GLOBALNA KONFERENCJA FIP nt.

DEBATY KONFERENCJE KONGRESY
???
GLOBALNA KONFERENCJA FIP
nt. „PRZYSZ£OŒÆ FARMACJI SZPITALNEJ”
– DOKUMENT KOÑCOWY
dr n. farm. Jerzy £AZOWSKI
Gospodarzem globalnej konferencji na temat przysz³oœci
farmacji szpitalnej, która poprzedzi³a obrady 68. Œwiatowego Kongresu Farmacji FIP, by³a
Sekcja Aptek Szpitalnych FIP.
W dniach 30 i 31 sierpnia 2008 r.
w Bazylei spotka³o siê 348 farmaceutów szpitalnych reprezentuj¹cych 98 pañstw i w trakcie
dwudniowych obrad wypracowa³o wspólne oœwiadczenia odzwierciedlaj¹ce preferowan¹
przez zawód wizjê praktyki farmacji szpitalnej.
Kilka tygodni przed konferencj¹ wyznaczeni przez Sekcjê Farmacji Szpitalnej FIP liderzy
przygotowali przegl¹dy piœmiennictwa dotycz¹ce szeœciu tematów, obejmuj¹cych wszystkie zakresy procesu stosowania leków
w szpitalach: zaopatrzenia,
wp³ywu na przepisywanie, przygotowywanie i dostarczanie, podawania oraz monitorowania
efektów uzyskiwanych przez pacjentów. Ponadto zajêto siê te¿
problemami zasobów ludzkich
oraz szkoleniem.
W ka¿dym z tych tematów
wiele uwagi poœwiêcono bezpieczeñstwu stosowania leków. Zadaniem ka¿dego lidera by³o te¿
opracowanie wstêpnych projektów oœwiadczeñ, jako materia³u
do dyskusji. Jeszcze przed konferencj¹ wszystkie projekty zo-
42
sta³y udostêpnione osobom powo³anym w sk³ad grup roboczych, sk³adaj¹cych siê z oficjalnych przedstawicieli i innych
uczestników. Sta³o siê to podstaw¹ „wirtualnej dyskusji”,
w której cz³onkowie grup roboczych wymieniali miêdzy sob¹
drog¹ e-mailow¹ uwagi i propozycje dotycz¹ce projektów, dziêki czemu wiele oœwiadczeñ zosta³o dopracowanych jeszcze
przed spotkaniem w Bazylei.
Przed konferencj¹ dodano
jeszcze kilka podstawowych
oœwiadczeñ, które zosta³y zebrane w temacie 1: „Oœwiadczenia
ogólne”. Dotycz¹ one zagadnieñ,
które nie s¹ objête tematami
omawianymi w wymienionych
powy¿ej grupach roboczych.
W pierwszym dniu konferencji liderzy we wstêpie do dyskusji omówili pokrótce poszczególne tematy i przedstawili swoje propozycje oœwiadczeñ w danym temacie. Nastêpnie uczestnicy konferencji, podzieleni
wczeœniej na zespo³y robocze
przypisane do poszczególnych
tematów, szczegó³owo przedyskutowali treœæ zaproponowanych oœwiadczeñ, wypracowuj¹c
ich koñcowy kszta³t. Liderzy,
cz³onkowie Komitetu Organizacyjnego Konferencji oraz cz³onkowie Zarz¹du Sekcji Farmacji
Szpitalnej FIP opracowali na-
stêpnie oœwiadczenia wypracowane przez grupy robocze a ich
ostateczn¹ wersjê przedstawiono nastêpnego dnia na zgromadzeniu wszystkich uczestników
konferencji.
W czasie sesji g³osowañ w dniu
31 sierpnia 2008 r. wszystkie
oœwiadczenia przeg³osowano za
pomoc¹ elektronicznego systemu przeliczania g³osów opartego na czteropunktowej skali
Likerta (A – zadecydowanie
zgadzam siê, B – zgadzam siê, C
– nie zgadzam siê oraz D – zdecydowanie nie zgadzam siê
z oœwiadczeniem).
