D - Sąd Okręgowy w Świdnicy

Sygn. akt IV Ka 335/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 10 czerwca 2015 roku
Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:
Przewodniczący:
SSO Mariusz Górski (spr.)
Sędziowie:
SSO Adam Pietrzak
SSO Agnieszka Połyniak
Protokolant:
Magdalena Telesz
przy udziale Barbary Chodorowskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,
po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2015 roku
sprawy P. K.
syna K. i M. z domu B.
urodzonego (...) w Ś.
oskarżonego z art. 18 §2 kk w zw. z art. 56 ust.1 i 3 ustawy z dnia 29.07.2005 r., o przeciwdziałaniu narkomanii i art.
59 ust. 1 ustawy z dnia 29.07. 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii
na skutek apelacji wniesionych przez prokuratora i obrońcę oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w Świdnicy
z dnia 3 lutego 2015 r. sygnatura akt II K 296/14
I. uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania;
II. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. Ż. z Kancelarii Adwokackiej w Ś. 516, 60 złotych tytułem kosztów nie
opłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym;
Sygn. akt IV Ka 335/15
UZASADNIENIE
Zaskarżonym wyrokiem P. K. uznany został za winnego, że w miesiącu sierpniu 2008r. w Ś. woj. (...) nakłonił M.
W. do wprowadzenia do obrotu znaczną ilość środków psychotropowych w postaci amfetaminy w ilości 5,05 grama
co stanowi ok. 25 porcji, 31 sztuk tabletek amfetaminy tzw. ekstazy oraz środków odurzających w postaci 11,7 grama
marihuany w ten sposób, że nakłonił ją do odebrania w.w narkotyków od nieustalonych mężczyzn w miejscowości K.,
przewiezienia ich do Ś. i przekazania jemu, tj. za winnego popełnienia czynu z art. 18 § 2 kk w zw. z art. 56 ust 1 i 3
ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie art. 19 § 2 kk w zw. z art. 56
ust 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, przy zastosowaniu art. 60 § 6 pkt 3 kk wymierzono oskarżonemu karę
1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz 20 stawek dziennych grzywny, po ustaleniu wysokości jednej stawki
na 20 złotych.
Nadto P. K. uznany został za winnego tego, że w miesiącu lipcu i sierpniu 2008r. w Ś. woj. (...) działając wbrew
przepisom ustawy, w krótkich odstępach czasu oraz w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oraz w celu osiągnięcia
korzyści majątkowej udzielił M. W. łącznie nie więcej niż 2 gramy środka psychotropowego w postaci amfetaminy w
kwocie po 40 zł za gram oraz nie więcej niż 10 gram środka odurzającego w postaci marihuany w kwocie po 30 zł za
gram, to jest za winnego popełnienia występku z art. 59 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu
narkomanii i za to, na podstawie powołanego przepisu wymierzono sprawcy kare 6 miesięcy pozbawienia wolności.
Zważywszy na treść art. 85 kk i art. 86 § 1 kk wymierzono oskarżonemu karę łączną pozbawienia wolności, a jej wymiar
określono na 1 rok i 6 miesięcy , przy czym, w oparciu o art. 69 § 1 kk oraz art. 70 § 1 pkt 1 kk zawieszono warunkowo
wykonanie tej kary na okres próby lat 3.
Poza tym, na mocy art. 73 § 1 kk oddano P. K. w okresie próby pod dozór kuratora sądowego, zaś w oparciu o art. 45 §
1 kk orzeczono wobec oskarżonego przepadek na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowej osiągniętej z popełnienia
przestępstwa.
Wyrok powyższy zaskarżyli obrońca oskarżonego oraz prokurator.
Pierwszy ze skarżących zarzucił orzeczeniu:
• obrazę przepisu prawa materialnego, tj. art. 70 § 2 kk polegającą na jego nie zastosowaniu przy warunkowym
zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności wobec sprawcy młodocianego P. K. i błędnym wskazaniu
podstawy prawnej dla okresu zawieszenia kary pozbawienia wolności, tj. art. 70 § 1 kk;
• obrazę przepisu prawa materialnego, tj. art. 73 § 2 kk polegającą na jego nie zastosowaniu przy orzekaniu
obligatoryjnego dozoru kuratora sądowego wobec młodocianego P. K.;
• obrazę przepisu prawa materialnego, tj. art. 29 ust 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 roku Prawo o adwokaturze
w zw. z § 2 ust 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za
czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z
urzędu, polegającą na jego niezastosowaniu przy ustalaniu kosztów zastępstwa adwokackiego i nie podwyższeniu
zasądzonej opląty o stawkę podatku od towarów i usług.
