Nazwa jednostki prowadzącej kierunek

Nazwa jednostki prowadzącej
Wyższa Szkoła Medyczna w Białymstoku,
kierunek:
Wydział Ogólnomedyczny
Nazwa kierunku:
Fizjoterapia
Poziom kształcenia:
Pierwszy
Profil kształcenia:
Praktyczny
Moduły wprowadzające / wymagania wstępne:
Nazwa
modułu
(przedmiot
Fizjoterapia ogólna
lub Fizjoterapia kliniczna w dysfunkcjach narządu
grupa przedmiotów):
ruchu
Dr J. Samusik, mgr E. Dąbrowa, mgr M. Dowejko,
Koordynator, osoby prowadzące:
mgr J. Wojtkowska, mgr E. Mojkowska, mgr I. Stalbowska
11 ECTS
Forma
studiów
/liczba
godzin
F-1-K-FKR-17
studia
studia
Liczba
stacjonarne
niestacjonarne
punktów
w/ćw
w/ćw
ECTS
Zajęcia zorganizowane:
50/200 h
36/112 h
8,3
Praca własna studenta:
80 h
180 h
2,7
/liczba punktów ECTS:
Bilans nakładu pracy studenta:
Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:
udział w wykła-
2*4 h, 14*3 h
dach
12*3 h
udział w ćwicze-
40*5 h
niach
3*4 h, 20*5 h
4*2 h
konsultacje
1,7
6,6
-
258 h
RAZEM:
156 h
Samodzielna praca studenta:
przygotowanie do
40 h
ćwiczeń
100 h
przygotowanie do
4*5 h
kolokwiów
4*10 h
przygotowanie do
20 h
egzaminu
40 h
2,7
RAZEM:
80 h
180 h
Cele modułu:
- opanowanie podstawowej problematyki klinicznej dotyczącej najczęściej występujących
dysfunkcji narządu ruchu,
- zapoznanie z miejscem fizjoterapii w procesie leczenia dysfunkcji narządu ruchu,
- przedstawienie znaczenia stosowania ruchu i zabiegów fizykalnych jako środka leczniczego
w dysfunkcjach narządu ruchu,
- opanowanie umiejętności dobierania ćwiczeń usprawniających i zabiegów fizjoterapeutycznych stosownie do rozpoznania klinicznego, okresu choroby i funkcjonalnego stanu rehabilitowanej osoby,
- nauczenie wykonywania ćwiczeń leczniczych i stosowania zabiegów fizykoterapeutycznych
w różnych stadiach i okresach choroby,
- nauczenie odpowiedniego doboru wybranych technik fizjoterapeutycznych w zależności od
stanu zdrowia chorego i jego wieku,
- zapoznanie ze wskazaniami i przeciwwskazaniami do prowadzenia ćwiczeń ruchowych
i zabiegów fizykalnych w różnych jednostkach chorobowych dotyczących narządu ruchu.
Efekty kształcenia:
Odniesienie do
Przedmiotowy
Efekty kształcenia
efekt kształcenia
kierunkowych
efektów kształcenia
P_W01
rozpoznaje objawy kliniczne najczęściej występujących K_W02
schorzeń oraz dysfunkcji pourazowych narządu ruchu,
P_W02
opisuje patomechanizmy najczęściej występujących K_W02
dysfunkcji narządu ruchu,
P_W03
dobiera testy diagnostyczne stosowanych w badaniu K_W06
narządu ruchu,
K_W07
K_W08
P_W04
charakteryzuje najczęściej stosowane techniki opera- K_W04
cyjne w leczeniu urazów i schorzeń narządu ruchu,
P_W05
K_W06
wybiera metody postępowania fizjoterapeutycznego K_W07
stosowanego w chorobach i dysfunkcjach pourazowych K_W08
narządu ruchu,
P_W06
wymienia wskazania i przeciwwskazania do zastoso- K_W04
wania metod fizjoterapeutycznych w leczeniu określonych schorzeń narządu ruchu
P_U01
wykonuje badanie podmiotowe i przedmiotowe dla K_U01
potrzeb fizjoterapii w dysfunkcjach narządu ruchu,
K_U02
K_U03
K_U14
K_U19
K_U24
P_U02
stosuje postępowanie profilaktyczne niedopuszczające K_U01
do powstania wad postawy, schorzeń kręgosłupa, oste- K_U02
oporozy oraz zapobiegającego powstaniu powikłań po K_U03
operacyjnej rekonstrukcji w obrębie narządu ruchu,
K_U04
K_U07
K_U15
K_U23
K_U24
P_U03
prowadzi w sposób właściwy ćwiczenia usprawniające K_U02
i zabiegi fizykoterapeutyczne w rozmaitych dysfunk- K_U03
cjach narządu ruchu,
K_U07
K_U08
K_U09
K_U15
K_U20
K_U22
K_U23
K_U24
P_U04
umie nakreślić program fizjoterapii dla pacjentów K_U03
z najczęściej spotykanymi dysfunkcjami narządu ruchu, K_U04
K_U08
K_U10
K_U12
K_U15
K_U17
K_U20
K_U22
K_U23
K_U24
P_U05
ocenia badanie elektromiograficzne przeprowadzone K_U03
u pacjentów z urazowymi uszkodzeniami obwodowego K_U04
układu nerwowego.
