywa³ do „Tygodnika
Mazowsze” i „Woli”. Wspó³pracownik Komitetu Obrony Robotników.
ARKUSZYÑSKI Czes³aw - LISTA NR 15; by³y wiêzieñ KL
Auschwitz, numer obozowy 131603. Urodzi³ siê w 1924 r.
i wychowa³ w Tomaszowie Mazowieckim. Podczas drugiej
wojny œwiatowej pocz¹tkowo by³ œwiadkiem zag³ady ¯ydów
w tomaszowskim gettcie i pierwszych aresztowañ Polaków.
W lipcu 1943 r. jako dziewiêtnastolatek sam zosta³ aresztowany i brutalnie przes³uchiwany przez hitlerowsk¹ policjê polityczn¹. Nikogo nie wyda³. Prze¿y³ obozy koncentracyjne
w Oœwiêcimiu, Oranienburgu i Buchenwaldzie. W maju 1945
r. wróci³ do Polski. Swoj¹ biografiê zatytu³owan¹ „Nie daæ siê
zabiæ” napisa³ dla rodziny, przede wszystkim dla wnuków.
ARKUZEL Marcin - ks. Koœcio³a Ewangelicko-Augsburskiego. Bra³ udzia³ w kabaretowej imprezce pt. „Dzieñ Judaizmu w Koœciele katolickim”, £ódŸ - 17 stycznia 2001r.
ARM Sara - „t³umaczka z jêzyka jidysz, ostatnio zajmuje
siê przede wszystkim przek³adami dokumentów z okresu
wojny, w tym dokumentów zgromadzonych w Archiwum
Ringelbluma oraz relacji ¯ydów ocala³ych z Zag³ady, które
znajduj¹ siê w Archiwum ¯ydowskiego Instytutu Historycznego.
ARNAL Jan - oboista. Filharmonia Lubelska im. Henryka
Wieniawskiego.
ARNHOLD Katarzyna - kompozytorka, urodzona 4 sierpnia
1968 w Opolu. Studiowa³a kompozycjê w Akademii Muzycznej we Wroc³awiu pod kierunkiem Gra¿yny Pstrokoñskiej-Nawratil, a nastêpnie (w latach 1997-99) iberystykê
na Uniwersytecie Wroc³awskim. W latach 2001-2003 odby³a studia kompozycji Master’s Degree w ramach programu
„CONTEMPORARY MUSIC through NON-WESTERN TECHNIQUES” studiuj¹c muzykê Po³udniowych Indii (Karnataka)
pod kierunkiem Rafaela Reiny. Odby³a tak¿e studia muzyki
elektronicznej w Amsterdamie u Jorrita Tamminga, Josa
Zwaanenburga i Keesa Taazelara. By³a wielokrotnie uczestniczk¹ miêdzynarodowych kursów kompozytorskich organizowanych przez Polskie Towarzystwo Muzyki Wspó³czesnej w Kazimierzu nad Wis³¹, Bia³ymstoku i Radziejowicach.
W 1998, jako stypendystka meksykañskiego towarzystwa
„Sones Contemporaneos Association”, uczestniczy³a
w V Miêdzynarodowych Kursach Kompozytorskich „Franco
Donatoni” w Meksyku. W latach 1992-95 wspó³pracowa³a
z redakcj¹ muzyczn¹ Polskiego Radia Wroc³aw, przygotowuj¹c i prowadz¹c audycje poœwiêcone muzyce wspó³czesnej. W centrum zainteresowañ kompozytorskich znajduje
siê muzyka wokalna z elementami teatru, czasem te¿ rytua³ów judaistycznych. Wspó³pracowa³a z artystami plastykami (Piotr Lutyñski, Anka Brudziñska) i siostr¹ aktork¹, Juli¹
Krynke, realizuj¹c wspólne projekty multimedialne.
ARNO-JAWOROWSKI Mariusz - t³umacz m.in. „Ulicy Sezamkowej” wersji telewizyjnej i literackiej. By³ szefem t³umaczy w Egmoncie. Podpisa³ siê pod listem broni¹cym ¯yda Kieresa, k³amcy i oszczercy wobec Polaków.
ARNOLD Agnieszka - LISTA NR 2, 8 i 10; dokumentalistka, re¿yser i reporterka telewizyjna, manipulatorka i oszustka. Ukoñczy³a Polonistykê na Uniwersytecie Warszawskim.
Za³o¿ycielka niezale¿nego Zwi¹zku Zawodowego Filmowców (sierpieñ 1980). Autorka wielu filmów o mniejszoœciach etnicznych i religijnych. Najbardziej znane s¹ jej filmy
poœwiêcone zbrodni w Jedwabnem. W 1999 roku Arnold
nakrêci³a dokument „Gdzie mój starszy syn Kain”, w którym
znalaz³y siê relacje Szmula Wassersztajna i córki w³aœciciela stodo³y w Jedwabnem, w której spalono ¯ydów. W 2001
roku powsta³ jej film „S¹siedzi” w ca³oœci dotycz¹cy wydarzeñ z Jedwabnego. M.in. na podstawie przeprowadzonych
w 1998 roku przez Arnold wywiadów z mieszkañcami Jedwabnego Jan Gross napisa³ ksi¹¿kê pod tym samym tytu³em (wyd. 2001). W kawiarence internetowej TVP 1 5 kwietnia br. goœci³a Agnieszka Arnold, re¿yser filmu „S¹siedzi”.
Zagl¹daj¹c na stronê internetow¹ http://www.tvp.pl/kawiarenka/arnold/home.htm, mo¿na wyrobiæ sobie pogl¹d nie
tylko na temat burzliwoœci prowadzonej dyskusji, ale równie¿ o mentalnoœci i poziomie odpowiedzi zaproszonego goœcia. W sygnalizowanych przez internautów g³osach przewa¿a³y krytyczne pytania, które rzadko spotyka³y siê z zadowalaj¹c¹ odpowiedzi¹. Mo¿na je z grubsza podzieliæ na kilka w¹tków tematycznych. Dowiadujemy siê z nich, co pani
Agnieszka myœli o swoim pochodzeniu (o czym piszemy
dzisiaj), o rasizmie, prawdzie. Skoro wokó³ mordu w Jedwabnem toczy siê dyskusja pomiêdzy Polakami a ¯ydami,
internauci chcieli uzyskaæ informacjê, w czyim imieniu i z jakich pozycji pani Agnieszka przyst¹pi³a do realizacji stronniczego filmu: „Medyk”: „Czy Pani, Pani Agnieszko Arnold,
jest ¯ydówk¹? Jeœli tak, to wszystko jasne”. Agnieszka Arnold: „Drogi Medyku, z racji zawodu Pañskiego odsy³am do
doktora Mengele”. Przez chwilê zapachnia³o „polskimi obozami koncentracyjnymi”, ale do sprawy wraca „Krzysztof”:
„Mo¿e nie powinien pytaæ, ale pad³o pytanie o Pani pochodzenie, byæ mo¿e niew³aœciwie sformu³owane, ale mimo to
nie udzieli³a Pani odpowiedzi. Czy nale¿y przez to rozumieæ,
¿e pochodzenie jest rzecz¹ wstydliw¹? Mówimy o wyjaœnianiu, podawaniu prawdy, a jednak tego nie robimy. Takie
mam wra¿enie”.
9
ARNOLD-ROKITA Nelly - (ur. w Czelabiñsku) ¿ona polityka Jana Rokity, by³a dzia³aczka Platformy Obywatelskiej.
W 2003 roku zosta³a przewodnicz¹c¹ polskiej Europejskiej
Unii Kobiet. Pochodzi z niemieckiej rodziny osiad³ej w XIX
wieku w Gruzji. Jej ojciec, aresztowany przez stalinowskie
w³adze, spêdzi³ kilka lat w Czelabiñsku na Syberii. Zwolniony w 1948 roku zosta³ dyrektorem tamtejszego przedsiêbiorstwa transportowo-naprawczego. Gdy Nelly mia³a 9 lat,
jej rodzina przenios³a siê do Frunze (obecnie Biszkek) w Kirgizji. W 1976 roku ca³a rodzina przeprowadzi³a siê do RFN.
Rodzice i brat Nelly osiedlili siê w Hanowerze, ona sama zaœ
w Hamburgu, gdzie zaczê³a studia lingwistyczne. Nelly Rokita w styczniu 2007 roku odesz³a z Platformy Obywatelskiej, t³umacz¹c to s³owami: „Platforma za bardzo skrêca
w lewo”. Jednym z powodów by³o równie¿ „niesprawiedliwe” traktowanie jej mê¿a. Jednoczeœnie nie zaprzecza, ¿e
powrót do PO jest mo¿liwy.
ARONSON Stanis³aw - oficer AK, walczy³ w powstaniu
w elitarnym Kedywie. Jego wypowiedŸ dla „GW” d³ugo nie
by³a publikowana, a gdy to ju¿ zrobiono, to mia³a ona zmieniony sens. Chodzi³o o pomoc, jakiej ¯ydom udziela³a AK.
ARSKI Józef - kwatermistrz WUBP w £odzi. Ca³a ³ódzka
bezpieka sk³ada³a siê w wiêkszoœci z ¯ydów. To samo dotyczy³o s¹downictwa i partii komunistycznej. St¹d te¿ Polacy
traktowali to jako now¹ okupacjê, tym razem sowieck¹ wykonywan¹ przy pomocy ¯ydów.
ARSKI Stefan-Salman Apfelbaum - polonofob, komunista, cz³onek Czerwonego Harcerstwa, Zwi¹zku Niezale¿nej
M³odzie¿y. Od 1931 r. w PPS, wspó³za³o¿yciel pisma „P³omienie”, przewodnicz¹cy Rady G³ównej wileñskiej „Wolnoœci” (1939-1940). W latach wojny prowadzi³ dzia³alnoœæ
agenturaln¹ na rzecz Sowietów wœród Polonii w USA. Potem
g³ówny twórca „czarnej” legendy emigracji i Polonii. Zastêpca redaktora naczelnego „Robotnik Polski” w USA (19411943), redaktor naczelny „Robotnika”. „Robotnik” - dziennik
wydawany od 1944 r., pocz¹tkowo w Lublinie, od 1945
w £odzi, nastêpnie w Warszawie; organ prasowy tzw. odrodzonej PPS; XII 1948 po³¹czony z „G³osem Ludu” w „Trybunê Ludu” - oficjalny organ KC PZPR. Dziennikarz „Nowej
Kultury” i wy¿szy urzêdnik PZPR, przewodnicz¹cy Zwi¹zku
Zawodowego Dziennikarzy. Jego ¿on¹ by³a Magda Hertz.
Napisa³ m.in.: „Targowica le¿y nad Atlantykiem” (1952),
„Wspó³czesna Targowica” (1953), „Pasa¿erowie martwej
wizy” (1954), Wszystkie w.w. szkalowa³y polsk¹ emigracjê. „W okresie stalinowskim na przesz³o sto dzienników,
tygodników i miesiêczników, wychodz¹cych w samej tylko
Warszawie, by³o tylko dwóch naczelnych nie-¯ydów” (cyt.
za: G. Fleming, Polska ma³o znana, Paris 1967, s. 199).
ARTMAN Grzegorz - aktor, rocznik 1971. W swojej drodze
zawodowej zwi¹zany by³ miêdzy innymi z legendarn¹ grup¹
teatraln¹ Towarzystwo Wierszalin - trzykrotnym zdobywc¹
presti¿owej nagrody Fringe First na festiwalu w Edynburgu.
W filmie debiutowa³ rol¹ Marka w „bloku.pl”/ re¿. Marek Bukowski/. Zagra³ Mateusza w filmie „Drugi Cz³owiek” /re¿. Pawe³ Naroznik/, Jana w „3Paulus” /re¿. Marcel Sawicki, Luke
Quikley, Sammy Harkham/, w „Pianiœcie” /re¿. Roman Polanski/, Kubê w filmie „Wolny Przejazd”/re¿. Jean Marc Moutot/ , Micha³a w filmie „Nadzieja” /rez. Stanis³aw Mucha/.
ASKANAS Adam - „Adamus” Przedsiêbiorstwo Produkcyjno-Handlowe, 98-200 Sieradz, Jagielloñska.
ASKANAS Aleksander - absolwent Akademii Medycznej
w Warszawie i wieloletni jej pracownik (IV Klinika Chorób
Wewnêtrznych), doktór nauk medycznych tej¿e uczelni, kardiolog. Senat Akademii Medycznej decyzj¹ z czerwca 2003
roku odznaczy³ go „Medalem za Zas³ugi dla Akademii Medycznej w Warszawie”. Medal ten ustanowiono jako ho³d
dla by³ych pracowników Instytutu Kardiologii, którzy tak jak
dr Aleksander Askanas pomimo zaprzestania formalnego
zwi¹zku z Uczelni¹ po ucieczce z Polski w 1968 roku, kontynuowali swoje lekarskie kariery poza Polsk¹ i utrzymywali kontakt z tymi, którzy tu pozostali.
ASKANAS ALINA - Lista Wildsteina IPN BU 0772/2145.
ASKANAS Barbara - historyk sztuki i krytyk artystyczny,
pracuj¹cy m.in. w Musée d Art. Moderne de la Ville de Paris.
Kultura ocalona: katalog wystawy poœwiêconej kulturze ¯ydów polskich [katalog opracowa³a Barbara Askanas] Muzeum Narodowe w Warszawie.
ASKANAS Jolanta Chmielewska - P³ock ul.Malinowa.
Udzielanie korepetycji z jêzyka angielskiego.
ASKANAS Kazimierz - urodzi³ siê w 1909 roku w P³ocku
w rodzinie zwi¹zanej z miastem od kilkuset lat. Mi³oœnik
sztuki, przyjaŸni³ siê m.in. ze Stefanem Themersonem i W³adys³awem Broniewskim. Po Jagiellonce (absolwent z 1927
roku) studiowa³ prawo na UW, a w latach 70. doktorat na
UMK. By³ za³o¿ycielem i wieloletnim szefem p³ockiego zespo³u adwokackiego, jednego z pierwszych w kraju. Dzia³a³
te¿ w utworzonym w 1931 r. Klubie Artystycznym P³occzan.
Przez kilkanaœcie lat pracowa³ w komitecie badañ rejonów
uprzemys³awianych PAN. By³ wieloletnim wiceprezesem
TNP. Jest autorem ksi¹¿ek „Br¹zowe Drzwi P³ockie w Nowogrodzie Wielkim” i „Przestêpczoœæ w uprzemys³owionym
mieœcie” oraz ponad stu prac naukowych i popularnonaukowych z dziedziny prawa, kryminologii i historii. Miastu zostawi³ po sobie ponad 800-stronicow¹, jedyn¹ w swoim rodzaju i czêsto wznawian¹ „Sztukê P³ocka”. Pisa³ dowcipne
fraszki i dzienniki. Zmar³ w 1994 r.
ASKANAS Maksymilian (Markus) - (1869 P³ock - 1936
£ódŸ) dziennikarz. Syn Józefa i Rywki Arfy. Brat Maurycego
(Moszka Kalmana) (1870-1936), adwokata.
ASKANAS Maurycy (ok. 1870 - 1936 £ódŸ), adwokat, syn
Józefa i Rywki, brat Maksymiliana (1869-1936).
ASKANAS Stefan - „Dnia 6 listopada we wtorek 1951 roku o godzinie 14., z taœmy monta¿owej Hali nr 1 ¿erañskiej
Fabryki Samochodów Osobowych, w obecnoœci zebranej
na tê okolicznoœæ m³odej za³ogi (1400 osób) i przyby³ych
goœci zjecha³ pierwszy zmontowany po wojnie w Polsce samochód osobowy. Minister Przemys³u Hilary Minc, marsza³ek Rokkosowski oraz dyrektorzy Grzegorz Halak (dyr.techniczny) i Stanis³aw Komorowski (naczelny dyrektor FSO
w budowie), dyrektor administracyjny Stefan Askanas, jak
równie¿ obecni wtedy specjaliœci radzieccy (Borys Aloszyn,
Wiktor Politajew, Iwan Smyrnof i inni) oklaskami przywitali
pierwsz¹ Warszawê M-20, opatrzon¹ tymczasowym numerem rejestracyjnym APR 764. Za³oga, a raczej jej ideologiczni przedstawiciele, podjê³a zobowi¹zanie, ¿e uruchomienie
fabryki nast¹pi miesi¹c przed terminem, tak aby zd¹¿yæ na
obchodzon¹ od niedawna w Polsce rocznicê Rewolucji PaŸdziernikowej. Podobny termin rozpoczêcia produkcji ciê¿arowych GAZ 51 wyznaczono zreszt¹ w lubelskiej Fabryce
Samochodów Ciê¿arowych, któr¹ uroczyœcie otwierano 7
listopada. Zanim to jednak nast¹pi³o, ludzie pracowali tu na
TAJEMNICE ŒWIATA DZIWNY JEST TEN ŒWIAT
okr¹g³o, aby zd¹¿yæ na czas. Wspomniany dyrektor Askanas zadba³ przy tym, aby z restauracji hotelu Bristol dowo¿ono posi³ki. By³ to polski schabowy z ziemniakami i kapust¹,
dwa piwa i paczka papierosów Wawel”. „FSO Warszawa
pierwszy polski samochód osobowyprodukowany po II wojnie œwiatowej”. Opracowanie: £ukasz Jeziorski (fragment).
ASKANAS Waleria - prof. (USA), cz³onek honorowy Polskiego Towarzystwa Neurologicznego.
ASKANAS Wiktor - absolwent Szko³y G³ównej Planowania i Statystyki (1969), magister ekonomii, doktoryzowa³ siê
w Instytucie Organizacji i Kierowania Polskiej Akademii Nauk (1974). Jest tak¿e absolwentem University of Minnesota (Faculty Development Institute, School of Management:
Projektowanie systemów informatycznych - 1987), Babson
College (Centre for Executive Education: Przedsiêbiorczoœæ
i zarz¹dzanie - 1997) oraz Harvard University (HBS: Private
Equity Investment - 2000). Profesor Zarz¹dzania od 1983
roku wspó³pracuj¹cy z Uniwersytetem w New Brunswick
(Kanada). Zanim podj¹³ pracê na Uniwersytecie w New
Brunswick, pracowa³ dla wielu organizacji biznesowych
i uniwersytetów w Polsce, Stanach Zjednoczonych, Francji,
Meksyku i Kanadzie. Jest cz³onkiem zarz¹du wielu firm. By³
doradc¹ Prezesa Banku PeKaO SA i Przewodnicz¹cego
KNUiFE. Pe³ni³ tak¿e obowi¹zki przewodnicz¹cego rady
nadzorczej PTE PZU. Cz³onek-za³o¿yciel Polskiego Instytutu
Dyrektorów i cz³onek jego Rady Programowej. Cz³onek szeregu rad nadzorczych w Polsce i Kanadzie. W 2003 roku,
dekretem Prezydenta Polski, Odznaczony Krzy¿em Kawalerskim Orderu Zas³ugi Rzeczypospolitej Polskiej. Jako visiting professor wspó³pracuje z uniwersytetami w Trynidadzie, Ukrainie i Polsce. Wy¿sza Szko³a Przedsiêbiorczoœci
i Zarz¹dzania im. Leona KoŸmiñskiego, ul. Jagielloñska 59
|03-301 Warszawa.
ASKANAS Zdzis³aw - profesor, dr medycyny. (19101974) urodzi³ siê w Warszawie, dyplom lekarza uzyska³
w 1935 roku na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. We wrzeœniu 1939 roku wst¹pi³ do armii i walczy³ w obronie twierdzy Modlin, za mêstwo na polu walki
otrzyma³ Krzy¿ Walecznych. Okupacja by³a dla niego okresem niezwykle ciê¿kim; ukrywa³ siê ze wzglêdu na swoje
pochodzenie, dzia³a³ w konspiracji pod pseudonimem
„D¹b”, w Gettcie podpopieczny Lotty Wegmeister („Gazeta
¯ydowska 1940 Oficjalna gazeta dla wszystkich gett w Generalnym Gubernatorstwie, koncesjonowana przez Niemców, ukazywa³a siê od lipca 1940 do sierpnia 1942. Zawiera obowi¹zkowy materia³ propagandowy i wiele ciekawych
informacji”). Pod koniec wojny organizowa³ szpitale Rady
G³ównej Opiekuñczej (RGO). Po wyzwoleniu wst¹pi³ do Ludowego Wojska Polskiego, póŸniej pracowa³ w departamencie Zaopatrzenia Ministerstwa Zdrowia. W roku 1948 z chwil¹ objêcia kierownictwa II Kliniki Chorób Wewnêtrznych przez M. Semerau-Siemianowskiego - powróci³ do
pracy klinicznej na Uniwersytecie Warszawskim, a nastêpnie w Akademii Medycznej w Warszawie. W roku 1954
otrzyma³ tytu³ naukowy profesora. Opublikowa³ ponad 180
prac, wyda³ szereg monografii. prof. Zdzis³aw Askanas wyst¹pi³ nawet z przepowiedni¹, ¿e w socjalizmie zniknie choroba wieñcowa i zawa³ów serca nie bêdzie, bo jest to przypad³oœæ imperializmu. Retoryka dro¿sza pieniêdzy, jak by
powiedzia³ Pawlak z filmu „Sami swoi”.
ASKENAZY Szymon - (ur. 28 grudnia 1866 w Zawichoœcie, zm. 22 czerwca 1935 w Warszawie), historyk, g³ównie
stosunków miêdzynarodowych XVIII i XIX w. Profesor Uniwersytetu Lwowskiego, nastêpnie Warszawskiego. W swoich pogl¹dach politycznych zbli¿ony do obozu legionowopi³sudczykowskiego. Wychowawca wielu historyków polskich.
ASMAN Tomasz - Katedra Prawa Gospodarczego, Szko³a
G³ówna Handlowa - sekretarz.
ASMINOWICZ Witold - wiceprezes biura Miss Polonia.
ASPIS Feliks - morderca s¹dowy. Zarówno w prokuraturach jak i s¹dach by³a widoczna dominacja ¿ydowska.
Oskar¿anie, s¹dzenie i skazywanie czêsto na karê œmierci
przez ¯ydów w togach polskich bohaterów wp³ywa³o w naturalny sposób - na negatywny stosunek Polaków do
¯ydów. Bra³ udzia³ w procesie przeciwko rotmistrzowi W.
Pileckiemu ps. „Witold”, który zosta³ zastrzelony w mokotowskim wiêzieniu 15 maja 1948 roku. Prokurator Prokuratury Generalnej. Urodzony 27.07.1901 r. w Warszawie. Absolwent Wydzia³u Prawa Uniwersytetu Jagielloñskiego
(1926 r.). W latach 1928-1931 pracowa³ w S¹dzie Okrêgowym w £odzi. W czasie wojny w Rosji Sowieckiej. Od sierpnia 1944 r. w Ludowym Wojsku Polskim na stanowiskach:
oficera œledczego Naczelnej Prokuratury Wojskowej, podprokuratora Okrêgowej Prokuratury Wojskowej w Warszawie, a od 1948 r. podprokuratora w Naczelnej Prokuraturze
Wojskowej. Od 1950 r. sêdzia Wydzia³u II Najwy¿szego S¹du Wojskowego. Po 1956 r. radca prawny. Prokurator Aspis
nadzorowa³ œledztwo w sprawach „zamojsko - lubelskich”.
Sêdzia Aspis pe³ni³ równie¿ obowi¹zki sekretarza partii przy
Najwy¿szym S¹dzie Wojskowym. Bra³ udzia³ w s¹dzeniu
grupy: Skibiñskiego + 4 (5 wyroków œmierci), Adameckiego + 7 (6 wyroków œmierci); Kostucha + 2 (3 wyroki
œmierci). Komisja Mazura postawi³a zarzut Aspisowi, ¿e ponosi winê za ponad 4 tysi¹ce zbrodniczych wyroków
ASTOR Waldorf - „W ksi¹¿ce Bestie koñca czasu zarysowa³em œwiatow¹ tajn¹ dominacjê trzynastu rodów ¿ydomasoñskich, dominuj¹cych nad œwiatem. Jednym z nich
jest rodzina Astor” („Grabarze polskiej nadziei”, Henryk
Paj¹k, str. 106).
ASZ Szalom - jid. ùìåí àÇù (ur. 1 stycznia, 1 paŸdziernika
lub 1 listopada 1880 w Kutnie, zm. 10 lipca 1957 w Londynie) prozaik, dramaturg i eseista pisz¹cy w jêzyku jidysz.
Szalom ró¿ni³ siê od reszty rodzeñstwa, wiêc ojciec zacz¹³
przygotowywaæ swego najm³odszego syna do funkcji rabina. Mia³ najlepszego nauczyciela Tory. Nauczy³ siê sam czytaæ po polsku i po niemiecku, a tak¿e po rosyjsku. Przeczytanie „Ksiêgi pieœni” Heinego sprawi³o, ¿e zacz¹³ zapoznawaæ siê z literatur¹ nie¿ydowsk¹ - Goethem, Lessingiem,
Schillerem. Lektura tych zakazanych ksi¹g wykluczy³a go
z rodziny i gminy ¿ydowskiej ju¿ w wieku 17 lat.
Interesowa³ go ruch syjonistyczny, który stawa³ siê coraz
bardziej popularny. Pocz¹tkuj¹cy pisarz koncentrowa³ siê
wiêc na tematach nacjonalistycznych, odkrywaj¹c równolegle literaturê jidysz. Szalom o¿eni³ siê z Matyld¹, córk¹ swojego przysz³ego t³umacza na jêzyk polski - Mojszy Szpiry.
Ma z ni¹ trzech synów: Nathana, Mosesa, Johana i córkê
Ruth. W Kolonii powsta³ najbardziej znany dramat pisarza
„Bóg zemsty”. Wzbudzi³ on wielkie kontrowersje w œrodowiskach ¿ydowskich, gdy¿ bohater prowadzi dom publiczny,
ale i przyniós³ wielki sukces autorowi.
ASZKENAZY Halina-Engelhard - autorka ksi¹¿ek, m.in.:
„Warszawa - Pary¿ - Tel Awiw”, „Dzieñ noc dzieñ - Tom
wspomnieñ ocalonej z Zag³ady” („Midrasz - pismo ¿ydowskie”, nr 10, paŸdziernik 2005, str. 1).
ASZKENAZY Seweryn - skarbnik. Towarzystwa Kultury ¯ydowskiej Beit Warszawa.
ASZKENAZY Szymon - 1866-1935 profesor historii, wychowawca wielu historyków polskich. Dyplomata lata miêdzywojenne, II Rzeczpospolita. Przedstawiciel Polski w Lidze
Narodów. G³ówne dzie³a: „Ks. Józef Poniatowski”, „Napoleon a Polska”, „£ukasiñski”, „Gdañsk a Polska”.
ATLAS (At³as) Janusz - dziennikarz sportowy, by³y m¹¿
dziennikarki Katarzyny Dowbor. Paszkwilant, za co dosta³
w ryj na Balu Mistrzów Sportu od W³adka Komara. Wypisywa³ te¿ k³amstwa o Leszku Bublu.
ATYS Kuba - Warszawa. Kolporter wydawnictw niezale¿nych. W 1987 r. wspó³tworzy³ na Akademii Wychowania Fizycznego Niezale¿ny Oœrodek Informacji Obrazowej, wykonywa³ zdjêcia dla prasy podziemnej, zw³aszcza dla „PWA Przegl¹d Wiadomoœci Agencyjnych”.
AUGUSIAK Agata - absolwentka Nauczycielskiego Kolegium Jêzyka Angielskiego w Koszalinie, na Politechnice Koszaliñskiej zajmuje siê problemami studentów niepe³nosprawnych.
AUGUSTYN Urszula - LISTA NR 12 (ur. 1 wrzeœnia 1964
w Tarnowie). W 1990 ukoñczy³a studia magisterskie w krakowskiej Wy¿szej Szkole Pedagogicznej na Wydziale Filologii Polskiej. Przez 15 lat pracowa³a jako nauczyciel w szko³ach podstawowych. Jako dziennikarka wspó³pracowa³a
z „Goœciem Niedzielnym”, Radiem Plus Tarnów oraz z katolickim portalem OPOKA, w którym tworzy³a polsk¹ wersjê
Radia Watykan. Ostatnio by³a prezenterk¹ w Radiu RDN Ma³opolska i dziennikark¹ w Biurze Prasowym Konferencji Episkopatu Polski oraz w polonijnym miesiêczniku „Nasze S³owo” w Hanowerze. W 2005 zosta³a wybrana pos³em na
Sejm V kadencji z listy Platformy Obywatelskiej w wyborach
parlamentarnych w okrêgu tarnowskim.
AUGUSTYNIAK Urszula Anna - Lista nr 4. Profesor zwyczajny. Wydzia³ Historyczny, Instytut Historyczny, Zak³ad
Historii Nowo¿ytnej UW.
AUSCALER Gustaw - wchodzi³ w sk³ad kolegium S¹du
Najwy¿szego, które zatwierdzi³o wyrok œmierci na generale
Fieldorfie. Autor ksi¹¿ki „Opowieœci chasydów”.
AVIRAN Pini - komisarz policji w Tel Awiwie: „Gdy zamkniemy jeden burdel, w to miejsce pojawia siê dwieœcie
nastêpnych. A¿ 91% kobiet (dane z 2000 r.) pochodzi z Rosji, Ukrainy i Mo³dawii. Nieoficjalnie wiadomo, ¿e lepiej jest
gdy œwiat przestêpczy handluje kobietami, ni¿ mia³by zaj¹æ
siê handlem broni¹”. Wed³ug organizacji ATZUM (Avodat
Tzedaka U Mishpat): „Izrael jest obecnie docelowym krajem, dok¹d przemycane s¹ kobiety. Ka¿dego roku dzieci
i kobiety sprowadzane s¹ do Izraela, gdzie s¹ eksploatowane jak wspó³czeœni niewolnicy. Skala zjawiska w Izraelu jest
alarmuj¹co wysoka. Niemal ca³y przemyt kobiet pochodzi
z krajów b. Zwi¹zku Radzieckiego. Wiêkszoœæ takich ofiar
dociera przez granicê z Egiptem, by potem, ju¿ w Izraelu,
podlegaæ czêstej sprzeda¿y i odsprzeda¿y kolejnym w³aœcicielom burdeli, gdzie zmuszane s¹ do pracy w warunkach
niewolniczych. Na ka¿dym etapie tego procesu ofiary s¹
molestowane i wykorzystywane, czêsto s¹ bite, gwa³cone
a nawet g³odzone. Izrael czyni jedynie niewielkie postêpy
w dziedzinie walki przeciwko procederowi handlu ludŸmi”.
AVITAL Colette - dzia³aczka ¿ydowskiej Partii Pracy. Protestowa³a przeciwko „pornograficznej propagandzie”, któr¹
wed³ug niej jest publikowanie zdjêæ izraelskich ¿o³nierek
w bieliŸnie.
AVITAL Solo - re¿yser, autor filmu „Wiêcej ni¿ 1000 s³ów”.
Film by³ pokazany na IV Miêdzynarodowym Festiwalu Filmowym ¯ydowskie Motywy, który odby³ siê w dniach 5-10
maja 2007 roku w Warszawie. „Od 11 roku ¿ycia zajmowa³
siê muzyk¹. Gdy mia³ 15 lat wyre¿yserowa³ i sfilmowa³ swój
pierwszy film dokumentalny (...). Jako ekspert od trójwymiarowej animacji zosta³ zaproszony do Babelsberg Studios
w Poczdamie, gdzie by³ specjalist¹ od efektów specjalnych,
a póŸniej g³ównym artyst¹ komponuj¹cym w technice cyfrowej (...). Po dziesiêciu latach pracy w przemyœle filmowym
zdecydowa³, ¿e czas powróciæ do korzeni i zaj¹³ siê swoimi
najwiêkszymi pasjami: pisaniem, nagrywaniem muzyki i robieniem filmów. W 2002 powróci³ do Izraela” (Folder IV Miedzynarodowego Festiwalu Filmowego ¯ydowskie Motywy,
str. 60).
AVNER Uri - by³y doradca premiera Izraela Itzaka Rabina,
który zosta³ zastrzelony przez ¿ydowskiego fanatyka religijnego. Krytykuje obecn¹ politykê Izraela.
AVNI Yossi - z zamieszczonych poni¿ej fragmentów wywiadu z Avnim (pisarz izraelski) mo¿emy m.in. dowiedzieæ
siê, ¿e Izrael przegra³ ostatni¹ wojnê w Libanie bo „nie mieliœmy wystarczaj¹co du¿o informacji, ani amunicji”!!! A tak¿e, ¿e w Izraelu jest „ok. miliona ludzi, potencjalnie mog¹cych siê ubiegaæ o polskie obywatelstwo”. Wywiad ukaza³
siê w „¯yciu Warszawy” 4 maja 2007 roku, a przeprowadzi³
go Henryk Suchar. 45-letni Yossi Avni jest prawnikiem, historykiem, s³u¿y³ jako oficer w si³ach zbrojnych Izraela.
Mistrz wspó³czesnej prozy izraelskiej, operuje bogatym,
zmys³owym jêzykiem. Niedawno wysz³o polskie wydanie
jego ksi¹¿ki „Ciotka Farhuma nie by³a dziwk¹”. Mieszka³
m.in. w Berlinie, Bonn, Belgradzie i Warszawie. „¯ycie Warszawy” napisa³o: „By³y przewodnicz¹cy Knesetu i przyjaciel Polski Szewach Weiss mówi³ kiedyœ, ¿e gdyby Polacy
i ¯ydzi zjednoczyli si³y, to mogliby - jak to ¿artobliwie nazwa³ - wywróciæ œwiat do góry nogami. Zgadza siê Pan z nimi?
YA: (...) Prezydent Lech Kaczyñski powiedzia³ niedawno,
¿e Polacy i ¯ydzi s¹ sobie genetycznie bliscy. To bardzo celna opinia.
¯W: ¯ycie Warszawy opublikowa³o niedawno wyniki sonda¿u, kogo Europejczycy lubi¹, a kogo nie. Okaza³o siê, ¿e
Izrael i Stany Zjednoczone s¹ w czo³ówce krajów, których na
Starym Kontynencie siê nie lubi. Kto jest temu winny?
YA: OdpowiedŸ jest prosta - to nic innego, jak tylko kontynuacja tradycyjnego antysemityzmu Europy. Izrael jest swego rodzaju koz³em ofiarnym, nowym obiektem ataku. Europejscy hipokryci zdaj¹ siê nie pamiêtaæ, ¿e jesteœmy jedyn¹
demokracj¹ na Bliskim Wschodzie, okr¹¿on¹ przez wrogie
narody i ekstremistyczne re¿imy. Jako jedyni w regionie
przywi¹zujemy wagê do praw cz³owieka, a tak¿e do praw
mniejszoœci narodowych, religijnych i seksualnych. I jako
jedyni cieszymy siê wolnymi mediami, wyborami i wymiarem sprawiedliwoœci. Mo¿na te¿ u nas swobodnie protestowaæ przeciwko poczynaniom rz¹du ¯W: Powinni Wam zazdroœciæ, a tylko Was nienawidz¹...
YA: Ci, którzy nienawidz¹, tylko pokazuj¹ swoj¹ prawdziw¹
twarz.
¯W: Wydaje siê, ¿e macie przyjació³ nie tylko w œrodowiskach lewicowych, ale generalnie w Unii Europejskiej...
YA: Mamy ich niewielu. Wœród nich jest Polska, jeden z naszych szczerych sprzymierzeñców. Na dodatek Polska ma
dobre kontakty i z Izraelem, i z Arabami.
¯W: Które pañstwa przewodz¹ kampanii antyizraelskiej?
YA: Przede wszystkim pañstwa skandynawskie, które ustanowi³y œcis³e gospodarcze i finansowe wiêzi ze œwiatem
arabskim. Czêœæ elit wyobra¿a sobie, ¿e mo¿e pe³niæ funkcje swoistego trybuna³u, który upowa¿niony jest do rozdawania cenzurek i œwiadectw moralnoœci, orzekaæ, kto jest
dobry, a kto z³y. Dla nich Izrael jest okupantem. ¯W: Jak
sprawcy Holokaustu - Niemcy - odnosz¹ siê do Izraela?
YA: Na stosunki z rz¹dem w Berlinie nie mo¿emy narzekaæ. Niemcy s¹ bliskim przyjacielem Izraela od momentu
ustanowienia stosunków dyplomatycznych w 1965 roku
(...). Mieszkam od paru lat w Polsce i wiem na sto procent,
¿e pañscy rodacy sympatyzuj¹ z Izraelem bardziej ni¿ Niemcy.
¯W: Zesz³ego lata stoczyliœcie wojnê w Libanie. Wielu Izraelczyków twierdzi, ¿e ponieœliœcie pora¿kê. Czy Pan te¿ w taki sposób to odbiera?
YA: Nie nazwa³bym tego pora¿k¹. Nie byliœmy do koñca
przygotowani, nie mieliœmy wystarczaj¹co du¿o informacji,
ani amunicji (...).
¯W: Czy permanentne zagro¿enie z zewn¹trz odbija siê na
jakoœci ¿ycia codziennego w Izraelu? YA: Owszem tak, ale
na zachowaniach i duchowoœci Izraelczyków piêtno wyciskaj¹ zw³aszcza poszczególne fale imigracji: ostatnio z Rosji i Afryki Pó³nocnej, wczeœniej m.in. z Polski. Nawiasem
mówi¹c, w Izraelu mamy ok. miliona ludzi potencjalnie mog¹cych siê ubiegaæ o polskie obywatelstwo. To synowie lub
wnuki dawnych obywateli Rzeczypospolitej. Dziêki wymieszaniu kultur nasz kraj to mieni¹ca siê kolorami têczy mozaika twarzy, jêzyków i obyczajów.
¯W: A kim byli pañscy rodzice?
YA: Ojciec urodzi³ siê w Afganistanie, matka w Persji (Iranie), a ja sam - w Izraelu (...). Jeœli o mnie chodzi, to nadal
jestem izraelskim patriot¹ i zagorza³ym syjonist¹. Za istny
cud uwa¿am powstanie Izraela, bêd¹ce spe³nieniem marzenia syjonistów”.
AWDIEJEW Alosza - aktor, profesor filologii rosyjskiej na
UJ, piosenkarz, który po przyjeŸdzie do Polski otrzyma³ obywatelstwo.
AXER Erwin - urodzi³ siê w 1917 roku w Wiedniu. Dzieciñstwo i m³odoœæ spêdzi³ we Lwowie. Jest absolwentem Wydzia³u Sztuki Re¿yserskiej Pañstwowego Instytutu Sztuki Teatralnej (1939). Tam te¿ wyre¿yserowa³ w 1941 roku „PANNÊ MALICZEWSK¥” Gabrieli Zapolskiej i gra³ epizodyczne
role. Pod koniec 1942 roku, po aresztowaniu ojca - znanego adwokata, wyjecha³ do Warszawy. Kierowa³ Teatrem
Wspó³czesnym w Warszawie do 1981r. W latach 1954-57
by³ dyrektorem po³¹czonych scen Teatru Wspó³czesnego
i Narodowego. Po 1949 roku, w okresie obowi¹zuj¹cego
w Polsce socrealizmu, re¿yserowa³ g³ównie sztuki o wydŸwiêku propagandowym - „NIEMCÓW” Leona Kruczkowskiego - 1949, „ZWYK£¥ SPRAWÊ” Adama Tarna - 1950,
„DOMEK Z KART” Emila Zegad³owicza - 1953. Od 1949 do
1979 roku, z ma³ymi przerwami, Erwin Axer zajmowa³ siê
pedagogik¹ na Wydziale Re¿yserii w warszawskiej PWST.
Od 1962 roku Axer re¿yseruje regularnie za granic¹ w Niemczech Zachodnich, Szwajcarii, ZSRR, USA i Holandii.
AXER Jerzy - ur. 1946; profesor na UW.
AXER Otto - 1906-83 artysta, malarz, scenograf.
AYDELOTTE Frank - dziennikarz masoñski, pierze mózgi
mieszkañców USA. Jeden ze wspó³za³o¿ycieli pisma „The
New Republic”, kierowanego przez Lippmana. („Grabarze
polskiej nadziei”, str. 105).
AZARIA Menachem - rabin z Panu.
AZUELOS Lisa - re¿yser, autorka filmu „Wspania³e!”. Film
by³ pokazany na IV Miêdzynarodowym Festiwalu Filmowym
¯ydowskie Motywy, który odby³ siê w dniach 5-10 maja
2007 roku w Warszawie. „Urodzi³a siê w 1965 roku. Napisa³a scenariusz do filmu Cavalcade 2005, pracowa³a przy
serialach telewizyjnych i TV show we francuskiej telewizji”
(Folder IV Miêdzynarodowego Festiwalu Filmowego ¯ydowskie Motywy, str. 61).
BAAL Szem-Tow Beszt Israel - urodzony ok. 1700 roku
w Okopach Œwiêtej Trójcy na Podolu. Zmar³ 22 maja 1760
roku. Ró¿ne s¹ t³umaczenia tego przydomku: Mistrz Œwiêtego Imienia, Pan Dobrego Imienia, albo M¹¿ Dobrej S³awy zwany tak¿e skróconym przydomkiem: BeSzT, rabin, jeden
z twórców chasydyzmu na terenach dawnej Rzeczypospolitej w XVIII w. Ju¿ za ¿ycia sta³ siê bardzo popularny wœród
najbiedniejszej ludnoœci ¿ydowskiej. Dzia³a³ g³ównie na terenie Podola, gdzie z czasem osiedli³ siê w miasteczku - Miêdzybó¿. BeSzt by³ zauroczony ¿ydowskim mistycyzmem
(kaba³¹). Nie odcina³ siê te¿ od ¿ydowskiej tradycji talmudycznej. Jego nauka by³a prób¹ syntezy tradycji z nowym
mistycyzmem i jednoczeœnie atakiem w ortodoksjê ¿ydowsk¹. Baal Szem Tow by³ jak gdyby odpowiednikiem Marcina Lutra w chrzeœcijañstwie, gdy¿ uwa¿a³ poœrednictwo rabinów w kontaktach z Bogiem i zag³êbianie siê w tajniki i zawi³oœci Talmudu za zbêdne. Za to spotka³ siê z krytyk¹ ortodoksów ¿ydowskich.
G³osi³ zwalczanie z³a nie z³em, ale dobrem, które nale¿y
dostrzec jako aspekt boskoœci i sprowadzenia go nastêpnie
ku dobru. Ka¿dy móg³ liczyæ na oczyszczenie i nagrodê,
gdy¿ cz³owiek (a w zasadzie jego dusza) jest z³¹czony z Bogiem mi³oœci¹ (hebr. dewekut - „przylgniêcie”, „zespolenie
siê”). Z³¹czenie siê z Bogiem by³o osi¹ intelektualn¹ chasydyzmu. BeSzT naucza³, ¿e Boga nale¿y chwaliæ nie poprzez
umartwianie siê i ascezê, ale raczej poprzez m¹dre i radosne
korzystanie z ¿ycia i darów, jakie z sob¹ niesie. Pobo¿noœæ
w tym ujêciu by³a afirmacj¹ ¿ycia. St¹d te¿ wynika³a niespotykana wczeœniej na tak¹ skalê forma czczenia Boga poprzez taniec i œpiew, a tak¿e, charakterystyczna dla chasydów, forma modlitwy ekstatycznej prowadz¹cej do stanu
radosnego uniesienia i zachwytu (hebr. hitlahawut - „entuzjazm”). Taka modlitwa powinna cz³owiekowi przynieœæ radoœæ i pogodê ducha, co oznacza zespalanie siê z Bogiem.
Nie wyklucza to kontemplacji i nieustannej s³u¿by Bogu,
która wype³nia ca³e ¿ycie chasyda. W nauce BeSzTa dostrzec mo¿na te¿ echa panteizmu chasydów nadreñskich,
poniewa¿ podobnie jak oni stara³ siê dostrzec wszechobecnoœæ Boga w ka¿dym aspekcie ¿ycia, nie tylko ludzkiego.
Prawnukiem BeSzTa by³ Nachman z Brac³awia.
BAAR Kamila - aktorka.
BABAT Hersz - ur. 1910, handlowiec, skarbnik Brith Hachajo³ im. W³. ¯abotyñskiego (1935)
BABINICZ Waldemar (pseudonim) - 1902-69 Za³o¿yciel
Uniwersytetów Ludowych, wielkie zas³ugi dla rozwoju kultury na wsiach Kielecczyzny. Pisarz - powieœci, reporta¿e.
BACHMAN Zbigniew - dyrektor Polskiej Izby Przemys³owo-Handlowej Budownictwa (10.2003 - 05.2004).
BACHMANN Klaus - cz³onek zarz¹du Fundacji Batorego.
Kierownik katedry politologii w Centrum Studiów Niemieckich i Europejskich im. Willy Brandta Uniwersytetu Wroc³awskiego, w latach 1988-2004 korespondent Stuttgarter Zeitung najpierw w Warszawie, potem w Brukseli, publicysta
„Rzeczpospolitej”, „Polityki”, „Tygodnika Powszechnego”;
uzyska³ stopieñ doktorski na wydziale historycznym Uniwersytetu Warszawskiego za pracê o stosunkach polsko-ukraiñskich w Galicji przed 1914 rokiem; w roku 2005 obroni³
pracê habilitacyjn¹ na temat Konwentu i Traktatu Konstytucyjnego UE na wydziale nauk spo³ecznych Uniwersytetu
Wroc³awskiego
BACZKO Bronis³aw-Gideon - profesor filozofii na UW. Historyk idei i myœli spo³ecznej. Rozpoczyna³ jako politruk i doszed³ do stopnia podpu³kownika. Zosta³ oddelegowany na
Wydzia³ Filozofii. Tam zosta³ profesorem i to na nim spoczywa g³ówna odpowiedzialnoœæ za stalinizacjê prac nad
polsk¹ filozofi¹ i myœl¹ spo³eczn¹ doby powstañ (A. Walicki „Umys³ zniewolony po latach”). Do 1968 roku by³ jednym
obok m.in. Leszka Ko³akowskiego, z uczonych z krêgu tzw.
warszawskiej szko³y historyków idei, profesorem historii filozofii na Uniwersytecie Warszawskim i w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN. Jego wychowankowie z lat 1966-1968,
odgrywaj¹ do dziœ istotn¹ rolê w polskiej humanistyce.
W 1968 r. zosta³ usuniêty z Uniwersytetu wraz z Leszkiem
Ko³akowskim, W³odzimierzem Brusem, Zygmuntem Baumanem, Mari¹ Hirszowicz i Janin¹ Zakrzewsk¹. Obj¹³ go œcis³y zakaz publikacji. Opuœci³ Polskê w 1969 r. Czo³owy stalinizator polskiej nauki.
BACZYÑSKA Gosia - LISTA NR 10; projektantka, wspó³pracuje z mark¹ Rémy Martin Fine Champagne Cognac od
paŸdziernika 2003 roku. Studiowa³a na wroc³awskiej Akademii Sztuk Piêknych na wydziale szk³a i ceramiki. Ju¿ podczas studiów zdobywa³a doœwiadczenie jako asystent kostiumografa przy produkcjach filmowych. Dwa lata spêdzi³a w Londynie, pracuj¹c dla studia wykonuj¹cego us³ugi dla
brytyjskich projektantów. To wtedy postanowi³a, ¿e po powrocie do Polski bêdzie projektowaæ ubrania wed³ug w³asnego pomys³u. Po uzyskaniu dyplomu za³o¿y³a firmê, wynajê³a pracowniê i zajê³a siê realizacj¹ swoich marzeñ. Projektowa³a, a potem szy³a na zamówienie klientek ubrania sygnowane w³asnym nazwiskiem i... datk¹ swojego urodzenia.
Pierwsze ubrania z metk¹ „Gosia Baczyñska 13.08.1965”
ujrza³o œwiat³o dzienne w roku 1997
BACZYÑSKI Jerzy - urodzony w 1949 roku, redaktor naczelny „Polityki”. Podobnie jak jego poprzednik na tym stanowisku, Jan Bijak, odpowiedzialny za rolê odgrywan¹ przez
„Politykê” jako jednego z czo³owych centrum lobby filosemickiego w prasie, za ci¹g³e podwa¿anie i oœmieszanie polskich tradycji narodowych i wartoœci chrzeœcijañskich. Za
paszkwilanckie teksty R. M.Groñskiego i L. Stommy, za nagonkê S. Podemskiego na ks. H. Jankowskiego etc. Bez jakiegokolwiek spo³ecznie u¿ytecznego zawodu, natomiast po
solidnej tresurze na bazie marksizmu-leninizmu. Jest absolwentem Instytutu Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego - 1972 r. Jeden ze wspó³pracowników Baczyñskiego, pisze o nim: „Baczyñskiego pozna³em w 1984 roku,
gdy rozpocz¹³ pracê w dziale ekonomicznym Polityki. Do
dziennikarskich or³ów nigdy nie nale¿a³, a jego etat mo¿na
potraktowaæ w kategoriach tzw. mi³osierdzia gminy (oczywiœcie ¿ydowskiej). Jako wspó³pracownik Polityki, si³¹ rzeczy
by³em skazany na adiustacjê swoich tekstów przez etatowych redaktorów tego tytu³u, lecz na szczêœcie - w rêce Baczyñskiego trafia³y one rzadko. Publikacje o tematyce ekonomicznej mojego autorstwa czyta³ przede wszystkim Zygmunt Szeliga, nie ¿yj¹cy ju¿ zastêpca redaktora naczelnego
Polityki. Ta idylla skoñczy³a siê z chwil¹ objêcia przez Baczyñskiego funkcji kierownika dzia³u ekonomicznego.
Wprawdzie moich tekstów nie mia³ odwagi odrzucaæ (by³y
wystarczaj¹co kompetentne i atrakcyjne czytelniczo), lecz
czêsto wykorzystywa³ ich zawartoœæ, tytu³y czy chwytliwe
puenty do budowania swojej pozycji dziennikarskiej, autorytetu na warszawskich salonach. Do dzisiaj pamiêtam np.
publiczne zapo¿yczenie (w TVP 1) zwrotu: Orkiestra nie gra³a do koñca, bêd¹cego tytu³em mojego reporta¿u o po¿egnalnym rejsie Stefana Batorego. Apogeum typowo chamskich metod stosowanych przez Baczyñskiego nast¹pi³o na
pocz¹tku 1991 roku. Podbudowany - teraz wiem, ¿e naiwnie - demokratyczn¹ przemian¹ PRL w RP i deklarowan¹
powszechnie wolnoœæ s³owa, przygotowa³em jako pierwszy polski dziennikarz tzw. tekst interwencyjny, ukazuj¹cy
prawdziwe kulisy afery paliwowej, ocenianej podówczas na
biliony (dzisiaj: setki milionów) z³otych. Kluczem do tej afery by³o rozporz¹dzenie ministra finansów z 11 stycznia 1991
roku, zwalniaj¹ce spó³ki prawa cywilnego z podatku obrotowego przy imporcie paliw, gdy tymczasem przedsiêbiorstwa pañstwowe (np. Centrala Produktów Naftowych) p³aci³y 24%, natomiast firmy zarejestrowane na osoby fizyczne
- a¿ 40%. To eldorado dla spó³ek cywilnych - kontrolowanych zadziwiaj¹co czêsto przez biznesmenów zwi¹zanych
z ówczesnym Kongresem Liberalno-Demokratycznym trwa³o a¿ do 2 marca 1991 roku i pozwoli³o im wprowadziæ
na nasz rynek bez podatku setki tysiêcy ton paliwa w cysternach kolejowych, a nawet w zbiornikowcach. Ba, te
ostatnie czeka³y jakby na sygna³ do rozpoczêcia rejsu
w stronê Polski. Tu nie mog³o byæ przypadku. Zw³aszcza, ¿e
tydzieñ przed wspomnianym rozporz¹dzeniem (dok³adnie 4
stycznia 1991), funkcjê premiera obj¹³ Jan K. Bielecki, jeden
z liderów KL-D i czo³owy afera³ w historii RP. Oczywiœcie,
premierowski w¹tek afery paliwowej zosta³ podkreœlony
przeze mnie szczególnie mocno. Tekst ukaza³ siê w „Polityce” nr 10 (1766) z 9 marca 1991. Niestety, tylko formalnie
by³ to tekst mojego autorstwa, bowiem solidnie popracowa³ nad nim red. Baczyñski. Nie doœæ, ¿e wzbogaci³ tytu³
(Wyciek kontrolowany) o znak zapytania, to jeszcze wyci¹³
zupe³nie w¹tek J. K. Bieleckiego z kontekstu ca³ej afery.
Przykro to pisaæ, lecz dziêki tak obrzezanemu materia³owi,
sta³em siê mimowolnym katalizatorem dalszej, zadziwiaj¹co
b³yskotliwej, kariery miernego politologa po UW. Widocznie
afera³ Bielecki potrafi³ byæ wdziêczny, a funkcja premiera
stwarza³a dodatkowe mo¿liwoœci w tym wzglêdzie. Ba, sam
fakt dobrych notowañ u szefa rz¹du stanowi³ mocny argument dla ówczeœnie panuj¹cego salonu. Baczyñski jako redaktor jawnie ¿ydokomunistycznej i wyj¹tkowo prymityw-
TAJEMNICE ŒWIATA DZIWNY JEST TEN ŒWIAT
nej w swoich pro¿ydowskich akcjach Polityki, jakoœ mnie
nie dziwi. Mo¿na wrêcz powiedzieæ - w³aœciwy ¯yd na w³aœciwym miejscu. Dziwi mnie natomiast lansowanie tego indywiduum jako niekwestionowanego autorytetu, nawet
w kwestii... etyki dziennikarskiej. Zw³aszcza, ¿e tej ostatniej
nie da siê oddzieliæ od etyki rozumianej uniwersalnie, bez
korporacyjnych przymiotników. Tymczasem J. Baczyñski
ma na swoim koncie m.in. zmajstrowanie bêkarta damie
okreœlanej niegdyœ jako ta ruda z telewizji, a dzisiaj znanej wszak w sprawach z poziomu materaca mamy pe³n¹ jawnoœæ - pod nazwiskiem Katarzyny Dowbor...”.
BACZYÑSKI Krzysztof-Kamil Bittner - poeta, rodzi³ siê 22
stycznia 1921 w Warszawie, zgin¹³ 4 sierpnia 1944 w Powstaniu Warszawskim. Jego ojciec (1890-1939) legionista,
krytyk i publicysta, zna³ dobrze jêzyk ¿ydowski w mowie i piœmie. Matka poety, Stefania, (wychrzczona) dewocj¹ kry³a
swoje ¿ydowskie pochodzenie. Od 1933 uczêszcza³ do Pañstwowego Gimnazjum im. Stefana Batorego, gdzie w 1939
uzyska³ œwiadectwo dojrza³oœci. Nale¿a³ do pó³legalnej
Organizacji M³odzie¿y Socjalistycznej „Spartakus” (od 1937
w komitecie wykonawczym organizacji, od 1938 wspó³redaktor jej pisma „Strza³y”). Od 1940 publikowa³ konspiracyjne tomiki wierszy (m.in. pod pseudonimem Jan Bugaj),
a tak¿e anonimowo w podziemnych antologiach i czasopismach (”Dzieñ Warszawski”, „Miesiêcznik Literacki”). Jako
poeta wspó³pracowa³ z referatem literackim Podwydzia³u
Propagandy Mobilizacyjnej „Rój” Biura Informacji i Propagandy AK. Od jesieni 1942 studiowa³ polonistykê na tajnych
kompletach Uniwersytetu Warszawskiego. By³ w komitecie
redakcyjnym wydawanego miêdzy grudniem 1943 a kwietniem 1944 miesiêcznika literacko-spo³ecznego „Droga”
tworzonego przez grupê m³odzie¿y akademickiej. By³ cz³onkiem socjalistycznej organizacji „P³omienie”. Otrzymywa³
stypendia z konspiracyjnych funduszów literackich. W lecie
1943 wst¹pi³ do Harcerskich Grup Szturmowych AK. Ukoñczy³ turnus Szko³y Podchor¹¿ych Rezerwy Piechoty „Agricola” ze stopniem starszego strzelca podchor¹¿ego rezerwy
piechoty. Od 1943 by³ sekcyjnym w 2 plutonie „Alek” 2
kompanii „Rudy” batalionu „Zoœka”, od lipca 1943 zastêpc¹ dowódcy 3 plutonu 3 kompanii batalionu „Parasol”.
W chwili wybuchu powstania warszawskiego nie zdo³a³ dotrzeæ do swojego plutonu, walczy³ w okolicy Placu Teatralnego, tam te¿ zgin¹³. Wydania wierszy z lat 1940-1944: „ZAMKNIÊTYM ECHEM” (Warszawa 1940 - 7 egzemplarzy ),
„DWIE MI£OŒCI” (Warszawa 1940 - 7 egzemplarzy), „MODLITWA” (Warszawa 1942 - 3 egzemplarze), „WIERSZE
WYBRANE” (Warszawa 1942, pseudonim: Jan Bugaj), „ARKUSZ POETYCKI NR.1” (Warszawa 1944, pseudonim: Jan
Bugaj), „ŒPIEW Z PO¯OGI” (Warszawa 1944, pseudonim:
podp. Piotr Smugosz)
BADER Jerzy - w 1949 r. pracownik naukowy PW, po emigracji m.in. dyrektor naukowy koncernu (kablowego?)
w USA.
BADER Karol - ur. 1887, przedstawiciel PKN w Szwajcarii,
chargge d’affaires w Pradze, Turcji i Wiedniu.
BAIRD Tadeusz - kompozytor, urodzony 26 lipca 1928
w Grodzisku Mazowieckim, zmar³ 2 wrzeœnia 1981 w Warszawie. W 1981 zosta³ poœmiertnie odznaczony Orderem
Sztandaru Pracy I klasy.
BADUSZKOWA Danuta - 1910-1978, za³o¿ycielka i dyrektorka Teatru Muzycznego
w Gdyni (Kisiel Dzieñ. Str. 669)
BAG£AJEWSKI Arkadiusz - LISTA NR 9; ur. 1962, krytyk
i historyk literatury, pracownik Instytutu Filologii Polskiej
UMCS w Lublinie, redaktor naczelny kwartalnika „Kresy”.
Prowadzi warsztaty literackie w Centrum Kultury w Lublinie.
BAGROWICZ Jerzy - bra³ udzia³ w konferencji „¯ydzi i judaizm we wspó³czesnych badaniach polskich” (Kraków 1995)
- „¯ydzi i judaizm w katechezie Koœcio³a katolickiego (ze
szczególnym uwzglêdnieniem sytuacji katechezy w Polsce)”.
BAGSIK Bogus³aw - Polonofob, ¿ydowski hochsztapler
i oszust, aferzysta, z³odziej, okrad³ i zubo¿y³ Polskê na wiele (ponad 400) milionów z³otych. W nocy z 31 lipca na 1
sierpnia 1991 roku, dwie godziny przed zamkniêciem dla
nich granic kraju, obaj w³aœciciele Art-B (Bagsik i G¹siorowski) wyjechali do Izraela. Tam szybko uzyskali obywatelstwo, co uchroni³o ich przed wys³anym za nimi miêdzynarodowym listem goñczym, poniewa¿ Izrael zawsze odmawia
deportacji w³asnych obywateli do innych krajów. Bagsik
i G¹siorowski zakupili w Izraelu akcje koncernu naftowego
PAZ za kilkadziesi¹t milionów dolarów. W roku 1994 Bagsik
podczas pobytu w Szwajcarii, gdzie nie chroni³a go jurysdykcja pañstwa Izrael, zosta³ zatrzymany i osadzony w areszcie. Po trwaj¹cej prawie dwa lata procedurze ekstradycyjnej w lutym 1996 wydano go Polsce. Tu zarzucono mu
m.in. zagarniêcie ponad 400 mln z³ metod¹ oscylatora (doliczono siê 620 wielokrotnie oprocentowanych czeków),
przekupstwo urzêdników bankowych i dzia³anie na szkodê
spó³ki. Bagsik broni³ siê twierdzeniem, ¿e oscylator wymyœlony zosta³ przez niego i nie by³ zakazany prawem. W lutym
1998 r. rozpocz¹³ siê proces, a w paŸdzierniku - po wp³aceniu 2 mln z³ kaucji - oskar¿onego wypuszczono na wolnoœæ.
Po wyjœciu z aresztu Bagsik zosta³ prezesem Zak³adów Futrzarskich Kurów S.A. i próbowa³ podpisaæ kontrakt z armi¹
polsk¹ oraz wojskami NATO na dostawê skórzanych kurtek
dla pilotów. 20 paŸdziernika 2000 r. skazano go na 9 lat wiêzienia. Obroñcy wnieœli apelacjê, ale nieskutecznie - 22
stycznia 2002 r. wyrok zosta³ potwierdzony, a w sierpniu B.
Bagsik zg³osi³ siê do wiêzienia. Do odsiedzenia pozosta³o
mu wówczas niespe³na 4 lata. W ksi¹¿ce H. Paj¹ka mo¿emy
przeczyta m.in.: „G¹siorowski i Bagsik, trzeciorzêdni muzykanci z zawodu, a raczej bez zawodu, byli od lat ludŸmi Bezpieki, w dodatku podwójnej, tej polskiej i tej drugiej, najwa¿niejszej w Europie - Mossadu izraelskiego, czego potem dowiedli, bowiem prowadzi ich agent Mossadu Meir Bar (...).
Oscylator stosowany na masow¹ skalê musia³by wkrótce
niechybnie zakoñczyæ bieg w wiêzieniu, gdyby nie parasol
ochronny s³u¿b specjalnych cywilnych i wojskowych, rozpostarty nad dwoma bezkarnymi ¯ydami. Proceder móg³
trwaæ tylko za wiedz¹, przyzwoleniem i os³on¹ wysokich
specs³u¿b, w przeciwnym razie dwaj oszuœci znaleŸliby siê
w kajdankach w bardzo krótkim czasie”. „Super Express”
z dnia 1.08.2007r.: „Don King: Bagsik oddaj pieni¹dze! Legendarny, znany na ca³ym œwiecie promotor kontra s³awny
w Polsce biznesmen. Obaj z aferaln¹ przesz³oœci¹. Ich konflikt rozgrzewa bokserskie œrodowisko. Temperaturê podnosi Don King (76 l.), który oskar¿a Bogus³awa Bagsika (44
l.) o niep³acenie rachunków” - pisze Super Express. „Twierdzi³ pan, ¿e Bogus³aw Bagsik winny jest panu jakieœ
pieni¹dze. Naprawdê? - Tak. Nie rozliczy³ siê ze mn¹ po
ostatniej gali, któr¹ wspó³organizowaliœmy w katowickim
Spodku 9 czerwca. - Ile konkretnie jest winny? - Sporo, ale
nie bêdê podawa³ dok³adnej sumy. - Czy bêdzie pan jeszcze
kiedyœ organizowa³ bokserskie gale w Polsce? - Polska to
jeden ze wspanialszych krajów na œwiecie i mam nadziejê,
¿e kiedyœ tam wrócê. Chcia³bym promowaæ Polskê w œwiecie, bo na to zas³uguje. Ale poczekajmy. Niech Bagsik najpierw odda mi pieni¹dze. Adamek czeka na kasê: Tomasz
Adamek ci¹gle nie dosta³ pieniêdzy za walkê z Luisem Pined¹. Bogus³aw Bagsik, szef grupy promotorskiej 12 Rounds,
mia³ przes³aæ 125 tysiêcy dolarów na konto mistrza œwiata
IBO ju¿ dawno temu” - pisze „Przegl¹d Sportowy” z dnia 2
sierpnia 2007
BAHR Jerzy - dyplomata. W latach 1976-1980 w randze
I sekretarza pracowa³ w Ambasadzie PRL w Bukareszcie
(sekretarz ds. prasowych). Do stanu wojennego by³ cz³onkiem PZPR. Szef Biura Bezpieczeñstwa Narodowego po
Siwcu (od marca 2005) przy prezydencie RP Aleksandrem
Kwaœniewskim. Podobno znawca zagadnieñ Europy
Wschodniej. By³ konsulem generalnym RP w Kaliningradzie,
radc¹ do spraw politycznych w ambasadzie RP w Moskwie
1991-1992, ambasadorem RP na Ukrainie w 1996r.,
w Turkmenistanie, na Litwie 04.2001-12.2004. Za rz¹dów
PiS 19.05.2006 mianowany ambasadorem RP w Moskwie!!!
BAIG Ernestine - austriackie Forum Kultury w Warszawie.
Pomaga³a przy organizowaniu IV Miêdzynarodowego Festiwalu Filmowego ¯ydowskie Motywy, który odby³ siê w dniach 5-10 maja 2007 roku w kinie „Muranów” w Warszawie.
BAJCZMAN Bajrach - felczer, radny miejski (1918), w latach 30. p³aci³ ponad 100 z³ rocznej sk³adki na gminê ¿ydowsk¹, jeden z kilkudziesiêciu najbogatszych zamo?cian ¯ydów, zam. Zamenhofa 1, zmar³ w 1934 r.
BAJCZMAN Dawid - ur. 1902, technik dentystyczny, kierownik ko³a sportowego -Bejtar, cz³onek Zarz¹du Organizacji Sjonistycznej (1932), naczelnik Brith Trumpeldor, sjonista rewizjonista (1933).
BAJCZMAN Josef - ur. 1902, elektromonter, cz³onek Zarz¹du Brith Hachajo³ im. W³. ¯abotyñskiego (1935).
BAJER Magdalena - (ur. 7 lipca 1934) Przewodnicz¹ca
Rady Etyki Mediów od 1996 roku. Ukoñczy³a polonistykê
na Uniwersytecie Wroc³awskim (1955). Kariera zawodowa:
wydawnictwo Ossolineum Wroc³aw (1955-60); Polskie Radio Wroc³aw - dziennikarz (1960-90); w latach 1968-99
(z przerw¹ po stanie wojennym w latach 1982-90) Publicystyki Kulturalnej, Radio Polonia - Program dla Zagranicy
P.R., Popularyzacji Wiedzy Polskie Radio Warszawa - redakcje: Oœwiatowa, Magazynów III P.R. (kierownik redakcji), , Radio Bis; autorka cykli audycji, m.in.: „Rody uczone”,
„Sprostowania”, „Parada dyscyplin”, „Laureaci”, „Biesiada
literacka” oraz reporta¿y literackich. Prowadzi³a sta³¹ wspó³pracê z Polskim Radiem do 2003. W latach 1973-1976 Wydawnictwo Wiedza Powszechna Warszawa - kierownik serii wydawniczej OMEGA; w latach 1976-1978 Pañstwowy
Instytut Wydawniczy - kierownik serii wydawniczej Biblioteka Myœli Wspó³czesnej, nagrodzonej nagrod¹ tygodnika
„Kultura”; w latach 1978-82 tygodnik „Polityka” - z-ca kierownika dzia³u, w latach 1985-90 praca dziennikarska
w „Tygodniku Powszechnym”. Wspó³pracowa³a równie¿
z miesiêcznikami: „Odra”, „Forum Akademickie”, „Wi꟔
oraz dziennikiem „Rzeczpospolita”; Od 1991 na emeryturze. Zagra³ g³ówn¹ rolê w skrajnie antypolskim filmie „Wyrok
na Franciszka K³osa” (dramacie wojennym) w 2000 roku
w re¿yserii Andrzeja Wajdy. Film opowiada historiê Franciszka K³osa, polskiego granatowego policjanta wspó³pracuj¹cego w czasie II Wojny Œwiatowej z Niemcami, tropi¹cego ¯ydów. Jednak mimo prostoty swego rozumowania, bohater czuje rosn¹cy niepokój sumienia, który stara siê topiæ
w alkoholu. Wódka jednak nie wystarcza, gdy K³os otrzymuje list od podziemnego s¹du, wydaj¹cego na niego wyrok
œmierci za zdradê. Scenariusz do filmu napisali Andrzej Wajda i Zygmunt Malanowicz na podstawie powieœci Stanis³awa Rembeka.
BAKA Miros³aw - (ur. 15 grudnia 1963 w Ostrowcu Œwiêtokrzyskim) aktor. Absolwent PWST we Wroc³awiu. Od
1989 roku aktor Teatru Wybrze¿e w Gdañsku.
BAKA£ARZ Ma³gorzata - „Koordynatorka projektów lokalnych Fundacji Ochrony Dziedzictwa ¯ydowskiego; wspó³autorka koncepcji merytorycznej programu edukacyjnego „Przywróæmy Pamiêæ” (Reklama Dni Ksi¹¿ki ¯ydowskiej,
str. 1).
BAKER Andrew - dyrektor ds. miêdzynarodowych Komitetu ¯ydów Amerykañskich. Powiedzia³ dla „Rzeczpospolitej”:
„Przedstawiciele polskiego premiera zasygnalizowali nam,
¿e wysokoœæ rekompensat bêdzie podwy¿szona do 20%,
bo tyle otrzymali zabu¿anie”. ¯ydzi byli przygotowani na
15%, niespodziewana darowizna polskiego premiera mo¿e
im tylko zaostrzyæ apetyty.
BAKST Ryszard - 1926; pianista, kompozytor, profesor
PWSM i w Manchester.
BAKU£A Bogus³aw - LISTA NR 9; prof. dr hab., polonista, kulturoznawca. Rektor Wy¿eszej Szko³y Zawodowej
„Kadry dla Europy” z Poznania. Kierownik Pracowni Komparatystyki Literackiej Instytutu Filologi Polskiej Uniwersytetu Adama Mickiewicza. Zajmuje siê problematyk¹ porównawcz¹ kultur i literatur Europy Œrodkowej oraz
Wschodniej. Opublikowa³ m.in. „Skrzyd³o Dedala. Szkice,
rozmowy o poezji i kulturze ukraiñskiej lat 50.-90. XX wieku” (1999).
BAKU£A Hanna - stworzy³a ilustracje do „Sztukmistrza
z Lublina” 1986 (z programu spektaklu we Wroc³awiu, 1986).
BAKUNOWICZ Janusz - LISTA NR 5; dziennikarz, fotograf
„Kuriera Porannego” w Bia³ymstoku, brukowca niestroni¹cego od k³amstw i manipulacji. Cz³onek zarz¹du TOWARZYSTWA PRZYJACIÓ£ SKANSENU W KOLIKACH.
BAKUNOWICZ Ma³gorzata - LISTA NR 5; Handel Artyku³ami Rolno-Spo¿ywczymi Bia³ystok, ul. Piastowska.
BAKKE Monika - wszystkie przyjemnoœci du¿e i ma³e. „Czas
Kultury” - dwumiesiêcznik, nr 1 (112), 2003 r.
BALAWEJDER Edward - dyrektor Muzeum na Majdanku.
Niedawno podano najnowsze wyniki badañ co do liczby
ofiar Majdanka. Do tej pory przyjmowano, ¿e od paŸdziernika 1941 roku do lipca 1944 roku zginê³o 360.000 osób.
Obecne szacunki mówi¹ o 80.000. Badania jeszcze trwaj¹. Podobnie by³o z KL Auschwitz, gdzie mówiono o 4 milionach ofiar , a obecnie jest mowa o 1 milionie. Ustawowo przyjêto, ¿e Holokaust to 6 milionów ofiar. Za kwestionowanie tej liczby grozi w wielu pañstwach wiêzienie. By
wszystko jednak siê zgadza³o, pomniejsza siê liczbê ofiar
z innych narodowoœci w tym i z polskiej.
BALCER Jacek - by³ rzecznikiem prasowym Towarzystwa
Ubezpieczeniowego Warta (07.2002). Rzecznik prasowy
BPH PBK (07.2003-07.2005). Dyrektor Biura Marketingu
Banku BPH PBK (02-10.2004).
BALCEROWICZ Leszek-Aaron Buchholtz - profesor SGPiS, by³y wicepremier i minister finansów, prezes NBP, realizator „terapii szokowej” w gospodarce polskiej, cz³onek
PZPR od 1969, mason, globalista, agent Sachsa i Sorrosa,
g³ówny „rabin” ¿ydolichwy w Polsce.
BALCERZAK Aneta - specjalista eurokoordynator w Oœrodka Pomocy Spo³ecznej Dzielnicy ¯oliborz m. st. Warszawy.
BALCERZAK Zuzia - Komitet Regionalny Polskiej Unii Studentów ¯ydowskich.
BALCERZAN Edward - (13 paŸdziernika 1937 Wo³czañsk
ko³o Charkowa) poeta, prozaik, krytyk literacki. Ukoñczy³ filologiê polsk¹ na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza.
W 1968 r. uzyska³ stopieñ doktora za rozprawê o twórczoœci Brunona Jasieñskiego. W 1972 r. habilitowa³ siê, w 1990
zdoby³ tytu³ profesora zwyczajnego. Debiutowa³ na ³amach
„¯ycia i Kultury” - dodatku literackiego „G³osu Szczeciñskiego” jako poeta. W latach 1972-1981 by³ redaktorem naczelnym czasopisma „Teksty”, w latach 1990-1992 „Tekstów
Drugich”. Podpisa³ siê pod listem broni¹cym k³amcy Kieresa.
BAL-CHAIM Henryk - od 1945 w PPR. W pierwszej po³owie 1946 r. przewodnicz¹cy Wojewódzkiego Komitetu ¯ydowskiego w Warszawie. Cz³onek Rady Naczelnej ORT.
W latach szeœædziesi¹tych pracownik personalny Pañstwowego Przedsiêbiorstwa Kolporta¿u „Ruch”.
BALICKA-KOZ£OWSKA H. - autorka ksi¹¿ki „Mur mia³
dwie strony”.
BALISZEWSKI Dariusz - polonofob, hañbi¹cy dobre imiê
Polski i polskich patriotów.
BALOGH Thomas - „Profesor, przewodniczy³ wa¿nemu dla
obronnoœci Anglii Mineral Development Committee” („Midrasz”, styczeñ 2005, Janusz Roszkowski - „¯ydzi w koalicji antyhitlerowskiej”, str. 15).
BALZAM Natan - 1909-42, fizjolog, biolog.
BA£ Chaim Josef - ur. 1907, s. Abrama, malarz, sekretarz
Komitetu Dzielnicowego KPP (1934).
BA£ABAN Joanna - ¯ydowski Oœrodek „Brama grodzka”
w Lublinie.
BA£ABAN Majer - 1837-1901, historyk, profesor tytularny
UW. Majer Ba³aban (ur. 1877 w Lwowie, zm. 1942 lub 1943
w Warszawie) - historyk orientalista, najwybitniejszy badacz
dziejów ¯ydów w Polsce, rabin, wspó³redaktor Nowego ¯ycia, pedagog.
BA£ATA Marek - rzeszowianin, wokalista jazzowy. Jest
tak¿e kompozytorem i grafikiem. Lubi improwizowaæ scatem, tworzy instrumentalne brzmienia od tenora do falsetowego sopranu. Oprócz swoich kompozycji wykonuje transkrypcje utworów F. Chopina, K. Komedy, W. M³ynarskiego,
A. Waligórskiego, Z. Koniecznego, A. Osieckiej. Wzi¹³ udzia³ w koncercie „Psalmy Dawida” zorganizowanym w Zamoœciu z okazji ods³oniêcia pomnika króla ¿ydowskiego Dawida (Psalmisty) w dniu 19 maja 2007 roku. Pomimo protestów takich organizacji jak: Stowarzyszenie Mieszkañców
Spó³dzielni Mieszkaniowych „Wspólna Sprawa” oraz Obywatelskiego Stowarzyszenia Uw³aszczeniowego w Zamoœciu, jak te¿ innych mieszkañców, prezydent Zamoœcia Marcin Zamoyski pomnik ods³oni³.
BA£KA Miros³aw - LISTA NR 8; ur. w 1958 roku w Warszawie; artysta rzeŸbiarz. W latach 1980-85 studiowa³ na
Wydziale RzeŸby Warszawskiej Akademii Sztuk Piêknych.
Dyplom w pracowni prof. Jana Kucza uzyska³ w 1985 roku.
W 1986 roku razem z Miros³awem Filonikiem i Markiem Kijewskiem utworzy³ grupê artystyczn¹ ŒWIADOMOŒÆ NEUE
BIERIEMIENNOST (wystawia³ w ramach aktywnoœci grupy
do 1989 roku). W 1995 roku otrzyma³ Paszport Polityki, nagrodê za oryginaln¹ twórczoœæ plastyczn¹. Jest autorem pomnika ofiar katastrofy promu Estonia zrealizowanego
w 1998 roku w Sztokholmie. Mieszka i pracuje w Otwocku.
BA£TROCZYK Piotr - dziennikarz, poeta, konferansjer, satyryk, prezenter telewizyjny i radiowy, kpiarz.
BA£UCKI Micha³ - 1837-1901 komediopisarz i prozaik.
BANACHOWSKA-JAŒKIEWICZ Katarzyna - autorka ksi¹¿ki „Niepamiêæ”. ¯ydowskie Stowarzyszenie Czulent, ul. Dietla 64/6 31-039 Kraków. „Niepamiêæ jest ksi¹¿k¹ o pamiêci, o niemo¿noœci pamiêtania dok³adnie, o skutkach z tego
wynikaj¹cych, o podejmowaniu decyzji opartych na niedostatecznej informacji i u³omnej pamiêci. Jest to historia m³odej ¯ydówki, która prze¿y³a wojnê w ukryciu, nastêpnie wyjecha³a z Polski. Wraca zaciekawiona fragmentem listu,
który dotar³ do niej z jej rodzinnego miasteczka w górach. Po
powrocie cofa siê pamiêci¹ do swojego dzieciñstwa, czasów dojrzewania i wojny, próbuj¹c zrozumieæ wydarzenia,
jakie jej dotyczy³y, a zw³aszcza rolê, jak¹ w nich odegra³ jej
ukochany ojciec. Jest to jednoczeœnie próba zrozumienia,
jaki jest jej w³asny stosunek do Boga, a tak¿e Boga do niej.
Wszystko to zanurzone jest w miejscowym krajobrazie
i obyczaju i dotyka problemów wynikaj¹cych ze zderzenia
polsko-katolickiej i polsko-¿ydowskiej rzeczywistoœci”. Wydawnictwo: WAM.
BANASZAK Hanna - piosenkarka. 30-lecie pracy obchodzi³a podczas „Festiwalu Dialogu Czterech Kultur” w £odzi
w 2004 r. ( Expres Ilustrowany nr 186. 10-08-2004r.)
BANASZAK Magdalena - mgr Centrum Kultury Zamek. Zak³ad Technologii Kszta³cenia UAM w Poznaniu. Prelegent
X Ogólnopolskiego Dnia Judaizmu w Koœciele katolickim
2007 r.
BANASIAK Anna - Uniwersytet Warszawski . Zaliczy³a I I
OGÓLNOPOLSK¥ KONFERENCJÊ JUDAISTYCZN¥ M£ODYCH NAUKOWCÓW Warszawa, 17-19 maja 2007. Referatem „Teodycea na rozdro¿u - strategie przedstawienia zag³ady w teologii po Holokauœcie”.
BANASZEK Konrad - dr hab. Pracownik naukowy Instytutu Fizyki Uniwersytetu Miko³aja Kopernika w Toruniu.
BANATO - bankier, finansowa³ stowarzyszenie masoñskie
Okr¹g³y Stó³, za³o¿one
przez Rhodesa („Grabarze polskiej nadziei”, str. 104).
BANDER Jerzy - urodzi³ siê w sierpniu 1942 r. w wiêzieniu
Gestapo w Samborze k. Lwowa w czasie pierwszej du¿ej
akcji, w której wywieziono do Be³¿ca i zamordowano ok. 4
tys. ¯ydów, a 600 (w tym jego matkê) przewieziono do obozu Janowska we Lwowie. Z najbli¿szej rodziny prze¿y³ tylko
ojciec, ukrywaj¹cy siê na terenie Sambora i Lwowa, gdzie
z³apany uciek³ z ciê¿arówki wioz¹cej go wraz z innymi ¯ydami na rozstrzelanie. Jerzy wyniesiony z wiêzienia przebywa³
w getcie w Samborze do czerwca 1943 r., a potem znajoma
ojca, Polka Maria Wachu³ka ukry³a go w sierociñcu. Niedo¿ywiony i chory prze¿y³ do sierpnia 1944 r. i w kwietniu
1945 r. wraz z ojcem by³ repatriowany do Polski. W 1965 r.
ukoñczy³ studia wy¿sze na Wydziale Elektrycznym i Automatyki Politechniki Œl¹skiej w Gliwicach. Do 1999 r. pracowa³ w katowickim biurze projektów Hutmaszprojekt-Hapeko
jako kierownik pracowni, a nastêpnie g³ówny specjalista.
By³ cz³onkiem Solidarnoœci. Od 1989 r. dzia³a³ w organizacjach ¿ydowskich: Stowarzyszeniu Dzieci Holocaustu i Stowarzyszeniu ¯ydów Kombatantów. Cz³onek Gminy Wyznaniowej ¯ydowskiej w Warszawie. W 2003 r. ukoñczy³ studium podyplomowe Nazizm - Totalitaryzm - Holocaust,
organizowane przez Akademiê Pedagogiczn¹ w Krakowie
na terenie by³ego obozu zag³ady Auschwitz-Birkenau. Od
wrzeœnia 2006 r. przebywa na sta³e w Izraelu. Autor wierszy
i opowiadañ o tematyce ¿ydowskiej oraz eseju pt. „Biedny
¯yd patrzy na Auschwitz-Birkenau”.
BANDURSKA Beata - LISTA NR 8; aktorka m.in. Teatru
Polskiego w Poznaniu,
Teatr im. Wilama Horzycy w Toruniu. Gra³a m.in. w „Helmuciku” Ingmara Villqista, re¿yserii Paw³a £ysaka.
BANDURSKI Wojciech Pawe³ - dr hab. in¿., elektrotechnik.
Pracownik naukowy Instytutu Elektroniki i Telekomunikacji
PP i Instytutu Politechniczny PWSZ w Pile.
BANET - Fornal Zofia - dziecko Holokaustu: „Œpiewaj¹c
w ró¿nych jêzykach zwykli ludzie nie tylko deklaruj¹ swoje
w³asne otwarcie na œwiat i na drugiego cz³owieka, ale te¿
u innych zwalczaj¹ ksenofobiê i rasizm. Bez zbêdnego nadêcia, bez kadzenia i indoktrynacji, tak po prostu, autentycznie
œwiadcz¹ o potrzebie pokoju i mi³oœci”. Uniwersytet Trzeciego Wieku Fundacji Shalom.
BANK Marcin - LISTA NR 5; Stowarzyszenie Gazet Lokalnych, jest koordynatorem programu Lokalne Badania Czytelnictwa. Sygnatariusz Forum ¯ydzi - Chrzeœcijanie - Muzu³manie (?).
BANOT Aleksandra Ewa - LISTA NR 10; mgr, polonistka,
psycholo¿ka, cz³onkini Stowarzyszenia Œl¹skie Centrum
Równych Szans. Wyk³adowczyni Uniwersytetu Œl¹skiego
w Katowicach.
BANULEWICZ Aleksander - (ur. 9 stycznia 1904 - zm. 23
grudnia 1995 w Warszawie) podpu³kownik LWP, wicedyrektor Wydzia³u Personalnego MBP w latach 1950-1954.
Cz³onek KPZB, PPR, PZPR.
BANYŒ Jaros³aw - LISTA NR 13; z oddzia³u œl¹skiego Towarzystwa PrzyjaŸni Polsko - Izraelskiej, szef fundacji polsko-¿ydowskiej Or Chaim (Œwiat³o ¯ycia) w Katowicach.
BAÑKOWICZ Ryszard - LISTA NR 5; dziennikarz, felietonista „Rzeczpospolitej”, pisarz (pseud. Knab Jack), odznaczony Krzy¿em Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (7 lutego 2000 r.) za wybitne zas³ugi w dzia³alnoœci na rzecz rozwoju polskiej gospodarki. Sygnatariusz Forum ¯ydzi - Chrzeœcijanie - Muzu³manie (www.tolerancja.pl).
BAÑKOWSKA Anna -LISTA NR 4; Centrum im. Anielewicza. Studenckie Ko³o Naukowe. Sekcja Historii i Kultury ¯ydów. T³umaczka m.in. „MY MAMY KOTA NA PUNKCIE KOTA”, co te¿ pasuje do jej stetrycza³ej psychuszki.
BAR Meir - agent Mossadu, prowadzi m.in. Bagsika i G¹siorowskiego.
BARAK Ehud - by³y premier Izraela, odwiedzaj¹c USA zaj¹³ nadspodziewanie nieugiête stanowisko w sprawie Jerozolimy, która ma pozostaæ jednolit¹ administracyjnie zdobycz¹ i stolic¹ Izraela po wszystkie czasy. Partnerk¹ rozmów Baraka by³a ¯ydówka Madeleine Albright, by³a sekretarz stanu USA, gwarantuj¹ca mu ca³kowite poparcie.
BARAN Marcin - LISTA NR 5; ur. 16 listopada 1963, literat, dziennikarz radiowy i telewizyjny, absolwent polonistyki
Uniwersytetu Jagielloñskiego. Wyjazdy zagraniczne o charakterze zawodowym. Wa¿niejsze osi¹gniêcia: tomy poetyckie - „Pomieszanie” (1990), „Zabiegi mi³osne” (1996,
tom nominowany do Nagrody Nike w 1997 roku). W latach
2000-2003 by³ zwi¹zany z tygodnikiem „Przekrój”, póŸniej
pracowa³ w krakowskim Instytucie Ksi¹¿ki. Obecnie zajmuje siê literatur¹ w TVP Kultura.
BARAN Rados³aw - prezydent Bêdzina (2007r.) zagorza³y
propagator kultury ¿ydowskiej za pieni¹dze mieszkañców
miasta. Cyklicznie patronuje niezliczonym ¿ydowskim imprezom. W ramach V Dni Kultury ¯ydowskiej bêdzie IV Regionalna Konferencja Programu CEO „Œlady Przesz³oœci”.
Uczestniczyæ w niej bêdzie, 28 wrzeœnia 2007r. o godz.