W trakcie g³osowania na ogóln¹ liczbê 5259 oddanych g³osów
(ka¿dy kraj mia³ do dyspozycji
74 g³osy – po 1 g³osie na ka¿de
oœwiadczenie) tylko 111 nie zgadza³o siê a 22 zdecydowanie nie
zgadza³o siê z niektórymi
oœwiadczeniami. Oddano 3821
(62,8%) g³osów zdecydowanie
zgadzaj¹cych siê i 1314 (21,7%)
zgadzaj¹cych siê z wypracowanymi oœwiadczeniami.
Po zakoñczeniu konferencji
na podstawie opinii otrzymanych od delegatów i innych
uczestników po³¹czono dwie
pary oryginalnych 74 oœwiadczeñ, jedno oœwiadczenie skorygowano i dodano trzy nowe.
Zmiany te przedstawiono delegatom i ponownie przeg³osowa-
CZASOPISMO APTEKARSKIE Nr 4 (184) 2009
DEBATY KONFERENCJE KONGRESY
???
no drog¹ e-mailow¹ wszystkie
75 oœwiadczeñ.
Globaln¹ konferencjê nt.
przysz³oœci farmacji szpitalnej
zaplanowano przed trzema laty,
w czasie których dokonano
przegl¹du praktyki farmacji
szpitalnej. W przegl¹dzie tym,
opisuj¹cym charakter i zakres
praktyki farmaceutycznej na ca³ym œwiecie, otrzymano odpowiedzi z 85 pañstw reprezentuj¹cych 83% populacji œwiatowej.
Wszystkie przyjête oœwiadczenia wraz ze wspieraj¹cymi je
opartymi na dowodach przegl¹dami piœmiennictwa zostan¹
opublikowane na pocz¹tku
2009 r. w specjalnym suplemencie „American Journal of Health-System Pharmacy”. Swobodny dostêp do pe³nych materia³ów konferencji mo¿liwy bêdzie
za poœrednictwem strony internetowej tego czasopisma:
www.ajhp.org
OŒWIADCZENIA OGÓLNE
1. Nadrzêdnym celem farmaceutów szpitalnych jest
optymalizacja efektów terapeutycznych uzyskiwanych
przez pacjenta poprzez rozs¹dne, bezpieczne, skuteczne, w³aœciwe i efektywne
kosztowo stosowanie leków.
2. Nale¿y opracowaæ opieraj¹ce siê na dowodach globalne
wytyczne Dobrej Praktyki
Farmacji Szpitalnej. Wytyczne te powinny pomóc w³adzom krajowym w okreœleniu standardów obejmuj¹cych pe³ny zakres us³ug zapewnianych przez apteki
szpitalne i powinny uwzglêdniaæ zapewnienie odpowiednich zasobów ludzkich oraz
wymogów szkoleniowych.
3. We wszystkich dzia³aniach
zwi¹zanych ze stosowaniem
leków w szpitalu nale¿y
przestrzegaæ piêciu nastêpuj¹cych zasad: w³aœciwy
pacjent, w³aœciwy lek, w³aœciwa dawka, w³aœciwa droga podania i w³aœciwy czas
podania.
4. W³adze zdrowia oraz zarz¹dzaj¹cy szpitalami powinni
zatrudniaæ
farmaceutów
szpitalnych na wszystkich
etapach procesu stosowania
leków w szpitalu.
5. W³adze zdrowia powinny
zapewniaæ, by ka¿da apteka
szpitalna by³a nadzorowana
przez farmaceutê, który
ukoñczy³
specjalistyczne
szkolenie w zakresie farmacji szpitalnej.
6. G³ównym farmaceut¹/kierownikiem apteki powinien
byæ doœwiadczony farmaceuta odpowiedzialny za koordynacjê rozs¹dnego, bezpiecznego, skutecznego, w³aœciwego i kosztowo efektywnego
stosowania leków w szpitalu.
7. Uprawnienia farmaceutów
szpitalnych do nadzoru nad
procesem stosowania leków
powinny obejmowaæ uprawnienia do wyboru i stosowania przyrz¹dów zwi¹zanych
z lekami, takich jak przyrz¹dy do podawania leków, zestawy dawkuj¹ce, pompy infuzyjne czy komputerowo
sterowane urz¹dzenia dyspensuj¹ce.
8. Farmaceuci szpitalni powinni byæ odpowiedzialni za logistykê wszystkich leków
w szpitalach.
