J 14,23-29 - Lectio Divina

jeŜeli odejdę, poślę Go do was. On zaś, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o
sądzie. O grzechu - bo nie wierzą we Mnie; o sprawiedliwości zaś - bo idę do Ojca i juŜ Mnie nie
ujrzycie; wreszcie o sądzie - bo władca tego świata został osądzony. Jeszcze wiele mam wam do
powiedzenia, ale teraz jeszcze znieść nie moŜecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi
was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i
oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, poniewaŜ z mojego weźmie i wam objawi.
Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, Ŝe z mojego weźmie i wam objawi.
Jeszcze chwila, a nie będziecie Mnie oglądać, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie». Wówczas niektórzy z
Jego uczniów mówili między sobą: «Co to znaczy, co nam mówi: „Chwila, a nie będziecie Mnie
oglądać, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie”; oraz: „Idę do Ojca?”» Powiedzieli więc: «Co znaczy ta
chwila, o której mówi? Nie rozumiemy tego, co mówi». Jezus poznał, Ŝe chcieli Go pytać, i rzekł do
nich: «Pytacie się jeden drugiego o to, Ŝe powiedziałem: „Chwila, a nie będziecie Mnie oglądać, i
znowu chwila, a ujrzycie Mnie?” Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Wy będziecie płakać i
zawodzić, a świat się będzie weselił. Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz zamieni się w radość.
Kobieta, gdy rodzi, doznaje smutku, bo przyszła jej godzina. Gdy jednak urodzi dziecię, juŜ nie
pamięta o bólu z powodu radości, Ŝe się człowiek narodził na świat. TakŜe i wy teraz doznajecie
smutku. Znowu jednak was zobaczę, i rozraduje się serce wasze, a radości waszej nikt wam nie zdoła
odebrać. W owym zaś dniu o nic Mnie nie będziecie pytać. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: O
cokolwiek byście prosili Ojca, da wam w imię moje. Do tej pory o nic nie prosiliście w imię moje:
Proście, a otrzymacie, aby radość wasza była pełna. Mówiłem wam o tych sprawach w
przypowieściach. Nadchodzi godzina, kiedy juŜ nie będę wam mówił w przypowieściach, ale całkiem
otwarcie oznajmię wam o Ojcu. W owym dniu będziecie prosić w imię moje, i nie mówię, Ŝe Ja będę
musiał prosić Ojca za wami. Albowiem Ojciec sam was miłuje, bo wyście Mnie umiłowali i
uwierzyli, Ŝe wyszedłem od Boga. Wyszedłem od Ojca i przyszedłem na świat; znowu opuszczam
świat i idę do Ojca». Rzekli uczniowie Jego: «Patrz! Teraz mówisz otwarcie i nie opowiadasz Ŝadnej
przypowieści. Teraz wiemy, Ŝe wszystko wiesz i nie trzeba, aby Cię kto pytał. Dlatego wierzymy, Ŝe
od Boga wyszedłeś».
Augustyn z Hippony, Komentarz do Ewangelii św. Jana 77,3n
„Pokój - mówi - zostawiam wam, pokój mój daję wam.” Te słowa znaczą to samo, co
czytamy u Proroka: „Pokój ponad pokojem”; odchodząc zostawia nam pokój; swego
pokoju udzieli nam, gdy na końcu przybędzie. Pokój nam pozostawił na tym świecie,
udzieli nam pokoju w świecie przyszłym. Zostawił nam swój pokój, w którym
pozostając zwycięŜymy nieprzyjaciela; swego pokoju nam uŜyczy, kiedy bez wroga
królować będziemy. Zostawił nam pokój, abyśmy się i tutaj wzajemnie miłowali;
udzielił nam swego pokoju tam, gdzie nigdy nie będziemy mogli być niezgodni.