K_U08
K_U09
K_U10
K_U12
K_U14
K_U24
P_K01
zdolność do prowadzenia ćwiczeń zespołowych z grupą K_K18
pacjentów o różnych schorzeniach i panowania nad
grupą chorych wykazujących niejednolity stopień
sprawności, przejawiając przy tym kulturę osobistą
i postępując zgodnie z zasadami etyki obowiązującej
pracownika służby zdrowia,
P_K02
kreatywność w uatrakcyjnienia ćwiczeń przez zastoso- K_K23
wanie różnorodnych przyborów, wprowadzenia współzawodnictwa oraz elementów gier sportowych,
P_K03
dbałość w prowadzeniu ćwiczeń w formie zabawowej K_K05
dla dzieci,
P_K04
P_K05
K_K23
współpracę z lekarzami różnych specjalności, z psycho- K_K09
logiem, asystentem socjalnym, terapeutą zajęciowym,
K_K12
aktywną postawę w nawiązania kontaktu z rodziną pa-
K_K04
cjenta i przekazaniu jej instruktażu ćwiczeń prowadzonych z pacjentem w domu.
Wiedza - student:
•
rozpoznaje objawy kliniczne najczęściej występujących schorzeń oraz dysfunkcji pourazowych narządu ruchu,
•
opisuje patomechanizmy najczęściej występujących dysfunkcji narządu ruchu,
•
dobiera testy diagnostyczne stosowanych w badaniu narządu ruchu,
•
charakteryzuje najczęściej stosowane techniki operacyjne w leczeniu urazów i schorzeń
narządu ruchu,
•
wybiera metody postępowania fizjoterapeutycznego stosowanego w chorobach i dysfunkcjach pourazowych narządu ruchu,
•
wymienia wskazania i przeciwwskazania do zastosowania metod fizjoterapeutycznych
w leczeniu określonych schorzeń narządu ruchu
Umiejętności - student:
•
wykonuje badanie podmiotowe i przedmiotowe dla potrzeb fizjoterapii w dysfunkcjach
narządu ruchu,
•
stosuje postępowanie profilaktyczne niedopuszczające do powstania wad postawy, schorzeń kręgosłupa, osteoporozy oraz zapobiegającego powstaniu powikłań po operacyjnej
rekonstrukcji w obrębie narządu ruchu,
•
prowadzi w sposób właściwy ćwiczenia usprawniające i zabiegi fizykoterapeutyczne
w rozmaitych dysfunkcjach narządu ruchu,
•
umie nakreślić program fizjoterapii dla pacjentów z najczęściej spotykanymi dysfunkcjami narządu ruchu,
•
ocenia badanie elektromiograficzne przeprowadzone u pacjentów z urazowymi uszkodzeniami obwodowego układu nerwowego.
Kompetencje społeczne – student wykazuje:
•
zdolność do prowadzenia ćwiczeń zespołowych z grupą pacjentów o różnych schorzeniach i panowania nad grupą chorych wykazujących niejednolity stopień sprawności,
przejawiając przy tym kulturę osobistą i postępując zgodnie z zasadami etyki obowiązującej pracownika służby zdrowia,
•
kreatywność w uatrakcyjnienia ćwiczeń przez zastosowanie różnorodnych przyborów,
wprowadzenia współzawodnictwa oraz elementów gier sportowych,
•
dbałość w prowadzeniu ćwiczeń w formie zabawowej dla dzieci,
•
współpracę z lekarzami różnych specjalności, z psychologiem, asystentem socjalnym,
terapeutą zajęciowym,
•
aktywną postawę w nawiązania kontaktu z rodziną pacjenta i przekazaniu jej instruktażu
ćwiczeń prowadzonych z pacjentem w domu.
Forma zajęć/metody dydaktyczne:
Wykłady, ćwiczenia, pokaz multimedialny, prowadzenie ćwiczeń w pełni wyposażonych salach gimnastycznych i gabinetach fizykoterapeutycznych z odpowiednią aparaturą, praca
w zespołach kilkuosobowych.
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu w odniesieniu do efektów kształcenia.
