4 o zależności między nimi. Łaska pomaga nam uwolnić się od

o zależności między nimi. Łaska pomaga nam uwolnić się od
przytłaczającej pokusy do grzechu. W wersie /6, 14/ czytamy: Albowiem
grzech nie powinien nad wami panować, skoro nie jesteście poddani
Prawu, lecz łasce.
Pallotti, mistyk, w podobny sposób rozmyślał o grzechu, o naszej
niegodności i niezdolności do działania bez łaski, którą Jezus pragnie
nas obdarzać. Łaska jest darem od Boga. Dar ten otrzymujemy darmo.
Po pierwsze dlatego, że my – Jego dzieci, czerpiemy korzyści
z otwartości na Jego działanie poprzez podejmowanie przez nas trudu
prawdziwie chrześcijańskiego życia, a po drugie, poprzez nasze owocne
przystępowanie do sakramentów świętych, zwłaszcza Eucharystii
i Pokuty. Modlitwa jest podstawowym elementem życia każdego
człowieka. Czynienie w naszym napiętym harmonogramie zajęć
przestrzeni na pogłębianie relacji z Jezusem i Trójjedynym Bogiem,
poprzez życie modlitwą, pomoże nam w różnych innych sytuacjach.
Pomoże nam rozpoznać pokusę grzechu, który prowadzi do
dokonywania wyborów niszczących nas samych oraz nasze relacje z
Bogiem i innymi ludźmi. Nauczy nas, że tylko darmo dany przez Boga
dar łaski, otrzymany poprzez modlitwę, może dać nam siłę i odwagę do
oczyszczenia naszego życia. To działanie w nas łaski może przynieść
prawdziwe i trwałe nawrócenie oraz wzrost. Miłość i przykład członków
naszych rodzin oraz naszych braci i sióstr w wierze, może być zachętą i
przynagleniem, gdy pokusa zachęca do odłączenia się od Pana, który
kocha nas i pragnie naszego prawdziwego szczęścia w życiu. Jeśli cały
czas pamiętamy o nieustannej potrzebie bycia oświeconym wiarą świętą,
będziemy również wzrastać w rozumieniu i doświadczaniu złożoności
kwestii grzechu i tego, że tylko przez zasługi Jezusa Chrystusa możemy
stać się obrazem Boga; bez względu na to, jak jesteśmy niedoskonali.
Bóg kocha grzeszników i nigdy nie przestaje przyklaskiwać naszym
wysiłkom stawania się coraz bardziej podobnymi do Niego.
____________________________________________________
Segretariato Generale, Unione dell’Apostolato Cattolico
Piazza San Vincenzo Pallotti 204, Roma, Italia
[email protected]
4
e
Św. Wincenty Pallotti, Bóg Miłość Nieskończona
Medytacja XXVI
Bóg z nieskończonej miłości swojej i nieskończonego miłosierdzia
swego nie przeszkodził grzechowi Adama także dlatego, aby życie
nasze zostało całkowicie uszlachetnione, uświęcone i wzbogacone
zasługami życia Jezusa Chrystusa
Wprowadzenie
Oświecony wiarą świętą pamiętam, że jeśli Bóg, Doskonałość i Świętość
najistotniejsza nie zapobiega grzechowi, któremu mógłby zapobiec,
czyni to dla celów godnych swojej Istoty i wszystkich swoich
nieskończonych doskonałości. Nie jestem zdolny pojąć wszystkich
najświętszych, najmiłościwszych i najmiłosierniejszych celów, dla
których Bóg nie zapobiegł grzechowi Adama, jakkolwiek wiara święta
każe mi widzieć w tym cel najgłówniejszy, ten mianowicie, że Bóg chciał
nam dać Pana naszego, Jezusa Chrystusa. Dlatego to Kościół Święty
śpiewa
w
liturgii
wielkosobotniej,
przed
uroczystością
Zmartwychwstania Pańskiego: O szczęśliwa wino, któraś zasłużyła
mieć tak wielkiego Odkupiciela.
A tym większy mamy powód do zdumiewania się, że gdyby Bóg
nie był dał swego jednorodzonego Syna, który dla nas stał się
człowiekiem i chociażby ani Adam, ani nikt inny nie zgrzeszył, a wszyscy
spełnialiby same tylko dobre uczynki, to te dobre uczynki nigdy nie
byłyby zostały wzbogacone i uszlachetnione przez nieskończone zasługi
oraz przez doskonałość i święte życie Jezusa Chrystusa, którymi swymi
nieskończonymi zasługami uświęca, udoskonala i ubogaca wszystkie
myśli, słowa i uczynki naszego życia, nawet te, które zowią się
obojętnymi same przez się, ale które spełniamy z miłości ku Bogu w
stanie łaski: przeto bez zasług Jezusa, dobre nasze uczynki pozostałyby
tym, czym są same przez się, czyli niejako nicością przed Bogiem,
owszem, niejako potworną niedoskonałością wobec nieskończonej
doskonałości Bożej.