9. Farmaceuci szpitalni powinni byæ Ÿród³em informacji
o wszelkich sprawach dotycz¹cych stosowania leków
i powinni byæ ³atwo dostêpni
jako punkt kontaktowy dla
wszystkich zapewniaj¹cych
opiekê zdrowotna.
10. Wszystkie recepty powinny
byæ przegl¹dane, interpretowane i uprawomocniane
przez farmaceutê przed dyspensowaniem leku i jego
podaniem pacjentowi.
11. Farmaceuci szpitalni powinni monitorowaæ pacjentów
przyjmuj¹cych leki (codziennie lub zawsze, gdy zostan¹
zmienione im leki) dla zapewnienia pacjentowi bezpieczeñstwa, prawid³owego
stosowania leku i optymalnych efektów. Je¿eli ograniczenia finansowe nie pozwalaj¹ farmaceutom na monitorowanie wszystkich pacjentów przyjmuj¹cych leki,
powinny zostaæ opracowane
kryteria wyboru pacjentów,
które bêd¹ stanowi³y dla farmaceuty wskazania do monitorowania.
CzA_SYMPHAR_Sympramol_205x285.indd 1
CZASOPISMO APTEKARSKIE Nr 4 (184) 2009
➤
3/19/09 1:30:40 PM
43
DEBATY KONFERENCJE KONGRESY
???
➤
12. Farmaceuci powinni mieæ
dostêp do pe³nej historii
choroby pacjenta.
13. Farmaceuci szpitalni powinni zapewniaæ pacjentom edukacjê o w³aœciwym
stosowaniu zaleconych im
leków.
14. Farmaceuci szpitalni powinni zapewniaæ odpowiednie
ukierunkowanie i szkolenie
pielêgniarek, lekarzy i innego personelu szpitalnego
w zakresie spraw zwi¹zanych ze stosowaniem leków,
z wykorzystaniem zaleceñ
najlepszej praktyki.
15. Programy przeddyplomowego kszta³cenia farmaceutycznego powinny uwzglêdniaæ odpowiedni¹ problematykê szpitaln¹; powinny
te¿ byæ rozwijane podyplomowe programy szkolenia
i specjalizacji w zakresie farmacji szpitalnej.
16. Farmaceuci szpitalni powinni czynnie uczestniczyæ
w badaniach nad nowymi
metodami i systemami w celu poprawy procesu stosowania leków.
20.
21.
22.
23.
24.
Temat 1.
Zaopatrzenie
17. Proces zaopatrzenia musi
byæ przejrzysty, profesjonalny i etyczny – tak, by zapewnia³ sprawiedliwoœæ, ³atwoœæ dostêpu i odpowiedzialnoœæ wobec odpowiednich organów zarz¹dzaj¹cych i prawnych.
18. Zaopatrzenie powinno byæ
prowadzone zgodnie z zasad¹ bezpiecznych zakupów.
19. Zaopatrzenie w œrodki farmaceutyczne jest z³o¿onym
procesem, który wymaga
44
25.
kontroli farmaceuty i kompetentnego personelu.
Zasady operacyjne dobrej
praktyki zaopatrzenia powinny byæ systematycznie
oceniane i modyfikowane,
aby odpowiada³y w jak najw³aœciwszy i kosztowo-efektywny sposób ró¿nym warunkom i pojawiaj¹cym siê
potrzebom.
Zaopatrzenie musi opieraæ
siê na mocnych zasadach zapewniania jakoœci, aby leki
z³ej jakoœci nie by³y zakupywane lub wprowadzane do
systemu. Obligatoryjne jest
w³aœciwe ich przechowywanie, które zapewnia utrzymanie dobrej jakoœci w ca³ym ci¹gu zaopatrzenia.
Zaopatrzenie nie mo¿e nastêpowaæ w izolacji i powinno byæ realizowane na podstawie wyboru opieraj¹cego
siê na receptariuszu.
Dobre zaopatrzenie musi
byæ wspierane przez wiarygodny system informacji, zapewniaj¹cy dok³adne, aktualne i dostêpne informacje.
