Pastor i jego odpowiedzialność

TV - Program z 13.02.2011 (Nr.871)
Pastor i jego odpowiedzialność*
Pastor Purswell Jeff / Tłumaczenie: Pastor Wolfgang Wegert ©
Nabożeństwo z okazji mianowania Pastora Christiana Wegerta na przewodnika
kościoła i Misji Arki przez Pastora Jeff Purswell. Jest przewodnikiem Pastor’s
College, szkoły biblijnej w ruchu kościoła „Sovereign Grace” w USA. Tam Christian
Wegert ukończył tam wykształcenie teologiczne.
Kazanie: „Niechaj cię nikt nie lekceważy z powodu młodego wieku: ale bądź dla
wierzących wzorem w postępowaniu, w miłości, w wierze, w czystości.
Dopóki nie przyjdę, pilnuj czytania, napominania, nauki. Nie zaniedbuj
daru łaski, który masz, a który został ci udzielony na podstawie
prorockiego orzeczenia przez włożenie rąk starszych. O to się troszcz, w
tym trwaj, żeby postępy twoje były widoczne dla wszystkich. Pilnuj siebie
samego i nauki, trwaj w tym, bo to czyniąc, i samego siebie zbawisz, i
tych, którzy cię słuchają"
(1 Tymoteusz 4, 12-16)
Możliwość wygłoszenia kazania podczas nabożeństwa mianowania Christiana Wegerta, nie jest
dla mnie tylko usługą, lecz bardzo szczególną radością. Ponieważ jest to historyczny dzień dla
kościoła Arki, w którym Christian wyrósł i który dzisiaj zostanie mianowany pastorem.
Co poprzedza taką nominację jest bardzo fundamentalne, ponieważ Bóg jest przecież tym, który
wzywa ludzi do posługi duszpasterskiej. Podczas, gdy Ap. Paweł pożegnał się ze starszymi w
zborze w Efezie, powiedział w Dz. Ap. 20, 28: „Miejcie pieczę o samych siebie i o całą trzodę,
wśród której was Duch Święty ustanowił.” A w liście do Efezjan 4 jest informacja, że Chrystus
obdarzył darami ludzi, podczas gdy wstąpił wysoko ponad wszystkie niebiosa: jest tam
powiedziane: „On jest tym więc też, który kościołowi podarował dary: On ustanowił Apostołów,
proroków, ewangelistów, pasterzy i nauczycieli” (4, 11). Pasterze kościoła są zatem prezentem
Jezusa.
Powołanie do posługi duszpasterskiej
Powołanie do posługi duszpasterskiej nie zaczyna się od tego, którego to dotyczy. Bóg nie traktuje
poważnie wyboru, zgodnego z mottem: „Kto chce być pastorem?” Takie powołanie nie bierze się
także z kościoła, ale ma swój początek w Bogu, który człowieka zachęca, podnosi w mocy,
oczyszcza, aby zakwalifikować go do takiej usługi.
Arka TV
Gemeinde und Missionswerk ARCHE e.V.
Doerriesweg 7 • D-22525 Hamburg (Stellingen)
Tel.: +49 (0)40/54 70 50 • Fax: +49 (0)40/54 70 52 99
[email protected] • www.arche-gemeinde.de
Bankverbindungen
Ev. Darlehensgenossenschaft eG Kiel • Konto-Nr. 113522 • BLZ 210 602 37
Schweiz: Postgiroamt Basel • Konto-Nr. 40-10270-9
Österreich: P.S.K. Österreichische Postsparkasse • Konto-Nr. 7726.796
Strona 2 - TV-Program 871 / „Pastor i jego odpowiedzialność“
Ale teraz jest ważne pytanie: Do czego pastor jest powołany? Do czego jest powołany Christian?
Dzisiejszy tekst kazania stanowi wyrazisty i jasny opis powołania dla pastorów. Poznanie tego, nie
tylko jest ważne dla pastora, Christiana, ale też dla nas - kościoła.
Uprzedzając powiem: Christian jest powołany do służenia społeczności kościoła. Ale to nie wasze
szczególne upodobania, określają jego usługę, lecz jest to Słowo Boże, według którego musi być
kierowana. A społeczeństwo kościoła musi zrozumieć, do jakich zadań Bóg wzywa pastorów, aby
oni mogli zdrowo rosnąć.