Zostawił nam pokój, abyśmy o sobie nawzajem sądzili, co w nas jest ukryte, póki
przebywamy na tym świecie; uŜyczy nam swego pokoju, kiedy ujawni zamysły serc, a
wtedy kaŜdy znajdzie pochwałę u Pana (1 Kor 4,5). W Nim jednak i od Niego dany jest
pokój, i ten, którego nam udzielił, do Ojca nas prowadząc. A co nam zostawił do nieba
wstępując? CzyŜ nie siebie samego, skoro nie odchodzi nigdy od nas? Jest On bowiem
naszym pokojem, który dwoje jednym uczynił (Ef 2,14): jest dla nas pokojem i wtedy,
gdy wierzymy, iŜ nim jest, oraz wtedy, gdy Go ujrzymy, jaki jest (1 J 3,2). Jeśli
bowiem, póki jesteśmy w ciele podległym skaŜeniu, obciąŜającym duszę (Mdr 9,15) bo chodzimy w wierze, a nie w widzeniu (2 Kor 5,7) - nie opuszcza tych, którzy idą do
Niego, to o ileŜ bardziej, gdy dojdziemy do samego widzenia, nie napełni nas sobą?
Stronice te zawierają Słowa Pisma Świętego.
Dlatego powinny być uczczone i godnie traktowane!
VI Niedziela Wielkanocna C:
J 14,23-29
23.
W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: Jeśli Mnie kto miłuje, będzie
zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do
niego, i będziemy u niego przebywać.
24. Kto Mnie nie miłuje, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą
słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca.
25. To wam powiedziałem przebywając wśród was.
26. A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was
wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam
powiedziałem.
27. Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam
daję. Niech się nie trwoŜy serce wasze ani się lęka.
28. Słyszeliście, Ŝe wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was.
Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, Ŝe idę do Ojca, bo
Ojciec większy jest ode Mnie.
29. A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy
się to stanie.
23 W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: «Jeśli Mnie kto miłuje, będzie
zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i
będziemy u niego przebywać.
J 14,15.21 «JeŜeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania… Kto ma
przykazania moje i zachowuje je, ten Mnie miłuje. Kto zaś Mnie miłuje, ten będzie umiłowany przez
Ojca mego, a równieŜ Ja będę go miłował i objawię mu siebie».
J 5,17-19 Lecz Jezus im odpowiedział: «Ojciec mój działa aŜ do tej chwili i Ja działam». Dlatego
więc usiłowali śydzi tym bardziej Go zabić, bo nie tylko nie zachowywał szabatu, ale nadto Boga
nazywał swoim Ojcem, czyniąc się równym Bogu. W odpowiedzi na to Jezus im mówił: «Zaprawdę,
zaprawdę, powiadam wam: Syn nie mógłby niczego czynić sam od siebie, gdyby nie widział Ojca
czyniącego. Albowiem to samo, co On czyni, podobnie i Syn czyni.
J 6,56 «Kto spoŜywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim».
J 10,30 «Ja i Ojciec jedno jesteśmy».
Rdz 1,26 A wreszcie rzekł Bóg: «Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam. Niech
panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym, nad bydłem, nad ziemią i nad wszystkimi
zwierzętami pełzającymi po ziemi!»
Iz 57,15 Tak bowiem mówi Wysoki i Wzniosły, którego stolica jest wieczna, a imię «Święty»:
Zamieszkuję miejsce wzniesione i święte, lecz jestem z człowiekiem skruszonym i pokornym, aby
oŜywić ducha pokornych i tchnąć Ŝycie w serca skruszone.
Rz 8,9-11 Wy jednak nie Ŝyjecie według ciała, lecz według Ducha, jeśli tylko Duch BoŜy w was
mieszka. JeŜeli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten do Niego nie naleŜy. JeŜeli natomiast
Chrystus w was mieszka, ciało wprawdzie podlega śmierci ze względu na skutki grzechu duch jednak
posiada Ŝycie na skutek usprawiedliwienia. A jeŜeli mieszka w was Duch Tego, który Jezusa
wskrzesił z martwych, to Ten, co wskrzesił Chrystusa Jezusa z martwych, przywróci do Ŝycia wasze
śmiertelne ciała mocą mieszkającego w was swego Ducha.
1 J 2,24 Wy zaś zachowujecie w sobie to, co słyszeliście od początku. JeŜeli będzie trwało w was
to, co słyszeliście od początku, to i wy będziecie trwać w Synu i w Ojcu.