Musi istnieæ formalny mechanizm, który umo¿liwia
farmaceutom domaganie
siê okreœlonych funduszy
przeznaczonych na zakup
leków dla pacjentów.
Ka¿da apteka powinna mieæ
plany na ewentualnoœæ braku leków i zakupy w nag³ych
przypadkach.
27.
28.
29.
30.
31.
Temat 2.
Wp³yw na przepisywanie
leków
26. Szpitale powinny wykorzystywaæ system receptariuszy
(lokalnych, regionalnych
i/lub krajowych) powi¹zany
32.
ze standardowymi wytycznymi, protoko³ami i sposobami leczenia, które opieraj¹
siê na najlepszych dostêpnych dowodach.
Farmaceuci szpitalni powinni byæ cz³onkami komitetów
farmaceutycznych i terapeutycznych, aby mogli nadzorowaæ ca³¹ politykê lekow¹
i procedury zarz¹dzania lekami w szpitalu, ³¹cznie z lekami off-label oraz poddawanymi badaniom klinicznym.
Farmaceuci szpitalni powinni
odgrywaæ g³ówn¹ rolê w edukacji wystawiaj¹cych recepty
o dostêpie i dowodach
o optymalnym i w³aœciwym
stosowaniu leków z uwzglêdnieniem wymaganych parametrów monitorowania i dostosowywania recepty.
Farmaceuci szpitalni powinni uczestniczyæ we wszystkich obszarach opieki nad
pacjentem, aby móc prospektywnie wp³ywaæ na
wspólny proces podejmowania decyzji terapeutycznych.
Farmaceuci szpitalni powinni byæ integralnymi uczestnikami obchodów lekarskich,
by wspomagaæ proces podejmowania decyzji terapeutycznych i doradzaæ w zakresie spraw zwi¹zanych z farmacj¹ kliniczn¹ oraz bezpieczeñstwem pacjenta.
Farmaceuci szpitalni powinni zapewniaæ ci¹g³oœæ opieki
przez przekazywanie informacji o lekach pacjenta
w przypadku jego przemieszczania pomiêdzy ró¿nymi sektorami opieki.
Powinny zostaæ opracowane
programy podyplomowych
kursów klinicznych, które
maj¹ na celu przygotowanie
CZASOPISMO APTEKARSKIE Nr 4 (184) 2009
DEBATY KONFERENCJE KONGRESY
???
farmaceutów szpitalnych do
wspólnego przepisywania
leków, uwzglêdniaj¹cego ich
prawn¹ i zawodow¹ odpowiedzialnoœæ. Rola ta powinna byæ promowana w innych programach kszta³cenia zawodów medycznych.
Temat 3.
Przygotowywanie
i dostarczanie leków
33. Farmaceuci szpitalni powinni
zapewniaæ w³aœciwe warunki przechowywania wszystkich leków stosowanych
w szpitalu.
34. Farmaceuci szpitalni powinni odpowiadaæ za w³aœciwe oznakowanie i kontrolê leków przechowywanych w szpitalu.
35. Farmaceuci szpitalni powinni gwarantowaæ, by przygotowywanie leków zawsze
odbywa³o siê zgodnie ze
standardami jakoœciowymi.
36. Farmaceuci szpitalni powinni zapewniaæ us³ugi przygotowywania mieszanin iniekcyjnych w warunkach aseptycznych.
37. Leki niebezpieczne, w tym
tak¿e cytostatyczne, powinny
byæ przygotowywane w warunkach minimalizuj¹cych
ryzyko ska¿enia produktu
i zagro¿enia personelu.
38. Farmaceuci szpitalni powinni zmniejszaæ ryzyko wystêpowania b³êdów w stosowaniu leków poprzez wdro¿enie systemów opartych na
dowodach lub technikach,
takich jak automatyczna realizacja recept, dystrybucja
dawek jednostkowych (Unit-Dose) oraz systemy kodów
kreskowych.
39. Farmaceuci szpitalni powinni wspieraæ opracowywanie polityki dotycz¹cej
stosowania leków przyniesionych do szpitala przez
pacjentów, w tym tak¿e oceny zasadnoœci stosowania
leków roœlinnych i suplementów diety.
40. Farmaceuci szpitalni powinni odpowiadaæ za przechowywanie, przygotowywanie,
wydawanie i dystrybucje leków poddawanych badaniom klinicznym.