11.00 w Pa³acu Mieroszewskich, reprezentacja m³odzie¿y
z ca³ej Polski. Organizatorami V Dni s¹: Urz¹d Miejski w Bêdzinie, ambasada pañstwa Izrael, Starostwo Powiatowe
w Bêdzinie, Gmina Wyznaniowa ¯ydowska, Œl¹sko - Jurajskie Stowarzyszenie Polski Dom Europejski, Centrum Kultury ¯ydowskiej z siedzib¹ w Bêdzinie, Klub Absolwenta przy
MZS nr 1. Patronat medialny obj¹³ „Dziennik Zachodni”.
ród³o: UM Bêdzin. Tylu organizatorów za to jeden p³atnik tej
tandety ...mieszkañcy!!! Prowadz¹cym i g³ównym organizatorem VI Dni Kultury ¯ydowskiej w 2006 r. by³ - Adam
Szyd³owski szef Centrum Kultury ¯ydowskiej, „JONA” w Bêdzinie. I uwaga bliski krewniak Lecha i Jaros³awa Kaczyñskich, o czym w obszernym artykule pisze Zbigniew Nowak
w aktualnym numerze (IX-X 2007r.) dostêpnego w kioskach
Miesiêcznika „SUPER DETEKTYW”, redagowanym Leszka
Bubla.
BARAN Zbigniew - mgr, doktorant prof. dr hab. Krystyny
Chojnickiej z Katedry Historii Doktryn Politycznych i Prawnych Uniwersytetu Jagielloñskiego. Cz³onek Polskiego Towarzystwa Studiów ¯ydowskich, Kraków. Bra³ udzia³ w konferencji „¯ydzi i judaizm we wspó³czesnych badaniach polskich” (Kraków 2007) -odczyt pt. „Rudolf Maria Holzapfel w krêgu judaizmu i kultury uniwersalnej”.
BARAN Zeev - Konsul Honorowy RP w Jerozolimie.
BARANEK Zygmunt - (ur. w 1941r.) artysta plastyk.
BARANIAK Dawid - WORLD OF MISS POLAND. Globmiss,
juror KONKURSU MISS POLONIA 2007r.
BARANIEWSKA Dagmara - LISTA NR 10; psycholo¿ka,
terapeutka, specjalizuj¹cej siê w pomocy maltretowanym
kobietom. Ekspertka Rady Europy i Komisji Europejskiej
w dziedzinie przemocy wobec kobiet. Dzia³a w Federacji na
rzecz Kobiet i Planowania Rodziny.
BARANIEWSKI Waldemar - dr hab., historyk, prof. UW,
Instytut Historii Sztuki UW. Autor „Miêdzy opresj¹ a obojêtnoœci¹. Architektura w polsko-rosyjskich relacjach w XX
wieku”.
BARANOWSKI Jerzy - pismak; do spó³y z Libickim Marcinem i Rottermund Andrzejejem napisa³ „Zakon Maltañski
w Polsce”.
BARAÑCZAK Stanis³aw - polonofob. Poeta i krytyk, jeden
z ulubionych idolów michnikowców; mieszka w USA. Urodzi³ siê w 1946 w Poznaniu, poeta, t³umacz, krytyk literacki,
eseista, literaturoznawca, redaktor i wyk³adowca. Ukoñczy³
studia polonistyczne na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza
10
w Poznaniu, gdzie podj¹³ pracê naukowo-dydaktyczn¹ i doktoryzowa³ siê. Jako poeta i krytyk debiutowa³ w 1965. W latach 1967-71 pracowa³ w redakcji poznañskiego miesiêcznika „Nurt”. Po wydarzeniach czerwca 1976 by³ wspó³za³o¿ycielem Komitetu Obrony Robotników oraz podziemnego
kwartalnika „Zapis”. Od 1981 wyk³ada w USA literaturê polsk¹ na Harwardzie i jest redaktorem naczelnym „The Polish
Review”. W 1983 by³ wspó³za³o¿ycielem paryskich „Zeszytów Literackich”.
DE BARBARO Bogdan - LISTA NR 15 (ur. 1949r.); dr hab.
med. Psychiatra, psychoterapeuta. Jest kierownikiem Zak³adu Terapii Rodzin przy Katedrze Psychiatrii Collegium Medicum Uniwersytetu Jagielloñskiego w Krakowie. Wyda³:
„Mo¿esz pomóc” (1992, wraz z Krystyn¹ Ostoj¹-Zawadzk¹), „Wprowadzenie do systemowego rozumienia rodziny”
(red. 1994), „Pacjent w swojej rodzinie” (1997). „LEKARZE
I KORUPCJA” Agnieszka Sabor, Bogdan de Barbaro, Janina
Ochojska, Ks. Stanis³aw Musia³ SJ.
DE BARBARO Maria - LISTA NR 15; psycholog, Kraków.
Medyczne Centrum Kszta³cenia Podyplomowego. „Maria
mieszka w internacie technikum budowlanego w Zakopanem, Krupówki 13, na poddaszu. Jest pocz¹tek lat 80.
W tym starym budynku mieszkali niegdyœ ksiê¿a emeryci,
na œcianie w ka¿dym pokoju dr¿y p³omyk wiecznej lampki.
Nieœlubne dziecko, rocznik 1965 - na razie tyle wie o sobie
Maria. Zajrza³a w podstawówce do dziennika szkolnego
i przeczyta³a imiê ojca. To nie ojciec, tylko ojczym, cedzi
mama (unika mê¿czyzn), kiedy Maria ma ju¿ 20 lat. Bêdzie
dobiegaæ trzydziestki, gdy pozna zarys swojej historii i nazwisko ojca” (Fragment artyku³ z „Du¿ego Formatu” - dodatku do „Gazety Wyborczej”).
BARBUR Eli - sta³y korespondent RMF FM na Bliskim
Wschodzie. Opublikowa³ powieœci „Grupy na wolnym powietrzu”, „Strefa Ejlat”, tom opowiadañ „Ten za nim”,
„Wzgórza krzyku”, „W³aœnie Izrael” - wywiad-rzeka o Izraelu. „W odpowiedzi na ataki izraelskiego pisarza Eli Barbura
felietonista programu I Polskiego Radia Stanis³aw Michalkiewicz nazwa³ go w rozmowie z ¯W ¿ydowskim ³obuzem.
Barbur zapowiada, ¿e pozwie go do s¹du” - pisze „¯ycie
Warszawy”. Barbur to znany korespondent RMF FM i innych
mediów, ostatnio w swoim blogu internetowym podzieli³ siê
refleksjami z wizyty prezydenta Kaczyñskiego w Izraelu. Jeden fragment poœwiêci³ towarzysz¹cym Lechowi Kaczyñskiemu dziennikarzom: -„Wœród ludzi mediów mo¿na po raz
pierwszy - przy tego rodzaju wizytach - namierzyæ nieco
nerwowego faceta w sutannie i koloratce (Radyjko Maryja),
któremu towarzyszy apatyczna blondyna z aparatem. Jak
tak dalej pójdzie, zawita tu te¿ pocieszny palant od Judejczyków!”. W koñcówce cytowanego fragmentu chodzi
o Stanis³awa Michalkiewicza, znanego felietonistê Radia
Maryja i pism prawicowych, a ostatnio tak¿e Polskiego Radia, czêsto oskar¿anego o antysemick¹ fobiê. W dalszej czêœci swojego bloga Barbur nazywa Michalkiewicza równie¿
„antysemickim palantem”, „oblechem”, „nasrallahem”,
„trzeciorzêdnym redaktorkiem od niszowych szmat³awców
i debilnych wstêpów do antysemickich publikacji polonijnych”. Korespondent wyra¿a jednak nadziejê, ¿e Michalkiewicz „w publicznym radiu z pewnoœci¹ stuli pysk”. Barbur
zapowiedzia³ w rozmowie z ¯W, ¿e wytoczy proces Michalkiewiczowi.
BARCINKOWSKI Miros³aw, ps. COCKNEY - lat ok. 29-30;
zam. na squatach w Warszawie i za granic¹; groŸny w starciu bezpoœrednim; czêsto dzia³a pod wp³ywem amfetaminy
lub innych narkotyków, atakuje zawsze ze sprzêtem typu
kosa czy nó¿ do tapet; prawie 2 lata spêdzi³ w wiêzieniu za
zabójstwo m³odego skinheada, w s¹dzie wy¿szej instancji
uniewinniony i wypuszczony, prawdopodobnie najgroŸniejszy lewak na Mazowszu.
BARCIŒ Artur - (ur. 12 sierpnia 1956 w Kokawie k. Czêstochowy) aktor. W 1979 ukoñczy³ wydzia³ aktorski ³ódzkiej
PWSFTviT.
BARCZAK Rados³aw - lat ok. 27-28, do 2002 zam. dzielnica Bielany, obecnie squaty w Warszawie, Niemczech i Holandii; fanatyczny lewak-antynazista, donosi na policjê.
BARDACH Juliusz - 1914, profesor UW, PAN. Popularyzator myœli naukowej.
BARDINI Aleksander - urodzi³ siê 17 listopada 1913 roku
w £odzi. Zmar³ 30 lipca 1995 roku w Warszawie. Aktor teatralny i filmowy, re¿yser i pedagog. Profesor Pañstwowej
Wy¿szej Szko³y Teatralnej w Warszawie. Pochowany jest
na warszawskich Starych Pow¹zkach. W m³odoœci Bardini
by³ skrzypkiem w ¯ydowskim Stowarzyszeniu Muzycznym
Hazomir. Potem zwi¹za³ siê z teatrem. W latach 1932-1935
studiowa³ aktorstwo w Pañstwowym Instytucie Teatralnym
w Warszawie, a nastêpnie re¿yseriê (1936-1939). Jego nauczycielami byli Leon Schiller i Aleksander Zelwerowicz.
BARENBAUM Michael - autorytet ¿ydowskiej diaspory,
profesor na Uniwersytecie Judaizmu, historyk, znawca tematyki holokaustu. Powiedzia³, ¿e „Polska jest najlepszym
przyjacielem Izraela”.
BARGIE£ Janusz - polonofob, komunista, cz³onek ZSMP,
PZPR, SLD.
BAR-ON Uri - Re¿yser, autor filmu „52/50”. Film by³ pokazany na IV Miêdzynarodowym Festiwalu Filmowym, który
odby³ siê w dniach 5-10 maja 2007 roku w Warszawie.
„Urodzi³ siê w Stanach Zjednoczonych w 1975 roku. Dorós³, mieszka i tworzy w Tel-Awiwie; tam te¿ studiowa³ literaturê i zarz¹dzanie. Ukoñczy³ równie¿ Wydzia³ Kina i Telewizji na tym uniwersytecie. Od 2002 roku pracuje w telewizji
izraelskiej i przemyœle filmowym w charakterze re¿ysera
i scenarzysty” (Folder IV Miêdzynarodowego Festiwalu Filmowego ¯ydowskie Motywy, str. 20).
BARSKI Dariusz (ur. 1968) - prawnik, prokurator, zastêpca Prokuratora Generalnego RP od 26 lutego 2007, p.o.
Prokuratora Krajowego od 14 czerwca 2007. Od 19 lipca
2007 roku Prokurator Krajowy. Prokurator krajowy jest
zwierzchnikiem wszystkich prokuratur powszechnych.
Formalnie pozostaje on tak¿e jednym z kilku zastêpców
prokuratora generalnego (odpowiada m.in. za wydzia³y
przestêpczoœci zorganizowanej). Absolwent prawa na Uniwersytecie £ódzkim. Pracowa³ w wielu wydzia³ach Prokuratury Okrêgowej i Prokuratury Apelacyjnej w £odzi. Barski
by³ g³ównym oskar¿ycielem w wielu g³oœnych procesach,
m.in. by³ego prezydenta Piotrkowa Trybunalskiego Waldemara Matusewicza. Jako szef Prokuratury Apelacyjnej
w £odzi odpowiedzialny by³ za œledztwo w sprawie seksafery w Samoobronie i skierowanie do Sejmu wniosku
o uchylenie immunitetu pos³owi Stanis³awowi £y¿wiñskiemu. W nagrodê dosta³ wiêc awans.
BARSKI Filip-Badner - sêdzia stalinowski, morderca w todze. Pp³k Informacji LWP.
11
BARSKI Józef-Gitler - od 1922 zajmowa³ kierownicze
stanowiska w „Joincie” i „Centosie”, od 1923 w KPP.
W getcie warszawskim dzia³acz PPR i „Centosu” (19431945) w Bergen-Belsen, (1945-1950) sekretarz generalny
„Jointu” w Polsce, (1950-1953) dyrektor naczelny PKO,
w 1953r. Aresztowany pod zarzutem szpiegostwa. Po
uwolnieniu dyrektor zak³adów przemys³owych im. 22 lipca. Wieloletni cz³onek Rady Naukowej ¯ydowskiego Instytutu Historycznego.
BARTELSKI Andrzej S. - LISTA NR 5; socjolog.
BARTKOWIAK Piotr - mgr, bra³ udzia³ w konferencji „¯ydzi
i judaizm we wspó³czesnych badaniach polskich” (Kraków
2007), gdzie wyg³osi³ odczyt pt. „¯ydowskie fundacje
w Grodzisku Wielkopolskim na przyk³adzie fundacji rodziny
Mosse”.
BARTKOWSKI-LEEBE - polonofob, zbrodniarz, zwyrodnia³y kat UB.
BARTMAN Maksymilian - kolaborant sowiecki (1939-45),
odznaczony przez rz¹d ¿ydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polskim (ród³o: „S³ownik biograficzny dzia³aczy polskiego ruchu robotniczego”, Warszawa 1978-92).
BARTNIK Renata - kurator wystaw. Starszy kustosz, historyk sztuki, zatrudniona w Muzeum Lubelskim od 1982
roku. Jest autork¹ wielu scenariuszy wystaw muzealnych
m.in. ekspozycji poœwiêconych Bruno Schulzowi - „Mityzacja rzeczywistoœci”.
BARTOSIEWICZ Hanna - redaktor „Gazety Wyborczej”,
dzia³u „Dziecko” i „Kobieta”.
BARTOSZ Adam - etnograf, absolwent Uniwersytetu Jagielloñskiego, Dyrektor Muzeum Okrêgowego w Tarnowie.
Autor wielu publikacji, poœwiêconych tematyce ¿ydowskiej
w Tarnowie i w Ma³opolsce, jak równie¿ o tematyce romskiej. Jest Prezesem Komitetu Opieki nad Zabytkami Kultury ¯ydowskiej w Tarnowie, cz³onek Rady Fundacji Judaica Centrum Kultury ¯ydowskiej.
BARTOSZEWICZ Hanna - LISTA NR 2; re¿yser.
BARTOSZEWSKA Zofia - LISTA NR 2; wydawca, redaktorka. Kronikarz chóru Sonus Ens. 18.05.1999 - wybory zarz¹du. Funkcje objêli: Prezes - Zofia Bartoszewska. ¯ona
W³adys³awa Bartoszewskiego.
BARTOSZEWSKI W³adys³aw - LISTA NR 7 i 15; urodzony
w 1922 w Warszawie. Powszechnie nazywany profesorem,
chocia¿ nie ma nawet tytu³u magistra, zaœ w oficjalnych
Ÿród³ach podaje tylko, ¿e studiowa³ na Uniwersytecie Warszawskim. Tytu³ profesora zosta³ mu nadany przez rz¹d Bawarii w 1983 roku. W latach 1940-41 by³ wiêŸniem obozu
koncentracyjnego w Oœwiêcimiu, sk¹d - o dziwo - wyszed³
na wolnoœæ w œrodku wojny (!). Ten wstdliwy a nawet haniebny rozdzia³ jego ¿ycia jest zawsze skrzêtnie pomijany.
Dlaczego?! Otórz Bartoszewski mia³ siostrê, która w czasie
okupacji wysz³a za m¹¿ za niemieckiego oficera lotnictwa
i ten u¿ywaj¹c swoich wp³ywów wyciagna³ go z obozu!!!
BARTYZEL Jacek - prof. urodzony 16 I 1956 w £odzi.
Dzia³a³ w Klubie Inteligencji Katolickiej (katolewica) w £odzi. W 1979 r. wspó³zak³ada³ Ruch M³odej Polski, kierowany przez Aleksandra Halla. By³ wspó³autorem jego deklaracji ideowej, redaktorem pisma „Bratniak”. Wspó³pracowa³
równie¿ z innymi pismami II obiegu: „Opinia” i „Droga”.
W latach 1983-89 by³ cz³onkiem redakcji „Polityki Polskiej”.
Dwukrotnie usuwano go z pracy na Uniwersytecie £ódzkim,
z powodów politycznych. Internowany od 13 grudnia 1981
r. do 30 listopada 1982 r. w Sieradzu, £owiczu i Kwidzynie.
Wspó³pracownik Komitetu Obrony Robotników i cz³onek
Ruchu Obrony Praw Cz³owieka i Obywatela. W 1989 r. by³
cz³onkiem Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wa³êsie.
Jest autorem kilkunastu ksi¹¿ek i kilkuset artyku³ów naukowych i publicystycznych. Jest honorowym cz³onkiem i przewodnicz¹cym Stra¿y Klubu Zachowawczo-Monarchistycznego. Publikuje w kwartalniku „Pro Fide Rege et Lege”.
W „Rzeczpospolitej” z 29 marca prof. Jacek Bartyzel jednoznacznie zaznaczy³, ¿e twierdzeniom o rzekomym „odzyskaniu MSZ” przeczy m.in. taki fakt jak „opublikowanie przez
MSZ broszury na temat stosunków polsko-¿ydowskich, powielaj¹cej tezy makabrycznego baœniopisarstwa J.T. Grossa (...)”. Dot¹d pomimo licznych protestów, w tym grupy
senatorów, MSZ nie zdoby³o siê na ukaranie g³ównych
sprawców wydania tej antypolskiej broszury, w tym przede
wszystkim by³ego wiceministra RP, a obecnie pe³nomocnika ministra MSZ ds. stosunków z diaspor¹ ¿ydowsk¹ Macieja Koz³owskiego.
BARUCH Bernard Mannes - doradca prezydenta Roosevelta. Pomimo posiadanych mo¿liwoœci oddzia³ywania na
prezydenta, opinie publiczn¹, administracjê w Waszyngtonie
- jak pisze Wyman - „Stroni³ od spraw ratowania ofiar nazizmu” (David Wyman „Pozostawieni swemu losowi. Ameryka wobec Holocaustu 1941-1945”, Warszawa 1994). „Finansista, przewodniczy³ Rubber Survey Committee oraz by³
doradc¹ szefa mobilizacji wojennej” („Midrasz”, styczeñ
2005, Janusz Roszkowski „¯ydzi w koalicji antyhitlerowskiej”, str. 15).
BARWIÑSKI Jan - (Józef Strzelczyk) Dowódca Brygady
Miêdzynarodowej podczas wojny domowej w Hiszpanii.
BASIEL Jaros³aw - od 28.02.2007r. zastêpca Przewodnicz¹cego Stowarzyszenia Lambda Warszawa.
BASIUK Tomasz - LISTA NR 6; dr, jest adiunktem
w Oœrodku Studiów Amerykañskich na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie prowadzi zajêcia z literatury amerykañskiej.
W 1997 roku obroni³ pracê doktorsk¹ o twórczoœci Gaddisa
na Wydziale Neofilologii UW. Wspó³autor m.in. „Parametrów po¿¹dania: kultura odmieñców wobec homofobii”
(wyd. Universitas, Kraków 2006).
BASIURA Ewa - autorka ksi¹¿ki „¯ydzi polscy w legendzie
i opowieœci”, Kraków 1997.
BATKO-TO£UÆ Katarzyna - LISTA NR 10; ze Stowarzyszenia Liderów Lokalnych Grup Obywatelskich, Warszawa.
Prezes Programu Przeciw Korupcji, Lokalne grupy obywatelskie.
BASZKIEWICZ Jan Micha³ - (ur. 3 stycznia 1930), komunistyczny kolaborant, prawnik, historyk, politolog. W 1951
ukoñczy³ studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. W 1955 uzyska³ stopieñ doktora nauk prawnych.
Profesor Uniwersytetu Wroc³awskiego (prorektor w latach
1965-1968), Uniwersytetu Œl¹skiego i Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1973 jest pracownikiem naukowym Instytutu Nauk Politycznych UW na stanowisku profesora zwyczajnego. Cz³onek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk: cz³onek krajowy rzeczywisty Wydzia³u I - Nauk Spo³ecznych,
cz³onek Komitetu Nauk Politycznych PAN i Komitetu Nauk
Prawnych PAN. Cz³onek zwyczajny Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Od wielu lat zasiada w Centralnej Komisji do spraw Stopni i Tytu³ów Naukowych (Sekcja I - Na-
TAJEMNICE ŒWIATA DZIWNY JEST TEN ŒWIAT
uk Humanistycznych i Spo³ecznych). Podczas obrad Okr¹g³ego Sto³u reprezentowa³ tzw. stronê komunistyczn¹ w Zespole ds. reform politycznych. Wspólnie z prof. Stefanem
Mellerem by³ konsultantem historycznym filmu „Danton”
w re¿yserii Andrzeja Wajdy (1982). Aktualnie w 2007 r. widnieje jako cz³onek redakcji i Rady Programowej dwumiesiêcznika „Polski Przegl¹d Dyplomatyczny”, wydawanego
przez Polski Instytut Spraw Miêdzynarodowych i finansowanego przez MSZ, czyli przez nas z naszych podatków.
Ponadto ow¹ Radê uzupe³niaj¹ jeszcze inne koszerne, g³ównie ¿ydo-lewackie, autorytety, o których przesz³osci wiele
mo¿na dowiedzieæ siê z tego alfabetu. Jerzy W. Borejsza,
Krzysztof Bobiñski, W³odzimierz Borodziej, S³awomir Dêbski- redaktor naczelny, Adam Eberhardt, Jacek Foks, Mateusz Gniazdowski, Edward Hali¿ak, Jerzy K³oczowski, Jerzy
KoŸmiñski, £ukasz Kulesa, Jan Ku³akowski, Roman KuŸniar,
Piotr £ossowski, Andrzej Olechowski, Marek Pietraœ, Adam
Daniel Rotfeld, Eugeniusz Smolar, Rafa³ Tarnogórski - sekretarz redakcji, Mieczys³aw Tomala, prof. Jerzy Tomaszewski, Rafa³ Wiœniewski, Ernest Wyciszkiewicz, Pawe³ Zalewski, Aleksandra Zieleniec.
BATOR Joanna - LISTA NR 6 i 10; absolwentka wroc³awskiego kulturoznawstwa i Szko³y Nauk Spo³ecznych, adiunkt
w Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk
w Warszawie. Nale¿y do grupy osób m³odego pokolenia,
które zaczê³y feministyczn¹ debatê w Polsce. Prowadzi³a
seminaria poœwiêcone tej problematyce na Uniwersytecie
Warszawskim w latach 1996-98. W ramach wspó³pracy
z Instytutem Spraw Publicznych opublikowa³a dwie prace
„Wizerunek kobiety w reklamie telewizyjnej” (1998) oraz
„Wizerunek kobiety w polskiej debacie publicznej” (1999).
Dodatkowo wyda³a „Feminizm, postmodernizm, psychoanaliza”, (2001) i powieœæ „Kobieta” (2002). Jest tak¿e autork¹ przek³adów oraz kilkudziesiêciu artyku³ów naukowych
i publicystycznych z zakresu filozofii feministycznej i gender studies, które ukazywa³y siê m.in. w „Spo³eczeñstwie
Otwartym”, „Odrze”, „Czasie Kultury”, „Gazecie Wyborczej”.
Stypendystka programu Tempus, Fundacji Koœciuszkowskiej i rz¹du japoñskiego. Obecne jej zainteresowania bli¿sze
s¹ literaturze ni¿ filozofii, a autorka podró¿uje po œwiecie
zbieraj¹c materia³y do kolejnej ksi¹¿ki.
BAUC Jaros³aw - polonofob, ur. w £odzi, absolwent Wydzia³u Ekonomiczno-Socjalnego Uniwersytetu £ódzkiego rocznik 1982. Absolwent University of Windsor w Ontario
w Kanadzie. W 1990 r. ukoñczy³ kursy z zakresu makroekonomii, mikroekonomii i finansów w London School of Economics i w 1991 r. w University of Vienna. W 1995 r. konsultant Banku Centralnego Estonii. W 1996 r., na zlecenie
USAID, by³ doradc¹ ministra finansów Mongolii, gdzie zaprojektowa³ reformê systemu podatkowego. Wspó³pracowa³ z Centrum Badañ i Promocji Biznesu „Ecorno” w zakresie restrukturyzacji finansowej i maj¹tkowej podmiotów gospodarczych (1993-1997). By³ doradc¹ ministra finansów
Rumunii (02.1999), przewodnicz¹cym Rady Banku PKO BP
(11.1999), sekretarzem stanu w Ministerstwie Finansów
(10.01.1998-12.06.2000), ministrem finansów w rz¹dzie
Jerzego Buzka (06.2000-28.08.2001). Sta³y wspó³pracownik Centrum Analiz Spo³eczno-Ekonomicznych (199208.2001).
BAUER Andrzej - wiolonczelista, urodzony 25 paŸdziernika 1962 w £odzi.
Studiowa³ w Akademii Muzycznej w £odzi w £odzi u Kazimierza Michalika (dyplom z wyró¿nieniem w 1984). W latach 1986-87, jako stypendysta rz¹du austriackiego kszta³ci³ siê u André Navarry w Hochschule für Musik und Darstellende Kunst w Wiedniu. W latach 1989-90, dziêki stypendium Witolda Lutos³awskiego, kontynuowa³ studia u Williama Pleetha w Londynie. Bra³ udzia³ w licznych kursach mistrzowskich. Jest laureatem konkursów muzycznych.
BAUER Peter - ¯yd brytyjski. „PóŸniejszy doradca Margaret Thatcher, ekonomista Peter Bauer, by³ wa¿n¹ figur¹
w s³u¿bie pods³uchu i propagandy na obszarze wroga” („Midrasz”, styczeñ 2005, Janusz Roszkowski „¯ydzi w koalicji
antyhitlerowskiej”, str. 15).
BAUM Herbert - „Gruppe Herbert Baum”, sk³adaj¹ca siê
z kilkunastu ¯ydów berliñskich, 18 maja 1942 r. dokona³a
zamachu bombowego na otwart¹ przez Goebbelsa w stolicy Rzeszy wielk¹ wystawê antysowieck¹”. („Midrasz”, styczeñ 2005, Janusz Roszkowski „¯ydzi w koalicji antyhitlerowskiej”, str. 17).
BAUM Marzena - ¯ydowski Oœrodek „Brama grodzka”
w Lublinie.
BAUMAC Mieczys³aw - by³ zastêpc¹ szefa WUBP w £odzi.
BAUMAN Adam - aktor.
BAUMAN Krzysztof - aktor.
BAUMAN Zygmunt - urodzi³ siê w 1925 - polonofob, stalinowiec, komunista, ideolog stalinizmu, zbrodniarz PZPR.
Zrobi³ b³yskawiczn¹ karierê. Zaczyna³ jako inspektor milicji
w Moskwie podczas II wojny œwiatowej. W Polsce zaczyna
jako oficer Korpusu Bezpieczeñstwa Wewnêtrznego. Awansuje tam na majora. Zostaje szefem Wydzia³u PolitycznoWychowawczego. Osobiœcie wzi¹³ udzia³ w 20-dniowej
ob³awie na ¿o³nierzy podziemia. Za to zostaje odznaczony
Krzy¿em Walecznych. Z KBW zostaje zwolniony w 1953 roku i przechodzi do nauki! W ten sposób by³y politruk zostaje „wybitnym” profesorem socjologii. Felietonista ¿ydowskiego pisma „Midrasz”. Jako socjolog, wspólnie z innym
socjologiem Jerzym Wiatrem, jest wspó³autorem pracy
„Obiektywny charakter praw przyrody i spo³eczeñstwa
w œwietle pracy J.W. Stalina - Ekonomiczne problemy socjalizmu w ZSRR”, Warszawa, 1953 r. Praca Stalina zosta³a
uznana za „potê¿n¹ dŸwigniê rozwoju wszystkich nauk,
które z bezcennej skarbnicy stalinowskiej filozofii czerpi¹
i czerpaæ bêd¹”. Specjalista od stalinizacji polskiej nauki.
Profesor uniwersytetu w Leeds. W angielskiej gazecie „Guardian” (26 kwietnia 2007) przyzna³ siê do wspó³pracy w latach 1945-1953 z komunistycznym kontrwywiadem.
„W istocie by³a to Informacja Wojskowa, najbardziej krwio¿ercza z komunistycznych tajnych s³u¿b. Sam zreszt¹, jako
oficer KBW, formacji przeznaczonej wówczas wy³¹cznie do
zwalczania „reakcyjnego podziemia”, mia³by siê z czego t³umaczyæ. Ale nawet nie zamierza, nie widz¹c w tym w istocie
nic z³ego. Pytany, dlaczego sam nie ujawni³ tych ponurych
faktów ze swojej przesz³oœci, odpowiedzia³, jakby to by³o
skierowane do wy³¹cznie do naiwnych Brytyjczyków, ¿e poniewa¿ podpisa³ zobowi¹zanie o utrzymaniu tego faktu w tajemnicy, to nic o tym nie mówi³. W Polsce to brzmi jednak
zupe³nie inaczej, bo my przecie¿ wiemy, co to by³o „utrwalanie w³adzy ludowej”. Zreszt¹ Bauman pytany o szczegó³y,
czy np. czy donosi³ na dzia³aczy podziemia, twierdzi dziœ,
¿e „niczego takiego sobie nie przypomina”. Ju¿ chocia¿by
dlatego potrzebna jest lustracja, bo lustrowani sami nic nie
pamiêtaj¹ i ktoœ im to musi przypomnieæ. Jednak nie mniej
wa¿ne jest to, co tacy ludzie wyczyniaj¹ ze swoimi ¿yciorysami, tn¹c je na dowolne kawa³ki i twórczo je reinterpretuj¹c.
Bauman obecnie twierdzi, ¿e „by³ socjalist¹ i zawsze mia³ lewicowe pogl¹dy”. Ale to nie by³a zwyk³a lewica, jakie znamy
w Europie i nie by³y to zwyk³e pogl¹dy w demokratycznym
kraju! A istnym kur(w)iosum jest jego dywagacja, ¿e obecna
ekipa rz¹dz¹ca w Polsce demaskuje go wy³¹cznie dlatego,
aby zdobyæ legitymizacje dla siebie. Dodajmy jeszcze skrajn¹ relatywizacjê tego, co siê sta³o w Polsce i z Polska po
1944 roku, a wszystko bêdzie jasne. Otó¿ Bauman w tym¿e wywiadzie powiedzia³: „Je¿eli siê przyjrzeæ politycznemu
spektrum w owym czasie (lata 1944-45), to najlepsze rozwi¹zania proponowali komuniœci. Polityczny program partii
(PPR) najbardziej odpowiada³ kwestiom, w obliczu których
sta³ kraj. Co do mnie, by³em ca³kowicie zaanga¿owany. Komunistyczne idea³y by³y (dla mnie) prost¹ kontynuacj¹
Oœwiecenia”. Co proponowali komuniœci w tym czasie? Polska zosta³a zniewolona, œcigano i zabijano bohaterów kampanii wojennej 1939 roku, bohaterów podziemia antyniemieckiego i uczestników Powstania Warszawskiego. Zabijano przedwojennych oficerów WOP, którzy w swej naiwnoœci wracali z Zachodu, uwa¿aj¹c, ¿e ich miejsce jest w Polsce. Dziesi¹tki tysiêcy ludzi wywo¿ono na Sybir, wiêziono
ponad 1,5 mln ludzi na ogó³ za nic, wystarcza³o samo podejrzenie, ¿e ich myœl jest niepoprawna. W wyniku represji
œmieræ ponios³o kilkadziesi¹t tysiêcy ludzi... „Najlepsze rozwi¹zanie proponowali komuniœci” - uwa¿a Bauman. I tak
dobrze, ¿e nie odnosi siê do propozycji swego partyjnego towarzysza gen. Grzegorza Korczyñskiego, który na tajnym
Plenum KC PPR w maju 1945 roku zaproponowa³ budowê
w Polsce... krematoriów do palenia ludzi. Gdyby ten pomys³
wypali³ (co za s³owo), to te¿ by³oby z pewnoœci¹ dla nas
najlepsze” („Polskie Jutro” - „Kto Kogo”, Romuald Bury,
05.06.2007).
BAUMAN Zygmunt - w³aœciwie Majer Ba³aban - historyk,
badacz dziejów ¯ydów w Polsce. Nie kontynuowa³ tradycji
rodzinnych i nie poœwiêci³ siê drukarstwu, ale pracy naukowej. Studiowa³ pod kierunkiem Ludwika Finkla i Szymona
Aszkenazego na Uniwersytecie Lwowskim, gdzie obroni³
doktorat w 1904. W czasie I wojny œwiatowej pe³ni³ pos³ugê rabina wojskowego w Lublinie. Habilitowa³ siê na Uniwersytecie Warszawskim w 1928 r. Zosta³ profesorem UW
i wyk³adowc¹ Wolnej Wszechnicy Polskiej. By³ wspó³twórc¹, a od 1928 r. profesorem Instytutu Nauk Judaistycznych w Warszawie. Przez ¯ydów uznany za jednego z najwiêkszych badaczy historii ¯ydów w Polsce, specjalist¹
zw³aszcza w zakresie historii XVI-XVIII wieku. Po zdobyciu
Warszawy przez Niemców w 1939 r. znalaz³ siê w getcie
warszawskim, gdzie - bior¹c pieni¹dze od Niemców - kierowa³ Wydzia³em Archiwalnym Judenratu. Przyczyni³ siê do
tysiêcy ¿ydowskich tragedii, udostêpniaj¹c Niemcom wszelkie informacje dotycz¹ce swoich wspó³braci. Z polecenia
hitlerowskich w³adz rekwirowa³ ksiêgi ¿ydowskie wiosn¹
1940. Nie uchroni³o go to jednak przed planowan¹ i jego
wywózk¹ do obozu, której panicznie siê boj¹c na pocz¹tku
1943 roku powiesi³ siê .
BAUMGART Anna - LISTA NR 10; urodzona w 1966 roku
we Wroc³awiu. Ch³aturzystka intermedialna, reprezentuj¹ca
feminizm skoncentrowany na w³asnych, czasem skrytych
problemach i obsesjach oraz relacjach matki z córk¹. Artystka sztuk wizualnych, zajmuje siê rzeŸb¹, tatua¿em artystycznym.
BAUMGARTEN Leon - kolaborant sowiecki 1939-41.
Odznaczony przez rz¹d ¿ydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski (ród³o: „S³ownik biograficzny dzia³aczy polskiego ruchu robotniczego”, Warszawa 1978-92).
BAUMILLER Anna - scenograf m.in. kostiumy do „Strasznej gospody” w Teatrze ¯ydowskim i „Z³ota Kaczka”
(w re¿. Jana Szurmieja) w Teatrze Rampa w Warszawie.
W Konsulacie Generalnym RP w Nowym Jorky w 2003 r.
cztery siostry prezentowaly swoje prace Zuzanna Baumiller
i Agnieszka Rysztof wystapily ze swoimi zdjeciami, Anna
Baumiller i Aleksandra Rysztof - pokazaly dziela plastyczne;
pierwsza obrazy olejne, g³ównie poœwiêcone tematyce samotnosci ludzkiej, druga - wystawila (juz po raz drugi) prace graficzne. Czarno-bia³e zdjecia Zuzanny Baumiller to
oszczedne portety w du¿ym zbli¿eniu, Agnieszka Rysztof
takze po raz drugi prezentuje kolorowe fotografie przyrody
(zwierz¹t) zatrzymanej, zastyglej, zamar³ej przed obiektywem. Przegl¹d Polski (8 czerwca 2001). Wystawa - Mistrz
i uczeñ 3 czerwca 2003 - 4 lipca 2003 Galeria Ars Polona.
Wyró¿nienie w Konkursie Promocyjnym PTK Centertel Sp.
z o.o.
BAUMRITTER Jerzy - zastêpca redaktora naczelnego „Trybuny Ludu” w latach oficjalnego organu KC PZPR.
BAUMILLER Krzysztof - scenograf m.in.: Z³ota Kaczka
w re¿. Jana Szurmieja Teatr Rampa Warszawa (2005r.).
BAWÓ£ Jerzy - zespó³ Kroke (Tomasz Lato, Tomasz Kukurba); najnowsza p³yta „Seventh Trip”. Wzieli udzia³ w 17.
Festiwalu Kultury ¯ydowskiej w Krakowie w 2007r. Kroke krakowski zespó³ graj¹cy muzykê klezmersk¹. Nazwa zespo³u - „Kroke” w jêzyku jidysz oznacza Kraków. Muzyka
zespo³u stanowi po³¹czenie tradycyjnej ¿ydowskiej muzyki
klezmerskiej z muzyk¹ jazzow¹. W ostatnich latach zespó³
nagrywa³ p³yty z takimi muzykami, jak skrzypek Nigel Kennedy, czy œpiewaczka Edyta Geppert.
BAZAN Andrzej - LISTA NR 10; dr nauk filologicznych, pracownik naukowy Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji
Spo³ecznej Uniwersytetu Wroc³awskiego oraz Kolegium
Karkonoskiego w Jeleniej Górze.
BA¯ANOWSKA Noemi - tradycyjne tañce hebrajskie. Wziê³a udzia³ w koncercie muzyki ¿ydowskiej w dniu 13 kwietnia
2007 roku w Zamoœciu. Koncert by³ zorganizowany z okazji
ods³oniêcia w Zamoœciu pomnika króla Dawida (Psalmisty).
Pomimo sprzeciwu takich organizacji jak: Stowarzyszenie
Mieszkañców Spó³dzielni Mieszkaniowych „Wspólna Sprawa” oraz Obywatelskiego Stowarzyszenia Uw³aszczeniowego oraz innych mieszkañców Zamoœcia, prezydent tego
miasta Marcin Zamoyski pomnik ods³oni³.
B¥CZKOWSKI Tomasz - organizator tzw. parad równoœci
w Warszawie.
BEAUPRE Piotr - cz³onek Rady M³odych Przedsiêbiorców.
Przewodniczacy rady nadzorczej Call Center Poland Sp. z o.
o. Wspó³za³o¿yciel i Cz³onek Zarz¹du spó³ki Dialog Galicja
(obecnie Euro RSCG 4D), grupy firm dzia³aj¹cych w bran¿y
marketingowej i reklamie.
BECHER Chuna - s. Chaskiela, ur. 1892, szewc, aresztowany 12 wrzeœnia 1934 r. za posiadanie bibu³y komunistycznej (1934).
BECHER Nir - szef ukazuj¹cego siê w Izraelu magazynu
„Haarec”, w którym ukaza³ siê komiks przedstawiaj¹cy Polaków jako pijaków i antysemitów gotowych do wydawania
Niemcom ¯ydówek za alkohol. Nir powiedzia³ m.in.: „Komiks oparty jest na prawdziwych prze¿yciach matki autorki.
Nie mog³em przecie¿ ocenzurowaæ sztuki, napisaæ od nowa
historii (...). To kwestia wolnoœci s³owa. Gdybyœmy siê za
ka¿dym razem zastanawiali, czy kogoœ nie urazimy, nie moglibyœmy niczego drukowaæ”. Na pytanie : „Czy by³oby mu
przyjemnie, gdyby w polskiej gazecie ukaza³y siê rysunki
obra¿aj¹ce ¯ydów odpar³: nie mo¿na tego porównywaæ”
(PAP, „Wirtualna Polska”, 05.10.2007).
BEDNARCZUK - M£YÑSKA Ewa - LISTA NR 15; lekarz
medycyny.
BEER Georges - dziennikarz masoñski, zajmuje siê praniem mózgu mieszkañców USA. Jeden ze wspó³za³o¿ycieli
pisma socjalistycznego „The New Republic”, kierowanego
przez Lippmana („Grabarze polskiej nadziei”, Henryk Paj¹k,
str. 105).
BEGIN Menahem-Wolfowicz - bêd¹c ju¿ premierem Izraela, powiedzia³ w wywiadzie dla holenderskiej TV: „Nigdy
nie odwiedzê kraju mego urodzenia, Polski. Wœród Polaków
nie by³o zdrajców, walczyli przeciwko Niemcom. Lecz jeœli
chodzi o ¯ydów, kolaborowali z Niemcami. Spoœród 30 milionów Polaków mo¿e 100 pomaga³o ¯ydom. Te dziesi¹tki
tysiêcy katolickich ksiê¿y w Polsce nie uratowa³y ¿adnego
¿ydowskiego ¿ycia (sic!). Wszystkie obozy zag³ady znajdowa³y siê na polskiej ziemi”. Urodzony 16 sierpnia 1913 r.
w Brzeœciu Litewskim obecnie Bia³oruœ, zmar³ 9 marca
1992 r. w Tel- Awiwie, premier Izraela w latach 1977-1983,
dzia³acz syjonistyczny. W 1929 roku wst¹pi³ do m³odzie¿owego ruchu syjonistycznego Brit Trumpeldor-Betar. Studiowa³ prawo na Uniwersytecie Warszawskim, które skoñczy³
w 1935 roku. W 1938 roku zosta³ przywódc¹ organizacji
Brit Trumpeldor-Betar w Polsce. Begin koncentrowa³ siê na
szkoleniach wojskowych, przygotowuj¹c si³y do obrony polskich ¯ydów. We wrzeœniu 1939 roku, po wkroczeniu wojsk
niemieckich do Polski, Begin uciek³ do Wilna, które znalaz³o
siê w sowieckiej strefie okupacyjnej. W 1940 roku zosta³
aresztowany przez NKWD i skazany na osiem lat w obozie
pracy na Syberii. W 1942 roku na mocy porozumieñ zosta³
zwolniony i uda³ siê do tworzonej Armii Polskiej, z której
wraz z kilkoma tysi¹cami innych ¯ydów zdezerterowa³. Jej
dowódca, genera³ Anders, wyprowadzi³ polskich ¿o³nierzy
z ZSRR na Bliski Wschód. W 1943 roku Begin przyby³ z polskimi oddzia³ami wojskowymi do Palestyny. Nawi¹za³ kontakt z ¿ydowsk¹ podziemn¹ organizacj¹ wojskow¹ Irgun
Tzeva’i Le’umi (Etzel) i stan¹³ na jej czele. W walce o pañstwo ¿ydowskie Begin by³ zwolennikiem stosowania metod
terrorystycznych. 26 lipca 1946 bra³ udzia³ w przygotowywaniu zamachu na Hotel Króla Dawida w Jerozolimie,
w którym zginê³o 89 osób (m.in. 41 Arabów, 26 Brytyjczyków, 17 ¯ydów). 27 kwietnia 1947 r. na jego rozkaz irgunowcy powiesili w odwecie za wykonanie wyroku œmierci
na cz³onkach Etzel dwóch porwanych ¿o³nierzy brytyjskich, wywo³a³o to antysemickie zamieszki w Wielkiej Brytanii. Radykalna postawa Begina doprowadzi³o go do konfliktu z wiêkszoœci¹ liderów ruchu syjonistycznego. Po powstaniu niepodleg³ego pañstwa Izrael Begin w 1948 roku
rozpocz¹³ karierê polityczn¹. Za³o¿y³ partiê Herut (Wolnoœæ), której zosta³ pierwszym przewodnicz¹cym. W latach 50. by³ przywódc¹ ruchu sprzeciwiaj¹cego siê przyjêciu reparacji od Niemiec. Po Kampanii Synajskiej przeciwstawia³ siê wycofaniu z Pó³wyspu Synaj. PóŸniej w po³¹czeniu z innymi ugrupowaniami prawicowymi Herut
przerodzi³ siê w prawicowy blok Likud (Jednoœæ). Z jego
ramienia w latach 1977-1983 by³ premierem Izraela. Zatwierdzenie na premiera nast¹pi³o 20 czerwca 1977 roku.
Jego polityka wewnêtrzna charakteryzowa³a siê wspieraniem ¿ydowskiego osadnictwa na terytoriach okupowanych. Menachem Begin przeszed³ do historii jako izraelski
polityk, który wspólnie z egipskim prezydentem Anwarem
Sadatem negocjowa³ porozumienia procesu pokojowego
na Bliskim Wschodzie ukoronowane podpisaniem uk³adu
z CampDavid (USA) - 18 wrzeœnia 1978 rok. Obaj przywódcy za doprowadzenie do podpisania porozumienia
otrzymali Pokojow¹ Nagrodê Nobla w roku (16 grudnia
1978 r.). W holu Wydzia³u Prawa UW znajduje siê tablica
poœwiêcona „mê¿owi stanu”, politykowi, bohaterowi Izraela, ¿ydowskiemu laureatowi pokojowej nagrody Nobla
z 1978 roku, Menachemowi Beginowi (Mieczys³awowi
Biegunowi, bo pod takim nazwiskiem tu studiowa³), dezerterowi z Armii Polskiej w 1943 roku, sprawcy makabrycznego mordu w 1948 roku na 250 Palestyñczykach, w tym
na kobietach i dzieciach. Jak to mo¿liwe, ¿eby w kraju Polaków walcz¹cych zawsze o wolnoœæ w³asn¹ i cudz¹ upamiêtniaæ zbrodniarzy odbieraj¹cych tê wolnoœæ i ¿ycie innym? A có¿ myœleæ o z dominowanym ju¿ dawno przez
¯ydów „zacnym” Komitecie Noblowskim?
BEGMAN - wspó³pracowa³ z szefem NKWD Beri¹ w mordowaniu Polaków.
BEHR Stefan - kompozytor i pianista, urodzony 10 kwietnia 1919 w Warszawie, zmar³ 24 paŸdziernika 1974 tam¿e.
Studiowa³ w Pañstwowej Wy¿szej Szkole Muzycznej w Warszawie grê na fortepianie w klasie Jerzego Lefelda. By³
pierwszym organizatorem redakcji muzycznej dzia³u dzieciêcego w Telewizji Polskiej. W latach 1954-74 pracowa³
na stanowisku akompaniatora w Estradzie Kameralnej Filharmonii Narodowej. Pod koniec ¿ycia wyk³ada³ tak¿e
w Pañstwowej Wy¿szej Szkole Muzycznej w Warszawie
(1973-74)
BEM Marek - animator kultury. Dyrektor Festiwalu Trzech
Kultur we W³odawie.
BEMBINOW MI£OSZ - kompozytor i dyrygent, urodzony
1 stycznia 1978 w Warszawie. W 2002 ukoñczy³ studia
w zakresie kompozycji w klasie Stanis³awa Moryty, uzyskuj¹c dyplom z wyró¿nieniem w Akademii Muzycznej w Warszawie. Na warszawskiej uczelni studiuje jeszcze dyrygenturê pod kierunkiem Antoniego Wita. Dwukrotnie by³ stypendyst¹ Fundacji im. Józefa Elsnera, a w 1997 otrzyma³ stypendium Ministra Kultury i Sztuki.
BEIM Józef - (ur. 13 kwietnia 1937, zm. 30 kwietnia
1987), genera³ MO. By³ dzia³aczem PZPR. Od 1956 by³
zwi¹zany z Milicj¹ Obywatelsk¹. Z 17 na 18 wrzeœnia 1981
zosta³y przes³ane paczki z dokumentami „wprowadzaj¹cymi” stan wojenny. Genera³ Józef Beim powiedzia³: „otwarcie
przesy³ek i ich rozprowadzenie nast¹pi na odrêbne polecenie Ministra Spraw Wewnêtrznych lub Kierownika Sztabu
MSW”. Przypomina³ o bezwzglêdnym zachowaniu tajemnicy. Od paŸdziernika 1981 by³ komendantem g³ównym Milicji Obywatelskiej.
BEJAR Joycelyn - re¿yser z Izraela, autorka filmu „Kuba:
nieznana per³a Anglii”. Film by³ pokazywany na IV Miêdzynarodowym Festiwalu Filmowym ¯ydowskie Motywy, który
odby³ siê w dniach 5-10 maja 2007 roku w Warszawie. „Joycelyn Bejar rozpoczê³a karierê dziennikarsk¹ jako korespondent zagraniczny (...). Ukoñczy³a Dziennikarstwo i Nauki Polityczne na Uniwersytecie Florydy, przenios³a siê do
Waszyngtonu i dosz³a do wniosku, ¿e wszystko siê krêci
wokó³ Kapitolu. Zaczê³a pracowaæ jako producent i redaktor
dla The Fox Morning News. Ze zdobytym tam doœwiadczeniem, powróci³a do Miami i pracowa³a dla WTVJ, jednej ze
stacji NBC jako redaktor porannych wiadomoœci (...). Rozpoczê³a pracê w przemyœle filmowym i zajê³a siê produkcj¹
reklam, klipów muzycznych i niezale¿nych filmów. W 2003
r. Bejar za³o¿y³a Imperial Dragon Films (...)” (Folder IV Miêdzynarodowego Festiwalu Filmowego ¯ydowskie Motywy,
str. 39).
BEJDA Wojciech - mgr, Uniwersytet Marii Curie-Sk³odowskiej w Lublinie. Bra³ udzia³ w konferencji „¯ydzi i judaizm we
wspó³czesnych badaniach polskich” (Kraków 2007) - odczyt pt. „Herod jako tyran: problemy ma³¿eñskie ¿ydowksiego w³adcy w narracji Miko³aja z Damaszku/Józefa”.
BEKIER Gra¿yna - LISTA NR 5; niegdyœ dyrektor do spraw
oddzia³ów (dziœ funkcjê tê piastuje Marcin Borowski); prezentowa³a wiadomoœci i Radio Muzyka Fakty w RMF FM.
BEKIER Marek - nauczyciel Rabka Zdrój, czêsto udziela
siê na prawicowych portalach.
BELKA Marek - urodzony w 1952 w £odzi. Ukoñczy³ ekonomiê na Uniwersytecie £ódzkim, studiowa³ tak¿e w USA
jako stypendysta Fulbrighta. Nastêpnie pracowa³ w Katedrze
Ekonomii Wydzia³u Ekonomiczno-Socjologicznego U£ oraz
w Instytucie Nauk Ekonomicznych PAN, którym kierowa³
w latach 1993-96. Od 1996 by³ doradc¹ ekonomicznym
prezydenta Kwaœniewskiego, nastêpnie wicepremierem
i ministrem finansów z ramienia SLD w rz¹dzie W. Cimoszewicza. By³ przedstawicielem Kwaœniewskiego na Œwiatowym Forum Ekonomicznym w Davos, na którym co roku
zbiera siê finansowa i polityczna czo³ówka Zachodu. By³
równie¿ ekspertem Banku Œwiatowego, Miêdzynarodowej
Korporacji Finansowej i Programu Rozwoju Narodów Zjednoczonych, m.in. w 1998 roku doradza³ rz¹dowi Mo³dawii.
Znany ze skrajnie liberalnych pogl¹dów gospodarczych, jest
m.in. zwolennikiem jak najszybszej prywatyzacji oraz swobodnej sprzeda¿y ziemi w rêce obcokrajowców. W 2000 r.
przez kilka miesiêcy by³ premierem. „Innym mózgowcem
w Radzie Nadzorczej (Bank Inwestycji Gospodarczych) zosta³ Marek Belka, póŸniejszy dwukrotny minister finansów,
wicepremier i premier Trzeciej RP, mason z Komisji Trójstronnej” („Grabarze polskiej nadziei”, H. Paj¹k, str. 250).
BELMONT Leo-Blumental Leopold - 1896-1941 powieœciopisarz, poeta, t³umacz, krytyk literacki.
BELLERT Irena - jest prezesem Kanadyjskiej Fundacji
Dziedzictwa Polsko-¯ydowskiego i redaktorem strony
www.polish-jewish-heritage.org Podpisa³a siê pod listem
broni¹cym ¯yda Kieresa.
BE£DOWSKI „Neczaj” Dawid - LISTA NR 15; t³umacz, recenzent „Wydawnictwa Literackiego”.
BEM Ewa - (ur. 23 lutego 1951 w Warszawie) piosenkarka i wokalistka jazzowa. Absolwentka Liceum im. Stefana
Batorego w Warszawie. Karierê artystyczn¹ rozpoczê³a
w 1969 roku, w klubie Stodo³a, w m³odzie¿owym, bluesowym zespole. Nied³ugo po tym zosta³a wokalistk¹ zespo³u
Bemibek, potem - Bemibem. W Polsce wspó³pracuje z muzykami jazzowymi (Andrzej Jagodziñski, Henryk Miœkiewicz,
Jan Ptaszyn Wróblewski, Zbigniew Wegehaupt, Kazimierz
Jonkisz i inni) oraz orkiestrami (Kukla Band, Jazz Orchestra
Macieja Paw³owskiego).
BEM - BORUCKA Anna - LISTA NR 14; urodzona w Sopocie. 1975-80 studia w Gdañskiej PWSSP na Wydziale RzeŸby w pracowni prof. A. Smolany. Od 1990 adiunkt na Wydziale RzeŸby, od 1994 prowadzi pracowniê rzeŸby na Wydziale Architektury i Wzornictwa PWSSP w Gdañsku. Obecnie jest profesorem nadzwyczajnym w Akademii Sztuk
Piêknych w Gdañsku. Na swoim koncie ma udzia³ w licznych wystawach i sympozjach w kraju i za granic¹.
BENDYK Edwin - LISTA NR 2, 5, 8 i 11; (ur. 1965), dziennikarz, publicysta, zajmuj¹cy siê problematyk¹ cywilizacyjn¹ i wp³ywem technologii na ¿ycie spo³eczne. Absolwent
Uniwersytetu Warszawskiego, podczas studiów dzia³acz
niezale¿nych ruchów studenckich, potem dziennikarz m.in.
tygodnika „Nowoczesnoœæ”, Polskiej Agencji Informacyjnej,
„¯ycia Warszawy”, „Wiedzy i ¿ycia”, magazynu „WWW”.
Obecnie zwi¹zany z tygodnikiem „Polityka”, gdzie jest szefem dzia³u Internet. Publikuje tak¿e w tygodniku „Computerworld”, „Res Publice Nowej”, „Krytyce Politycznej” oraz
„Przegl¹dzie Politycznym”. Edwin Bendyk jest tak¿e felietonist¹ magazynu „Mobile Internet” (www.mobile-internet.pl).
Napisa³ m.in. „Zatruta studnia. Rzecz o w³adzy i wolnoœci”
(nominowana do ¿ydowskiej Nagrody NIKE 2003).
BENKE Jakub - ( 34 l.) prezes domu mediowego Starcom,
trzeciego co do wielkoœci na polskim rynku. Z bran¿¹ reklamow¹ zwi¹zany od pocz¹tku swojej kariery. Startowa³ od
pracy w agencji reklamowej Lintas, gdzie odpowiada³ za zakup i planowanie mediów dla Unilevera. Potem wspó³organizowa³ warszawskie biuro domu mediowego Inititive Media.
Nale¿y do czo³owych w kraju specjalistów z dziedziny mediów reklamowych.(„Wprost”).
BENJAMIN Ernest Frank - dowódca 5-tysiêcznej Brygady
¯ydowskiej, utworzonej za zgod¹ Brytyjczyków. Sk³ada³a siê
ona z ochotników z Palestyny („Midrasz”, styczeñ 2005, Janusz Roszkowski „¯ydzi w koalicji antyhitlerowskiej”, str. 16).
BENOIT MARIUSZ - ur. 23.11.1950 we Wroc³awiu. Zadebiutowa³ w filmie jako 11-letni ch³opiec. W 1974 roku ukoñczy³ Wydzia³ Aktorski ³ódzkiej PWSFTViT. Debiutowa³ rol¹
Komisarza w „Sprawie Dantona” w re¿yserii Andrzeja Wajdy
przygotowanym na otwarcie Teatru Powszechnego w Warszawie. Od 1997 roku jest aktorem Teatru Narodowego.
BENOUALID Lena - autorka porad kulinarnych w ¿ydowskim miesiêczniku „Midrasz”.
BEÑ Natalia -LISTA NR 5; dziennikarka.
BEÑ Wiktor - LISTA NR 5; dziennikarz PR, cz³onek ZASP.
BER Mark Bernard - od 1944 r. cz³onek Zarz¹du G³ównego ZPP i wiceprzewodnicz¹cy Komitetu Organizacyjnego
¯ydów Polskich przy ZPP. W lutym 1946 wróci³ do kraju,
cz³onek prezydium CK¯P. W latach 1949-1966 dyrektor ¯ydowskiego Instytutu Historycznego, od 1954 profesor nadzwyczajny.
BERA Marzena - autorka wystawy pt.: „Ksiêga Ludu” - pomys³ ekspozycji zrodzi³ siê z fascynacji kultur¹ ¿ydowsk¹,
Jastrzêbie Zdrój.
BERBERYUSZ Ewa - dziennikarka. W lutym 1987 roku jed-
TAJEMNICE ŒWIATA DZIWNY JEST TEN ŒWIAT
na z uczestniczek zmasowanego ataku w „Tygodniku Powszechnym” na artyku³ W³adys³awa Si³a-Nowickiego broni¹cego Polaków przed oszczerstwami artyku³u Jana B³oñskiego. Solidaryzuj¹cy siê z B³oñskim artyku³ koñczy³a s³owami pe³nymi narodowego masochizmu: „(...) przestañmy
siê targowaæ o okolicznoœci ³agodz¹ce, przestañmy argumentowaæ, ale pochylmy g³owê (...)” (E .Berberyusz: „Wina przez zaniechanie”, „Tygodnik Powszechny” z 22 lutego
1987 r.). Wielokrotnie skrajnie wyolbrzymia³a si³ê nastrojów
anty¿ydowskich w Polsce, jako dowód ci¹gle powo³uj¹c siê
na anty¿ydowskie napisy na murach (por. np. teksty E. Berberyusz: Jude, raus!, „GW” z 8 czerwca 1990 r.). Chcieliœcie
Polski, no to j¹ macie... („GW” z 20 listopada 1990 r.),
Klincz (16 listopada 1991 r.). Atakowa³a biskupa Michalika
za rzekom¹ anty¿ydowskoœæ po jego znanej homilii wyborczej z 1991 r., sugeruj¹cej niech ka¿dy g³osuje na osoby
mu najbli¿sze duchowo, Polak na Polaka, etc.
BERDOWSKA Tamara - LISTA NR 14; urodzi³a siê w 1962
r. w Rzeszowie, artsystka malarka. W latach 1985-1990
odby³a studia w Akademii Sztuk Piêknych w Krakowie.
W okresie 1988-2004 bra³a udzia³ w 71 wystawach zbiorowych oraz 12 wystawach indywidualnych. Otrzyma³a te¿
kilka nagród i wyró¿nieñ. By³a stypendystk¹ Ministra Kultury i Sztuki oraz Fundacji Pollock-Krasner (Nowy Jork).
BERDYCHOWSKA Bogumi³a - prof. LISTA NR 2, 5 i 11;
specjalistka od spraw ukraiñskich; dyrektor Oœrodka Studiów Wschodnich. Zwi¹zana z Uniwersytetem Warszawskim (na którym ma ³ysego przydupasa prof. Œpiewaka)
i Narodowym Centrum Kultury w Warszawie. Publicystka,
zastêpca dyrektora V programu Polskiego Radia. W latach
1989-1994 kierowa³a biurem ds. Mniejszoœci Narodowych
w MKiS. Stale wspó³pracuje z „Tygodnikiem Powszechnym”. Uwa¿a siê za znawcê stosunków polsko-ukraiñskich.
Przeciwnik wzniesienia pomnika upamiêtniaj¹cego ofiary ludobójstwa dokonanego na narodzie polskim przez bandytów
z tzw. Ukraiñskiej Powstañczej Armii. Pomnik mia³ stan¹æ
przy placu Grzybowskim. Pomnik ma mieæ formê drzewa,
którego konary zosta³y zast¹pione przez rozpiête skrzyd³a.
Do pnia drzewa, podobnie jak na autentycznej fotografii dokumentuj¹cej bandytyzm UPA, przywi¹zane s¹ za g³ówki
zw³oki dzieci. Autorem projektu pomnika jest prof. Marian
Konieczny. Napisa³a m.in. „Jerzy Giedroyæ - Emigracja ukraiñska. Listy 1950-1982”.
BEREL Lazar - naczelny rabin Rosji, podziêkowa³ premierowi Putinowi za zwalczanie antysemityzmu. Chodzi³o mu
g³ównie o wyeliminowanie z wyborów grupy Spas, za to, ¿e
jej cz³onkowie „nosz¹ nazistowskie symbole i s¹ wyznawcami antyzachodnich i antysemickich pogl¹dów”. Rabin stoi
na czele nowo utworzonej Federacji Gmin ¯ydowskich,
utworzonej przez prawie 100 grup ¿ydowskich, która powo³a³a tak¿e specjalny fundusz dla zwalczania antysemityzmu.
Za najgroŸniejsze przejawy antysemityzmu w Rosji uchodz¹ s³owa przeciwko dominacji i bezkarnoœci ¯ydów, a tak¿e domniemane zamachy bombowe na synagogi (w których
nikt nie zgin¹³) oraz malowanie swastyk na murach (na
czym nikogo nie z³apano). Nale¿y wiêc spokojnie za³o¿yæ, ¿e
czêœæ funduszu zostanie wydana na farbê dla nieznanych
sprawców i na petardy osmalaj¹ce futryny synagog w bezpiecznej dla ¯ydów porze.
BERENDT Grzegorz - „Historyk, pracownik naukowy w Instytucie Historii Uniwersytetu Gdañskiego i Biura Edukacji
Publicznej IPN. Badacz dziejów Pomorza Gdañskiego w XX
wieku, w szczególnoœci losów ¯ydów, zajmuje siê tak¿e wybranymi aspektami aktywnoœci ludnoœci ¿ydowskiej w innych regionach Polski po 1945 roku. Autor 58 publikacji naukowych, w tym monografii „¯ydzi na terenie Wolnego Miasta Gdañska w latach 1920-1945” oraz „Zjednoczenie Syjonistów Demokratów Ichud”, „Miêdzy emigracj¹ a trwaniem.
Syjoniœci i komuniœci ¿ydowscy w Polsce w latach 19501956”, „Z dziejów Towarzystwa Spo³eczno-Kulturalnego ¯ydów w Polsce” (Folder Dni Ksi¹¿ki ¯ydowskiej, str. 12).
Wzi¹³ udzia³ w seminarium „Rola TSK¯ w budowaniu powojennego ¿ycia ¿ydowskiego w Polsce”, Œródborów, 2527 maja 2007 r.wyg³aszaj¹c referat pt. „Osi¹gniêcia i pora¿ki aktywu TSK¯ w latach 1950-1956”.
BERENFELD Jankiel Jakub - s. Lejzora, ur. 1915, rze?nik,
aresztowny za wywieszanie transparentów komunistycznych, skazany na 3 lata wiêzienia (1933), skarbnik Komitetu Dzielnicowego KPP, kierowa³ akcj¹ zbierania pieniêdzy
dla ochotników wyje¿d¿aj¹cych do Hiszpanii, skarbnik Komitetu Miejskiego ZKMP (1937)
BERENSON Leon - zmar³ w nocy z 22 kwietnia na 23
kwietnia 1943 r. By³ w latach 1920-1923 radc¹ prawnym
poselstwa polskiego w Waszyngtonie. Adwokat, zaproponowa³ po wojnie wystawienie pomnika „nieznanemu szmuglerowi”. Mia³ to byæ ho³d dla tych wszystkich osób, które
dostarcza³y do getta ¿ywnoœæ. Obroñca w licznych procesach politycznych PPS.
BEREŒ Stanis³aw - LISTA NR 5; (pseud. Stanis³aw Nowicki), ur. 4 maja 1950 r. we Wroc³awiu, poeta, krytyk literacki, t³umacz i historyk literatury. Profesor w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Wroc³awskiego oraz Instytucie
Dziennikarstwa i Komunikacji Spo³ecznej; wyk³ada³ równie¿
w Pañstwowej Wy¿szej Szkole Teatralnej (do 1987); w latach 1987-1993 na Uniwersytecie Charlesa de Gaulle Lille 3
(Francja). Od 1996 redaktor Telewizyjnych Wiadomoœci Literackich (TVP 2, TV Polonia), w latach 1997 - 1998 magazynu kulturalnego Latarnik (TV Polonia) oraz w roku 2003
programu publicystycznego „Jatka Kulturalna” (TVP 3);
cz³onek jury Nagrody Literackiej Nike (1996 - 2004). Od roku 2006 juror Literackiej Nagrody Europy Œrodkowej Angelus. Opublikowa³ 22 ksi¹¿ki i ok. 350 artyku³ów, szkiców
i recenzji na ³amach najwa¿niejszych czasopism krajowych,
emigracyjnych oraz zagranicznych. Cz³onek Pen Clubu.
BERENT-MIESZCZANOWICZ Renata - LISTA NR 10; jest
Przewodnicz¹c¹ Rady Krajowej Demokratycznej Unii Kobiet.
BERGER Jan - 1899-1957 germanista, profesor UP, PAU.
Badacz literatury niemieckiej.
BERGER - 1928-1999, aktor teatrów gdañskich, (Tewie
w „Skrzypku na dachu”).
BERGER Karol - 1894-1953, dramatopisarz.
BERGER Roman - 1930, kompozytor, pianista i teoretyk
muzyki, urodzony 9 sierpnia 1930 w Cieszynie. Profesor
konserwatorium w Bratys³awie. Od 1949 studiowa³ w Pañstwowej Wy¿szej Szkole Muzycznej w Katowicach teoriê
u Jana Gawlasa i grê na fortepianie w klasie Marty GabryœFurmanik. W 1952 zosta³ zmuszony przenieœæ siê wraz z rodzin¹ do Bratys³awy wskutek represji stalinowskich.
BERGIER Pejsach - ur. 1900, kupiec, cz³onek Zarz¹du
Organizacji Sjonistycznej (1933)
BERGIER Szmul (Samuel) - student praw, sjonista ogólny,
sekretarz Tarbutu (1935), skarbnik Organizacji Sjonistycznej
(1935), kierownik Hanoar Hacijoni (1935), cz³onek Zarz¹du
Organizacji Sjonistycznej (1937). Hanoar Hacijoni to du¿a
i prê¿nie wówczas dzia³aj¹ca ¿ydowska organizacja otwarcie antypolska, której g³ównym celem by³o oderwanie czêœci ziem wschodnich od II R.P. i utworzenie tzw. JUDEOPOLONII. W 2003 r. w centrum Rzeszowa na budynku gdzie
mia³a swoj¹ g³ówn¹ siedzibê ods³oniêto przy udziale w³adz
miatsa pami¹tkow¹ tablicê!!! W tygodniku narodowym „Tylko Polska” jako jedynej gazecie w Polsce ukaza³ siê du¿y
fotoreporta¿ na ten temat.W zwi¹zku z tym rok póŸniej tu¿
przed wyborami do europarlamentu Leszk Bubel prezes Polskiej Partii Narodowej i Stowarzyszenia Przeciwko Antypolonizmowi z³o¿y³ w rzeszowskiej prokuraturze „zawiadomienie o pope³nieniu przestêpstwa”, która odmówi³a wszczêcia œledztwa z braku znamion pope³nienia przestêpstwa! Ekipa filmowa PPN nakrêci³a czterominutowy spot, który by³
wielokrotnie emitowany w blokach wyborczych regionalnej
TV naszego kandydata w wyborach uzupe³niaj¹cych do Senatu R.P. z tego województwa.W spocie dodatkowo zosta³
pokazany parking samochodowy przed Urzêdem Miejskim,
gdzie w czasach stalinowskich rozstrzelano i zakopano wielu polskich patriotów. Na tym parkingu-cmentarzu do dziœ
nie ma nawet tablicy pami¹tkowej!!! Okaza³o siê, ¿e nasi potencjali wyborcy maj¹ w czterech literach takie sprawy bowiem kandydat PPN cz³owiek wykszta³cony ze znakomit¹
prezencj¹ dosta³ tylko 156 g³osów! Przy kilkunastu tysi¹cach postkomunisty i paru innych którzy opowiadali pierdo³y o budowie dróg i uczynieniu tej krainy mlekiem i miodem p³yn¹cej.
BERGER-JANKOWSKA Ewa - Warszawa. Absolwentka
z 1957 r. PWST w Warszawie. Stowarzyszenie Rebirtherów
Polskich. Rebirthing (ang. „odradzanie”) jest drog¹ rozwoju
osobistego w której oddech u¿ywany jest do rozwijania
œwiadomoœci i poczucia odpowiedzialnoœci za w³asne ¿ycie. Praca w Rebirthingu zmierza do kszta³towania œwiadomego siebie, poznawania prawdy o sobie i swojej relacji ze
œwiatem. Rebirthing jest dobrym narzêdziem do zrozumienia
i uporz¹dkowania swojej przesz³oœci, wyzwolenia z poczucia krzywdy i w³asnej nieadekwatnoœci, odnalezienia g³êbokiego sensu swojego losu.
BERGER-JANKOWSKA Danuta - LISTA NR 16; córka d¹browszczaka Warszawa.
BERGMAN Eleonora - dr, polonofob, dyrektor ¯ydowskiego Instytutu Historycznnego. Cz³onek Polskiego Towarzystwa Studiów ¯ydowskich. Bra³a udzia³ w konferencji „¯ydzi
i judaizm we wspó³czesnych badaniach polskich” (Kraków
1995) - Dokumentacja synagog i cmentarzy ¿ydowskich
w Polsce, a w 2007 roku cz³onek komitetu programowoorganizacyjnego czwartej edycji tej¿e konferencji.
BERGMAN Cwi - (ur. 1922 w Zduñskiej Woli) prezes
Zwi¹zku By³ych Mieszkañców £odzi w Izraelu. Prze¿y³ getto.
Po wojnie wyjecha³ do Izraela.
BERGSON Micha³ - (1831-1919), warszawski bankier
i dzia³acz spo³eczny ¿ydowskiego pochodzenia, za³o¿yciel
Gmachu Wychowawczego Warszawskiej Gminy Starozakonnych, prezes warszawskiej gminy ¿ydowskiej, prawnuk
Szmula Zbytkowera i syn Bera Sonnenberga.
BERIA £awrientij - szef NKWD, oprócz Stalina g³ówny winowajca œmierci ok. 2 milionów Polaków. W tym jeñców
wojennych (ok. 250 tys.), inteligencji, mieszkañców Kresów oraz rzeczywistych i wymyœlonych przeciwników politycznych.
BERKOVITS Eliezer - „Konserwatywny rabin amerykañski
Eliezer Berkovits w ksi¹¿ce „Faith after the Holocaust”
(„Wiara po holokauœcie”, New York 1973, s. 14) posun¹³
siê a¿ do stwierdzenia: „Nie trzeba marnowaæ wiele s³ów na
Koœcio³y w Niemczech i w okupowanej Polsce, S³owacji i na
Wêgrzech. By³y one poni¿ej wszelkiego mo¿liwego krytycyzmu. One by³y faktycznymi wspólnikami nazistów” (...).
W innej ksi¹¿ce ¿ydowskiego autora „Christian Response
to Holocaust” („Chrzeœcijañska odpowiedŸ na holokaust”)
mo¿na by³o spotkaæ skrajnie oszczercze zdania: „W szczególnoœci katolicka ludnoœæ we wszystkich krajach okupowanych przez Niemcy mordowa³a ¯ydów bez litoœci, zachêcana przez swych ksiê¿y. Polacy, Litwini, Austriacy, Chorwaci, S³owacy i Wêgrzy byli wszyscy fanatycznymi katolikami i wszyscy mieli nienasycony apetyt na ¿ydowsk¹ krew.
Te okrutne pytony polski kler podjudza³ po upadku nazistów
do pogromów tych ¯ydów, którzy cudem prze¿yli”. Zwróæmy uwagê, ¿e autor oszczerczej ksi¹¿ki wymienia Polaków
na pierwszym miejscu wœród tych, którzy mordowali ¯ydów, ¿e wymyœla ohydne k³amstwo o polskich ksiê¿ach,
którzy rzekomo zachêcali do mordowania ¯ydów. Dodajmy
tu, ¿e w³aœnie Koœció³ katolicki w Polsce pad³ ofiar¹ szczególnie haniebnych oszczerczych kampanii ze strony niektórych œrodowisk ¿ydowskich, w tym najskrajniejszej s³awetnej prowokacji rabina A. Weissa przed klasztorem Karmelitanek w Oœwiêcimiu” („Kurier Codzienny” - „¯ydzi
w obronie Koœcio³a katolickiego”, prof. Jerzy Robert Nowak,
1-3 czerwca 2007).
BERKOWICZ Józef - (ur. 1789 na Pradze - zm. 1846 w Liverpoolu) wojskowy pochodzenia ¿ydowskiego, syn Berka
Joselewicza. Jako dwudziestoletni m³odzieniec wzi¹³ udzia³
w wojnie Ksiêstwa Warszawskiego z Austri¹, u boku ojca
wzi¹³ udzia³ w potyczce pod Kockiem. Jako porucznik wzi¹³
udzia³ w wojnie z Rosj¹ 1812 roku. By³ ranny 16 razy. Za zas³ugi bojowe zosta³ odznaczony Legi¹ Honorow¹ ze Z³otym
Krzy¿em. Po upadku powstania wyemigrowa³ do Francji,
potem do Wielkiej Brytanii, gdzie w 1846, wkrótce po jego
œmierci, wydano w jêzyku angielskim, t³umaczony z francuskiego, rêkopis powieœci Stanis³aw, u³an polski w œwicie
Napoleona na wyspie Elbie.
BERKOWICZ Oskar - przed 1939 r. agent sowiecki. Odznaczony przez rz¹d ¿ydokomunistyczny Orderem Odrodzenia
Polski (ród³o: „S³ownik biograficzny dzia³aczy polskiego
ruchu robotniczego”, Warszawa 1978-92).
BERLAND Marian - autor jednej tylko ksi¹¿ki „Pamiêtnik
z Warszawy 1939-45”.
BERLEWI Henryk - malarz, grafik, krytyk i teoretyk sztuki
dzia³aj¹cy w Warszawie, Berlinie i Pary¿u; urodzony w 1894
w Warszawie, zmar³ w 1967 w Pary¿u. Studia artystyczne
odby³ w latach 1904-1909 w warszawskiej Szkole Sztuk
Piêknych. W latach 1918-1919 utrzymywa³ kontakty z Aleksandrem Watem i Anatolem Sternem. Repertuar tematyczny jego malarstwa i grafiki zdominowa³y motywy wywodz¹ce siê z kultury ¿ydowskiej
BERLIN Isaiach - w wywiadzie udzielonym „Gazecie Wyborczej” w 1995 roku: „Jestem ¯ydem po prostu dlatego, ¿e
nie mo¿na przestaæ byæ ¯ydem”.
BER£O¯ECKA Aleksandra - polonofob, promocja i reklama ¿ydowskiego pisma „Midrasz”. Tel. 22/ 654-31-56.
Cz³onek Stowarzyszenia „Midrasz”, które wydaje ¿ydowski
miesiêcznik „Midrasz”.
BERMAN Adolf Abraham - (ur. 17 paŸdziernika 1906
w Warszawie, zm. 3 lutego 1978 w Tel-Awiw Jaffa) psycholog, komunista, sekretarz ¯egoty, brat Jakuba Bermana.
W czasie II wojny œwiatowej pos³ugiwa³ siê pseudonimem
Borowski. W styczniu 1944 roku zosta³ kierownikiem referatu ¿ydowskiego KRN. W roku 1945 zosta³ wiceprzewodnicz¹cym, a potem przewodnicz¹cym Centralnego Komitetu
¯ydów Polskich. Po zakoñczeniu wojny za³o¿y³ Berihah - tajn¹ organizacjê pomagaj¹c¹ ¯ydom w ucieczce do Izraela.
Od stycznia 1944 kierownik referatu ¿ydowskiego KRN.
W 1945 wiceprzewodnicz¹cy, nastêpnie przewodnicz¹cy
Centralnego Komitetu ¯ydów Polskich. O zajœciach w Kielcach powiedzia³: „(...) Próba od³amu faszystowskiego
podburzenia spo³eczeñstwa przeciw rz¹dowi. Jest to rezultat przegranego przez nich referendum. (...) Pogrom kielecki by³ przeprowadzony pod has³ami: Bij ¯yda i Niech ¿yje
Anders. (...) Nale¿y wskazaæ na udzia³ wœród kieleckich napastników wojskowych w mundurach z napisem Poland,
oraz na zachowanie siê kleru. Przes³ano do Amerykanów
depeszê z apelem o zwalczanie bandy Andersa”. By³ pos³em na Sejm Ustawodawczy (od 1947 r.) W 1950 roku
wyjecha³ z Polski do Izraela. Zeznawa³ w procesie Adolfa
Eichmanna. By³ cz³onkiem Knesetu. Napisa³ ksi¹¿kê,
w której opisa³ swoje wspomnienia. Od 1954 roku by³ cz³onkiem Izraelskiej Partii Komunistycznej i wchodzi³ w sk³ad jej
w³adz.
BERMAN Bronis³aw -urodzi³ siê w 1903 roku w Warszawie. Jego bratem by³ Aron Berman, który póŸniej zmieni³ nazwisko na Borowski Wiktor i zosta³ ojcem Marka Borowskiego. Bronis³aw w wieku 16 lat zasili³ szeregi Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (póŸniejsza KPP). Szybko
zostaje m³odzie¿owym liderem, cz³onkiem Centralnego Wydzia³u M³odzie¿y przy Komitecie Centralnym. W 1920 roku
w czasie najazdu bolszewickiego, m³ody Berman wspiera
jak tylko mo¿e Armiê Czerwon¹, za co jest kilkakrotnie aresztowany, lecz nic mu jednak nie udowodniono. W marcu
1922 roku odby³ siê I Zjazd Zwi¹zku M³odzie¿y Komunistycznej w Polsce. Bronis³aw znalaz³ siê w Komitecie Centralnym. Pó³ roku póŸniej zosta³ aresztowany, a w 1924 roku skazany na 4 lata wiêzienia. Z wiêzienia we Wronkach
wyszed³ w 1926 roku i zosta³ sekretarzem KC ZMK. By³
w œcis³ej czo³ówce dzia³aczy komunistycznych w Polsce.
Bierze udzia³ w VI Kongresie Miêdzynarodówki Komunistycznej (Komiternu) i równolegle odbywaj¹cym siê V Kongresie Komunistycznej Miêdzynarodówki M³odzie¿y. W tej
ostatniej zosta³ cz³onkiem Komitetu Wykonawczego. Odby³o siê to w Moskwie w 1928 roku. Rok póŸniej zostaje szefem Centralnej Redakcji KPP. Ucieka przed aresztowaniem
do Moskwy. Pracuje w przedstawicielstwie KPP przy Kominternie. W 1932 roku zosta³ oddelegowany do w³adz Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy (odnoga KPP). Przyjmuje pseudonim Wiktor Stasiak. Latem 1935 roku bra³ udzia³ w VII Kongresie Kominternu. Rok póŸniej zostaje aresztowany w Kijowie i zlikwidowany. Odby³o siê to na fali rozwi¹zywania przez Stalina problemów KPZU oraz pozosta³ych
ugrupowañ komunistycznych, dzia³aj¹cych w Polsce.
BERMAN Czes³aw - pu³kownik, wróg Polskoœci, Narodu
Polskiego i Wolnego i Niepodleg³ego Pañstwa Polskiego.
Polonofob, komunista, stalinowiec, szef Zarz¹du Organizacyjnego w latach 1952-1954.
BERMAN Eliasz - ojciec Bronis³awa i Arona (Berman Wiktor od jesieni 1944 roku). Bronis³aw zgin¹³ z rêki „swoich”
towarzyszy w Kijowie w 1935 roku. Aron - Wiktor jest ojcem
Marka Borowskiego.
BERMAN Jakub - 1901-84 odpowiedzialny za bezpieczeñstwo... i kulturê w Biurze Politycznym KC PPR, a póŸniej
w BP KC PZPR. Najbardziej wp³ywowy ¿ydowski komunista
w Polsce. Jako pierwszy w 1944 roku zacz¹³ oskar¿aæ AK
o rzekom¹ wspó³pracê z gestapo i nazwa³ AK-owców bandytami. Skrajny ¿ydowski szowinista, tropiciel „polskiego
nacjonalizmu i antysemityzmu”. G³ówny odpowiedzialny za
zbrodnie stalinowskie w Polsce. Prowadzi³ nieub³agan¹ walkê z wieloma sferami polskiego dziedzictwa narodowego.
Robi³ to zgodnie z g³oszon¹ przez siebie zasad¹, ¿e „wszelki flirt z polskim uczuciem narodowym” doprowadzi do „wypuszczenia z³ych duchów Polski z antysemityzmem w³¹cznie”. Koordynowa³ przygotowania setek procesów politycznych, przeœladowania kilkusettysiêcznej rzeszy Armii Krajowej, Batalionów Ch³opskich i NSZ oraz bezwzglêdn¹ systematyczn¹ walkê z Koœcio³em. Dyrektorom departamentów
w Ministerstwie Bezpieczeñstwa Publicznego wielokrotnie
zarzuca³, ¿e nie doceniaj¹ „roli kleru w dywersji przeciw naszej Partii”. Znany by³ ze szczególnej bezwzglêdnoœci i okrucieñstwa wobec wiêŸniów politycznych. Zapamiêtano powiedzenie Bermana w odniesieniu do u³askawionych wiêŸniów, którzy póŸniej ginêli rzekomo œmierci¹ „samobójcz¹”: „Towarzysz Bierut was u³askawi³, ale ja was nie u³askawiê” (cyt. za: „Pamiêæ ofiar” [w:] „Tygodnik Solidarnoœæ” z 14 marca 2003 roku). Berman zwalcza³ zdecydowanie wszelkie próby uwzglêdnienia narodowej specyfiki
w polityce PPR, szczególnie ostro przeciwstawiaj¹c siê tego typu przejawom w dzia³alnoœci W³adys³awa Gomu³ki. Nale¿a³ do g³ównych rzeczników rozprawy z gomu³kowszczyzn¹, atakuj¹c j¹ jako niebezpieczne „odchylenie prawicowonacjonalistyczne” w Polsce. Prowadz¹c konsekwentn¹ politykê sowietyzacji i rusyfikacji polskiej kultury, d¹¿y³ do ca³kowitego wytrzebienia polskiego narodowo-katolickiego
sposobu myœlenia. Berman, który powinien przyk³adnie zawisn¹æ na szubienicy za swe zbrodnie wobec Polaków, jeszcze w 1981 roku przekonywa³ T. Torañsk¹, ¿e „polskie
spo³eczeñstwo jest w swojej konsystencji bardzo antysemickie”. Jako koronny dowód na to podawa³, ¿e jego córkê
wielokrotnie przezywano w szkole œledziar¹ („Kurier Codzienny”, 20-22 paŸdziernika 2006 roku). Prawnik po UW.
Cz³onek KPP, w latach 1948-1956 cz³onek BP PZPR. Odpowiedzialny za MBP. Osoba nr 2 w PRL. Do 1969 pracowa³
w wydawnictwie „Ksi¹¿ka i Wiedza”. Wój Marka Borowskiego. Wspó³organizator Centralnego Biura Komunistów Polski w ZSRR (1944 r.), w latach 1944-1956 cz³onek Biura
Politycznego PPR, nastêpnie PZPR, (1952-1954) cz³onek
Prezydium Rady Ministrów, (1954-1956) wicepremier.
W latach 1949-1954 by³ cz³onkiem Komisji Biura Politycznego KC PZPR ds. Bezpieczeñstwa Publicznego; wspó³odpowiedzialny za dzia³alnoœæ Ministerstwa Bezpieczeñstwa
Publicznego. Sekretarz Stanu Rady Ministrów, cz³onek Biura Politycznego PPR, cz³onek Tymczasowego Rz¹du Jednoœci Narodowej oraz Sekretarz Poalej-Syjon. Karierê politycz-
n¹ zakoñczy³ w ramach „odwil¿y paŸdziernikowej” w 1956,
w 1957 usuniêty z PZPR. W 1983 odznaczony medalem
Krajowej Rady Narodowej. W kwietniu 1946 r. wyg³osi³
s³ynny referat.
BERMAN Lajb - (1887-1944) poeta, satyryk i publicysta.
Urodzi³ siê 4 stycznia 1887 r. w Karlinie k. Piñska. Uczy³ siê
w chederze i w szkole „Talmud Tora” w Piñsku. W latach
1909-1912 odbywa³ s³u¿bê wojskow¹. W 1914 r. osiad³ na
sta³e w £odzi i udziela³ lekcji kaligrafii. Od 1904 r. publikowa³
wiersze w petersburskich pismach ¿ydowskich oraz w miñskim almanachu literackim Lebesfunkn. W £odzi wspó³pracowa³ z miejscow¹ pras¹. Niezale¿nie opublikowa³ tom wierszy oraz kilka humorystycznych broszur. Wydawa³ jednodniówki z okazji œwi¹t ¿ydowskich. Jego humoreski, wydawane podczas œwi¹t ¿ydowskich zjedna³y mu s³awê w krêgach literackich. Mieszka³ przy ul. Piotrkowskiej 109. Przesiedlony do getta, mieszka³ przy ul. Marynarskiej 10a. Po likwidacji getta w sierpniu 1944 r. wywieziony do obozu
w Oœwiêcimiu-Brzezince (Auschwitz-Birkenau), gdzie zgin¹³ (www.lodzjews.com).
BERMAN Lusia - córka Jakuba Bermana, przezywana
w szkole „œledziara”. Poni¿ej prezentujemy fragmenty pamiêtnika Pani Alicji Bondarczuk, dotycz¹ce Lusi Berman.
„W Alfabecie Leszka Bubla”, czyli nowej liœcie ¯ydów og³aszanej na ³amach „Tylko Polska”, pod has³em Berman Jakub czytamy, i¿ ten ¿ydowski prominent podawa³, ¿e „jego
córkê wielokrotnie przezywano w szkole œledziar¹”. „Otó¿
tak siê z³o¿y³o, ¿e z Lusi¹ Berman, córk¹ Jakuba Bermana
uczêszcza³am nie tylko do tej samej szko³y, ale siedzia³yœmy w jednej ³awce. By³o to Gimnazjum i Liceum im. Marii
Curie-Sk³odowskiej, które mieœci³o siê na Pradze. Na pocz¹tku roku szkolnego, zwykle uczniowie dobierali siê parami, bo ³awki by³y podwójne. I to Lusia Berman wybra³a mnie
na partnerkê, gdy¿ bardzo jej siê podoba³y moje anglezy - takie uczesanie, które by³o wówczas bardzo modne. W³aœciwie to ucieszy³am siê z mojej s¹siadki, gdy¿ by³a bardzo
piêkn¹ dziewczyn¹ o kruczoczarnych warkoczach. Nikt
wówczas w moim wieku nie myœla³ o pochodzeniu rodziców i nigdy nie s³ysza³am, aby Lusiê Berman ktoœ przezywa³
œledziar¹. Córka Bermana uczy³a siê w naszej szkole tylko
przez rok, ale nastêpne moje przyjació³ki by³y równie¿ ¯ydówkami, co uœwiadamiam sobie dopiero dzisiaj, kiedy
wspominam ich twarze (...). Dzieci praskich robotników,
które stanowi³y wiêkszoœæ uczniów, nie pasowa³y nam do
towarzystwa, gdy¿ by³y jakieœ ospa³e i ma³o kontaktowe
(...). Daremnie szuka³am swojego nazwiska na listach przyjêtych na uniwerek, wywieszanych na dziedziñcu uczelni.