1 J 4,15-16 Jeśli kto wyznaje, Ŝe Jezus jest Synem BoŜym, to Bóg trwa w nim, a on w Bogu.
Myśmy poznali i uwierzyli miłości, jaką Bóg ma ku nam. Bóg jest miłością: kto trwa w miłości, trwa
w Bogu, a Bóg trwa w nim.
Ap 3,20-21 Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do
niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną. Zwycięzcy dam zasiąść ze Mną na moim tronie, jak i Ja
zwycięŜyłem i zasiadłem z mym Ojcem na Jego tronie.
Ap 7,13-17 A jeden ze Starców odezwał się do mnie tymi słowami: «Ci przyodziani w białe szaty
kim są i skąd przybyli?» I powiedziałem do niego: «Panie, ty wiesz». I rzekł do mnie: «To ci, którzy
przychodzą z wielkiego ucisku i opłukali swe szaty, i w krwi Baranka je wybielili. Dlatego są przed
tronem Boga i w Jego świątyni cześć Mu oddają we dnie i w nocy. A Zasiadający na tronie rozciągnie
namiot nad nimi. Nie będą juŜ łaknąć ani nie będą juŜ pragnąć, i nie porazi ich słońce ani Ŝaden upał,
bo paść ich będzie Baranek, który jest pośrodku tronu, i poprowadzi ich do źródeł wód Ŝycia: i kaŜdą
łzę otrze Bóg z ich oczu».
24 Kto Mnie nie miłuje, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą
słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca.
J 14,21-23 Kto ma przykazania moje i zachowuje je, ten Mnie miłuje. Kto zaś Mnie miłuje, ten
będzie umiłowany przez Ojca mego, a równieŜ Ja będę go miłował i objawię mu siebie». Rzekł do
Niego Juda, ale nie Iskariota: «Panie, cóŜ się stało, Ŝe nam się masz objawić, a nie światu?» W
odpowiedzi rzekł do niego Jezus: «Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec
mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać.
Mt 19,21 Jezus mu odpowiedział: «Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj, co posiadasz, i rozdaj
ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną!»
Mt 25,41-46 Wtedy odezwie się i do tych po lewej stronie: „Idźcie precz ode Mnie, przeklęci, w
ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom! Bo byłem głodny, a nie daliście Mi jeść; byłem
spragniony, a nie daliście Mi pić; byłem przybyszem, a nie przyjęliście Mnie; byłem nagi, a nie
przyodzialiście Mnie; byłem chory i w więzieniu, a nie odwiedziliście Mnie.” Wówczas zapytają i ci:
„Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym albo spragnionym, albo przybyszem, albo nagim, kiedy
chorym albo w więzieniu, a nie usłuŜyliśmy Tobie?” Wtedy odpowie im: „Zaprawdę, powiadam
wam: Wszystko, czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, tegoście i Mnie nie uczynili”. I
pójdą ci na mękę wieczną, sprawiedliwi zaś do Ŝycia wiecznego».
2 Kor 8,8-9 Nie mówię tego, aby wam wydawać rozkazy, lecz aby wskazując na gorliwość
innych, wypróbować waszą miłość. Znacie przecieŜ łaskę Pana naszego Jezusa Chrystusa, który
będąc bogaty, dla was stał się ubogim, aby was ubóstwem swoim ubogacić.
1 J 3,16-20 Po tym poznaliśmy miłość, Ŝe On oddał za nas Ŝycie swoje. My takŜe winniśmy
oddać Ŝycie za braci. Jeśliby ktoś posiadał majętność tego świata i widział, Ŝe brat jego cierpi
niedostatek, a zamknął przed nim swe serce, jak moŜe trwać w nim miłość Boga? Dzieci, nie miłujmy
słowem i językiem, ale czynem i prawdą! Po tym poznamy, Ŝe jesteśmy z prawdy, i uspokoimy przed
Nim nasze serce. A jeśli nasze serce oskarŜa nas, to Bóg jest większy od naszego serca i zna wszystko.
J 3,34 Ten bowiem, kogo Bóg posłał, mówi słowa BoŜe: a z niezmierzonej obfitości udziela mu
Ducha.