CzA_SYMPHAR_Sympramol_205x285.indd 1
CZASOPISMO APTEKARSKIE Nr 4 (184) 2009
41. Farmaceuci szpitalni powinni wdra¿aæ systemy, które
œledz¹ losy leków wydawanych przez aptekê (np. w razie potrzeby ponownego ich
wydania).
Temat 4.
Podawanie leków
42. Farmaceuci szpitalni powinni zapewniaæ, by Ÿród³a
informacji niezbêdne dla
bezpiecznego przygotowywania i podawania leków
➤
3/19/09 1:30:40 PM
45
DEBATY KONFERENCJE KONGRESY
???
➤
43.
44.
45.
46.
47.
46
by³y dostêpne w miejscach
opieki.
Farmaceuci szpitalni powinni zapewniaæ, by wszystkie uczulenia by³y dok³adnie odnotowywane w okreœlonym miejscu historii
choroby pacjenta i brane
pod uwagê przed podaniem
leku.
Farmaceuci szpitalni powinni zapewniaæ, aby leki
by³y opakowane i oznakowane w sposób umo¿liwiaj¹cy identyfikacjê i z zachowaniem integralnoœci opakowania do chwili bezpoœrednio poprzedzaj¹cej ich
podanie indywidualnemu
pacjentowi.
Je¿eli leki s¹ przeznaczone
dla indywidualnego pacjenta, etykieta musi zawieraæ
pe³ne dane zapewniaj¹ce
bezpieczne podanie, np. nazwê leku, drogê podania
i gdy jest to wskazane, wielkoœæ dawki wyra¿on¹ mas¹
lub objêtoœci¹.
Przechowywanie na oddzia³ach z pacjentami stê¿onych
elektrolitów (takich jak
chlorek potasu lub sodu)
oraz innych leków o du¿ym
stopniu ryzyka powinno zostaæ wyeliminowane poprzez dyspensowanie gotowych do u¿ycia rozcieñczeñ
lub w razie, gdy jest to konieczne, przechowywanie
ich wyraŸnie oznakowanych
w wydzielonym lub zabezpieczonym miejscu.
Zapewniaj¹cy opiekê zdrowotn¹, odpowiedzialni za
podawanie leków iniekcyjnych i chemioterapii powinni byæ przeszkoleni w zakresie ich stosowania, zwi¹zanych z nimi zagro¿eñ
48.
49.
50.
51.
52.
53.
oraz niezbêdnych œrodków
ostro¿noœci.
Dawki chemioterapii i innych okreœlonych leków (na
podstawie oceny ryzyka) powinny byæ sprawdzane przed
ich podaniem pod k¹tem
zgodnoœci z oryginaln¹ recept¹ niezale¿nie przez 2 fachowców opieki zdrowotnej
w punkcie opieki.
Farmaceuci powinni gwarantowaæ wdra¿anie polityki i strategii zapobiegania
b³êdom z³ej drogi podania,
m.in. przez oznakowanie
cewnika do¿ylnego w pobli¿u miejsca jego wk³ucia, by
zapobiec pomy³kom oraz
stosowanie cewników do
¿ywienia enteralnego, które
nie mog¹ byæ ³¹czone z liniami do¿ylnymi lub parenteralnymi.
Alkaloidy barwinka powinny byæ rozcieñczone, najlepiej w miniworkach i/lub du¿ych strzykawkach (dla pacjentów pediatrycznych),
oraz dyspensowane odpowiednio oznakowane dla
unikniêcia pomy³kowego
ich podania dokana³owego.
Dla unikniêcia parenteralnego podawania leków enteralnych lub doustnych,
zw³aszcza u pacjentów pediatrycznych, powinny byæ
stosowane strzykawki doustne, które wyraŸnie ró¿ni¹
siê od strzykawek do iniekcji
podskórnych.
Niedostêpne w handlu leki
dla noworodków i pacjentów pediatrycznych powinny
byæ przygotowywane przez
aptekê szpitaln¹.
Powinny zostaæ okreœlone
standardowe stê¿enia leków. Powinny one byæ zaku-
54.
55.
56.
