Spis ludności 2011
Transkrypt
Spis ludności 2011
Komentarz: Spis ludności 2011 Monitor, 16 czerwca 2011 Autorka: Kosara BEGOVIĆ Ponad pół roku temu „spis” poważnie kandydował w plebiscycie na ulubione czarnogórskie słowo. Potem wszystko ucichło. Dwadzieścia dni minęło od ogłoszenia jego pierwszych wyników, a one nikogo nie zainteresowały. Oczekuje się dnia 15 lipca, kiedy to mają zostać opublikowane dane odnoszące się do pytań o narodowość, religię i język Liczba mieszkańców Czarnogóry w ciągu ośmiu lat – między spisem w 2003 roku a tym z 2011 roku – wzrosła o 0,8%. Czarnogóra miała 620 145 mieszkańców, obecnie ma 625 266. Nieco ponad pięć tysięcy więcej. Między spisem w 1991 roku a spisem w 2003 roku, liczba mieszkańców zwiększyła się o 26,5 tysięcy. W latach pięćdziesiątych, sześćdziesiątych i siedemdziesiątych – w czasach komunistycznego mroku - każde dziesięciolecie przynosiło Czarnogórze ponad 50 tysięcy mieszkańców więcej. Powszechnie uznaje się jednak, że ciemność sprzyja płodzeniu dzieci. Ogłaszając pierwsze wyniki spisu ludności z 2011 r. MONSTAT (czarnogórski urząd statystyczny) nie zdecydował się na opublikowanie danych, z którymi te wyniki mogą być porównywane. Danych do porównywania może „nie ma” dlatego, że nie wyglądają za dobrze. Według niektórych obliczeń, opartych na danych dotyczących przyrostu naturalnego, spis miał pokazać, że w Czarnogórze mieszka pomiędzy 630 i 635 tysięcy mieszkańców. Nie pokazał. Projekcje opublikowane w studium „Tendencje demograficzne w Czarnogórze od połowy 20. wieku i perspektywy do 2050 r. ", w średnim wariancie przewidywały, że w roku 2010 w Czarnogórze będzie żyć ponad 640 tysięcy osób. Nie będzie. Ledwie tej liczby dosięgamy. Poza niską liczbą mieszkańców, wyniki spisu pokazują pogorszenie ich rozmieszczenia. Jedna trzecia żyje w Podgoricy, w na północy, która stanowi 53% terytorium Czarnogóry, żyje 29% ludności. Według spisu z roku 1948 i 1953 na północy mieszkała blisko połowa obywateli. Procent ludności w centralnej części kraju wzrósł z 45 do 47, na wybrzeżu jest o pół procenta więcej osób. Niegdyś nieoficjalny podział na północną, centralną i południową część Czarnogóry, został uznany oficjalnie Ustawą o rozwoju regionalnym. Zgodnie z nią region nadmorski składa się z gmin: Bar, Budva, Herceg Novi, Kotor, Tivat i Ulcinj, region centralny to: Podgorica, Nikšić, Cetinje, Danilovgrad, a północny - Andrijevica, Berane, Bijelo Polje, Kolašin, Mojkovac, Plav, Pljevlje, Plužine, Rožaje, Šavnik i Žabljak. W odróżnieniu od poprzedniego spisu, gdy niewielka liczba osób zarejestrowana przede wszystkim była w miejscowościach na północy, z wyjątkiem Rožaja, teraz liczba gmin z mniejszą liczbą mieszkańców jest większa i są one wszędzie. Wyżej wymieniona Ustawa o rozwoju regionalnym, która jest nudnym bezużytecznym tekstem, jako jeden ze środków zapewniających zrównoważony rozwój regionalny przewiduje zwiększanie zatrudnienia i zmniejszenie negatywnych trendów demograficznych. Siała baba mak… . Według danych MONSTATU stopa bezrobocia w Czarnogórze wynosi 19,7%, a na północy 28,9%. Dlaczego ludzie odchodzą, ponieważ nie mają pracy. Absolutnym rekordzistą w napływie ludności jest Podgorica, w której w ciągu ośmiu lat liczba mieszkańców wzrosła o prawie 18 tysięcy. W Budvie mieszka około 3200 więcej osób, w Barze 2200, w Danilovgradzie 1100, w Tivacie blisko 500. Wskaźnik urodzeń w Czarnogórze, czasami mniej, czasami więcej, ale generalnie maleje. W ciągu zaledwie pięciu lat, od 2000 roku do 2005 roku, liczba żywych urodzeń zmniejszyła się o 20%. Wcześniej, żeby odnotować taki spadek musiało minąć 30 lat. Choć dane na temat wzrostu liczby ludności w latach po 2005 roku w niektórych latach były lepsze, ujemny przyrost naturalny w 2010 r. w Czarnogórze odnotowano w ośmiu gminach. Coraz mniejszą liczbę osób na północy, mówią eksperci, można wytłumaczyć migracjami wewnętrznymi, jednak niewielki wzrost ogólnej liczby ludności w Czarnogórze wskazuje, że duże są także migracje zagraniczne. Wskazują na to dane opublikowane wcześniej, głównie w statystykach. Opowieść o tym, ile osób emigruje, nigdy nie była zbyt popularna. Przez dwanaście lat - między spisem z roku 1991 i 2003 – z Czarnogóry za granicę emigrowało około dwóch i pół tysiąca osób rocznie. Według danych spisowych z 2003 roku, spośród 56 tysięcy obywateli Czarnogóry mieszkających za granicą, nawet 32 tysiące czyli 57% ludzi, to osoby które wyemigrowały po 1991 roku. Ile ich wyjechało po 2003 roku, wciąż nie wiadomo, ponieważ tych danych nikt w Czarnogórze nie monitoruje. Są one rejestrowane wyłącznie na spisach ludności. W Czarnogórze powstało o 26,8% więcej mieszkań niż w 2003 roku. Fakt, że Budva i Šavnik mają więcej mieszkań niż mieszkańców, dobrze opisuje naszą troskę o ludzi i przestrzeń, zrównoważony rozwój, kraj i tym podobne. Chciwość podniesiona do poziomu polityki państwowej „zabetonowała” Budvę, bieda spowodowana okresem przejściowym opustoszyła Šavnik. Na całość można jednak też spojrzeć optymistycznie. Komentując fakt, że jedna trzecia Czarnogórców żyje w Podgoricy mieszkaniec północnej części kraju stwierdził: "Myślę, że teraz nie potrzebujemy autostrady, wszyscy zamieszkamy w Podgoricy i problem rozwiązany." Cudownie. Tłum. i red. D.G.