Dzisiaj myœlê, ¿e moje ¿ydowskie kole¿anki nie mia³y z tym
trudnoœci”.
BERMAN Mateusz - naczelnik Gu³agu oraz naczelnik budowy kana³u Bia³omorskiego.
BERMAN Mieczys³aw - 1903-1975, grafik, fotomonta¿e,
satyra spo³eczna i polityczna, plakaty.
BERMAN Rudolf - 1906-1978, brat Jakuba, dzia³acz syjonistyczny, doktor filozofii po UW. Przywódca Poalej SyjonLewicy. W 1950 r. wyjecha³ do Izraela, gdzie zosta³ pos³em
do Knesetu.
BERMANT Chaim, Berman Izrael Chaim - fotograf z Kozienic. „Ponad dziesiêæ lat temu pewien dêbliñski antykwariusz odkupi³ od w³aœciciela domu nr 13 przy ulicy Lubelskiej w Kozienicach kilkanaœcie starych skrzyñ pe³nych
szklanych negatywów sprzed II wojny i z czasu okupacji wszystkie negatywy by³y autorstwa fotografa z Kozienic. Antykwariusz rozsprzeda³ kolekcjê ró¿nym instytucjom. Czêœæ
odbitek zosta³a zakupiona przez Oœrodek KARTA w Warszawie. To w³aœnie z tej kolekcji powsta³a niezwyk³a wystawa
„Kozienickie portrety (...). Autorkami wystawy s¹: Anka Grupiñska, Alina Skibiñska i Bogna Burska” (Na podstawie folderu wystawy „Kozienickie portrety”). W „Kronice ¯ydowskiej” z dn. 28.07.1989 roku oskar¿y³ amerykañskich ¯ydów, i¿: „Maj¹ nieczyste sumienie, poniewa¿ nie zrobili
doœæ, aby ratowaæ przed holocaustem wtedy, gdy mia³ on
miejsce, a teraz próbuj¹ uspokoiæ swoje sumienie przez
nadreagowanie”.
BER Mark Bernard - (ur. 1908 - zm. 1966) historyk, dyrektor ¯ydowskiego Instytutu Historycznego, dzia³acz komunistyczny. W latach 1927-1931 studiowa³ prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Czynnie udziela³ siê w œrodowiskach komunistycznych. Od 1928 r. by³ cz³onkiem Komunistycznej Partii Polski. W latach 1934-1938 Ber Mark by³
cz³onkiem centralnej redakcji wydawnictw ¿ydowskich przy
KC KPP, a w latach 1934-1935 redaktorem legalnego komunistycznego dziennika „Der Frajnd”. W okresie miêdzy
wojennym, w latach 1936-1938 by³ równie¿ cz³onkiem zarz¹du Zwi¹zku Zawodowego Literatów ¯ydowskich w Warszawie. W okresie okupacji niemieckiej w czasie II wojny
œwiatowej przebywa³ w Moskwie i Kujbyszewie, gdzie dzia³a³ w ¯ydowskim Komitecie Antyfaszystowskim. Od 1944
r. Ber Mark by³ cz³onkiem Zarz¹du G³ównego ZPP i wiceprzewodnicz¹cy Komitetu Organizacyjnego ¯ydów Polskich
przy ZPP. Do Polski wróci³ w 1946 r., a ju¿ w 1949 r. obj¹³
funkcje dyrektora ¯ydowskiego Instytutu Historycznego
w Warszawie, któr¹ piastowa³ do momentu œmierci w 1966
r. Po wojnie by³ równie¿ Przewodnicz¹cym Zwi¹zku Literatów i Dziennikarzy ¯ydowskich oraz redaktorem naczelnym
„Dos Naje Lebn”. By³ autorem miêdzy innymi znanej monografii „Walka i zag³ada warszawskiego getta”, wydanej przez
MON w Warszawie w 1959 r. W 1963 r. ukaza³a siê jego
praca historyczna „Powstanie w Ghetcie Warszawskim”.
W 1954 r „Twórczoœæ pisarzy poleg³ych w gettach i obozach” Od 1954 r. Bernard Ber Mark by³ profesorem nadzwyczajnym. Pochowany na cmentarzu ¿ydowskiego
w Warszawie przy ul. Okopowej.
BERNAD Jan - LISTA NR 13; animator kultury, badacz kultury tradycyjnej, praktyk œpiewu tradycyjnego. Dyrektor Fundacji „Muzyka Kresów”. Lublin.
BERNATOWICZ-BIERUT Gra¿yna - (drugiego cz³onu nazwiska nie u¿ywa) ambasador RP w Madrycie, do 1989 r.
pracownica PISM, w 1989 r. dyrektor Departamentu Integracji Europejskiej. Z opublikowanego 16.02.2007 Raportu
WSI wynika, ¿e w Ministerstwie Spraw Zagranicznych a¿
108 pracowników by³o agentami tych s³u¿b, 32 by³o umieszczonych w Ministerstwie Handlu Zagranicznego, w Centralach Handlu Zagranicznego 383, a w firmach polonijnych
25 (Raport WSI, s. 11-17). Do tej pory, po 19 latach, na
placówkach dyplomatycznych III Rzeczypospolitej wœród
172 ambasadorów, konsulów i radców 75% z nich reprezentuj¹ przemalowani na bia³o absolwenci szkó³ moskiewskich. http://www.msz.gov.pl
BERNSTEIN Lewis Namier - znany jako Bernstein-Namierowski oraz lord Namier (ur. 27 czerwca 1888 w Woli
12
Okrzejskiej - zm. 19 sierpnia 1960) angielski historyk, polityk, dzia³acz syjonistyczny. Urodzony w bogatej i zlaicyzowanej rodzinie ¿ydowskiej jako Ludwik Niemirowski. Studiowa³ we Lwowie, Lozannie, gdzie wywar³y na niego
znaczny wp³yw wyk³ady Vilfredo Pareto oraz w Londynie
(London School of Economics). W roku 1906 Niemirowski
wyemigrowa³ do Wielkiej Brytanii, gdzie kilka lat potem uzyska³ brytyjskie obywatelstwo (1913 rok). Nastêpnie Namier
zajmowa³ wysokie stanowiska w brytyjskich ministerstwach
propagandy (1915-1917), informacji (1917-1918) oraz
w ministerstwie spraw zagranicznych (1918-1920). Na konferencji w Wersalu rz¹d brytyski powierzy³ Namierowi funkcjê specjalisty od spraw polskich. By³ g³ównym antagonist¹
Romana Dmowskiego i wrogiem odradzaj¹cej siê pañstwowoœci polskiej. By³ równie¿ g³ównym winowajc¹ sfa³szowania linii demarkacyjnej zwanej lini¹ Curzona, któr¹ przekazano do akceptacji przedstawicielom dyplomacji sowieckiej.
Sfa³szowany przez Namierowskiego wariant linii odcina³
Lwów od Polski. Przyjêty przez OUN-UPA termin „Zakerzonia” lub „Zakerzoñski Kraj” dotyczy obecnych po³udniowowschodnich terenów Rzeczpospolitej, na których zamieszkiwa³a mniejszoœciowa ludnoœæ ukraiñska i nawi¹zuje do tzw.
„Linii Curzona”. 10 lipca 1920 roku w belgijskim mieœcie
Spa przedstawiciele Polski, Francji, Wielkiej Brytanii i W³och
przyjêli liniê demarkacyjn¹ miêdzy Polsk¹ a ZSRR, gdy Armia Czerwona zbli¿a³a siê do Warszawy. W imieniu Polski
uczyni³ to premier W³adys³aw Grabski, w zamian za obietnicê poœrednictwa Wielkiej Brytanii w polsko-sowieckich rokowaniach pokojowych. Przedstawiciele mocarstw zachodnich przyjêli, ¿e granica Bugu jest najdalsz¹ ekspansj¹ bolszewików, jak¹ te pañstwa zgodz¹ siê tolerowaæ. Oczywiœcie dzisiaj mo¿na mówiæ o ich naiwnoœci b¹dŸ wrêcz g³upocie, wszak Lenin i Trocki myœleli o podboju ca³ej Europy.
Punkt 3. tej umowy przewidywa³: „w Ma³opolsce Wschodniej pas neutralny bêdzie wynosiæ 20 km i w tym celu obie
strony walcz¹ce cofn¹ siê o 10 km od linii frontu w chwili rozejmu”. 10 lipca ca³a Ma³opolska Wschodnia znajdowa³a
siê w polskich rêkach, a Lwowa bolszewicy nie zdobyli do
koñca tej wojny. By³o wiêc jednoznaczne, ¿e Lwów nale¿eæ
ma do Polski. Zaproponowana linia demarkacyjna by³a pomys³em lorda Curzona, który twierdzi³, ¿e jest ona zgodna
z kryterium „etnograficznoœci” tych terenów. 11 lipca 1920
roku Brytyjczycy wys³ali do Moskwy telegram „w sprawie linii Curzona” i propozycjê poœrednictwa w rokowaniach. Depesza jednak nie przedstawia³a linii zgodnej z ustaleniami
w Spa. Wyznacza³a ona, ¿e Lwów ma znaleŸæ siê po sowieckiej stronie, gdy¿ poprowadzona zosta³a górnym biegiem Sanu, do jego Ÿróde³. O tej samowolnej zmianie przebiegu polsko-sowieckiej granicy strona polska nie wiedzia³a, a po „cudzie nad Wis³a” nikt do tej propozycji nie wraca³.
Dopiero po œmierci premiera Wielkiej Brytanii Davida Lloyda
Georga, gdy ujawniono jego archiwum, okaza³o siê, ¿e depesza z 11 lipca 1920 roku zawiera³a sfa³szowany przebieg
propozycji linii demarkacyjnej. Fa³szerstwa dokona³ doradca
premiera sir Lewis Namier Bernstein (sir Lewis Bernstein
Namierowicz Namier tytu³owany tak¿e jako lord Namier),
który samowolnie ustali³ „podzia³ etnograficzny miêdzy Galicj¹ Wschodni¹ a Zachodni¹”. Lewis Namier, pracownik
brytyjskiego MSZ, by³ galicyjskim ¯ydem i wczeœniej nazywa³ siê Ludwik Bernstajn-Znamierowski. Prawdopodobnie
by³ bolszewickim agentem. Po 1945 roku nawet chwali³ siê,
¿e to on, a nie lord Curzon, jest „autorem linii Curzona” (podajê za: Jerzy Wêgierski: „Nieznana prawda o tzw. Linii Curzona”, „Lwów i Kresy”, nr 97 z czerwca 2005; A.L. Szczeœniak: „Encyklopedia Bia³ych Plam”: Iwo Cyprian Pogonowski: ród³a terroru, „Nasz Dziennik” z 5 maja 2004). T¹ sfa³szowan¹ lini¹ pos³u¿y³ siê Stalin, ustalaj¹c w Ja³cie granicê
miêdzy Polsk¹ a ZSRR. W „Gazecie Polskiej” z dnia 10-11
marca 2007 r. Bogdan Musia³ w artykule „Stalinowskie granice” prezentuje mapê, któr¹ znalaz³ w Archiwum Pañstwowym w Moskwie. Widaæ na niej, jak Stalin w³asnorêcznie
wytycza³ zachodni¹ i wschodni¹ granicê Polski, najprawdopodobniej 26 lipca 1944 roku. Przy wschodniej granicy napisa³ i po polskiej i po sowieckiej stronie „Linija Kiersona”.
Zastanawia, ¿e przebieg jej jest zgodny z póŸniejsz¹ wymian¹ terytoriów (akcj¹ „HT” z 1951 roku), oraz koñczy siê
w okolicach Smolnika nad Sanem (póŸniejsza próba zabrania nam przez Sowietów Tarnicy, Halicza i Po³oniny Caryñskiej). Z lini¹ Curzona nie chcieli pogodziæ siê nacjonaliœci
z OUN-UPA. Fa³szywie, za przyk³adem ¯yda Berensteina,
wy³¹czyli oni z „Zakerzonii” („Zakerzoñskiego Kraju”) Ma³opolskê Wschodni¹ w³¹cznie ze Lwowem. Tak naprawdê powinni oni u¿ywaæ terminu „Zaberenstejnia” oraz „Zaberenstejski Kraj”. Dla nas, Polaków, „Zakerzonia”, to s¹ Kresy
Polskie: Wileñszczyzna, Polesie, Wo³yñ i Ma³opolska
Wschodnia, nazywana ostatnio Galicj¹ Wschodni¹, chocia¿
termin ten wprowadzi³a dopiero administracja zaborcy, Austrio-Wêgier. W 1569 roku podczas podzia³u Korony na prowincje obszar Ma³opolski (czyli „M³odszej Polski”) poszerzono o województwa ruskie. Przed wojn¹ we Lwowie mieszka³o 64% Polaków oraz 11% Ukraiñców, reszta to byli ¯ydzi i inne mniejszoœci narodowe. W woj. tarnopolskim Polacy stanowili 49% zamieszkuj¹cej ten teren ludnoœci, natomiast Ukraiñcy 45,5% (Stanis³aw ¯urek „Tylko Polska”). Po
ust¹pieniu z funkcji rz¹dowych Bernstein-Namier pracowa³
w Balliol College (1920-1921), nastêpnie zosta³ przedsiêbiorc¹. Jako aktywny dzia³acz syjonistyczny pe³ni³ funkcjê
sekretarza politycznego Agencji ¯ydowskiej w Palestynie
(1929-1931) i wspó³pracownika Chaima Weizmanna. Pomimo póŸniejszej konwersji na anglikanizm Namierowski do
koñca ¿ycia pozostawa³ cennym sprzymierzeñcem ruchu
syjonistycznego. By³ projektodawc¹ stworzenia przez rz¹d
brytyjski ¯ydowskiej Si³y Zbrojnej w Palestynie oraz organizatorem pomocy ¯ydom, którzy uszli przed nazistowskimi
przeœladowaniami z Niemiec. W latach 1931-1953 zajmowa³ stanowisko profesora na uniwersytecie w Manchester.
Lewis Bernstein Namierowski by³ najbardziej znany jako historyk osiemnastowiecznej monarchii brytyjskiej, brytyjskiego systemu partyjnego i parlamentarnego. Specjalizowa³ siê
równie¿ w historii dyplomacji, gdzie jako admirator Sigmunda Freuda by³ pionierem „psychohistorii” czyli zastosowania
metod psychoanalizy do badania wp³ywu aspektów psychologicznych na decyzje dyplomatyczne i zachowania dyplomatów oraz polityków. Uwa¿any by³ za historyka „reakcyjnego”, a jego metody badawcze uznawano za kontrowersyjne. Uwa¿ano go równie¿ za czo³owego germanofoba
w brytyjskich sferach intelektualnych.
Bernsztajn Leonid - „Komendant batalionu pod Dniepropietrowskiem. Potem skoczek spadochronowy - dywersant
na ty³ach wroga” („Midrasz”, styczeñ 2005, Janusz Roszkowski „¯ydzi w koalicji antyhitlerowskiej”, str. 17).
13
Berski Filip-Badner - pracownik Prokuratury Wojskowej
w czasach stalinowskiej ¿ydo-komuny.
Bersohn Jan - urodzony w Warszawie 1829 r., zmar³ tam¿e w 1913. Syn Majera Bersohna, brat Mathiasa prezesa
komitetu Wielkiej Synagogi na T³omackiem, cz³onka Zarz¹du Warszawskiej Gminy Starozakonnych. Absolwent Instytutu Agronomicznego na Marymoncie, przemys³owiec, obywatel ziemski. Ca³a rodzina dorobi³a siê gigantycznego maj¹tku na krzywdzie Polaków, wœród których znaleŸli schronienie.
Bersohn Majer - urodzony w 1787 r., zmar³ w 1873 r.
w Warszawie. Protoplasta znanej rodziny Bersohnów, ojciec Mathiasa i Jana, teœæ Hipolita Wawelberga. Bankier,
zajmowa³ siê równie¿ handlem i przemys³em. Na pocz¹tku
lat 30. XIX wieku wraz z innymi ¿ydowskimi przedsiêbiorcami za donosicielstwo wobec Polaków i du¿e pieni¹dze
uzyska³ od cara rosyjskiego przywilej nabywania maj¹tków
ziemskich. Dysponuj¹c du¿ymi œrodkami finansowymi, sta³
siê szybko w³aœcicielem wielu nieruchomoœci które nabywa³ po zabraniu ich Polakom przez carskie w³adze za udzia³ w Powstaniu Styczniowym.
Bersohn Mathias - urodzony w Warszawie 1823, zmar³
w 1908 r. równie¿ w Warszawie. Syn Majera Bersohna, brat
Jana. £¹czy³ hochsztaplerskie talenty finansisty i zami³owanie do sztuki, kontynuuj¹c tradycje rodzinne bra³ czynny
udzia³ w ¿yciu spo³ecznym. Prowadzi³ bank, pe³ni³ funkcjê
prezesa zarz¹du warszawskiego ¿ydowskiego szpitala dzieciêcego, za³o¿onego przez ojca, w latach 1871-74. By³
cz³onkiem Zarz¹du Warszawskiej Gminy Starozakonnych.
Nale¿a³ do cz³onków Komisji Historii Sztuki Akademii Umiejêtnoœci oraz Towarzystwa Przyjació³ Nauk w Poznaniu
i Muzeum Germañskiego w Norymberdze.
Bester Jaros³aw - cz³onek The Cracow Klezmer Band
(sk³ad zespo³u: Jaros³aw Bester - akordeon, Jaros³aw Tyra³a - skrzypce, Oleg Dyyak - akordeon, klarnet, instrumenty
perkusyjne, Wojciech Front - kontrabas). Jest to krakowska
grupa uprawiaj¹ca wspó³czesn¹ muzykê klezmersk¹, z elementami jazzu, powsta³a w roku 1997. Wystêpowa³a w wielu krajach, wspó³pracowa³a m.in. z Johnem Zornem. W roku 2005 wystêpowa³a wspólnie z Gra¿yn¹ Auguœcik. Bardziej znana za granic¹, ni¿ w Polsce, wszystkie p³yty nagra³a w Stanach Zjednoczonych w wytwórni Tzadik, nale¿¹cej
do Johna Zorna; na ostatnich dwóch p³ytach grupa wykonuje kompozycje Johna Zorna. Z koñcem roku 2006 zespó³
zakoñczy³ dzia³alnoœæ pod dotychczasow¹ nazw¹ The Cracow Klezmer Band, a od 1 stycznia 2007 r. wznawia dzia³alnoœæ pod nazw¹ Bester Quartet.
Bernacki Gerard - bp, kieruj¹cy Komitetem Programowym
„W cieniu trzech œwi¹tyñ VIII Dzieñ Judaizmu w Koœciele
w Polsce”, centralnych obchodów Dnia Judaizmu (17
stycznia 2005r. w Katowicach).
Berwiñska Krystyna Danuta - (ur. 1919) absolwentka filologii angielskiej UW oraz Wydzia³u Dramaturgicznego PWST
w £odzi. Debiutowa³a w 1945 jako autorka s³uchowisk radiowych dla dzieci i m³odzie¿y. W latach 50. i 60. kierownik
literacki wielu teatrów. scenarzystka, pisarka. Absolwentka
PWST w £odzi. Autorka sztuk teatralnych, m.in.: „Komu bije dzwon”, „Ch³op”, „Pomy³ki jednej nocy. Autorka scenariusza do filmu Con amore (1976, re¿. J. Batory). Napisa³a powieœci: „Con amore”, „13 œwieczek”. Podpisa³a siê pod listem broni¹cym oszusta Kieresa.
Beryt Alicja - ¯ydowskie Stowarzyszenie Czulent, ul. Dietla 64/6 31-039 Kraków, sekretarz.
Beszczyñska Zofia - jest poetk¹, autork¹ utworów fantastycznych, krytykiem literackim i t³umaczk¹ literatury francuskiej. Cz³onek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i The International Board on Books for Young People (IBBY), stypendystka Internationale Jugendbibliotek w Monachium (Niemcy,
1996) i Baltic Centre for Writers and Translators w Visby
(Szwecja, 2003), uczestniczka w festiwalach poetyckich
w Sarajewie (Boœnia i Hercegowina, 1998) i Strudze (Macedonia, 2002, 2003). Wspó³pracuje z pismami „Nowe Ksi¹¿ki” i „Guliwer”, gdzie publikuje recenzje, artyku³y i rozmowy
z pisarzami; wspó³pracuje z Polskim Radiem, gdzie prowadzi audycje literackie dla doros³ych i o literaturze, dla doros³ych i dzieci. Podpisa³a siê pod listem broni¹cym ¯yda Kieresa.
Beth-Eden Kite - radca Ambasady Izraela w Polsce. Uczestniczy³a w uroczystoœciach Simchat Tora na warszawskim
¯oliborzu (Ÿród³o: http://prchiz.free.ngo.pl/prchizsimchatpopup.html).
Beylin Marek-Gustaw Horwitz - od 1977 do 1978 r. wykonywa³ prace redakcyjne i sekretarskie dla Niezale¿nej Oficyny Wydawniczej NOWA.
BEER Daria - pochodzi z Gdyni, mieszka obecnie w Kanadzie. Jej zdjêcia, publikowane w wielu magazynach, maj¹
charakter malarski. Wziê³a udzia³ w wwystawie „Polscy fotografowie w Nowym Jorku”.
Bialer Aron Adam - we wrzeœniu 1939 r. mieszka³ w Warszawie, ul. Nalewki 17;
po wojnie w Warszawie, ul. Targowa 15/78. Zaciek³y syjonista, by³y pracownik naukowy Instytutu Kszta³cenia Kadr
Naukowych przy KC PZPR i PAN oraz lektor KC PZPR. Uciekinier z Polski w 1968 r.
Bia³ecka Alicja - LISTA NR 3 i 15; kustosz, koordynator
Miêdzynarodowego Centrum Edukacji o Auschwitz i Holokauœcie. W seminarium bior¹ udzia³ nauczyciele z kilkunastu
krajów europejskich, którzy w poprzednim roku uczestniczyli w szkoleniach organizowanych przez jerozolimski Instytut Yad Vashem. „Tamtejsza Miêdzynarodowa Szko³a Nauczania o Holokauœcie prowadzi program edukacyjny dla
nauczycieli z krajów europejskich” - mówi Alicja Bia³ecka,
kierownik Sekcji Programowej MCEAH. - „W wyniku wspó³pracy pomiêdzy Pañstwowym Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oœwiêcimiu a Yad Vashem powsta³ projekt kontynuowania tych seminariów. Staramy siê tej miêdzynarodowej
grupie zarówno z Europy zachodniej, œrodkowej jak i wschodniej pokazaæ to, co tutaj robimy w dziedzinie nauczania
o Auschwitz, o Holokauœcie. Program sesji w 2007r. obejmuje 8 godzin dydaktycznych, w tym wyk³ad wprowadzaj¹cy prof. Kaczmarka traktuj¹cy o ¯ydach w Polsce w okresie
miêdzywojennym, wyk³ad Lucyny Filip na temat ¯ydów ¿yj¹cych w Oœwiêcimiu w latach 1918-1945 oraz spotkanie
w Synagodze Chewra Lomdei Misznajot z Arturem Szyndlerem. W ramach programu odbêd¹ siê tak¿e warsztaty edukacyjne w terenie zwi¹zane z powy¿sz¹ tematyk¹”. Oczywiœcie podpisa³a siê pod listem broni¹cym ¯yda Kieresa.
Bia³ecki Ireneusz - LISTA NR 5; dr hab. prof. UW, socjolog. Specjalista od polityki naukowej, socjologii oœwiaty, socjologii polityki i struktury spo³ecznej. Prof. Centrum Badañ
Polityki Naukowej i Szkolnictwa Wy¿szego UW, cz³onek Pre-
TAJEMNICE ŒWIATA DZIWNY JEST TEN ŒWIAT
zydium Komitetu Naukoznawstwa PAN. Autor prac naukowych, publikacje m.in. w „Znaku”.
BIA£ECKI Ryszard - dr hab. in¿. LISTA NR 15; Instytut
Techniki Cieplnej Stanowisko: profesor nadzwyczajny 44100 Gliwice, ul. Konarskiego 22.
Bia³ek Bogdan - LISTA NR 13 i 15; red. nacz. „Charakterów”, prezes Stowarzyszenia im. Jana Karskiego. Ufundowa³ - wraz z Markiem Maci¹gowskim - pomnik autorstwa
Marka Cedu³y, przedstawiaj¹cy menorê, zapadaj¹c¹ siê
w mur. RzeŸba wielkoœci 8 na 5 metrów stanie w centrum
Kielc, na granicy by³ego getta i ma upamiêtniaæ pogrom kieleckich ¯ydów.
Bia³ek Maria - LISTA NR 5.
Bia³ek Piotr - LISTA NR 5; konserwator (?).
Bia³kiewicz Chana - po wojnie by³a aktork¹ w Teatrze ¯ydowskim w £odzi.
Biberstein Aleksandr - dyrektor ¿ydowskiego szpitala zakaŸnego w krakowskim getcie. W swoich wspomnieniach
o ¿ydowskiej s³u¿bie porz¹dkowej OD (Ordnungsidienst) Biberstein pisa³ m. in.: „Przez ca³y czas okupacji Ordnungsdienst by³ narzêdziem w rêku gestapo, na jego polecenie
odemani (tj. cz³onkowie Ordnungsdienst) wykonywali bez
zastrze¿eñ najpodlejsze czynnoœci, przeœcigaj¹c czêsto bezwzglêdnoœci¹ Niemców” (A. Bilberstein: „Zag³ada ¯ydów
w Krakowie”, Kraków 1985, s. 165).
Biderman Dawid - (ur. 1746 Lelów, zm. 1814 tam¿e) duchowny ¿ydowski, cadyk. Jeden z najbardziej znanych ówczeœnie cadyków na ziemiach polskich. Myœli Bidermana
cytowane s¹ do dziœ przez Chasydów na ca³ym œwiecie. Jego grób znajduj¹cy siê w Lelowie k. Czêstochowy jest miejscem corocznych pielgrzymek chasydów.
Biderman Dawid - komunista, skarbnik Zwi¹zku Zawodowego Robotników Drzewnych (1929)
Biderman Dawid - sjonista, subiekt, cz³onek Zarz¹du Hechaluc Pionier (1933).
Biderman Kiwa - ur. 1910, mosiê¿nik, komunista, aparat
techniczny KPP (1932).
Bidwell Anna - LISTA NR 14; dr hab. prof. SWPS we Wroc³awiu, historyk. Na pocz¹tku lat dziewiêædziesi¹tych analizowa³a system decyzyjny UE, a nastêpnie zaczê³a uczyæ na
ten temat na podyplomowym studium dla nauczycieli prowadzonym przy Fundacji Krzy¿owa dla Porozumienia Europejskiego.
Biedka £ukasz - psycholog, Centrum Badañ nad Zag³ad¹
¯ydów, Instytut Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk.
Cz³onek zespo³u psychoterapeutycznego kierowanego przez
prof. Mariê Orwid.
Biedrzyñska Adrianna - aktorka.
Biegalski Henryk - nominowany na szefa Centralnego Zarz¹du S³u¿by Wiêziennej za rz¹dów PiS, od 1969 r. do koñca lat 80. by³ cz³onkiem PZPR. Od marca 1982 r. nale¿a³ do
Komisji Bezpieczeñstwa i £adu Publicznego KW PZPR
w Gdañsku.
Biegeleisen Bronis³aw - 1881, psycholog, autor licznych
prac, dyrektor Instytutu Psychologicznego.
Biegeleisen Leon W³adys³aw - 1885, profesor ekonomii,
autor licznych prac.
Biegelersen Henryk - 1855-1934, historyk lit., etnograf,
edytor.
Biel Józef - pu³kownik, funkcjonariusz Wydzia³u IV SB
w Krakowie. Prowadzi³ m.in. ks. Osadziñskiego, zarejestrowanego jako TW „Piotr” („Ksiê¿a wobec bezpieki”, ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski, str. 52).
Bielañska El¿bieta - LISTA NR 15; fizyk w Instytucie Metalurgii i In¿ynierii Materia³owej PAN, Kraków.
Bielawska-Adamik Hanna - LISTA NR 4 (Polskie Radio
SA) w paŸdzierniku 2006 (popierana przez PiS) wesz³a
w sk³ad Komisji Etyki Polskiego Radia!!! (wybrana przez zarz¹d Polskiego Radia). Kadencja trwaæ bêdzie dwa lata. Komisja Etyki dzia³a w Polskim Radiu od 1997 roku. Jej g³ównym zadaniem jest orzekanie o zgodnoœci postêpowania
dziennikarzy, innych pracowników oraz wspó³pracowników
Polskiego Radia zgodnie z zasadami etyki zawodowej. Jest
niestety, ale znana m³odym i najm³odszym czytelnikom jako
autorka powieœci i opowiadañ, s³uchowisk radiowych, sztuk
teatralnych.
Bielawski Krzysztof - LISTA NR 15; (ur. 1969), doktor filologii klasycznej i absolwent wydzia³u teologii, t³umacz,
wspó³za³o¿yciel i redaktor naczelny Wydawnictwa Homini.
Wyk³adowca UJ, znawca patrologii, zajmuje siê badaniami
nad antycznymi fragmentami muzycznymi oraz zwi¹zkami
tragedii z teologi¹. Mieszka w Krakowie.
Bielecka-Ho³da Ma³gorzata - redaktor naczelny lubelskiej
redakcji „Gazety Wyborczej” (2007 r.).
Bielecki Czes³aw -LISTA NR 4 i 9; urodzony w 1948 roku
w Warszawie. By³y pose³ Akcji Wyborczej Solidarnoœæ. Tak
mówi³ o swoich rodzicach: „Wyrasta³em w rodzinie zasymilowanej inteligencji ¿ydowskiej. Ojciec z wykszta³cenia matematyk, by³ dyrektorem generalnym w Ministerstwie
Oœwiaty w latach piêædziesi¹tych. Wylecia³ z tego stanowiska razem z W³adys³awem Bieñkowskim, gdy Gomu³ka zwija³ PaŸdziernik. Matka by³a urzêdniczk¹ w G³ównym Urzêdzie
Statystycznym, zajmowa³a siê demografi¹. Rodzice komunizowali jeszcze przed wojn¹” (E. Boniecka, „Bli¿ej polityków”, Toruñ 1996). Sam mieni siê byæ „porz¹dnym ¯ydem”. Z wykszta³cenia architekt, doktor nauk technicznych.
Rodzice na sta³e mieszkaj¹ w Izraelu. Wœród rozlicznych
dzia³alnoœci podziemnych - Czes³aw Bielecki by³ za³o¿ycielem i szefem podziemnego wydawnictwa CDN, wydawa³ pisma i ulotki dla wojska i milicji, napisa³ s³ynny i wielokrotnie
wznawiany poradnik „Ma³y konspirator”, który uratowa³ wielu ludzi przed wsypaniem siebie i innych podczas przes³uchañ - by³ te¿ autorem tekstów publicystycznych w „Tygodniku Mazowsze” (pseudonim Maciej Poleski). Jego wydawnictwo drukowa³o i kolportowa³o TM. Jako przewodnicz¹cy sejmowej Komisji Spraw Zagranicznych, w wywiadzie udzielonym „Najwy¿szemu Czasowi” z 7 lipca 2001 roku powiedzia³ m.in.: „S¹ sprawy, za które te¿ ¯ydzi musz¹
przepraszaæ. Nie mo¿e byæ tak, ¿e je¿eli prokurator Helena
Woliñska zabi³a s¹dowo naszego bohatera, gen. Emila Fieldorfa, to spo³ecznoœæ ¿ydowska nie jest za to odpowiedzialna”. W 1968 bra³ aktywny udzia³ w protestach studenckich,
nastêpnie dzia³a³ w podziemnych organizacjach „Walcz¹ca
Polska” i „Polskie Porozumienie Niepodleg³oœciowe”.
W 1982 za³o¿y³ niezale¿ne wydawnictwo CDN. Od 1983 redagowa³ pismo „Reduta”, wspó³pracowa³ te¿ z parysk¹
„Kultur¹” pod pseudonimem Maciej Poleski. W 1989 za³o¿y³ paramasoñskie „Porozumienie Ponad Podzia³ami”. W latach 1990-95 by³ doradc¹ prezydenta L. Wa³êsy, cz³onkiem
Rady ds. Stosunków Polsko-¯ydowskich i kierownikiem
prezydenckiego Zespo³u ds. Reformy Administracji Publicz-
nej. W 1992 r. by³ doradc¹ premiera J. Olszewskiego.
W 1995 r. za³o¿y³ Ruch Stu, którego zosta³ prezesem.
W 1997 r. zosta³ pos³em i przewodnicz¹cym sejmowej komisji spraw zagranicznych. „Prezydent £odzi osobiœcie, bez
organizowania konkursu architektonicznego, poprosi³ o wykonanie projektów znanego dzia³acza i polityka ¿ydowskiego pochodzenia Czes³awa Bieleckiego (...). Czes³aw Bielecki lekk¹ rêk¹ zainkasowa³ od Urzêdu Miasta £odzi 350 tysiêcy z³otych. To jednak przesada, Bielecki nie jest ani œwiatowej s³awy architektem, ani projekt nie jest rewelacyjny. Ale
w koñcu kszta³cenie dzieci w warszawskiej szkole Morasha
fundacji Laudera kosztuje” („Tylko Polska”, „Jerzy Kropiwnicki czyli demokracja po ³ódzku”, MM (KC), nr 346, str. 6).
„Ludzie marni, podli nie mog¹ byæ nauczycielami w ¿yciu
spo³ecznym ani przywódcami w ¿yciu publicznym, i tu Bronis³aw Wildstein ma racjê. Orwell formu³owa³ to znacznie
bardziej dosadnie, raz kurwa, zawsze kurwa” - Czes³aw Bielecki, Radio TOK FM, 07.02.2005 r.
Bielecki Jan Krzysztof - urodzony w 1951 roku w Bydgoszczy. Prezes zarz¹du Banku Pekao S.A. Ukoñczy³ Wy¿sz¹
Szko³ê Ekonomiczn¹ w Sopocie, gdzie póŸniej by³ asystentem. W latach 1975-82 pracowa³ w Oœrodku Doskonalenia
Kadr Kierowniczych Ministerstwa Hutnictwa i Przemys³u
Maszynowego w Gdañsku. W 1983 r. razem z J. Lewandowskim i J. Szomburgiem za³o¿y³ Spó³dzielniê Pracy „Doradca”. W 1988 by³ wspó³za³o¿ycielem i pierwszym przewodnicz¹cym Kongresu Liberalno-Demokratycznego, a w latach 1991-1993 przewodnicz¹cym rady politycznej. W latach 1989-93 by³ pos³em, a w 1991 zosta³ premierem dziêki poparciu L. Wa³êsy. W rz¹dzie H. Suchockiej by³ ministrem ds. integracji europejskiej. Od 1993 r. by³ dyrektorem
na synekurze w Europejskim Banku Odbudowy i Rozwoju
w Londynie. Zasiada³ tak¿e w Radzie Krajowej Unii Wolnoœci. Po secesji libera³ów z Unii Wolnoœci w styczniu 2001 r.,
przeszed³ do Platformy Obywatelskiej. Od 1 paŸdziernika
2003 r. jest prezesem zarz¹du Banku Pekao S.A. Cz³onek
antypolskiej, powi¹zanej z masoneri¹ i œwiatow¹ finansjer¹
¿ydowskiej Fundacji im. Stefana Batorego, za³o¿onej w Nowym Jorku przez ¯yda, masona, spekulanta George’a Sorosa, nowojorskiego finansistê (o wêgierskim rodowodzie,
st¹d m.in. nazwa fundacji). W PRL zosta³a ona zarejestrowana w dniu 7 maja 1988 roku.
Bielecki Jan-Frey - genera³ gen. dyw. pil. LWP (19161994). Po wybuchu II wojny œwiatowej w ZSRR, od 1941 r.
w Armii Czerwonej, w 1944 r. po przeszkoleniu przez NKWD
zrzucony na ty³y wojsk niemieckich. W 1945 r. szef Wojewódzkiego Urzêdu Bezpieczeñstwa w Warszawie, w latach
1945-1946 szef WUBP w Krakowie. Przeniesiony do wojska
odby³ kurs lotniczy i od tego czasu s³u¿y³ w lotnictwie. Od
1954 r. genera³ brygady i zastêpca dowódcy Wojsk Lotniczych. Przejœciowo odsuniêty od stanowiska, powróci³ do
w³adzy wraz z W³adys³awem Gomu³k¹. W paŸdzierniku
1956 r. wyda³ stacjonuj¹cej w Poznaniu jednostce lotniczej
rozkaz zbombardowania radzieckiej kolumny pancernej maszeruj¹cej na Warszawê z Borne Sulinowo. W latach 19561962 dowódca Wojsk Lotniczych i Obrony Przeciwlotniczej
Obszaru Kraju. Zwi¹zany z rewizjonistycznym Klubem
Cz³onków Œrodowiska „¯ycie”. Zosta³ usuniêty z wojska
w 1963 r. w wyniku reform jakie przeprowadza³ w polskim
lotnictwie, którym przeciwne by³y w³adze wojskowe ZSRR.
Bielecki Moniek Buchman - policjant ¿ydowski w getcie.
Pu³kownik szef WUBP w Krakowie.
Bielecki Stanis³aw - (ur. 26 maja 1897, zm. 7 lutego
1953) pu³kownik Wojska Polskiego, oficer wywiadu wojskowego Oddzia³u II Sztabu Generalnego LWP, m.in. szef
Oddzia³u Operacyjnego Wydzia³ II Oddzia³u II Sztabu Generalnego LWP. Zmar³ tragicznie.
Bielecki Zdzis³aw - LISTA nr 15; wspó³przewodnicz¹cy
Rady Wspólnej Katolików i Muzu³manów.
Bielik-Robson Agata - LISTA NR 10; ur. 1966, dr hab. nauk filozoficznych, filozofka. Pracuje w Instytucie Filozofii
i Socjologii PAN, wyk³ada w Collegium Civitas, Szkole Nauk
Spo³ecznych PAN i Oœrodku Studiów Amerykañskich.
Bieliñski Konrad - (ur. 1949) matematyk. Nale¿a³ o dru¿yny harcerskiej walterowców. W 1973 r. lider protestu studenckiego na UW przeciwko odgórnemu zjednoczeniu organizacji studenckich, oznaczaj¹cemu de facto likwidacjê
Zrzeszenia Studentów Polskich. Jeden z g³ównych organizatorów Niezale¿nej Oficyny Wydawniczej NOW-a, a w latach
80. tak¿e podziemnego wydawnictwa Most. W sierpniu
1980 uczestnik strajku w Stoczni Gdañskiej, redaguje Strajkowy Biuletyn Informacyjny „Solidarnoœæ”. Cz³onek w³adz
podziemnej „Solidarnoœci” Regionu Mazowsze, redaktor
kwartalnika „Krytyka”. W lipcu ukazuje siê pierwszy numer
„Krytyki”, kwartalnika zwi¹zanego ze œrodowiskiem KOR.
W zespole redakcyjnym m.in.: Stanis³aw Barañczak, Konrad
Bieliñski, Jacek Kuroñ, Jan Lityñski, Adam Michnik. „W pocz¹tkach stanu wojennego wszed³ do Krajowego Komitetu
Strajkowego. W styczniu 1983 roku w strukturach generalnych TKK dosz³o do ostrych kontrowersji. Ja i Józef Pinior
uwa¿aliœmy, ¿e jeœli ostro nie postawi siê sprawy S, to odda siê pole dzia³ania SW. Warszawa sprzeciwia³a siê programowi, a zw³aszcza punktowi 4. Zbigniew Bujak, Konrad Bieliñski i Ewa Kulik byli pod wp³ywam Geremka i Michnika.
Kontrolowali oni teren TKK” (Aneks. Eugeniusz Szumiejko).
„Je¿eli urzêdnik pañstwowy pod przysiêg¹ k³amie w jakiejkolwiek sprawie, to obowi¹zkiem wszystkich, je¿eli wiedz¹,
¿e mówi nieprawdê, jest powiedzieæ to. A po drugie nie broniæ tego” - powiedzia³ Konrad Bieliñski w rozmowie z W³adys³awem Frasyniukiem w „Poranku w Radiu TOK FM”. Wiêc
pewnie w swojej ¿ydowskiej moralnoœci podpisa³ siê pod
listem broni¹cym „jedwabnego” k³amcy i oszusta Kieresa.
W latach 90. pisze programy komputerowe dla amerykañskiej firmy software’owej.
Bielska Iwona - (ur. 7 wrzeœnia 1952 roku w £odzi) LISTA
NR 4; jej mê¿em jest aktor Miko³aj Grabowski. Mieszka
w Rudnie, w województwie Ma³opolskim, ko³o ruin zamku.
Bielski Leon Bod - dzia³acz polityczny; felietonista „Racjonalisty”.
Bielski Piotr - student stosunków miêdzynarodowych na
Uniwersytecie £ódzkim, dzia³acz Obywatelskiego Ruchu
Ekologicznego, by³y cz³onek Zarz¹du Stowarzyszenia ATTAC-Polska, sta³y wspó³pracownik „Magazynu Obywatel”.
Bielski Tuwii - dowódca ¿ydowskich leœnych bandytów.
Dzia³a³ w lesie nalibockim. „Jednym z typowych przyk³adów
dzia³añ ¿ydobolszewickich bandytów by³a rzeŸ na Polakach
w miasteczku Naliboki w powiecie Sto³pce, w województwie nowogrodzkim. Dnia 8 maja 1943 roku o œwicie, 128
polskich mieszkañców tego miasteczka zosta³o wymordowanych przez partyzantów dowodzonych przez dwóch ¿ydowskich dowódców: Tuwiê Bielskiego i Szolema Zorina”.
Wac³aw Nowicki, uratowany œwiadek tych wydarzeñ, tak
opisywa³ w ksi¹¿ce „¯ywe echa” (Warszawa, 1993 r.) rzeŸ
na Polakach, gdy o œwicie przybyli partyzanci-mordercy:
„Godzina 5 rano, 8 maja 1943 roku. D³uga seria z kaemu
rozpru³a poni¿ej okien frontow¹ œcianê naszego domu, stoj¹c¹ pod ni¹ kanapê - przelecia³a przez pokój i ugrzêz³a
w przeciwleg³ej œcianie zaledwie kilka centymetrów nad naszymi g³owami (...). Mama dopad³a okna. - Wieœ p³onie! krzyczy (...) o godzinie 7.00 (...) jêki ucich³y. Zewsz¹d wia³o groz¹ œmierci i zniszczenia. Ocaleni z pogromu mogli teraz zobaczyæ tragediê swego miasteczka i dokonanego
w nim ludobójstwa. W niespe³na 2 godziny zginê³o 128 niewinnych ludzi. Wiêkszoœæ z nich, jak stwierdzili potem naoczni œwiadkowie, z r¹k siepaczy Bilskiego i „Pobiedy”.
Mordercy obojga p³ci wpadali do mieszkañ i seriami z automatów unicestwiali we œnie ca³e rodziny, a obrabowane
w poœpiechu (nawet z zegarków) domostwa palili i pijani od
krwi z okrzykiem „hura” szli dalej mordowaæ. Wielu zbudzonych nag³¹ strzelanin¹ i jêkiem s¹siadów wylatywa³o na
podwórko. Tych rozstrzeliwano z dzieæmi pod œcianami
chat. Jedni i drudzy wraz z domostwem obracali siê w popió³. Daleko s³ychaæ by³o ryk byd³a i r¿enie zagrabionych
koni. Podczas dantejskiego pogrzebu trudno by³o zidentyfikowaæ pozosta³e czasem tylko koñczyny dzieci, rodziców,
dziadków z rodów Karniewiczów, £ojków, Chmarów i wielu innych”. Wœród ludzi tak okrutnie morduj¹cych polskich
mieszkañców miasteczka Naliboki znaleŸli siê równie¿ ich
¿ydowscy s¹siedzi. Relacje partyzanckie z tamtych lat
mówi¹: „Zaczê³y siê masowe rabunki wsi. I to nie by³o raz
czy dwa, ale jedni wychodzili, drudzy wchodzili. Miejscowi
zaczêli wiêc walczyæ o chleb, organizowali polsko-bia³orusk¹ samoobronê. My j¹ wspieraliœmy. Sowieci likwidowali.
Wykañczali wioski. Derewno, Rubieszewice, Starynki, Micha³owo. W Nalibokach wyr¿nêli 127 ludzi z samoobrony.
Wszyscy mówili, ¿e Naliboki zrobi³ Bilski. (...) Ofiary takie
jak te, ¯ydzi nazywali w raportach jako nazistów lub pronazistów. „Grupy rabusiów i tyle, którzy brali od kogo popadnie. Jedzenie, dzieciêce ubranie, poœciel, ³y¿ki, widelce, kosztownoœci... (...)”. „U nas prawie po³owa to ¯ydzi byli, ale
co to za partyzanci? Grabili tylko i gwa³cili. W jednym z raportów Bielski podawa³, i¿ uda³o mu siê zgromadziæ (czytaj:
zrabowaæ S³owianom) 200 ton ziemniaków, 3 tony kapusty, 5 ton buraków, 5 ton zbo¿a, 3 tony miêsa i tonê kie³basy. Jeden z bandytów przyzna³, ¿e wysy³ano nawet ¿ywnoœæ do Moskwy!!!” („¯ydowscy komuniœci - bandy zbrodniarzy na ziemiach polskich w latach 1941-1944”. Leœni
bandyci stali siê bohaterami ksi¹¿ki napisanej przez amerykañsk¹ historyczkê Nechama Tec. Na podstawie tej ksi¹¿ki
powstaje obecnie film re¿yserowany przez Edwarda Zwicka.
Ciekawe, czy wp³ynie to na ocenê rzezi w Nalibokach dokonanej przez bandy Bielskich przez IPN, który prowadzi w tej
sprawie œledztwo.
Bie³ozierski Leonard - (ur. 12 czerwca 1912) pu³kownik
WP, oficer PRL-owskich s³u¿b specjalnych (kontrwywiadu
wojsk. G³ównego Zarz¹du Informacji WP i wywiadu wojsk.
Oddzia³u II/Zarz¹du II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego) m.in. szef Wydzia³u XI Oddzia³u II SG.WP, Wydzia³u Personalnego Zarz¹du II SG.WP i cz³onek Delegacji Polskiej
przy Miêdzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w Laosie
w 1968 roku. Po powrocie do kraju w 1970, zastêpca kierownika Zak³adu Techniki Specjalnej Zarz¹du II SG.WP. Na
emeryturze od 11 listopada 1970 roku.
Bie³ych Wiktor - (ur. 29 listopada 1916) podpu³kownik
LWP, oficer NKWD i SMIERSZa, wicedyrektor Departamentu IV MBP w latach 1951-1953, wicedyrektor Departamentu IX MBP w latach 1953-1954, w 1954 powróci³ do ZSRR.
Cz³onek WKP(b) i PZPR.
Bieñ Krzysztof - aktor. Urodzi³ siê w 1957 roku. W latach
1977-1980 by³ adeptem w Teatrze im. Cypriana Kamila Norwida w Jeleniej Górze. W 1984 r. skoñczy³ studia we wroc³awskiej Pañstwowej Wy¿szej Szkole Teatralnej. Pracowa³
w teatrach: im. Stefana Jaracza w Olsztynie, im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie, w Polskim w Szczecinie, obecnie
jest aktorem Teatru Polskiego w Bydgoszczy.
Bieñczyk-Missala Agnieszka - LISTA NR 5; dr nauk politycznych, pracownik Instytutu Stosunków Miêdzynarodowych UW. Autorka „Praw cz³owieka w polskiej polityce zagranicznej po 1989 roku” wyd. Uniwersytetu Warszawskiego 2005.
Bieñkowska Ma³gorzata - LISTA NR 10; ur. w 1959 r., ilustratorka. Skoñczy³a studia na ASP, Wydzia³ Wzornictwa
Przemys³owego. Dyplom uzyska³a w 1986 r. Projektuje
ok³adki, plakaty, ale przede wszystkim ilustruje ksi¹¿ki dla
dzieci i m³odzie¿y. Wspó³pracowa³a z „Pentliczkiem”
i „Ciuchci¹”. Laureatka wielu presti¿owych nagród i uczestniczka licznych wystaw zbiorowych, miêdzy innymi we
Frankfurcie i Bolonii. Wyró¿niona m.in. nagrod¹ Wydawnictwa WSiP w konkursie Wspó³czesna Polska Sztuka Ksi¹¿ki
(Warszawa) za ilustracje do „Pentliczka” (1997).
Bieñkowski Dawid - (ur. 1963) z wykszta³cenia psycholog,
pracuje jako psychoterapeuta. Jego debiutancka powieϾ
„Jest” (2001) otrzyma³a wyró¿nienie w konkursie im. Mackiewicza, nagrodê im. Andrzeja Kijowskiego oraz Nagrodê
Fundacji im. Koœcielskich.W ostatniej ksi¹¿ce pt. „Bia³oczerwony” (wrzesieñ 2007r.) kpi z polskiego patriotyzmu
z polskiego uwielbienia dla wojska, kultu walki narodowowyzwoleñczej, manifestacyjnie obnoszonego patriotyzmu itp.:
„Wszyscy mieli doœæ tej bia³o-czerwonej wst¹¿ki. I o to nam
chodzi³o. Chcieliœmy pokazaæ, jak nie daje spokoju, pêta nas
i oplata, jak nam wszystkim krêpuje ruchy, jak¹ jest przeszkod¹, ¿eby swobodnie ¿yæ. Jak nas wszystkich drêczy...”.
Zdecydowanie negatywnie ocenia stosunek Polaków do tradycji narodowej. Uwa¿a, ¿e przyczyn¹ upadku wspó³czesnego Polaka s¹, oprócz Ÿle pojmowanego „machizmu”,
nasze narodowe tradycje.Ksi¹¿ka jest wiêc szerpko reklamowana przez koszermedia i ich prymitywnych pismaków:
Kazimiera Szczuka poleca „Bia³o-czerwony”. Komedia
o polskich wzorcach mêskoœci, ale du¿o zabawniejsza od
„Testosteronu”. Nie ma tu cichej sztamy miêdzy autorem
a bohaterami, nie ma g³askania siê po... ego, rechotliwych
zachwytów, jacy to my, ch³opacy, jednak jesteœmy fajni. Dawid Bieñkowski buduje groteskê na motywach „Trans-Atlantyku” Gombrowicza - jego œmiech jest gromki, okrutny, ale
wyzwalaj¹cy. G³os zostaje oddany jednemu ze zdrowych,
zamo¿nych, heteroseksualnych, zaradnych i przedsiêbiorczych. Mecenas wyznaje kult „twardoœci” (to¿samej z erekcj¹), nie znosi „zwisiorów”, „pochwiakó’’ i „miêkasów”,
a tak¿e „nowoczesnych”, których popieraj¹ kolorowe czasopisma dla kobiet („Gazeta Wyborcza”, Wysokie Obcasy).
Biernatowicz-Bierut Gra¿yna - ¿ona Marka Bieruta. „Ambasador RP w Madrycie, przedtem m.in. dyrektor Departa-
mentu Integracji Europejskiej, a póŸniej wiceminister spraw
zagranicznych (...). Wed³ug tekstu S. H. Wilka, do roku 1989,
gdy ktoœ w MSZ nieopatrznie zatytu³owa³ j¹ (...) pani¹ Bernatowicz, niezmiennie poprawia³a go, groŸnie wykrzykuj¹c
„Bierut-Bernatowicz („Wirtualna Polska” z dn. 06.25.2007,
„Czerwone dynastie w MSZ” - prof. Jerzy Robert Nowak).
Bieroñ Tomasz - LISTA NR 5; t³umacz z Krakowa. Prze³o¿y³ z jêzyka angielskiego ponad 100 ksi¹¿ek, g³ównie dla
wydawnictwa Zysk i S-ka. Zaczyna³ w latach 1991-93 od
przewodników turystycznych. Aktualnie (pocz¹tek 2007 roku) jest rekordzist¹ pod wzglêdem liczby przet³umaczonych
ksi¹¿ek wœród t³umaczy œredniego pokolenia.
Bierut Boles³aw, Boles³aw Biernacki-Rotenschwanz - ps.
Janowski, Iwaniuk, Tomasz, Bieñkowski, Rutkowski, ur. 18
kwietnia 1892 w Rurach Jezuickich/Brygidowskich (obecnie w obrêbie Lublina), zm. 12 marca 1956 w Moskwie;
dzia³acz komunistyczny, przewodnicz¹cy Krajowej Rady
Narodowej od 1944 r., pierwszy przywódca Polski Ludowej, prezydent RP od 1947 r., sekretarz generalny PZPR od
1948, premier PRL od 1952. Sprawuj¹c w³adzê prowadzi³
do pe³nego uzale¿nienia Polski od ZSRR. Dzia³a³ na zlecenie
moskiewskich mocodawców jako „wasal” ZSRR. Odpowiada³ za liczne zbrodnie systemu komunistycznego w Polsce,
w tym ówczesnego Urzêdu Bezpieczeñstwa powo³anego do
czynnego i bezwzglêdnego zwalczania terrorem i represjami
przeciwników politycznych komunistów. Ofiarami UB stali
siê cz³onkowie Armii Krajowej i ludzie zwi¹zani z Polskim
Rz¹dem w Londynie. Komunistyczna propaganda nazywa³a ich „podziemiem reakcyjnym” lub „zaplutym kar³em reakcji”. Wprowadzaj¹c w Polsce stalinizm doprowadzi³ miêdzy innymi do œmierci Witolda Pileckiego, wiêŸnia obozu
Auschwitz, g³ównego twórcy ruchu oporu w obozie oraz genera³a Emila Fieldorfa, jak równie¿ profesora Stefana Ehrenkreutza. Wróg Polskoœci, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleg³ego Pañstwa Polskiego. Polonofob, stalinowiec, komunista, agent sowiecki NKWD. I sekretarz KC PZPR, zbrodniarz PRL-u. Z jego osob¹ wi¹za³ siê kult jednostki. Posiada³ cztery wille i piêæ innych jeszcze do dyspozycji. Jego
skorumpowanie i zale¿noœæ agenturalna wobec Moskwy
wysz³y na jaw w 1954 roku i by³o szokiem dla do³ów partyjnych. Realizowa³ program pe³nego uzale¿nienia Polski od
ZSRR. Odpowiada za liczne zbrodnie systemu komunistycznego w Polsce - stalinizm. Od 1918 r. w KPP (Komunistyczna Partia Polski). W latach 30. aktywnie dzia³a³ w Kominternie i by³ tajnym funkcjonariuszem NKWD. Wiêziony przez
w³adze sanacyjne w Rawiczu (dziêki czemu uda³o mu siê
„przeczekaæ” stalinowskie czystki). W czasie II wojny œwiatowej przebywa³ na terenie ZSRR i na polskich terenach okupowanych przez ZSRR. W roku 1943 zosta³ przerzucony do
Polski, gdzie wszed³ w sk³ad Komitetu Centralnego Polskiej
Partii Robotniczej (PPR). Od stycznia 1944 roku przewodnicz¹cy Krajowej Rady Narodowej (w³adza utworzona przez
komunistów w czasie II wojny œwiatowej). Uczuciowo zwi¹zany by³ m.in. z Wand¹ Górsk¹. Wzorem Józefa Stalina lubi³ pokazywaæ siê z dzieæmi. Na jednej z fotografii trzyma
na rêkach ¯ydówkê Agnieszkê Holland. Syn Jan Chyliñski.
By uwiarygodniæ siê w oczach Polaków, wzi¹³ udzia³ w procesji Bo¿ego Cia³a w 1946 roku. Premier Piotr Jaroszewicz
w swojej biografii pisanej przez Bohdana Roliñskiego ujawni³, ¿e Bierut mia³ od 1941 roku swego sobowtóra, który
czêsto go zastêpowa³. Mia³ on byæ: „(...) uczonym specjalnie katolicyzmu przez polskiego ksiêdza”. Dr Dariusz Baliszewski ma w swoich archiwach opis udanego zamachu
na Bieruta, który mia³ mieæ miejsce w Krakowie w 1947 r.
Jest to relacja wydarzeñ dokonana przez jednego z ochroniarzy Bieruta. Mia³ on nawet byæ obecny przy sekcji jego
zw³ok. Przy sekcji by³ tak¿e obecny „drugi” Bierut.
Bierut Marek - Boles³aw Bierut by³ jego stryjkiem. M¹¿
Gra¿yny Bernatowicz-Bierut. „Dziennikarz w stanie wojennym, reaktywowa³ „Rzeczpospolit¹”, póŸniej by³ jej korespondentem w Sztokholmie” („Wirtualna Polska” z dn.
06.25.2007, „Czerwone dynastie w MSZ” prof. Jerzy Robert Nowak).
Bigoszewska Maria - poetka i tarocistka.
Biegelersen Henryk - 1855-1934, historyk literatury, etnograf, edytor.
Bielan Adam (ur. 12 wrzeœnia 1974 w Gdañsku) - wiceprzewodnicz¹cy Parlamentu Europejskiego (nale¿y do frakcji Unia
na rzecz Europy Narodów). Przewodnicz¹cy Niezale¿nego
Zrzeszenia Studentów, kuŸni ¿ydowskich kadr w latach 19961998. Wiceprzewodnicz¹cy miêdzynarodowej organizacji studenckiej European Democrat Students w latach 1999-2000.
¯onaty z Wiktori¹, magistrem prawa. Dzia³acz Stronnictwa
Konserwatywno-Ludowego (1998-2001), Przymierza Prawicy (2001-2002) i Prawa i Sprawiedliwoœci (od 2002). Pose³ na
Sejm w latach 1997-2001 (cz³onek klubu Akcja Wyborcza Solidarnoœæ) oraz w latach 2001-2004 (cz³onek klubu PiS). Od
2004 pose³ do Parlamentu Europejskiego wybrany z Krakowa. Rzecznik prasowy partii Prawo i Sprawiedliwoœæ. Jest najm³odsz¹ osob¹ wybran¹ na pos³a na Sejm RP po 1989 roku.
W chwili wyboru w 1997 mia³ 23 lata.
Studiowa³ stosunki miêdzynarodowe w Szkole G³ównej
Handlowej w Warszawie.
16 stycznia 2007 zosta³ wybrany wiceprzewodnicz¹cym
Parlamentu Europejskiego. Nominowany na to stanowisko
przez grupê parlamentarn¹ Unia na rzecz Europy Narodów.
„Przewodnicz¹cy Parlamentu Europejskiego prof. dr HansGert Pöttering spotka³ siê dzisiaj w warszawskiej Synagodze
im. No¿yków z przewodnicz¹cym Zwi¹zku Gmin Wyznaniowych ¯ydowskich w RP Piotrem Kadlèikiem, Naczelnym
Rabinem Polski Michaelem Schudrichem, oraz przedstawicielami ZOOM, FODZ, Fundacji im. prof. Schorra i innych
organizacji. Po spotkaniu w synagodze delegacja Parlamentu Europejskiego uda³a siê na wizytê w miejscu, w którym
ju¿ nied³ugo rozpocznie siê budowa Muzeum Historii ¯ydów
Polskich. Zapraszamy do obejrzenia zdjêæ z wizyty.
5.06.2007r.” (Ÿród³ó: jewish.org.pl). Warto zajrzeæ na ta
stronkê z fotkami, gdzie wœród wielu znanych ¯ydów przy
stole siedz¹ w jarmu³kach Marek Siwiec i ...Adam Bielan!
BIEÑKOWSKA Ma³gorzata - LISTA NR 10; ilustratorka,
m.in. „Wieczorynki z kotem miœkiem” autorstwa Anny Onichimowskiej. Warszawa.
Bigoszewska Maria - LISTA NR 2. Jedn¹ z najbardziej znanych wró¿ek jest poetka Maria Bigoszewska. Ma ona równie¿ zdolnoœci do przepowiadania przysz³oœci za pomoc¹
kart, które odziedziczy³a po przodkach: matce i babce. Pocz¹tkowo wró¿y³a ze zwyk³ych kart, a z biegiem lat zdecydowa³a siê na tarota. - „Zwyk³e karty s³u¿¹ rzeczom powszednim, tarot pozwala zobaczyæ nasz¹ karmê, bywa tak¿e remedium na z³y los” - wyjaœnia Bigoszewska („Wirtualna Polska”, Metropol, z dn. 30 wrzeœnia 2005 roku).
TAJEMNICE ŒWIATA DZIWNY JEST TEN ŒWIAT
BIELAS Katarzyna - LISTA NR 10; jest doœwiadczon¹
dziennikark¹. Od 1989 roku wspó³pracuje z „Gazet¹ Wyborcz¹”. Jej najnowsza ksi¹¿ka pt. „Niesformatowani” to zbiór
wywiadów drukowanych w latach 1997-2006 na ³amach
„Du¿ego Formatu”. Autorka na ok³adce informuje, ¿e osoby
zaproszone do rozmowy ró¿ni¹ siê wiekiem, doœwiadczeniem, dorobkiem, filozofi¹, orientacj¹ seksualn¹, równie¿
p³ci¹, co, jak podkreœla, jest bardzo istotne, wiêkszoœæ ksi¹¿ek z tego nurtu prezentuje bowiem samych mê¿czyzn, kobiety raczej grupowane s¹ w osobne zbiory.
BIEÑKOWSKI Dawid - (ur. 1963) z wykszta³cenia psycholog, pracuje jako psychoterapeuta. Jego debiutancka powieœæ „Jest” (2001) otrzyma³a wyró¿nienie w konkursie im.
Mackiewicza, nagrodê im. Andrzeja Kijowskiego oraz Nagrodê Fundacji im. Koœcielskich.
BIK-BUKAR Józef - zastêpca naczelnika Wydzia³u Œledczego wojewódzkiego UB w Gdañsku. W 1946 roku zostaje odznaczony Srebrnym Krzy¿em Zas³ugi, Z³otym Krzy¿em
Zas³ugi i Orderem Odrodzenia Polski. W 1948 r. ponownie
jest odznaczony Z³otym Krzy¿em Zas³ugi. Zostaje oficerem
œledczym w Ministerstwie Bezpieczeñstwa Publicznego.
Wkrótce zostaje odes³any do Katowic. Prowadzi³ œledztwa,
przes³uchiwa³ cz³onków podziemia m.in. z Polskich Si³ Demokratycznych i Polskiej Tajnej Armii Wyzwoleñczo-Demokratycznej. Torturowa³ przes³uchiwane osoby, bi³ w plecy
nog¹ od sto³ka, uderza³ gum¹ po go³ych piêtach oraz j¹drach. Za swoj¹ gorliwoœæ zostaje nagrodzony awansem na
stopieñ kapitana. Zmienia nazwisko na Bukar, bowiem sta³
siê ju¿ zbyt znanym utrwalaczem w³adzy ludowej. Fragment
meldunku do swoich prze³o¿onych z UB: „Meldujê, ¿e
w zwi¹zku z oœmieszaj¹cym brzmieniem mego dotychczasowego nazwiska, decyzj¹ w³adz administracyjnych zmieni³em dotychczasowe jego brzmienie na Bukar Józef (...). Jednoczeœnie meldujê, ¿e w dniu 4 marca 1950 na podstawie
zezwolenia Departamentu Kadr MBP, zawar³em zwi¹zek
ma³¿eñski z (...), na co przedk³adam odpis aktu œlubu”.
W 1952 roku wykryto, ¿e Bik sfa³szowa³ swój ¿yciorys. Poda³ fa³szyw¹ datê i miejsce urodzenia oraz zatai³, ¿e jest ¯ydem. Ponadto nie mia³ skoñczonego gimnazjum. W kierownictwie UB 40% stanowili ¯ydzi i nie to by³o dla UB groŸne,
¿e Bik tak¿e by³ ¯ydem. Przestêpstwem by³o natomiast zatajenie swoich danych osobowych. „By³a jeszcze dodatkowa okolicznoœæ obci¹¿aj¹ca Bika-Bukara. Okaza³o siê, ¿e
mia³ jakieœ kontakty z genera³em Wac³awem Komarem - zas³u¿onym bezpieczniakiem, a wtedy ju¿ wiceministrem
obrony narodowej. Taki by³ z niego Komar jak z Bika Bukar.
Naprawdê nazywa³ siê Mendel Kossoj, by³ uczestnikiem bolszewickiego zaci¹gu na wojnê w Hiszpanii i tym nale¿y t³umaczyæ szybk¹ karierê. Jednak „Hiszpanie”, maj¹cy zaraz
po wojnie siln¹ pozycjê w bezpiece, w wiêziennictwie
i w wojsku, popadli póŸniej w nie³askê. W roku 1953 Kossoj-Komar poszed³ do wiêzienia, a Bika-Bukara zwolniono ze
s³u¿by za kontakty z „odchylonym” patronem. Jednym z zarzutów by³y tak¿e przypisywane mu plany wyjazdu do Palestyny, bez zgody resortu” („Nieznane oblicza Józefa Gawerskiego”, „Kurier Codzienny” z dn. 2-4 luty 2007 r. Piotr Szubarczyk, IPN Gdañsk). Nie wiadomo co robi³ po zwolnieniu
z UB. Obecnie nazywa siê Józef Gawerski. „W roku 1968
w kierownictwie PZPR trwa³a decyduj¹ca bitwa miêdzy ¯ydami i chamami”. Walka o w³adzê. Wielu „bohaterów”
utrwalaj¹cych system sowiecki w Polsce wyjecha³o wtedy
w glorii mêczenników przeœladowanych przez polskich antysemitów na Zachód. Tam jako ofiary „przeœladowañ” znakomicie siê urz¹dzali. Nikt nie pisa³ o nich, ¿e s¹ ofiarami
walk frakcyjnych w partii komunistycznej. Byli ofiarami Polaków, którzy - jak wiadomo - wysysaj¹ antysemityzm
z mlekiem matki... („Nieznane oblicza Józefa Gawerskiego”,
„Kurier Codzienny” z dn. 2-4 luty 2007, Piotr Szubarczyk,
IPN Gdañsk). W 1968 roku wyjecha³ do Szwecji. „Józefowi
B. zarzucamy pope³nienie zbrodni komunistycznej, której
dopuœci³ siê w czasie przes³uchañ cz³onków organizacji Polskie Si³y Demokratyczne i Polska Tajna Armia Wyzwoleñczo-Demokratyczna. Bi³ ich, znêca³ siê i zmusza³ w ten sposób do sk³adania zeznañ” - powiedzia³ o nim prokurator Piotr
Pi¹tek z oddzia³u katowickiego IPN („Rzeczpospolita”,
19.03.2004 r.). Z pocz¹tku nie wiedziano, gdzie go szukaæ.
Jednak on sam napisa³ do IPN w sprawie swojej emerytury.
Oskar¿ony nie przyznaje siê do winy. Zaprzeczy³ jakoby pracowa³ jako œledczy w UB, powiedzia³, ¿e jest emigrantem
politycznym z 1968 roku, a obecne œledztwo jest kolejnym
przejawem polskiego antysemityzmu. Jest obywatelem polskim, wiêc ekstradycja nie jest potrzebna. Oskar¿ony tymczasem wyst¹pi³ do polskiego rz¹du o rewaloryzacjê pobieranej z ZUS emerytury za lata 1945-1953, kiedy to pracowa³
w UB. Z³o¿y³ tak¿e pozew do S¹du Okrêgowego w Katowicach o rewaloryzacjê renty. Jego nazwisko pojawia siê tak¿e w sprawie mordu s¹dowego na Danucie Siedzikównie
ps. „Inka”. By³ on wtedy naczelnikiem wydzia³u œledczego
WUB w Gdañsku i sprawowa³ nadzór nad prowadzonymi
œledztwami. Obecnie ma 84 lata. Czy dosiêgnie go rêka prawa i sprawiedliwoœci i poniesie zas³u¿on¹ karê za swoje
zbrodnie na narodzie polskim?
BIKONT Anna - LISTA NR 1 i 13; Wspomina: „Do Tygodnika Mazowsze trafi³am przypadkiem. Po og³oszeniu stanu
wojennego biega³am po mroŸnej Warszawie próbuj¹c znaleŸæ jakiœ œlad, który by mnie doprowadzi³ do Zbyszka Bujaka - przyjaŸni³am siê z nim, wiedzia³am, ¿e go nie z³apano
i chcia³am mu oferowaæ wszelk¹ pomoc. Zamiast na Bujaka natknê³am siê na ukrywaj¹c¹ siê Helenê £uczywo. I tak
ju¿ zosta³am w TM-ie. By³am tam od pierwszego numeru
do ostatniego”.W III RP polonofob, felietonistka ¿ydowskiego pisma „Midrasz”, dziennikarka „Gazety Wyborczej”.
Ws³awi³a siê wieloma paszkwilami, pisz¹c o wydarzeniach
w Jedwabnem. Opluwa³a tak¿e Leszka Bubla. W swoim
„Stronniczym przegl¹dzie prasy” („Gazeta Wyborcza” z 10
sierpnia 1998 r.) przedrukowa³a insynuacje Tomasza Jastruna pod adresem Zbigniewa Herberta. Szczególnie wyspecjalizowa³a siê w niszczeniu osób inaczej myœl¹cych ni¿
redakcja „Gazety Wyborczej”. By³a autork¹ napaœci na Wojciecha Cejrowskiego w artykule pt. „Brunatny kowboj RP”
(„Gazeta Wyborcza” z 4 marca 1995 r.). Zarzuci³a Cejrowskiemu rzekome propagowanie antysemityzmu i faszyzmu
oraz sugerowa³a wyrzucenie jego programu z telewizji. Atak
Bikont rozpocz¹³ d³ugotrwa³¹ nagonkê na Cejrowskiego
i ostatecznie spe³ni³ swoje zadanie, bo jego program znikn¹³
z ma³ego ekranu. Szczególnie skandaliczna by³a jej rola
w wybielaniu przeró¿nych stalinowskich twórców. S³u¿y³ temu cykl artyku³ów w „Wybiórczej” napisanych wspólnie
z Joann¹ Szczêsn¹, a póŸniej wydana przez nie obszerna
ksiêga zak³amañ i fa³szów pt. „Lawina i kamienie. Pisarze
wobec komunizmu”. Pisarz, poeta i dramaturg Bohdan
Urbankowski okreœli³ tê ksi¹¿kê jako „walkê drugiego pokolenia UB z drugim pokoleniem AK”. Z kolei zdaniem publicysty i krytyka z „Rzeczpospolitej” Krzysztofa Mas³onia: „Najbardziej hañbi¹ca karta dwudziestowiecznej literatury polskiej zosta³a wybielona w tej ksi¹¿ce niczym w chemicznej
pralni” („Rzeczpospolita” z 4-5 listopada 2006 r.). Pojecha³y one specjalnie do W³och z zaskakuj¹cym i prowokuj¹cym
tekstem na temat Z. Herberta. Warto dodaæ, ¿e A. Bikont,
która w pewnym okresie odkry³a w sobie ¿ydowskoœæ, nale¿y dziœ do najzagorzalszych rzeczniczek jednostronnego
spojrzenia na sprawy polsko-¿ydowskie. Wyrazem tego by³a m.in. jej ksi¹¿ka pt. „My z Jedwabnego”, grubaœny paszkwil na Jedwabne, Polaków i katolicyzm.
BIKONT Piotr - (ur. 1955) re¿yser teatralny (ukoñczy³ re¿yseriê w ³ódzkiej Filmówce), dziennikarz, publicysta i krytyk
kulinarny, m¹¿ publicystki „Gazety Wyborczej” Anny Bikont,
która wspomina: „Piotr uczestniczy³ w pracach redakcyjnych Tygodnika Mazowsze od kiedy wyszed³ jesieni¹ 1982
r. z obozu internowania do ostatniego numeru, do którego
sprawozdawa³ posiedzenia podstolika m³odzie¿owego
w czasie rozmów Okr¹g³ego Sto³u”. Autor filmów dokumentalnych (m.in. o Okr¹g³ym Stole i opozycji demokratycznej)
oraz publicysta. W latach 70. i 80. aktywny dzia³acz ¿ydoopozycji. We Wroc³awiu kolportowa³ „Biuletyn Informacyjny” KOR, w £odzi rozprowadza³ g³ównie ksi¹¿ki (zawsze
jedn¹ z nich przekazywa³ jako dar bibliotece Pañstwowej
Wy¿szej Szko³y Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej). Wspó³pracowa³ z redakcj¹ „Pulsu”: g³ównie przek³ady Allena Ginsberga i in. pod pseudonimem „Piotr Allen”. Wspó³pracowa³
i pisa³ teksty humorystyczne do „Solidarnoœci z Gdañskiem”
pod pseudonimem „Mariola”. By³ jednym ze wspó³twórców
i inicjatorów dzia³añ artystycznych pod nazw¹ Stowarzyszenie Arlekin i Pantaleon (wystawy, happeningi itp.), co zaowocowa³o po kilku latach powstaniem Galerii „Wschodniej”
w £odzi. Realizowa³ dokumentalne filmy podziemne dla Diecezjalnego Dzia³u Dokumentacji Video w Gdañsku (m.in. ze
strajków w 1988 r. i obrad Okr¹g³ego Sto³u). By³ jednym
z za³o¿ycieli Niezale¿nego Zrzeszenia Studentów w £odzi
(m.in. z Bartyzelem, Sakowicz, Urbañskim, Walczakiem
i Kosza³kowskim), pracowa³ nad statutem organizacji, dzia³a³ w Ogólnopolskim Komitecie Za³o¿ycielskim NZS jako koordynator i rzecznik prasowy. Wspó³pracowa³ równie¿ z redakcj¹ „AS-a” i pracowa³ w „Tygodniku Mazowsze” w Warszawie. Internowany do paŸdziernika 1982 r. w £êczycy,
£owiczu i Kwidzyniu (prowadzi³ komplety z angielskiego).
Wielokrotnie przes³uchiwany i straszony represjami. Nie
móg³ uzyskaæ absolutorium w PWSFTViT z powodu nie zaliczania mu wojska. Najbardziej znany jako po³owa duetu
publicystów kulinarnych tworzonego z Robertem Mak³owiczem, publikuj¹cego w „Gazecie Wyborczej”, „Rzeczpospolitej”, „Wprost” (w latach 2002-2005), a nastêpnie w „Newsweek Polska” (od 2005). Wspó³autor z Mak³owiczem ksi¹¿ek: „Dialogi jêzyka z podniebieniem” (z Robertem Mak³owiczem). By³ te¿ „polskim” wydawc¹ komiksu „MAUS”,
w którym ¯ydzi byli ukazani jako MYSZY, Niemcy jako PSY,
a Polacy jako ŒWINIE. Leszek Bubel jako prezes Stowarzyszenia Przeciwko Antypolonizmowi bezskutecznie sk³ada³
doniesienia o pope³nieniu przestêpstwa do krakowskiej prokuratury.
BIL Ireneusz - specjalista ds. Bliskiego Wschodu Kancelarii Prezydenta RP.Wzi¹³ udzia³ w V Edycji Izralaelsko-Polskiego Forum Dialogu zaprasza pt.: „Izrael-Unia Europejska.
Rola Polski” ( 2 marca 2005 r.).
BILEWICZ Micha³ - LISTA NR 1, 2, 6 i 11; Data urodzenia:
30.08.1980; by³y redaktor naczelny pisma m³odzie¿y ¿ydowskiej „Jide³e” oraz dziennikarz „S³owa ¯ydowskiego”.
Jest socjologiem, doktorantem na Wydziale Psychologii UW
i wiceprzewodnicz¹cym Forum Dialogu Miêdzy Narodami.
Koordynator czêœci badawczej projektu „Trudne Pytania”.
Prowadzi badania nad antysemityzmem oraz nad redukcj¹
uprzedzeñ „Holokaust nie istnia³ w œwiadomoœci zbiorowej
Polaków, ale na pewno istnia³ w ich zbiorowej nieœwiadomoœci. Œwiadczy o tym choæby sprawa mienia po¿ydowskiego: ono by³o u bardzo wielu ludzi, którzy jednoczeœnie
uwa¿ali, ¿e kradzie¿ jest czymœ z³ym. Byli w sytuacji silnego dysonansu poznawczego i ¿eby sobie z nim poradziæ,
zaczêli nienawidziæ ¯ydów, szczególnie wtedy, gdy ci zaczêli wracaæ i poszukiwaæ swoich rzeczy” - jego g³os
w dyskusji (której ca³oœæ ukaza³a siê w lipcowym numerze
miesiêcznika „Charaktery”), prowadzonej przez Bogdana
Bia³ka, redaktora naczelnego pisma „Charaktery”, prezesa
Stowarzyszenia im. Jana Karskiego i organizatora obchodów 60. rocznicy pogromu w Kielcach. O niezwyk³ej aktywnoœci Bilewicza mo¿na sporo wyczytaæ z ich ¿ydowskich
stron internetowych np. ¿e „15 stycznia 2005 r. wyg³osi³
wyk³ad zatytu³owany Youngest Generation of Jews and
Chrisitans in Poland: What did Change After 50 Years?
w Judaica Museum w Nowym Jorku albo ¿e 1listopada
2005 r. wzi¹³ udzia³ w dyskusji panelowej poœwiêconej ¯ydom we wspó³czesnej Polsce, zorganizowanej przez amerykañsk¹ organizacjê 92 Street Y w Nowym Jorku. Pozosta³ymi panelistami by³y Carolyn Slutsky z ¯ydowskiej
Agencji Telegraficznej (JTA) oraz Stefanie Steiker z Uniwersytetu Nowojorskiego (NYU). Dyskusjê prowadzi³a
Shana Penn z Taube Foundation for Jewish Life and Culture. W nastêpnym miesi¹cu przedstawi³ projekt „Trudne Pytania” podczas posiedzenia National Polish American-Jewish American Council w Waszyngtonie. Kierowa³ badaniami socjologicznymi, które Fundacja przeprowadzi³a
podczas polsko-¿ydowskich spotkañ m³odzie¿y w 2004
roku. Badania by³y podstaw¹ do przygotowania ksi¹¿ki,
w której 40 ekspertów z Polski, USA i Izraela odpowiada na
najtrudniejsze pytania dotycz¹ce relacji polsko-¿ydowskich. Ksi¹¿ka zostanie opublikowana wkrótce w polskiej
i angielskiej wersji jêzykowej. Wiceprezes Forum, zosta³
stypendyst¹ presti¿owego Programu Fulbrighta, utworzonego w 1946 roku w celu pog³êbienia wzajemnego zrozumienia miêdzy Stanami Zjednoczonymi i innymi krajami
œwiata poprzez wymianê ludzi, wiedzy i umiejêtnoœci. Program finansowany jest w przewa¿aj¹cej mierze przez Departament Stanu Stanów Zjednoczonych. Najbli¿sze kilka
miesiêcy Micha³ spêdzi na stypendium w New School for
Social Research w Nowym Jorku, poœwiêcaj¹c siê studiom nad pamiêci¹ zbiorow¹, uprzedzeniami i stereotypami. Na wiêcej przyk³adów szkoda miejsca, ale i tak widaæ,
¿e organizacje ¿ydowskie wyszarpuj¹ olbrzymie fundusze,
które wykorzystuj¹ przeciwko Polsce!!! PARANOJA, za
któr¹ p³acicimy my wszyscy z naszych podatków.
BILL Jan - „Kierownik Grupy IV Wydzia³u III SB” w Krakowie („Ksiê¿a wobec bezpieki”, ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski, str. 179).
BILLIG Halina - zaczyna³a jako aktorka w teatrze przy 1
Dywizji Wojska Polskiego w ZSRR. Wed³ug ksi¹¿ki N. Daviesa i A. Polonsky’ego, wszystkie najwa¿niejsze funkcje
w aparacie politycznym by³y piastowane przez ¯ydów. Szefami politycznego departamentu byli najpierw major Hilary
Minc, a póŸniej kapitan Roman Zambrowski. W 4 z 5 pu³ków
dywizji ¯ydzi piastowali funkcje zastêpców komendanta do
spraw politycznych: kpt. Juliusz Hibner w 1. pu³ku piechoty,
kpt. Leonard Borkowski w 2. pu³ku piechoty, major Witold
Grosz w 1. pu³ku lekkiej artylerii i kpt. Witold Konopka w 1.
pu³ku czo³gów. ¯ydzi byli tak¿e zastêpcami komendantów
do spraw politycznych w 12 z 21 batalionów. W gazecie dywizyjnej „¯o³nierz Wolnoœci” ¯ydzi stanowili wiêkszoœæ redakcji, ³¹cznie z jej naczelnym (Adam Wa¿yk, Lucjan Szenwald, Arnold S³uck i Krzysztof Gruszczyñski, Leon Pasternak). Dyrektorem teatru zorganizowanego w dywizji by³ Leon Pasternak, a wiêkszoœæ aktorów stanowili ¯ydzi (miêdzy
innymi Jerzy Walden, Ryszarda Hanin, Halina Billig). W filmowej „Czo³ówce” niemal wszyscy zatrudnieni - tak producenci, jak kamerzyœci - byli ¯ydami (za: N. Davies, A. Polonsky, op. cit., s. 195).
BILLIG Piotr - autor opowiadañ i t³umacz. Interesuje siê
snami, psychologi¹, parapsychologi¹, astrologi¹, podró¿ami.Urodzi³ siê w Warszawie (1947), od 1969 roku mieszka
w Danii (Kopenhaga). Zbiór opowiadañ - „Przypadki Saula
Vogla” - wydano w Polsce i za granic¹ (Oficyna Poetów
i Malarzy, Londyn 1979; Eneteia, Warszawa 1997). Przet³umaczy³ z jêzyka duñskiego pozycje z dziedziny psychologii i kultury: „Kobiecoœæ w mê¿czyŸnie” (1995), „Kobiecoœæ
w rozwoju” (1995), „Wymiary snów” (1998). Uczy ³aciny,
greki i wiedzy o staro¿ytnoœci.
BILLIG Wilhelm - (1906-1985); 1951-1955 podsekretarz
stanu w Ministerstwie Poczt i Telegrafów, 1955-1956 w Ministerstwie £¹cznoœci. Od 1956 r. Pe³nomocnik Rz¹du do
spraw Wykorzystania Energii J¹drowej w Polsce.
BILSKI Emily D. - autor m.in. „Muzeum ¯ydowskie w Nowym Jorku”, Arkady, Warszawa 1996r.; „Miêdzynarodowy
system walutowy”. Wspomina Nawojka Cieœliñska-Lobkowicz: „W mieszkaniu pañstwa Billigów w okolicach Placu
Narutowicza na warszawskiej Ochocie znajdowa³a siê
skrzynka redakcji Tygodnika Mazowsze, z której w pierwszych miesi¹cach stanu wojennego odbiera³am materia³y
do archiwum. Przekazywa³a mi je ¿ona pana Billiga, jak pamiêtam uczennica prof. Tadeusza Kotarbiñskiego z okresu
miêdzywojennego. Sam Billig, przedwojenny komunista, by³
po wojnie dyrektorem Polskiego Radia”.
BILU Vidi - re¿yser, urodzi³a siê w 1959 roku. Studiowa³a
na Wydziale Fotografii w Hadassah College i Sztuki Filmowe
w „Beit Zvi”, gdzie zdoby³a dyplom z re¿yserii. W 1992 roku
wyprodukowa³a film dokumentalny o imigrantach etiopskich
w Izraelu. W latach 1990-1993 by³a producentem i asystentk¹ re¿ysera kilku telewizyjnych programów rozrywkowych, filmów promocyjnych, filmów dokumentalnych i fabularnych. Jest monta¿ystk¹ kilku filmów dokumentalnych
i wspó³scenarzystk¹ serialu „Good Guys”. Wspólnie z Hagarem Dalya zrealizowali film „Blisko domu”. Film by³ pokazany na IV Miêdzynarodowym Festiwalu Filmowym ¯ydowskie Motywy. Festiwal odbywa³ siê w dniach 5-10 maja
2007 r. roku w Warszawie.
BILSKA Ma³gorzata - LISTA NR 15; odznaczona Br¹zowym Krzy¿em Zas³ugi przez prezydenta Rzeczypospolitej
Polski postanowieniem z dnia 28 lipca 2000 roku. Socjolog
kultury i pedagog.
BIÑCZAK Halina - redaktor prowadz¹cy polskiego dodatku „Financial Times” w „Gazecie Prawnej”, Warszawa.
BIRAGA Sylwester - Teatr Druga Strefa, Dyrektor, g³ówny
re¿yser. Podpisa³ siê pod listem broni¹cym „jedwabnego”
k³amcy i oszusta Kieresa.