Łk 24,51-53 A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba. Oni zaś oddali
Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jerozolimy, gdzie stale przebywali w świątyni, wielbiąc i
błogosławiąc Boga.
1 P 1,8-9 Wy, choć nie widzieliście, miłujecie Go; wy w Niego teraz, choć nie widzicie, przecieŜ
wierzycie, a ucieszycie się radością niewymowną i pełną chwały wtedy, gdy osiągniecie cel waszej
wiary - zbawienie dusz.
J 20,17 Rzekł do niej (Marii Magdaleny) Jezus: «Nie zatrzymuj Mnie, jeszcze bowiem nie
wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci i powiedz im: „Wstępuję do Ojca mego i Ojca
waszego oraz do Boga mego i Boga waszego”».
J 5,18 Dlatego więc usiłowali śydzi tym bardziej Go zabić, bo nie tylko nie zachowywał szabatu,
ale nadto Boga nazywał swoim Ojcem, czyniąc się równym Bogu.
1 Kor 15,24-28 Wreszcie nastąpi koniec, gdy przekaŜe królowanie Bogu i Ojcu i gdy pokona
wszelką Zwierzchność, Władzę i Moc. Trzeba bowiem, aŜeby królował, aŜ połoŜy wszystkich
nieprzyjaciół pod swoje stopy. Jako ostatni wróg, zostanie pokonana śmierć. Wszystko bowiem rzucił
pod stopy Jego. Kiedy się mówi, Ŝe wszystko jest poddane, znaczy to, Ŝe z wyjątkiem Tego, który mu
wszystko poddał. A gdy juŜ wszystko zostanie Mu poddane, wtedy i sam Syn zostanie poddany
Temu, który Synowi poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkich.
Flp 2,6-11 On, istniejąc w postaci BoŜej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z
Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w
zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka, uniŜył samego siebie, stawszy się posłusznym aŜ do
śmierci - i to śmierci krzyŜowej. Dlatego teŜ Bóg Go nad wszystko wywyŜszył i darował Mu imię
ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się kaŜde kolano istot niebieskich i ziemskich i
podziemnych. I aby wszelki język wyznał, Ŝe Jezus Chrystus jest PANEM - ku chwale Boga Ojca.
Hbr 1,1-3 Wielokrotnie i na róŜne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a
w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna. Jego to ustanowił dziedzicem wszystkich
rzeczy, przez Niego teŜ stworzył wszechświat. Ten Syn, który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem
Jego istoty, podtrzymuje wszystko słowem swej potęgi, a dokonawszy oczyszczenia z grzechów,
zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach.
Hbr 2,9-15 Widzimy natomiast Jezusa, który mało od aniołów był pomniejszony, chwałą i czcią
ukoronowanego za cierpienia śmierci, iŜ z łaski BoŜej za wszystkich zaznał śmierci. Przystało bowiem
Temu, dla którego wszystko i przez którego wszystko, który wielu synów do chwały doprowadza, aby
przewodnika ich zbawienia udoskonalił przez cierpienie. Tak bowiem Ten, który uświęca, jak ci,
którzy mają być uświęceni, z jednego są wszyscy. Z tej to przyczyny nie wstydzi się nazwać ich
braćmi swymi, mówiąc: Oznajmię imię Twoje braciom moim, pośrodku zgromadzenia będę Cię
wychwalał. I znowu: Ufność w Nim pokładać będę. I znowu: Oto Ja i dzieci moje, które Mi dał Bóg.
PoniewaŜ zaś dzieci uczestniczą we krwi i ciele, dlatego i On takŜe bez Ŝadnej róŜnicy stał się ich
uczestnikiem, aby przez śmierć pokonać tego, który dzierŜył władzę nad śmiercią, to jest diabła, i aby
uwolnić tych wszystkich, którzy całe Ŝycie przez bojaźń śmierci podlegli byli niewoli.
29 A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli,
gdy się to stanie.
