docBoże Ojcze,
download 
Reklamacja Transkrypt
Boże Ojcze,
Boże Ojcze, Przyjmij nasze dziękczynienie za dar oblackiego życia, którego nam udzieliłeś w misyjnym charyzmacie św. Eugeniusza de Mazenoda. W czasie przygotowania do Kapituły Generalnej spraw, aby w centrum naszego życia i posłannictwa była osoba Jezusa Chrystusa. Jezu Chryste, Wzbudź w nas pragnienie głębokiego nawrócenia osobistego i wspólnotowego. Niech Twoje słowo pomoże nam odnaleźć nowy styl życia, abyśmy skutecznie mogli głosić dzisiejszemu światu Ewangelię o Królestwie Bożym. Duchu Święty, Pomóż nam właściwie odczytać znaki czasu, aby rozeznać, co winniśmy jeszcze zmienić w naszym posługiwaniu. Natchnij nas nową gorliwością misyjną i spraw, abyśmy byli oblatami całkowicie oddanymi ewangelizacji ubogich. Niepokalana Matko Oblatów – módl się za nami. Św. Eugeniuszu de Mazenodzie – módl się za nami. Błogosławiony Józefie Cebulo – módl się za nami. Błogosławiony Józefie Gerardzie – módl się za nami. Modlitwa w intencji Kapituły Generalnej w 2010r. 1|Strona Medytacja Misyjna __________________________________________________________________________ Wilhelm Steckling OMI Superior Generalny Tłum: o. Józef Leszczyński OMI Haiti upomina Z początkiem lipca, ostatni raz jako Generał, odwiedziłem Oblatów Haiti. Ta wizyta była nieprzewidziana jak przedtem, 12 stycznia 2010 r., nieprzewidziane było trzęsienie ziemi. Zamiast medytacji misyjnej przedstawiam wyjątek mego listu do tej prowincji z dnia 12 lipca – dokładnie sześć miesięcy po katastrofie. Macie coś ważnego do przekazania Zgromadzeniu z okazji Kapituły generalnej, która wybrała za temat nawrócenie. To, co usłyszałem i mogłem zobaczyć w ciągu czterech dni spędzonych na Haiti, odwiedzając trzech biskupów, było bardzo bogate i różnorodne w treść. Dzielę się z wami trzema przesłaniami, które kierujecie do nas przeżywając te trudne czasy dla waszego kraju. Na pierwszym miejscu kierujecie do nas przesłanie wyrzeczenia. To ktoś z was użył tego słowa. Wobec 200 000 zmarłych w styczniu i 1,5 miliona osób żyjących pod namiotami jeszcze sześć miesięcy po katastrofie to, co możemy posiadać lub stracić, jest bardzo względne. Jeden scholastyk i sporo waszych bliskich zginęło. Wielu Oblatów powiedziało mi, że mieli wielkie szczęście ujść z życiem. Ogromna liczba waszych bliskich żyje w mieszkaniach prowizorycznych a sami wiecie, co znaczy żyć pod namiotami. Po drugie, czułem na Haiti głęboki sens Kościoła jako wielkiej rodziny. Laicy, kler i zakonnicy – razem pracują by służyć tym, którzy są w potrzebie: programy natychmiastowej pomocy, przyjmowanie dzieci do szkół i planowanie odbudowy świątyń, szkół i centrów formacji. Ten duch wspólnoty jest ważnym znakiem dla kraju w czasie, kiedy organizacja polityczna jest jeszcze słaba; tak wiele ludzi potrzebuje gestów i słów prorockich ze strony przedstawicieli kościoła, które powinny uobecnić Chrystusa wśród nas. „A widząc tłumy, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza.” (Mt 9, 36) W końcu wzbogacacie nas świadectwem i siłą wiary, które, jak wyczułem, są wśród was bardzo żywotne. „Nikt nie przeklął Boga” powiedział mi biskup Hubert Constant. Ktoś inny zauważył, że w wyniku katastrofy, wielu umocniło swoją wiarę, wiarę paschalną, która jest naszym wielkim skarbem. „Krzyż Chrystusa jest w sercu naszego posłania.” (K 4). Jedynie ten krzyż jest kluczem otwierającym drzwi do nowego życia. Widziałem wasze wyrzeczenie, wasz sens kościoła i waszą siłę wiary, ale dzielę z wami tylko moje własne przeżycia. Macie z pewnością wiele więcej rzeczy do przekazania. Zgromadzenie solidaryzuje się z wami, ale pomóżcie Zgromadzeniu, które wkrótce spotka się na Kapitule, uprosić łaskę prawdziwego nawrócenia osobistego i wspólnotowego. Pięciu Haitańczyków, obecnych na sali obrad Kapituły, będzie waszymi rzecznikami. Drodzy Czytelnicy, tymi refleksjami kończę cykl rozważań, 11 razy w roku, który się rozpoczął w 2002 r. Czułem jakby wezwanie do dzielenia ze Zgromadzeniem i przyjaciółmi, jakiejś cząstki z tych wielkich rzeczy, których dokonuje Bóg przez Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej na całym świecie i zaproszenie, jakie nadal kieruje do nas Duch Święty. 