BIRENBAUM Halina - poetka, prze¿y³a getto w Warszawie, by³a wiêŸniark¹ obozu w Auschwitz. Od 1947 roku mieszka w Izraelu. Autorka ksi¹¿ki „Echa dalekie i bliskie. Spotkania z m³odzie¿¹”. Urodzi³a siê w 1929 r. w Warszawie. Ojciec - Jakub Grynsztejn pracowa³ jako poœrednik handlowy,
matka Pola Perl (z d. Kijewska) prowadzi³a dom i pomaga³a zarabiaæ na ¿ycie szyde³kowaniem. Mia³a dwóch starszych braci - Marka i Chilka. W lipcu 1943 r. zosta³a przewieziona do KL Auschwitz-Birkenau. Przydzielono j¹ do ¿ydowskiego komanda „Kanada” wiêc prze¿y³a i w 1947 r.
wyjecha³a do Izraela. W 2000 r. zosta³a odznaczona przez
Stolcmana-Kwaœniewskiego Krzy¿em Oficerskim Orderu
Odrodzenia Polski i tytu³em nadawanym przez Polsk¹ Radê
Chrzeœcijan i ¯ydów „Cz³owiek Pojednania”. H.B.: „Refleksje wokó³ mojego odznaczenia mianem Cz³owieka Pojednania 2001”: „W marcu ubieg³ego roku zosta³am uhonorowana mianem Cz³owieka Pojednania 2001. W czasie tej imponuj¹cej uroczystoœci w Z³otej Sali Uniwersytetu Kazimierzowskiego w Warszawie nie by³am sama, odebra³ te¿ tego
wieczoru swe odznaczenie z opóŸnieniem za rok 1999 rabin
Michael Schudrich z Nowego Yorku, znany ze swej dzia³alnoœci spo³ecznej poœród ¯ydów w Polsce, zw³aszcza wœród
takich, którym pomaga na nowo odkryæ swe ¿ydostwo lub
znów po latach konspiracji wojennej i powojennej do niego
siê przyznaæ i wróciæ do religii swych starozakonnych
przodków. Ja nie mialam i nie mam do czego siê przyznawaæ czy nawracaæ, by³am napiêtnowana normalnie swym
pochodzeniem w latach okupacji niemieckiej i zag³ady - a od
roku 1948 ¿yjê w ¿ydowskim pañstwie Izrael i trudna rzeczywistoœæ polityczna, ekonomiczna, nieustanne konflikty, akty terroru, odwety, wojny, najwy¿sze na œwiecie podatki,
które p³aci tu ka¿dy obywatel - s¹ moj¹ zwyk³¹ codziennoœci¹. W tym wiecznie niespokojnym, upalnym kraju, pe³nym
wszelkiego rodzaju problemów jest mój dom, tu siê urodzi³y i wychowa³y moje dzieci i wnuki nie bez dodatkowego
wp³ywu moich dawnych doœwiadczeñ i wspomnieñ, mojego i mojego mê¿a sieroctwa po Shoah. Henryk, mój m¹¿, za
rad¹ ojca, który uczestniczy³ w wojnie w 1939 roku w wojsku polskim i zazna³ horror niewoli niemieckiej, przedar³ siê
jako 15 letni ch³opiec za Bug na stronê rosyjsk¹. Zd¹¿y³ od
pierwszych dni okupacji Warszawy zostaæ z³apany na ulicy
i zas³any do obozu pracy, z którego uda³o mu siê uciec wraz
z grup¹ wiêzionych tam Polaków. Po piêciu latach w Syberii, w kopalniach wêgla, doczeka³ siê koñca wojny i powrotu do rodzimej Warszawy, w ktorej nie zasta³ nikogo z rodziny, ¿adnych bliskich, œladu po swoim domu na Starówce.
Tytu³, w ogóle pojêcie Cz³owieka Pojednania przyznane mi
przez Polsk¹ Radê Chrzeœcijan i Zydów nie jakiejkolwiek
dzia³aczce politycznej, religijnej, nie reprezentance jakiejœ
partii czy instytucji zadziwi³o mnie i w wielkim stopniu zainspirowa³o do refleksji nad treœci¹ i sensem mojego istnienia
w œwietle pojêcia s³owa pojednanie i mojej przesz³oœci
w Shoah. (...)Wœród anty-Polaków czujê siê najbardziej Po-
lk¹ - wœród antysemitów najbardziej jestem z wszystkimi
Zydami, nawet takimi, których pogl¹dy s¹ mi obce i wrogie.
W dyskusji o prawach Palestyñczyków do ich ziemi i wolnoœci ju¿ mi powiedziano, ¿e mam w sobie arabsk¹ krew...
Kiedy w roku 1967, jako jedna z pierwszych opisa³am
w swej ksi¹¿ce Nadzieja umiera ostatnia o pod³oœci ¿ydowskich policjantów i innych ¿ydowskich kolaborantów, którzy
pomagali Niemcom znajdywaæ ukrywaj¹cych siê wspó³braci i wysy³aæ ich na œmieræ w getcie warszawskim, otrzyma³am z Yad Washem list, ¿e zap³aci³am drog¹ cenê polskiemu
redaktorowi za opublikowanie moich wspomnieñ w Warszawie. Bo napisa³am o z³ych ¯ydach i dobrych Polakach a nic o granatowej policji...” (Ÿród³o: http://prchiz.free.ngo.pl/prchizHalinaBirenbaum.html za platform¹
dialogu polsko-¿ydowksiego „Dialog”).
BIRMAN Lejba - dowódca oddzia³u „Iskra”. ¯ydowski bandyta leœny. Pocz¹tkowo wspó³pracowa³ z GL, potem wszed³
w jej sk³ad.
BIRNBAUM Mieczys³aw - genera³, szef wydzia³u politycznego II Oddzia³u Ministerstwa Spraw Wojskowych; lata miêdzywojenne, II Rzeczpospolita.
BIRNBAUM Moj¿esz Joel - zbrodniarz i zwyrodnia³y sadysta, szpicel, donosiciel tajnej policji carskiej. Powieszony
przez lud Warszawy 15 sierpnia 1831 r.
BISKUP Bart³omiej - LISTA NR 2 i 11; specjalista ds. marketingu politycznego. Absolwent Instytutu Nauk Politycznych na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1999-2000 pracowa³
w Pionie Marketingu Telekomunikacji Polskiej SA. W latach
2000-2002 by³ rzecznikiem prasowym festiwalu Europalia
2001 Polska oraz rzecznikiem Instytutu Adama Mickiewicza. Od 1997 roku jest zwi¹zany z Oœrodkiem Badañ Wyborczych (wchodz¹cym w sk³ad Polskiej Grupy Badawczej),
w ramach którego prowadzi badania opinii publicznej i rynku. Jako pracownik OBW by³ organizatorem prawyborów
parlamentarnych i prezydenckich w 1997, 2000 i 2001 roku, podczas których prowadzi³ badania nad wp³ywem marketingu politycznego na decyzje elektoratu oraz nad zmianami preferencji wyborczych. Jest doktorantem w Instytucie
Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie zajmuje siê problematyk¹ marketingu politycznego oraz public
relations w polityce. Przygotowuje rozprawê doktorsk¹ dotycz¹c¹ strategii kampanii wyborczych w polskich wyborach parlamentarnych. Przygotowuje i realizuje kampanie
wyborcze jako doradca sztabów wyborczych i poszczególnych kandydatów. W takiej roli uczestniczy³ w polskich kampaniach wyborczych w 1994, 1997, 1998, 2001, 2002
i 2004 roku.
BISKUPIAK Adam - LISTA NR 14; absolwent OLYPUS
Szko³y Wy¿szej Kierunków bankowoœæ oraz rachunkowoœæ.
Wieloletni praktyk dzia³ów ksiêgowych i ekonomicznych zarówno w przedsiêbiorstwach jak i organizacjach pozarz¹dowych. Na co dzieñ Kierownik Ekonomiczny w du¿ej korporacji - koordynator ds. Wdro¿eñ Systemów Ekonomicznych, Budimex Dromex S.A.
BISTA Henryk - aktor teatralny i filmowy. Urodzi³ siê 12
marca 1934 roku w Koch³owicach. Zmar³ 8 paŸdziernika
1997 roku w Warszawie. Pochowany jest na Starych Pow¹zkach w Warszawie. W 1958 roku ukoñczy³ Wydzia³ Aktorski Pañstwowej Wy¿szej Szko³y Teatralnej w Warszawie.
Od razu po studiach zosta³ zaanga¿owany do warszawskiego Teatru Ateneum, gdzie gra³ do 1962 roku. PóŸniej przez
dwa lata by³ aktorem Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie.
Od 1962 roku, przez 30 lat, zwi¹zany by³ z Teatrem Wybrze¿e w Gdañsku, gdzie w pocz¹tkowym okresie gra³ w przedstawieniach Kazimierza Brauna W 1992 roku wróci³ do Warszawy i do œmierci pracowa³ w zespole Teatru Wspó³czesnego. Pierwsz¹ zauwa¿on¹ rol¹ Bisty by³ £azarz w TRAGEDII O BOGACZU I £AZARZU - XVI-wiecznym tekœcie Anonima Gdañskiego w re¿yserii Tadeusza Minca (1968). Zagra³ Ordêgê w „LAMENCIE” Micha³a Choromañskiego w re¿yserii Andrzeja Rozhina (1973). Zagra³ te¿ Re¿ysera w „NASZYM MIEŒCIE” Thorntona Wildera (1972, re¿. Lech Hellwig-Górzyñski). W filmie Bista stworzy³ ponad sto ról. Zazwyczaj by³y to role drugoplanowe lub epizody, jak Senatora w „LAWIE” Tadeusza Konwickiego wg „DZIADÓW” Adama Mickiewicza (1989). Lovensteina w „LIŒCIE SCHINDLERA” Stevena Spielberga (1993). Zagra³ ¯yda Mistiga
w „DWÓCH KSIʯYCACH” Andrzeja Barañskiego (1993).
Nagrody m.in.: 1968 - Z³oty Medal za Zas³ugi dla Obronnoœci Kraju. 1971 - Srebrny Krzy¿ Zas³ugi. 1975 - Medal 30-lecia PRL. 1976 - Z³oty Krzy¿ Zas³ugi. 1984 - Krzy¿ Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. 1989 - „Z³oty Ekran” za role
w widowiskach Teatru Telewizji: tytu³ow¹ rolê w sztuce
Franza Werfela „JACOBOWSKY I PU£KOWNIK” w re¿yserii
Edwarda Dziewoñskiego, rolê Messerschmanna w „ZAPROSZENIU DO ZAMKU” Jeana Anouilha w re¿yserii Krystyny
Sznerr i Tomasza Cromwella.
BITNER Dariusz - (ur. 30 listopada 1954 roku w Gdyni).
Mieszka w Szczecinie. Ukoñczy³ Zasadnicz¹ Szko³ê Zawodow¹ . W 1976 roku nawi¹za³ wspó³pracê z magazynem
satyrycznym „60 minut na godzinê” (redakcja rozrywkowa
programu III Polskiego Radia), gdzie publikowa³ humorystyczne (groteska, horror) mikros³uchowiska (najpopularniejsze z nich - „Berek” - mia³o odrêbn¹ premierê na antenie), póŸniej z tygodnikiem satyrycznym „Karuzela” i Rozg³oœni¹ Polskiego Radia w Szczecinie. W nastêpnych latach
jego teksty zaczê³y siê ukazywaæ w ogólnopolskich pismach
literackich i spo³eczno-kulturalnych. Powieœciopisarz, autor
opowiadañ, szkiców literackich i ksi¹¿ek dla dzieci.
BITNER Maciej - polonofob, libertyn, globalista, sta³y publicysta prawicowych mediów i ¿ydomasoñskiej fundacji Fundacja Instytut Ludwiga von Misesa.
BITNER Robert - Warszawa. Wspó³pracownik i redaktor
pism: „Bratnia Pomoc” (1988), „Informator NZS PW”
(1988-89), cz³onek prezydium Krajowej Komisji Koordynacyjnej Niezale¿nego Zrzeszenia Studentów.
BITTER Mejlech Marek - pochodzenia robotniczego, cz³onek KPP od 1928 r. Zwi¹zany z Centraln¹ Technik¹, zabezpiecza³ przejazdy i przerzuty graniczne (m.in. B. Bieruta i M.
Fornalskiej). W czasie wojny w warszawskim getcie, potem
wiêzieñ Majdanka, bandyta w lasach zamojskich. Po wojnie
cz³onek CKZP (1951-1956), pracowa³ w Ministerstwie Przemys³u Ciê¿kiego m.in. jako dyrektor Departamentu Inwestycji. W latach 60. pracowa³ w Zak³adach Elektronicznych im.
F. Zubrzyckiego w Warszawie.
BITTON Rafael - dyrygent chóru, preferuje aran¿acje wywodz¹ce siê z muzyki rozrywkowej.
BIZOÑ Marta - ur. 1971 r.w Wadowicach, piosenkarka,
aktorka, gra³a w antypolskim filmie „Lista Schindlera” Stevena Spielberga. PWST w Krakowie; dyplom 1995. Aktorka
14
Teatru Ludowego w Krakowie - Nowej Hucie. Cyklicznie bierze udzia³ w Festiwalu Dialogu Czterech Kultur w £odzi.
BLADY-SZWAJGIER Alina - nie¿yj¹ca ju¿ dziœ lekarka dr
Alina Blady-Szwajgier zarzuci³a bezpodstawnie prof. Hirszweldowi, ¿e „Sam Hirszweld wychrzci³ siê tylko i wy³¹cznie dla kariery. (…) Chcia³ zostaæ dyrektorem Zak³adu Higieny. Powiedziano mu wyraŸnie, ¿e dyrektorem Zak³adu Higieny mo¿e zostaæ tylko rzymski katolik. Ostro zaprotestowa³a przeciwko temu pomówieniu siostrzenica prof. L. Hirszwelda Joanna Belin” („Kurier Codzienny” - „¯ydzi w obronie Koœcio³a katolickiego”, prof. Jerzy Robert Nowak, 1-3
czerwiec 2007).
BLASS Józef - syn by³ego Prezesa NBP, aktywistê zwolnionego ze stanowiska przez Gomu³kê. Obecnie z USA prezes funduszu emerytalnego. Penetrowa³ polskie ugrupowania opozycyjne w imieniu Œwiatowych Organizacji Syjonistycznych. Prowadzi o¿ywion¹ dzia³alnoœæ w NBP. Ma odpowiadaæ za program przyjecia Polski do strefy Euro. Bêdzie
to przekrêt wszechczasów, jeszcze wiêkszy ni¿ z³odziejska
prywatyzacja. Nale¿a³ do Klubu Poszukiwania Sprzecznoœci
razem z m.in. Adamem Michnikiem, Helen¹ £uczywo, Janem Lityñskim, Janem Tomaszem Grossem (autor znanej
ksi¹¿ki „S¹siedzi”), Sewerynem Blumsztajnem, Józefem
Zieleniecem (póŸniejszy minister spraw zagranicznych
Czech w latach 90. w rz¹dzie Vaclava Klausa). Klub Poszukiwaczy Sprzecznoœci - nieformalny klub dyskusyjny cz³onków ZMS, zosta³ za³o¿ony w 1962 r. przez Adama Michnika.
„Niedawno gazeta Puls Biznesu opisa³a podejrzane transakcje absolwenta Gottwalda, Józefa Blassa. Blass by³ konsultantem, któremu amerykañski GTech za zdobyty w 2001
r. wart blisko 300 mln dol. kontrakt z Totalizatorem Sportowym zap³aci³ 20 mln dol. Puls Biznesu ujawni³, ¿e w stanie
Teksas prowadzone jest œledztwo w sprawie dziwnych
umów konsultingowych, podpisywanych na œwiecie przez
GTech, lidera na rynku systemów informatycznych dla bran¿y hazardowej. Najwiêksz¹ umowê podpisano z Józefem
Blassem, bliskim znajomym Wiktora Markowicza, za³o¿ycielem i by³ym prezesem GTechu (obaj s¹ matematykami,
wyjechali z Polski w latach 60.). Umowa dotyczy doradztwa
przy zdobyciu przez GTech dziesiêcioletniego kontraktu na
obs³ugê online sieci lottomatów pañstwowego Totalizatora
Sportowego. Amerykanie sprawdzaj¹, za co GTech zap³aci³
Blassowi 20 mln dol. Kluczow¹ informacj¹ mo¿e okazaæ siê
dotarcie do dwóch ludzi, których Blass zatrudni³ w naszym
kraju do, jak to okreœli³, monitorowania polskiego rz¹du.
Blass zna siê dobrze z polskimi politykami zarówno z lewicy, jak i prawicy, w tym m.in. z Aleksandrem Kwaœniewskim (w 1999 r. Kwaœniewski wrêczy³ mu Krzy¿ Kawalerski
Orderu Odrodzenia Polski). W lutym 2006 r. Blass spotka³
siê z Lechem Kaczyñskim jako polski emigrant znany
z udzielania pomocy opozycji demokratycznej przed 1989 r.
Wed³ug PB prezydent Kaczyñski pozna³ Blassa w 1999 r.
w USA podczas zorganizowanej przez Blassa konferencji
naukowej poœwiêconej 10. rocznicy okr¹g³ego sto³u. Byli
na niej m.in. Aleksander Kwaœniewski i Adam Michnik.
W spotkaniu Lecha Kaczyñskiego z Blassem w lutym 2006
r. bra³ te¿ udzia³ m.in. prof. Micha³ Kleiber, by³y minister nauki i informatyzacji w rz¹dzie SLD, dziœ jeden z doradców
spo³ecznych prezydenta Kaczyñskiego. Kleiber to kolega
z klasy Blassa w XIV Liceum im. Klementa Gottwalda. Jak
ustali³ „PB”, Kleiber i Blass dzia³aj¹ w spó³ce Bunge Mathematical Institute (BMI), polskiej placówce naukowej za³o¿onej w marcu 2006 r. przez Bunge, najwiêkszego na œwiecie
producenta t³uszczów roœlinnych - choæ Kleiber zaprzecza,
¿e ³¹cz¹ ich jakieœ interesy. W Polsce Bunge jest wiêkszoœciowym akcjonariuszem Kruszwicy, ma te¿ 50 proc. udzia³ów w Ewico (dawnej Kamie Foods). Wkrótce dziêki fuzji
z kontrolowanymi przez Jerzego Staraka (te¿ absolwenta
Gottwalda) Olvitem i Olvitem-Pro koncern utworzy najwiêksz¹ w Polsce firmê produkuj¹c¹ t³uszcze roœlinne z przychodami ponad 1,5 mld z³. Prezesem spó³ki jest Micha³ Kleiber, a szefem rady nadzorczej Józef Blass. Jak pisze PB na
stronie internetowej, brat Józefa Blassa, Piotr (wyjecha³
z Polski w 1968 r., dziœ wyk³ada w USA matematykê), by³y
niezale¿ny kandydat na gubernatora Florydy, wymienia Micha³a Kleibera w gronie kilkunastu najbli¿szych przyjació³
i wspó³pracowników rodziny Blassów, obok m.in. Jana Lityñskiego i Marka Borowskiego (fragm. „Rzeczpospolita”
towarzyska, Leszek Misiak).
BLAUSTEIN Bernice - siostra Matildy, tak¿e otrzyma³a
„szlify oficerskie w Fort Des Moines w sierpniu 1942 roku”
(„Midrasz”, styczeñ 2005, Bella Szwarcman-Czarnota „Kobieta ¿olnierzem”, str. 26).
BLAUSTEIN Matilda - otrzyma³a „szlify oficerskie w Fort
Des Moines w sierpniu 1942 roku”, styczeñ 2005, Bella
Szwarcman - Czarnota - „Kobieta ¿olnierzem”, str. 26).
BLEUSTEIN-BLANCHET Marcel - bliski wspó³pracownik
genera³a de Gaulle’a. Bra³ udzia³ w nalotach na Niemcy („Midrasz”, styczeñ 2005, Janusz Roszkowski - „¯ydzi w koalicji antyhitlerowskiej”, str. 15).
BLICHARZ Ma³gorzata - skarbnik Gminy Wyznaniowej ¯ydowskiej w Warszawie.
BLIDA Barbara Maria - z domu Szwajnoch (ur. 3 grudnia
1949 w Siemianowicach Œl¹skich, zm. 25 kwietnia 2007
strzelaj¹c sobie w ³eb w wyniku podejrzeñ o korupcjê) polityk, pose³ na Sejm RP, minister gospodarki przestrzennej
i budownictwa w latach 1993-1996, felietonistka. Ukoñczy³a studia na Wydziale In¿ynierii Sanitarnej Politechniki Œl¹skiej w Gliwicach w 1976 r. W latach 1989-2005 by³a pos³em na Sejm. Od 1993 do 1996 w gabinetach Waldemara
Pawlaka, Józefa Oleksego i W³odzimierza Cimoszewicza
pe³ni³a funkcjê ministra gospodarki przestrzennej i budownictwa. Od 1997 roku by³a prezesem Urzêdu Mieszkalnictwa
i Rozwoju Miast, a od 2001 roku - prezesem J.W. Construction sp. z o.o. Od 2003 pisa³a felietony do „Dziennika Zachodniego”. W okresie 1969-1990 nale¿a³a do PZPR, nastêpnie (do 1999) do SdRP, a w latach 1999-2004 do SLD.
Pod koniec IV kadencji Sejmu by³a pos³ank¹ niezrzeszon¹.
W sejmie IV kadencji by³a cz³onkiem polsko-izraelskiej grupy bilateralnej. „Ciota postêpu” obyczajowego. Uczestniczka pedalskich marszów.
BLINOWSKI Jan - LISTA NR 4, prof. dr hab (1939-2002)
fizyk teoretyk, profesor zwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego, by³y prodziekan Wydzia³u Fizyki i wicedyrektor Instytutu Fizyki Teoretycznej, d³ugoletni przewodnicz¹cy Rady
Naukowej tego Instytutu, kierownik Zak³adu Teorii Cia³a Sta³ego.
BLINNENKRANZ Berek - szpicel, donosiciel tajnej policji
carskiej. Powieszony przez lud Warszawy 15 sierpnia 1831 r.
BLOCH Augustyn - kompozytor i organista, utwory wokalno-instrumentalne, baletowe; urodzony 13 sierpnia 1929 ro-
15
ku w Grudzi¹dzu. Zmar³ 6 kwietnia 2006. Studiowa³ w Pañstwowej Wy¿szej Szkole Muzycznej (obecnie: Akademia
Muzyczna) w Warszawie u Feliksa R¹czkowskiego (organy, w latach 1950-55) oraz u Tadeusza Szeligowskiego
(kompozycja, w latach 1952-59). Jeszcze podczas studiów,
w latach 1947-57, koncertowa³ jako organista we Wroc³awiu, Oliwie i Warszawie. W latach 1954-77 Bloch zwi¹zany
by³ sta³¹ wspó³prac¹ z Teatrem Polskiego Radia jako twórca muzyki do sztuk i s³uchowisk. W latach 1977-79 oraz
1983-87 pe³ni³ funkcjê wiceprezesa Zwi¹zku Kompozytorów Polskich, a w 1979-87 by³ przewodnicz¹cym Komisji
Programowej MIÊDZYNARODOWEGO FESTIWALU MUZYKI WSPÓ£CZESNEJ „WARSZAWSKA JESIEÑ”.
BLOCH Jan Gottlieb - 1836-1902, finansista, ekonomista,
budowniczy kolei na terenie Kongresówki. Autor znanej i komentowanej w œwiecie „Przysz³ej wojny”. W 1865 r. wraz
z innymi ¯ydami: M. Epsteinem, Leopoldem Kronenbergiem,
Adolfem Kurtzem, W³adys³awem Laskim i Lesserem Levym,
wzi¹³ udzia³ w gruntownej reorganizacji istniej¹cego od 1828
r. Banku Polskiego.
BLOCH Felix - „Laureat Nagrody Nobla, fizyk Felix Bloch,
obok udzia³u w Projekcie Manhattan, uczestniczy³ w pracach doskonal¹cych systemy radarowe” („Midrasz”, styczeñ 2005, Janusz Roszkowski, „¯ydzi w koalicji antyhitlerowskiej”, str. 15).
BLOCH Grzegorz - stylista, pracuje z najwiêkszymi gwiazdami „polskiego” kina i muzyki.
BLOCH Jan Bogumi³, u¿ywa³ równie¿ Jan Bogumi³ Gottlieb - urodzony w 1836 r., zmar³ w 1902; „król kolei ¿elaznych”, budowniczy kolei w Królestwie Polskim i w Rosji.
Karierê rozpocz¹³ u boku Kronenbergów, z którymi wszed³
w pokrewieñstwo przez ma³¿eñstwo z córk¹ doktora medycyny Henryka Kronenberga. Hochsztapler, finansista w 1865 r. (wraz z M. Epsteinem, Leopoldem Kronenbergiem, Adolfem Kurtzem, W³adys³awem Laskim i Lesserem
Levym) wzi¹³ udzia³ w gruntownej reorganizacji i zaw³aszczaniu istniej¹cego od 1828 r. Banku Polskiego. Pe³ni³
funkcjê prezesa Warszawskiego Komitetu Gie³dowego. Nale¿a³ do najwiêkszych organizatorów handlu i przemys³u
drzewnego. Stworzy³ wielkie fabryki podk³adów kolejowych
oraz dykt klejonych na Polesiu. Zbudowa³ kilka cukrowni.
Finansowa³ kolej fabryczno-³ódzk¹ i libawsk¹. Obok Kronenberga i Natansona wywar³ ogromny wp³yw na zacieœnienie
kontaktów ekonomicznych Kongresówki z ¿ydowsk¹ bur¿uazj¹ rosyjsk¹.
BLOCH Marc - „S³awny historyk profesor Marc Bloch najpierw by³ oficerem armii, a po jej kapitulacji znalaz³ siê w ruchu oporu, gdzie zajmowa³ siê ³amaniem szyfrów i przekazywaniem tajnych informacji” („Midrasz”, styczeñ 2005, Janusz Roszkowski „¯ydzi w koalicji antyhitlerowskiej”, str.
15).
BLONDER Aleksander, ps. Sasza, Szaje, Andre, Blonder
(Blondel) - malarz awangardowy czynny w Pary¿u. Urodzony w 1909 r. w Czortkowie na Podolu, zmar³ w 1949 w Pary¿u. W Krakowie zwi¹za³ siê z ugrupowaniami o lewicowym profilu politycznym - Komunistycznym Zwi¹zkiem M³odzie¿y Polskiej i Zwi¹zkiem M³odzie¿y Socjalistycznej „¯ycie”. W 1933 zosta³ wspó³za³o¿ycielem awangardowej
GRUPY KRAKOWSKIEJ opowiadaj¹cej siê za rewolucyjnym,
lewicowym programem spo³ecznym; wraz z cz³onkami tego
ugrupowania eksponowa³ swe prace w latach 1933-1937.
W 1935 zajmowa³ siê re¿yseri¹ i projektowaniem oprawy
scenograficznej dla dzieciêcego teatru ¯ydowskiej Szko³y
Powszechnej w Bielsku.
BLUM Abrasza, w³. Abram Blum - (ur. 1905 r., zm. w maju 1943) dzia³acz socjalistyczny, cz³onek kierownictwa
podziemnego Bundu w getcie warszawskim, uczestnik tzw.
powstania, które rozpoczê³o siê od strzelaniny pozosta³ej
przy ¿yciu zbrodniczej ¿ydowskiej policji z Niemcami. Przetrzymywany w budynku policji przy ul. Dani³owiczowskiej,
przes³uchiwany w Alei Szucha przez gestapo, zosta³ tam
najprawdopodobniej zamordowany.
BLUM Berko - ortodoks, przewodnicz¹cy Linas Hacedek
(1929).
BLUM Leon - socjalista, przedwojenny premier rz¹du francuskiego.
BLUM Moszko Chaim - rabin Zamoœcia, ur. 1873 w Pu³tusku.
BLUM-BIELICKA Luba - ¿ona Abraszy Bluma, by³a w getcie dyrektork¹ Szko³y Pielêgniarstwa, wraz z synem prze¿y³a okupacjê, a po wojnie by³a kierowniczk¹ Domu Dziecka
w Otwocku oraz od 1949 r. dyrektork¹ Szko³y Pielêgniarskiej nr 3 w Warszawie.
BLUMENFELD Diana - (ur. 1903, zm. 1961) aktorka ¿ydowskiego pochodzenia, która zas³ynê³a g³ównie z ról
w przedwojennych ¿ydowskich filmach i sztukach teatralnych w jêzyku jidysz. Jej mê¿em by³ równie¿ aktor Jonas
Turkow, z którym po wojnie wyjecha³a do Ameryki Po³udniowej, a nastêpnie do Izraela, gdzie mieszka³a a¿ do
œmierci.
BLUMESBERGER Susanne - „Wyk³ada w Instytucie Germanistyki Uniwersytetu Wiedeñskiego. Koordynuje wiele
projektów naukowych, m.in. „Leksykon autorek i autorów
austriackich pochodzenia ¿ydowskiego od XVIII do XX wieku”; uczestniczy w projekcie Instytutu Nauki i Sztuki: „Biografia. Baza danych i leksykon Austriaczek. Austriackie pisarki ¿ydowskiego pochodzenia. Ich ¿ycie, ich losy, ich
twórczoœæ”. Autorka publikacji w pismach fachowych
w kraju i za granic¹; uczestniczy w wielu konferencjach naukowych poœwiêconych literackiej twórczoœci kobiet, wygnaniu b¹dŸ emigracji, literaturze dla dzieci i m³odzie¿y.
Cz³onek Zarz¹du Austriackiego Stowarzyszenia Badañ nad
Literatur¹ dla Dzieci i M³odzie¿y oraz Stowarzyszenia Wspierania i £¹czenia Instytucji Informacyjnych i Dokumentacyjnych zajmuj¹cych siê kobietami w Austrii (FRIDA) (Folder
Dni Ksi¹¿ki ¯ydowskiej, str. 6-7).
BLUMSZTAJN Braun-Bronek - ubek, bra³ udzia³ w porwaniu i zabójstwie 16 ¿o³nierzy podziemia niepodleg³oœciowego w Siedlcach. Przeniesiony s³u¿bowo do innej miejscowoœci.
BLUMSZTAJN Anna - LISTA NR 6; doktorantka socjologii
w Warszawie. Fundacja Rozwoju Dzieci im. Jana Amosa
Komeñskiego.
BLUMSZEJN Barbara - Piaseczno k. Warszawy. W latach
1981-89 na terenie Zak³adów Kineskopowych „Unitra - Polkolor” kolportowa³a prasê podziemn¹ (m.in.: „Tygodnik Mazowsze”, „Wola”, „Baza”, „Sektor”, „Niepodleg³oœæ”,
„LOS”) oraz ksi¹¿ki (Niezale¿na Oficyna Wydawnicza NOWA, Przedœwit, Kr¹g).
BLUMSZTAJN Seweryn - LISTA NR 2, 6, 8, 10 i 11. Dziennikarz „Gazety Wyborczej”, redaktor naczelny sto³ecznej re-
TAJEMNICE ŒWIATA DZIWNY JEST TEN ŒWIAT
dakcji „Gazety Wyborczej”. W m³odoœci jeden z komunistycznych walterowców z „czerwonego harcerstwa”.
PóŸniej jeden z przedmarcowych „komandosów” z grupy
Michnika. Uczestnik Marca ‘68. W roku akademickim
1974/75 prowadzi³ nieformalne seminarium poœwiêcone historii PRL. Inicjator powstania i, od 1976 r., redaktor naczelny „Biuletynu Informacyjnego” KOR. Od jesieni 1980 r.
wspó³organizowa³ Agencjê „Solidarnoœæ”. Redaktor biuletynu „AS” (1981). Na I Krajowym ZjeŸdzie Delegatów NSZZ
„Solidarnoœci” jeden z redaktorów „G³osu Wolnego”. Za³o¿y³
w Pary¿u Komitet Solidarnoœci wspieraj¹cy podziemn¹ prasê i organizacje. Wydawa³ „Bulletin d’Information de Commitee Solidarite a Paris”. Cz³onek Komitetu Samoobrony
Spo³ecznej „KOR”. Cz³onek Biura Koordynacyjnego NSZZ
„S” w Brukseli (1982-84). Sekretarz generalny Associaton
Solidarite France-Pologne (1986-89). W 1976 r. zwolniony
z pracy w „Desie”. Pobity, dwukrotnie aresztowany (w 1977
i 1980 r.) Autor polako¿erczych napaœci i stwierdzeñ: „Przez
setki lat ¯yd nie by³ traktowany w Polsce jak bliŸni i przez
ogromn¹ czêœæ spo³eczeñstwa nie by³ te¿ tak traktowany
w czasie okupacji” („Gazeta Wyborcza” z 8 marca 1991
r.). Przypomnijmy wiêc znów kilka uparcie przemilczanych
faktów. S³ynny myœliciel ¿ydowski, rabin krakowski Moj¿esz
Isserles pisa³ w XVI wieku, ¿e jeœliby Bóg nie da³ ¯ydom Polski jako schronienia, los Izraela by³by rzeczywiœcie nie do
zniesienia (wed³ug ksi¹¿ki znanego ¿ydowskiego historyka
B. Weinryba: „The Jews of Poland. A Social Economic History of the Jewish Community in Poland from 1100 to
1800”, Philadelphia, The Jewish Publication Society of
America, 1972 r., s. 166). W monumentalnym dziele innego ¿ydowskiego historyka Barneta Litvinoffa: „The Burning
Bush: Antisemitism and World History”, London 1988, s.
92, czytamy ¿e „Polska prawdopodobnie ocali³a ¿ydostwo
przed wytêpieniem, ocali³a od zupe³nego zaniku”. Nawet
tak lubi¹cy perorowaæ o polskim antysemityzmie Stefan
Bratkowski przyznawa³ w „GW” z 18-19 sierpnia 1990 r.:
„Do XVIII wieku zwano Polskê w Europie paradis Judaeorum” (tak nas okreœla³a jeszcze Wielka Encyklopedia Francuska). Paradis Judaeorum - raj dla ¯ydów, tak pisano
o kraju, który Blumsztajn oskar¿a o niechêæ do ¯ydów.
BLUTH Rafa³ - 1891-1939, publicysta, historyk literatury.
BLUZER Jankiel - ortodoks, skarbnik Linas Hacedek
(1929)
B£ASZAK Marcin - ur. 1980. Oczy niebieskie. Wzrost 176
cm. W³osy blond. Egzamin Ekst. dla Aktorów Dramatu 2006; Studio Aktorskie Teatr ¯ydowski. Znajomoœæ jêzyków: œrednia ENG.
B£ASZKOWSKI Jan - szef pomorskiego oddzia³u TVN24.
Relacjonowa³ m.in. pobyt holenderskiego statku aborcyjnego w Polsce i huczne urodziny Lecha Wa³êsy, na które zostali zaproszeni tak¿e postkomunistyczni politycy, z prezydentem Kwaœniewskim na czele. Widzów „Faktów” na bie¿¹co faszerowa³ k³amstwami i manipulacjami oraz z³oœliwymi komentarzami o zamieszaniu wokó³ ksiêdza Jankowskiego haniebnie pos¹dzanego przez ¯ydów o pedofilskie praktyki. Pisuje pod pseudonimem do pisma „MEN”.
B£¥KA£A Stanis³aw - wiceprzewodnicz¹cy „Racji¨. Absolwent Wydzia³u Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagielloñskiego. Cz³onek Towarzystwa Kultury Œwieckiej „KuŸnica” i Zarz¹du Wojewódzkiego Zwi¹zku ¯o³nierzy Ludowego Wojska Polskiego w Krakowie. Dzia³acz spo³eczny.
B£OÑSKA Gra¿yna - LISTA NR 10; nauczycielka w Zespole Szkó³ Ogólnokszta³c¹cych Nr 6 im. Tadeusza Koœciuszki
w Kielcach.
B£OÑSKI Jan - LISTA NR 1 i 4; urodzi³ siê w 1931 w Warszawie, historyk literatury, krytyk, eseista, t³umacz. Studiowa³ polonistykê na Uniwersytecie Jagielloñskim. W 1949 r.
debiutowa³ na ³amach prasy literackiej. W latach 1950-59
by³ cz³onkiem redakcji „Przekroju”. Pisze w „Tygodniku Powszechnym”, gdzie w 1987 r. zamieœci³ g³oœny tekst,
w którym oskar¿y³ Polaków o wspó³udzia³ w zag³adzie ¯ydów podczas wojny („Biedni Polacy patrz¹ na Getto”). Nale¿y do Klubu „Europa”, którego szefem jest B. Geremek,
wyk³ada na uczelni „Collegium Invisibile” za³o¿onej przez
Fundacjê Batorego, zasiada w jury nagrody literackiej Nike
przyznawanej przez „Gazetê Wyborcz¹”. Nale¿a³ równie¿ do
Unii Wolnoœci. Polonofob, wspó³za³o¿yciel fundacji „Judaica”, przewodnicz¹cy rady fundacji. W latach 1996-2001 juror Literackiej Nagrody Nike. Wraz z póŸniejsz¹ noblistk¹ W.
Szymborsk¹ i Tadeuszem Mazowieckim podpisa³ w 1953 r.
haniebn¹ rezolucjê grupy osób ze œrodowisk twórczych,
piêtnuj¹c¹ ksiê¿y z kurii krakowskiej skazanych w sfabrykowanym stalinowskim procesie. W tekœcie publikowanym
w tygodniku Turowicza w numerze z 22 lutego 1987 r. B³oñski poszed³ dos³ownie na ca³oœæ w oskar¿eniach wobec Polaków o wspó³udzia³ w holokauœcie. Pisa³ o rzekomym „moralnym zdziczeniu spo³ecznoœci polskiej podczas wojny”
i stwierdzi³, ¿e „sami Polacy (...) byli bliscy zbrodni ludobójstwa i tylko w ostatniej chwili Bóg nasz¹ rêkê zatrzyma³”.
BNIÑSKA Izabella - LISTA NR 1; prezydium Zarz¹du KIK.
Bobiñska Helena-Kaufman-Brun - pisarka mi.in. autorka
propagandowych ksi¹¿ek dla dzieci w czasach stalinowskich.
BOBIÑSKI Eryk - doc. dr in¿. LISTA NR 16; hydrolog, hydrotechnik, emeryt Warszawa.
BOBIÑSKA Gizela - mgr, LISTA NR 16; Ministerstwo
Ochrony Œrodowiska, Zasobów Naturalnych i Leœnictwa.
Cz³onek Narodowej Fundacji Ochrony Œrodowiska.
BOBIÑSKI Krzysztof - dziennikarz, jest absolwentem Uniwersytetu w Oksfordzie. Urodzi³ siê w 1949 r. w Wielkiej
Brytanii. By³ korespondentem „Financial Times” w Polsce
od 1976 do 2000 r. Wydawa³ w Warszawie magazyn „Unia
& Polska”. Obecnie dzia³a w Fundacji Unia & Polska, która
uczestniczy³a w Kampanii na Tak w referendum akcesyjnym w 2003 r. Opublikowa³ „APEL, Do Polaków w Holandii
g³osujcie TAK w referendum ws. unijnej konstytucji 1 czerwca br. w holenderskim referendum. Traktat wzmacnia rolê
instytucji wybieralnych w Unii takich jak, parlamenty krajowe i Parlament Europejski oraz k³adzie podwaliny pod
wspóln¹ politykê zagraniczn¹ i bezpieczeñstwa. S³owem
Traktat dostosowuje poszerzon¹ Uniê Europejsk¹, do wymogów œwiata XXI wieku”. W 2006r. by³ przewodnicz¹cym
kapitu³y jury konkursu „Tylko ryba nie bierze?” organizowanego przez Fundacjê im. Stefana Batorego, za³o¿on¹ przez
¿ydowskiego hochsztaplera George’a Sorosa. By³ kandydatem Platformy Obywatelskiej do Parlamentu Europejskiego
w 2004. Konkurs dla studentów - edycja 2006. Aktualnie
w 2007r. widnieje jako cz³onek redakcji i Rady Programowej
dwumiesiêcznika „Polski Przegl¹d Dyplomatyczny” wydawanego przez Polski Instytut Spraw Miêdzynarodowych i fi-
nansowanego przez MSZ, czyli przez nas z naszych podatków.Ponadto ow¹ Radê uzupe³niaj¹ jeszcze inne koszerne
g³ównie ¿ydo-lewackie autorytety, o których przesz³osci
wiele mo¿na dowiedzieæ siê z tego alfabetu. Jan Baszkiewicz, Jerzy W.Borejsza, W³odzimierz Borodziej, S³awomir
Dêbski- redaktor naczelny, Adam Eberhardt, Jacek Foks,
Mateusz Gniazdowski, Edward Hali¿ak, Jerzy K³oczowski,
Jerzy KoŸmiñski, £ukasz Kulesa, Jan Ku³akowski, Roman
KuŸniar, Piotr £ossowski, Andrzej Olechowski, Marek Pietraœ, Adam Daniel Rotfeld, Eugeniusz Smolar, Rafa³ Tarnogórski - sekretarz redakcji, Mieczys³aw Tomala, Rafa³ Wiœniewski, Ernest Wyciszkiewicz, Pawe³ Zalewski, Aleksandra
Zieleniec.
BOCHENEK Krystyna - LISTA NR 5; urodzona w 1953 roku w Katowicach. Bezpartyjna. Ukoñczy³a Wydzia³ Filologii
Polskiej Uniwersytetu Œl¹skiego. Od 1976 roku dziennikarka
Polskiego Radia Katowice. Od wielu lat wspó³pracuje z regionaln¹ i ogólnopolsk¹ pras¹ i telewizj¹. We wrzeœniu 2004
roku wybrana w wyborach uzupe³niaj¹cych senatorem RP
V kadencji. Od 25 wrzeœnia 2005 roku, z wynikiem 177.863
g³osów (53,28%), senator VI kadencji. Przewodnicz¹ca senackiej Komisji Kultury i Œrodków Przekazu. Od 14 grudnia
2006 roku wiceprzewodnicz¹ca Rady Programowej TVP
Polonia. Od 12 czerwca 2007 roku cz³onek Rady Jêzyka
Polskiego przy Prezydium Polskiej Akademii Nauk. W swojej pracy dziennikarskiej Krystyna Bochenek zajmuje siê
upowszechnianiem kultury jêzyka polskiego i popularyzacj¹
zdrowia.
BOCHEÑSKA-CHOJECKA Magdalena - LISTA NR 4, 9
i 11; W latach 1977-80 kilka razy drukowa³a „Biuletyn Informacyjny” KOR; sk³ada³a ksi¹¿ki Niezale¿nej Oficyny Wydawniczej NOWA. Wspó³pracownik Komitetu Obrony Robotników. Warszawa. Stale wspó³pracuje z Zak³adem Bibliografii
Polskiej UJ.
BOCHEÑSKA Ma³gorzata - (b.¿ona Jana Parysa) pisarka,
dziennikarka, re¿yserka. W latach 80. prowadzi³a w swoim
mieszkaniu niezale¿ny salon artystyczny, w którym odbywa³y siê wystawy, przedstawienia Teatru Domowego, wystêpy artystów - wieczory poetyckie, muzyczne, kabarety,
dyskusje. Obecnie prowadzi szabasowe orgietki na Saskiej
Kêpie w Warszawie pt. „Salon 101”. Udziela siê w Radzie
Programowej Festiwalu Dialogu Czterech Kultur w £odzi.
BOCHEÑSKA-MŒCICHOWSKA Joanna - LISTA NR 10;
kierowniczka ds. finansowych, administracyjnych, personalnych, Fundacja im. Heinricha Bolla w Polsce, Warszawa.
BOCHEÑSKI Jacek - LISTA NR 2, 5,7,16. Ur. w 1926 we
Lwowie, prozaik, eseista i publicysta, a tak¿e t³umacz literatury niemieckiej i rzymskiej; debiutowa³ zbiorem opowiadañ
„FIO£KI PRZYNOSZ¥ NIESZCZÊŒCIE” w 1949 roku. Od pocz¹tku 1977 r. by³ w zespole redakcyjnym „Zapisu”. Koordynator pisma - od drugiej po³owy 1978 r. do stanu wojennego. Cz³onek - za³o¿yciel Towarzystwa Kursów Naukowych. Latem 1982 r. wspó³tworzy³ pismo literackie „Nowy
Zapis”. Redagowa³ je do 1983 r. Potem publikowa³ pod
pseudonimem w „Kulturze Niezale¿nej” i „Tygodniku Mazowsze”. Wyda³ w podziemiu „Stan po zapaœci” (1987). Internowany. Jest cz³onkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
W 2006 roku zosta³ laureatem nagrody literackiej polskiego
PEN Clubu im. J. Parandowskiego.
BOCHNIARZ Henryka - LISTA NR 10; urodzona w 1947 r.
w Œwiebodzinie. Ukoñczy³a handel zagraniczny w Szkole
G³ównej Planowania i Statystyki w Warszawie, gdzie zrobi³a doktorat z ekonomii. By³a równie¿ stypendystk¹ Fundacji
Fulbrighta, a w latach 1985-87 wyk³ada³a na Uniwersytecie
Minnesota w USA. W latach 1972-76 i 1980-90 pracowa³a
w Instytucie Koniunktur i Cen Handlu Zagranicznego, w latach 1988-90 by³a te¿ dyrektorem firmy Proexim. Nale¿a³a
do PZPR. W 1991 r. by³a ministrem przemys³u i handlu
w rz¹dzie J. K. Bieleckiego. Od 1991 r. by³a prezesem firmy
konsultingowej Nicom Consulting Limited. Pe³ni³a funkcjê
przewodnicz¹cej Polskiej Rady Biznesu oraz kierowa³a Rad¹ Nadzorcz¹ spó³ki Agora, wydaj¹cej „Gazetê Wyborcz¹”.
Dzia³a w œrodowiskach nowych elit bogaczy, staraj¹c siê
tworzyæ z nich zaplecze Unii Wolnoœci. Na polecenie Balcerowicza, za³o¿y³a Polsk¹ Konfederacjê Pracodawców Prywatnych. W 2005 ponios³a kompromituj¹c¹ klêskê jako kandydatka na prezydenta R.P. Jest cz³onkiem rad nadzorczych spó³ek Commercial Union, TVN, grupy medialnej
ITI, WGI - Towarzystw Funduszy Inwestycyjnych S.A. Do
2002 roku by³a cz³onkiem rady nadzorczej spó³ki medialnej
Agora SA. By³a zwi¹zana z Warszawsk¹ Grup¹ Inwestycyjn¹ (WGI). S¹d og³osi³ jej upad³oœæ 22 czerwca 2006 r.
BOCIAN Kazimierz - wydawca, bra³ udzia³ w konferencji
„¯ydzi i judaizm we wspó³czesnych badaniach polskich”
(Kraków 2007) - odczyt pt. „O polskim t³umaczeniu ksi¹¿ki
God in Search of Man (Bóg szukajacy cz³owieka)” A.J. Heschela.
BODEGARD Anders - LISTA NR 5; ur. 1944 r. w Sztokholmie, szwedzki slawista i t³umacz literatury polskiej i francuskiej na jêzyk szwedzki, który prze³o¿y³ m.in. teksty Witolda
Gombrowicza, Ryszarda Kapuœciñskiego, Zbigniewa Herberta, Czes³awa Mi³osza i Wis³awy Szymborskiej. Do Polski
Bodegard przyjecha³ na pocz¹tku wrzeœnia 1981 r. jako lektor jêzyka szwedzkiego na Uniwersytecie Jagielloñskim
w Krakowie. Po 13 grudnia wyjecha³. Do Polski wróci³ w lutym 1982 r. Organizowa³ pomoc dla przeœladowanych. Uhonorowany zosta³ nagrod¹ polskiego PEN Clubu i Krzy¿em
Komandorskim Orderu Zas³ugi RP za propagowanie literatury polskiej. Laureat II edycji nagrody Transatlantyk.
BODNAR Adam - LISTA NR 7,8 i 11; doktor, prawnik,
wspó³pracownik, adiunkt Instytutu Nauk Prawno-Administracyjnych UW, koordynator Programu Spraw Precedensowych w za¿ydzonej Helsiñskiej Fundacji Praw Cz³owieka.
„Helsiñska Fundacja Praw Cz³owieka razem ze stowarzyszeniem Otwarta Rzeczpospolita chce po³o¿yæ kres tej bezkarnoœci. W procesie, który chc¹ wytoczyæ Leszkowi Bublowi, pomin¹ bezskutecznych prokuratorów i z³o¿¹ zbiorowy pozew cywilny. - „Ca³a idea pozwu cywilnego o ochronê dóbr osobistych polega na tym, ¿e skoro prawo karne
nie dzia³a, obywatele chc¹ sobie sami pomóc. Byæ mo¿e
w drodze procesu o ochronê dóbr osobistych odstraszymy
pana Bubla od publikowania antysemickich œwiñstw w sposób skuteczniejszy ni¿ niejedna prokuratura” - mówi Adam
Bodnar z Helsiñskiej Fundacji Praw Cz³owieka.
BODZIÑSKA Anna - LISTA NR 13; siostra ze zgromadzenia
Notre Dame de Sion w Krakowie. Tak¿e nauczycielka.
BOGAJEWICZ Jerzy (YUREK BOGAYEVICZ ) - re¿yser,
scenarzysta, aktor i producent filmowy, podpisuj¹cy siê najczêœciej jako Yurek Bogayevicz (tak¿e wersja nazwiska: Bogayewicz, Bogajevich), urodzi³ siê w 1948 roku w Poznaniu.
Na pocz¹tku lat 70. ukoñczy³ studia na Wydziale Aktorskim
Pañstwowej Wy¿szej Szko³y Teatralnej w Warszawie. Pracê
zawodow¹ rozpocz¹³ jako aktor teatrów warszawskich.
W roku 1974 wyjecha³ z kraju. Za granic¹ debiutowa³ jako
re¿yser spektakli teatralnych, wspó³pracowa³ z teatrami
w Kanadzie i USA. Aby byæ dostrze¿onym w USA pos³u¿y³
siê klasyczn¹ metod¹ nakrêcenia filmu antypolskiego „BO¯E SKRAWKI”. To film, w którym re¿yser powróci³ w pewnym sensie do Polski, do czasów okupacji niemieckiej
w Polsce. Zdjêcia realizowano w polskich plenerach, znaczna czêœæ spoœród miêdzynarodowej obsady aktorskiej to
Polacy i tak¿e ekipa techniczna. Pierwszoplanowymi bohaterami filmu jest kilkoro dzieci, w których œwiat wkracza
z ca³¹ brutalnoœci¹ wojna. Jest wœród nich, przechowywany przez rodzinê polskich ch³opów ¿ydowski ch³opiec, Romek, który musi wejœæ w skórê katolika, by ocaliæ ¿ycie.
BOGACKA Hanna - LISTA NR 4; Absolwentka psychologii
na UAM. Doktor psychologii, psychoterapeutka, psycholog
kliniczny, niezale¿ny doradca ds. zarz¹dzania ludŸmi, koordynator wolontariuszy pracuj¹cych w szpitalu przy ul. Banacha w Warszawie oraz w Szkole Wy¿szej Psychologi Spo³ecznej w Warszawie, pracownik Kliniki Medycznej Luxmed
za³o¿y³a i prowadzi Oœrodek Psychoterapeutyczny „Spero”
w Warszawie. W Pracowni HUMANI prowadzi konsultacje.
BOGACZYK W³odzimierz - redaktor naczelny poznañskiej
redakcji „Gazety Wyborczej”.
BOGAATIN Dawid - oszust i gangster. „Na pocz¹tku lat
90. w³aœcicielem Pierwszego Komercyjnego Banku w Lublinie by³ niejaki David Bogatin, poszukiwany przez amerykañski wymiar sprawiedliwoœci za przekrêty. Po jego ekstradycji bank zosta³ przejêty przez Narodowy Bank Polski, który
przez nastêpne lata realizowa³ w nim kosztowny program
naprawczy. W 1997 r. na czele rady nadzorczej PKBL sta³
wiceprezes NBP Jerzy Stopyra, a prezesem zarz¹du banku
by³ Jan Rejent, maj¹cy pe³n¹ akceptacjê Hanny Gronkiewicz-Waltz. Wykonanie przez komornika opiewaj¹cego na
ponad 67 mln z³ tytu³u egzekucyjnego wystawionego przez
BIG Bank oznacza³o ostateczny upadek Komercyjnego.
Gdyby do tego dosz³o, mog³y na jaw wyjœæ pikantne szczegó³y transakcji wierzytelnoœciami s³u¿by zdrowia, które prasa nazywa³a afer¹ sprzêtow¹( www.trybuna.com.pl). Jeszcze lepszym ekspertem od spraw naftowych móg³by zostaæ za³o¿yciel Pierwszego Komercyjnego Banku w Lublinie David Bogatin, który po zatrzymaniu przez UOP w 1992
r. powêdrowa³ prosto do wiêzienia w Otisville w USA. Trafi³
tam za gigantyczne defraudacje w handlu paliwem, których
dopuœci³ siê wspólnie z mafi¹ rosyjsk¹ i w³osk¹ w Nowym
Jorku. Bogatin jest dla komisji atrakcyjny jeszcze z innego
wzglêdu, bowiem zna dobrze by³ego ministra skarbu Wies³awa Kaczmarka, który by³ dyrektorem sto³ecznego przedstawicielstwa jego banku. Pewnie Bogatin ju¿ zakoñczy³ odsiadkê i da³by siê skusiæ na sentymentaln¹ podró¿ œladami
dawnych interesów (Money.pl).
BOGLAR Krystyna - LISTA NR 3; (ur. 17 grudnia 1931
w Krakowie) prozaik, poetka, autorka utworów dla dzieci,
scenarzystka TV. Ukoñczy³a filologiê orientaln¹ (historiê
sztuki islamu) na UJ w Krakowie. Wieloletni redaktor w wydawnictwie „Nasza Ksiêgarnia”, sekretarz polskiej sekcji IBBY. Debiutowa³a w 1966 na ³amach prasy dla dzieci i m³odzie¿y. W latach 1964-1971 wspó³pracowniczka PR i TV.
Jej powieœci „Nie g³askaæ kota pod w³os” i „Ka¿dy pies ma
dwa koñce” stanowi³y adaptacjê do serialu i filmu „Rodzina
Leœniewskich”. 1981 - nagroda Prezesa Rady Ministrów.
BOGUCKA Marta - LISTA NR 5; mgr mbriolog (?).
BOGUCKA Teresa LISTA NR 3 i 11; wspó³za³o¿ycielka Komitetu Obrony Robotników w 1976 roku, publicystka, cz³onek Komitetu Helsiñskiego w Polsce. Cz³onek Rady Jêzyka
Polskiego PAN. Nagroda Kisiela 2004 nagrodzona za „analizê postkomunistycznej mentalnoœci”. Jak stwierdzi³ jeden
z cz³onków kapitu³y, publicystyka Boguckiej bardzo dobrze
pokazuje, ¿e Polacy wprawdzie wyszli z komunizmu, ale komunizm nie wyszed³ z Polaków. Absolwentka socjologii na
Uniwersytecie £ódzkim. By³a aresztowana za udzia³ w wydarzeniach marca 1968 r. Wspó³pracowa³a z Komitetem
Obrony Robotników. Od 1989 r. jest publicystk¹ „Gazety
Wyborczej”. Jej ostatni¹ ksi¹¿kê „Triumfuj¹ce profanum telewizja po prze³omie 1989 r.” Jacek Fedorowicz oceni³ jako najlepsz¹ ksi¹¿kê o telewizji. „Jest dziennikark¹, która ma
od Boga dany dar zatrzymywania widzenia na przeciwieñstwach i sprzecznoœciach naszego spo³ecznego œwiata. Widzi powierzchniê i to, co kryje siê pod powierzchni¹” - napisa³ o niej nie¿yj¹cy ju¿ ks. prof. Józef Tischner.
BOGUCKA Maria - LISTA NR 2. Urodzi³a siê 1 czerwca
1929 roku w Warszawie. Skoñczy³a historiê na UW. Prof.
Dr hab., kieruje Zak³adem Dziejów Nowo¿ytnych w Instytucie Historii PAN. Od 1958 do 1978 by³a naczelnym redaktorem miesiêcznika „Mówi¹ Wieki”. Jej autorstwa jest ok.
1000 publikacji. W 1979 roku zosta³a redaktorem naczelnym „Acta Poloniae Historica”.
BOGUCKI Mateusz - LISTA NR 10; dr nauk historycznych,
archeolog. Pracownik naukowy Instytutu Archeologii i Etnologii PAN.
BOGUCKI Ryszard - razem z Niemczykiem zlikwidowa³
gangstera z Pruszkowa Kolikowskiego ps. „Pershing”. „Objawienie œl¹skiego „biznesu” z lat 90., a po deportacji z Meksyku, najpilniej strze¿ony wiêzieñ „Trzeciej RP” („Grabarze polskiej nadziei”, H. Paj¹k, str. 245).
BOGUS£AWSKI Konstanty - (w³aœciwe nazwisko: Izenberg) (1891-1948) publicysta, dziennikarz. Urodzi³ siê 23
lutego 1891 r. w Szczuczynie, syn Jakuba, urzêdnika. Ukoñczy³ szko³ê handlow¹ w Bêdzinie. Aresztowany za udzia³
w wiecu komunistycznym (1907). Nale¿a³ do ko³a handlowców SDKPiL (1916-1918) i Zwi¹zku Zawodowego Pracowników Handlowych i Biurowych w £odzi. Wspó³pracowa³
z warszawsk¹ „Gazet¹ Polsk¹” i ³ódzkimi gazetami: „G³osem Polskim” i „Ilustrowan¹ Republik¹”. Podczas okupacji
hitlerowskiej pracowa³ do sierpnia 1942 r. w archiwum Rady ¯ydowskiej w getcie warszawskim, póŸniej ukrywa³ siê
na wsi w okolicach Warszawy, w 1944 r. przedosta³ siê do
Lublina. Od stycznia 1945 r. pracowa³ w redakcji „G³osu Ludu” wydawanego w £odzi. W 1946 r. zosta³ sekretarzem
³ódzkiego „G³osu Robotniczego”, nastêpnie redaktorem naczelnym „Expressu Ilustrowanego”. By³ cz³onkiem Zarz¹du
G³ównego Zwi¹zku Zawodowego Dziennikarzy Polskich i wiceprezesem oddzia³u ³ódzkiego. Zmar³ 14 III 1948 r. w £odzi.
BOHDZIEWICZ Anna Beata - LISTA NR 2. Urodzona
w 1950 w £odzi. Fotograf, publicysta i kurator wystaw. Studia na kierunku etnografia na Uniwersytecie Warszawskim
(dyplom 1974). W latach 1974-80 realizowa³a filmy dokumentalne i fabularne jako drugi re¿yser (m.in. z Filipem Bajonem, Krzysztofem Kieœlowskim i Krzysztofem Zanussim).
W latach 80. zwi¹zana by³a ze œrodowiskiem ¿ydolewackiej
tzw. opozycji demokratycznej, które póŸniej powo³a³o do ¿ycia „Gazetê Wyborcz¹”. „Na samym pocz¹tku istnienia TM
w mieszkaniu jej mamy na Wiejskiej spotyka³a siê redakcja
Tygodnika Mazowsze (Helena, Joasia Szczêsna, Ania Bikont). Ania naœwietla³a diapozytywy TM - najczêœciej cztery
komplety i sama je roznosi³a - na Bonifratersk¹, Uniwersytet i w miejsca, których dzisiaj nie pamiêta. By³a pomys³odawczyni¹ i wykonawczyni¹ ilustrowanych dodatków do
TM. Wysz³y dodatki ze zdjêciami z okazji wizyty Papie¿a, zadymy 1-szo majowej, po z³apaniu Bujaka i mo¿e jeszcze jakieœ (gazeta.pl). Od lat 90. by³a reporta¿ystk¹ wielu pism,
m.in.: „Tygodnika Powszechnego”, „Gazety Wyborczej”,
„The Independent”, „Zeszytów Literackich”, a tak¿e internetowego pisma poœwiêconego fotografii „Fototapeta” oraz
„Kontekstów”. Organizuje wystawy fotograficzne. Cz³onek
ZPAF i Stowarzyszenia Filmowców Polskich.
BOHDZIEWICZ Antoni - re¿yser m.in. powsta³ej w 1957r.
pierwszej kinowej wersji „Zemsty”, w której debiutowa³a Beata Tyszkiewicz.
BOHDZIEWICZ Izabela - prokurator Prokuratury Rejonowej, delegowana do Prokuratury Okrêgowej w Bia³ymstoku, w celu prowadzenia œledztwa przeciwko 6 cz³onkom
Polskiej Partii Narodowej. W 2006/07 roku, wykonuj¹c odgórne polecenia, dopuœci³a siê fa³szowania protoko³u zeznañ. Zleca³a szykany ze strony ABW, badania psychiatryczne i neurologiczne wobec Leszka Bubla. Zarz¹dza³a rewizje
ABW w jego mieszkaniu, redakcji tygodnika „Tylko Polska”,
oraz biurze Polskiej Partii Narodowej. Odpowiada za sianie
nienawiœci do polskiej narodowej opozycji. Podpisa³a siê
pod aktem oskar¿enia m.in. przeciwko Leszkowi Bublowi za
rzekome sianie nienawiœci na tle ró¿nic narodowoœciowych.
BOHR Niels - bra³ udzia³ w stworzeniu bomby atomowej
(„Midrasz”, styczeñ 2005, Janusz Roszkowski - „¯ydzi
w koalicji antyhitlerowskiej”, str. 14).
BOHUSZEWICZ Hanna - LISTA NR 15; mgr, nauczycielka
jêzyka polskiego i bibliotekarka Zespo³u Szkó³ im. Stanis³awa Staszica w Po³czynie Zdroju.
BOJARSKA Anna - LISTA NR 6; pisarka polska mieszkaj¹ca g³ównie w Pary¿u. Jest autork¹ powieœci (m.in. „Lakier”,
„Ja”, „List otwarty do królowej Wiktorii”), ksi¹¿ek eseistyczno-biograficznych („Biedny Oscar”, „Piêæ œmierci”), krytycznoliterackich („Madonna pekaesów, czyli wyznania czytelnika-samicy”), pisanej razem z Mari¹ Bojarsk¹ autobiografii Siostry B., sztuk teatralnych (jak „Meeting albo „Lekcja
polskiego”, której prapremierê re¿yserowa³ Andrzej Wajda),
a tak¿e scenariuszy telewizyjnych. Zwraca uwagê awangardowymi strojami, bi¿uteri¹, kolorem paznokci, oraz felietonami dla luksusowego magazynu kobiecego.
BOJKO Jakub - 1857-1943, dzia³acz ruchu ludowego, pisarz, wspó³za³o¿yciel SL, prezes PSL, wicemarsza³ek sejmu, wicemarsza³ek senatu.
BOJKO Bogdan - (ur. 10 lutego 1959 w Nowej Soli) przedsiêbiorca, pose³ na Sejm RP V kadencji z listy Platformy
Obywatelskiej.
BOKIEWICZ Jan - grafik, projektuje ksi¹¿ki, typografiê, reklamy, logotypy, plakaty. Od 1961 wspó³praca z wydawcami ksi¹¿ek (”Czytelnik”, „PIW”, „Iskry”); 1982-1990 z wydawnictwami drugiego obiegu poza cenzur¹ (”Nowa”, „Pokolenie”, „Kr¹g”, „Kultura Niezale¿na”, redaktor pisma „Wybór”). Laureat konkursu (1. nagroda) na plakat 50-LECIE
POWSTANIA W GETCIE WARSZAWSKIM 1943-1993. Mieszka i projektuje w Warszawie.
BOKUN JAN JAKUB - klarnecista i dyrygent, urodzony 9
marca 1974 we Wroc³awiu. W 2001 ukoñczy³ studia dyrygenckie na University of Southern California w Los Angeles,
gdzie opiekowali siê nim Larry Livingston i John Barnett.
W tym samym roku, jako stypendysta American Academy
of Conducting w Aspen, kszta³ci³ siê u Davida Zinmana, Jormy Panuli oraz Davida Robertsona. od 2001 prowadzi klasê
klarnetu we wroc³awskiej Akademii Muzycznej. Od 2001
prowadzi klasê klarnetu we wroc³awskiej Akademii Muzycznej.
BOKUS Barbara - LISTA NR 11; ur. w 1953, prof. dr hab.
psycholog, kierownik Katedry Psychologii Poznawczej UW,
Kolegium Miêdzywydzia³owych Indywidualnych Studiów
Humanistycznych UW. Profesor zwyczajny UW (2006). Autorka licznych publikacji, m.in.: „Tworzenie opowiadañ przez
dzieci. O linii i polu narracji” (”Children building stories. Narrative line and narrative field”) Kielce, Energeia.
BOJARSKA Katarzyna - LISTA NR 10; Szko³a Nauk Spo³ecznych IFiS PAN. Zaliczy³a II OGÓLNOPOLSK¥ KONFERENCJÊ JUDAISTYCZN¥ M£ODYCH NAUKOWCÓW Warszawa, 17-19 maja 2007 z referatem „Refleksja nad Zag³ad¹ w kontekœcie psychoanalizy - myœl Dominica LaCapry”.
Katarzyna Bojarska, absolwentka anglistyki i kulturoznawstwa Uniwersytetu Warszawskiego, studentka SNS PAN,
publikowa³a m.in. w „Tekstach Drugich”, „Literaturze na
œwiecie”, „Tyglu Kultury”. Zainteresowania badawcze: reprezentacja historii dwudziestowiecznej w literaturze i sztuce. Tekst „Komiksem w historiê” omawia na wybranych
przyk³adach komiksów polskich i zagranicznych artystyczne sposoby reprezentacji wydarzeñ historycznych, w tym
przede wszystkim Holocaustu. Autorka umieszcza medium
komiksowe w kontekœcie napiêcia miêdzy kultur¹ wysok¹
i nisk¹ oraz w kontekœcie stosownoœci medium w odniesieniu do powagi „opowieœci historycznej”. Wœród analizowanych autorów znaleŸli siê miêdzy innymi: Art Spiegelman,
Joe Kubert, Krzysztof Gawronkiewicz i Krystian Rosenberg,
Jason Lutes, a tak¿e Joe Sacco czy Frederik Peeters. Tekst
zarysowuje pewne charakterystyczne tropy i wskazuje na
ró¿norodnoœæ oraz wagê podejmowanych przez rysowników i scenarzystów zagadnieñ historycznych i wspó³czesnych (Rocznik naukowy Centrum Badañ nad Zag³ad¹ ¯ydów IFiS PAN).
BOJARSKI Max - urodzi³ siê 28 maja 1978 roku w Warszawie, jako syn znanej pisarki i dzia³acza niemieckiego podziemia. Od 1990 roku g³êboko zainteresowany filozofi¹ i sprawami spo³ecznymi. W wyniku postêpuj¹cej krystalizacji tych
zainteresowañ w 1998 rozpoczyna wspó³pracê z Jerzym
Prokopiukiem, w 1999 zostaje sekretarzem redakcji pisma
„Gnosis”, w 2000 uczestniczy w reaktywacji klubu Gnosis
i w 2002 zostaje jego wiceprezesem. W latach 1996-2001
cz³onek Amnesty International - uczestniczy aktywnie
w dzia³aniach na rzecz powo³ania Miêdzynarodowego Trybuna³u Karnego. Wychodzi z organizacji ze wzglêdu na jej
upolitycznienie - w kontekœcie wojny w Afganistanie. W latach 1998-2004 studiuje teologiê katolick¹. Od 2004 rozpocz¹³ prace przygotowawcze w zwi¹zku z doktoratem pt.
„Metafizyczne fundamenty Praw Cz³owieka”, na Wydziale
Nauk Politycznych UW. Pod koniec 2003 wchodzi do grupy
TAJEMNICE ŒWIATA DZIWNY JEST TEN ŒWIAT
„Otwarci” (www.otwarci.ngov.pl) - zrzeszaj¹cej przedstawicieli organizacji dzia³aj¹cych na rzecz wolnoœci œwiatopogl¹dowej. Przygotowuje miêdzy innymi wraz z A. Dominiczakiem i Sz. Niemcem List Otwarty do uczestników konferencji miêdzyrz¹dowej odbywaj¹cej siê w dniach 12-14 grudnia 2003 w Brukseli, postuluj¹cy odrzucenie Invocatio Dei
w Preambule Konstytucji Unii Europejskiej. Pod listem podpisa³o siê kilkadziesi¹t organizacji i odbi³ siê szerokim
echem. Od maja 2004 jest koordynatorem grupy „Otwarci”. Od 2002 roku jest wspó³w³aœcicielem doMu wYdawniczego tCHu (www.tchu.com.pl) (Ÿród³o: Gnosis).
BOJKO Jakub - 1857-1943, dzia³acz ruchu ludowego, pisarz, wspó³za³o¿yciel SL, prezes PSL, wicemarsza³ek sejmu, wicemarsza³ek senatu.
BOJKO Roman - mjr, urodzony 6.6.1906 r. w Glinianach
woj. tarnopolskie. W 1927 r. ukoñczy³ Wy¿sz¹ Szko³ê Handlow¹. Absolwent Wydzia³u Prawa Uniwersytetu im. Jana
Kazimierza (1932 r.). Po wejœciu Rosjan w 1939 r. szybko
awansowa³ z robotnika na brygadzistê i prowadzi³ rachunkowoœæ. Od kwietnia 1944 r. w Ludowym Wojsku Polskim
w aparacie politycznym. W 1948 r. zmieni³ imiê i nazwisko.
Od maja 1949 r. w wojskowym wymiarze sprawiedliwoœci
na stanowiskach: sêdziego w Wojskowym S¹dzie Rejonowym w Lublinie, szefa Wojskowego S¹du Rejonowego
w Bia³ymstoku, szefa Wojskowego S¹du Rejonowego
w Gdañsku, sêdziego Wydzia³u I Najwy¿szego S¹du Wojskowego. Po zwolnieniu z wojska (1951 r.) pracowa³ w Biurze Prawnym Kancelarii Cywilnej Prezydenta, a nastêpnie
w biurze Rady Pañstwa. Sêdzia Bojko by³ w sk³adzie s¹du,
który m.in. skaza³: Boles³awa Szymaczek (Sr643), Micha³a
Bierzyñskiego (Sr229/48), Stanis³awa Tatara + 8-miu
(Sr6/51). Specjalizowa³ siê w tropieniu i skazywaniu nastawionej patriotycznie m³odzie¿y szkolnej. Z wyrafinowanym
sadyzmem stawia³ ich w jednym szeregu z pospolitymi kryminalistami np. (Sr450/48) organizacja „Zwi¹zek Mœcicieli
Polski” z Gdañska.
BOJM Brucha - komunistka, ur. 1914, krawcowa, aresztowana za kolporta¿ druków komunistycznych (1932).
BOJM Fiszel - kupiec, zam. Krysiñskiego, w latach 30. p³aci³ ponad 100 z³ rocznej sk³adki na gminê ¿ydowsk¹, jeden
z kilkusdziesiêciu najbogatszych zamoœcian - ¯ydów.
BOKSER Symcha - s. Abrama, ur. 1914, subiekt sklepowy, aresztowany 28 wrze?nia 1934 r. za wznoszenie okrzyków antypañstwowych (1934).
BOKUN Jan Jakub - klarnecista i dyrygent, urodzony 9
marca 1974 we Wroc³awiu. Studiowa³ grê na klarnecie
w klasie Mieczys³awa Stachury w Akademii Muzycznej we
Wroc³awiu oraz pod kierunkiem Guy Dangaina w Conservatoire National Supérieur de Musique de Paris. W 2001 ukoñczy³ studia dyrygenckie na University of Southern California
w Los Angeles, gdzie opiekowali siê nim Larry Livingston
i John Barnett. W tym samym roku, jako stypendysta American Academy of Conducting w Aspen, kszta³ci³ siê u Davida Zinmana, Jormy Panuli oraz Davida Robertsona. Od 2001
prowadzi klasê klarnetu we wroc³awskiej Akademii Muzycznej. Prowadzi³ równie¿ lekcje mistrzowskie m.in. w Konserwatorium w Sofii oraz w Królewskim Konserwatorium
w Brukselii. Ÿród³o: www.polmic.pl grudzieñ 2005
BOLECKA ANNA - urodzi³a siê w 1951 w Warszawie, absolwentka polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Pisarka, historyk literatury. W roku 2000 otrzyma³a Nagrodê Polskiego PEN Clubu za rok 1999 za twórczoœæ prozatorsk¹.
Napisa³a m.in. powieœæ „BIA£Y KAMIEÑ”, której akcja toczy siê gdzieœ na wschodzie Polski we wsi zamieszkanej
przez ludnoœæ mieszan¹, Polaków, Ukraiñców, ¯ydów. „KOCHANY FRANZ” to zbiór wyimaginowanej korespondencji
miêdzy tytu³owym bohaterem (pod imieniem Franz kryje siê
pisarz Franz Kafka, choæ nazwisko nigdy nie pada) a jego
przyjació³mi. Bohater ksi¹¿ki jest ¯ydem mieszkaj¹cym
w czeskiej Pradze i pisz¹cym po niemiecku.
BOLECKI W³odzimierz - LISTA NR 3 i 5; prof. dr hab., ur.
13.04.1952 (Warszawa). „Teoretyk i historyk literatury, krytyk literacki, profesor w Instytucie Badañ Literackich PAN.
Autor wielu ksi¹¿ek, ostatnio wyda³ Ciemna mi³oœæ. Szkice
o twórczoœci Gustawa Herlinga-Grudziñskiego. Autor scenariuszy filmowych, m.in. do filmu telewizyjnego Nowa Fala. Poezja pokolenia 68 Katarzyny Suchcickiej i do Ostatniego dzwonka Magdaleny £azarkiewicz”. (Folder Dni Ksi¹¿ki ¯ydowskiej, str. 15), kierownik pracowni Poetyki Historycznej. Cz³onek PEN Clubu i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Wyró¿niony m.in. Nagrod¹ im. Fundacji Koœcielskich
(Genewa, 1989).
BOLESKI Andrzej - A. Baumfeld - 1877, historyk literatury na UJ.
BOLGERT Nathalie - cz³onek zarz¹du Fundacji Batorego.
Pracownik Polsko-Amerykañskiego Funduszu Po¿yczkowego Inicjatyw Obywatelskich udzielaj¹cego po¿yczek
organizacjom pozarz¹dowym, wspó³twórczyni i do 1995
roku pracownik Banku BISE; inicjatorka i dzia³aczka wielu
polskich organizacji pozarz¹dowych, miêdzy innymi Banków ¯ywnoœci.
BOLKOWIAK Alef - Alef Gutman - dowódca ¿ydowskiego
oddzia³u partyzanckiego AL, by³y kierownik Wydzia³u Personalnego Komendy G³ównej MO. Kolaborant sowiecki (193941). Odznaczony przez rz¹d ¿ydokomunistyczny Orderem
Odrodzenia Polski. ród³o: „S³ownik biograficzny dzia³aczy
polskiego ruchu robotniczego”, Warszawa (1978-92).
BOLLY Monika - absolwentka Wydzia³u Aktorskiego PWST
im. L. Solskiego w Krakowie Filia we Wroc³awiu (1991).
Ró¿yczka „Pierœcieñ i ró¿a” W. M. Thackeraya, 1993, re¿. J.
Szurmiej. Becky Thatcher „Przygody Tomka Sawyera” M.
Twaina, 1995, re¿. J. Szurmiej. Ona „Improwizacja Wroc³awska” T. Ró¿ewicza, 1996, re¿. A. Wajda, realizacja TV.
Role w filmach i serialach m.in. Marcowe migda³y”, „Zabiæ
na koñcu”, „Tak Tak”, „Dziecko szczêœcia”, „Aby do œwitu”,
„Zawrócony”, „Prowokator”, „Lata i dni”, „Wow”, „Zespó³
Adwokacki”, „¯ycie jak poker”, „Na dobre i na z³e”, „Samo
¯ycie”. Odznaka Zas³u¿ony Dzia³acz Kultury 2004.
BOMBA Jacek - LISTA NR 3; prof. dr hab. medycyny urodzi³ siê w 1941 roku w Skawinie ko³o Krakowa. Od pocz¹tku kariery naukowej jest zwi¹zany ze sw¹ uczelni¹ macierzyst¹ - krakowsk¹ Akademi¹ Medyczn¹ (obecnie Collegium
Medicum UJ).
BONI Micha³, Jakub Bauer - LISTA NR 3, 7i 11; ur. 10
czerwca 1954 r. w Poznaniu, polityk, kulturoznawca, by³y
dzia³acz Kongresu Liberalno-Demokratycznego, póŸniej Unii
Wolnoœci. Od marca 1983 r. do 12 wrzeœnia 1989 r. by³ redaktorem naczelnym tygodnika „Wola”. Jeden z szefów
MKK - podziemnej struktury „S” grupuj¹cej kilkadziesi¹t
warszawskich zak³adów pracy. MKK tak¿e drukowa³a i kolportowa³a TM - jako pismo RKW Mazowsze. Wspomina:
„Drukowaliœmy g³ównie tygodnik Wola, na drugim miejscu
Tygodnik Mazowsze, potem te¿ KOS-a. Pod koniec tak¿e
CDN - G³os Wolnego Robotnika i PWA. Nak³adów dok³adnie nie pamiêtam, w 1983 r. to mog³o byæ ok. 5 tysiêcy
egzemplarzy TM, a Woli- w najlepszym okresie drukowaliœmy 10-12 tysiêcy.
W latach 1983-84 kierowali drukiem i kolporta¿em cz³onkowie prezydium MKK, Marek Latos z Huty Warszawa i Rysiek
Satel. Marek zajmowa³ siê drukiem do 1987, kiedy wyjecha³
z Polski, Rysiek - do koñca. Drukarzem awaryjnym by³ Marek Jarosiñski, student geologii, ale w pewnym okresie odpowiada³ te¿ za kolporta¿. Tak samo, jak pod koniec Jacek Hugo Bader”. Od 1986 r. dzia³a³ w Duszpasterstwie Ludzi Pracy. Od 1987 r. w redakcji pisma „Praca”. Organizowa³ spotkania samorz¹dowe w koœciele na Karolkowej i w Klubie Inteligencji Katolickiej. Od 1983/84 do koñca istnienia pisma
wspó³pracowa³ z „Kultur¹ Niezale¿n¹”, a w latach 1988-89
z „CDN - G³os Wolnego Robotnika”. W roku 1991 pe³ni³ funkcjê ministra pracy i polityki socjalnej w rz¹dzie Jana Krzysztofa Bieleckiego. W latach 1997-2001 by³ szefem gabinetu politycznego ministra pracy i polityki socjalnej Longina Komo³owskiego w rz¹dzie Jerzego Buzka. W pierwszej kadencji Sejmu (1991-1993) by³ pos³em z ramienia Kongresu Liberalno-Demokratycznego. Obecnie cz³onek Rady Programowej Forum Liberalnego, w 2007 wspó³twórca programu
Platformy Obywatelskiej. W latach 1995-97 by³ dyrektorem
Instytutu Spraw Publicznych, utworzonego przez Fundacjê
Batorego. Nale¿y te¿ do Klubu „Europa”, kierowanego przez
B. Geremka. Micha³ Boni, ur. 10 czerwca 1954 r. w Poznaniu, polityk, kulturoznawca, by³y dzia³acz Kongresu Liberalno-Demokratycznego, póŸniej Unii Wolnoœci.
BONIECKI-FREDRO Adam - LISTA NR 13; ksi¹dz urodzony w 1934 r. w Warszawie. Ukoñczy³ Wy¿sze Seminarium
Duchowne w Warszawie i we W³oc³awku oraz filozofiê
w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i w Instytucie Katolickim w Pary¿u. Uciekinier z getta, wspó³pracownik antykatolickiej, ¿ydolewackiej „Kultury” i dzia³acz „Amnesty International”. W 1960 r. otrzyma³ œwiêcenia kap³añskie. W latach
1960-61 by³ katechet¹ w Grudzi¹dzu. W 1964 r. zwi¹za³ siê
z redakcj¹ ¿ydomasoñskiego „Tygodnika Powszechnego”.
W latach 1979-91 by³ redaktorem polskiego wydania watykañskiego dziennika „L’Osservatore Romano”. W latach
1991-93 by³ asystentem koœcielnym „Tygodnika Powszechnego” i spowiednikiem J. Turowicza. Od 1993 r. jest
prze³o¿onym generalnym Zgromadzenia Ksiê¿y Marianów
w Rzymie. Obj¹³ stanowisko redaktora naczelnego „TP”,
zgodnie z ostatni¹ wol¹ Turowicza. „13 maja 2001 r. ten¿e
ks. Boniecki, ju¿ jako redaktor naczelny Tygodnika, zaatakowa³ przeora paulinów (dziœ ju¿ genera³a zakonu) ojca Izydora Matuszewskiego, za nadanie Orderu Jasnogórskiego
prezesowi KPA Edwardowi Moskalowi, zarzucaj¹c paulinom, ¿e poszli jakoby drog¹ antyewangeliczn¹. (...) W atakach na niektórych niewygodnych dla TP duchownych redaktorzy krakowskiego tygodnika bez ¿enady uciekali siê do
k³amstw, tak jak to zrobi³ obecny redaktor naczelny TP ks.
Adam Boniecki, k³amliwie wystêpuj¹c przeciwko ks. Stanis³awowi Ma³kowskiemu. Ksi¹dz Boniecki przytoczy³ w Tygodniku Powszechnym z 28 listopada 1999 r. rzekom¹ rozmowê ks. Jerzego Popie³uszki z ks. Ma³kowskim, w której
ks. Popie³uszko stanowczo radzi³ ks. Ma³kowskiemu, by na
przysz³oœæ w mniej ostrym stylu walczy³ z przerywaniem
ci¹¿y. Ksi¹dz Ma³kowski zarzuci³ dzisiejszemu naczelnemu
TP ordynarne k³amstwo, stwierdzaj¹c, ¿e tego typu rozmowy nigdy nie by³o, a z ks. Jerzym co do spraw zasadniczych
byliœmy ca³kowicie zgodni (por. Magis amica veritas, Ks.
Ma³kowski prostuje k³amstwa Tygodnika Powszechnego
o ksiêdzu Jerzym Popie³uszce (...). Szczególn¹ tolerancjê
Tygodnika Powszechnego wobec ludzi nader odleg³ych od
chrzeœcijañstwa wyra¿a³o g³oœne, a szczere wyznanie Jerzego Turowicza z 5 listopada 1995 roku: G³osowa³em na
Jacka Kuronia. A wiêc redaktor naczelny tygodnika mieni¹cego siê katolickim g³osowa³ w wyborach prezydenckich na
ateistê, niejednokrotnie wystêpuj¹cego przeciw wartoœciom
chrzeœcijañskim i polskim tradycjom patriotycznym (m.in.
by³ego „czerwonego” pogromcê tradycyjnego harcerstwa).
Cz³owieka, który w 1989 roku udzieli³ absolutnego poparcia atakuj¹cemu oœwiêcimskie karmelitanki rabinowi A. Weissowi (por. J.R. Nowak - portret Kuronia pt. TrzeŸwy inaczej
w ksi¹¿ce Czarny leksykon, Warszawa 1998 r., s. 111-113).
Cz³owieka, o którym s³ynny krakowski artysta fotografik
Adam Bujak, znany m.in. ze wspania³ej fotograficznej dokumentacji pontyfikatu Jana Paw³a II, mówi³ w wywiadzie
udzielonym krakowskiemu tygodnikowi Dziœ i jutro (z 17
maja 1995 r.): S¹ fotografie, które œcinaj¹ cz³owieka z nóg,
bo œwiadcz¹ o czymœ niedopuszczalnym. Proszê sobie wyobraziæ, zasiadam w jury Ogólnopolskiego Konkursu na Fotografiê Prasow¹. Otwieram kopertê i có¿ widzimy. Towarzysz Kuroñ - pijany, z bia³kami wywróconymi do góry, z rozpiêtymi spodniami (...). Czy Polacy chc¹ mieæ takiego prezydenta? (...). Polacy, jak siê okaza³o, w ogromnej wiêkszoœci nie chcieli takiego prezydenta, ale to kuroniowe rozpicie
najwyraŸniej nie przeszkadza³o katolickiemu moraliœcie - Turowiczowi i redakcji Tygodnika Powszechnego, na czele
z jego luminarzami od Turowicza po ks. Bonieckiego - prof.
Jerzy Robert Nowak, Nasz Dziennik, 2002-11-23. Ksi¹dz
Boniecki jest klasycznym przedstawicielem ludzi rekrutuj¹cych siê z tzw. grupy ludzi poprawnych politycznie. Jest typowym politykiem, a chyba w znacznie mniejszym stopniu
ksiêdzem. Jednostronnoœæ Jego ocen powoduje, ¿e sta³ siê
od dawna pupilem mediów, które w znakomitej wiêkszoœci
s³u¿¹ wy¿ej wymienionej grupie. „Tygodnik Powszechny”
jest tub¹ „Gazety Wyborczej”. Do nich nale¿y grupa ksiê¿y
(m.in. ks. Sowa) i biskupów (¯yciñski, Pieronek, Goc³awski), którzy uwa¿aj¹, ¿e maj¹ monopol na racjê. Nie ma
w ich dzia³aniach znamion jêzyka Ewangelii.
BONNER Helena - ¿ona Sacharowa. Podobnie jak jej m¹¿
by³a ¿ydomasoñskim agentem wp³ywu we w³adzach KPZR.
BONOWICZ Wojciech - LISTA NR 15; jest poet¹, dziennikarzem, publicyst¹, redaktor wydawnictwa Znak. Autor m.in.
„Pe³nego morza”, wydawnictwo: Biuro Literackie, 2006.
BORDZI£OWSKI Jerzy - genera³ broni. Urodzi³ siê 16 listopada 1900 w Ostrowi Mazowieckiej. Zmar³ 5 kwietnia
1983 w Moskwie. 1 wrzeœnia 1919 wst¹pi³ do Armii Czerwonej i zosta³ wcielony do 422. Pu³ku Piechoty. W sk³adzie
tego pu³ku walczy³ po stronie radzieckiej w wojnie polskobolszewickiej, zosta³ wtedy wziêty do niewoli, z której zbieg³
po dwóch miesi¹cach i ponownie wróci³ na front. We wrzeœniu 1920 roku wst¹pi³ do Oficerskiej Szko³y Wojsk In¿ynieryjno-Saperskiej w Kijowie, któr¹ ukoñczy³ w 1922 W grudniu 1935 obj¹³ stanowisko pomocnika szefa wojsk in¿ynieryjno-saperskich Nadmorskiego Okrêgu Wojskowego na
Dalekim Wschodzie i funkcjê tê pe³ni³ do 22 czerwca 1941.
Po napaœci Niemiec na ZSRR mianowany pocz¹tkowo pomocnikiem, a nastêpnie szefem wojsk in¿ynieryjno-saperskich 21. Armii, która walczy³a na Froncie Po³udniowo-Zachodnim. 24 wrzeœnia 1944 zosta³ skierowany do s³u¿by
w Wojsku Polskim, gdzie obj¹³ stanowisko szefa wojsk in¿ynieryjno-saperskich 1 Armii Wojska Polskiego, któr¹ pe³ni³
do 15 lutego 1945. Nastêpnie zosta³ szefem wojsk in¿ynieryjno-saperskich Wojska Polskiego. Na tym stanowisku pe³ni³ s³u¿bê do 1 wrzeœnia 1951. W latach 1952-1954 studiowa³ na Wy¿szym Kursie Akademickim przy Akademii im.
Klimenta Woroszy³owa. Po powrocie ze studiów do Polski
23 marca 1954 zosta³ szefem Sztabu Generalnego WP i jednoczeœnie wiceministrem obrony narodowej (do 6 lutego
1965). Wyda³ rozkaz krwawego st³umienia protestów ludnoœci w czasie wydarzeñ Poznañskiego Czerwca 56. W lutym
1965 zosta³ g³ównym inspektorem szkolenia i jednoczeœnie
pierwszym zastêpc¹ ministra obrony narodowej. Funkcje te
pe³ni³ do marca 1968, gdy w wyniku anty¿ydowskiej czystki zakoñczy³ s³u¿bê w Wojsku Polskim, wyje¿d¿aj¹c do
ZSRR. W latach 1951-1953 - przewodnicz¹cy Sekcji Pi³ki
No¿nej G³ównego Komitetu Kultury Fizycznej - organu funkcjonuj¹cego czasowo w latach 1951-1956 w miejsce Polskiego Zwi¹zku Pi³ki No¿nej. W latach 1954-1968 - cz³onek
PZPR, a w latach 1957-1968 - pose³ na Sejm.
