Pamięci Joanny Bogackiej Ingmar Bergman MALOWIDŁO NA
Transkrypt
Pamięci Joanny Bogackiej Ingmar Bergman MALOWIDŁO NA
Pamięci Joanny Bogackiej Ingmar Bergman MALOWIDŁO NA DRZEWIE Przekład - Jan Aleksandrowicz Reżyseria - Stanisław Hebanowski Realizacja telewizyjna - Marian Ligęza Scenografia - Anna Rachel Muzyka - Krzysztof Penderecki Premiera 1973,czas 53’ Obsada: Joanna Bogacka (Dziewczyna), Irena Maślińska (Karin), Halina Słojewska(Czarownica), Halina Winiarska (Maria), Henryk Bista (Rycerz), Krzysztof Gordon (Aktor), Jerzy Łapiński (Jens), Stanisław Michalski (Kowal), Jadwiga Polanowska (Liza) Sztuka Ingmara Bergmana Malowidło na drzewie pojawiła się trzy razy w polskim teatrze, dwa razy w reżyserii Stanisława Hebanowskiego. Pierwsza polska inscenizacja odbyła się w 1962 w Poznaniu, następna jedenaście lat później w Teatrze TV. Malowidło na drzewie jest moralitetem, o alegorycznym charakterze. Bergman, jak sam wyznaje, napisał tę sztukę, gdy był nauczycielem w szkole aktorskiej w Malmoe: „Mieliśmy mieć pokaz, ale nie wiedzieliśmy co zagrać. Wtedy przyszły mi na myśl mury kościelne z mojego dzieciństwa i te obrazy na nich. Malowidło na drzewie stało się z czasem Siódmą pieczęcią”. Stanisław Ignacy Witkiewicz SZEWCY Reżyseria - Marceli Kochańczyk Realizacja telewizyjna - Barbara Łuczak Scenografia - Wojciech Klucznik, Marceli Kochańczyk Muzyka -Andrzej Głowiński Premiera 1985, czas 122’ Obsada: Marian Kociniak (Sajetan Tempa), Jerzy Trela (Czeladnik I), Florian Staniewski (Czeladnik II), Roman Wilhelmi (Prokurator Scurvy), Joanna Bogacka (Księżna Irina), Edward Skarga (Lokaj Fiedrusienko), Adam Baumann (Hiper robociarz), Emir Buczacki (Puczymorda),Wiesław Kańtoch (Józef Tempe), Elżbieta Trojanowska (Chłopka), Wojciech Leśniak (Chłop),Czesław Stopka (Towarzysz X), Jacenty Jędrusik (Towarzysz Abramowski), Ryszard Zaorski Telewizyjna inscenizacja dramatu Witkacego w reżyserii Marcelego Kochańczyka, reżysera związanego z Teatrem Wybrzeże i Sopotem. Reżyser i scenograf wcześniej realizował ten utwór w Teatrze Wybrzeże (1981).Po czterech latach w Teatrze TV Joanna Bogacka zagrała tę samą rolą co w Wybrzeżu – Księżnej Iriny. H. na podstawie Hamleta Williama Szekspira Przekład - Stanisław Barańczak Reżyseria, sample i skrecze mentalne - Jan Klata Aranżacja przestrzeni i kostiumy - Justyna Łagowska Ruchy - Maćko Prusak Realizacja - Kasia Adamik Montaż - Kasia Adamik Produkcja - Narodowy Instytut Audiowizualny 2006 Czas 90` Obsada: Marcin Czarnik (Hamlet), Joanna Bogacka (Gertruda), Marta Kalmus (Ofelia), Grzegorz Gzyl (Klaudiusz), Cezary Rybiński (Horacjo), Sławomir Sulej(Poloniusz), Maciej Brzoska (Leatres), Wojciech Kalarus (Rosenkranz), Rafał Kronenberger (Guildenstern), Alina Lipnicka (Aktor 1), Arkadiusz Brykalski (Aktor 2), Jan Sieradziński (Aktor 3), Maciej Szemiel (Voltemand), Jerzy Gonko (Duch Ojca Hamleta), Dariusz Szymaniak (Ozyrys), Maciej Konopiński (Fontynbras) oraz statyści. Telewizyjna wersja głośnego spektaklu Jana Klaty wystawionego przez gdański Teatr Wybrzeże (premiera: 2004). „H.” to spektakl, który reżyser przeniósł w ważne historycznie miejsce – do Stoczni Gdańskiej. Tytułowy bohater sprowadzony do symbolicznego H., traci jakby na ważności, a ta przenosi się na sprawę Hamleta – zderzenie się z Polską po przełomie 1989 roku. Wizja jest dość smutna i groteskowa: Hamlet nie naprawi królestwa. Klaudiusz może je tylko przepić czy zatańczyć na stole, a Gertruda uganiać się za dużo młodszym kochankiem.