2|Strona Dziękuję za czytanie i zachęcam do kontynuowania na drogach ewangelizacji jako misjonarze kontemplatywni. Misjonarz powinien być kontemplatykiem w akcji. Odpowiedź na problemy znajduje w świetle Słowa Bożego oraz osobistej i wspólnotowej modlitwie. Jeśli misjonarz nie jest kontemplatykiem, nie może głosić Chrystusa w sposób wiarygodny; jest świadkiem, który doświadczył Boga i powinien mówić jak Apostołowie: co kontemplowaliśmy..., Słowo Życia..., to wam zwiastujemy (Jn 1, 1-3). (Jan Paweł II w Redemptoris Missio 91) ____________ 35 KAPITUŁA GENERALNA INFORMACJE 8 września 2010 roku rozpocznie się 35 Kapituła Generalna w Zgromadzeniu Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. Do zadań Kapituły generalnej należy między innymi: przyjęcie sprawozdania ze stanu Zgromadzenia, wybór Superiora generalnego i Jego Rady, dokonanie zmian w Regułach i zaproponowanie Stolicy Apostolskiej zmian w Konstytucjach oraz wyznaczenie perspektyw misjonarskich i określenie ogólnych orientacji Zgromadzenia na najbliższe lata. Z tym ostatnim zadaniem wiąże się zazwyczaj temat Kapituły generalnej. Temat 35-tej Kapituły generalnej wyraża hasło NOWE SERCE – NOWY DUCH – NOWA MISJA. Hasło to chce zwrócić uwagę oblatów na potrzebę nawrócenia indywidualnego i wspólnotowego oraz na rozeznanie zmian, jakie należy wprowadzić w naszą posługę. W pewnym sensie Kapituła generalna przypomina parlament jakiegoś państwa: wybiera się tzw. komitet dyrektorów, są różne komisje i komitety z przewodniczącymi i sprawozdawcami, są posiedzenia plenarne i sesje w komisjach, są głosowania tajne i jawne, jest wreszcie całe zaplecze umożliwiające sprawne funkcjonowanie tego wielkiego organizmu, jakim jest kapituła: moderatorzy, tłumacze, sekretarze, eksperci. Kapituła generalna to nie tylko sprawnie funkcjonujący parlament. Jest ona także i przede wszystkim wydarzenie eklezjalne, kościelne – a jako taka sytuuje się na płaszczyźnie wiary. Ten wymiar powoduje, że różni się ona od wszystkich zgromadzeń świeckich. Aby ją zrozumieć nie wystarczą oczy ciała; trzeba na nią patrzeć oczami wiary. Prosto i dosadnie wyrażają to nasze Konstytucje, które po stwierdzeniu, że Kapituła zbiera się dla zacieśnienia więzów jedności i dla wyrażenia udziału wszystkich w życiu i posłannictwie Zgromadzenia i precyzują one: Rodzina oblacka zebrana wokół Chrystusa dzieli się przeżytym doświadczeniem swoich wspólnot oraz wyzwaniami i nadziejami swego posługiwania. Kapituła to uprzywilejowany czas wspólnotowej refleksji i nawrócenia. Wspólnie, w jedności z Kościołem, rozpoznajemy wolę Bożą w naglących potrzebach naszych czasów i dziękujemy Bogu za dzieło zbawienia, jakiego przez nas dokonuje (125). Nic więc dziwnego, że obok auli posiedzeń plenarnych równie ważnym miejscem jest kaplica, a obok dyskusji – modlitwa. 3|Strona Pięknym znakiem jedności z Kościołem jest tzw. audiencja papieska, czyli spotkanie uczestników Kapituły z Ojcem Świętym. Kapituła generalna jest najwyższą władzą w Zgromadzeniu; zbiera się w zasadzie co sześć lat. Uczestniczą w niej: superior generalny, członkowie rady generalnej, ekonom generalny, prokurator przy Stolicy Apostolskiej, prowincjałowie, wybrani delegaci (w tym co najmniej jeden brat z każdego regionu) i oblaci zaproszeni przez superiora generalnego. Tych ostatnich może być czterech. Natomiast gdy idzie o delegatów, to na każdą setkę członków danego okręgu wyborczego przypada jeden delegat wybierany przez profesów wieczystych tegoż okręgu. Prowincja Polska tworzyła okręg wyborczy wraz ze swoją Delegaturą na Ukrainie i Misją na Białorusi. Będziemy reprezentowani przez O. Prowincjała Ryszarda Szmydkiego i czterech delegatów, ojców: Antoniego Bochma, Wojciecha Popielewskiego, Radosława Zmitrowicza i Pawła Zająca. Poza tym delegatem-bratem regionu Europy jest br. Krzysztof Janca. Oprócz tego na Kapitule będzie jeszcze czterech Polaków: O. Janusz Błażejak – prowincjał Prowincji Wniebowzięci NMP z Kanady, O. Krzysztof Pulchny delegat Kanady. O. Wojciech Kowalewski - delegat Prowincji Francuskiej i O. Marek Ochlak – delegat z Madagaskaru. W obecnej 35 Kapitule generalnej uczestniczyć będzie 89 członków: Administracja generalna – 12, Afryka Madagaskar – 17, Azja-Oceania – 14, Kanada-USA – 15, Europa – 20, Ameryka Łacińska – 11. Kapituła, rozpocznie się w domu generalnym Braci Szkół Chrześcijańskich w Rzymie, jest 35 w historii Zgromadzenia. Według założeń obecna Kapituła ma trwać aż do 8 października. Nazwiska 89 oblatów, którzy wezmą udział w 35 Kapitule Generalnej, 8.09-08.10.2010 pogrubione = uczestnicy z urzędu kursywą = wybrani uczestnicy ** = zaproszeni przez Ojca Generała Administracja Generalna - 12 Paolo ARCHIATI Marcel DUMAIS Oswald FIRTH Eugene KING Federico LABAGLAY Loudeger MAZILE Jean Bosco