J 16,4-30 Ale powiedziałem wam o tych rzeczach, abyście, gdy nadejdzie ich godzina, pamiętali o
nich, Ŝe Ja wam to powiedziałem. Tego jednak nie powiedziałem wam od początku, poniewaŜ byłem
z wami. Teraz zaś idę do Tego, który Mnie posłał, a nikt z was nie pyta Mnie: „Dokąd idziesz?” Ale
poniewaŜ to wam powiedziałem, smutek napełnił wam serce. JednakŜe mówię wam prawdę:
PoŜyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeŜeli nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was. A
lęka! Słyszeliście, Ŝe wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie
miłowali, rozradowalibyście się, Ŝe idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie.
Iz 12,2 Oto Bóg jest zbawieniem moim! Będę miał ufność i nie ulęknę się, bo mocą moją i pieśnią
moją jest Pan. On stał się dla mnie zbawieniem!
Iz 41,10 Nie lękaj się, bo Ja jestem z tobą; nie trwóŜ się, bom Ja twoim Bogiem. Umacniam cię,
jeszcze i wspomagam, podtrzymuję cię moją prawicą sprawiedliwą.
Ez 2,6 A ty, synu człowieczy, nie bój się ich ani się nie lękaj ich słów, nawet gdyby wokół ciebie
były osty i ciernie i gdybyś się znalazł wśród skorpionów. Nie obawiaj się ich słów ani się nie lękaj ich
twarzy, bo to lud oporny.
Łk 12,4-5 Lecz mówię wam, przyjaciołom moim: Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, a
potem nic więcej uczynić nie mogą. PokaŜę wam, kogo się macie obawiać: bójcie się Tego, który po
zabiciu ma moc wtrącić do piekła. Tak, mówię wam: Tego się bójcie!
Dz 18,9-11 W nocy Pan przemówił do Pawła w widzeniu: «Przestań się lękać, a przemawiaj i nie
milcz, bo Ja jestem z tobą i nikt nie targnie się na ciebie, aby cię skrzywdzić, dlatego Ŝe wiele ludu
mam w tym mieście». Pozostał więc i głosił im słowo BoŜe przez rok i sześć miesięcy.
2 Tm 1,7 Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, ale mocy i miłości, i trzeźwego myślenia.
Ap 2,10 Przestań się lękać tego, co będziesz cierpiał. Oto diabeł ma niektórych spośród was wtrącić
do więzienia, abyście próbie zostali poddani, a znosić będziecie ucisk przez dziesięć dni. Bądź wierny
aŜ do śmierci, a dam ci wieniec Ŝycia.
Ap 21,8 A dla tchórzów, niewiernych, obmierzłych, zabójców, rozpustników, bałwochwalców,
guślarzy i wszelkich kłamców: udział w jeziorze gorejącym ogniem i siarką. To jest śmierć druga».
28 Słyszeliście, Ŝe wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was.
Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, Ŝe idę do Ojca, bo Ojciec
większy jest ode Mnie.
J 14,3 A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i
wy byli tam, gdzie Ja jestem.
J 14,18 Nie zostawię was sierotami: Przyjdę do was.
J 16,16-22 Jeszcze chwila, a nie będziecie Mnie oglądać, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie».
Wówczas niektórzy z Jego uczniów mówili między sobą: «Co to znaczy, co nam mówi: „Chwila, a
nie będziecie Mnie oglądać, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie”; oraz: „Idę do Ojca?”» Powiedzieli
więc: «Co znaczy ta chwila, o której mówi? Nie rozumiemy tego, co mówi». Jezus poznał, Ŝe chcieli
Go pytać, i rzekł do nich: «Pytacie się jeden drugiego o to, Ŝe powiedziałem: „Chwila, a nie będziecie
Mnie oglądać, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie?” Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Wy
będziecie płakać i zawodzić, a świat się będzie weselił. Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz
zamieni się w radość. Kobieta, gdy rodzi, doznaje smutku, bo przyszła jej godzina. Gdy jednak urodzi
dziecię, juŜ nie pamięta o bólu z powodu radości, Ŝe się człowiek narodził na świat. TakŜe i wy teraz
doznajecie smutku. Znowu jednak was zobaczę, i rozraduje się serce wasze, a radości waszej nikt
wam nie zdoła odebrać.