Christian w naszej szkole pastorów (Sovereign ruch kościoła Grece) na końcowym egzaminie
otrzymał dyplom, który związany był z tekstem Słowa: „Pilnuj siebie samego i nauki”( 1
Tymoteusz 4, 16). A werset kończy się słowami: „Trwaj w tym, bo to czyniąc, i samego siebie
zbawisz, i tych, którzy cię słuchają”.
To było polecenie Ap. Pawła do Tymoteusza. I jeśli Ap. Paweł byłby tutaj dzisiaj, spojrzałby
Christianowi w oczy i powiedział mu dokładnie to samo: „Obserwuj swoje życie! Uważaj na
siebie i na naukę!” Są to dwa podstawowe elementy wezwania dla pastora.
Uważaj na swoje życie
Zanim pastor może paść swoją trzodę, musi najpierw troszczyć się o swoją duszę. Jeśli
zaniedba swoją duszę, nie może służyć innym.
Dlaczego jest to tak ważne? Ponieważ pastor jest przede wszystkim przykładem odmieniającej
mocy Ewangelii, którą głosi.
Przypatrzmy się kwalifikacjom, które Ap. Paweł założył dla starszych w 1 Tymoteusza 3 i
Tytusa 1. My nie czytamy o naturalnych predyspozycjach i uzdolnieniach, o założeniach w
zakresie edukacji i szkoleń. Status społeczny także nie jest ważny. Chodzi wyłącznie o
charakter!
I wszystkie te cechy charakteru, które Ap. Paweł uważa za nader ważne dla starszych, odnosi
się też dla każdego innego dziecka Bożego.
Jaki wniosek z tego wyciągamy? Pastor jest wzorem, przykładem tego, jak powinno wyglądać
życie chrześcijanina.
Wiedza lub zdolności nie czynią jeszcze żadnego pastora. Nie jest po prostu tylko teologiem lub
publicznym mówcą. Biblijne wymagania dla pastora są raczej kwalifikacjami jego charakteru,
które dają świadectwo o Bogu i Jego przeobrażonym dziele.
A więc przede wszystkim jako pierwsze pastor jest przykładem, wzorem w postępowaniu. W
wersecie 12 jest również wyraźnie powiedziane: „bądź dla wierzących wzorem w
postępowaniu, w miłości, w wierze, w czystości” (tłum niem „w Słowie, w przemianie” ) - a
więc chodzi o słowa i życie.
Wierny pastor obserwuje zatem bacznie swoje życie. I w ten sposób stanowi przykład dla
kościoła, że naprawdę potwierdza kazania, które sam głosi. Oczywiście nie jest doskonałym
wzorem bez skazy i bez grzechu, ale wiernym.
Uważaj na nauczanie
Drugim aspektem duszpasterskiego powołania jest to, że pastor oczywiście ma zwracać uwagę
na nauczanie. Masz pilnować siebie samego i tego, co nauczasz!
Wymagania dla pastora, mianowicie zdolność do nauczania, nie dotyczą wszystkich
wierzących. Wszyscy chrześcijanie powinni ćwiczyć samokontrolę, oni powinni być łagodni i
zgodni. Ale pastor powinien mieć jeszcze zdolność do nauczania.
Pastor ma niesamowity zakres odpowiedzialnych zobowiązań i istnieje wiele rzeczy, które
walczą ze sobą o jego czas i szczególną uwagę. Dlatego musi on koniecznie ustalić priorytety.
Najwyższym priorytetem musi być nauczanie Bożego Słowa. To jest najważniejsza
odpowiedzialność, którą pastor ma prawdziwie do podjęcia.
Strona 3 - TV-Program 871 / „Pastor i jego odpowiedzialność“
Innymi słowy: Nie ma wiernego pastora - bez wiernego nauczania i głoszenia kazań. Dlaczego
tak jest? Ponieważ fundamentem służby duszpasterskiej jest potwierdzenie prawdy Słowa
Bożego. Pismo Święte samo jest ostatecznym autorytetem nad wszystkimi zagadnieniami życia i
nauki.