MUSUMBI PIÑÓN Gilberto Luis Ignacio ROIS ALONSO Roberto SARTOR Wilhelm STECKLING Rufus WHITLEY Afryka-Madagaskar - 17 Terrence BARNARD Stuart BATE BEWA Paulin CHINYEMBA Evans Administracja Generalna Administracja Generalna Administracja Generalna Administracja Generalna Administracja Generalna Administracja Generalna Administracja Generalna Dom Generalny Administracja Generalna Administracja Generalna Administracja Generalna Administracja Generalna Północna Prowincja RPA Natal Kamerun Zambia 4|Strona DIAKANOU Jean-Marie (Brat) GIORDANO** Giuseppe MAKATJANE Anthony Macaire MANIMBA MAZIBUKU Vusumuzi MOSEMEDI Lukas Emmanuel MOSOEU Emile MOTHEAPHALA MOTHIBEDI Thuso Gregory NDJOLI Prosper Linus NGENOMESHO Cornelius NGOKA OCHLAK Marek Azja-Oceania - 14 ADUANA José (Brat) Andri ATMAKA Ramon Ma. BERNABE BERTUCCIO Claudio CROOS Francis L.N. Harry DYER LAYSON Roberto LE** Vincent Paul Nadchethiram MARIAMPILLAI MORAES Emilianus Francis NALLAPPAN SILVA Jude Rohan ULLRICH David WAIDYASEKARA Clement Kanada-Stany Zjednoczone - 15 Janusz BŁAŻEJAK BOYER André BROWN Warren GALLAGHER Gregory GILBERT Charles (Brat) Jean-Claude GILBERT KALERT** David LALIBERTÉ Jacques Louis LOUGEN MALAZDREWICH John MORELL William O’DELL Anthony PULCHNY Christopher ROLHEISER Ronald TARDIF Luc Europa - 20 BOCHM Antoni Yves CHALVET-DERÉCY DOSQUET** Benoît (Brat) D’OTTAVIO Aldo Kamerun Senegal-Gwinea Bissau Lesotho Kongo Natal Namibia Centralna Prowincja RPA Lesotho Centralna Prowincja RPA Kongo Namibia Kamerun Madagaskar Filipiny Indonezja Filipiny Tajlandia Jaffna Australia Filipiny Francja (Misja w Azji) Jaffna Bangladesz Indie Kolombo Chiny Kolombo Prowincja Wniebowzięcia Prowincja Lacombe Stany Zjednoczone Stany Zjednoczone Stany Zjednoczone Notre-Dame-du-Cap Stany Zjednoczone Notre-Dame-du-Cap Stany Zjednoczone Lacombe Stany Zjednoczone Lacombe Prowincja Wniebowzięcia Lacombe Notre-Dame-du-Cap Polska Francja Francja Włochy 5|Strona DUPONT FITZPATRICK GNEMMI JANCA KERADEC KLOSTERKAMP François William Alberto Krzysztof (Brat) Bernard Thomas KOWALEWSKI LARGO PARRETTA POPIELEWSKI SEDLON Wojciech Otilio Nicola Wojciech Martin Ryszard SZMYDKI Georges VERVUST WARREN Raymond ZAJĄC Paweł ZMITROWICZ Radosław Ameryka Południowa i Środkowa - 11 BRITEZ Pedro Rubens Pedro CABRAL Miguel FRITZ Gasner JOINT Vicente LOPEZ MARTYR Ellince NEPTUNE Jean (Brat) Wladimir ROJAS SANTOYO Victor Guillermo SILES VÁSQUEZ Erasmo Belgia/Holandia Prowincja Anglo-Irlandzka Włochy Polska Francja Prowincja Środkowoeuropejska Francja Hiszpania Włochy Polska Prowincja Środkowoeuropejska Polska Belgia/Holandia Prowincja Anglo-Irlandzka Polska Ukraina Paragwaj Brazylia Paragwaj Haiti Meksyk Haiti Haiti Argentyna-Chile Peru Boliwia Gwatemala 6|Strona ____________ WIADOMOŚCI _________________________________________________________ PAKISTAN Święcenia biskupie o. Wiktora Gnanapragasam OMI 29 kwietnia Watykan podał wiadomość, że J.E. Wiktor GNANAPRAGASAM OMI będzie pierwszym biskupem niedawno ustanowionego Wikariatu Apostolskiego Quetta. Ta wiadomość została przyjęta z wielką radością i wdzięcznością Bogu przez tamtejszych Oblatów i mieszkańców terytorium Wikariatu. J.E. Wiktor był już Prefektem Apostolskim Quetta od kwietnia 2002 r. Przez te osiem lat Prefektura się rozwinęła we wszystkich dziedzinach. Święcenia biskupie były bardzo uroczyste i miały miejsce w katedrze św. Patryka w Karachi 16 lipca 2010 r. Ceremoniom przewodniczył Arcybiskup Adolfo Yllana, Nuncjusz Apostolski. Karachi leży 650 km na południe od Quetta w prowincji Baloutchistan. Biskup Wiktor urodził się w Jaffna 21 listopada 1940 r. i został wyświęcony na kapłana 21 grudnia 1966 r. Rozpoczął pracę duszpasterską w Sri Lanka. W 1973 r. wyjechał jako misjonarz do Pakistanu. Jego święcenia biskupie zbiegły się z 98 rocznicą urodzin jego matki; dwie jego siostry są zakonnicami u Karmelitanek apostolskich. Oblaci przybyli do Pakistanu w 1971 r. Misja Quetta została im powierzona w 1983 r. W tym czasie istniała tylko jedna parafia w Quetta – Holy Rosary – a obecnie jest ich siedem. W 1983 roku pracę rozpoczęło trzech Oblatów a obecnie jest ich jedenastu. Pracują w parafiach i spełniają inne funkcje. 