BOREJSZA Jerzy - 1905- 52, dzia³acz komunistyczny,
organizator prasy i wydawnictw po 1945 r.
BOREJSZA Jerzy, Witold Goldberg - syn Jerzego, urodzony w 1935 r. w Warszawie. Jest profesorem historii w Instytucie Historii PAN. Pochodzi z rodziny znanych ¿ydowskich
komunistów Goldbergów. Jego ojcem by³ Jerzy Borejsza,
czo³owy stalinizator polskiej kultury, a stryjem Józef Ró¿añski, os³awiony kat ubecki. Dziêki takiemu pochodzeniu ukoñczy³ on historiê na Uniwersytecie Moskiewskim i w latach
1957-64 oraz od 1975 r. pracuje w Instytucie Historii PAN.
W latach 1964-75 by³ adiunktem i wyk³adowc¹ w Instytucie
Historii Uniwersytetu Warszawskiego. W okresie PRL wyje¿d¿a³ na liczne sta¿e naukowe, m.in. do paryskiej Sorbony,
do W³och, Strasburga, Monachium, Bonn i Berlina Zachodniego. Zajmuje siê histori¹ Polski XIX wieku oraz najnowszymi dziejami W³och, zw³aszcza w³oskiego faszyzmu. Jest
autorem licznych publikacji, zw³aszcza na ³amach „Gazety
Wyborczej”, w których ze szczególn¹ nienawiœci¹ atakuje
polski nacjonalizm, nazywaj¹c go „faszyzmem”. Wirtualna
Polska z dn. 06.25.2007: „Mianowany w 1990 r. na dyrektora Stacji Naukowej PAN w Pary¿u (przebywa³ tam w latach
1990-1995) (...). Powie ktoœ, ¿e Jerzy W. Borejsza junior
nie mo¿e odpowiadaæ za winy swego ojca, stalinowskiego
dyktatora prasy i wydawnictw, czy stryja - J. Ró¿añskiego kata Polaków. Na pewno nie musi za to odpowiadaæ, ale
w nowym systemie powsta³ym po upadku komunizmu powinien zachowaæ przynajmniej minimum przyzwoitoœci
w ocenie przesz³oœci. Jak jednak oceniæ to, ¿e on - naukowiec, historyk, pochodz¹cy z rodziny, która tak ciê¿ko zhañbi³a siê dzia³aniami przeciwko Polsce, konsekwentnie próbuje wybielaæ komunistyczn¹ przesz³oœæ. Zamiast poparcia
rozrachunku z tym wszystkim, co by³o najwstrêtniejsze
w komunistycznych zbrodniach, J. W. Borejsza junior nale¿y do historyków szczególnie zaanga¿owanych w pomniejszaniu tamtych zbrodni (...). Syn targowiczanina i bratanek
kata Polaków jakoœ nie dostrzega, ¿e „rodacy dzia³aj¹cy
w Kominternie” byli po prostu zdrajcami Polski, podobnie
jak jego ojciec i stryj (...). Wybielaj¹cy komunizm prof. J.
W. Borejsza z tym wiêksz¹ werw¹ jest gotów do oskar¿ania
innych o rzekome sk³onnoœci faszystowskie. Otó¿ w³aœnie
on by³ autorem ekspertyzy na temat „WC Kwadransa” Wojciecha Cejrowskiego w procesie Cejrowskiego przeciwko
Dziat³owieckiemu w Warszawie w 1996 roku. Chodzi³o o nazwanie przez Dziat³owickiego programu Cejrowskiego „programem faszystowskim”. „Ekspert” Borejsza w sposób
skrajnie tendencyjny uzna³, ¿e „WC Kwadrans” móg³ siê kojarzyæ z ideologi¹ faszystowsk¹”. Jego ¿on¹ jest Maria de
Rosset Borejsza. Geremek bêd¹c ministrem spraw zagranicznych zrobi³ j¹ wicedyrektorem swego sekretariatu.
Wczeœniej by³a ona jego osobist¹ sekretark¹. Wszechw³adni
w MSZ geremkowcy niejednokrotnie wysy³ali po 1989 r. na
œwietnie p³atne posady zagraniczne za niby „naszego rz¹du”
dzieci najbardziej nawet skompromitowanych komunistycznych targowiczan. By przypomnieæ choæby mianowanego
w 1990 r. na dyrektora Stacji Naukowej PAN w Pary¿u
(przebywa³ tam w latach 1990-1995) Jerzego W. Borejszê,
syna najbardziej os³awionego stalinowskiego propagandysty w Polsce Jerzego Borejszy (Goldberga) i zarazem bratanka jednego z najokrutniejszych ubeckich katów Józefa
Ró¿añskiego. Ojciec historyka Jerzego W. Borejszy - stary
agent NKWD Jerzy Borejsza (senior), „ws³awi³ siê” swoimi
donosami ju¿ w okupowanym przez Sowietów Lwowie po
17 wrzeœnia 1939 roku. Donosom zawdziêcza³ swój awans
na dyrektora wydawnictwa Ossolineum, w którym przeprowadzi³ bezwzglêdn¹ komunistyczn¹ czystkê. Wspomina³
o tym pisarz Aleksander Wat w „Moim wieku”, stwierdzaj¹c,
¿e: „Borejsza obj¹³ Ossolineum i trochê profesorów wys³a³
do mamra. Miêdzy innymi naczelnego dyrektora Ossolineum Lewaka”. Po aresztowaniu „dziêki” J. Borejszy profesor Lewak zagin¹³ bez wieœci. Borejsza - wed³ug informacji
utrwalonej w tzw. taœmach Wa¿yka - podobno przyczyni³
siê równie¿ do aresztowania poety W. Broniewskiego przez
Sowietów w 1940 roku. Aleksander Wat wspomina³ równie¿ o zeznaniach Borejszy wymierzonych przeciwko niemu, mówi¹c, ¿e: „By³y one takie, ¿e powinni mnie byli od razu rozstrzelaæ wed³ug swoich enkawudowskich kryteriów”.
W 1944 r. Borejsza zosta³ pierwszym cenzorem w tzw. Polsce Ludowej. PóŸniej, korzystaj¹c ze wsparcia swego okrutnego brata Józefa Ró¿añskiego (Goldberga), dyrektora Departamentu Œledczego w Ministerstwie Bezpieczeñstwa Publicznego, sowietyzowa³ ca³¹ polsk¹ prasê i wydawnictwa.
Jak¿e wymowne pod tym wzglêdem by³y oskar¿ycielskie
zapiski na temat roli Borejszy zawarte w „Dziennikach” Marii D¹browskiej czy we wspomnieniach Moniki ¯eromskiej,
córki s³ynnego pisarza. Stryj historyka Jerzego W. Borejszy
Józef Ró¿añski (Goldberg), równie¿ stary agent NKWD, „zapisa³ siê” w historii jako jeden z najwiêkszych katów Polaków po 1944 roku. Mniej znane s¹ jego wczeœniejsze „dokonania”. A przede wszystkim to, ¿e by³ on funkcjonariuszem oddzia³u NKWD do spraw polskich we Lwowie od
1939 r. do 2 czerwca 1941 roku. Mia³ do czynienia z polskimi jeñcami z Katynia i Starobielska. Powojenna dzia³alnoœæ
Ró¿añskiego jako dyrektora X departamentu (œledczego)
w Ministerstwie Bezpieczeñstwa Publicznego by³a ju¿ nieraz
szerzej opisywana (odsy³am tu m.in. do mojego tomiku
„Zbrodnie UB”, Warszawa 2001, s. 9-11).
Wybielacz komunistycznych zbrodni
Powie ktoœ, ¿e Jerzy W. Borejsza junior nie mo¿e odpowiadaæ za winy swego ojca, stalinowskiego dyktatora prasy
i wydawnictw, czy stryja - J. Ró¿añskiego - kata Polaków.
Na pewno nie musi za to odpowiadaæ, ale w nowym systemie powsta³ym po upadku komunizmu powinien zachowaæ
przynajmniej minimum przyzwoitoœci w ocenie przesz³oœci.
Jak jednak oceniæ to, ¿e on - naukowiec, historyk, pochodz¹cy z rodziny, która tak ciê¿ko zhañbi³a siê dzia³aniami
przeciwko Polsce, konsekwentnie próbuje wybielaæ komunistyczn¹ przesz³oœæ. Zamiast poparcia rozrachunku z tym
wszystkim, co by³o najwstrêtniejsze w komunistycznych
zbrodniach, J. W. Borejsza junior nale¿y do historyków
szczególnie zaanga¿owanych w pomniejszaniu tamtych
zbrodni. Ostro skrytykowa³ go za to wspó³autor s³ynnej
„Czarnej ksiêgi komunizmu” Stephen Courtois. Ju¿ 2 stycznia 1988 r. w wywiadzie dla „Polityki” pt. „Czas przesz³y
niedokonany...” J. W. Borejsza próbowa³ pomniejszaæ komunistyczne zbrodnie i t³umaczyæ na swój sposób rozmiary sowieckiego terroru, akcentuj¹c: „Trzeba pamiêtaæ o wiekowych tradycjach carskiego terroru (...) trzeba pamiêtaæ,
¿e bolszewicy byli niewielk¹ elitarn¹ parti¹ z³o¿on¹ z wielu
œwiat³ych ludzi. (...) Wiedzieli, ¿e jeœli im siê nie powiedzie,
to rzeczywiœcie nast¹pi bia³y terror, który ich wszystkich
zmiecie”. Trudno poj¹æ, jak naukowiec - profesor wy¿szej
uczelni - móg³ posun¹æ siê do tak absurdalnych k³amstw!
Bolszewicki terror dziesi¹tki, a nawet setki razy przewy¿sza³
rozmiary carskiego terroru. Najskrajniejszy czerwony terror
rozwin¹³ siê w drugiej po³owie lat 30., kiedy nie grozi³ ¿aden bia³y terror. W¹tpliwoœci budzi równie¿ to, czy przywódców bolszewickich (Lenina, Stalina, Trockiego i in.), popieraj¹cych niezwykle krwawy terror, mo¿na uznaæ za œwiat³ych ludzi? Œwiatli ludzie na ogó³ ginêli jako ofiary ich terroru. Znamienne by³o wyst¹pienie J. W. Borejszy podczas
konferencji historyków „Polska - Rosja 1939-1989 - trudne
dziedzictwo” w ambasadzie RP w Moskwie w 2003 roku.
Wystêpuj¹c z tej okazji na ³amach „Gazety Wyborczej” (3
listopada 2003 r.), prof. J.W. Borejsza uskar¿a³ siê: „Zarzucono (...) np. badania nad dziejami polskiego socjalizmu
w szerokim tego s³owa znaczeniu (od XIX wieku), nie
mówi¹c ju¿ o tym, ¿e Polska jest bodaj jedynym krajem,
który nie podj¹³ dotychczas w archiwach Moskwy badañ
nad dziejami tysiêcy swoich rodaków dzia³aj¹cych w Kominternie, wymordowanych podczas wielkiej czystki przez
Stalina, choæ czyni¹ to w odniesieniu do wspó³obywateli historycy w³oscy, francuscy, fiñscy, wêgierscy czy bu³garscy”. Trochê szokowa³o to ubolewanie nad zaniedbaniem
w Polsce dziejów tysiêcy naszych „rodaków dzia³aj¹cych
w Kominternie”. Syn targowiczanina i bratanek kata Polaków jakoœ nie dostrzega, ¿e „rodacy dzia³aj¹cy w Kominternie” byli po prostu zdrajcami Polski, podobnie jak jego ojciec
i stryj. Wybielaj¹cy komunizm prof. J.W. Borejsza z tym
wiêksz¹ werw¹ jest gotów do oskar¿ania innych o rzekome
sk³onnoœci faszystowskie. Profesor J. W. Borejsza niejednokrotnie dowiód³ ju¿, ¿e - podobnie jak Bourboni - niczego
siê nie nauczy³ z ciemnej historii swojego ojca i stryja.
W najlepsze wybiela komunizm i wyrokuje jako swoisty ekspert nie tylko historii, ale i etyki wobec inaczej myœl¹cych od
niego. Warto przy okazji dodaæ, ¿e Bronis³aw Geremek po
zostaniu ministrem spraw zagranicznych wicedyrektorem
swego sekretariatu uczyni³ ¿onê J. W. Borejszy - Mariê de
Rosset Borejszê. Przedtem przez lata pe³ni³a ona funkcjê jego osobistej sekretarki. Tak to wszystko wci¹¿ siê zamyka
w krêgach tych samych rodzin czy klanów. Aktualnie
w 2007r. widnieje jako cz³onek redakcji i Rady Programowej
dwumiesiêcznika „Polski Przegl¹d Dyplomatyczny” wydawanego przez Polski Instytut Spraw Miêdzynarodowych i finansowanego przez MSZ, czyli przez nas z naszych podatków. Ponadto ow¹ Radê uzupe³niaj¹ jeszcze inne koszerne
g³ównie ¿ydo-lewackie autorytety o których przesz³oœci wiele mo¿na dowiedzieæ siê z tego alfabetu. Jan Baszkiewicz,
Krzysztof Bobiñski, W³odzimierz Borodziej, S³awomir Dêbski- redaktor naczelny, Adam Eberhardt, Jacek Foks, Mateusz Gniazdowski, Edward Hali¿ak, Jerzy K³oczowski, Jerzy
KoŸmiñski, £ukasz Kulesa, Jan Ku³akowski, Roman KuŸniar,
Piotr £ossowski, Andrzej Olechowski, Marek Pietraœ, Adam
Daniel Rotfeld, Eugeniusz Smolar, Rafa³ Tarnogórski - sekretarz redakcji, Mieczys³aw Tomala,prof. Jerzy Tomaszewski,
Rafa³ Wiœniewski, Ernest Wyciszkiewicz, Pawe³ Zalewski,
Aleksandra Zieleniec.
BOREJSZA Jerzy - Goldberg Benjamin - 1905-52, ojciec
Jerzego-Witolda; dzia³acz komunistyczny, organizator prasy
i wydawnictw po 1945 r. Dyrektor wydawnictwa „Czytelnik”. Brat Józefa Ró¿añskiego. Przodkowie pos³ugiwali siê
nazwiskami Goldberg i Borejsza, staraj¹c siê w ten sposób
chroniæ synów przed brank¹ do carskiej armii - ka¿dy
z dwóch synów nosi³ inne nazwisko. W XIX w. ¿y³ Aron
Goldberg o¿eniony z Fejg¹, z któr¹ mia³ piêcioro synów: Beniamina, Israela, Abrahama, Lejba i Menachema oraz córkê
Sarê (zmar³a w dzieciñstwie). Beniamin wyemigrowa³ do
USA, Israel i Abraham wyjechali do Warszawy, a Lejb - do
Rosji, gdzie zwi¹za³ siê z komunistami. Najm³odszy Menachem najpierw zamieszka³ u starszych braci w Warszawie,
a potem wyjecha³ do USA, gdzie jako ¿ydowski literat o nazwisku Borejsza zdoby³ uznanie krytyki. Beniamin Goldberg
w 1918 roku wst¹pi³ w szeregi Haszomer Hacair („M³odzi
Skauci”) - jedynej zarejestrowanej ¿ydowskiej organizacji
skautowej. Po dwóch latach wyst¹pi³ z organizacji. W 1924
zapisa³ siê do Wolnego Harcerstwa - lewicowego od³amu
ZHP. Na III zjeŸdzie Wolnego Harcerstwa by³ sekretarzem
zjazdu, na którym przemianowano organizacjê w Zwi¹zek
Pionierów. Na obrady wkroczy³a policja, a ojciec Beniamina
wys³a³ go do Francji „dla poratowania zdrowia”. Po powrocie do kraju w 1927 zosta³ powo³any do Wojska Polskiego,
po pó³tora roku ukoñczy³ s³u¿bê w stopniu starszego strzelca i w 1929 wst¹pi³ do Komunistycznej Partii Polski (KPP)
zajmuj¹c siê agitacj¹ i propagand¹, za co by³ z przerwami
wiêziony w latach 1933-1935. Publikowa³ w legalnie ukazuj¹cej siê prasie „Sygna³ach”, „Wiadomoœciach Literackich”,
„Czarno na bia³em”. Kiedy w 1938 Prezydium Komitetu Wykonawczego Miêdzynarodówki Komunistycznej podjê³o
uchwa³ê o rozwi¹zaniu KPP, Borejsza zaanga¿owa³ siê w zak³adanie Klubów Demokratycznych. Po wybuchu II wojny
œwiatowej w 1939 i klêsce wrzeœniowej przedosta³ siê do
Lwowa, wcielonego przez ZSRR, gdzie zosta³ dyrektorem
Ossolineum oraz redaktorem polskich podrêczników szkolnych. 19 wrzeœnia 1940 zosta³ uroczyœcie przyjêty do
Zwi¹zku Radzieckich Pisarzy Ukrainy. Po wybuchu wojny
niemiecko-sowieckiej, w latach 1942-1943 walczy³ jako
ochotnik w Armii Czerwonej. W 1943 wspó³organizowa³
Zwi¹zek Patriotów Polskich i 1 Dywizjê Piechoty im. Tade-
16
usza Koœciuszki. W 1 Armii Wojska Polskiego dos³u¿y³ siê
stopnia majora. Publikowa³ w piœmie ZPP „Nowe Widnokrêgi” i redagowa³ tygodnik „Wolna Polska” (1943-44). Od
1944 nale¿a³ do Polskiej Partii Robotniczej (PPR), póŸniej
PZPR, a od 1945 by³ pos³em do Krajowej Rady Narodowej.
Zorganizowa³ i redagowa³ naczelny organ PKWN, jakim by³a gazeta codzienna: „Rzeczpospolita”. Za³o¿y³ w 1944 tygodnik „Odrodzenie”. Utworzy³ Spó³dzielniê Wydawnicz¹ „Czytelnik”. W styczniu 1949 uleg³ ciê¿kiemu wypadkowi samochodowemu, co na d³u¿szy czas wy³¹czy³o go z aktywnoœci
politycznej. Nadzorca polskiej nauki i kultury, stworzy³ klimat, w którym najwiêksze szanse awansu mieli internacjonaliœci pochodzenia ¿ydowskiego. Leszek Prorok, pisarz
i eseista, wiêzieñ stalinizmu w „Dzienniku 1949-1984”, Kraków 1998, pisze: „(...) No i wreszcie najwa¿niejszy zadatek
kariery: byæ ¯ydem lub wplecionym w ¿ydowskie koligacje(...)”. W latach 1944-1945 naczelny redaktor „Rzeczpospolitej”, a w latach 1947-1950 „Odrodzenia”. Stary agent
NKWD, zosta³ z sowieckiego nadania dyrektorem Ossolineum we Lwowie po aneksji wschodnich kresów Rzeczypospolitej przez ZSRR. Aleksander Wat w ksi¹¿ce „Mój wiek”
wspomina³: „Borejsza spowodowa³ swoimi donosami uwiêzienie szeregu polskich profesorów. (...) Zdoby³ dominuj¹ce
wp³ywy w prasie. Wp³ywy tym silniejsze, ¿e korzysta³ z cichego, a wszechmocnego poparcia brata, os³awionego dyrektora departamentu œledczego Józefa Ró¿añskiego (Goldberga). Maria D¹browska przyznawa³a Borejszy wielk¹
zrêcznoœæ i dynamizm, ale dobrze dostrzega³a jego prawdziwe d³ugofalowe cele. Pisa³a, ¿e: „Stworzy³ olbrzymi¹ machinê, maszynê wydawniczo-prasowo-ksiêgarsko-czytelnicz¹ z rozmachem niemal amerykañskim. Ale intencj¹ ca³ej
tej dzia³alnoœci jest wyraŸne i powolne sowietyzowanie i rusyfikowanie polskiej kultury”. Pierwszy komunistyczny cenzor w Polsce.
BOREJSZA Menachem - M. Goldberg - 1888-1949, poeta pisz¹cy w jêzyku jidysz. Z opublikowanego 16.02.2007
Raportu WSI wynika, ¿e w Ministerstwie Spraw Zagranicznych a¿ 108 pracowników by³o agentami tych s³u¿b, 32 by³o umieszczonych w Ministerstwie Handlu Zagranicznego,
w Centralach Handlu Zagranicznego 383 a w firmach polonijnych 25 (Raport WSI, s.11-17 ). Do tej pory, po 19 latach,
na placówkach dyplomatycznych III Rzeczypospolitej wœród
172 ambasadorów, konsulów i radców 75% z nich reprezentuj¹ przemalowani na bia³o absolwenci szkó³ moskiewskich (http://www.msz.gov.pl).
BOREK Stanis³aw - wicedyrektor Departamentu Europy
MSZ. Z opublikowanego 16.02.2007 Raportu WSI wynika,
¿e w Ministerstwie Spraw Zagranicznych a¿ 108 pracowników by³o agentami tych s³u¿b, 32 by³o umieszczonych
w Ministerstwie Handlu Zagranicznego, w Centralach Handlu
Zagranicznego 383, a w firmach polonijnych 25 (Raport
WSI, s.11-17 ). Do tej pory, po 19 latach, na placówkach
dyplomatycznych III Rzeczypospolitej wœród 172 ambasadorów, konsulów i radców 75% z nich reprezentuj¹ przemalowani na bia³o absolwenci szkó³ moskiewskich
(http://www.msz.gov.pl).
BORENSZTAJN Gitla - ur. 1910, skarbnik Brith Trumpeldor, syjonistaka rewizjonistka (1933).
BORENSZTEIN Leon - LISTA NR 16; San Francisco Art Institute. Syn MARIANA MOSHE BORENSZTEINA „d¹browszczaka”.
BORG Bernard - przed wojn¹ pracownik firm handlowych,
od 1926 r. cz³onek ZMK, od 1931 r. w KPP. Kilkakrotnie aresztowany; przed 1939 r. agent sowiecki. (1946-1949) Pracowa³ w CSW „Solidarnoœæ”, nastêpnie w polskim ruchu
spó³dzielczym. Cz³onek ZG TSK¯. Odznaczony przez rz¹d
¿ydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski (ród³o:
„S³ownik biograficzny dzia³aczy polskiego ruchu robotniczego”, Warszawa 1978-92).
BORKIEWICZ Agnieszka - LISTA NR 10; germanistka,
organizatorka imprez kulturalych, austriackie forum kultury
w Warszawie. Józefów.
BORKOWICZ Jacek - LISTA NR 5; ur. 25 paŸdziernika
1957 r. w ¯yrardowie, historyk Koœcio³a, publicysta, absolwent Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. 19891991 redaktor dzia³u zagranicznego „Gazety Wyborczej”.
1990-1991 korespondent tej gazety w Wilnie. 1990-1991
praca w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. 1992 zaanga¿owany w inicjatywê Jerzego Giedroycia i Czes³awa Mi³osza
odzyskania wileñskiej Celi Konrada dla potrzeb kultury
(wznowienie przedwojennych „Œród Literackich”). 19911993 praca w Oœrodku Studiów Wschodnich na stanowiskach kolejno: kierownika dzia³u ekspertów, redaktora naczelnego biuletynu OSW, kierownika dzia³u ba³tyckiego. Od
roku 1995 redaktor miesiêcznika „Wi꟔. Publikuje na ³amach „Tygodnika Powszechnego”. W latach 1994-1995
praca w Fundacji „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. Od roku
1995 redaktor miesiêcznika „Wi꟔. Od roku 1997 cz³onek
Polskiej Rady Chrzeœcijan i ¯ydów. W swojej ksi¹¿ce pt.
„Powrót do Sowirogu” (Warszawa 1997) opowiada o przemijaj¹cym, fascynuj¹cym œwiecie ma³ych narodów, plemion i wspólnot religijnych. Podstawowym w¹tkiem jest
opis odwiecznej têsknoty ludzi-podró¿ników, poszukuj¹cych
swojej Ziemi Wolnoœci. Od 1980 roku zaanga¿owany w drugoobiegowy ruch wydawniczy, od po³owy lat osiemdziesi¹tych wspó³pracownik prasy katolickiej („Tygodnik Powszechny”, „Przegl¹d Katolicki”, „Goœæ Niedzielny”, „Powœci¹gliwoœæ i Praca”), 1985-1990 redaktor podziemnego
kwartalnika „Samostanowienie”, 1988-1991 twórca i kierownik drugoobiegowego „Biuletynu Agencji Wschodniej”.
BORKOWICZ Leonard - wojewoda szczeciñski, ambasador w Pradze czeskiej, prezes Centralnego Zarz¹du Kinematografii. Rzadki przyk³ad ¿ydowskiego komunisty ¿yczliwie
wspominanego w „Dziennikach” Marii D¹browskiej.
BORKOWSKA Agnieszka - LISTA NR 5; fotograf (?).
BORKOWSKA-ARCIUCH Gra¿yna - LISTA NR 2, 5; prof. dr
hab., kierownik Pracowni Literatury II po³owy XIX wieku Instytutu Badañ Literackich Polskiej Akademii Nauk. Redaktor
naczelna „Pamiêtnika Literackiego”, cz³onek Rady Naukowej
IBL PAN oraz Towarzystwa Literackiego im. Adama MickieWICZA.
BORKOWSKA Karolina - „PLAYBOY”, „CKM”. Rozebra³a
siê dla „Faktu” za 160 z³! Karolina Borkowska - miejsce urodzenia: Warszawa, Polska. Data urodzenia: 1983-03-23.
Córka aktora Jacka Borkowskiego, który zdoby³ popularnoœæ m.in. rol¹ telewizyjn¹ Piotra Rafalskiego w serialu
TVP1 „Klan”. Uwielbia jazdê na nartach, tenis i œpiew. Wykszta³cenie: Studio Aktorskie 2005 (przy Pañstwowym Teatrze ¯ydowskim w Warszawie). Oczy: zielone. Wzrost: 166
cm. Karolina, znana g³ównie jako aktorka serialowa, zwi¹zana jest z dziennikarzem z bran¿y motoryzacyjnej Patrykiem
17
Mikiciukiem. Poznali siê jeszcze bêd¹c nastolatkami, ³¹czy
ich uczucie i wspólna pasja - dziennikarstwo (kierunek studiów Karoliny).
BORKOWSKI Jacek - LISTA NR 2. Aktor. W latach 197999 aktor Teatru Ateneum w Warszawie. Obecnie goœcinnie
wystêpuje na deskach Teatru Syrena. Ojciec aktorki Karoliny Borkowskiej.
BORNUS-SZCZYCIÑSKI Marcin - LISTA Nr 3; ur. 1951,
jeden z pionierów wykonawstwa wokalnej muzyki barokowej w Polsce, za³o¿yciel zespo³u Bornus Consort, specjalizuj¹cego siê w polskiej polifonii prze³omu XVI i XVII stulecia.
Uczy œpiewu gregoriañskiego w seminarium dominikañskim w Krakowie, prowadzi Festiwal Pieœñ Naszych Korzeni w Jaros³awiu i projekt Siedem Tradycji w ramach Festiwalu Kraków 2000.
BORNSTEINOWA Jadwiga - (ur. 8 grudnia 1877 w Warszawie, zm. 10 kwietnia 1971 w Warszawie), zas³u¿ona bibliotekarka polska. Pochodzi³a z rodziny inteligenckiej, by³a
córk¹ Jerzego Goldmana, dziennikarza, uczestnika powstania styczniowego, zes³anego na Ural oraz Emilii z Paprockich. Jej kuzynem by³ wspó³pracownik Traugutta Henryk
Wohl. W 1907 wysz³a za m¹¿ za Benedykta Bornsteina,
póŸniejszego profesora filozofii w Wolnej Wszechnicy Polskiej (1915-1939) i na Uniwersytecie £ódzkim (od 1945),
zmar³ego w 1948.
BORODZIEJ W³odzimierz prof. dr hab. - LISTA NR 2, 3;
redaktor naczelny serii
Polskie Dokumenty Dyplomatyczne, ur. 9 wrzeœnia 1956 r.
w Warszawie; studia na germanistyce (1975-1978) i historii (1976-1979) na Uniwersytecie Warszawskim, prof. uniwersytecki (od 1996), wszystkie na Wydziale Historycznym
UW, prorektor UW do spraw wspó³pracy zagranicznej i promocji (1999-2002); doradca Szefa Kancelarii Sejmu (1991),
dyrektor Biura Stosunków Miêdzyparlamentarnych w Kancelarii Sejmu (1991-1992), dyrektor generalny Analiz Sejmowych (1992-1994). Aktualnie w 2007r. widnieje jako
cz³onek redakcji i Rady Programowej dwumiesiêcznika
„Polski Przegl¹d Dyplomatyczny”, wydawanego przez Polski Instytut Spraw Miêdzynarodowych i finansowanego
przez MSZ, czyli przez nas z naszych podatków. Ponadto
ow¹ Radê uzupe³niaj¹ jeszcze inne koszerne g³ównie ¿ydolewackie autorytety, o których przesz³oœci wiele mo¿na dowiedzieæ siê z tego alfabetu. Jan Baszkiewicz, Krzysztof Bobiñski, Jerzy W. Borejsza, S³awomir Dêbski- redaktor naczelny, Adam Eberhardt, Jacek Foks, Mateusz Gniazdowski, Edward Hali¿ak, Jerzy K³oczowski, Jerzy KoŸmiñski, £ukasz Kulesa, Jan Ku³akowski, Roman KuŸniar, Piotr £ossowski, Andrzej Olechowski, Marek Pietraœ, Adam Daniel
Rotfeld, Eugeniusz Smolar, Rafa³ Tarnogórski - sekretarz redakcji,Mieczys³aw Tomala, prof. Jerzy Tomaszewski, Rafa³
Wiœniewski, Ernest Wyciszkiewicz, Pawe³ Zalewski, Aleksandra Zieleniec.
BOROWICZ Micha³ M. - 1911-87. Dzia³acz spo³eczny, autor apelu o pojednanie polsko-¿ydowskie. Napisa³ „Organizowanie wœciek³oœci” (zbiór esejów) wydane przez Wydawnictwo Ogólnopolskiej Ligi Do Walki Z Rasizmem.
BORKOWSKA Gra¿yna - prof. dr hab.; historyk literatury od
po³owy XIX wieku po wspó³czesnoœæ, teoria literatury: krytyka feministyczna. Instytut Badañ Literackich PAN. Redaktor
naczelna „Pamiêtnika Literackiego”.
BORKOWSKI Artur - ¿ydo-lewacka Federacja Anarchistyczna, wspó³twórca sk³adanek „muzyka przeciwko rasizmowi” oraz metal przeciwko rasizmowi (druga sk³adanka
piracka, bez uzgadniania z zespo³ami, poza ich wiedz¹).
BORODAJ Dorota - LISTTA NR 14; asystentka na Uniwersytecie Powszechnym im. Jana Józefa Lipskiego w Teremiskach. Animator kultury, absolwentka Pañstwowego Pomaturalnego Studium Kszta³cenia Animatorów Kultury i Bibliotekarzy „SKIBA” we Wroc³awiu, studentka kulturoznawstwa na Uniwersytecie Wroc³awskim, odby³a praktykê przy
organizacji Festiwalu Kina Amatorskiego i Niezale¿nego
KAN; na Uniwersytecie Powszechnym prowadzi zajêcia
praktyczne z animacji dzia³añ lokalnych, dyskusyjny klub filmowy oraz animacjê ¿ycia codziennego.
BORODZIEJ W³odzimierz - historyk, profesor w Instytucie
Historycznym UW. Opublikowa³ m.in.: „Terror i polityka niemiecka a polski ruch oporu w Generalnym Gubernatorstwie”, „Od Poczdamu do Szklarskiej Porêby. Polska w stosunkach miêdzynarodowych 1945-1947”; wspó³redaktor
(z Arturem Hajniczem) i wspó³autor tomu „Kompleks wypêdzenia”; wspó³redaktor (z Hansem Lembergiem) i wspó³autor trzytomowej edycji „Niemcy w Polsce 1945-1950.
Wybór dokumentów” (Folder Dni Ksi¹¿ki ¯ydowskiej, str.
14).
BOROWICZ Micha³ - 1911-87, dz. spo³., autor apelu o pojednanie polsko-¿yd.
BOROWSKA Ma³gorzata - LISTA NR 5; redaktor, Warszawa.
BOROWSKI Micha³ - (ur. 24 kwietnia 1950 w Warszawie),
brat Marka Borowskiego, architekt, historyk sztuki. Studiowa³ na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej oraz
Wydziale Historii Sztuki Uniwersytetu w Sztokholmie. Od
2003 do 2006 pe³ni³ funkcjê Naczelnego Architekta Miasta
Sto³ecznego Warszawy. Najwiêcej w¹tpliwoœci wzbudza³a
sprawa powi¹zañ z belgijsk¹ firm¹ Ghelamco. Micha³ Borowski, jako naczelny architekt stolicy, wyda³ jej pozwolenie
na budowê biurowca w centrum Warszawy, które by³o niezgodne z prawem. Niewiele póŸniej spó³ka córka Ghelamco
kupi³a od Borowskiego kamienicê przy ulicy Foksal 15. Zap³aci³a za ni¹ sumê dwa razy wiêksz¹, ni¿ ta, na któr¹ wyceni³ budynek rok wczeœniej sam Borowski. Z oœwiadczenia
maj¹tkowego Borowskiego za 2004 r. wynika, ¿e jego maj¹tek zwiêkszy³ siê o ponad 6 mln z³. Sk³ada³y siê nañ: 9,9
mln z³, 7,6 tys. euro oraz 7,8 tys. USD oszczêdnoœci, 110metrowe mieszkanie o wartoœci 750 tys. z³ i luksusowy samochód BMW X5 z 2004 r. (jego najtañsza wersja kosztuje
w salonie 430 tys. z³). Sp³aci³ te¿ pó³ miliona dolarów kredytu. Oficjalnie zarobi³ w tym czasie 118 tys. 854 z³. Wiêcej nie
móg³, bo urzêdnikowi nie wolno dorabiaæ dzia³alnoœci¹ gospodarcz¹. W dniu 1 sierpnia 2007 r. w Tel-Avizyjnych Wiadomoœciach o godz 19.30 pokazano krótk¹ wypowiedŸ Micha³a Borowskiego na temat problemów zwi¹zanych z planowan¹ budow¹ stadionu narodowego w Warszawie jako
...szefa politycznego ministra sportu!!! Czyli za premierowstwa Jaros³awa Kaczyñskiego, który powo³a³ go na to stanowisko lub te¿ sta³o siê to za jego zgod¹, znaj¹c realia doboru kadr obowi¹zuj¹ce w PiS. Tak w³aœnie rz¹dzi Polsk¹
komunistyczna ¿ydoprawica, cynicznie oszukuj¹ca Polaków
patriotyczn¹ propagand¹!!! Czwartek, 30 sierpnia 2007 r.
Micha³ Listkiewicz - prezes PZPN, sugerowa³ w rozmowie
z „¯yciem Warszawy”, ¿e jeœli stolica nie zd¹¿y z budow¹
TAJEMNICE ŒWIATA DZIWNY JEST TEN ŒWIAT
Stadionu Narodowego, mecze mistrzostw Europy w pi³ce
no¿nej mog¹ zostaæ przeniesione do innego polskiego miasta. UEFA nie narzuca bowiem, ¿e mecz otwarcia musi byæ
rozegrany w stolicy i mo¿e siê odbyæ tak¿e w Gdañsku, Krakowie czy Wroc³awiu. WypowiedŸ Listkiewicza oburzy³a Micha³a Borowskiego, który w Ministerstwie Sportu zajmuje
siê organizacj¹ Euro 2012. „To nies³ychanie zaskakuj¹ca
i szokuj¹ca informacja, tym bardziej, ¿e prezes Listkiewicz
wie, na jakim etapie s¹ przygotowania” - mówi Borowski
i dodaje, ¿e Poznañ, Gdañsk oraz Wroc³aw te¿ nie maj¹ stadionów, wiêc wszystkie miasta maj¹ równe szanse.
BOROWSKI PAWE£ - malarz, re¿yser filmów animowanych. Urodzi³ siê w 1973 w Warszawie. Ukoñczy³ z wyró¿nieniem warszawsk¹ Akademiê Sztuk Piêknych, kierunki:
malarstwo i film animowany. Jako malarz mia³ kilka indywidualnych wystaw w Centrum Sztuki Wspó³czesnej
w Warszawie oraz w warszawskiej „Zachêcie” (m.in. „Buy
or Die. Supermarket”, „World To Cancel”). Ma sta³¹ rubrykê
w najwiêkszym polskim dzienniku, „Gazecie Wyborczej”,
gdzie co tydzieñ zamieszcza rysunkowe recenzje z premier
filmowych.
BOROWSKI PIOTR - aktor i re¿yser teatralny. Twórca niezale¿nej warszawskiej sceny Studium Teatralne.
BOROWSKI WAC£AW - malarz, rysownik, grafik, scenograf, czo³owy reprezentant nowego klasycyzmu lat 20.
i 30. XX wieku. Urodzony w 1885 w £odzi, zmar³ tam¿e
w 1954. Po wojnie zajmowa³ siê tak¿e projektowaniem
banknotów dla Pañstwowej Wytwórni Papierów Wartoœciowych w £odzi.
Borowski Wiktor (w³aœciwie Aron Berman) - (ur. 9 listopada 1905 w Warszawie, zm. 22 listopada 1976 w Warszawie) dzia³acz komunistyczny i dziennikarz. W latach 19211926 by³ dzia³aczem Komunistycznego Zwi¹zku M³odzie¿y
Polskiej. Od 1925 do 1929 nale¿a³ do Zwi¹zku Niezale¿nej
M³odzie¿y Socjalistycznej „¯ycie”. W latach 1925-1927 by³
redaktorem naczelnym „G³osu Robotniczego”. Od 1926 nale¿a³ do Komunistycznej Partii Polski. W czasach II Rzeczypospolitej trzykrotnie skazywany na wiêzienie za dzia³alnoœæ
wymierzon¹ w interesy Polski. Zaszed³ bardzo wysoko
w strukturach KPP - sta³ siê cz³onkiem sekretariatu jej w³adz.
Zosta³ nawet pracownikiem przedstawicielstwa KPP przy
Komitecie Wykonawczym Miêdzynarodówki Komunistycznej w Moskwie. Mo¿na wiêc powiedzieæ, ¿e sta³ siê prawdziw¹ szych¹ wœród agentury sowieckiej na Polskê. Po wojnie
ojciec Borowskiego nale¿a³ do najgorszych stalinizatorów
polskiej prasy jako redaktor naczelny „¯ycia Warszawy”,
a od 1951 r. zastêpca redaktora naczelnego g³ównego
dziennika komunistycznego - „Trybuny Ludu”. W latach
1933-1939 przebywa³ w wiêzieniu. Po klêsce wrzeœniowej
przebywa³ w Zwi¹zku Radzieckim, gdzie w 1943 rozpocz¹³
dzia³alnoœæ w Zwi¹zku Patriotów Polskich. Od 1944 by³ oficerem politycznym w 1. Armii Wojska Polskiego i redaktorem Biuletynu Praskiego. W latach 1944-1951 pe³ni³ funkcjê
redaktora naczelnego „¯ycia Warszawy”. Od 1951 do 1967
pracowa³ jako zastêpca redaktora naczelnego w „Trybunie
Ludu”. W latach 1945-1964 nale¿a³ do w³adz Zwi¹zku Zawodowego Dziennikarzy, a nastêpnie Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich.
Jego synem jest Marek Borowski, by³y marsza³ek Sejmu,
za³o¿yciel i aktualny przewodnicz¹cy Socjaldemokracji Polskiej.
BOROWSKI Andrzej - profesor; kierownik Katedry Literatury Staropolskiej i Oœwieceniowej Instytutu Polonistyki UJ.
BOROWSKI Karol - 1886-1968, re¿yser, profesor PWST.
BOROWSKI Marek - Szymon Berman - LISTA NR 8, 10
i 11; urodzony w 1946 r. w Warszawie. Pochodzi z rodziny
¿ydowskich komunistów Bermanów. Jego ojcem by³ Wiktor
Borowski, (nazwisko zmieni³ z Berman na Borowski jesieni¹
1944 roku), wieloletni redaktor „Trybuny Ludu”, a stryjem
Bronis³aw Berman, cz³onek w³adz przedwojennej KPP.
Uczêszcza³ do tzw. czerwonego liceum im. Gottwalda. Uczy³
siê m.in. z Janem Lityñskim, Adamem Michnikiem, Helen¹
£uczywo (Chaber), Wand¹ Rapaczyñsk¹ (Gruber), Magd¹
Umer (Humer). W 1962 roku z tego grona wy³oni siê Klub
Poszukiwaczy Sprzecznoœci. Borowski o Klubie: „Byliœmy
m³odymi komunistami, którzy chcieli budowaæ prawdziwy
socjalizm i dlatego atakowaliœmy status quo, porównuj¹c
teoriê z praktyk¹. Ci m³odzi komuniœci 6 lat póŸniej zorganizowali protesty studenckie, po których wiêkszoœæ z nich trafi³a do opozycji, przechodz¹c drogê od KOR-u do Unii Wolnoœci. Ukoñczy³ handel zagraniczny w Szkole G³ównej Planowania i Statystyki w Warszawie, a nastêpnie Podyplomowe Studium Finansów w SGPiS. W latach 1967-68 nale¿a³
do PZPR, sk¹d zosta³ wyrzucony za udzia³ w protestach studenckich w 1968 r. Ponownie wst¹pi³ do partii w 1975 r.
i by³ w niej a¿ do rozwi¹zania. W latach 1968-82 pracowa³
w Domach Towarowych „Centrum”, od 1982 r. by³ wicedyrektorem i dyrektorem departamentu w Ministerstwie Rynku
Wewnêtrznego, a w latach 1989-91 wiceministrem tego resortu w rz¹dzie T. Mazowieckiego, odpowiedzialnym za prywatyzacjê handlu i turystyki. Od 1990 r. jest cz³onkiem
w³adz, a od 1997 wiceprzewodnicz¹cym Socjaldemokracji
RP. W latach 1993-94 by³ wicepremierem i ministrem finansów w rz¹dzie W. Pawlaka, ale poda³ siê do dymisji po
aferze ze sprzeda¿¹ Banku Œl¹skiego. W 1995 by³ szefem
Urzêdu Rady Ministrów w rz¹dzie J. Oleksego. Od 1991 by³
pos³em z ramienia SLD, a od 1996 by³ wicemarsza³kiem
Sejmu. Wraz z 30-osobow¹ grup¹ dzia³aczy i pos³ów Sojuszu Lewicy Demokratycznej (m. in. Izabella Sierakowska,
Jolanta Banach, Andrzej Celiñski) oraz Unii Pracy (m. in. Tomasz Na³êcz) niezadowolonych z dzia³ania rz¹du Leszka
Millera i partii politycznych, 26 marca 2004 utworzy³ now¹
lewicow¹ formacjê polityczn¹ o nazwie Socjaldemokracja
Polska. 1 maja 2005 wyrazi³ chêæ kandydowania w wyborach prezydenckich jako kandydat Socjaldemokracji Polskiej. Poparcia politycznego udzieli³y mu partie Unia Pracy
oraz Zieloni 2004 oraz od koñca wrzeœnia Sojusz Lewicy
Demokratycznej. Popar³y go równie¿ Federacja M³odych
Unii Pracy, Krajowe Forum Bezrobotnych i Stowarzyszenie
„M³oda Socjaldemokracja”. Szefem sztabu wyborczego zosta³ Tomasz Na³êcz. Swój udzia³ w wyborach Borowski zakoñczy³ w I turze. Mimo pora¿ki w wyborach prezydenckich
nie wycofa³ siê z dzia³alnoœci politycznej. W dalszym ci¹gu
stoi na czele funkcjonuj¹cej poza parlamentem SdPl, chocia¿ - patrz¹c na jego dokonania - na usta cisn¹ siê s³owa:
„Koñcz Waœæ, wstydu oszczêdŸ!!!”.
BOROWSKI W³odzimierz - nale¿y do grona artystów,
których droga twórcza odbija wiêkszoœæ przemian, którym
podlega³a awangardowa sztuka polska od po³owy lat 50. po
schy³ek lat 70. Urodzi³ siê w roku 1930 w Kurowie na LubelszczyŸnie.
BORTKIEWICZ Pawe³ - Ks. prof. UAM. Prowadzi³ dyskusjê
panelow¹ na hucpie pt. VII DZIEÑ DIALOGU CHRZEŒCIJAÑSKO-¯YDOWSKIEGO SYMPOZJUM „STANIECIE SIÊ B£OGOS£AWIEÑSTWEM” 15 STYCZNIA 2004 r.w Poznaniu.
BORTNOWSKA Halina- LISTA NR 2, 11, 13 i 15; polonofob,
teolog, publicystka, cz³onek Komitetu Helsiñskiego w Polsce.
Redaktor katolewackiego miesiêcznika „Znak”. Cz³onek
„Otwartej Rzeczpospolitej” (oficjalnie) „Stowarzyszenia przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii”, powsta³ego w 1999 r.,
agentury Mosadu w Polsce. 15.02.2007-15.09.2007 w ramach Kampanii Rady Europy „All different - all equal” (”Ka¿dy inny - wszyscy równi”) Stowarzyszenie M³odych Dziennikarzy ”Polis” oraz Grupa Wirydarz Przeciwko Antysemityzmowi i Ksenofobii organizuj¹ konkurs, trwaj¹cy od 15 lutego do
15 wrzeœnia, którego animatork¹ jest Halina Bortnowska.
BORTNOWSKA-D¥BROWSKA Halina - LISTA NR 16; publicystka, dzia³acz spo³eczny, przewodnicz¹ca katolickiego
ruchu „Wirydarz”, Warszawa.
BORUCKA Anna - LISTA NR 11; psycholog, pracownik
Pracowni Profilaktyki M³odzie¿owej „Pro-M”, Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie. Prowadzi badania dotycz¹ce patologii wœród dzieci i m³odzie¿y. Wspó³autorka
ksi¹¿ki „Picie alkoholu przez m³odzie¿ z mokotowskich szkó³
œrednich w latach 1984-2000”.
BORUSEWICZ Halina - dziennikarka.
BORYS And¿elika - (ur. 14 paŸdziernika 1973) dzia³aczka
polonijna na Bia³orusi, bezprawnie wybrana przewodnicz¹c¹ Zwi¹zku Polaków na Bia³orusi. Urodzi³a siê w Grodnie
w ówczesnej Bia³oruskiej SRR. Ukoñczy³a szko³ê œredni¹
w grodzieñskiej wiosce Podlipki, a nastêpnie technikum pedagogiczne w Zamoœciu oraz studia pedagogiczne i psychologiczne w Bia³ymstoku. Po studiach powróci³a na Bia³oruœ, by wyk³adaæ jêzyk polski w polskiej szkole w Grodnie
i we wsi Odelsk. Od 1995 zosta³a cz³onkiem Zwi¹zku Polaków na Bia³orusi (ZPB) i w 1998 zosta³a przewodnicz¹c¹
wydzia³u edukacji. Na szóstym zjeŸdzie ZPB w marcu 2005
zosta³a wybrana niezgodnie ze statutem przewodnicz¹c¹
Zwi¹zku, zastêpuj¹c na tym stanowisku Tadeusza Kruczkowskiego. Dlatego te¿ 12 maja Ministerstwo Sprawiedliwoœci Bia³orusi uniewa¿ni³o zjazd. Ma tak¿e obywatelstwo
USA. Nieskrywanie realizuje politykê od³¹czenia Bia³orusi od
wp³ywów Rosji. Jej dzia³alnoœæ na Bia³orusi - wspierana
przez kolejne antyrosyjskie rz¹dy w Polsce - szkodzi interesom bia³oruskiej poloni. Dr Marek G³ogoczowski napisa³ na
blogu: „sk¹d siê wziê³a ta And¿elika Borys, 32-letnia nauczycielka? W licz¹cej obecnie sto tysiêcy mieszkañców Lidzie biwakowaliœmy goœcinnie w eleganckim Domu Polskim, wybudowanym dziesiêæ lat temu za pieni¹dze III RP.
Od licz¹cej 72 lata kierowniczki tego Domu, pani Izabeli Tyrkin, dowiedzieliœmy siê kolejnych interesuj¹cych szczegó³ów wojny polsko-polskiej, jaka zosta³a stoczona w roku
ubieg³ym przez dzia³aczy Zwi¹zku Polaków Bia³orusi, przy
bardzo aktywnym wsparciu strony zwyciêsko-przegranej
przez w³adze III RP. Zarówno pani Czajka z Miñska jak i pani Tyrkin z Lidy pyta³y siê nas, sk¹d siê wziê³a ta And¿elika
Borys, 32-letnia nauczycielka, któr¹ starsze od niej œrednio
dwa razy gremium dzia³aczy ZPB, w marcu ubieg³ego roku
w Grodnie, uczyni³o swoj¹ prze³o¿on¹? (Pani Izabela by³a
obecna na tym specyficznym walnym zebraniu, ale z niego
wysz³a, gdy zobaczy³a co siê œwiêci.) Kierowniczka Domu
w Lidzie opowiada³a nam, ¿e ju¿ od momentu, kiedy Borys
zosta³a cz³onkiem Zarz¹du ZPB, to robi³a wszystko, aby sabotowaæ pracê prezesa tej organizacji, ponoæ bardzo utalentowanego dra Kruczkowskiego z Uniwersytetu Grodzieñskiego, pe³ni¹cego tak¿e funkcjê Sekretarza Stowarzyszenia Europejskich Organizacji Polonijnych z siedzib¹ w Warszawie. Przypomnia³em zatem pani Izabeli (czyta³a ona bowiem mój artyku³ w G³osie znad Niemna rok temu), ¿e grupa dywersyjna pani Borys zosta³a przeszkolona do wykonania swej misji w Polsce, tak¿e i w Zakopanem, w czasie sta¿u w redakcji powi¹zanego z Gazet¹ Wyborcz¹, Tygodnika
Podhalañskiego. Poinformowa³em j¹ ponadto, ¿e we wrzeœniu ubieg³ego roku by³em w Krakowie, w Pa³acu Decjusza,
na otwartym dla publicznoœci sympozjum Non Violent Revolutions, gdzie wypowiadali siê, g³ównie zreszt¹ po angielsku, m³odzi organizatorzy niedawnych kolorowych rewolucji w Serbii, w Gruzji i na Ukrainie. I choæ operuj¹cy tylko jêzykiem angielskim, dostojny wiekiem moderator tego sympozjum zapewnia³ publicznoœæ, ¿e i na Bia³orusi kolorowa
rewolucja siê uda, to obecni na sali m³odzi Bia³orusini byli
bardzo sceptyczni odnoœnie sukcesu demokracji w ich kraju. Pani Izabela nam opowiedzia³a, ¿e w ramach sankcji za
brak poparcia dla commandante Borys, Konsulat Polski
(czy¿by naprawdê polski?) w Grodnie otrzyma³ nakaz
odmawiania wiz wjazdowych do naszego (czy¿by naprawdê naszego?) kraju wszystkim, zazwyczaj starszym ju¿ wiekiem dzia³aczom ZPB. Tym w³aœnie dzia³aczom, dziêki
których staraniom i zazwyczaj spo³ecznej pracy, Polacy na
Bia³orusi po 1990 roku tak sprawnie siê zorganizowali i wyposa¿yli w liczne tam Domy Polskie. Oko³o 50 tych dzia³aczy otrzymuje z Konsulatu RP od zesz³ego roku odpowiedŸ,
¿e ich obecnoœæ w Polsce mog³aby okazaæ siê byæ niebezpieczn¹ dla pañstwa.
Boruta Kamila - Teatr im. Stefana ¯eromskiego Kielce. Teatr ¯ydowski Warszawa. Teatr Rampa w Warszawie. IV FESTIWAL KULTURY ¯YDOWSKIEJ WARSZAWA SINGERA.
BORYS-DAMIÊCKA Barbara - re¿yser, dyrektor teatru „Syrena” w Warszawie.
BORYSOWICZ Abram - funkcjonariusz komisariatu NKWD
w Miñsku. Bra³ bezpoœredni udzia³ w mordzie katyñskim jako jeden z jego kierowników.
BORZYMIÑSKA Zofia - LISTA NR 2; doktor, dzia³ Naukowy,
¯ydowski Instytut Historyczny. Bra³a udzia³ w konferencji
„¯ydzi i judaizm we wspó³czesnych badaniach polskich”
(Kraków 1998) - Wp³yw szko³y rabinów na przemiany kulturowe ¯ydów warszawskich w drugiej po³owie XIX i XX wieku.
BORZYMSKA Zofia - „Dzieje ¯ydów w Polsce XIX wiek.
Wybór tekstów Ÿród³owych”, Warszawa 1994.
BOSAK Henryk - (ur. 1931) pu³kownik, oficer wywiadu.
W 1951 s³uchacz Szko³y Oficerskiej w Legionowie, od
1953 oficer Departamentu VII (wywiad) Ministerstwa Bezpieczeñstwa Publicznego. Nastêpnie od grudnia 1954 oficer Departamentu I Komitetu ds. Bezpieczeñstwa Publicznego, od 1956 Departamentu I Ministerstwa Spraw Wewnêtrznych. W tym samym czasie zastêpca naczelnika
wydzia³u oraz naczelnik wydzia³u. Rezydent wywiadu
w Rabacie, Pary¿u, Genewie, Belgradzie i Budapeszcie. Na
emeryturze od sierpnia 1990. Napisa³ 6 ksi¹¿ek o wywiadzie: „Werbownik” ( (I-wyd - 1992), „Oficer centrali”, „Rezydenci i agentki” (2004), „Wnuk genera³a”, „Wywiadowcza wiza”, „Rezydent z Genewy”.
BOSAKOWSKI Ryszard - LISTA NR 13; OP, ksi¹dz dominikanin, przewodnicz¹cy Komisji i Koordynator Rodziny Dominikañskiej. Duszpasterz akademicki. Zwi¹zany z „Wiêzi¹”.
BOSSAK Jerzy - w³aœciwie Jerzy Szelubski (ur. 31 lipca
1910 w Rostowie nad Donem, zm. 23 maja 1989 w Warszawie) re¿yser filmów dokumentalnych, pedagog, dziennikarz. Ukoñczy³ prawo i filozofiê na Uniwersytecie Warszawskim. Przed wojn¹ w Lwowie, redagowa³ miêdzy innymi
dzia³ filmowy w piœmie „Sygna³y”, wspó³pracowa³ z pismem
„Dziennik Popularny”, w 1928 r. by³ wspó³za³o¿ycielem Stowarzyszenia Mi³oœników Filmu Artystycznego „Start”.
W czasie wojny od 1943 roku uczestniczy³ w tworzeniu
„Czo³ówki Filmowej” Wojska Polskiego, towarzysz¹c jako
filmowiec przemarszowi armii polskiej a¿ do Berlina. Po wojnie by³ profesorem PWST w £odzi. W latach 1944-1948
pe³ni³ funkcjê redaktora Polskiej Kroniki Filmowej, wspó³pracowa³ z Wytwórni¹ Filmow¹ „Czo³ówka”, a póŸniej by³ kierownikiem artystycznym Wytwórni Filmów Dokumentalnych.
BOYS Mary - profesor Teologii Praktycznej nowojorskiego
seminarium Union Theological Seminary. Siostra Mary to
znana postaæ dzia³aj¹ca w œwiatku „dialoguj¹cych katolików”. Razem z innymi osobami wymienionymi w kilku miejscach na tej liœcie, podpisa³a ona w 2002 roku dokument pt.
„Œwiête Zobligowanie: Przemyœlenia na temat wiary chrzeœcijañskiej w relacji do Judaizmu i ¯ydów”[ A Sacred Obligation: Rethinking Christian Faith in Relation to Judaism and
the Jewish People”], które oznajmia, ¿e: „Chrzeœcijanie
przez ca³e wieki utrzymywali, ¿e ich przymierze z Bogiem
zast¹pi³o [...] przymierze ¯ydów. Odrzucamy tê pretensjê”.
Innymi s³owy: siostra Mary odrzuca to, co przez ca³e wieki
chrzeœcijanie nauczali, w co wierzyli, co by³o - i niezaprzeczalnie dalej i niezmiennie jest! - podstaw¹ Wiary. Dalej dokument obwieszcza, ¿e „Przy niedawnym przyznaniu siê
chrzeœcijan, i¿ przymierze Boga z ¯ydami jest wieczne,
chrzeœcijanie mog¹ teraz rozpoznaæ w tradycji ¿ydowskiej
dzia³anie zbawczej si³y Boga. Jeœli zatem ¯ydzi, którzy nie
dziel¹ naszej wiary w Chrystusa s¹ w stanie przymierza
z Bogiem, chrzeœcijanie potrzebuj¹ nowych dróg na zrozumienie uniwersalnego znaczenia Chrystusa”. Z tej nowomowy wynika niew¹tpliwie, i¿ dokonano niedawno pewnej teologicznej transakcji, odwracaj¹cej podstawy wiary katolickiej. Jak ma jednak konkretnie wygl¹daæ to „uniwersalne
znaczenie Chrystusa”, tego siostra Mary nie wyjaœnia. Czy¿by ta „uniwersalnoœæ” to nic innego tylko rozmycie Osoby
Chrystusa w historyczno-mitologiczno-sentymentaln¹ postaæ, wygodn¹ dla wszystkich, w tym i dla ¯ydów? Po tym
wszystkim oczywiœcie nie dziwi jasne stwierdzenie, i¿
„Chrzeœcijanie nie powinni d¹¿yæ do konwersji ¯ydów”.
W sumie jest to znane motto posoborowego Koœcio³a, który
wyrzek³ siê nawracania ¯ydów uwa¿aj¹c, i¿ ka¿dy powinien
czekaæ na „swojego” Mesjasza. Dla ¯ydów niezbêdnym krokiem w przyjœciu „ich” Mesjasza jest polityczne zaistnienie
pañstwa Izrael i jego ekspansja do „Wielkiego Izraela”. Równie¿ i te d¹¿enia popieraj¹ sygnatariusze. Podpisuj¹c swego
czasu inny list [List podpisany przez Mary C. Boys, SNJM,
dr. P. Cunnignham i ojca J. Pawlikowskiego wydrukowany
zosta³ w neokatolickim piœmie America, 14 paŸdziernika,
2002], siostra Mary Boys wyzna³a, i¿ nie wierzy w natchnione ksiêgi Pisma Œwiêtego, nazywaj¹c je zwyczajnie „opiniami” autorów. Zaœ boj¹c siê filmu Gibsona wyzna³a, i¿: „Jako cz³onek Koœcio³a Katolickiego, oceniam jego [Re¿ysera]
myœlenie jako dziwaczne i niebezpieczne i sugerujê, by ¯ydzi s¹dzili go w ten sam sposób. Wydaje siê, ¿e mamy
[w osobie re¿ysera i w samym filmie] do czynienia, w najlepszym przypadku, z pobrze¿ami katolickoœci, z tragicznie
przekrêconymi stosunkami pomiêdzy Judaizmem a Chrzeœcijañstwem. Jest to pomno¿one przez arogancjê wielkiego
bogactwa [Mel Gibson wy³o¿y³ swoje w³asne pieni¹dze na
wyprodukowanie filmu, co - jak widaæ - i tego przeciwnicy
nie mog¹ œcierpieæ.] pozwalaj¹cego na wyprodukowanie filmu, który otworzy [zabliŸnione] rany historii”. Wobec tego
typu stwierdzeñ nale¿y zadaæ kilka zasadniczych pytañ do
ludzi pokroju siostry Mary: czy dalej recytuj¹ oni Credo, czy
dalej wyznaj¹ oni Prawdy w nim zawarte? Wydaje siê, ¿e
staj¹c siê neokatolikami ca³kowicie wymienili je na modernistyczny relatywizm (fragm. Lech Maziakowski BIBU£A pismo niezale¿ne Nr 17, grudzieñ 2003).
BO¯EK Dariusz - LISTA NR 10; mgr, pe³nomocnik dyrektora ds. Systemu Zarz¹dzania Jakoœci¹; Kierownik Oficyny
Wydawniczej Centrum Doradztwa i Doskonalenia Nauczycieli w Szczecinie.
BO¯EK Renata - LISTA NR 10; ur. 1970r., psycholo¿ka, feministka, nauczycielka akademicka, dziennikarka. Jest autork¹ artyku³ów naukowych i mniej naukowych z zakresu
psychologii i studiów nad p³ci¹ kulturow¹. „Madame Sinobroda” jest jej pierwsz¹ powieœci¹.
BO¯YK Maks - (ur. 3 maja 1899, zm. 5 kwietnia 1970
w Nowym Jorku) aktor ¿ydowskiego pochodzenia, który zas³yn¹³ g³ównie z ról w przedwojennych ¿ydowskich filmach
i sztukach teatralnych w jêzyku jidysz.
BRAC£AWSKA Irena - LISTA NR 3; publikuje artyku³y popularno-naukowe w: „S³owo ¯ydowskie, „Gazeta ¯ydowska”, „G³os Ofiar Nazizmu”, i innych.
BRACH-CZAINA Jolanta - LISTA NR 6 i 10; urodzi³a siê
w Warszawie, studiowa³a fizykê i filozofiê w Warszawie,
a re¿yseriê teatraln¹ w Pary¿u. Jest profesorem na UW, filozofk¹, kulturoznawczyni¹. G³ówne nurty zainteresowañ
Jolanty Brach-Czainy to filozofia sztuki oraz filozofia istnienia. Publikuje artyku³y, eseje, ksi¹¿ki, m.in.: „Na drogach dwudziestowiecznej myœli teatralnej” (1975), „Etos
nowej sztuki” (1984). Jej „Szczeliny istnienia” (1992,
1999) - ksi¹¿ka-wydarzenie, inspiruj¹ca polskich artystów
i pisarzy - otrzyma³a w 1994 roku nagrodê literack¹ Polskiego Towarzystwa Wydawców Ksi¹¿ek. Ksi¹¿kê BrachCzainy nazwano „bibli¹ feminizmu”, w krêgu badañ feministycznych pe³ni³a ona rolê pseudointelektualnego bodŸca. Czêsto publikuje brednie i k³amstwa w „Midraszu”,
m.in.cykl: „Ksiêga ¿ydowskich wspomnieñ”: „W 1968 roku wyje¿d¿aj¹cym z Polski ¯ydom wolno by³o wywieŸæ tylko rzeczy osobiste, u¿ywane i w œciœle ograniczonej iloœci.
A ¿e od otrzymania zgody na wyjazd do terminu wyjazdu
dawano 14 dni, wiêc Polacy mogli za bezcen kupowaæ
wyprzedawane w poœpiechu domowe sprzêty, ubrania,
ksi¹¿ki. Tak¿e zajmowaæ wolne miejsca pracy. Wreszcie mieszkania po wyje¿d¿aj¹cych przydzielano nowym lokatorom. W ka¿dym pogromie poza irracjonalnym wybuchem nienawiœci i przemocy jest jeszcze racjonalny element grabie¿y. Strzy¿enie owiec.(...) Tymczasem od 1966
roku w partii, wojsku, UB i policji zaczê³a narastaæ antysemicka nagonka, której kulminacj¹ by³ rok 1968. Bromber-
ga wyrzucono z PWN-u, aresztowano pod absurdalnymi
zarzutami, w nieskoñczonoœæ przes³uchiwano. Szykanami
objêto ca³¹ rodzinê. Wreszcie - wypêdzono z Polski. Jak
wielu innych ¯ydów”.
BRADERSAN Moj¿esz - cz³onek ZPP - stalinowski Zwi¹zek
Patriotów Polskich z Moskwy, zatwierdzony przez Stalina.
BRALCZYK Jerzy - LISTA NR 6; ur. 23 maja 1947 w Ciechanowie, prof. jêzykoznawca, specjalista w zakresie jêzyka mediów, reklamy i polityki.
Obecnie wyk³ada w Instytucie Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego oraz w Szkole Wy¿szej Psychologii
Spo³ecznej w Warszawie (jest tu prorektorem).
Zasiada w Prezydium Rady Jêzyka Polskiego PAN oraz jest
cz³onkiem Polskiego Towarzystwa Jêzykoznawczego i Komitetu Jêzykoznawstwa PAN. W Telewizji Polonia prowadzi
cotygodniowy program „Mówi siê”, natomiast w Polskim
Radiu - codzienn¹ audycjê „S³owo o s³owie”. Pisze równie¿
felietony dla miesiêcznika „Wiedza i ¯ycie”. Odznaczony zosta³ Z³otym Krzy¿em Zas³ugi (1988) oraz Krzy¿em Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1998).
BRANDT Jerzy - LISTA NR 14; nauczyciel WOS-u w Zespole Szkó³ Zawodowych im. Stanis³awa Staszica w Opolu.
Przedstawiciel Zarz¹du Oddzia³u Zwi¹zku Nauczycielstwa
Polskiego w Opolu.
BRAND Maja - Koordynatorka Programów Edukacyjnych,
¯ydowskie Stowarzyszenie Czulent, ul. Dietla 64/6 31-039
Kraków.
BRANDEL Adam - pu³kownik, szef Wydzia³u Informacyjnego i Dywizji Koœciuszkowskiej.
BRANDSTAETTER Roman - 1906-88, pisarz, dramaturg,
chrzeœcijanin-syjonista. Poeta i t³umacz, znawca Pisma
Œwiêtego. Urodzi³ siê w ¿ydowskiej rodzinie inteligenckiej
jako syn Ludwika i Marii z domu Brandstaetter. „Przed drug¹ wojn¹ œwiatow¹ wyraŸnie sympatyzowa³ z syjonizmem,
a w jego publicystyce pojawia³y siê nawet w¹tki antychrzeœcijañskie. Rzecz zadziwiaj¹ca - prze¿y³ nawrócenie na katolicyzm w czasie wojny, mieszkaj¹c wœród ¯ydów w Jerozolimie. By³o to ju¿ w czasie, gdy czu³ siê strasznie wypalony wewnêtrznie, po opuszczeniu przez ¿onê i otrzymaniu
wiadomoœci o zamordowaniu jego rodziców w komorze gazowej”. Po nawróceniu napisa³ liczne utwory o tematyce
chrzeœcijañskiej, m.in. „Kroniki Asy¿u”, „Pieœñ o moim
Chrystusie” i s³ynn¹ tetralogiê powieœciow¹ „Jezus z Nazaretu”, przet³umaczon¹ m.in. na jêzyk niemiecki i w³oski („Kurier Codzienny” - „¯ydzi w obronie Koœcio³a katolickiego”,
prof. Jerzy Robert Nowak, 1-3 czerwca 2007).
BRANDT Andrzej - LISTA NR 4; mgr in¿. Informatyk, Warszawska Wy¿sza Szko³a Informatyki.
BRANDYS Kazimierz - Landau - ur. 27 paŸdziernika 1916
r. w £odzi, zm. 11 marca 2000 w Pary¿u. Pisarz, sk³onny do
ró¿nych uogólnieñ w duchu antypolonizmu, pisa³ na ³amach
paryskiej „Kultury” w 1983 roku: „Po powrocie do Polski ci
zagubieni, biedni ludzie pope³nili wielki b³¹d. Pozwolili siê
u¿yæ jako narzêdzie stalinizmu. W spo³eczeñstwie antysemityzmu nie by³o, pojawi³ siê on natomiast w rz¹dz¹cej partii.
(...) Przybyli z obc¹ armi¹, by aresztowaæ i rz¹dziæ”. Polonofob urodzony w £odzi, stalinowiec. Od 1977 r. by³ redaktorem „Zapisu”. Od 1978 r. dzia³a³ w Towarzystwie Kursów
Naukowych. Jego powieœæ „Nierzeczywistoœæ” by³a pierwsz¹ powieœci¹ wydan¹ przez Niezale¿n¹ Oficynê Wydawnicz¹ NOWA (1977), a pamiêtnik „Miesi¹ce. Wspomnienia
z teraŸniejszoœci” jej setn¹ publikacj¹. Kolejne tomy wymienionych ksi¹¿ek ukaza³y siê w NOW-ej w latach 1987-89;
fragmenty drukowa³y pisma podziemne w latach 1977-81.
BRANDYS Marian - 1919-1998. Pisarz, publicysta,
w „Dzienniku 1976-1977” zapisa³: „¯ydzi, którzy pozostali, weszli niemal w ca³oœci do klasy rz¹dz¹cej (...). ¯ydzi
garnêli siê do w³adzy jak æmy do ognia”. W 1978 r. by³
wspó³za³o¿ycielem Towarzystwa Kursów Naukowych. W latach 1980-89 opublikowa³ szereg ksi¹¿ek historycznych
(np. „Moje przygody z histori¹”), literackich i wspomnieniowych w wydawnictwach: Niezale¿na Oficyna Wydawnicza
NOWA, CDN, Oficyna WE. Fragmenty ksi¹¿ek i inne teksty
publikowa³ w pismach: „Puls”, „Nowy Zapis”, „Krytyka”.
Jego mieszkanie (i ¿ony Haliny Miko³ajskiej) by³o miejscem
spotkañ opozycji i niezale¿nych intelektualistów.
BRANIEWSKI Edward - Brandsteter - genera³, by³y komendant m³odzie¿owej organizacji „S³u¿ba Polsce”, by³y
komendant AWP.
BRATKIEWICZ Agnieszka - LISTA NR 6; psycholog, pracownik Szko³y Wy¿szej Psychologii Spo³ecznej. W ramach
dzia³alnoœci Kampanii Przeciw Homofobii - wspó³autorka
ksi¹¿ki pt. „Jestem gejem. Jestem lesbijk¹: komu mogê
o tym powiedzieæ?” (Warszawa, 2005). Podrêcznik zosta³
przekazany uczestnikom warsztatów oraz poradniom psychologicznym i bibliotekom w ca³ej Polsce.
BRATKOWSKA Krystyna - LISTA NR 13; polonofob,
skarbnik, cz³onek „Otwartej Rzeczpospolitej”, „Stowarzyszenia przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii” powsta³ego
w 1999 r. Rada Programowa ¿ydowskiego pisma „Midrasz”. W jej mieszkaniu przez kilka miesiêcy drukowano
pismo „Myœl Niezale¿na” (1982). Potem do koñca 1989 r.
pracowa³a dla dwutygodnika „KOS”. Poœredniczy³a w kontaktach miêdzy redakcj¹ a drukarni¹. Od 1983 r. by³a sekretarzem redakcji. Zajmowa³a siê równie¿ kolporta¿em „Tu Teraz” i Zeszytów Edukacji Narodowej.
BRATKOWSKA Roma - Warszawa. W latach 70. i 80. by³a zaanga¿owana w organizowanie i prace Konwersatorium
„Doœwiadczenie i Przysz³oœæ” oraz w dzia³alnoœæ podziemn¹ Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. W latach 80.
wspó³organizowa³a spotkania œrodowiska dziennikarskiego
- tzw. „Dzwonek Niedzielny” (gazeta mówiona).
BRATKOWSKI Andrzej - Blumstein - urodzony w 1936 r.
w Warszawie. Jest bratem znanego dziennikarza Stefana
Bratkowskiego. Ukoñczy³ budownictwo l¹dowe na Politechnice Krakowskiej, jest doktorem nauk technicznych.
Zaanga¿owany w organizacjê i prace Konserwatorium
„Doœwiadczenie i Przysz³oœæ”. Pomaga³ technicznie
i udziela³ swego mieszkania na nagrania „Gazety DŸwiêkowej” Stefana Bratkowskiego. Wersja do druku W latach
1959-91 pracowa³ w Centralnym Oœrodku Badawczo-Projektowym Budownictwa Przemys³owego „Bistyp”, gdzie
doszed³ do stanowiska dyrektora. Od 1956 r. do koñca istnienia PZPR by³ jej cz³onkiem, a w latach 1989-91 pos³em.
W 1990 r. wspó³tworzy³ Polsk¹ Uniê Socjaldemokratyczn¹, kierowan¹ przez T. Fiszbacha. W latach 1992-93 by³
ministrem budownictwa w rz¹dzie H. Suchockiej. By³ ekspertem skrajnie liberalnego Centrum Analiz Spo³ecznoEkonomicznych. Pe³ni³ równie¿ funkcjê prezesa Polskiego
Zwi¹zku In¿ynierów i Techników Budownictwa oraz sta³ na
czele zarz¹du Towarzystwa Ubezpieczeñ Wzajemnych.
TAJEMNICE ŒWIATA DZIWNY JEST TEN ŒWIAT
BRATKOWSKI Piotr - LISTA NR 5; ur. 11 kwietnia 1955
roku w Warszawie. Poeta, prozaik, krytyk literacki i publicysta. W latach 1977-80 wspó³pracowa³ z „Pulsem”, pisz¹c
razem z Antonim Pawlakiem kronikê kulturaln¹, któr¹ kontynuowa³ w latach 80. w „Nowym Zapisie”, a potem w „Kulturze Niezale¿nej”. Publikowa³ recenzje, eseje, przek³ady,
wiersze w „Pulsie”, „Wezwaniu”, „Tygodniku Mazowsze”,
„Brulionie”, „Metrum”, antologiach. Dzia³a³ w Duszpasterstwie Œrodowisk Twórczych i uczestniczy³ w Tygodniach
Kultury Chrzeœcijañskiej. Od 1990 roku pracuje jako redaktor i dziennikarz, m.in. w „Gazecie Wyborczej”, w „Newsweeku” i w „Rzeczpospolitej”. Debiutowa³ w roku 1972, czytaj¹c swoje wiersze jako przerywnik w monodramie Wojciecha Siemiona „Jak to by³o naprawdê”, napisanym na podstawie opowiadania Antoniego S³onimskiego. Na ³amach
prasy literackiej zadebiutowa³ w roku 1975. W latach 80.
popularnoœæ przynios³y mu felietony o muzyce rockowej publikowane w miesiêczniku „Literatura”. W 1989 roku otrzyma³ za nie nagrodê artystyczn¹ im. Stanis³awa Wyspiañskiego.
BRATKOWSKI Stefan - Blumstein - LISTA NR 11; urodzony w 1934 r. we Wroc³awiu. Ukoñczy³ prawo na Uniwersytecie Jagielloñskim w Krakowie, gdzie nastêpnie pracowa³
jako asystent. W latach 1956-57 by³ dziennikarzem tygodnika „Po Prostu”, zwi¹zanego z ¿ydowsk¹ frakcj¹ w PZPR.
Nastêpnie by³ sekretarzem redakcji tygodnika „Kulisy”,
a w latach 1970-73 i 1980-81 redagowa³ dodatek „¯ycie
i Nowoczesnoœæ” w „¯yciu Warszawy”. Od 1954 do 1981
nale¿a³ do PZPR, a w latach 1956-57 by³ cz³onkiem Komitetu Centralnego Zwi¹zku M³odzie¿y Socjalistycznej. Inicjator i wspó³twórca paramasoñskiego Konwersatorium „Doœwiadczenie i Przysz³oœæ” (1978-82). Wspó³twórca raportów „DiP”. Wspó³wydawca i autor „Gazety DŸwiêkowej”
(1984-88). Od 1985 r. redaktor „Gazety Niecodziennej”.
Wspó³twórca gazety mówionej „Dzwonek Niedzielny” (od
1985). Publikowa³ w prasie podziemnej, m.in. „Vacacie”,
„Tygodniku Wojennym” i Bibliotece „Tygodnika Wojennego”. Od 1980 r. by³ prezesem Stowarzyszenia Dziennikarzy
Polskich, a od 1991 jest honorowym prezesem SDP. W latach 1986-90 zasiada³ w Komitecie Obywatelskim przy L.
Wa³êsie, póŸniej bra³ udzia³ w obradach Okr¹g³ego Sto³u,
a nastêpnie by³ jednym z za³o¿ycieli „Gazety Wyborczej”.
W latach 1991-92 kierowa³ Spó³dzielni¹ Wydawnicz¹ „Czytelnik”. By³ sta³ym felietonist¹ „Rzeczpospolitej” i czo³ow¹
postaci¹ obozu ¿ydomasoñskiego w polskim dziennikarstwie. Czerwony dziennikarz PRL-u, piewca Jaruzelskiego
i stanu wojennego w Polsce, przeciwnik dekomunizacji
w naszym kraju, cz³onek Klubu im. K. Marksa. Zwi¹zany ze
œrodowiskami Unii Demokratycznej, a póŸniej Unii Wolnoœci.
Pisa³: „Udzia³ ¯ydów w elicie re¿imu by³ tak du¿y, tak
ostentacyjny, jakby chciano ostatecznie re¿im z nim uto¿samiæ. Nie tylko we w³adzach partii i nie tylko w aparacie
represji. Kiedy m³oda wtedy moja przyjació³ka, dziennikarka radiowa, w roku 1955 wesz³a na posiedzenie kolegium
krakowskiego radia, kilkanaœcie osób zaczê³o ze œmiechem
biæ brawo; piêkna dziewczyna myœla³a, ¿e to dla jej urody;
za¿enowana spyta³a sk¹d te brawa. Us³ysza³a, ¿e zebrani
postanowili biæ brawo, kiedy pierwszy goj wejdzie na salê”
(S. Bratkowski „Pod wspólnym niebem” - „Rzeczpospolita”,
27 stycznia 2001 roku). Pe³en jadu nienawiœci do „narodowców” i prawicy; tropienie rzekomych „antysemitów”
idzie w parze u Bratkowskiego z konsekwentnym rozgrzeszaniem twórców stanu wojennego i dzia³añ postkomunistów, ci¹g³ym wybielaniem ich intencji. Co ciekawe, uwa¿a,
¿e pogrom kielecki by³ zbrodni¹ zorganizowan¹ przez
NKWD. W swojej ksi¹¿ce „Pod wspólnym niebem”, powo³a³ siê na film dokumentalny autorstwa Andrzeja Mi³osza
„Henio”. Film jednoznacznie opowiada siê za wersj¹, i¿ zbrodni dokonali komuniœci. Opiera siê to na relacji Henryka B³aszczyka, który zosta³ rzekomo porwany w 1946 roku. Jego
ojciec by³ konfidentem bezpieki. „Zachód przyznajmy, uwierzy³ we wszystko. Chcia³ uwierzyæ. Pogrom kielecki udowodni³, ¿e Polacy zas³u¿yli na swój los i nale¿a³o ich zostawiæ
Sowietom” (S. Bratkowski „Pod wspólnym niebem”, Warszawa 2001, s. 198).
BRAUDE Zygmunt (ur. 1903) - funkcjonariusz aparatu
bezpieczeñstwa Polski Ludowej. Przed wojn¹ cz³onek adwokatury w Warszawie, dzia³acz KPP. W czasie wojny oficer
polityczny i oficer œledczy 1 Dywizji Piechoty w ZSRR. Od 26
wrzeœnia 1944 r. Kierownik Biura Prawnego Resortu Bezpieczeñstwa Publicznego, nastêpnie p.o. dyrektora Gabinetu
Ministra BP (1945-1952). Po opuszczeniu MBP (w stopniu
podpu³kownika) zosta³ kierownikiem redakcji literatury rosyjskiej w Pañstwowym Instytucie Wydawniczym, wiosn¹
1969 r. przeszed³ na emeryturê, a nied³ugo potem wyjecha³
do Izraela.
BRAUN Andrzej - Lista nr 3; ur. w 1923 roku w £odzi, cz³onek ZWZ, potem ¿o³nierz AK, debiutowa³ w 1946 r., poeta,
powieœciopisarz, reporter, eseista. Po wojnie studiowa³ filologiê polsk¹ w £odzi i Wroc³awiu, a potem w Wy¿szej Szkole Teatralnej w Warszawie (1949-50). Od 1948 r. mieszka
w Warszawie, cz³. redakcji „Nowej Kultury” (1950-59), kierownik literacki Zespo³u Filmowego „Droga”, kierownik dzia³u filmowego w TVP w latach 1959-64. Cz³onek ZLP 194781 (wiceprezes ZG 1980-81), prezes Stowarzyszenia Pisarzy Polskich w latach 1990-93, prezes Polskiego Towarzystwa Conradowskiego.
BRAUN (Bronek)-Blumsztajn - pracownik Powiatowego
Urzêdu Bezpieczeñstwa Publicznego w Siedlcach. Bra³ udzia³ w porwaniu i zabójstwie 16 by³ych ¿o³nierzy podziemia
niepodleg³oœciowego. Przeniesiony s³u¿bowo do innej miejscowoœci.
BRAUN Juliusz - (ur. 29 sierpnia 1948) dziennikarz i polityk. Jest absolwentem wydzia³u geologicznego Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1989 r. by³ pos³em na Sejm RP I, II
i III kadencji z ramienia nastêpuj¹cych ugrupowañ politycznych: NSZZ „Solidarnoœæ”, Unia Demokratyczna, Unia Wolnoœci. Przez dwie kadencje Sejmu pe³ni³ równie¿ funkcjê
przewodnicz¹cego Komisji Kultury i Œrodków Przekazu.
W latach 1990-1991 redaktor naczelny Gazety Kieleckiej.
By³ przewodnicz¹cym KRRiTV.
BRAUN Kazimierz - (ur. 29.VI.1936) re¿yser teatralny, teatrolog, pedagog. Urodzi³ siê w 29 czerwca 1936 roku
w Mokrsku Dolnym. W 1958 roku ukoñczy³ Wydzia³ Filologiczny Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu,
na tej samej uczelni uzyska³ te¿ doktorat. W 1962 roku zdoby³ dyplom Wydzia³u Re¿yserii Pañstwowej Wy¿szej Szko³y Teatralnej w Warszawie. W 1985 roku Kazimierz Braun
wyemigrowa³ do Stanów Zjednoczonych, gdzie wyk³ada³ na
wielu uniwersytetach, m.in. na Uniwersytecie Nowojorskim
z siedzib¹ w Buffalo, a tak¿e re¿yserowa³ i pisa³. Dziœ jest
profesorem uniwersytetów we Wroc³awiu, Santa Cruz, Nowym Jorku i Buffalo. Sporadycznie re¿yseruje w Polsce.
Przygotowa³ m.in. we wroc³awskim Teatrze Polskim „MIAZGÊ” Jerzego Andrzejewskiego (1991), a w Teatrze Nowym
w Poznaniu „OLEANNÊ” Davida Mameta (2002). Najnowsza
jego polska premiera to „SZK£O BOLESNE” wg w³asnego
tekstu z Teatru Nowego w £odzi (2004) - nieudana, przypominaj¹ca szkoln¹ akademiê, próba zmierzenia siê z histori¹
Powstania Warszawskiego (fragm. Monika Mokrzycka-Pokora marzec 2006r. Instytut Adama Mickiewicza).
BRAUNEK Ma³gorzata - LISTA NR 10 i 13; ur. 30 stycznia
1947 w Szamotu³ach - aktorka filmowa i teatralna. W 1969
roku ukoñczy³a Pañstwow¹ Wy¿sz¹ Szko³ê Teatraln¹
w Warszawie na wydziale aktorskim. W 1970 wyró¿niona
jako Gwiazda Sezonu Filmowego. Zagra³a w przesz³o 20 filmach, w tym „¯ywot Mateusza”, „Polowanie na muchy”,
„Trzecia czêœæ nocy”, „Potop”, „Lalka” (wersja TV). Poza filmem gra³a na scenie Teatru Narodowego w Warszawie
w latach 1971-74. W latach 80. zerwa³a z aktorstwem, aby
powróciæ do zawodu oko³o roku 2001. Buddystka,
zwierzchnik Stowarzyszenia Buddyjskiego „Kandzeon”,
wspiera ruch na rzecz praw cz³owieka w Chinach. Jest tak¿e wegetariank¹, wspiera akcje na rzecz praw zwierz¹t.
BRAUNER Artur Abraham - urodzony 01.08.1918 roku
w £odzi. Jego ojcem by³ Moshe Brauner, który by³ w³aœcicielem hurtowni drewna. Wraz z rodzin¹ znalaz³ siê w getcie
w £odzi. Z getta uda³o siê ca³ej rodzinie uciec. Uratowany
w czasie wojny przez polskich ch³opów. Producent antypolskiego filmu pt. „Z piek³a do piek³a”. Film zosta³ nakrêcony
na Bia³orusi. Tematem filmu jest rzekomy pogrom ¯ydów
dokonany przez Polaków w Kielcach. Po wojnie jego rodzice wraz z trójk¹ dzieci wyjechali do Izraela. Artur ze swoim
bratem Wolfem wyjechali do Niemiec. W 1946 roku zak³adaj¹ firmê CCC-Film-Kunst. Z Niemiec wyje¿d¿aj¹ do USA.
Jego firma CCC (Central Cinema Company) wyprodukowa³a ok. 300 filmów. Brauner odbiera³ Oscary i Z³ote Globy.
By³ goœciem honorowym IV Festiwalu Filmowego „¯ydowskie Motywy” zorganizowanego w Warszawie w dniach 510 maja 2007 roku. Na festiwalu pokazano 6 filmów których
by³ producentem m.in.: „Europa, Europa” Agnieszki Holland,
„Tragarz puchu” Janusza Kijowskiego, „Mi³oœæ w Niemczech” Andrzeja Wajdy. Brauner jest producentem takich filmów jak: „Ósmy dzieñ tygodnia” (1958) Aleksandra Forda,
„Wedle wyroków twoich” Jerzego Hoffmana, „Warszawa
roku 5073” Janusza Kijowskiego, „Gorzkie ¿niwa” Agnieszki Holland. Brauner zosta³ uhonorowany przez Muzeum
Kinematografii w £odzi nagrod¹ Artura.
BRAUNSTEIN Inka - kolportowa³a „Tygodnik Mazowsze”
w œrodowisku „Solidarnoœci” Pracowników Wydawnictw.
Wspomina: „Kolportowa³am Tygodnik Mazowsze od pocz¹tku jego istnienia do koñca w œrodowisku wydawniczym,
g³ównie w Spó³dzielni Wydawniczej Czytelnik, gdzie pracowa³am. Pierwsze numery (dosta³am je chyba od Joanny
Szczêsnej) przepisywa³am na maszynie w kilku egzemplarzach i rozdawa³am znajomym i rodzinie. Potem, kiedy nasza Solidarnoœæ Pracowników Wydawnictw siê zorganizowa³a, odbiera³am Tygodnik w punkcie rozdzielczym, który
prowadzi³a Halina Andrzejewska - albo u niej w domu na
Stêpiñskiej, albo w Wydawnictwie WAiF, gdzie pracowa³a.