J 16,7 JednakŜe mówię wam prawdę: PoŜyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeŜeli nie odejdę,
Pocieszyciel nie przyjdzie do was. A jeŜeli odejdę, poślę Go do was.
Ps 47,5-7 Wybiera dla nas dziedzictwo - chlubę Jakuba, którego miłuje. Wstąpił Bóg wśród
radosnych okrzyków, Pan przy dźwięku trąby. Śpiewajcie naszemu Bogu, śpiewajcie; śpiewajcie
Królowi naszemu, śpiewajcie!
J 5,19 W odpowiedzi na to Jezus im mówił: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Syn nie
mógłby niczego czynić sam od siebie, gdyby nie widział Ojca czyniącego. Albowiem to samo, co On
czyni, podobnie i Syn czyni.
J 7,16 Odpowiedział im Jezus mówiąc: «Moja nauka nie jest moją, lecz Tego, który Mnie posłał».
J 12,44-50 Jezus zaś tak wołał: «Ten, kto we Mnie wierzy, wierzy nie we Mnie, lecz w Tego,
który Mnie posłał. A kto Mnie widzi, widzi Tego, który Mnie posłał. Ja przyszedłem na świat jako
światło, aby kaŜdy, kto we Mnie wierzy, nie pozostawał w ciemności. A jeŜeli ktoś posłyszy słowa
moje, ale ich nie zachowa, to Ja go nie sądzę. Nie przyszedłem bowiem po to, aby świat sądzić, ale
aby świat zbawić. Kto gardzi Mną i nie przyjmuje słów moich, ten ma swego sędziego: słowo, które
powiedziałem, ono to będzie go sądzić w dniu ostatecznym. Nie mówiłem bowiem sam od siebie, ale
Ten, który Mnie posłał, Ojciec, On Mi nakazał, co mam powiedzieć i oznajmić. A wiem, Ŝe
przykazanie Jego jest Ŝyciem wiecznym. To, co mówię, mówię tak, jak Mi Ojciec powiedział».
25 To wam powiedziałem przebywając wśród was.
J 15,11 To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna.
J 16,1-4 To wam powiedziałem, abyście się nie załamali w wierze. Wyłączą was z synagogi.
Owszem, nadchodzi godzina, w której kaŜdy, kto was zabije, będzie sądził, Ŝe oddaje cześć Bogu.
Będą tak czynić, bo nie poznali ani Ojca, ani Mnie. Ale powiedziałem wam o tych rzeczach, abyście,
gdy nadejdzie ich godzina, pamiętali o nich, Ŝe Ja wam to powiedziałem. Tego jednak nie
powiedziałem wam od początku, poniewaŜ byłem z wami.
J 17,6-8 Objawiłem imię Twoje ludziom, których Mi dałeś ze świata. Twoimi byli i Ty Mi ich
dałeś, a oni zachowali słowo Twoje. Teraz poznali, Ŝe wszystko, cokolwiek Mi dałeś, pochodzi od
Ciebie. Słowa bowiem, które Mi powierzyłeś, im przekazałem, a oni je przyjęli i prawdziwie poznali,
Ŝe od Ciebie wyszedłem, oraz uwierzyli, Ŝeś Ty Mnie posłał.
26 A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On
was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam
powiedziałem.
J 20,22-24 Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym
odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».
J 3,11 Jan powiedział: Ja was chrzczę wodą dla nawrócenia; lecz Ten, który idzie za mną,
mocniejszy jest ode mnie; ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów. On was chrzcić będzie Duchem
Świętym i ogniem.
Mt 28,18-20 Wtedy Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami: «Dana Mi jest wszelka
władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię
Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja
jestem z wami przez wszystkie dni, aŜ do skończenia świata».
Mk 13,9-11 A wy miejcie się na baczności. Wydawać was będą sądom i w synagogach będą was
chłostać. Nawet przed namiestnikami i królami stawać będziecie z mego powodu, na świadectwo dla
nich. Lecz najpierw musi być głoszona Ewangelia wszystkim narodom. A gdy was poprowadzą, Ŝeby
was wydać, nie martwcie się przedtem, co macie mówić; ale mówcie to, co wam w owej chwili
będzie dane. Bo nie wy będziecie mówić, ale Duch Święty.