25 lipca Biskup Wiktor został zainstalowany jako pierwszy Wikariusz Apostolski Wikariatu Quetta. Quetta w ciągu wielu lat była parafią diecezji Hyderabad, około 450 km od centrum diecezji. Eucharystię celebrowano na wolnym powietrzu. Przeszło 4000 osób było obecnych aby przyjąć z wielkim wzruszeniem i radością nowego Pasterza. To było bardzo wruszające widzieć nowego biskupa wmieszanego w tłum by udzielić mu pierwszego błogosławieństwa. To piękne, historyczne wydarzenie zostało zakłócone przykrym wydarzeniem. Czterech Oblatów jadących z Quetta na uroczystość miało wypadek samochodowy. Dwóch z nich znalazło się w sytuacji krytycznej i zostali przewiezieni do szpitala w Aga Khan. Najbardziej ucierpiał O. James Gasper, który był nieprzytomny przez kilka dni z poważną raną głowy i kilku złamanymi żebrami. Inny miał złamaną nogę a dwóch pozostałych, oprócz kilku lekkich obrażeń, wyszło prawie bez szwanku (O. Jeevendra PAUL). Tłum. O. Józef Leszczyński OMI 7|Strona MARKOWICE Wakacje na Kujawach Zakończenie roku szkolnego, rozdanie świadectw i rozjazd juniorów do domów nie oznaczał dla naszego markowickiego domu zastoju. Przeciwnie – zaczął się czas intensywnego życia duszpasterskiego i rekolekcyjnego… Najpierw przyszedł czas na przeżycie uroczystości odpustowych w Roku Jubileuszowym 300-lecia poświęcenia markowickiej świątyni i wprowadzenia do niej Figury Matki Bożej. Przygotowywana duszpastersko przez cały rok uroczystość, odbywająca się przy pięknej pogodzie, zgromadziła wielu pielgrzymów przede wszystkim z Kujaw już w sobotę 3 lipca, a nade wszystko w niedzielę 4 lipca. Część pątników znalazła schronienie i nocleg w klasztorze, inni pod namiotami, a jeszcze inni wrócili w sobotnią noc do domów, by w niedzielę rano przyjść znowu na spotkanie z Królową Miłości i Pokoju. Centralnym punktem uroczystości była Suma odpustowa, którą odprawił J.E. Ks. Bp Bogdan Wojtuś z Gniezna. Po zakończeniu uroczystości religijnych przyszedł czas na parafialny festyn, który przy muzyce, grillu, zabawach i konkursach zgromadził wielu parafian i gości, którzy bawili się na placu przez NSD do późnego wieczora. Cały tydzień po głównym Odpuście, zgodnie z przyjętą i utrwaloną w parafii tradycją, kopia Figury Matki Bożej nawiedzała wszystkie wioski należące do parafii. Mieszkańcy Niemojewka, Tupadeł, Kruszy, Wymysłowic, Busewa, Bożejewic i Żegotek przyjmowali ze wzruszeniem i wdzięcznością nawiedzającą ich Panią Kujaw w kopii jej Figury. Każdego dnia w innej wiosce o. Proboszcz sprawował Mszę św. w intencji jej mieszkańców, a ci gromadzili się niemal w komplecie, by wspólnie wielbić Boga i czcić Jego Matkę. W niedzielę 11 lipca przyszedł czas na ostatni akcent odpustowych uroczystości – tradycyjny odpust chorych. Po południu na placu kościelnym gromadziły się rzesze chorych i ich opiekunów, by przystąpić do sakramentu pojednania, wspólnie rozważyć tajemnice różańca i wreszcie uczestniczyć we Mszy św. pod przewodnictwem J.E. Ks. Bpa Wojciech Polaka. Wszystkim Współbraciom z Prowincji, którzy włączyli się w uroczystości odpustowe w jakiejkolwiek formie wspólnota markowickiego domu składa wyrazy wdzięczności. Następnego dnia po odpuście chorych klasztor w Markowicach zmienił się w dom rekolekcyjny na kilka tygodni. W dniach 5-8 lipca grupa ponad 30 kapłanów Archidiecezji odbyła swoje doroczne rekolekcje święte. Ojciec Mistrz odwiedził Markowice z nowicjuszami (7-9 lipca). Współbracia, przyjaciele i koledzy śp. tragicznie zmarłego przed rokiem o. Wiesława Lewicza przybyli w rocznicę śmierci, by modlić się na jego grobie (1213 lipca). Zespół Artystyczny „Nadzieja” z Kocka na Lubelszczyźnie odbył swoje warsztaty muzyczne (12-22 lipca). 70-osobowa grupa artystów oprócz ćwiczeń i swoich zajęć dała 8|Strona koncert dla parafian i pielgrzymów przy ołtarzu polowym; koncertowała także w okolicznych parafiach dekanatu. Swoje rekolekcje w naszym klasztorze odprawili Przyjaciele Misji (2327 lipca). O. Prof. Kazimierz Lubowicki przewodził dorocznym rekolekcjom dla swojej wspólnoty Umiłowany-Umiłowana. 80-osobowa grupa, jako część popowickiej Wspólnoty Rodzin, wniosła w progi naszego domu radosne świadectwo wiernego przeżywania powołania małżeńskiego. Wreszcie – także tradycyjnie – swoje doroczne rekolekcje odprawili katecheci Archidiecezji (24-25 sierpnia). W czasie wakacji cieszyliśmy się odwiedzinami licznych Oblatów, którzy podróżując przez Polskę, zatrzymywali się na dłużej lud krócej, by nawiedzić Matkę Bożą i odetchnąć od słońca w chłodnych murach markowickiego klasztoru. W przerwach pomiędzy przybyciem kolejnych grup prowadzone były prace renowacyjne i remontowe w domu. Ich owocem jest m.in. wymalowana znaczna część nowego domu, odświeżone pokoje gościnne oraz przebudowane archiwum szkoły. Zakończenie tych prac zbiegło się z początkiem nowego