O, mój Boże, nie jestem godzien podziwiać nadmiaru Twej
nieskończonej miłości i Twego nieskończonego miłosierdzia. Jakże
bowiem mogłeś zdobyć się na to, ażeby zezwolić, by Adam obraził Cię
nieskończenie i by dać nam w ten sposób swego Boskiego Syna nie tylko
w tym celu, aby odkupić duszę z niewoli grzechu oraz zniszczyć w nas
wszelką ohydę, którą dusza nasza napełniła się przez grzech, lecz także,
aby wszystkie myśli naszego umysłu, wszystkie uporządkowane uczucia
serca, wszystkie słowa, uczynki i kroki, jak również używanie wszystkich
władz duszy oraz całej wrażliwości ciała naszego, tudzież wszystkich
rzeczy przez ciebie na usługi nasze stworzonych, by wszystko to zostało
uświęcone, uszlachetnione i wzbogacone przez nieskończone zasługi
oraz nieskończoną świętość i doskonałość wszystkich myśli, słów,
pragnień, uczynków, westchnień i kroków, przez używanie rzeczy
stworzonych, wszystkich władz najświętszej duszy i niepokalanego ciała
naszego Jezusa Chrystusa. A zatem, przez użyczenie i przydzielenie
nieskończonych zasług Jezusa Chrystusa, całkowicie zostaje zgładzona
cała nieprawość czynów naszych, także tych, które zwiemy uczynkami
dobrymi, a które same przez się, bez przydzielenia zasług, świętości i
doskonałości życia Jezusa Chrystusa są przed Obliczem Twoim,
najistotniejsza Doskonałości, takie, że mogą się zwać najstraszniejszą
potwornością. Dzięki zaś przydzielaniu tych zasług, świętości i
doskonałości życia Jezusa Chrystusa, nie tylko zostaje zniszczona
szpetność naszych uczynków dobrych i obojętnych, jakie spełnialiśmy z
pobudki miłości Twojej, lecz uczynki te uświęcają się, udoskonalają i
wzbogacają przez świętość, doskonałość i nieskończone zasługi Jezusa
Chrystusa. Wtedy możemy powiedzieć: świętość, doskonałość i zasługi
Jezusa Chrystusa i całe życie Jezusa Chrystusa do mnie należą.
niezmiennym. Ona żyje, prowadzi nas coraz głębiej w Bożą
rzeczywistość, w Boże plany dla nas i dla każdego stworzenia. Pallotti
zapewnia nas, że grzech Adama był dopuszczony przez Boga, by mogło
się objawić posłannictwo Jezusa. Pismo Święte mówi nam wiele rzeczy
o ostatecznym przyjściu Jezusa na ziemię, który przyjdzie, by nas
zbawić.
Medytacja
Święty Wincenty zaprasza nas do refleksji na temat grzechu, przez
pryzmat wiary. Oświecony wiarą świętą – te słowa zachęcają i wzywają
nas do uczynienia refleksji na temat wiary oraz do odkrycia, jak ona
pomaga w kształtowaniu nas. Wiara nie jest czymś stałym,
Nasza nadzieja na odkupienie bazuje na wierze, która prowadzi nas do
Boga – przez chrzest. Paweł pyta: Czyż nie wiadomo wam, że my
wszyscy, którzy otrzymaliśmy chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa,
zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć? /Rz 6, 3/ Rozdział szósty
kontynuuje refleksję o relacjach pomiędzy grzechem i łaską oraz
2
W Starym Testamencie Jego przyjście było zapowiadane od wieków.
Chociaż wielokrotnie było to obiecywane, wiara nieustannie dodawała
odwagi, by ludzie nie tracili nadziei. Nowy Testament otwiera nasze
oczy na niezwykłość przyjścia Jezusa. Pierwszy rozdział Ewangelii Jana
jest zadziwiającą refleksją na temat Bożych planów dla Jego ludu,
objawionych przez Jezusa: Była światłość prawdziwa, która oświeca
każdego człowieka, gdy na świat przychodzi (…) a swoi Go nie przyjęli.
Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi
Bożymi, (…) Z Jego pełności wszyscy otrzymaliśmy – łaskę po łasce /J 1,
9-16/. Czy ten fragment Pisma Świętego pomaga w wyjaśnieniu, co
Pallotti próbuje nam powiedzieć w rozważanym fragmencie jego Pism?
Czym jest grzech? Jest to każda dobrowolna myśl, każdy uczynek i
zaniedbanie, które zarówno osłabiają, jak i powodują całkowite
przerwanie naszej miłującej relacji z Bogiem. Skutek grzechu Adama
jest dziedziczony przez wszystkich ludzi, od pierwszej chwili ich
istnienia. Jezus staje się nowym Adamem i przez swoją mękę, śmierć i
zmartwychwstanie wypełnia obietnicę zarówno wybawienia od grzechu,
jak i wiecznej szczęśliwości, które to Adam utracił poprzez swoje
odejście od Boga. W liście do Rzymian /Rz 5, 12-21/ św. Paweł
rozważa, jak grzech przyszedł na świat przez Adama i jak Jezus to
odmienił – A zatem, jak przestępstwo jednego sprowadziło na wszystkich
ludzi wyrok potępiający, tak czyn sprawiedliwy Jednego sprowadza na
wszystkich ludzi usprawiedliwienie dające życie /Rz 5, 18/.
3