Mk 1,9-12 W owym czasie przyszedł Jezus z Nazaretu w Galilei i przyjął od Jana chrzest w
Jordanie. W chwili gdy wychodził z wody, ujrzał rozwierające się niebo i Ducha jak gołębicę
zstępującego na siebie. A z nieba odezwał się głos: «Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam
upodobanie». Zaraz teŜ Duch wyprowadził Go na pustynię.
Mk 11,13 Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileŜ
bardziej Ojciec z nieba da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą».
Dz 7,51 Twardego karku i opornych serc i uszu! Wy zawsze sprzeciwiacie się Duchowi Świętemu.
Jak ojcowie wasi, tak i wy.
Dz 13,2 Gdy odprawili publiczne naboŜeństwo i pościli, rzekł Duch Święty: «Wyznaczcie mi juŜ
Barnabę i Szawła do dzieła, do którego ich powołałem».
Rz 5,5 A nadzieja zawieść nie moŜe, poniewaŜ miłość BoŜa rozlana jest w sercach naszych przez
Ducha Świętego, który został nam dany.
Rz 14,17 Bo królestwo BoŜe to nie sprawa tego, co się je i pije, ale to sprawiedliwość, pokój i
radość w Duchu Świętym.
1 Kor 6,19 CzyŜ nie wiecie, Ŝe ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który w was jest, a
którego macie od Boga, i Ŝe juŜ nie naleŜycie do samych siebie?
1 Kor 12,3 OtóŜ zapewniam was, Ŝe nikt, pozostając pod natchnieniem Ducha BoŜego, nie moŜe
mówić: «Niech Jezus będzie przeklęty!». Nikt teŜ nie moŜe powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego:
«Panem jest Jezus».
Ef 4,30 I nie zasmucajcie BoŜego Ducha Świętego, którym zostaliście opieczętowani na dzień
odkupienia.
1 Tes 3,7 Dlatego postępujcie, jak mówi Duch Święty: Dziś, jeśli głos Jego usłyszycie, nie
zatwardzajcie serc waszych.
Jr 31,33-35 «Lecz takie będzie przymierze, jakie zawrę z domem Izraela po tych dniach wyrocznia Pana: Umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich sercu. Będę im
Bogiem, oni zaś będą Mi narodem. I nie będą się musieli wzajemnie pouczać jeden mówiąc do
drugiego: „Poznajcie Pana!” Wszyscy bowiem od najmniejszego do największego poznają Mnie wyrocznia Pana, poniewaŜ odpuszczę im występki, a o grzechach ich nie będę juŜ wspominał».
1 Kor 2,10-13 Nam zaś objawił to Bóg przez Ducha. Duch przenika wszystko, nawet głębokości
Boga samego. Kto zaś z ludzi zna to, co ludzkie, jeŜeli nie duch, który jest w człowieku? Podobnie i
tego, co Boskie, nie zna nikt, tylko Duch BoŜy. OtóŜ myśmy nie otrzymali ducha świata, lecz Ducha,
który jest z Boga, dla poznania darów BoŜych. A głosimy to nie uczonymi słowami ludzkiej
mądrości, lecz pouczeni przez Ducha, przedkładając duchowe sprawy tym, którzy są z Ducha.
1 Kor 2,27 Co do was, to namaszczenie, które otrzymaliście od Niego, trwa w was i nie
potrzebujecie pouczenia od nikogo, poniewaŜ Jego namaszczenie poucza was o wszystkim. Ono jest
prawdziwe i nie jest kłamstwem. ToteŜ trwajcie w nim tak, jak was nauczył.
27 Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja
wam daję. Niech się nie trwoŜy serce wasze ani się lęka!
J 16,33 «To wam powiedziałem, abyście pokój we Mnie mieli. Na świecie doznacie ucisku, ale
miejcie odwagę: Jam zwycięŜył świat».
J 20,19 Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie, gdy drzwi
były zamknięte z obawy przed śydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!
J 20,26 A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi,
Jezus przyszedł mimo drzwi zamkniętych, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!»
J 20,21 A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam».