Halina zmar³a w 2005 roku” (gazeta.pl).
BREITENWALD Micha³ - ur. w Miechowie 22.07.1955 r.
Aktor teatrów: im. A. Fredry w GnieŸnie (1977-79), im. W.
Horzycy w Toruniu (1979-82), im. W. Bogus³awskiego
w Kaliszu (1982-83), Polskiego w Bydgoszczy (1983-84),
Rozmaitoœci w Warszawie (1984-88), Zespo³u J. Wiœniewskiego (1992-93).
BREITER Emil - 1886-1943. Adwokat, ¿o³nierz Pi³sudskiego, krytyk literacki, publicysta.
BRENER Chaim - ortodoks, cz³onek Rady Nadzorczej
Spó³dzielni Kredytowej (1929), cz³onek Zarz¹du Zwi¹zku
Kupców (1932).
BRENER Seweryn - adwokat, zamieszka³y przy ulicy Pereca, w latach 30. p³aci³ ponad 100 z³ rocznej sk³adki na gminê ¿ydowsk¹, jeden z kilkudziesiêciu najbogatszych zamoœcian - ¯ydów.
BRESLER Agnieszka - wspó³redaktor naczelna i pomys³odawczyni Serwisu. Serwis Teatralny „Teatr dla Was” pod
redakcj¹ Agnieszki Bresler i Wies³awa Kowalskiego. Napisa³a o sobie : „By³a studentka wiedzy o teatrze UAM. Z wyboru aktorka. Ma za sob¹ role w wielu spektaklach lêborskiego Teatru Bez Nazwy, spektaklu Sala nr 16 Teatru Muzycznego w Gdyni, projekcie performance Oczy-szczalnia poznañskiej Grupy Invitro, pokazach samodzielnie zrealizowanej etiudy na podst. Lamentu paranoika S. Kinga. Próbowa³a te¿ dziennikarstwa (Dziennik Ba³tycki, Œwiat imprez). W tej
chwili mieszka w Szkocji, gdzie uczy sie aktorstwa i gra
w Teatrze Ramshorn w Glasgow”. Na ww. stronie mo¿na
znaleŸæ m.in. obszerny program: Wrzesieñ w Teatrze ¯ydowskim w Warszawie, czy 8 i 9 wrzeœnia 2007 - Ruiny Teatru Miejskiego w Gliwicach CYMESY ¯YDOWSKIEJ KULTURY - ods³ona III.
BRETT - bankier, finansowa³ stowarzyszenie masoñskie
Okr¹g³y Stó³, za³o¿one przez Rhodesa („Grabarze polskiej
nadziei”, Henryk Paj¹k, str. 104).
BREWERMAN Jekiel - dowódca oddzia³u „Bartosz G³owacki”.
BRIAN Maks - aktor ¿ydowskiego pochodzenia, który zas³yn¹³ g³ównie z ról w przedwojennych ¿ydowskich filmach
i sztukach teatralnych w jêzyku jidysz.
BRODA Szymon - Centrum Analiz Rynku Pracy, Akademia
Techniczno-Humanistyczna w Bielsku Bia³ej.
BRODACKI Janusz - aktor Teatru ¯ydowskiego w Warszawie.
BRODERSON Moj¿esz (Mosze) - (1890-1956), dziennikarz, pisarz, malarz, rysownik, ilustrator, scenarzysta. Urodzi³ siê 23 XI 1890 r. w Moskwie, syn kupca Meira. Po kilku
latach rodzice przenieœli siê do £odzi, pozostawiaj¹c syna
pod opiek¹ dziadka Szmuela Lajba Turowa w Nieœwie¿u,
gdzie do dziewi¹tego roku ¿ycia uczy³ siê w chederze. Po zamieszkaniu w £odzi uczy³ siê w Szkole Handlowej Zgromadzenia Kupców. Wczeœnie debiutowa³ jako poeta drukowanym w Piotrkowie w 1913 r. tomikiem wierszy „Szwarce fliterlach” (Czarne p³atki). Okres wojny i rewolucji spêdzi³
w Moskwie. Do œrodowiska m³odych artystów rosyjskich
pochodzenia ¿ydowskiego wprowadzili go Lazar Lisicki i Josif Czajkow. W 1918 r. wraz z poetami Gerszonem Brando,
Danielem Czarnym i Mosze Hailperinem opublikowa³ tom
poezji „Zalberfert” oraz zbiór wierszy w³asnych „Toisnd hundert tankies” (Sto tysiêcy czo³gów). Prócz tego zamieœci³
kilka liryków w almanachu literackim Kunstring (Pierœcieñ
sztuki). Na pocz¹tku stycznia 1919 r. znalaz³ siê w Wilnie
i podj¹³ wspó³pracê z Ludowym Komisariatem Litwy i Bia³orusi, publikuj¹c kilka wierszy w wydanym przez Ludowy Komisariat Oœwiaty miesiêczniku „Die naje Welt”. W lutym
przeszed³ na stronê polsk¹, powróci³ do £odzi. W 1922 r.
wraz z Jecheskielem Moj¿eszem Neumanem, Icchakiem
Braunerem i muzykiem Henochem Konem za³o¿y³ ¿ydowski
teatr marionetek „Chad Gadija” (Kózka), w 1926 r. szko³ê
dramatyczn¹, pod koniec paŸdziernika 1927 r. teatr rewiowy
„Ararat”, którego by³ kierownikiem literackim. W 1932 r.
w teatrze „Ararat” zosta³ wystawiony program „M³acht fun
der Welt” pióra M. Brodersona i J. Obarzanka, z muzyk¹ Bajgelmana i opraw¹ sceniczn¹ Diny Matusówny. W 1928 r.
ukaza³y siê w Wilnie ksi¹¿ki „Feter sznajder” (Dziad œnie¿ny)
i „Caplmenczelech” (Pajacyki). We wrzeœniu 1939 r. znalaz³ siê w Bia³ymstoku, a nastêpnie w Moskwie. By³ wspó³pracownikiem Sekcji ¯ydowskiej Zwi¹zku Patriotów Polskich. Prawdopodobnie wskutek zarz¹dzonych przez Stalina
represji wobec intelektualistów pochodzenia ¿ydowskiego,
zosta³ aresztowany i zes³any do obozu pracy. Wróci³ do Polski w bardzo z³ym stanie zdrowia, zmar³ 17 VIII 1956 r.
w Warszawie. Pochowany na cmentarzu przy ul. Okopowej,
po zdewastowaniu grobu córka poety Anetta Burstyn (ur.
1920) przewioz³a prochy ojca do Izraela na cmentarz Kiriat
Szaul pod Tel Awiwem (Oficyna Bibliofilów £ódŸ).
BRODNICKI Pascal - z pochodzenia jest w³oskim ¿ydem,
choæ s³ychaæ w jego paplaninie akcent francuski. Od 2004
roku gotuje przed ca³¹ Polsk¹ na antenie telewizji TVN w sobotnim magazynie „Pascal: po prostu gotuj”. Jego programy by³y przyczyn¹ wielu powa¿nych chorób niestrawnoœci
u osób stosuj¹cych jego harcerskie przepisy kulinarne. Tak¿e Programu „Pascal Express”, nie powinniœmy ogl¹daæ
w TVN od poniedzia³ku do pi¹tku przed popo³udniowymi
„Faktami”, tylko w to miejsce kupiæ sobie w najbli¿szym
sklepie zupê w proszku. Bêdzie taniej i ...zdrowiej!!!. Otrzyma³ w 2006 roku „Zdech³ego Psa Kulinarnego” za najgorszy
program kulinarny ubieg³ego roku.
BRODZIK Joanna - LISTA NR 10; (ur. 11 stycznia 1973
w Kroœnie Odrzañskim) -aktorka. W 1996 r. ukoñczy³a warszawsk¹ PWST. W 2003 roku otrzyma³a nagrodê dla najlepszej aktorki komediowej na IV Festiwalu Dobrego Humoru
w Trójmieœcie, a w 2004 dosta³a nagrodê „Wiktora” dla najlepszej aktorki za rolê w serialu „Kasia i Tome”. By³a laureatk¹ konkursu „Z Cinema do Cannes”. W 2006 r. odcisnê³a
swoj¹ d³oñ na Bursztynowej Promenadzie Gwiazd podczas
Festiwalu Gwiazd w Gdañsku. W 2007 r. zosta³a nagrodzona Telekamer¹ w kategorii Najlepsza Aktorka. W tym samym roku otrzyma³a tytu³ „Najpiêkniejsza 2006” przyznany
przez dwutygodnik „Viva!” oraz „Kobieta Roku Glamour
2006” w pierwszej polskiej edycji konkursu na „Kobietê Glamour” organizowanym przez miesiêcznik „Glamour”. Zosta³a uznana za „Najlepsz¹ aktorkê w serialu obyczajowym”
(rola Magdy Mi³owicz w serialu „Magda M.”) i „Najlepsza
aktorkê w filmie fabularnym” (rola Sygity w filmie „Jasne
b³êkitne okna”) na Cieszyñskim Festiwalu Filmowym
w 2007 roku. W telewizyjnej „Dwójce” w wiosennej ramówce mo¿na by³o zobaczyæ jej autorski program „Dooko³a siebie”. To ju¿ drugi autorski program aktorki, wczeœniej prowadzi³a 10 odcinkowy cykl „Ona czyli ja” w TVN Style.
BRODZKA-WALD Alina - LISTA NR 2; profesor, historyk literatury. Wchodzi w sk³ad jury, które przyznaje coroczne nagrody ¯ydowskiego Instytutu Historycznego im. £ukasza
Hirszowicza. Jest cz³onkiem RADY NAUKOWEJ INSTYTUTU
BADAÑ LITERACKICH POLSKIEJ AKADEMII NAUK. Towarzystwo Naukowe Warszawskie, Wydzia³ I Jêzykoznawstwa
i Historii Literatury - cz³onek zwyczajny.
BRODZKI Stanis³aw - Bronstein - cz³onek Klubu im. K.
Marksa. Polonofob, by³y dziennikarz „Trybuny Ludu” - oficjalnego organu KC PZPR.
BROJER Wojciech - pracownik naukowy Instytutu Historii
PAN. Zakres podstawowych zainteresowañ naukowych: historia kultury, wyobraŸnia spo³eczeñstwa œredniowiecznego, historia kaznodziejstwa. W 2003 r. laureat ,,Klio” - Nagrody Historyków dla najlepszej monografii naukowej za
pracê „Diabe³ w wyobraŸni œredniowiecznej. Trzynastowieczne exempla kaznodziejskie diabe³ w wyobraŸni œredniowiecznej”. Wspó³autor przek³adów: „Sefer Jecira” i „Sefer ha-Bahir”. Sefer Jecira, czyli Ksiêga Stworzenia, powsta³a prawdopodobnie w Aleksandrii, w œrodowisku ortodoksyjnych ¯ydów zwi¹zanych z kultur¹ hellenistyczn¹. Zosta³a napisana w jêzyku hebrajskim. Jest ona zwiêz³ym opisem
stworzenia, obrazem, w którym Bóg Ksiêgi Rodzaju kreuje
œwiat o strukturze greckiego kosmosu. Sefer ha-Bahir (hebr.
Ksiêga Œwiat³a Ukrytego zwana te¿ Ksiêg¹ Jasnoœci) - jeden
z podstawowych, kanonicznych tekstów kaba³y. Ma postaæ
midraszu. Zredagowany zosta³ pod koniec XII w. w Prowansji i stanowi kompilacjê notatek z czasów gaonim, relacjonuj¹cych nieortodoksyjne, czêsto antynomijne pogl¹dy nauczaj¹cych mistrzów (zród³o: eGNOSIS).
BROMBERG Adam - dziadek i ojciec Adama Bromberga,
prowadzili skup chmielu. Dziadek zbudowa³ pierwsz¹ w Lublinie suszarniê. Po jego œmierci ojciec rozwin¹³ geszeft,
zbudowa³ kamienicê i dom pod miastem. Byli zamo¿n¹
i bardzo liczn¹ rodzin¹. Nie prze¿yli wojny. Uchowa³y siê tylko dwie osoby: Adam Bromberg w ZSRS i jego bratanica
Dorota w Polsce. W Zwi¹zku Sowieckim by³ oficerem politycznym. W stalinowskim PRL-u jako ¿ydokomunista, nale¿a³ do krêgu zbrodniczego aparatu terroru. Zaczyna³ jako politruk w marynarce wojennej. Stamt¹d skierowano go na dyrektora PWN (Pañstwowe Wydawnictwo Naukowe) w latach 1953-1965. W 1968r. uciek³ wraz z córk¹ Dorot¹ do
Szwecji. W Sztokholmie za³o¿yli wydawnictwo Brombergs
Bokforlag. Sprytnie kupowali prawa do ksi¹¿ek ¿ydowskich
pisarzy. Gdy Singer i Mi³osz dostali Nagrodê Nobla, Brombergs Bokforlag sta³o siê znanym na œwiecie wydawnictwem.
BROMBERG Dorota - ¿ydowska emigrantka z 1968 roku.
Prowadzi w³asne wydawnictwo w Szwecji. Jej ojciec by³
dyrektorem PWN.
BROMBERG-BYTKOWSKI Zygmunt (Izydor) - (18661923), dramaturg, poeta, pedagog, dzia³acz syjonistyczny.
Urodzi³ siê w Stryju, do gimnazjum uczêszcza³ w Tarnowie,
gdzie z Abrahamem Salzem i Edwardem Schwagerem za³o¿y³ kó³ko studenckie „Bar Kochba”, którego zadaniem by³o
odrodzenie narodowe ¯ydów. Podczas studiów prawniczych na Uniwersytecie Wiedeñskim by³ entuzjast¹ i propagatorem idei utworzenia pañstwa ¿ydowskiego w Palestynie. Razem z Salzem i Schwagerem uczestniczy³ w I Kongresie Syjonistycznym w Bazylei (1897), z upowa¿nienia
galicyjskiego stowarzyszenia Ahawat-Zion naby³ od barona
Rotszylda du¿y obszar ziemi na terenie palestyñskiej Galilei,
gdzie w latach 1898-1901 by³ administratorem i przywódc¹
za³o¿onej tam pierwszej kolonii ¯ydów pochodz¹cych z zaboru austriackiego, zwanej „Machnajim”. W 1902 r. grunty
i nieruchomoœci kolonistów palestyñskich zosta³y przejête
przez Jewish Colonisation Association (JCA), a Bromberg
powróci³ do kraju i ukoñczy³ studia filozoficzne na Uniwersytecie Lwowskim. Po z³o¿eniu w 1908 r. egzaminu pedagogicznego podj¹³ pracê w II Gimnazjum we Lwowie. By³ jednym z za³o¿ycieli syjonistycznej partii Hitachdut. W 1917 r.
przeniós³ siê do £odzi i obj¹³ stanowisko dyrektora Gimnazjum ¯eñskiego Towarzystwa ¯ydowskich Szkó³ Œrednich.
Kandydowa³ bez powodzenia do Sejmu Ustawodawczego
(1919). Wspó³pracowa³ z pras¹ polsk¹, polsko-¿ydowsk¹
i niemieck¹. Drukowa³ swoje wiersze, rozprawy naukowe
i przek³ady w czasopismach: „¯ycie”, „Chimera”, „Lamus”,
„Wiedza i ¯ycie”, „Dziennik Krakowski”, „Krytyka”, „Nasz
Kraj”, „Nowe Mody”, „Nowe S³owo Polskie”, „Nowe ¯ycie”,
„Nowy G³os Polski”, „Postêp”, „Przegl¹d Tygodniowy”,
„Przemys³owiec”, „Rocznik Samborski”, „Rocznik ¯ydowski”, „Œwiat³o”, „Beiträge zur Esthätik”, „Bohemia”, „Der Jude”. Zajmowa³ siê twórczoœci¹ Gerhardta Hauptmanna poœwiêci³ jej dwie prace w jêzyku niemieckim oraz estetyk¹
w sztuce ¿ydowskiej Kontemplative und ekstatische Kunst
(Lwów 1910). Przek³ada³ Lessinga: „Natan mêdrzec”, oraz
Maeterlincka: „Intruz i Œlepcy”. Poœmiertnie ukaza³ siê jego
przek³ad „Pieœni nad pieœniami”. W jêzyku polskim opublikowa³ m.in. dramat w 4 aktach „Ines de Castro” (Lwów 1906)
i „O monologu w dramacie” (Lwów 1909). W £odzi redagowa³ w latach 1919-1921 syjonistyczny miesiêcznik ¿ydowski w jêzyku polskim „Tel-Awiw”, wydawany przez Towarzystwo Haibri Hacair. Bromberg by³ cz³onkiem zarz¹du
i prezesem £ódzkiego ¯ydowskiego Towarzystwa Muzycznego i Literackiego „Hazomir”, cz³onkiem zarz¹du Stowarzyszenia Wzajemnej Pomocy Nauczycieli ¯ydów, uczestniczy³ w organizowaniu wystaw sztuki. Zmar³ 13 III 1923 r.
w £odzi (Oficyna Bibliofilów £ódŸ).
BROMKE Adam - profesor slawista, socjolog.
BRON Micha³ (Bronstein) - (ur. 1 stycznia 1909) pu³kownik WP, oficer wywiadu wojskowego (Oddzia³u II Sztabu Generalnego LWP). Urodzony prawdopodobnie w Rosji, do
1921 przebywa³ w Zwi¹zku Radzieckim. W latach 19361939 bra³ udzia³ jako ochotnik w tocz¹cej siê wówczas
w Hiszpanii wojnie domowej (zob. Hiszpañska wojna domowa) pomiêdzy wojskami rz¹dowymi i rebeliantami dowodzonymi przez genera³a Francisco Franco. Od 1943 oficer Wojska Polskiego, w 1945 przez jakiœ czas s³u¿y³ w Korpusie Bezpieczeñstwa Wewnêtrznego (ramieniu zbrojnym
Ministerstwa Bezpieczeñstwa Publicznego) jako szef Wydzia³u Wychowania Kadr KBW. W lutym 1946 wys³any jako
attaché wojskowy do Belgradu; po powrocie do kraju
w 1948 rozpocz¹³ s³u¿bê w wywiadzie wojskowym (Oddzia³
II SG LWP). Od lipca 1948 zastêpca szefa Wydzia³u I Oddzia³u II SG WP, w kwietniu 1949 szef. W paŸdzierniku 1950
s³uchacz kursu doskonalenia dowódców przy Akademii
Sztabu Generalnego i od wrzeœnia 1951 szef Wydzia³u Operacyjnego Sztabu 8 Korpusu Piechoty w Olsztynie. Nastêpnie od kwietnia 1952 redaktor naczelny „Myœli Wojskowej”.
Aresztowany niespodziewanie 11 listopada 1952, wyszed³
na wolnoœæ 30 listopada 1954; od lutego 1955 zastêpca redaktora naczelnego „Nowych Czasów”. W kwietniu 1957
ponownie wyjecha³ jako attaché wojskowy do Belgradu; po
powrocie w 1959 zwolniony z wywiadu wojskowego (od
1951 Zarz¹du II SG WP). W 1984 roku wyjecha³ do dzieci
w Szwecji.
BRONA Micha³ - (ur. 1909) walczy³ w Hiszpanii w 129.
Brygadzie Miêdzynarodowej, internowany w obozach Gurs
i Vernet, potem w ZSRR: oficer 2 armii WP, wiêziony w Polsce przez Informacjê Wojskow¹ 1952-1954; torturowany,
dwukrotny attaché wojskowy w Jugos³awii; opuœci³ Polskê
w 1984r., do³¹czaj¹c do dzieci w Szwecji: syn Micha³ Bron
Jr, pracownik naukowy, Uppsala, córka Sara Ebner, Lund,
Szwecja, które podpisa³y LISTÊ NR 16.
BRONDWAJN Rachmil - przywódca Bundu, cz³onek Zarz¹du Publicznej Biblioteki - Czytelni im. I. L. Pececa (1921),
skarbnik ¯ydowskiej Ligi Oœwiaty Ludowej, cz³onek Zarz¹du
Kultur Ligi, brakarz drzewny (1929), dzia³acz Komitetu Niesienia Pomocy ¯ydom - uchodŸcom z Niemiec (1938)
BRONES Motel - ur. 1913, s. Wolfa, subiekt, zam. ul. Zamenhofa 1, aresztowany za udzia³ w manifestacji komunistycznej na Rynku przed Magistratem 22 lutego 1933 r.,
skazany na 2 lata wiêzienia z zawieszeniem na 5 lat (1933),
przewodnicz¹cy Zwi¹zku Zawodowego Pracowników Handlowych, Przemys³owych i Biurowych RP (1934).
BRONIATOWSKI Mieczys³aw (1912-1989) - funkcjonariusz aparatu bezpieczeñstwa Polski Ludowej. Oficer (major)
LWP, dyrektor Centralnej Szko³y Ministerstwa Bezpieczeñstwa Publicznego w £odzi, dyrektor Biura Spo³eczno-Administracyjnego URM, dyrektor Departamentu Spo³eczno-Administracyjnego MSW. W czasie hiszpañskiej wojny domowej wzi¹³ udzia³ w walkach batalionu D¹browszczaków,
w sk³adzie XIII Brygady Miêdzynarodowej w stopniu porucznika. Po 1945 by³ kierownikiem Wojewódzkiego Urzêdu
Bezpieczeñstwa Publicznego w Warszawie, z ramienia
którego organizowa³ struktury powiatowe UB m. in. w P³ocku i wojewódzkie w Rzeszowie. By³ autorem wydanych
w 1986 wspomnieñ Zaczê³o siê za Pirenejami.
BRONFMAN Edgar - bêd¹c prezesem Œwiatowego Kongresu ¯ydów odwiedzi³ Polskê, gdzie by³ usilnie przekonywany przez ekipê Jaruzelskiego, ¿e „Solidarnoœæ” to antysemici w s³owach i czynach.
BRONIATOWSKI Mieczys³aw - (1912-1989) Walczy³
w Hiszpanii w XIII Brygadzie. Polonofob, zbrodniarz, pu³kownik UB, od roku 1945 by³ dyrektorem Centralnej Szko³y
Ministerstwa Bezpieczeñstwa Publicznego w £odzi, a nastêpnie dyrektorem Departamentu Spo³eczno-Administracyjnego MSW.
BRONIATOWSKI Micha³ - LISTA NR 16. Syn Mieczys³awa, szef polskiego oddzia³u agencji Reutera. Wiceprezes Interfaksu, odpowiedzialny za serwisy zagraniczne agencji (na
sta³e rezyduj¹cy w Moskwie).
BRONIEK Zofia - LISTA NR 5; artysta - malarz, dnia 1 paŸdziernika 2002 r. otrzyma³a honorow¹ odznakê „Zas³u¿ony
dla Miasta - Ogrodu Podkowa Leœna”. Od lat osiemdziesi¹tych bra³a udzia³ w tworzeniu nowej podkowiañskiej rzeczywistoœci, anga¿uj¹c siê w pracê Komitetu Obywatelskiego,
Parafialnego Komitetu Pomocy BliŸniemu i przyczyniaj¹c siê
do reaktywowania Towarzystwa Przyjació³ Miasta - Ogrodu
Podkowa Leœna. Jest aktywnym cz³onkiem Zarz¹du Towarzystwa. Zorganizowa³a Galeriê w czytelni Jana Paw³a II przy
koœciele œw. Krzysztofa, wyda³a kilkanaœcie ksi¹¿ek o losach naszego miasta i regionu oraz 36 numerów „Podkowiañskiego Magazynu Kulturalnego”.
18
BRONISZÓWNA Seweryna-S. Chwat - 1887-1982. Aktorka, siostra A. Watta.
BROSS Wiktor - 1903-94. Kardiochirurg, profesor AM.
BROSZKIEWICZ Jerzy - 1922-93. Pisarz, dramaturg.
BROSZKOWSKI Pawe³ - LISTA NR 15; b. Prezes Klubu Inteligencji Katolickiej w Warszawie. Tak¿e prezes Rady Fundacji im. Ks. Stefana Niedzielaka.
BROWAREK Aldona, LISTA NR 3; dr, kardiolog - Instytut
Kardiologii im. Prymasa Tysi¹clecia Stefana Kardyna³a Wyszyñskiego
Rozprawa doktorska: - Efekty hemodynamiczne krótkotrwa³ego do¿ylnego wlewu nitrogliceryny u chorych ze zwê¿eniem lewego ujœcia ¿ylnego w spoczynku i w trakcie dozowanego wysi³ku, (1990)
BROWAREK Tadeusz, LISTA NR 3; prezes zarz¹du i w³aœciciel spó³ki z o.o. Lumena, specjalizuj¹cej siê w us³ugach
integracyjnych i wdro¿eniowych w sektorze administracji
publicznej, bankowoœci, finansów i przemys³u. Browarek
ukoñczy³ Wydzia³ Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej Politechniki Warszawskiej. Nastêpnie pracowa³ jako in¿ynier w Instytucie Chemii Fizycznej PAN, Oœrodku Badawczo-Rozwojowym Informatyki i biurze podró¿y Almatur.
W 1987 r. za³o¿y³ Lumenê. W 1999 r. obroty firmy wynios³y
95,2 mln z³. Szacunkowa wartoœæ kapita³u (wg „Telinfo”)
nale¿¹cego do Browarka to 60 mln z³. W 2000 r. 93. pozycja na liœcie 100 najbogatszych Polaków tygodnika
„Wprost”.
BROWN Gordon - od lipca 2007 premier Wielkiej Brytanii.
„Podkreœla³ swoje zwi¹zki z Izraelem. Podczas uroczystego
obiadu zorganizowanego w kwietniu br. przez klub „Przyjació³ Izraela” Labour Party, Brown przypomnia³ rolê swojego
ojca, który jako gor¹cy zwolennik Izraela i „chrzeœcijañskosyjonistyczny” dzia³acz (by³ m.in. przewodnicz¹cym prosyjonistycznej frakcji Church of Scotland’s Israel Committee
w protestanckim tzw. koœciele Szkocji), odpowiednio
ukszta³towa³ postawê swojego syna” (tygodnik „Tylko Polska”, 07.10.2007).
BROWN Michael - zwi¹zany z Centrum Badañ nad Kultur¹ ¯ydowsk¹ w Kanadzie (Toronto).
BROWNING Christopher - historyk, profesor historii na
University of North Carolina w Chapel Chill; ostatnio opublikowa³ The Origins of the Final Solution:
University of Nebraska Press, 200. Raporty ¿ydowskiego
„informatora” z warszawskiego getta [oprac. Christopher R.
Browning i Izrael Gutman]. Przywo³ane szerszej publicznoœci raporty ¿ydowskiego informatora gestapo z getta warszawskiego, wraz z szerokim omówieniem dwu znakomitych historyków Zag³ady daj¹ czytelnikowi mo¿liwoœæ refleksji nad zagadnieniem kolaboracji w obliczu œmierci
i upodlenia... (Rocznik naukowy Centrum Badañ nad Zag³ad¹ ¯ydów IFiS PAN).
BRUKWICKI Jerzy - LISTA NR 11; kierownik Galerii Krytyków „Pokaz” w Warszawie. Urodzi³ siê w 1945 - krytyk sztuki, dziennikarz, szef warszawskiej Galerii Krytyków Pokaz.
Wspó³pracownik Instytutu Adama Mickiewicza (redaguje
strony internetowe: www.culture.pl) i redakcji magazynu
LOT Kaleidoscope. W latach 80. wspó³tworzy³ ruch kultury
niezale¿nej (wa¿niejsze wystawy: Czas smutku, czas
nadziei; Polska Pieta; Plastycy stoczniowcom; obecnoϾ),
wydawca i redaktor pisma poœwiêconego sprawom kultury
„Wybór”, redaktor tygodnika „PWA. Przegl¹d Wiadomoœci
Agencyjnych”, wspó³pracownik wydawnictw: NOWA,
Przedœwit, Pokolenie. Kurator wielu wystaw w kraju i za granic¹ m.in.: Magdaleny Abakanowicz, Jana M³odo¿eñca,
Józefa Szajny, Andrzeja Wajdy, plakatów i grafiki „Solidarnoœci”.
BRUMBERG Abraham - polonofob, felietonista ¿ydowskiego pisma „Midrasz”.
BRUN Eugenia - polonofob, stalinowiec, komunistka,
w okresie miêdzywojennym agent sowiecki, politruk. Odznaczona przez rz¹d ¿ydokomunistyczny Orderem Odrodzenia
Polski (ród³o: „S³ownik biograficzny dzia³aczy polskiego
ruchu robotniczego”, Warszawa 1978-92).
BRUNER Miko³aj - pionier rentgenologii.
BRUS W³odzimierz - 1921, ekonomista, profesor UW, SGPiS, Uniwersytetu Oksford. Od 1968 roku na emigracji.
W wieku dwudziestu paru lat zosta³ majorem WP do spraw
politycznych. Zostaje oddelegowany na uczelniê, gdzie
w wieku 28 lat!!! (1949 r.) zostaje profesorem Szko³y
G³ównej Planowania i Statystyki. Tytu³ profesora otrzyma³
bez jakiegokolwiek dorobku naukowego. Profesor Adam
Strzembosz w „Rzeczpospolitej” z 18 marca 1996 roku
stwierdza m.in., ¿e Brus powinien zostaæ pozbawiony tytu³ów i stopni naukowych za udzia³ w budowaniu re¿imu totalitarnego. Brus by³ propagatorem stalinizmu w Polsce.
W wieku 28 lat zostaje oddelegowany na uczelniê, gdzie
robi zawrotn¹ karierê, nawet jak na innych pó³analfabetów
¿ydowskich, którzy znaleŸli siê w Polsce. Pisaæ umia³
i owszem, ale jego wiedza w³adania piórem ogranicza³a
siê do obsmarowywania Polski niepodleg³ej z lat 19181939. Pisa³ w niej jako: „(...) bezwzglêdnej, faszystowskiej
dyktaturze sanacji (...) straszliwej zgniliŸnie ówczesnej Polski (...)”. W 1945 roku ukaza³a siê jego broszura wydana
w Wydawnictwie Oddzia³u Propagandy G³ównego Zarz¹du
Polityczno-Wychowawczego Wojska Polskiego „Urojenia
i rzeczywistoœæ. Prawda o ZSRR”. S³awi³ w niej radzieck¹
demokracjê, gospodarkê i kulturê. Pisa³ w niej m.in.: „(...)
Obywatel ZSRR posiada ogromne prawa polityczne”.
Potwierdza³ k³amstwa sowieckie, i¿ zbrodni w Katyniu dokonali Niemcy. Kolejne „dzie³o” Brusa to „ZSRR a wojna
polsko-niemiecka 1939 r.”. Za ww. „twórczoœæ naukow¹”
zosta³ uhonorowany tytu³em profesora. Po uzyskaniu tytu³u naukowego, zapragn¹³ sprawdziæ w praktyce swoje urojenia rodem z Bolszewii. W 1951 roku na I Kongresie Nauki Polskiej, wyst¹pi³ jako ekspert w dziedzinie nauk ekonomicznych mówi¹c, ¿e s¹ one „z istoty swej partyjne”.
Wzorem dla niego byli tacy wybitni intelektualiœci jak Bierut i Minc. W 1968 roku wyjecha³ z Polski. M¹¿ pp³k. Heleny Woliñskiej-Brus - Ochsmann - zbrodniarki, ludobójczyni, prokuratora i mordercy s¹dowego. Na sta³e obydwoje od lat 60. mieszkaj¹ w Anglii i otrzymuj¹ wysokie
emerytury z Polski za zbrodnie pope³nione na Polakach.
Na emigracji przedstawia³ siê jako ofiara systemu i osoba,
która walczy³a o demokracjê. Krakowskie „Arcana” opisa³y, jak Brus zosta³ zwerbowany przez bezpiekê z NRD. Zosta³ on przy³apany z kochank¹, boj¹c siê swojej mœciwej
¿ony, zgodzi³ siê na wspó³pracê.
BRUSKI Jan Jacek - LISTA NR 5; doktor historii na Uniwersytecie Jagielloñskim, zajmuje siê stosunkami polskoczechos³owacko-ukraiñskimi w dwudziestoleciu miêdzywojennym.
19
BRUSZTEJN Benjamin - polonofob, syjonista, dzia³acz Poalej Syjon w Wilnie. Powiedzia³ prasie litewskiej, ¿e „przy³¹czenie Wilna do Litwy to zwyciêstwo idei sprawiedliwoœci
historycznej” (Piotr £ossowski, „Litwa a sprawy polskie
1939-1940”, Warszawa 1985).
BRYLL Ernest - poeta, pisarz, dziennikarz i t³umacz. W latach 1991-95 Bryll by³ ambasadorem RP w Republice Irlandii.
BRYCH Wanda - LISTA NR 16; córka d¹browszczaka,
Warszawa.
BRYN Jerzy - Izrael Alter - pu³kownik, pracownik MSZ.
BRYNDAL Rafa³ - LISTA NR 8, ur. 1960 w Koœcianie, satyryk, autor tekstów i dziennikarz Radia ZET, twórca zespo³ów kabaretowych, sztuk teatralnych oraz scenariuszy sitcomów. Podj¹³ naukê w szkole hotelarskiej, a za trzecim razem
zda³ na studia prawnicze. Swoj¹ przygodê z kabaretem rozpocz¹³ na studiach. Razem z Mariuszem Lubomskim stworzy³ kabaret I z Poznania i Torunia, który zdoby³ pierwsz¹
nagrodê na festiwalu PAK-a w Krakowie i odby³ tournée po
Polsce, prezentuj¹c w klubach studenckich piosenki, a jedna z nich pt. „Impreza w klubie harcerza” przesz³a do historii muzyki biesiadnej. Po czwartym roku zosta³ skreœlony
z listy studentów. Na 60. urodziny swojego ojca, w 1992
za³o¿y³ wraz z bratem Jackiem zespó³ pod nazw¹ „Atrakcyjny Kazimierz i Cyganie”. Po powrocie z Kanady, pisa³ teksty, wykorzystywane w programach, m.in. talk-show Alicji
Resich-Modliñskiej, a tak¿e by³ autorem felietonów miesiêczników: „Twój Styl” i magazynu popkulturalnego „Machina”, którego zosta³ dyrektorem muzycznym. Wraz z Ann¹ Popek „na wyjeŸdzie” prowadzi³ program „Za³ó¿ siê”
z Radia ZET.
W Radiu ZET prowadzi³ audycje radiowe „Rozmowy rolowane” (1998-2006) z Rafa³em S³awoniem, Mart¹ Lipiñsk¹
i Edyt¹ Jungowsk¹, a nastêpnie Szyc z Bryndalem, czyli
o dwóch takich, co mog¹ ukraœæ wszystko (2007) z Borysem Szycem. Wyst¹pi³ w roli prowadz¹cego talk-show w filmie Bogus³awa Lindy „Jasne b³êkitne okna” (2006). Na sta³e wspó³pracuje z tygodnikiem „Przekrój”.
BRYKALSKI Dawid - (ur. 25 paŸdziernika 1970) dziennikarz prasowy i publicysta oraz pisarz fantastyczny. Absolwent socjologii na Uniwersytecie £ódzkim. Publikowa³ na
³amach takich czasopism jak: „Nowa Fantastyka”, „SFinks”,
„Maxim”, „Machina”, „Sfera”, „Reset”, „Gazeta Wyborcza”,
„Muza”, „Teraz Rock”, „Echo Miasta” (³¹cznie 51 czasopism). Organizator konwentów fantastycznych.
BRYSTIGER Julia - Preis - (z d. Prajs) znana tak¿e jako
Brystygier, Bristiger, Brustiger, Briestiger, Brystygierowa,
Bristigierowa, pseud. „Luna”, „Krwawa Luna”, „Daria”,
„Ksenia”, „Maria”, pseud. literacki „Julia Preiss” (ur. 25 listopada 1902 w Stryju, zm. 9 paŸdziernika 1975 w Warszawie), funkcjonariuszka aparatu bezpieczeñstwa Polski Ludowej. Od 1920 ¿ona dzia³acza syjonistycznego Natana Brystygiera (zm. 1930); matka artysty-plastyka Micha³a. By³a
córk¹ ¿ydowskiego aptekarza. W 1920 ukoñczy³a gimnazjum we Lwowie, a w 1926 studia historyczne na Uniwersytecie im. Jana Kazimierza we Lwowie, nastêpnie kontynuowa³a naukê w Pary¿u. W 1928 zda³a egzamin pedagogiczny we Lwowie. Doktor filozofii Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. W latach 1928-29 pracowa³a jako nauczyciel historii w gimnazjum C. Epsteina w Wilnie i w ¿ydowskim seminarium nauczycielskim „Tarbuch”. Od 1927 dzia³a³a w Miêdzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom (MOPR) i w komórce techniki partyjnej Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy (KPZU). Po zwolnieniu jej
w 1929 z pracy z powodów politycznych, utrzymywa³a siê
z udzielania korepetycji we Lwowie. Od kwietnia 1931 by³a
wydawc¹ i redaktorem legalnego tygodnika komunistycznego „Przegl¹d Wspó³czesny”. Od po³owy tego roku by³a
cz³onkiem egzekutywy Komitetu Obwodowego MOPR. Od
1931 dzia³a³a w Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy.
W paŸdzierniku 1931 zosta³a skazana na 2 tygodnie wiêzienia za dzia³alnoœæ komunistyczn¹. Od 1932 by³a funkcjonariuszem partyjnym (tzw. funkiem - etatowym dzia³aczem
partii), pe³ni¹c kolejno funkcje sekretarza propagandy i agitacji Komitetu Obwodowego KPZU we Lwowie, Przemyœlu,
Drohobyczu i od wrzeœnia 1932 ponownie we Lwowie. Za
dzia³alnoœæ w zdelegalizowanych strukturach komunistycznych w paŸdzierniku 1932 zosta³a ponownie aresztowana
i skazana na rok wiêzienia (jeszcze wówczas podawa³a, ¿e
jest wyznania moj¿eszowego). Po zwolnieniu zosta³a cz³onkiem egzekutywy KC MOPR. Obs³ugiwa³a obwody wo³yñski
i stanis³awowski tej organizacji. Pod koniec 1934 zosta³a na
krótko zawieszona w prawach cz³onka partii; po z³o¿eniu samokrytyki latem 1935 objê³a funkcjê sekretarza Komitetu
Okrêgowego KPZU Stryj-Sambor; od 1935 zajmowa³a siê
problematyk¹ ch³opsk¹ i roln¹ w Centralnej Redakcji KPZU
we Lwowie. W 1936 zosta³a sekretarzem Komitetu Centralnego MOPR Zachodniej Ukrainy; organizowa³a prokomunistyczny Kongres Pracowników Kultury we Lwowie (maj
1936). W kwietniu 1937 zosta³a kolejny raz aresztowana
i skazana na 2 lata wiêzienia. W czasie odbywania kary by³a starost¹ komuny wiêziennej (grupy wiêŸniów odbywaj¹cych wyroki za dzia³alnoœæ komunistyczn¹). Po zajêciu Ziem
Wschodnich Rzeczypospolitej przez Armiê Czerwon¹ przyjê³a obywatelstwo sowieckie i pracowa³a w Radzie Zwi¹zków Zawodowych we Lwowie oraz by³a sekretarzem Komitetu Obwodowego MOPR. W 1940 zosta³a „cz³onkiem
wszechzwi¹zkowym” KC MOPR; w tym czasie wspó³pracowa³a - razem z grup¹ innych kolaborantów - z radzieckim
wydawnictwem w jêzyku polskim „Nowe Widnokrêgi” we
Lwowie. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej zbieg³a
do Charkowa, a nastêpnie do Samarkandy. W latach 19431944 w Zarz¹dzie G³ównym Zwi¹zku Patriotów Polskich
w Zwi¹zku Radzieckim. W paŸdzierniku 1944 zosta³a przyjêta do PPR. Od grudnia 1944 pracowa³a w Resorcie Bezpieczeñstwa Publicznego na stanowiskach kierownika sekcji, kierownika wydzia³u, od 1945 p.o., a nastêpnie dyrektora Departamentu V Ministerstwa Bezpieczeñstwa Publicznego. Charakterystyczny jest typ instrukcji wydawany przez
ni¹ funkcjonariuszom na odprawach: „W istocie ca³a polska inteligencja jest przeciwna systemowi komunistycznemu i w³aœciwie nie ma szans na jej reedukacjê. Pozostaje
wiêc jej zlikwidowanie. Poniewa¿ jednak nie mo¿na zrobiæ
b³êdu, jaki uczyniono w Rosji po rewolucji w 1917 r., eksterminuj¹c inteligencjê i w ten sposób opóŸniaj¹c rozwój gospodarczy kraju, nale¿y wytworzyæ taki system nacisków
i terroru, aby przedstawiciele inteligencji nie wa¿yli siê byæ
czynni politycznie” (Czes³aw Leopold, Krzysztof Lechicki
„WiêŸniowie polityczni w Polsce 1945-1956”, Wydawnictwo M³oda Polska, Gdañsk 1981, s. 20). Brystiger nadzorowa³a pierwszy etap œledztwa: osobiœcie katowa³a zatrzyma-
TAJEMNICE ŒWIATA DZIWNY JEST TEN ŒWIAT
nych, mia³a w³asne wyrafinowane metody znêcania siê nad
nimi (np. bi³a pejczem mê¿czyzn po genitaliach i przycina³a
je szuflad¹). Ofiar¹ takich tortur pad³ m.in. szef propagandy
PSL na województwo olsztyñskie Szafarzyñski, który wkrótce po sesji przes³uchañ zmar³ z ogólnego wycieñczenia. Jeden z uwiêzionych tak j¹ wspomina: zbrodnicze monstrum
przewy¿szaj¹ce okrucieñstwem niemieckie dozorczynie
z obozów koncentracyjnych. ¯o³nierz AK i by³y wiêzieñ polityczny Anna Rószkiewicz-Litwinowiczowa tak wspomina
Brystiger w swojej ksi¹¿ce: „Julia Brystygierowa s³ynê³a
z sadystycznych tortur zadawanych m³odym wiêŸniom, by³a zdaje siê zboczona na punkcie seksualnym i tu mia³a pole do popisu” (A. Rószkiewicz-Litwinowiczowa „Trudne decyzje. Kontrwywiad Okrêgu Warszawa AK 1943-1944, wiêzienie 1949-1954”, Pañstwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1991, s. 106). WiêŸniom w czasie przes³uchañ wykrêca³a j¹dra w imad³o. By³a delegatem na I zjazd PPR
(1945), II Zjazd PPR (1948) i Kongres Zjednoczeniowy
PZPR, na którym zosta³a wybrana do Centralnej Komisji
Kontroli Partyjnej (w jej sk³ad wchodzi³a do marca 1954).
Zajmowa³a siê partiami, organizacjami i ugrupowaniami religijnymi. Bra³a czynny udzia³ w wypowiedzianej przez komunistów wojnie z Koœcio³em katolickim; np. w 1950 aresztowano 132 ksiê¿y. Odesz³a z resortu bezpieczeñstwa 16
listopada 1956. Próbowa³a póŸniej swoich si³ jako pisarka,
wyda³a m.in. powieœæ „Krzywe litery”. Kierowany przez ni¹
departament nadzorowa³ Koœció³ katolicki i mia³ na oku intelektualistów. Przed œmierci¹ zosta³a ochrzczona i przesz³a na
katolicyzm.
BRYSTIGER Micha³ - stworzy³ dywersyjny Klub „Krzywego Ko³a”, protoplastê KOR. Micha³ Bristiger jest bardzo bliskim powinowatym Mariana Krzaklewskiego, do niedawna
szefa AWS i kandydata tej partii na prezydenta Polski poni¿ej fragment pamiêtnika Pani Alicji Bondarczuk, tygodnik
„Tylko Polska”: „¯ydów przyci¹ga³am zawsze jak magnes.
Wiêcej mia³am adoratorów ¯ydów ni¿ Polaków. Kiedy pomyœlê, ¿e moim absztyfikantem by³ syn Krwawej Luny, Micha³ Brystiger, to ciarki mnie przechodz¹. Micha³ by³ krytykiem muzycznym i pozna³am go chyba na jakimœ koncercie
w Filharmonii. Zaprowadzi³ mnie kiedyœ do Oœrodka Kultury
Czechos³owackiej, który pewnie do dzisiaj istnieje przy ul.
Marsza³kowskiej. Zbierali siê tam m³odzi ludzie, kontestuj¹cy narzucony nam ustrój. Oczywiœcie w zakamuflowanej
formie. By³y to spotkania przy muzyce i poezji, dyskusje towarzyskie. Zastanawiam siê, czy dzieci ¿ydowskich zbrodniarzy wiedzia³y wtedy, co robi¹ ich rodzice. Ja wówczas
nie mia³am o tym zielonego pojêcia, ale s¹dzê, ¿e Micha³
Brystiger by³ jednak tego œwiadomy i byæ mo¿e mamuœka
posy³a³a go na te spotkania w celu penetrowania œrodowiska. A czy o zbrodniach tatusia wiedzia³a Lusia Berman?
Kiedy po wielu latach bia³e plamy w naszej historii zaczê³y
siê wype³niaæ ukrywanymi dot¹d faktami i ¿ydowskie zbrodnie sta³y siê powszechnie znane, nabra³am do tego œrodowiska odrazy”. Ostatecznie syn Brystygierowej, Micha³, wyjecha³ do Izraela razem ze swoja ¿on¹. A jest ni¹ siostra by³ego premiera i szefa Solidarnoœci, Mariana Krzaklewskiego.
BRZECHWA Jan - J. Lesman - 1900-66, poeta, bajopisarz; stryjeczny brat innego poety, Boles³awa Leœmiana.
Wspó³pracowa³ z systemem stalinowskim i komunistycznym. W artykule „Spór o kolaboranta Brzechwê” autorstwa
prof. Jerzego Roberta Nowaka zamieszczonego w „Kurierze
Codziennym” z dnia 8-10 czerwca 2007 roku, mo¿emy
m.in. przeczytaæ: „Jan Brzechwa - œwietny bajkopisarz dla
dzieci - mia³ w swym ¿yciorysie haniebne 10 lat pierwszego
okresu powojennego, kiedy „najdziksze wyprawia³ swawole” w ohydnym stalinowskim duchu (...). Przypomnijmy
wiêc „czerwonym” i „ró¿owym” k³amczuchom, ¿e nie chodzi o kilka, lecz o parêset wierszy i satyr, zebranych w a¿ 8
kolaboranckich tomach.
BRZECHWA Krystyna - córka Jana Brzechwy. „Twierdzi³a,
w wywiadzie dla „¯ycia” z 8 lipca 2000 r., ¿e jej ojciec chyba w ¿adnym z wierszy „nie s³awi³ ani Bieruta, ani Stalina”.
Jest to niestety twierdzenie nieprawdziwe, gdy¿ - jak udowadniam na przytoczonym ni¿ej przyk³adzie - Jan Brzechwa
z werw¹ s³awi³ Stalina w wierszu „Nowa Huta”.
Na to, ¿ebyœmy w Polsce socjalizm
zbudowali,
Potrzeba wiêcej maszyn, potrzeba
wiêcej stali,
(...) Trzeba nam pióra przekuæ
na m³oty i kilofy,
W ogniu hutniczych piecy trzeba
hartowaæ strofy,
W ogniu, co serca krzepi i mózgi
doskonali Sta - li!
Sta - li!!
Sta - li!!!
Niech mno¿¹ siê traktory, które zaorz¹ pola,
Niech mno¿¹ sie maszyny i ksi¹¿ki,
i przedszkola,
A jeszcze stal i wêgiel. I znowu stal
i wêgiel!
Górnicy i hutnicy kuj¹ nasz¹ potêgê.
Nie masz granicy szczêœcia, gdy
tworzy siê epoka:
P³ucom oddech szeroki, m³odych droga szeroka,
Przysz³oœæ nale¿y do tych, czyja wola niez³omna,
Drogê wskaza³ nam Stalin
- chwa³a mu wiekopomna!
Œwiat nowy budujemy od podstaw, od podwalin
Sta - lin!
Sta - lin!!
Sta - lin!!!
BRZESKI Rafa³ - Warszawa. W latach 1982-89 kolportowa³ wydawnictwa i prasê (m.in.: „CDN - G³os Wolnego Robotnika”, „KOS”, „Robotnik”, „Tygodnik Mazowsze”, „Wola”), przede wszystkim wœród pracowników Polskiego Radia.
BRZEZIECKI Andrzej - LISTA NR 5; ur. 1978 r., jest dziennikarzem i publicyst¹, redaktorem „Tygodnika Powszechnego”, cz³onkiem zespo³u „Krytyki Politycznej”, stale wspó³pracuje z „Gazet¹ Wyborcz¹”. Wspó³autor „Przed Bogiem”
(2005) - ksi¹¿ki o polskiej religijnoœci i Koœciele.
BRZEZIÑSKI Zbigniew - by³y doradca prezydenta Cartera,
mason lo¿y Bnai-Brith. Wspó³za³o¿yciel Bilderberg Group
i Komisji Trójstronnej. Dzia³a³ zakulisowo na rzecz wyboru
Karola Wojty³y na papie¿a. Pomaga³ mu w tym H. Kissinger,
D. Rockefeller, ¿ydowscy kardyna³owie z Watykanu, oraz
inni przedstawiciele œwiatowego ¿ydostwa. Kardyna³ Karol
Wojty³a spotka³ siê podczas swojej nieoficjalnej podró¿y do
USA i Kanady z masonem Trudeau. Brzeziñski nale¿a³ do
pierwszych goœci przyjêtych przez nowo wybranego papie¿a. W kanadyjskim filmie biograficznym o Janie Pawle II,
Brzeziñski powiedzia³, ¿e papie¿ zwróci³ siê do niego: „Ty
mnie wybra³eœ, wiêc musisz mnie odwiedziæ” (H. Paj¹k
„Grabarze polskiej nadziei”).
BRZEZIÑSKI Zdzis³aw Jesse - to osobnik ukrywaj¹cy siê.
Niemal¿e anonim, tak jak jego spora czêœæ publikacji. Stworzy³ „cudown¹” witrynê POLONICA.NET. pe³n¹ k³amstw,
przeinaczeñ i „pomy³ek”, ku uciesze starszych braci w niewierze. Mo¿ecie tam sprawdziæ, czy macie zdrowy umys³,
choæ podobno nie ma zdrowych, s¹ tylko nieprzebadani!!!
BRZOSTOWICZ Magdalena - LISTA NR 10; nauczyciel
w Centrum Kszta³cenia Ustawicznego w Kutnie, tak¿e bibliotekarka.
BRZOZA Czes³aw - „¯ydowska mozaika polityczna w Polsce 1917-1927”. Wybór dokumentów i opracowanie: Czes³aw Brzoza, Ksiêgarnia Akademicka. Kraków 2003. Interesuj¹co kszta³towa³a siê sytuacja polityczna ¯ydów w Polsce, poniewa¿ podzia³y polityczne nie pokrywa³y siê
z podzia³ami natury narodowoœciowej, du¿e znaczenie mia³y równie¿ tendencje asymilatorskie, i tak np. w wyborach
w 1928 i 1930 na listy BBWR g³osowali zarówno chasydzi
pozostaj¹cy pod wp³ywem ortodoksyjnych rabinów, jak
i asymilatorzy. Zmieni³o siê to w momencie kiedy czêœæ
organizacji syjonistycznych przyst¹pi³a do Bloku Mniejszoœci Narodowych. Poza tym¿e blokiem pozostawali fo³kiœci,
ugrupowania socjalistyczne oraz czêœæ syjonistów. Jednak
sytuacja Bloku zmieni³a siê znacz¹co po przewrocie majowym. W efekcie powsta³ odrêbny blok Ogólno-¯ydowski Narodowy Blok Wyborczy zwi¹zany z ¯ydowsk¹ Parti¹ Ludow¹. Wœród ugrupowañ robotniczych najwiêksz¹ popularnoœci¹ cieszy³ siê Bund wchodz¹cy w uk³ady z PPS. Kolejne
rozdzia³y prezentuj¹ jak przebiega³y te zmiany, jak rozk³ada³y siê g³osy i uk³ada³y siê wzajemne stosunki tych¿e ugrupowañ: Bloku Obrony Praw Narodowoœci ¯ydowskiej w Polsce, Ogólno-¯ydowskiego Narodowego Bloku Gospodarczego i in. W wyborach do sejmu III kadencji zg³oszono 170
list okrêgowych ugrupowañ ¿ydowskich. Nowa ordynacja
wyborcza z 1935 wprowadza³a daleko id¹ce zmiany prowadz¹ce do marginalizacji wp³ywu partii politycznych na
wyniki wyborów, co wywo³a³o zdecydowany sprzeciw ugrupowañ zarówno narodowych, jak i komunistycznych, ale
tak¿e i ¿ydowskich. Na uwagê zas³uguje opracowanie materia³u: zamieszczone na koñcu tabele, noty biograficzne,
s³owniczek wa¿niejszych pojêæ i skrótów, zestawienie Kongresów syjonistycznych do 1939, czy wreszcie ca³y zespó³
indeksów - osób, miejscowoœci, partii i organizacji. Zamieszczone dokumenty, takie jak np. „¯ydzi w Królestwie Polskim” (tekst opublikowany w Wiadomoœciach Polskich
w 1917 w kilku czêœciach) czy cykl opracowany przez J.
Halperna „¯ydowskie partie polityczne w Królestwie Polskim” (opublikowany w kolejnych numerach „Nowego
Dziennika” w 1918), stanowi¹ cenne Ÿród³o informacji o ówczesnej wiedzy na tematy ¿ydowskie.
BRZOZOWSKA-FILIPOWICZ Anna - LISTA NR 10; g³ówny
specjalista, wykszta³cenie wy¿sze prawnicze, g³ówny specjalista w Miejskim Biurze Rzecznika Konsumentów w Warszawie, Weso³a.
BRZOZOWSKI Mariusz - LISTA NR 10; absolwent Wydzia³u Tkaniny i Ubioru ASP w £odzi. Wraz z Marcinem Paprockim od czterech lat projektuj¹ wspólnie ubrania sygnowane
metk¹ Paprocki & Brzozowski. Na koncie maj¹ miêdzy innymi Z³ot¹ Nitkê z Miêdzynarodowych Targów £ódzkich, nagrodê Stowarzyszenia Promowania M³odych Europejskich
Talentów, publikacjê w angielskim piœmie „Sleazenation”,
dwukrotn¹ nominacjê miesiêcznika „Elle” do tytu³u Projektant Roku oraz udzia³ w pokazie „Polska jest trendy” w Belwederze. W marcu Marcin i Mariusz otworzyli autorski butik
w Warszawie przy ulicy Mokotowskiej 73.
BRZYSZCZ Marek - muzyk (saksofon tenorowy i sopranowy); gra koncerty gitarowe m.in. w Centrum Kultury ¯ydowskiej.
BRZYWCZY Monika - LISTA NR 10; dziennikarka, redaktor
naczelna magazynu „Cafe” i rzeczniczka prasowa Projektu
Praga.
BUBER Martin - filozof, teolog, publicysta, profesor Uniwersytetu we Frankfurcie. Martin Buber (ur. 8 lutego 1878
w Wiedniu, zm. 13 czerwca 1965 w Jerozolimie) - ¿ydowski filozof religii. Dorasta³ we Lwowie. By³ badaczem chasydyzmu. Pisa³ równie¿ na temat relacji chrzeœcijañstwa do
judaizmu. Przez ¯ydów uwa¿any jest za wspó³twórcê nurtu
filozofii zwanego filozofi¹ dialogu (ksi¹¿ka „Ja i Ty”), w Polsce rozwijanego m.in. przez ks. Józefa Tischnera i innych judeochrzeœcijañskich oszo³omów.
BUBNICKI Rafa³ - LISTA NR 4; pracownik Instytutu Badañ
Literackich PAN w Warszawie, wspó³autor ksi¹¿ki „Opozycja w PRL. S³ownik biograficzny 1956-89”, tom II.
BUCH Szloma - ur. 1898, cz³onek Zarz¹du Zwi¹zku Zawodowego Pracowników Handlowych i Biurowych (1932), komunista
BUCHALIK Ma³gorzata - LISTA NR 5; t³umacz, Kraków.
BUCHANAN George - ambasador USA w Piotrogrodzie
w czasie wybuchu rewolucji ¿ydowskiej w 1917 roku. Poœredniczy³ przy udzielaniu kredytów przez ¿ydowskich bankierów Morgana, Tothschilda, Kuhn-Loeb’a dla ¿ydowskich
rewolucjonistów w Rosji („Grabarze polskiej nadziei”, Henryk Paj¹k, str. 104).
BUCHBIDNDER Szymon - 1853-1908. Malarz, uczeñ Matejki.
BUCHBINDER Józef - 1839-1909, malarz.
BUCHOLC Janusz - Grudzi¹dz. W latach 1982-88 wspó³za³o¿yciel, redaktor, drukarz i kolporter niezale¿nego pisma
„Iskra”. W latach 1987-89 wspó³za³o¿yciel i wspó³pracownik podziemnego biuletynu „Niezale¿noœæ”. 13 grudnia 1981
r. internowany za dzia³alnoœæ zwi¹zkow¹, wiêziony w Zak³adzie Karnym w Potulicach, zwolniony 13 marca 1982 r.
BUCHHOLTZ Tomasz - Warszawa. Wspó³twórca i redaktor
pism: „Jaruzela” (1982-86), „G³os szarego cz³onka” (1989).
BUCHNER W³adys³aw - 1860-1939. Dziennikarz, satyryk,
w³aœciciel „Muchy” - najd³u¿ej ukazuj¹cego siê w Polsce pisma satyrycznego, w którym w latach II RP by³a ca³a masa
anty¿ydowskich tekstów i rysunków. Teraz, w IV RP ¿ydokaczorów, jest ustawowy zakaz szydzenia z ¯ydów!!!
BUCHOWSKI Micha³ - LISTA NR 6; ur. 1955, prof. dr hab.
antropolog kulturowy i spo³eczny, pracownik naukowy Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej na Uniwersytecie
Adama Mickiewicza w Poznaniu. Cz³onek Komitetu Nauk Etnologicznych PAN, interesuje siê refleksj¹ etnologiczn¹ nad
sposobami myœlenia i systemami wierzeniowymi oraz
wspó³czesnymi przemianami w krajach postsocjalistycznych w Europie Œrodkowej, autor wielu prac naukowych.
BUCHWALD MAGDALENA. - kompozytorka, urodzona 10
marca 1972 w Z³otowie. W latach 1992-93 studiowa³a muzykologiê na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Nastêpnie, w latach 1993-99, studiowa³a kompozycjê w Akademii Muzycznej w Poznaniu u Andrzeja Koszewskieg i Lidii Zieliñskiej. Od 1997 do 1998 odbywa³a studia uzupe³niaj¹ce w zakresie teorii muzyki i nowych mediów
w Hochschule für Musik und Darstellende Kunst w Stuttgarcie pod kierunkiem Matthiasa Hermanna i Helmuta Lachenmanna (analiza) oraz Davida Masona i Ulricha Süße (muzyka elektroakustyczna). Polskie Centrum Informacji Muzycznej Zwi¹zek Kompozytorów Polskich, styczeñ 2005.
BUCZKOWSKI Adam - LISTA NR 10; ur. 1970 r., magister
socjologii UAM w Poznaniu, obecnie doktorant w Szkole Nauk Spo³ecznych przy IFiS PAN w Warszawie. Przygotowuje
rozprawê doktorsk¹ na temat roli cia³a i seksualnoœci w tworzeniu i podtrzymywaniu rodzaju.
BUCZKOWSKI Piotr - urodzony w 1950 r. w Szczecinie.
Ukoñczy³ socjologiê na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, jest doktorem habilitowanym nauk spo³ecznych oraz profesorem w Instytucie Socjologii UAM. W latach
1975-79 pracowa³ w Instytucie Filozofii UAM, nastêpnie by³
pracownikiem naukowym w Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie i Zak³adzie Psychologii PAN w Poznaniu.
Od 1990 r. by³ radnym w gminie Mosina, a tak¿e przewodnicz¹cym Prezydium Krajowego Sejmiku Samorz¹du Terytorialnego. Od 1992 r. kierowa³ polsk¹ delegacj¹ do Sta³ej
Konferencji W³adz Lokalnych i Regionalnych Rady Europy
w Strasburgu. W latach 1993-97 by³ pos³em z ramienia Unii
Demokratycznej i Unii Wolnoœci. Nale¿a³ do Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego i by³ doradc¹ premiera J. Buzka.
BUCZYÑSKI Artur - LISTA NR 11; Forum Liberalne, znalaz³
siê w Komitecie Honorowym Obywatelskiej Inicjatywy na
rzecz budowy w Warszawie Mostu im. Jacka Kuronia.
BUDNIK Jowita - LISTA NR 10; de domo Miondlikowska
(ur. 28 listopada 1973 roku w Warszawie), aktorka telewizyjna i filmowa. Jest wychowank¹ m³odzie¿owego ogniska
Machulskich przy Teatrze Ochota oraz absolwentk¹ Instytutu Stosowanych Nauk Spo³ecznych na Uniwersytecie Warszawskim. Na ekranie zadebiutowa³a w wieku 12 lat w „Kochankach mojej mamy” Rados³awa Piwowarskigo. Du¿¹
popularnoœæ przyniós³ jej udzia³ w pierwszej polskiej telenoweli „W labiryncie”, w której wcieli³a siê w postaæ zbuntowanej córki jednego z g³ównych bohaterów, odtwarzanego
przez Marka Kondrata. Jest agentk¹ m.in. Joanny Brodzik.
Prze³omem w jej ¿yciu zawodowym by³o spotkanie z Krzysztofem Krauze, który w 2000 roku obsadzi³ j¹ w jednej
z g³ównych ról w swoim telewizyjnym filmie „Sieæ” z cyklu
„Wielkie rzeczy”. W 2005 roku Krauze oraz Joanna KosKrauze z myœl¹ o niej napisali scenariusz filmu „Plac Zbawiciela”. Budnik zagra³a kobietê upokarzan¹ i gnêbion¹ przez
mê¿a i teœciow¹. Jej rola spotka³a siê z entuzjastycznym
przyjêciem wiêkszoœci krytyków oraz jurorów XXXI Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, którzy przyznali
jej nagrodê za pierwszoplanow¹ rolê ¿eñsk¹.
BUDREWICZ Olgierd-Eller - dziennikarz, podró¿nik.
BUDROWSKA Bogus³awa - LISTA NR 10; pracuje w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN, prowadzi³a zajêcia
w Szkole Wy¿szej Psychologii Spo³ecznej oraz na Gender
Studies przy ISNS UW. W swoich badaniach zajmowa³a siê
instytucj¹ i doœwiadczeniem macierzyñstwa. Ksi¹¿ka jej autorstwa „Macierzyñstwo” jako punkt zwrotny w ¿yciu kobiety (2000) zdoby³a nagrody FNP i OŒKi. Uczestniczy³a
w przygotowywaniu raportów dla ISP, UNDP, Banku Œwiatowego.
BUDZIAK Anna - LISTA NR 5; mgr, asystent Katedry Ukrainistyki UJ, jêzykoznawca.
BUDZISZEWSKI Jerzy - Joshua Ben Or - mieszka w Nowym Jorku, fotografik specjalizuj¹cy siê w tematyce ¿ydowskiej. Wspólnie z Tadeuszem Rolke zorganizowa³ wystawê
„¯ywym i umar³ym”, która by³a prezentowana w synagodze
w Tykocinie, w galerii w Bia³ymstoku oraz w Stowarzyszeniu Architektów Polskich w Warszawie.
BUDZYNER Salo (Salem) - (1872-1940) przemys³owiec,
senator RP. Urodzi³ siê 13 VII 1872 r. w Tomaszowie Mazowieckim. W 1894 r. kupi³ ma³¹ fabrykê wyrobów we³nianych przy ul. Piotrkowskiej 39, by³ wspólnikiem firmy „Hirszenberg i Birnbaum”. W 1905 r. produkowa³ chustki kaszmirowe drukowane. W 1928 r. zosta³ wybrany na senatora II kadencji z woj. warszawskiego, reprezentuj¹c ortodoksyjn¹ partiê „Agudas Israel”. By³ prezesem pe³nomocnym
Gminy ¯ydowskiej i Komitetu Ratunkowego dla Udzielania
Po¿yczek ¯ydom w £odzi, cz³onkiem zarz¹dów £ódzkiego
Towarzystwa „Talmud Tora” i Towarzystwa Pomocy Ubogim i Chorym ¯ydom „Linas Hacedek”. Pod koniec 1939 r.
zdoby³ dla siebie i swojej rodziny fa³szywe wizy greckie,
dziêki którym otrzyma³ tranzytowe wizy w³oskie. Wyjecha³
do Triestu, gdzie po kilku miesi¹cach zmar³ na serce. Pochowany na miejscowym cmentarzu, jego grób zosta³ przykryty polsk¹ flag¹, jako wyraz szacunku dla zmar³ego senatora RP ( Oficyna Bibliofilów £ódŸ).
BUDZYÑSKA-BRUN Celina - wyk³adowca Centralnej
Szko³y KC PPR, PZPR.
BUGAJ Ryszard -I zaak Blumfeld - LISTA NR 8; urodzony w 1944 r. w Gaw³owie. W 1971 r. ukoñczy³ ekonomiê na
Uniwersytecie Warszawskim. W 1968 by³ usuniêty z uczelni za udzia³ w protestach ¿ydowskich. Pisywa³ do „Biuletynu Informacyjnego” KOR (l. 70.). Autor pierwszej niezale¿nej broszury ekonomicznej „Uwagi o sytuacji gospodarczej
kraju” (1978). W latach 80. jeden z wspó³za³o¿ycieli i wydawców kwartalnika spo³eczno-politycznego „21”. Internowany. Wspó³pracownik Komitetu Obrony Robotników.
W 1989 r. zosta³ doktorem nauk ekonomicznych. Od 1973
r. pracowa³ w Instytucie Planowania i w Komisji Planowania
Rady Ministrów, a od 1982 w Instytucie Nauk Ekonomicznych PAN. Od 1976 r. by³ wspó³pracownikiem KOR-u, zaœ
w latach 1980-81 by³ cz³onkiem Zarz¹du Regionu Mazowsze „Solidarnoœci”, doradc¹ Komisji Krajowej oraz delegatem na I Zjazd zwi¹zku, gdzie kierowa³ zespo³em ds. gospodarczych. W stanie wojennym zosta³ internowany, a nastêpnie doradza³ podziemnej Krajowej Komisji Wykonawczej
„S”. W 1989 r. uczestniczy³ w obradach Okr¹g³ego Sto³u
i zosta³ pos³em a¿ do 1997 r. W 1990 r. razem z A. Ma³achowskim i K. Modzelewskim by³ wspó³twórc¹ „Solidarnoœci Pracy”, a w latach 1992-97 przewodnicz¹cym Unii Pracy. W 1999 r. wyst¹pi³ z UP. Za³o¿yciel partii politycznej Forum Polska Praca. Na pocz¹tku 2006 roku powróci³ do Unii
Pracy, gdzie pe³ni³ funkcjê Przewodnicz¹cego Rady Politycznej tej partii. 4 wrzeœnia 2006 roku ponownie opuœci³
Uniê Pracy z powodu zawarcia przez UP koalicji wyborczej
podczas wyborów samorz¹dowych z SLD, SdPl i Parti¹ Demokratyczn¹-demokraci.pl. 3 maja 2007 zosta³ przez prezydenta Lecha Kaczyñskiego odznaczony Krzy¿em Komandorskim z Gwiazd¹ Orderu Odrodzenia Polski.
BUJAK Zbigniew - LISTA NR 8; ur. 29 listopada 1954
w £opusznie. W latach 1973-81 pracowa³ w Zak³adach Mechanicznych „Ursus”. Od 1978 r. kolportowa³ (wraz ze Z.
Janasem i A. Czerwiñskim) niezale¿n¹ prasê i wydawnictwa dostarczane przez J. £ojaka. Organizowa³ spotkania robotników z Ursusa m.in. z Jackiem Kuroniem i Janem Lityñskim. W 1980 r. przewodnicz¹cy Miêdzyzak³adowego
Komitetu Za³o¿ycielskiego Mazowsze, od 1981 r. Zarz¹du
Regionu Mazowsze. Cz³onek prezydiów Krajowej Komisji
Porozumiewawczej i Komisji Krajowej. Od 1982 r. kierowa³
Regionaln¹ Komisj¹ Wykonawcz¹ Mazowsze. Cz³onek Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej, od 1987 r., Krajowej Komisji Wykonawczej. Nale¿a³ do Komitetu Obrony Wiêzionych za Przekonania (za³o¿onego w grudniu 1980 r.). W stanie wojennym jeden z g³ównych przywódców podziemia.
Wspó³pracownik Komitetu Samoobrony Spo³ecznej „KOR”.
Wielokrotnie zatrzymywany. Aresztowany w maju 1986 r.,
zwolniony we wrzeœniu na mocy amnestii. W 1988 r. otrzyma³ Nagrodê Praw Cz³owieka im. Roberta F. Kennedy’ego.
W 1989 roku uczestniczy³ w obradach okr¹g³ego sto³u. Polityczny wychowanek J. Kuronia, dzia³acz „Solidarnoœci”,
gorliwy tropiciel rzekomego polskiego antysemityzmu, nacjonalizmu, ksenofobii etc. Lekcewa¿y tradycje narodowe.
Cz³onek Rady Programowej Instytutu Spraw Publicznych.
W stanie wojennym aresztowany w piwnicy ¯yda Mieczys³awa Rakowskiego, ostatniego I sekretarza KC PZPR. Cz³onek Rady Politycznej Unii Wolnoœci - Partia Demokratyczna.
W 1990 roku jeden z przywódców skrajnie ultralewicowego
ugrupowania dawnej lewicy laickiej ROAD, z którego póŸniej
powsta³a Unia Demokratyczna. W 1991 r. za³o¿y³ w³asny
Ruch Demokratyczno-Spo³eczny, który w 1992 r. wszed³
w sk³ad Unii Pracy. W latach 1991-97 by³ pos³em, a od
1993 r. przewodnicz¹cym sejmowej komisji spraw wewnêtrznych. W 1999 roku zainicjowa³ tworzenie Komitetów
Aborcyjnych. Typ dzia³acza-papugi, o pogl¹dach stanowi¹cych lustrzane odbicie pogl¹dów Kuronia, Geremka i Michnika. Sprzeda³ legitymacjê „Solidarnoœci” na aukcji, zorganizowanej przez ¿onê genera³a Czes³awa Kiszczaka. By³y cz³onek zarz¹du antypolskiej, powi¹zanej z masoneri¹ i œwiatow¹ finansjer¹, ¿ydowskiej Fundacji im. Stefana Batorego,
za³o¿onej w Nowym Jorku przez ¯yda, masona, spekulanta
George’a Sorosa. W latach 1990-91 by³ jej pierwszym prezesem. W 1999 roku skoñczy³ Nauki Polityczne na UW,
gdzie studiowa³ tak¿e filozofiê. W 1998 r. wst¹pi³ do Unii
Wolnoœci, gdzie zosta³ cz³onkiem Zarz¹du. By³ prezesem
G³ównego Urzêdu Ce³. Urban powiedzia³ o Bujaku: „Ewolucje postawy Bujaka warto obserwowaæ, czekaj¹c cierpliwie
na dalsze postêpy ich myœlenia... Nie ignorujemy wezwañ
z ich strony”. Ma siê rozumieæ, „ewolucje postawy” nie tylko Bujaka, lecz ca³ej tej korowskiej paki, by³y w permanentnym rozwoju. Konsekwentnie dojrzewa³y do Magdalenki
(„Grabarze polskiej nadziei”, Henryk Paj¹k, str. 100).
BUJKO Zimowit - proszê nie daæ siê zmyliæ jego staropolskim imieniu!!! Sekretarz Generalny RACJI Polskiej Lewicy.
Dzia³acz lewicowy, organizator wielu akcji protestacyjnych
i spo³ecznych. Oficer rezerwy Marynarki Wojennej. Pochodzi z Gdyni.
BUKIEWICZ Bo¿enna - (ur. 14 lutego 1952 w ¯arach),
z wykszta³cenia mgr in¿. mechanik konstruktor, pose³ na
Sejm RP V kadencji z listy Platformy Obywatelskiej. Do 2005
pe³ni³a funkcjê radnej Zielonej Góry. W wyborach samorz¹dowych w 2006 roku w pierwszej turze na prezydenta Zielonej Góry zwyciê¿y³a Janusza Kubickiego, kandydata Lewicy i Demokratów, ale przegra³a z nim w drugiej turze.
BUKOJEMSKI Micha³ - polonofob, re¿yser tematyki ¿ydowskiej, wspó³pracuje z ¯ydowskim Instytutem Historycznym. Jego dokument „Œwiat Marii” otwiera³ tegoroczny IV
Miêdzynarodowy Festiwal Filmowy ¯ydowskie Motywy
w Warszawie. Bohaterk¹ filmu jest Tirza Kshepitsky, która
wyjecha³a z Polski po II wojnie œwiatowej. Wyjecha³a, bo
ba³a siê polskiego antysemityzmu: „Miejscowi cieszyli siê,
¿e nie bêdzie ¯ydów, wpatrywali siê we mnie podejrzliwie”.
Wed³ug niej ¿aden z Polaków nie zas³ugiwa³ na zaufanie.
Mówi to osoba, która prze¿y³a okupacjê dziêki sfa³szowanym dokumentom na nazwisko Marii Mi³kowskiej. Ciekawe
sk¹d uzyska³a aryjskie dokumenty i metrykê chrztu? Wed³ug niej we wspó³czesnej Polsce istnieje antysemityzm,
czego doœwiadcza m.in. m³odzie¿ izraelska przyje¿d¿aj¹ca
do Polski. Swoimi negatywnymi wspomnieniami dzieli siê
z kobietami i mê¿czyznami s³u¿¹cymi w izraelskiej armii.
Proszê sobie wyobraziæ sytuacjê, w której w polskiej armii
odbywaj¹ siê prelekcje na temat zbrodni dokonanych na narodzie polskim przez za¿ydzony i kierowany przez ¯ydów
Urz¹d Bezpieczeñstwa. Bukojemski jest absolwentem Wydzia³u Operatorskiego PWSTViT w £odzi. By³ operatorem filmowym w WF „Czo³ówka”, a potem przez wiele lat w Wytwórni Filmów Dokumentalnych w Warszawie. Pierwsza po³owa lat 90. to okres wspó³pracy z telewizj¹ ABC News
w Warszawie a póŸniej w Moskwie. Ten okres ¿ycia podsumowuje film „Wojny innych ludzi” o pocz¹tkach konfliktu
w Czeczenii. Obecnie jest samodzielnym producentem filmów dokumentalnych. Najbardziej znane, oprócz wymienionego wy¿ej, to „Mana Masza” o macierzyñstwie wœród
lesbijek oraz cykl piêciu filmów dokumentalnych „Z kroniki
Auschwitz” (Folder IV Miêdzynarodowego Festiwalu Filmowego ¯ydowskie Motywy, str. 57).
BUKOWSKI Krzysztof - re¿yser. Zrealizowa³ film o Alexie
DANZIGu (Izrael) wed³ug scenariusza Micha³a Sobelmana.
Alex Danzig wyjecha³ z Warszawy z rodzicami, jako dziewiêciolatek, w roku 1957. Od lat mieszka w kibicu Nir-Oz
na pustyni Negev. W Izraelu skoñczy³ studia historyczne,
póŸniej przez lata uczy³ w szkole oraz pracowa³ w kibucu. Po
trzydziestu latach od wyjazdu, po raz pierwszy przyjecha³
do Polski. Obecnie jest zatrudniony w Ministerstwie Edukacji, kszta³ci przewodników izraelskich pilotuj¹cych grupy
m³odzie¿y po Polsce, jak równie¿ sam pokazuje Polskê grupom Izraelczyków.
BUKOWSKI Piotr - redaktor naczelny /Wroc³aw/homiki.pl
(strona gejów i lesbijek)
BULMAN Krystyna - LISTA NR 10; socjolog, od 1997 r.
jest cz³onkini¹ Miêdzynarodowego Forum Kobiet i pe³ni
funkcjê dyrektora Oœrodka Szkoleniowego, w ramach którego organizowane s¹ szkolenia w zakresie bezpieczeñstwa
i higieny pracy w firmach, dla wszystkich grup pracowniczych. Jednoczeœnie pracuje w korporacji prawniczej jako
organizator szkoleñ. Warszawa.
TAJEMNICE ŒWIATA DZIWNY JEST TEN ŒWIAT
BU£A Edmund - gen. bryg. (ur. 1926), Ludowego Wojska Polskiego, wieloletni funkcjonariusz organów kontrwywiadu wojskowego, G³ównego Zarz¹du Informacji
WP/MON i Wojskowej S³u¿by Wewnêtrznej, od 15 sierpnia 1986 do 31 sierpnia 1990 szef WSW. S³u¿bê w organach kontrwywiadu wojskowego rozpocz¹³ w 1945, jako s³uchacz Kursu Oficerów Informacji, nastêpnie po
ukoñczeniu kursu w sierpniu (1945), oficer Wydzia³u Informacji w 17 DP w Krakowie i od 1947 w 28 pp 9 DP
w Przemyœlu. Po opuszczeniu 9 DP s³u¿y³ jako starszy
oficer Oddzia³u II G³ównego Zarz¹du Informacji WP, zajmuj¹cego siê walk¹ z agentur¹ przeciwnika i tropieniem
jej, przes³uchiwaniem jeñców wojennych bêd¹cych
przedmiotem zainteresowania organów informacji.
PóŸniej szef Wydzia³u Informacji w Marynarce Wojennej
i s³uchacz kursu w Zwi¹zku Radzieckim. Po powrocie do
kraju szef Oddzia³u Informacji Korpusu Armijnego, nastêpnie do sierpnia 1986 szef Zarz¹du Wojskowej S³u¿by Wewnêtrznej Œl¹skiego Okrêgu Wojskowego we Wroc³awiu. W sierpniu 1986 zast¹pi³ na stanowisku szefa
WSW gen. dyw. Edwarda Poradkê, sprawowa³ tê funkcjê
a¿ do rozwi¹zania WSW, czyli do sierpnia 1990, w miêdzyczasie w 1987 zosta³ awansowany do stopnia genera³a brygady. W 1990 przeniesiony w stan spoczynku.
Edmund Bu³a wystêpuje w raporcie Macierewicza jako
osoba odpowiedzialna za zniszczenie akt WSW w latach
1988-1989. Z ustaleñ wynika, ¿e przed zniszczeniem akta te by³y sfotografowane, a mikrofilmy Bu³a osobiœcie
przekaza³ GRU, czyli wywiadowi ZSRR.
BU£AT Miros³awa Maria - dr, Katedra Teatru na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagielloñskiego w Krakowie. Cz³onek Polskiego Towarzystwa Studiów ¯ydowskich. Autorka ksi¹¿ki „Krakowski Teatr ¯ydowski. Krokewer Jidisz teater. Miêdzy szundem a sztuk¹”, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagielloñskiego, Kraków 2006.
Wielk¹ jakoœci¹ tej pracy jest niesamowita bibliografia
(14 stron!) i siêganie do bardzo wielu materia³ów archiwalnych w jêzyku jidisz. To w³aœnie pozwoli³o pog³êbiæ
temat, dotychczas traktowany bardzo pobie¿nie. Dziêki
temu praca zawiera nies³ychan¹ iloœæ ciekawostek
i anegdot. Wielka liczba notatek biograficznych nadaje
tej pozycji spor¹ rangê w badaniach nad œwiatem krakowskiej kultury i sztuki. Bra³a udzia³ w konferencji „¯ydzi i judaizm we wspó³czesnych badaniach polskich”
(Kraków 1995 i 2007) - autorka m.in. rozdzia³u „Historia teatru ¿ydowskiego w Krakowie: rekonesans badawczy”.
BU£HAK Henryk - LISTA NR 4; zwi¹zany z Narodowym Instytutem Fryderyka Chopina.
BU£TOWICZ Katarzyna - LISTA NR 5; fotoedytor.
BUNSCH Jacek - re¿yser urodzony w Krakowie
w 1954 roku. Ukoñczy³ filologiê polsk¹ na Uniwersytecie Jagielloñskim, póŸniej Wydzia³ Re¿yserii Dramatu
w krakowskiej PWST (1981 r.). Re¿yserowa³ m.in. „Play
- Schulz. Sanatorium Pod Klepsydr¹” wg Brunona
Schulza, adaptacja i re¿yseria: Jacek Bunsch. Od maja
2003 roku sprawowa³ funkcjê dyrektora artystycznego
Teatru im. W. Siemaszkowej w Rzeszowie, a od 1 wrzeœnia 2004 roku jest dyrektorem Teatru Miejskiego im.
W. Gombrowicza w Gdyni.
BURAS Alicja i Jacek - LISTA NR 5; t³umacze jêzyka
niemieckiego. Cz³onek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
BURDAJEWICZ Mariusz - dr nauk historycznych, specjalista archeologii Izraela, Cypru i Nubii. Pracuje w Muzeum Narodowym w Warszawie.
BUREK Aleksandra - LISTA NR 10; dr, filozofka, redaktorka kwartalnika etnografia.org
BURGIN Juliusz - (ur. 1906 w Otwocku - zm. 9 lutego
1973 w Warszawie) œlusarz, dzia³acz komunistyczny,
funkcjonariusz Ministerstwa Bezpieczeñstwa Publicznego, pu³kownik LWP, wspó³pracownik NKWD i NKGB od
1939. Od 1925 by³ cz³onkiem Komunistycznego Zwi¹zku M³odzie¿y Polskiej i od 1927 Komunistycznej Partii
Polski. Wielokrotnie wiêziony za dzia³alnoœæ antypañstwow¹ w latach: 1926, 1928, 1929-1933, 1935
i 1936-1939. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej
w 1941 wst¹pi³ do Armii Czerwonej. Jako agent Miêdzynarodówki Komunistycznej w Moskwie zosta³ skierowany w lipcu 1943 do 1 Dywizji im. T. Koœciuszki. Od
listopada 1944 by³ szefem Wydzia³u Politycznego w 1
Korpusie Pancernym 2 Armii WP. Od czerwca 1945 do
czerwca 1947 by³ naczelnikiem Wydzia³u II Samodzielnego Ministerstwa Bezpieczeñstwa Publicznego. W latach 1947-1948 redaktor naczelny „G³osu Ludu”. W latach 1948-1949 dyrektor Gabinetu Ministra Bezpieczeñstwa Publicznego, od 1949 do 1950 szef I Inspektoratu
Ministerstwa Obrony Narodowej. Od lutego 1950 do lipca 1951 by³ pierwszym polskim ambasadorem w Chiñskiej Republice Ludowej, a od wrzeœnia 1950 by³ ambasadorem w Koreañskiej Republice Ludowo-Demokratycznej. W latach 1951-1957 by³ wiceministrem transportu drogowego i lotniczego. Od 1959 do 1963 prezes
Spó³dzielni Wydawniczej „Ksi¹¿ka i Wiedza” w Warszawie. By³ wspó³za³o¿ycielem i sekretarzem generalnym
Towarzystwa PrzyjaŸni Polsko-Chiñskiej i cz³onkiem
prezydium Stowarzyszenia Ateistów i Wolnomyœlicieli.
BURIAN Pawe³ - mgr, pracuje w Muzeum Narodowym
w Gdañsku.
BURNETKO Krzysztof - LISTA NR 3, 5 i 13. W latach
osiemdziesi¹tych XX w. redaktor podziemnego dwutygodnika „Promieniœci”, korespondent „Radia Wolna Europa”. Dziennikarz „Tygodnika Powszechnego” i „Polityki”.
BURSKA Lidia - LISTA NR 2; dr, historyk literatury. Instytut Badañ Literackich Polskiej Akademii Nauk. Pracownia: Pracownia Literatury XX i XXI wieku. Publikuje
m.in. w „Gazecie Koszernej”.
BURY Andrzej - zastêpca szefa bia³ostockiej Prokuratury Okrêgowej.
BURY£A S³awomir (ur. 1969) - absolwent Uniwersytetu Miko³aja Kopernika w Toruniu, adiunkt w Instytucie
Filologii Polskiej Uniwersytetu Warmiñsko-Mazurskiego
w Olsztynie. Autor ksi¹¿ki „Prawda mitu i literatury”,
edytor krytycznego wydania dwóch tomów prozy Tadeusza Borowskiego. Ostatnio wyda³ „Opisaæ Zag³adê. Holocaust w twórczoœci Henryka Grynberga”. Zajmuje siê
literatur¹ wojny i okupacji, a zw³aszcza problematyk¹
Holocaustu, ogl¹dan¹ m.in. pod k¹tem obecnoœci w niej
pytañ o trudne wybory moralne, dobroæ Boga, istotê ¿ydowskiej i polskiej pamiêci (Rocznik naukowy Centrum
Badañ nad Zag³ad¹ ¯ydów IFiS PAN).
BURZYÑSKA Anna - LISTA NR 10; ur. w 1957 r. Urodzi³a siê i mieszka w Krakowie. Pracuje na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagielloñskiego, jest doktorem
habilitowanym, prowadzi Katedrê Teorii Literatury. Wyk³ada na polonistyce i w Studium Literacko-Artystycznym UJ. Zajmuje siê najnowszymi teoriami w amerykañskich i francuskich badaniach literackich. Jest autork¹ kilkudziesiêciu prac naukowych o ponowoczesnoœci i postmodernizmie, m.in. ksi¹¿ki pt. „Dekonstrukcja
i interpretacja” (Kraków 2001), która otrzyma³a Nagrodê „Literatury na Œwiecie” w dziedzinie literaturoznawstwa, translatologii i leksykografii za rok 2001. Jest równie¿ pisark¹, dramatopisark¹ i scenarzystk¹. Napisa³a
powieœci pt. „Fabulant”. Powiastka intertekstualna (Kraków 1997), „Mi³oœæ i inne k³opoty” (w druku) oraz dziewiêæ sztuk teatralnych, z których cztery zosta³y wydane
w tomie pt. „Nicland” (Kraków 2004).
BURZYÑSKI JAKUB - œpiewak (kontratenor), dyrygent,
teoretyk muzyki. Urodzony 11 lutego 1976 w Zabrzu.