roku szkolnego. Odświeżona i odnowiona szkoła mogła znów przyjąć uczniów. W tym roku naukę rozpoczęło 40 juniorów, w tym 14 przyjętych do I klasy. Czterech z pierwszoklasistów pochodzi z woj. Kujawskopomorskiego; sześciu – z Wielkopolski, trzech – z lubelskiego i jeden z zachodniopomorskiego. Rada Pedagogiczna odbyła się 31 sierpnia, a następnego dnia dał się słyszeć pierwszy dzwonek, zwiastujący rozpoczęcie nauki w nowym roku szkolnym. Czas wakacji to dla członków markowickiego komunitetu, oprócz wytchnienia, także czas duszpasterskiego zaangażowania: głoszonych rekolekcji zamkniętych (2 serie), zastępstw i pomocy duszpasterskich (Sławsk, Ludzisko, Kościeszki). Z radością wspólnota markowicka powitała swego nowego członka, którym jest absolwent rzymskiej Gregoriany – dk. Grzegorz Nowak. Będzie przygotowywał się do kapłaństwa, finalizując studia teologiczne i posługując w Sanktuarium, gdzie pod okiem Matki Bożej, Patronki Kujaw rozeznawał przed laty swoje powołanie jako uczeń NSD. Zachęcam do odwiedzenia strony sanktuarium www.markowice.oblaci.pl. Markowickie sanktuarium jako pierwsze z sanktuariów prowadzonych przez Oblatów ma tzw. wirtualny spacer po obiekcie. Wirtualne zwiedzanie jest możliwe z dwunastu punktów. MARKOWICE Nowy rok szkolny w Niższym Seminarium Duchownym Po dwóch miesiącach wakacji zabrzmiał wreszcie szkolny dzwonek. Tym razem jeszcze nie na lekcje, a na jutrznię, która rozpoczęła pierwszy dzień nowego roku szkolnego w Niższym Seminarium. O godzinie 10.00 uroczystej Eucharystii przewodniczył o. Dyrektor. W homilii, nawiązując do słynnych słów Jana Pawła II skierowanych do młodzieży na Westerplatte, („Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte”. Jakiś wymiar zadań, które musi podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można „zdezerterować”). 9|Strona o. Dyrektor przypomniał o szczytnych celach, jakie stawia sobie Niższe Seminarium oraz zachęcił do podjęcia wszelkiego wysiłku, by je osiągnąć. W tym roku klasę pierwszą rozpoczęło 14 uczniów, w klasie drugiej jest ich 16, natomiast w klasie maturalnej 10. MARKOWICE Ostatnie pożegnanie + Mieczysława Niepiekło OMI 10 sierpnia w markowickim Sanktuarium Królowej Miłości i Pokoju pożegnanp śp. o. Mieczysława Niepiekło OMI. Uroczystości pogrzebowe zgromadziły liczne grono oblatów: ojców, braci, kleryków i nowicjuszy. Przybyli członkowie rodziny, obecne były władze Iławy z panem burmistrzem Włodzimierzem Ptasznikiem oraz delegacja iławskiej parafii, w której o. Mieczysław do końca swych dni posługiwał. Eucharystii przewodniczył o. Prowincjał Ryszard Szmydki OMI. W homilii O. Wiesław Nowotnik OMI przypomniał sylwetkę zmarłego, jego duszpasterskie zaangażowanie, wrażliwość na drugiego człowieka oraz wierność powołaniu kapłańskiemu i zakonnemu. Po Mszy św. kondukt pogrzebowy przeszedł na markowicki cmentarz. Nad trumną zmarłego głos zabrał burmistrz Iławy raz jeszcze przypominając wkład śp. O. Mieczysława w odbudowę i rozwój miasta, co znalazło swój wyraz w uhonorowaniu go tytułem „Zasłużony dla miasta Iławy” w 2009 roku. O. Mieczysław spoczął obok tragicznie zmarłego przed rokiem iławskiego proboszcza, O. Wiesława Lewicza OMI. MIŃSK Wymagająca posługa. W Mińsku, gdzie oblaci od niedawna mają swoje stałe miejsce zamieszkania, wielokrotnie spotykamy autentyczne warunki misyjne, dokładnie pierwszej ewangelizacji... Wspólnota w Mińsku, od września tego roku, będzie liczyła 3 osoby: o. Piotr Bielewicz OMI, o. Andrzej Juchniewicz OMI i o. Dymitr Zaniamonski OMI. Wszyscy jesteśmy obywatelami Białorusi, gdyż inni misjonarze obcokrajowcy praktycznie nie mogą być zarejestrowani w pracy duszpasterskiej przez miejscowe władze państwowe. Mieszkamy w „klasztorze” w bloku na 10 piętrze (ostatnim). Ma ono powierzchnię 120 m2. Jako że nie mamy własnego kościoła, owo mieszkanie stanowi jedyną naszą faktyczną własność jako parafii – można by rzec, że „parafialna powierzchnia już jest zagospodarowana”. Oblacka 10 | S t r o n a parafia, która powstaje, jest na razie w stadium zalążkowym. Jest już państwowo i kościelnie zatwierdzoną jednostką administracyjną – w praktyce oznacza to, że ludzie, którzy mieszkają na „naszym” terenie zaczynają powoli się utożsamiać z duszpasterzami „ojcami oblatami”, chociaż to proces długi, na całe lata. Jak już wspomniałem, nie mamy kościoła, ani kaplicy, więc spotykamy się na modlitwę z parafianami w jednym z już istniejących mińskich kościołów na Złotej Górce – kościół p.w. Świętej Trójcy (dawny