57.
pywane i przygotowywane
dla wszystkich pacjentów,
a szczególnie dla pacjentów
pediatrycznych, noworodków i pacjentów oddzia³ów
intensywnej terapii.
Farmaceuci szpitalni powinni byæ odpowiedzialni za
okreœlenie, jakie leki powinny znajdowaæ siê w apteczce
oddzia³owej, oraz za standaryzacjê warunków przechowywania i postêpowania
z lekami na oddziale.
Farmaceuci szpitalni powinni opracowaæ proste, opieraj¹ce siê na zasadach systemy zapewniania bezpieczeñstwa pacjentom, np.
gdy konieczne jest podanie
du¿ej liczby dawek jednostkowych w jednej dawce
(wiêcej ni¿ dwie tabletki,
fiolki etc.) poprzez weryfikacjê recepty przed podaniem leku.
Farmaceuci szpitalni powinni zapewniæ opracowanie
strategii zapewniania jakoœci w podawaniu leków z wykorzystaniem metodologii
obserwacji w celu wykrywania b³êdów oraz okreœlania
priorytetów poprawy.
Proces podawania leków
powinien byæ tak zorganizowany, by zosta³y wyeliminowane etapy przepisywania
oryginalnej recepty przed
podaniem leku.
Temat 5.
Monitorowanie procesu
stosowania leków
58. Nale¿y stworzyæ i utrzymywaæ system raportowania
o wadliwych lekach w celu
monitorowania i podejmowania niezbêdnych dzia³añ, ➤
CZASOPISMO APTEKARSKIE Nr 4 (184) 2009
DEBATY KONFERENCJE KONGRESY
➤
59.
60.
61.
62.
48
które minimalizuj¹ zauwa¿one zagro¿enia. Raporty
o wadliwych lub niespe³niaj¹cych wymogów lekach powinny byæ przesy³ane do regionalnych lub krajowych
oœrodków nadzoru farmakologicznego, w których informacje te powinny byæ
dostêpne.
Nale¿y stworzyæ i utrzymywaæ system raportowania
dzia³añ niepo¿¹danych leków, monitorowaæ go i podejmowaæ niezbêdne dzia³ania dla zminimalizowania
zauwa¿onych
zagro¿eñ.
Raporty o tych dzia³aniach
nale¿y przekazywaæ lokalnym lub krajowym oœrodkom monitorowania dzia³añ niepo¿¹danych, gdzie
informacje o nich powinny
byæ dostêpne.
Nale¿y stworzyæ i utrzymywaæ system raportowania
b³êdów w stosowaniu leków,
monitorowaæ go i podejmowaæ dzia³ania niezbêdne dla
zminimalizowania zidentyfikowanych zagro¿eñ. Raporty o b³êdach w stosowaniu
leków nale¿y przesy³aæ do
regionalnych lub krajowych
oœrodków raportowania b³êdów w stosowaniu leków,
w których informacje o nich
powinny byæ dostêpne.
W celu poprawy bezpieczeñstwa, skutecznoœci klinicznej i efektywnoœci kosztowej praktyka stosowania
leków w szpitalu powinna
podlegaæ wewnêtrznej samoocenie i analizie tendencji oraz byæ porównywana
z najlepsz¹ praktyk¹ w innych instytucjach.
Praktyka stosowania leku
w szpitalu powinna byæ oce-
niana przez zewnêtrzne akredytowane programy kontroli
jakoœci. Szpitale powinny reagowaæ na raporty systematycznych zewnêtrznych kontroli jakoœci poprzez poprawê jakoœci bezpieczeñstwa
w³asnej praktyki.
63. Interwencje kliniczne farmaceutów powinny byæ dokumentowane w historii
choroby pacjenta. Powinny
byæ poddawane regularnej
analizie w celu poprawy jakoœci i bezpieczeñstwa farmakoterapii.
64. W celu zapewnienia iloœciowych danych o niepo¿¹danych dzia³aniach leków
w szpitalu powinny zostaæ
wprowadzone docelowe narzêdzia. Dane te powinny
byæ regularnie przegl¹dane
i wykorzystywane do poprawy jakoœci i bezpieczeñstwa
procesy stosowania leków.