BUSZA Andrzej - LISTA NR 3; ur. w Krakowie 1 stycznia 1938 roku. Wojenne lata spêdzi³ na Œrodkowym
Wschodzie, sk¹d wyjecha³ do Anglii pod koniec 1947
roku. Studiowa³ w St. Joseph College, Beulah Hill w Londynie, a póŸniej w University College London. W czasie
studiów na londyñskim uniwersytecie aktywnie wspó³uczestniczy³ w ¿yciu kulturalnym polonijnej spo³ecznoœci. By³ jednym z za³o¿ycieli University of London Polish
Student Society oraz by³ cz³onkiem zarz¹du wydawnictw: Merkuriusz, a potem Kontynentów; zosta³ mianowanym wyk³adowc¹ w English Department of the
University of British Columbia w Vancouver w Kanadzie.
Obecnie jest Associate Professor w tym samym departamencie podobnie jak w programie Literackiej Komparatystyki. W 1962 dosta³ nagrodê im. Koœcielskiego; zosta³ honorowym cz³onkiem Polskiego Instytutu Historycznego w Rzymie. Jest tak¿e specjalnym cz³onkiem
Miêdzynarodowego Stowarzyszenia Uniwersyteckich
Profesorów Anglistów. Oprócz tego jeŸdzi z wyk³adami
po Europie i Stanach Zjednoczonych Ameryki.
BUŒ Mariusz - LISTA NR 5; ur. 25 marca 1970 roku szachista, mistrz miêdzynarodowy od roku 1991. Od
roku 2001 nie wystêpuje w turniejach szachowych klasyfikowanych do szachowego rankingu ELO.
BUZEK Jerzy Karol - (ur. 3 lipca 1940 w Smilovicach,
pol. Œmi³owice, Zaolzie) polityk ¿ydoprawicowy, profesor. Pose³ na Sejm III kadencji oraz premier rz¹du RP
w latach 1997-2001, a obecnie pose³ do Parlamentu
Europejskiego, wybrany 13 czerwca 2004 roku najwiêksz¹ w Polsce liczb¹ g³osów. Jest cz³onkiem ca³kowicie
za¿ydzonego Koœcio³a Ewangelicko-Augsburskiego.
M¹¿ Ludgardy Buzek, ojciec Agaty Buzek. 13 czerwca
2004 roku Jerzy Buzek zosta³ wybrany na pos³a do Parlamentu Europejskiego z listy Platformy Obywatelskiej.
Uzyska³ w wyborach 173 389 g³osów (to jest 22,14%
w okrêgu œl¹skim) - najwiêcej spoœród wszystkich kandydatów (jego wynik da³ liœcie PO 3 mandaty). W Parlamencie Europejskim jest cz³onkiem frakcji politycznej Europejskiej Partii Ludowej - Europejscy Demokraci
(PPE-ED). Ostatnio z jarmu³k¹ na g³owie sk³ada³ wieniec
na grobie Yitzhaka Rabina. Przez Leszka Bubla wielokrotnie - w trakcie walki o utrzymanie krzy¿y na oœwiêcimskim ¯wirowisku - publicznie nazywany „£obuzkiem”. W koñcu na polecenie ¿ydowskich rasistów nakaza³ usuniêcie krzy¿y, których tak wytrwale przez rok
bronili Kazimierz Œwitoñ i Leszek Bubel.
BUZGAN Chewel - (ur. 1897, zm. 26 kwietnia 1971
w Warszawie) re¿yser oraz aktor teatralny i filmowy.
Wieloletni aktor Wileñskiej Grupy Dramatycznej oraz Teatru ¯ydowskiego w Warszawie. Przez wiele lat
podró¿owa³ po œwiecie, daj¹c liczne wystêpy teatralne.
Zosta³ pochowany na cmentarzu ¿ydowskim na Okopowej.
BYCZKIEWICZ Anna - LISTA NR 5; mgr, Uniwersytet
£ódzki.
BYK-BORECKI Czes³aw - ubek z Olsztyna, znany z brutalnych metod przes³uchañ.
By³ cz³onkiem Kolegium Instytutu Pamiêci Narodowej.
Wyk³ada w Collegium Civitas.
BYKOWSKA Sylwia - LISTA NR 10; mgr, doktorantka
historii na UG, pracownik gdañskiego IPN.
BYKOWSKI Pawe³ - LISTA NR 10; mgr, socjolog, asystent w Katedrze Nauk Spo³ecznych - Wydzia³ Zarz¹dzania i Ekonomii Politechniki Gdañskiej.
BYRA Ilona - dyrektor sprzeda¿y - „Gazeta Wyborcza”
Plac Solny 2/3, 50-060 Wroc³aw.
BYRT Andrzej - by³y agent SB i by³y ambasador RP
w Berlinie, powo³any przez Aleksandra Kwaœniewskiego.
BYTEÑSKA Romana (Romea) - (ok. 1910 - ?) prawnik. Po ukoñczeniu Wydzia³u Prawa na Uniwersytecie
Warszawskim (1932) pracowa³a w £odzi jako aplikantka s¹dowa. W paŸdzierniku 1939 r. podjê³a pracê
w charakterze urzêdniczki korespondentki w centralnym
sekretariacie getta. W marcu 1941 r. zosta³a przeniesiona do s¹du w getcie na stanowisko prokuratora.
BYWALEC SZYMON. - dyrygent, urodzony 11 lutego
1974 w Tychach. Ukoñczy³ dyrygenturê symfonicznooperow¹ w klasie Jana Wincentego Hawela w Akademii Muzycznej w Katowicach, a tak¿e klasê oboju Jerzego Kotyczki w Akademii Muzycznej w Krakowie.
Swoje umiejêtnoœci pog³êbia³ na kursach dyrygenckich,
m.in. u Gianluigiego Gelmettiego i Lothara Zagroska
w Accademia Musicale Chigiana w Sienie, której by³ stypendyst¹. Jest sta³ym dyrygentem ORKIESTRY MUZYKI NOWEJ, która zajmuje siê promowaniem muzyki najnowszej i klasyki XX wieku. Wystêpowa³ z ni¹ na wielu
festiwalach muzyki wspó³czesnej, m.in. na „WARSZAWSKIEJ JESIENI” (1999, 2000 i 2002). Z zespo³em
tym dokona³ te¿ nagrañ archiwalnych dla Polskiego Radia, a w Teatrze Œl¹skim w Katowicach przygotowa³
pierwsz¹ w Polsce inscenizacjê HISTORII ¯O£NIERZA
Igora Strawiñskiego w t³umaczeniu Jonasza Kofty. Pracuje równie¿ na stanowisku asystenta w Akademii Muzycznej w Katowicach. Polskie Centrum Informacji Muzycznej Zwi¹zek Kompozytorów Polskich, czerwiec
2003.
CAJZNER Marek - (ur. 19 maja 1948 roku w Warszawie) dziennikarz radiowy i telewizyjny. W 1973 ukoñczy³ anglistykê na Uniwersytecie Warszawskim. Od
1978 dziennikarz Sekcji Polskiej BBC. Od 1985 zastêpca redaktora naczelnego, a od 1998 redaktor naczelny
Sekcji a¿ do jej rozwi¹zania przez BBC w 2006 r. Od
stycznia 2007 prowadzi program publicystyczny „Studio Œwiat” w TVP (Program Trzeci).
CALER Moj¿esz - cz³onek Kultur Ligi (1932).
CALOPRESTI Mimmo - re¿yser, autor filmu „Ja tylko
chcia³em/am ¿yæ”. Film by³ pokazany na IV Miêdzynarodowym Festiwalu Filmowym ¯ydowskie Motywy, który
odby³ siê w dniach 5-10 maja 2007 roku w Warszawie.
„ Mimmo Calopresti urodzi³ siê 4 stycznia 1955 roku
w Polistenie. Na pocz¹tku swej drogi zawodowej zajmowa³ siê niezale¿nymi filmami dokumentalnymi o tematyce spo³ecznej. Wyre¿yserowa³ kilka filmów dla RAI i Archiwum Audiowizualnego Ruchu Robotniczego. Kilka tytu³ów by³o pokazywanych na festiwalach miêdzynarodowych. W 1997 roku wyre¿yserowa³ swój pierwszy film
fabularny zainspirowany histori¹ terroryzmu La seconda
volta. Zosta³ on pokazany na festiwalu filmowym w Cannes i zdoby³ wiele nagród (...). W 1999 roku by³ cz³onkiem jury na festiwalu w Cannes i Wenecji. W latach
2001-2002 re¿yserowa³ i gra³ g³ówn¹ rolê w filmie La felicita non costa niente (Folder IV Miêdzynarodowego Festiwalu Filmowego ¯ydowskie Motywy, str. 36).
CALVINI Melvin - bra³ udzia³ w stworzeniu bomby atomowej („Midrasz”, styczeñ 2005, Janusz Roszkowski
„¯ydzi w koalicji antyhitlerowskiej”, str. 14).
CA£A Alina - LISTA NR 2, 13, 16; polonofob, manipulatorka i oszustka; doktor historii (po ¿ydowsku). By³a
drukarzem „Robotnika” (1977-78). Wraz z ks. Czes³awem Sad³owskim organizowa³a Uniwersytet Ludowy
w Zbroszy Du¿ej. Od kwietnia 1979 r. do sierpnia 1980
r. w zespole redakcyjnym pisma „Placówka”. Sk³ada³a
ksi¹¿ki Niezale¿nej Oficyny Wydawniczej NOWA (197883). Autorka „Wizerunku ¯yda w polskiej kulturze ludowej” (1988). Dla Komitetu Pomocy Internowanym i Ich
Rodzinom zbiera³a informacje o represjach. W latach
1976-77 w Biurze Interwencji KOR. Obecnie dzia³ naukowy ¯ydowskiego Instytutu Historycznnego. Cz³onek
Polskiego Towarzystwa Studiów ¯ydowskich. Jedna
z najzacieklejszych tropicielek polskiego antysemityzmu.
G³osi³a, jakoby mieszkañcy Mulawicz, którzy uratowali
¿ydowskiego ch³opca przed œmierci¹, do dziœ „z lêkiem
ukrywajli” ten fakt z obawy przed spo³ecznym ostracyzmem. So³tys z Mulawicz, pan Lachowski stwierdzi³, ¿e:
„(...) Trudno mu uwierzyæ, aby kiedykolwiek ktoœ w wiosce mia³ opory przed opowiadaniem historii ocalenia”.
Dr Ca³a przyparta do muru powiedzia³a: „Nale¿y siê cieszyæ, ¿e tak zmieni³y siê nastroje”. W ¿ydowskim piœmie
„Midrasz” (styczeñ 2007 r.) w artykule „Sprawiedliwi
wœród Narodów Œwiata. Trudne ratowanie i gorycz”
k³amliwie przedstawi³a sytuacjê ¯ydów w okresie II Rzeczypospolitej. Wed³ug niej, od œmierci Pi³sudskiego, antysemityzm by³ na porz¹dku dziennym. W latach 19351937 w Polsce mia³o mieæ miejsce ponad 100 pogromów ¯ydów. Mia³y odbywaæ siê nie tylko „noce kryszta³owe” ale i „dni kryszta³owe”. Wydawnictwa religijne: „Pos³ugiwa³y siê schematami antysemickimi i rasistowskimi”, a tak¿e: „Gloryfikowa³y Hitlera i jego politykê wobec ¯ydów”. Ponadto: „Wysuwa³y te¿ projekty anty¿ydowskich ograniczeñ, czasem id¹ce dalej ni¿ te
wdra¿ane w III Rzeszy”. Oskar¿a o to wydawany przez
jezuitów „Przegl¹d Powszechny” oraz „Ateneum Kap³añskie”, które redagowa³ ks. Stefan Wyszyñski. To
tak¿e Polacy wed³ug niej mieli wymyœliæ eksterminacjê
i likwidacjê ¯ydów jako sposób na rozwi¹zanie kwestii
¿ydowskiej. Odpowiedzialnoœæ za to ma wed³ug niej ponosiæ Koœció³ katolicki. O prasie katolickiej pisze: „Nierzadko w prasie katolickiej przejawia³ siê postulat zakazania ¯ydom osiedlania siê w bardziej presti¿owych
dzielnicach, wypêdzania ich z miast o znaczeniu militarnym lub religijnym, zakazu opuszczania ich w³asnych
dzielnic, a wreszcie - otoczenia tych dzielnic murem”.
O tym, ¿e takie pomys³y by³y nieliczne, pisze A. LandauCzajka w ksi¹¿ce „W jednym stali domu...”: „Niektórzy,
nieliczni wprawdzie publicyœci, domagali siê konsekwentnego wydzielenia spo³ecznoœci poprzez wprowadzenie dzielnic zamkniêtych, czy te¿ terenów, na które
wstêp dla ¯ydów by³by zakazany”. „G³os Polski” z dn.
13-19.02.2007 roku w artykule pt. „Gorzej ni¿ kompromitacja” tak pisze o Ca³ej: „Dr Ca³a œwie¿o popisa³a siê
kolejnym haniebnym tekstem szkaluj¹cym Polaków
i Koœció³ katolicki w Polsce - artyku³em w styczniowym
numerze ¿ydowskiego miesiêcznika Midrasz”. Oskar¿y³a tam, m.in. o rzekomy rasizm, s³ynn¹ pisarkê katolick¹ Zofiê Kossak-Szczuck¹, która w czasie wojny
z ogromnym nara¿eniem ¿ycia ratowa³a ¯ydów, by³a
g³ówn¹ organizatork¹ pomocy dla nich. Ca³a kompletnie
przemilcza³a te zas³ugi Kossak-Szczuckiej, przedstawiaj¹c j¹ w niezwykle pod³y, tendencyjny sposób. (...) Ca³a powtarza w ró¿nych publikacjach to swoje oszczerstwo, nigdy nie dokumentuj¹c, bo w ca³ej sprawie g³osi wierutne k³amstwa, bez choæby cienia prawdy historycznej. Dlaczego MSZ-owski wydawca nie zdoby³ siê
na natychmiastowe sprostowanie podanej od razu na
1. stronie wyboru (s. 9 w ksi¹¿ce MSZ) k³amliwej informacji (za Grossem) o zamordowaniu przez Polaków 1
600 ¯ydów w Jedwabnem. Przecie¿ ju¿ powszechnie
wiadomo i nawet autor z MSZ powinien o tym wiedzieæ,
i¿ ekshumacja w Jedwabnem dowiod³a, ¿e zamordowano tam nie wiêcej ni¿ 300 ¯ydów. W 2006 roku k³amliwie i obraŸliwie wypowiada³a siê tak¿e o Leszku Bublu, prezesie Polskiej Partii Narodowej, w tygodniku
„NIE”. Autorka ksi¹¿ki pt. „Wizerunek ¯yda w polskiej
kulturze ludowej”. „Jak postrzega³ ¯ydów polski lud wybitna praca etnograficzna” („Midrasz - pismo ¿ydowskie”, nr 10, paŸdziernik 2005, str. 1).
CANAHAM Erwin - dziennikarz masoñski w „Christian
Science Monitor”. Jeden ze wspó³za³o¿ycieli pisma „The
New Republic”, kierowanego przez Lippmana („Grabarze polskiej nadziei”, Henryk Paj¹k, str. 105).
CANDROWICZ Krzysztof - dyrektor £ódŸ Art Center,
pomys³odawca walki o tytu³ stolicy dla £odzi.
CARO Leopold - ur. 1864, adwokat, póŸniej profesor
ekonomii na Uniwersytecie we Lwowie.
CASETTI Vito - urodzi³ siê 18 czerwca 1969 roku we
Florencji. Wychowywa³ siê we W³oszech. Jego matka
jest ¯ydówk¹, a ojciec W³ochem. Do Polski wróci³ jako
przedstawiciel jednej z filii szwajcarskich firm. Popularnoœæ zyska³ dziêki udzia³owi w programie TVP2 „Europa da siê lubiæ”. Od 2005 roku jest reporterem programu
„Dzieñ Dobry TVN”, gdzie podejmuje g³ównie tematykê
podró¿y po œwiecie i Polsce. Zajmuje siê te¿ konferansjerk¹.
CASSEL Ernest - bankier, wczeœniej by³ dyrektorem
banków innych ¯ydów: Jacoba Schiffa i Kuhn-Loeba
z Nowego Jorku. Wszyscy trzej wspomagali finansowo
¿ydowsk¹ rewolucjê Lenina („Grabarze polskiej nadziei”,
Henryk Paj¹k, str. 105).
CECERSKA Kora - cz³onek Rady ¯ydowskiego Klubu
M³odzie¿owego w Krakowie. Klub dzia³a w ramach projektu edukacyjnego Stowarzyszenia Czulent. Przewodnicz¹ca Komisji Rewizyjnej.
CECERSKA Kornelia - cz³onek zespo³u Muzeum Historii ¯ydów Polskich, Warszawa.
CEDU£A Marek - autor pomnika przedstawiaj¹cego
menorê, zapadaj¹c¹ siê w mur. RzeŸba wielkoœci 8 na 5
metrów stanie w centrum Kielc, na granicy by³ego getta i ma upamiêtniaæ pogrom kieleckich ¯ydów.
CEDZYÑSKI Jan - cz³onek Zarz¹du „Racji”.
CEGIELSKA Franciszka - urodzona w 1946 r. w Milhouse we Francji, zmar³a w 2000 r. Do 1996 r. nale¿a³a
do Partii Konserwatywnej A. Hala, a póŸniej kierowa³a
regionem pomorskim Ruchu Stu Cz. Bieleckiego. Od
1997 r. by³a pos³em z ramienia AWS i wiceprzewodnicz¹c¹ polsko-izraelskiej grupy parlamentarnej. By³a ministrem zdrowia i opieki spo³ecznej.
CEGIELSKI Maksymilian - LISTA NR 8 i 10; pisarz,
publicysta, dziennikarz TVP Kultura. Prowadzi³ m.in. Panel „Znikaj¹ca Europa” (2006) - antologia esejów autorstwa europejskich pisarzy.
CEGIELSKI Piotr - „W latach 1982-1986 pisywa³em
do TM jako P. Otek w ró¿nych wariantach (P. Otek, Otek,
PO, po itp.). Moim kontaktem z redakcj¹ by³a przede
wszystkim Helena £uczywo” (gazeta.pl).
CEGIELSKI Tadeusz - LISTA NR 8; urodzony w 1948
r. w Krakowie. Wspomina Helena £uczywo: „Nasi s¹siedzi z góry, Kasia Zieliñska i Tadek Cegielski, a tak¿e ich
syn Maks, zawsze wspierali nas - i w czasach Robotnika, i w podziemiu - na wszelkie mo¿liwe sposoby. Spotykaliœmy siê u nich z t³umem ludzi z podziemia. Przechowywaliœmy wszystko, co trzeba by³o chowaæ: bibu³ê, sprzêt techniczny, makiety. Poniewa¿ sporo naszych
wspó³pracowników wiedzia³o, ¿e to ludzie godni najwy¿szego zaufania, zostawiali u nich wiadomoœci i ró¿ne
przesy³ki. Zawsze by³o fantastycznie”. Jest profesorem
historii, prodziekanem ds. studenckich Wydzia³u Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Opublikowa³
wiele prac i artyku³ów poœwiêconych historii Polski i Europy w XVIII wieku. Od 1987 r. nale¿y do lo¿y masoñskiej „Kopernik” w Warszawie, a od 1993 r. posiada
w niej najwy¿szy, 33. stopieñ. Od 1993 r. by³ wielkim
sekretarzem, a od 1994 r. pe³ni³ funkcjê wielkiego namiestnika Wielkiej Lo¿y Narodowej Polski, czyli masonerii rytu szkockiego. Jest jednym z nielicznych polskich
masonów, którzy oficjalnie reprezentuj¹ tê organizacjê.
Nie ukrywa swoich politycznych sympatii do zdech³ej
¿ydowskiej Unii Wolnoœci, m.in. oficjalnie popiera³ kandydaturê J. Kuronia na prezydenta. Omawia³ ¿ydowskie
konteksty i w¹tki masoñskie w biografii Mozarta razem
z Dorot¹ Szwarcman i podczas 9. Dni Ksi¹¿ki ¯ydowskiej w Warszawie w 2007r.
CEGIE£KA Cezary - cz³onek Zarz¹du „Racji”.
CEG£OWSKA-McCANN Anna - LISTA NR 10; nauczycielka, „Heather”, Wroc³aw.
CELER Majer - cz³onek Freiheit (1932).
CELMAJSTER Józef - w czasie konspiracji i po wojnie
u¿ywa³ nazwiska Niemirski - doktor medycyny, jeden
z inicjatorów powstania ¯ydowskiego Zwi¹zku Wojskowego, w którym by³ odpowiedzialny za departament medycyny. Uczestnik powstania w getcie warszawskim.
CELMER Stanis³aw - dyrektor Departamentu Reklamy
Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji (11.2004).
CELMER Zuzanna - LISTA NR 10; psycholog, licencjonowany terapeuta i hipnoterapeuta, autorka miêdzy
innymi ksi¹¿ki „Cz³owiek na ca³e ¿ycie”. Absolwentka
studium podyplomowego filozofii i etyki na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego; absolwentka studiów medycyny chiñskiej; Master Practitioner NLP; koñczy³a trzystopniowy kurs hipnozy. Wyk³ada na Uniwersytecie Warszawskim. Autorka oœmiu ksi¹¿ek o tematyce spo³ecznej, ma³¿eñskiej i rodzinnej, z których trzy zosta³y przet³umaczone na jêzyki obce. Od lat wspó³pracuje z ró¿nymi czasopismami, w tym stale z kilkoma.
Wspó³pracuje tak¿e z radiem i telewizj¹.
CELNIKIER Izaak - urodzony w 1923 roku w Warszawie. W latach 1934-38 by³ wychowankiem Domu
Dziecka prowadzonego przez Janusza Korczaka. Podczas wojny, od roku 1941 do 1943, przebywa³ w getcie
bia³ostockim, gdzie zginê³a znaczna czêœæ jego rodziny.
Nastêpnie wiêziono go w obozach: Stutthof, Auschwitz,
Sachsenhausen i Flossenburg. W roku 1958 Celnikier
wyjecha³ do Francji, gdzie dotychczas mieszka. Akwaforty Celnikiera wykorzystano tak¿e jako ilustracje albumu „Warszawskie getto”, wydanego w Polsce w roku
1988; póŸniej (1993) pokazano je na wystawie w „Zachêcie” zorganizowanej w 50. rocznicê powstania
w Getcie Warszawskim. W dniach 26 stycznia- 30 marca 2005 roku mia³ wystawê w Gmachu G³ównym Muzeum Narodowego w Krakowie. Zajmuje siê malarstwem, grafik¹ i rysunkiem.
CENKIER Grzegorz - zastêpca dyrektora Biura Strategii i Wspó³pracy z Zagranic¹ Poczty Polskiej (08.2001).
CERCEL Lilianna - wystêpuje goœcinnie w Teatrze ¯ydowskim w Warszawie. Z tañcami cygañskimi zapoznawa³a siê w krêgu rodzinnym, od 10-tego roku ¿ycia tañczy na scenie. IV edycja Festiwalu Kultury ¯ydowskiej Warszawa Singera.
CICHOCKI Marek Aleksander - doradca spo³eczny
prezydenta RP (2007r.), doktor filozofii, pracownik Centrum Stosunków Miêdzynarodowych i Uniwersytetu
Warszawskiego. Publikuje w „¯yciu”, „Znaku”, „Wiêzi”
i „Przegl¹dzie Politycznym”. Autor ksi¹¿ki „Ci¹g³oœæ
i zmiana. Czy konserwatyzm mo¿e nie byæ rewolucyjny?” oraz wyboru pism Carla Schmitta. Urodzi³ siê 9
maja 1966 r. w Warszawie. Ukoñczy³ studia neofilologiczne w zakresie filologii germañskiej. W 1998 r. uzyska³ stopieñ naukowy doktora nauk humanistycznych
w zakresie filozofii w IFiS PAN na podstawie przed³o¿onej rozprawy doktorskiej pt. „Konserwatyzm Afirmatywny. Struktura konserwatywnego myœlenia w tradycji niemieckiej filozofii politycznej od politycznego romantyzmu do Carla Schmitta”. W latach 1996-2000 by³ asystentem, a póŸniej adiunktem w Katedrze im. Erazma
z Rotterdamu przy Instytucie Stosowanych Nauk Spo-
20
cd. ze str. 5
A przecie¿ nie kto inny, tylko ten w³aœnie heretyk, ojciec duchowy
dzisiejszych dwudziestu szeœciu tysiêcy „koœcio³ów” protestanckich wzywa³ do „unicestwienia wrogiego ¿ydostwa”. To on publicznie wzywa³ w³adze administracyjne do przemocy wobec ¯ydów. To w³aœnie pisma Lutra by³y inspiracj¹ dla Hitlera i zaowocowa³y zbrodnicz¹ ideologi¹ nazistowsk¹. Oto do czego, 400 lat
przed Hitlerem nawo³ywa³ ten fanatyk antykoœcio³a ale i równie¿
antyjudaizmu: „Wyrzuæcie ich [¯ydów] na zawsze z tego kraju
[z Niemiec]. Bowiem, tak jak s³yszeliœmy, gniew Boga na nich
jest tak wielki, ¿e umiarkowane mi³osierdzie uczyni ich tylko
gorszymi i gorszymi, a wielka ³aska niewiele ich zreformuje. Zatem, w ka¿dym przypadku, wynocha z nimi!”. Jak zaœwiadczaj¹
liczne dokumenty i opracowania biograficzne, Marcin Luter sta³
siê antysemit¹ w momencie gdy odrzuci³ wiarê katolick¹. Odrzucenie Prawdziwej Wiary oraz rozumnego myœlenia uczyni³o z niego
wielce agresywnego i bezczelnego cz³owieka - na pró¿no jednak
szukaæ tych elementów w filmie, bêd¹cym apologetycznym wizerunkiem „uczciwego reformatora i geniusza walcz¹cego z tyrani¹
Koœcio³a” (oficjalne motto filmu: „Rebeliant. Geniusz. Wyzwoliciel.” - „Rebel. Genius. Liberator.”). Wobec filmu „Luter” cisza
tych, zwykle g³oœnych œrodowisk, tak „wra¿liwych na ka¿dy przejaw antysemityzmu”, jest tylko pozornie zastanawiaj¹ca. W sumie
chodzi bowiem nie o prawdziw¹ walkê z chorob¹ antysemityzmu
(bowiem autentyczny antysemityzm jest chorob¹ i jest grzechem),
lecz o wybiórcze traktowanie zjawisk spo³ecznych i sterowanie zachowaniami mas, a przede wszystkim o walkê z prawd¹ historyczn¹ i walkê ze swym naturalnym przeciwnikiem: Koœcio³em Katolickim. Dzisiejsza tzw. walka z antysemityzmem wspomnianych
wy¿ej œrodowisk jest tylko narzêdziem w wojnie o utrzymanie kastowoœci i poczucia „wybrañstwa” oraz politycznym przyrz¹dem
dominacji nad innymi. Pos³ugiwanie siê t¹ retoryk¹ jest te¿ wygodn¹ i skuteczn¹ metod¹ zastraszania spo³eczeñstw, czyli - wed³ug obecnych definicji - zwyk³ym terrroryzmem politycznym.(...)
fragm. Lech Maziakowski, „BIBU£A” - pismo niezale¿ne, nr 17/2003.
CYTAT 13
SpeckomiSSja abpa ¯yciñskiego czyli „bajer na Grójec”.
Specyficzn¹ cech¹ obecnej sytuacji w Polsce, jest wszechobecnoœæ by³ych funkcjonariuszy i donosicieli peerelowskich s³u¿b
bezpieczeñstwa, zadziwiaj¹co du¿a ich liczba i prawie zupe³ny
brak przeciwdzia³ania przez w³adze temu zjawisku. By³ych kadrowych funkcjonariuszy SB i UB ¿yje sobie dot¹d oko³o 50 tysiêcy,
natomiast ich agentów, tzn. donosicieli, szpicli i ró¿nego rodzaju
wspó³pracowników, dotrwa³o bezpiecznie do naszych czasów a¿
192 tysi¹ce sztuk. Ich obecnoœci oraz dzia³aniu przepisujê permamentny stan kryzysu pañstwa, skandaliczny stan wymiaru sprawiedliwoœci, rozwielmo¿nion¹ korupcjê oraz ustawiczne pranie
mózgu spo³eczeñstwu za pomoc¹ liberalnych massmediów.
Przeciêtnie na 1 km Pañstwa Polskiego ¿yje sobie spokojnie przewa¿nie w du¿ym dostatku - prawie 1 egzemplarz tego komuszego pomiotu. Rozmieszczenie agentów nie jest równomierne. Najwiêcej jest ich w centrali, tj. w Warszawie i w wiêkszych miastach,
paso¿ytuj¹ bowiem g³ównie tam, gdzie jest w³adza i pieni¹dze. S¹
ulokowani w ró¿nych, wa¿nych dla pañstwa punktach: znajduj¹ siê
na kluczowych stanowiskach w rz¹dzie czyli ministerstwach, centralnych urzêdach, partiach politycznych, w s¹downictwie, organach
œcigania, w adwokaturze, samorz¹dach, biznesie, no i oczywiœcie
w mediach. Jedni zajmuj¹ swe stanowiska przez „zasiedzenie” od
czasów PRL, innych powo³ano do s³u¿by nowej, okr¹g³osto³owej
w³adzy po roku 1989.(...) Wœród funkcjonariuszy i agentów s³u¿b
bezpieczeñstwa by³o bardzo wielu ¯ydów. O ile w Polsce by³o
ogó³em szeœciu agentów na tysi¹c mieszkañców, o tyle wœród doros³ych ¯ydów stanowili oni 73%. Z prostego obliczenia wynika, ¿e
¯ydzi byli kilkunastokrotnie czêœciej agentami s³u¿b specjalnych ni¿
Polacy. Wyjaœnienie tego fenomenu jest proste. Wiêkszoœæ z nich
nigdy nie czu³a siê Polakami, wiêc i nie mieli skrupu³ów. Przecie¿
Talmud uwa¿a gojów, tj. nie-¯ydów, za pozbawione duszy zwierzêta, których przeznaczeniem jest s³u¿enie ¯ydom. Od tej regu³y wolno odst¹piæ tylko w stanie zagro¿enia. Dlatego w³aœnie najgorliwszymi pomocnikami Niemców przy mordowaniu ¯ydów byli sami ¯ydzi,
licz¹ca oko³o 100 tysiêcy osób wyzutych ze wszelkich uczuæ ludzkich grupa ¯ydów z ¿ydowskiej policji porz¹dkowej, gett, ¿ydowskich Judenratów, ¿ydowskiego gestapo i ¿ydowskich komand
œmierci w hitlerowskich obozach zag³ady. Teraz w³aœnie oni s¹ najgorliwszymi g³osicielami tezy o wspó³udziale Polaków w mordowaniu ¯ydów.(...) Ostatnio sytuacja wœród agentów mocno siê zmieni³a. Ujawniona zosta³a lista Wildsteina. Wynik³a sprawa Niezabitowskiej, która w aktach SB widnieje jako córka jakiegoœ Mazowieckiego. Ze stanowiska prezesa IPN odszed³ prof. Kieres, który nie dopuœci³ bieg³ych z medycyny s¹dowej do badania grobu w Jedwabnem, najwidoczniej obawiaj¹c siê, aby ci nie znaleŸli na szcz¹tkach
œladu niemieckich kul. Przyszed³ nowy prezes Kurtyka, opowiadaj¹cy siê za wiêkszym dostêpem do teczek. Powia³o groz¹, od Ba³tyku
do Tatr rozleg³y siê ¿ydowskie g³osy przera¿enia. Reakcja ¯ydów na
groŸbê ujawnienia agentów jest ca³kowicie zrozumia³a. Zachowanie siê czêœci ¯ydów w czasie okupacji hitlerowskiej oraz w czasie
sowieckiej okupacji Polski, to kompromituj¹cy rozdzia³ w historii tego narodu. Nie lubi¹ tego roztrz¹saæ, nie chc¹ o tym przypominaæ.
Przecie¿ wiêcej ni¿ 90% doros³ych ¯ydów albo by³o w PZPR albo
pracowa³o w s³u¿bach bezpieczeñstwa i mordowa³o lub szpiclowa³o Polaków, albo w inny sposób szkodzi³o Polakom, jak Jerzy Urban,
bezpartyjny nieagent, rzecznik prasowy Jaruzelskiego w stanie wojennym, obecnie rozg³aszaj¹cy, ¿e celem jego publicystyki jest - cytujê - „skurwienie Polaków”. Trzeba wiêc by³o zapobiec lustracji,
a przynajmniej ograniczyæ lub zminimalizowaæ jej skutki. I oto powsta³ antylustracyjny mesjasz, arcybiskup ¯yciñski, powo³uj¹c do
¿ycia spec- lub raczej szpeckomiSSjê, która chce prowadziæ lustracjê w sposób cywilizowany, to jest taki, aby lustrowanych agentów,
nie spotka³a jakaœ krzywda. O powo³aniu komisji, która by zajê³a siê
krzywdami osób szpiclowanych, arcybiskup ¯yciñski nie mia³ czasu
21
TAJEMNICE ŒWIATA DZIWNY JEST TEN ŒWIAT
pomyœleæ.(...) W sk³ad szpeckomiSSji weszli: W³adys³aw Bartoszewski, Magdalena Bajer - przewodnicz¹ca samozwañczego komitetu etyki dziennikarskiej, prof. Wies³aw Chrzanowski, dr Andrzej
Grajewski, prof. Karol Modzelewski, bp Tadeusz Pieronek, prof. Barbara Skarga i prof. Andrzej Szostek. SzpeckomiSSja nazwa³a siê
„Zespo³em opinii etycznych. Sumienie i Pamiêæ” i oœwiadczy³a, ¿e
jest niedopuszczalne „aby sprawy dotycz¹ce ludzkiej godnoœci
(agentów) i ich uczciwoœci, rozstrzygaæ w trybie administracyjnym”.
Skrytykowa³a te¿ mocno „postulat powszechnej dostêpnoœci do archiwów IPN” i ujawnianie agentów. Moj¹ szczególn¹ uwagê zwróci³a obecnoœæ w tym zespole pani Magdaleny Bajer. Teraz dopatruje
siê w ujawnianiu agentów komuny ³amania praw ludzkich, jednak¿e
kiedy prof. Kersten, opublikowa³a w „Polityce” antypolski artyku³
o pogromie kieleckim i opatrzy³a go sfa³szowanym zdjêciem z pogromu w Kownie z roku 1941, pani Bajer nie dopatrzy³a siê w tym
fa³szerstwie niczego nieetycznego. Fa³szerstwo zaœ polega³o na obciêciu no¿yczkami - z obu stron - zdjêcia z pogromu, w Kownie w taki sposób, aby nie by³o na nim widaæ kilku ¿o³nierzy w hitlerowskich
mundurach i w charakterystycznych baniastych he³mach. A tak przy
okazji, sprawcami pogromu w Kielcach w roku 1946, by³a ¿ydowska
wierchuszka Ministerstwa Bezpieczeñstwa Publicznego. Przyzna³
to p³k Fejgin w g³oœnym wywiadzie, udzielonym dziennikarzowi Piecuchowi i opublikowanym w jego ksi¹¿ce. Nie sposób, aby pani Bajer nie zna³a tego g³oœnego wywiadu.
SzpeckomiSSja, ¯ydzi i ró¿nego gatunku komuszy pomiot u¿alaj¹
siê nad krzywdami agentów i biadol¹ nad ich okrutnym losem. Skwitowa³ te ¿ale w tygodniku „Wprost” Bronis³aw Wildstein: „Dawni
agenci nie tylko nie chc¹ siê rozliczyæ ze swej przesz³oœci, ale paraduj¹ w glorii mêczenników - to bezwstyd”. (…) „Ko³a liberalne twierdz¹, ¿e agenci s¹ ofiarami, ich dawni mocodawcy ludŸmi „honoru”,
a nikczemnikami ci, którzy chc¹ ujawniæ kto by³ kim w naszej niedawnej historii”. W ten be³kot wplot³y siê wypowiedzi szpeckomiSSji
¯yciñskiego z udzia³em Magdaleny Bajer, dlatego uzna³em za w³aœciwe, powo³anie jej nazwaæ przedsiêwziêciem, które niezapomniany
Wiech okreœli³by - gdyby ¿y³ - jako „bajer na Grójec”. Powo³uj¹c
szpeckomiSSjê i staj¹c na jej czele, arcybiskup ¯yciñski da³ potê¿ny
dowód swej hipokryzji. Atakuje on „Radio Maryja” za dzia³alnoœæ polityczn¹, a sam bierze udzia³ i inicjuje kompromituj¹ce Koœció³ przedsiêwziêcia polityczne. Dlaczego szpeckomiSSji wstawi³em dwa du¿e SS?. Dla przypomnienia, ¿e ¯ydów mordowali Niemcy, a Polacy
ich bronili, i ¿e wœród organizuj¹cych mordy i w mordach pomagaj¹cych by³o wielu ¯ydów i to nie tylko Adolf Hitler, Reinhard Heydrich
i Adolf Eichmann. Pamiêtajcie z kim macie do czynienia i miejcie siê
na bacznoœci! Sam te¿ nie mam czystego sumienia. W czasie okupacji hitlerowskiej pope³ni³em straszn¹ zbrodniê, któr¹ powinienem
wyznaæ: oto pomaga³em ratowaæ ¯ydów, którzy teraz szkaluj¹ mój
Naród. Przyznajê siê do tego grzechu z wielkim wstydem i gorycz¹.
Moja wina, moja wina moja bardzo wielka wina!
Andrzej Reymann, fragm. „Gazety Ogólnopolskiej”, 27-02-2006.
CYTAT NR 14
„Pe³ne otwarcie archiwów IPN to wielkie ryzyko”
- PAP, wtorek, 31 lipca 2007 r.
Ca³kowite otwarcie archiwów IPN by³oby wielkim ryzykiem ze
strony ustawodawcy, bo osoby bez fachowego przygotowania
mog³yby „po swojemu” interpretowaæ akta s³u¿b specjalnych PRL
np. co do s¹siada - uwa¿a prawnik, prof. Zbigniew Ho³da z Helsiñskiej Fundacji Praw Cz³owieka. Akta s³u¿b PRL to pewien surowiec, czêsto gromadzony niechlujnie i w z³ej wierze, na którego
podstawie nie sposób ustaliæ stanu faktycznego, nie bêd¹c fachowcem - powiedzia³ Ho³da. Trzeba mieæ kwalifikacje prawnicze
lub historyczne, aby odtworzyæ, jak by³o - doda³ prawnik. Wed³ug
niego, by³oby „niebezpieczne, ¿eby ka¿dy dyletant sam czyta³ te
akta i po swojemu je interpretowa³”. Obawia siê on, ¿e mo¿e siê
zdarzyæ, i¿ ktoœ w z³ej wierze bêdzie chcia³ poznaæ np. przesz³oœæ
swego nielubianego s¹siada i wyci¹gnie fa³szywe wnioski.
W zwi¹zku z tym mo¿e by³oby lepiej, ¿eby naród poznawa³ swoj¹
historiê za poœrednictwem specjalistów, tak¿e dziennikarzy - powiedzia³ Ho³da. Jego zdaniem dobrze, ¿e z zapowiadanego udostêpniania wy³¹czono dane wra¿liwe. Ho³da jest tak¿e we w³adzach
¿ydowskiego Stowarzyszenia Otwarta Rzeczpospolita
CYTAT NR 15
Jeden z moich znajomych podzieli³ siê ze mn¹ ostatnio osobist¹ refleksj¹. Przez ponad 40 lat ¿y³em w Polsce. Od dziecka,
jak pamiêtam, wychowywano mnie w duchu patriotyzmu. Znam
historiê mojego kraju, bohaterów narodowych, tak¿e tych,
o których przez wiele lat milcza³a oficjalna propaganda. W Ameryce pielêgnujê ojczyste tradycje i symbole drogie ka¿demu Polakowi... Przez te wszystkie lata by³em dumny z faktu, i¿ jestem
Polakiem, ¿e z mojej ojczyzny wywodz¹ siê takie osoby jak Tadeusz Koœciuszko, papie¿ Jan Pawe³ II i wiele innych znakomitoœci uznanych na ca³ym œwiecie. Mówiono mi o bohaterskich
czynach przedstawicieli pokolenia moich rodziców, powstañców warszawskich, o martyrologii Polaków podczas okupacji
niemieckiej i sowieckiej, o tym jak z nara¿eniem ¿ycia ratowali
przedstawicieli innych narodowoœci... Tymczasem, po przyjeŸdzie do Stanów Zjednoczonych okaza³o siê, ¿e nale¿ê do narodu têpych zbrodniarzy i kolaborantów, którzy mordowali i niszczyli innych dla zabawy i zaspokojenia swoich najni¿szych,
plugawych instynktów...
W Ameryce dowiedzia³em siê, ¿e bohaterscy ¿o³nierze z AK
i NSZ, ci z lasu i ci ze Starówki byli patologicznymi mordercami ¯ydów, ¿e AK za³o¿yli sami Niemcy do ostatecznej rozprawy z siln¹
¿ydowsk¹ partyzantk¹, ¿e podczas wojny polscy ksiê¿a w koœcio³ach nakazywali parafianom wydawanie ¯ydów na œmieræ, ¿e moi
przodkowie walczyli w polskich dywizjach SS („Time Magazine”,
10 maja 1993, 21 listopada 1994) , a Treblinkê, Sobibor, Be³¿ec
i Oœwiêcim zbudowali sami Polacy, aby wreszcie ostatecznie rozwi¹zaæ „problem ¿ydowski” („Poland’s death camps”, Heritage
Southwest Jewish Press, Los Angeles, 1 wrzeœnia 1995).
cd. na str. 22
³ecznych Uniwersytetu Warszawskiego. Od 2001 r. jest
adiunktem w Instytucie Stosowanych Nauk Spo³ecznych
Uniwersytetu Warszawskiego (specjalizacja: historia idei
i filozofia polityczna). W latach 2000-2002 by³ wyk³adowc¹ nauk politycznych w Wy¿szej Szkole Dziennikarstwa im. M. Wañkowicza. Od 2000 r. by³ dyrektorem
programowym w Centrum Stosunków Miêdzynarodowych w Warszawie, a od 2004 r. jest dyrektorem programowym w Centrum Europejskim w Natolinie i redaktorem naczelnym pisma „Nowa Europa. Przegl¹d Natoliñski”. Od 2003 r. jest równie¿ wydawc¹ i redaktorem
naczelnym rocznika „Teologia Polityczna”. Jest autorem
wielu publikacji ksi¹¿kowych, esejów, artyku³ów oraz
rozpraw z zakresu stosunków miêdzynarodowych m.in. „Polska-Unia Europejska, w pó³ drogi” (2002),
„Porwanie Europy” (2004), „W³adza i Pamiêæ” (2006)
(dossier ze str.prezydent.pl).
Ciemniak Krystyna - startowa³a do Sejmu R.P. w 2005
r. z listy Partii Demokratycznej. Wspó³organizatorka (VIVII 2007) protestów pod Rad¹ Ministrów. W TVN24 powiedzia³a „jest mi przykro, ¿e muszê mieszkaæ w tym
kraju”.
Chaber Ferdynand - w 1945 roku zosta³ skierowany
do pracy w cenzurze PRL. Zosta³ Kierownikiem Wydzia³u w Centralnym Biurze Kontroli Prasy w II Departamencie Ministerstwa Bezpieczeñstwa Publicznego. Wkrótce
zosta³ przeniesiony do pracy w Komitecie Centralnym
PPR, jako zastêpca kierownika. „Zawsze i we wszystkim
wspierali swoj¹ córkê Helenê i ziêcia Witka £uczywo.
W 1982 r., kiedy Helena i Witek siê ukrywali, ich córka
£ucja mieszka³a u dziadków. Wspaniale j¹ wychowywali, od razu mia³a same pi¹tki w szkole, a babcia nauczy³a j¹ recytowaæ z pamiêci poematy Mickiewicza.
W 1983 r. Helena wróci³a do domu, ale kiedy spada³a do
podziemia robiæ TM, £ucja nadal jeden-dwa dni w tygodniu spêdza³a u dziadków i œwietnie siê u nich czu³a.
Dorota i Ferdynand (choæ nale¿a³ do PZPR, a przed wojn¹ siedzia³ szeœæ lat jako cz³onek KPP) znaleŸli te¿ kilka
mieszkañ dla podziemia. Zostawia³o siê u nich wiadomoœci, odbywa³y siê konspiracyjne spotkania. Kochani
Rodzice, bez Was niczego bym nie zrobi³a. Ferdynand
Chaber zmar³ 7 maja 2005 roku, mia³ 98 lat” (gazeta.pl).
Chabik Jakub - realizator prowokacji, maj¹cej na celu
skompromitowanie kr¹¿¹cej po Internecie jednej z wielu list ¯ydów wykonanych przez „anonimowych” autorów. Co nie zmienia faktu, ¿e realizator ma wiadome pochodzenie widoczne tak¿e na twarzy. „Gazeta Wyborcza”: „Jak zostaæ internetowym ¯ydem (ekspresowo)?”.
Ziemowit Nowak (Kielce 2006-12-11): „Jakub Chabik,
felietonista tygodnika Computerworld, napisa³ sam na
siebie anonimowy donos do tropiciela ukrytych polskich
¯ydów i... ju¿ na drugi dzieñ jego nazwisko z notk¹ biograficzn¹ znalaz³o siê w Internecie. Autorzy strony Lista
¿ydów i osób pochodzenia ¿ydowskiego, o oryginalnych
rodowych i zmienionych nazwiskach w Polsce za³o¿onej
na amerykañskim serwerze zapewniaj¹: staramy siê
pracowaæ nad tym co robimy rzetelnie i wnikliwie, wszystkie nadsy³ane informacje i materia³y s¹ i bêd¹ sprawdzane. Jakub Chabik, informatyk i regularny felietonista
Computerworld, pokaza³, ¿e tak nie jest. - Zosta³em mianowany ¯ydem. A dok³adniej ¿ydem przez ma³e ¿. Chabik napisa³ do autora strony: Chcê pokazaæ jeszcze jednego ¿yda w prasie. Nazywa siê Jakub Chabik i to chyba jest jego prawdziwe nazwisko. Obsadzi³ prasê komputerow¹, która trafia do m³odych ludzi. Chodzi o wydawany przez amerykañskich ¿ydów - cz³onków WJC Computerworld. Chabik pisze tam te¿ artyku³y które nawo³uj¹ do globalizacji, liberalizmu, lateralizacji i integracji judeo-europejskiej. Z pewnych Ÿróde³ wiem, ¿e od
1982 pracuje dla SB [naprawdê Chabik mia³ wtedy 11
lat]. Proszê umieœciæ go na waszej Internetowej Liœcie
¿eby wszyscy wiedzieli ¿e to ¿yd. Ju¿ na drugi dzieñ nazwisko felietonisty znalaz³o siê na liœcie polskiego ¿ydostwa. - Jak na prawdziwego polskiego patriotê zrobi³em, jak s¹dzê, dostatecznie du¿o b³êdów ortograficznych i stylistycznych - œmieje siê Chabik. Ale dodaje: To przera¿aj¹ce, ¿e w Internecie mo¿na tak ³atwo produkowaæ œmieci i ktoœ mo¿e siê nimi bezkrytycznie pos³u¿yæ. Felieton na ten temat ukaza³ siê w najnowszym numerze tygodnika Computerworld”.
Chaim Cieszyñski Henryk - wiceprezes WK¯ w Katowicach. 1948-1953 instruktor KW PZPR w Katowicach.
Od 1953 r. cz³onek Prezydium ZG TSK¯.
Chajn Danuta - LISTA NR 16; b. walterowiec, dziennikarz, Warszawa.
Chajn Józef - LISTA NR 2, 16; dr, „druh dru¿ynowy
harcerzy Jacka Kuronia w dru¿ynie im. Genera³a Waltera [Œwierczewskiego], zwanych walterowcami”; „syn
faceta, co to przeprowadza³ ochotników przez góry
w kierunku Hiszpanii” (o sobie) by³y sekretarz Fundacji
Stefana Batorego. Jego ojciec Leon by³ w latach 19451949 wiceministrem sprawiedliwoœci, a do roku 1961
sprawowa³ kontrolê nad „sojuszniczym” Stronnictwem
Demokratycznym. Polonofob, zastêpca dyrektora ¯ydowskiego Instytutu Historycznego. List otwarty w sprawie d¹browszczaków. Do opinii wolnego œwiata i polskich polityków. Jest cz³onkiem Stowarzyszenia Wolnego S³owa.
Chajn Leon - (ur. 3 marca 1910 w Warszawie, zm. 1
marca 1983 w Warszawie) Dzia³acz komunistyczny, publicysta, mason. Od 1928 r. w KZMP, od 1933 r. w KPP.
Od 1944 r. w Armii Polskiej w ZSRR. Zastêpca kierownika resortu sprawiedliwoœci PKWN. Skierowany przez
kierownictwo PPR do SD. Sekretarz generalny: 194445 ZG, 1945-61 Centralny Komitet. 1961-65 jego wiceprzewodnicz¹cy. W latach 1945-49 wiceminister sprawiedliwoœci, który faktycznie, w niczym nie licz¹c siê
z ministrem figurantem H. Œwi¹tkowskim, trz¹s³ ca³ym
resortem. Jak wspomina³ Wac³aw Barcikowski „W krêgu prawa i polityki” (Katowice 1988, s. 142): „(...) faktycznym kierownikiem Ministerstwa Sprawiedliwoœci by³
Leon Chajn”. Chajn, który samowolnie podporz¹dkowa³
sobie s¹dy i prokuratury, ponosi ogromn¹ odpowiedzialnoœæ za dyktowanie bezwzglêdnych wyroków w sfabrykowanych procesach. Nader typowe pod tym wzglêdem
by³y jego kategoryczne stwierdzenia w broszurce wydanej w 1947 roku: „S¹ jeszcze prokuratorzy, którzy
zdradzaj¹ zbytek gorliwoœci formalnej przy przetrzymywaniu zbirów z NSZ. Najwy¿szy czas skoñczyæ
z tym marazmem i dobrym sercem w stosunku do
bratobójców!” (L. Chajn: „Trzy lata demokratyzacji pra-
wa i wymiaru sprawiedliwoœci”, Warszawa 1947, s. 7677). Aby przerwaæ „niepotrzebne” liczenie siê ze zbêdnymi formalnoœciami (regu³ami prawa), Chajn wzywa³
do przyspieszonych czystek. Ju¿ w kwietniu 1946 roku, podczas dyskusji w KRN, gromko piêtnowa³ to, ¿e
w polskim s¹downictwie jest zbyt wiele starych kadr sêdziowskich i prokuratorskich, akcentuj¹c: „Chcielibyœmy (...) wprowadziæ do s¹downictwa nowy strumieñ
krwi spo³ecznej” (cyt. za: A. Rzepliñski: „S¹downictwo
w PRL”, Londyn 1990, s. 31). I rzeczywiœcie wprowadzono ca³¹ masê nowych sêdziów „dokszta³canych”
w przyspieszonym trybie, którzy bez skrupu³ów wydawali krwio¿ercze wyroki zgodnie z ¿yczeniami zwierzchników. W latach 1946-1952 prawie 440 nowych sêdziów do³¹czy³o do wymiaru sprawiedliwoœci po ukoñczeniu piêtnastomiesiêcznych kursów sêdziowskich. Jeszcze w 1969 roku, 100 sêdziów posiada³o jedynie wykszta³cenie œrednie. Dodajmy, ¿e i tak bardzo zdziesi¹tkowanych podczas wojny pracowników wymiaru sprawiedliwoœci poddano w pierwszych latach po wojnie kolejnym represjom. („Kurier Codzienny” z dn. 8-10 grudnia 2006 roku). W latach 1953-57 by³ wiceministrem
pracy i opieki spo³ecznej. W okresie 1957-65 by³ cz³onkiem Rady Pañstwa. 1944-47 pose³ do KRN. 1947-69
pose³ na sejm. W latach 1965-76 Naczelny Dyrektor Archiwów Pañstwowych. Odznaczony przez rz¹d ¿ydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski (ród³o:
„S³ownik biograficzny dzia³aczy polskiego ruchu robotniczego”, Warszawa 1978-92). W ksi¹¿ce H. Paj¹ka
„Grabarze polskiej nadziei” na str. 340. mo¿emy przeczytaæ: „Leon Chajn, wp³ywowy ¯yd wkomponowany
w terrorystyczny Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego, w pracy Wolnomularstwo w II Rzeczypospolitej pisa³
otwarcie: - Nie ulega chyba w¹tpliwoœci, ¿e do wprowadzenia wolnomularskiego tematu w zasiêg zainteresowañ wspó³czesnych Polaków przyczyni³y siê m.in.
Popio³y Stefana ¯eromskiego (1905) i monografia Szymona Askenazego, ukazuj¹ca Walerego £ukasiñskiego
na tle dziejów wolnomularstwa narodowego (1908). D¹browska w swoim Dzienniku pisze: W Brukseli zaproszono nas na uroczyste posiedzenie tamtejszej masonerii, którym Marian (D¹browski-L.Ch) bêd¹cy pod urokiem Popio³ów ¯eromskiego, cieszy³ siê jak dziecko”.
Chajzer Zygmunt - polonofob, dziennikarz „Na zawsze
razem” TV Polsat. Przez 15 lat by³ dziennikarzem „Sygna³ów Dnia”, póŸniej przez 8 lat kierowa³ redakcj¹
„Czterech Pór Roku”. Podczas imprez plenerowych „Lata z Radiem” tworz¹ z Romanem Czejarkiem zgrany duet. Prowadzi³ równie¿ programy telewizyjne: „IdŸ na ca³oœæ” (Polsat), „Ananasy z mojej klasy” (TVN) oraz
„Chwila prawdy” (TVN).
Chañska Weronika - LISTA NR 6 i 10; doktorantka
Wydzia³u Filozofii i Socjologii w Warszawie. Prezes Warszawskiego Ko³a Humanistycznego. Koordynatorka krajowa projektu „Praca i godne ¿ycie dla kobiet ofiar przemocy”.
Czaplicki Józef - w³aœciwie Izydor Kurc (ur. 31 sierpnia
1911 - zm. 26 czerwca 1985 w Warszawie) - funkcjonariusz aparatu bezpieczeñstwa Polski Ludowej. Oficer
(pu³kownik) LWP, dyrektor Departamentu I Komitetu do
Spraw Bezpieczeñstwa Publicznego od 1953, dyrektor
Departamentu VII MBP, od 13 listopada 1956 do 27 listopada 1956 dyrektor Departamentu I MSW, zwolniony
po 1957. Cz³onek KPP, PPR i PZPR. Absolwent kursu
NKWD w mieœcie Gorki w 1941.
Chaplin Lina - re¿yser, autorka filmu „Yoel Israel i paszkwile”. Film by³ pokazany na IV Miêdzynarodowym
Festiwalu Filmowym ¯ydowskie Motywy, który odby³ sie
w dniach 5-10 maja 2007 roku w Warszawie. „Urodzi³a
siê w Moskwie. Ukoñczy³a re¿yseriê filmu w Pañstwowym Instytucie Filmowym (VGIK) w Moskwie. W 1976
roku wyemigrowa³a do Izraela. W Rosji i Izraelu wyre¿yserowa³a ponad 50 filmów dokumentalnych. Jej filmy
zdobywa³y nagrody na Miêdzynarodowych Festiwalach
Filmowych w Moskwie, w Hajfie, Genewie, Nowym Jorku i Jerozolimie; jeden z filmów otrzyma³ Rosyjsk¹ Nagrodê Pañstwow¹” (Folder IV Miêdzynarodowego Festiwalu Filmowego ¯ydowskie Motywy, str. 62).
Charbicz-Marek Heberman - pu³kownik, doktor, by³y
Komendant Okrêgowego Szpitala Wojskowego w Warszawie i by³y Komendant Okrêgowego Szpitala Wiêziennego na Mokotowie.
Charêza E. - cz³onek zarz¹du Gminy Wyznaniowej ¯ydowskiej we Wroc³awiu.
Charzyñski Micha³ - LISTA NR 5; dziennikarz, £ódŸ,
publikuje w tygodniku „Fakty i Mity”.
Charpak Georges - (ur. 1 sierpnia 1924 w D¹browicy,
niedaleko Równego) - francuski fizyk pochodzenia ¿ydowskiego, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki
w 1992 roku. W 1944 zosta³ deportowany do nazistowskiego obozu koncentracyjnego Dachau, gdzie przebywa³ do wyzwolenia w 1945 roku. W roku 1946 uzyska³
francuskie obywatelstwo.
Chaskielewicz Stanis³aw - matematyk. W swoich
wspomnieniach pisze m.in.: „Ukrywa³em siê w Warszawie. Styczeñ 1943 - styczeñ 1945 (...). Ukrywaj¹c siê,
zrozumia³em, jak g³êboko humanitarna jest rola religii,
jak bardzo nauki Koœcio³a katolickiego wp³ywaj¹ na
kszta³towanie siê tego, co najpiêkniejsze i najszlachetniejsze jest u ludzi wierz¹cych. Tak jak w momentach
krytycznych wiêkszoœæ ludzi nawet niewierz¹cych g³êboko zwraca sie do Boga, tak samo myœl o Bogu dyktuje im potrzebê pomagania bliŸnim bêd¹cym w niebezpieczeñstwie (...). Osobnym rozdzia³em, na ogó³ stosunkowo lepiej znanym, by³a piêkna postawa duchowieñstwa polskiego, a w szczególnoœci sióstr zakonnych,
które ocali³y znaczn¹ liczbê dzieci ¿ydowskich” („Kurier
Codzienny” - „¯ydzi w obronie Koœcio³a katolickiego”,
prof. Jerzy Robert Nowak, 1-3 czerwca 2007).
Charkiewicz Ewa - LISTA NR 8; dr, pracownik naukowy w Warszawie, recenzentka, interpretatorka wzorów
w³adzy, interesuje j¹ feminizm i ekologia jako ruch i nowa krytyka spo³eczna. Publikuje m.in. w OŒKa.
Chaskielewicz Stefan „¯ydowscy policjanci byli faktycznie zbrodniarzami wobec w³asnych wspó³rodaków,
najczêœciej ze strachu, ale nierzadko tak¿e z chêci zysku. I w³aœnie z tej kategorii ¯ydów, tej grupy najpodlejszej, s³u¿alczej wobec morderców w³asnego narodu,
pozbawionej jakichkolwiek skrupu³ów uratowa³o siê
szczególnie du¿o osób. S³ynny matematyk ¿ydowskiego
pochodzenia - Stefan Chaskielewicz, pisa³ we wstrz¹-
saj¹cych pamiêtnikach: Ukrywa³em siê w Warszawie
styczeñ 1943 - styczeñ 1945 (wydanych w Krakowie
w 1988 r., s. 191-192. Wœród ¯ydów, którym pomog³o
prze¿yæ posiadanie znaczniejszych funduszy, byli i dawni funkcjonariusze policji ¿ydowskiej, a nawet s³awnej
ekspozytury Gestapo w getcie. Ci ludzie bowiem ob³owili siê podczas akcji wysiedleñczej. Trudno tu podaæ
jakiekolwiek œcis³e dane liczbowe. Mogê jedynie powtórzyæ stwierdzenie dwóch by³ych policjantów, którzy
po wojnie, w mojej obecnoœci mówili, ¿e uratowa³o siê
co najmniej 200 ich kolegów (...). Pytanie, czym siê zajêli po wojnie ci dawni policjanci ¿ydowscy, którzy
przedtem odprowadzili pos³usznie tak wielu swoich ¿ydowskich wspó³braci na œmieræ? Ilu z nich posz³o do
s³u¿by w bezpiece, maj¹c tak nieludzkie charaktery,
upad³e na dno pod³oœci! (Ÿród³o: „Jedwabne a zbrodnie
na Kresach 1939-1941”, JERZY ROBERT NOWAK, ¯ydowska „hañba domowa”. Fragm.).
Chejfec Maksymilian - 1908-43, antropolog.
Che³chowski Hilary - (ur. 10 stycznia 1908 we wsi
Mosaki-Stara Wieœ, pow. przasnyski, zm. 10 grudnia
1983 w Warszawie) dzia³acz partyjny i pañstwowy
w okresie PRL. Uda³o mu siê uzyskaæ wykszta³cenie
podstawowe. Pracowa³ w latach 30. jako robotnik
w Warszawie, od 1932 cz³onek Komunistycznej Partii
Polski. Podczas II wojny œwiatowej cz³onek ruchu oporu (Gwardia Ludowa, Armia Ludowa). Od 1942 cz³onek
PPR, 1943 by³ sekretarzem obwodu lubelskiego partii,
potem (w tym samym roku) obwodu radomskiego.
1943-1948 cz³onek Komitetu Centralnego PPR, 19441945 sekretarz obwodu radomsko-kieleckiego, 19451948 kierownik Wydzia³u Rolnego KC, 1945-1948 cz³onek Sekretariatu KC, 1948 zastêpca cz³onka Biura Politycznego KC PPR i cz³onek Biura Organizacyjnego KC.
Od 1948 cz³onek PZPR, nadal nale¿a³ do kierownictwa
partii i pe³ni³ funkcje: cz³onka KC (1948-1959), zastêpcy cz³onka Biura Politycznego KC (1948-1956), cz³onka Biura Organizacyjnego KC (1948-1954), zastêpcy
cz³onka KC (1959-1964), kierownika Wydzia³u Rolnego KC (1948-1950). Zajmowa³ tak¿e funkcje w administracji rz¹dowej - 1950-1952 wicepremier, 1951-1954
minister Pañstwowych Gospodarstw Rolnych, 19541956 przewodnicz¹cy Prezydium Wojewódzkiej Rady
Narodowej we Wroc³awiu, 1955-1957 cz³onek Rady
Pañstwa, 1957-1960 pe³nomocnik Rz¹du ds. rozlokowania i zatrudnienia w rolnictwie repatriantów powracaj¹cych z ZSRR. Od 1960 na emeryturze. W latach 19451956 pose³ do KRN, na Sejm Ustawodawczy i Sejm
PRL I kadencji, kierowa³ parlamentarnymi komisjami ds.
rolnictwa (1947-1948 Komisja Rolna, 1948-1949 Komisja Rolnictwa i Leœnictwa, 1949-1950 Komisja Rolnictwa i Reform Rolnych).
Che³stowski Walter - LISTA NR 10; re¿yser i producent programów i widowisk telewizyjnych; twórca
i organizator Festiwalu w Jarocinie; pomys³odawca i za³o¿yciel kompanii ITC, wydawcy programu „30 ton”,
„ppw - Polaków portret w³asny” oraz portalu „CGM.PL Codzienna Gazeta Muzyczna”. By³y prezes TVP, cz³onek zarz¹du TVP; wspó³za³o¿yciel Fundacji Wielkiej
Orkiestry Œwi¹tecznej Pomocy. Obecnie szef i w³aœciciel fimy ITC.ORG.PL, odpowiadaj¹cej za produkcje multimedialne i tworz¹cej gale telewizyjne.
Chêciñski Micha³ - (ur. w 1924) oficer PRL-owskiego
kontrwywiadu wojskowego. Od marca 1945 ¿o³nierz Armii Czerwonej. W 1947 rozpocz¹³ pracê w kontrwywiadzie wojskowym - G³ównym Zarz¹dzie Informacji Ministerstwa Obrony Narodowej, a w marcu 1953 zosta³
starszym wyk³adowc¹ Oficerskiej Szko³y Informacji. Po
likwidacji GZI (wówczas podleg³ego pod Komitet ds.
Bezpieczeñstwa Publicznego) w 1957 przeszed³ do nowo utworzonej Wojskowej S³u¿by Wewnêtrznej, na stanowisko starszego wyk³adowcy Centralnego Oœrodka
Szkolenia S³u¿b WSW. Od 1959 starszy wyk³adowca
Zak³adu Ekonomiki Wojennej i Wydzia³u Wojskowo-Ekonomicznego Wojskowej Akademii Politycznej. Zwolniony dyscyplinarnie w 1967, wyemigrowa³ do Izraela
w 1969, gdzie rok póŸniej rozpocz¹³ pracê na Uniwersytecie Jerozolimskim. W wydanej w 1982 roku w Nowym
Jorku ksi¹¿ce pt. „Polska. Komunizm. Nacjonalizm. Antysemityzm” (str. 63-64), pisze o bardzo niefortunnych
dysproporcjach, wynikaj¹cych z nadmiernej liczebnoœci
¯ydów w UB.
Chilf Chaja Etla - bundzistka, skarbnik Zwi¹zku Rzemieœlników RP (1929).
Chiliñska Kamila-Halperm - dzia³aczka UW.
Chim Janina - obok Grzegorza ¯emka g³ówna oskar¿ona w aferze jako wicedyrektor FOZZ.
Chlebowski Cezary-Szwaja - dziennikarz.
Chlebowski Tomasz - LISTA NR 3; jest z wykszta³cenia astronomem, ukoñczy³ studia na Wydziale Fizyki
Uniwersytetu Warszawskiego. Po studiach rozpocz¹³
pracê naukow¹, w roku 1983 uzyska³ tytu³ doktora.
W 1991 r. uzyska³ tytu³ doktora habilitowanego w dziedzinie fizyki. Jest postaci¹ znan¹ i cenion¹ na rynku IT
w Polsce. W latach 1990-2001 stworzy³ i rozwin¹³
Grupê TCH. Do wrzeœnia 2002 r. by³ Wiceprezesem
Zarz¹du Optimusa S.A. Laureat nagrody InfoStar’96 za
wybitne osi¹gniêcia w dziedzinie biznesu. Zosta³ wybrany Cz³owiekiem Roku 1999 przez czytelników pisma „Computer Reseller News Polska”. By³ cz³onkiem
wielu rad nadzorczych. W latach 1999-2001 pe³ni³
funkcjê Wiceprezesa Polskiej Izby Informatyki i Telekomunikacji, gdzie wczeœniej - od r. 1997 by³ cz³onkiem Prezydium. Autor artyku³ów naukowych, prowadzi³ liczne wyk³ady w Polsce i Stanach Zjednoczonych
na konferencjach naukowych. By³ wiceprezesem Zarz¹du Fundacji Astronomii Polskiej (1990-1995). Prowadzi³ prace naukowe na najbardziej presti¿owych
uczelniach w USA, w tym przez 4 lata na Uniwersytecie Harvarda i Smithsonian Institution. Od lutego 2003
r. pe³ni funkcjê Dyrektora ds. Handlowych NA. Wspomina Helena £uczywo: „Tomek, pseudonim Micha³ek,
stworzy³ jedn¹ z najwiêkszych struktur podziemia,
zwan¹ siatk¹ astronomów. Zna³am go z KOR, spotka³am 14 czy 15 grudnia w autobusie. Spojrza³ smutno
i powiedzia³: - Eluszek (jego przysz³a ¿ona i matka czterech córek) siedzi. To ja mogê robiæ wszystko, co
chcesz, byle niezagro¿one kar¹ œmierci. Najpierw zajmowa³ siê Zbyszkiem Bujakiem, a od wiosny - Tygodnikiem. Astronomowie byli z Torunia, Gdañska, Wroc³awia, najwiêcej z Warszawy - ci jeŸdzili po ca³ej Pol-
sce jako ³¹cznicy i obserwatorzy. 30 astronomów by³o trzonem 300-osobowej siatki - podstaw ³¹cznoœci
TM. Dostarczali nie tylko bibu³ê i pocztê, ale te¿ jedzenie.
Tomek organizowa³ te¿ najbardziej zaufane spotkania,
np. Zbyszka z Jackiem Kuroniem. Pisa³ krzy¿ówki do
TM, namiêtnie zbiera³ znaczki - w podziemiu wychodzi³y ich tysi¹ce, Tomek dotychczas ma jedn¹ z najwiêkszych kolekcji w Polsce. Do TM da³ wywiad jako
podziemny filatelista. Tomek robi³ wyk³ady z podziemnego BHP, tak¿e dla cz³onków redakcji TM. Odgrywa³ symulacjê przes³uchañ. Jedna z nas powiedzia³a mu potem: - „By³o dok³adnie tak, jak æwiczyliœmy” (gazeta.pl).
Chlebowski Tomasz Jan - LISTA NR 13; ks. diecezji
w³oc³awskiej, autor ksi¹¿ki pt. „Moja pierwsza komunia
œwiêta”.
Chludziñski Andrzej - LISTA NR 3; Wydzia³ Filologii
Polskiej i Klasycznej
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza - pracownik.
Ch³opecki Andrzej - autor „Jak muzyka wzwodzi? Kilka intuicji o orgazmotwórczym charakterze sztuki dŸwiêków”. „Res Publica Nowa” - miesiêcznik, nr 6 (177),
2003 r.
Ch³opicki Hubert - Forum ¯ydów Polskich.
Chmal Tomasz - polonofob, prawnik, od 2000 r. pracuje w kancelarii prawnej White&Case w Warszawie.
Specjalizuje siê w prawie energetycznym oraz postêpowaniach s¹dowych. Zajmuje siê obs³ug¹ firm sektora
energetycznego (regulacja, finansowanie projektów).
Absolwent prawa na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza
w Poznaniu. Jako stypendysta Boeing Corp. studiowa³
prawo na Catholic University of America Columbus
School of Law w Waszyngtonie. Odby³ sta¿e zawodowe
w Urzêdzie Regulacji Energetyki w Warszawie oraz kancelarii prawnej Hogan&Hartson LLP w Waszyngtonie.
Ukoñczy³ studia podyplomowe w Szkole G³ównej Handlowej (elektroenergetyka) i Akademii Ekonomicznej
w Poznaniu (strategie biznesu). Cz³onek „Klubu 01”.
Chmiel Beata - LISTA NR 5, 6 i 8; redaktor naczelna
„Ex Libris” dodatku do „¯ycia Warszawy”, krytyk literacki, wydawca. Prowadzi³a nagonkê na Jadwigê Siedleck¹ za jej „Czarnego ptasiora”, w którym ujawni³a fa³szerstwa Jerzego Kosiñskiego. Podda³a tak¿e krytyce
„Dzienniki powojenne” Marii D¹browskiej, widz¹c
w nich przejaw anty¿ydowskiej ksenofobii. Skrytykowa³a równie¿ ksi¹¿kê ¯yda Johna Sacka „Oko za oko” za to,
¿e autor opisa³ w niej rolê ¯ydów w UB.
Chmiel Jerzy - ks. prof. dr hab. Cz³onek Polskiego Towarzystwa Studiów ¯ydowskich, Kraków. Bra³ udzia³
w konferencji „¯ydzi i judaizm we wspó³czesnych badaniach polskich” (Kraków 1995) - Heortologia ¿ydowska i chrzeœcijañska: projekt programu badawczego.
Chmielewska Daria - fotoreporterka pisma ¿ydowskiego „Midrasz”.
Chmielewska Joanna-Irena Kühn - autorka powieœci
sensacyjnych i satyrycznych.
Chmielewski Adam - LISTA NR 8; ur. 6 stycznia 1959
w £aszczowie, woj. Lubelskie. Dr hab. Prof. filozofii
(2002). Studiowa³ filozofiê i nauki spo³eczne na Uniwersytecie Wroc³awskim (1979-1984), Uniwersytecie
w Oxfordzie (1988/89; Stypendium Fundacji im. Stefana
Batorego), w City University of New York (1992; Stypendium Fundacji im. Tadeusza Koœciuszki), i Edynburgu (1999; stypendium Fundacji Mellona). Jest autorem
ok. 300 publikacji naukowych i popularno-naukowych,
og³aszanych w kraju i za granic¹. Opublikowa³ liczne tak¿e przek³ady ksi¹¿ek z dziedziny filozofii nauki, filozofii
spo³ecznej i ekonomii. Za aktywnoœæ na naukow¹ i organizacyjn¹ wielokrotnie uzyskiwa³ Nagrody Rektora Uniwersytetu Wroc³awskiego, Nagrodê Stowarzyszenia T³umaczy Polskich (1993) oraz Nagrodê Ministra Edukacji
Narodowej (1996). Obecnie jest cz³onkiem rad redakcyjnych wroc³awskiego miesiêcznika „Odra”, warszawskiego kwartalnika „Kultura Wspó³czesna”, krakowskiego pisma filozoficznego „Principia”, szczeciñskiego pisma „Nowa Krytyka. Pe³ni równie¿ funkcjê dyrektora
Miêdzynarodowej Szko³y Letniej Uniwersytetu Wroc³awskiego. Publikuje komentarze na tematy spo³eczno-polityczne we wroc³awskiej „Odrze” „Polityce”, „Gazecie
Wyborczej”, „Wiadomoœciach Kulturalnych”, „Przegl¹dzie” i wroc³awskiej prasie lokalnej. By³ równie¿ autorem koncepcji i realizatorem miêdzynarodowego spotkania Prezydenta RP Aleksandra Kwaœniewskiego
z Prezydentem RFN Dr Johannesem Rauem, Prezydentem Senatu Austrii Ludwigiem Bieringerem, wiceprzewodnicz¹c¹ Zgromadzenia Parlamentarnego Republiki
Wêgierskiej Iboly¹ Dávid, oraz Ministrem Petrem Buriánkiem przedstawicielem Prezydenta Republiki Czeskiej, Dr Václava Hávla, które odby³o siê 15 listopada
2002 roku z okazji trzystulecia Uniwersytetu Wroc³awskiego. Z ramienia Uniwersytetu Wroc³awskiego wspó³organizowa³ równie¿ spotkania przywódców pañstw nale¿¹cych do Trójk¹ta Weimarskiego na Uniwersytecie
Wroc³awskim dnia 9 maja 2003, a tak¿e wizytê Javiera
Solany na Uniwersytecie Wroc³awskim w dniu 2 paŸdziernika 2002.
Chmielewski Witold - LISTA NR 14; (ur. w 1949 w Toruniu) artysta plastyk, profesor na Wydziale Sztuk Piêknych UMK, scenograf teatralny i telewizyjny, twórca realizacji wystawienniczych, ma³ej architektury, wnêtrz
oraz promocji i reklamy wizualnej, animator kultury, autor publikacji wydawnictwach naukowych i artystycznych. Opiniotwórca i komentator lokalnego ¿ycia artystycznego (czêsto na ³amach lokalnego dodatku „Gazety Wyborczej”). Inicjator powo³ania na Wydziale Sztuk
Piêknych UMK kierunku Edukacja Artystyczna.
Chmielewski Witold - LISTA NR 3; profesor, wyk³ada
na Wydziale Sztuk Piêknych UMK w Toruniu (od 1975).
Jest jedn¹ z wielu postaci toruñskiego œrodowiska plastycznego, wspó³autorem projektu „Ma³e ojczyzny”
(promuj¹cego lokalne inicjatywy kulturowe i edukacyjne) oraz szeregu dzia³añ wokó³ jego realizacji w ramach
Fundacji Kultury (wraz z Izabell¹ Cywiñsk¹ i Stefanem
Starczewskim). Kierownik Zak³adu Plastyki Intermedialnej. Autor, wspó³autor i uczestnik wystaw i wydarzeñ
artystycznych, m.in.: „W poszukiwaniu œrodka œwiata”,
Galeria „Wozownia” w Toruniu 1999 oraz Oœrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie 2002.
CHODAKOWSKI Andrzej - zajmowa³ siê organizowaniem IV Miêdzynarodowego Festiwalu Filmowego ¯ydowskie Motywy, który odby³ siê w dniach 5-10 maja
2007 roku w kinie „Muranów” w Warszawie.
TAJEMNICE ŒWIATA DZIWNY JEST TEN ŒWIAT
CHMIELARZ Piotr - LISTA NR 10; nauczyciel i bibliotekarz, Gliwice.
CHMIELEWSKI Henryk - (ur. 12 kwietnia 1907 w Siemieniu, zm. 1970) funkcjonariusz MBP, cz³onek PPR,
PZPR, pisarz. W latach 1927-1930 by³ pracownikiem
kancelaryjnym w Katolickim Zwi¹zku M³odzie¿y w Wilnie. Ukoñczy³ w 1937 roku prawo na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. Podczas studiów zwi¹zany z katolick¹ organizacj¹ m³odzie¿y akademickiej „Odrodzenie” i zaprzyjaŸniony z jej prezesem Henrykiem Dembiñski. Po obaleniu w 1940 roku Republiki Litewskiej by³
najpierw inicjatorem powstania polskojêzycznej „Gazety Ludowej”, któr¹ nastêpnie przekszta³cono w organ
Komitetu Miejskiego LKP(b) - „Prawdê Wileñsk¹”. Jej
ostatni numer ukaza³ siê 23 czerwca 1941 roku. W grudniu 1942 roku zosta³ skazany na karê œmierci przez
podziemny s¹d Armii Krajowej. Wyrok zosta³ og³oszony
w podziemnym organie wileñskiej AK „Niepodleg³oœæ”,
a w marcu 1943 przedrukowany przez warszawsk¹
podziemn¹ gazetê „Samoobrona”. W 1943 r. Chmielewski podj¹³ wspó³pracê z ZPP, które w marcu lub
kwietniu 1944 zleci³o mu rozpracowanie Szko³y Podchor¹¿ych AK. W tym celu zlokalizowa³ ustali³, ¿e szko³a znajduje siê przy 6. Brygadzie AK w okolicach Bieniakoñ-Ejszyszek. Na pocz¹tku czerwca do³¹czy³ do brygady i przez miesi¹c prowadzi³ dzia³ania wywiadowcze.
Zosta³ zdekonspirowany i od s¹du polowego uchroni³o
go jedynie nadejœcie Armii Czerwonej, do której wst¹pi³.
W 1946 zosta³ inspektorem PAP w Warszawie. Bêd¹c
ju¿ w stopniu kapitana zosta³ naczelnikiem Wydzia³u
V Departamentu V MBP (zwalczanie wrogiej dzia³alnoœci
kleru) i pe³ni³ tê funkcjê od 21 marca 1946 do 30 czerwca 1946 roku. Ju¿ jako major, od lipca 1946 by³ wicedyrektorem Departamentu V. Zwolniony w zwi¹zku z przejœciem do innej pracy 25 paŸdziernika 1949. Od 1 listopada rozpocz¹³ pracê w Departamencie Nadzoru S¹dowego w Ministerstwie Sprawiedliwoœci. By³ inicjatorem
utworzenia (mimo sprzeciwu kierownictwa S¹du Najwy¿szego) tzw. Sekcji Tajnej SN. Zajmowa³a siê fingowaniem procesów o wspó³pracê z okupantem; wiele
z nich zakoñczy³o siê wyrokami œmierci. Od 1955 przeszed³ do pracy w Ministerstwie Spraw Wewnêtrznych.
Autor powieœci „Prorok” wydanej w 1971 roku (ród³a:
Aparat bezpieczeñstwa w Polsce. Kadra kierownicza.
tom I 1944-1956, Redakcja naukowa: Krzysztof Szwagrzyk, Instytut Pamiêci Narodowej, Warszawa 2005).
CHODOROWSKA Eliza - uczestniczka imprezki „Dzieñ Judaizmu w Koœciele katolickim, £ódŸ - 17 stycznia 2001 r.”.
CHOJECKI Jacek - zajmowa³ siê organizowaniem IV
Miêdzynarodowego Festiwalu Filmowego ¯ydowskie
Motywy, który odby³ siê w dniach 5-10 maja 2007 roku
w kinie „Muranów” w Warszawie.
CHOJECKI Miros³aw - LISTA NR 5 i 11; dyrektor IV
Miêdzynarodowego Festiwalu Filmowego ¯ydowskie
Motywy, który odby³ siê w dniach 5-10 maja 2007 roku
w kinie „Muranów” w Warszawie. Miros³aw Chojecki
(ur. 1 wrzeœnia 1949) - wydawca, dzia³acz „opozycji”
w PRL, producent filmowy. Syn Marii Stypu³kowskiejChojeckiej, legendarnej Kamy, uczestniczki zamachu na
Kutscherê, póŸniej ¿o³nierza powstania warszawskiego.
W marcu 1968 uczestnik strajku studentów na Politechnice Warszawskiej. Pracownik Instytutu Badañ J¹drowych, w czerwcu 1976 r. jeden z pierwszych uczestników akcji pomocy represjonowanym robotnikom Ursusa i Radomia. Organizator niezale¿nej dzia³alnoœci wydawniczej, odpowiada za powielanie „Komunikatu”
i „Biuletynu Informacyjnego” KOR. We wrzeœniu 1977 r.
stworzy³ Niezale¿n¹ Oficynê Wydawnicz¹ „NOWa”, najwiêksze wydawnictwo dzia³aj¹ce poza cenzur¹. Cz³onek
Komitetu Obrony Robotników. Wielokrotnie zatrzymywany i rewidowany. W paŸdzierniku 1981 wyjecha³ za
granicê, w okresie stanu wojennego na emigracji wydawa³ m.in. miesiêcznik „Kontakt”, produkowa³ filmy
poœwiêcone najnowszej historii Polski i organizowa³ pomoc sprzêtow¹ dla podziemia w Polsce. Wróci³ do kraju w roku 1990. By³ m.in. doradc¹ ministra kultury. Za³o¿y³ i prowadzi przedsiêbiorstwo „Media Kontakt”. Cz³onek za³o¿yciel i prezes Stowarzyszenia Wolnego S³owa.
31 sierpnia 2006 odznaczony przez Prezydenta Lecha
Kaczyñskiego Krzy¿em Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
CHOJNOWSKI Andrzej - LISTA NR 2, 5 i 11; (ur. 1945)
historyk (specjalnoœæ - historia najnowsza). Cz³onek Rady Wydzia³u Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Ukoñczy³ studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim (magisterium - 1969). Doktorat (1976) i habilitacja (1985) równie¿ na Wydziale Historycznym UW.
Zatrudniony w Instytucie Historycznym UW od 1969 kolejno jako asystent sta¿ysta, asystent, starszy asystent,
adiunkt, docent. Od 1991 roku profesor nadzwyczajny.
Kierownik Studium Zaocznego Historii w Instytucie Historycznym UW (1988-1993), przewodnicz¹cy Rady
Naukowej Archiwum Uniwersytetu Warszawskiego
1991-1997, przewodnicz¹cy Rady Naukowej Instytutu
Historycznego UW (1999-2002). W latach 1982-1984;
cz³onek Rady Programowej rocznika „Polin. A Journal of
Polish-Jewish Studies” od 1986; cz³onek zespo³u miesiêcznika „Res Publica” (1987- 1992) a nastêpnie „Res
Publica Nowa” od 1993. Kierownik Zak³adu Historii XX
wieku Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego, cz³onek Rady Naukowej Polskiego S³ownika Biograficznego. Cz³onek Rady Muzeum Historii Polski. Cz³onek Stowarzyszenia Wolnego S³owa. Do spó³ki z historycznym k³amc¹ i oszustem prof. Jerzym Tomaszewskim wyda³ ksi¹¿kê pt. „Izrael”. Jest czêstym goœciem
imprezek Fundacji Judaica.
CHOLEWICKI Jacek - redaktor naczelny „Dia-pozytyw:
¯YCIE ¯YDOWSKIE DZISIAJ”; Adres redakcji: ul. Twarda
6 00-950 Warszawa.
CHOLEWICKI Jacek. - szef Prokuratury Rejonowej
w £om¿y (2004r.) mia³ powa¿ne k³opoty. Na jego dzia³ce znajdowa³a siê nielegalna fabryka papierosów, która
zosta³a zlikwidowana przez funkcjonariuszy Centralnego
Biura Œledczego. - Prokuratura Apelacyjna postawi³a mu
zarzut, potem sprawie „ukrêcono ³eb”.
CHO£ONIEWSKI Marek - LISTA NR 3; kompozytor,
ur. 23 paŸdziernika 1953 w Krakowie. W 1977 za³o¿y³
Stowarzyszenie Artystyczne „Muzyka Centrum” prowadz¹ce szerok¹ dzia³alnoœæ koncertow¹ (da³o oko³o 400
koncertów). Od 1979 jest cz³onkiem „Grupy Krakowskiej”. Jest równie¿ za³o¿ycielem Studia MCH, wspó³-
za³o¿ycielem zespo³u „POCI¥G TOWAROWY” (wraz
z Krzysztofem Knittlem i Piotrem Bikontem w 1986) oraz
Studia Ch&K (równie¿ wspólnie z Krzysztofem Knittlem).
CHO£UJ Bo¿ena - LISTA NR 10; prof. dr, germanistka,
literaturoznawczyni w Instytucie Germanistyki oraz
wspó³kierowniczka Gender Studies na Uniwersytecie
Warszawskim; Katedra Porównawczych Studiów Œrodkowoeuropejskich na Europejskim Uniwersytecie Viadrina we Frankfurcie nad Odr¹. Feministka.
CHOMÊTOWSKI Józef - (ur. 21 stycznia 1930 roku)
genera³ brygady, oficer i pracownik PRL-owskich s³u¿b
specjalnych, m.in. dyrektor Biura Œledczego Ministerstwa Spraw Wewnêtrznych. Od 1955 w MSW, jako pracownik Biura œledczego, od 14 maja 1965, zastêpca dyrektora Biura Œledczego MSW. Od 8 stycznia 1965 dyrektor Biura Œledczego MSW, nastêpnie od 20 maja
1971, dyrektor Gabinetu Genera³a brygady Franciszka
Szlachcica, ówczesnego ministra Spraw Wewnêtrznych. Od 1985 roku dyrektor Departamentu Kadr MSW,
na emeryturze od 21 listopada 1989.
CHOMICKI - p³k wywiadu w PRL.
CHOMICKI Tadeusz - syn p³k. wywiadu PRL. Wicedyrektor Departamentu Konsularnego, nazywany „Dawidek” w MSZ.
CHRABO£OWSKA Agnieszka - zajmowa³a siê organizacj¹ IV Miêdzynarodowego Festiwalu Filmowego ¯ydowskie Motywy, który odby³ siê w dniach 5-10 maja
2007 roku w kinie „Muranów” w Warszawie. Prowadzi
witrynê w Internecie zajmuj¹c¹ siê tematyk¹ ¿ydowsk¹.
CHRUŒLIÑSKA Iza - LISTA NR 5; publicystka, autorka
m.in. „By³a raz kultura. Rozmowy z Zofi¹ Hertz” (wyd.
UMCS, 2003), publikuje m.in. w miesiêczniku „Wi꟔.
CHMIELOWA Emilia - szefowa Federacji Organizacji
Polskich na Ukrainie. Podczas panelu w Warszawie
w 2006 r. opowiada³a o próbach manipulacji mniejszoœciami narodowymi podczas wyborów przez poprzedni¹
w³adzê, potwierdzi³a te¿, i¿ wiêkszoœæ Polaków Zachodniej Ukrainy, mimo eksponowania przez janukowyczowsk¹ propagandê nacjonalistycznego rzekomo oblicza kandydata opozycji i „Naszej Ukrainy” popar³a
w wyborach Juszczenkê, z którym, jako demokrat¹, politykiem umiarkowanym i prozachodnim wi¹¿¹ nadziejê
na jeszcze lepsz¹ wspó³pracê na linii organizacje mniejszoœciowe - w³adza.