Nr efektu
Metody weryfikacji efektu kształcenia
kształcenia Formujące:
Podsumowujące:
P_W01
Test wstępny
Egzamin pisemny – student generuje /
P_W02
Ocena przygotowania do zajęć
rozpoznaje odpowiedź (esej, raport;
P_W03
Wejściówki na ćwiczeniach
krótkie strukturyzowane pytania /SSQ/;
P_W04
Sprawdzanie wiedzy w trakcie ćwiczeń test wielokrotnego wyboru /MCQ/; test
P_W05
Kolokwium pisemne i ustne
wielokrotnej odpowiedzi /MRQ/; test
P_W06
Dyskusja w czasie ćwiczeń
dopasowania; test T/N; test uzupełnia-
Zaliczenie wstępne
nia odpowiedzi)
P_U01
Test wstępny
Obiektywny Strukturyzowany Egza-
P_U02
Zaliczenie każdego ćwiczenia
min Kliniczny /OSCE/ - egzamin zor-
P_U03
Zaliczenia cząstkowe
ganizowany w postaci stacji z określo-
P_U04
Obserwacja pracy studenta
nym zadaniem do wykonania /stacje
P_U05
Zaliczenie poszczególnych czynności
z chorym lub bez chorego, z materia-
Ocena przygotowania do zajęć
łem klinicznym lub bez niego, z symu-
Ocena aktywności studenta w czasie latorem, z fantomem, pojedyncze lub
zajęć
sparowane, z obecnością dodatkowego
Kolokwium praktyczne ocena w sys- personelu, wypoczynkowe/
temie punktowym
Bieżąca informacja zwrotna
Mini-CEX
Opis przypadku
examination)
(mini
–
clinical
Dyskusja w czasie ćwiczeń
Próba pracy
Realizacja zleconego zadania
P_K01
Obserwacja pracy studenta
Przedłużona obserwacja przez opieku-
P_K02
Obserwacja pracy na ćwiczeniach
na / nauczyciela prowadzącego
P_K03
Bieżąca informacja zwrotna
Ocena 360° (opinie nauczycieli, kole-
P_K04
Dyskusja w czasie ćwiczeń
gów/koleżanek,
pacjentów,
innych
P_K05
Ocena wyciąganych wniosków z eks- współpracowników)
perymentów
Treści programowe:
Wykład – 50/36 godzin
1. Postawa ciała i jej wady; metody badania i oceny postawy; profilaktyka i fizjoterapia –
3 (3) godz.
2. Boczne skrzywienia kręgosłupa; choroba Scheuermanna – 5 (4) godz.
3. Dysfunkcje kończyn górnych po złamaniach i zwichnięciach – 5 (4) godz.
4. Dysfunkcje kończyn dolnych po złamaniach i zwichnięciach – 5 (3) godz.
5. Fizjoterapia po urazowych i przeciążeniowych dysfunkcjach narządu ruchu – 5 (4)
godz.
6. Fizjoterapia po urazowych uszkodzeniu stawu kolanowego i po skręceniu stawu skokowego – 3 (2) godz.
7. Amputacje kończyn dolnych i górnych – usprawnianie i protezowanie – 5 (3) godz.
8. Paraplegia i tetraplegia – przyczyny, obraz kliniczny, powikłania, rola fizjoterapii – 5
(3) godz.
9. Fizjoterapia w bólach kręgosłupa spowodowanych dyskopatią i chorobą zwyrodnieniową kręgosłupa – 3 (2) godz.
10. Fizjoterapia w niektórych schorzeniach ośrodkowego układu nerwowego (ogniskowe
uszkodzenie mózgu, choroba Parkinsona, stwardnienie rozsiane) – 5 (4) godz.
11. Fizjoterapia w uszkodzeniach i chorobach obwodowego układu nerwowego – 3 (2)
godz.
12. Fizjoterapia w chorobach zwyrodnieniowych stawów – 3 (2) godz.
Ćwiczenia – 200/112 godzin
1. Postępowanie profilaktyczne i ćwiczenia korekcyjne w wadach postawy (plecy płaskie, okrągłe, kołyskowe, wklęsło-wypukłe, deformacje klatki piersiowej, kolana koślawe i szpotawe, wady stóp) – 20 (10) godz.
2. Kinezyterapia w bocznych skrzywieniach kręgosłupa (korekcja czynna i bierna, metoda Klappa, Majocha, Dobosiewicz); kinezyterapia i fizykoterapia w chorobie Scheuermanna – 15 (10) godz.
3. Ćwiczenia usprawniające i zabiegi fizykoterapeutyczne w dysfunkcjach kończyn górnych i dolnych po złamaniach i zwichnięciach – 15 (10) godz.
4. Metody kinezyterapeutyczne i różnorodne zabiegi fizykoterapeutyczne stosowane
w pourazowych i przeciążeniowych dysfunkcjach narządu ruchu – 20 (10) godz.