kościół św. Rocha). Nasza posługa i praca, oprócz duszpasterstwa – powiedzmy tak – „zwyczajnego”, dobrze znanego w Polsce, ma też inne ciekawe strony. Jedną z ważnych posług jest przygotowywanie par do sakramentalnego małżeństwa, odbywa się to najczęściej w ich mieszkaniach – „po domach”. Przygotowuje się równocześnie dzieci do chrztu, czasem małżonków do sakramentu pokuty i pojednania lub do I Komunii św. Nierzadko są to starsze pary. Jest także nasz wkład w duszpasterstwo rodzin, gdyż o. Piotr jest koordynatorem i diecezjalnym duszpasterzem rodzin. W związku z tym przeprowadza się „akcje” obrony życia poczętego w klinikach aborcyjnych. Niejednokrotnie odbywa o. Piotr bezpośrednie rozmowy z matkami chcącymi zabić swoje dziecko. Są przeprowadzane też szkolenia dla pracowników poradni rodzinnych. Niedawno (początek lipca) była przeprowadzona akcja ‘ZA ŻYCIE’, podczas której w centralnych parkach białoruskiej stolicy wspólnie katolicy, prawosławni i protestanci promowali na różne sposoby obronę życia poczętego. Także w każdy piątkowy wieczór odbywają się tzw. spotkania biblijne. Jest to spotkanie wiernych, którzy gromadzą się na rozważenie Pisma św. Prowadzi je jeden z ojców, a zainteresowanych jest od 30 do 80 osób, w zależności od pory roku (we wakacje jest mniej, bo urlopy albo domki letniskowe wyciągają ludzi z miasta). Na ogół przychodzą ludzie wysoko wykształceni, np. lekarze, nauczyciele, wykładowcy lub też młodzi studenci. Jako że Mińsk jest studenckim miastem i skupia młodzież z całej Białorusi, prowadzimy także spotkania młodzieżowe w każdą niedzielę wieczorem. Jesteśmy „zmuszeni” spotykać się w naszym klasztornym mieszkaniu, nie mając innego odpowiedniego locum. Spotkania odbywają się „nielegalnie”, gdyż według prawa białoruskiego każde miejsce spotkań młodzieżowych ma być zarejestrowane – tym bardziej religijne. Dlatego też każde spotkanie rozpoczyna się poczęstunkiem – studenci mogą się najeść – a dopiero potem przechodzimy do innych pomieszczeń, gdzie siedząc na ziemi modlimy się, pracujemy w grupach lub słuchamy konferencji – w zależności od charakteru spotkania. Wielu z tych młodych przychodzi też na indywidualne rozmowy. Niektórych przygotowujemy do przyjęcia pierwszych sakramentów: Chrztu św., spowiedzi i Komunii św. Najczęściej są to spotkania indywidualne katechetyczno-ewangelizacyjne. Nierzadko młodzi odkrywają rzeczywistość Boga, której w ogóle dotąd nie zali. Spotkania te przynoszą już pierwsze owoce: młodzi, wracając do siebie, zaczynają organizować życie przyparafialne, udzielając się w rodzinnych miejscowościach. Są też spotkania „nauki gry na gitarze” z kilkoma osobami oraz nauka języka polskiego. Wiążemy też mocno naszą przyszłość z pracą misjonarzy ludowych. Dlaczego? Mianowice, że nie ma perspektywy szybkiej budowy kościoła na naszym terenie. Rocznie są wydawane 2 zezwolenia na budowę. To oznacza, że jeszcze trzeba trochę czekać, dlatego że zezwolenia wydawae są wedle kolejności rejestracji parafii, a my jesteśmy jedną z młodszych. Właśnie dlatego w najbliższym czasie chcemy wprowadzić swoiste novum na białoruskich ziemiach misjonarkę ludową. Rzadkością na Białorusi są misje parafialne, więc trzeba będzie to zmienić. Bogu oddajemy ta sprawę. Wspólnota Misjonarzy Oblatów z Mińska. 11 | S t r o n a MEKSYK Już rok w México! Gdy myślę nad tym, że to już rok jak z o. Marcinem Łąckim OMI żyjemy na meksykańskiej ziemi. I gdy wspominam ile się wydarzyło, jak wielu ludzi się poznało i jak wiele miejsc się odwiedziło – to przede wszystkim, wraz z o. Marcinem, chcemy podziękować Bogu, za Jego obecność, za siły i błogosławieństwo. Naszą wdzięczność wyrażamy tym wszystkim, których znamy i tym, których nie znamy, a którzy swą codzienną modlitwą i ofiarą wspierają nas na misyjnych szlakach. Bóg zapłać! Ten roczek tak naprawdę minął nam na poznawaniu ludzi, kultury i zwyczajów. Pomału też staramy się odnaleźć w tym innym dla nas świecie. Szczególnie tu na południu nad Pacyfikiem, gdzie pracujemy, mamy do czynienia z duża biedą materialną i duchową. Co łatwo sobie wyobrazić – jeśli w parafii w Cuajinicuilapa w której jestem, która ma 36 kaplic, pracuje dwóch kapłanów. Parafia ta, charakteryzuje się przede wszystkim mieszkańcami, gdyż zamieszkuje tu ludność afro-meksykańska. Znajdujemy się na szlaku przemytniczym – więc niestety przestępstwa i zabójstwa dotykają nasze puebla. Dodatkowym wyzwaniem jest działalność sekt i coraz większa obojętność religijna. W Meksyku tylko 2% ludzi