CHODAKOWSKA Anna - aktorka. Wziê³a m.in. udzia³
w Miesi¹cu Spotkañ z Kultur¹ ¯ydowsk¹ BAJIT CHADASZ PaŸdziernik 2000 - Tiszri 5761(Kraków) z „Msz¹
wêdruj¹cego” wed³ug Edwarda Stachury. Spektakl
w wykonaniu Anny CHODAKOWSKIEJ i Romana ZIEMLAÑSKIEGO (gitara).
CHODKO-MACIEJKO Ma³gorzata - LISTA NR 10; Piaseczno, obecnie G³ówny Specjalista w Banku BPH S.A.
CHROBACZYÑSKI Jacek - LISTA NR 15; prof. dr hab.
nauk historycznych. Pracownik naukowy Instytutu Historii AP w Krakowie. Autor m.in. „Polacy i ¯ydzi w latach 1939-1945 - stereotypy i rzeczywistoœæ” (Studia
Judaica 3/2000 nr 1(5) s. 77-90).
CHRONOWSKI Andrzej - LISTA NR 5; ur. 9 kwietnia
1961 w Grybowie, polityk, dzia³acz zwi¹zkowy, senator. W 1985 ukoñczy³ studia na Wydziale Odlewnictwa
Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie oraz studium
pedagogiczne na tej uczelni. W czasie studiów, w latach
1980-1981 bra³ udzia³ w organizacji strajków studenckich. W latach 1991-1993 pe³ni³ w tym zak³adzie funkcjê
przewodnicz¹cego Rady Pracowniczej NSZZ „Solidarnoœæ”. Jest niezale¿nym bieg³ym rewidentem ksiêgowym. W 1993 wybrany do Senatu III kadencji z listy
NSZZ „Solidarnoœæ”, z okrêgu nowos¹deckiego. By³
cz³onkiem Prezydium Klubu Senackiego NSZZ „Solidarnoœæ”, cz³onkiem Komisji Praw Cz³owieka i Praworz¹dnoœci, Komisji Inicjatyw i Prac Ustawodawczych oraz
Komisji Gospodarki Narodowej. W latach 1997-2000
pe³ni³ funkcjê Wicemarsza³ka Senatu. W 2001 przewodnicz¹cy Klubu Senackiego AWS. W 2001 po raz kolejny wybrany do Senatu jako kandydat Bloku Senat 2001.
W latach 2000-2001 pe³ni³ funkcjê ministra skarbu pañstwa w rz¹dzie Jerzego Buzka. Zablokowa³ aferaln¹ prywatyzacjê PZU (”...odejdŸcie od Polski i to daleko...”)
jednak zosta³ zneutralizowany m.in. oskar¿eniem
o wspó³pracê z Grzegorzem Wieczerzakiem.
CHRUŒCIEL Marcin - mgr, doktorant w Instytucie Polonistyki Uniwersytetu Jagielloñskiego w Krakowie. Bra³
udzia³ w konferencji „¯ydzi i judaizm we wspó³czesnych
badaniach polskich” (Kraków 2007) - referat „Dylematy opisu Holokaustu na przyk³adzie ksi¹¿ki Hanny Krall
Król kier znów na wylocie”.
CHRZANOWSKI Grzegorz - LISTA NR 15; urodzi³ siê
w 1965 r., ks., do dominikanów wst¹pi³ w 1985, œwiêcenia kap³añskie przyj¹³ w 1992. Przez rok pracowa³ jako katecheta i duszpasterz m³odzie¿y w Jaros³awiu. Od
1993 w Krakowie - pomaga³ w duszpasterstwie m³odzie¿y szkó³ œrednich Przystañ, równoczeœnie kontynuuj¹c podyplomowe studia z filozofii. W latach 19972000 asystent w Katedrze Filozofii Religii Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. W 2000 r. zosta³ skierowany do Poznania, gdzie przez trzy lata pe³ni³ funkcjê
redaktora naczelnego wydawnictwa „W drodze”.
W 2003 obroni³ doktorat z filozofii religii. Rok póŸniej zosta³ mianowany rektorem Kolegium Filozoficzno-Teologicznego Polskiej Prowincji Dominikanów, a w 2006 r.
regensem prowincji (odpowiedzialnym za wymiar intelektualny naszej pracy). Wyk³ada na PAT w Krakowie
i w Kolegium. Napisa³ m.in. ksi¹¿kê: „Zbawienie poza
Koœcio³em. Filozofia pluralizmu Johna Hicka. Publikowa³ te¿ w „Znaku”, „W drodze”, „Tygodniku Powszechnym”, „Przegl¹dzie religioznawczym”, „Charakterach”.
CHRZANOWSKI Wies³aw-Szymon Knopfstein - by³y
minister sprawiedliwoœci w rz¹dzie H. Suchockiej, by³y
marsza³ek Sejmu, honorowy prezes ZChN. Agent SB,
TW pseudonim „Spó³dzielca”. Przyzna³ siê publicznie do
wspó³pracy z SB i przeprosi³ za to. Jednak kilka lat
póŸniej s¹d lustracyjny wyda³ wyrok: „W. Chrzanowski
nie wspó³pracowa³”. W latach 1948-1955 wiêziony
przez w³adze komunistyczne. W czasach PRL wspó³pracownik prymasa Polski, kardyna³a Stefana Wyszyñskiego. Profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, wyk³adowca prawa. Od 1980 r. doradca NSZZ „Solidarnoœæ”, wspó³autor statutu „Solidarnoœci”. W 1989 r.
by³ jednym z za³o¿ycieli Zjednoczenia ChrzeœcijañskoNarodowego, prezes Zarz¹du G³ównego ZChN w latach
1989-1994. Od 12 stycznia 1991 r. do 23 grudnia 1991
r. pe³ni³ funkcjê ministra sprawiedliwoœci i Prokuratora
Generalnego w rz¹dzie Jana Krzysztofa Bieleckiego.
Marsza³ek Sejmu I kadencji w latach 1991-1993. W roku 1992 jego nazwisko znalaz³o siê na tzw. „liœcie Macierewicza”, która mia³a przedstawiaæ by³ych tajnych
wspó³pracowników S³u¿by Bezpieczeñstwa PRL. W latach 1997-2001 zasiada³ w Senacie IV kadencji, wybrany z listy Akcji Wyborczej Solidarnoœæ. 3 maja 2005 zosta³ odznaczony przez A. Kwaœniewskiego-Stoltzmana
Orderem Or³a Bia³ego. Duchowy przewodnik Aleksandra Halla. Mason, cz³onek Rady Polityki Zagranicznej
oraz cz³onek Rady Programowej Miêdzynarodowego
Centrum Rozwoju Demokracji.
CHRZ¥STOWSKA Bo¿ena - LISTA NR 15; profesor na
UAM.
CHRZ¥STOWSKA Monika - wiek 31 lat, Teatr ¯ydowski im. Estery Rachel i Idy Kamiñskich w Warszawie.
WARSZAWA SINGERA III FESTIWAL KULTURY ¯YDOWSKIEJ. Mieszka w Wo³ominie. 05-10.09.2006 r. „Rachela, Anna, Kadia i Irena - po tamtej stronie wiersza” wieczór poetycki. Wystêpuj¹: Monika Chrz¹stowska,
Ewa D¹browska, Ma³gorzata Majewska, Ernestyna Winnicka; scen. i re¿. Ernestyna Winnicka; wybór i przek³ad
tekstów- Bella Szwarcman - Czarnota; klarnet - Dariusz
Falana, ma³a scena Teatru ¯ydowskiego.
CHRZ¥STKOWSKI Juliusz - LISTA NR 10; aktor Teatru Starego w Krakowie.
CHUDECKI Tadeusz - LISTA NR 3; ur. 1958.08.19.
W 1981 r. ukoñczy³ studia (PWST w Warszawie).
W 1982-88 aktor Teatru Ateneum w Warszawie. Wspó³pracuje z Teatrem Syrena w Warszawie.
CHUSTECKA Magda - LISTA NR 8 i 10; socjolo¿ka,
pracuje w Stowarzyszeniu Liderów Lokalnych Grup
Obywatelskich, zajmuje siê rozwojem sieci grup obywatelskich. Alterglobalistka, dzia³aczka ruchu wolnoœciowego. Reprezentantka OŒKi.
CHUTNIK Sylwia - LISTA NR 10; kulturoznawczymi
i absolwentka Gender Studies na UW (to¿samoœæ kultury i spo³eczeñstwa). Prezeska Fundacji MaMa (od 2006).
Dziennikarka, spo³ecznik. Od 1999 publicystka, autorka
raportów o kwestii równouprawnienia kobiet i mê¿czyzn
w Europie, od 2006 przewodniczka po Warszawie, od
2006 dziennikarka „¯ycia Warszawy”. Wspó³organizowa³a pierwsz¹ w Polsce demonstracjê feministyczn¹
(Odzyskaæ noc). Artyku³y w magazynach „lajfstyle” i „Zadra”, w gazetach: „Gazecie Wyborczej”, „Metropolu”,
„¯yciu Warszawy”, wspó³autorka ksi¹¿ki „Polityka
a p³eæ”, publicystka w portalu fundacji Feminoteka.
CHYCZEWSKA Joanna - LISTA NR 15; mgr (Instytut
Nauk Prawnych PAN w Warszawie), doktorantka PAN,
prawnik - administracja pañstwowa.
CHYLIÑSKA Agnieszka - „Machina”, 20.07.2006,
o tym jak obecna w³adza i jej propaganda wartoœci konserwatywnych wrobi³y artystkê w macierzyñstwo: „Ja
wiem, ¿e Machina to nie jest miesiêcznik dla pocz¹tkuj¹cych matek. Ja wiem, ¿e powinnam o popkulturze,
o artystach, o p³ytach, o prze¿yciach natury wy¿szej, ale
obecnie to niemo¿liwe. Ni chuja! Ja jestem w szoku, jestem kontuzjowana i niech mi panowie Metz z Belin¹
wybacz¹, ale ja z pyskiem wyp³owia³ym, mózgiem otêpionym jedn¹ godzin¹ snu na dobê, z cyckami zaropia³ymi jak po jakiejœ supersesji sado maso, z wielk¹ pieluch¹ miêdzy nogami, ja obecnie nie mogê inaczej
i o czym innym. Muszê to napisaæ, muszê to z siebie
wypluæ, muszê to opisaæ, bo jakoœ wczeœniej z takim
opisem siê nie spotka³am i mo¿e gdybym wiedzia³a...
Macierzyñstwo to œciema! Wiem to na pewno! Poradniki, gazetki, reklamy pieluch nawet: wszyscy k³ami¹! To
pu³apka, w któr¹ da³am siê z³apaæ i teraz zdezorientowana i zaszczuta chowam siê po k¹tach, by mnie nie
zauwa¿y³ ssak, którego powi³am parê tygodni temu, by
mnie nie wypatrzy³, nie wyczu³, ¿e jestem w pobli¿u. Nawet nie o mnie ssakowi chodzi, ale o dwa nabrzmia³e
balony, które przy delikatnym nawet ruchu sikaj¹ strugami mleka. Zosta³am oszukana, uleg³am propagandzie,
polecia³am na tysiaka i teraz mam! A tak ³adnie wszystko sz³o. Kupowanie koszulki rozmiar 54 z napisem Motorhead, wzdychanie i rozmyœlanie nad tym, jak ukierunkujê ideowo syna mojego pierworodnego. Roztkliwianie siê nad par¹ skarpetek, wzdychanie na widok
uœmiechniêtych bobasów widzianych przelotnie w centrach handlowych, zaczytywanie siê poradnikami i wiara w to, ¿e siê jest uwarunkowan¹ genetycznie do bycia
matk¹ Polk¹, ¿e siê bêdzie stosowaæ metody najbardziej
delikatne, nieinwazyjne, naturalne przy pielêgnacji i wychowywaniu cudownego potomka. A tymczasem???
Dlaczego nikt mi nie powiedzia³ o tym, ¿e poród bêdzie
potwornym cierpieniem, i ¿e siê bêdê wstydzi³a przeæ,
myœl¹c ca³y czas o tym, by nie narobiæ dziecku na g³owê? Dlaczego dar³am siê w niebog³osy, tworz¹c najbardziej spontaniczny tekst nowej piosenki pod tytu³em „ja
ju¿ kurwa nie mam si³y”, naczytawszy siê wczeœniej
o fantastycznych znieczuleniach, technikach relaksacyjnych i innych takich? Dlaczego mamiono mnie opisami
fantastycznych prze¿yæ, wrêcz erotycznych, podczas
karmienia piersi¹, gdy tymczasem okaza³o siê , ¿e bezzêbny dziamdziak mo¿e zmasakrowaæ suty w try miga
i domagaæ siê co godzinê dalszej masakry, wiêcej krwi...
I dlaczego dopiero pod koniec jednego z poradników
ma³ymi literami by³o napisane, ¿e jeœli ma siê chêæ
sprzedaæ swoje dziecko na allegro, to powinno siê zwróciæ do osoby duchownej z proœb¹ o poradê lub od razu
zamkn¹æ siê w psychiatryku... Ciekawe... Rokendrol, nie
ma co...”. Cytaty: „Czekasz na p³ytê tej cipy tyle lat!
A ona se, kurwa, leci w chuja!”. Opis: w wywiadzie dla
Antyradia o Edycie Bartosiewicz: „...dla mnie syndrom
ton¹cy Krawczyka siê chwyta, a wiêc jedna z moich ulubionych wokalistek, ju¿ nie bêdê mówiæ jaka, ale siê,
kurwa, domyœlicie... rozumiesz, chwyta siê zlepionego
trolla, kurwa, z twarzy. Bêdê mieæ proces jakiœ, ja pierdolê!”. Opis: na proœbê o przytoczenie przekleñstwa,
które bêdzie ³adne, barwne i kolorowe: „Masz te swoje 5
minut, to je po prostu ze¿ryj, wyrzygaj, w³ó¿ do œrodka
jeszcze raz i jeszcze raz wyrzygaj!”. Opis: o promowaniu
nowych wokalistek przez koncerny p³ytowe: „Nauczyciele! Fuck off! Nienawidzê was! Opis: na rozdaniu Fryderyków
- Nie mów do mnie Agniecha! Nienawidzê has³a Agniecha! - A jak lubisz najbardziej? - Suko!!!”. Opis: u Kuby
Wojewódzkiego: „Nie planuje sesji, kurde, cipa, dupa.
W zwi¹zku z czym to po cholerê mam robiæ sobie te
cycki? Nosowska, siê okaza³o, te¿ z Krawczykiem zaœpiewa³a. Nie wiem, co siê dzieje. Ja nie wiem, mo¿e
on siê jakoœ zajebiœcie rucha, albo co?”. Opis: w wywiadzie dla Antyradia o duecie Nosowskiej i Krawczyka:
„Nosowskiej ktoœ zarzuci³, ¿e wypruwa flaki przed publicznoœci¹. I bardzo dobrze, to jej w³asne flaki, przynajmniej ma o nich pojêcie”. „Perkusiœci s¹ fajni, okej. Ale
g³upi jak buty!”. Opis: o Madonnie” „Z metra ciêta? No
niska, no znaczy, ¿e nie musi klêkaæ”.
CHYMKOWSKI Roman - LISTA NR 3; dr, polonista
i socjolog kultury, absolwent Miêdzywydzia³owych Indywidualnych Studiów Humanistycznych, doktorant
w Instytucie Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego, prowadzi badania z zakresu historii ksi¹¿ki i antropologii lektury; wspó³organizator dwóch konferencji naukowych oraz seminarium „Polska-Niemcy-Izrael: droga ku
pojednaniu. Czy mo¿na porozumieæ siê poprzez sztukê?”. Autor artyku³ów naukowych i popularyzatorskich
oraz hase³ w encyklopedii multimedialnej „Encyklopedia PWN.pl”, wspó³redaktor ksi¹¿ki „Po co filozofia
wspó³czesnemu cz³owiekowi?” (Warszawa, 2002).
CHYNCZEWSKA-HENNEL Teresa - LISTA NR 5 i 11;
dr hab. nauk historycznych, pracownik Instytutu Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN, prof. Instytutu Historii
UwB. Autorka m.in. „Nuncjusza i króla” (Wyd. Neriton,
2006).
CHYROWICZ Barbara - prof. etyk i filozof z KUL. Prelegent X Ogólnopolskiego Dnia Judaizmu w Koœciele katolickim 2007r.
CHWASTEK Justyna- autorka ok³adki do ksi¹¿ki Natana Grossa pt. „¯ydowski bard”. Zorganizowa³a wystawê
grafik komputerowych ( Miesi¹c Spotkañ z Kultur¹ ¯ydowsk¹ BAJIT CHADASZ PaŸdziernik 2000 - Tiszri 5761
w Krakowie) inspirowanych wierszami Gebirtiga, które
pozna³a dziêki kontaktom z N. Grossem.
CHWASTEK Ryszard - Dowódca 12. Szczeciñskiej Dywizji Zmechanizowanej. Jest absolwentem Wy¿szej Oficerskiej Szko³y Samochodowej w Pile oraz Akademii
Sztabu Generalnego. Ukoñczy³ te¿ podyplomowe studia
operacyjno-strategiczne w Akademii Obrony Narodowej.
S³u¿y³ m.in. w 24. pu³ku czo³gów w Stargardzie Szczeciñskim i 33. pu³ku zmechanizowanym w Bydgoszczy.
W latach 1996-1999 by³ szefem sztabu 8. Dywizji Obrony Wybrze¿a w Koszalinie, a przed rokiem obj¹³ tak¹ sam¹ funkcjê w Szczecinie.
CHWIN Stefan - debil, który o Polakach napisa³: „Naród kurtkowców, szalikowców, bereciarek, dresowaty
lud z lumpeksów, który siebie samego nie cierpi, bo wie,
¿e jest pogardzany”. Stefan Chwin (ur. 11 kwietnia 1949
w Gdañsku) powieœciopisarz, krytyk literacki, eseista,
historyk literatury, grafik zwi¹zany z Gdañskiem, doktor
habilitowany, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu
Gdañskiego na Wydziale Filologiczno-Historycznym. Napisa³ m.in.: „Krótka historia pewnego ¿artu. Sceny z Europy Œrodkowowschodniej”, „Hanemann”, „Esther”.
CIA£OWICZ Anna - wspó³autorka modlitewnika dla dzieci. Zosta³ wydany pod jej redakcj¹. „Wydany w twardej
ok³adce, szyty, 88-stronicowy sidur zawiera najwa¿niejsze modlitwy zarówno dnia powszedniego jak i szabasu
oraz wa¿niejszych œwi¹t (...). Wszystkie modlitwy s¹ przet³umaczone na jêzyk polski (...). Sidur zrealizowano przy
pomocy finansowej Duth Jewish Humanitarian Fund oraz
Ministerstwa Kultury” (www.diapozytyw.pl). Zajmuje siê
jêzykiem i kultur¹ jidysz oraz sztuk¹ translatorsk¹. Studiowa³a na Uniwersytecie Jagielloñskim i w ¿eñskiej jesziwie ortodoksyjnej w Nowym Yorku. By³a instruktork¹ Towarzystwa Spo³eczno-Kulturalnego ¯ydów w Polsce. Publikuje w czasopismach „Jide³e” i „S³owo ¯ydowskie”.
Obecnie jest odpowiedzialna za program edukacyjny
w Gminie Wyznaniowej ¯ydowskiej w Warszawie.
CIANCIARA Agnieszka - LISTA NR 15; kierownik literacki teatru, aktorka, teatrolo¿ka, re¿yserka, specjalizuje siê
w „teatrze ruchu” (ukoñczy³a Ecole international de Theatre Jacques Lecoq-Pary¿, Stage Internazionale di commedia dell’arte Reggio Emilia-warsztaty w Oœrodku Italia).
CIASTOCH Marta - LISTA NR 10; dziennikarka, zwi¹zana z redakcj¹ „Miasta Kobiet” i Stowarzyszeniem
Wschodnia Perspektywa, Warszawa.
CIASTOÑ W³adys³aw - jeden z g³ównych animatorówzleceniodawców zbrodni dokonanej na ks. Jerzym Popie³uszce. Ur. 16 grudnia 1924 w Krakowie, genera³ dywizji MO, wiceminister spraw wewnêtrznych PRL, szef
S³u¿by Bezpieczeñstwa, dyrektor V Departamentu MSW
w latach 1979-1981, podsekretarz stanu w MSW,
w okresie 25 listopada 1981 do 19 grudnia 1986 zastêpca kierownika Sztabu MSW, wicedyrektor Departamentu III MSW w latach 1971-1979, wicedyrektor Departamentu IV Komitetu do spraw Bezpieczeñstwa Publicznego od marca do listopada 1956, kierownik Wojewódzkiego Urzêdu Bezpieczeñstwa Publicznego we
Wroc³awiu (pe³ni¹cy obowi¹zki) i w Boles³awcu w latach 1947-1949. W 1984 by³ oskar¿ony w procesie toruñskim zabójców ks. Jerzego Popie³uszki o sprawstwo
kierownicze tego morderstwa. Jednak w wyniku interwencji najwy¿szych organów partyjno-pañstwowych
PRL zosta³ uniewinniony. Po zwolnieniu z resortu by³
chargé d’affaires i ambasadorem PRL w Tiranie. Od 8
paŸdziernika 1990 tymczasowo aresztowany wraz
z gen. Zenonem P³atkiem w sprawie morderstwa ks. Popie³uszki. W 1994 zosta³ uniewinniony z powodu braku
dowodów z zarzutów pomocy w planowanym w 1983
przez SB napadzie na mieszkanie ks. Andrzeja Bardeckiego i z zarzutu zorganizowania tzw. „prowokacji na
Ch³odnej”, gdy SB podrzuci³a do mieszkania ks. Popie³uszki materia³y wybuchowe i nielegalne wydawnictwa.
CICHOCKI Adam-Aaron Zigenbaum - jeden z redaktorów tygodnika „Nie”.
CICHOCKI Marek - LISTA NR 2, 5; filozof, politolog,
specjalista od spraw niemieckich. Pracownik naukowy
Uniwersytetu Warszawskiego. Do 2004 roku dyrektor
programowy Centrum Stosunków Miêdzynarodowych.
Obecnie dyrektor programowy Europejskiego Centrum
w Natolinie. T³umacz polskiego wydania pism Carla
Schmitta. Wyda³: „Ci¹g³oœæ i zmiana” (1999), „Porwanie Europy” (2004), „W³adza i pamiêæ” (2005). Razem
z Dariuszem Kar³owiczem wydaje rocznik filozoficzny
„Teologia polityczna” - www.teologiapolityczna.pl. Jest
tak¿e redaktorem naczelnym pisma „Nowa Europa.
Przegl¹d natoliñski”.
CICHY Micha³ - Kolportowa³ „Tygodnik Mazowsze”
(ca³kowicie opanowanego przez lewackich ¯ydów)
cd. ze str. 21
22
Okaza³o siê tak¿e, ¿e niemieckie obozy koncentracyjne, np. Dachau i Buchenwald, funkcjonowa³y - uwaga - w Polsce (!), za pe³n¹ akceptacj¹ Polaków („Dachau concentration camp in Poland”
- „New York Times”, 1 stycznia 1994, „Poland’s Buchenwald
concentration camp” - „The Pilot” 16 wrzeœnia 1994), którzy wed³ug ¿ydowskich publicystów, w mordowaniu ¯ydów byli nawet
gorsi od hitlerowców.
Œwiatowe œrodki masowego przekazu, w wiêkszoœci znajduj¹ce
siê w rêkach ¿ydowskich, pe³ne s¹ zajad³ych ataków na Polskê
i Polaków. W gazetach i programach telewizyjnych pojawiaj¹ siê
„prawdziwe” i „udokumentowane” dowody polskiego antysemityzmu w najbardziej krwawym wydaniu. Znajdujemy tam relacje
„naocznych œwiadków”, którzy wspominaj¹ rozboje „polskich”
dywizji SS, „polskich” stra¿ników w „polskich” obozach eksterminacji ¯ydów („New York Times”, 1 stycznia 1994, „The Pilot”
16 wrzeœnia 1994), pobudowanych z inicjatywy Polaków, jedynie
za ³askaw¹ akceptacj¹ hitlerowców oraz wiele innych bzdur.
Przeciêtny cz³owiek zna historiê na tyle, na ile pozwoli³a mu szkolna edukacja. Problematykê polsko-¿ydowsk¹ ograniczono w niej
zaledwie do kilku sloganów i utartych faktów. Nikt nie wchodzi³
w szczegó³y. Poziom wiedzy na ten temat w spo³eczeñstwie nie
jest zbyt wysoki, wiêc pole do popisu ma tutaj agresywna, ¿ydowska propaganda. Ka¿dy, kto pozwoli z³apaæ siê na jej lep, znajdzie
tysi¹ce dowodów, które pozwol¹ mu utwierdziæ siê w przekonaniu, ¿e wszyscy Polacy to patologiczni antysemici, którzy ¿yli i ¿yj¹
wy³¹cznie po to, by nienawidziæ i têpiæ przedstawicieli „narodu wybranego”. ¯e w latach hitlerowskiej okupacji oddzia³y Armii Krajowej zosta³y utworzone do likwidacji ¯ydów, a Powstanie Warszawskie wybuch³o z poczucia rozpaczy, ¿e po Warszawie spaceruje
jeszcze kilku z tych, którym uda³o siê unikn¹æ losu wspó³braci z getta. Nawet wyre¿yserowan¹ przez siebie prowokacje w Kielcach 4
lipca 1946 roku, ¯ydzi staraj¹ sie obarczyæ Polaków, choæ istniej¹
niezbite dowody, ¿e pogrom przygotowali sami ¯ydzi.
Taki jest ton propagandy ¿ydowskiej. O tym bêbni¹ najwiêksze
dzienniki i magazyny informacyjne na œwiecie. Skutki tej propagandy, mieszkaj¹cy poza ojczyzn¹ Polacy odczuwaj¹ na codzieñ. W takim te¿ duchu wychowuje siê m³ode pokolenia ¯ydów w Izraelu
oraz rzesze m³odych Amerykanów w Stanach Zjednoczonych
i w Kanadzie. Propagandowe „dzie³ka” w stylu „Listy Schindlera”
¯yda Stevena Spielberga, czy choæby „Shtetl” ¯yda Mariana Marzyñskiego s¹ kolportowane w amerykañskich szko³ach publicznych jako jedynie s³uszne pomoce do nauki historii. Zawarte w nich
tezy maj¹ wyznaczaæ sposób myœlenia nowego pokolenia Amerykanów o ró¿nych korzeniach etnicznych. Nied³ugo zabraknie ju¿
tych, którzy pamiêtaj¹ tamte czasy i s¹ ¿ywymi œwiadkami historii.
Na to w³aœnie licz¹ ¯ydzi. Czekaj¹, by wymarli ci, którzy mogliby
zadaæ k³am ich ekspansyjnej propagandzie. Wtedy ju¿ bez przeszkód bêd¹ mogli zmieniaæ historiê w wygodny dla siebie sposób.
Bezczelnoœæ i perfidia niektórych grup ¿ydowskich podsycana
jest dodatkowo uleg³oœci¹ w³adz „polskich”, które boj¹ siê albo
nie chc¹ przeciwstawiæ propagandzie syjonistów, a staæ ich jedynie na przepraszanie za nie pope³nione winy i chylenie g³owy w akcie skruchy, jak uczyni³ to minister spraw zagranicznych Rosati,
syn w³oskiej ¯ydówki. Zreszt¹ przeprosiny Rosatiego to swoiste
kuriozum. Bo jak inaczej okreœliæ sytuacjê, w której ¯yd przeprasza
innych ¯ydów za zbrodnie pope³nione przez jeszcze innych ¯ydów? I czyni to w imieniu narodu polskiego?
Aleksander Kwaœniewski, syn ¯yda Stolzmana, mimo i¿ deklarowa³
siê jako prezydent wszystkich Polaków, podlizuje siê ¯ydom (a tak¿e obecny Lech Kaczyñski), graj¹c na populistycznych i humanistycznych has³ach, zapominaj¹c, ¿e ¿ydowskiemu humanizmowi
opartemu na prawach tory w dalszym ci¹gu przyœwieca prawo „oko za oko, z¹b za z¹b”. ¯ydzi doszli widaæ do wniosku, ze oto
przyszed³ czas, aby wyrównaæ rachunki za dwa tysi¹ce lat diaspory, podczas których mia³y miejsce przeœladowania i pogromy...
Ciekawe tylko, dlaczego jako ofiarê wybrali Polskê i Polaków?
OdpowiedŸ na to pytanie nie jest wcale trudna. ¯ydzi, wbrew pozorom, dok³adnie znaj¹ swoje miejsce w szeregu i wiedz¹ na co mog¹
sobie pozwoliæ i z kim, a czyje progi s¹ dla nich zbyt wysokie. Nietrudno wiêc biæ w biedn¹ Polskê, rozdart¹ wewnêtrznymi sporami politycznymi, os³abion¹ gospodarczo, której maj¹tek rozkradli m.in. sami ¯ydzi... Dla nich Polska ma byæ kolejn¹ koloni¹. Ju¿ opanowali
tam œrodki masowego przekazu, rz¹d i newralgiczne punkty gospodarki, przede wszystkim zaœ finanse. Chcieliby jeszcze wiêcej. I tak jak
Stany Zjednoczone przekazuj¹ Izraelowi coroczna daninê w formie
bezzwrotnych po¿yczek, tak planuj¹, by teraz Polska w formie odszkodowañ za straty podczas okupacji niemieckiej dotowa³a ¯ydów
na ca³ym œwiecie. Jeœli zaœ Polska tego nie uczyni - zagrozi³ jeden z liderów Œwiatowego Kongresu ¯ydów - bêdê poni¿aæ i karaæ Polskê
i Polaków na ka¿dym kroku.
Czy ¯ydzi maj¹ moralne prawo dochodzenia jakichkolwiek roszczeñ? Jeœli weŸmiemy pod uwagê to, co dzia³o siê w Hiszpanii i Francji w XV i XVI w., czasem trudno oprzeæ siê wra¿eniu s³usznoœci ich pretensji. Ale oni swe roszczenia wysuwaj¹ g³ównie
w stronê Polski, kraju - który jak ¿aden inny w Europie i na œwiecie
- po krwawych rozprawach w Hiszpanii i Francji - otworzy³ im swoje goœcinne granice, stwarzaj¹c jednoczeœnie mo¿liwoœæ spokojnego ¿ycia. W Polsce nikt ¯ydów nie przeœladowa³. Mieli mo¿liwoœæ praktykowania swojej religii, rozwoju kulturalnego i gospodarczego. To w Polsce powsta³ i rozwin¹³ siê od³am Chasydów. Na
terenach nale¿¹cych do Polski urodzili siê i tworzyli wybitni ¿ydowscy naukowcy i pisarze, jak choæby B. Singer, zdobywca nagrody Nobla. Jego rodzina ¿y³a w Polsce od ponad 600 lat, lecz on
sam jakoœ nie mia³ okazji nauczyæ siê j. polskiego. Niech ten jeden
znacz¹cy fakt uœwiadomi nam sytuacjê ¯ydów w Polsce. Nie byli
na si³ê polonizowani. Czuli siê pewnie i bezpiecznie, jeœli nawet nie
mieli potrzeby poznania jêzyka kraju, w którym mieszkali od kilku
setek lat. W ¿adnym innym pañstwie nie by³oby to mo¿liwe. Podczas okupacji hitlerowskiej, gdy Hitler og³osi³, ¿e nadszed³ osta-
23
TAJEMNICE ŒWIATA DZIWNY JEST TEN ŒWIAT
teczny czas za³atwienia „kwestii ¿ydowskiej”, wielu Polaków z nara¿eniem ¿ycia ratowa³o ¯ydów od niechybnej œmierci. Dowód? Wielu Polaków zginê³o za pomoc ¯ydom w Oœwiêcimiu, Majdanku,
w Stutthofie, w wiêzieniach gestapo, lub pod w³asnym domem,
którego mur sta³ siê dla nich œcian¹ œmierci. Dziœ, niemal po³owa
drzewek w ogrodzie „Sprawiedliwi wœród narodów œwiata” w Izraelu jest opatrzona tabliczkami z polskimi nazwiskami. Dowodem s¹
w koñcu sami ¯ydzi, ci którym uda³o siê wyjœæ ca³o z po¿ogi wojennej, dziêki polskim rodzinom, partyzantom, ksiê¿om i zakonnikom.
W podziêkowaniu za uratowanie ¿ycia, po wkroczeniu na tereny Polski Armii Sowieckiej, wielu ¯ydów natychmiast podjê³o wspó³pracê
z nowym okupantem. Masowo wstêpowali do struktur politycznych
i policyjnych tworzonych przez komunistów. Oni w³aœnie stanowili
trzon kierownictwa policji politycznej w wielu krajach bloku wschodniego. Ich to rêkami bolszewicy dokonywali czystki wœród narodów
podbitych, zostawiaj¹c na wolnoœci jedynie rzesze proletariatu, ch³opstwa i resztki zastraszonej inteligencji. Swoich dobroczyñców, partyzantów, ksiê¿y i zakonników ¯ydzi wtr¹cali do wiêzieñ, torturowali i zabijali. Przy czym warto zaznaczyæ, ¿e nie chodzi tu o jednostki,
a o dziesi¹tki tysiêcy najwartoœciowszych polskich patriotów. Jednak
o tym propaganda ¿ydowska milczy. Nie spotka³em siê jeszcze z tym,
by w którejœ z ¿ydowskich publikacji wymieniono nazwiska Jakuba
Bermana (ministra bezpieczeñstwa publicznego), Julii Bristigerowej
(dyrektora departamentu komitetu ds. bezpieczeñstwa publicznego),
Antoniego Alstera (podsekretarza stanu w MSW), Juliusza Hibnera
(podsekretarza stanu w MSW), Zygfryda Szneka (podsekretarza stanu w MSW), Zygmunta Braudego (dyrektora gabinetu ministra spraw
wewnêtrznych), Juliusza Burgina (dyrektora gabinetu ministra spraw
wewnêtrznych), Feliksa Goldsztajna (dyrektora departamentu MSW),
Leona Gangela (dyrektora departamentu MBP), Anatola Fejgina (dyrektora departamentu MBP), Tadeusza Fuksa (kierownika inspektoratu w gabinecie ministra spraw wewnêtrznych), Michala Hakmana (dyrektora zarz¹du zaopatrzenia MSW) i innych zbrodniarzy pochodzenia
¿ydowskiego spod znaku MBP i MSW. ¯ydzi nie przyznaj¹ sie tak¿e do
najbli¿szej rodziny (ojca i brata) Adama Michnika, którzy zaznaczyli
siê krwawo w dziejach s¹downictwa na ziemiach polskich po 1945 roku. A przecie¿ oni sami uwa¿ali siê za najlepszych synów narodu ¿ydowskiego.
Co roku polskie biblioteki zape³niaj¹ siê nowymi tytu³ami, w których
mo¿na przeczytaæ o holocauœcie i martyrologii ¿ydowskiej na przestrzeni wieków. Zawarte w tych ksi¹¿kach opisy s¹ w wiêkszoœci naci¹gane, a w wielu przypadkach tworzone ad hoc, dla potrzeb danej
publikacji i nie maj¹ najmniejszego pokrycia w rzeczywistoœci.
Podobnie jest z twórczoœci¹ filmow¹. Co roku powstaj¹ filmy, zarówno „dokumentalne”, jak i fabularne, których propagandowym zadaniem jest ukazanie opinii œwiatowej okrucieñstw holocaustu.
Zwróæmy jednak uwagê, ¿e publikacje te zawieraj¹ wy³¹cznie przejawy eksterminacji ¯ydów, czyli skutki. Nie mówi siê w nich natomiast
o przyczynach. ¯ydzi starannie unikaj¹ tego tematu, jakby wstydzili
sie faktów, które sprawi³y, i¿ ich rozproszony po œwiecie naród sta³
siê - przynajmniej wed³ug nich - obiektem nienawiœci i przeœladowañ. Zapytani o przyczyny owej niechêci, czy nawet nienawiœci,
próbuj¹ wykupiæ siê kilkoma frazesami, oczerniaj¹cymi zreszt¹ interlokutorów. Jednym z nich jest przyk³ad polskich ksiê¿y, którzy rzekomo mieli wydawaæ ¯ydów hitlerowcom tylko dlatego, ¿e ci dwa
tysi¹ce lat wczeœniej ukrzy¿owali Jezusa.
Niektórzy ¯ydzi, zw³aszcza piastuj¹cy kierownicze stanowiska wielu ¿ydowskich organizacji na œwiecie, wszystkim przypisuj¹ agresjê, nienawiœæ, instynkty mordercze, d¹¿enie do konfrontacji, tylko
nie sobie. Ale ci, którzy byli w Izraelu wiedz¹, jak naprawdê wygl¹da ten kraj. ¯o³nierzy, uzbrojonych po zêby, mo¿na tam spotkaæ na
ka¿dym kroku. Izrael jest przecie¿ w ci¹g³ym stanie wojny z s¹siadami. Wystarczy tylko spojrzeæ na depesze którejkolwiek agencji prasowej, by siê o tym przekonaæ. Przecie¿ tak naprawdê, to w³aœnie inwazja wojsk izraelskich na prywatne osiedla Palestyñczyków w strefie Gazy, ich rzeŸ przez regularne oddzia³y ¿ydowskich komandosów, bezlitosne mordowanie ludnoœci cywilnej w osiedlach arabskich, dywanowe naloty bombowców i ostrza³y artyleryjskie cywilnych osiedli syryjskich - od wielu lat wyznaczaj¹ tempo ¿ycia na Bliskim Wschodzie. Ba³amutne i bezczelne oœwiadczenia polityków
izraelskich o umi³owaniu pokoju i d¹¿eniu do stabilizacji w tym rejonie s¹ zwyk³ym k³amstwem. Niekwestionowane fakty mówia zaœ
o tym, ¿e Izrael konsekwentnie i wszelkimi mo¿liwymi sposobami,
nie ogl¹daj¹c siê na ofiary, d¹¿y do dominacji na Bliskim Wschodzie
i dziêki militarnej i finansowej pomocy Stanów Zjednoczonych jest
bardzo blisko zrealizowania tego celu.
Z ¯ydami tak ju¿ widaæ jest, ¿e w czyimœ oku widz¹ s³omkê, ale
nie dostrzegaj¹ belki w swojej Ÿrenicy. Tworz¹ dzie³a na temat
holocaustu, opisuj¹c zbrodnie innych, natomiast milcz¹ o rzezi
bezbronnych cywilów, której dokonuj¹ ich wyszkoleni w zabijaniu
komandosi. Czy ¿¹daj¹c odszkodowañ za krzywdy, których
w przesz³oœci Polacy rzekomo dokonali na przedstawicielach ich
narodu, bior¹ pod uwagê, ¿e w nied³ugim czasie, z tego samego
powodu oni sami powinni rozliczyæ siê z Palestyñczykami, Arabami, Syryjczykami i Egipcjanami, a tak¿e tymi wszystkimi, którzy
cierpieli pod ich panowaniem? Kiedy zatem Tel Aviv rozpocznie
wyp³acanie tych odszkodowañ?
Pytañ jest zreszt¹ wiêcej. Oto niektóre z nich: Kiedy ¯ydzi skoñcz¹
pisaæ swoj¹ wersjê historii œwiata, przestan¹ zaprzeczaæ oczywistym faktom i zrewiduj¹ swoje pogl¹dy na temat przyczyn holocaustu? Kiedy uka¿¹ œwiatu prawdziw¹ rolê, jak¹ odegra³o ¯ydostwo
amerykañskie w holocauœcie? Mam tu na myœli tajne uk³ady przedstawicieli amerykañskich organizacji ¿ydowskich z Hitlerem na temat wycofania czêœci kapita³u ¿ydowskiego z Niemiec po 1935 roku do Szwajcarii, Francji i Holandii, a stamt¹d do Stanów Zjednoczonych. A tak¿e to, jak¹ rolê wyznaczono wówczas biedocie ¿ydowskiej, skazanej na pozostanie w Europie Œrodkowej i Wschodniej?
Dlaczego ¯ydzi amerykañscy przez ca³¹ wojnê milczeli o mordowaniu swoich wspó³braci? Przecie¿ nie dlatego, ze o tym nie wiedzieli... Z jakiego powodu przystêpowali masowo do komunistycznych
struktur w Europie Œrodkowej i z jakiego powodu tak krwawo dziêkowali za uratowanie z po¿ogi wojennej swym wybawcom? Wydaje siê, ¿e rzetelny dialog ¯ydów z Polakami bêdzie mo¿liwy dopiero
od chwili, w której ¯ydzi odpowiedz¹ choæ na jedno z tych pytañ.
A. Dudziñski. http://homepage.interaccess.com/
W sprawie ustawy „O ujawnianiu
informacji o dokumentach s³u¿b
bezpieczeñstwa”
26 paŸdziernika 2006 Zarz¹d Stowarzyszenia skierowa³ list do Prezydenta RP Lecha Kaczyñskiego.
Wielce Szanowny Panie Prezydencie,
Stowarzyszenie „Otwarta Rzeczpospolita” - organizacja, której droga jest otwarta dyskusja o sprawach wa¿nych dla polskiej to¿samoœci, zwraca siê z proœba o zawetowanie uchwalonej przez Sejm RP ustawy „O ujawnianiu
informacji o dokumentach organów bezpieczeñstwa”. Niezale¿nie od krytyki tej ustawy formu³owanej przez ludzi
o uznanym autorytecie, wyra¿amy niepokój w zwi¹zku
z art. 55a ustawy, w brzmieniu: „Kto publicznie pomawia
Naród Polski o udzia³, organizowanie lub odpowiedzialnoœæ za zbrodnie komunistyczne lub nazistowskie, podlega karze pozbawienia wolnoœci do lat 3”.
Artyku³ ten jest sprzeczny z Konstytucj¹ RP, która w art.
54 ust. 1 stanowi, i¿: „Ka¿demu zapewnia siê wolnoœæ wyra¿ania swoich pogl¹dów oraz pozyskiwania i rozpowszechniania informacji”. Ustawowe ograniczenie konstytucyjnych wolnoœci i praw, a wiêc tak¿e prawa pozyskiwania i rozpowszechniania informacji, jest mo¿liwe jedynie
wówczas, gdy konstytucja pozwala na takie ograniczenie
expressis verbis – tam zaœ gdzie brak takiego dozwolenia,
nie mo¿na ograniczeñ tych wprowadziæ nawet ustaw¹. Artyku³ ten jest sprzeczny tak¿e z fundamentaln¹ zasad¹ wolnoœci nauki, która obejmuje wolnoœæ s³owa naukowego.
Przepis ten jest szkodliwy, poniewa¿ skrêpuje badania
i refleksjê na temat dramatycznych aspektów historii Polski
w XX w. Mo¿e s³u¿yæ za kaganiec dla badañ i publicznej dyskusji, a przynajmniej bêdzie Ÿród³em cenzury wewnêtrznej.
Przepis ten bêdzie odczytany jako próba ograniczenia dyskusji na temat udzia³u obywateli polskich w zbrodniach, komunistycznych i nazistowskich, przeciw narodowi polskiemu.
Niejasne sformu³owanie o „udziale lub odpowiedzialnoœci Narodu Polskiego” pozwala na rozbie¿ne interpretacje. W najgorszym przypadku artyku³ ten zobowi¹¿e w³adze do œcigania ka¿dego, kto wyg³osi pogl¹d, ¿e obywatele polscy brali udzia³ w zbrodniach komunistycznych lub
nazistowskich. Znamy liczne i udokumentowane przypadki udzia³u obywateli polskich w zbrodniach obydwu re¿imów. To przecie¿ obywatele polscy, z sowieck¹ pomoc¹,
tworzyli, podtrzymywali i s¹ odpowiedzialni za re¿im komunistyczny i jego zbrodnie w Polsce. Tak¿e zbrodniarze
nazistowscy znaleŸli w Polsce pomocników: autorów donosów, gorliwych granatowych policjantów, „szmalcowników” i ¿ydowskich policjantów w gettach.
Artyku³ 55a nie przys³u¿y siê zatem ani prawdzie ani dobremu imieniu naszego narodu. Raczej zaszkodzi dociekaniu prawdy. Natomiast wobec przypadków publicznego
wyra¿ania antypolskich uprzedzeñ za granic¹ bêdzie bezskuteczny, a co wiêcej, potwierdzi te uprzedzenia i bêdzie
uznany za dowód, ¿e Polacy naprawdê maj¹ co skrywaæ,
a debatê na trudne tematy chc¹ zdusiæ groŸb¹ wiêzienia.
Zwracamy siê do Pana Prezydenta z apelem o uwzglêdnienie powy¿szych argumentów i niedopuszczenie do
wejœcia w ¿ycie ustawy, zawieraj¹cej krytykowany przepis.
Zarz¹d Stowarzyszenia „Otwarta Rzeczpospolita”
UWAGA ARCYWA¯NE!
Z w³asnych poszukiwañ wiem, ¿e w Polsce
s¹ setki arcyciekawych archiwów, w których
znajduj¹ siê dokumenty, które po opublikowaniu wys³a³yby 90 proc. obecnych elit politycznych na przys³owiowy niebyt polityczny. Z zaufan¹ grup¹ m³odych, uzdolnionych historyków
jestem w stanie podj¹æ siê tego zadania. To
¿mudna, benedyktyñska praca, obliczana na
wiele miesiêcy. Aby j¹ rozpocz¹æ, potrzebne
bêd¹ spore pieni¹dze na dobrze wyposa¿one,
ma³e biuro, kilka etatów i koszty zwi¹zane z pozyskiwaniem i opracowywaniem dokumentów.
Do firmowania tej pracy znakomicie nadaje
siê maj¹ce osobowoœæ prawn¹ Stowarzyszenie Przeciwko Antypolonizmowi, którego jestem prezesem zarz¹du od chwili powstania.
Proszê wiêc o wp³aty na ni¿ej wymieniony numer konta oraz zainteresowanych szczerym
wsparciem o osobisty ze mn¹ kontakt.
Czas ruszyæ Polski Instytut Narodowy (PIN)
pod szyldem stowarzyszenia. Oni maj¹ ich setki w Polsce i tysi¹ce na œwiecie. My mo¿emy
mieæ w Polsce jeden prawdziwie NARODOWY,
co gwarantujê swoim dorobkiem, postaw¹,
pracowitoœci¹ i doœwiadczeniem.
Obok publikujemy przyk³ad koniecznoœci
zbadania ciekwaych archiwów w IPN.
Leszek Bubel
0-506-219-698
STOWARZYSZENIE PRZECIWKO
ANTYPOLONIZMOWI
ul. Brzoskwiniowa 13, 04-782 Warszawa.
Bank PKO S.A. X/o w Warszawie
ul. P³owiecka 1, 04-501 Warszawa
nr rachunku: 85 1240 1095 1111 0000
0344 4780
Sprawy obiektowe i zagadnieniowe
realizowane w latach 1949-1975
przez MBP oraz MSW zwi¹zane
ze œrodowiskami ¿ydowskimi
Zagadnienie
Materia³y i korespondencja z lat 1968 -1971 dot.
problematyki syjonistycznej, informacje operacyjne
Œwiatowy Syjonizm, opracowania, analizy, informacje ,
Syjonistyczny Ruch Pracy Œwiatowej SCHWD, osoby
utrzymuj¹ce kontakt z Izraelem i solidaryzuj¹ce siê z
agresj¹ Izraela
Syjonistyczny oœrodek pn. Instytut do Badañ Europy
Wschodniej i Œrodkowej w Danii i Szwecji, za³o¿enia,
dzia³alnoœæ, charakterystyki osób
Centralny Komitet ¯ydowski, charakterystyki osób, ich
przynale¿noœæ partyjna, dzia³alnoœæ, kontakty,
korespondencje z MBP
¯ydowski Insty tut Historyczny, osoby narodowoœci
¿ydowskiej powi¹zane z organizacjami ¿ydowskimi na
œwiecie, zarys dzia³alnoœci CI¯
Centralna Komisja ¯ydowska Pomocy Spo³ecznej,
korespondencja ww. z ró¿ny mi instytucjami
pañstwowymi dotycz¹ca dzia³alnoœci
Towarzystwo Spo³eczno -Kulturalne ¯ydów w Polsce.
Œwiatowy Kongres ¯ydów
Poselstwo Izraela w Warszawie, kon takty,
charakterystyki pracowników oraz meldunki z
obserwacji
Materia³y dot. Leopolda Lipowskiego i jego kontaktów z
poselstwem Izraela, meldunki z obserwacji
Osoby utrzymuj¹ce kontakt z poselstwem Izraela,
wyjazdy na sta³e do Izraela, pracownicy poselstwa
Informacje dot. ¯ydów repatriowanych z ZSRR do PRL,
ich kontakty z poselstwem i wyjazdy do Izraela
Okres
realizacji
Kryptonim
1968-1971
1967-1974
1970-1974
1947-1952
„KODAK”,
„PAJÊCZYNA”
1961-1974
1957-1967
„ORKAN”
1962-1966
„JORDAN”
1948-1955
1958-1963
„DELTA”,
“GONIEC“,
„SKORPION“
1960-1967
„FALA”
1959-1973
Zwi¹zek Wyznania Moj¿eszowego w Polsce, Kongregacja
Wyznania Moj¿eszowego i dzia³alnoœæ w niej
dyplomatów poselstwa Izraela
1961-1964
Agencja ¯ydowska w Polsce
1950-1953
JOINT – dzia³alnoœæ organizacji w Polsce, Genewskie
Towarzystwo Pomocy dla ¯ydów
1965-1970
Osoby narodowoœci ¿ydowskiej, którzy s³u¿yli w Armii
Polskiej na Zachodzie i osiedlili siê w Anglii
-
Obywatele polscy narodowoœci ¿ydowskiej, którzy s³u¿yli
w Armii Polskiej na Zachodzie i osiedlili siê w Anglii
Zwi¹zek Kombatantów ¯ydowskich w Londynie,
dzia³alnoœæ tzw. „nowej emigracji ” i oœrodków
syjonistycznych
Przerzut obywateli ¿ydowskich z ZSRR przez PRL do
Izraela, informacje o kontaktach z poselstwem i
wywiadem izraelskim
Oœrodki ¿yd owskie w Wiedniu, kontakty z obywatelami
polskimi Szymona Wiesenthala – przewodnicz¹cego
Zwi¹zku ¯ydów Ofiar Re¿imu Hitlerowskiego w Wiedniu,
antypolska dzia³alnoœæ
Organizacja „CLAIMS” w USA, Konferencj a ds. Roszczeñ
materialnych ¯ydów wobec Niemców, informacje o
osobach, które otrzyma³y pieni¹dze od „CLAIMS”
¯ydowska Organizacja Masoñska „Bnci Brith” w Izraelu
Organizacje, zwi¹zki i placówki naukowe w Izraelu
prowadz¹ce antypolsk¹ dzia³alnoœæ, komunikaty z
obserwacji osób narodowoœci ¿ydowskiej
przebywaj¹cych na Kongresie Spó³dzielców w Polsce w
1972 r.
„ŒWIATOWCE”
1953-1966
„JOTA”,
„OPIEKUN”
-
„DUNAJ”
1966-1969
1954
Wydzia³ III
Departamentu
III MSW
Wydzia³ VIII
Departamentu
III MSW
Wydzia³ III
Departamentu
III MSW
Departament I
MBP
Wydzia³ V
Departamentu
II MSW
Wydzia³ V
Departamentu
II MSW
Wydzia³ III
Departamentu
III MSW
Wydzia³ V
Departamentu
II MSW
Departament X
MBP
Wydzia³ IV
Departamentu
II MSW
Wydzia³ VIII
Departamentu
II MSW
Sekcja I
Departamentu
I MSW
Wydzia³ III
Departamentu
III MSW
Wydzia³ V
Departamentu
II MSW
Wydzia³ III
Departamentu
II MSW
Wydzia³ IV
Deparatmentu
II MSW
Departament
VII MBP
1967-1970
Wydzia³ II
Departamentu
III MSW
1950-1954
Wydzia³ VIII
Departamentu
II MSW
1967
Wydzia³ IV
Departamentu
II MSW
1967-1970
Wydzia³ II
Departamentu
III MSW
1950-1954
Wydzia³ VIII
Departamentu
II MSW
1967
Wydzia³ IV
Departamentu
II MSW
„EMIGRANT”
1958-1963
Wydzia³ III
Departamentu
II MSW
„ZAJ¥C”
1960-1963
„MELINA”
1960-1974
„ARKA”
Obywatele polscy narodowoœci ¿ydowskiej, emigranci do
Izraela, którzy byli pracownikami aparatu pañstwowe go,
anonimy o dzia³aczach syjonistycznych, ustalenia
autorów
1959-1962,
1968
-
Emigracja obywateli polskich narodowoœci ¿ydowskiej do
Izraela, dzia³alnoœæ poselstwa Izraela
1949-1950
Wyjazdy ludnoœci ¿ydows kiej poci¹giem do W³och celem
przep³yniêcia statkiem do Izraela
-
Fotokopie dokumentów „W” dot. Odszkodowañ za
pozostawione nieruchomoœci po¿ydowskie
Osoby narodowoœci ¿ydowskiej, które wyj echa³y z Polski
legalnie lub uciek³y i by³y podejrzewane o wspó³pracê z
wywiadem izraelskim, dzia³alnoœæ wywiadu izraelskiego
w Austrii
Dywersja ideologiczna w oœrodkach ¿ydowskiej
mniejszoœci narodowej w Polsce, wspó³ praca
Departamentów I, II, III MSW na tym odcinku,
oddzia³ywanie miêdzynarodowych organizacji
syjonistycznych, sytuacja polityczna w Pañstwowym
Teatrze ¯ydowskim w Warszawie
Spisy osób narodowoœci ¿ydowskiej, które
wspó³pracowa³y z okupantem
Zabezpieczenie operacyjne rocznic Powstania w getcie
warszawskim, listy i kontakty przyje¿d¿aj¹cych
Pracownicy wywiadu w ambasadzie Izraela w Wiedniu
prowadz¹cy dzia³a lnoœæ przeciwko Polsce, kontakty z
osobami narodowoœci ¿ydowskiej
Departament I
MBP
„MELINA”
Informacje dotycz¹ce zagadnienia emigracji ¿ydowskiej
Obywatele polscy narodowoœci ¿ydowskiej, emigranci po
1968 roku zamieszkali w Szwecji i Danii
Wydzia³ IV
Departamentu
III MSW
1972
Stosunki handlowe z Izraelem w latach 1967 -1970,
informacje o wypadkach marcowych 1986
Keren Kajemet Lejisrael – instytucja finansowa Izraela,
sprawozdanie z dzia³alnoœci likwidacyjnej Funduszu
Odbudowy Palestyny miesz cz¹cego siê w Polsce,
rozpracowanie i ustalenie zakresu sprzeda¿y maj¹tków
od osób narodowoœci ¿ydowskiej, listy zablokowanych
kont bankowych
Zagadnienia dot. Osób narodowoœci ¿ydowskiej, wykazy
osób, które otrzyma³y pomoc przez bank PKO w Tel
Awiwie, otrzymuj¹cych prasê syjonistyczn¹, które
ubiega³y siê o wyjazd do Izraela, którym zastrze¿ono
wyjazdu do Izraela, ¯ydowskie Towarzystwo Pomocy
Emigrantom „HIAS”, materia³y dot. G. Smolara, red.
Naczelnego „Fo³ks Sztyme”, wypadki marcowe
Kontrola operacyjna cudzoziemców narodowoœci
¿ydowskiej przyje¿d¿aj¹cych w odwiedziny do kraju,
osoby wyje¿d¿aj¹ce z kraju na sta³e
Kontakty cudzoziemców z obywatelami polskimi
narodowoœci ¿ydowskiej. Informacje o cz³onkach KC
PZPR, Rady Ministrów, Rady Pañstwa
Wydzia³ II
Departamentu
III MSW
„MAFIA”
Stosunki handlowe z Izraelem w latach 1967 -1970,
informacje o wypadkach marcowych 1986
Keren Kajemet Lejisrael – instytucja finansowa Izraela,
sprawozdanie z dzia³alnoœci likwidacyjnej Funduszu
Odbudowy Palestyny miesz cz¹cego siê w Polsce,
rozpracowanie i ustalenie zakresu sprzeda¿y maj¹tków
Organizacje, zwi¹zki i placówki naukowe w Izraelu
prowadz¹ce antypolsk¹ dzia³alnoœæ, komunikaty z
obserwacji osób narodowoœci ¿ydowskiej
przebywaj¹cych na Kongresie Spó³dzielców w Polsce w
1972 r.
1964-1966
Jednostka
prowadz¹ca
Wydzia³ III
Departamentu
III MSW
1958-1965
Wydzia³ II
Departamentu
III MSW
Wydzia³ I
Departamentu
V MBP
Departament
II MBP
Wydzia³ III
Departamentu
III MSW
1963-1965
Wydzia³ V
Departamentu
II
-
Wydzia³ III
Departamentu
III MSW
1955-1963
„ALFA”,
„MISIEK”
Wydzia³ V
Departamentu
II MSW
Wydzia³ IX
Departamentu
II MSW
Wydzia³ IV
Departamentu
II MSW
Wydzia³ II
Departamentu
II MSW
1968-1971
Wydzia³ IV
Biura „C” MSW
Departament
II i III MSW
Wydzia³ V
departamentu
II MSW
w stanie wojennym. Przez lata kierownik dzia³u kulturalnego „Gazety Wyborczej”, autor os³awionego
paszkwilu na Powstanie Warszawskie, opublikowanego w 1994 roku. M. Cichy w swoim wywiadzie dopuszcza siê ordynarnych oszczerstw antypolskich. Usi³uje zdobyæ rozg³os poprzez wypaczanie historii Powstania Warszawskiego. Swoje
oszczerstwa publikowa³ w dodatku do „Gazety
Wyborczej” - „Gazeta o ksi¹¿kach” od nr. 11, 1993
r. Komentuj¹c wspomnienia Calela Pierechodnika,
który w czasie wojny by³ ¿ydowskim policjantem,
da³ wyraz swemu zdziwieniu, ¿e prze¿y³ on powstanie, bowiem wed³ug danych Cichego: „AK
i NSZ wyt³uk³y mnóstwo niedobitków z getta”.
W numerze 24 „Gazety Wyborczej” pisa³ o: „Czarnych katach Powstania Warszawskiego”. Jego
k³amstwa zosta³y zdemaskowane przez profesora
historii Tomasza Strzembosza oraz redaktora Leszka ¯ebrowskiego. Cichy usi³owa³ udowodniæ, i¿
powstañcy zamordowali ok. 60 ¯ydów. Jako dowód przytacza³ wypowiedzi ¿ydo-komunistycznego politruka, dyrektora ¯ydowskiego Instytutu Historycznego w okresie stalinizmu Bernarda Mark.
Jego k³amstwa zosta³y zdemaskowane przez historyków polskich. W pewnym miejscu twierdzi
np., ¿e „(...) Generalne Gubernatorstwo by³o jednak jak¹œ form¹ zale¿nego od Niemców, ale nibypañstwa polskiego, w którym istnia³y rozmaite
agendy tego pañstwa obsadzone przez Polaków
(...)”. Przypomnijmy nieukowi z „Midrasza”, ¿e
przedstawiana przez niego jako „zale¿ne od Niemców; ale niby-pañstwo polskie” Generalna Gubernia by³a czêœci¹ struktury niemieckiej hitlerowskiej
III Rzeszy, nastawionej na eksterminacjê Polaków,
których kilka milionów pad³o ofiar¹ terroru rz¹dców Generalnej Guberni. Nieukowi z „Midrasza”
warto przypomnieæ jedno jak¿e jednoznaczne
stwierdzenie generalnego gubernatora Hansa Franka. Reaguj¹c na informacjê o wywieszonym
w Czechach plakacie og³aszaj¹cym o straceniu
przez Niemców grupy Czechów, Frank powiedzia³,
¿e u niego w Generalnej Guberni zabrak³oby drzew,
gdyby informowa³ o wszystkich egzekucjach dokonanych na Polakach. Dowodzenie Cichego, ¿e
Generaln¹ Guberniê mo¿na nazwaæ „niby-pañstwem polskim”, bo istnia³a w niej „polska policja”, jest takim samym absurdem jak ewentualne
stwierdzenie, ¿e Generalna Gubernia by³a pañstwem ¿ydowskim, bo istnia³a w nim policja ¿ydowska i Rady ¯ydowskie (Judenraty). Cichy
w innym miejscu tekstu oskar¿a policjê granatow¹, ¿e by³a ona „u¿ywana w wielu czêœciach Polski przez Niemców do organizowania ³apanek ¯ydów i obstawiania gett ¿ydowskich w czasie ich
likwidacji, czyli w czasie wywo¿enia ¯ydów poci¹gami do obozów zag³ady”. Cichy zapytuje
w tym kontekœcie: „czy to by³a kolaboracja, czy
nie?”. Oskar¿aj¹cemu Polaków o kolaboracjê
z Niemcami oszczercy z „Midrasza” przypomnê,
¿e ³apanek w gettach i odstawiania ¯ydów na
miejsca straceñ dokonywali wraz Niemcami
g³ównie policjanci ¿ydowscy. To 2200 policjantów ¿ydowskich w getcie warszawskim dokona³o w 1942 r. zgromadzenia ponad 310 tysiêcy ¯ydów i doprowadzenia ich na Umschlagplatz, sk¹d
skierowano ich do obozów straceñ. Policjanci ¿ydowscy zrobili to przy tym w sposób niezwykle
okrutny, bij¹c i rabuj¹c eskortowanych przez siebie rodaków. Najs³ynniejszy ¿ydowski kronikarz
getta warszawskiego Emanule Ringelblum pisa³,
¿e: „Okrucieñstwo policji ¿ydowskiej by³o bardzo
czêsto wiêksze ni¿ Niemców, Ukraiñców, £otyszy (por. E. Ringelblum, „Kronika getta warszawskiego wrzesieñ 1939 - styczeñ 1943”, Warszawa 1988, s. 428). Co siê zaœ tyczy zachowañ
polskiej granatowej policji, to odsy³am nieuka
z „Midrasza” do raportu s³ynnego kuriera Jana
Karskiego ze stycznia 1943 roku. Karski pisa³
w nim, ¿e: „Polska policja, która pilnowa³a getta
jeszcze do sierpnia zesz³ego roku [1942 r. J.R.N.], zosta³a w ca³oœci usuniêta, poniewa¿ nie
wytrzymywa³a tej atmosfery, jaka by³a w getcie
warszawskim, pomaga³a ludnoœci ¿ydowskiej,
a poszczególni policjanci, czêsto zupe³nie straciwszy g³owê, uciekali ze s³u¿by” (cyt. za: „Polacy i ¯ydzi pod okupacj¹ niemieck¹ 1939-1945.
Studia i materia³y”, pod red. A. ¯bikowskiego, IPN
Warszawa 2006, s. 156-157).
CIECIEL¥G Jerzy - dr, cz³onek Polskiego Towarzystwa Studiów ¯ydowskich; Staszów.
CIELECKA Magdalena - LISTA NR 10; ur.
w 1972 r. w Myszkowie. Aktorka teatralna i filmowa. Na scenie zadebiutowa³a w 1992 r. rol¹
dziecka w przedstawieniu „Ich czworo” Gabrieli
Zapolskiej na deskach krakowskiego Teatru Starego. Trzy lata póŸniej ukoñczy³a PWST w Krakowie i po raz pierwszy wyst¹pi³a przed kamerami
w filmie „Pokuszenie”. Za kreacjê, któr¹ stworzy³a w tym obrazie Cielecka otrzyma³a szereg nagród m.in. na FPFF w Gdyni, na Festiwalu w Genewie i Tokio. W 2000 r. aktorka zagra³a w filmie
„Amok” w re¿yserii Natali Korynckiej-Gruz. Za rolê t¹ otrzyma³a nominacjê do „Or³a”, Polskiej Nagrody Filmowej dla najlepszej aktorki roku 1999.
CIEMIÑSKI £ukasz - LISTA NR 15; mgr, doktorant
Katedry Historii Sztuki i Kultury UMK w Toruniu.
CIEMNIEWSKI Jerzy - urodzony w 1939 r.
w Warszawie. Ukoñczy³ prawo na Uniwersytecie
Warszawskim, gdzie zosta³ doktorem habilitowanym. W latach 1962-68 by³ asystentem na tej
uczelni, a nastêpnie pracowa³ w Instytucie Nauk
Prawnych PAN. W czasie delegalizacji ZLP,
ZPAP, SPATiF-u s³u¿y³ jako doradca prawno-polityczny, pisz¹c odwo³ania od decyzji w³adz. W latach 1980-81 dzia³a³ w Oœrodku Prac Spo³eczno-Zawodowych przy Komisji Krajowej „Solidarnoœci”. W 1983 r. By³ wspó³za³o¿ycielem Komitetu Helsiñskiego w Polsce. W 1989 r. bra³ udzia³
w obradach Okr¹g³ego Sto³u. W latach 1989-91
by³ sekretarzem Rady Ministrów w rz¹dzie T. Mazowieckiego. W latach 1991-99 by³ pos³em z ramienia Unii Demokratycznej i Unii Wolnoœci, m.in.
zasiada³ w sejmowej komisji ds. s³u¿b specjalnych. By³ sêdzi¹ Trybuna³u Konstytucyjnego.
CIESIELSKI Zenon - LISTA NR 15; (ur. 1931 r.
w Jarocinie) skandynawista, profesor Uniwersytetu Gdañskiego i Szko³y Wy¿szej Psychologii
Spo³ecznej w Warszawie. Za³o¿yciel katedry
skandynawistyki na Uniwersytecie Gdañskim, autor ok. 150 publikacji naukowych i 8 ksi¹¿ek.
Odznaczony m.in.: Doktorat honoris causa filozofii - nadany w 1988 r. przez uniwersytet
szwedzki w Umeå; Krzy¿ Rycerski Orderu Gwiazdy Polarnej - nadany w 1985 r. przez króla
Szwecji Karola XVI Gustawa; Krzy¿ Kawalerski
Orderu Polonia Restituta - nadany w 1995 r. przez
prezydenta RP, Lecha Wa³êsê.
CIESZYÑSKA Jagoda - LISTA NR 10; profesor
nadzwyczajny, doktor habilitowany, psycholog,
profesor w Katedrze Logopedii i Lingwistyki Edukacyjnej IFP Akademii Pedagogicznej w Krakowie, Opiekun Wydzia³owych Studiów Doktoranckich w Akademii Pedagogicznej w Krakowie. Jest
laureatk¹ wielu ogólnopolskich konkursów, m.in.:
dwukrotnie im. Haliny Poœwiatowskiej w Czêstochowie, konkursu o Grand Prix Fundacji Marshalla we Wroc³awiu. Jest autork¹ dwóch tomików
wierszy: „Przez ciebie jestem” (1993) i „Fotografie w kolorze sepii” (1996). Publikowa³a równie¿
w pismach i almanachach.
CIEŒLAK Gra¿yna - LISTA NR 11, Koordynator
Programu „Dzieci Ulicy” - Fundacja dla Polski. Od
1999 roku w Programie „Dzieci Ulicy” uczestniczy Dom Anio³ów Stró¿ów.
CIEŒLAK £ukasz - LISTA NR 16. Mieszkaniec
Wroc³awia. Absolwent Liceum Ogólnokszta³c¹cego nr XII im. Boles³awa Chrobrego. Laureat
XLVI Olimpiady Wiedzy o Polsce i Œwiecie Wspó³czesnym. Student Uniwersytetu Wroc³awskiego
- kierunek: prawo. Student Collegium Invisibile.
Cz³onek Zrzeszenia Studentów Polskich. Wspó³organizator Festiwalu KAN.
CIEŒLAK Magdalena - LISTA NR 8, dr nauk filologicznych Specjalistka dramatu brytyjskiego,
teorii i praktyki przek³adu. Pracownik Instytutu Anglistyki Uniwersytetu £ódzkiego.
CIMOSZEWICZ Marian - (ur. 7 stycznia 1917
w Uljanowsku, zm. na pocz¹tku grudnia 2001) ¿o³nierz armii sowieckiej, w czasach PRL wojskowy
i funkcjonariusz s³u¿b specjalnych. Po zajêciu
w 1939 wschodnich terenów Polski przez Armiê
Sowieck¹, od paŸdziernika 1939 r. do wrzeœnia
1940 r. pracowa³, wed³ug napisanego przez siebie
¿yciorysu, w charakterze poborcy dostaw obowi¹zkowych w wo³kowyskim „Rajupo³namkomzakie”. „We wrzeœniu 1940 roku powo³any zosta³em do Armii Radzieckiej z przydzia³em do 138 p.
art. w Rostowie nad Donem, gdzie pe³ni³em s³u¿bê
do napaœci hitlerowskiej na ZSRR w 1941 roku.
Z wybuchem wojny przydzielony zosta³em do jednostki spec. przy sztabie wojsk in¿. (...) przebywa³em w ró¿nych pododdzia³ach do 1943 r. tj. prawie
2 lata poczem skierowano mnie do nowoformuj¹cej siê Brygady Broni Pancernej im. Bohaterów
Westerplatte w Bia³omuciu pod Moskw¹. Tu ukoñczy³em szko³ê pracowników zwanych naówczas
oœwiatowych czyli politycznych i otrzyma³em
pierwszy stopieñ oficerski. Do zakoñczenia wojny
s³u¿y³em wiêc w aparacie politycznym na stanowiskach od z-cy d-cy Baterii dzia³ samobie¿nych
komp. Fizylierów, z-cy d-cy batalionu i z-cy d-cy
11 pu³ku piechoty 4 DP w³¹cznie”. W latach 19451957 s³u¿y³ w Informacji Wojskowej, bra³ udzia³
w zwalczaniu podziemia niepodleg³oœciowego
w latach 1945-1946. W 1948 awansuje do stopnia komendanta w G³ównym Zarz¹dzie Informacji.
W 1951 roku na jego rozkaz aresztowano komendanta Wojskowej Akademii Technicznej oraz kilkunastu oficerów pracuj¹cych na tej uczelni, którzy
wczeœniej byli w Armii Krajowej. W latach 19511954 by³ pracownikiem WAT w Warszawie na stanowisku szefa Informacji Wojskowej. W latach
1955-1957 ukoñczy³ liceum ogólnokszta³c¹ce
i zda³ maturê. Od 1957 do 1972 w WSW do stopnia pu³kownika. 7 paŸdziernika 1992 decyzj¹ Kierownika Urzêdu Do Spraw Kombatantów i Osób
Represjonowanych pozbawiony praw kombatanckich na podstawie art. 25 ust. 2 pkt 1a ustawy
z dnia 24 stycznia 1991 roku o kombatantach oraz
niektórych osobach bêd¹cych ofiarami represji
wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 17,
poz. 75 z póŸniejszymi zmianami). Oto niechlubna
przesz³oœæ ojca W³odzimierza Cimoszewicza polskiego „patrioty” Mariana Cimoszewicza, akta MC
w Centr. Arch. Wojsk, cytujê...: „W 1946 r. jako
oficer Informacji kieruj¹c grup¹ ¿o³nierzy likwiduje
bandê Bohuna, dzia³aj¹c¹ na terenie woj. poznañskiego... P³k MC jest d³ugoletnim, doœwiadczonym
pracownikiem organów, zajmowa³ w nim szereg
odpowiedzialnych stanowisk... Pe³ni³ funkcjê szefa Oddzia³u III-operacyjnego ds. poszukiwañ dezerterów i broni... ideologicznie, klasowo zwi¹zany
z parti¹. Posiada skrystalizowany œwiatopogl¹d
marksistowsko-leninowski, nieprzejednany stosunek do wroga, oddany sprawie Polski Ludowej
i ZSRR (53 r.). Raport z proœb¹ o przeniesienie
w ramach organów do innej jednostki - czujê siê
Ÿle przy wykszta³conych oficerach i ludziach... Raport z proœb¹ o przeniesienie z powrotem do pracy
operacyjnej. Prosi³em w 1948 r. bêd¹c u Fejgina,
by nie pozostawiono mnie poza operacyjnymi... 2XI-1968 r. Rada Pañstwa zezwoli³a na wniosek
Min. Spraw. Zagr. na przyjêcie odznaczenia ZSRR
Orderu Wojny Narodowej I stopnia. Bartel - Ambasador... Proœba MC o skierowanie do IndochinMiêdzynarodowej Komisji Nadzorczej, za moje zas³ugi. Popieram p³k Turkiewicz z-ca WSW... Posiada wyrobion¹ czujnoœæ klasow¹. Kary: Nagana
udzielona przez szefa GZI MON z 11-02-1952 r. za
niew³aœciwy stosunek do ¿o³nierzy, oraz bezprawne zatrzymanie jednego z nich w areszcie. ...posiada charakter nieco impulsywny... mimo œredniego wykszta³cenia szwankuje styl pisania. Gen.
Brygady Kokoszyn, szef WSW 1959 r. ... odznaczenie 4-X-71 r. Z-ca szefa WSW Tow. p³k. dypl.
Cz. Kiszczak w obecnoœci Sekr. kom. partyjnej”.
CINAL Stanis³aw - prof. dr hab., cz³onek Polskiego Towarzystwa Studiów ¯ydowskich, Kraków.
CIOCH Adam - polonofob, publicysta, redaktor
oraz sekretarz ¿ydokomunistycznego tygodnika
„Fakty i Mity”.
CIO£KOSZ Lidia - 1902-1998, publicystka, polityk, przewodnicz¹ca PPS.
CIO£KOWSKI Arkadiusz - LISTA NR 15; historyk.
CIOMPA Piotr - (ur. 1966) absolwent historii Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 80. przewodnicz¹cy Samorz¹du Studentów UW. Przed 1989
r. jeden z liderów tzw. drugiego Niezale¿nego Zrzeszenia Studentów, które reprezentowa³ w obradach
Okr¹g³ego Sto³u w podstoliku ds. edukacji narodowej. Przekwalifikowa³ siê na zarz¹dzanie i finanse
(MBA Uniwersytetu Calgary). Po kilkuletniej pracy
jako urzêdnik pañstwowy w Generalnym Inspektoracie Celnym i Ministerstwie Finansów oraz konsultant w firmie Arthur Andersen, od 1997 r. wynajmuje siê jako mened¿er w zarz¹dach œrednich
i du¿ych firm. Pe³ni³ tak¿e funkcjê wiceprezesa Polskiej Agencji Prasowej. W latach 2002-2006 radny Rady Miasta Sto³ecznego Warszawy wybrany
z listy PiS (w ostatnich wyborach nie ubiega³ siê
o reelekcjê). Od kilku lat regularnie wspiera ró¿norakie dzia³ania „Obywatela”,( skad pochodzi te kilka zdañ) cz³onek Rady Programowej Instytutu
Spraw Obywatelskich.
CIOSEK Stanis³aw - by³y sekretarz KC PZPR.
Wieloletni ambasador w Moskwie. Doradca prezydenta Kwaœniewskiego do spraw miêdzynarodowych.
CIRLIC Dorota Jovanka - LISTA NR 10; t³umacz.
CIS£A Mieczys³aw - bp. Prelegent X Ogólnopolskiego Dnia Judaizmu w Koœciele katolickim
2007r. Wieczorem w koœciele œw. Jana w Gdañsku odby³a siê modlitwa wspólna chrzeœcijan
i ¿ydów, prowadzona przez bp. Mieczys³awa Cis³ê i rabina Macieja Pawlaka. Na pocz¹tku przeczytano fragment Tory, w który Bóg mówi: „Jestem, który Jestem”. Potem zebrani w koœciele
wierni odmówili wspólnie Psalm 23. Abp Stanis³aw G¹decki nawi¹za³ do has³a Dnia Judaizmu
„Tylko Bóg mo¿e nas wybawiæ”.
CIS£O Anna - LISTA NR 3; mgr, Katedra Zastosowañ Systemów Informatycznych
CIS£O Maciej - LISTA NR 15; ur. 1947 w Olsztynie. Poeta, eseista, literat. Opublikowa³ piêæ tomików wierszy, m.in.: „Plastikowe jêzyki” (1979),
„Z domu normalnych” (1985) i dwie ksi¹¿ki sylficzne, m.in. „RAZEM OSOBNO” (1994). Jego
wiersze by³y t³umaczone na niemiecki, serbski
i wêgierski. Redaktor antologii poetyckich (równie¿ dla dzieci). Jest cz³onkiem Wspólnoty Kulturowej Borussia, PEN-Clubu i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Mieszka w Warszawie.
CISZEWSKI Piotr - lewacki aktywista ma³ej
organizacyjki o nazwie Czerwony Kolektyw - Lewicowa Alternatywa (CK-LA). Jest jednym z redaktorów serwisu lewica.pl.
CITAK Ma³gorzata - od dziecka przebywa w Nowym Jorku, pracuje jako grafik w „The Wall Street Journal”. Otrzyma³a nagrodê w Salonie PolskoAmerykañskiego Klubu. Fotografika w roku 2003,
pokazywa³a zdjêcia zwi¹zane z drug¹ rocznic¹
tragicznego wrzeœnia w Warszawie.
Ciupak Edward - profesor, by³y doradca przy
KC PZPR. Ojciec znanej dzia³aczki antykatolickiej,
zwolenniczki eutanazji i innych debilnych ¿ydowskich pogl¹dów, Magdaleny Œrody.
Ciupiñski Wies³aw - major, funkcjonariusz Wydzia³u IV SB w Krakowie. Prowadzi³ m.in. ks. Osadziñskiego zarejestrowanego jako TW „Piotr”
(„Ksiê¿a wobec bezpieki”, ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski, str. 52).
CITROËN André Gustave - (ur. 5 lutego 1878,
zm. 3 lipca 1935) in¿ynier i przedsiêbiorca francuski, za³o¿yciel fabryki samochodów, których marka nosi jego nazwisko Citroën. Ojcem André Citroëna by³ holenderski handlarz diamentami Levie
Citroën, matk¹ Warszawianka Masza Amelia Kleinman, oboje pochodzenia ¿ydowskiego. Poznali
siê w Warszawie, gdzie Leviego wys³a³ z Amsterdamu jego ojciec Barend w celach handlowych.
To w³aœnie Barend, dziadek André, wymyœli³ nazwisko Citroën - wczeœniej ta niegdyœ znana
z handlu owocami rodzina nazywa³a siê Limoenman. André Citroën studiowa³ w École polytechnique. W roku 1900 podczas podró¿y do Polski odkry³ nieznany we Francji, tañszy sposób wytwarzania przek³adni zêbatych i kupi³ na niego patent.
Po powrocie otworzy³ ma³y zak³ad mechaniczny
Przedsiêbiorstwo przek³adni zêbatych Citroëna
(Société des engrenages Citroën) zatrudniaj¹cy
ok. 10 pracowników. Zêby ko³a zêbatego znalaz³y
siê nastêpnie w znaku firmowym Citroën. Po siedmiu latach zosta³ powo³any do zarz¹dzania upadaj¹c¹ spó³k¹ samochodow¹ Mors. Do roku 1914
uda³o mu siê dziesiêciokrotnie pomno¿yæ obroty
firmy. Pojecha³ nastêpnie do Detroit, ¿eby nauczyæ
siê wynalezionej przez Fredericka Taylora technologii produkcji seryjnej, któr¹ Henry Ford zastosowa³ w swoim samochodzie - modelu T. Zastosowa³ tê technologiê do produkcji pocisków do dzia³
na potrzeby wojny, po jej zakoñczeniu przekszta³ci³ zak³ad w fabrykê samochodów ze standardow¹ karoseri¹. W roku 1919 produkuje Model
A o mocy 8 KM, nastêpne modele powstaj¹ w latach 1921 (B2), 1924 (B10), 1925 (B12). W roku
1928 produkcja Citroëna osi¹ga 400 pojazdów
dziennie, czyli 1/3 wszystkich samochodów we
Francji. Próbowa³ wprowadziæ pierwszy seryjny
samochód z napêdem na przednie ko³a, ale pocz¹tkowe próby by³y nieudane, co spowodowa³o
du¿e straty finansowe. Do kryzysu finasów Citroëna do³o¿y³a siê jego pasja do kasyn gry, w rezultacie niekorzystny bilans firmy w roku 1934
spowodowa³ przejêcie jej przez firmê Michelin,
g³ównego wierzyciela. W nastêpnym roku Citroën zmar³ z powodu raka ¿o³¹dka.
W nastêpnym numerze, za miesi¹c, bêdzie znacznie wiêcej nazwisk w kolejnych literach alfabetu
plus uzupe³nienia A,B, C.
PYTAJ W KIOSKACH O NOWE NUMERY GAZET
Na wstêpie trzeba powiedzieæ, ¿e nie s¹ to filosemici, nie s¹ to te¿ zwykli ¯ydzi. To czystej
wody i najwiêkszej próby nacjonaliœci ¿ydowscy,
próbuj¹cy w sposób wyj¹tkowy budowaæ na
gruzach PRL Judeopoloniê. Co wiemy o Kaczyñskich?
Rajmund Kaczyñski, urodzony w Grajewie
z matki Franciszki Œwiatkowskiej, zrodzonej
w Grenowce ko³o Odessy, rodziny do Naczelnego Prezesa Sadu Wojskowego z okresu stalinizmu, pu³kownika Henryka Œwiatkowskiego - tez
urodzonego w tej samej Grenowce. Sami Kaczyñscy podaj¹, ¿e przodkowie Rajmunda Kaczyñskiego po mieczu byli wysokimi oficerami
armii carskiej.
Co to oznacza jedno! Nie móg³ byæ Polakiem,
bo ci byli na ogó³ albo prawie zawsze - wyznania
katolickiego. W imperium Rosyjskim obowi¹zywa³ od polowy XIX wieku carski ukaz, który zakazywa³ piastowania wysokich urzêdów przez Polaków wyznania rzymsko- katolickiego oraz ¿ydów moj¿eszowego wyznania. Identyczna sytu-
acja dotyczy³a
posad typu dyrektor stacji kolejowej.
Zatem
funkcja oraz imiona zarówno Rajmund jak i Wilhelm wskazuj¹
na to, ¿e byli to
¯ydzi wyznania
ewangelickiego.
Zarówno w Polsce zaborowej jak
na wschodzie Europy by³o ich ca³e
mnóstwo. Do Rosji przenosili siê
w ramach kolonizowania
po³udniowych rubie¿y
cesarstwa rosyjskiego tj. tworzenia tzw. Nowej
Rosji. Pierwotnie
Nazwisko Œwiatkowski, brzmia³o
Sviatkowski, co
mo¿na potwierdziæ w bazie genealogicznej jewishgen.org. Interesuj¹cym Ÿród³em
informacji o ¿ydowskich i ewangelickich osadach
i ich sk³adzie
mo¿na odszukaæ
na stronach ¿ydowskich. Na wschód Europy szli polscy i pruscy
¯ydzi. Dalsi przodkowie po stronie ojca tez wykazuj¹ ¿ydowskie korzenie.
Zaskakuj¹ce jest te¿ to, ¿e ojciec Rajmunda
Kaczyñskiego o¿eni³ siê z ¯ydówk¹ z Odessy,
co mia³o miejsce oko³o 1922 roku, bêd¹c kolejarzem w okolicach Grajewa, granicznej stacji kolejowej. W tym czasie przez t¹ czêœæ granicy
przybywa³o z rejonów Odessy mnóstwo ¯ydów
uciekaj¹cych z Rosji wskutek przeœladowañ
przez bolszewików lub ró¿nych tam pogromów.
Na stronach ¿ydowskich poœwiêconych koloniom ¿ydowskim na po³udniowej Ukrainie, s¹
umieszczone dokumenty, np. wizy ze zdjêciami
mówi¹ce o tym, ¿e uzyskiwania je w drodze
przestêpstw miedzy innymi w konsulatach polskich krajów ba³tyckich. Aby wydostaæ siê z tych
rejonów w kierunku na Warszawê niestety trzeba
by³o przejechaæ jedyna linia kolejowa tj. przez
Grajewo.
Ca³y artyku³ w gazecie „Super Detektyw”
(1. strona obok)
Prokuratura Apelacyjna w Warszawie
ZAWIADOMIENIE O POPE£NIENIU
PRZESTÊPSTWA
z art. 128, 286 k.k. oraz przekroczenia uprawnieñ
Niniejszym zawiadamiam, ¿e:
premier RP, Jaros³aw Kaczyñski, prezydent RP Lech Kaczyñski - osoby narodowoœci ¿ydowskiej (po matce... ¯ydzi z Galicji i Bukowiny, po ojcu... z Podlasia i Odessy), dzia³aj¹c jako przedstawiciele Rzeczpospolitej, osobiœcie lub przez inne osoby, np. pos³a Suskiego oraz Ryszarda Schnepfa, równie¿ osobê tej samej narodowoœci, a obecnie przez Leszka Jesienia, p o d e j m u j ¹ dzia³ania polegaj¹ce na prowadzeniu „tajnych”, lub co najmniej nieoficjalnych (bez ¿adnego protoko³u czy stenogramu, poza wiedz¹ opinii publicznej) negocjacji z Œwiatowym Kongresem ¯ydowskim dotycz¹cych zwrotu porzuconych (opuszczonych) lub skonfiskowanych
(za dzia³alnoœæ na rzecz okupanta hitlerowskiego) na terytorium RP nieruchomoœci,
po drugiej wojnie œwiatowej, obywatelom polskim narodowoœci ¿ydowskiej, b¹dŸ to
wyznania moj¿eszowego, w szczególnoœci zaœ konfesji Ewangelicko - Augsburskiej
Wiêcej w gazecie „Super Detektyw”, w której tak¿e publikujemy 493 nazwiska ¯ydów z zakresu literatury, nauki, przemys³u itp z ksi¹¿ki „Czy Polacy s¹ antysemitami”.
TYGODNIK NARODOWY
CO CZWARTEK NOWY NUMER W KIOSKACH
TYLKO MY PISZEMY
O SPRAWACH, O KTÓRYCH INNI
BOJ¥ SIÊ NAWET POMYŒLEÆ
UWAGA!
PUBLIKUJEMY SZOKUJ¥CE
MATERIA£Y OSZUSTW WYBORCZYCH PARTII BIOR¥CYCH UDZIA£
W OBECNYCH WYBORACH.
PATRZ NA STRONIE
INTERNETOWEJ
POLSKIEJ PARTII NARODOWEJ
www.polskapartianarodowa.org