Pamięci Joanny Bogackiej Ingmar Bergman MALOWIDŁO NA

Transkrypt

Pamięci Joanny Bogackiej Ingmar Bergman MALOWIDŁO NA
Pamięci Joanny Bogackiej
Ingmar Bergman
MALOWIDŁO NA DRZEWIE
Przekład - Jan Aleksandrowicz
Reżyseria - Stanisław Hebanowski
Realizacja telewizyjna - Marian Ligęza
Scenografia - Anna Rachel
Muzyka - Krzysztof Penderecki
Premiera 1973,czas 53’
Obsada: Joanna Bogacka (Dziewczyna), Irena Maślińska (Karin), Halina
Słojewska(Czarownica), Halina Winiarska (Maria), Henryk Bista (Rycerz),
Krzysztof Gordon (Aktor), Jerzy Łapiński (Jens), Stanisław Michalski (Kowal),
Jadwiga Polanowska (Liza)
Sztuka Ingmara Bergmana Malowidło na drzewie pojawiła się trzy razy w
polskim teatrze, dwa razy w reżyserii Stanisława Hebanowskiego. Pierwsza
polska inscenizacja odbyła się w 1962 w Poznaniu, następna jedenaście lat
później w Teatrze TV. Malowidło na drzewie jest moralitetem, o alegorycznym
charakterze. Bergman, jak sam wyznaje, napisał tę sztukę, gdy był nauczycielem
w szkole aktorskiej w Malmoe: „Mieliśmy mieć pokaz, ale nie wiedzieliśmy co
zagrać. Wtedy przyszły mi na myśl mury kościelne z mojego dzieciństwa i te
obrazy na nich. Malowidło na drzewie stało się z czasem Siódmą pieczęcią”.
Stanisław Ignacy Witkiewicz
SZEWCY
Reżyseria - Marceli Kochańczyk
Realizacja telewizyjna - Barbara Łuczak
Scenografia - Wojciech Klucznik, Marceli Kochańczyk
Muzyka -Andrzej Głowiński
Premiera 1985, czas 122’
Obsada: Marian Kociniak (Sajetan Tempa), Jerzy Trela (Czeladnik I), Florian
Staniewski (Czeladnik II), Roman Wilhelmi (Prokurator Scurvy), Joanna
Bogacka (Księżna Irina), Edward Skarga (Lokaj Fiedrusienko), Adam Baumann
(Hiper robociarz), Emir Buczacki (Puczymorda),Wiesław Kańtoch (Józef
Tempe), Elżbieta Trojanowska (Chłopka), Wojciech Leśniak (Chłop),Czesław
Stopka (Towarzysz X), Jacenty Jędrusik (Towarzysz Abramowski), Ryszard
Zaorski
Telewizyjna inscenizacja dramatu Witkacego w reżyserii Marcelego
Kochańczyka, reżysera związanego z Teatrem Wybrzeże i Sopotem. Reżyser i
scenograf wcześniej realizował ten utwór w Teatrze Wybrzeże (1981).Po
czterech latach w Teatrze TV Joanna Bogacka zagrała tę samą rolą co w
Wybrzeżu – Księżnej Iriny.
H.
na podstawie Hamleta Williama Szekspira
Przekład - Stanisław Barańczak
Reżyseria, sample i skrecze mentalne - Jan Klata
Aranżacja przestrzeni i kostiumy - Justyna Łagowska
Ruchy - Maćko Prusak
Realizacja - Kasia Adamik
Montaż - Kasia Adamik
Produkcja - Narodowy Instytut Audiowizualny 2006
Czas 90`
Obsada: Marcin Czarnik (Hamlet), Joanna Bogacka (Gertruda), Marta Kalmus
(Ofelia), Grzegorz Gzyl (Klaudiusz), Cezary Rybiński (Horacjo), Sławomir
Sulej(Poloniusz), Maciej Brzoska (Leatres), Wojciech Kalarus (Rosenkranz),
Rafał Kronenberger (Guildenstern), Alina Lipnicka (Aktor 1), Arkadiusz
Brykalski (Aktor 2), Jan Sieradziński (Aktor 3), Maciej Szemiel (Voltemand),
Jerzy Gonko (Duch Ojca Hamleta), Dariusz Szymaniak (Ozyrys), Maciej
Konopiński (Fontynbras) oraz statyści.
Telewizyjna wersja głośnego spektaklu Jana Klaty wystawionego przez gdański
Teatr Wybrzeże (premiera: 2004). „H.” to spektakl, który reżyser przeniósł w
ważne historycznie miejsce – do Stoczni Gdańskiej. Tytułowy bohater
sprowadzony do symbolicznego H., traci jakby na ważności, a ta przenosi się na
sprawę Hamleta – zderzenie się z Polską po przełomie 1989 roku. Wizja jest
dość smutna i groteskowa: Hamlet nie naprawi królestwa. Klaudiusz może je
tylko przepić czy zatańczyć na stole, a Gertruda uganiać się za dużo młodszym
kochankiem.

Podobne dokumenty