uczęszcza do Kościoła, choć wizerunek Matki Bożej z Guadelupe można spotkać prawie na każdym miejscu i w każdym domu. Tak więc wyzwania wielkie, potrzeby ogromne z pokorą więc zawierzamy naszą pracę, zdrowie i parafie Niepokalanej Patronce Misjonarzy Oblatów i Waszej modlitwie. Szczęść Boże! o. Tomek Szafrański OMI KODEŃ Odpust w Sanktuarium Matki Bożej Kodeńskiej Szacuje się, że do Kodnia przybyło około 50 tysięcy pielgrzymów, ponad 30 Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej z Polski i zza granicy na czele z ordynariuszem Polskiej Prowincji - o. dr. Ryszardem Szmydkim OMI, duchowieństwo diecezjalne oraz siostry zakonne. Zgłosiło się ponad 20 zorganizowanych grup pielgrzymkowych. Największa grupa pielgrzymów przybyła do Kodnia z Terespola - z parafii św. Trójcy - 650 osób, jak również piesi pielgrzymi z takich miejscowości jak: Tuczna, Piszczac, Rozwadówka, Międzyrzec Podlaski, Małaszewicze, Dołhobrody, Sławatycze, Łomazy czy piesza pielgrzymka dekanatu wisznickiego. Pielgrzymowano rowerami, autokarami, samochodami, kajakami oraz konno (Tuczna). Dzień i noc pątnicy czekali w długiej kolejce, sięgającej aż kodeńskiego rynku, aby 12 | S t r o n a obejść ołtarz Matki Bożej na kolanach, uzyskać błogosławieństwo przy relikwiach św. Feliksa - papieża i męczennika. Wielu z nich odzyskiwało jedność z Jezusem w sakramencie pojednania - tutaj u stóp Matki Jedności. Pielgrzymi tłumnie uczestniczyli w nabożeństwach drogi krzyżowej, procesji różańcowej, koronki do Miłosierdzia Bożego. Odbyły się dwa koncerty: przed "oblacką pasterką" w sobotę zagrał zespół Wyższego Seminarium Duchownego z Lublina, a przed sumą odpustową śpiewał chór "Torculus" z Krężnicy Jarej. Mszę o północy uświetnił chór z parafii w Sławatyczach. W niedzielne przedpołudnie na kalwarii zgromadzili się Przyjaciele Misji Oblackich podczas Eucharystii sprawowanej przez misjonarzy zagranicznych (Madagaskar, Kamerun, Szwecja). Główną sumę odpustową odprawił oraz Słowo Boże wygłosił JE Ks. Bp Edward Frankowski - biskup pomocniczy diecezji sandomierskiej. W kazaniu nawiązał do historii Cudownego Obrazu Matki Bożej Kodeńskiej, do znaczenia kultu maryjnego dla naszej tożsamości i historii oraz przestrzegał przed wpływem liberalizmu. Na zakończenie Eucharystii poświęcił zioła przyniesione przez pielgrzymów. W darze od opiekunów sanktuarium otrzymał wizerunek Matki Bożej Kodeńskiej, który wręczył przełożony klasztoru kodeńskiego - o. Leszek Walendzik OMI. Doceniono również wieloletni wkład ojca Stanisława Wodza w rozwój tego świętego miejsca - ojciec proboszcz został uhonorowany medalem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. ŚWIĘTY KRZYŻ Kolejny rok nowicjatu. Letnie miesiące to dla wielu młodych ludzi nie tylko czas wypoczynku, ale także czas podejmowania życiowych decyzji. W Zgromadzeniu Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej sierpień to miesiąc, gdy podejmuje się decyzje o dopuszczeniu do rozpoczęcia formacji zakonnej. W tym roku swoje powołanie w pierwszej formacji rozeznawać będzie w nowicjacie na Świętym Krzyżu - 19 kandydatów. W tej liczbie jest: 15 Polaków, 2 kandydatów z Delegatury na Ukrainie, 1 z Misji na Białorusi i 1 z Misji w Turkmenistanie. W liczbie 19 przyjętych do nowicjatu jest 3 kandydatów na braci. Ponadto, do prenowicjatu Braci zostało przyjętych 3 kandydatów. Nowicjat jest czasem wprowadzenia w życie zakonne, czasem próby, który trwa pełne 12 miesięcy. Rozpoczyna się 7 września złożeniem przyrzeczeń nowicjackich, a kończy 8 września następnego roku obłuczynami (przywdzianiem zakonnego habitu) i złożeniem pierwszych ślubów zakonnych. To wprowadzenie w życie zakonne odbywa się pod okiem mistrza nowicjuszy. Przybliża on młodym ludziom sens ślubów zakonnych, pomaga rozeznawać powołanie i przez modlitwę oraz całkowite ofiarowanie się Bogu przygotować się do złożenia pierwszych ślubów zakonnych. Prenowicjat - pierwszy okres życia we wspólnocie zakonnej, poprzedzający nowicjat. Prenowicjat trwać będzie 12 miesięcy. Służy prenowicjuszom do poznania zakonu i 13 | S t r o n a wciągnięcia się do życia zakonnego. Prenowicjusz nie składa żadnych przyrzeczeń. Bezpośrednio po postulacie rozpoczyna się nowicjat. AIX en PROVENCE Probacja, przed ślubami wieczystymi. W tym roku do miejscowości gdzie urodził się św. Eugeniusz de Mazenod i gdzie założył Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów przyjechało 21 oblatów. Wśród nich się alumni z