D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Łowiczu

Sygn. akt IIK 556/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 10 marca 2016 roku
Sąd Rejonowy w Łowiczu w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodnicząca: SSR Anna Kwiecień - Motylewska
Protokolant: Selena Chlebna
Prokurator: Marzena Orłowska
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 marca 2016 roku,
sprawy H. W.
syna P. i E. zd.G.
ur. (...) w W.
oskarżonego o to, że: w dniu 22 września 2015 roku w Ł. , woj. (...) , prowadził samochód marki M. o nr rej. (...)
po drodze publicznej , mając uprzednio cofnięte decyzją Starostwa Powiatowego w S. uprawnienia do kierowania
pojazdami kategorii A i B z dnia 6 października 2011 roku decyzją nr (...)
- tj. o czyn z art. 180 a kk
Orzeka:
1) oskarżonego H. W. uznaje za winnego dokonania zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 180a kk
i za to , z mocy art. 180 a kk wymierza oskarżonemu karę grzywny w wymiarze 100 ( stu) stawek dziennych przy
ustaleniu wysokości stawki dziennej na kwotę 10 ( dziesięciu) złotych;
2) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 170 ( sto siedemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów
sadowych;
Sygn. akt IIK 556/15
UZASADNIENIE
Starosta (...) decyzją z dnia 6 października 2011 roku w sprawie (...) orzekł o zatrzymaniu oskarżonemu H.
W. prawa jazdy o numerze (...) kategorii AB wydane przez Starostę (...) w dniu 22 lipca 2010 roku. Podstawą
przedmiotowej decyzji był wniosek Komendanta Wojewódzkiego Policji w R. z dnia 28 września 2011 roku o kontrolne
sprawdzenie kwalifikacji oskarżonego, który w okresie od 3 listopada 2010 roku do 20 września 2011 roku wielokrotnie
naruszył przepisy ruchu drogowego , za które została przyznana łącznie liczba 31 punktów karnych. Zatrzymanie
przedmiotowego dokumentu nastapiło do czasu wykazania przez oskarżonego posiadania wymaganych kwalifikacji ,
tj. po uzyskaniu pozytywnego wyniku z egzaminu kontrolnego sprawdzającego kwalifikacje , jak również po wykazaniu
się przez oskarżonego wymaganych predyspozycji psychicznych do kierowania pojazdami.
( decyzja , k. 9-10)
Wyrokiem Sądu Rejonowego w S. z dnia 20 maja 2013 roku , w sprawie IIK 982/12 H. W. został skazany za czyn z
art. 177 par. 2 kk na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 4
lat , orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym przez okres 3 lat, orzeczono
obowiązek uiszczenia łącznej kwoty 110000 złotych na rzecz pokrzywdzonych tytułem częściowego zadośćuczynienia.
Wyrok uprawomocnił się dnia 28 maja 2013 roku.
( odpis wyroku , k. 17-18 ; dane o karalności , k. 6)
Oskarżony w dniu 22 września 2015 roku został zatrzymany do kontroli drogowej w miejscowości Ł. . Oskarżony
poruszał się wówczas samochodem marki M. o nr rej. (...). Był trzeźwy.
( notatka urzędowa , k. 1 ; protokół użycia urządzenia kontrolno-pomiarowego , k. 2 )
Oskarżony H. W. ma 26 lat , posiada wykształcenie średnie , bez zawodu , zatrudniony w R. – (...) z dochodami ok.
2000 złotych , bez majątku , kawaler , nie posiada nikogo na utrzymaniu , karany.