Ps 29,11 Niech Pan udzieli mocy swojemu ludowi, niech Pan błogosławi swój lud, darząc go
pokojem.
Iz 9,6 Wielkie będzie Jego panowanie w pokoju bez granic na tronie Dawida i nad Jego królestwem,
które On utwierdzi i umocni prawem i sprawiedliwością, odtąd i na wieki. Zazdrosna miłość Pana
Zastępów tego dokona.
Iz 32,15-17 Wreszcie zostanie wylany na nas Duch z wysokości. Wtedy pustynia stanie się sadem,
a sad za las uwaŜany będzie. Na pustyni osiądzie prawo, a sprawiedliwość zamieszka w sadzie.
Dziełem sprawiedliwości będzie pokój, a owocem prawa - wieczyste bezpieczeństwo.
Iz 54,7-10 Na krótką chwilę porzuciłem ciebie, ale z ogromną miłością cię przygarnę. W
przystępie gniewu ukryłem przed tobą na krótko swe oblicze, ale w miłości wieczystej nad tobą się
ulitowałem, mówi Pan, twój Odkupiciel. Dzieje się ze Mną tak, jak za dni Noego, kiedy przysiągłem,
Ŝe wody Noego nie spadną juŜ nigdy na ziemię; tak teraz przysięgam, Ŝe się nie rozjątrzę na ciebie ani
cię gromić nie będę. Bo góry mogą ustąpić i pagórki się zachwiać, ale miłość moja nie odstąpi od
ciebie i nie zachwieje się moje przymierze pokoju, mówi Pan, który ma litość nad tobą.
Łk 10,3-6 Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani
sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie! Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie:
Pokój temu domowi! Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli
nie, powróci do was.
Rz 1,7 Do wszystkich przez Boga umiłowanych, powołanych świętych, którzy mieszkają w
Rzymie: Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa!
2 Kor 5,18-21 Wszystko zaś to pochodzi od Boga, który pojednał nas z sobą przez Chrystusa i
zlecił na posługę jednania. Albowiem w Chrystusie Bóg jednał z sobą świat, nie poczytując ludziom
ich grzechów, nam zaś przekazując słowo jednania. Tak więc w imieniu Chrystusa spełniamy
posłannictwo jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Chrystusa prosimy:
pojednajcie się z Bogiem! On to dla nas grzechem uczynił Tego, który nie znał grzechu, abyśmy się
stali w Nim sprawiedliwością BoŜą.
Ga 5,22 Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność,
Ef 2,13-17 Ale teraz w Chrystusie Jezusie wy, którzy niegdyś byliście daleko, staliście się bliscy
przez krew Chrystusa. On bowiem jest naszym pokojem. On, który obie części ludzkości uczynił
jednością, bo zburzył rozdzielający je mur - wrogość. W swym ciele pozbawił On mocy Prawo
przykazań, wyraŜone w zarządzeniach, aby z dwóch rodzajów ludzi stworzyć w sobie jednego
nowego człowieka, wprowadzając pokój, i w ten sposób jednych, jak i drugich znów pojednać z
Bogiem w jednym Ciele przez krzyŜ, w sobie zadawszy śmierć wrogości. A przyszedłszy zwiastował
pokój wam, którzyście daleko, i pokój tym, którzy blisko,
Flp 4,7 A pokój BoŜy, który przewyŜsza wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w
Chrystusie Jezusie.
Kol 1,19-23 Zechciał bowiem Bóg, aby w Nim zamieszkała cała Pełnia, i aby przez Niego znów
pojednać wszystko z sobą: przez Niego - i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach, wprowadziwszy
pokój przez krew Jego krzyŜa. I was, którzy byliście niegdyś obcymi dla Boga i Jego wrogami przez
sposób myślenia i wasze złe czyny, teraz znów pojednał w doczesnym Jego ciele przez śmierć, by
stawić was wobec siebie jako świętych i nieskalanych, i nienagannych, bylebyście tylko trwali w
wierze - ugruntowani i stateczni - a nie chwiejący się w nadziei właściwej dla Ewangelii.
J 14,26-28 A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was
wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem. Pokój zostawiam wam,
pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoŜy serce wasze ani się