Tym samym apelujący wniósł o zmianę orzeczenia Sądu I instancji poprzez zastosowanie prawidłowej kwalifikacji
prawnej z art. 70 § 2 kk i art. 73 § 2 kk w stosunku do stosowanych wobec oskarżonego P. K. kar; zasądzenie kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu, podwyższonej o stawkę podatku od towarów i usług.
Z kolei prokurator zarzucił obrazę przepisów prawa karnego materialnego, tj. art. 73 § 1 kk poprzez błędne jego
przyjęcie w pkt. V części dyspozytywnej wyroku – za podstawę oddania oskarżonego P. K. pod dozór kuratora w okresie
próby, zamiast art. 73 § 2 kk mając na uwadze, że oskarżony w chwili popełnienia czynu zabronionego nie ukończył
21 lat i w czasie orzekania w pierwszej instancji 24 lat.
W konsekwencji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wskazanie w pkt. V zaskarżonego wyroku,
iż podstawa oddania oskarżonego P. K. pod dozór kuratora jest art. 73 § 2 kk.
Sąd Okręgowy zważył:
Apelacje zdają się być trafne, choć apelacja oskarżyciela publicznego nie wskazała na wszystkie uchybienia jakich Sąd
I instancji dopuścił się w kwestionowanym wyroku, a które dostrzegł Sąd II instancji, a to:
1. Prokurator nie zarzucił obrazy art. 70 § 1 kk poprzez jego błędne zastosowanie wobec młodocianego sprawcy.
Uchybienie to władny był jednak naprawić Sąd odwoławczy nie tylko w uwagi na apelację obrońcy, lecz także z urzędu,
gdyż w ten sposób sytuacja procesowa P. K. nie uległa by pogorszeniu.
2. Wymierzając oskarżonemu karę za czyn z art. 18 § 2 k w z. z art. 56 ust 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii
Sąd I instancji zastosował dobrodziejstwo art. 60 § 6 pkt 3 kk. Z uzasadnienia orzeczenia wynika, iż powodem tej
decyzji była konieczność sankcjonowania przyjętego (błędnego, a nie zaskarżonego wcześniej przez prokuratora)
wymiaru kary, a to 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.
Sąd ów w tej stacji dopuścił się dwóch błędów.
Pierwszym z nich było nie powołanie art. 60 § 2 kk, a jak się wydaje to ten przepis pozwolił Sądowi Rejonowemu na
zastosowanie złagodzenia przewidzianego w art. 60 § 6 pkt 3 kk, choć mógł bez przeszkód i „naginania” przepisów
zastosować art. 60 § 1 kk, bowiem P. K. jest sprawcą młodocianym.
Drugim błędem było w ogóle stosowanie art. 60 § 6 pkt 3 kk, skoro nie było takiej potrzeby.
Jak wynika bowiem z analizy zmian ustawowych jakie związane były z art. 56 ust 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu
narkomanii zagrożenie od 2 lat pozbawienia wolności obowiązuje od roku 2011. Wcześniej, czyli także w czasie
popełnienia przestępstwa przez P. K. dolny próg ustawowego zagrożenia to 1 rok pozbawienia wolności.
Tym samym, zważywszy na treść art. 4 § 1 kk kara 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności była wyższa od dolnej
granicy ustawowego zagrożenia, czyli zgodna z przepisami prawa materialnego.
Kolejnym, jeszcze istotniejszym uchybieniem ze strony Sądu Rejonowego było wymierzenie oskarżonemu kary 6
miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 59 ust 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.
W tym zakresie i w chwili popełnienia przez P. K. przestępstwa jak i w chwili wyrokowania dolna granica ustawionego
zagrożenia to kara 1 roku pozbawienia wolności. Taką karę wymierzył sad I instancji przy pierwszym orzekaniu.
Nie sposób zatem zrozumieć decyzji obecnej zwłaszcza, że w uzasadnieniu orzeczenia tę kwestię całkowicie pominięto.
Być może Sąd I instancji miał zamiar w tym przypadku zastosować art 60 § 1 (2) kk w zw. z art. 60 § 6 pkt 3 kk.
Być może argumentację znaleziono w art. 59 ust 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, choć bardziej
prawdopodobne wydaje się zwyczajne niedopatrzenie.
Z uwagi na powyższe, celem wyjaśnienia zaistniałych błędów, a możliwych do naprawienia z uwagi na kierunki
kolejnych apelacji i zakres zaskarżenia – zdecydowano jak w wyroku.