Polski, Włoch, Meksyku, Hiszpanii, Czadu, Niemiec, Lesotho, Senegalu, Zimbabwe, Wietnamu, Rumunii, RPA. Z Polski w probacji bierze udział 4 wychowanków Wyższego Seminarium w Obrze: frs.: Wojciech Stangel, Arkadiusz Ochlak, Bartek Cytrycki i Bogusław Harla. Sesję formacyjną prowadzili ojcowie: Adriano Titone, Jo Bois, Piotr Piasecki i Richard Wolak. Spotkania prowadził również specjalista w duchowości Eugeniusza de Mazenoda - o. Frank Santucci OMI, który przedstawił życie Założyciela oblatów oprowadzając uczestników po Aix-en-Provence śladami Eugeniusza. W czasie sesji przewidziane było także odwiedzenie miejsc, gdzie oblaci rozpoczynali swoją posługę misjonarską, oraz wyprawa do Marsylii, gdzie Eugeniusz de Mazenod sprawował posługę biskupią. Sesja formacyjna w ramach przygotowań młodych oblatów do ślubów wieczystych jest niewątpliwie doświadczeniem międzynarodowości. Program sesji stanowi swego rodzaju rekolekcje oparte na Doświadczeniu de Mazenoda. Celem tej propozycji jest pobudzenie u młodych oblatów „osobistego doświadczenia Jezusa Chrystusa”, „Jego życia i Jego misji” oraz szersze podzielenie się nim ze swymi rówieśnikami z innych krajów. Wszyscy starają się również budzić świadomość międzynarodowego charakteru naszego misyjnego Zgromadzenia. W programie sesji młodzi oblaci poznali także duchową wędrówkę śladami Eugeniusza de Mazenoda w Aix-en-Provence, Marsylii oraz w Prowansji. Był także czas na wymianę doświadczeń, dzielenie się, wspólną modlitwę, Eucharystię, rekreację, pracę oraz prezentacje swoich prowincji i kultur. ŁEBA Chiński odpust w Zaczarowanym Mieście Misjonarz z Pekinu przewodniczł Mszy św. podczas Odpustu w Zaczarowanym Mieście 15 sierpnia w Łebie. O. Waldemar Janecki, proboszcz odpustowej Parafii Wniebowzięcia NMP zaprosił misjonarza z Chin zainspirowany piosenką „Pekin digital sound” Sławomira Łosowskiego z albumu „Zaczarowane Miasto”. 14 | S t r o n a Łosowski jest poniekąd współtwórcą Odpustu w Zaczarowanym Mieście. Zaczęło się 6 lat temu, gdy artysta zaproszony na odpustowy koncert do Łeby, sam wybrał przepiękny plener Kapitanatu Portu na miejsce tego koncertu. A Łebę nazwał wówczas Zaczarowanym Miastem. I tak już zostało. Od 6 lat obraz Morskiej Madonny Maxa Pechsteina wędruje 15 sierpnia z kościoła Misjonarzy Oblatów na ołtarz podniebnej świątyni w Kapitanacie Portu Łeba, w miejsce spotkania lądu z morzem. Odpustowa Msza św. odprawiana jest zawsze o godz. 20, a po części religijnej grany jest koncert Zaczarowane Miasto Łosowskiego. Każdego roku odpusty te pokazują różne łebskie wątki. Były wątki rocznicowe i jubileuszowe – miasta i obecności w nim zakonu misjonarzy oblatów. Mocny był sztormowy wątek przed rokiem, podczas którego szczególne podziękowanie złożono służbom ratowniczym z lądu i morza, a gościem honorowym był red. Andrzej Zalewski z EkoRadia, patron łebskiej świątyni żywiołów. Dwa lata temu goszczono poetę Ernesta Brylla i wówczas symbolicznie uhonorowano artystów związanych z Łebą. Biblioteka wydała książkę, w której spotkały się obrazy, słowa i muzyka siedmiu artystów Zaczarowanego Miasta, a pośród nich – Maxa Pechsteina, Ernesta Brylla i Sławomira Łosowskiego. Tegorocznym gościem odpustu był misjonarz z Pekinu O. Ireneusz Dampc OMI, pełni on w Pekinie posługę pośród biednych, trędowatych i chorych na AIDS. Swoją posługę w Państwie Środka zaczął w 1997 r. od studiów języka kantońskiego na China University w Hong Kongu. Drodzy współbracia Przypominamy, że na naszej stronie www.oblaci.pl są umieszczone dokumenty przeznaczone tylko dla oblatów. Aby się zalogować do serwisu w miejsce loginu należy wpisać: mazenod, a w miejsce hasła: wspolbratomi. Jak na razie loguje się do tej części tylko ok 7 osób. Rozpropagujmy to między oblatami. Jednocześnie informujemy, że istnieje możliwość zakładania kont do poczty elektronicznej na serwerze oblaci.pl. Serwer jest po gruntownej reorganizacji, założone zostały filtry antyspamowe. Oblaci zainteresowani założeniem nowego konta proszeni są o zgłoszenie na adres: [email protected]. Można również bez problemu odzyskać zapomniane hasła i dostęp do kont już istniejących na naszym serwerze. Pragnę również ponowić prośbę o przesyłanie informacji do biuletynu ( [email protected] ) z poszczególnych domów. Byłoby dobrze, aby Biuletyn ukazywał się regularnie pod koniec każdego miesiąca. Jednak obecny ukazuje się ze sporym opóźnieniem, ponieważ informacje napływają z wielkim trudem. Bóg zapłać wszystkim tym, którzy chętnie współtworzą to wspólne dzieło. 15 | S t r o n a