To jest to Słowo i tylko temu Słowu, Bóg obiecał towarzyszyć zbawczą i uświęcającą mocą. To jest
Słowo, poprzez które On sam się objawił. I On mówi poprzez Słowo sam. Przez Słowo Bóg realizuje
też swoje cele i zamierzenia w tym świecie i w naszym życiu. I tak samo jak powiedział Bóg i zaczął
istnieć wszechświat, tak mówi dziś przez swoje Słowo a my przychodzimy do życia duchowego. On
mówi przez swoje Słowo i kościół się gromadzi. On mówi przez swoje Słowo, a Ewangelia idzie do
narodów.
Pastor nie jest do tego, żeby udzielać swoich własnych opinii. Nie przewodzi przez swoją świetną
zdolność intelektualną i siłę swojej osobowości. Wielu pastorów z całego świata inwestuje w
spotkania, programy i usługi - taka moda. Ale zawodzą w najważniejszej i najbardziej kluczowej
rzeczy - mianowicie zagłębianiu się w Słowo Boże. I jeśli oni tego nie czynią, to budują na piasku.
Bóg chce, żeby pastor zanurzył się w Jego Słowie. On chce, żeby przewodnik kościoła był wręcz
pochłonięty przez Słowo, żeby on tym był wypełniony i nasycony, żeby był opanowany i rządził przez
Boże Słowo. I tak powinno również być u was!
„Pilnuj siebie samego i nauki, trwaj w tym, bo to czyniąc, i samego siebie zbawisz, i tych, którzy
cię słuchają” (werset 16). Czy możecie rozpoznać tu obietnicę? Tymoteusz nie może przecież
sam z siebie nic uczynić, żeby kogoś uratować. Określeniem Ap. Pawła jest: Praca przez
głoszenie i nauczanie jest narzędziem, przez które Bóg zaczyna zbawienie człowieka i to
zachowuje i chroni. Bóg jest wszechmocnym Bogiem. Ale pracuje przez narzędzie, On pracuje
przez swoje Słowo, aby ratować i zachować Jego świętość.
I jest bardzo, bardzo, wiele do stracenia, jeśli Słowo Boże nie będzie głoszone, nauczane i
stosowane.
Dlatego Christian musi rozpoznawać Słowo Boże. Musi cenić i kochać je. Musi je rozumieć i to
dobrze, zarówno jego szczegóły i całość. Ponadto Christian musi być też w stanie, skierować
Słowo na życie tych, którzy je słuchają. A potem też wy będziecie ogarniać Słowo i bardzo je
kochać i stosować. Bez wiernego głoszenia Słowa Bożego pastor nie może owocnie i skutecznie
służyć. Dlatego: pastor musi zwracać uwagę na naukę!
Zwróćcie uwagę też na to, w jaki sposób Ap. Paweł mówi, że pastor powinien to czynić. Nacisk
w tekście położył na to dokładnie: obserwuj, pilnuj, dokładnie siebie i nauki.
Ten tryb rozkazujący, zaczyna się w wersecie 13. Jakie to są namiętne słowa, które Ap. Paweł
tutaj wykorzystał, mówi: Poświęcaj się! Nie zaniedbuj! Praktykuj to! Zagłębiaj się w tym! I
zostań w tym, trzymaj to, idź dalej!
Słyszycie nieustępliwy sposób wezwania? Czy rozpoznajecie ten nacisk, który Ap. Paweł kładzie
w swoim rozkazie?
Wszystkie te tryby rozkazujące potwierdzają ciągłą, stałą aktywność. Uważaj nieustannie na
twoje życie i nauczanie! Nigdy nie przestawaj zwracać uwagi na swoje własne życie! Rób dalej!
trwaj! Non stop! A więc powołanie pastora jest wytrwaniem. Dla dobra kościoła i ku chwale
Bożej musisz Christianie, wytrzymać do końca!
Co powołany pastor ma robić? Uważać na swoje życie i naukę. Pilnować swojej duszy i głosić
Ewangelię. To jest obowiązek, do którego Christian jest wyznaczony. To jest powołanie też
wszystkich innych pastorów. I oczywiście takie powołanie może być doskonale dokonywane
tylko przez łaskę Boga. Amen!
*Przekład z języka niemieckiego; kazanie prof. Wolfgang Wegert © z Hamburga (Niemcy)
*Uwaga – wszystkie dotychczasowe kazania dostępne są także na stronie internetowej: www.arka-tv.com
Teraz możesz zamówić także - bezpłatny Newsletter. Szczegóły dostępne na naszej stronie. Zapraszamy!