( dane o osobie oskarżonego , k. 39 ; dane o karalności , k. 6)
Oskarżony H. W. w toku postępowania przygotowawczego przyznał sie do dokonania zarzucanego mu czynu i wjaśnił ,
iż prowadził pojazd pomimo cofniętych uprawnień za wypadek i , że nie miał świadomości , iż takie zachowanie jest
przestepstwem , a nadto , iż w dniu 20 września 2015 roku oczekiwał na egzamin na prawo jazdy i na czas składania
wyjasnień miał już wszystkie uprawnienia do kierowania pojazdami z kat. AB (k. 24)
W toku postępowania sądowego oskarżony przyznał się do dokonania zarzucanego mu czynu i wyjaśnił , że nie był
do końca świadomy , że popełnia przestępstwo , był natomiast przekonany , że popełnia wykroczenie. W chwili
przestępstwa nie obowiązywał zakaz orzeczony za wypadek drogowy , nie wiedział do końca , że ma cofnięte prawo
jazdy. Wiedział , że ma cofnięte prawo jazdy. Jednoczesnie oskarżony , poprzez swojego obrońcę złożył wniosek w
trybie art. 387 kpk i wymierzenie mu kary grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości stawki
dziennej na kwote 10 złotych. (39v).
Okoliczności faktyczne istotne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy nie budzą żadnych wątpliwości, a sam stan
faktyczny nie jest skomplikowany. Sąd dokonał ustaleń zarówno na podstawie wyjaśnień oskarżonego, który przyznał
się do dokonania zarzucanego mu czynu, jak i na podstawie zgromadzonej w sprawie dokumentacji.
Nie budziły zastrzeżeń Sądu dowody zgromadzone w toku postępowania w postaci dokumentów, które stanowiły dla
Sądu w pełni wiarygodne i niekwestionowane źródła dowodowe.
Zgromadzone w niniejszej sprawie dowody potwierdzają się wzajemnie. Brak jest jakichkolwiek powodów do tego,
aby kwestionować ich wiarygodność. Fakty z nich wynikające układają się w logiczną całość tworząc spójną wersję.
Sąd zważył , co następuje:
Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy dał pełną podstawę do przyjęcia, iż oskarżony H. W. dopuścił się
zarzuconego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 180a k.k.
Przepis art. 180 a k.k. penalizuje prowadzenie pojazdu mechanicznego na drodze publicznej w strefie zamieszkania
przez osobę , która nie stosuje się do decyzji właściwego organu o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami.
Oskarżony H. W. w dniu 22 września 2015 roku prowadził samochód marki M. o nr rej. (...) po drodze publicznej ,
mając uprzednio cofnięte uprawnienia do kierowania pojazdami kategorii AB , decyzją Starosty Powiatowego w S. z
dnia 06 października 2011 roku.
Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności wyłączających odpowiedzialność karną, w tym winę sprawcy. Uznać zatem
należy, iż zachowanie oskarżonego miało charakter zawiniony. W sprawie nie zachodziły żadne okoliczności, które
można by rozpatrywać w kategoriach kontratypu mogącego wyłączać jego winę. Oskarżony jest pełnoletnim, zdrowym
zarówno pod względem fizycznym, jak i psychicznym mężczyzną i mógł postąpić z poszanowaniem prawa, czego nie
zrobił.
W oparciu o powyższe ustalenia i rozważania Sąd uznał, iż oskarżony dopuścił się czynu bezprawnego, karalnego,
zawinionego, cechującego się znacznym stopniem społecznej szkodliwości i zgodnie z treścią art. 1 kk podlega
odpowiedzialności karnej .
Biorąc pod uwagę przede wszystkim znaczny stopień winy oskarżonego, a jednocześnie dość znaczną społeczną
szkodliwość czynu, którego oskarżony się dopuścił Sąd uznał za zasadne orzeczenie wobec oskarżonego kary grzywny
w wymiarze 100 stawek dziennych przy ustaleniu stawki dziennej na kwotę 10 złotych , przy uwzględnieniu wniosku
złożonego przez oskarżonego w trybie art. 387 kpk. W ocenie Sądu orzeczona kara jest w stanie spełnić w stosunku
do oskarżonego cel wychowawczy uświadamiając mu naganność jego zachowania i nieopłacalność naruszania norm
prawnych. Nadto orzeczona kara zrealizuje potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa,
należycie spełni cele prewencji indywidualnej, jak i ogólnej oraz dostatecznie uświadomi oskarżonemu, że popełnianie
przestępstw się nie opłaca.
W przedmiocie kosztów postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 627 kpk obciążając oskarżonego kosztami
sądowymi w kwocie 170 złotych , na które składają się koszty postepowania i opłata od wymierzonej kary grzywny.