5. Testy diagnostyczne w uszkodzeniach różnych struktur stawu kolanowego; ćwiczenia
usprawniające i zabiegi fizykalne stosowane przed i po leczeniu operacyjnym stawu
kolanowego; fizjoterapia po skręceniu stawów skokowych; nauka bandażowania i stabilizacji stawu kolanowego i stawów skokowych; kinesiotaping – 20 (10) godz.
6. Usprawnianie pacjentów po amputacji kończyn dolnych i górnych (ćwiczenia wzmacniające mięśnie kikutów, hartowanie i formowanie kikutów, sposoby przeciwdziałania
przykurczom kikutów, wyciągi redresyjne, nauka zakładania protez, nauka padania
i wstawania, nauka chodzenia bez protez i w protezach) – 20 (12) godz.
7. Ćwiczenia usprawniające w niedowładach i porażeniach, dwu- i czterokończynowych,
pielęgnacja przeciwodleżynowa, fizykoterapia w leczeniu odleżyn i w neurogennym
pęcherzu moczowym, pionizacja, nauka poruszania się za pomocą wózka, nauka chodzenia – 20 (10) godz.
8. Ćwiczenia profilaktyczne oraz metody kinezyterapeutyczne (metoda Mc Kenziego)
i zabiegi fizykalne w leczeniu bólów kręgosłupa spowodowanych dyskopatią i chorobą zwyrodnieniową; trakcje odcinka szyjnego i lędźwiowego kręgosłupa – 20 (10)
godz.
9. Ćwiczenia bierne, czynne wspomagane i czynne wolne w przypadkach hemiplegii,
stretching w chorobie Parkinsona, ćwiczenia rozluźniające w hemiplegii i stwardnieniu rozsianym, nauka chodzenia hemiplegików i parkinsoników – 20 (10) godz.
10. Zabiegi fizykalne i ćwiczenia usprawniające w uszkodzeniach i chorobach obwodowego układu nerwowego – 15 (10) godz.
11. Ćwiczenia poprawiające zakres ruchów w stawach, trakcje i procedury fizykoterapeutyczne stosowane w chorobie zwyrodnieniowej stawów – 15 (10) godz.
Literatura podstawowa:
1. Marciniak W., Szulc A. (red.): Wiktora Degi Ortopedia i Rehabilitacja. PZWL, Warszawa 2003.
2. Janusz Nowotny (red.): Podstawy kliniczne fizjoterapii w dysfunkcjach narządu ruchu.
Wyd. Medipage, Warszawa 2006.
3. Kasperczyk T.: Wady postawy ciała. Diagnostyka i leczenie. Wydawnictwo Kasper,
Kraków 1998.
4. Kwolek A. (red.): Rehabilitacja medyczna t. I i II. Urban & Partner, Wrocław 2003.
5. Jerzy Kiwerski (red.): Rehabilitacja medyczna. PZWL, Warszawa 2006.
6. Małgorzata Paprocka-Borowicz, Marcin Zawadzki: Fizjoterapia w chorobach układu
ruchu. Górnicki Wydawnictwo Medyczne, Wrocław 2007.
7. Cooper Grant, Herrera Joseph: Leczenie zachowawcze w schorzeniach narządu ruchu.
Medipage, Warszawa 2010.
8. Kasprzak W.: Fizjoterapia kliniczna. PZWL, Warszawa 2010.
Literatura uzupełniająca:
1. Bauer A., Wielcheć M.: Przewodnik metodyczny po wybranych zabiegach fizykalnych. Markmed Rehabilitacja S.C., Ostrowiec Świętokrzyski 2006.
2. Brotzman S.B., Wilk K.E.: Rehabilitacja ortopedyczna t. I i II. Urban&Partner, Wrocław 2009.
3. S. Sastre Fernandez: Metoda leczenia skolioz, kifoz i lordoz. Wydawnictwo Markmed
Rehabilitacja S.C., Ostrowiec Świętokrzyski 2007.
4. Kazimierz Rąpała (red.): Zespoły bólowe kręgosłupa. PZWL, Warszawa 2006.
5. Opara J.: Rehabilitacja w neurologii. Wydawnictwo AWF w Katowicach, Katowice
2007.
6. Dziak A., Tayara S.: Urazy i uszkodzenia w sporcie. Wydawnictwo Kasper, Kraków
1999.
7. Przeździak B., Nyka W.: Zastosowanie kliniczne protez, ortoz i środków pomocniczych. Via Media, Gdańsk 2008.
8. Disability and Rehabilitation World Health Organization: Usprawnianie po udarze
mózgu. Elipsa-Jaim, Kraków 2007.
9. Roczniki „Postępy Rehabilitacji”, „Rehabilitacja Medyczna”, „Rehabilitacja w praktyce”, „Fizjoterapia Polska”, „Praktyczna Fizjoterapia i Rehabilitacja".
Program opracował/a, data
opracowania programu