65. Zaawansowane us³ugi farmacji klinicznej powinny
obejmowaæ zarz¹dzanie farmakoterapi¹ dla optymalizacji wyników leczenia. Dane na ten temat powinny
byæ regularnie przegl¹dane
i wykorzystywane dla poprawy i bezpieczeñstwa farmakoterapii. Przyk³adami jest
zarz¹dzanie leczeniem przeciwzakrzepowym, antybiotykoterapi¹ oraz terapeutyczne monitorowanie stê¿enia
leku we krwi.
67.
68.
69.
Temat 6.
Zasoby ludzkie
i ich szkolenie
66. Krajowe w³adze zdrowia s¹
odpowiedzialne za doprowadzenie wszystkich partnerów do wspólnego opraco-
70.
wania opartych na dowodach planów zasobów ludzkich w aptekach szpitalnych
w celu zapewnienia potrzeb
zdrowotnych oraz priorytetów w sektorze publicznym
i prywatnym w zakresie
optymalizacji efektów uzyskiwanych przez pacjentów.
Kluczowi partnerzy powinni
zapewniæ, aby kszta³cenie,
szkolenie oraz wielkoϾ
i uprawnienia zasobów ludzkich by³y odpowiednie do
poziomu, zakresu wiedzy,
mo¿liwoœci i odpowiedzialnoœci wszystkich kadr zapewniaj¹cych us³ugi farmaceutyczne.
Plany zasobów ludzkich
w farmacji szpitalnej powinny obejmowaæ wszystkie kadry i byæ powi¹zane z celami
zdrowotnymi. Plany te powinny opisywaæ strategiê
kszta³cenia i szkolenia zasobów ludzkich, rekrutacjê
oraz utrzymywanie, rozwój
kompetencji, wynagrodzenie, mo¿liwoœci dalszego
rozwoju kariery zawodowej,
politykê
uwzglêdniaj¹c¹
p³eæ kadr, ich sprawiedliwe
rozmieszczenie i dystrybucjê, zarz¹dzanie oraz rolê
i zakres odpowiedzialnoœci
partnerów w ich wdra¿aniu.
Szpitale powinny prowadziæ
systemy informacji o zasobach ludzkich, które zawieraj¹ podstawowe dane niezbêdne do planowania, szkolenia, nagradzania i wspierania tych zasobów. Dane te
powinny byæ zestawiane na
poziomie krajowym w celu
poprawy strategii zarz¹dzania zasobami ludzkimi.
W³adze zdrowia, edukatorzy,
stowarzyszenia zawodowe
CZASOPISMO APTEKARSKIE Nr 4 (184) 2009
INFORMACJE FARMACEUTYCZNE
i pracodawcy powinni zajmowaæ siê brakami w zasobach
ludzkich poprzez opracowywanie odpowiednich strategii
uzupe³niania si³ roboczych,
rekrutacjê i utrzymywanie,
szczególnie na terenach wiejskich i odleg³ych.
71. Programy szkoleniowe dla
œredniego personelu farmaceutycznego (technicy farmaceutyczni lub równowa¿ni) powinny byæ sformalizowane na poziomie krajowym, zharmonizowane oraz
uwierzytelnione dla uzyska-
nia okreœlonych kompetencji
w danym zakresie praktyki.
72. Szpitalna polityka zasobów
ludzkich powinna opieraæ
siê na zasadach etycznych,
równoœci mo¿liwoœci i prawach cz³owieka oraz byæ
zgodna z rozporz¹dzeniami,
wytycznymi oraz standardami dotycz¹cymi praktyki
farmacji szpitalnej.
73. Poziomy praktyki i zwi¹zane
z nimi wymagania kompetencyjne powinny byæ okreœlone na szczeblu krajowym
i regularnie oceniane dla
CZASOPISMO APTEKARSKIE Nr 4 (184) 2009
stworzenia ram kompetencyjnych dla wszystkich kadr.
74. Szpitale powinny wykorzystywaæ zaakceptowane na
szczeblu krajowym ramy
kompetencyjne dla oceny
indywidualnych
potrzeb
szkoleniowych i postêpowania zawodowego.
75. Braki w zasobach ludzkich
w aptekach szpitalnych powinny byæ badane i nale¿y
siê nimi zajmowaæ w programach badañ strategicznych.
■
49