Zyciorys prof Ireny Maculewicz Żejmo

Zyciorys prof Ireny Maculewicz Żejmo
Życiorys prof Ireny Maculewicz - Żejmo
Irena Żejmo z d. Maculewicz urodziła się 24 listopada 1926 r. w Lebiedziewie
na Wileńszczyźnie, w rodzinie szlacheckiej jako trzecie dziecko Piotra i Julii Maculewiczów.
Po ojcu który który kochał śpiew i muzykę została obdarzona pięknym liryczno-dramatycznym
sopranem. Ojca p. Ireny wywieziono na roboty do Rosji a matka ukrywała się przed represjami
sowieckimi. Pozostając pod opieką ciotki Irena uczyła się w Wilnie gdzie pobierała naukę
śpiewu u prof. Olgi Olginy. W 1945 przyjechała do Chełma Lubelskiego, gdzie w rok później,
zdała tzw “małą maturę” i stawiała pierwsze kroki jako pedagog. Maturę oraz dyplom Średniej
Szkoły Muzycznej w Bydgoszczy w klasie prof. Felicji Krysiewicz uzyskała w 1947 r. a w 1951
ukończyła Wyższą Szkołę Muzyczną w Poznaniu w klasie prof. Marii Trąpczyńskiej. Wkrótce
potem rozpoczęła pracę w Operze bydgoskiej. Ma na swoim koncie wiele nagrań radiowych i
ogromną ilość koncertów. Swoją bardzo dobrze zapowiadającą się karierę wokalną poświęciła
na rzecz rodziny. Była wspaniałą matką. Urodziła dwóch synów: Marka i Ireneusza – obaj
zostali kapłanami. Starszy - Marek obronił doktorat z filozofii w Rzymie i jest wykładowcą
Uniwersytetu Szczecińskiego. Względy rodzinne spowodowały że zamieszkała najpierw w
Jastrowiu a od 1973 r. w Szczecinku, który stał się “miastem jej życia”. Miasto Szczecinek w
uznaniu jej wyjątkowych zasług obdarzyło ją zaszczytnym tytułem Honorowy Obywatel
Szczecinka. Pracując w Operze, wykładając na Akademii Muzycznej w Bydgoszczy, działalność
pedagogiczną prowadziła również w Szczecinku. To za jej sprawą powstał legendarny chór “De
Profundis”. Pod jej dyrekcją “De Profundis” koncertował w wielu miastach w Polsce i w wielu
miastach Europy min: Wiedniu, Insbrucku, Padwie, San Marino, Rzymie, Asyżu, Neapolu,
Monachium, Oberstaufen i dla Jana Pawła II w Castel Gandolfo - wszędzie wzbudzając aplauz
i entuzjazm. Ze Szczecinka pochodzi jej wielu znakomitych uczniów, których kształciła
uzyskując znakomite wyniki na Akademii Muzycznej w Bydgoszczy, z którą współpracowała
do roku 2000. Lata 70 i 80 to okres bardzo owocnej współpracy z Filharmonią Koszalińską
i koszalińskimi kompozytorami - szczególnie z prof. Andrzejem Cwojdzińskim. Pracę
pedagogiczną prowadziła niemal do końca. Swoje ostatnie lata spędziła w Koszalinie. Mimo
ciężkiej choroby nadal była aktywna w środowisku muzycznym. Była członkiem Komisji Śpiewu
i Muzyki Kościelnej przy Kurii Koszalińsko-Kołobrzeskiej, jurorem festiwali muzycznych,
prowadziła kursy emisji głosu. Była laureatką wielu nagród i odznaczeń (Srebrny Krzyż Zasługi 1984 r.) w tym: papieskiego odznaczenia Benemerenti i nagrody Civitas Christiana
im. ks. Bolesława Domańskiego. Zmarła w koszalińskim hospicjum, otoczona troskliwą opieką
synów, 13 listopada 2007 r. Pochowana została na szczecineckim cmentarzu 17 listopada 2007
r.
купить iphone 6s налоговые споры киев iphone 4s киев
1/1